புனிதர் ரோமுவால்ட் June 19

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூன் 19)

✠ புனிதர் ரோமுவால்ட் ✠

(St. Romuald)

சபை நிறுவனர்/ மடாதிபதி:

(Founder/ Abbot)

பிறப்பு: கி.பி. 951

ரவென்னா

(Ravenna)

இறப்பு: ஜூன் 19, 1027

வால் டி காஸ்ட்ரோ

(Val di Castro)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

(Eastern Orthodox Church)

நினைவுத் திருநாள்: ஜூன் 19

ரோமுவால்ட் ஓரு “கமால்டோலிஸ்” (Camaldolese Order) சபையின் நிறுவனரும், “ஆழ்ந்த தியானத்தின் மறுமலர்ச்சி” என பெயர் பெற்ற ஏழாம் நூற்றாண்டின் பிரபலஸ்தருமாவார்.

ரோமுவால்டின் மரணத்தின் சுமார் பதினைந்து வருடங்களின் பின்னர் இவரது சரித்திரத்தை எழுதிய புனிதர் “பீட்டர் தமியான்“ (St. Peter Damian) அவர்களின் கூற்றின்படி, ரோமுவால்ட் வட கிழக்கு இத்தாலியின் “ரவென்னா” (Ravenna) மாநிலத்தில் உயர்குல குடும்பத்தில் பிறந்தவர் ஆவார். இவரது தந்தை “செர்ஜியஸ் டெக்லி ஓனேஸ்டி” (Sergius degli Onesti) ஆவார். தாயாரின் பெயர் “டிரவர்சரா டிரவர்சரி” (Traversara Traversari) ஆகும்.

இவர் தமது இளம் வயதில், பத்தாம் நூற்றாண்டின் ஒரு பிரபுத்துவ இளைஞனைப் போன்று உலக பாவ காரியங்களிலும் சொகுசான வாழ்விலும் மனம் போன போக்கில் வாழ்ந்தார். ஒருமுறை, இவரது தந்தை தம் உறவினர் ஒருவரை சொத்து தகராறு காரணமாக, இவரின் கண்ணெதிரிலேயே கொலை செய்தார். மனம் வெறுத்துப்போன ரோமுவால்ட், “புனித அப்போலினர் திருத்தலம்” (Basilica of Sant'Apollinare in Classe) சென்று நாற்பது நாட்கள் தவ முயற்சிகளில் ஈடுபட்டார். உறுதியற்ற மனநிலை காரணமாக, ரோமுவால்ட் அங்கேயே துறவியானார். கடும் தவம் புரிந்தார். அங்கு துறவிகள் எவ்வித கட்டுப்பாடுமின்றி வாழ்ந்தது, இவருக்கு எரிச்சலை மூட்டியது. எனவே அந்த மடத்தை விட்டு வெளியேறி, முதலில் வெனிஸ் நகருக்கு அருகிலும், பின்னர் “ஃபிரனீஸ்” (Franis) மலைப்பகுதியிலும் ஜெப, தவ வாழ்க்கையை மேற்கொண்டார். ஏறக்குறைய 30 ஆண்டுகள் இத்தாலி முழுதும் பயணித்து துறவு மடங்கள் மற்றும் ஆசிரமங்களை நிறுவதிலும் புனரமைப்பதிலும் செலவிட்டார்.

தனிமையில் இறைவனுடன் நெருங்கிய தோழமை கொள்ள விரும்பியவர்களுக்கு, மனிதர்கள் நடமாட்டம் இல்லாத இடங்களில் குடிசைகள் அமைத்து கொடுத்தார். அவற்றில் ஒரு மடம் மட்டுமே “கமல்டொலி” (Camaldoli) என்ற இடத்தில், “அப்பினைன்” (Apinain) என்ற மலையுச்சியில் கி.பி. 1012ம் ஆண்டு 5 குடிசைகள் கொண்டதாக அமைந்தது. புனிதர் தனிப்பட்ட ஒரு துறவு சபையை தோற்றுவிக்க திட்டமிடவில்லை. இருப்பினும் “கமல்டொலி’ல்” (Camaldoli) நிறுவப்பட்ட மடம்தான், கடுமையான ஒழுங்குகள் கொண்ட பெனடிக்டின் துறவற சபையாக பெயர் பெற்று காட்சியளிக்கிறது. இதுவே மேலை திருச்சபையில் தவ துறவியர்க்கான சபையாக மீண்டும் தோன்றியது. இது சுற்றுச்சுவர் எழுப்பப்பட்ட ஒரு சிற்றூர். இங்கே வாழும் ஒவ்வொரு துறவியும் ஒரு அறை, ஒரு பணித்தளம், ஒரு தோட்டம் இவற்றை பெற்றுக்கொண்டு அங்கே மௌனம், தனிமை, ஆகியவற்றுக்கிடையே இறை பணிபுரிந்தனர். வெளி உலக தொடர்பு இல்லாமல் வாழ்ந்தனர். இவர் உலகம் முழுவதையும் ஒரு துறவற மடமாகவும், ஒவ்வொருவரையும் ஒரு துறவியாகவும் மாற்றும் திட்டம் வைத்திருந்தார். அமைதியும், கடுந்தவ முயற்சியும்தான் இச்சபையின் சிறப்புக் கூற்றுகளாக அமைந்திருந்தது. கி.பி. 1086ம் ஆண்டிலிருந்து, பெண்களுக்கும் அவரவர்களின் நிலைக்கேற்ப "கமல்டொலிஸ்" (Camaldolese) மடங்கள் தொடங்கப்பட்டன. இவர் இறந்தபிறகு, இவரின் கல்லறையில் பல புதுமைகள் நடந்தவண்ணமாய் இருந்தன. இதனால் இவர் இறந்த ஐந்து ஆண்டுகளுக்குப்பிறகு, இவர் கல்லறையின்மேல் ஓர் ஆலயம் எழுப்பப்பட்டது.

† Saint of the Day †

(June 19)

✠ St. Romuald ✠

Founder/ Abbot:

Born: 951 AD

Ravenna

Died: June 19, 1027

Val di Castro

Venerated in:

Roman Catholic Church

Eastern Orthodox Church

Feast: June 19

Romuald was the founder of the Camaldolese order and a major figure in the eleventh-century "Renaissance of eremitical asceticism".

Working within the Western Church’s Benedictine tradition, he revived the primitive monastic practice of hermit life, allowing for greater solitude in a communal setting.

Born into an aristocratic family during the middle of the tenth century, Romuald grew up in a luxurious and worldly environment, where he learned little in the way of self-restraint or religious devotion. Yet he also felt an unusual attraction toward the simplicity of monastic life, prompted by the beauty of nature and the experience of solitude.

It was not beauty or tranquility, but a shocking tragedy that spurred him to act on this desire. When Romuald was 20 years old, he saw his father Sergius kill one of his relatives in a dispute over some property. Disgusted by the crime he had witnessed, the young man went to the Monastery of St. Apollinaris to do 40 days of penance for his father.

These 40 days confirmed Romuald’s monastic calling, as they became the foundation for an entire life of penance. But this would not be lived out at St. Apollinaris, where Romuald’s strict asceticism brought him into conflict with some of the other monks. He left the area near Ravenna and went to Venice, where he became the disciple of the hermit Marinus.

Both men went on to encourage the monastic vocation of Peter Urseolus, a Venetian political leader who would later be canonized as a saint. When Peter joined a French Benedictine monastery, Romuald followed him and lived for five years in a nearby hermitage.

In the meantime, Romuald’s father Sergius had followed his son’s course, repenting of his sins and becoming a monk himself. Romuald returned to Italy to help his father, after learning that Sergius was struggling in his vocation. Through his son’s guidance, Sergius found the strength to persist in religious life.

After guiding his penitent father in the way of salvation, Romuald traveled throughout Italy serving the Church. By 1012 he had helped to establish or reform almost 100 hermitages and monasteries, though these were not connected to one another in the manner of a distinct religious order.

The foundations of the Camaldolese order were not laid until 1012 – when a piece of land called the ”Camaldoli,” located in the Diocese of Arezzo, was granted to Romuald. It became the site of five hermits’ quarters, and a full monastery soon after. This combination of hermits’ cells and community life, together with other distinctive features, gave this monastery and its later affiliates a distinct identity and charism.

Romuald’s approach to the contemplative life, reminiscent of the early Desert Fathers, can be seen in the short piece of writing known as his “Brief Rule.” It reads as follows:

“Sit in your cell as in paradise. Put the whole world behind you and forget it. Watch your thoughts like a good fisherman watching for fish. The path you must follow is in the Psalms – never leave it.”

“If you have just come to the monastery, and in spite of your goodwill you cannot accomplish what you want, take every opportunity you can to sing the Psalms in your heart, and to understand them with your mind. And if your mind wanders as you read, do not give up; hurry back and apply your mind to the words once more.”

“Realize above all that you are in God’s presence, and stand there with the attitude of one who stands before the emperor. Empty yourself completely and sit waiting, content with the grace of God, like the chick who tastes nothing and eats nothing but what his mother brings him.”

St. Romuald of Ravenna died in his monastic cell on June 19, 1027. Pope Gregory XIII canonized him in 1582.

இன்றைய புனிதர்

2020-06-19

புனித ரோமுவால்ட் (St.Romuald )

ஆதீனத் தலைவர்

பிறப்பு

: 10 நூற்றாண்டு இறுதி

ராவென்னா(Ravena), இத்தாலி

இறப்பு

19 ஜூன் 1027

இவர் ஓர் அரச குலத்தில் தோன்றியவர். இவர் தம் 20 ஆம் வயது வரை மனம் போன போக்கில் வாழ்ந்தார். ஒருமுறை இவரது தந்தை தம் உறவினர் ஒருவரை சொத்து தகராறு காரணமாக, இவரின் கண்ணெதிரில் கொன்று போட்டார். இதற்கு பரிகாரமாக புனித ஆசீர்வாதப்பர் சபை ஒன்றில் சேர்ந்து, கடும் தவம் புரிந்தார். அங்கு துறவிகள் எவ்வித கட்டுப்பாடுமின்றி வாழ்ந்தது. இவருக்கு எரிச்சலை மூட்டியது. எனவே அந்த மடத்தை விட்டு வெளியேறி , முதலில் வெனிஸ் நகருக்கு அருகிலும், பின்னர் பிரன்னீஸ்(Franis) மலைப்பகுதியிலும் ஜெப, தவ வாழ்க்கையை மேற்கொண்டார். ஏறக்குறைய 30 ஆண்டுகள் வட இத்தாலி, தென் பிரான்சு, தென் ஸ்பெயின் பகுதிகளிலும் துறவு மடங்களில் ஒழுங்குமுறைகளை பற்றுறுதியுடன் கடைபிடிக்க வழிகாட்டியாக திகழ்ந்தார்.

தனிமையில் இறைவனுடன் நெருங்கிய தோழமை கொள்ள விரும்பியவர்களுக்கு, மனிதர்கள் நடமாட்டம் இல்லாத இடங்களில் குடிசைகள் அமைத்துகொடுத்தார். அவற்றில் ஒரு மடம் மட்டுமே கமல்டொலி(Kamaldoli) என்ற இடத்தில், அப்பினைன்(Apinain) என்ற மலையுச்சியில் 1012 ஆம் ஆண்டு 5 குடிசைகள் கொண்டதாக அமைந்தது. புனிதர் தனிப்பட்ட ஒரு துறவு சபையை தோற்றுவிக்க திட்டமிடவில்லை. இருப்பினும் கமல்டொலில் நிறுவப்பட்ட மடம்தான், கடுமையான ஒழுங்குகள் கொண்ட பெனடிக்டின் துறவற சபையாக பெயர் பெற்று காட்சியளிக்கிறது. இதுவே மேலை திருச்சபையில் தவ முனிவர்களுக்கான சபையாக மீண்டும் தோன்றியது. இது சுற்றுச்சுவர் எழுப்பப்பட்ட ஒரு சிற்றூர். இங்கே வாழும் ஒவ்வொரு துறவியும் ஒரு அறை, ஒரு பணித்தளம், ஒரு தோட்டம் இவற்றை பெற்றுக்கொண்டு அங்கே மௌனம் , தனிமை, இவற்றுக்கிடையே இறை பணிபுரிந்தார். வெளி உலக தொடர்பு இல்லாமல் வாழ்ந்தார். இவர் உலகம் முழுவதையும் ஒரு துறவற மடமாகவும், ஒவ்வொருவரையும் ஒரு துறவியாகவும் மாற்றும் திட்டம் வைத்திருந்தார். அமைதியும், கடுந்தவ முயற்சியும்தான் இச்சபையின் சிறப்புக் கூற்றுகளாக அமைந்திருந்தது. 1086 ஆம் ஆண்டிலிருந்து, பெண்களுக்கும் அவரவர்களின் நிலைக்கேற்ப "கமல்டொலிஸ்" மடங்கள் தொடங்கப்பட்டது. இவர் இறந்தபிறகு, இவரின் கல்லறையில் பல புதுமைகள் நடந்தவண்ணமாய் இருந்தது. இதனால் இவர் இறந்த ஐந்து ஆண்டுகளுக்குப்பிறகு, இவர் கல்லறையின்மேல் ஓர் ஆலயம் எழுப்பப்பட்டது.

செபம்:

வாழ்வளிக்கும் வள்ளலே எம் இறைவா! புனித ரோமுவால்ட் அரசர் குலத்தில் பிறந்தபோதும், ஆடம்பர வாழ்வில், தன் வாழ்வை வாழாமல், கடுமையான செப, தவ வாழ்வை வாழ்ந்து உமக்குரிய நல்ல சீடனாக திகழ்ந்தார். நாங்களும் எங்களின் அன்றாட வாழ்வில் ஏழையாக வாழ்ந்து உம்மை மட்டுமே பற்றிக்கொள்ள உம் வரம் தாரும்.

இந்நாளில் நினைவுகூறப்படும் பிற புனிதர்கள்

ஆயர் ஹில்டேகிரிம் HIldegrim

பிறப்பு: 750, ஃபிரீஸ்லாந்து Friesland

இறப்பு: 19 ஜூன் 827, சாக்சன் Sachsen

தலைவி ஃபால்கோனீரி நகர் ஜூலியானா Juliana von Falconieri OSM

பிறப்பு: 1270, புளோரன்ஸ், இத்தாலி

இறப்பு: 19 ஜூன் 1341, இத்தாலி

புனிதர்பட்டம்: 1737

பாதுகாவல்: சர்வைட் துறவற சபை

திருக்காட்சியாளர் மிசேலீனா மெட்டேல் Michelina Metelli OFM

பிறப்பு: 1310, பேசாரோ Pesaro, இத்தாலி

இறப்பு: 19 ஜூன் 1356, இத்தாலி

*ST. EPHREM THE SYRIAN* June 18

✨

🇻🇦

June 1⃣8⃣

Feast 🌟

*ST. EPHREM THE SYRIAN*

⚡

_(The harp of the Holy Ghost)_

Ephrem was a Syrian poet and theologian, born in 306 at the Mesopotamian city of Nisibis. His father was a pagan priest who forced him out of his house because Ephrem had sympathies for the Catholic faith.

Ephrem was then baptized by St. James, Bishop of Nisibis and then he became famous as a teacher. In 363 the Christian emperor was forced to give away Nisibis to the Persians after defeated in battle.

Ephrem, along with many other Christians, thereupon migrated to Edessa in Syria, where he soon gained a reputation for scholarship, especially in the Scriptures.

He was ordained a deacon, though he later declined to be ordained to the priesthood. The Church in the fourth century was divided by many heresies and controversies. Ephrem opposed false teachings and forcefully upheld true Catholic doctrine.

His unique and effective approach involved writing hymns against the heretics of the day; he would take popular songs of such groups and, using their melodies, compose very beautiful hymns expressing true doctrine.

Ephrem is called *"The Sun of the Syrians"* and *"The harp of the Holy Ghost"* because of his Bible commentaries in Syrian language and for composing liturgical hymns‼

Ephrem also composed many other religious works, and after his death his writings were translated into Greek, Latin, and Armenian.

In spite of his great fame, he maintained a simple and unpretentious lifestyle, living in a small cave outside Edessa. He died in A.D. 373, and in 1920 was declared a Doctor of the Church.

   🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁

*"Virginity will serve as a chariot, lifting heavenward all those who guard it, as did Elias".*

📖✍🏻+ _St. Ephrem_

✝

🔵

புனித அக்குயிலினா June 18

#மாமனிதர்கள்

ஜூன் 18

 

புனித அக்குயிலினா

(மூன்றாம் நூற்றாண்டு)

இவர் லெபனானில் உள்ள பாப்லோஸ் என்ற நகரில் இருந்த ஒரு செல்வச்செழிப்பான குடும்பத்தில் பிறந்தார்.

இவர் சிறு வயதிலிருந்தே இறைவன்மீது மிகுந்த பற்றுக்கொண்டிருந்தார். இவருக்கு பாப்லோஸ் நகரிலிருந்த ஆயரே மறைக்கல்வி கற்றுக்கொடுத்தார்  அதனால் இவர் இறைவன்மீது இன்னும் மிகுதியாகப் பற்றுக்கொள்ளத் தொடங்கினார்.

இவர் வாழ்ந்த காலத்தில் கிறிஸ்தவர்களுக்கு எதிராக வேத கலாபனைகள் தொடர்ந்து நடைபெற்றன. அப்பொழுது உரோமையில் மன்னனாக இருந்த தியோகிளசியன் என்ற மன்னன் கிறிஸ்தவர்களைக் கொடூரமாகச் சித்திரவதை செய்தான்.

இப்படிப்பட்ட சூழ்நிலையில் இவர் கிறிஸ்துவின்மீது மிகுந்த பற்றுக்கொண்டிருப்பதைப் பற்றிக் கேள்விப்பட்டு, இவர் வாழ்ந்த பகுதியில் ஆளுநராக இருந்தவர் வழியாகக் கைது செய்து, கிறிஸ்துவை மறுதலிக்க சொன்னான். இவரோ, "என்னுடைய உயிரே போனாலும் நான் கிறிஸ்துவை ஒருபோதும் மறுதலிக்க மாட்டேன்" என்று தன்னுடைய நம்பிக்கையில் மிகவும் உறுதியாக இருந்தார்.

இதனால் ஆளுநர் தன் படைவீரர்களைக் கொண்டு இவரைத் தீயில்போட்டு எரித்து, பழுக்கக் காய்ச்சிய இரும்புக் கம்பிகளை கொண்டு இவரைத் தாக்கிச் சித்திரவதை செய்தான்.  அப்படியிருந்தும் இவர் தன்னுடைய நம்பிக்கையில் உறுதியாக இருந்தார். 

இதனால் ஆளுநர் தன் படைவீரர்களிடம்,  "இவரைத் தூக்கிக்கொண்டு போய் நகருக்கு வெளியே வீசி, கழுகுக்கு இரையாக்குங்கள்" என்றார். படைவீரர்களும் ஆளுநரின் இக்கட்டளைக்குக் கீழ்ப்படிந்து இவரைத் தூக்கிக்கொண்டுபோய்  நகருக்கு வெளியே வீசினர். 

ஆனால், வானதூதர் ஒருவர் வந்து இவரை திடப்படுத்தி, இவரிடம் "நீ ஆளுநரிடம் சென்று, கிறிஸ்தவர்களை அழிக்க நினைக்கும் உன்னுடைய திட்டம் ஒருபோதும் நிறைவேறாது என்று சொல்" என்றார்.

இவரும் ஆளுநரிடம் சென்று, வானதூதர் தன்னிடம் சொன்னதுபோன்றே சொன்னார். இதனால் சீற்றம் கொண்ட ஆளுநர் இவரைப் பிடித்துக் கொல்ல முயன்றான். அதற்குள் இவருடைய உடலிலிருந்து உயிர் பிரிந்தது. இவர் இறக்கும்போது இவருக்கு வயது வெறும் பன்னிரண்டுதான்!

இவ்வாறு புனித அக்குயிலினா இறுதிவரை மன உறுதியோடு இருந்து, இயேசுவுக்குச் சான்று பகர்ந்தார்

புனிதர் கிரகொரியோ பார்பரிகோ ✠(St. Gregorio Barbarigo) June 18

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூன் 18)

✠ புனிதர் கிரகொரியோ பார்பரிகோ ✠

(St. Gregorio Barbarigo) 

கர்தினால் மற்றும் பதுவை மற்றும் பெர்கமோ மறைமாவட்டங்களின் ஆயர்:

(Cardinal and Bishop of Bergamo and Padua)

 

பிறப்பு: செப்டம்பர் 16, 1625

வெனிஸ், வெனிஸ் குடியரசு

(Venice, Republic of Venice)

இறப்பு: ஜூன் 18, 1697 (வயது 71)

பதுவை, வெனிஸ் குடியரசு

(Padua, Republic of Venice)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

அருளாளர் பட்டம்: ஜூலை 6, 1761

திருத்தந்தை பன்னிரெண்டாம் கிளமென்ட்

(Pope Clement XIII)

புனிதர் பட்டம்: மே 26, 1960

திருத்தந்தை 23ம் ஜான்

(Pope John XXIII)

நினைவுத் திருநாள்: ஜூன் 18

பாதுகாவல்:

பெர்கமோ மறை மாவட்டம்

(Diocese of Bergamo)

பதுவை மறைமாவட்டம்

(Diocese of Padua)

“கிரகொரியோ ஜியோவன்னி கேஸ்பர் பார்பரிகோ” (Gregorio Giovanni Gaspare Barbarigo) எனும் இயற்பெயர் கொண்ட புனிதர் கிரகொரியோ பார்பரிகோ, “பெர்கமோ” (Bergamo) மற்றும் “பதுவை” (Padua) ஆகிய மறைமாவட்டங்களின் ஆயரும், இத்தாலிய ரோமன் கத்தோலிக்க கர்தினாலும் (Cardinal) ஆவார்.

கி.பி. 1689ம் ஆண்டு, மற்றும் கி.பி. 1691ம் ஆண்டுகளில் நடந்த திருத்தந்தையர் மாநாடுகளின்போது (Papal Conclaves), இவரது இராஜதந்திரம் மற்றும் அறிவார்ந்த தன்மைகளால் இவர் தனித்துவ புகழ் பெற்றதுடன் அடுத்த திருத்தந்தைக்கான போட்டியிலும் முன்னணியில் இருந்தார்.

1625ம் ஆண்டு, செப்டம்பர் மாதம், 16ம் தேதி, வெனிஸ் நகரில் பிறந்த புனிதர் கிரகொரியோ பார்பரிகோ, தமது பெற்றோரின் நான்கு குழந்தைகளில் மூத்த குழந்தை ஆவார். வெனிஸ் நகரின் செனட் சபையின் உறுப்பினரும், பிரபுவுமான “ஜியோவன்னி ஃபிரான்செஸ்கோ பார்பரிகோ” (Giovanni Francesco Barbarigo) இவரது தந்தை ஆவார். இவரது தாயாரின் பெயர், “லுக்றேசியா லியோனி” (Lucrezia Leoni) ஆகும். இவருக்கு ஆறு வயதாகையில் இவரது தாயார் பிளேக் நோயால் பாதிக்கப்பட்டு மரித்துப்போனார்.

கிரகொரியோ’வின் தந்தை இவருக்கு தத்துவ ஆய்வுகள் மற்றும் கணிதம் ஆகியவற்றை கற்பித்தார். பிற ஆசிரியர்கள் இவருக்கு “லத்தீன்” மற்றும் “கிரேக்கம்” (Latin and Greek) மொழிகளைக் கற்பித்தனர்.

கிரகொரியோ, கி.பி. 1643ம் ஆண்டு, “அலாய்ஸ் கொன்டாரிணி” (Aloise Contarini) என்ற “வெநீஷிய” தூதருடன் (Venetian ambassador) இணைந்து “மூன்ஸ்ட்டர்” (Munster) நகரில் நடந்த “வெஸ்ட்பாலியா” அமைதிப் பேச்சுவார்த்தை’க்காக (Peace of Westphalia) சென்றார். (இந்த அமைதி ஒப்பந்தம், 1648ம் ஆண்டு, அக்டோபர் மாதம், 24ம் தேதி, கையெழுத்தானது).

அங்கே, “கொலோன்” (Cologne) நகருக்கான திருத்தந்தையின் தூதராக (Nuncio to Cologne) வந்திருந்த “பேராயர் ஃபாபியோ சிகி” (Archbishop Fabio Chigi) அவர்களுடன் நட்பு கிட்டியது. “பேராயர் ஃபாபியோ சிகி” எதிர்கால திருத்தந்தை “ஏழாம் அலெக்சாண்டர்” (The Future Pope Alexander VII) ஆவார். பின்னர் அவர் “ஹோலந்து” (Holland) நாட்டுக்கும், பின்னர் “ஃபிலாண்டேர்ஸ்” (Flanders) நாட்டுக்கும், அதன்பின்னர் “பாரிஸ்” (Paris) நகருக்கும் சென்றார். கி.பி. 1648ம் ஆண்டு, ஜூலை மாதம், வெனிஸ் திரும்பிய இவர், தமது கல்வியை பதுவை (Padua) நகரில் தொடர்ந்தார். கி.பி. 1650ம் ஆண்டு, அரசுப் பணி உறுப்பினராக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட இவர் தமது அரசியல் வாழ்க்கையை விருப்பமின்றி தொடங்கினார். கர்தினால் சிகி’யின் (Cardinal Chigi) அறிவுரைகளையும் ஆலோசனைகளையும் கேட்பதற்காக கி.பி. 1653ம் ஆண்டின் குளிர்காலத்தில் ரோம் (Rome) பயணமானார். அங்கே, ஒரு துறவியாக வாழ்க்கையை முடித்துக்கொள்ள வேண்டாம் என்று அறிவுரை கூறிய கர்தினால் அவர்கள், திருச்சபை வாழ்க்கையை தொடருமாறும், சட்டக் கல்வியில் முனைவராகுமாறும் ஆலோசனை கூறினார்.

1655ம் ஆண்டு, செப்டம்பர் மாதம், 25ம் நாளன்று, நியதிச் சட்டம் மற்றும் சிவில் சட்டம் (Canon Law and Civil Law) ஆகிய இரண்டிலும் முனைவர் பட்டம் வென்ற கிரகொரியோ, அதே வருடம் டிசம்பர் மாதம் 21ம் தேதி குருத்துவ அருட்பொழிவு பெற்றார். திருச்சபை வாழ்க்கையை தொடருமாறு முன்னர் அறிவுரை கூறிய கர்தினால் – அன்றைய திருத்தந்தை “ஏழாம் அலெக்சாண்டர்” (Pope Alexander VII) அவர்களை சந்திக்க கி.பி. 1656ம் ஆண்டு, ஃபெப்ரவரி மாதம், ரோம் பயணித்தார்.

கி.பி. 1657ம் ஆண்டு, ஜூலை மாதம், 9ம் தேதியன்று, புதிய “பெர்கமோ ஆயராக” (Newest Bishop of Bergamo) திருத்தந்தை இவரை நியமித்தார். ஆயராக பொறுப்பேற்ற இவர், கி.பி. 1658ம் ஆண்டு, மார்ச் மாதம், 27ம் தேதியன்று, தமது மறை மாவட்டம் சென்றடைந்தார். மறைமாவட்டத்தின் 279 பங்குகளையும் ஒவ்வொன்றாக, தனித்தனியாக ஆய்வு செய்தார்.

அவர் ஒரு வெற்றிகரமான ஆயராக விளங்கினார். அவருடைய புகழ் மிகவும் பிரபலமாக விளங்கியது, அவரது பழைய நண்பர் (ஏழாம் அலெக்ஸாண்டர்) அவரை கி.பி. 1660ம் ஆண்டு, ஏப்ரல் மாதம், 5ம் நாளன்று, கர்தினாலவைக்குள் (Cardinalate) உயர்த்தினார்.

கி.பி. 1664ம் ஆண்டு, அவர் புதிய “பதுவை” மறைமாவட்ட ஆயராக (Newest Bishop of Padua) நியமிக்கப்பட்டார். அவர் பதுவை மற்றும் பெர்கமோ குருத்துவ கல்லூரியை பெரிதாக்கினார். அத்துடன், காப்பகம் ஒன்றினையும் அச்சகம் ஒன்றினையும் அதனுடன் இணைத்தார்.

கர்தினால் கிரகொரியோ தமது மறைமாவட்டங்களின் ஒவ்வொரு கிராமங்களுக்கும் பயணித்து மறை கல்வி மற்றும் மறை பரப்பும் பணிகளைச் செய்தார். எழைகளின்பால் அவர் கொண்ட இரக்கம் அனைவரும் அறிந்ததே. தமது வீட்டுப் பொருட்களையும் ஆடைகளையும் ஏழைகளுக்கு தந்தார். ஒரு சமயம், தமது படுக்கையைக் கூட விற்று அதனை ஏழைகளுக்கு தந்தார்.

கர்தினால் கிரகொரியோ, ஒரு சுகவீனத்தின் பின்னர் கி.பி. 1697ம் ஆண்டு, ஜூன் மாதம், 18ம் நாளன்று, பதுவையில் மரித்தார். மறைமாவட்ட தேவாலயத்தில் (Diocesan Cathedral) அவர் அடக்கம் செய்யப்பட்டார்.

† Saint of the Day †

(June 18)

✠ St. Gregorio Barbarigo ✠

Cardinal and Bishop of Bergamo and Padua:

Birth name: Gregorio Giovanni Gaspare Barbarigo :

Born: September 16,  1625

Venice, Republic of Venice

Died: June 18, 1697 (Aged 71)

Padua, Republic of Venice

Venerated in: Roman Catholic Church

Beatified: July 6, 1761

Pope Clement XIII

Canonized: May 26, 1960

Pope John XXIII

Feast: June 18

Patronage:

Diocese of Bergamo

Diocese of Padua

Saint Gregorio Giovanni Gaspare Barbarigo was an Italian Roman Catholic cardinal who served as the Bishop of Bergamo and later as the Bishop of Padua. He was a frontrunner in both the 1689 and 1691 papal conclaves for his diplomatic and scholastic nature distinguished himself though fell short of becoming pope himself. He became a noted scholar for his distinguished learning and as an able pastor for his careful attention to pastoral initiatives and frequent parish visitations.

St. Gregory Barbarigo was born in 1625, of a very old and distinguished Venetian family. A brilliant student, he embraced a diplomatic career and accompanied the Venetian Ambassador, Contarini, to the Congress of Munster in 1648. Then he became a priest and was soon thereafter consecrated as the first Bishop of Bergamo by Pope Alexander VII. Later on, he was elevated to the rank of Cardinal and also given authority over the diocese of Padua. He guided his flock with pastoral wisdom and deep understanding.

St. Gregory Barbarigo worked unceasingly in carrying out the reforms set forth by the Council of Trent. Through his efforts, the seminaries of both Bergamo and Padua were substantially enlarged. At Padua, he also added a library and a printing press. He died in 1697. His feast day is June 18th.

Early Life:

Born September 16, 1625, into a noble family of Venice, Gregorio was the eldest child of Venetian Senator Giovanni Francesco Barbarigo and Lucrezia Lion (or Leoni), who died on March 19, 1631, of the plague. His father brought home a cousin, Franchesina Lippomani, to look after the children. His baptismal name was Gregorio Giovanni Gasparo.

The other siblings were Elena, Pietro, and Antonio. His last name is also listed as Barbadico and Barbadigo. He was a relative of Cardinal Marcantonio Barbarigo (1686), and the uncle of Cardinal Giovanni Francesco Barbarigo (1719). His father instructed him in philosophy and mathematics, while preceptors taught him Latin and Greek; and he also received the rudiments of music.

Priesthood & Episcopacy

Barbarigo obtained a doctorate in utroque iure, both canon and civil law, on 25 September 1655, and was ordained a priest on 21 December 1655, by Gian Francesco Morosini, the patriarch of Venice. He left for Rome at the end of February 1656, called by Pope Alexander VII, who initiated him into the papal service. He was named a domestic prelate of His Holiness. On 21 April 1656, Fr. Barbarigo was appointed Referendary of the Tribunals of the Apostolic Signature of Justice and of Grace. On 9 June 1665, he was given a canonicate in the cathedral chapter of Padua without the requirement of residence. In 1656, at the request of Pope Alexander VII, he organized the assistance to the Romans in the Trastevere area who had been stricken by the plague.

He was a successful bishop of Bergamo and Pope Alexander VII promoted him to the cardinalate in 1660. In 1664 he was made bishop of Padua. On entering upon his episcopal duties, he strove to model himself on Saint Charles Borromeo. He was a strong supporter of the work of the Council of Trent. He made the seminaries of Padua and of Bergamo larger and added a library and printing press in Padua.

Veneration:

Gregorio Barbarigo was beatified by Pope Clement XIII on 6 July 1761 and canonized nearly 189 years later by Pope John XXIII on 26 May 1960. The first saint canonized by Pope John XXIII, John XXIII is said to have felt a close kinship with St. Gregory Barbarigo and maintained a life-long devotion to his work.

In the General Roman Calendar of 1962, he has a third-class feast on 17 June. Nowadays, his feast is celebrated on 18 June.

ஸ்ஷோனவின் புனித எலிசபெத் (Elisabeth of Schönau)துறவி June 18

இன்றைய புனிதர்

2020-06-18

ஸ்ஷோனவின் புனித எலிசபெத் (Elisabeth of Schönau)

துறவி

பிறப்பு

1128

பிங்கன், ரைன்

இறப்பு

18 ஜூன் 1164

ஸ்ஷோனவ்

சிறுவயதிலிருந்தே இறைவனிடத்தில் மிகவும் பக்தி கொண்ட இவர், தம் 12ஆம் வயதிலேயே ஸ்ஷோனவ் என்ற ஊரிலிருந்த புனித ஆசீர்வாதப்பர் சபையில் சேர்ந்தார். தனது 18 ஆம் வயதில் வார்த்தைப்பாடுகளை கொடுத்து துறவியானார். குழந்தை பருவத்திலிருந்தே தன்னை இறைவனிடம் அர்ப்பணித்து வாழ்ந்தார். இவர் பிறந்த ஊரிலிருந்த அனைவரிடத்திலும், மிகவும் அன்பாகவும், இரக்கமுள்ளவராகவும் இருந்தார்.

இளம் வயதிலேயே துறவியான இவர் மன நோய்க்கு ஆளாக்கப்பட்டார். இதனால் மிகவும் பயத்துடனேயே எப்போதும் வாழ்ந்து வந்தார். 1152 ஆம் ஆண்டிலிருந்து எலிசபெத், இறைவன் தரும் அருளை காட்சியாக பெற்றார். அவ்வாறு பலமுறை இறைவனின் காட்சியை பெறும்போது, ஒருநாள் மிகுந்த அச்சம் இவரை ஆட்கொண்டது, அன்று அவரை சுற்றி பேரோளி ஒன்று வீசியது. அப்போது அவர் மிகச் சரளமாக, தடுமாற்றம் இல்லாமல் அன்னிய மொழியான இத்தாலி மொழியை பேசினார். இம்மொழியை அவர் எப்போதும் கற்றுக்கொண்டதே இல்லை. எலிசபெத்தின் உடன்பிறந்த அண்ணன் ஏக்பர்ட்(Egbert Schönau) துறவியாக இருந்தார். இவர் எலிசபெத் கடவுளிடமிருந்து பெற்ற ஒவ்வொரு தரிசனத்தையும் தன் கைப்பட எழுதி வைத்துள்ளார். தான் இறைவனிடம் இருந்து பெற்ற தரிசனங்களின் வழியாக இவர் ஏராளமான மக்களுக்கு நன்மை செய்து, வாழ்வில் ஒளியேற்றியுள்ளார்.

செபம்:

அதிசயம் செய்பவரே எம் தந்தையே! நீர் பல அதிசயங்களை உம் மக்களுக்கு செய்து, உம் மக்களை குணமாக்கினீர். வழிநடத்தினீர். எங்களின் வாழ்வில் நீர் செய்கின்ற அற்புதங்களை நாங்கள் உணர எமக்கு உமது அருளையும், ஞானத்தையும் தந்தருளும்.

இந்நாளில் நினைவுகூறப்படும் பிற புனிதர்கள்

திருக்காட்சியாளர் மாந்துவா நகர் ஓசன்னா Osanna von Mantua OP

பிறப்பு: 17 ஜனவரி 1449, மாந்துவா Mantua, இத்தாலி

இறப்பு: 18 ஜூன் 1505, இத்தாலி

பிராபாண்ட் நகர் மறைசாட்சி மரியா தொலோரோசா Maria Dolorosa von Brabant

பிறப்பு: 13 ஆம் நூற்றாண்டு, புரூசல் Brüssel, பெல்ஜியம்

இறப்பு: 18 ஜூன் 1290, பெல்ஜியம்

மறைசாட்சி மர்செலியானூஸ் மற்றும் மார்குஸ் Markus und Marcellianus

பிறப்பு: 3 ஆம் நூற்றாண்டு, உரோம், இத்தாலி

இறப்பு: 305, இத்தாலி

புனித ராம்வோல்டு (St.Ramwold)துறவி June 17

இன்றைய புனிதர் :

(17-06-2020)

புனித ராம்வோல்டு (St.Ramwold)

துறவி

பிறப்பு 

901

செயிண்ட் எம்மரெம்(St.Emmeram), ட்ரியர்(Trier), ஜெர்மனி

    

இறப்பு 

17 ஜூன் 1000

செயிண்ட் எம்மரெம், ட்ரியர்

இவர் செயிண்ட் எம்மரெம் என்ற தான் பிறந்த ஊரிலிலேயே தன்னை இறைவனுக்கு அர்ப்பணமாக்கிய முதல் துறவி என்ற பெயர் பெற்றார். துறவியான 25 ஆண்டுகளில் தன் இரத்தத்தை ஈந்து, பல துறவிகளை உருவாக்கினார். துறவிகளுக்கென்று செயிண்ட் எம்மரெமில் ஓர் இல்லத்தையும் தொடங்கினார். பின்னர் பல துறவறமடங்களையும், பல ஆன்மீக வழிகாட்டும் இல்லங்களையும் தொடங்கினார். பின்னர் 739 ஆம் ஆண்டு ரேகன்ஸ்பூர்க்கில்(Regensburg) ஆயராக இருந்த வோல்ப்காங்க்(Wolfgang) அவர்களால் ராம்வோல்டு அவர்கள் தொடங்கிய துறவற இல்லம் "புனித பெனடிக்ட் துறவற சபை" என்ற பெயர் வழங்கப்பட்டது. அதன்பிறகு 975ல் ரேகன்ஸ்பூர்க்கிலும் புனித ராம்வோல்டு புனித பெனடிக்ட் சபையை தொடங்கினார். 

பல ஆண்டுகள் ராம்வோல்டு ரேகன்ஸ்பூர்க்கிலிருந்த துறவற இல்லத்தில் தன் இறுதி நாட்களை கழித்து காலமானார். இவரின் கல்லறை அத்துறவற இல்லத்திலேயே அடக்கம் செய்யப்பட்டது. சில வருடங்கள் கழித்து அவரின் கல்லறைமேல் ரிங் வடிவத்தில் ஒரு கெபி கட்டப்பட்டுள்ளது. இவருக்கென்று செயிண்ட் எம்மரெமில் ஓர் பேராலயமும் கட்டப்பட்டுள்ளது. செயிண்ட் எம்மரெம்மில் இவரின் வழியாகத்தான் துறவிகளும், துறவற சபைகளும் தோன்றியது. 

செபம்:

"அறுவடையோ மிகுதி, வேலையாட்களோ குறைவு" என்று மொழிந்த எம் இறைவா! அன்று நீர் துறவறத்தை இன்றைய நாள் புனிதரின் வழியாக அறிமுகப்படுத்தினீர். இன்று துறவற வாழ்வுக்கென்று தங்களை அர்ப்பணிக்க பல இளைய பெண்களும், ஆண்களும் முன்வருவதில்லை, இந்நிலையை நீர்தாமே அகற்றி, உம் பணியை தொடர்ந்து இவ்வுலகில் ஆற்ற தேவையான வேலையாட்களை தந்தருளுமாய் உம்மை வேண்டுகிறோம்.

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

Saint of the Day : (17-06-2020)

Saint Ramwold of Regensburg (Saint Rambold of Ratisbon)

Ramwold of Regensburg , Germany; abbot; † 1000 .

Party June 17.

Ramwold must have been born around the year 900. He started his religious career as a monk in the St.-Maximinus monastery in Trier. There he befriended another monk, Wolfgang. This relationship would prove to be a great blessing later on.

After becoming Bishop of Regensburg in 972, Wolfgang appointed Ramwold abbot of the St. Emmeram Monastery in his town three years later. Ramwold was already well over seventy at the time.

At the time of his taking-up, there was still quite some disquiet in the midst of the Regensburger clergy, and not least in the monastery itself. Ramwold was an exemplary abbot who himself did what he called others to do. He took special care of poor, sick and vulnerable people, including among his monks. In addition, he paid much attention to the formation of the young monks, both scientific and religious. During his lifetime, he had the pleasure of feeling that many of the monks he trained were called to important ecclesiastical positions elsewhere.

When his patron and friend, Bishop Wolfgang, died († 994; feast October 31), his successor tried to get him out. He even went to the emperor before that; that was then Otto III. But he was so impressed by the gray Ramwold that it turned out exactly differently than the new bishop had wished.

In his old age, Ramwold finally seems to have gone blind. But there is a story of how he once sat in worship before a cross, and how the figure of Jesus bent over from the cross with a lighted candle, healing Ramwold of his blindness.

Patronaten

His advocacy is invoked in eye ailments. The Ramwold chapel just outside Regensburg recalls this. A farmer named Jan Wolfseher had suffered eye injuries while working on the land in 1887. He solemnly promised Blessed Ramwold a memorial chapel if he would be healed of his ailment. That happened, and he kept his word. The chapel is still there today.

---JDH---Jesus the Divine Healer---

புனிதர் போட்வுல்ஃப் ✠(St. Botwulf of Thorney). June 17

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூன் 17)

✠ புனிதர் போட்வுல்ஃப் ✠

(St. Botwulf of Thorney)

மடாதிபதி: 

(Abbot)

பிறப்பு: கி.பி. 7ம் நூற்றாண்டு

இறப்பு: கி.பி. 680

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

ஆங்கிலிக்கன் சமூகம்

(Anglican Communion)

மரபுவழி திருச்சபை

(Orthodox Church)

லூதரன் திருச்சபை (குறிப்பாக, டென்மார்க் மற்றும் ஸ்வீடன் ஆகிய நாடுகளில்)

(Lutheran Church (Particularly in Denmark & Sweden)

நினைவுத் திருநாள்: ஜூன் 17

பாதுகாவல்: பயணிகள் மற்றும் விவசாயம்

புனிதர் போட்வுல்ஃப், ஒரு ஆங்கிலேய மடாதிபதியும் கிறிஸ்தவ புனிதரும் ஆவார். இவர் பயணிகள் மற்றும் விவசாயிகளின் பாதுகாவலருமாவார்.

சந்தேகமான விவரங்களைத் தவிர்த்து, புனிதர் போட்வுல்ஃப் அவர்களின் வாழ்க்கை வரலாறு பற்றின விவரங்கள் சிறிதளவே இருந்தன. அவர் மரணமடைந்து நானூறு வருடங்களின் பின்னர் “ஃபோல்கார்ட்” (Folcard) என்ற துறவி எழுதிய சரித்திர விவரங்களே இருந்தன. 

கி. பி. ஐந்தாம் நூற்றாண்டில் ஜெர்மனியிலிருந்து இங்கிலாந்து நாட்டுக்கு புலம்பெயர்ந்து சென்ற மக்கள் “ஏங்கில்ஸ்” (Angles) என்றழைக்கப்பட்டனர். இவர்கள் “மெர்சியா”, “நார்த்ஊம்ப்ரியா” மற்றும் “கிழக்கு ஏங்க்ளியா” (Mercia, Northumbria, and East Anglia) ஆகிய அரசுகளை நிறுவி அதற்கு இங்கிலாந்து மற்றும் ஆங்கிலேய பெயர்களை அளித்தனர்.

காலக்கிரமமாகத் தொகுக்கப்பட்ட 653ம் வருடத்தின் ஆங்கிலோ-சாக்சன் நிகழ்ச்சிக் குறிப்புகள் (The Anglo-Saxon Chronicle records for the year 653), மேற்சொன்ன மத்திய “ஏங்கில்ஸ்” (Angles) “எர்ல்டோர்மன் பீடா” (Earldorman Peada) என்பவரின் வழிகாட்டுதலில் உண்மையான விசுவாசத்தைப் பெற்றதாக குறிப்புகள் உள்ளன.

அரசன் “அன்னா” (King Anna) கொல்லப்பட்டான். போட்வுல்ஃப் “இகான்ஹோவில்” (Ikanho) தேவாலயமொன்றினை கட்டியெழுப்ப தொடங்கினார். “ஸஃப்போல்க்” (Suffolk) என்னுமிடத்தில் துறவு மடமொன்றை நிறுவினார்.

“இகான்ஹோவில்” (Ikanho) அவர் கட்டிய ஆலயத்தின் அஸ்திவாரத்தினருகே அவர் நல்லடக்கம் செய்யப்பட்டார். பல ஆங்கிலேய தேவாலயங்கள் அவர் பெயரில் அர்ப்பணிக்கப்பட்டன. பண்டைய “புனிதர்களின் ஆக்ஸ்ஃபோர்ட் அதிகாரத்தில்” அவர் பெயரில் அர்ப்பணிக்கப்பட்ட பழமையான ஆலயங்களின் எண்ணிக்கை 64 என்று குறிப்பிடப்பட்டிருந்தது. ஆனால், பிந்தைய ஆய்வுகள், அவர் பெயரில் அர்ப்பணிக்கப்பட்ட ஆலயங்களின் எண்ணிக்கை 71 என்றது.

† Saint of the Day †

(June 17)

✠ St. Botwulf of Thorney ✠

English Abbot:

Born: 7th century AD

Died: 680 AD

Venerated in:

Roman Catholic Church

Anglican Communion

Orthodox Church

Lutheran Church (particularly in Denmark & Sweden)

Feast: June 17

Patronage: Travellers and Farming

Botwulf of Thorney (also called Botolph, Botolph, or Botulf) was an English abbot and saint. He is the patron saint of travelers and the various aspects of farming. His feast day is celebrated either on 17 June (in England) or 25 June (in Scotland), and his translation falls on 1 December.

Who was St Botolph?

Obviously not a saint to start with, but a simple chap from the east of England who lived during the 7th century. He had a brother named Adolph with whom he was sent off to France to study monkism, and though Adolph settled in the Netherlands to spread the good word of Dark Age Catholicism to the European mainland, Botolph headed back to what’s now known in most circles as Suffolk. Or possibly Lincolnshire, but Suffolk seems more likely because who really knows where Lincolnshire is?

Back in England, he was granted land by King Anna, a member of the Wuffingas family who ruled large parts of the east. Botolph subsequently founded a monastery at a place called Icanho, believed to be present-day Iken, a small settlement near the sea where an archaeologist named Stanley West in 1977 found a large stone Saxon cross in the wall of the local church, carved with the heads of dogs and wolves, emblems of St Botolph.

Simply setting up a monastery isn’t enough to become a saint of course, or we’d all be at it.

How did St Botolph end up a saint?

Botolph’s main claim to fame was the expulsion of evil spirits from the marshlands of Suffolk — likely he oversaw the draining of swamps and removal of the noxious marsh gas with its unholy night-time glow. In what few writings survive from the next couple of centuries he is described as a man of epic religiosity and grace, and by all accounts, he could really hold his mead. It seems his general tremendousness saw him canonized some time during the 8th or 9th centuries, perhaps even by the coolest Pope of all, Pope Zachary.

Yet none of this explains how there ended up being a load of churches named after him in London. For that, we need to kill him off.

Botolph comes to London, sort of:

He died in 680 AD and was supposedly buried at Icanho, which survived him by a couple of hundred years before the Vikings arrived to smash the holy hell out of it. Having been elevated to sainthood, it didn’t seem right for his remains to stay scattered about among the pillaged wreck of his monastery. The King of England, Edgar the Peaceful, made the curious decision to divide up these remains and send parts of Botolph to Ely (his head, to one of the country’s richest monasteries), to Thorney Abbey (they got his middle) and to Westminster Abbey (‘the rest’).

And here lies the man’s connection with the capital. These remains, clearly divided into yet more parts, were brought to London through the four City gates of Aldersgate, Bishopsgate, Aldgate, and Billingsgate. It’s obvious Botolph was quite heavily revered back in the day, as four London churches were subsequently dedicated to him near to each of the gates.

புனித ஹார்வே (521-556) June 17

ஜூன் 17 

புனித ஹார்வே (521-556)

இவர் பிரிட்டனியில் பிறந்தவர். பிறவியிலேயே பார்வையற்றவரான இவர் பிறந்த ஓரிரு ஆண்டுகளிலேயே இவருடைய தந்தை இறந்துபோனார். இதனால் இவர் தன்னுடைய தாயின் பராமரிப்பில் வளர்ந்து வந்தார்.

இவருக்கு எட்டு வயது நடக்கும் போது, இவருடைய தாய் இவரை அர்ஜியன் என்ற துறவியிடம் ஒப்படைத்துவிட்டு அவரும் துறவியானார். இதனால் இவர் அர்ஜியன் என்ற துறவியோடு தங்கி இருந்து, அவர் கற்றுக்கொடுத்த பாடங்களை கற்றுவந்தார்.

அர்ஜியன் என்ற துறவியிடம் கல்வி கற்ற பிறகு, இவர் தன்னுடைய உறவினரான உர்ஜல் என்பவர் நடத்தி வந்த துறவுமடத்தில் சேர்ந்தார். அவர் ஓரிரு ஆண்டுகளிலேயே இறந்துவிட, இவர் அந்த மடத்தின் தலைவரானார்.

துறவுமடத்தின் தலைவரான பின்பு இவர் தன்னுடைய சீடரின் உதவியுடன்

பல இடங்களுக்குச் சென்று போதித்தார். ஒரு சில நேரங்களில் இவர் தவளைகளுக்குக் கட்டளையிடும்போது அவை சத்தமிடாமல் அமைதியாக இருந்தன. இன்னும் ஒரு சில நேரங்களில் இவருக்கு ஓநாய்கூட வழிவிட்டன. அந்த அளவுக்கு இவர் வல்லமை நிறைந்தவராக இருந்தார்.

இவர் பார்வையற்றவர்களுக்குப் பாதுகாவலராக இருக்கிறார். பார்வை குறைபாடு உள்ளவர்கள் இவரிடம் வேண்டினால், நல்ல பார்வை கிடைக்கும் என்ற ஒரு நம்பிக்கை இருக்கிறது.

இவர் கிபி 556 ஆம் ஆண்டு இறையடி சேர்ந்தார்.

புனித லுட்கார்திஸ்(1182-1246) June 16

ஜூன் 16 

புனித லுட்கார்திஸ்

(1182-1246)

இவர் பிரான்ஸ் நாட்டில் பிறந்தவர். இவருடைய குடும்பம் மிகவும் வறிய குடும்பம். எந்தளவுக்கு என்றால், இவருடைய பெற்றோர் இவரை ஒருவருக்கு மணமுடித்து கொடுக்கும்போது, மணமகன் வீட்டார் கேட்ட வரதட்சனையைக் கொடுக்க முடியாமல் போகவே, இவரை இவரது பெற்றோர்  புனித பெனடிக்ட் சபையில் சேர்த்தனர்.

இந்தக் காரணத்தால் துறவற வாழ்வில் ஈடுபாடு இல்லாமல் இவர் வாழ்ந்து வந்தார். இவருக்கு இருபதாவது வயது நடக்கும் பொழுது, ஆண்டவருடைய காட்சி கிடைத்தது. அக்காட்சி இவரைப் புதிய வாழ்க்கை வாழ அழைத்தது. புனித கன்னி மரியாவும் இவருக்குக் காட்சி தந்து, இவரைத் தேற்றினார். இதனால் இவருடைய வாழ்க்கை முற்றிலுமாக மாறியது.

இதற்குப் பிறகு இவர் நோயாளர்களை நலப்படுத்தும் ஆற்றலையும், எதிர்காலத்தில் நடக்கக்கூடியதை முன்கூட்டியே அறிவிக்கக் கூடிய வல்லமையும் பெற்றார்.

சிலகாலம் புனித பெனடிக்ட் சபையிலிருந்த இவர், அதன்பிறகு சிஸ்டர்சியன் துறவற சபைகள் சேர்ந்து, இறுதிவரைக்கும் அங்கேயே இருந்து, இறைவேண்டலிலும் நோன்பிலும் பிறரன்புச் செயல்களிலும் தன் வாழ்நாள்களைச் செலவழித்து வந்தார்.

இவருடைய வாழ்வின் கடைசி பதினோரு ஆண்டுகள் கண்பார்வையின்றியே கழித்தன.  அப்படி இருந்தும் இவர் ஆண்டவரை இகழாமல், அவரைப் புகழ்ந்து கொண்டே இருந்தார்.

இவர் தன்னுடைய அறுபத்து நான்காவது வயதில் இறையடி சேர்ந்தார்.

புனிதர் ஜான் ஃபிரான்சிஸ் ரெஜிஸ். June 16

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூன் 16)

✠ புனிதர் ஜான் ஃபிரான்சிஸ் ரெஜிஸ் ✠

(St. John Francis Regis)

ஃபிரெஞ்ச் குரு, ஒப்புரவாளர்:

(French Priest, Confessor)

பிறப்பு: ஜனவரி 31, 1597

ஃபோன்ட்கௌவர்ட், ஔட், ஃபிரான்ஸ்

(Fontcouverte, Aude, France)

இறப்பு: டிசம்பர் 31, 1640 (வயது 43)

லலௌவேஸ்க், அர்டேச், ஃபிரான்ஸ்

(Lalouvesc, Ardèche, France)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

முக்திபேறு பட்டம்: மே 18, 1716 

திருத்தந்தை பதினோராம் கிளமென்ட்

(Pope Clement XI)

புனிதர் பட்டம்: ஏப்ரல் 5, 1737 

திருத்தந்தை பன்னிரெண்டாம் கிளமென்ட்

(Pope Clement XII)

முக்கிய திருத்தலம்:

லலௌவேஸ்க், ஃபிரான்ஸ்

(Lalouvesc, France)

நினைவுத் திருநாள்: ஜூன் 16

பாதுகாவல்:

ரெஜிஸ் பல்கலைகழகம் (Regis University), ரெஜிஸ் உயர்நிலை பள்ளி (Regis High School), நியு யார்க் நகரம் (New York City), ரெஜிஸ் இயேசுசபை உயர்நிலை பள்ளி (Regis Jesuit High School), ஔரோரா (Aurora), கொலோரோடோ (Colorodo), பின்னலாடை தயாரிப்பாளர் (Lacemakers)

புனிதர் ஜான் ஃபிரான்சிஸ் ரெஜிஸ், ஓரு ஃபிரெஞ்ச் இயேசுசபையைச் சேர்ந்த கத்தோலிக்க குருவும், ஒப்புரவாளருமாவார்.

“ஜீன்-ஃபிரான்காய்ஸ் ரெஜிஸ்” (Jean-François Régis) எனும் இயற்பெயர் கொண்ட இப்புனிதர், கி.பி. 1597ம் ஆண்டு, ஜனவரி மாதம், 31ம் தேதி, தென் ஃபிரான்ஸ் (Southern France) நாட்டின் “லாங்கிடோக்” (Languedoc) எனும் முன்னாள் பிராந்தியத்தின் “ஃபோன்ட்கௌவர்ட்” (Fontcouverte) எனுமிடத்தில் பிறந்தார். இவரது தந்தையார், “ஜீன் ரெஜிஸ்” (Jean Régis) ஆவார். தாயார், பிரபுக்கள் குடியைச் சேர்ந்த “மார்கரெட் டி குகுன்ஹன்” (Marguerite de Cugunhan) ஆவார். இவர், “பெசியர்ஸ்” (Beziers) நகரிலுள்ள இயேசுசபை (Jesuit College) கல்லூரியில் கல்வி பயின்றார். கி.பி. 1616ம் ஆண்டு, டிசம்பர் மாதம், 8ம் தேதியன்று, “டௌலோஸ்” (Toulouse) எனும் நகரிலுள்ள இயேசுசபையின் புகுமுக (Jesuit novitiate) பயிற்சியில் இணைந்தார். இரண்டு வருடங்களின் பிறகு, தமது உறுதிப் பாடுகளை ஏற்றார்.

தென்மேற்கு ஃபிரான்சின் “கஹோர்ஸ்” (Cahors) எனும் நகரில் “சொல்லாட்சி அணியிலக்கணம்” (Rhetoric) பயின்ற இவர், கி.பி. 1619ம் ஆண்டு முதல் கி.பி. 1628ம் ஆண்டு வரை, பல்வேறு கல்லூரிகளில் இலக்கணம் கற்பிக்க அனுப்பப்பட்டார். அதேவேளையில், தாமும் “டோர்னானில்” (Tournon) உள்ள “பல்லுயிரியத்தில்” (Scholasticate) தத்துவ பாடங்களில் (Philosophy) படிப்பைத் தொடர்ந்தார். விசுவாசத்தை பிரசங்கிக்கும் போதனைக்கும், ஆழ்ந்த அன்பின் காரணமாகவும், ஆன்மாக்களை காப்பாற்றும் தமது பேரார்வத்தாலும், ரெஜிஸ் 1628ம் ஆண்டு, “டௌலோஸ்” (Toulouse) நகரில் இறையியல் கற்க தொடங்கினார். இரண்டு வருடங்களுக்குள்ளே, கி.பி. 1630ம் ஆண்டு, இவர் குருத்துவ அருட்பொழிவு பெற்றார். அடுத்த ஆண்டு, தமது படிப்புகளை முடித்த ரெஜிஸ், தனது மூன்றாவது உறுதிப்பாடுகளை ஏற்றார்.

ரெஜிஸ் இப்போது தனது வாழ்வாதாரத்திற்காக முழுமையாக தயார்படுத்தப்பட்டு, கி.பி. 1631ம் ஆண்டு கோடையில் தமது அப்போஸ்தல வாழ்க்கையில் நுழைந்தார். ஒரு சளைக்காத பணியாளரான இவர், தமது வாழ்நாளின் பெரும்பகுதியை பிற்படுத்தப்பட்ட மக்களுக்கு சேவையாற்றுவதில் செலவிட்டார். புதிதாய் குருத்துவம் பெற்றிருந்த இவர், “டௌலோஸ்” (Toulouse) நகரில், கொடூரமான பிளேக் (Bubonic Plague) நோயால் பாதிக்கப்பட்ட மக்களுக்கு சேவை செய்தார். கி.பி. 1632ம் ஆண்டு, மே மாதம் முதல், 1634ம் ஆண்டு, செப்டம்பர் மாதம் வரை, “மான்ட்பெல்லியரின்” இயேசுசபை கல்லூரியை (Jesuit College of Montepellier) தமது தலைமையகமாகக் கொண்டு பணியாற்றினார். இங்கே அவர் “ஹுகெனோட்ஸ்” (Huguenots) இன மக்களின் மன மாற்றத்திற்காக உழைத்தார். மருத்துவமனைகளுக்கு வருகை தந்தார். அவசியத்திலுள்ள மக்களுக்கு உதவிகள் செய்தார். களங்கப்பட்ட, ஏறுமாறான பாதைகளிலுள்ள பெண்களை நல்வழிப்படுத்தினார். ஏழைகளுக்கும் சிறுவர்களுக்கும் கத்தோலிக்க கோட்பாடுகளை உற்சாகமாகவும், ஆர்வத்துடன் பிரசங்கித்தார். ரெஜிஸ், அபாயகரமான பெண்கள் மற்றும் அனாதைகளுடன் பணிபுரிவதில் பிரசித்தி பெற்றவர். அவர்களுக்கு பாதுகாப்பான இல்லங்களை நிறுவியதுடன், அவர்களுக்கு வேலைவாய்ப்புகளையும் ஏற்பாடு செய்து தந்தார். அடிக்கடி நற்கருணை அருட்சாதன ஸ்தாபன ஏற்பாடு செய்து, பணக்காரர்களிடமிருந்து ஏழை மக்களுக்கு வேண்டிய உணவு, உடைகள் மற்றும் பணம் வசூலிப்பதற்கான ஏற்பாடுகள் செய்தார்.

அவர் விபச்சாரிகளுக்கு பல விடுதிகளை நிறுவினார். அப்பெண்களுக்கு பின்னலாடைகள் தயாரிக்கும் பணிகளை பயிற்சியளித்தார். இது அவர்களுக்கு நிலையான வருமானத்தை தந்தது. பிறரின் சுரண்டல் மற்றும் அச்சுறுத்தல்களிலிருந்து தங்கள் குல பெண்களை பராமரிப்பதற்கான ஒரு வாய்ப்பாக இது இருந்தது.

கி.பி. 1633ம் ஆண்டு, உள்ளூர் ஆயர் “மோன்சிக்னோர்” (Monsignor Louis II de la Baume de Suze) என்பவரது அழைப்பின் பேரில், ரெஜிஸ் “விவியர்ஸ் மறைமாவட்டத்திற்கு” (Diocese of Viviers) சென்றார். மறைமாவட்டம் முழுதும் பரவலாக மறைப்பணியாற்ற அவர் கேட்டுக்கொள்ளப்பட்டார். கி.பி. 1633-40 ஆண்டுகளில், தென் கிழக்கு ஃபிரான்சின் (South-East of France) “விவாரிஸ்” (Vivaris) பிராந்தியம், ஃபிரான்சின் முன்னாள் பிராந்தியமான “ஃபோரேஸ்” (Forez) மற்றும் கிழக்கு ஃபிரான்சின் “வேலே” (Velay) ஆகிய பிராந்தியங்களிலுள்ள ஐம்பதுக்கும் மேற்பட்ட மாவட்டங்களில் மறைப் பணியாற்றினார். ரெஜிஸ், குருவாகவும் பொதுநிலையினராகவும் உழைத்தார். அவரது பிரசங்க முறைகள், எளிமையாகவும் மற்றும் நேரடியானதாகவும் இருந்ததாக கூறப்படுகிறது. கல்வியறிவற்ற விவசாயிகளுக்கு அவர் வேண்டுகோள் விடுத்ததன் காரணமாக, எண்ணற்ற மக்கள் கிறிஸ்தவர்களாக மனம் மாறினார்கள். ரெஜிசின் உழைப்பு முழுதும் கிறிஸ்தவ மனமாற்றங்களாக அருவடையாயின.

எனினும், அவரது தைரியம் - சில சந்தர்ப்பங்களில் கர்வம் என கருதப்பட்டது – வேறு சில குருக்களுடன் மோதலுக்கு வழிவகுத்தது. உள்ளூர் ஆயருடன் பதட்டமான ஒரு காலமும் உருவாகியிருந்தது. அவரால் கண்டிக்கப்பட்ட பலரால் வன்முறை அச்சுறுத்தல்களும் நேரிட்டிருந்தன. அவர் கனடா நாட்டின் ஆதிவாசி மக்களை மனமாற்றம் செய்வதற்கான மறைப்பணிகளுக்காக ஏங்கிக்கொண்டிருந்தாலும், அவர் தமது வாழ்நாள் முழுதும் ஃபிரான்ஸ் நாட்டிலேயே இருந்தார்.

பயணங்கள் கடினமாக இருந்த கடினமான மலைப்பகுதிகளில் - குறிப்பாக குளிர்காலத்தில் கூட, அவர் ஒரு நகரிலிருந்து வேறொரு நகருக்கு வெறும் கால்களுடன் நடந்தே சென்றார்.

கி.பி. 1640ம் ஆண்டு, டிசம்பர் மாதம், 31ம் தேதி, நாற்பத்துமூன்று வயதான ரெஜிஸ், நிமோனியா (Pneumonia) நோயால் மரித்தார்.

† Saint of the Day †

(June 16)

✠ St. John Francis Regis ✠

French Priest, Confessor, Jesuit Evangelist, and Preacher:

Born: January 31, 1597

Fontcouverte, Aude, France

Died: December 31, 1640 (Aged 43)

Lalouvesc, Ardèche, France

Venerated in: Catholic Church

Beatified: May 18, 1716

Pope Clement XI

Canonized: April 5, 1737

Pope Clement XII

Major shrine: Lalouvesc, France

Feast: June 16

Patronage:

Regis University, Regis High School, New York City, Regis Jesuit High School Aurora, Colorado, Lacemakers

Jean-François Régis, known as Saint John Francis Regis and St. Regis, was a French priest of the Society of Jesus, recognized as a saint by the Roman Catholic Church.

In a 1997 letter to the Bishop of Viviers, Pope St. John Paul II commemorated the fourth centenary of St. John Francis Regis' birth, honoring him as a “lofty figure of holiness” and an example for the Church in the modern world.

“In less than 10 years of ministry, this saintly Frenchman succeeded, with God’s help, in leading back to Christ an immense crowd of men, women, and children of all ages and walks of life,” the Pope recalled. He urged the faithful to imitate the saint and “put themselves in God’s hands with total trust.”

Born in 1597, John Francis Regis was the son of a wealthy merchant father and a mother descended from nobility. As a boy, he was sensitive, devout, and eager to please his parents and teachers. Educated by Jesuits from the age of 14, he entered the Society of Jesus in December of 1616.

As he followed the traditional Jesuit path of teaching and extensive studies, John also became known as a skilled catechist. He was eager to enter the priesthood and offered his first Mass in 1631. John spent much of the rest of that year caring for victims of a plague outbreak in the city of Toulouse.

In 1632, John received his assignment as a missionary to the French Protestants – known as Huguenots – as well as the country's lapsed Catholics and others in need of evangelization. The rest of his life would be devoted to this mission, with remarkable success.

John's missionary work spanned both a large geographical distance and a broad social spectrum. In over 50 districts of France, he preached the Gospel to children, the poor, prisoners, and others have forgotten or neglected by society. His best-known work involved helping women escape prostitution.

John's labors reaped a harvest of conversions. However, his boldness – perceived as arrogance in some cases – led to a conflict with certain other priests, a period of tension with the local bishop, and even threats of violence from those whose vices he condemned.

Against these obstacles, the priest persevered, sustained by fervent prayer and severe asceticism. His missionary work involved difficult winter journeys, and a witness at his beatification testified to John’s habit of preaching outdoors all day, then hearing confessions throughout the night.

St. John Francis Regis died at age 43, in late December of 1640. Though suffering from a lung ailment, he insisted on preaching a parish mission and hearing confessions. A penitent found him unconscious in the confessional, though he revived long enough to receive the last rites before dying.

Hailed as a confessor of the faith and a model for Jesuit missionaries, St. John Francis Regis was beatified in 1716 and canonized in 1737. Although June 16 was established as his feast day, there are different local and particular customs, including the Jesuits' celebration of his feast on July 2.

புனித.பெனோ(St.Benno) June 16

இன்றைய புனிதர் :

(16-06-2020)

புனித.பெனோ(St.Benno)

ஆயர்(Bishop)

பிறப்பு 

1010

ஹில்டஸ்ஹைம் Hildesheim, Germany)

    

இறப்பு 

16 ஜூன் 1106

பாதுகாவல்: பவேரியா(Bayern) & டிரேஸ்டன்(Dresden) மறைமாநிலத்தின் பாதுகாவலர்

இவர் ஷேக்கிசிஸ்(Sächsische) நாட்டு தம்பதிகளின் மகனாக பிறந்தார். 1040 ஆம் ஆண்டு குருவாக திருநிலைப்படுத்தப்பட்டார். பின்னர் ஹில்டஸ்ஹைம் என்ற ஊருக்கு பணிபுரிய அனுப்பப்பட்டார். அங்கிருந்து மீண்டும் கோஸ்லர்(Goslar) என்ற ஊருக்கு பணிக்கு மறைபரப்பு பணிக்காக சென்று, 17 ஆண்டுகள் அப்பணியை செய்தார். அங்கு பணிபுரியும்போது, ஜெர்மனியிலுள்ள டிரேஸ்டன் மறைமாவட்டத்திற்கு ஆயராக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். ஆயரானபிறகு அம்மறைமாவட்டத்தில் பல ஆலயங்களையும், துறவறமடங்களையும் தொடங்கினார். ஏராளமான மக்களை இறைவன்பால் மனமாற்றி ஈர்த்தார். அப்போது சாக்சன் (Sachsen) நாட்டு அரசர் நான்காம் ஹென்றி ஆயருக்கு எதிராக போர்தொடுத்தான். இப்போரில் 1075-76 ஆம் ஆண்டு வரை ஆயரை அரசன் சிறைபிடித்து சென்று, தன் விருப்பப்படி அம்மறைமாநிலத்திற்கு வேறு ஒரு புதிய ஆயரை தேர்ந்தெடுத்தான். ஆனால் புதிய ஆயர் நீண்ட நாள் அப்பதவியில் நீடிக்கவில்லை. மூன்று ஆண்டுகள் கழித்து மீண்டும் பெனோ அவர்களே மீண்டும் தனது ஆயர் பொறுப்பை ஏற்றார். அப்போது அவர் பேராலயத்திற்கென்று ஓர் திறவுகோலை தயாரித்து, அத்திறவுகோலை எல்பே (Elbe) என்ற மாவட்டத்திலுள்ள ஓர் பேராலயத்தில் வைத்துவிட்டு, தன் ஆயர் பதவியிலிருந்து விலகினார். அத்திறவுகோலில் ஓர் மீனின் வயிற்றில் நதி ஓடுவதை போல செய்யப்பட்டிருந்தது. இவர் இறந்து பல ஆண்டுகள் கழித்து புனிதர்பட்டம் பெற்றபிறகு அரசர் ஐந்தாம் ஆல்பிரட்(Albrecht V) அவர்கள் இப்புனிதரின் கல்லறையை பவேரியா மறைமாவட்டத்திற்கு மாற்றினார். இன்றும் பவேரியாவில் இவர் பெயரால் புதுமைகள் நடந்துக்கொண்டிருக்கின்றது.

செபம்:

தியாகத்தின் மறு உருவே எம் இறைவா! கிறிஸ்துவத்தை ஜெர்மனி மண்ணில் பரப்பி, உமக்காக பல சிலுவைகளை சுமந்த புனித பெனோவிற்காக உமக்கு நன்றி கூறுகின்றோம், அவர் காட்டிய வழியில் சென்ற எம் முன்னோர்களை பின்பற்றி நாங்கள் என்றென்றும், உம்மை எம் வாழ்வில் பிரதிபலிக்க உம் அருள் தந்து எம்மை காத்தருளும்.

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

Saint of the Day : (16-06-2020)

Saint Benno of Meissen

Born to the Saxon nobility, the son of Blessed Bezela of Goda; as an adult he was heavily involved in the power politics of his day. Educated in the abbey of Saint Michael, Hildesheim, Germany. Priest. Canon at the imperial chapel at Gozlar, Hanover. Chaplain to Emperor Henry III. Bishop of Meissen in 1066. Participated in the synod of Forcheim, Germany in 1078.

He spent a year in prison for backing the nobility and Pope Saint Gregory VII against Emperor Henry IV over lay investiture and the control of the Church by the State. At one point he was summoned to Rome, Italy; he ordered the canons to lock the cathedral while he was gone in case emperor Henry tried to occupy it. Henry did, and threw the keys of the cathedral into the river as a symbol to show no one could lock the church against him. When Benno returned, he went to the river and found the key; legend says it was protected by a fish.

Following the death of Pope Gregory VII, Benno pledged his allegiance to the anti-pope Guibert, but in 1097 he returned to support of the lawful Pope Urban II.

Even with all the polical involvement and turmoil, Benno never lost sight of his calling as a diocesan bishop. He visited parishes, preached and conducted Mass, enforced discipline among his clergy, and fought simony any place he found it. He was an accomplished musician, supported music and chant in the churches and monasteries, and wrote on the Gospels. In his later years he served a missionary to the Wends.

Benno continued to be an involved and controversial figure in politics even after his death. His biographer, Jerome Emser, worked a lot of Church versus State material into the book. Martin Luther wrote a furious diatriabe against Benno's canonization.

Born :

1010 at Hildesheim, Germany

Died :

16 June 1106 of natural causes

• buried in the cathedral of Meissen, Germany

• when the cathedral was rebuilt in 1285, his relics were translated to the new structure, with many miraculous cures accompanying the move

• relics translated to the bishop's castle at Stolp when Saxony became Protestant

• relics translated to Munich, Germany in 1580

Canonized :

1523 by Pope Adrian VI

Patronage :

anglers, fishermen

• weavers

• diocese of Dresden-Meissen, Germany

• Munich, Germany

---JDH---Jesus the Divine Healer---

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூன் 16)

✠ மெய்ஸ்ஸன் நகர் புனிதர் பென்னோ ✠

(St. Benno of Meissen) 

ஒப்புரவாளர் மற்றும் மெய்ஸ்ஸன் மறைமாவட்ட ஆயர்:

(Confessor and Bishop of Meissen)

பிறப்பு: கி.பி. 1010

ஹில்ட்ஷெய்ம், ஸாக்சனி 

(Hildesheim, Duchy of Saxony)

இறப்பு: ஜூன் 16, 1106

மெய்ஸ்ஸன்

(Meissen)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

புனிதர் பட்டம்: மே 31, 1523 

திருத்தந்தை ஆறாவது அட்ரியான்

(Pope Adrian VI)

பாதுகாவல்: மீனவர்/ நெசவாளர்

நினைவுத் திருநாள்: ஜூன் 16

“ஹில்ட்ஷெய்ம்” (Hildesheim) நகரின் வசதி வாய்ப்புள்ள பிரபுக்கள் குடும்பத்தின் வாரிசாகப் பிறந்த புனிதர் பென்னோ’வின் வாழ்க்கை வரலாறு பற்றின தகவல்கள் சிறிதளவே உள்ளன. உள்ளூரிலுள்ள புனிதர் மைக்கேல் துறவு மடத்தில் (St. Michael's monastery) கல்வி கற்ற இவர், கோஸ்லர் அத்தியாய (Canon of the Goslar chapter) நியாயஸ்தராக இருந்தார். இவர், கி.பி. 1066ம் ஆண்டு, அரசன் நான்காம் ஹென்றியால் (King Henry IV) “மெய்ஸ்ஸன்” நகரின் ஆயரவை அதிகாரமுள்ளவராக (Episcopal see of Meissen) நியமிக்கப்பட்டார்.

கி.பி. 1073ம் ஆண்டு, பென்னோ சாக்ஸன் நகர கலகத்தின் (Saxon Rebellion) ஆதரவாளராக தோன்றினார். இருப்பினும், “லம்பெர்ட்” (Lambert of Hersfeld) எனும் வரலாற்றாசிரியரும் சமகால அதிகாரிகளும் தங்கள் பங்குக்கு அவர்மீது மேலும் சிறிதளவு சாட்டினார்கள். அரசன் நான்காம் ஹென்றி கி.பி. 1075ம் ஆண்டு, பென்னோவை நாடு கடத்தினான். ஆனால் மறு வருடமே அவரை திரும்பி வர அனுமதித்தான்.

பட்டம் மற்றும் பதவியளிக்கும் கடுமையான சர்ச்சைகளில் பென்னோ திருத்தந்தை ஏழாம் கிரகோரிக்கு (Pope Gregory VII) ஆதரவளித்தார். மேலும், கி.பி. 1077ம் ஆண்டு, அரசனுக்கு எதிரான “ரூடோல்ஃப்” (Election of Antiking Rudolf of Rheinfelden) என்பவரது தேர்தலில் பங்கெடுத்ததாக கூறப்பட்டது.

எதிர் திருத்தந்தை மூன்றாம் கிளமென்ட்’டுக்கு (Antipope Clement III) எதிரானவர் என்ற காரணத்தால் “ரவென்னா” உயர்மறை மாவட்ட பேராயர் “கில்பர்ட்” (Archbishop Guibert of Ravenna) அவர்களுக்கு ஆதரவளித்தார். இதற்கு அரசன் நான்காம் ஹென்றியும் ஆதரவளித்தான்.

தமது செல்வாக்கினை “சாக்ஸன்” (Saxons) மக்களின் அமைதிக்காக உபயோகிப்பதாக பென்னோ வெளிப்படியாக வாக்குறுதியளித்திருந்தார். ஆனால் அதை அவரால் நிறைவேற்ற இயலாமல் போனது. 1097ல் திருத்தந்தையர் விருந்திற்கு வந்து திரும்புகையில் “இரண்டாம் அர்பன்” (Urban II) அவர்களை சரியான திருத்தந்தையாக அடையாளம் கண்டார். இத்துடன் அவர் நம்பத்தகுந்த வரலாற்றிலிருந்து மறைந்து போனார். ஆயினும் தமது மறை மாவட்டத்திற்கு அதிக சேவையாற்றியிருந்தார்.

அதன்பின்னர் அவரது மறைப்பணிகளைப்பற்றியோ திருச்சபையை கட்டி எழுப்புவதற்கான ஆர்வம் பற்றியோ யாதொரு ஆதாரங்களும் கிடைக்கவில்லை. கி.பி. 1106ம் ஆண்டு, ஜூன் மாதம், 16ம் நாளன்று, பென்னோ இயற்கையாக மரணம் எய்தினார்.

† Saint of the Day †

(June 16)

✠ St. Benno of Meissen ✠

Confessor and Bishop of Meissen:

Born: 1010 AD

Hildesheim, Duchy of Saxony

Died: June 16, 1106

Meissen, Margraviate of Meissen

Venerated in: Roman Catholic Church

Canonized: May 31, 1523

Pope Adrian VI

Major shrine: Munich, formerly Meissen

Feast: June 16

Patronage: Fishermen, Weavers, Dresden-Meissen, Munich

Saint Benno was named Bishop of Meissen in 1066. Venerated since the 13th century, he was canonized in 1523.

Today, June 16, we celebrate the feast of Saint Benno, Confessor, Bishop of Meissen, Germany, and patron saint of fishermen. Saint Benno worked throughout his long life to reform the Church, supported the legitimacy of the Pope at a time when the papacy was being politically attacked, suffered persecution and exile, and worked numerous miracles. Saint Benno remains one of the most venerated saints throughout Germany.

Benno was born to a noble family in Saxony (modern-day Germany) and was educated from a young age by the monks of the abbey of Saint Michael. He was ordained a priest, and eventually, at the age of 56 became Bishop of Meissen. Soon thereafter, he was appointed Canon to the imperial chapel of Emperor Henry III, a pious ruler who looked to the Church for guidance in political matters. Upon his death, Henry IV ascended to the throne, at the young age of sixteen. Unlike his predecessor, he sought to subjugate the Church to the state, and restrict the legitimacy of the papacy throughout Germany.

However, at that time, one of the greatest of the Church’s popes, Pope Gregory VII, sat on the Chair of Peter and wished for nothing more than to preserve the role of the Pope in investing bishops—that is, providing bishops with the symbols of their holy office, signifying their marriage to the Church. This “Investiture Contest” spread throughout Europe, and many bishops sided with the political leaders of their regions, rather than the Pope. However, Saint Benno stood alongside Pope Gregory VII, against the Emperor, instituting the reforms of the Church and maintaining the divine duties of the Pope. For his trouble, he was imprisoned and exiled for many years.

One of the most famous legends told of Saint Benno involves his barring the emperor from receiving the Holy Eucharist following his ex-communication (the Pope had excommunicated Henry IV, due to his decisions to challenge the Church’s legitimate authority to invest bishops). Henry, however, hoped that the German bishops would take no notice of this `ex-communication' and rode to Meissen—to the cathedral served by Saint Benno—to receive the Eucharist. Saint Benno realized that there was nothing he could do to keep the emperor out, save barring the cathedral to everyone. So that is what he did. He locked the cathedral doors and threw the keys into the river Elbe. Henry knew that if he attempted to break down the doors to the cathedral, he would anger the crowds gathered, so simply rode away vowing vengeance on the holy bishop.

After he had gone, Saint Benno ordered the local fisherman to cast their nets into the Elbe, and after praying over the water, they hauled in their nets. In the net was a fish that had the keys to the cathedral hanging upon its fins. Benno retrieved the key and reopened the cathedral. It was not soon thereafter that he was both imprisoned and exiled, although he would not stray from the teachings of the Church, even under threat of punishment.

Saint Benno lived to be a very old man and spent the last years of his life preaching the faith to those who had not yet converted. He never lost sight of his calling as a diocesan bishop, visiting and preaching at all the parishes in his diocese, celebrating the Mass, enforcing discipline and enacting reform amongst the clergy, and building many grand cathedrals for the glory of the Lord. An accomplished musician, Saint Benno encouraged music and chanting during Masses throughout the diocese, penned many hymns, and wrote extensively on the Gospels. 

Following his death, at the age of nearly one hundred, Saint Benno was buried in the cathedral at Meissen. When the cathedral was rebuilt in 1285, his relics were translated to the new cathedral, and many miraculous cures were reported at that time. His relics were later translated to Munich in 1580, and Saint Benno remains the patron saint of that city today.

Saint Benno lived during a difficult political time and managed—despite threat, imprisonment, and punishment—to remain true to the teachings of the Church, and his role as priest and bishop. At a time when the Church is criticized and attacked from both the inside and outside, we look to saints like Saint Benno as inspiration. His witness provides an example to each of us, inspiring fidelity and truth, even when these are the “hard decisions” to make.

புனித ஆலிஸ் (1220-1250) June 15

ஜூன் 15 

புனித ஆலிஸ் (1220-1250)

இவர் பெல்ஜியத்தில் உள்ள ஷேர்பெக் என்ற இடத்தில் பிறந்தார்.

தன்னுடைய ஏழாவது வயதிலேயே சிஸ்டர்சியன் துறவிகள் மடத்தில் சேர்ந்த இவர், அங்கேயே தன்னுடைய கல்வியைக் கற்கத் தொடங்கினார். கல்வியில் சிறந்து விளங்கிய இவர், தாழ்ச்சியோடும் இருந்தார.

இவருக்கு 20 ஆவது வயது நடக்கும்பொழுது தொழுநோயால் பாதிக்கப்பட்டார்‌. அதனால் இவர் தனிமைப்படுத்தப்பட்டார். தொழுநோயால் இவர் துன்பங்களை அனுபவித்துக் கொண்டிருந்த அதே வேளையில், கண்பார்வையையும் இழந்தார். இதனால் இவர் அடைந்த துயருக்கு அளவே இல்லை.

இப்படிப்பட்ட சூழ்நிலையில் இவர் நற்கருணை ஆண்டவர்மீது மிகுந்த பற்றுக் கொள்ளத் தொடங்கினார். அந்தப் பற்று இவருக்கு ஆறுதலையும் அரவணைப்பையும் நம்பிக்கையையும் தந்தது. சில நேரங்களில் நற்கருணை ஆண்டவர் இவருக்குக் காட்சி தந்து இவரைத் திடப்படுத்தினார்.

நாள்கள் செல்ல செல்ல இவருடைய உடலில் வேதனை மிகுதியானது. இதனால் இவர் தன்னுடைய முப்பதாவது வயதில் உடல்நலம் குன்றி இறையடி சேர்ந்தார்.

இவருக்கு 1907 ஆம் ஆண்டு திருத்தந்தை பத்தாம் பயஸால் புனிதர் பட்டம் கொடுக்கப்பட்டது. இவர் பார்வையற்றவர்கள், முடக்குவாதத்தால் பாதிக்கப்பட்டவர்கள் ஆகியோருக்குப் பாதுகாவலராக இருக்கிறார்

சிரகுஸ் நகர்ப் புனித மார்சியன்(முதல் நூற்றாண்டு) June 14

ஜூன் 14

சிரகுஸ் நகர்ப் புனித மார்சியன்

(முதல் நூற்றாண்டு)

இவர் திரு அவையின் முதல் திருத்தந்தையான புனித பேதுருவால் இத்தாலியிலுள்ள சிரகுஸ் என்ற நகருக்கு நற்செய்தி அறிவிக்க அனுப்பப்பட்டார். இவர் புனித பேதுருவின் வார்த்தைகளுக்கு அப்படியே கீழ்ப்படிந்து அந்த நகருக்கு சென்றார்.

அந்நகரில் இவர் நற்செய்தி அறிவிக்கும்போது, யூதர்கள் இவரைப் பிடித்து, ஒரு பெரிய கோபுரத்திலிருந்து தள்ளிக் கொன்றுபோட்டார்கள்.

இவ்வாறு புனித மார்சியன் ஆண்டவர் இயேசுவுக்காக இரத்தம் சிந்தி தன் இன்னுயிரை ஈந்தார்.

புனிதர் வைட்டஸ் ✠(St. Vitus) June 15

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூன் 15)

✠ புனிதர் வைட்டஸ் ✠

(St. Vitus)

மறைசாட்சி, தூய உதவியாளர்:

(Martyr, Holy Helper)

பிறப்பு: கி.பி. 290

சிசிலி

(Sicily)

இறப்பு: கி.பி. 303 (வயது 12–13)

லூக்கானியா, தற்போதைய பசிலிகட்டா, இத்தாலி

(Lucania, modern-day Basilica, Italy)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

(Eastern Orthodox Church)

நினைவுத் திருநாள்: ஜூன் 15

பாதுகாவல்:

நடிகர்கள்; நகைச்சுவையாளர்கள்; ரிஜெக்கா (Rijeka), குரோஷியா (Crotia); செக்கோஸ்லோவாக்கியா (Czechoslovakia); நடனக் கலைஞர்கள்; நாய்கள்; வலிப்பு நோய் (Epilepsy); மஸரா டெல் வல்லோ (Mazzara del Vallo), சிசிலி (Sicily); அதிக தூக்கம் (Over Sleeping); ப்ராக் (Prague), செக் குடியரசு (Czech Republic); நரம்பு சம்பந்தமான ஒருவித தசை வலிப்பு நோய் (Rheumatic Chorea); தூய வைட்டஸ் நடனம் (Saint Vitus Dance); செர்பியா (Serbia); பாம்பு கடி (Snake Bites); புயல்கள் (Storms); வாச்சா (Vacha), ஜெர்மனி (Germany); செவன் (Zeven), லோயர் சாக்சனி (Lower Saxony); ஹெட் கூயி (Het Gooi), நெதர்லாந்து (Netherlands); இ க்ளாம்பஸ் வைட்டஸ் (E Clampus Vitus).

புனிதர் வைட்டஸ், கிறிஸ்தவ பாரம்பரியங்களின்படி, சிசிலி நாட்டின் கிறிஸ்தவ புனிதரும் மறைசாட்சியுமாவார்.

இவர், கி.பி. 303ம் ஆண்டு, தூய ரோம பேரரசை ஒன்றாக ஆண்ட இரண்டு பேரரசர்களான (Roman Emperors) “டயாக்லேஷியன்” மற்றும் “மேக்ஸ்மியன்” (Diocletian and Maximian) ஆகியோரின் ஆட்சியில் நடந்த கிறிஸ்தவ துன்புறுத்தல்களின்போது மரித்தவர் ஆவார். ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபையின் மத்திய காலத்திற்குரிய பதினான்கு தூய உதவியாளர்களில் (One of the Fourteen Holy Helpers) ஒருவராக கொள்ளப்படுகிறார்.

கிறிஸ்தவ பாரம்பரயங்களின்படி, புனிதர்கள் “வைட்டஸ்” (Vitus), “மொடஸ்டஸ்” (Modestus) மற்றும் “கிரெசென்ஷியா” (Crescentia) ஆகிய மூவரும் பேரரசன் “டயாக்லேஷியனால்” (Diocletian) துன்புறுத்தப்பட்டு கொல்லப்பட்டனர்.

புனிதர் ஜெர்மைன் கஸின் ✠(St. Germaine Cousin) June 15

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூன் 15)

✠ புனிதர் ஜெர்மைன் கஸின் ✠

(St. Germaine Cousin)

ஃபிரெஞ்ச் புனிதர்:

(French Saint)

பிறப்பு: கி.பி. 1579

பைப்ரேக், டௌலோஸ், ஃபிரான்ஸ்

(Pibrac, Toulouse, France)

இறப்பு: கி.பி. 1601

பைப்ரேக், டௌலோஸ், ஃபிரான்ஸ்

(Pibrac, Toulouse, France)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

முக்திபேறு பட்டம்: மே 7, 1864

திருத்தந்தை ஒன்பதாம் பயஸ்

(Pope Pius IX)

புனிதர் பட்டம்: ஜூன் 29, 1867

திருத்தந்தை ஒன்பதாம் பயஸ்

(Pope Pius IX)

முக்கிய திருத்தலம்:

பைப்ரேக்

(Pibrac)

நினைவுத் திருநாள்: ஜூன் 15

பாதுகாவல்:

கைவிடப்பட்ட மக்கள் (Abandoned People), துஷ்பிரயோகம் செய்யப்பட்டவர்கள் (Abuse Victims), வறுமைக்கு எதிரானக (Against Poverty), ஊனமுற்றோர் (Disabled People), கிராமப்புற பெண்கள், (Girls from Rural Areas), நோய் (Illness), வறிய நிலை (Impoverishment), பெற்றோரை இழந்தோர் (Loss of Parents), உடல் பயிற்சி சிகிச்சையாளர்கள் (Physical Therapists)

புனிதர் ஜெர்மைன் கஸின், ஒரு ஃபிரெஞ்ச் புனிதர் ஆவார். ஃபிரான்ஸ் நாட்டின் “டௌலோஸ்” (Toulouse) நகரிலிருந்து 15 கிலோமீட்டர் தூரத்திலுள்ள “பைப்ரேக்” (Pibrac) எனும் கிராமத்தில் மிகவும் தாழ்ச்சியுள்ள பெற்றோருக்குப் பிறந்தவர்.

கத்தோலிக்க கலைக்களஞ்சியம் (Catholic Encyclopedia) இவரைப்பற்றி பின்வருமாறு எழுதுகிறது:

“தமது பிறப்பு முதலே எண்ணற்ற துன்பங்களை அனுபவித்தவராக இவர் குறிப்பிடப்படுகிறார். இவர் பிறக்கும்போதே ஒரு கை சிதைந்த நிலையிலும், “ஸ்க்ரோஃபுலா” (Scrofula) எனப்படும் காசநோய் சம்பந்தமான ஒரு நோயுடனும் பிறந்தார். இவர் கைக்குழந்தையாக இருக்கும்போதே தமது தாயை இழந்தார். இவரது தந்தை விரைவிலேயே மறுமணம் செய்துகொண்டார். புதிதாக வந்த மாற்றான்தாய் இவரை கொடுமைப்படுத்தினார். ஜெர்மைனுடைய நோயிலிருந்து பிற குழந்தைகளை பாதுகாப்பதாக பாசாங்கு செய்த மாற்றான்தாய், ஜெர்மைனை வீட்டிலிருந்து விலக்கி வைக்க தந்தையின் சம்மதம் பெற்றார். ஆகவே, ஜெர்மைன் குழந்தை பருவத்திலிருந்தே கால்நடை மேய்க்கும் பணியைச் செய்தார். இரவில் களைத்துப்போய் வீடு திரும்பினால் அவரது படுக்கை குப்பைகளாக இருக்கும் அல்லது ஈரமாக இருக்கும். இதுபோன்ற நடைமுறைகளால் குழந்தைப் பருவத்திலிருந்தே தாழ்ச்சியையும், பொறுமையையும் கற்றுக்கொண்டார். கடவுளின் பிரசன்னத்தின் அதிசய உணர்வுகளும் ஆன்மீக ஈடுபாடுகளும் பிறப்பு முதலே அவருக்கு இறை பரிசாக அளிக்கப்பட்டிருந்தன. இவையனைத்துமே இப்புனிதரது தனிமையான வாழ்க்கையின் ஒளி மற்றும் ஆசீர்வாதங்களின் ஆதாரமாக விளங்கின. வறுமை, நலிந்த மற்றும் தளர்ந்த உடல் நிலை, காலத்தின் கடுமையான பருவ மாற்றங்கள், பாசமும் அனுசரணையும் இல்லாத சொந்த குடும்பத்தினர், ஆகியவற்றுடன் தாமாகவே தேடி பெற்றுக்கொண்ட துன்பங்களும் தாழ்ச்சியுடனும் இன்னும் அதிக வேதனைகளைத் தந்தன. தினசரி உணவாக சாதாரண ரொட்டி மற்றும் தண்ணீர் ஆகியவற்றையே வழக்கமான உணவாக ஏற்றுக்கொண்டார். ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட தூய நற்கருணையிலுள்ள இயேசு மீதும் அவரது கன்னித்தாய் மீதும் அவர் கொண்டிருந்த மாறாத அன்பு இவரது புனிதத் தன்மையை இன்னும் அதிகரித்தது. திருப்பலியில் தினமும் ஆர்வமுடன் கலந்துகொள்வார். ஆலய மணியோசை கேட்டதுமே தமது மந்தையை அப்படியே மேய்ச்சல் நிலத்தில் விட்டுவிட்டு திருப்பலியில் கலந்துகொள்ள ஓடுவார். கிட்டத்தட்ட ஓநாய் போன்ற காட்டு மிருகங்கள் உலவும் வனாந்தரங்களின் அருகில் மேய்ச்சல் நிலம் இருந்தும் என்றுமே அவரது மந்தைக்கு யாதொரு ஆபத்தும் ஏற்பட்டதில்லை.”

பாவச் செயல்களை சரி செய்யும் முயற்சியாக அவர் முன்னெடுத்த தவ முயற்சிகளும் அடிக்கடி நற்கருணை ஆராதனைகளில் அவர் பங்கெடுத்தமையும் குறிக்கத்தக்கது. மரியன்னையின் மீதுள்ள அவரது பக்தியும் அதிகரித்துக்கொண்டு போனதும் குறிப்பிடத்தக்கது. ஜெபமாலை மட்டுமே அவரது ஒரே புத்தகமாயிருந்தது. இயேசு மீதும் அவரது அதி தூய கன்னித் தாயின் மீதும் அவர் கொண்ட பக்தியும், அன்பும் அளவிட இயலாததும், குறிப்பிடத்தக்கதுமாகும். திருப்பலிக்கான முதல் ஆலய மணியோசை கேட்டதுமே எங்கிருந்தாலும் முழங்கால்படியிட்டு சிலுவை அடையாளமிடுவது அவரது குறிப்பிடத்தக்க கிறிஸ்தவ உயர் பண்பாகும்.

ஆழமற்ற நதியோரங்களிலும், அடை மழையின் பின்னும் அல்லது உறைபனி உருகும் காலங்களிலுமாக அல்லது சீரற்ற அனைத்து காலங்களிலும் அவரது பக்திமயமான தவ வாழ்க்கை சீராக இருந்தது. எழைகளின்பால் அவர் கொண்ட அன்பும் அக்கறையும் இன்னும் அதிகரித்தது. தமக்கு கிடைத்த உலர்ந்த ரொட்டியையும் பிறருடன் பகிர்ந்து உண்ணும் அவரது தாராள, உதார குணம் மிகவும் உயர்வானது.

கி.பி. 1601ம் ஆண்டின் கோடை காலத்தின் ஆரம்பத்தில் ஒருநாள் அதிகாலை, திராட்சைக் கொடிகளால் வேயப்பட்ட தட்டி (Pallet of Vine-Twigs) படுக்கையிலிருந்து எழுந்திருக்காததை கவனித்த இவரது தந்தை, இந்த இருபத்திரண்டு வயது புனிதர் விழிக்காமலேயே நித்திய வாழ்வை நோக்கிச் சென்றிருந்ததைக் கண்டார்.