புனித_லூயிஸ்_குவனெல்லா (1842-1925)அக்டோபர் 24

புனித_லூயிஸ்_குவனெல்லா 

(1842-1925)

அக்டோபர் 24

இவர் (#St_Louis_Guenella) இத்தாலியைச் சார்ந்தவர். இவரது குடும்பம் எளிய குடும்பமாக இருந்தாலும், இறை நம்பிக்கையில் சிறந்ததொரு குடும்பமாக இருந்தது.

இவர் தனது பன்னிரண்டாவது வயதில் குடுமடத்தில் சேர்ந்து, இருபத்து நான்காம் வயதில் குருவாக அருள்பொழிவு செய்யப்பட்டார்.

குருவான பின்பு இவர், சாவோக்னோ (Savogno) என்ற இடத்தில் பங்குப் பணியாளராகப் பணியாற்றினார். பின்னர் இவர் புனித ஜான் போஸ்கோவோடு சேர்ந்து தெருவோரச் சிறுவர்களின் நல்வாழ்விற்காகப் பணி செய்தார். 

மீண்டுமாகப் பங்குப் பணியாளராகப் பணியாற்றத் தொடங்கிய இவர் இளைஞர்கள், ஏழைகள், அனாதைகள், சிறப்புக் குழந்தைகள் ஆகியோரின் வாழ்வு ஏற்றம்காண உழைத்தார். இவரால் பயன்பெறுவோரின் எண்ணிக்கை ஒவ்வொரு நாளும் பெருகிக்கொண்டே போனது. அவர்களுக்கெல்லாம் சிறந்தவிதமாய்ப் பணிபுரிய இவர் ஆண், பெண் என இருபாலருக்கும் துறவு மடத்தைத் தொடங்கினார். 

இவர் மிகப்பெரிய எழுத்தாளராகவும் மறைப்போதகராகவும் விளங்கினார். கடவுள் தனக்குக் கொடுத்த இந்தத் தாலந்துகளைக் கொண்டு இவர் பல ஆன்மாக்களை மீட்டார்.

1912 ஆம் ஆண்டு அமெரிக்காவிற்குச் சென்ற இவர், அங்கிருந்த புலம்பெயர்ந்த மக்கள் நடுவில் பணிசெய்தார்.

இப்படி அயராது ஆண்டவருடைய பணியையும், மக்கள் பணியையும் செய்த இவர் 1925 ஆம் ஆண்டு இறையடி சேர்ந்தார். இவருக்கு 1964 ஆம் ஆண்டு அருளாளர் பட்டமும், 2011 ஆம் ஆண்டு திருத்தந்தை பதினாறாம் பெனடிக்ட் அவர்களால் புனிதர் பட்டமும் கொடுக்கப்பட்டன.

புனிதர் அந்தோனி மரிய கிளாரட் ✠(St. Anthony Mary Claret. அக்டோபர் 24

† இன்றைய புனிதர் †

(அக்டோபர் 24)

✠ புனிதர் அந்தோனி மரிய கிளாரட் ✠

(St. Anthony Mary Claret)

பேராயர், நிறுவனர்:

(Archbishop and Founder)

பிறப்பு: டிசம்பர் 23, 1807

சல்லேன்ட், பார்சிலோனா, ஸ்பெயின்

(Sallent, Barcelona, Spain)

இறப்பு: அக்டோபர் 24, 1870 (வயது 62)

ஃபொன்ட், நர்பொன், ஃபிரான்ஸ்

(Fontfroide, Narbonne, France)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்கத் திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

அருளாளர் பட்டம்: ஃபெப்ரவரி 25, 1934 

திருத்தந்தை பதினோராம் பயஸ்

(Pope Pius XI)

புனிதர் பட்டம்: மே 7, 1950 

திருத்தந்தை பன்னிரண்டாம் பயஸ்

(Pope Pius XII)

முக்கிய திருத்தலங்கள்: 

விச், ஸ்பெயின்

(Vic, Barcelona, Spain)

நினைவுத் திருவிழா: அக்டோபர் 24

பாதுகாவல்: 

ஜவுளி வியாபாரிகள், நெசவுத் தொழிலாளி, சேமிப்புகள், கத்தோலிக்க அச்சகம், அமல மரியின் மறைப்போத மைந்தர் சபையினர், “கனரி தீவுகளின் மறைமாவட்டங்கள்” (Canary Islands), அமல மரியின் மறைப்போத மைந்தர் சபையின் மாணவர்கள், அமல மரியின் மறைப்போத மைந்தர் சபையின் கல்வியாளர்கள், அமல மரியின் மறைப்போத மைந்தர் சபையின் கல்வி நிறுவனங்கள், நிறுவனங்கள்.

புனிதர் அந்தோனி மரிய கிளாரட், ஸ்பெய்ன் நாட்டின் ரோமன் கத்தோலிக்க பேராயரும், மறை போதகரும், நற்செய்தி பணியாளரும், ஆவார். இவர், ஸ்பெயின் நாட்டின் அரசியான “இரண்டாம் இஸபெல்லாவின்” (Isabella II) ஒப்புரவாளருமாவார் (Confessor). இறையன்பை, முக்கியமாக ஏழைகளுக்கும் ஒடுக்கப்பட்டவர்களுக்கும் வெளிப்படுத்தியவர். கி.பி. 1849ம் ஆண்டு, ஜூலை மாதம், 16ம் நாள் அன்று “கிளரீஷியன்ஸ்” (Claretians) என்று அழைக்கப்படும் “மரியாளின் அமலோற்பவ திருஇருதயத்தின் மறைபோதக மைந்தர்கள்” (Missionary Sons of the Immaculate Heart of Mary) என்ற சபையை நிறுவினார்.

வாழ்க்கைச் சுருக்கம்:

புனித அந்தோனி மரிய கிளாரட், ஸ்பெயினின் “சல்லேன்ட்” (Sallent) நகரில் ஒரு கம்பளி உற்பத்தியாளருக்கு (Woollen manufacturer) மகனாகப் பிறந்தார். இவரது தந்தையின் பெயர், “ஜுவான்” (Juan) ஆகும். தாயாரின் பெயர், “ஜோசெஃபா கிளாரெட்” (Josefa Claret) ஆகும். தமது பெற்றோரின் பதினோரு குழந்தைகளில் ஐந்தாவது குழந்தையான இவர், தாம் பிறந்த கிராமத்திலேயே ஆரம்பக் கல்வியைக் கற்றார். தனது 12வது வயதில் நெசவுத் தொழிலைக் கற்றுக் கொண்டார். பதினெட்டு வயதில் தமது வர்த்தகத்தில் நிபுணத்துவம் பெறுவதற்காக பார்சிலோனா (Barcelona) சென்றார். 20 வயது வரை அங்கேயே தங்கியிருந்த அந்தோணி, தமது ஓய்வு நேரத்தில் இலத்தீன், (Latin) இலத்தீன், மற்றும் பிரெஞ்சு (French) மொழிகளைக் கற்று தேர்ச்சி பெற்றார். அத்துடன் சிற்பங்கள் செதுக்கும் (Engraving) பணியும் கற்றார்.

ஆன்மீக வாழ்க்கைக்கு தாம் அழைக்கப்படுவதை உணர்ந்த அந்தோணி, அதில் பெரிதும் நாட்டம் கொண்டவராய், பார்சிலோனாவை விட்டுப் புறப்பட்டார். “கார்தூசியன்” துறவியாவதற்கு முனைந்த இவர், இறுதியில் கி.பி. 1829ம் ஆண்டு, “விக்” (Vic) எனுமிடத்திலுள்ள மறைமாவட்ட குருத்துவ கல்லூரியில் சேர்ந்தார்.

கி.பி. 1835ம் ஆண்டு, ஜூன் மாதம், 13ம் தேதி, பதுவைப் புனிதர் அந்தோனியார் (St. Anthony of Padua) நினைவுத் திருவிழாவன்று குருத்துவ அருட்பொழிவு பெற்றார். தொடர்ந்து கி.பி. 1839 வரை இறையியல் கற்றுத் தேர்ந்தார். மறைபோதக பணியின்பால் கொண்ட ஆர்வத்தால் ரோம் பயணமானார். அங்கே, இயேசு சபை புகுமுக பயிற்சியில் (Jesuit novitiate) இணைந்தார். ஆனால் திடீரென நோயுற்ற காரணத்தால் அங்கிருந்து வெளியேறினார். பின்னர் ஸ்பெயின் திரும்பிய இவர், “விலட்று” மற்றும் கிரோனா” (Viladrau and Girona) ஆகிய இடங்களில் தமது மறைப்பணியாற்றினார்.

அவருடைய உயர் துறவியரால் திரும்ப அழைக்கப்பட்ட அந்தோனி, ஃபிரெஞ்ச் படையெடுப்பால் பாதிக்கப்பட்டிருந்த “கட்டலோனியா” (Catalonia) பிராந்தியங்களில் திருத்தூது பணிகளுக்காக அனுப்பப்பட்டார். கட்டலோனியா பிராந்தியம் முழுதும் மறைப்போதகப் பணிப் பயணங்களை கால்நடையாகவே மேற்கொண்டார். ஒரு மறை போதகர் “கேட்டலன்” (Catalan) மொழியில் சரளமாக சொற்பொழிவாற்றுகிறார் என்பதை அறிந்த மக்கள், தொலை தூர இடங்களிலிருந்து வந்து அவரது மறையுரைகளை கேட்டனர். 

ஊடகத்துறையின் முக்கியத்துவத்தை உணர்ந்த அவர் கி.பி. 1847ம் ஆண்டு ஒரு சில குருக்களோடு சேர்ந்து கத்தோலிக்க அச்சகம் ஒன்றை நிறுவினார். அவர் எண்ணில்லாத புத்தகங்களையும் துண்டுப் பிரசுரங்களையும் எழுதி வெளியிட்டார்.

கி.பி. 1848ம் ஆண்டு, ஸ்பெயினில் அரசியல் வன்முறைகள் அதிகரிக்க அதிகரிக்க மத குருக்களின் எதிரிகளால் கிளாரெட்டின் உயிருக்கு அச்சுறுத்தல் ஏற்பட்டது. அதனால் அவர் “கனரி தீவுகளுக்கு” (Canary Islands) அனுப்பப்பட்டார். அங்கே பதினைந்து மாதங்கள் தியானங்களைப் போதித்தார். கனேரிய தீவுகளில் அவரின் பணி சிறந்த பயனை அளித்தது. இருந்தும் அவர் ஸ்பெயினுக்கே மீண்டும் சென்று தனது பணியைத் தொடர விரும்பினார்.

மீண்டும் ஸ்பெயின் திரும்பிய கிளரெட், 1949ம் ஆண்டு, ஜூலை மாதம், 16ம் நாள், கார்மேல் அன்னையின் திருவிழா தினத்தன்று, ஐந்து குருக்களோடு சேர்ந்து, இன்று “கிளரீஷியன்ஸ்” (Claretians) என்று அழைக்கப்படும் “மரியாளின் அமலோற்பவ திருஇருதயத்தின் மறைபோதக மைந்தர்கள்” (Missionary Sons of the Immaculate Heart of Mary) என்ற சபையை நிறுவினார். 1865ம் ஆண்டு, டிசம்பர் மாதம், 22ம் நாள், திருத்தந்தை “ஒன்பதாம் பயஸ்” (Pope Pius IX) இச்சபைக்கு அங்கீகாரமளித்தார்.

“பார்சிலோனாவில்” (Barcelona) மிகப் பெரும் சமய நூலகம் ஒன்றை நிறுவினார். “Librería Religiosa” என்று அழைக்கப்பட்ட இந்நூலகம், இன்று “கிளாரட் நூலகம்” (Llibreria Claret) என அழைக்கப்படுகிறது. இதன் மூலம் பழைய கத்தோலிக்க நூல்கள் பலவற்றை மிகக் குறைந்த விலையில் அச்சிட்டு வெளியிட்டார்.

பல ஆண்டுகள் கட்டலோனியாப் பகுதி (Cathlonia) எங்கும் சென்று மறைப்பணியாளராக பணியாற்றினார். கி.பி. 1849ம் ஆண்டு, ஸ்பெயின் அரசின் வேண்டுகோளின்படி, திருத்தந்தை ஒன்பதாம் பயஸ், இவரை “கியூபாவிலுள்ள” (Cuba) “சந்தியாகு” (Santiago) உயர்மறைமாவட்டத்தின் பேராயராக நியமித்தார். 

கி.பி. 1857ம் ஆண்டு, ஸ்பெயின் அரசி “இரண்டாம் இஸபெல்லாவின்” (Isabella II) ஒப்புரவு அருட்சாதன குருவாக நியமிக்கப்பட்டார். இவர் மக்களின் மீட்புக்காக மிக திறம்பட உழைத்தவர் என்னும் பாராட்டுக்கு உரியவரானார். ஸ்பெயின் நாட்டின் துறவுப்பள்ளியின் (Escorial monastic school) அதிபராக ஒன்பது வருடங்கள் பணியாற்றிய கிளாரெட், அங்கே ஒரு அறிவியல் ஆய்வுக்கூடம், இயற்கை வரலாற்றின் அருங்காட்சியகம், ஒரு வாசகசாலை, கல்லூரிகள் மற்றும் சங்கீத பள்ளிகள் ஆகியவற்றை நிறுவினார்.

கி.பி. 1868ம் வருடம், அங்கே நடந்த ஒரு புதிய புரட்சி, அரசி இரண்டாம் இஸபெல்லாவின் ஆட்சியை கவிழ்த்தது. அரசியும் அவரது குடும்பத்தினரும் நாடு கடத்தப்பட்டனர். கிளாரேட்டின் வாழ்க்கையும் ஆபத்துக்குள்ளானது. அவரும் அரசியின் குடும்பத்துடன் இணைந்து ஃபிரான்ஸ் சென்றார். இது, பாரிஸ் நகரில் மறை போதனைகளையும் நற்செய்திகளையும் பிரசங்கிக்க அவருக்கு ஒரு நல்ல சந்தர்ப்பமாக அமைந்தது. சிறிது காலம் அங்கேயே இருந்த கிளாரெட், ரோம் சென்றார். 

ஸ்பெயின் நாட்டிற்கு திரும்ப வந்தபோது, தொடர்ந்து திருச்சபைக்காக பல துன்பங்களை பொறுமையுடன் ஏற்றார். கி.பி. 1869ம் ஆண்டு, இவர் முதலாம் வத்திக்கான் பொதுச்சங்க கூட்டத்திற்கு செல்லும்போது இறந்தார். இவரின் உடல் ஸ்பெயின் நாட்டில் உள்ள “விக்” (Vic) என்ற ஊரிலுள்ள பேராலயத்தில் அடக்கம் செய்யப்பட்டுள்ளது.

Saint of the Day: (24-10-2020)

Saint Anthony Mary Claret

Saint Name: St Anthony Mary Claret

Place: Sallent, Barcelona, Spain

Birth: December 23, 1807

Death: October 24, 1870

Feast: October 24

St Anthony Mary Claret who was born on December 23, 1807 was a Spanish Roman Catholic archbishop and missionary, and was confessor of Isabella II of Spain. He founded the congregation of Missionary Sons of the Immaculate Heart of Mary, commonly called the Claretians.

Antoni Maria Claret i Clarà was born in Sallent, in the county of Bages in the Province of Barcelona, on December 23, 1807, the fifth of the eleven children of Juan and Josefa Claret. His father was a woollen manufacturer. As a child he enjoyed pilgrimages to the nearby Shrine of Our Lady of Fussimanya.

Claret received an elementary education in his native village, and at the age of twelve became a weaver. At the age of eighteen, he went to Barcelona to specialize in his trade, and remained there until he was 20 years old. Meanwhile, he devoted his spare time to study and became proficient in Latin, French and engraving.

Recognizing a call to religious life, he left Barcelona. He wished to become a Carthusian monk but finally entered the diocesan seminary at Vic in 1829, and was ordained on June 13, 1835, on the feast of St. Anthony of Padua. He received a benefice in his native parish, where he continued to study theology until 1839; but as missionary work strongly appealed to him, he proceeded to Rome. There he entered the Jesuit novitiate but had to leave due to ill health. He then returned to Spain and exercised his pastoral ministry in Viladrau and Girona, attracting notice by his efforts on behalf of the poor. In an area despoiled by the Carlist civil war, he added the practice of rustic medicine to his other endeavors.

From 1850 to 1857, Anthony served as the archbishop of Santiago de Cuba, Cuba. He returned to the court of Queen Isabella II as confessor, and went into exile with her in 1868. In 1869 and 1870, Anthony participated in the First Vatican Council. He died in the Cistercian monastery of Fontfroide in southern France on October 24, 1870. Anthony Mary Claret had the gift of prophecy and performed many miracles. He was opposed by the liberal forces of Spain and Cuba and endured many trials.

In 1869 he went to Rome to prepare for the First Vatican Council. Owing to failing health he withdrew to Prada de Conflent in the French Pyrenees, where he was still harassed by his Spanish enemies; shortly afterwards he retired to the Cistercian abbey at Fontfroide, Narbonne, southern France, where he died on October 24, 1870, aged 62.

His remains were buried in the Catalan city of Vic, in the Country of Osona.

---JDH---Jesus the Divine Healer---

St. Theodoret of Antioch October 23

 St. Theodoret of Antioch

Feastday: October 23

Death: 362

Also Theodore of Antioch, a martyr. A priest in Antioch (in modem Turkey), he refused to adhere to the anti-imperial decrees of Emperor Julian the Apostate (r. 361-363) and was martyred by beheading. He supposedly prophesied that Emperor Julian would soon die painfully, which he did, while on campaign against the Persians.

This article is about the martyr. For the theologian, see Theodoret.

Saint Theodoret or Saint Theodoritus (Greek: Θεοδώρητος, "God given"; died October 22, 362) was a Greek-speaking Syrian Christian priest who died a martyr in Antioch during the reign of Emperor Julian the Apostate. His life is recorded only by apologetic works. His relics were later taken to Uzès in the south of France and placed in the cathedral, which is dedicated to him.

Life

Emperor Julian the Apostate, who was the nephew of the Emperor Constantine I, made his uncle Julian a count and governor of the East. Hearing that in the treasury of one of churches of Antioch there was much wealth, Count Julian was determined to seize it and published a proclamation banning the clergy. Theodoret, a priest, who was keeper of the sacred vessels, refused to abandon his flock and continued publicly to celebrate the Divine Liturgy. Count Julian ordered that he should be arrested and brought before him, with his hands bound behind his back. Count Julian accused him of having destroyed the statues of the gods in a previous reign. Theodoret retorted by reproaching the Count with his apostasy. Count Julian now ordered that Theodoret should be tortured, and in consequence, the most atrocious torments were heaped upon this heroic priest, who bore them all with courage for the sake of his faith. It was said that Theodoret spoke these words to Count Julian and to the magistrate: "O most wretched man," he said, "you know well that at the day of judgment the crucified God Whom you blaspheme will send you and the tyrant whom you serve to hell."[1] He was later beheaded on October 22, 362.[2]

St. Severinus Boethius October 23

 St. Severinus Boethius

Feastday: October 23

Death: 524

Author and Publisher - Catholic Online

Roman philosopher, theologian, and statesman, one of the last notable philosophers in the classical Roman tradition. Known, in full as Anicius Manlius Torquatus Severinus Boethius, he was born to the ancient noble family of Rome, the Anicii, and studied at Athens and Alexandria, receiving a deep classical education. In 510, he was named a consul under the Ostrogothic king Theodoric and became his magister officiorurn (master of offices) in 520, a post which demonstrated Theodoric’s deep trust and respect for Boethius’ abilities. However, relations between them soon deteriorated, as Boethius was staunchly orthodox in his Christianity while Theodoric was a devoted Arian. When Boethius defended the ex-consul Albinus on charges of treason, Theodoric had him seized, condemned, and put to death. A brilliant philosopher and statesman, Roethius authored translations of Aristotle, the Isagoge by Porphyry, and a Commentary on the Topics of Cicero. He also authored treatises on the Holy Trinity (De Sancti Trinitate) and orthodox Christology, and a biography of the Christian monk and writer Cassiodorus (d. 580). His most famous work, De Consolatione Philosophiac (The Consolation of Philosophy), was written while he was in prison. In it, he proposed that the study of philosophy made attainable knowledge of virtue and God. He is considered a martyr for the Catholic faith and was canonized under the name St. Severinus.

For other people named Boethius, see Boethius (disambiguation).

Anicius Manlius Severinus Boëthius,[a] commonly called Boethius[b] (/boʊˈiːθiəs/; also Boetius /-ʃəs/; c. 477 – 524 AD), was a Roman senator, consul, magister officiorum, and philosopher of the early 6th century. He was born about a year after Odoacer deposed the last Western Roman Emperor and declared himself King of Italy. Boethius entered public service under Ostrogothic King Theodoric the Great, who later imprisoned and executed him in 524 on charges of conspiracy to overthrow him.[4] While jailed, Boethius composed his Consolation of Philosophy, a philosophical treatise on fortune, death, and other issues, which became one of the most popular and influential works of the Middle Ages. As the author of numerous handbooks and translator of Plato and Aristotle, he became the main intermediary between Classical antiquity and following centuries.

St. Severinus October 23

 St. Severinus

Feastday: October 23

Death: 403

Bishop of Cologne. He was originally from Bordeaux, France. Severinus was a ferocius opponent of the Arian heresy

Sts. Servandus & Cermanus October 23

 Sts. Servandus & Cermanus

Feastday: October 23

Death: 305

Saints Servandus and Germanus (Spanish: San Servando y San Germán) (d. 305 AD) were Spanish martyrs who are venerated as Christian saints. They were killed near Cádiz. Tradition states that they were from Mérida, and sons of Saint Marcellus the Centurion.[citation needed] They joined the Roman Army and were imprisoned after being identified as Christians. They made new converts in prison. During the persecution of Diocletian, the vicarius of Mérida, Viator, tortured them and imprisoned them once again. Viator then planned to take them to Mauritania Tingitana and had them walk barefoot and in chains from Mérida to Cádiz. Viator failed to find a boat that could take them and they were decapitated on a hill of the fundus Ursianus in the conventus Gaditanus. The body of Germanus was buried at Mérida and Servandus at Cádiz, and then later translated to Seville.[1] The hill of fundus Ursianus has been identified with Cerro de los Mártires (San Fernando) and with Cerro de Torrejosa near Facinas (Tarifa)[2].

Veneration

They are mentioned in the martyrologies of Bede, Usuard, Ado, as well as the Mozarabic Breviary, and in the Breviaries of Toledo, Seville, Salamanca, among others.[3] They are venerated as patron saints of Cádiz (officially since 1619).[1] On the Sunday closest to October 23 they celebrate in the town of San Fernando the festival of Saints Servandus and Cermanus, carrying statues of the saints in a procession.[4]

The sculptress Luisa Roldán (1650–1704), called La Roldana, made sculptures of these two saints at Cádiz.[5]

St. Romanus of Rouen October 23

 St. Romanus of Rouen

Feastday: October 23

Patron: of then Archdiocese of Rouen; City of Rouen

Death: 639

 

Bishop of Rouen, France. He owed his elevation to the bishopric to the patronage of the Frankish king Clotaire II in whose court Romanus had grown up. As bishop, he worked to extirpate all lingering paganism, and per­sonally tore down a temple to Venus. He also cared for condemned prisoners. Romanus was famous for performing miracles.

Saint Romanus of Rouen (French: Romain; reconstructed Frankish: *Hruomann; died c. 640 AD) was a scribe, clerical sage, and bishop of Rouen. He would have lived under Dagobert I (629–39), though his date of birth is unknown. His life is known in legend and tradition[1] and is shown in the stained glass windows (c. 1521) and south gate of Rouen Cathedral and the stained glass windows of the église Saint-Godard (1555). The Catholic Encyclopedia claims that his legend has little historical value[2] with little authentic information.[3] He was both Lord Chancellor of France and Référendaire of France. (For Saint Romanus, Martyr, please see Romanus of Caesarea).

The city's autumn "foire Saint-Romain" was set to his feast day on the "10th day of the Kalends of November" (i.e. 23 October) around 1090, at the same date as his cult was spread to the whole diocese of Rouen

St. Paul Tong Buong October 23

 St. Paul Tong Buong

Feastday: October 23

Death: 1833

Canonized: Pope John Paul II

Vietnamese martyr. A native of Vietnam, he served in the bodyguard of the king. A convert, he gave his assistance to the Paris Foreign Missions and so helped to advance the Catholic cause in the country. Arrested by Vietnamese authorities for being a Christian, he was tortured, humiliated, and beheaded. Pope John Paul II canonized him in 1988.

The Vietnamese Martyrs (Vietnamese: Các Thánh Tử đạo Việt Nam), also known as the Martyrs of Annam, Martyrs of Tonkin and Cochinchina, Martyrs of Indochina, or Andrew Dung-Lac and Companions (Anrê Dũng-Lạc và các bạn tử đạo), are saints on the General Roman Calendar who were canonized by Pope John Paul II. On June 19, 1988, thousands of overseas Vietnamese worldwide gathered at the Vatican for the Celebration of the Canonization of 117 Vietnamese Martyrs, an event chaired by Monsignor Tran Van Hoai. Their memorial is on November 24 (although several of these saints have another memorial, as they were beatified and on the calendar prior to the canonization of the group).

Contents

St. Oda October 23

 St. Oda

Feastday: October 23

Birth: 680

Death: 726

Widow and servant of the poor. Originally a French princess and wife of the duke of Aquitaine, she committed her life to aiding the poor after her husband's death.

For the saint of Canterbury, see Oda the Severe. For the Frankish abbess, see Chrodoara.

Saint Oda of Scotland (c. 680 – c. 726) was a woman, supposedly of Scottish origin,[1] who became a holy woman in the Netherlands. Her feast day is 23 October.[2]

Oda was born blind[1] and her father sent her on pilgrimage to Liège to visit the relics of Saint Lambert. While praying at Saint Lambert's grave she was miraculously cured of her blindness. The miraculous cure of Oda is recorded in Saint Lambert's 8th century vitae. Vowing to dedicate her life to God, she returned to Scotland.[3]

According to records written in the 13th century, her father wanted her to arrange a marriage for her. Because of her vow she and her maid fled across the North Sea. After a pilgrimage to Rome and Monte Sant'Angelo sul Gargano, Oda prayed in various villages in the Netherlands and Belgium and finally settled in Venray, only to be repeatedly disturbed by magpies.[4] Seeking solitude, she fled from the magpies and the birds led her to the open space in the forest. There the villagers built a hut for her.[2]

In order to protect their humble shelter from the wind, hail, rain and snow and to hide from the view of the world, Oda planted some bushes. The following day they had already grown into a thick hedge. Her father sought for her, and as in the story of St. Dymphna, her location was disclosed by her use of coins from her homeland. However, when he attempted to approach her hut, magpies repeatedly drove him off. Eventually he gave up and returned to Scotland without her.[3] She remained there as a hermitess.

Iconography

Saint Oda is usually depicted wearing a long blue gown with one shoulder bare. She usually carries a staff or a book (symbolic for her cure of blindness). She is always shown with a magpie on her hand and a crown under her feet (symbolic of her rejection of her earthly father's kingdom).

Sint-Oedenrode flag

Veneration

After Oda's death, her humble hut became a place of pilgrimage. "Saint Oda's place in the woods" became the town of Sint-Oedenrode, Netherlands (in Dutch, a small manmade open space in the woods is called a 'rode'). Like the flag of Scotland, the flag of Sint-Oedenrode is a white saltire on a blue field.[5]

Pieces of Saint Oda's skull and teeth are kept in the Saint Martin Church of Sint-Oedenrode. Various statues and paintings are kept in a chapel dedicated to Oda in the church's garden. Pilgrims visited Saint Oda for relief of sore eyes and illnesses related to the head.

Bl. Thomas Thwing October 23

 Bl. Thomas Thwing

Feastday: October 23

Birth: 1635

Death: 1680

English martyr. Born at Heworth, Yorkshire, England, he studied at Douai, France, where he was ordained in 1665. Returning home, he labored for fifteen years in theYorkshire area as chaplain for his cousin, Sir Miles Stapeton, and as a school chaplain. Arrested in 1680 for supposed complicity in the Titus Oates Plot with his uncle, Sir Thomas Gascoigne, he was condemned and hanged, drawn, and quartered at York.

Thomas Thwing (1635–1680) was an English Roman Catholic priest and martyr, executed for his supposed part in the Barnbow Plot, an offshoot of the fabricated Popish Plot invented by Titus Oates. His feast day is October 23.[1]

His father was George Thwing, Esq. of Kilton Castle, Brotton, and Heworth Hall. His mother was Anne, daughter of Sir John Gascoigne and his wife Anne Ingleby, and sister of Sir Thomas Gascoigne, 2nd Baronet, of Barnbow Hall, Barwick in Elmet. Both parents were Yorkshire recusants. The martyr Edward Thwing was his great-uncle.

Thomas was born at Heworth Hall, Heworth, York, and educated at St Omer and at the English College (Douai), ordained a priest and sent to minister at the English Mission in 1665, which he did for roughly 14 years.[2] Until April 1668, he was chaplain at Carlton Hall, the seat of his cousins, the Stapleton family. He opened a school at Quosque, the Stapletons' dower-house. He lived on Hepworth Lane, in Carlton, Selby.

In 1677 Mary Ward's Institute of the Blessed Virgin Mary (IBVM) began its foundation in the house given to the order by Thomas' maternal uncle, Thomas Gascoigne, at Dolebank, where three of Father Thwing's sisters were members. Thwing became chaplain and it was there that he was arrested in early 1679.[3]

"Barnbow plot"

At the time of the Titus Oates scare, or "Popish Plot", two servants, Bolron and Mowbray, who had been discharged from Sir Thomas Gascoigne's service for dishonesty, sought vengeance and reward by revealing a supposed plot by Gascoigne and others to murder King Charles II. At first the informers made no mention of Thwing. Nevertheless, Gascoigne, his daughter Lady Tempest, Thwing, and others were arrested on the night of 7 July 1679, and removed to London for trial at Newgate.[3]

Gascoigne sensibly demanded to be tried by a Yorkshire jury, whom the judges admitted were better equipped to decide on the credibility of witnesses, most of whom they knew personally, than were the judges themselves. The trial was postponed to the summer assizes. Thwing was brought to the bar on 29 July, and Gascoigne's former servant, Robert Bolron, testified against him. All of the accused were acquitted except Thwing, who was brought back to York, where he was arraigned at York on 17 March 1680, along with, among others, a kinsman, Sir Miles Stapleton. The prosecution played upon a list of Catholics which had been found on the night of the arrest. In reality they were not conspirators but supporters of the new convent at Dolebank which Gascoigne's daughter Lady Tempest had recently founded. At her father's trial the Court had heard much evidence about the convent, but the judges apparently did not regard her actions as treasonable, since at her own trial she was acquitted. Sir Miles Stapleton was also acquitted, as was another alleged conspirator, Mary Pressicks: the judges, showing far more impartiality than in earlier Popish Plot trials, ruled that her statement that "we shall never be at peace till we are all of the Roman Catholic faith" was not treasonable, but a simple expression of opinion.

Despite the acquittal of Stapleton and Mrs. Pressicks, Thwing was promptly found guilty on the very same evidence upon which his relatives had been acquitted. Upon hearing the sentence, he humbly bowed his head, saying in Latin, "Innocens ego sum" (I am innocent).[3]

The King at first reprieved him, but owing to a remonstrance of the Commons the death-warrant was issued on the day after the meeting of Parliament. Thwing was hung, drawn, and quartered at the Tyburn in York on October 23, 1680. His friends interred his quartered body.[2]

John Philipps Kenyon observed that Thwing was executed for conspiracy, despite the logical difficulty of a conspiracy without any other conspirators.[4]

Posthumous

Thomas Thwing was declared Venerable by Pope Leo XIII on 9 December 1886[5] and beatified by Pope Pius XI on 15 December 1929 and henceforth known as the "Blessed Thomas Thwing".

St. Verus October 23

 St. Verus

Feastday: October 23

Death: 4th century

Bishop of Salerno, Italy. He maintained orthodoxy in the region and kept the traditions of his martyred predecessors.

St. Maroveus October 23

 St. Maroveus

Feastday: October 23

Death: 650

 

Maroveus (d.c. 650) + Abbot and founder of the Benedictine Monastery of Precipiano, near Tortona, Italy. Feast day: October 23.

St. Leothade October 23

St. Leothade

Feastday: October 23

Death: 718

Benedictine bishop of Auch, France. He was abbot of Moissac and was a Frankish noble.

St. John of Syracuse October 23

 St. John of Syracuse

Feastday: October 23

Death: 609

Benedictine bishop of Syracuse, in Sicily, from 595 until his death.

St. Elfleda October 23

St. Elfleda

Feastday: October 23

Death: 936

 

Anglo-Saxon princess, Benedictine nun at Glastonbury, England. She lived as a recluse and was admired by St. Dunstan.