September 3 Saint of the day:Saint Phoebe

September 3

 

Saint of the day:

Saint Phoebe

​

 Means “bright” or “radiant

She was a deaconess

Saint Phoebe's Story

 

Phoebe (1st century) was a deaconess of the Church at Cenchreae, the port of Corinth. She was recommended to the Christian congregation at Rome by St. Paul, who praised her for her assistance to him and to many others. She may have brought Paul's epistle to the Romans to Rome with her. Her feast day is September 3rd.

​

Prostatis:

Apostle Paul used the Greek prostatis —translated as "benefactor" in the NIV. The NAS New Testament Greek Lexicon translates it: a female guardian, protectress, patroness, caring for the affairs of others and aiding them with her resources. The term has also been compared to patrona. This suggests that Phoebe was a woman of means, who, among other things, contributed financial support to Paul's apostolate, and likely hosted the house church of Cenchreae in her home, as well as, provide shelter and hospitality to Paul on those occasions when he stayed in the town.

புனித மேரினுஸ் (275-366)(செப்டம்பர் 03

புனித மேரினுஸ் (275-366)

(செப்டம்பர் 03)

இவர் இத்தாலியில் உள்ள உர்பினோ என்ற இடத்தைச் சார்ந்தவர்.

கட்டடப் பணியாளராகத் தன் வாழ்க்கையைத் தொடங்கிய இவர், கடவுள்மீது மிகுந்த பற்றுக்கொண்டு வாழ்ந்து வந்தார். மேலும் இவர் கிறிஸ்துவைப் பற்றிப் பலருக்கும் அறிவித்து, அவர்களைக் கிறிஸ்துவின்மீது நம்பிக்கை கொள்ளச் செய்தார்.

இந்நிலையில் உரோமையை ஆண்டு வந்த தியோகிளசியன் என்பவன் கிறிஸ்தவர்மீது தாக்குதல் நடத்தத் தொடங்கினார்.

இதனால் இவர் தான் இருந்த இடத்தைவிட்டு,   வேறோர் இடத்திற்குத் தப்பியோடினார். 

சென்ற இடத்தில் இவர் திருத்தொண்டராகவும் அருள்பணியாளராகவும், அதன் பின்னர் ரிமினி நகர் ஆயராகவும் உயர்ந்தார். 

ஆயராக இருந்து நல்ல முறையில் இவர் பணிசெய்து கொண்டிருக்கும் நேரத்தில், ஒரு பெண்மணி அபாண்டமாக இவர்மீது பழிசுமத்தினார். இதனால் இவர் மொன்டே டைடானோ என்ற இடத்தில் இருந்த குகைக்கு வந்து, கடைசிக் காலம்வரை அங்குத் தனிமையில் நாள்களைச் செலவழித்தார்.

இவர் திருத்தொண்டர் மற்றும் அபாண்டமாகப் பழிசுமத்தப்பட்டோர் ஆகியோருக்குப் பாதுகாவலராக இருக்கிறார்.

www.Stjck.blogspot.com

திருத்தந்தை பெரிய கிரகோரியார் St.Gregory the Great, Pope and Doctor of the Churchமறைவல்லுநர் September 03

இன்றைய புனிதர் :

(03-09-2020)

திருத்தந்தை பெரிய கிரகோரியார் St.Gregory the Great, Pope and Doctor of the Church

மறைவல்லுநர்

பிறப்பு : 540, உரோம்

இறப்பு  : 12 மார்ச் 604

பாதுகாவல்: ஆசிரியர்கள், மாணவர்கள், தொற்று நோயிலிருந்து

இவர் தனது 30 ஆம் வயதில் உரோம் நகரின் அதிகாரியாக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். கடவுள் இவரை தம் பணிக்கு அழைப்பதை உணர்ந்த கிரகோரியார், அப்பதவியிலிருந்து விலகி புனித ஆசீர்வாதப்பர் சபையில் சேர்ந்தார். மிகுந்த பக்தியோடு பயிற்சிகளை பெற்று குருவானார். பின்னர் கான்ஸ்டாண்டினோபிளில் திருத்தந்தையின் பிரதிநிதியாக பணியாற்றினார். 590 ஆம் ஆண்டு செப்டம்பர் 3 ஆம் நாள் பேதுருவின் அரியணைக்கு உயர்த்தப்பெற்றார். அப்பொறுப்பை ஏற்ற நாளிலிருந்து இடைவிடாமல் திருச்சபைக்காக உழைத்தார். எச்சூழலிலும் நேர்மையை கடைபிடித்து ஆட்சி செய்தார். தன்னால் இயன்றவரை ஏழை எளியவர்களுக்கு உதவினார். சிசிலி என்ற தீவில் பல துறவற மடங்களை தொடங்கி இறைப்பணியை வளர்த்தெடுத்தார். தன் ஆட்சியிலிருந்த சிறைப்பட்ட மக்களை மீட்டார். திருச்சபையில் நேர்மையின்றி, நெறிகெட்ட பதவியிலிருந்த பணியாளர்களையும், குருக்களையும் பணியிலிருந்து நீக்கினார். அப்போது "லம்பர்ட்" என்ற இனத்தை சேர்ந்த அரக்கர்கள் கிறிஸ்துவ மக்களையும், திருச்சபையையும் கடுமையாக தாக்கினார். அவர்களை மிக தைரியத்துடன் கிரகோரியார் அடக்கினார். தன் பதவி காலத்தில் யூத மக்களுக்கு முன்னிடம் கொடுத்தார். அக்காலத்தில் பிளேக் நோய் நாடெங்கும் பரவி வந்ததால், பெருமளவில் அம்மக்களுக்கு உதவினார். அம்மக்களிடையே திருமறையை பரவ செய்து அதை நிலைநாட்டினார். இவர் பல நூல்களை எழுதி அதன் வழியாகவும் திருமறையை வளர்த்தார்.

செபம்:

அன்பான இறைவா! அறிவு, திறமை, பேர், புகழ் என்று அனைத்தும் இருந்தும் எதுவும் இல்லாதவர்போல் வாழ்ந்து உமக்காக மட்டுமே வாழ்ந்த புனித பெரிய கிரகோரியாரை நினைத்து உமக்கு நன்றி கூறுகின்றோம். நீதியோடும், நேர்மையோடும் ஆட்சி செய்து, உமக்குரியவராக வாழ்ந்த அவரின் முன்மாதிரியை பின்பற்றி நாங்களும் வாழ உமதருள் தாரும்.

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

† இன்றைய புனிதர் †

(செப்டம்பர் 3)

✠ புனிதர் முதலாம் கிரகோரி ✠

(St. Gregory I)

64வது திருத்தந்தை/ மறைவல்லுனர்:

(64th Pope/ Doctor of the Church)

பிறப்பு: கி.பி. 540 

ரோம் நகரம், பைசன்டைன் பேரரசு

(Rome, Byzantine Empire)

இறப்பு: மார்ச் 12, 604 (அகவை 64) 

ரோம் நகரம், பைசன்டைன் பேரரசு

(Rome, Byzantine Empire)

ஏற்கும் சமயம்:

கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Catholic Church)

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

(Eastern Orthodox Church)

ஆங்கிலிக்கன் சமூகம்

(Anglican Communion)

லூதரனியம்

(Lutheranism)

நினைவுத் திருவிழா: செப்டம்பர் 3

பாதுகாவல்:

இசையமைப்பாளர்கள், பாடகர்கள், மாணவர்கள், ஆசிரியர்கள்

திருத்தந்தை முதலாம் கிரகோரி, பொதுவாக புனிதர் பெரிய கிரகோரி (Saint Gregory the Great) என்று அழைக்கப்படுகிறார். இவர் கத்தோலிக்க திருச்சபையின் திருத்தந்தையாக கி.பி. 590ம் ஆண்டு, செப்டம்பர் மாதம், 3ம் தேதி முதல் தமது மரணம் வரை ஆட்சியில் இருந்தவர் ஆவார். இவர், தமக்கு முன்பிருந்த திருத்தந்தையர்களைக் காட்டிலும் தமது இலக்கிய படைப்புகளுக்காக மிகவும் அறியப்படுகின்றார். ரோம் நகரில், பேகன் இன மக்களை பெரிய அளவில் கிறிஸ்தவ மதத்திற்கு மனமாற்றம் செய்ய தூண்டும் பணியில் புகழ் பெற்றவர் ஆவார்.

இவர் கிறிஸ்தவ வழிபாட்டினை சீரமைத்து ஒழுங்கு படுத்தியதால் நடுக்காலம் முழுவதும் இவர் கிறிஸ்தவ வழிபாட்டின் தந்தை என அழைக்கப்பட்டார்.

இவரே துறவற மடங்களில் வாழ்ந்த அனுபவமுடைய முதல் திருத்தந்தை ஆவார். இவர் மறைவல்லுநராகவும் (Doctor of the Church), இலத்தீன் தந்தையர்களுல் (Latin Fathers) ஒருவராகவும் கருதப்படுகின்றார். கத்தோலிக்க திருச்சபை, கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை, ஆங்கிலிக்க ஒன்றியம் மற்றும் சில லூதரனிய திருச்சபைகளில் இவர் புனிதர் என ஏற்கப்படுகின்றார். இவர் இறந்த உடனேயே மக்களின் பலத்த ஆதரவால் புனிதர் பட்டம் பெற்றார். 

எதிர் சீர்திருத்தத் திருச்சபையினைச் (Protestant reformer) சேர்ந்த “ஜான் கேல்வின்” (John Calvin) இவரைப் பற்றிக் கூறும்போது, இவரே கடைசியாக இருந்த நல்ல திருத்தந்தை எனக்கூறுகின்றார்.

இவரது சரியான பிறந்த தேதி தெரியவில்லையெனினும், இவர் பிறந்த வருடம், கி.பி. 540 என அறியப்படுகிறது. இவரது பெற்றோர் இவருக்கு “கிரகோரியஸ்” (Gregorius) என பெயரிட்டனர். திருச்சபைக்கு நெருங்கிய தொடர்புகலுள்ள “பேட்ரிஷியன்” (Patrician) குடும்பத்தில் பிறந்த இவரது தந்தை “கோர்டியானஸ்” (Gordianus) “அதிகார சபை அங்கத்தினராகவும்” (Senator) பின்னர், ரோம் நகரின் நிர்வாக அலுவலராகவும் (Prefect) இருந்துள்ளார். கிரகோரியின் தாயார் “சில்வியா” (Silvia) ஆவார்.

கல்வியில் சிறந்த கிரகோரி, இலக்கணம், அணியிலக்கணம், அறிவியல், சட்டம், சரித்திரம், கணிதம், சங்கீதம் ஆகியவற்றில் சிறப்பான தேர்வு கண்டிருந்தார்.

கிரகோரியின் தந்தையின் மரணத்தின் பின்னர், இவர் தமது குடும்ப இல்லத்தை துறவற மடமாக மாற்றி, அதனை அப்போஸ்தலர் புனிதர் ஆண்ட்ரூசுக்கு (Apostle Saint Andrew ) அர்ப்பணித்தார். (கிரகோரியின் மரணத்தின் பின்னர், அது “புனித கிரகோரி மேக்னோ அல் செலியோ” (San Gregorio Magno al Celio) என்று மறு அர்ப்பணம் செய்யப்பட்டது.)

கிரகோரி கோப குணம் கொண்டவர் என்றும் குற்றங்களையும் பாவங்களையும் எப்போதுமே மன்னிக்கும் குணமற்றவர் என்றும் அறியப்படுகிறது. உதாரணத்துக்கு, ஒருமுறை மரணப் படுக்கையிலிருந்த துறவி ஒருவர், தாம் முன்னர் ஒருமுறை, மூன்று தங்கத் துண்டுகளை திருடிய குற்றத்துக்காக பாவமன்னிப்பு வேண்டினார். கிரகோரியோ, அந்த துறவியை நண்பர்களற்று தன்னந்தனியாக மரிக்கும் நிலைக்கு தள்ளினார். அவரது உடலையும், தங்கக் காசுகளையும் ஒரு உரக்குவியலில் எரியச் சொன்னார். உன் தங்கக் காசுகளை நீயே உன் நரகத்துக்கு கொண்டுபோ என்றார். பாவத்துக்கான தண்டனைகள், ஒரு மனிதனின் மரணப்படுக்கையிலிருந்தே ஆரம்பிக்கவேண்டும் என கிரகோரி நம்பினார். இவ்வளவு செய்த கிரகோரி, அந்த துறவியின் மரணத்தின் பின்னர், இறுதித் தீர்ப்பில் உதவுவதற்காக, அவருக்காக 30 திருப்பலிகளை நிறைவேற்றினார்.

கிரகோரி, துறவு வாழ்க்கையில் ஆழ்ந்த மதிப்பு வைத்திருந்தார். ஒரு துறவி, இறைவனின் பார்வையை தீவிரமாக தேடிச் செல்பவராக இருக்கவேண்டும் என நினைத்தார்.

கி.பி. 604ம் ஆண்டு, மார்ச் மாதம், 12ம் தேதி மரித்த திருத்தந்தை முதலாம் கிரகோரி, தூய பேதுருவின் பேராலயத்தில் (St. Peter's Basilica) அடக்கம் செய்யப்பட்டார்.

Saint of the Day : (03-09-2020)

St. Gregory the Great

St. Gregory was born in Rome about the year 540 A.D. and his birth name was Gregorius. His father was one Gordianus, a wealthy senator and mother Silvia. His father later renounced the world and became one of the seven deacons of Rome. Emperor Justin appointed Gregory as the Chief Magistrate of Rome in the year 574 A.D. He built six monasteries in Sicily and founded a seventh one in his own home at Rome. He worked as ambassador of the Pope Pelagius-II in the Imperial Court in Constantinople. After the death of Pope Pelagius-II St. Gregory was elected Pope unanimously by the clergy and other people on September 9, 590. The major policy of his pontificate was preaching catholic faith and elimination of all deviations from catholic faith. He sent missions, often called Gregorian Missions to evangelize the pagan Anglo-Saxons of England. He was very simple and always used the words servant of the servants of God as the papal title in official documents. England people regarded St. Gregory as the source of their conversion. He wrote about 850 letters during his pontificate and also wrote a book called Pastoral Care explaining the duties and qualities of Bishops. His papacy ended by his death on March 12, 604.

In the Middle Ages St. Gregory was respected and revered as the father of Christian worship. He was respected as a saint immediately after his death by the general populace. He is the patron of teachers, students, musicians and singers.

---JDH---Jesus the Divine Healer---

SAINT OF THE DAY* Feast Day: September 2*St.Agricolus*

*SAINT OF THE DAY* 

Feast Day: September 2

*St.Agricolus*

Historically today is the feast of St. Agricolus, son of St. Magnus and bishop of Avignon. He built a church in Avignon to be served by the monks of Lerins and also a convent for benedictine nuns. By his blessing he put an end to an invasion of storks.

The son of a Gallo-Roman senator named Magnus, St. Agricolus entered the monastery about the age of 14, possibly after the death of his mother, and acquired a great reputation for piety and learning. Meanwhile, his widowed father, Magnus, received Holy Orders and became a monk.

Magnus was named bishop of Avignon 16 years later, and he consecrated his son, who by then had been a priest for quite some time, to become coadjutor bishop. St. Agricolus succeeded his father ten years later and became famous for preaching and aid to the sick and poor.

Depicted here with a dragon, St. Agricolus, like Sts. George, Arsacius and Margaret of Antioch, is considered to have done battle with the devil–not utilizing his own weak human will, but shielded with a crucifix, much prayer, fasting and faith in his Redeemer. As bishop of Avignon, St. Agricolus worked all the harder for the sake of his flock. He was named Patron of Avignon in 1647.

புனித சாலமோன் தெ கிளெர்க்(1745-1792)(செப்டம்பர் 02)

புனித சாலமோன் தெ கிளெர்க்

(1745-1792)

(செப்டம்பர் 02)

இவர் பிரான்ஸ் நாட்டைச் சார்ந்தவர். இவரது தந்தை ஒரு வணிகர். 

தனக்குப் பின் தன்னுடைய தொழிலை தன் மகன் தொடர்வார் என்று இவரது தந்தை நினைத்திருக்க, இவர் தன் தந்தை எதிர்பார்த்ததற்கு மாறாக, 'The Brothers of Christian School' என்ற துறவற சபையில் சேர்ந்தார்.

துறவற வாழ்வில் இவர் இறைப்பற்றிற்கும் இறைவேண்டலுக்கும் மிகப்பெரிய எடுத்துக்காட்டாக விளங்கினார்.

இதற்குப் பிறகு இவர் பிரான்ஸ் நாடு முழுவதும் சென்று பள்ளிகளில் மாணவர்களுக்கு நல்ல முறையில் பாடம் கற்றுத் தந்தார். தன்னுடைய துறவறசபையிலும் இவர் நவ துறவிகளுக்குப் பயிற்சியாளராகவும், சபையில் பொருளராகவும் பணியாற்றி வந்தார்.

1792 ஆம் ஆண்டு பிரான்ஸ் நாட்டில் புரட்சி வெடித்தது.‌ இப்புரட்சியின் போது திருஅவைக்கு எதிரான கலகம் ஏற்பட்டது. இதில் பல குருக்களும் துறவிகளும் கொல்லப்பட்டார்கள். அப்படி கொல்லப்பட்டவர்களில் இவரும் ஒருவர்.

இவ்வாறு இவர் ஒரு நல்லாசிரியராகவும் ஆண்டவருடைய வார்த்தையை நல்லமுறையில் அறிவித்த நற்செய்திப் பணியாளராகவும் இருந்து ஆண்டவருக்கு சான்று பகர்ந்தார்.

✠ அருளாளர் கிளாடியோ கிரன்ஸோட்டோ ✠(Blessed Claudio Granzotto)செப்டம்பர் 2

† இன்றைய புனிதர் †

(செப்டம்பர் 2)

✠ அருளாளர் கிளாடியோ கிரன்ஸோட்டோ ✠

(Blessed Claudio Granzotto)

மறைப்பணியாளர்:

(Religious)

பிறப்பு: ஆகஸ்ட் 23, 1900

சான்ட்டா லூசியா டி பியாவ், ட்ரெவிசோ, இத்தாலி அரசு

(Santa Lucia di Piave, Treviso, Kingdom of Italy)

இறப்பு: ஆகஸ்ட் 15, 1947 (வயது 46)

பதுவை, இத்தாலி

(Padua, Italy)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

முக்திபேறு பட்டம்: நவம்பர் 20, 1994

திருத்தந்தை இரண்டாம் ஜான் பவுல்

(Pope John Paul II)

பாதுகாவல்: சிற்பிகள், கலைஞர்கள்

நினைவுத் திருநாள்: செப்டம்பர் 2

அருளாளர். கிளாடியோ கிரன்ஸோட்டோ, “இளம் துறவியர் சபையைச் (Order of Friars Minor) சேர்ந்த ஒரு இத்தாலிய மறைப்பணியாளரும், பிரபல சிற்பியும் ஆவார். இவரது படைப்புகள், அவரது மத வெளிப்பாடுகளுக்கு ஒரு வடிகாலாக இருந்தன. மற்றும், பிறருக்கு நற்செய்தி அறிவிப்பதில் சிற்ப கலையை பயன்படுத்தியதில் அவரது அர்ப்பணிப்பு பிரதிபலித்தது.

“ரிக்கர்டோ கிரன்ஸோட்டோ” (Riccardo Granzotto) எனும் இயற்பெயர் கொண்ட இவர், “ஆன்டனியோ கிரன்ஸோட்டோ” (Antonio Granzotto) மற்றும் “ஜியோவன்னா ஸ்கொட்டோ” (Giovanna Scottò) தம்பதியருக்குப் பிறந்த ஒன்பது குழந்தைகளில் கடைசி குழந்தை ஆவார். செப்டம்பர் மாதம், 2ம் தேதி, திருமுழுக்கு பெற்ற இவருக்கு, திருமுழுக்கு பெயராக “ரிக்கர்டோ விட்டரியோ” (Riccardo Vittorio) என்ற பெயர் இடப்பட்டது.

ஏழை விவசாயிகளான இவருடைய பெற்றோர்களுக்கு உதவுவதற்காக, இவரும் விவசாய நிலங்களில் வேலை செய்யவேண்டியிருந்தது. தீவிர பக்தியும் இறை விசுவாசமும் கொண்டிருந்த இவரது பெற்றோர், தங்கள் பிள்ளைகளுக்கு அவர்களுடைய விசுவாசத்தைப் பற்றிய பலமான அறிவைக் கொடுத்திருந்தார்கள். இவருக்கு ஒன்பது வயதானபோது இவரது தந்தையார் மரித்துப்போனார். முதலாம் உலகப் போர் (World War I) வெடித்த போது, கி.பி. 1915ம் ஆண்டு, இத்தாலிய இராணுவப் படைகளில் அவர் சேர்ந்து 1918ம் ஆண்டு வரை பணியாற்றினார். அதற்குள் போரும் முடிவுக்கு வந்தது.

இத்தாலிய இராணுவ சேவையிலிருந்து விடுவிக்கப்பட்ட அவர், தமது கல்வியை தொடர்ந்தார். அத்துடன், ஒரு கலைஞராகவும், சிற்பியாகவும் தமது திறமைகளை வளர்த்துக்கொண்டார். “வெனிஸ்” (Venice) நகரிலுள்ள (Accademia di Belle Arti di Venezia) எனும் பல்கலையில் இணைந்து கல்வி கற்று 1929ம் ஆண்டு பட்டம் பெற்றார். அவரது மூத்த சகோதரர் “ஜியோவன்னி” (Giovanni) மற்றும் பங்குத்தந்தை “விட்டோரியோ மொரண்டோ” (Vittorio Morando) ஆகியோர் தந்த ஊக்கத்தில் பணியாற்றினார். அவரது முக்கிய கருப்பொருளில் ஒன்று, ஆன்மீகத்தில் கலை ஆகும். 1932ம் ஆண்டில் ஃபிரான்சிஸ்கன் குருவான “அமடியோ ஒலிவியரோ” (Amadio Oliviero) என்பவரை சந்தித்ததன் பிறகு, விரைவில் ஒரு ஆன்மீக வேலைப்பாட்டை (Religious Vocation) உணர்ந்தார். (இவர்களிருவரும் நல்ல நண்பர்களானார்கள்.) அத்துடன், அவர் தொழில்முறை மறைப்பணியாளராக முடிவெடுத்தார். அதன் பிறகு, 1933ம் ஆண்டு, டிசம்பர் மாதம், 7ம் நாளன்று, “ஃபிரான்சிஸ்கன் இளம் துறவியர்” (Order of Friars Minor) சபையில் இணைந்தார்.

1935ம் ஆண்டு, இவர் தமது புகுநிலை துறவுப் பயிற்சியை (Novitiate) தொடங்கினார். 1936ம் ஆண்டு, தமது உறுதிப்பாடு பிரமாணம் ஏற்றபோது, “கிளாடியோ” (Claudio) என்ற பெயரை தமது ஆன்மீக பெயராக ஏற்றுக்கொண்டார். குருத்துவ அருட்பொழிவு பெற விரும்பாத கிளாடியோ, “பதுவை” (Padua) நகரிலுள்ள “தூய மரியா டெல்லா பியேவ்” ஃபிரான்சிஸ்கன் (Franciscan convent of Santa Maria della Pieve) பள்ளியில், ஒரு முழுமையான துறவு வாழ்க்கை வாழ்ந்தார். நற்செய்தி பற்றிய சிந்தனைகளுக்காக தமது வாழ்க்கையை அர்ப்பணித்தார். ஏழைகளுக்கு சேவை செய்வதுடன், தமது கலைப் பணிகளின் மூலம் தமது விசுவாசத்தை வெளிப்படுத்த இயலும் என்று நம்பினார். அவருடைய படைப்புகளில் பெரும்பாலானவை இயேசு கிறிஸ்து மற்றும் புனிதர்கள் பற்றின சித்தரிப்புகள் ஆகும்.

1945ம் ஆண்டு, அவரது மூளையில் உருவான ஒரு கட்டி, அவரை நீண்ட நாட்கள் வாழ சம்மதிக்கவில்லை. கிறிஸ்துவின் சிலுவைப்பாடுகளை எண்ணியபடியே நோயினால் ஏற்பட்ட துன்பங்களையும், வேதனைகளையும் தழுவிக்கொண்ட அவர், தூய அன்னை மரியாளின் விண்ணேற்பு பெருவிழா தினமான 1947ம் ஆண்டு, ஆகஸ்ட் மாதம், 15ம் நாளன்று, கிறிஸ்துவில் மரித்தார்.

இவரது நினைவுத் திருநாள், அவர் மரித்த தேதியான ஆகஸ்ட் 15ம் தேதிக்குப் பதிலாக, செப்டம்பர் 2ம் தேதியன்று, நிர்ணயம் செய்யப்பட்டது.

† Saint of the Day †

(September 2)

✠ Blessed Claudio Granzotto ✠

Religious:

Born: August 23, 1900

Santa Lucia di Piave, Treviso, Kingdom of Italy

Died: August 15, 1947 (Aged 46)

Padua, Italy

Venerated in: Roman Catholic Church

Beatified: November 20, 1994

Pope John Paul II

Feast: September 2

Patronage: Sculptors, Artists

Blessed Claudio Granzotto is born Riccardo Granzotto - was an Italian professed religious from the Order of Friars Minor and a noted sculptor. Granzotto's works were a conduit for his religious expression and are reflective of his dedication to using sculpting to evangelize to others. 

The fame for his personal holiness prompted the commencement for the sainthood process which opened under Pope John Paul I on 22 September 1978 before Pope John Paul II named him as Venerable on 7 September 1989 and later beatified him on 20 November 1994.

Riccardo Granzotto was born on 23 August 1900 in the commune of Santa Lucia di Piave in the Province of Treviso as the last of nine children to Antonio Granzotto and Giovanna Scottò. The infant was baptized on 2 September in the names of "Riccardo Vittorio". His older brother Giovanni worked as a tradesman.

His parents were peasants who required his help in working in the fields in his childhood in order for them to survive and this increased all the more after the death of his father in 1909. His poor parents were devout and instilled into their children a strong knowledge of their faith. The outbreak of World War I soon saw him drafted into the Italian armed forces in 1915 where he served until 1918 when the war concluded.

Once he was discharged from service he was able to commence his studies and developed his talents as an artist with a particular liking for sculpture. He enrolled in the Accademia di Belle Arti di Venezia in Venice and graduated there with honours in 1929; he entered at the encouragement of his older brother Giovanni and his parish priest Vittorio Morando. One of the major themes of his works was religious art. He soon felt a religious vocation after meeting the Franciscan priest Amadio Oliviero in 1932 (the two became good friends) and decided to become a professed religious – he later entered the Order of Friars Minor on 7 December 1933. In his letter of recommendation, his pastor wrote to the friars that "the order is receiving not only an artist but a saint". His novitiate commenced in 1935 and he assumed the religious name of "Claudio" while later making his religious vows in 1936 and being sent to the convent of San Francesco in Vittorio Veneto. In 1930 he won a competition to have a statue he made put up but this turned into a failure as he was denied this because he did not support nor would he want to support fascism.

Granzotto chose not to pursue ordination and lived his life as a professed religious at the Franciscan convent of Santa Maria Della Pieve in Padua. He dedicated his life to contemplation on the Gospel as well as to the service of the poor and his art through which he hoped to express his faith. Most of his works are depictions of Jesus Christ and the saints. One example of it can be found in the parish church of his hometown which is a sculpted figure of the Devil which supports the baptismal font of the parish; its pastor commissioned this particular work. Another version was later sculpted for the ancient shrine of the Madonna in the care of the Franciscan friars on the island of Barbana. He spent his time performing his duties while continuing to pursue his passion for sculpture. He would often spend whole nights in silent meditation before the Blessed Sacrament to which he fostered an ardent devotion.

In 1945 he developed a brain tumour which was to cause his death not too long later. He embraced the sufferings he endured from this disorder as an imitation of the Passion of Christ and died on the Feast of the Assumption on 15 August 1947. His remains were buried in Chiampo.

The liturgical feast was affixed for 2 September instead of the date of his death as is the norm.

✠ அருளாளர் ஜான் ஃபிரான்சிஸ் புர்ட் மற்றும் தோழர்கள்✠(Blessed John Francis Burté and Companions)செப்டம்பர் 2

† இன்றைய புனிதர் †

(செப்டம்பர் 2)

✠ அருளாளர் ஜான் ஃபிரான்சிஸ் புர்ட் மற்றும் தோழர்கள்✠

(Blessed John Francis Burté and Companions)

மறைசாட்சிகள்:

(Martyres)

பிறப்பு: ----

இறப்பு: செப்டம்பர் 2, 1792

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

நினைவுத் திருநாள்: செப்டம்பர் 2

இந்த குருக்கள் ஃபிரெஞ்ச் புரட்சியால் பாதிக்கப்பட்டவர்கள் ஆவர். மறைசாட்சியாக மரித்த இவர்கள் அனைவரும் வெவ்வேறு காலகட்டங்களில் மரித்திருந்தாலும், இவர்களது ஒரே சிந்தனை, இலட்சியம் மற்றும் கொள்கையால் திருச்சபையின் நினைவில் நிற்கின்றனர். கி.பி. 1791ம் ஆண்டு, பிரெஞ்ச் தேசத்தின் சிவில் அரசியலமைப்பானது, கிறிஸ்தவ குருக்களை கிறிஸ்தவ விசுவாசத்திற்கு மாறாக சத்திய பிரமாணம் எடுத்துக்கொள்ள வலியுறுத்தியது. ஆனால், இதனை மறுதலித்த குருக்கள் அனைவரும் தூக்கிலடப்பட்டனர்.

தமது பதினாறு வயதினிலேயே ஃபிரான்சிஸ்கன் சபையில் குருத்துவம் பெற்ற ஜான் ஃபிரான்சிஸ் புர்ட்டே, இளம் துறவியருக்கு இறையியல் கற்பித்தார். பின்னர், கைது செய்யப்பட்டு அங்குள்ள கார்மேல் சபையின் பள்ளியில் சிறை வைக்கப்படும்வரை, பாரிஸ் நகரின் பழம்பெரும் துறவியர் மடத்தின் பாதுகாவலராக இருந்தார்.

கி.பி. 1739ம் ஆண்டு, ஸ்விட்சர்லாந்து (Switzerland) நாட்டில் பிறந்த “அபொல்லினரிஸ்” (Appolinaris of Posat) என்பவர் “கபுச்சின்” (Capuchins) சபையில் இணைந்தார். இவர், மறைபோதனை, ஒப்புரவு, அருட்பணியாளர்களுக்கு கற்பித்தல் ஆகியவற்றில் புகழ் பெற்று சிறந்து விளங்கினார். தூரகிழக்கு நாடுகளுக்கு மறைப்பணியாளராக செல்வதற்காக நியமிக்கப்பட்டிருந்த இவர், அதற்கான ஆயத்த பணிகளில் ஈடுபட்டிருந்தார். பாரிஸ் நகரில் “கீழ்த்திசை மொழிகளை” (Oriental languages) கற்றுக்கொண்டிருக்கையில் ஃபிரெஞ்ச் புரட்சி வெடித்தது. கிறிஸ்தவ விசுவாசத்திற்கு மாறாக சத்திய பிரமாணம் எடுத்துக்கொள்ள மறுத்த இவர் உடனடியாக கைது செய்யப்பட்டு கார்மேல் சபையின் பள்ளியில் சிறை வைக்கப்பட்டார்.

“மூன்றாம் நிலை சபையின்” (Third Order Regular) உறுப்பினரான குருவானவர் “செவெரின் கிரௌல்ட்” (Severin Girault) என்பவர், பாரிஸ் நகரில் அருட்சகோதரியர் குழுவொன்றிற்கு குருவாக இருந்தார். இவரும் கைது செய்யப்பட்டு கார்மேல் சபையின் பள்ளியில் அடைக்கப்பட்டார். கார்மேல் பள்ளியில் நடந்த வதையில், முதல் நபராக கொல்லப்பட்டவரும் இவரேயாவார்.

மேற்கண்ட மூவருடன், பல்வேறு ஆயர்கள், மறைப்பணியாளர்கள், மறைமாவட்ட குருக்கள், உள்ளிட்ட 182 பேர், கி.பி. 1792ம் ஆண்டு, செப்டம்பர் மாதம் இரண்டாம் தேதி, பாரிஸ் நகரிலுள்ள கார்மேல் சபையின் பள்ளியில், படுகொலை செய்யப்பட்டனர். 1926ம் ஆண்டு, அவர்கள் அருளாலர்களாக அருட்பொழிவு செய்விக்கப்பட்டனர்.

கி.பி. 1737ம் ஆண்டு பிறந்த பிரான்சிஸ்கன் மறைப்பணியாளர் “ஜான் பாப்டிஸ்ட் ட்ரிகுரி” (John Baptist Triquerie), மூன்று நகரங்களில் இருந்த “எளிய கிளாரா” (Poor Clare monasteries) துறவற மடங்களில் குருவாகவும், ஒப்புரவாளராகவும், பணியாற்றினார். கிறிஸ்தவ விசுவாசத்திற்கு மாறாக சத்திய பிரமாணம் எடுத்துக்கொள்ள மறுத்த காரணத்திற்காக இவர் கைது செய்யப்பட்டார். இவரும், இவருடன் மறைமாவட்ட குருக்கள் பதின்மூன்று பேரும், கி.பி. 1794ம் ஆண்டு, ஜனவரி மாதம் 21ம் தேதி, “லாவல்” (Laval) நகரில் மறைசாட்சியாக கொல்லப்பட்டனர். அவர்களனைவரும் 1955ம் ஆண்டு, அருளாளர்களாக அருட்பொழிவு செய்விக்கப்பட்டனர்.

† Saint of the Day †

(September 2)

✠ Blessed John Francis Burté and Companions ✠

Martyres:

Born: ----

Died: September 2, 1792, And January 21, 1794

Venerated in:

Roman Catholic Church

Feast: September 2

Practically every page in the history of the French Revolution is stained with blood. What is known in history as the Carmelite Massacre of 1792, added nearly 200 victims to this noble company of martyrs? They were all priests, secular and religious, who refused to take the schismatic oath and had been imprisoned in the church attached to the Carmelite monastery in Paris. Among these priests were a Conventual, a Capuchin, and a member of the Third Order Regular.  These priests were victims of the French Revolution.

Though their martyrdom spans a period of several years, they stand together in the Church’s memory because they all gave their lives for the same principle. The Civil Constitution of the Clergy (1791) required all priests to take an oath which amounted to a denial of the faith. Each of these men refused and was executed.

John Francis Burte was born in the town of Rambervillers in Lorraine. At the age of 16, he joined the Franciscans at Nancy and there he also pronounced his solemn vows. In due time he has ordained a priest and for some time taught theology to the younger members of the order. He was at one time also superior of his convent.

After Pope Clement XIV, formerly a Conventual friar had ordered the merging of the province of the Franciscans, to which John Francis belonged, with the Conventuals, Father John Francis was placed in charge of the large convent in Paris and encouraged his brethren to practice the strict observance of the rule. His zeal for souls was outstanding, and he zealously guarded the rights of the Church in this troubled period of history.

When the French Revolution broke out, he was reported for permitting his priests to exercise their functions after they refused to take the infamous oath required by the government, and which was a virtual denial of their Faith. He was arrested and held captive with other priests in the convent of the Carmelites. His constancy in refusing to take the sacrilegious oath won for him a cruel martyrdom on September 2, 1792.

Acquiring a reputation as an excellent preacher, confessor, and instructor of clerics, Apollinaris of Posat was preparing to go East as a missionary.  He was in Paris studying Oriental languages when the French Revolution began. Refusing the oath, he was swiftly arrested and detained in the Carmelite convent. Born John James Morel before his entrance into religion, he was born near Fribourg in Switzerland in 1739 and received his education from the Jesuits. In 1762 he joined the Capuchins in Zug and before long became a prominent preacher, a much-sought confessor, and an eminent instructor of the young clerics of the order.  He impressed on their minds the truth that piety and learning are the two eyes of a priest, and humility was a dominating virtue in his life.  He suffered a cruel martyrdom on September 2, 1792.

Severin Girault, a member of the Third Order Regular, was a chaplain for a group of sisters in Paris. Imprisoned with the others, he was the first to die in the slaughter at the convent, a priest of the Third Order Regular, formerly George Girault, his undaunted courage merited the grace to be numbered among these martyrs of Christ. He was born at Rouen in Normandy, and early in life joined the Third Order Regular of St. Francis. Because of his eminent mental gifts, he was chosen a superior of his order. In the exercise of his priestly duties, he displayed a marked zeal for souls, and as chaplain of the convent of St. Elizabeth in Paris he was a prudent director in the ways of religious perfection.

He was also summoned to take the civil oath, and upon his refusal to do this he was seized and confined in the Carmelite convent where so many other confessors of Christ were being detained. On September 2, while he was saying his Office in the convent garden, the raving assassins made him the first victim of their cruel slaughter.

These three members of the Franciscan Order, together with 182 other servants of God who suffered martyrdom at this time, were solemnly beatified by Pope Pius XI, and the Franciscan Order was granted permission to celebrate their feast annually with an Office and special Mass.

These three plus 182 others—including several bishops and many religious and diocesan priests—were massacred at the Carmelite house in Paris on September 2, 1792. They were beatified in 1926,.John Baptist Triquerie, born in 1737, entered the Conventual Franciscans. He was chaplain and confessor of Poor Clare monasteries in three cities before he was arrested for refusing to take the oath. He and 13 diocesan priests were guillotined in Laval on January 21, 1794. He was beatified in 1955.

“Liberty, Equality, Fraternity” was the motto of the French Revolution. If individuals have “inalienable rights,” as the Declaration of Independence states, these must come not from the agreement of society (which can be very fragile/ mutable/ mercurial/ fickle/ ephemeral/ illusory) but directly from God, which the Declaration also declares with certitude and religious conviction to be the case for the United States.  At least we started out that way.

“The upheaval which occurred in France toward the close of the 18th century wrought havoc in all things sacred and profane and vented its fury against the Church and her ministers. Unscrupulous men came to power who concealed their hatred for the Church under the deceptive guise of philosophy…. It seemed that the times of the early persecutions had returned. The Church, a spotless bride of Christ, became resplendent with bright new crowns of martyrdom” (Acts of Martyrdom).

-09-2020)மறைசாட்சி அப்போலினாரிஸ் மோரெல் Apollinaris Morel von Posat OFMcap September 02

இன்றைய புனிதர் :

(02-09-2020)

மறைசாட்சி அப்போலினாரிஸ் மோரெல் Apollinaris Morel von Posat OFMcap

பிறப்பு 

12 ஜூன் 1739, 

சுவிட்சர்லாந்து

இறப்பு 

1792, பாரீஸ், 

பிரான்ஸ்

புனிதர்பட்டம்: 17 அக்டோபர் 1926, திருத்தந்தை 11 ஆம் பயஸ்

இவர் 1762 ஆம் ஆண்டு கப்புச்சின் சபையில் குருப்பட்டம் பெற்றார். பின்னர் சுவிட்சர்லாந்தில் ஆசிரியராக பணியாற்றினார். அதன்பிறகு அந்நாட்டிலேயே ஆன்ம வழிகாட்டியாகவும் பணிபுரிந்தார். 1788 ஆம் ஆண்டு பிரான்ஸ் நாட்டிலுள்ள பாரீஸ் நகருக்கு சென்றார். அங்கு பங்கு ஆலயம் ஒன்றில் தனது மறைப்பணியை ஆற்றினார். அத்துடன் அந்நாட்டிலிருந்த ஜெர்மனி நாட்டை சேர்ந்த கிறிஸ்துவர்களுக்காகவும், அடிமைப்படுத்தப்பட்ட மக்களுக்காகவும் தன் வாழ்வின் இறுதிவரை பணிபுரிந்தார்.

செபம்:

ஞானத்தின் ஊற்றே எம் இறைவா! இவ்வுலகில் ஆசிரியர் பணியை ஆற்றிவரும் ஒவ்வொருவரையும் நீர் ஆசீர்வதியும். தங்களின் பணிக்கு தேவையான பொறுமையையும் வழிகாட்டும் திறமையையும் வழங்கி பலரின் வாழ்க்கைக்கு வழிகாட்டி முன்னேற்றம் அடையச் செய்ய நீர் அருள் புரிய வேண்டுமென்று இறைவா உம்மை மன்றாடுகின்றோம்.

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

Saint of the Day : (02-09-2020)

Blessed Apollinaris Morel of Posat

Priest and Martyr, 1739 - 1792

John James Morel was born on June 12 1739, in a small village near Fribourg, Switzerland.  He was educated by the Jesuits and graduated summa cum laude in philosophy and humane letters.

He entered the Capuchin Order at 23 years of age. Ordained a priest, he dedicated himself to assisting the clergy in the parishes and preaching popular mission. During the French Revolution, because of his unwavering loyalty to the Catholic faith and his refusal to take the schismatic oath prescribed by civil law, he, together with many others was martyred on September 2, 1792.

Pope Pius XI declared him blessed, together with another 190 martyrs on October 17, 1926.

---JDH---Jesus the Divine Healer---

September 1 Saint of the day:Saint Simeon Stylites

September 1

 

Saint of the day:

Saint Simeon Stylites

 

Simeon Stylites' Story

 

As a thirteen-year-old shepherd of Sisan, Turkey, Simeon heard a Gospel reading of the Beatitudes that greatly affected him. Entering a nearly monastery, he learned all the Psalms by heart and began to manifest the extraordinary spirit of self-denial that was to become a hallmark of his spirituality. Thereafter Simeon lived as a hermit. In the year 423 he imposed on himself the unusual mortification of living atop a pillar only a few feet in diameter and about ten feet high. Later a much taller pillar over sixty-five feet high was built for him. The local bishops and abbots tested his virtue by commanding him to come down from the pillar, a command they immediately rescinded after the hermit demonstrated his humble willingness to obey them. One bishop even brought him Holy Communion. Simeon devoted himself to prayer, but also gave exhortations twice daily to those who gathered around the pillar to hear him. His words won the conversion of pagans in the audience. Simeon would urge his listeners to pray for the salvation of souls. Following his mother’s death, he offered particularly fervent prayers for her.

​

September 1 Saint of the day:Saint Verena (Switzerland) Orthodox

September 1

 

Saint of the day:

Saint Verena (Switzerland) Orthodox

Patron Saint of lighthouse keepers, of poor; sick; lepers; young girls, nurses

Saint Verena's Story

​

St. Verena came from a noble Christian family from the region of Thebes (Luxor). They advised her to go to Bishop Sherimon of Beni Suef, who instructed her in the Christian faith and later baptized her. St. Verena joined the Theban legion on its mission to Switzerland; the soldier’s relatives were allowed to accompany them in order to look after their needs and attend to the wounded. She was a close relative of St.Maurice. After St. Maurice and his legion were martyred, she led an isolated and hermitic life of fasting and prayer. God performed many miracles through her.

The saint served as a spiritual guide for young girls. Since she was a nurse, she also looked after their physical well-being. As a result of her fame, the ruler arrested her and sent her to jail, where St. Maurice appeared to her to console and strengthen her. After she was released from prison, she traveled to several regions. God continued to perform miracles through her. She also led many people to the Christian faith.

St. Verena was also fond of serving the poor, often feeding them. She tended to the sick, especially those suffering from leprosy. She lovingly treated their wounds fearless of their contagious disease. At the time of her departure, the Holy Virgin Mary appeared to her to strengthen her. She departed this life and went to live with the Lord on the 4th day of the Coptic month of Toot. In 1986, a delegation from St. Verena Church in Zurzach, Switzerland, brought her holy relics to Egypt. May her prayers be with us and her love and service to others be planted within us.

புனித பியாட்ரிக்ஸ் த சில்வா (1424-1490)(செப்டம்பர் 01)

புனித பியாட்ரிக்ஸ் த சில்வா (1424-1490)

(செப்டம்பர் 01)

இவர் போர்ச்சுக்கல் நாட்டைச் சார்ந்தவர். இவரது தந்தை வியன்னாவில் அரச அதிகாரியாகப் பணிபுரிந்து வந்தார்.

இவர் தன் வாழ்வின் பெரும்பகுதியை ஈசபெல் அரசியினுடைய அரசவையில் ஆலோசகராகச் செலவழித்தார்.

இப்படி இருக்கையில் இவர் இறைவனின் சிறப்பான அழைப்பை உணர்ந்தார். ஆதலால், இவர் தான் வாழ்ந்து வந்த சொகுசான வாழ்க்கையை உதறித் தள்ளிவிட்டு, டொலேதோ என்ற இடத்தில் இடத்தில் இருந்த சிஸ்டர்சியன் சபையில் சேர்ந்து துறவியாக வாழத் தொடங்கினார்.

1984 ஆம் ஆண்டு இவருக்கு அறுபது வயது நடக்கும்போது, அழைப்புக்குள் ஓர் அழைப்பு வந்தது. அதனால் இவர் அமல உற்பவியான புனித கன்னி மரியா என்ற சபைத் தோற்றுவித்து, தான் இறக்குமட்டும் அச்சபையின் மூலம் மரியாவின் புகழை எங்கும் பரப்பி வந்தார்.

இவர் சிறைக் கைதிகளுக்குப் பாதுகாவலர்.

துறவி கில்லஸ் (ஏகிடியுஸ்) Gilles (Ägidius) September 01

இன்றைய புனிதர் :

(01-09-2020)

துறவி கில்லஸ் (ஏகிடியுஸ்) Gilles (Ägidius)

பிறப்பு 

ஏழாம் நூற்றாண்டு,

ஏதென்ஸ்(?), கிரேக்கம்

இறப்பு 

01 செப்டம்பர் 710 / 720,

பிரான்ஸ்

பாதுகாவல்: பிச்சைக்காரர்கள், புற்று நோயாளிகள், ஊனமுற்றோர், தொழுநோயாளிகள், வலிப்பு, மன நோயாளிகள்

இவரின் கிரேக்கப்பெயர்: ஏகிடியுஸ் (Ägidius). ஜெர்மானியப்பெயர்: ஷில்டுஹால்டர் (Schildhaltar). பிரெஞ்ச் பெயர்: கில்லஸ் (Gilles) இவர் ஓர் துறவி. இவர் பிரான்சு நாட்டில் உள்ள ரோன்(Rhone) என்ற ஆற்றின் அருகே புனிதராக வாழ்ந்துள்ளார். இவர் பல ஆண்டுகள் தனிமையில் வாழ்ந்துள்ளார். இவருக்கு உறவினர்கள் யாரும் இல்லை என்று கூறப்படுகின்றது. இதனால் இவர் எப்போதும் தனிமையிலேயே வாழ்ந்துள்ளார். இவருக்கு துணையாக மான் ஒன்று இருந்திருக்கிறது. இவர் காட்டில் வாழ்ந்தபோதும் சைவ உணவு மட்டுமே உட்கொண்டுள்ளார்.

அரசர் ஒருவர் காட்டில் வேட்டையாட வந்தார். அப்போது கில்லசுக்கு சொந்தமான மானை வேட்டையாட அம்பு எறிந்துள்ளார். அம்பானது மானில் பாய்ந்தும், அடிபடாமல் இருந்தது. இதைக் கண்ட கில்லஸ் மானை குத்திய அம்பை பிடுங்கி எறிந்துவிட்டார். இவற்றை பார்த்த அரசர் கில்லசின் புனிதத்துவ வாழ்வை அறிந்தார். அவரை பின்பற்ற விரும்பினார். அவரின் வழியில் செல்ல கடினமாக இருந்தபோதும் முயற்சி செய்தார். கில்லசின் பெயரால் அக்காட்டில் மடம் ஒன்றை கட்டினார்.

கில்லஸ் தன் ஏழ்மையான வாழ்வின் வழியாக காட்டை சுற்றி வாழ்ந்த மக்களை மனந்திருப்பினார். நல்வாழ்வை வாழ கற்பித்தார். காட்டிலிருந்த தாவரங்களைக்கொண்டு, மக்களின் நோய்களை குணமாக்கினார். காட்டில் வாழ்ந்த விலங்குகள் இவரின் புனிதத்துவத்தைக் கண்டு, இவரை சந்திக்க வந்து சென்றது. இவர் பல மடங்களை அரசரின் உதவி கொண்டு கட்டினார். பல துறவிகளை உருவாக்கினார். இவர் வாழ்ந்த வாழ்வையே, இவரின் மடத்துறவிகளும் வாழ்ந்தனர். இவர் இறந்தபிறகு, பிரான்சு நாட்டிலிருந்து எடுத்துச் சென்று காட்டில் வாழ்ந்த இடத்திலேயே அடக்கம் செய்யப்பட்டார். இவரின் கல்லறை இன்று யாத்திரை தலமாக உள்ளது.

செபம்:

காடு, மரம், பறவைகள், வனவிலங்குகள் என்று இயற்கையோடு வாழ்ந்து, இறைவனை போற்றிய துறவி கில்லஸைப்போல நாங்களும் இயற்கையை போற்றி பாதுகாக்க வரம் தாரும். நீர் படைத்த இந்த அழகான உலகை மென்மேலும் அழகூட்டி உம்மை மகிமைப்படுத்துவேன். ஆமென்.

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு 

Saint of the Day : (01-09-2020) 

Saint Giles

Born to the wealthy, Greek nobility; when his parents died, Giles gave his fortune to help the poor. Known as a miracle worker. To avoid followers and adulation, he left Greece c.683 for France where he lived as a hermit in a cave in the diocese of Nîmes, a cave whose mouth was guarded by a thick thorn bush, and a lifestyle so impoverished that, legend says, God sent a deer to Giles to nourish him with her milk; a tradition developed that made him a patron of nursing mothers, and those suffering with breast cancer.

One day after he had lived there for several years in meditation, a royal hunting party chased the deer into Giles' cave. One hunter shot an arrow into the thorn bush, hoping to hit the deer, but instead hit Giles in the leg, crippling him. The king sent doctors to care for hermit's wound, and though Giles begged to be left alone, the king came often to see him.

From this, Gile's fame as sage and miracle worker spread, and would-be followers gathered near the cave. The French king, because of his admiration, built the monastery of Saint Gilles du Gard for these followers, and Giles became its first abbot, establishing his own discipline there. A small town grew up around the monastery, and upon Giles' death, his grave became a shrine and place of pilgrimage; the monastery later became a Benedictine house.

The combination of the town, monastery, shrine and pilgrims led to many handicapped beggars hoping for alms; this and Giles' insistence that he wished to live outside the walls of the city, and his own damaged leg, led to his patronage of beggars, and to cripples since begging was the only source of income for many. Hospitals and safe houses for the poor, crippled, and leprous were constructed in England and Scotland, and were built so cripples could reach them easily. On their passage to Tyburn for execution, convicts were allowed to stop at Saint Giles' Hospital where they were presented with a bowl of ale called Saint Giles' Bowl, "thereof to drink at their pleasure, as their last refreshing in this life."

In Spain, shepherds consider Giles the protector of rams. It was formerly the custom to wash the rams and colour their wool a bright shade on Giles' feast day, tie lighted candles to their horns, and bring the animals down the mountain paths to the chapels and churches to have them blessed. Among the Basques, the shepherds come down from the Pyrenees on 1 September, attired in full costume, sheepskin coats, staves, and crooks, to attend Mass with their best rams, an event that marks the beginning of autumn festivals, marked by processions and dancing in the fields. Giles is one of the Fourteen Holy Helpers, the only one not to die as a martyr.

Born :

at Athens, Greece

Died :

 between 710 and 724 in France of natural causes

• legend says that those who attended his funeral heard choirs of angels singing and then fading away as they carried his soul to heaven

• his tomb is in the crypt of the abbey church of Saint-Gilles, Gard, France

• in 1562, Huguenots burned the abbey, murdered the monks, looted the church, and vandalized the tomb; the surviving relics of Saint Giles were distributed to other churches

• in Scotland in the seventeenth century, his relics were stolen from a church which triggered a great riot.

Patronage :

against breast cancer • against cancer in general; of cancer patients • against epilepsy; of epileptics • against noctiphobia or fear of night; of noctiphobics.

---JDH--Jesus the Divine Healer---

புனித ஐடன் (-651)(ஆகஸ்ட் 31)

புனித ஐடன் (-651)

(ஆகஸ்ட் 31)

இவர் அயர்லாந்து நாட்டைச் சார்ந்தவர். சிறுவயதிலேயே இறைவன் மிகுந்த பற்றுக் கொண்ட இவர், வளர்ந்ததும், துறவு மடத்தில் சேர்ந்து துறவியானார்.

திருவிலியத்தில் புலமை பெற்றிருந்த இவர் கடவுளின் வார்த்தையை மிகவும் வல்லமையோடு எடுத்துரைத்து, பலரையும் ஆண்டவர் இயேசுவில் நம்பிக்கை கொள்ளச் செய்தார். நார்தம்பரியாவில் இவர் ஆற்றிய நற்செய்திப் பணியே இதற்குச் சான்று.

இவர் ஏழைகளிடம் மிகுந்த கரிசனையோடு இருந்தார். அதே நேரத்தில் தூய்மைக்கும் எடுத்துக்காட்டாக விளங்கினார்.

இப்படிப்பட்டவர் லின்டர்ஃபர்ன் (Lindesfarne) என்ற இடத்தின் ஆயராகத் திருநிலைப்பட்டார். இதன் பிறகு இவர் கடவுளின் வார்த்தையை இன்னும் சிறப்பாக அறிவித்தார். லின்டர்ஃபர்னில் இவர் ஒரு துறவுமடத்தையும் நிறுவினார். இத்துறவுமடம் மக்களுக்கு ஆன்மிகத்தை மட்டும் போதிக்காமல் பல துறைகளைச் சார்ந்தவற்றையும் போதித்தது. 

இப்படித தன் வாழ்வையே சிறந்த நற்செய்தியாகத் தந்த இவர் 651 ஆம் ஆண்டு இறையடி சேர்ந்தார்.

அரிமத்தியா புனிதர் யோசேப்பு ✠(St. Joseph of Arimathea) August 31

† இன்றைய புனிதர் †

(ஆகஸ்ட் 31)

✠ அரிமத்தியா புனிதர் யோசேப்பு ✠

(St. Joseph of Arimathea)

இயேசு கிறிஸ்துவின் இரகசிய சீடர்:

(Secret Disciple of Jesus)

பிறப்பு: ----

இறப்பு: ----

பழைய எருசலேம் நகரிலுள்ள “தூய செபுல்ச்ர்”, சிரியாக் மரபுவழி சிற்றாலயம்

(Syriac orthodox Chapel in Holy Sepulchre)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

(Eastern Orthodox Church)

ஆங்கிலிக்கன் ஒன்றியம்

(Anglican Communion)

லூதரனியம்

(Lutheranism)

ஓரியண்டல் மரபுவழி திருச்சபை

(Oriental Orthodox Church)

நினைவுத் திருவிழா: ஆகஸ்ட் 31

பாதுகாவல்: நீத்தோர் இறுதி சடங்கினை வழிநடத்துவோர்

அரிமத்தியா ஊரைச் சேர்ந்த புனிதர் யோசேப்பு என்பவர், நற்செய்திகளின்படி, இயேசுவின் மரணத்தின் பின்னர், அவரை அடக்கம் செய்தவர் ஆவர். இவர் நான்கு திருமுறை நற்செய்திகளிலும் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளார். 

மாற்கு 15:43 இவரை மதிப்புக்குரிய தலைமைச் சங்க உறுப்பினர் எனவும், இறையாட்சியின் வருகைக்காகக் காத்திருந்தவர் எனவும் குறிக்கின்றது.

மத்தேயு 27:57 இவர் இயேசுவுக்குச் சீடராய் இருந்தார் எனக்குறிக்கின்றது.

யோவான் 19:38 இவரை இயேசுவின் சீடர்களுள் ஒருவர் எனவும் யூதருக்கு அஞ்சியதால் தம்மைச் சீடர் என்று வெளிப்படையாகக் காட்டிக்கொள்ளாதவர் எனவும் குறிக்கின்றது.

இதன்படி இவர் இயேசுவின் உடலை எடுத்துக் கொண்டுபோகப் பிலாத்துவிடம் (Pilate) அனுமதி கேட்டார். பிலாத்து நூற்றுவர் தலைவரிடமிருந்து கேட்டு இயேசுவின் இறப்பை உறுதி செய்தபின்பு யோசேப்பிடம் இயேசுவின் உடலை அளித்தான்.

“நிக்கதேம்” (Nicodemus) துணையோடு “கொல்கொதாவில்” (Golgotha) இவர் இயேசுவின் உடலை சிலுவையிலிருந்து இறக்கி யூத அடக்க முறைப்படி நறுமணப் பொருட்களுடன் துணிகளால் சுற்றிக் கட்டினார். ஒரு புதிய கல்லறை ஒன்றில் அவரின் உடலை அடக்கம் செய்தார் என விவிலியம் கூறுகின்றது.

கத்தோலிக்க திருச்சபை, கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை, லூதரனியம் மற்றும் சில ஆங்கிலிக்கம் சபைகள் இவரை புனிதர் என ஏற்கின்றன.

† Saint of the Day †

(August 31)

✠ St. Joseph of Arimathea ✠

Secret Disciple of Jesus:

Born: Not known

Died: Not known

Venerated in:

Roman Catholic Church

Eastern Orthodox Church

Oriental Orthodox Church

Anglican Communion 

Lutheranism

Feast: August 31

Patronage: Funeral Directors

Joseph of Arimathea was, according to all four canonical Christian Gospels, the man who assumed responsibility for the burial of Jesus after his crucifixion. A number of stories that developed during the Middle Ages connect him with Glastonbury, where the stories said he founded the earliest Christian oratory, and also with the Holy Grail legend.

Joseph of Arimathea was quite an enigma! From history, we learn that he was previously known as Joseph de Marmore as he lived in Marmorica in Egypt before he moved to Arimathea.1 There is speculation that Joseph of Arimathea, or Joseph of Glastonbury as he later became known, was the uncle of Mary, mother of Jesus. The relationship with Mary made him a Great Uncle of Jesus. From this, we may presume that he was an elderly man at the time of the crucifixion. We have a few verifiable details about Joseph except that he was quite wealthy. Some claim that Joseph of Arimathea was a merchant in metals and took young Jesus with him on his business trips to England, India, and even to South America. It is a well-documented fact that Britain led the world at this time with its tin mining. Joseph of Arimathea was referred to by the Romans as 'Nobilis Decurio' or Minister of Mines to the Roman Government.

Joseph of Arimathea was not one of the original 12 apostles, but he was a disciple of Jesus and was an important man in his own right. He is mentioned in all four gospels (Matthew: 27:57-60; Mark 15:43-46; Luke 23:50-55; John 19:38-42). He was a high counselor, a voting member of the Sanhedrin2 which officially wanted Jesus condemned to death. We may speculate that he had not consented to, or agreed with, the decision to push Pontius Pilate to impose the death penalty upon Jesus. In spite of his relationship with Jesus, his loyalty to Him was largely kept secret (John 19:38). Jesus was obviously unpopular with the elders of the church, and to outwardly support Him did not bring favor in their eyes (John 19:38).

Even though Joseph of Arimathea had attempted to keep his love for Jesus a secret, he boldly went to Pilate and asked for the body of Jesus to be placed in his trust. This is significant in and of itself. Joseph of Arimathea, not Mary Jesus' mother, not Mary Magdalene, or any of the apostles were entrusted with the act of taking Jesus down from the cross. Most of the apostles had fled anyway. Joseph took the body and put it in his own tomb. According to various historical sources, Joseph's actions provoked both the Roman and Jewish elders and he eventually did spend time in prison for his support of Jesus.

Other historical sources report that Joseph of Arimathea went on a preaching mission to Gaul with the apostle Phillip, Mary Magdalene, Lazarus, and others sometime between the years A.D. 37 and A.D. 63 (the year is in dispute). At Marseilles, Lazarus and Mary parted company with the main group who continued on further up North. When Joseph's party reached the English Channel, Phillip sent Joseph with 12 disciples to the furthest corner of the Roman Empire, the Island of the Britons. Legend has it that Joseph sailed around Land's End at the southern tip of England with the intent of catching up with old business acquaintances in the lead and tin mines. They ran aground in the Glastonbury marshes. Once again, it is reported that after climbing a nearby hill to survey the countryside, they were exhausted and Joseph thrust into the ground a staff made from the 'Holy Crown of Thorns' worn by Christ. He announced that he and his traveling companions were all weary. It is legendry that the thorn staff immediately took root and the thorn bush can still be seen today on 'Wearyall Hill.' Joseph built a church (Vetusta Ecclesia)5 of mud and wattle on the site and decreed that 12 monks should always reside in that most sacred place. It is interesting to note that a spirited shrub that grows near the now ruined Abbey is of the same type that grows in the Eastern Mediterranean and flowers only twice a year - Christmas time and Easter.

It is also claimed that Joseph collected some of the blood and sweat of Christ after His side was pierced as He hung on the cross. The chalice or cup which Joseph used to collect the fluids is reported to be the same one used during the last supper. Joseph took the cup with him on his voyage to England and is said to have hidden it on the site at Glastonbury, at the bottom of a deep well, called the 'Chalice Well', or the 'Blood Well.' The well is a rather curious place, 25 thousand gallons of red-tinted water pass through the good area each day. The red tint is caused by the high iron content in the water.

புனிதர் நிக்கதேம் ✠(St. Nicodemus) August 31

† இன்றைய புனிதர் †

(ஆகஸ்ட் 31)

✠ புனிதர் நிக்கதேம் ✠

(St. Nicodemus)

கிறிஸ்துவின் பாதுகாவலன்:

(Defender of Christ)

பிறப்பு: கி.மு. முதலாம் நூற்றாண்டு

இறப்பு: கி.பி. முதலாம் நூற்றாண்டு

யூதேயா 

(Judea)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

(Eastern Orthodox Church)

ஆங்கிலிக்கன் ஒன்றியம்

(Anglican Communion)

லூதரனியம்

(Lutheranism)

ஓரியண்டல் மரபுவழி திருச்சபை

(Oriental Orthodox Church)

நினைவுத் திருவிழா: ஆகஸ்ட் 31 

பாதுகாவல்: ஆர்வமுள்ளவர்களின் (Curious)

புனித நிக்கதேம் என்பவர் விவிலியத்தின்படி, இயேசுவின் சீடராவார். இவர் ஒரு “பரிசேயரும்” (Pharisee), யூதத் தலைவர்களுள் ஒருவரும், ஆவார். 

இவர் யோவான் நற்செய்தியில் மூன்று முறை குறிக்கப்பட்டுள்ளார்:

முதல் முறையாக, இவர் ஓர் இரவில் இயேசுவிடம் வந்து உரையாடியதாக யோவான் நற்செய்தி குறிக்கின்றது. (யோவான் 3:1-21)

இரண்டாம் முறையாக, இவர் இயேசுவுக்காக தலைமைக் குருக்களிடமும் பரிசேயர்களிடமும் “ஒருவரது வாக்குமூலத்தைக் கேளாது, அவர் என்ன செய்தாரென்று அறியாது ஒருவருக்குத் தீர்ப்பளிப்பது நமது சட்டப்படி முறையாகுமா?” என்று கேட்டு இவர் பரிந்து பேசியதாக கூறுகின்றது. (யோவான் 7: 50-51)

இறுதியாக, அரிமத்தியா யோசேப்புவுக்கு (Joseph of Arimathea) இயேசுவின் உடலை அடக்கம் செய்ய இவர் உதவியதாக கூறுகின்றது. (யோவான் 19:39-42)

இவர் முதலில் இயேசுவை இரவில் சந்தித்து உரையாடிய பகுதியில் உள்ள விவிலிய வரிகள் மிகவும் புகழ் பெற்றதாகும். குறிப்பாக யோவான் 3:16 நற்செய்தியின் சுறுகம் என அழைக்கப்படுகின்றது. மேலும் பல கிறிஸ்தவ பிரிவுகளில் மீள்பிறப்புக் கொள்கை (Born again) இவ்வுரையாடலிலிருந்தே பெறப்படுகின்றது.

4ம் நூற்றாண்டின் மையத்தில் எழுதப்பட்ட திருமுறையினை சாராத “நிக்கதேம் நற்செய்தி” (Gospel of Nicodemus) என்னும் நூல் இவரால் எழுதப்பட்டதாக கூறுகின்றது. ஆயினும் இது பின்னாட்களில் எழுதப்பட்ட போலி என்பது அறிஞர் கருத்து.

கிறிஸ்தவ மரபுப்படி இவர் 1ம் நூற்றாண்டில் மறைசாட்சியாக கொல்லப்பட்டார் என்பர்.

† Saint of the Day †

(August 31)

✠ St. Nicodemus ✠

Defender of Christ:

Born: 1 BC

Died: 1 AD

Judea

Venerated in:

Roman Catholic Church

Eastern Orthodox Church

Oriental Orthodox Church

Anglican Communion

Lutheranism

Feast: August 31

Patronage: Curious

Nicodemus was a Pharisee and a member of the Sanhedrin mentioned in three places in the Gospel of John:

♪ He first visits Jesus one night to discuss Jesus' teachings (John 3:1–21).

♪The second time Nicodemus is mentioned, he reminds his colleagues in the Sanhedrin that the law requires that a person be heard before being judged (John 7:50–51).

♪Finally, Nicodemus appears after the Crucifixion of Jesus to provide the customary embalming spices and assists Joseph of Arimathea in preparing the body of Jesus for burial (John 19:39–42).

An apocryphal work under his name—the Gospel of Nicodemus—was produced in the mid-4th century, and is mostly a reworking of the earlier Acts of Pilate, which recounts the harrowing of Hell.

Although there is no clear source of information about Nicodemus outside the Gospel of John, the Jewish Encyclopedia and some historians have speculated that he could be identical to Nicodemus ben Gurion, mentioned in the Talmud as a wealthy and popular holy man reputed to have had miraculous powers. Others point out that the biblical Nicodemus is likely an older man at the time of his conversation with Jesus, while Nicodemus ben Gurion was on the scene 40 years later, at the time of the Jewish War.

As is the case with Lazarus, Nicodemus does not belong to the tradition of the Synoptic Gospels and is only mentioned by John, who devotes more than half of Chapter 3 of his gospel, a few verses of Chapter 7 and lastly mentions him in Chapter 19.

The first time Nicodemus is mentioned, he is identified as a Pharisee who comes to see Jesus "at night". John places this meeting shortly after the Cleansing of the Temple and links it to the signs which Jesus performed in Jerusalem during the Passover feast. "Rabbi, we know that you are a teacher who has come from God. For no one could perform the signs you are doing if God were not with him" (John 3:2).

Then follows a conversation with Nicodemus about the meaning of being "born again" or "born from above", and mention of seeing the "kingdom of God". Nicodemus explores the notion of being literally born again from one's mother's womb, but most theologians recognize that Nicodemus knew Jesus was not speaking of literal rebirth. Theologian Charles Ellicott wrote that "after the method of Rabbinic dialogue, [Nicodemus] presses the impossible meaning of the words in order to exclude it and to draw forth the true meaning. 'You cannot mean that a man is to enter the second time into his mother’s womb and be born. What is it, then, that you do mean?'"

Jesus expresses surprise, perhaps ironically, that "a teacher of Israel" does not understand the concept of spiritual rebirth. James F. Driscoll describes Nicodemus as a learned and intelligent believer, but somewhat timid and not easily initiated into the mysteries of the new faith.

In Chapter 7, Nicodemus advises his colleagues among "the chief priests and the Pharisees", to hear and investigate before making a judgment concerning Jesus. Their mocking response argues that no prophet comes from Galilee. Nonetheless, it is probable that he wielded a certain influence in the Sanhedrin.

Finally, when Jesus is buried, Nicodemus brought a mixture of myrrh and aloes—about 100 Roman pounds (33 kg)—for embalming Jesus' body according to Jewish custom. Nicodemus must have been a man of means; in his book, Jesus of Nazareth: Holy Week, Pope Benedict XVI observes that "The quantity of the balm is extraordinary and exceeds all normal proportions. This is a royal burial."

Nicodemus is venerated as a saint in the various Eastern Churches and in the Roman Catholic Church. In the current Roman Martyrology of the Catholic Church, Nicodemus is commemorated along with Saint Joseph of Arimathea on August 31. The Franciscan Order erected a church under the patronage of Saints Nicodemus and Joseph of Arimathea in Ramla.