கிறிஸ்து அரசர் பெருவிழா திருவழிபாட்டு ஆண்டின் இறுதி ஞாயிறு
கிறிஸ்து அரசர் பெருவிழா என்பது கத்தோலிக்க திருச்சபையிலும், மேலும் சில கிறிஸ்தவ சமயப் பிரிவுகளிலும் கொண்டாடப்படும் விழா ஆகும். இயேசு கிறிஸ்து அனைத்துலகின் அரசர்களுக்கெல்லாம் அரசர் என்ற மையப்பொருளில் சிறப்பிக்கப்படும் இவ்விழா, பொதுக் காலத்தின் இறுதி ஞாயிறன்று சிறப்பிக்கப்படுகிறது,
யோவானாகிய நான் விண்ணகம் திறந்திருக்கக் கண்டேன். அங்கே ஒரு வெண்குதிரை காணப்பட்டது. அதன்மேல் ஒருவர் அமர்ந்திருந்தார். அவரது தலைமேல் பல மணிமுடிகள் இருந்தன. இரத்தம் தோய்ந்த ஆடையை அவர் அணிந்திருந்தார். கடவுளின் வாக்கு என்பது அவரது பெயர். அரசர்க்கெல்லாம் அரசர், ஆண்டவர்க்கெல்லாம் ஆண்டவர் என்ற பெயர் அவருடைய ஆடையிலும் தொடையிலும் எழுதப்பட்டிருந்தது.என்று கிறிஸ்துவின் அரசத்தன்மை பற்றி திருவெளிப்பாடு நூல் குறிப்பிடுகிறது.
வரலாற்றுப் பின்னனி
முதல் உலகப்போர் நடைபெற்றுக் கொண்டிருந்த நேரம். உலகம் அச்சுநாடுகள், நேச நாடுகள் என்று இரண்டாகப் பிளந்து அதிகாரப் போட்டி போட்டுக்கொண்டு மக்களை துன்புறுத்துக் கொண்டிருந்த நேரம். அம்மக்களுக்கு பணியாற்ற திருச்சபை Mgr.அம்புரோஸ்ராட்டி என்பவரை அனுப்புகிறது. பின் ஆயராக, கர்தினாலாக உயர்த்தப்படுகிறார். அப்பொழுது இருந்த திருச்சபையின் மறைவுக்குப் பிறகு, திருத்தந்தையாகத் தேர்ந்தெடுக்கப்படுகிறார்.(திருத்தந்தை 11ம் பயஸ்). போரின் துயரத்தையும், அரசர்களின் அதிகார போக்கையும் கண்டு அனுபவித்தவர், 1925ம் ஆண்டு குவாஸ்பிரிமாஸ் என்கிற சுற்று மடலின் மூலம் கிறிஸ்துவை அரசாக அறிமுகம் செய்து, மற்ற அரசர்களுக்கெல்லாம் முன்னுதாரனமாக நிறுத்துகிறார்.
தேசியவாதம், மதச்சார்பின்மை போன்றவற்றின் வளர்ச்சிக்கு பதிலளிக்கும் விதமாக திருத்தந்தை 11ம் பயஸ், 1925ல் குவாஸ் ப்ரைமாஸ் (முதலாவது) என்ற சுற்றுமடல் வழியாக கிறிஸ்து அரசர் பெருவிழாவை நிறுவினார். அப்போது இவ்விழா, 'நம் ஆண்டவர் இயேசு கிறிஸ்து அரசர்' (D. N. Jesu Christi Regis) என்ற பெயரில், அக்டோபர் கடைசி ஞாயிறன்று சிறப்பிக்கும் வகையில் நிறுவப்பட்டது. 1960ல் திருத்தந்தை 23ம் யோவான், இதை முதல் வகுப்பு விழாவாக மாற்றினார்.
1960ல் திருத்தந்தை 6ம் பவுல், தனது மோட்டு ப்ரொப்ரியோ (அவரது தூண்டுதலால்) என்ற சுற்றுமடல் வழியாக இவ்விழாவின் பெயரை, 'நம் ஆண்டவர் இயேசு கிறிஸ்து அனைத்துலக அரசர்' (D. N. Iesu Christi universorum Regis) என்று மாற்றினார். மேலும், அவர் இவ்விழாவை திருவழிபாட்டு ஆண்டின் இறுதி ஞாயிறன்று பெருவிழாவாக கொண்டாடுமாறு ஆணையிட்டார்.
கத்தோலிக்க திருச்சபையில் திருத்தந்தை 6ம் பவுல் கற்பித்த விதத்திலேயே, இக்காலத்திலும் கிறிஸ்து அரசர் பெருவிழா கொண்டாடப்படுகிறது. பெருவிழாவுக்கு உரிய விதத்தில், திருவழிபாட்டில் வெள்ளை அல்லது பொன்னிற திருப்பலி உடை பயன்படுத்தப்படுகிறது.
முதலாவதாக கத்தோலிக்க திருச்சபையில் தோன்றிய இவ்விழா, தற்காலத்தில் ஆங்கிலிக்க ஒன்றியம், அமெரிக்க லூதரனியம் உள்ளிட்ட பல்வேறு கிறிஸ்தவப் பிரிவினராலும் கொண்டாடப்படுகிறது.
Bl. Frances Siedliska
✠ அருளாளர் மரிய ஃபிரான்சிஸ்கா சீட்லிஸ்கா ✠
(Blessed Maria Franciszka Siedliska)
மறைப்பணியாளர், "நாசரேத்தின் தூய குடும்பத்தின் சகோதரியர்" சபை நிறுவனர்:
(Religious and Founder of the Sisters of the Holy Family of Nazareth)
பிறப்பு: நவம்பர் 12, 1842
ரோஸ்கோவா வோலா, ர்ஸெக்ஸிகா, போலந்து காங்கிரஸ்
(Roszkowa Wola, Rzeczyca, Congress Poland)
இறப்பு: நவம்பர் 21, 1902 (வயது 60)
ரோம், இத்தாலி இராச்சியம்
(Rome, Kingdom of Italy)
வழிபடப்பட்டது:
ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை
(Roman Catholic Church)
முக்திப்பேறு பட்டம்: ஏப்ரல் 23, 1989
திருத்தந்தை இரண்டாம் ஜான் பால்
(Pope John Paul II)
நினைவுத் திருநாள்: நவம்பர் 21
பாதுகாவல்: நாசரேத்தின் தூய குடும்ப சகோதரியர் சபை, போலந்து மிஷனரிகள்
"நல்ல மேய்ப்பர் இயேசுவின் மரியா" (Maria of Jesus the Good Shepherd) எனும் ஆன்மீகப் பெயர் கொண்ட அருளாளர் மரிய ஃபிரான்சிஸ்கா சீட்லிஸ்கா (Blessed Maria Franciszka Siedliska), போலந்து நாட்டின் மறைப்பணியாளரும், "நாசரேத்தின் தூய குடும்ப சகோதரியர்" (Sisters of the Holy Family of Nazareth) சபையின் நிறுவனரும் ஆவார்.
ஃபிரான்சிஸ்கா சிட்லிஸ்கா, கி.பி. 1842ம் ஆண்டு, நவம்பர் மாதம், 12ம் தேதி, போலந்து (Poland) நாட்டின், "ரோஸ்கோவா வோலா" (Roszkowa Wola) எனும் கிராமத்தில், யூத வம்சாவளியைச் (Jewish descent) சேர்ந்த "அடால்ஃப் ஆடம் சிட்லிஸ்கி" (Adolf Adam Siedliski) மற்றும் "செசிலியா மரியானா மொராவ்ஸ்கா" (Cecylia Marianna Morawska) ஆகியோருக்கு பிறந்த மூத்த குழந்தை ஆவார்.
தனது முதல் நற்கருணைக்கு அவரைத் தயார்படுத்திய வைராக்கியமுள்ள ஃபிரான்சிஸ்கன் கபுச்சின் குருவான "லியாண்டர் லென்ட்ஜியன்" (Leander Lendzian) என்பவரைச் சந்திக்கும் வரை - கி.பி. 1855ம் ஆண்டு, மே மாதம், 1ம் தேதி, முதல் தூய நற்கருணை வாங்கும்வரை, மறை விசுவாசத்தில் அதிக நாட்டமில்லாத, அக்கறையில்லாத குடும்பத்தின் தனியார்க் கல்வி பயின்றுவந்த இவர், முதன்முதலாக தன்னைக் கடவுளுக்கு அர்ப்பணிக்கத் தீர்மானித்தார்.
சிட்லிஸ்கா 1860ம் ஆண்டு, மறைப்பணியைத் தொடர விரும்பினார். ஆனால் அவரது பெற்றோர் இந்த யோசனையை எதிர்த்தனர். அவர் கன்னியாஸ்திரியாக மாறுவதை விட அவருடைய மரணத்தைப் பார்க்க விரும்புவதாக அவளுடைய தந்தை கூறினார். 1860இல் அவர் தனது பெற்றோருடன் சுவிட்சர்லாந்திற்கு (Switzerland) குடிபெயர்ந்தார். பின்னர், ப்ரூஷியா (Prussia) மற்றும் ஃபிரான்சுக்கு (France) சென்றார். 1865ல் இவர்களது குடும்பம் போலந்துக்கு திரும்புவதற்கு முன்பு, அவரது பலவீனமான உடல்நிலை காரணமாக, அவரது பெற்றோர் முரானோ (Murano) மற்றும் கேன்ஸ் (Cannes) நகரங்களில் அவருக்கு சிகிச்சை செய்விக்க வழிவகுத்தது.
கி.பி. 1870ம் ஆண்டு, அவரது தந்தையின் மரணத்தின் பின்னர், ஆன்மீக வாழ்க்கை எனும் அவரது கனவைத் தொடர்வதற்கான சுதந்திரம் அவருக்கு கிடைத்தது. கி.பி. 1870ம் ஆண்டு, "லுப்லின்" (Lublin) நகரிலுள்ள புனித ஃபிரான்சிஸின் மூன்றாம் நிலை சபையில் இணைந்தார்.
கி.பி. 1873ம் ஆண்டு, ஏப்ரல் மாதம், 12ம் தேதி, "தந்தை லென்ட்சியன்" (Father Lendzian) வழிகாட்டுதலுடன், "அவள் அவ்வாறு செய்ய வேண்டும் என்பது கடவுளின் விருப்பம்" என்ற ஈர்க்கப்பட்டு, ஒரு ஆன்மீக சபையை நிறுவ ஊக்குவிக்கப்பட்டார். 1873ம் ஆண்டு, அக்டோபர் மாதம், 1ம் தேதி, திருத்தந்தை ஒன்பதாம் பயஸுடன் (Pope Pius IX) சிட்லிஸ்காவிற்கு ஒரு தனிப்பட்ட பார்வையாளர் சந்திப்பு வழங்கப்பட்டது. "அவரது யோசனை" அவருக்கு திருத்தந்தையின் அப்போஸ்தலிக்க ஆசீர்வாதத்தைப் பெற்றுத் தந்தது. அவர் கி.பி. 1875ம் ஆண்டு, திருவருகைக் காலத்தின் தொடக்கத்தில், ரோம் நகரில், தனது புதிய சபையை நிறுவினார்.
சிட்லிஸ்கா 1884ம் ஆண்டு, மே மாதம், 1ம் தேதி, கன்னியாஸ்திரியாக தனது புனித மறைப்பணியை மேற்கொண்டார். "நல்ல மேய்ப்பர் இயேசுவின் மரியா" (Maria of Jesus the Good Shepherd)) என்ற ஆன்மீகப் பெயரைப் ஏற்றார்.
இவருடைய சபை ஐரோப்பா (Europe) முழுவதும் வேகமாக பரவியது. அவர் கி.பி. 1885ம் ஆண்டு, ஜூலை மாதம், 4ம் தேதி, நியூயார்க் (New York Harbor) துறைமுகத்திற்கு வந்தார். 1885ம் ஆண்டு, ஜூலை மாதம், 6ம் தேதியன்று, பள்ளிகளைத் திறந்துவைக்க, சிகாகோ (Chicago) நகரில் இருந்தார். சிட்லிஸ்கா பதினொரு அருட்சகோதரிகளைத் தலைமை தங்கி, "டெஸ் ப்ளைன்ஸ்" (Des Plaines) நகரில் ஒரு சமூகத்தை நிறுவ வழிவகுத்தார், பின்னர் பத்து ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, ஆகஸ்ட் 1895ம் ஆண்டு, ஆகஸ்ட் மாதம், "பிட்ஸ்பர்க்" (Pittsburgh) நகரில், ஒரு இல்லத்தை திறந்து வைத்தார். ரோம் நகரில் நடந்த பல்வேறு ஆன்மீகப் பயிற்சிகளுக்கு அவர் தலைமை தாங்கினார். பல மாநாடுகளை நடத்தினார். 29க்கும் மேற்பட்ட நிறுவனங்களுக்கு பல ஊக்கமளிக்கும் கடிதங்களை எழுதினார்.
அவர் 1892ம் ஆண்டு, பாரிஸ் (Paris) நகருக்கும், 1895ம் ஆண்டு, லண்டன் (London) நகருக்கும் பயணங்கள் மேற்கொண்டார். 1902ம் ஆண்டு, அக்டோபர் மாதம், 16ம் தேதி, பல விரிவான பயணங்களுக்குப் பிறகு அவர் ரோம் திரும்பினார். உடல்நலக்குறைவு காரணமாக மீண்டும் ஒருபோதும் அவர் வெளியேறவில்லை.
கடுமையான "பெரிட்டோனிட்டிஸ்" (Peritonitis) நோயால் பாதிக்கப்பட்டிருந்த சிட்லிஸ்கா, 1902ம் ஆண்டு, நவம்பர் மாதம், 21ம் தேதி, ரோம் நகரில் மரித்தார்.
Feastday: November 21
Birth: 1842
Death: 1902
Beatified: 23 April 1989 by Pope John Paul II
Blessed Franciszka (Frances) Siedliska (12 November 1842-21 November 1902), also known as Mother Mary of Jesus the Good Shepherd, was the founder of a Roman Catholic religious order of nuns, the Sisters of the Holy Family of Nazareth.
Maria Franciszka Siedliska (12 November 1842 – 21 November 1902), also known by her religious name Maria of Jesus the Good Shepherd, was a Polish Roman Catholic professed religious and the founder of the Sisters of the Holy Family of Nazareth.[1] In childhood Siedliska was indifferent to her faith but after a local priest had converted her she became aware of a call to the religious life which her parents opposed. However the death of her father in 1870 enabled her to pursue her vocation. In 1873 she decided to found a religious congregation that received the blessing of Pope Pius IX before being established during Advent in 1875.[2] Siedliska expanded her congregation from Rome to her native Poland and elsewhere, including Great Britain, France and the USA where she visited during her extensive travels.[3][4]
The beatification process for the late nun opened in 1941 under Pope Pius XII. She was declared a Servant of God, then confirmed as having led a life of heroic virtue. She was named Venerable on 29 April 1980 and in 1989 Pope John Paul II beatified her.
Life
Franciszka Siedliska was born on 12 November 1842, the eldest child of Szlachta members, Adolf Adam Siedliski and Cecylia Marianna Morawska, of Jewish descent, in Roszkowa Wola, Poland.[5]
She received a private education from governesses in a household indifferent to faith, until she met the zealous Franciscan Capuchin priest, Leander Lendzian, who prepared her for her First Communion on 1 May 1855 when she resolved to offer herself to God.[3] She had met the priest in Warsaw at an event her grandfather was hosting in November 1854. Siedliska wanted to pursue a religious vocation around 1860 but her parents opposed the idea. Her father said he would rather see her dead than become a nun.[1] In 1860 she moved with her parents to Switzerland then went on to Prussia and to France. Her frail health led her parents to seek treatment for her in Murano and Cannes before the family returned to Poland in 1865.[2]
The death of her father in 1870 allowed her the freedom to pursue her dream and she became part of the Third Order of Saint Francis in 1870 in Lublin.[1] On 12 April 1873 with guidance from Father Lendzian she was encouraged to found an order inspired by the notion that "it was God's will that she should do so". Siedliska was granted a private audience with Pope Pius IX on 1 October 1873 and "her idea" received his apostolic blessing; she founded her new congregation in Rome at the beginning of Advent in 1875.[3]
Siedliska made her solemn profession as a nun on 1 May 1884 and took the religious name of "Maria of Jesus, the Good Shepherd". The congregation spread at a rapid rate across Europe. She arrived in New York Harbor on 4 July 1885 and was in Chicago to open schools on 6 July 1885.[2][3] Siedliska led eleven sisters to found a community in Des Plaines, then opened a house in Pittsburgh a decade later, in August 1895. In Rome she presided over religious exercises and held conferences and wrote letters of encouragement to more than 29 foundations.[1] She travelled to Paris in 1892 and to London in 1895.[2] She returned to Rome after several extensive travels on 16 October 1902 and was never to leave again due to failing health.
Siedliska died in Rome on 21 November 1902 from acute peritonitis she had suffered for six days. Her remains were buried at Campo Verano on 24 November[4] and were relocated on 9 July 1953 to the order's motherhouse at 18 Via Machiavelli. On 29 September 1966 they were relocated again to the new generalate of the order at 400, Via Nazareth. Her order has numbered more than 1500 religious and ranges from places like Israel to Australia. Her order received a papal decree of praise from Pope Leo XIII on 1 September 1896 and then definitive papal approval from Pope Pius XI on 4 June 1923.[1] In 2005 there were 152 houses with 1490 religious but in 2015 the number fell to 1300.
Beatification
Her beatification process opened in Rome with an informative process that Cardinal Basilio Pompili inaugurated on 4 April 1922 and later closed in January 1928; testimonies were collected from Paris, London and from Chicago on account of her extensive missions to those places. Her writings received the approval of theologians on 27 November 1937 who determined that her spiritual writings did not contravene official doctrine. The formal introduction to the cause came under Pope Pius XII on 5 February 1941 and she received the title of Servant of God as a result. Cardinal Francesco Marchetti Selvaggiani oversaw the apostolic process from 6 June 1941 to 6 March 1946 with additional testimonies coming again from places she had visited in her lifetime. The Congregation for Rites validated the previous processes on 2 March 1952 and the Congregation for the Causes of Saints and their consultants met and approved her cause on 21 June 1979; the C.C.S. alone approved it later on 22 February 1980. Pope John Paul II confirmed her life of heroic virtue and named her Venerable on 29 April 1980.
The miracle needed for beatification was investigated in Warsaw in a diocesan process overseen by Cardinal Józef Glemp from 21 February to 9 June 1986. The C.C.S. validated this process in Rome on 21 November 1986 before a medical board approved it on 18 November 1987. Theologians also assented to this on 15 April 1988 as did the C.C.S. on 5 July 1988 before John Paul II gave the final approval needed for it on 1 September 1988. John Paul II beatified Siedliska on 23 April 1989.
St. Liberalis
Feastday: November 21
Death: 940
Liberalis, of Brive, France, left his native place to undertake a hidden life as a hermit in the Alps near Embrun. The clergy and people of Embrun came to recognize his great humility and other virtues, which led to his being chosen to become the city's bishop. Liberalis proved to be a most devoted pastor. His body is enshrined in a church of his native city of Brive, in the diocese of Tulle, which for centuries has commemorated him each year on November 21.
St. Albert of Louvain
Feastday: November 21
Birth: 1166
Death: 1192
Cardinal and knight, the son of Duke Godfrey III of Brabant and brother of Henry I, duke of Lorraine and Brabant. At the age of twelve he was made a canon of Liege, France, but resigned from that priestly honor at the age of twenty-one to become a knight of Count Baldwin V, an enemy of Brabant. Albert proposed going on a crusade but did not do so, instead resuming his clerical life. He became a canon again and then was named the bishop of Liege. His appointment did not please Count Baldwin, who had one of his own relatives in mind. He appealed to Emperor Henry VI, who deposed Albert and appointed Lothair to the see. In turn, Albert appealed to Rome, and Pope Celestine III declared his appointment valid. While in Rome, Albert was recommended to Reims, where he was ordained and made a cardinal by archbishop William of Reims. The baffle for political control of Liege continued, and in time took a deadly toll. On November 21 or 24, a group of knights from Emperor Henry's court approached Albert, who greeted them with his customary gentleness. As he turned to ask them their purpose, he was stabbed to death. Lothair was excommunicated and exiled for his role in the denial of Albert as the true bishop of Liege. Emperor Henry VI was forced to make public penance for the actions of his knights. Albert's body was taken to the cathedral of Reims, where it reposed until 1612. Then Archduke Albert of Austria had the remains transferred to the chapel of the new Carmelite convent he had founded in Brussels. In 1822, part of Albert's remains were given to the cathedral of Liege.
Learn to Pray the Rosary
Albert of Louvain (1166 – 24 November 1192) was a cardinal of the Catholic Church and the Prince-Bishop of Liège. He was canonized as a saint on 9 August 1613 and his feast falls on the date of his death.[1]
Biography
Albert de Louvain was born in 1166 as the second of two sons to Duke Godfrey III, Count of Leuven, and his first wife Margareta van Limburg. He was the brother of Henry I, Duke of Brabant.
Albert was educated at the cathedral school of Saint-Lambert in Liège. In 1187, when news of the fall of Jerusalem reached Liege, Albert resigned his offices, took the cross, and had himself knighted. The following year Cardinal Henry of Albano, restored his ecclesiastical status.[2]
In 1188, he became the Archdeacon of Liège and later received the subdiaconate in 1191. That same year he was elected Bishop of Liège and despite the fact that he had not reached the canonical age of 30, his appointment was widely approved. Gilbert of Mons, chancellor of Count Baldwin V of Hainaut, who attended the election, along with other princes and nobles, described the proceedings as a power struggle between Albert's brother Henry and Baldwin.[2]
His crosier.
Albert's appointment was opposed by Baldwin, who had a second group of canons elect his own relative, Albert de Rethel. Albert de Rethel was a maternal-uncle of Empress Constance who had planned to support him with the Emperor but had been captured by Sicilians earlier. As the election appeared to be in dispute, the Emperor supported Lothar of Hochstaden, provost of the church of St Cassius in Bonn and brother of Count Dietrich of Hochstaden.
Albert took the matter to Rome and appealed to Pope Celestine III. In May 1192, Pope Celestine III made Albert a cardinal, and ordained him in Rome as a deacon on 30 May 1192. He was then ordained to the priesthood on 19 September 1192 by Cardinal Guillaume de Champagne. He received episcopal consecration the next day and celebrated his first mass on 21 September in the Reims Cathedral.[3]
Albert met three German knights in 1192 who persuaded him to ride on horseback with them outside of Reims. Outside of the city they attacked Albert with their swords and struck him on the head which crushed his skull and caused him to fall, where they made sure they killed him prior to making an escape.[1][4] He was buried at the cathedral of Reims.[5]
Aftermath
The immediate reaction to the murder was an uprising of the princes of Lower Lorraine led by the dukes of Brabant and Limburg, brother and uncle respectively of the slain bishop. They formed a group that eventually came to include the archbishops of Cologne and Mainz and other princes, and laid waste the territory of Dietrich of Hochstaden. Faced with the hostility of the people of Leige, Bishop-elect Lothar fled to the imperial court. He was excommunicated by Pope Celestine. The assassins, including one Otto of Barenste, fled to the imperial court, where Henry seems to have taken no particular action against them. Historians are divided as to the part the Emperor may or may not have played in planning the murder of the Bishop Albert.
Canonization
The reputation of the holiness of Albert de Louvain soon spread after his death and was hailed as a martyr, thus, leading to the opening of his cause for canonization. Pope Paul V canonized him on 9 August 1613 and instituted his feast day as the date of his death.[1] His body reposed at Rheims until 1921, when it was moved to Brussels.
Sources
The Vita Alberti episcopi Leodiensis was probably written around 1194 or 1195 by an anonymous monk of Lobbes, from information supplied by Abbot Werrich, who knew Albert well. Although a panegyric for the murdered bishop, Raymond H. Schmandt considers it generally accurate. A different viewpoint is found in the Chronicon Hanoniense of Gislebert of Mons, written shortly after 1196
Blessed Clelia Merloni
Profile
The daughter of Gioacchino Merloni, a wealthy and influential industrialist, and Teresa Brandinelli; Clelia was baptized in the diocesan cathedral of Santa Croce in Forli, Italy when she was only a few hours old. Her mother died in 1864 when Clelia was only 3 years old; her maternal grandmother and her step-mother, Maria Giovanna Boeri who married Gioacchino in 1866, raised her to be a pious girl with a good education. Her father became so involved in succeeding in business that he became openly hostile to religion in general, joined the Freemasons, and became specifically anti–Catholic. He planned to have Clelia follow him into business, but she was drawn to religious life which led to family strife as he blamed the women in the family for turning Clelia against him. Clelia responded by praying for him and doing penance in reparation of her father‘s actions. He was reconciled to the faith before his death in 1885.
Freed from her family obligations, Clelia joined the Figlie di Santa Maria della Divina Provvidenza (Daughters of Holy Mary of the Divine Providence). In religious life, she felt a calling to start a congregation devoted to the Sacred Heart of Jesus, and eventually founded the Apostole del Sacro Cuore di Gesù (Apostles of the Sacred Heart of Jesus) in Viareggio, Italy on 30 May 1894. Internal disputes, including corruption and theft by Clelia's finance administrator, led to her leaving the order in 1896; the adminstrator was a priest, and Clelia refused to bring in civil authorities for fear of causing scandal and stirring up anti–Catholic sentiment. But on 10 June 1900, with the approval and support of Blessed Giovanni Battista Scalabrini, bishop of Piacenza, Italy, she returned to religious life, was accepted back into the Apostles, and helped set them up on their new work as missionaries to Brazil. Following the loss of support caused by the death of bishop Scalabrini in 1905, the internal strife in the Apostles erupted again, support of Clelia declined, and in 1911 she was replaced as Superior General by the Vatican. Clelia withdrew from public life, and in 1916 received dispensation to be released from her religious vows. However, late in life she requested to re-enter religious life, and on 7 March 1928 became a simple sister in the Apostles.
The Apostles, whose motto is "The Love of Christ Impels Us", continue their good work today with 1,200 sisters based in 195 houses in Italy, Switzerland, Brazil, Argentina, Chile, Uruguay, the United States, Mozambique, Benin, Albania, Taiwan and the Philippines, focusing primarily on education.
Born
10 March 1861 in Forli, Italy
Died
• 21 November 1930 in Rome, Italy of natural causes
• buried at Campo Verano cemetery in Rome
• following the destruction of the cemetery during World War II, Mother Clelia was re-interred in the chapel of the Motherhouse of the Apostles of the Sacred Heart of Jesus in Rome in 1945
Beatified
• 3 November 2018 by Pope Francis
• beatification recognition celebrated at the Basilica of Saint John Lateran in Rome, Italy, presided by Cardinal Giovanni Angelo Becciu
• the beatification miracle involved the cure of Brazilian physician Pedro Ângelo of Landry's paralysis or Guillian-Barré syndrome, in 1951; Ângelo had reached the point where he could barely swallow, and his condition was considered fatal; he was completely cured after a combination of prayer and drinking from a cup of water in which a relic of Merloni (a piece of fabric from her veil) had been placed
Our Lady of Quinche
Also known as
• La Pequeñita
• Virgen de Monte del Sol
• Virgin of the Rock
Profile
Devotion to the Blessed Virgin Mary in the image of a cedar statue in Quinche, Ecuador. About two foot tall, it was carved in 1586 by Don Diego de Robles, an artist who created many other images of Mary. He carved it on order from the Lumbici Indians, who were unable to pay for it at delivery. Diego traded the statue to the Oyacachi Indians in exchange for a large load of cedar for future projects.
Legend says that the vision of Our Lady appeared in a cave to some of the Oyacachi, promising to the protect their children; the image Diego brought for trade looked just like the lady in the vision. The Oyacachi asked Diego to stay and help them build a shrine for the statue; he declined and started home. His horse threw him as they crossed a bridge, and Diego was miraculously saved after he had prayed for Our Lady's intervention; he understood that this was a sign, went back to the Indians, and built an altar for the statue.
In 1604 the statue was moved to the local village of Quinche and a chapel was built for it. A new sanctuary was built in 1630 where the statue stayed until the church was destroyed in an earthquake in 1869. The church was re-built, and housed the image until moved to another new church in 1928; in 1985 the Vatican proclaimed the chapel to be a national sanctuary of Ecuador. Many miracles, especially healings, have been associated with the image, and there is a huge catalog of songs in several languages that have been written in devotion over the centuries.
Carved
1586 by Don Diego de Robles
Patronage
Ecuador
Presentation of the Blessed Virgin Mary
✞ அதி தூய கன்னி மரியாளை காணிக்கையாக அர்ப்பணித்தல் விழா ✞
(The Presentation of Our Lady)
திருவிழா நாள்: நவம்பர் 21
“அதிதூய கன்னி மரியாளைக் காணிக்கையாக அர்ப்பணித்தல் விழா” (The Presentation of the Blessed Virgin Mary) என மேற்கிலும் ~ “மிகவும் தூய இறையன்னை கோவிலுக்குள் நுழைந்தது” (The Entry of the Most Holy Theotokos into the Temple) என கிழக்கிலும் ~ அறியப்படுவது, நவம்பர் 21ம் நாள், கத்தோலிக்க திருச்சபை, மற்றும் கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபைகளில் கொண்டாடப்படும் கிறிஸ்தவ விழாவாகும்.
அன்னை மரியாளை ஆலயத்தில் ஒப்புக்கொடுத்ததாக புதிய ஏற்பாட்டில் எதுவும் சொல்லப்படவில்லையெனினும், திருமுறைப் பட்டியலைச் சேராத நூல்களில் இந்நிகழ்வு பற்றிய குறிப்புகள் உள்ளன.
குழந்தைப் பருவம் தொடர்பான யாக்கோபு நற்செய்தியில் (Gospel of James) இவ்வாறு வாசிக்கிறோம் :
"மரியாவின் பெற்றோராகிய “சுவக்கீன்” (Joachim), “அன்னா” (Anne) ஆகிய இருவரும் முதிர் வயதுவரை குழந்தைப்பேறு இல்லாமல் இருந்தனர். ஆயினும் அவர்கள் நம்பிக்கையோடு இறைவனிடம் மன்றாடி வந்தனர். வானதூதர் வழியாக மரியாளின் பிறப்பு இவர்களுக்கு அறிவிக்கப்பட்டது. மரியாளும் பிறந்தார். இதற்கு நன்றியாக, குழந்தை மரியாளை எருசலேம் ஆலயத்திற்கு அழைத்துச் சென்று அங்கு அவரை கடவுளுக்குக் காணிக்கையாக்கினார்கள். அதன்பிறகு மரியாள் தமது 12வது வயதுவரை ஆலயத்தில் இருந்தார்" என்று யாக்கோபு எழுதியுள்ளார்.
மரியாளின் பிறப்பு நற்செய்தியில் (Gospel of the Nativity of Mary), மரியாளின் மூன்றாம் வயதில் இந்த நிகழ்வு நடந்ததாக குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. மரியாள் ஆலயத்திலேயே கல்வி கற்றார், இறைவனின் அன்னையாகும் நிலைக்கு தன்னைத் தயாரித்தார் எனவும் இக்குறிப்புகளில் சொல்லப்பட்டுள்ளது.
“பைசாண்டைன்” (Byzantines) பேரரசர் “முதலாம் ஜஸ்டீனியன்” (Emperor Justinian I) சிதைவுற்றுக் கிடந்த எருசலேம் ஆலயத்திற்கு அருகில் ஓர் ஆலயம் எழுப்பி, அதை கி. பி. 543ம் ஆண்டில் அதிதூய கன்னி மரியாளுக்கு அர்ப்பணித்தார். அதுமுதல் இவ்விழா கொண்டாடப்பட்டு வருகிறது.
கி.பி. 614ம் ஆண்டில், “சசனியன் பேரரசின்” (Sasanian Empire) “பாரசீக பேரரசர்” (Persians) “இரண்டாம் கொஸ்ராவு” (Khosrau II), எருசலேமை முற்றுகையிட்டபோது இவ்வாலயம் இடிக்கப்பட்டாலும், மக்கள் இவ்விழாவைத் தொடர்ந்து கொண்டாடி வந்தார்கள். ஒன்பதாம் நூற்றாண்டு முதல் இத்தாலியின் தென் பகுதியில் இவ்விழா சிறப்பாகக் கொண்டாடப்பட்டது.
இந்த விழாவை கி.பி. 1568ம் ஆண்டில் திருப்பலி புத்தகத்திலிருந்து திருத்தந்தை “ஐந்தாம் பயஸ்” (Pope Pius V) நீக்கினாலும், கி.பி. 1585ம் ஆண்டில் திருத்தந்தை “ஐந்தாம் சிக்ஸ்டஸ்” (Pope Sixtus V) இதனை மீண்டும் ரோமத் திருவழிபாடு நாள்காட்டியில் சேர்த்தார்.
அதிதூய கன்னி மரியாளை காணிக்கையாக அர்ப்பணித்தல் விழா நவம்பர் 21 ஆகும்!
About the Feast
Commemorates the presentation of the Blessed Virgin as a child in the Temple where, according to tradition, she was educated.
The feast originated in the Orient probably about the 7th century and is found in the constitution of Manuel Comnenus (1166) as a recognized festival. It was introduced into the Western Church in the 14th century, abolished by Pope Pius V, but re-established by Pope Sixtus V in 1585. Its observance by the Society of the Sacred Heart of Jesus as the day of their origin led to the devotion of Mater Admirabilis.
Among the many masters who have represented this subject are: Alberti, Fra Bartolommeo, Biagio, Agostino, Carracci, Cima da Conegliano, Cossa, Holbein the Elder, Palma, Piombo, Tintoretto and Titian.
Blessed Maria Franciszka Siedliska
Also known as
• Frances Siedliska
• Franciszka Siedliska
• Mother Mary of Jesus the Good Shepherd
Profile
Eldest daughter of Adolf Adam Siedliski and Cecilia Marianna Morawska, wealthy and aristocratic landowners in the part of Poland which was occupied by Russia. In her late teens, Franciszka felt the call to religious life, which was against her family wishes as they were very indifferent Catholics; her father said he would rather see her dead then lost to the cloister. Founded the Sisters of the Holy Family of Nazareth on 1 May 1884, taking the name Sister Mary of Jesus the Good Shepherd.
Born
12 November 1842 in Roszkowa Wola Castle, Rzeczyca, Poland
Died
21 November 1902 in Rome, Italy of natural causes
Beatified
23 April 1989 by Pope John Paul II
Saint Maurus of Cesena
Also known as
Maur, Mauro
Profile
Nephew of Pope John IX. Priest. Benedictine monk at Classe monastery, Ravenna, Italy. Abbot of Classe in 926. Bishop of Cesena, Italy in 934; he served for about 12 years.
Born
Rome, Italy
Died
• 21 November 946 in Cesena, Flaminia, Italy of natural causes
• buried in a marble tomb on Monte Spaziano, Italy next to a small cell where he would retreat for prayer and solitude
• his grave was lost for many years but accidentally re-discovered in the 11th century
• relics enshrined in the nearby Benedictine church
• relics re-discovered in 1470 and moved to the cathedral of Saint John the Baptist
• some relics enshrined in Ravenna, Italy
Blessed Nicholas Giustiniani
Profile
Born to the Venetian nobility. Benedictine monk at the monastery of San Niccolò del Lido in Venice, Italy in 1153. After all his brothers were killed in combat outside Constantinople in 1172, Nicholas received dispensation from Pope Alexander III to return to secular life. He married Anne Michieli, the daughter of a Venetian doge, and was father of nine. In 1179 Anne agreed to let him return to his calling to religious life, and he spent his remaining years at San Niccolò del Lido; a few years later, Anne became a nun at the convent of Saint Blaise near Venice.
Born
early 12th century Venice, Italy
Died
c.1180 of natural causes
Beatified
no formal beatification, but the subject of local veneration
Pope Saint Gelasius I
✠ புனிதர் முதலாம் கெலாசியஸ் ✠
(St. Gelasius I)
49ம் திருத்தந்தை:
(49th Pope)
பிறப்பு: கி.பி. 5ம் நூற்றாண்டு
ரோம ஆப்ரிக்கா அல்லது ரோம்
(Roman Africa or Rome)
இறப்பு: நவம்பர் 19, 496
ரோம், இத்தாலி அரசு
(Rome, Ostrogothic Kingdom)
நினைவுத் திருநாள்: நவம்பர் 21
ஆப்ரிக்கா நாட்டு கருப்பினத்தைச் சார்ந்த புனிதர் முதலாம் கெலாசியுஸ், கி.பி. 492ம் ஆண்டு, மார்ச் மாதம், 1ம் தேதி முதல், தமது மரணம் (19 நவம்பர் 496) வரை திருத்தந்தையாக ஆட்சி புரிந்தவராவார். 49ம் திருத்தந்தையான இவர், “பெர்பர்” இனத்திலிருந்து (Berber Origin) வந்த ரோம் நகரின் மூன்றாவது மற்றும் கடைசி ஆயரும் ஆவார். எழுத்தாளருமான இவரது படைப்பாற்றல் இவரை பண்டைய மற்றும் ஆரம்ப மத்திய காலத்தின் இடையே கூரான முனையாக வைத்திருந்தது என்பர். இவருக்கு முந்தைய திருத்தந்தை “மூன்றாம் ஃபெலிக்ஸ்” (Pope Felix III) இவரை பணியில் அமர்த்தினார். திருத்தந்தையர் ஆவணங்களை தயாரித்தல் மற்றும் பாதுகாத்தல் இவரது பணியாகும்.
இவர் மிக சிறு வயதில் குருவானார் என்று கூறப்படுகின்றது. 483ம் ஆண்டிலிருந்து திருத்தந்தை மூன்றாம் ஃபெலிக்ஸுக்கு ஆலோசகராக பணியாற்றியுள்ளார். இவர் மிக சிறந்த விதத்தில் திருத்தந்தைக்கும் அரசியல் தலைவர்களுக்கும் வழிகாட்டியுள்ளார். திறமையான, அர்த்தமுள்ள முடிவுகள் எடுப்பதில் இவர் வல்லவராக திகழ்ந்தார். இறையியலாளர்கள் பலர் இவரின் ஆலோசனையை நாடி வந்தனர். திருத்தந்தை மூன்றாம் ஃபெலிக்ஸ், கி.பி. 492ம் ஆண்டு மார்ச் மாதம் 1 ம் நாளன்று இறந்துவிடவே, கெலாசியுஸ் திருத்தந்தையாக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார்.
இவர் தழைத்தோங்கி இருந்த அரசர்களின் ஆட்சியை முறியடித்து திருச்சபையில் கடவுளுக்கு மட்டுமே முக்கியத்துவம் கொடுத்தார். கிறிஸ்துவின் நற்செய்திக்கு முதலிடம் கொடுத்தார். ஏழை மக்களின் வாழ்வுக்கென்று பல மையங்களை ஏற்படுத்தினார். திருச்சபை சொத்துகளில் நான்கில் ஒரு பகுதியை ஏழைகளுக்குப் பகிர்ந்துக் கொடுத்தார்.
இவர், தாம் வாழ்ந்து வளர்ந்த ஏழ்மையை என்றும் மறவாமல் இறுதிவரை வாழ்ந்தார். ஏழைகளுக்கென்று தன் ஆட்சியில் தனி இடம் ஒதுக்கினார். அம்மக்களின் ஈடேற்றத்திற்காக இரவும் பகலும் அயராது செபித்தார். இயேசு வாழக் கூறிய அன்பான வாழ்வை வாழ்ந்து மற்றவர்களுக்கு முன்னோடியாக திகழ்ந்தார். இவர் திருச்சபையில் பல சீர்த்திருத்தங்களைக் கொண்டு வந்தார். இவர் திருப்பலி பூசை புத்தகத்தை முதன்முதலில் அறிமுகப்படுத்திய பெருமைக்குரியவர் ஆவார். இவர் இறந்தபிறகு இவரது உடல் எங்கு அடக்கம் செய்யப்பட்டது என்பதை கண்டறிய இயலவில்லை.
Profile
Son of an African immigrant named Valerius. Priest. Pope. Known for his learning, charity, and sense of justice. Opposed the Acacian and Manichaean heresies. Came into conflict with the Patriarch of Constantinople over supremacy in Alexandria, Egypt and Antioch. Suppressed many of the Roman pagan festivals, and ordered the reception of the Eucharist under both species, settling the argument of the proper form for Communion. Wrote for liturgical sacramentaries, and some of his work appears in the Leonine Sacramentary.
Born
at Rome, Italy
Papal Ascension
1 March 492 at Rome, Italy
Died
21 November 496 at Rome, Italy of natural causes
Saint Maurus of Porec
Also known as
Also known as
• Maurus of Istria
• Maurus of Parenzo
• Maur, Mauro, Marino
Profile
Monk for 18 years. Pilgrim to Rome, Italy. Bishop of Porec, Istria. Martyred in the persecutions of Diocletian.
Died
• beheading c.300 of Porec, Istria
• buried in the cemtery outside the city
• interred in the church of Saint Maur in Proec c.500
• some relics transferred to Rome, Italy in the 7th century by Pope John IV, and now enshrined in the basilica of Saint John Lateran
Saint Agapius of Caesarea
Also known as
Agapio
Profile
Arrested three times during the persecutions of Diocletian, but released each time. On his fourth arrest he was imprisoned for two years, then offered his freedom if he would renounce Christianity; he declined. Martyr.
Born
Caesarea, Palestine
Died
• c.306
• chained to a convicted murdered and mauled by animals in the public amphitheatre
• still refusing to deny his faith, he was mauled by a bear
• still refusing to deny his faith, he was weighted with stones and drowned
Blessed Reyes Us Hernández
Profile
Married layman of the diocese of Quiché, Guatemala. He was very active in his local parish, and was murdered by government troops for it. Martyr.
Born
1939 in Macalajau, Uspantán, Quiché, Guatemala
Died
21 November 1980 in Macalajau, Uspantán, Quiché, Guatemala
Beatified
• 23 April 2021 by Pope Francis
• beatification recognition celebrated in Santa Cruz del Quiché, Guatemala
Blessed Eoin O'Mulkern
Also known as
• John Kieran
• John Mulcheran
Additional Memorial
20 June as one of the Irish Martyrs
Profile
Premonstratensian priest. Martyr.
Born
Irish
Died
21 November 1580 in Dublin, Ireland
Beatified
27 September 1992 by Pope John Paul II in Rome, Italy
Blessed Gelasius O'Cullenan
Additional Memorial
20 June as one of the Irish Martyrs
Profile
Cistercian priest. Martyr.
Born
Irish
Died
21 November 1580 in Dublin, Ireland
Beatified
27 September 1992 by Pope John Paul II in Rome, Italy
Saint Hilary of Vulturno
Profile
Benedictine monk. Abbot of San Vincenco, Volturno, Italy for 34 years, resurrecting the monastery as a center for learning and missions.
Born
at Matera, southern Italy
Died
c.1045 of natural causes
Saint Amelberga of Susteren
Also known as
Amalburga, Amalia, Amalberga
Profile
Benedictine nun. Abbess of Susteren Abbey.
Born
early 9th century
Died
c.900
Saint Digain
Also known as
Dygain
Profile
Born to the 5th-century nobility, the son of Constantine, a lord in Cornwall, England. The village of Llangernyw, Wales is named after him.
Saint Rufus of Rome
Profile
A 1st-century Christian greeted by name by Saint Paul the Apostle in the Epistle to the Romans 16:13.
Died
c.90
Saint Heliodorus of Pamphylia
Profile
Martyred in the persecutions of Aurelian.
Died
c.270 at Pamphylia
Saint Maurus of Verona
Profile
Bishop of Verona, Italy. Late in life he retired to become a hermit.
Died
c.600
Saint Clement
Profile
Martyr.
Died
martyred in Rome, Italy, date unknown
Saint Demetrius of Ostia
Profile
Martyr.
Died
Ostia, Italy, date unknown
Saint Celsus
Profile
Martyr.
Died
martyred in Rome, Italy, date unknown
Saint Honorius of Ostia
Profile
Martyr.
Died
Ostia, Italy, date unknown
Martyrs of Asta
Profile
Three Christians martyred together for their faith during the persecutions of Diocletian. The only details about them to survive are their names - Eutychius, Honorius and Stephen.
Born
Spanish
Died
c.300 at Asta, Andalusia, Spain
