St. Victor, Alexander, and Marianus

 St. Victor, Alexander, and Marianus

Feastday: October 17

Death: 303

 

Martyrs put to death at Nicomedia under Emperor Dioclctian.

St. Francis Isidore Gagelin October 17

 St. Francis Isidore Gagelin

Feastday: October 17

Death: 1833

Canonized: Pope John Paul II

Martyr of Vietnam. Born in Montperreux, France, in 1799, he entered the Society of Foreign Missions of Paris. He was sent to Vietnam in 1822, where he was ordained a priest. In 1833, Francis was seized by anti-Christian forces and was martyred by strangulation. He was canonized in 1988.

François-Isidore Gagelin (10 May 1799 – 17 October 1833) was a French missionary of the Paris Foreign Missions Society in Vietnam. He died a martyr,[1] and became the first French martyr of the 19th century in Vietnam. He was born in Montperreux, Doubs.[2] He left for Vietnam in 1821. In 1826, when Emperor Minh Mạng ordered all missionaries to gather at the capital Huế, he fled to the south to Đồng Nai in Cochinchina. He was captured once and released.

On 6 January 1833, a new edict of prohibition was promulgated by Minh Mạng and immediately put in application. Churches were destroyed, and missionaries had to live in hiding. Gagelin surrendered in August 1833, and he was brought to Huế. He was killed by strangulation on 17 October 1833,[3] which is the date of his feast.[4]

He was beatified in 1900, and canonized in 1988 by Pope John Paul II.

St. Florentius October 17

 St. Florentius

Feastday: October 17

Death: 526

Bishop of Orange, in France. He was known for his patronage of monastic scholarship and his personal sancity. Florentius defended his see against the heresies of the era.

St. Ethelbert and Etheired October 17

 St. Ethelbert and Etheired

Feastday: October 17

Death: 670

Martyred great grandsons of King Ethelbert of Kent, England (d. 616), at Eastery near Sandwich. Their shrine is at Ramsey Abbey in Huntingdonshire.

St. Berarius October 17

 St. Berarius

Feastday: October 17

Death: 680

Bishop of Le Mans, France. He is remembered for translating the relics of St. Scholastica from Monte Cassino to Le Mans.

St. Anstrudis October 17

 St. Anstrudis

Feastday: October 17

Death: 668

Benedictine abbess, also known as Astrude. She is believed to be the daughter of Sts. Salaberga and Blandinus. Anstrudis succeeded her mother as abbess of the abbey at Laon, France. When Anstrudis' brother, Baldwin, was murdered, Anstrudis opposed Ebroin, the mayor of the royal palace. Ebroin, a politically powerful man, sought many petty vengeances against Anstrudis and made her life difficult. Blessed Pepin of Landen entered the dispute and put a stop to Ebroin's harassment.

Saint Anstrudis (Anstrude, Austru, or Austrude) (b. unknown - 688). Anstrudis was the daughter of Saint Blandinus and Saint Sadalberga, the founder of the Abbey of St. John at Laon. She was also the sister of Saint Baldwin.

Background

In Merovingian Gaul, founding a monastery was a noble family's way of expressing and reinforcing its power. The founder gave the land, and retained the right to appoint the abbot or abbess, but also guaranteed its protection. Regine Le Jan describes it as part of the family's honor. The ruling abbot/abbess was frequently a family member and controlled access to the premises, a matter of some importance during a time of recurrent feuds and power struggles between neighboring families.[1] They served as a power base for families, and as such were not exempt from the political disturbances of the time.

Life

When St. Sadalberga withdrew from the world to become abbess at the convent, Anstrudis went with her. Sadalberga died in 655. Before her death, in order to ensure the stability of the abbey, Sadalberga determined to turn over its direction to her daughter as soon as Anstrudis reached the age of twenty. Anstrudis was then consecrated abbess.[2] She was noted for the care for her sisters, her all-night vigils, and her self-imposed austerities. Except on Sundays and on Christmas Day she never took any nourishment but one moderate refection at three o’clock in the afternoon, and on fast-days after sunset.[3]

Her tenure as abbess was marked by the unsettled political conditions of the period.[4] Anstrudis was caught up in the dynastic struggle between Dagobert II of Austrasia and Ebroin, mayor of the place of Neustria, who supported Theuderic III.[5]

Her brother Baldwin was treacherously assassinated while attempting to negotiate a settlement of some dispute regarding the convent. She herself was accused of wrongdoing by Ebroin. However, he was at length softened by her intrepid constancy and virtue and innocence, and from a persecutor became her patron and friend. Pepin, when Mayor of the palace, declared himself her strenuous protector.[3]

Anstrudis died in 688 of natural causes. Her feast day is celebrated on 17 October. Anstrudis is remembered in the Gallican and Benedictines calendars.[3]

The ten-petaled sunflower, which blooms in late summer or early fall is identified with Anstrudis.[6][7]

புனித_ருடால்ஃப் (1032-1066)அக்டோபர் 17

புனித_ருடால்ஃப் (1032-1066)

அக்டோபர் 17

இவர் (#St_Rudolph_Of_Gubbio) இத்தாலியைச் சார்ந்தவர். 

புனித பீட்டர் தமியானின் சீடராக இருந்த இவர், அவருடைய போதனையால் தொடப்பட்டு, தன்னுடைய உடைமைகளையெல்லாம் விற்று ஏழைகளுக்குக் கொடுத்துவிட்டு, புனித பெனடிக்ட் சபையில் துறவியாகச் சேர்ந்தார்.

குருவாக அருள்பொழிவு செய்யப்பட்ட பின் இவர் இறைவேண்டலுக்கும் ஒறுத்தல் முயற்சிகளுக்கும் மிகுந்த முக்கியத்துவம் கொடுத்து வாழ்ந்து வந்தார்.

இப்படி இருக்கையில் 1061 ஆம் ஆண்டு இவர், மிகக் குறைந்த வயதிலேயே இத்தாலியில் உள்ள குப்பியோ நகரின் ஆயராக உயர்த்தப்பட்டார்.

இதற்குப் பின்பு இவர் இறைப்பணியோடு மக்கள் பணியையும் மிகச் சிறப்பான முறையில் செய்தார். குறிப்பாக இவர் ஏழைகளுக்கு வாரி வாரி வழங்கி, தன்னலமில்லாமல் சேவை செய்தார். இப்படிப்பட்டவர் 1066 ஆம் ஆண்டு இறையடி சேர்ந்தார்.

சித்திரைக்குள்ளர் புனிதர் ஜான் ✠(St. John the Dwarf). அக்டோபர் 17

† இன்றைய புனிதர் †

(அக்டோபர் 17)

✠ சித்திரைக்குள்ளர் புனிதர் ஜான் ✠

(St. John the Dwarf)

எகிப்திய பாலைவனத் தந்தை:

(Egyptian Desert Father)

பிறப்பு: கி.பி. 339

தீப்ஸ், எகிப்து (Thebes, Egypt)

இறப்பு: கி.பி. 405

மவுன்ட் கொல்ஸிம், எகிப்து

(Mount Colzim, Egypt)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபைகள்

(Eastern Orthodox Churches)

ஓரியண்டல் மரபுவழி திருச்சபைகள்

(Oriental Orthodox Churches)

நினைவுத் திருநாள்: அக்டோபர் 17

“புனிதர் ஜான் கொலாபஸ்” (Saint John Colobus) என்றும், “தந்தை சித்திரைக்குள்ளர் ஜான்” (Abba John the Dwarf) என்றும் பலவித பெயர்களில் அழைக்கப்படும் இப்புனிதர் “சித்திரைக்குள்ளர் ஜான்” (John the Dwarf), ஆதி கிறிஸ்தவ திருச்சபையின் பாலைவனத்து தந்தை (Egyptian Desert Father) ஆவார்.

ஜான், எகிப்து (Egypt) நாட்டின் தீப்ஸ் (Thebes)  நகரில், ஏழை கிறிஸ்தவ  பெற்றோருக்குப் பிறந்தவர் ஆவார். பதினெட்டு வயதில், அவர் மூத்த சகோதரருடன், “ஸ்கேட்டிஸ்” பாலைவனத்திற்கு (Desert of Scetes) குடிபெயர்ந்தார். அங்கே, அவர் புனிதர் “பம்போவின்” (Saint Pambo) சீடராகவும், புனிதர் பிஷோயின் (Saint Pishoy) ஒரு நல்ல நண்பராகவும் ஆனார். அங்கே, கடின எளிய வாழ்க்கையை வாழ்ந்த அவர், அங்கே சுற்றிலுமுள்ள துறவியர்க்கு தமது வாழ்க்கை முறையை கற்றுக்கொடுத்தார். அவர்களுள், ரோமன் அரச ஆசானும், பாலைவனத்து தந்தையுமான புனிதர் “பெரிய அர்சேனியசும்” (St. Arsenius the Great) ஒருவர் ஆவார்.

புனிதர் “பம்போ” (Saint Pambo) அங்கிருந்து புறப்பட்டதன் பின்னர், திருத்தந்தை “தியோபிலஸ்”, (Pope Theophilus) ஜானுக்கு குருத்துவ அருட்பொழிவு செய்வித்தார். பின்னர், சுற்றுவட்டாரத்திலுமுள்ள “கீழ்படியும் மரங்களினூடே” (Tree of Obedience) தாம் நிறுவிய துறவு மடத்தின் மடாதிபதியானார். கி.பி. 395ம் ஆண்டு, வட ஆபிரிக்காவின் பெர்பெர் (Berbers) இனத்தவர்கள், “ஸ்கேட்டிஸ்” பாலைவனத்தை (Desert of Scetes) முற்றுகையிட்டபோது, ஜான் அங்கிருந்து “நைட்ரியன்” பாலைவனத்திலிருந்து (Nitrian Desert) வெளியேறி, ஓடிப்போன அவர், தற்போதைய சூயஸ் (Suez) நகரத்திற்கு அருகே கொல்சிம் (Mount Colzim) மலைக்குச் சென்றார். மீதமுள்ள வாழ்நாளை அங்கேயே கழித்த அவர், அங்கேயே மரித்துப்போனார்.

515ம் ஆண்டு, புனித ஜானுடைய உடலின் மீதங்கள், “நைட்ரியன்” (Nitrian Desert) பாலைவனத்திற்கு மாற்றப்பட்டன.

புராணங்களின்படி, ஜான் கீழ்படிதலுக்கு மிகவும் பெயர் போனவர். அவரது கீழ்ப்படிதலைப் பற்றி மிகவும் பிரபலமான கதை ஒன்று உண்டு. ஒரு நாள் புனிதர் பாம்போ, அருட்தந்தை ஜானிடம் ஒரு உலர்ந்த மரக் குற்றியைக் கொடுத்து, அதனை நட்டு, நீரூற்றி வளர்க்குமாறு கட்டளையிட்டார். அதனை நட்டுவைத்த ஜான், தினமும் இரண்டுமுறை, தாங்கள் வசிக்குமிடத்திலிருந்து பன்னிரெண்டு மைல் தூரம் நடந்து சென்று தண்ணீர் எடுத்துவந்து அதற்கு ஊற்றினார். மூன்று ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, மரத்தின் குற்றி துளிர்த்து முளைத்து, ஒரு பழம் தரும் மரமாக வளர்ந்தது. புனிதர் பாம்போ, இந்த மரத்தின் சில பழங்களை எடுத்துச் சென்று, சுற்றிலுமுள்ள துரவியருக்குக் கொடுத்து, "எடுத்துக் கொள்ளுங்கள், கீழ்ப்படிதலின் கனியை சாப்பிடுங்கள்” என்று கூறி கொடுத்தார். கி.பி. 402ம் ஆண்டு, எகிப்தில் இருந்த போஸ்டுமியன் (Postumian), மடாலயத்தின் முற்றத்தில் வளர்ந்த இந்த மரத்தை காட்டினார், அதில் அவர் தளிர்கள் மற்றும் பச்சை இலைகள் ஆகியவற்றைக் கண்டார்.

† Saint of the Day †

(October 17)

✠ St. John the Dwarf ✠

Egyptian Desert Father:

Born: 339 AD

Thebes, Egypt

Died: 405 AD

Mount Colzim, Egypt

Venerated in:

Roman Catholic Church

Eastern Orthodox Churches

Oriental Orthodox Churches

Feast: October 17

Saint John the Dwarf, also called Saint John Colobus, Saint John Kolobos of Abba John the Dwarf, was an Egyptian Desert Father of the early Christian church.

Countless stories are told about hundreds of hermits and hermitages that hallowed the deserts of Egypt in the earliest Christian centuries. Some of these stories are likely folklore. Usually, they ring true. Always, they edify.

One of the best-known of the fifth-century desert saints was a man called “John Kolobos;” that is, John the Little, of John the Dwarf. He was a young man when he entered the monastic wilderness of Skete in northern Egypt. There he would pass his whole life in prayer and manual labor.

Little John had a beautiful simplicity of character. On his arrival, he was assigned to an old, experienced hermit as a tutor. The tutor straightway gave John a walking stick. “Plant this in the ground,” he ordered, “and water it every day.” The command was a test as well as a task. John obeyed at once, without question or delay. Even though the river from which he fetched the water was at a distance, he watered the stick dutifully every day. In the third year, the walking stick put forth buds and flowers and fruit. John had passed the test. His tutor collected the fruit and distributed it among his companions. “Take,” he told them, “and eat the fruit of obedience.”

(Although this sounds like folklore, there is a record, dating from 402 AD, that refers to a certain tree in the monastery yard as John’s walking stick comes to life.)

It is not surprising that such a simple soul would be single-minded in his service of God. Divine things were his only interest. He cared nothing for the “news” of the day. (Here is something for us gossips to ponder; and, even more, the media people!) In fact, his focus was so intense that he was often absent-minded about worldly things. Once, for instance, a man on a camel came to his cell to pick up John’s basket making tools and transfer them elsewhere, according to an agreement. But, between the door and his bench, John forgot his messenger and his message. This happened three times. Finally, he hammered the caller’s purpose into his mind by repeating to himself: “The camel; my tools.” So the caller on the camel finally did get the equipment. On the other hand, John once spent a whole night and day without break discussing spiritual matters with another monk.

Around that time, a hitherto reputable young Egyptian woman named Paesia fell into unworthy ways. St. John’s monks begged him to try to bring her back to God. He called at Paesia’s home and gently expressed his concern for her She asked why he was weeping. “How can I not weep,” he replied, “while I see Satan in possession of your heart?”

Poesia was deeply touched. “Will you show me the route to repentance?” she asked. John bade her come back to the desert with him. En route, they had to stop overnight. As he slept in the dark wasteland he dreamt that he saw Paesia going up to heaven, and he heard a voice that said, “God has already considered her repentance perfect.” When he awoke and went to the place where she had been sleeping, he found that she had indeed died.

Towards the end of St. John’s life, Berbers from the west raided the monastic fastness of Skete. John and his followers fled east across the Nile to the desert made famous by St. Anthony, the pioneer Egyptian monk. It was there that John, too, drew his last breath.

When they saw that his death was imminent, St. John’s disciples asked him to give them one final spiritual lesson.

Still too humble to want to be thought an expert, he simply said, “I have never followed my own will; nor did I ever teach another what I had not practised myself.”

There were spiritual giants in the ancient deserts of Egypt. One of the tallest of these giants was St. John the dwarf.

புனித அந்தியோக்கு இஞ்ஞாசியார் (ஆயர், இரத்த சாட்சி மற்றும் திருச்சபையின் தந்தையர்)St. IGNATIUS OF ANTIOCH. October 17

இன்றைய புனிதர்: 

(17-10-2020)

புனித அந்தியோக்கு இஞ்ஞாசியார் (ஆயர், இரத்த சாட்சி மற்றும் திருச்சபையின் தந்தையர்)

St. IGNATIUS OF ANTIOCH

நினைவுத்திருநாள் : அக்டோபர் 17

பிறப்பு: சுமார், கி.பி 35

இறப்பு: சுமார் கி.பி 108 உரோமை

புனிதர் பட்டம்: சட்ட உறுவாக்கத்துக்கு முன்

முக்கிய திருத்தலங்கள்: சான் கிலெமான்தே, உரோமை

திருவிழா: கிழக்கு மற்றும் சிரியன் கிறித்தவம்: அக்டோபர் 17 General Roman Calendar, 12th century to 1969: February 1 கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை மற்றும்காப்டிக் கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை: டிசம்பர் 20

புனித அந்தியோக்கு இஞ்ஞாசியார் (சுமார் கிபி 35 - கிபி 108), அல்லது தியோபோரஸ் அதாவது கடவுளை தாங்குபவர்) என கிரேக்க மொழியில் அறியப்படும் அந்தியோக்கு நகர இஞ்ஞாசியார், அந்தியோக்கியா நகரின் மூன்றாம் ஆயரும், திருச்சபையின் தந்தையரும், திருத்தூதர் யோவானின் சீடரும் ஆவார். 

இவரைக் கொல்ல உரோமைக்கு இட்டு சென்ற வழியில் இவர் பல கடிதங்களை எழுதியுள்ளார். இக்கடிதங்களின் மூலம் ஆதி கிறித்தவர்களின் விசுவாசம் மற்றும் நம்பிக்கையினைப் பற்றி அறிய முடிகின்றது. இவரின் கடிதங்களில் திருவருட்சாதனங்கள், ஆயர்களின் பணி முதலியவைப்பற்றி எழுதியுள்ளார். கத்தோலிக்க திருச்சபை என்னும் சொல்முறையை முதன்முதலாக எழுத்தில் பயன்படுத்தியவர் இவரே.

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை மற்றும் காப்டிக் கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபையில் இவரின் விழா நாள் திசம்பர் 20.கத்தோலிக்க திருச்சபையில் இவரின் விழா நாள் 17 அக்டோபர் ஆகும்.

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

Saint of the Day: (17-10-2020)

St. Ignatius of Antioch

He lived between the years 45 to 108 A.D. He was appointed as the Bishop of Antioch by St. Peter the Apostle and the first Pope of Christianity. He headed and guided the Antioch Diocese for about forty years. He was arrested for propagating Christian faith. When the king asked him who are you? he replied that he is the one taking God with him (Theophorus meaning God Bearer). The Emperor ordered to throw him to wild animals for their food at the Coliseum, as a punishment for propagating Christian faith. He wrote so many letters to various Churches for their guidance, as he was a disciple of the Apostles. He only used the word “Catholic” for mentioning the Christian church first, in a letter written by him. A tradition says that he was one of the children whom Jesus took in His arms and blessed.

Born :

c.50 in Syria

Died :

thrown to wild animals c.107 at Rome, Italy

• relics at Saint Peter's Basilica, Rome

Patronage :

against throat diseases

• Church in eastern Mediterranean

• Church in North Africa

---JDH---Jesus the Divine Healer---

St. Vitalis October 16

St. Vitalis

Feastday: October 16

Death: 740

Benedictine hermit. An Anglo-Saxon by descent, he became a Benedictine monk at Noirmoutier, France, later embracing the eremitical life on Mont Scobrit, near the Loire River.

St. Saturninus & Companions October 16

 St. Saturninus & Companions

Feastday: October 16

Death: 450

A group of some 365 martyrs (including Saturninus and Nereus) who were put to death in Africa during the persecution of the Church by the Arian Vandals who had conquered the region under their king, Geiseric. It is considered possible that they are to be identified with the martyrs who died under the leadership of Sts. Martinian and Saturian.

St. Mummolinus October 16

 St. Mummolinus

Feastday: October 16

Death: 686

Benedictine bishop also called Mommolenus or Mommolinus. Born in Constance, Switzerland, he resided at Luxeuil, St. Omer, and Saint-Mommolin. He then went to Sithin, founded by St. Bertimus. In 660, Mummolinus was consecrated the bishop of Noyon-Tournai.

St. Maxima October 16

 St. Maxima

Feastday: October 16

Martinian, his brother Saturian and their two brothers were slaves in Africa at the time of Arian King Jenseric's persecution of Catholics. They were converted to Christianity by another slave, Maxima. When their master insisted that Martinian marry Maxima, who had taken a vow of virginity, they fled to a monastery but were brought back and beaten for their attempt to escape. When their master died, his widow gave them to a Vandal, who freed Maxima (she later entered a monastery) and sold the men to a Berber chief. They converted many, petitioned the Pope to send them a priest, and were then tortured and dragged to their deaths by horses for their Faith. Their feast day is October 16.

St. Magnobodus October 16

 St. Magnobodus

Feastday: October 16

Bishop of Angers, France, sometimes listed as Mainboeuf or Maimbod. A noble Frank, he was appointed bishop because of popular acclaim.

St. Magnobodus October 16

 St. Magnobodus

Feastday: October 16

 

Bishop of Angers, France, sometimes listed as Mainboeuf or Maimbod. A noble Frank, he was appointed bishop because of popular acclaim.