Bl. Paul Fimonaya
Feastday: September 16
Death: 1628
One of the Japanese martyrs, the son of Blessed Michael Fimonaya. Paul was a Dominican tertiary who was arrested for being a Christian and was beheaded at Nagasaki. He was beatified in 1867.
St. Rogellus
Feastday: September 16
Death: 852
Martyr with his disciple, Servus Dei. He was a monk in Spain who was put to death at Cordoba by the Moors for publicly attacking the Muslim faith. His young disciple suffered with him.
The Martyrs of Córdoba were forty-eight Christian martyrs who were executed under the rule of Muslim administration in the Iberian Peninsula. In this period of time the area was known as Al-Andalus. The hagiography describes in detail the executions of the martyrs for capital violations of Islamic law, including apostasy and blasphemy. The martyrdoms related by Eulogius (the only contemporary source) took place between 851 and 859 which according to the Maliki judges of Andalusia broke the treaty signed between Muslims and their Christian subjects.
Some of the martyrs were executed for blasphemy after they appeared before the Muslim authorities and insulted the prophet Muhammad while there was a minority case that some martyrs where accused by witnesses. The witnesses at points have exaggerated the scale of the statements made by the martyrs. This was however rare as the Maliki judges would ask for a testimony one example we have is the case of Perfectus who was accused of insulting the prophet Muhammad and was asked to testify when he testified he stated the prophet Muhammad had committed fornication and he thought of Islam as “a corrupt form of Christianity” he was then executed for this it has been stated he was aware of the punishment for such a thing. [1]
Māliki jurist al-Qayrawānī (d. 996) distinguished between two kinds of insult: an outright attack against Islam, made by ill intent and therefore punishable by death, and a simple declaration of one’s own religion. In this last case, the Christian could not be held accountable for this offense. If one insulted Islam beyond the needs of his religion, he or she would have to be executed. [2]
The lack of another source after Eulogius's own martyrdom has given way to the misimpression that there were fewer episodes later in the 9th century. There has also been skepticism on the account he himself was a “martyr” .[1]
While Perfectus could have been liable for breaking the first law, he could not be held guilty on account of his religion. The attempt to persuade him and to dismiss his offense constitutes part of the legal proceeding and reveals a keen knowledge of local trial custom
St. Cyprian, Bishop of Carthage
✠ புனிதர் சிப்ரியன் ✠
(St. Cyprian)
கார்த்தேஜ் ஆயர், மறைசாட்சி:
(Bishop of Carthage, Martyr)
ஏற்கும் சமயம்:
ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை
(Roman Catholic Church)
கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை
(Eastern Orthodox Church)
பிறப்பு: கி.பி. 210
கார்த்தேஜ் (Carthage)
தற்போதைய துனிஷியா (Present day Tunisia)
இறப்பு: செப்டம்பர் 14, 258
கார்த்தேஜ் (Carthage)
தற்போதைய துனிஷியா (Present day Tunisia)
நினைவுத் திருநாள்: செப்டம்பர் 16
பாதுகாவல்: காலரா நோயிலிருந்து
புனிதர் சிப்ரியன், “கார்த்தேஜ்” (Carthage) நகர ஆயரும் முக்கியமான ஒரு ஆதி கிறிஸ்தவ எழுத்தாளரும் ஆவார். இவரது லத்தீன் படைப்புகள் பல இன்னும் நடைமுறையில் உள்ளன. மூன்றாம் நூற்றாண்டின் ஆரம்பத்தில் வட ஆப்பிரிக்காவில் கிறிஸ்தவர் அல்லாத குடும்பத்தில் பிறந்த இவர், பண்டைய கல்விமுறையில் கற்றார். இவரது இயற்பெயர் “தாசியஸ்” (Thascius) ஆகும்.
இளம் வயதிலிருந்தே கிறிஸ்துவை பின்பற்ற வேண்டுமென்று ஆசை கொண்ட இவர், தமது முப்பத்தைந்தாம் வயதில், 245ம் ஆண்டில் திருமுழுக்கு பெற்று கிறிஸ்தவ மதத்திற்கு மனம் மாறினார். திருவருட்சாதனங்களை பெற்று, திருமறையைப் பற்றி நன்கு அறிந்தார். பின்னர், தான் பிறந்த ஊரிலே இருந்த குருமடத்தில் சேர்ந்து, பயிற்சி பெற்று முதலில் திருத்தொண்டராகவும், பின்னர் விரைவிலேயே குருவாகவும் திருநிலைப்படுத்தப்பட்டார். சிறந்த மறைபரப்புப் பணியாளராக பணியாற்றினார். தன் குடும்பத்திலிருந்து இவருக்கு ஏராளமான சொத்துக்களை வழங்கினர். அவற்றையெல்லாம் விற்று, வேறுபாடு பார்க்காமல் பணியாற்றினார்.
இவர், 249ம் ஆண்டு இவரின் சொந்த மறை மாவட்டத்திற்கே ஆயராக நியமிக்கப்பட்டார். பல்வேறு பிரச்சனைகள் நிறைந்திருந்த போதும், திறம்பட தம் பணியை ஆற்றினார். பல அரசர் இவருக்கு எதிராக செயல்பட்டனர். அவர்களிடமும் இறைநம்பிக்கையை வளர்த்து கிறிஸ்தவர்களாக மாற்றினார். இச்செயல்களை கண்ட பல கிறிஸ்தவரல்லாதவர்கள் சிப்ரியானின் செயல்களை எதிர்த்தனர்.
கிறிஸ்தவர்களை பலவிதங்களில் வதைத்துக் கொன்றனர். சில மக்கள் கிறிஸ்தவ மதத்திலிருந்து பிரிந்து புறவின சபைகளில் சேர்ந்தனர். அவர்களின் பயத்தைப் பார்த்து, சிப்ரியான் கிறிஸ்தவர்களாக வாழ தைரியமூட்டி கிறிஸ்துவை பற்றிக்கொள்ள இன்னும் சிறப்பாக குரல் கொடுத்து பணியாற்றினார். கி.பி. 250ம் ஆண்டின் தொடக்கத்திலேயே “டிராஜன் டேசியஸ்” (Trajan Decius) என்ற ரோம பேரரசனின் கிறிஸ்தவ துன்புறுத்தல்கள் தொடங்கின. அதனை அறிந்த சிப்ரியான் அங்கிருந்து வேறு இடத்திற்கு தப்பித்து சென்றார்.
அப்போது அம்மறைமாநிலத்தில் ஆயர் இல்லாமல் போனது. இதனை அறிந்த “நோவெற்றஸ்” (Nowetras) என்பவன் இவ்வாய்ப்பை பயன்படுத்தி கிறிஸ்துவை மறுதலித்தவர்களை, தன்னுடன் சேர்த்துக்கொண்டு, திருச்சபையில் இருந்துக்கொண்டே, திருச்சபைக்கு எதிராக செயல்பட்டான். ரோம் நகர் சென்று, அங்கும் தவறான வதந்திகளை பரப்பினான். இதையறிந்த சிப்ரியான் மனம் கலங்கினார். மீண்டும் கார்த்தேஜ் வந்தடைந்தார். அப்போது சில கூட்டங்களை கூட்டி திருச்சபையில் சில நிலையான தீர்மானங்களை கொண்டுவந்தார்.
256ம் ஆண்டின் இறுதியில் பேரரசர் “முதலாம் வலேரியனால்” (Emperor Valerian I) கிறிஸ்தவர்களுக்கெதிரான துன்புறுத்தல்களும் சித்திரவதைகளும் தொடங்கின. இதன் காரணமாக, திருத்தந்தையர் “முதலாம் ஸ்டீபனும்” (Pope Stephen I), அவரைத் தொடர்ந்து வந்த திருத்தந்தை “இரண்டாம் சிக்ஸ்டஸும்” (Pope Sixtus II) மறை சாட்சியாக மரித்தனர்.
ஆப்பிரிக்காவில், சிப்ரியான் கிறிஸ்தவ துன்புறுத்தல்களை தீரமுடன் எதிர்கொண்டார். இதனால் “அஸ்பசியஸ் பட்டேர்னஸ்” (Aspasius Paternus) என்ற ஆளுநர் ஒருவரால் நாடு கடத்தப்பட்டார். அப்போதும் இவர் கிறிஸ்தவ மக்களுக்காக பரிந்து பேசினார். அதனால் மீண்டும் நாடு கடத்தப்பட்டு, கடுமையான தண்டனையை அனுபவித்தார். பல துன்பங்களை அனுபவித்தார் ஆயர். அப்போதும் கூட ஆப்ரிக்கா மண்ணில் வாழும் கிறிஸ்தவர்களுக்காக பரிந்து பேசிக் கொண்டே இருந்தார்.
கி.பி. 258ம் ஆண்டு, செப்டம்பர் மாதம், 13ம் நாள், புதிய ஆளுநரான “கலேரியஸ் மேக்சிமஸ்” (Galerius Maximus) என்பவனுடைய உத்தரவின்படி கைது செய்யப்பட்டு சிறையில் அடைக்கப்பட்ட சிப்ரியானுக்கு மரண தண்டனை அறிவிக்கப்பட்டது. நகரின் மத்தியில் கொண்டு நிறுத்தப்பட்ட இவர், தமது ஆடைகளை தாமாகவே களைந்து கொண்டார். முழங்காலிட்டு நிறுத்தப்பட்ட இவர், "இறைவனுக்கு நன்றி உரித்தாகட்டும்" என முழங்கினார். தனது இறுதி மூச்சுவரை கிறிஸ்துவின் பெயரை உச்சரித்த வண்ணமாய் இருந்த சிப்ரியன், கூரிய வாளால் தலை வெட்டப்பட்டு இறந்தார்.
Feastday: September 16
Death: 258
Image of St. Cyprian, Bishop of CarthageMy given name is Thasius Cyprianus. I was born in Africa about 200 A.D., the son of a rich pagan senator. I was the Bishop of Carthage.
All my life and work occurred there. Known as the Priest Martyr. I matriculated quickly in an excellent secular education, attending the school of Carthage. I became an orator, rhetoric, and philosophy instructor. I appeared often at court defending townsfolk.
I taught rhetoric oratory before I converted to the Christian one holy Catholic and Apostolic faith. I assiduously studied Scripture, and my mentor Tertullian's writings. I spent my parents' wealth, as well as the proceeds from banquets work. I continually questioned what truth was.
Christianity gained my curiosity. I studied the writings of the African, Tertullian, and the Presbyter, (born around 160 A.D.).
Later, I wrote my habits made it appear impossible for me to reach the revival promised by Yeshua, Jesus, and my Savior. Cecilius the Presbyter, (my spiritual mentor), freed me from confusion. At age 46, I became a Christian catechumen.
Prior to my baptism, I gave my property to the poor. I moved to Cecilius' house. Thus graced by God, I wrote my friend Donatus, "When the surge of regeneration cleansed my former life impurity, a light steady and bright, shone from Heaven in my heart. "
I was born again, invigorated by the Holy Spirit. God revealed to me mysteries. He made darkness, light. I learned that my former living in the flesh for sin belonged to the earthly. Now I began divine living by the Holy Spirit. In God and from God is all our strength. From Him is our might. Through Him, we who live on earth receive the hint of a condition of future bliss.
The year following my baptism, I was ordained a priest. When Bishop Donatus of Carthage died, the faithful unanimously chose me as bishop in about the year 248 A.D. I said, "Unconditionally, yes," complying with my mentor's request. I was ordained bishop of Carthage. Around the year in 248 A.D., church authorities elevated to the rank of bishop of Carthage. It was the time of the
reign of terror in the persecutions of Roman Emperor Decius.
The Church's welfare proved my first concern, along with the concomitant ridding of vices in the clergy and flock. Hopefully, my life caused the observing faithful a desire to imitate my God-given piety, humility, and wisdom with which God graced me.
I became known beyond my diocese. Bishops from other areas sought my counsel.
But persecution by the Emperor Decius, 249
A.D. to 251 A.D., revealed to me in a dream, forced me to hide. My life was necessary to my flock. I conducted my life to the strengthening faith and courage among my persecuted.
Prior to my leaving, I distributed the church treasury among all the clergy to help to the poor. I later sent additional funds. Through my letters (called epistles) to Presbyters, confessors and martyrs, I kept constant touch with Carthaginian Christians.
Some in my flock offered the Roman required sacrifices to the false Roman gods. Some congregants said they did, when they did not. I was called to mediate he controversy of allowing such apostates back into the Mystical Body of Christ.
Church hierarchy required they do penance before re-admittance to the Church. Because I refused to sacrifice to the false gods.
Weakened by torture, some faithful souls offered sacrifice to pagan gods. Later, these lapsed Christians appealed to confessors for a letter of reconciliation.
This intercession certificate accepted the lapsed back to the Church. I wrote Carthaginian Christians regarding this.
I said that those lapsed during a time of persecution might be re- admitted to the Church only after penance and with the local bishop's permission.
But I cautioned that Bishops must investigate the situation under which the lapse happened. Examination of the lapsed proved necessary to learn their sincere contrition. For some of the fallen wanted immediate Church re-admittance. This stirred community turmoil. I asked counsel and opinions of other diocese bishops. All approved my rules.
During my absence, I delegated authority to four priest examiners of persons preparing for ordination to the priesthood and the deaconate. But there was mischief.
Two influential persons resisted Felicissimus, and the Presbyter, Novatus. I excommunicated Felicissimus with his six accomplices.
My letter to the African Church of Carthage, cautioned all not to split themselves from Church unity. I told them to wait my return. I counseled them to obey the lawful commands of the administering bishop in my absence.
Most Carthaginian Christians remained faithful. A Local Council ended Felicissimus' defiance when I returned in 251 A.D.
That enclave judged the reception of the lapsed back into the Church after a church penance. It further upheld Felicissimus' excommunication.
A new schism (break in the Church unity) arose through the auspices of the Roman Presbyter, Novatian. Novatus, a former Felicissimus associate, and Carthaginian Presbyter, joined the movement.
Novatian taught that if Christians repented of their sin, the lapsed Christians during time of persecution could not be re-admitted. Both Novatian and Novatus convinced three Italian bishops during the tenure of the lawful Roman bishop Celerinus to place another bishop on the Roman cathedra.
I first wrote a series of circular letters to the African bishops condemning these wrongs. Later, I composed an entire tome, "On the Unity of the Church."
A plague erupted, just as the attenuation of discord in the Carthage church began. Hundreds died in Carthage. Folks abandoned the sick. The dead were left unburied. God graced me by my example and fortitude to personally tend the sick and bury not only Christian, but also pagan dead as well.
Drought and famine followed, and attacks by the barbarian Numidians. They enslaved many of residents.
We petitioned wealthy Carthaginians to develop support methods to feed the starving and to ransom captives. On top of that, Emperor Valerian (253 A.D. to 259 A.D.) ordered new Christian persecutions.
Paternus, the Carthaginian proconsul, ordered all the faithful to sacrifice to idols. I refused, remaining silent as to the names and residences
of the Presbyters/ (Elder)s of the Carthage Church.
I was sent to Corubisum. Deacon Pontus voluntarily followed me into exile. After arriving, I dreamed a quick martyr's end. I wrote letters and books. But my coming martyrdom at Carthage caused me to return.
However, the court freed me until the next year. During that time, Carthaginian Christians bade me farewell and asked me to bless them. In a later trial, I again refused to sacrifice to idols. The court sentenced me to beheading. "Thanks be to God!" I said. All the Christians present said in unified voice, "We want to die with him!"
At the execution, I blessed all present. I gave 25 gold coins to the executioner, then covered my eyes, then lowered my head. I was martyred 58 A.D.
Christians crying placed their shawls and veils by me to gather my blood. Nightfall, the faithful took by body and buried me in the private crypt of Procurator Macrovius Candidianus.
Five Hundred years later, Charlemagne, King Charles the Great officials transferred my relics to France, Hieromartyr.
This article is about the bishop of Carthage. For other Cyprians, see Cyprian (disambiguation).
Cyprian (/ˈsɪpriən/ SIP-ree-ən; Latin: Thaschus Caecilius Cyprianus; c. 210 – September 14, 258 AD[1]) was a bishop of Carthage and a notable early Christian writer of Berber descent, many of whose Latin works are extant. He is also recognised as a saint in the Catholic churches. He was born around the beginning of the 3rd century in North Africa, perhaps at Carthage,[3] where he received a classical education. Soon after converting to Christianity, he became a bishop in 249. A controversial figure during his lifetime, his strong pastoral skills, firm conduct during the Novatianist heresy and outbreak of the Plague of Cyprian (named after him due to his description of it), and eventual martyrdom at Carthage established his reputation and proved his sanctity in the eyes of the Church. His skillful Latin rhetoric led to his being considered the pre-eminent Latin writer of Western Christianity until Jerome and Augustine
Saint Andrew Kim Taegon
Also known as
• Andrew Kim
• Andreas Kim Tae-Gon
• Andeurea Gim Dae-Geon
Profile
Born to the Korean nobility; his parents were converts to Christianity, and his father was martyred. Andrew was baptized at age 15, then travelled 1,300 miles to the nearest seminary in Macao, China. While still in seminary, he travelled back to Korea to work in the missions, travelling with Saint Marie-Nicolas-Antoine Daveluy. Ordained in Shanghai on 17 August 1845 by Bishop Jean-Joseph-Jean-Baptiste Ferréol who was en route to Korea as its new Vicar Apostolic. Father Andrew became the first native Korean priest, and the first priest to die for the faith in Korea. Leader of the Martyrs of Korea.
Born
21 August 1821, Solmoi, Chungcheong-do, South Korea
Died
tortured and beheaded on 16 September 1846 at Saenamteo, Seoul, Korea
Canonized
6 May 1984 by Pope John Paul II
Patronage
Korean clergy
Saint Euphemia of Chalcedon
Profile
Born to a wealthy, aristocratic, and pious family; the daughter of Philophorm and Theodosia, Christians in a pagan world. Consecrated virgin who used her fortune to aid the poor. Ordered to sacrifice to a statue of Ares, she refused. She was imprisoned and tortured, but repeatedly was miraculously healed. When her example had strengthened her companions and converted all of the pagans who would listen, include Saint Sosthenes and Victor, she died. Martyr.
Born
c.290 at Chalcedon, Asia Minor
Died
• tortured, then thrown to wild beasts c.305 at Chalcedon, Asia Minor
• interred in Chalcedon, and a church built over her remains
• relics were brought to the Council of Chalcedon in 451; many miraculous healings occurred, orthodox Christianity was defended, and the Monophysite heresy suppressed
• relics translated to the Saint George Church in the Ecumenical Patriarchate, Constantinople c.620 when Chalcedon was attacked by the Persians
• relics thrown into the sea in the late 8th century by iconoclasts
• relics recovered by pious sailors and returned to Constantinople in 796
• Rovinj, Croatia, claims to have miraculously received at least part of her relics
Patronage
• Alba Adriatica, Italy
• Rovinj, Croatia
Pope Saint Cornelius
✠ புனிதர் கொர்னேலியஸ் ✠
(St. Cornelius)
21ம் திருத்தந்தை:
(21st Pope)
பிறப்பு: கி.பி. 180
ரோம் (Rome)
இறப்பு: ஜூன் 253
சிவிடவெச்சிய, ரோமப் பேரரசு
(Civitavecchia, Roman Empire)
நினைவுத் திருநாள்: செப்டம்பர் 16
திருத்தந்தை கொர்னேலியஸ் (Pope Cornelius), ரோம் ஆயராகவும், திருத்தந்தையாகவும், அவர் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட மார்ச்சு 6 (அல்லது) 13ம் நாளிலிருந்து, அவர் மரித்த ஜூன் 253 வரை ஆட்சி செய்தார். அவருக்கு முன் பதவியிலிருந்தவர் திருத்தந்தை “ஃபேபியன்” (Fabian) ஆவார். திருத்தந்தை கொர்னேலியஸ் கத்தோலிக்க திருச்சபையின் 21ஆம் திருத்தந்தை ஆவார்.
கிறிஸ்தவம் துன்புறுத்தப்படல் :
ரோமப் பேரரசனாக 249-251ம் ஆண்டு காலக்கட்டத்தில் ஆட்சி செய்த “டேசியஸ்” (Decius) என்பவர் கிறிஸ்தவர்களை அவ்வப்போது சில இடங்களில் கொடுமைப்படுத்தினார். ஆனால், 250ம் ஆண்டு, ஜனவரி மாதத்திலிருந்து கிறிஸ்தவத்தை மிகக் கடுமையாகத் துன்புறுத்தலானார்.
அரசு நியமித்த அதிகாரிகளின் முன்னிலையில் கிறிஸ்தவர்கள் ரோமத் தெய்வங்களுக்குப் பலி செலுத்தவேண்டும் என்றும், அவ்வாறு செய்ய மறுத்தால் சாவைச் சந்திக்க வேண்டியிருக்கும் என்றும் அவர் ஆணை பிறப்பித்தார்.
அரசனின் ஆணைக்குப் பணிந்து பலிசெலுத்த மறுத்த கிறிஸ்தவர் பலர் கொல்லப்பட்டு, மறைசாட்சிகளாக உயிர்துறந்தனர். அப்போது திருத்தந்தையாக இருந்த ஃபேபியன் என்பவரும் 250ம் ஆண்டு, ஜனவரி மாதம், 20ம் நாள் கொல்லப்பட்டார்.
அரசனுக்கு அஞ்சித் தங்கள் உயிரைக் காக்கும் வண்ணம் பல கிறிஸ்தவர்கள் பலி ஒப்புக்கொடுத்தனர்.
கிறிஸ்தவம் துன்புறுத்தப்பட்ட காலத்திற்குப்பின் எழுந்த பிரச்சினைகள்:
கிறிஸ்தவம் துன்புறுத்தப்பட்ட காலத்தில் தங்கள் உயிரைக் காக்கும் எண்ணத்துடன் அரச ஆணைக்குப் பணிந்து ரோம தெய்வங்களுக்குப் பலிசெலுத்தி, கிறிஸ்தவத்தை மறுதலித்த கிறிஸ்தவர்கள் தங்கள் தவற்றை உணர்ந்து மனம் மாறி மீண்டும் கிறிஸ்தவ சபையோடு இணைய விரும்பினர். அவர்களை மீண்டும் திருச்சபையில் ஏற்பது குறித்து இருவித கருத்துகள் எழலாயின.
1) கிறிஸ்தவத்தை மறுதலித்தவர்கள் மனம் திரும்பி மீண்டும் திருச்சபையில் சேர விரும்பினால் அவர்கள் மீண்டும் ஒருமுறை திருமுழுக்குப் பெற வேண்டும் என்று நோவாசியன் என்பவரும், அவருடைய குழுவும் கூறினார்கள்.
2) தங்கள் தவற்றிற்கு வருந்தி மீண்டும் சபையில் புக விரும்புவோருக்கு இரண்டாம் முறையாகத் திருமுழுக்குக் கொடுக்க வேண்டியதில்லை. அவர்கள் உண்மையாகவே மன வருத்தம் தெரிவித்தால் போதும் என்று திருத்தந்தை கொர்னேலியஸ் கூறினார். அவருக்கு ஆதரவாக புனித சிப்ரியன் என்னும் தலைசிறந்த இறையியல் அறிஞரும் கருத்துத் தெரிவித்தார்.
திருத்தந்தைத் தேர்தல் தடைபட்டது:
ரோம மன்னன் “டேசியஸ்” (Emperor Decius) கிறிஸ்தவத்தைக் கடுமையாகத் துன்புறுத்தினால் அது தானாகவே அழிந்துபோகும் என்று நினைத்திருக்க வேண்டும். அந்த எண்ணத்தில் அவர் திருத்தந்தை ஃபேபியனை (St Fabian) சிறையிலடைத்து கொன்றபின் (ஜனவரி 20, 250), அவருக்குப் பின் இன்னொரு திருத்தந்தை பதவி ஏற்காமல் தடைசெய்தார்.
ஆனால், அச்சமயத்தில் “கோத்” இனத்தவர்கள் (Goths) பால்கன் பகுதியில் தாக்குதல் நிகழ்த்தினார்கள். அவர்களை எதிர்த்துப் போரிடும் பொருட்டு டேசியஸ் தமது படைகளோடு புறப்பட்டார். அந்த இடைவெளியைப் பயன்படுத்திக்கொண்டு கிறிஸ்தவர்கள் புதிய திருத்தந்தையைத் தெரிந்தெடுத்தார்கள்.
பதினான்கு மாதகாலமாகத் திருத்தந்தையின் பணியிடம் வெறுமையாக இருந்தது. திருத்தந்தையாகத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட மிகத் தகுதிவாய்ந்தவராகக் கருதப்பட்ட “மோசே” (Moses) என்பவர் திருச்சபை துன்புறுத்தப்பட்ட காலத்தில் சிறையில் அடைக்கப்பட்டுக் கொல்லப்பட்டார்.
அவருடைய சாவைத் தொடர்ந்து, “நோவாஷியன்” (Novatian) தாம் திருத்தந்தையாகத் தேர்ந்தெடுக்கப்படலாம் என்று எதிர்பார்த்தார். ஆனால், கிறிஸ்தவர்கள் கொர்னேலியசைத் திருத்தந்தையாகத் தேர்ந்தெடுத்தனர். அவரும் தயக்கத்தோடு அப்பதவியை ஏற்றுக்கொண்டார்.
திருத்தந்தை கொர்னேலியசுக்கு எதிராக “நோவாஷியன்” (Novatian) என்னும் எதிர்-திருத்தந்தை:
கொர்னேலியஸ் திருத்தந்தையாகத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டதை அறிந்த நோவாஷியன் மிகுந்த சினம் கொண்டார். தாம் திருத்தந்தையாகத் தேர்ந்தெடுக்கப்படவில்லை என்ற குறை ஒருபுறம் இருக்க, கிறிஸ்தவத்தை மறுதலித்தவர்களை மறு திருமுழுக்குக் கொடுக்காமல் திருச்சபையில் மீண்டும் ஏற்றுக்கொள்ளலாம் என்று கூறிய ஒருவர் திருத்தந்தையாகத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டது முறையல்ல என்று அவர் எண்ணினார்.
எனவே, நோவாஷியன் "நானே திருத்தந்தை" என்று கூறி, தம்மைத் தாமே திருத்தந்தை நிலைக்கு உயர்த்திக்கொண்டர். இவ்வாறு நோவாஷியன் என்னும் ரோம குரு, திருத்தந்தை கொர்னேலியஸுக்கு எதிரான எதிர்-திருத்தந்தையாக மாறினார். திருச்சபையில் ஒரு பிளவு ஏற்பட்டது.
கொர்னேலியஸ் திருத்தந்தையாக மாறியதைத் தொடர்ந்து நோவாசியன் தம் நிலையை இன்னும் அதிகக் கடுமைப்படுத்தினார். கிறிஸ்தவர்கள் தம் மதத்தை மறுதலிப்பது போன்ற எந்தவொரு கொடிய பாவத்தைக் கட்டிக்கொண்டால் அவர்களுக்குப் பாவ மன்னிப்பே கிடையாது என்றும், கடவுளின் நீதி இருக்கையின் முன் இறுதித் தீர்ப்பின்போது மட்டுமே அவர்கள் கடவுளுக்கு ஏற்புடையவர்களாக மாற முடியும் என்றும் நோவாசியான் கூறலானார். இது "நோவாசியக் கொள்கை" (Novatianism) என்று பெயர்பெறலாயிற்று
கொர்னேலியஸ் படிப்பினைக்கு “சிப்ரியன்” (Cyprian) ஆதரவு:
திருச்சபை துன்புறுத்தப்பட்ட காலத்தில் ரோம தெய்வங்களுக்கு பலிசெலுத்திய கிறிஸ்தவர்களுக்கு மீண்டும் ஒருமுறை திருமுழுக்கு கொடுக்க வேண்டியதில்லை என்று திருத்தந்தை கொர்னேலியஸ் கூறிய கருத்துக்கு அவருடைய நண்பரும் தலைசிறந்த இறையியல் வல்லுநருமான புனித “சிப்ரியன்” (Cyprian) முழு ஆதரவு தெரிவித்தார். அவர் நோவாசியனைச் சபைநீக்கம் செய்தார்.
மேலும், அலெக்சாந்திரிய நகர் ஆயர் புனித “டையோனீசியஸ்” (Dionysius) மற்றும் பெரும்பான்மையான ஆப்பிரிக்க, ஆசிய ஆயர்கள் அப்போதனைக்கு ஆதரவு அளித்தார்கள். ரோமில் ஒருசில குருக்களும் பொதுநிலையினரும் கொர்னேயசுக்கு எதிர்ப்பு தெரிவித்ததால் நோவாசியனை ஆதரித்தார்கள்.
ரோம சங்கம் அளித்த தீர்ப்பு:
இதைத் தொடர்ந்து கொர்னேலியஸ் ரோமில் ஒரு சங்கத்தைக் கூட்டினார். அதில் 60 ஆயர்கள் கலந்துகொண்டனர். அவர்கள் கொர்னேலியசை முறைப்படியான திருத்தந்தை என்று உறுதிப்படுத்தியதோடு, எதிர்-திருத்தந்தையாகத் தம்மை அறிவித்துக்கொண்ட நோவாசியனையும் ஆதரவாளர்களையும் சபைநீக்கம் செய்தனர்.
திருச்சபை துன்புறுத்தப்பட்ட காலத்தில் தங்கள் உயிரைக் காப்பதற்காகக் கிறிஸ்தவத்தை மறுதலித்தவர்கள் பொருத்தமான விதத்தில் மனவருத்தம் தெரிவித்தபின் நற்கருணை விருந்தில் பங்கேற்க அனுமதிக்கப்படலாம்; அவர்களுக்கு மறு திருமுழுக்கு வழங்கவேண்டியதில்லை என்று சங்கம் தீர்ப்பளித்தது.
கொர்னேலியஸ் எழுதிய கடிதம்:
ரோமில் நடந்த சங்கத்தின் முடிவுகளை உள்ளடக்கிய ஒரு கடிதத்தை கொர்னேலியஸ் அந்தியோக்கியா நகர் ஆயராகவும் நோவாசியனின் ஆதரவாளருமாக இருந்த ஃபாபியுஸ் (Fabius) என்பவருக்கு அனுப்பினார். நோவாசியனுக்கு ஆதரவு தெரிவிப்பது சரியல்ல என்று அக்கடிதத்தில் கொர்னேலியஸ் எழுதினார்.
கொர்னேலியசின் இறப்பு:
மன்னன் டேசியுசுக்குப் பிறகு “கால்லுஸ்” (Trebonianus Gallus) மன்னர் ஆனார். அவரும் கிறிஸ்தவர்களைத் துன்புறுத்தத் தொடங்கினார். 252ம் ஆண்டு, ஜூன் மாதத்தில் மன்னனின் ஆணைப்படி திருத்தந்தை கொர்னேலியஸ் கைதுசெய்யப்பட்டு, ரோமின் துறைமுகப் பட்டினமாகிய “சென்ட்டும்செல்லே” (Centumcellae) என்னும் இடத்துக்கு நாடுகடத்தப்பட்டு, சிறையில் அடைக்கப்பட்டார்.
ஓராண்டு சிறைவாசத்துக்குப் பின் அவர் மறைச்சாட்சியாக உயிர்துறந்தார். சிறையில் இருக்கும்போது அவருக்கு ஆதராவாக புனித சிப்பிரியன் அவருக்கு உருக்கமானதொரு கடிதம் எழுதினார்.
கொர்னேலியசின் உடல் ரோமுக்குக் கொண்டுபோகப்பட்டு, கலிஸ்துஸ் கல்லறைத் தோட்டத்திலுள்ள நிலத்தடி கல்லறையில் (Catacomb) அடக்கம் செய்யப்பட்டது. அவருடைய கல்லறைமீது வைக்கப்பட்ட கல்வெட்டு இலத்தீன் மொழியில் உள்ளது. அதற்கு முன்னர் கிரேக்க மொழி பயன்படுத்தப்பட்டது.
ரோம் திருப்பலி நூலில் (Roman Missal) பெயர் சேர்ப்பு:
புனித கொர்னேலியஸின் பெயர் ரோம திருப்பலி நூலில் (Roman Missal) நற்கருணை மன்றாட்டில் சேர்க்கப்பட்டது. அதுபோலவே அவருடைய நண்பரும் ஆதரவாளருமான புனித சிப்ரியனின் (St. Cyprian) பெயரும் அதில் இடம்பெற்றது.
இந்த இரு புனிதர்களின் நினைவுத் திருநாளும் செப்டம்பர் 16ஆம் நாள் ஆகும்.
Profile
Bishop. Reluctant 21st pope, elected after a year-and-a-half period during which the persecutions were so bad that papal ascension was a quick death sentence.
Worked to maintain unity in a time of schism and apostasy. Fought Novatianism and called a synod of bishops to confirm him as rightful pontiff, as opposed to the anti-pope Novatian. Had the support of Saint Cyprian of Carthage and Saint Dionysius. He welcomed back those who had apostacized during the persecutions of Decius; the documents that settled this matter prove the final authority of the Pope. Exiled to Centemcellae in 252 by Roman authorities to punish Christians in general, who were said to have provoked the gods to send plague against Rome. Martyr.
A document from Cornelius shows the size of the Church in Rome in his papacy: 46 priests, 7 deacons, 7 subdeacons, approximately 50,000 Christians.
Papal Ascension
251
Died
• martyred in 253
• buried at the cemetery of Saint Callistus at Rome, Italy
Name Meaning
battle horn
Patronage
• against earache; earache sufferers
• epileptics; against epilepsy
• against fever
• against twitching
• cattle
• domestic animals
• Kornelimünster, Germany
Saint Ninian
Also known as
• Apostle of North Britain
• Apostle of the Picts
• Dinan, Ninias, Ninianus, Ninus, Nynia, Ninyas, Ringan, Ringen
Profile
Son of a chieftain of the Cumbrian Britons. His father was a convert to Christianity, and Ninian was raised a Christian. Studied in Rome, Italy for fifteen years under the direction of Pope Saint Damasus I. Priest. Bishop, consecrated by Pope Saint Siricus c.394. Friend of Saint Martin of Tours. Returned home to evanglize his region, working with the Britons and Picts, and helping lay a solid foundation for the Church in Scotland. With help from masons from Saint Martin's abbey, Ninian built his great monastery, the White House c.397, so called because the stone work was unusual in an era of wooden churches. It was probably the first Christian settlement in Scotland, became the centre of his work, is now known as Whithorn Abbey, and is one of the holiest places in that country. Miracle worker, known to have cured a neighboring chieftain of blindness. Saint Aelred wrote a biography of him, and Saint Bede mentions him in the history of early evangelization in the Isles. His tombs, and a nearby cave where he used to retreat for prayer and meditation, are still places of pilgrimage.
Born
c.360 at Cumbria, Britain
Died
• c.432 of natural causes
• interred at the church at Whithorn Abbey, Scotland
• relics lost during the Reformation
Patronage
• Antigonish, Nova Scotia, Canada, diocese of
• Galloway, Scotland, diocese of
Blessed Louis Allemand
Also known as
• Louis Alamanus
• Louis Alemanus
• Louis Almannus
• Louis Alamandus
Profile
Born to the French nobility. Canon lawyer. Bishop of Maguelonne, France in 1418. Advisor, courtier and diplomat in service to Pope Martin V. Archbishop of Arles, France in 1423. Created Cardinal-priest of Sante Cecilia in 1426. Important member of the Council of Basle in 1436, leading the party that maintained the supremacy of general councils over the pope, and working to forward the decree of the Immaculate Conception of Our Lady. While he was there he worked with victims of a plague outbreak.
In 1439, in a misguided attempt at Church reform, Allemand was primarily responsible for the election of Anti-Pope Felix V, which led to Pope Eugenius IV excommuniting them both. Allemand consecrated Felix as bishop, then crowned him as pope, and served as a papal diplomat. He was also primarily responsible for ending the schism by convincing Felix to abdicate. Pope Nicholas V was elected; he restored Allemand to all his honours and offices, and made him papal legate to Germany in 1449.
Vatican politics aside, Allemand was always know for his strong faith, personal piety, and as dedicated shepherd of his dioceses.
Born
c.1380 in Arbent castle, diocese of Belley, France
Died
16 September 1450
Beatified
1527 by Pope Clement VII (cultus confirmation)
Pope Blessed Victor III
Also known as
Daufar, Dauferius, Desiderius
Profile
Son of Prince Landolfo V of Benevento, Italy. He felt an early call to religious life, but as he was the only son, his family opposed his vocation. He fled an arranged marriage, was brought back by force, and escaped again; his family finally gave in. Monk at San Sophia monastery, Benevento, taking the name Desiderius. Monk at Monte Cassino at age 30. Abbot of Monte Cassino. Cardinal in 1059. Worked closely with Pope Saint Gregory VII. Chosen 158th pope in 1086; he was so reluctant to accept that his coronation didn't take place for nearly a year, and then he retreated to Monte Cassino. Countess Matilda of Tuscany convinced him to return to Rome, Italy, but because of the strength of force of anti-pope Clement III he soon fled again. In August 1087 he held a synod at Benevento which excommunicated Clement III, forbade lay investiture, and proclaimed a Crusade against the Saracens in Africa.
Born
1027 in Benevento, Italy as Dauterius
Papal Ascension
• elected 24 May 1086
• enthroned 9 May 1087
Died
• 16 September 1087 at the monastery of Monte Cassino, Italy of natural causes
• buried at Monte Cassino
Beatified
23 July 1887 by Pope Leo XIII
Saint Euphemia of Orense
Also known as
• Ephemia of Ourense
• Eufemia...
Profile
We have no information about the life, nor specifics about the death of this martyr. Tradition says that her relics were miraculously found by a Spanish shepherdess in the late 11th century. Devotion began immediately due to the miraculous healings caused by the intercession of Saint Euphemia. To fill in the gaps in ther story, beginning in the 16th century there were many “lives” written about her, and many of them confuse her with Saint Euphemia of Chalcedon, but no real information about the life of this Saint Euphemia has survived.
Died
• relics re-discovered in the late 11th century near the Spanish–Portuguese border
• relics enshrined under the altar in an small church dedicated to Saint Marina near where they had been found
• relics transferred to the cathedral in Orense, Spain by Bishop Pedro Seguin c.1163
• relics re-enshrined with those of Saint Facondo and Saint Primitivo on 23 June 1720 by Bishop Juan Munoz de la Cueva
Saint Edith of Wilton
வில்டன் நகர்ப் புனித இதித் (961-984)
(செப்டம்பர் 16)
இவர் இங்கிலாந்து நாட்டில் உள்ள கென்ட் என்ற நகரில் பிறந்தவர். இவரது தந்தை கென்ட்டை ஆண்டு வந்த எட்கர் என்பவராவார். இவரது தாய் வில்ப்ரைடா என்பவராவார்.
இவர் அரச குடும்பத்தில் பிறந்தாலும் பெரும்பாலும் வில்டன் நகரிலுள்ள ஒரு துறவு மடத்தில்தான் வாழ்ந்து வந்தார். அங்கேதான் இவர் தனது கல்வியையும் கற்றார்.
தாழ்ச்சிக்கும் பிறரன்புப் பணிகளுக்கும் மிகச் சிறந்த எடுத்துக்காட்டாக விளங்கிய இவர், தன்னை நாடி வந்தவர்களுக்குத் தாராளமாக உதவி செய்தார்.
இவருக்குத் தன் தந்தையின் இறப்புக்குப் பிறகு நாட்டை ஆளும் வாய்ப்பும்,
ஒரு சில துறவு மடங்களில் துறவு மடத்தின் தலைவியாகவும் இருக்கக்கூடிய வாய்ப்புகளும் வந்தன. அவற்றையெல்லாம் இவர் வேண்டாம் என்று மறுத்து விட்டு, மிக எளிய வாழ்க்கை வாழ்ந்து வந்தார்.
இவருக்கு 23 வயது நடக்கும் போது, தன் சாவை முன்கூட்டியே அறிந்து கொள்ளும் வாய்ப்பு கிடைத்தது. அதன்படி இவர் 984 ஆம் ஆண்டு, தனது 23 வது வயதில் இறையடி சேர்ந்தார்.
Also known as
Eadgyth, Eadgith, Editha, Ediva
Profile
Daughter of King Edgar the Peaceable and Saint Wilfrida. Raised in the abbey in Wilton, England, which she never left. Educated at the royal court, learning to read, write, illuminate manuscripts, sew and embroider. Benedictine nun from age 15. Offered the position of abbess at three houses, and her father's throne, but she refused them all. Built the Saint Denis Church at Wilton. Had a gift for communicating with wild animals. Saint Dunstan nursed her during her fatal illness, having received a vision of her passing.
Born
961 at Kensing, Kent, England
Died
• 15 September 984, a date foretold by Saint Dunstan of Canterbury, of natural causes
• a week later she appeared in a vision to her mother, claiming to have smacked the devil in the head
Saint Eugenia of Hohenburg
Also known as
• Eugenia of Alsace
• Eugenia of Altitona
• Eugenia of Altodunum
• Eugénie
Profile
Born to the nobility, the daughter of Duke Adalbert of Alsace (in modern France; sister of Saint Attale. Niece of Saint Ottilia of Alsace. Nun. Abbess of Hohenburg Abbey on Mount Sainte Odille, Ottrott, Alsace, France from 721 till her death in 735. Eugenia was known for following the example of Saint Ottilia, and for leading by her own example.
Died
• 735 at the Hohenburg Abbey, Mount Sainte Odille, Ottrott, Alsace, France of natural causes
• interred in the chapel of Saint John the Baptist near the tomb of Saint Odilla
• her tomb was destroyed by Swedish troops in 1622 during the Thirty Years War
• some relics, recovered by the sisters of the Abbey, were transferred to Oberehnheim, Alsace, France in 1622
• some relics later transferred to the parish church in Willgottheim, Alsace, France
Saint Ludmila
Also known as
Ludmilla
Profile
Daughter of a Slavic prince. Duchess of Bohemia, married to Boriwoi, first Christian Duke of Bohemia; the two were baptized by Saint Methodius in 871. They built the first Christian church in Bohemia, and tried to force Christianity on their subjects; they failed. Widow. Grandmother and tutor of Saint Wenceslaus of Bohemia. Gave a proper burial to Saint Ivan. Her daughter-in-law, Drahomira, jealous of the influence which Ludmilla wielded over her grandson, Wenceslaus, had her murdered.
Born
860 at Mielnik (in modern Poland)
Died
• strangled by hired assassins at Tetin, Czech Republic on 15 September 921 on orders of her daughter-in-law due to her influence over Saint Wenceslaus
• relics at Saint George's Church, Prague, Czech Republic
Patronage
• against in-law problems
• converts
• duchesses
• widows
• Bohemia
• Czech Republic
Saint Juan Macías
Also known as
• Juan de Massias
• Juan Massias
• John....
• Arcas Sánchez
Profile
Born to a pious and impoverished Spanish noble family. Orphaned young, he worked as a shepherd. Worked on a South American cattle ranch around Cartagena, Colombia. Dominican lay brother at Lima, Peru, received by the house on 23 January 1622. Worked as porter or doorkeeper for his friary for over 20 years. Noted for visions, for his care for the poor of Lima, and for his endless praying of the Rosary, offering all his prayers for the release of souls in Purgatory; traditions says that he freed over a million through his prayers. Friend of Saint Martin de Porres.
Born
2 March 1585 at Ribera del Fresno, Estramadura, Spain
Died
16 September 1645 in Lima, Peru of natural causes
Canonized
28 September 1975 by Pope Paul VI
Blessed Ignasi Casanovas Perramón
Also known as
Ignasi of Saint Raymond
Profile
Son of Raimondo Casanovas Brunet and Maria Perramón Oliveras; he was baptized at the age of one day. Joined the Piarists on 21 November 1909, making his solemn vows on 30 August 1914. Ordained a priest on 17 September 1916. Worked in the Spanish cities of Terrassa, Vilanueva, Olot and Barcelona. Martyred in the Spanish Civil War.
Born
21 June 1893 in Igualada, Barcelona, Spain
Died
• shot on 16 September 1936 in a grove of trees near his mother‘s house in Odena, Barcelona, Spain
• buried in the city cemetery of Odena
• re-interred in the family tomb in Odena on 21 May 1948
Beatified
1 October 1995 by Pope John Paul II
Saint Abundius the Priest
Profile
Priest in Rome, Italy. Arrested with Saint Abundantius for refusing to sacrifice to Hercules. Tortured at Mammertine prison, and condemned to death for their Christianity. On the way to execution the two passed Senator Marcian who was grieving over his son John who had just died. Abundius prayed over John, and the boy returned to life; Marcian and John converted to Christianity on the spot. Martyr.
Died
beheaded c.304 at Rome, Italy
Representation
man bringing a dead boy back to life while other people, including guards, look on
Saint Vitalis of Savigny
Profile
Vitalis gave up wealth and a position in the landed gentry to become a hermit, monk and then abbot of 140 Benedictine brother monks at the monastery in Savigny, Normandy, France. Friend of Saint Robert of Arbrisselle. Vitalis successfully worked to evangelize the area around the monastery.
Born
Tierceville, France
Died
• died suddenly of natural causes while about to impart a blessing to a chorister in 1119
• relics enshrined in the French cities of Le Mans, Avranches and Rennes
Saint John of Rome
Profile
Son of Saint Marcian the Senator. Died of unknown causes, but was brought back to life through the prayers of Saint Abundius. He immediately converted to Christianity, and was immediately condemned for his faith. Martyred with Saint Marcian the Senator, Saint Abundius, and Saint Abundantius.
Died
beheaded c.304 at Rome, Italy
Patronage
Civita Castellana, Viterbo, Italy
Saint Dulcissima of Sutri
Also known as
Dolcissima
Profile
Virgin martyr. Nothing else is known about her for sure, but her name has been entwined with the stories of many other martyrs.
Patronage
• Sutri, Italy, city of
• Sutri, Italy, diocese of
Saint Marcian the Senator
Also known as
Marcianus
Profile
Father of Saint John. Imperial Roman senator. When Saint Abundius brought Saint John back from the dead, Marcian converted to Christianity on the spot and just as quickly executed for it. Martyr.
Died
beheaded c.304 at Rome
Patronage
Civita Castellana, Viterbo, Italy
Blessed Dominic Shobyoye
Also known as
• Dominic Shibioge
• Dominicus....
Profile
Dominican lay tertiary. Sheltered missionaries during the persecutions in Japan. Martyr.
Born
Nagasaki, Japan
Died
beheaded on 16 September 1628 at Nagasaki, Japan
Beatified
7 May 1867 by Pope Pius IX
Blessed Michaël Himonoya
Profile
Married lay man. Father of Blessed Paul Himonoya. Convert. Member of the Lay Dominican tertiary. Ordered by authorities to renounce his faith; he refused. Martyr.
Born
Japanese
Died
beheaded on 16 September 1628 at Nagasaki, Japan
Beatified
7 May 1867 by Pope Pius IX
Saint Abundantius of Rome
Profile
Deacon in Rome, Italy. Arrested with Saint Abundius for refusing to sacrifice to Hercules. Tortured at Mammertine prison, and condemned to death for their Christianity during the persecutions of Diocletian. Martyred.
Died
beheaded c.304 at Rome, Italy
Blessed Paul Himonoya
Profile
Son of Blessed Michael Himonoya. Dominican tertiary. Ordered by authorities to renounce his faith; he refused. Martyr.
Born
Japanese
Died
beheaded in 1628 at Nagasaki, Japan
Beatified
7 May 1867 by Pope Pius IX
Saint Servus Dei
Also known as
Servodidio, Servusdeus, Serviodeo, Abdallh
Profile
Servant and spiritual student of Saint Rogellus of Cordoba, and murdered by Moors with him for opposing Islam. Martyr.
Died
852 at Cordoba, Spain
Saint Rogellus of Cordoba
Also known as
Rogatus
Profile
Monk in Spain. After preaching against Islam, he and his student, Saint Servus Dei, were murdered by Moors. Martyr.
Died
852 at Cordoba, Spain
Saint Sebastiana
Profile
Woman in 1st century Phrygia, Asia Minor. Convert, brought to Christianity by Saint Paul the Apostle. Imprisoned, tortured and martyred in the persecutions of Domitian.
Died
beheaded in 1st century Heraclea, Thrace
Blessed Martin of Huerta
Profile
Monk at the monastery of Huerta, Castile, Spain. Bishop of Sigüenza, Spain for several years before finally retiring back to his monastery.
Died
1213 of natural causes
Saint Geminianus of Rome
Profile
A convert, she was imprisoned and tortured during the persecutions of Diocletian while still a neophyte. Baptized in prison. Martyr.
Died
c.300 in Rome, Italy
Saint Cunibert of Maroilles
Profile
Monk. Spiritual student of Saint Humbert of Pelagius at Maroilles Abbey near Cambrai, France. Abbot of Maroilles.
Died
c.680
Saint Lucy of Rome
Profile
Married. Widow. Tortured and martyred at age 75 in the persecutions of Diocletian.
Died
c.300 in Rome, Italy
Saint Stephen of Perugia
Profile
Abbot of Saint Peter's Abbey in Perugia, Italy.
Died
1026
Saint Curcodomus
Profile
Benedictine abbot at Maroilles, diocese of Cambrai, France.
Died
680 of natural causes
Martyrs of the Via Nomentana
Profile
Four Christian men martyred together, date unknown - Alexander, Felix, Papias and Victor.
Died
on the Via Nomentana outside Rome, Italy
Martyred in the Spanish Civil War
Thousands of people were murdered in the anti-Catholic persecutions of the Spanish Civil War from 1934 to 1939. I have pages on each of them, but in most cases I have only found very minimal information. They are available on the CatholicSaints.Info site through these links:
• Blessed Antonio Martínez García
• Blessed Ignasi Casanovas Perramón
• Blessed Manuel Ferrer Jordá
• Blessed Pablo Martínez Robles
• Blessed Salvador Ferrer Cardet
