இன்றைய புனிதர்கள் ஏப்ரல் 19

 St. Timon

Feastday: April 19

Death: 1st century

One of the Seven Deacons chosen by the Apostles to assist in the ministering to the Nazarene community of Jerusalem. He was mentioned in the Acts of the Apostles (6:5), although the traditions concerning him are confusing.

Section of a fresco in the Niccoline Chapel by Fra Angelico, depicting Saint Peter consecrating the Seven Deacons. Saint Stephen is shown kneeling.

The Seven, often known as the Seven Deacons, were leaders elected by the early Christian church to minister to the community of believers in Jerusalem, to enable the Apostles to concentrate on 'prayer and the Ministry of the Word' and to address a concern raised by Greek-speaking believers about their widows being overlooked in the daily diakonia or ministry.

New Testament

The works of Stephen and Philip are the only two recorded and their works concern preaching, catechising and baptising. Philip is simply referred to as "the evangelist" in chapter 18. Their appointment is described in chapter 6 of the Acts of the Apostles (Acts 6:1–6). According to a later tradition they are supposed to have also been among the Seventy Disciples who appear in the Gospel of Luke (Luke 10:1, 10:17).

Although the Seven are not called 'deacons' in the New Testament, their role is described as 'diaconal' (διακονεῖν τραπέζαις in Greek), and they are therefore often regarded as the forerunners of the Christian order of deacons.[citation needed]

The Seven Deacons were:

Stephen the Protomartyr

Philip the Evangelist

Prochorus

Nicanor

Timon

Parmenas

Nicholas

According to the narrative in Acts, they were identified and selected by the community of believers on the basis of their reputation and wisdom, being 'full of the Holy Spirit', and their appointment was confirmed by the Apostles.

Details

Only Stephen and Philip are discussed in much detail in Acts; tradition provides nothing further about Nicanor or Parmenas. Stephen became the first martyr of the church when he was killed by a mob, and whose death was agreed to by Saul of Tarsus, the future Apostle Paul (Acts 8:1). Philip evangelized in Samaria, where he converted Simon Magus and an Ethiopian eunuch, traditionally beginning the Ethiopian Orthodox Church.

Tradition calls Prochorus the nephew of Stephen and a companion of John the Evangelist, who consecrated him bishop of Nicomedia in Bithynia (modern-day Turkey). He was traditionally ascribed the authorship of the apocryphal Acts of John, and was said to have ended his life as a martyr in Antioch in the 1st century.[1]

According to Caesar Baronius' Annales Ecclesiastici, now considered historically inaccurate, Nicanor was a Cypriot Jew who returned to his native island and died a martyr in 76. Other accounts say he was martyred in "Berj," an unidentified place possibly confused with Botrys.

Timon was said to have been a Hellenized Jew who became a bishop in Greece or in Bosra, Syria; in the latter account, his preaching brought the ire of the local governor, who martyred him with fire.

After preaching for years in Asia Minor, where Hippolytus of Rome claimed he was bishop of Soli (Pompeiopolis; though he may have been referring to Soli, Cyprus), Parmenas was said to have settled down in Macedonia, where he died at Philippi in 98 during Trajan's persecutions.[citation needed]

Nicholas, who came from Antioch, was described in Acts as a convert to Judaism.[2] He was not remembered fondly by some early writers. According to Irenaeus' Adversus Haereses, the Nicolaitanes, a heretical sect condemned as early as the Book of Revelation, took their name from the deacon.[3] In Philosophumena, Hippolytus writes he inspired the sect through his indifference to life and the pleasures of the flesh; his followers took this as a licence to give in to lust.[4] The Catholic Encyclopedia records a story that after the Apostles reproached Nicholas for mistreating his beautiful wife on account of his jealousy, he left her and consented to anyone else marrying her, saying the flesh should be maltreated.[1] In the Stromata, Clement of Alexandria says the sect corrupted Nicholas' words, originally designed to check the pleasures of the body, to justify licentiousness.[5] The Catholic Encyclopedia notes that the historicity of the story is debatable, though the Nicolaitanes themselves may have considered Nicholas their founder

St. Ursmar

Feastday: April 19

Death: 713

Author and Publisher - Catholic Online

Benedictine abbot-bishop, and missionary. Perhaps a native of Ireland, he served as abbot-bishop of the abbey of Lobbes, on the Sambre, in Flanders, Belgium, from which he organized exceedingly successful missionary efforts in the region.

Ursmar receives holy orders as abbot of Lobbes Abbey in 691, probably by Saint Lambertus, bishop of Maastricht (19th-century relief in the Church of Saint Ursmar in Lobbes)

Ursmar of Lobbes[1] (died 713) was a missionary bishop in the Meuse and Ardennes region in present-day Belgium, Germany, Luxemburg and France. He was also the first abbot of Lobbes Abbey.

As many missionaries in the 7th and 8th century, he may have been of Irish origin. He was appointed abbot of Lobbes in 691 by the Frankish king Pippin II.[2] He is also credited with the foundation of Aulne Abbey and Wallers Abbey.

Saint Ursmar is a Catholic saint, whose feast day is April 19.[3] His sarcophagus is in the crypt of the parish church in Lobbes (as well as the sarcophagus of his successor, Saint Ermin. A Life was written by Heriger of Lobbes

St. Anthony Pavoni

Feastday: April 19

Birth: 1326

Death: 1374

Dominican Inquisitor. Pavoni was born at Savigliani, Italy and entered the Dominicans. He was appointed the inquisitor general for Piedmont and Liguria and was murdered by several men at Bricherasio, almost certainly in revenge for some action of his in an official capacity.

St. Hermogenes

Feastday: April 19

Death: 4th century

Armenian martyr with Aristonicus, Expeditus, Galata, Gaius, and Rufus. They suffered at Melitene. 

Pope Saint Leo IX

† இன்றைய புனிதர் †

(ஏப்ரல் 19)

✠ புனிதர் ஒன்பதாம் லியோ ✠

(St. Leo IX)

152ம் திருத்தந்தை:

(152nd Pope)

பிறப்பு: ஜூன் 21, 1002

எகிஷெய்ம், அல்சாஸ், ஸ்வாபியா, புனித ரோமப் பேரரசு 

(Eguisheim, Alsace, Duchy of Swabia, Holy Roman Empire)

இறப்பு: ஏப்ரல் 19, 1054 (வயது 51)

ரோம், திருத்தந்தையர் மாநிலங்கள், புனித ரோமப் பேரரசு 

(Rome, Papal States, Holy Roman Empire)

புனிதர் பட்டம்: கி.பி. 1082

திருத்தந்தை ஏழாம் கிரகோரி

(Pope Gregory VII)

நினைவுத் திருநாள்: ஏப்ரல் 19

திருத்தந்தை ஒன்பதாம் லியோ, ஜெர்மன் பிரபு குடும்பத்தில் பிறந்தவர். இவர் பெற்றோர் இவருக்கு 'புரூனோ' (Bruno of Egisheim-Dagsburg) என்று பெயர் சூட்டினர். புரூனோ, ஃபிரான்ஸ் நாட்டிலுள்ள “டெளள்” (Toul) என்ற ஊரில் கல்வி பயின்றார்.

இவர் படிக்கும்போதிலிருந்தே இவருக்கு ஏராளமான நண்பர்கள் இருந்தனர். புரூனோ சிறு வயதிலிருந்தே பூசை உதவி செய்வதிலும், பாடல் குழுவோடு இணைந்து திருப்பலியில் பாடல் பாடுவதிலும், ஆடம்பர திருப்பலியில் பங்கெடுப்பதிலும், அதிக ஆர்வம் காட்டிவந்தார். இறைவன் மீது அளவற்ற அன்பு கொண்டிருந்தார். தினமும் திருப்பலியில் பங்கெடுத்த புரூனோ, தானும் குருவாக வேண்டுமென்று ஆசைப்பட்டு குருவானார்.

புரூனோ குருவான பிறகு, ஜெர்மனியிலிருந்த அரசர் இரண்டாம் கோன்ராட் (Konrad II) அவர்களின் குடும்பத்திற்கு ஆன்மீக வழிகாட்டியாக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். அப்போது இவர் திருச்சபையில் இருந்த அரசியலைப் பற்றியும் படித்தார். அதன்பிறகு ஃபிரான்சு நாட்டிற்கு இறையியல் படிப்பதற்காக அனுப்பப்பட்டார்.

அப்போது இவர் அப்போஸ்தலர் சீமோனின் வாழ்க்கை வரலாற்றை படித்து, அவரால் ஈர்க்கப்பட்டார். பின்னர் இறையியல் படிப்பை முடித்தபிறகு இத்தாலி நாட்டில் இருந்த அரசர் குடும்பத்திற்கு மீண்டும் ஆன்மீக வழிகாட்டியாக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார்.

பின்னர் இத்தாலி நாட்டின் ஆயரின் உதவியாளராக பணியாற்றினார். அப்போது இத்தாலி மறைமாநிலத்திலிருந்த ஏழை எளியவர்க்கு ஆயரின் உதவியுடன் பலவிதமான உதவிகளை செய்தார். 

மற்றவர்களுக்கு உதவி செய்வதில் அளவில்லா மகிழ்ச்சி அடைந்தார். அப்போது திருச்சபையில் இருந்த கத்தோலிக்க ஆலயங்களின் வழியாகவும், துறவற இல்லங்களின் வழியாகவும், நாள்தோறும் ஏழைகளுக்கு உணவு கொடுத்தும், அடிப்படை வசதிகளை செய்து கொடுத்தும் வந்தார். இவரின் தாராள குணத்தை அறிந்த ஜெர்மனி மற்றும் பிரான்சிலுள்ள ஆயர்களும் புரூனோவுக்கு ஏழைகளை பராமரிக்க தேவையான உதவிகளை செய்தனர். பின்னர் இவர் ஃபிரான்சிலுள்ள லையன் (Lyon) என்ற மறைமாநிலத்திற்கு ஆயராக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார்.

புரூனோ ஆயராக இருந்தபோது திருத்தந்தை “டமாசஸ்” (Damasus) திருத்தந்தையாக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். 

23 நாட்கள் மட்டுமே திருத்தந்தையாக இருந்தவர், கடுமையான காய்ச்சலால் தாக்கப்பட்டு இறந்துப்போனார். அதனால் அவரைப் பின்பற்றி திருச்சபையை வழிநடத்த புரூனோ அவர்களை திருத்தந்தையாக தேர்ந்தெடுத்தனர்.

1049ம் ஆண்டு புரூனோ "ஒன்பதாம் லியோ" என்று பெயர் மாற்றம் பெற்று திருத்தந்தையானார். திருத்தந்தை ஒன்பதாம் லியோ திருச்சபையின் மோசமான நிலையைப் பார்த்து மிகவும் வேதனைப்பட்டார். இதனால் திருத்தந்தையான சிறிது நாட்களிலேயே ஆயர்களின் மாநாட்டை கூட்டினார். இம்மாநாட்டிற்கு பொதுமக்களையும் வரவழைத்தார். இதில் பங்குபெற்ற ஒவ்வொருவருமே திருச்சபையில் இருக்கும் குறை, நிறைகளைப் பற்றி பகிர்ந்துகொள்ள வலியுறுத்தப்பட்டது. அம்மாநாட்டின் இறுதியில் தனிப்பட்ட முறையில் ஐரோப்பாவிலிருந்த ஒவ்வொரு கிறிஸ்தவ ஆலயங்களையும், அரசர்களையும், மக்களையும் திருத்தந்தை சந்தித்து உரையாடினார். ஆடம்பர திருப்பலி நிறைவேற்றி, அருமையான மறையுரை வழங்கினார். புதிய ஆலயங்களும், துறவற மடங்களும் கட்ட அடிக்கல் நாட்டினார்.

ஐரோப்பிய நாடுகளைப் பார்வையிட்டபோது, அரசர்களால் மக்கள் படும் வேதனையை, திருத்தந்தை கண்கூடாக பார்த்து மிகவும் வேதனைப்பட்டார். இதனால் மக்களின் பசியையும், அவர்களின் அவல நிலையையும் போக்க தன் சொந்த வீட்டு பணத்தை எடுத்து உதவிசெய்தார். மக்களை வழிநடத்த நல்ல குருக்களை உருவாக்கினார். இதனால் ஐரோப்பிய அரசர்கள் மிகவும் ஆத்திரமடைந்து திருத்தந்தை ஒன்பதாம் லியோவை பிடித்து சிறையில் அடைத்தார்கள். ஏறக்குறைய ஒன்பது மாதங்கள் கழித்து சிறையிலிருந்து விடுவித்தனர். ஆனால் இவர் மேல் தொடர்ந்து பல பொய்க்குற்றங்கள் சாட்டப்பட்டன.

பின்னர் 1054ம் ஆண்டு, மார்ச் மாதம், 12ம் நாள், ரோம் சென்று திருத்தந்தை பதவியிலிருந்து விலகினார். 52 வயதான திருத்தந்தை ஒன்பதாம் லியோ வெறும் ஐந்து ஆண்டுகள் மட்டுமே திருத்தந்தையாக பதவி வகித்தார். ஆனால் இவ்வைந்து ஆண்டுகளில் கத்தோலிக்க திருச்சபைக்கு இவர் ஆற்றிய பணி எண்ணிலடங்காது.

பின்னர் 1054ம் ஆண்டு, ஏப்ரல் மாதம், 19ம் நாள், ரோமில் உள்ள புனித பீட்டர் பேராலயத்தில் இறந்தார்.

இவரது உடல், பேதுரு பேராலயத்திலுள்ள, திருத்தந்தையர்களை அடக்கம் செய்துள்ள கல்லறையில், புனித யோசேப்பு பலிபீடத்தின் வலதுபுறத்தில் அடக்கம் செய்யப்பட்டுள்ளது.

இவர் இறந்தாலும் மக்களின் மனங்களில் புனிதராகவே வணங்கப்பட்டு வருகின்றார்.

Also known as

• Apostolic Pilgrim

• Bruno of Egisheim

• Bruno of Eguisheim-Dagsburg

• Pilgrim Pope

Profile

Son of Count Hugh of Egisheim. Cousin of Emperor Conrad II. Chapter canon of Saint Stephen's, Toul, France. Deacon. Soldier and officer in the imperial army. In 1021, while still in the military, he was chosen bishop of Toul, France, a position he held for 20 years. Commanded troops under emperor Conrad II in the invasion of Italy in 1026. Very disciplined himself, he brought order to the monasteries in his diocese, discipline to the clergy, and the Cluniac reform to many of his houses. Mediator between France and the Holy Roman Empire. Chosen 151st pope with the support of the Roman citizens and Henry III of Germany.

Leo brought his reforming, disciplinary ways to the Church as a whole, reforming houses and parishes, fighting simony, enforcing clerical celibacy, encouraging liturgical development and the use of chant. He brought Hildebrand, later Pope Saint Gregory VII, to Rome as his spiritual advisor. Fought the coming Great Schism between the Eastern and Western churches. He received the nickname of Pilgrim Pope due to his travels through Europe, enforcing his reforms, insisting that his bishops, clergy, and councils follow suit. Held synods at Pavia, Italy, in Rheims, France, in Mainz, Germany, and in Vercelli, Italy where he condemned the heresy of Berengarius of Tours. Authorized the consecration of the first native bishop of Iceland. Peacemaker in Hungary. Proposed that Popes be elected only by cardinals.

Leo's papacy was marred by his military action. He added new Italian regions to the papal states, and when Normans invaded these areas in 1053, he personally led an army to throw them out. This resulted in wide-spread criticism, defeat in the field, his capture at Civitella, and several months imprisonment at Benevento, Italy. He spent his time there well, learning Greek to better understand the writings of the Eastern Church, but his health suffered badly, and he died soon after his release.

Born

21 June 1002 at Eguisheim, Alsace, France as Bruno of Eguisheim-Dagsburg

Papal Ascension

12 February 1049

Died

19 April 1054 in Saint Peter's Basilica, Rome, Italy of natural causes

Canonized

• 1082 by Pope Saint Gregory VII

• 1887 by Pope Blessed Victor III

Saint Alphege of Winchester

Also known as

• Alphege the Martyr

• Alphege of Canterbury

• Alfege, Alphage, Alphege, Alphegus, Elphege, Godwine, Ælfheah, Aelfheah, Elfego, Elfege

Additional Memorial

8 June (translation of his relics)

Profile

Born to the nobility but gave it up to become a young monk at Deerhurst Abbey in Gloucestershire, England. Monk, anchorite, and then abbot at Bath Abbey; known for his personal piety and austerity. Bishop of Winchester, England in 984. Built several churches, installed a cathedral organ so large that it could be heard a mile away, and his charity was so great that there were reported to be no beggars in his diocese. May have helped negotiate a peace treaty in 994 which ended some Viking raids.

Archbishop of Canterbury, England in 1006. Encouraged devotion to Saint Dunstan of Canterbury. Translated the relics of Saint Swithun to Canterbury. In 1011 Danes began raiding again, laid seige to Canterbury, sacked the town, and captured Alphege along with several other Church officials, all of whom were held for ransom. Reported to have healed many of sick Danes by praying over them and feeding them blessed bread. Alphege refused to approve the payment of ransom for himself, and after several months was murdered by angry drunken Vikings, the first archbishop of Canterbury to die violently. Saint Thomas Becket was praying for Saint Alphege's intercession just before he was murdered.

Born

• 954 in Weston, Somerset, England

• Anglo-Saxon

Died

• beaten with stones and ox bones, then struck on the head with the blunt edge of an axe on 19 April 1012 in Greenwich, Kent (part of modern London), England

• interred in Saint Paul's Cathedral

• re-interred in Canterbury by King Canute in 1023

• his shrine was re-built and expanded in the early 12th century by Saint Anselm of Canterbury

• remains found incorrupt in 1105

• after a fire in the cathedral in 1174, Alphege's relics were re-interred by the high altar

Canonized

1078 by Pope Saint Gregory VII

Patronage

• Greenwich, England

• kidnap victims

• Solihull, England

Saint Expeditus of Melitene

Also known as

Elpidius, Expedite

Profile

Possibly legendary. Unclear whether his name led to his association with expeditious matters, or the other way around. This association led to his becoming the patron of people who had to deliver things on time.

Patronage

• against procrastination

• for expeditious solutions

• merchants

• navigators

• prompt solutions

Blessed Bernard of Sithiu

Also known as

• Bernard of Maguellone

• Bernard the Penitent

Profile

To atone for the sins of his early life, including a murder, Bernard lived in complete poverty, wearing rags, eating whatever came to hand, if anything, travelling barefoot from one holy place to another, and living as a hermit between pilgrimages. In 1178 he settled near the abbey of Sithiu and spent his remaining four years in private penance and prayer.

Died

19 April 1182 in the monastery of Saint-Bertin, Thérouanne region, France of natural causes

Saint Gerold of Saxony

Also known as

• Gerold of Großwalsertal

• Gerold of Grosswalsertal

• Gerold of Vorarlberg

• Adam of...

Profile

Born to the Saxon nobility. Donated land to the monastery of Einsiedeln, Switzerland where his sons, Cuno and Ulric became monks. Retired to live as a hermit near Mitternach, Germany.

Born

Saxony (part of modern Germany)

Died

16 April 978 of natural causes

Blessed James Duckett

Profile

London bookseller. Convert to Catholicism. Married and father of one son. Arrested several times for printing and selling Catholic books before finally being executed for the crime. Martyr.

Born

at Gilfortrigs, Skelsmergh, Westmorland, England

Died

hanged on 19 April 1602 at Tyburn, London, England

Beatified

15 December 1929 by Pope Pius XI

Patronage

• book sellers

• publishers

Blessed Ramon Llach-Candell

Profile

Priest. Member of the Sons of the Holy Family. Treasurer. Teacher. Director of several centers run by the Sons. Writer and poet. One of the Martyrs of the Spanish Civil War.

Born

24 May 1875 in Torelló, Barcelona, Spain

Died

• 19 April 1937 in Montcada, Barcelona, Spain

• his remains were never found

Beatified

13 October 2013 by Pope Francis

Blessed Jaume Llach-Candell

Profile

Priest. Member of the Sons of the Holy Family. One of the Martyrs of the Spanish Civil War.

Born

1 October 1878 in Torelló, Barcelona, Spain

Died

• 19 April 1937 in Montcada, Barcelona, Spain

• remains were never located

Beatified

13 October 2013 by Pope Francis

Saint Apollonius the Priest

Profile

Fourth-century priest. Martyred with five unnamed Christians in the persecutions of Diocletian.

Died

drowned in Alexandria, Egypt

Saint George of Antioch

Profile

Monk. Bishop of Antioch, Pisidia. Attended the Second Council of Nicea in 787. Opposed the iconoclasts, for which he was exiled by Emperor Leo V, the Armenian.

Died

815 of natural causes

Saint Martha of Persia

Profile

Daughter of Saint Pusicio. Nun. Martyred in the persecutions of Shapur II.

Died

Easter, 341 in Persia

Saint Crescentius of Florence

Profile

Sub-deacon in Florence, Italy. Spiritual student of Saint Zenobius and Saint Ambrose.

Died

c.396

Saint Vincent of Collioure

Profile

Martyred in the persecutions of Diocletian.

Died

c.304 in Collioure, Languedoc (in modern France)

Saint Aristonicus of Melitene

Profile

Martyr.

Born

4th century Armenian

Died

at Melitene, Armenian

Saint Galata of Melitene

Profile

Martyr.

Born

4th century Armenian

Died

at Melitene, Armenian

Saint Gaius of Melitene

Profile

Martyr.

Born

4th century Armenian

Died

at Melitene, Armenian

Saint Rufus of Melitene

Profile

Martyr.

Born

4th century Armenian

Died

at Melitene, Armenian

Martyrs of Carthage

Profile

A group of Christians martyred in the persecutions of Decius. We know little more than the names - Aristo, Basso, Credula, Donato, Ereda, Eremio, Fermo, Fortunata, Fortunio, Frutto, Julia, Mappalicus, Martial, Paul, Venusto, Victorinus and Victor.

Died

250 in prison in Carthage, North Africa (modern Tunis, Tunisia)

#புனித_எம்மா (-1038)

ஏப்ரல் 19

இவர் (#StEmma) பதினொன்றாம் நூற்றாண்டில், தற்போதைய பரேமன் என்ற இடத்தில் இருந்த ஒரு செல்வச் செழிப்பான குடும்பத்தில் பிறந்தார்.

இளம்வயதில் கடுஞ்சினம் கொள்ளக்கூடிய வராக இருந்தார் இவர்.

இவர் லியூட்ஜர் என்பவருக்கு மணம் முடித்துக் கொடுக்கப்பட்டார். இவர்கள் இருவருக்கும் இறைவன் ஓர் ஆண்குழந்தையைத் தந்தார்.

இப்படி வாழ்க்கை நகர்கையில், இரஷ்யாவிற்குச் சென்ற இவருடைய கணவர் இறந்தார். இது இவருடைய வாழ்க்கையில் பெரிய மாற்றத்தை ஏற்படுத்தியது.

இதனால் முன்கோபியாக இருந்த இவர், அமைதியின் வடிவாய் மாறினார்; தன்னிடம் இருந்ததை ஏழைகளுக்கும் பல கோயில்களுக்கும் வாரி வாரி வழங்கத் தொடங்கினார். 

இறுதியாக இவருடைய மகனை இறைப்பணிக்கு அர்ப்பணித்துவிட்டு, இவர் நிம்மதியாக இறையடி சேர்ந்தார்.

பல ஆண்டுகளுக்குப் பின் இவருடைய உடல் தோண்டி எடுக்கப்பட்டபோது, இவரது உடல் முழுவதும் சிதைந்து போயிருக்க, கொடுத்துக் கொடுத்துச் சிவந்த இவரது கைகள் மட்டும் அழியாமல் இருந்தன.

இன்றைய புனிதர்கள் ஏப்ரல் 18

 St. Apollonius the Apologist

Feastday: April 18

Death: 185

Martyr whose Apologia, or defense of the faith, is considered one of the most priceless documents of the early Church. Apollonius was a Roman senator who was denounced as a Christian by one of his slaves. The Praetorian Prefect, Sextus Tigidius Perennis, arrested him, also putting the slave to death as an informer. Perennis demanded that Apollonius denounce the faith, and when he refused, the case was remanded to the Roman senate. There a debate took place between Perennis and Apollonius that clearly outlines the beauty and the value of Christianity. Despite his eloquent defense, Apollonius was condemned and beheaded.

For 4th-c martyr, see Apollonius of Rome.

Saint Apollonius the Apologist or Saint Apollonius of Rome (died 21 April 185) was a 2nd-century Christian martyr and apologist (not to be confused with Apollinaris Claudius, another contemporary apologist) who was martyred in 185 under the Emperor Commodus (161-192).

Life

Four different sources speak of Saint Apollonius of Rome:

a record of the trial incorporated into the Ecclesiastical History of Eusebius of Caesarea (265-340);

chapters 40 and 42 of the De Viris Illustribus by Saint Jerome (347-420),

two versions of the Passio of Apollonius, one Greek, the other Armenian, which were discovered in the late 19th century.[1][3]

These sources present Apollonius as an illustrious Roman, even, it seems, a senator, and an exceedingly talented man, well versed in philosophy. He was denounced as a Christian to the Pretorian Prefect Perennius. Summoned to defend himself, he read to the senate, according to Saint Jerome, "a remarkable volume" in which, instead of recanting, he defended the Christian faith. As a result, he was condemned to death on the basis of the law established by the Emperor Trajan.[1][3]

The sources say he was subjected to two investigations, the first by the Prefect Perennius, the second, three days later, by a group of senators and jurists. The hearings were conducted in a calm and courteous manner. Apollonius was permitted to speak with only rare interruptions, aimed at getting him to tone down his remarks, which were making him liable to punishment.[1]

Apollonius was not afraid to die, because, he said: "There is waiting for me something better: eternal life, given to the person who has lived well on earth." And he argued for the superiority of Christianity's concepts of death and life.[3]

The sources disagree on the manner of his death. The Greek Passio says he died after having his legs crushed, a punishment inflicted also on the slave who denounced him; but in the Armenian account he is decapitated.[1][3]

Veneration

Apollonius was not mentioned in the earliest Christian martyrologies, not being at first the object of individual commemoration. In the Middle Ages he was confused with two other saints, Apollo of Alexandria and the Apollonius who was martyred with Saint Valentine and whose feast is on 18 April. As a result, this date was attributed also to Saint Apollonius of Rome, even in editions of the Roman Martyrology, the latest editions of which have, however, restored the date of 21 April.[1]

The account in the Roman Martyrology (21 April) is as follows:

At Rome, commemoration of Saint Apollonius, philosopher and martyr. Under the Emperor Commodus, he defended, before the Prefect Perennius and the Senate, the cause of the Christian faith in a finely argued address, and then, after being condemned to death, confirmed it by the witness of his blood.

St. Pedro de San Jose Betancur (St. Peter of Saint Joseph Betancur)

† இன்றைய புனிதர் †

(ஏப்ரல் 18)

✠ தூய சூசையப்பரின் புனிதர் பீட்டர் ✠

(St. Peter Of St. Joseph De Betancur)

மறைப்பணியாளர், நிறுவனர்:

(Religious and Founder)

பிறப்பு: மார்ச் 21, 1626

விலாஃப்லோர், டெனேரிஃப், ஸ்பேனிஷ் பேரரசு

(Vilaflor, Tenerife, Spanish Empire)

இறப்பு: ஏப்ரல் 25, 1667

என்டிகுவா குவாட்மலா, ஸ்பேனிஷ் பேரரசு

(Antigua Guatemala, Captaincy General of Guatemala, Spanish Empire)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(கெனரி தீவுகள் மற்றும் குவாட்மலா)

(Roman Catholic Church)

(Canary Islands & Guatemala)

முக்திபேறு பட்டம்: ஜூன் 22, 1980

திருத்தந்தை இரண்டாம் ஜான் பவுல்

(Pope John Paul II)

புனிதர் பட்டம்: ஜூலை 30, 2002

திருத்தந்தை இரண்டாம் ஜான் பவுல்

(Pope John Paul II)

முக்கிய திருத்தலங்கள்:

சேன்டோ ஹெர்மனோ பெட்ரோ குகை மற்றும் ஹெர்மனோ பெட்ரோ சரணாலயம் மற்றும் சேன் ஃபிரான்சிஸ்கோ ஆலயம், என்ட்டிகுவா, குவாட்மலா

(Cave of Santo Hermano Pedro and Sanctuary of the Santo Hermano Pedro (Tenerife) and San Francisco Church in Antigua, Guatemala)

நினைவுத் திருநாள்: ஏப்ரல் 18

பாதுகாவல்:

கெனரி தீவுகள் (Canary Islands), குவாட்மலா (Guatemala), மத்திய அமெரிக்கா (Central America), குவாட்மலா’வின் மறைக்கல்வி ஆசிரியர்கள் (Catechists of Guatemala), தென் டெநெரிஃப் நாட்டிலுள்ள நகரசபைகளின் கௌரவ மேயர்கள் (Honorary Mayor of municipalities in the South of Tenerife), என்ட்டிகுவா, குவாட்மலா நகரசபையின் கௌரவ மேயர் (Honorary Mayor of Antigua Guatemala), வீடற்ற மக்கள் (The homeless)

தூய சூசையப்பரின் புனிதர் பீட்டர், மத்திய அமெரிக்க நாடுகளிலுள்ள “குவாட்மலா குடியரசின்” (Republic of Guatemala) மறைப்பணியாளரும், ஒரு ஸ்பேனிஷ் புனிதருமாவார். இவர், (St. Francis of Assisi of the Americas) “அமெரிக்காக்களின் புனிதர் அசிசியின் ஃபிரான்சிஸ்” என்றும் அறியப்படுகின்றார். கேனரி (Canary Islands) தீவுக்களின் முதல் புனிதரான இவர், குவாட்மலா (Guatemala) மற்றும் மத்திய அமெரிக்க நாடுகள் (Central America) ஆகியவற்றினதும் முதல் புனிதராகக் கருதப்படுகின்றார். இவர், “பெத்தலமைட் சகோதரர்கள்” (Bethlehemite Brothers) என்றழைக்கப்படும் “பெத்தலஹெம் அன்னையின் சபையின்” (Order of Our Lady of Bethlehem) நிறுவனர் ஆவார்.

“ஹெர்மனோ பெட்ரோ டி சேன் ஜோஸ் பெடன்கர்ட்” (Hermano Pedro de San José Betancurt) என்றும், “ஹெர்மனோ பெட்ரோ” (Hermano Pedro) என்றும், “சேன்ட்டோ ஹெர்மனோ பெட்ரோ” (Santo Hermano Pedro) என்றும், “சேன் பெட்ரோ டி விலஃலோர்” (San Pedro de Vilaflor) என்றும் பல பெயர்களால் அழைக்கப்படும் இவர், கி.பி. 1626ம் ஆண்டு, “டெனேரிஃப்” (Island of Tenerife) தீவிலுள்ள “விலாஃப்லோர்” (Vilaflor) எனுமிடத்தில் பிறந்தார். இவரது தந்தை, “ஜீன் டி பெத்தென்கார்ட்டின் வம்சாவளியினரான” (Descendant of Jean de Béthencourt) “அமடோர் பெடன்கோர்ட்” (Amador Betancourt) ஆவார். இவரது தாயார், “ஆனா கொன்சேல்ஸ் பெடன்கோர்ட்” (Ana Gonzáles Betancurt) ஆவார்.

சிறுவயதில், பீட்டர் தமது குடும்பத்தின் ஒரே வருமானமான சிறு பண்ணையில் கால்நடைகளை மேய்க்கும் பணி செய்தார். கி.பி. 1638ம் ஆண்டு ஒருமுறை, தமது குடும்பத்துக்கு கடன் கொடுத்தவர், கடனுக்காக, தமது பண்ணை நிலங்களை பறிமுதல் செய்தார். குடும்பத்தின் கடனை அடைக்கும் முயற்சியாக, அந்த நிலச் சுவான்தாரிடம் சம்பளமில்லா வேலைக்காரனாக வேலை செய்தார். இந்த காலகட்டத்தில், இவரது சகோதரரான “மடேயோ” (Mateo) என்பவர், ஸ்பெயின் நாட்டின் காலனியாட்சி நடைபெறும் “ஈகுவேடார்” (Ecuador) காலனிக்கு புலம்பெயர்ந்து சென்றார்.

கி.பி. 1649ம் ஆண்டு, தமது 23 வயதில், குடும்ப கடனுக்காக கூலி வேலை செய்துவந்த பீட்டர், அப்பணியிலிருந்து விடுவிக்கப்பட்டார். அவரும் தமது சகோதரரைப் போலவே வெளிநாடு செல்ல முடிவு செய்தார். அங்கிருக்கும் ஏதாவது ஒரு சொந்தம் மூலமாக ஏதேனும் ஒரு அரசு பணியில் சேரும் நோக்கில், புதிய ஸ்பெயின் நாட்டின் (New Spain) தலைநகரான குவாட்மலா (Guatemala) பயணித்தார். அவர் கியூபாவிலுள்ள (Cuba) ஹவானா (Havana) சென்று சேர்ந்தபோது, அவரிடம் கையில் பணம் ஏதும் கிடையாது. பின்னர், ஒரு வருடம் அங்கிருந்த குருவிடம் பணியாற்றினார்.

பீட்டர், கி.பி. 1653ம் ஆண்டு, குருத்துவக் கல்வி கற்பதற்காக “சேன் போர்ஜியா” (San Borgia) எனும் இடத்திலுள்ள இயேசுசபை (Jesuit College) கல்லூரியில் சேர்ந்தார். மூன்று வருடங்களின் பின்னர், கல்லூரியின் தேர்வுகளில் தோல்வியடைந்ததால், கல்லூரியிலிருந்து விலகினார். பின்னர், குருவாகும் யோசனையை கைவிட்டார். அங்குள்ள அன்னை மரியாளுக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்ட தேவாலயம் ஒன்றில் சாக்ரஸ்டனின் நிலையை வகித்தபின் (Sacristan - கிறிஸ்தவ ஆலயங்களில் உள்ள புனிதப் பொருட்களைக் காப்பவர்), “கல்வாரி” (Calvary) என்றழைக்கப்படும் புறநகர்ப் பகுதியொன்றில் வீடு ஒன்றினை வாடகைக்கு எடுத்து, சிறிது காலம் அங்கே ஏழைச் சிறார்களுக்கு படிக்கவும், மறைக் கல்வியும் கற்பித்தார்.

“என்ட்டிகுவா குவாட்மலா’வின்” (Antigua Guatemala) “கோஸ்டா ரிக்கா” (Costa Rica) ஃபிரான்சிஸ்கன் துறவற மடத்தில் இணைந்து துறவியானார். “புனிதர் சூசையப்பரின் பீட்டர்” (Peter of Saint Joseph) எனும் பெயரை தமது ஆன்மீகப் பெயராக ஏற்றுக்கொண்டார். அவர் மருத்துவமனைகள், சிறைச்சாலைகள் மற்றும் வேலையற்றோர் ஆகியோரைக் காணச் சென்றார். அவர்களுக்கு ஆறுதலும் தேறுதலும் கூறினார். கி.பி. 1658ம் ஆண்டு, தமக்கு தரப்பட்ட குடில் ஒன்றினை சிறு மருத்துவமனையாக மாற்றினார். நகரின் பெரிய மருத்துவமனையில் சிகிச்சை பெற்று, இன்னமும் ஓய்வும் உடல்நிலையில் முன்னேற்றமும் தேவைப்பட்ட ஏழை நோயாளிகளை அங்கே தங்கவைத்து சிகிச்சையும் சேவையும் செய்தார். அவரது ஆர்வம் அவரைச் சுற்றியிருந்தவர்களிடமிருந்து வந்த பலன்களையும் பெற்றது. ஆயரும் ஆளுநரும் அவருக்கு தேவையான அனைத்து வசதிகளையும் அவருக்கு வழங்கினார்கள்.

மூன்று வருடங்களுக்குப் பின்னர், பீட்டரின் குடிலைச் சுற்றியிருந்த பல வீடுகளை வாங்குவதற்காக பலர் உதவிகள் செய்தனர். பின்னர் அவர்களது தளத்தில் ஒரு மருத்துவமனை நிறுவப்பட்டது. அதில் அவரால் சிறப்பாக பணியாற்ற முடிந்தது. அவர், தாமே கட்டிடப் பணியாளர்களுடன் சேர்ந்து வேலை செய்தார். அது அனைத்து வசதிகள் கொண்ட மருத்துவமனையாக இருந்தது. ஏழை நோயாளிகளுக்கான மருத்துவமனையும் நிறுவனமும் பெத்தலஹெம் அன்னை மரியாளின் (Our Lady of Bethlehem) பாதுகாவலில் அர்ப்பணிக்கப்பட்டது. விரைவிலேயே வீடற்றவர்களுக்கு ஒரு தங்குமிடமும், ஏழை சிறுவர்களுக்கு ஒரு பள்ளியும், குருக்கள் மற்றும் துறவியர்க்கு ஒரு சிற்றாலயமும், தங்கும் இல்லமும் கட்டப்பட்டது.

பிற சபை மற்றும் மடங்களின் துறவியர் வந்து பீட்டருடன் இணைய தொடங்கினர். பீட்டர், துறவியர் சமூகம் ஒன்றோ, அல்லது சபையோ நிறுவும் எண்ணமேதுமில்லாதிருந்தார். ஆனால், தமது மருத்துவமனையை நிறுவுவதில் தீவிரமாக இருந்தார். தமது முதல் உதவியாளர்களை திறம்பட பயிற்றுவித்தார். தாம் ஒரு ஃபிரான்சிஸ்கன் (Franciscan) சபையைச் சேர்ந்த துறவியாயிருந்தும், தமது மருத்துவமனை சமூகத்திற்கு, விரைவிலேயே “தூய அகுஸ்தினாரின் சட்டதிட்டங்களை” (Rule of St. Augustine) எழுதினார். பெண்களுக்கான இவரது சமூகத்தைச் சேர்ந்த பெண்கள், சிறார்களுக்கு கல்வி கற்பிக்கும் பணியைச் செய்தனர். இவர்களது இச்சமூகம் விரைவிலேயே “பெத்தலஹெம் அன்னையின் சபை” (Order of Our Lady of Bethlehem) அல்லது “பெத்தலமைட் சகோதரர்கள்” (Bethlehemite Brothers) என்றானது. இச்சபையில் இணைந்த ஆண்களும் பெண்களும், இவர்களுடைய மருத்துவமனை மட்டுமல்லாது, நகரின் வேறு இரண்டு மருத்துவமனைகளிலும் பணி புரிந்தனர். பீட்ட வழக்கம் போல ஏழைச் சிறுவர்களின் கல்வியில் கவனம் செலுத்தினார். இவர்களது “பெத்தலமைட்” சபை, ஃபிரான்சிஸ்கன் சமூகத்திற்கு சொந்தமானதாகும்.

பின் வரும் வருடங்கள்:

சிறைச்சாலைக் கைதிகளும்கூட பீட்டரின் இரக்கத்தினால் உணர்ச்சி வசப்பட்டு உற்சாகம் கொண்டனர். ஒவ்வொரு வியாழக்கிழமையும், அவர் நகர் முழுதும் சென்று சிறைக் கைதிகளுக்காக யாசகம் பெற்றார். அதனை சிறைச்சாலை சென்று அவர்களுக்கு கொடுத்தார். ஏழை எளிய குருவானவர்களால் நடத்தப்படும் திருப்பலிகளுக்காகவும், அவற்றில் பங்கேற்கும் ஏழை மக்களுக்காகவும் நகர் முழுதும் சென்று யாசகம் பெற்று அவற்றை அவர்களுக்கு அளித்தார். கத்தோலிக்க பாரம்பரியம் மற்றும் மரபுகளின்படி, ஒருவர் மரித்ததன் பின்னர் ஆத்துமாக்களை புனிதப்படுத்தும் இடமான “உத்தரிய ஸ்தலத்தில்” (Purgatory) காத்திருக்கும் புறக்கணிக்கப்பட்ட ஆத்துமாக்கள் மீது அக்கறையும் கவலையும் கொண்டிருந்தார். இரவு நேரங்களில், நகரின் தெருக்களில் மணியடித்தவாறு பயணித்து, உத்தரிய ஸ்தலத்திளிருக்கும் ஆத்துமாக்களுக்காக செபிக்குமாறு மக்களிடம் பரிந்துரைத்தார்.

உழைப்பு மற்றும் நோன்பு, தவம் ஆகியவற்றினால் முற்றிலும் சோர்வடைந்து, நலிந்து போன பீட்டர், கி.பி. 1667ம் ஆண்டு, ஏப்ரல் மாதம், 25ம் நாளன்று, தமது 41 வயதில், “என்ட்டிகுவா குவாட்மலா” (Antigua Guatemala) நகரில் மரித்துப்போனார். கபுச்சின் (Capuchin Friars) துறவியரது வேண்டுகோளின்படி, அவர்களது ஆலயத்தில் பீட்டர் அடக்கம் செய்யப்பட்டார்.

பீட்டர் தமது வாழ்க்கையை தேவைப்படும் மக்களுக்காக அர்ப்பணித்தார். நோயாளிகளுக்காக – முக்கியமாக தொழுநோயால் பாதிக்கப்பட்டோருக்காகவும், சிறைக் கைதிகளுக்காகவும், அடிமைகளுக்காகவும், இந்தியர்களுக்காகவும் மனித உரிமைகளின் முன்னோடியாக பணியாற்றினார்.

Feastday: April 18

Patron: of the Canary Islands and Guatemala

Birth: 1626

Death: 1667

Beatified: June 22, 1980 by Pope John Paul II

Canonized: July 30, 2002, Guatemala City, Guatemala by Pope John Paul II

Brother Peter of Saint Joseph Betancur (March 21, 1626 -- April 25, 1667), called Hermano Pedro de San José Betancurt or more simply Hermano Pedro, Santo Hermano Pedro, or San Pedro de Vilaflor, was a Spanish saint and missionary. He is known as the "St. Francis of the Americas." He is known as the first Canarian Saint.

Saint Athanasia of Aegina

#புனித_அத்தனாசியா (790-860)

ஏப்ரல் 18

இவர் (#StAthanasiaOfAegina) அகினா என்ற இடத்தில் பிறந்தார்.

இவர் முதலில் ஒருவரை மணந்தார். அவர் திருமணம் நடந்து, இரண்டு வாரங்களுக்குள்ளாகவே, சரசென்ஸ் என்ற இனத்தவரால் கொல்லப்பட்டவே, இவர் கைம்பெண் ஆனார்.

இதற்குப் பிறகு இவர் வேறொருவரை மணந்தார். அவர் இவரிடம், "நாமிருவரும் இல்லறத்தில் துறவற வாழ்க்கை வாழ்வோம்" என்றார். இவரும் அதற்குச் சரியென்று சொல்லி, ஒரு துறவியைப் போன்று வாழ்ந்து வந்தார். இவரது எடுத்துக்காட்டான வாழ்க்கையைப் பார்த்துவிட்டுப் பலரும் இவரிடம் சீடராகச் சேர்ந்தார்கள். 

இதன் பிறகு இவர் கான்ஸ்டன்டான்டிநோப்பிளுக்குச் சென்று, அங்கிருந்த மன்னருக்கு ஆலோசகராகப் பணியாற்றினார். இவர் கொடுத்த ஆலோசனைகள் மன்னருக்குப் பெரிதும் உதவின. 

இவ்வாறு ஒரு துறவியாய், ஆலோசகராய் வாழ்ந்த இவர், 860 ஆம் ஆண்டு இறையடி சேர்ந்தார்.

Profile

Born to the nobility, the daughter of Nikita and Marina, Athanasia grew up in a pious family. She early felt drawn to the religious life; legend says that when she was a young girl learning to weave, a star suddenly appeared, settled over her heart, and she was enlightened. However, at her parent's request, she married at age 16 to an army officer. Widowed after 16 days of marriage when her husband died in battle against invading Arabs. She again considered the religious life, but an imperial edict required all single women of marriage age to marry soldiers.

Her second marriage was to a deeply religious man; the two conducted Bible studies in their homes, and took in the sick and poor. Her husband felt drawn to become a monk, and Athanasia agreed with his new vocation. She became a nun, gave away the bulk of her possessions, converted her home into a convent, obtained a spiritual director named Matthias, had other sisters move in with her, served as abbess, and lived a life of severe austerity. She built three churches. The community later moved to Timia where Athanasia became widely known for miraculous healings. To escape the press of people who were drawn to her reputation of holiness, and return to the quiet, prayerful life, she and two sisters fled in secret to Constantinople where she lived as an anchoress in a cell for seven years; while walled away, she was an advisor to Empress Theodora. Obeying the appeals of her sisters, she returned to Timia very late in life, and spent her last days there.

Many stories have come down to us about Athanasia, most concerning her activities after death. During Mass at the convent, forty days after Athanasia's death, two of her sisters received a vision of Saint Athanasia at the gates of heaven. There, two radiant men placed a crown with crosses on her head, handed her a brilliant staff and led her through the gates to the altar.

Shortly before her death, Athanasia left orders that the poor be fed in her memory for forty days. Her sisters, however, set up a memorial trapeza, a dining hall where religious and pilgrims to gather for food, for only nine days. Athanasia appeared to some of the sisters and said, "It was wrong that you did not fulfill my testament, the forty-day commemoration in church of those who have fallen asleep and the feeding of the poor greatly helps sinful souls, while heavenly mercy is sent down from righteous souls to those who carry out the commemoration." She then jabbed her staff into the ground, and became invisible. The next day, the staff had sprouted and become a living sapling.

A year after Athanasia's death, a possessed woman was brought to her grave. The people with her dug up the earth over the grave, hoping that contact with it would heavel the woman. They smelled a perfume coming from the grave, and removed Athanasia's coffin. When she touched it, the possessed woman was healed. The witnesses opened the coffin, and found Athanasia's body incorrupt, streaming fragrant myrrh.

When these witnesses found the body in this state, they transferred it to a new ark. Her sisters, wanting to clothe the body in silk, removed the hair shirt Athanasia had worn in life and death. However, when they tried to put the silk clothes on her, the body developed severe rigor, hands clasped to the breast, and they could not dress her in the rich dress. The sisters took this as the Athanasia's love of pious poverty. One of the sisters called out to the saint, "O our lady, as thou didst unquestioningly obey us while thou didst live with us, so even now be well pleased to obey us and be clothed in these garments, our humble gift offered unto thee." The body then sat up, extended her hands, and was dressed in the silk clothing.

Born

8th century on the Island of Aegina, Greece

Died

• 14 August 860 at Timia of natural causes

• relics preserved at Timia in a specially made reliquary, and are known for their healing powers

Blessed James Oldo

Also known as

• James of Oldo

• James D'Oldo

• James of Lodi

• James Oldi

• Jakob, Jacopo, Giacomo

Profile

The son of Marchese and Fiordonina Oldo, his father died when the boy was young, leaving him a legacy that allowed to grow up a rich and self-indulgent youth. Married to Catharine Bocconi, a woman of similar disposition; father of three children. The death of a friend to disease brought his own mortality to James' attention and matured him slightly. Then one day a travelling reproduction of the Holy Sepulchre came to his home town of Lodi, Italy. As a joke, James lay down on it to compare his height to Christ's. While lying there, he had an almost instantaneous conversion experience.

He became a Franciscan tertiary. James took care of a sick priest who, in return, taught him Latin. His mother and wife were opposed to James's change until his mother had a vision of being before the judgement seat of God. Both women became Franciscan tertiaries and turned their mansion into a center for prayer. They and spent their later years working with the sick and the prisoners taken in the civil war that devastated Lodi.

Upon his wife's death, James became a priest in 1397. His acts of penance became so severe that his bishop had to order him to eat at least three times a week. Preacher whose life and words moved many to enter the religious life. Had the gift of prophecy; predicted wars and his own death.

Born

1364 at Lodi, Italy

Died

• 18 April 1404 of an unknown buried in the church of Saint Julian, the construction of which he and his wife had financed

• when moved seven years after his death, his body was found incorrupt

• re-interred in the nearby Church of Sant'Egidio in 1580

• re-interred in the Cathedral of Lodi in 1789

Beatified

26 March 1934 by Pope Pius XI (cultus confirmed)

Blessed Marie of the Incarnation

Also known as

• Barbara Aurillot

• Barbara Avrillot

• Barbe Acarie

• Barbe Aurillot

• Barbe Avrillot

• Madame Acarie

• Marie Acarie

• Mary of the Incarnation

Profile

Daughter of a French government official named Nicholas Aurillot. Educated at her aunt's convent at Longchamps. Though attracted to religious life, she married Pierre Acarie, an aristocrat and treasury official, at age 16. Mother of six, three of whom became Carmelites, and one a priest.

Peter supported the Catholic League against Henry IV. When Henry became king he seized the Acarie estates, impoverished the family, and exiled them from Paris, France. Barbara went to court over the matter, won, and reclaimed part of the family fortune.

She was devoted to the writings of Saint Teresa of Avila, and became active in charities. Her good works eventually won her the admiration and support of King Henry. Brought the Discalced Carmelites of Saint Teresa to France, founding five houses between 1604 and 1609.

Widowed at 47. Carmelite lay sister in 1613 at Amiens, France, taking the name Mary of the Incarnation. Spiritual student of Saint Francis de Sales. Known for receiving visions and ecstasies, and for supernatural gifts.

Born

1 February 1566 at Paris, France as Barbe Aurillot

Died

18 April 1618 at Pontoise, France of natural causes

Beatified

5 June 1791 by Pope Pius VI

Patronage

• against impoverishment

• against loss of parents

• against poverty

• parents separated from children

• poor people

• widows

Blessed Andrés Hibernón Real

† இன்றைய புனிதர் †

(ஏப்ரல் 18)

✠ அருளாளர் ஆண்ட்ரேஸ் ஹிபெர்நான் ரியல் ✠

(Blessed Andrés Hibernón Real)

மறைப்பணியாளர்: 

(Religious)

பிறப்பு: கி.பி. 1534

மூர்சியா, ஸ்பெயின் அரசு

(Murcia, Kingdom of Spain)

இறப்பு: ஏப்ரல் 18, 1602 (வயது 68)

காண்டியா, வலென்சியா, ஸ்பெயின் அரசு

(Gandia, Valencia, Kingdom of Spain)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

முக்திபேறு பட்டம்: மே 22, 1791

திருத்தந்தை ஆறாம் பயஸ்

(Pope Pius VI)

நினைவுத் திருநாள்: ஏப்ரல் 18

பாதுகாவல்:

மூர்சியா (Murcia)

அல்கன்டரில்லா (Alcantarilla)

அருளாளர் ஆண்ட்ரேஸ் ஹிபெர்நான் ரியல், “ஃபிரான்சிஸ்கன் இளம் துறவியர் சபையைச்” (Order of Friars Minor) சேர்ந்த ஒரு ஸ்பேனிஷ் ரோமன் கத்தோலிக்க மறைப்பணியாளர் ஆவார்.

அந்நாளைய ஸ்பேனிஷ் அரசின் மூர்சியா நகரில் 1534ம் ஆண்டு வசதியான பிரபுத்துவ குடும்பத்தில் பிறந்தவர் ஹிபெர்நான். பாதகமான சூழ்நிலைகளின் காரணமாக, இவரது மொத்த குடும்பமும் நிதி நிலைமையில் நொடித்துப்போனது. இவர்களது குடும்பச் சுமையை குறைக்கும் நோக்கில், இவரது மாமன் ஒருவர் இவரது கல்விப் பொறுப்பினை ஏற்றுக்கொண்டார். எனவே இவர் தமது கல்வியை வலேன்சியா (Valencia) நகரில் தொடங்கினார். இவரது இன்னொரு மாமன் ஒருவர் பாதிரியாராக இருந்த மூர்சியா பேராலயத்தில் இவர் திருமுழுக்கு பெற்றார்.

இவர் தமது இளமையில், கஷ்டப்படும் தமது பெற்றோருக்கும் சகோதரர்களுக்கும் உதவும் பொருட்டும், எதிர்பாராத விதமாக வரவிருக்கும் சகோதரியின் திருமணத்திற்காகவும் வெளியூர் சென்று கடினமாக உழைத்து கணிசமாக பொருள் சேர்த்தார். தாம் உழைத்துச் சேர்த்த பணத்துடன் ஊர் திரும்பும் வழியில், இவரை வழிமறித்த திருடர்கள் கும்பல் ஒன்று, இவரிடமிருந்த பணம் பொருள் முழுவதையும் கொள்ளையடித்துச் சென்றது. இதனால் தாம் அடைந்த ஏமாற்றமும் வருத்தமும், தம்மை இவ்வுலகின் பொருள் ஆசைகளில் எவ்வளவு தூரம் ஈர்த்திருக்கிறது என்பதனை உணர்ந்தார்.

திருட்டு போகக்கூடிய - அழிந்து போகும் இவ்வுலக செல்வங்களை சேர்க்கும் ஆசைகளுக்கு மாறாக, இனிமேல் யாராலும் கொள்ளையடிக்க இயலாத செல்வங்களை சேர்க்க முடிவு செய்தார்.

1556ம் ஆண்டு, ஸ்பெயின் நாட்டின் தென்கிழக்கு பிராந்தியமான "அல்பாசிட்" (Albacete) என்னுமிடத்திலுள்ள "இளம் துறவியர் சபையின்" பள்ளியில் (Convent of the Order of Friars Minor) சேர மிகவும் தாழ்ச்சியுடன் கெஞ்சி அனுமதி பெற்றார். 1557ம் ஆண்டு, நவம்பர் மாதம், முதல் தேதியன்று, தமது துறவு ஆடைகளைப் பெற்றுக்கொண்டதுடன், அன்றுமுதல் தமது புதுமுக துறவுப் பயிற்சியையும் தொடங்கினார்.

அடிக்கடி அன்னை மரியாளின் திருத்தலங்களை நாடிச் செல்ல ஆரம்பித்த ஹிபெர்நான், மணிக்கணக்கில் நற்கருணையாண்டவரின் முன்பு முழங்கால்படியிட்டு நின்றபடி செபிக்க தொடங்கினார். இதன்மூலம் அவர் நற்கருணையாண்டவரிடம் தீவிர பக்தியை தம்மில் உருவாக்கினார். இந்த துறவி, அடிக்கடி தமது குருக்களுடன் இணைந்து நோயிற்றோரை சந்திக்க சென்றார்.

1563ம் ஆண்டு ஃபெப்ரவரி மாதம், இவர் "எல்ச்" (Elche) என்னுமிடத்திலுள்ள "புனித ஜோஸ் 'அல்கன்டரைன்' ஃபிரான்சிஸ்கன் சீர்திருத்த பள்ளிக்கு" (Alcantarine Franciscan Reform Convent of San José) மாற்றப்பட்டார்.

1574ம் ஆண்டுவரை அங்கேயே தமது செப வாழ்வினை அர்ப்பணித்த துறவி ஹிபெர்நான், "வலேன்சியா'வில்" (Valencia) ஸ்தாபிக்கப்பட்டிருந்த பள்ளியின் நடைமுறைப் பணிகளை பெற்றுக்கொள்வதற்காக தமது துறவு மட தலைவர்களால் "வலேன்சியா" (Valencia) அனுப்பப்பட்டார். அங்கே, இவருக்கு "வலென்சியா" உயர்மறைமாவட்ட பேராயர் புனிதர் "ஜுவான் டி ரிபெர்" (Archbishop of Valencia Saint Juan de Riber) அவர்களின் நட்பு கிட்டியது.

தாம் மரிப்பதன் நான்கு ஆண்டுகளின் முன்னேயே தாம் மரிக்கப்போகும் நாளை முன்னறிவித்த இத்துறவி, அவர் முன்னறிவித்திருந்ததன்படியே, 1602ம் ஆண்டு, ஏப்ரல் மாதம் 18ம் நாள் செபமாலை செபித்துவிட்டு மரித்தார்.

Profile

Born to an impoverished Spanish noble family. Educated by his uncle who was a chaplain in the cathedral of Murcia, Spain. Andrés worked and saved for several years to build up funds to provide for his sister’s marriage and help support his parents; while taking it to them he was attacked by thieves who took it all. He took this as a sign from God that worldly riches had no value, and vowed to devote himself to spiritual riches. He joined the Franciscan Friars Minor in Albacete, Spain on 1 November 1557. He made short pilgrimages to Marian shrines, visited the sick with priests, and spent endless hours in meditation and prayer during Eucharistic Adoration. He moved to the Alcantarine reform convent of San José in Elche, Spain in February 1563; in 1564 he was there when Saint Paschal Baylon received the habit. Assigned to establish a convent in Valencia, Spain, he became a close friend of Saint Juan de Ribera.

Born

1534 in Murcia, Spain

Died

• predicted the date of his death four years before the fact

• 18 April 1602 in Gandia, Valencia, Spain of natural causes immediately after having prayed a rosary

• some relics enshrined in Gandia until they were moved in 1936 to prevent them being destroyed by anti–Catholic forces in the Spanish Civil War

• some relics enshrined in the cathedral in Murcia, Spain

• some relics enshrined in Alcantarilla, Spain in 1936

Beatified

22 May 1791 by Pope Pius VI at Saint Peter’s Basilica, Rome, Papal States (modern Italy) (cultus confirmation)

Patronage

• Alcantarilla, Spain (chosen in May 1950)

• Murcia, Spain

Blessed Idesbald of Dunes

Profile

Court page and courtier to the Count of Flanders, Belgium. Canon priest of Veurne, Belgium in 1135, a position he resigned to become a Cistercian monk at the abbey of Our Lady of the Dunes on the sand hills between Dunkirk and Nieuport. Abbot there for 12 years.

Born

c.1095 at Flanders, Belgium

Died

• 1167

• remains relocated in 1577 to avoid raiders who looted the abbey

• remains relocated in 1623; they were found to be incorrupt

• relics relocated to Bruges, Belgium in 1796 to avoid them being destroyed in the French Revolution

• relics relocated to a chapel at Our Lady of the Potteries Abbey in 1830

• skeletal left arm in the Diocese of Bruges, Belgium

• skeletal right thigh enshrined in the church of Notre-Dame of the Dunes Abbey on 23 June 1968

Beatified

23 July 1894 by Pope Leo XIII (cultus confirmed)

Blessed Savina Petrilli

Also known as

Sabrina

Profile

Second daughter of Celso and Matilde Venturini. At age 10 she read a life of Saint Catherine of Siena, and immediately developed a devotion to her. Savina made her First Communion at age 12. Joined the Congregation of the Daughters of Mary at age 15 and was in was chosen president of the Congregation in 1873. In 1869 she had an audience with Pope Pius IX who urged her to walk in the footsteps of Saint Catherine of Siena. On 15 August 1873 she and five companions, in the chapel of her family’s home, took vows of chastity, poverty and obedience in order to found the Sisters of the Poor of Saint Catherine of Siena whose mission is to care for homeless and poor young people. The Sisters founded their first house in Onano, Viterbo, Italy in 1881, their first foreign mission in Belem, Brazil in 1903, and received final approval on 17 June 1906 by Pope Pius X. The Congregation continues her good work today in Italy, Brazil, Argentina, India, Philippines, Paraguay and the United States with over 80 houses and more than 500 sisters.

Born

29 August 1851 in Siena, Italy

Died

5:20pm on 18 April 1923 in Siena, Italy of cancer

Beatified

24 April 1988 by Pope John Paul II at Saint Peter’s Square, Rome, Italy

Saint Eleutherius of Illyria

Also known as

Eleftherios, Eleuterio, Eleuterus, Eleutherus, Liberalis, Liberator, Liberatore

Profile

Son of Saint Anthia of Illyria; his father died when the boy was very young. Educated by Bishop Dynamius. Bishop of Illyria, Dalmatia (in modern Croatia) at age 20. Arrested for bringing an imperial Roman official to Christianity. Martyred in the persecutions of Hadrian along with his mother and eleven other Christians whose names have not come down to us.

Born

c.100, possibly in or near Messina, Italy

Died

• beaten to death c.138

• relics enshrined in Rieti, Troia and Velletri in Italy

Patronage

• diocese of Ariano Irpino-Lacedonia, Italy

• Civitacampomarano, Italy

Blessed Luca Passi

Profile

Born to the Venetian nobility. Ordained on 13 March 1813. Priest in the archdiocese of Venice, Italy. Founded the Institute of the Teaching Sisters of Saint Dorothy. Founded the Pious Society of Saint Dorothy.

Born

22 January 1789 in Bergamo, Italy

Died

• 18 April 1866 in Venice, Italy of natural causes

• buried at the mother house of the Institute of the Teaching Sisters of Saint Dorothy in Venice, Italy of natural causes

Beatified

• 13 April 2013 by Pope Francis

• beatification celebrated at the Basilica of San Marco, Venice, Italy, presided by Cardinal Angelo Amato

/

Saint Perfecto of Córdoba

Also known as

Perfectus

Profile

Priest. Accosted on the street one day by Moors who asked his opinion of Jesus and Mohammed, promising no harm to him no matter the answer. Perfecto explained the Jesus was the Son of God and our Savior, while Mohammed was a false prophet. When his questioners felt that enough time had passed that their promise has dissipated, they had Perfecto arrested, tried, and executed by a Muslim court for blasphemy. Martyr.

Born

at Córdoba, Spain

Died

850 at Cordova, Spain

Saint Galdinus of Milan

இன்றைய புனிதர் :

(18-04-2021)

புனித கால்டினுஸ்

இத்தாலி நாட்டில மிலான் நகரில் ஏறக்குறைய 1100-ஆம் ஆண்டு பிறந்தவர் கால்டினுஸ். புகழ்மிக்க வல்வர்சி டெல்லாசாலா குடும்பத்தில் பிறந்த இவருக்கு சிறந்த கல்வி வழங்கப்பட்டது. அன்பும், அருள் வளமும் மிக்க குடும்பத்தின் வாரிசான இவர் இறைவனின் திருப்பணியாற்ற குருத்துவப் பயிற்சி பெற்று அருள்பொழிவு பெற்றார். இரண்டு பேராயர்களின் கீழ் தலைமைச் செயலராகவும், தலைமைத் திருத்தொண்டராகவும் பணியாற்றினார்.

கால்டினுசின் காலம் சவால் நிறைந்த காலமாகும். 1159-இல் திருத்தந்தை அட்ரியன் இறந்தபிறகுஈ புதிய திருத்தந்தையாக மூன்றாம் அலெக்சான்ண்டர் தேர்ந்தெடுக்கபட்டார். பேரரசர் ஃபிரடரிக் பார்பராசாவுக்கு ஆதரவாக இரந்த கர்தினால்கள் சிலர் ஒன்று சேர்ந்து பேரரசரின் தூண்டுதலின் பேரில் நான்காம் விக்டர் என்பவரைப் போட்டித் திருத்தந்தையாகத் தேர்ந்தெடுத்தார்கள்.

மிலான் நகர மக்கள் திருத்தந்தை மூன்றாம் அலெக்சான்டருக்கே வணக்கமும், மரியாதையும் செலுத்தியதால் பேரரசர் வெகுண்டெழுந்தார். மிலான் நகரைச் சுற்றி இராணுவ முற்றுகைக்கு உத்தரவிட்டார். பேராயர்கள் ஹ_பெர்ட் மற்றும் கால்டினுஸ் இருவரையும் கட்டாயத்தின் பேரில் ஊர்விட்டு ஊர் ஓட வைத்தார். எனவே மிலான் நகரில் ஆயர் இல்லாத நிலையானது. பட்டினியும், நோயும் மக்களைத் தாக்கி பலர் இறக்க ஆரம்பித்த போதுதான் பார்பராசா முற்றுகையைத் தளர்த்தினார்.

திருத்தந்தை மூன்றாம் அலெக்சான்ணடருடன் சேர்ந்து மகுலோன், மொன்பெல்லியர் மற்றும் க்ளர்மோன்ட் ஆகிய இடங்களுக்கு பயணித்தார். மேலும் சிசிலி வழியாக உரோமைக்கு திரும்பி வந்தபோதும் உடனிருந்தார். தன்னுடன் தொடர்ந்து 1165 வரை உடன் நடந்த கால்டினுசை 1165-ஆம் ஆண்டு உரோமையில் சாந்தா சபினா பேராலயத்தின் கர்தினாலாக திருத்தந்தை நியமித்தார்.

பேராயர் ஹ_பர்ட் 1166-இல் இறந்ததால் மிலான் நகர பேராயராக கால்டினுஸ் நியமிக்கப்பட்டார். அதன் பின்னர் தமது வாழ்நாள் முழுவதுமே தம் மக்களின் அமைதியான மற்றும் நிலையான வாழ்வுக்காக கால்டினுஸ் கையளித்தார். 1167-இல் லம்பார்டு நகருக்குத் திருப்பீடத் தூதுவராக நியமனம் பெற்றார். பேரரசர் பார்பராசா இறந்தவுடன் லம்பார்டு மறைத்தளம் முழுவரையும் தமது பொறுப்பில் எடுத்துக் கொண்டார். போட்டி திருத்தந்தை நான்காம் விக்டரை ஆதரித்த அனைத்துக் குருக்களையும் நீக்கிவிட்டு புதிய குருக்கள் மற்றும் ஆயர்களைத் திருப்பொழிவு செய்தார்.

பெற்ற கடனை திருப்பிச் செலுத்த முடியாததால் சிறையில் அடைக்கப்பட்டவர்கள் மற்றும் மிலான் நகர ஏழைகளுக்கு உதவி செய்து எல்லாரின் அன்புக்கும் உரியவராக விளங்கிய கால்டினுஸ் ஏப்ரல் 18, 1176-ஆம் ஆண்டு திருப்பலி நிறைவேற்றி, மறையுரை ஆற்றிவிட்டு அமர்ந்தவர் அப்படியே இறந்து இறைவனில் ஒன்றித்தார்.

கடன்பெறாது வாழும் வாழ்வும், அது தரும் மகிழ்வும் நிலையானது என்பதை உணர்கிறவர்கள் ஆசிர் பெறுவார்கள்.

--

Also known as

• Galdinus della Sala

• Galdimus, Galdin, Galdino

Profile

Milanese noble. Priest. Chancellor. Archdeacon. Supported the Roman Pope during the schism of 1159. Fled Milan, Italy in 1161 when Frederick Barbarossa besieged the city in support of the anti-pope, yet was still elected bishop. Cardinal in 1165. Archbishop in 1166. Papal legate to Lombardy. Returned to Milan after the war and helped rebuild it. Died in the pulpit immediately following a sermon against heresies.

Born

1100 at Milan, Italy

Died

1176 at Milan, Italy of natural causes

Saint Laserian of Leighlin

Also known as

• Laserian mac Nadfraech

• Laisren, Lamliss, Lasreano, Lasserian, Molaise, Molaisre, Molaisse, Molios

Additional Memorial

6 January as one of the Twelve Apostles of Ireland

Profile

Son of Cairel. Student of Saint Murin of Fahan. Hermit on Holy Island, Lamlach bay. Ordained by Pope Saint Gregory the Great in Rome, Italy. Consecrated bishop by Pope Honorius I. Apostolic Legate to settle the question of the Easter observance.

Died

7th century of natural causes

Patronage

diocese of Leighlin, Ireland

Blessed Roman Archutowski

Additional Memorial

12 June as one of the 108 Martyrs of World War II

Profile

Priest in the archdiocese of Warsaw, Poland. Imprisoned, tortured and abused to death for his faith during the Nazi persecutions.

Born

5 August 1882 in Karolin, Mazowieckie, Poland

Died

18 April 1943 in Majdanek, Lubelskie, Poland from starvation and disease

Beatified

13 June 1999 by Pope John Paul II

Saint Agia of Hainault

Also known as

• Agia of Mons

• Aia, Austregildis, Aya, Aye

Profile

Wife of Saint Hidulphus of Hainault. They separated to enter religious life, Agia becoming a Benedictine nun at the abbey at Mons, Belgium. Widow. Legend says that she managed to avert an injustice by speaking from the tomb.

Died

c.711 of natural causes

Patronage

lawsuits

Blessed Joseph Moreau

Additional Memorial

2 January as one of the Martyrs of Anjou

Profile

Priest of the diocese of Angers, France. Martyred in the persecutions of the French Revolution.

Born

21 October 1763 in Saint-Laurent-de-la-Plaine, Maine-et-Loire, France

Died

guillotined on Good Friday, 18 April 1794 at Angers, Maine-et-Loire, France

Beatified

19 February 1984 by Pope John Paul II at Rome, Italy

Saint Ursmar of Lobbes

Also known as

Ursmaro

Profile

Abbot of the Benedictine abbey at Lobbes, Belgium c.689. Trained Saint Dodo. Missionary bishop. Helped found Aulne Abbey and the Abbey of Wallers-en-Faigne, France.

Born

c.640

Died

713 in Lobbes, Belgium of natural causes

Patronage

Lobbes, Belgium

Saint Calocerus of Brescia

Also known as

Calogerus

Profile

Officer in the army of Emperor Hadrian. Convert. Martyr. Connected in old writings with Saint Faustinus and Saint Jovita.

Died

• beheaded in 2nd century Albenga, Italy

• relics in Chiavaz, Italy

Blessed Louis Leroy

Profile

Member of the Missionary Oblates of Mary Immaculate. Priest. Martyr.

Born

8 October 1923 in Ducey, Manche, France

Died

18 April 1961 in Ban Pha, Xieng Khouang, Laos

Beatified

• 11 December 2016 by Pope Francis

• beatification recognition celebrated in Vientiane, Laos, presided by Cardinal Angelo Amato

Saint Wicterp of Augsburg

Also known

Wigbert, Wiho, Wicho

Profile

Abbot at Ellwangen, Germany. Founded monasteries at Füssen, Wessobrunn and Kempten in Germany. Bishop of Augsburg, Germany.

Died

749 of natural causes

Saint Anthia of Illyria

Profile

Mother of Saint Eleutherius of Illyria. Martyred in the persecutions of Hadrian along with his mother and eleven other Christians whose names have not come down to us.

Died

c.138

Saint Elpidius of Melitene

Also known as

Elpidio

Profile

Martyr.

Born

4th century Armenian

Died

at Melitene, Armenian

Saint Corebus

Profile

Imperial Roman prefect of Messina, Sicily. Converted to Christianity by Saint Eleutherius. Martyred in the persecutions of Emperor Hadrian.

Died

c.138

Saint Gebuinus of Lyons

Profile

Archbishop of Lyons, France.

Died

1080 of natural causes

Patronage

cathedral chapter of Langres

Saint Hermogenes of Melitene

Profile

Martyr.

Born

4th century Armenian

Died

at Melitene, Armenian

Saint Eusebius of Fano

Profile

Bishop of Fano, Italy.

Died

in 526 in prison at Ravenna, Italy

Saint Pusicio

Profile

Courtier to Shapur II of Persia. Martyr.

Died

stabbed through the neck in Persia (modern Iran)

Saint Bitheus

Profile

Sixth-century monk in Wales. Travelled with and helped Saint Finian of Clonard in his work in Ireland.

Saint Genocus

Profile

Sixth-century monk in Wales. Travelled with and helped Saint Finian of Clonard in his work in Ireland.

Saint Cogitosus

Profile

Eighth-century monk at Kildare, Ireland. Wrote a biography of Saint Brigid.

புனித.ஹெர்லூக்கா பெர்ன்ரீட் (Herluka of Bernried)

துறவி

பிறப்பு 

1060

ஸ்டுட்கார்ட்(Stuttgart), ஜெர்மனி

இறப்பு 

1127

பெர்ன்ரீட்(Bernried)

ஹெர்லூக்கா இளமையாக இருக்கும்போது, தன் ஊரில் வில்லியம் என்ற துறவி ஆன்மீக வழிகாட்டியாக இருந்தார். அப்போது துறவி வில்லியம் அவர்களின் பணிவாழ்வினால் தூண்டப்பட்டு, எப்போதும் அவருடன் சென்று மக்களை சந்தித்தார். அப்போது கண்பார்வை இழந்த ஒருவருக்கு ஹெர்லூக்கா வழிகாட்டினார். அவரின் மேல் அதிக அன்பு வைத்து, தன் ஜெபத்தினால் கண்ணிழந்தவருக்கு உதவி செய்தார். பின்னர் 1086-ல் ஜெர்மனியிலுள்ள பவேரியா (Baveria) மறைமாவட்டத்திலிருந்த ஆசீர்வாதப்பர் சபையில் சேர்ந்து துறவியானார். 

துறவியான பிறகு ஆக்ஸ்பூர்க் (Augsburg) ஆயராக இருந்த விக்கிட்ரீப் (Wikterp) அவர்களுக்கு எல்லா விதங்களிலும் அவரின் பணிவாழ்விற்கு தேவையான ஏராளமான உதவிகளை செய்தார். அப்போது தனது செபத்தாலும், தியாக வாழ்வினாலும், கிறிஸ்துவ பக்தியை பரப்ப பவேரியாவில் மிகவும் பாடுபட்டார். அப்போது மிக கொடூரமான துன்பங்களுக்கு உட்படுத்தப்பட்டார். இதனால் ஹெர்லூக்கா அங்கிருந்து தப்பி ஓடி ஜெர்மனியிலுள்ள ஸ்டன்பெர்கர் (Starnberger) ஆற்றின் அருகிலுள்ள அகஸ்டினா துறவற மடத்தில் தங்கி இருந்தார். 1122 ஆம் ஆண்டு வரை பெர்ன்ரீட் என்ற ஊரில் இருந்த, துறவற இடத்தில் வாழ்ந்து, துறவியாகவே இறந்தார்.

இன்றைய புனிதர்கள் ஏப்ரல் 17

St. Anicetus

† இன்றைய புனிதர் †

(ஏப்ரல் 17)

✠ புனிதர் அனிசேட்டஸ் ✠

(St. Anicetus)

11ம் திருத்தந்தை:

(11th Pope)

இயற்பெயர்: அனிசேட்டஸ்

பிறப்பு: உறுதியாகத் தெரியவில்லை

இறப்பு: கிபி சுமார் ஏப்ரல் 20, 167

ரோம், ரோமப் பேரரசு

(Rome, Roman Empire)

நினைவுத் திருநாள்: ஏப்ரல் 17

திருத்தந்தை புனிதர் அனிசேட்டஸ் (Pope Saint Anicetus), ரோம் நகர ஆயராகவும், கத்தோலிக்க திருச்சபையின் திருத்தந்தையாகவும், கி.பி. சுமார் 150ம் ஆண்டிலிருந்து 167ம் ஆண்டு வரை பணிபுரிந்தார். இவர் கத்தோலிக்க திருச்சபையின் 11ம் திருத்தந்தை ஆவார். லூயி டுக்கேன் (Louis Duchesne) என்னும் வரலாற்றாசிரியர் கருத்துப்படி, முதல் இரண்டு நூற்றாண்டுகளில் நிகழ்ந்த திருச்சபை வரலாற்றுச் செய்திகளைத் துல்லியமாகக் கால வரையறை செய்வது மிகக் கடினம்.

அனிசேட்டஸ் பண்டைய சிரியா நாட்டில் ஏமெசா (Emesa) என்னும் நகரில் பிறந்தார். ஏமெசா இன்று ஹோம்ஸ் (Homs) என்று அழைக்கப்படுகிறது. மரபுப்படி, அனிசேட்டசின் தந்தை, இன்றைய சுவிட்சர்லாந்து பகுதியிலிருந்து சிரியா நாட்டுக்குப் பெயர்ந்துசென்றவர் ஆவார்.

ஞானக்கொள்கைக்கு எதிர்ப்பு:

அனிசேட்டஸ் உரோமைக்கு ஏன் வந்தார் என்பது பற்றித் தெளிவில்லை. ஒருவேளை அவர் ஞானக்கொள்கை (Marcionism and Gnosticism) என்னும் தப்பறையை எதிர்த்ததால் கீழைத் திருச்சபையை விட்டு உரோமைக்குச் செல்லும் கட்டாயம் எழுந்திருக்கலாம்.

அந்நாட்களில் உரோமையில் மார்சியோன் (Marcion of Sinope) என்பவர் ஞானக்கொள்கையைப் (Marcionism) பரப்பிவந்தார். அதை அனிசேட்டஸ் எதிர்த்தார். உரோமையில் புனித ஜஸ்டின் நிறுவியிருந்த கல்விக்கூடம் இந்த எதிர்ப்பில் அவருக்குத் துணையாக இருந்தது. திருத்தூதர்களிடமிருந்து பெறப்பட்ட கத்தோலிக்க கிறித்தவ கொள்கையின் பெயரால் அவர் ஞானக்கொள்கை போன்ற தவறான மெய்யியல் அணுகுமுறைகளை எதிர்த்துப் போராடினார்.

குருக்கள் நீண்ட முடி வளர்க்க தடை:

"திருத்தந்தையர் நூல்" (Liber Pontificalis) என்னும் ஏட்டின்படி, கத்தோலிக்க குருக்கள் நீண்ட முடி வளர்த்தலாகாது என்று அனிசேட்டஸ் தடைவிதித்தார். இது ஒருவேளை ஞானக்கொள்கையினர் நீண்ட முடி வளர்த்ததால் அவர்களிடமிருந்து கிறித்தவப் பணியாளர்களை வேறுபடுத்தும் நோக்கத்துடன் நிகழ்ந்திருக்கலாம்.

புனித பொலிக்கார்ப்போடு (Polycarp of Smyrna) சந்திப்பு:

ஸ்மிர்னா (Smirna) நகரத்தின் ஆயரும் 80 வயது நிரம்பியவருமான புனித பொலிக்கார்ப்பு ஆசிய சபைகளின் தூதுவராக உரோமைக்கு அனுப்பப்பட்டு, அங்கே திருத்தந்தை அனிசேட்டசை சந்தித்துப் பேசினார். புனித பொலிக்கார்ப்பு நற்செய்தியாளராகிய புனித யோவானின் சீடராக இருந்தார் என்பது மரபு. ஒருவேளை அவர் குரு யோவான் (John the Presbyter) என்பவரின் சீடராக இருந்திருக்கலாம் என்று சில அறிஞர் கருதுகின்றனர்.

பொலிக்கார்ப்பின் சீடராக இருந்த புனித லியோன் நகர இஞ்ஞாசியார் இத்தகவலைத் தருகிறார்.

இயேசுவின் உயிர்த்தெழுதல் கொண்டாடப்பட வேண்டிய நாள்:

பொலிக்கார்ப்பு கீழைத் திருச்சபையிலிருந்து திருத்தந்தை அனிசேட்டசைத் தேடி உரோமைக்கு வந்தது இயேசுவின் உயிர்த்தெழுதலை எந்த நாளில் கொண்டாடுவது என்பது பற்றித் தெளிவுபெறுவதற்கு ஆகும். பொலிக்கார்ப்பும் அவர் தலைமை வகித்த ஆசிய நாட்டு ஸ்மிர்னா பகுதியும் இயேசுவின் உயிர்த்தெழுதலை நிசான் மாதத்தின் 14ஆம் நாள் கொண்டாடினர். அந்நாளில்தான் யூதர்கள் பாஸ்கா விழாவைக் கொண்டாடுவது வழக்கம். ஆனால் நிசான் மாதத்தின் 14ஆம் நாள் வாரத்தின் ஏதாவது ஒரு நாளாக இருக்கலாம். அது ஞாயிற்றுக் கிழமையாக எல்லா ஆண்டுகளிலும் இராது. எனவே இந்நிலைப்பாடு "பதினான்காம் நாள் கொள்கை" என்னும் பெயர் பெற்றது.

இவ்வாறு கொண்டாடும் பழக்கம் திருத்தூதர் காலத்திலிருந்தே பெறப்பட்டது என்றும், குறிப்பாக, யோவான் (திருத்துதர் அல்லது குரு) சமூகத்தில் அவ்வழக்கம் நிலவியது என்றும் கீழைச் சபை வாதாடியது.

ஆனால் உரோமைத் திருச்சபை இயேசுவின் உயிர்த்தெழுதல் விழாவை ஆண்டுதோறும் ஞாயிற்றுக் கிழமைதான் கொண்டாடியது. ஏனென்றால் ஞாயிற்றுக் கிழமை இயேசு உயிர்த்தெழுந்ததால் அது "ஆண்டவரின் நாள்" (Day of the Lord) என்று அழைக்கப்பட்டதோடு கிறித்தவர்களின் பாஸ்கா விழாவாகவும் மாறியிருந்தது. நிசான் மாதத்தின் 14ஆம் நாள் ஞாயிற்றுக் கிழமையாக இருந்தால் அன்று உயிர்த்தெழுதல் விழாக் கொண்டாடப்படும். அவ்வாறு இல்லாவிடின், நிசான் 14ஆம் நாளுக்குப் பின் வருகிற முதல் ஞாயிறு உயிர்த்தெழுதல் ஞாயிறு ஆகும்.

ஆண்டுதோறும் இயேசுவின் உயிர்த்தெழுதல் விழாவை நிசான் மாதம் 14ஆம் நாள் கொண்டாடுவதா, அல்லது நிசான் 14ஆம் நாளை அடுத்துவரும் ஞாயிறன்று அவ்விழாவைக் கொண்டாடுவதா என்பது பற்றி அனிசேட்டசுக்கும் பொலிக்கார்ப்புக்கும் இடையே ஒத்த கருத்து உருவாகவில்லை. இருந்தாலும் திருத்தந்தை அனிசேட்டஸ் உரோமைத் திருச்சபையின் வழக்கத்தைக் கீழைச் சபையின்மீது திணிக்க விரும்பவில்லை. எனவே இரு சபைகளும் தம் மரபுக்கு ஏற்ப உயிர்த்தெழுதல் விழாவைக் கொண்டாடி வரலாயின.

பிற்காலத்தில் உயிர்த்தெழுதல் விழாவை எந்த நாளில் கொண்டாடுவது என்பது பற்றிய விவாதம் மீண்டும் எழுந்தது.

வரலாற்றாசிரியர் ஹெகேசிப்பஸ் (Hegesippus) உரோமை வருகை:

பண்டைய கிறித்தவ வரலாற்றாசிரியர் ஹெகேசிப்பஸ் (Hegesippus) என்பவரும் திருத்தந்தை அனிசேட்டசைச் சந்திக்க உரோமை சென்றார். உரோமைப் பீடம் தொடக்க காலத்திலிருந்தே முதன்மை பெற்றதற்கு இதுவும் ஒரு அடையாளமாகக் கொள்ளப்படுகிறது.

மொந்தானியக் கொள்கை (Montanism) கண்டிக்கப்படுதல்:

திருத்தந்தை அனிசேட்டஸ் மொந்தானியக் கொள்கையைக் கண்டனம் செய்தார். கீழைத் திருச்சபையில் மொந்தானுஸ் (Montanus) என்பவர் கிபி இரண்டாம் நூற்றாண்டின் நடுப்பகுதியில் "புதிய இறைவாக்கு இயக்கம்" (New Prophecy) என்றொரு போக்கினைத் தோற்றுவித்தார். தாம் தூய ஆவியால் தூண்டப்பட்டு இறைவாக்கு உரைத்ததாகவும், கடுமையான அறநெறி நடத்தையே கடவுளுக்கு உகந்தது என்றும் அவர் போதித்தார். கிறித்தவக் கொள்கைக்கு எதிராக அவர் போதித்தார் என்று அனிசேட்டஸ் மொந்தானியக் கொள்கையை (Montanism) கண்டனம் செய்தார்.

இறப்பு:

திருத்தந்தை அனிசேட்டஸ் ரோமப் பேரரசன் லூசியஸ் வேர்சஸ் (Lucius Verus) என்பவரின் ஆட்சியில் கிறித்தவ நம்பிக்கையின் பொருட்டுக் கொல்லப்பட்டார் என்பது மரபு. ஆனால் இதற்கு வரலாற்று ஆதாரம் இல்லை. ஏப்ரல் மாதம் 16, 17, 20 ஆகிய நாள்கள் அவரது இறப்பு நாளாகக் குறிக்கப்படுகின்றன. இருப்பினும், ஏப்ரல் 20ம் நாள் அவர் இறந்ததாகக் கொண்டு அன்று அவருடைய திருவிழா கொண்டாடப்படுகிறது. பழைய வழக்கப்படி, ஏப்ரல் 17ம் நாள் அவர் திருநாள் கொண்டாடப்பட்டது.

Feastday: April 17

Anicetus was a Syrian from Emesa. He became pope about 155 and actively opposed Marcionism and Gnosticism. His pontificate saw the appearance of the controversy between East and West over the date of Easter. St. Polycarp, a disciple of John, is reported to have visited him in Rome about the dispute, which was to accelerate and grow more heated over the following centuries.

Not to be confused with Pope Anacletus.

Pope Anicetus was the eleventh bishop of Rome from c. 157 to his death in April 168.[3] According to the Annuario Pontificio, the start of his papacy may have been 153. Anicetus actively opposed Gnosticism and Marcionism. He welcomed Polycarp of Smyrna to Rome to discuss the Easter controversy.

Biography

According to the Liber Pontificalis, Anicetus was a Syrian from the city of Emesa (modern-day Homs).[4]

According to Irenaeus, it was during his pontificate that the aged Polycarp of Smyrna, a disciple of John the Evangelist, visited Rome to discuss the celebration of Pasch with Anicetus. Polycarp and his Church of Smyrna celebrated the crucifixion on the fourteenth day of Nisan, which coincides with Pesach (or Passover) regardless of which day of the week upon this date fell, while the Roman Church celebrated the Pasch on Sunday—the weekday of Jesus's resurrection. The two did not agree on a common date, but Anicetus conceded to Polycarp and the Church of Smyrna the ability to retain the date to which they were accustomed. The controversy was to grow heated in the following centuries.[5]

The Christian historian Hegesippus also visited Rome during Anicetus's pontificate. This visit is often cited as a sign of the early importance of the Roman See.[5]

Anicetus actively opposed the Gnostics and Marcionism.[6] The Liber Pontificalis records that Anicetus decreed that priests are not allowed to have long hair (perhaps because the Gnostics wore long hair).[4]

According to church tradition, Anicetus suffered martyrdom during the reign of Emperor Lucius Verus, but there are no historical grounds for this account.[7] 16, 17 and 20 April are all cited as the date of his death, but 20 April is currently celebrated as his feast day.[1] Before 1970, the date chosen was 17 April.[7] The Liber Pontificalis states he was buried in the cemetery of Callistus

 St. Mappalicus

Feastday: April 17

Martyr of Africa with seventeen companions at Carthage. He and his companions were tortured and martyred for refusing to sacrifice to the pagan gods during the persecutions of Emperor Trajanus Decius. They were praised by St. Cyprian.

St. Stephen Harding

Feastday: April 17

Patron: of Saint Robert of Molesme

Death: 1134

Stephen Harding was born in Dorset, England. He was a speaker of English, Norman French, and Latin. He was placed in the abbey of Sherbourne at a young age, but eventually put aside the cowl and became a travelling scholar. He eventually moved to the abbey of Molesme in Burgundy, under the abbot Saint Robert of Molesme (c. 1027 - 1111).

When Robert left Molesme to avoid its corruption and laxity, Stephen and Saint Alberic went with him. Unlike Alberic, Stephen was not ordered to return, and he remained in solitude with Robert. When twenty-one monks deserted Molesme to join Robert, Harding, and Alberic, the three leaders formed a new monastery at Citeaux.

Robert was initially abbot at Citeaux, returning to Molesme after a year. Alberic then took over, serving as abbot until his death in 1108. Stephen Harding, the youngest of the three men, became the third abbot of Citeaux. As abbot, Stephen Harding guided the new monastery over a period of great growth. Bernard of Clairvaux came to visit in 1112 and brought with him his followers. Between 1112 and 1119, a dozen new Cistercian houses were founded to contain the monks coming to the new movement. In 1119, Stephen wrote the Carta Caritatis, ('Charter of Love') an important document for the Cistercian Order, establishing its unifying principles.

Stephen served the house at Citeaux for twenty-five years. While no single person is considered the founder of the Cistercian Order, the shape of Cistercian belief and its rapid growth in the 12th century was due to the leadership of Stephen Harding. In 1133, he resigned the head of the order, due to age and disability. He died the following year.

His feast day in the Roman Catholic calendar of saints is March 28. The north aisle of St Sepulchre-without-Newgate church in London, U.K. was formerly a chapel dedicated to him (it became the Musicians' Chapel in the 20th century).

In Hungary, in the village Apátistvánfalva there is a Catholic Baroque Church estd. by 1785, the patron saint of which is Stephen Harding. The village, and the vicinity Vendvidékwas at one time under Cistercian lordship.

For other people named Stephen Harding, see Stephen Harding (disambiguation).

Stephen Harding (French: Étienne Harding) (c. 1060 – 28 March 1134) was an English-born monk and abbot, who was one of the founders of the Cistercian Order. He is honoured as a saint in the Roman Catholic Church.

Life

Harding was born in Sherborne, Dorset, in the Kingdom of England, and spoke English, Norman, French, and Latin. He was placed in Sherborne Abbey at a young age and educated at Sherborne,[1] but eventually left the monastery and became a travelling scholar, journeying with one devout companion into Scotland and afterwards to Paris and then to Rome. He eventually moved to Molesme Abbey in Burgundy, which at that time was little more than "a collection of huts".[2] The Abbot was Robert of Molesme (c. 1027–1111). While in Molesme Abbey he seems to have assumed the name Stephen.[3]

When Robert left Molesme to avoid what he perceived to be the abbey's increasing wealth and overly strong connections to the aristocracy, Harding and Alberic of Cîteaux went with him. Seeing no hope of a sufficient reformation in Molesme, in 1098, Robert appointed another abbot for the abbey and then, with Alberic, Harding, and twenty-one other monks, received permission from Hugh, the Archbishop of Lyons and legate of the Holy See, to found a new monastery in Citeaux, a marshy wilderness five leagues from Dijon. There, they formed a new, more austere monastery.[4] Eudes, afterwards Duke of Burgundy, built them a little church which was placed under the patronage of the Blessed Virgin, as all the churches of the Cistercians from that time have been. The Cistercians wore white, in honor of the Virgin Mary, in contrast to the traditional black habit of the Benedictines.

Bernard and Stephen

Stephen became the third abbot of Cîteaux. However, very few were joining the community and the monks were suffering from hunger and sickness.[5] In 1112, Bernard of Clairvaux entered the community, bringing with him thirty companions.[6] Between 1112 and 1119, a dozen new Cistercian houses were founded to accommodate those joining the young order. Harding's organisational skills were exceptional; he instituted the system of general chapters and regular visitations. In 1119, he received official approbation for the Carta Caritatis (Charter of Charity), an important document for the Cistercian Order, establishing its unifying principles.[6]

Stephen Harding served Cîteaux Abbey as abbot for twenty-five years. While no single person is considered the founder of the Cistercian Order, the shape of Cistercian thought and its rapid growth in the 12th century were certainly due in some part to Harding's leadership. Insisting on simplicity in all aspects of monastic life, he was largely responsible for the severity of Cistercian architecture and the simple beauty of the Order's liturgy and music.[7] He was an accomplished scribe; his highest achievement is considered to be the famous Harding Bible. In 1133, he resigned as head of the order because of age and infirmity.[6] He died on 28 March 1134,[6] and was buried in the tomb of Alberic, his predecessor, in the cloisters at Cîteaux.[7] Stephen was largely responsible for the severity of Cistercian architecture because he was an adherer of simplicity in all aspects of monastic life.[3]

His feast was celebrated on 28 March until 1683 and then moved to 17 April, where it remained until the liturgical reforms following Vatican II. In a joint commemoration with Robert of Molesme and Alberic, the first two abbots of Cîteaux, the Roman Catholic Church today celebrates Stephen Harding's feast day on 26 January.

 

St. Fortunatus & Marcian

Feastday: April 17

Death: unknown

Martyrs of Antioch, in Syria, or of an African location.

Saint Kateri Tekakwitha

Also known as

• Catherine Tekakwitha

• Lily of the Mohawks

• Tegakouita, Tegakwitha

Additional Memorial

14 July (United States)

Profile

Daughter of a Christian Algonquin woman captured by Iroquois and married to a non-Christian Mohawk chief. Orphaned during a smallpox epidemic, which left her with a scarred face and impaired eyesight. Converted and baptized in 1676 by Father Jacques de Lamberville, a Jesuit missionary. Shunned and abused by relatives for her faith. Escaped through 200 miles of wilderness to the Christian Native American village of Sault-Sainte-Marie. Took a vow of chastity in 1679. Known for spirituality and austere lifestyle. Miracle worker. Her grave became a pilgrimage site and place of miracles for Christian Native Americans and French colonists. First Native American proposed for canonization, her cause was started in 1884 under Pope Leo XIII. The Tekakwitha Conference, an international association of Native American Catholics and those in ministry with them, was named for her.

Born

1656 at Osserneon (Auriesville), modern New York, USA

Died

17 April 1680 at Caughnawaga, Canada of natural causes

Canonized

• 21 October 2012 by Pope Benedict XVI

• the canonization miracle involved the cure of a boy suffering from a flesh-eating bacteria

Patronage

• ecologists, environmentalists

• ecology, environment

• environmentalism

• exiles

• against the loss of parents

• orphans

• people ridiculed for their piety

• Native Americans

• diocese of Gallup, New Mexico

Saint Robert of Molesme

Also known as

Robert of Cîteaux

Additional Memorial

26 January as one of the Founders of the Cistercians

Profile

Born to the French nobility. Benedictine monk in 1044. Prior of Moutiers-la-Celle Abbey. Abbot of Saint-Michel-de-Tonnerre, but considered it to have lax standards. Prior of Saint-Ayeul Abbey. In 1075, in an attempt to return to a simpler form of Benedictine life requested by a group of hermits from the forests around Colan, France, he helped found the monastery at Molesme, Burgundy. The group, especially Robert, gained a reputation for piety, which led to bequests of cash, which led to an increase in size of the monastery, which led to internal difficulties, and suddenly there were many brothers that objected to the severe life practised by the founders. Robert twice left to live on his own, but was ordered back to his position by the pope. In early 1098 Robert, Saint Stephen Harding, Saint Alberic of Citeaux and 18 other monks left Molesme, and on 21 March they founded the monastery of Cîteaux near Dijon, France, with the goal of living strictly by the Benedictine Rule, strict vows of poverty, and frequent retreats; Robert served as the first abbot. However, with conditions deteriorating at the Molesme house he was re-assigned as abbot there in 1100 with a mandate to reform; he lived and worked there the rest of his life. Traditionally considered one of the founders of the Cistercians, the reform that developed at Citeaux.

Born

1027 near Troyes, Champagne (in modern France)

Died

21 March 1110 of natural causes

Canonized

1222 by Pope Honorius III

Saint Robert of Chaise-Dieu

Also known as

• Robert de Turlande

• Robert of Casa Dei

Profile

Born to the nobility, related to Saint Gerald of Aurillac. Studied at the Church of Saint-Julien in Brioude, France. Ordained in 1026. Canon of Saint Julian where he founded a hospice for the poor. Monk at Cluny under the direction of Saint Odilo. Pilgrim to Rome, Italy. Retired to Brioude near Auvergne where he attracted so many followers that he was forced to found the great Benedictine abbey of Casa Dei (House of God) or Chaise-Dieu (Chair of God) with 300 monks. Spiritual teacher of Saint Adelemus.

Born

• 11th century at Auvergne, France

• his mother went into labour while out in the forests near the family castle; locals thought this meant that the baby would become a hermit

Died

• 17 April 1067 of natural causes

• interred at Chaise-Dieu

• relics burned by Huguenots

Canonized

• 1070 by Pope Alexander II

• 1095 by Pope Blessed Urban II

• 1351 by Pope Clement VI

Blessed Mariana of Jesus

Also known as

• Lily of Madrid

• Mariana Navarra de Guevara

• Mary Ann of Jesus Navarro

• Maria Ana de Jesus Navarro de Guevara

Profile

Known as a pious youth. At age 23 she turned down a marriage proposal and instead became a Discalced Mercedarian nun at Madrid, Spain. Noted for her life of penance, devotion to the Eucharist, and intense prayer life. Ordered by her superiors to write her spiritual biography.

Born

17 January 1565 at Madrid, Spain as Mariana Navarra de Guevara

Died

• 17 April 1624 of natural causes at Madrid, Spain

• body found incorrupt

Beatified

18 April 1783 by Pope Pius VI in Rome, Italy

Patronage

Madrid, Spain

Blessed Henry Heath

Also known as

Paul of Saint Magdalene

Additional Memorials

• 29 October as one of the Martyrs of Douai

• 22 November as one of the Martyrs of England, Scotland, and Wales

Profile

Raised in a Protestant family, Henry became a minister in the Church of England. Convert to Catholicism. Joined the Franciscan Friars Minor Recollects, taking the name Paul of Saint Magdalene. Priest. Imprisoned, tortured and eventually executed in the persecutions of King Charles I for the crime of being a priest. Martyr.

Born

c.1599-1600 in Peterborough, Cambridgeshire, England

Died

hanged on 17 April 1643 in Tyburn, London, England

Beatified

22 November 1987 by Pope John Paul II

Saint Landericus of Soignies

Also known as

• Landericus of Meaux

• Landry, Landricus, Landrich, Landerico

Profile

Eldest son of Saint Madelgarus and Saint Waldetrudis. Soldier. Priest. Bishop of Meaux, France from 641 to 650. Benedictine abbot in Soignies, Belgium. Abbot of Hautmont, France.

Born

France

Died

• 7th century in Soignies, France of natural causes

• relics rest in the Church of Saint-Vincent in Soignies

Blessed James of Cerqueto

Additional Memorial

31 October (Augustinians)

Profile

Augustinian friar and hermit at Cerqueto, Italy. Known as a preacher and miracle worker. It was his prayers that secured permission for the Augustinians to wear white habits in tribute to Mary.

Born

1285 at Cerqueto in Perugia, Umbria, Italy

Died

• 17 April 1366 in the Church of Saint Augustine in Perugia, Italy of natural causes

• due to the number of miracles at his grave, he was re-interred in a 1754

Beatified

10 June 1895 by Pope Leo XIII (cultus confirmed)

Blessed Ambrose of Massa

Also known as

Ambrogio da Massa

Profile

Parish priest in Maremma region of Tuscany, Italy. After hearing the preaching of Blessed Moricus, an early companion of Saint Francis of Assisi, Ambrose was drawn to the religious life. Joined the Franciscans in 1225 and devoted himself to charity and penance.

Born

Massa Marittima, Tuscany, Italy

Died

17 April 1240 in Orvieto, Italy

Saint Donnan of Eigg

Also known as

Dounan, Donan, Donnanus, Domnanus

Profile

Monk of Iona Abbey with Saint Columba of Iona. Founded a monastery on the Island of Eigg off the west coast of Scotland. He and 52 brother monks were massacred by pagan raiders.

Died

stabbed to death by sword on Easter Sunday in 618 on Eigg Island, Scotland

Canonized

11 July 1898 by Pope Leo XIII (cultus confirmed)

Saint Pantagathus of Vienne

Also known as

Pantagathe of Vienne

Profile

Born to the nobility. Well-educated, he served as a diplomat and courtier to King Clovis I. Priest. Bishop of Vienne, France c.536. Attended the Council of Orléans.

Born

475

Died

• 540 of natural causes

• relics interred at the cathedral of Vienne, France

Saint Wando of Fontenelle

Also known as

• Vando of Fontenelle

• Wando von Fontenelle

Profile

Benedictine monk. Abbot of Fontenelle, France. Due to a false accusation, he was exiled to Troyes, France; reinstated when his innocence was proven.

Died

c.756 at Fontenelle, France of natural causes

Saint Arnoald of Metz

Also known as

Arnoaldus

Profile

Married. Father of Saint Arnulf of Metz. Bishop of Metz, France c.602.

Born

c.560 in Austrasia (modern Lorraine, France)

Died

c.611 in Metz, France of natural causes

Saint Isidore of Cordoba

Profile

Spiritual student of Saint Elias of Cordoba. Martyr. Saint Eulogius of Cordoba witnessed the murder and wrote an account of it.

Died

martyred by Moors in 856 in Cordoba, Spain

Saint Innocent of Tortona

Profile

Confessor of the faith, imprisoned and scourged in the Diocletian persecution. Priest. Bishop of Tortona, Italy in 326.

Born

in Tortona, Italy

Died

c.350

Saint Paulus of Cordoba

Profile

Spiritual student of Saint Elias of Cordoba. Martyr. Saint Eulogius of Cordoba witnessed the murder and wrote an account of it.

Died

martyred by Moors in 856 in Cordoba, Spain

Saint Elias of Cordoba

Profile

Priest. Martyr. Saint Eulogius of Cordoba witnessed the murder and wrote an account of it.

Born

Portuguese

Died

martyred by Moors in 856 in Cordoba, Spain

Saint Hermogenes of Melitene

Profile

Servant to a deacon, Saint Peter, with whom he was martyred.

Died

Melitene, Armenia

Saint Usthazade

Profile

Eunuch in the royal court of Persia. Tutor to Shapur II who had Usthazade executed at the start of his persecution of Christians. Martyr.

Died

c.341 in Persia

Blessed Gervinus of Aldenberg

Profile

Benedictine monk at Saint-Winnoc. Hermit at Münster in Aldenberg, Germany. Abbot there in 1095.

Died

1117

Saint Fortunatus of North Africa

Profile

Martyr.

Saint Villicus of Metz

Profile

Bishop of Metz, France from 543 to 568.

Died

568

Saint Peter of Melitene

Profile

Deacon. Martyr.

Died

Melitene, Armenia

Saint Peter of Antioch

Profile

Priest. Martyr.

Died

in Antioch

Saint Marcian of North Africa

Profile

Martyr.