இன்றைய புனிதர்கள் பெப்ரவரி 24

 St. John Theristus

Born 1049

Palermo, Emirate of Sicily

Died 1129

Calabria, County of Sicily

Venerated in Roman Catholic Church

Eastern Orthodox Church

Feast 23 February, Eastern Orthodox, Roman Catholic

24 February, in Stilo and Bivong

Benedictine monk, called Theristus or "Harvester." He was of Calabrian lineage, born in Sicily. His mother was a slave of the Saracens. John escaped at a young age and became a monk.

History of San Giovanni Therestis (John Theristus) in Italian

John Theristus (Italian: Giovanni Theristis; 1049–1129) was an Italian Byzantine monk, called Theristus or “Harvester”.[1] Despite dying almost a century after the Great Schism of 1054, he is notably a saint in both the Catholic and Orthodox Church. The life of this monk is handed down by legends and popular beliefs.

Life

John's father, Arconte di Cursano, a Byzantine farmer near Botterio Signore in the territory of Stylus,[2] was killed in a Saracen raid on the coasts of Calabria. His Calabrian mother captured Saracens and brought to Palermo, where she gave birth. He grew up in the Christian faith in a Muslim environment. At the age of 14, he was encouraged by his mother to flee to his native country. He crossed the Strait of Messina in a boat without oars or sail, and reached Monasterace. The inhabitants, seeing him dressed as a Moor, took him to the Bishop, who interrogated him. The boy answered that he was seeking baptism, but the bishop subjected him to harsh trials before giving him his name.

Once he grew up, he felt more and more attracted to the life of the monks who lived in the caves around Stylus, fascinated by the example of two Basilian ascetics, Ambrose and Nicholas. After much insistence, despite his young age, he was admitted into the community.[3] He distinguished himself by virtue, so much so that he was later elected abbot. He found in Cursano a treasure that belonged to his family, and following the rule of Saint Basil he distributed it to the poor.

Once in June, at harvest time, he went to visit at Monasterace a knight who had provided food for the monastery. He took with him a flask of wine and some bread. When he arrived at two fields, called Marone and Maturavolo, he offered the farmers the bread and wine. A furious storm rose up, risking destruction of the harvest, but through John's prayer the storm held off until the wheat be harvested and gathered in sheaves. Thus he helped to miraculously harvest a large crop ahead of destructive weather, saving the locals from starvation.[4] This and other episodes testifying to the help given to the farmers, earned him the nickname of Therìstis, that is "reaper". The owner of the fields, struck by the incident, donated them to the monastery.

Veneration

View of the restored side of the monastery.

According to tradition, King Roger, suffering from an incurable wound on his face, was healed upon contact with John's tunic and many others were healed: crippled, blind, deaf, and demonic. Roger II then founded the monastery of St. John in Nemore (del Bosco), named after John Theristus.

The memory of John Theristus is found in all Greek menologies and synaxarions. It also entered the Roman Martyrology on 23 February.

In 1660 Pope Alexander VIII had his body transferred to Stylus to avoid the raids of brigands and earthquakes. On 12 March 1662, together with the relics of Saints Ambrose and Nicholas, the remains were placed in a church built by the Minims Fathers and later purchased by the Basilians who dedicated it to San Giovanni Teristi. In 1791 it passed to the Redemptorists, who embellished the church and convent with marble works. In the left aisle, under the altar, are venerated the relics of Teristi and his fellow monks. The convent is accessed through a marble portal worked in marble. In the centre of the cloister stands an ancient well in pink granite with four columns, covered by a canopy surmount

Saint Montanus of Carthage 

Memorial  23 May  24 February on some calendars

Profile

Disciple of Saint Cyprian of Carthage. When revolt erupted in Carthage in 259, during a period of persecution by Valerian, the procurator Solon blamed it on the Christians, and began suppressing them. Arrested, tortured, and martyred with Saint Julian of Carthage, Saint Lucius of Carthage, Saint Victorius of Carthage, Saint Flavian of Carthage, and five companions whose names have not come down to us.

Born

African

Died

beheaded in 259 at Carthage

Blessed Tommaso Maria Fusco

அருளா ளர் தாமஸ் மரிய ஃபஸ்கோ 

குரு, நிறுவனர்:

பிறப்பு: டிசம்பர் 1, 1831

பகனி, சலேர்மோ, இரண்டு சிசிலிக்களின் அரசு

இறப்பு: ஃபெப்ரவரி 24, 1891 (வயது 59)

பகனி, சலேர்மோ, இத்தாலி அரசு

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

முக்திபேறு பட்டம்: அக்டோபர் 7, 2001

திருத்தந்தை இரண்டாம் ஜான் பவுல்

நினைவுத் திருநாள்: ஃபெப்ரவரி 24

பாதுகாவல்:

மிக மதிப்புமிக்க திருஇரத்தத்தின் கருணையின் மகள்கள் சபை

(Daughters of Charity of the Most Precious Blood)

அருளாளர் தாமஸ் மரிய ஃபஸ்கோ, ஒரு இத்தாலிய ரோமன் கத்தோலிக்க குருவும், “மிக மதிப்புமிக்க திருஇரத்தத்தின் கருணையின் மகள்கள்” (Daughters of Charity of the Most Precious Blood) எனும் சபையின் நிறுவனருமாவார்.

கி.பி. 1831ம் ஆண்டு, டிசம்பர் மாதம், முதல் நாள், அன்றைய இரண்டு சிசிலிக்களின் அரசின் சலேர்மோ’வின் (Salerno) பகனி (Pagani) நகரில் பிறந்த தாமஸின் தந்தையார் பெயர், “அந்தோனியோ ஃபஸ்கோ” (Antonio Fusco) ஆகும். தாயாரின் பெயர், ஸ்டெல்லா ஜியோர்டேனோ” (Stella Giordano) ஆகும். இவர், தமது பெற்றோருக்குப் பிறந்த எட்டு குழந்தைகளில் ஏழாவது குழந்தை ஆவார். இவருக்கு ஆறு வயதாகையில் இவரது தாயார் மரித்துப் போனார். பத்து வயதாகையில் இவரது தந்தையும் மரித்துப் போனார். இதன்காரனத்தால் இவரது தாய்மாமனான “ஜியுசெப்” (Giuseppe) இவரையும் இவரது சகோதரர்களையும் தத்தெடுத்தார்.

கி.பி. 1847ம் ஆண்டு, தென் இத்தாலியின் “கம்பானியா” (Campania) பிராந்தியத்திலுள்ள “நோசேரா” (Nocera) நகரில் தமது குருத்துவக் கல்வியை தொடங்கினார். அதே வருடம், அவரது தாய்மாமனும் மரித்துப் போனார். கி.பி. 1855ம் ஆண்டு, டிசம்பர் மாதம், 22ம் நாளன்று, தமது இருபத்துநான்கு வயதில் குருத்துவ அருட்பொழிவு பெற்றார்.

தமது சொந்த ஊரிலேயே பங்குத் தந்தையாக சேவையாற்றிய தாமஸ், அங்கேயே ஒரு பள்ளியையும் திறந்தார். கி.பி. 1857ம் ஆண்டு, “நோசேரா” (Nocera) நகரின் “மிஷனரிகளின் சபை” (Congregation of the Missionaries) உறுப்பினரானார். தென்திசை ஊர்களில் பிரசங்கிப்பதற்காக பயணிக்கத் தொடங்கினார். இவர், மிஷனரிகளின் சபையை ஆதரிப்பதற்காக, கத்தோலிக்க அப்போஸ்தலப் பணிகளுக்கான ஒரு குருக்களின் (Priestly Society of the Catholic Apostolate) சமுதாயத்தையும் நிறுவினார். கி.பி. 1874ம் ஆண்டு, இதற்கான ஒப்புதலும் திருத்தந்தை “ஒன்பதாம் பயசிடமிருந்து” (Pope Pius IX) பெறப்பட்டது.

அதன்பின்னர், கி.பி. 1873ம் ஆண்டு, ஜனவரி மாதம், 6ம் நாளன்று, “மிக மதிப்புமிக்க திருஇரத்தத்தின் கருணையின் மகள்கள்” (Daughters of Charity of the Most Precious Blood) எனும் சபையினை நிறுவிய இவர், கி.பி. 1874 – 1887 ஆண்டு காலத்தில், “பகனி” (Pagani) நகரின் பங்குத் தந்தையாக சேவை புரிந்தார். தார்மீக இறையியல் உள்ளடங்கிய பல்வேறு தலைப்புகளில் அவர் பல பிரசுரங்களை எழுதினார்.

தாமஸ் மரிய ஃபஸ்கோ, கி.பி. 1891ம் ஆண்டின் தொடக்கத்திலேயே மரித்தார்.

Also known as

Thomas Mary Fusco

Profile

Son of Dr Antonio Fusco, a pharmacist, and Stella Giordano, an Italian noble; seventh of eight children in a pious family. His mother died of cholera in 1837 when Tommaso was six, his father in 1841 when the boy was ten, and he was educated by his fraternal uncle Giuseppe, a priest and school teacher. Entered the seminary at Nocera, Italy in 1847, the same year his uncle Giuseppe died. Ordained on 22 December 1855.

Opened a school for boys in his own home, and organized prayer groups at night in his parish. Joined the Congregation of the Missionaries of Nocera in 1857, and became a travelling missionary in southern Italy. Chaplain and spiritual director at the Shrine of Our Lady of Carmel (Our Lady of the Hens) in Pagani, Italy in 1860. Opened a school of moral theology in his home in 1862, and trained priests in the ministry of Confession. Founded the Priestly Society of the Catholic Apostolate to support missions, a congregation that received the approval of Pope Blessed Pius IX in 1874. Founded the Daughters of Charity of the Most Precious Blood on 6 January 1873, a congregation devoted to the care of orphans. Parish priest at San Felice e Corpo di Cristo at Pagani from 1874 to 1887. Confessor to cloistered nuns at Pagani and Nocera. Wrote on a number of topics including moral theology; his works always expressed his devotion to the Precious Blood.

Late in life he was the victim of slander when a brother priest became jealous of Tommaso's good works and consequent notoriety. But Father Fusco prayed his way through the matter, continued his work, and was vindicated in the end.

Born

1 December 1831 at Pagani, Salerno, parish of San Felice e Corpo di Cristo, diocese of Nocera-Sarno, Italy

Died

24 February 1891 of a chronic liver disease

Beatified

• 7 October 2001 by Pope John Paul II

• the beatification miracles involved the healing of Mrs Maria Battaglia on 20 August 1964 in Sciacca, Agrigento, Sicily

Blessed Josef Mayr-Nusser

Also known as

• Pepi (nickname)

• Martyr of the First Commandment

Profile

Raised in a pious, rural Italian farm family; his brother Jakob became a priest. Devotee of Blessed Antoine-Frédéric Ozanam and Saint Vincent de Paul. To follow their example, he joined the Saint Vincent de Paul Society in 1932, and by 1937 was the president of the Bolzano, Italy division. In addition to directly caring for the poor, he became a vocal spokesman for them. A member of Catholic Action, in 1934 he became the head of the organization in the diocese of Trent, Italy. Student of the writing of Saint Thomas More and Saint Thomas Aquinas, concentrating on their correspondence as he thought that letters would reveal the real men themselves. He joined the covert anti–Nazi group Andreas Hofer Bund in 1939. Married to Hildegard Straub on 26 May 1942; their son Alberto was born in 1943.

Drafted into the German army in World War II, assigned to an SS unit in 1944, and sent to Prussia for training. On 4 October 1944 he announced that his faith prevented him from taking the oath of loyalty and obedience to Hitler, or of cooperating with the anti–Christian Nazi ideology. Imprisoned for his belief, Josef was sentenced in February 1945 to be executed in the Dachau concentration camp, he died while en route there. Martyr.

Born

27 December 1910 in Bolzano, Italy

Died

• morning of 24 February 1945 in Erlangen, Germany of dysentery on a train en route to the Dachau concentration camp to be executed by firing squad

• re-buried at the church of San Giuseppe in Bolzano, Italy in 1958

Beatified

• 18 March 2017 by Pope Francis

• beatification celebrated at the Cathedral of Santa Maria Assunta in Bolzano, Italy, presided by Cardinal Angelo Amato

Blessed Constantius of Fabriano

Also known as

• Constantius Bernocchi

• Constantius Servoli

• Constantius di Meo

• Costanzo, Costante

Profile

Known as a pious child; Constantius once convinced his parents to pray with him for the healing of his terminally ill sister - and she was immediately cured. He joined the Dominicans at age 15 at the convent of Santa Lucia. Spiritual student of Blessed Laurence of Ripafratta, Blessed Corradino of Brescia and Saint Antoninus of Florence. Reforming prior of friars in the Italian cities of Florence, Fabriano, Perugia and Ascoli Piceno. Noted preacher and peacemaker in local disturbances; worked with Blessed Peitro da Mogliano and Saint James of the March. Known for his deep prayer life, as a miracle worker. and for his gift of prophecy; he miraculously knew the instant of the death of Saint Antoninus. He was considered a saint in life by all who knew him.

Born

early 15th century Fabriano, Marches of Ancona, Italy

Died

• c.1481 at Ascoli Piceno, Italy of natural causes

• the local senate and council assembled at the news of his death, proclaimed it a "public calamity", and voted to pay for the funeral

• buried at the Dominican church of Saint Peter Martyr in Ascoli Piceno

• some relics swiped by a fellow Domincan and taken to Frabriano, Italy

Beatified

1821 by Pope Pius VII (cultus confirmed)

Blessed Florentina Nicol Goñi

Also known as

• Maria Ascension of the Heart of Jesus

• Mother Ascension del Corazon de Jesus

• Mother Ascensión Nicol Goñi

Profile

Youngest of four children. Educated in the Saint Rose of Lima Dominican boarding school at Huesca, Spain where she became a Dominican nun in 1885, taking the name Ascensión. Teacher in 1886. In 1913 the Spanish state took over the school expelled the sisters. Missionary to Peru, arriving with eight others on 30 December 1913, teaching girls and caring for the poor and sick. Co-founded the Dominican Missionaries of the Rosary on 5 October 1918, and served the rest of her life as its first superior. Today the congregation has 785 missionaries in 21 nations.

Born

14 March 1868 in Tafalla, Navarre, Spain as Florentina Nicol Goni

Died

24 February 1940 in Pamplona, Navarre, Spain of natural causes

Beatified

• 14 May 2005 by Pope Benedict XVI

• recognition celebrated by Cardinal Saraiva Martins in Saint Peter's Basilica, Vatican City

Patronage

Dominican Missionaries of the Rosary

Saint Ethelbert of Kent

புனிதர் ஏத்தல்பெர்ட் 

கென்ட் நாட்டின் அரசன்:

பிறப்பு: கி.பி. 6ம் நூற்றாண்டு

கென்ட், இங்கிலாந்து

இறப்பு: ஃபெப்ரவரி 24, 616

இங்கிலாந்து

நினைவுத் திருநாள்: ஃபெப்ரவரி 24

புனித ஏத்தல்பெர்ட், கிறிஸ்தவ மதத்திற்கு மாறிய முதல் ஆங்கிலேய அரசனாவார். ஆங்கிலேய அரசரான "எயோர்மென்ரிக்" (Eormenric) அவர்களுக்குப் பின்னர் அரசாளும் உரிமையை அவரது மகனான ஏத்தல்பெர்ட் பெற்றார். இவரது ஆட்சியின்போதுதான் "கென்ட்" (Kent) மாநிலத்தில் முதன்முதலாக பணப்பரிமாற்றம் நிகழத் தொடங்கியது. இது, "ஆங்கிலோ - சாக்ஸன்" (Anglo-Saxon) படையெடுப்பின் பின்னர் தொடங்கியது. கிறிஸ்தவ மதத்தை நிறுவுவதில் இவர் ஆற்றிய பெரும்பங்கின் காரணமாக, பின்னாளில் இவர் கிறிஸ்தவ புனிதராக மதிக்கப்படுகின்றார்.

"ஃப்ராங்க்ஸ்" (Franks) நாட்டு அரசன் "சாரிபெர்ட்'டின்" கிறிஸ்தவ மகளான "பெர்த்தா'வை" (Bertha) ஏத்தல்பெர்ட் திருமணம் செய்தார். பெர்த்தா'வின் செல்வாக்கினால் திருத்தந்தை முதலாம் கிரகொரி (Pope Gregory I) "அகுஸ்தினா'ரை" (Augustine) ரோம் நகரிலிருந்து மறை பரப்பாளராக அனுப்பினார்.

597ல் அகுஸ்தினார் சுமார் நாற்பது துறவியருடன் "கிழக்கு கென்ட்" பிராந்தியத்தில் வந்து இறங்கினார். அவர் வந்து சேர்ந்த சிறிது காலத்திலேயே ஏத்தல்பெர்ட் கிறிஸ்தவராக மதம் மாறினார். அவரது இராச்சியத்தில் எண்ணற்ற தேவாலயங்கள் கட்டப்பட்டன. பரவலாக கிறிஸ்தவ மத மாற்றம் நிகழ்ந்தது. "காண்டர்பரி" (Canterbury) மாநிலத்தில் நிலங்களுடன் தேவாலயம் கட்டி கொடுத்தார். அவர் ஆரம்பித்து வைத்த இப்பணி, இறுதியில் "ஆங்கிலிக்கன் சமூகம்" (Anglican Communion) உருவாக காரணியானது.

ஆதியில், பிரிட்டன் நாட்டவர் ரோமன் சட்டங்களின்படி (Roman rule) கிறிஸ்தவர்களாக மதம் மாற்றம் செய்யப்பட்டனர். "ஆங்கிலோ - சாக்ஸன்" (Anglo-Saxon) படையெடுப்பு, பிரிட்டன் திருச்சபையை ஐரோப்பிய திருச்சபையிடமிருந்து நூற்றாண்டுகளுக்கு பிரித்து வைத்தது. ரோம ஆட்சியாளர்கள், பிரிட்டனில் தமது பிரதிநிதிகளோ, அதிகாரமோ இல்லாத காரணத்தாலும், பிரிட்டன் திருச்சபையைப் பற்றி ஏதும் அறியாத காரணத்தாலும் பிரிட்டன் நாட்டின் பழக்க வழக்கங்களில் ஏற்பட்ட பிளவுகளை அறியமுடியாமல் போனது.

இருப்பினும், ஏத்தல்பெர்ட் ரோம திருச்சபைகளைப் பற்றி தமது "ஃபிராங்கிஷ்" மனைவியான (Frankish wife) "பெர்த்தா" (Bertha) மூலம் சிறிது அறிந்து வைத்திருந்ததாலும் "பெர்த்தா" மூலம் "லியுதர்ட்" (Liudhard) என்ற கத்தோலிக்க ஆயரை அழைத்துவந்து "புனித மார்ட்டின்" (St Martin's) தேவாலயத்தை கட்டினார்.

கி.பி. 616ம் ஆண்டு, ஃபெப்ரவரி மாதம் 24ம் நாளன்று, ஏத்தல்பெர்ட் மரணமடைந்தார். ரோம மறைசாட்சிகளின் (Edition 2004 of Roman Martyrology) கி.பி. 2004ம் ஆண்டு பதிப்பின்படி, ஏத்தல்பெர்ட் ஃபெப்ரவரி 24 அன்று பட்டியலிடப்பட்டுள்ளார்.

Also known as

Ædilberct, Æthelberht, Aedilberct, Aethelberht, Aibert, Albert, Edilbertus

Profile

Son of Eormenric; great-grandson of Hengist, Saxon conqueror of Britain. Raised as a pagan worshipper of Odin. King of Kent in 560. Defeated by Ceawlin of Wessex at the battle of Wimbledon in 568, ending his attempt to rule all of Britain. Married the Christian Bertha, daughter of Charibert, King of the Franks; they had three children, including Saint Ethelburgh of Kent. Convert to Christianity, baptized by Saint Augustine of Canterbury in 597; his example led to the baptism of 10,000 of his countrymen within a few months, and he supported Augustine in his missionary work with land, finances and influence. Issued the first written laws to the English people in 604.

Born

552

Died

• 24 February 616 at Canterbury, England of natural causes

• buried in the side chapel of Saint Martin in the abbey church of Saints Peter and Paul

• relics later translated to Canterbury

Blessed Marco de' Marconi

Profile

Born to a pious Christian family. Joined the Order of the Hermits of Saint Jerome in Migliarino, Italy at age 16. Known during his short life for the depth and intensity of his prayer life.

Born

1480 in Mantua, Italy

Died

• 24 February 1510 in Mantua, Italy of natural causes

• body later found incorrupt

• when his home monastery was destroyed in war in the mid-17th century, his relics were moved to a new monastery and church in Mantua

• the church and monastery were suppressed in the late 18th century, and the relics were briefly hidden

• relics enshrined in the cathedral in Mantua

Beatified

2 March 1906 by Pope Pius X (cultus confirmation)

Blessed Josefa Naval Girbes

Also known as

Josepha Naval Girbes

Profile

Consecrated herself by a personal perpetual vow of chastity when a young woman. Very active in her parish life. Opened a school for girls in her own home where she taught needlework and prayer. Member of the Third Order Secular of Our Lady of Mount Carmel and Saint Teresa of Jesus. Great devotion for the Virgin Mary.

Born

11 December 1820 at Algemesi, archdiocese of Valencia, Spain

Died

• 24 February 1893 of natural causes

• buried in the parish church of Saint James, Algemesi, archdiocese of Valencia, Spain

Beatified

25 September 1988 by Pope John Paul II

Saint Praetexatus of Rouen

Also known as

Pretextat, Pretextatus, Prix

Profile

Bishop of Rouen, France from 549, a position he held for 35 years. Because of his involvement in political intrigue, the French king had him brought before a court of bishops on a charge of fomenting rebellion. Praetextatus denied the charges, but agreed to exile for several years instead of execution. He was formally reinstalled as bishop by the Council of Macon. Praetextatus continued correcting the queen and preaching against the evil practices of her regime, encouraging the monarch to set a holy example. Instead, she had him assassinated.

Died

murdered in 586 during morning prayers

Saint Sergius of Caesarea

Also known as

• Sergius of Cappadocia

• George, Georgi, Sergio, Syrgi

Profile

Monk in Caesarea, Cappadocia. May have been a priest; records are unclear. He was one of a group of Christians assembled and ordered to make a sacrifice to idols during the persecutions of Diocletian; when the sacrificial fire went out, Sergius immediately claimed it was the work of the true God. He was immediately "tried" and executed by order of the local governor. Martyr.

Died

• c.306 in Caesarea, Cappadocia

• relics translated to Úbeda, Spain

Blessed Berta of Busano

Also known as

Berta of Valperga

Profile

Born to the nobility, the daughter of Emilia della Rovere and Arduino II, Count of Valperga; sister of the Blessed Arduino of Turin; aunt of Blessed Boniface of Aosta. Benedictine nun in Busano, Italy as a young woman. Later chosen abbess of her house; she used the position and family connections to repair and expand her convent. Had the gift of prophecy.

Died

1195 in Busano, Turin, Italy of natural causes

Blessed Arnold of Carcassonne

Profile

A cousin of Saint Peter Nolasco, Arnold joined the Mercedarians on the first day of their founding in the early 13th century, and lived in the monastery in Valencia, Spain. He helped spread interest in the Order and its work by explaining the virtues that develop from living the Order’s Rule.

Saint Adela of Blois

நார்மண்டியின் புனிதர் அடேலா 

பிலாயிஸ், சார்ட்ரெஸ் மற்றும் மியூக்ஸ் நகரங்களின் கோமாட்டி:

பிறப்பு: கி.பி. 1067

நோர்மண்டி, ஃபிரான்ஸ்

இறப்பு: மார்ச் 8, 1137 (வயது 69–70)

மர்ஸிக்னி-ஸுர்-லொய்ர், ஃபிரான்ஸ்

நினைவுத் திருநாள்: ஃபெப்ரவரி 24

புனிதர் அடேலா, ஃபிரான்ஸ் நாட்டின் “பிலாயிஸ்” (Blois), “சார்ட்ரெஸ்” (Chartres) மற்றும் “மியூக்ஸ்” (Meaux) நகரங்களின் கோமாட்டியும், “பிலாயிஸ்” கோமகன் (Count of Blois) “இரண்டாம் ஸ்டீஃபனின்” (Stephen II) மனைவியுமாவார். இவர் ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபையினால் புனிதராக வணங்கப்படுகின்றார்.

கி.பி. 1096-1100 மற்றும் 1101-02 ஆண்டு காலங்களில், தமது கணவர் இல்லாத காலத்தில், “பிலாயிஸ்” நகரின் அரசாட்சிப் (Regent of Blois) பிரதிநிதியுமாவார். கி.பி. 1102 முதல் 1120ம் ஆண்டு வரையான காலத்தில், வயது வராத தமது மகனுக்குப் பதிலாக அரசாட்சிப் பிரதிநிதியாக ஆண்டார்.

இவர், இங்கிலாந்து நாட்டின் “முதல் நார்மன் அரசனான” (First Norman King of England) “முதலாம் வில்லியமின்” (William I) மகளாவார். இங்கிலாந்து நாட்டின் அரசியான “மெட்டில்டா” (Matilda of Flanders) இவரது தாயாராவார். இங்கிலாந்தின் அரசனான “ஸ்டீஃபன்” (Stephen) மற்றும் “வின்ச்செஸ்டர்” ஆயரான (Bishop of Winchester) “ஹென்றி” (Henry of Blois) ஆகியோர் இவரது குழந்தைகளாவர்.

இவர் பிறந்த வருடம் சரியாக தெரியாத காரணத்தால், கி.பி. 1066 மற்றும் 1070 ஆண்டுகளுக்கிடையேயான காலத்தில் இவர் பிறந்திருக்கலாம் என யூகிக்கப்படுகிறது. இவரது தந்தை இங்கிலாந்தின் ஆட்சிக்கு வந்த பிறகு பிறந்த காரணத்தால், இவர் கி.பி. 1067ம் ஆண்டு பிறந்திருக்கலாம். இவர், இங்கிலாந்தின் அரசன் முதலாம் ஹென்றிக்கு (King Henry I of England) மிகவும் பிடித்த சகோதரியாவார். லத்தீன் அறிவைக் கொண்ட அடேலா ஒரு சிறந்த கல்வியாளரும், சுறுசுறுப்பும், வீரமும் கொண்ட பெண்ணாவார்.

சுமார் கி.பி. 1083ம் ஆண்டு, அடேலா, தமது பதினைந்தாவது வயதில், பிலாயிஸ் கோமகனின் (Count of Blois) மகனான “ஸ்டீஃபன் ஹென்றியை” (Stephen Henry) திருமணம் செய்துகொண்டார். ஸ்டீஃபன் கிட்டத்தட்ட இருபது ஆண்டுகள் இவரைவிட மூத்தவராக இருந்தார். ஸ்டீஃபன், கி.பி. 1089ம் ஆண்டு, தமது தந்தையின் மரணத்தின் பின்னர், “பிலாயிஸ்” (Blois), “சார்ட்ரெஸ்” (Chartres) மற்றும் “மியூக்ஸ்” (Meaux) நகரங்களின் ஆட்சிப் பொறுப்புக்கு வந்தார்.

ஸ்டீஃபன் ஹென்றி, கி.பி. 1096ம் ஆண்டு, தமது மைத்துனரும், “நார்மண்டியின் பிரபுவுமான” (Duke of Normandy) “ராபர்ட் கர்தூஸ்” (Robert Curthose) என்பவருடன் இணைந்து, திருத்தந்தை இரண்டாம் அர்பன் (Pope Urban II) அவர்களால் “புனித பூமியை” (Holy Land) மீட்பதற்காக அழைக்கப்பட்ட முதலாம் சிலுவைப் போரில் (First Crusade) பங்குகொள்ள இணைந்தார். அடேலாவுக்கு ஸ்டீபன் எழுதிய கடிதங்களில் சிலுவைப் போரின் தலைவர்களின் அனுபவங்களையும், தாம் இல்லாத காலத்தில் அவர் பிலாய்சை சிறப்பாக ஆளுவார் என்ற தமது நம்பிக்கையையும் வெளிப்படுத்தியிருந்தார்.

கி.பி. 1095–1098ம் ஆண்டுகாலங்களில் முதலாம் சிலுவைப்போரின்போதும், பின்னர் இரண்டாம் தடவையாக கி.பி. 1101ம் ஆண்டும், தமது கணவர் நாட்டிலில்லாத காலங்களில் சிறப்பாக ஆட்சிப் பிரதிநிதியாக ஆட்சி செய்தார். இக்காலகட்டங்களில், புதிய தேவாலயங்கள் கட்டுவதற்கு துறவியருக்கு அனுமதியளித்தார். இவர், “சார்ட்ரஸ்” (Bishop of Chartres) ஆயரான “புனிதர் இவோ” (Saint Ivo of Chartres) என்பவருடன் இணைந்து பல்வேறு காரியங்களைச் செய்தார். தமது ஆட்சிக் காலத்தில், தவறான நடவடிக்கைகளில் ஈடுபடும் கன்னியாஸ்திரிகளை கட்டுப்படுத்துவது, மற்றும் ஏற்றுக்கொண்ட சத்தியப் பிரமாணங்கள் பற்றின பெரும் பிரச்சினைகள் சம்பந்தமாக இருவரும் கடிதங்களைப் பரிமாறிக்கொண்டனர். கணவர் இல்லாத காலங்களில் அடேலா நாடு முழுதும் பயணித்தார். பிரச்சனைகளை தீர்த்துவைத்தார். பொருளாதார வளர்ச்சிகளை ஊக்குவித்தார். அரசருடன் இணைந்து போருக்குச் செல்லுமாறு வீரர்களை தூண்டினார்.

கி.பி. 1100ம் ஆண்டின் ஆரம்பத்தில் நாடு திரும்பிய ஸ்டீஃபன், கி.பி. 1101ம் ஆண்டு இரண்டாம் சிலுவைப் போரில் கலந்துகொண்டார். இறுதியில், கி.பி. 1102ம் ஆண்டு, எகிப்து நாட்டின் “ஃபடிமிட் கலிபேட்” (Fatimid Caliphate) என்பவருடன் நடந்த “ரம்லா போரில்” (Battle of Ramla) பொறுப்பேற்றிருந்த ஸ்டீஃபன், நோய்வாய்ப்பட்டு மரித்துப் போனார்.

கணவரின் மரணத்தின் பின்னர், வயதுக்கு வராத மகன் “திபௌட்” (Thibaud) ஆட்சி பொறுப்பேற்கும் வரை அடேலா நாட்டை ஆண்டார். மகன் ஆட்சிப் பொறுப்பேற்ற பிறகும் ஆட்சியில் வழிகாட்டினார்.

பக்தியுள்ள, பெனடிக்டைன் துறவியர்பால் அனுதாபம் கொண்ட அடேலா, தமது குழந்தைகளுக்கு கல்வி கற்பிக்க பல்வேறு உயர் ஆசிரியர்களை நியமித்திருந்தார். அடேலா, தமது இளைய மகன் ஹென்றியை கருத்தரித்திருந்த வருடம், அவரது கணவரான ஸ்டீஃபன், சிலுவைப்போர் காரணமாக ஃபிரான்சிலிருந்தார். ஹென்றிக்கு இரண்டு வயதானபோது, அவரை கிழக்கு ஃபிரான்சின் “க்லுனி” (Cluny) எனுமிடத்திலுள்ள முன்னாள் பெனடிக்டைன் (Former Benedictine monastery) துறவு மடமான “க்லுனி” (Cluny Abbey) துறவு மடத்திலுள்ள ஆலயத்தில் ஒப்புக்கொடுத்தார். மத்திய கால வழக்கங்களின்படி, ஹென்றி கடவுளின் சேவைக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்டார்.

வளர்ந்த ஹென்றி, இங்கிலாந்து நாட்டின் “சொம்ரேஸ்ட்” (Somerset) எனுமிடத்திலுள்ள “பில்டொன்” (Pilton) பங்கிலுள்ள “கிளஸ்டோன்பரி” (Glastonbury) மடத்தின் மடாதிபதியானார். பின்னர், “வின்ச்செஸ்டர்” (Bishop of Winchester) ஆயரானார். அவர் பாலங்கள், கால்வாய்கள், அரண்மனைகள், கோட்டைகள், மற்றும் முழு கிராமங்கள் உள்ளிட்ட நூற்றுக்கணக்கான கட்டுமான பணிகளுக்கு நிதியுதவி செய்தார். மேலும், டஜன் கணக்கான மடாலயங்களையும் சிற்றாலயங்களையும் கட்டிய ஆயர் ஹென்றி, புகழ்பெற்ற, மதிப்பு மிக்க “வின்செஸ்டர் பைபிள்” (Winchester Bible) உள்ளிட்ட பல புத்தகங்களுக்கு நிதியுதவி செய்தார்.

அடேலா தனது மூத்த மகனான வில்லியம் (William) உடன் சண்டையும் சச்சரவுகளும் கொண்டிருந்தார். முன்னர், தமது வாரிசாக வில்லியமை நியமித்திருந்தபோதிலும், கி.பி. 1107ம் ஆண்டு, அவரை வாரிசாக மாற்றுவதற்காக தனது தம்பி தியோபல்டை (Theobald) நியமித்தார்.

அடேலா, கி.பி. 1120ம் ஆண்டு, “மார்சிக்னி பள்ளியில்” (Marcigny Convent) ஓய்வு பெற சென்றார். அவர் தமது குழந்தைகள், மற்றும் அவர் ஏற்கனவே ஆட்சி செய்த நிலப்பிரதேச தலைவர்களுடனும் தொடர்ந்து தொடர்புகொண்டிருந்தார். அவர்களுடன் தொடர்புகொள்வதோடு, தமது செல்வாக்கை பிரதேசங்களில் பராமரிக்கவும் செய்தார்.

அதே வருட இறுதியில், தமது கணவருடன் கடல் பயணம் செய்துகொண்டிருந்த அடேலாவின் மகளான “லூசியா-மஹௌட்” (Lucia-Mahaut) தாம் பயணம் செய்த “வெள்ளைக் கப்பல்” (White Ship) மூழ்கியதால் மரணமடைந்தார். ஆங்கிலேயர் சிம்மாசனத்தில் தனது மகன் ஸ்டீஃபனைக் காண்பதற்காக அடேலா நீண்ட காலமாக வாழ்ந்தார். அவர், கி.பி. 1137ம் ஆண்டு, “மார்சிக்னியில்” (Marcigny) மரித்தார்.

Profile

Princess. Youngest daughter of King William the Conqueror of England. Married Stephen of Blois, France in 1080. Mother of eleven children. Active in English politics throughout her life. Endowed several churches and monasteries.

Born

c.1067 in Normandy, France

Died

8 March 1137 Marcigny-sur-Loire, France of natural causes

Blessed Pietro Dagnino

Profile

Pietro became a Camaldolese monk in 1012. A spiritual student of Saint Romuald who chose him to be the first leader of the hermitage in Camaldoli, Italy. Known for his personal piety and his respect for the Rule of the Order.

Died

1051 at the hermitage at Camaldoli, Italy of natural causes

Saint Modestus of Trier

Also known as

Modest, Modeste, Modesto

Profile

Bishop of Trier, Germany in 486 during a period of great political turmoil when the city came under the rule of the Franks.

Died

• 489 of natural causes

• relics enshrined in the church Saint Matthias, Trier, Germany

Saint Liudhard

Also known as

Letard

Profile

Chaplain of Queen Bertha of Kent. Bishop. Helped convert King Ethelbert of Kent, which led to the conversion of all of Kent, England.

Born

France

Died

• c.600 in Canterbury, England

• buried at the monastery of Saint Augustine in Canterbury

Saint Cumine the White

Also known as

Cummian Albus of Iona

Profile

Brother of Saint Comman of Iona. Monk. Abbot of Iona, Scotland. Wrote a biography of Saint Columba of Iona.

Born

Ireland

Died

669 of natural causes

Saint Evetius of Nicomedia

Also known as

Euhetis, Evezio, Evecio, Eventus

Profile

When a copy of Diocletian's edict against Christianity was posted in public, Evetius vandalized it. Martyr.

Died

303 at Nicomedia

Saint Betto

Also known as

Bettone

Profile

Benedictine monk at Saint-Colombe abbey, Sens, France. Bishop of Auxerre, France in 889.

Born

9th century Sens, France

Died

24 February 918 in Auxerre, France of natural causes

Blessed Antonio Taglia

Profile

Mercedarian friar.

Died

convent of Santa Maria in Toulouse, France of natural causes

Blessed Lotario Arnari

Profile

Mercedarian friar.

Died

convent of Santa Maria in Toulouse, France of natural causes

Blessed Simon of Saint Bertin

Profile

Benedictine monk at the Abbey of Saint-Bertin, France. Abbot at Auchy, France. Abbot at Saint-Bertin in 1138.

Died

1148 of natural causes

Blessed Ida of Hohenfels

Profile

Married to Eberhard, Count of Spanheim. Widow. Benedictine nun at Bingen.

Died

c.1195 of natural causes

Saint Peter the Librarian

Also known as

Peter Palatine

Profile

Martyr.

Died

burned alive in 303 in Nicomedia, Bithynia

Saint Primitiva

Also known as

Primitivus

Profile

An early martyr in Rome, Italy.

இன்றைய புனிதர்கள் பெப்ரவரி 23

 St. Lazarus Zographos

Born 17 November, 810

Armenia

Died 28 September, 865 (disputed)

Rome

Venerated in Orthodox Church, Catholic Church

Canonized pre-congregation

Feast 23 February (Roman Catholic)

17 November (Orthodox Church)

Controversy Opposed Iconoclasm

St Lazarus before Emperor Theophilos

Lazarus (Greek: Λάζαρος), surnamed Zographos (Ζωγράφος, "the Painter"), is a 9th-century Byzantine Christian saint.[1] He is also known as Lazarus the Painter and Lazarus the Iconographer. Born in Armenia on November 17, 810, he lived before and during the second period of Byzantine Iconoclasm.[2] Lazarus was the first saint to be canonized specifically as an iconographer. He was later followed by Saint Catherine of Bologna.

Life and times

Lazarus became a monk at an early age and is thought to have studied the art of painting at the Stoudios Monastery in Constantinople.[3][4] Lazarus was noted to possess the following virtues: love for Christ, asceticism, prayer, and rejection of the vanities of the world.[5] He was further recognized for his acts of self-control, discipline and alms-giving, then made a priest. In his lifetime he was highly regarded and well known for his frescos. He used faith and ritual as a means to transcribe his inner contemplation onto the images he painted.[6] Thus, his ability to paint icons was seen as a gift given by God. During the reign of Theophilos (r. 829–842), an iconoclast emperor opposed to all holy images, Lazarus stubbornly continued his craft of painting icons and began restoring images defaced by heretics.[7] Theophilos sought out Lazarus, who was then famous for his painting, and intended to make an example of him. After being asked several times to cease painting, Lazarus was brought before the emperor where he refused to destroy any of the images he painted. The emperor soon found that Lazarus was above flattery and bribery.[8] He was then threatened with the death penalty, which at the time was not an uncommon outcome for those who favored icons (iconodules). However, Lazarus being a man of the cloth, could not be put to death and so he was instead thrown in prison. During his imprisonment he was subjected to such “severe torture that the ladders flesh melted away along with his blood.”[9] He was left to die of his wounds but recovered. He then began to paint holy images on panels from his prison cell. Hearing of this, Theophilos gave orders to have “sheets of red hot iron to be applied to the palms of his hands where, as a result, he lost consciousness and lay half dead.”[10] It is also said his hands were burned with red-hot horseshoes until his flesh melted to the bone.

As Lazarus lay on his deathbed, the Empress Theodora, an iconodule, convinced Theophilos to release Lazarus from prison. Lazarus found refuge at Tou Phoberou, a secluded church of St. John the Forerunner once located in Phoberos on the Asiatic shore of the Bosporus.[11] The Church is believed to have once functioned as an imperial monastery that housed as many as one-hundred and seventy monks.[12] After the death of Theophilos in 842, Theodora asked Lazarus to forgive her husband's actions, to which he replied “God is not so unjust, O, Empress, as to forget our love and labors on his behalf, and attach greater value to that mans hatred and extraordinary insanity.”[13] Lazarus served as a model of perseverance for those who had suffered from iconoclast persecution.[14]

Attributed artworks

After the restoration of the icons in 843, Lazarus was again free to pursue his painting. Despite his previous wounds, Lazarus was said to have painted a large fresco of St. John at the Phoberos Monastery.[15] The painted icon was known to have the power to perform cures and miracles.[16] That same year, he also famously restored a portrait of Christ known as the Christ Chalkites (Christ of the Chalke) over the Chalke Gate, a ceremonial entrance of the Great Palace of Constantinople.[17] Neither of these two works survive today. Lazarus was also accredited with the mosaic decoration of the apse of Hagia Sophia within the pilgrim accounts of Antony, Archbishop of Novgorod during a visit to Constantinople. Antony described the mosaic as depicting the Mother of God holding a Child Christ flanked by two angels, which was noted to have been seen by both Emperor Basil l and Michael III (r. 842–867) before his death the same year. However, these accounts are dated several centuries later in c. 1200.[18]

Ambassador to Rome

In 856, Lazarus was served as a diplomat for Michael III, Theophilos and Theodora's son, who sent him as an emissary to visit Pope Benedict III to discuss the possibility of reconciliation between the Catholic Church of Rome and the Orthodox Church, who at this point had very strained relations.[3][19] In 865, during his second mission to the Pope, Lazarus died at Rome on 28 September, although Raymond Janin disputes the date.[3][20] He was buried in the Monastery of Evanderes, near Constantinople.[21]

The feast day of Saint Lazarus Zographos is 17 November in the Orthodox calendar, and 23 February in the Roman Catholic calendar

Saint Polycarp of Smyrna

புனிதர் பொலிகார்ப் 

மறைசாட்சி, திருச்சபை தந்தையர், ஆயர்:

பிறப்பு: கி.பி. 69

இறப்பு: கி.பி. 156

ஸ்மைரனா, ஆசியா, ரோமப் பேரரசு

ஏற்கும் சமயம்:

கத்தோலிக்க திருச்சபை

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

ஆங்கிலிக்கன் ஒன்றியம்

லூதரனியம்

ஓரியண்டல் மரபுவழி திருச்சபை

நினைவுத் திருவிழா: ஃபெப்ரவரி 23

சித்தரிக்கப்படும் வகை :

பாலியம் அணிந்தவாறு, ஒரு நூலினை ஏந்தியவாறு

பாதுகாவல்:

காது வலியால் அவதியுறுவோர், இரத்தக்கழிசல்

குறிப்பிடத்தக்க படைப்புகள்:

பொலிகார்ப் பிலிப்பியர்களுக்கு எழுதிய திருமுகம்

புனிதர் பொலிகார்ப், கி.பி. 2ம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்த, “ஸ்மைரனா” (Smyrna) நகரின் ஆயராவார். “பொலிகார்ப்பின் மறைசாட்சியம்” (Martyrdom of Polycarp) என்னும் நூலின்படி, அடுக்கப்பட்ட விரகுகளின்மீது இவரை வைத்து உயிருடன் தீயிட்டு கொளுத்த முயன்றபோது, தீ இவரை தொட தவறியதால், இவர் கத்தியால் குத்திக் கொலை செய்யப்பட்டார். கத்தோலிக்க திருச்சபை, கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை, ஓரியண்டல் மரபுவழி திருச்சபை, ஆங்கிலிக்கன் மற்றும் லூதரனியம் இவரை புனிதர் என ஏற்கின்றன.

இவரை “திருத்தூதர் யோவானின்” (John the Apostle) சீடர் என “இரனேயுஸ்” (Irenaeus) மற்றும் “டேர்டுல்லியன்” (Tertullian) ஆகியோர் குறிக்கின்றனர். பொலிகார்ப், யோவானின் சீடர் என்றும், யோவானே இவரை ஸ்மைர்னா நகரின் ஆயராக திருப்பொழிவு செய்தார் எனவும் புனிதர் ஜெரோம் (Saint Jerome) கூறியுள்ளார்.

“ரோமின் கிளமெண்ட்” (Clement of Rome) மற்றும் “அந்தியோக்குவின் இஞ்ஞாசியார்” (Ignatius of Antioch) ஆகியோரோடு புனித பொலிகார்ப்பும், அப்போஸ்தலிக்க தந்தையர்களுல் (Apostolic Fathers) மிக முக்கியமானவராகக் கருதப்படுகின்றார்.

இவரால் எழுதப்பட்டதாக தற்போது உள்ள ஒரே ஆவணம், பொலிகார்ப் பிலிப்பியர்களுக்கு எழுதிய திருமுகம் (Letter to the Philippians) ஆகும். இதனை முதன் முதலில் பதிவு செய்தவர் இரனேயு (Irenaeus of Lyons) ஆவார்.

பொலிகார்ப், ஆரம்பகால கிறிஸ்தவ திருச்சபை வரலாற்றில் ஒரு முக்கியமான இடத்தை ஆக்கிரமித்துள்ளார். ஆரம்பகால கிறிஸ்தவர்கள் பலருள் இவரது எழுத்துக்கள் இன்னமும் இருக்கின்றன. இவர், கிறிஸ்தவ திருச்சபைகளை நிறுவுவதில், பெரும் பங்களிப்பாக இருந்த ஒரு முக்கிய சபையின் மூப்பராவார். முக்கிய மரபுகளைக் கொண்டிருந்த இவருடைய சகாப்தம் அனைத்து திருச்சபைகளாலும் பரவலாக ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டன. விவிலிய அறிஞரான “டேவிட் ட்ரோபிக்” (David Trobisch) என்பவரின் கூற்றுப்படி, பொலிகார்ப் புதிய ஏற்பாட்டினை தொகுத்து, திருத்தி, வெளியிட்டவர்களுள் ஒருவராக இருந்திருக்கலாம். இவையனைத்தும், இவரது எழுத்துக்களை பெரும் ஆர்வம் கொண்டவைகளாக ஆக்கின

Profile

Associate of, converted by, and disciple of Saint John the Apostle. Friend of Saint Ignatius of Antioch and Saint Papias; spiritual teacher of Saint Irenaeus of Lyon. Fought Gnosticism. Bishop of Smyrna (modern Izmir, Turkey). Revered Christian leader during the first half of the second century. The Asia Minor churches recognized Polycarp's leadership and chose him representative to Pope Anicetus on the question the date of the Easter celebration. Only one of the many letters written by Polycarp has survived, the one he wrote to the Church of Philippi, Macedonia. At 86, Polycarp was to be burned alive in a stadium in Smyrna; the flames did not harm him and he was finally killed by a dagger, and his body burned. The Acts of Polycarp's martyrdom are the earliest preserved reliable account of a Christian martyr's death. Apostolic Father.

Born

c.69

Died

• stabbed to death c.155 at Smyrna

• body burned

Patronage

• against dysentery

• against earache

Saint Serenus the Gardener

Also known as

• Serenus of Billom

• Cerneuf, Serenusa, Sireno, Sinero, Sirenatus

Saint-Cerneuf (center)

Additional Memorial

10 May (in Billum, France)

Profile

Serenus abandoned his home and people to live as a hermit in Sirmiun, Pannonia (modern Hungary) where he directed his thought to prayer, his labour to working a garden of fruit and herbs.

One day he found a woman and her daughters walking in the garden around noon. He recommended they withdraw, and return in the cool of the evening, but the way he said it led her to believe he was simply chasing them out. The woman's husband was an imperial guard, and he convinced Emperor Maximian to avenge this imagined insult. Serenus was arrested and brought to trial, but simply repeated what he had said, and was immediately acquitted. However, his demeanor led the judge to suspect that Serenus was a Christian, which was illegal. When questioned about it, Serenus admitted his faith. He was ordered to sacrifice to pagan gods; he refused, and was sentenced to death.

His story was very popular in times past due to his being a simple man brought to ruin not through any fault of his own, but as a result of the arrogance of the ruling class, a theme which has resonated in many an age, and because many writers and preachers liked to use the metaphor of the garden as an example of a proper Christian life.

Born

Greece

Died

beheaded 23 February 303 at Sirmiun, Pannonia (modern Hungary)

Patronage

• bachelors

• falsely accused people

• gardeners

Saint Willigis of Mainz

மைன்ஸ் பேராயர் வில்லிஜிஸ் Willigis von Mainz

பிறப்பு 

10 ஆம் நூற்றாண்டு, 

நீடர்சாக்சன், ஜெர்மனி

இறப்பு 

23 பிப்ரவரி 1011, 

மைன்ஸ் Mainz, ஜெர்மனி

இவர் ஓர் ஏழைக் குடும்பத்தில் பிறந்தவர். இவரது இளம் பருவத்தைப் பற்றி குறிப்புகள் ஏதும் வழங்கப்படவில்லை. 970 ஆம் ஆண்டு அரசர் 2 ஆம் ஓட்டோ என்பவர் இவரை மைசன் Meißen நகருக்கு ஆயராகத் தேர்ந்தெடுத்தார். அதன்பிறகு ஆயர் அரசரின் ஆலோசகராகவும் இருந்தார். பிறகு 975 ஆம் ஆண்டு மைன்ஸ் நகரின் பேராயராக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். முதல் ஜெர்மனி ஆயர் என்றழைத்த திருத்தந்தை 5 ஆம் கிரகோர் வில்லிஜிஸை உரோமிற்கு மாற்றினார். 

வில்லிஜிஸ் உரோமையில் 1002 ஆம் ஆண்டு அரசர் 2 ஆம் ஹென்றிக்கு அரசராக முடிசூட்டும் பட்டத்தை முன்னின்று வழிநடத்தினார். அதன்பிறகு அரசர் ஜெர்மனியிலுள்ள பாம்பெர்க்கிற்கு தன் இருப்பிடத்தை மாற்ற தேவையான உதவிகளை வில்லிஜிஸ் செய்துக் கொடுத்தார். பின்னர் ஏழை மக்களின் நல்வாழ்வுக்காக அரசரிடம் பெரிதும் பரிந்து பேசினார். ஒவ்வொரு நாளும் ஏறக்குறைய 30 ஏழைகள் தேவையான அளவு உணவு உட்கொள்ள ஏற்பாடு செய்து உதவினார். இவர் ஏழைகளின் தந்தை என்றழைக்கப்பட்டார். 

இவர் இறந்தபிறகு, மைன்சில் உள்ள புனித ஸ்டீபன் பேராலயத்தில் அடக்கம் செய்யப்பட்டு வணக்கம் செலுத்தப்பட்டது. செயின் ஸ்டீபன் ஆலயமானது வில்லிஜிஸ் அவர்கள்தான் ஆயராக இருக்கும் எழுப்பினார் என்று கூறப்படுகின்றது.

Profile

Son of a wheelwright. Well educated. Priest. Canon at Hildesheim, Germany. Noted speaker. Chaplain to Emperor Otto II. Chancellor of Germany in 971. Archbishop of Mainz, Germany in 973. Archchancellor of the Holy Roman Empire in 975. Vicar apostolic to Germany in 975, ordained by Pope Benedict VII. He crowned the infant Otto III as Holy Roman Emperor in 983, and served in the regencies of Empress Theophano and Empress Adelaide. Assisted at the consecration of Pope Gregory V in 996. Participated in the synod in 996, and spoke for the return of Saint Adalbert of Prague, whom he had consecrated as bishop, to his diocese. Worked to insure the choice of Emperor Henry II in 1002, and consecrated the the emperor. Presided at the Synod of Frankfort in 1007. He sent missionaries to Scandinavia, founded churches, built roads and bridges, supported artists and monasteries, and rebuilt the cathedral of Mainz. Though he was known as a brilliant statesman and politician, he was a Church man first, and was also known for the care he took in educating priests, and choosing them for their assignments.

Born

at Schoningen, Germany

Died

• 23 February 1011 of natural causes

• interred in the Church of Saint Stephen

Representation

bishop with a wheel, a symbol of his father's trade, and an emblem he had chosen for his coat of arms

Blessed Josephine Vannini

Also known as

• Giuditta Vannini

• Giuseppina Vannini

Profile

Orphaned as a small child. Raised in the Torlonia Conservatory on Via Sant' Onofrio, under the guidance of the Daughters of Charity of Saint Vincent de Paul. Entered the Daughters' novitiate in Siena, Italy, but was forced to leave due to poor health.

On retreat in 1891 she met Blessed Louis Tezza, procurator general of the Camillians. He had been thinking of founding a women's community for the care of the sick. He invited Josephine to help establish the new community, she prayed over it, and decided "yes." In 1892 she and two companions received the scapular of Camillian tertiaries, and a year later professed private vows, adding service to the sick, even at risk of their lives. They took their perpetual vows in 1895, and Josephine was elected Superior General. Blessed Louis was sent to Lima, Peru in 1900, responsibility for the new congregation rested with Mother Vannini, and under her leadership the congregation spread to France, Belgium and Argentina.

Born

7 July 1859 at Rome, Italy

Died

23 February 1911 in Rome, Italy of natural causes

Beatified

16 October 1994 by Pope John Paul II

Canonized

on 13 May 2019 Pope Francis promulgated a decree of a miracle received through the intercession of Blessed Josephine

Blessed Ludwik Mzyk

Also known as

• Ludivico Mzyk

• Ludvig Mzyk

Additional Memorial

12 June as one of the 108 Polish Martyrs

Profile

The fifth of ten children born in the family of a pious coal miner. Early feeling a call to the priesthood, Ludwyk entered the seminary in Heiligenkreuz in his teens; when there was a break in the classes, he would go home to work in the mines to help support his family. Joined the Society of the Divine Word. He continued his theological studies at the Pontifical Gregorian University in Rome, Italy. Ordained a priest on 30 October 1932. Served three years as director of novices at the Chludowie monastery near Poznan, Poland where he taught theology, and became rector of the house. When the German army invaded Poland in 1939, Father Ludwyk came into immediate conflict with the Gestapo for trying to defend his novices against Nazi demands and propaganda. He was arrested on 25 January 1940, and assigned to barracks 7 at the Poznan death camp. Between bouts of torture, Ludwyk ministered to other prisoners until the Nazis finally gave up trying to break him and simply killed him. Martyr.

Born

22 April 1905 in Chorzów, Slaskie, Poland

Died

23 February 1942 in Poznan, Wielkopolskie, Poland

Beatified

13 June 1999 by Pope John Paul II

Saint Giovanni Theristi

Additional Memorial

24 February (monastery of Bivongi, Italy)

Also known as

• Giovanni Terestes

• Giovanni Theristus

• John the Reaper

Profile

When his mother was pregnant with Giovanni, she was enslaved and taken to Palermo, Sicily by Saracen raiders; his father was killed in the same attack. At age 14, Giovanni returned to his parent’s home town of Stilo, Italy and was baptized by his bishop, Giovanni, at one of the old monasteries around the town. The area Christians, including the bishop, were surprised and suspicious that a young man dressed as an Arab wanted to become a Christian. As an adult, Giovanni was drawn to religious life, and became an Eastern style monk. He would help reapers in the field and then give all he had earned to the poor. A miracle worker, he once prayed for help to save a harvest that was about to be destroyed by a storm; an angel appeared and instantly harvested the crop, saving the peasants from starving. Founded the monastery at Bivongi, Italy; the house was later re-named in his hounour.

Born

c.995 in Palermo, Italy

Died

• c.1050 in Stilo, Calabria, Italy of natural causes

• relics in the church of San Giovanni Theristi in Stilo, Italy

Patronage

Stilo, Italy

Blessed Alerinus de Rambaldis

Also known as

Alerino Rembaudi

Profile

Born to the Italian nobility, from his youth Alerinus was drawn to religious life. He became a canon of the cathedral of Alba, Italy, and was chosen bishop of Alba by Pope Martin V on 10 September 1419; he led the diocese for over 36 years.

Following a vision, Bishop Alerino rediscovered the lost burial site and relics of Blessed Theobald Roggeri on 31 January 1429; legend says that all the bells of the local churches rang out on their own the next morning. Alerino conducted the Synod of Alba in 1434. He invited the Augustinians to work in his diocese, supported the vocation and work of Blessed Margaret of Savoy, and in 1446 he laid the first stone of her Dominican monastery. On 27 April 1455, he translated the relics of Saint Frontiniano and others to the cathedral in Alba, and proclaimed 27 April to be the feast of the patrons of the city of Alba.

Born

late 14th century in Alba, Cuneo, Italy

Died

21 July 1456 of natural causes

Blessed Rafaela Ybarra Arambarri de Villalonga

Profile

Born to a wealthy and pious family, the daughter of Gutiérrez de Cabiedes and Rosaria de Arambarri y Mancebo. Rafeala was a pious girl, made her first Communion at age 11, and was given to long meditations on the suffering of Christ. In 1861, at age 18, she married the wealthy and pious Giuseppe Vilallonga of Catalonia. The couple had seven children of their own, and took in many relatives who were poor, sick, frail or neglected. In her mid-thirties, and with Giuseppe’s approval, Rafaela took personal vows of poverty, obedience and chastity. Widowed, she spent her life and fortune caring for others. She founded the Institute of the Sisters of Guardian Angels to work with abandoned and neglected children.

Born

16 January 1843 in Bilbao, Vizcaya, Spain

Died

23 February 1900 in Bilbao, Vizcaya, Spain

Beatified

30 September 1984 by Pope John Paul II

Saint Alexander Akimetes

Also known as

Alexandros

Profile

Born to the nobility. Studied in Constantinople. Soldier and officer in the imperial army for four years. Adult convert to Christianity who read himself into the faith, and took his example from the words of Christ to the young rich man - he sold all his goods and became a hermit in Syria for several years. At one point he came back to the city; there he burned a pagan temple, and was imprisoned; he spent his time there bringing his jailers to Christianity. Released, he returned to the life of a hermit for several years, but felt called missionary work, and worked in Antioch, but with no success. Founded monasteries in Mesopotamia, Constantinople and Gomon, and at one point led 400 monks. Converted Rabulas, bishop of Edessa. Alexander began the liturgical service in which his monks sang the Divine Office continuously day and night.

Born

4th century on one of the Aegean Islands of Greece

Died

403 in Gomon of natural causes

Saint Romana

Profile

Daughter of an imperial Roman official, Romana was drawn to Christianity. Around age 16, to avoid marriage, she fled her family home. With the help of an angel, she made it to the cave on Mount Soracte where Pope Saint Sylvester was hiding from the persecutions of Diocletian. She explained to him her desire for Christian religious life; he baptized her and left, leaving her the cave as a home. Her reputation for holiness soon spread, and she attracted so many students that they founded a community around her cave.

While such a saint may well have lived in the cave, and such people certainly attracted would-be students and followers, the tales that grew up around her are likely pious fiction that was later mistaken for history.

Born

c.308

Died

• c.324 in her cave on Mount Soracte near Rome, Italy of natural causes

• her parents were brought to the cave, and buried her there

Saint Milburga

புனித_மில்பர்கா (-715)

பிப்ரவரி 23

இவர் (#StMilburga) இங்கிலாந்தில் உள்ள மெர்சியாவை ஆண்ட ஒரு குறுநில மன்னரின் மகள்.

இவர் சிறு வயது முதலே கடவுள்மீது ஆழமான பற்றுறுதி கொண்டிருந்தவர். அதனால் இவர் வளர்ந்து பெரியவரானதும் புனித பெனடிக்ட் துறவற சபையில் சேர்ந்து, துறவியானார்.

சோபிஷேர் என்ற இடத்தில் துறவுமடத்தைத் தொடங்கிய இவர், அம்மடத்தின் தலைவியாக உயர்ந்தார்.

இவரது பகுதியில் இருந்த விளைநிலங்களில் பறவைகள் புகுந்து, கதிர்களையெல்லாம் நாசம் செய்தன. அப்பொழுது இவர் அதற்காக வேண்ட, பறவைகளின் தொந்தரவு  முற்றிலுமாகக் குறைந்தது.

இப்படிப் பல வல்ல செயல்களைச் செய்த 715 ஆம் ஆண்டு இறையடி சேர்ந்தார்.

Also known as

Milburg, Milburge, Mildburg, Mildburga, Milburgh

Additional Memorial

25 June (translation of relics)

Profile

Daughter of Merewalh, King of Mercia, and Saint Ermenburga. Sister of Saint Mildred and Saint Mildgytha. Took the veil from archbishop Saint Theodore. Benedictine nun. Founded Much Wenlock abbey in Shropshire, England, and was abbess there. Miracle worker. Had a mysterious power over birds; they would avoid damaging the local crops when she asked them to.

Born

7th century England

Died

• 715 at the Much Wenlock Abbey, Shropshire, England of natural causes

• relics re-discovered in 1101 and enshrined in the nearby priory church

Patronage

birds

Blessed Stefan Wincenty Frelichowski

Profile

Ordained on 13 March 1937. Arrested by the Gestapo in 1939, Stefan was shuttled through the concentration camps Fort Seven, Stutthof, Grenzdorf, Oranienburg-Sachsenhausen and finally Dachau. Spiritual leader of other prisoners wherever he was imprisoned. He contracted typhus while working with fellow prisoners dying of the disease, and is thus considered a martyr of charity.

Born

22 January 1913 in Chelmza, Poland

Died

23 February 1945 of typhus at the Dachau concentration camp, Germany

Beatified

7 June 1999 by Pope John Paul II at Torun, Poland

Blessed Nicolas Tabouillot

Profile

Priest in the diocese of Verdun, France. Imprisoned on a ship in the harbor of Rochefort, France and left to die during the anti-Catholic persecutions of the French Revolution. One of the Martyrs of the Hulks of Rochefort.

Born

16 February 1745 in Bar-le-Duc, Meuse, France

Died

23 February 1795 of unspecified disease aboard the prison ship Washington, in Rochefort, Charente-Maritime, France

Beatified

1 October 1995 by Pope John Paul II

Blessed Milo of Benevento

Also known as

• Milo of Auvergne

• Milone...

Profile

Studied for the priesthood in Paris, France. Priest in Auvergne, France. Canon of the cathedral of Auvergne. He was the teacher of the young Saint Stephen of Muret. Milo’s reputation for piety led to the people of Benevento, Italy to choose him as their bishop where he served the remaining two years of his life.

Born

Auvergne, France

Died

c.1073 in Benevento, Italy of natural causes

Blessed Giovannina Franchi

Profile

Born to a wealthy family, she grew up wanting and working to help the poor. Nun in the diocese of Como, Italy. Founded the Nursing Sisters of Our Lady of Sorrows.

Born

24 June 1807 in Como, Italy

Died

23 February 1872 in Como, Italy of smallpox

Beatified

20 September 2014 by Pope Francis

Saint Boswell

Also known as

Boisil

Profile

Spiritual student of Saint Aidan of Lindisfarne. Monk. Abbot at the abbey of Melrose, Scotland. Teacher and spiritual director of Saint Cuthbert of Lindisfarne and Saint Eghert. Bible scholar. Had the gift of prophecy. Noted preacher.

Born

Northumbrian (in modern England)

Died

• 661 of the yellow plague

• relics at Durham, England

Blessed Juan Lucas Manzanares

Also known as

Braulio Carlos

Profile

Professed religious in the Brothers of the Christian Schools (De La Salle Brothers). Martyred in the Spanish Civil War.

Born

10 December 1913 in Cortiji-Lorca, Murcia, Spain

Died

23 February 1937 in Madrid, Spain

Beatified

13 October 2013 by Pope Francis

Blessed Anselm of Milan

Profile

15th century Franciscan friar. His body is enshrined in the church of Santa Maria della Pace in Milan, Italy, but all records about him have been lost, and we know nothing about him.

Died

1481

Saint Martha of Astorga

Profile

Virgin martyr in the persecutions of Decius.

Died

• beheaded in 250 at Astorga, Spain

• relics enshrined in the abbey of Ribas de Sil and at Ters

Saint Zebinus of Syria

Profile

Hermit in Syria. Spiritual teacher of many monks, including Saint Maro and Saint Polychronius.

Died

5th century of natural causes

Saint Medrald

Also known as

Merald, Merault, Meraut

Profile

Benedictine monk at Saint-Evroult, Ouche, France. Abbot of Vendome, France.

Died

850 of natural causes

Saint Felix of Brescia

Profile

Bishop of Brescia, Italy for 40 years. Fierce opponent of Arianism.

Born

6th century

Died

650

Saint Polycarp of Rome

Profile

Priest in Rome, Italy who was known for his ministry to people imprisoned for their faith.

Died

c.300

Saint Dositheus of Egypt

Profile

Sixth-century desert hermit whose deep prayer life led to deep personal holiness.

Born

Egypt

Blessed John of Hungary

Profile

Born

French

Died

1287 of natural causes

Saint Ordonius

Profile

Benedictine monk in Sahagun, Leon, Spain. Bishop of Astorga, Spain in 1062.

Died

1066 of natural causes

Saint Florentius of Seville

Profile

Martyr.

Died

c.485 in Seville, Spain

Martyrs of Syrmium

Profile

73 Christians who were martyred together in the persecutions of Diocletian. We know no details about them, and only six of their names - Antigonus, Libius, Rogatianus, Rutilus, Senerotas and Syncrotas.

Died

c.303 at Syrmium, Pannonia (modern Sremska Mitrovica, Serbia)

Also celebrated but no entry yet

• Madonna del Divin Pianto

• Primianus of Ancona

இன்றைய புனிதர்கள் பெப்ரவரி 22

 Bl. Stefan Wincenty Frelichowski

Feastday: February 22

Patron: of Polish Scouts

Birth: 1913

Death: 1945

Beatified: Pope John Paul II

Blessed Stefan Wincenty Frelichowski (b. January 22, 1913 - February 23, 1945 in Dachau) was a Polish priest, scout and is patron of Polish Scouts

Stefan Wincenty Frelichowski (22 January 1913 – 23 February 1945) was a Polish Roman Catholic priest.[1] He was part of the scouts and was affiliated with several other groups during the course of his ecclesial education though maintained strong links to these groups after his ordination to the priesthood. He was arrested not long after World War II began and the Gestapo moved him to several concentration camps before sending him to Dachau where he died from disease.[2][3]

Frelichowski was beatified in Poland in 1998.

Life

Stefan Wincenty Frelichowski was born on 22 January 1913 in Chełmża as the third of seven children to the baker Ludwika Frelichowski and Marta Olszewska.[1] His siblings were: Czesław, Leonard (then himself after), Vincent, Eleanor, Stefania and Marcjanna Marta.

In 1923 he began his high school studies at Pelpin where on 26 May 1927 he was admitted into the Sodality of the Blessed Virgin. He joined the scouts on 21 March 1927 and he later Frelichowski served as its patrol leader and later as the troop leader; on 26 June 1927 he was promoted to a different scout rank. In June 1931 he graduated from high school and then went on to commence his studies to become a priest. He was an active member of the Scout Club while he underwent his ecclesial studies.[1] Furthermore, he was an active member of the Christian Life group in Chełmża. Since he was nine he had been an Altar server. During his education for the priesthood in Pelpin he was active in the temperance movement and collaborated with Caritas.[2][3]

On 14 March 1937 he received his ordination to the priesthood in the Pelpin Cathedral from Bishop Stanisław Wojciech Okoniewski. He first served the bishop as an aide and then served as a priest in Pelpin and in Toruń before continuing his studies at the Lwów college. In Toruń he was responsible for the parish press and from 1 July 1938 was the vicar of the Assumption parish church. In 1938 he became the leader of the Old Scouts and the chaplain of the scout district of Pomerania.[3]

Registration card of Stefan Wincenty Frelichowski as a prisoner at Dachau concentration camp

The Gestapo arrested him on 11 September 1939 along with all parish priests in his area and released most of them save for him on 12 September. On 18 October 1939 and he was imprisoned in the Fort VII camp on a temporary basis before being sent on 8 January 1940 with around 200 prisoners to another camp. On 10 January 1940 he was sent to the concentration camp at Stutthof and then later on 6 April to Grenzdorf and Sachsenhausen before being sent to Dachau as his final destination on 13 December 1940.

Frelichowski contracted typhus while tending to prisoners who had the disease and he also contracted pneumonia. He died on 23 February 1945 and his remains were lined in a white sheet decorated with flowers before he was cremated. But before that the prisoner Stanisław Bieniek made a death mask and a cast of the late priest's right hand.[2]

Beatification

The beatification cause started in a diocesan process spanning from 1964 until closure on 18 February 1995 at which point the Congregation for the Causes of Saints validated it in Rome on 12 May 1995. The formal introduction came on 12 November 1993 and he was title as a Servant of God. The postulation sent the Positio to the C.C.S. in 1998 and theologians approved it later on 15 December 1998 as did the C.C.S. on 16 February 1999. Pope John Paul II approved his beatification on 26 March 1999 after confirming that Frelichowski died "in odium fidei" ("in hatred of the faith") and so beatified him later while in Poland on 7 June 1999.

On 22 March 2002 he was made the patron for Polish scouts after the Congregation for Divine Worship and the Discipline of the Sacraments approved the request that had been lodged in 1999

Chair of Peter

புனித பேதுருவின் தலைமைப் பீடம்

தலைமை திருத்தூதரான பேதுரு, அந்தியோக்கு நகரில் நற்செய்திப் பணியாற்றிக்கொண்டிந்தபோது அந்நகரின் ஆளுநராக இருந்த தியோப்பிலிஸ் என்பவன் பேதுருவைக் கைதுசெய்து சிறையில் அடைத்தான். சிறையில் இருந்த பேதுருவுக்கு அவன் சரியாக தண்ணீர், உணவு கூடக் கொடுக்கவில்லை. இதனால் அவர் மிகவும் கஷ்டப்பட்டார். அப்போது அவர் வானத்தை அண்ணார்ந்து பார்த்து வேண்டினார், “இயேசுவே! என் தலைவரே! எனக்கு எதற்கு இத்தகைய கொடிய தண்டனை?” .அதற்கு ஆண்டவர் இயேசு அவருக்கு இவ்வாறு பதிலுரைத்தார். “பேதுரு! நான் உன்னை ஒருபோதும் கைவிட்டுவிடமாட்டேன் என்று உனக்குத் தெரியாதா?, சிறுது பொறுத்திருந்து பார். எல்லாமே நல்லதாகவே நடக்கும்”.

இந்நேரத்தில் பேதுரு கைது செய்யப்பட்டு சிறையில் அடைக்கப்பட்டிருக்கிறார் என்ற செய்தியைக் கேள்விப்பட்ட பவுல் அந்தியோக்கியா நகர் ஆளுநரைச் சந்தித்து, “நீங்கள் சிறை பிடித்து வைத்திருக்கும் மனிதர் சாதாரண மனிதர் கிடையாது. அவர் இறை மனிதர். அவரால் இறந்துபோன உங்களது மகனை உயிர்த்தெழ வைக்க முடியும்” என்றார். இதைக் கேட்டு ஆச்சரியப்பட்ட ஆளுநன் தியோப்பிலிஸ், “ஒருவேளை நீ சொல்வது உண்மையானால், நான் அவரை விடுதலை செய்து அனுப்புவேன்” என்றான். பின்னர் பவுல் ஆளுநனோடு சிறைகூடத்திற்கு வந்து, பேதுருவை இறந்த ஆளுநனின் மகனை உயிர்பெற்றழச் செய்யும்படி கேட்டுக்கொண்டார். அதற்கு பேதுரு, “அது எப்படி என்னால் முடியும்?” என்று சொல்ல, “இறைவனை வேண்டிவிட்டு காரியத்தில் இறங்கு, எல்லாம் உன்னால் முடியும்” என்றார். பவுல்.

உடனே பேதுரு இறைவனிடம் உருக்கமாக வேண்டிவிட்டு, பதினான்கு ஆண்டுகளுக்கு முன்பாக இறந்துபோன ஆளுநனின் மகனை உயிர்த்தெழச் செய்தார். இதைக் கண்டு பிரமித்துப் போன ஆளுநன், பேதுருவை விடுதலைசெய்ததோடு மட்டுமல்லாமல், அந்தியோக்கு நகரில் இருந்த மக்கள் அனைவரையும் ஆண்டவரில் நம்பிக்கை கொள்ளச் செய்தான். மேலும் நகரின் மையத்தில் ஒரு பெரிய ஆலயம் கட்டி, அதன் நடுவே ஓர் அரியணையை நிறுவி, அதில் பேதுருவை அமரச் செய்தான். இவ்வாறு அந்தியோக்கு நகரில் இருந்த மக்கள் அனைவரும் பேதுரு பேசுவதை கேட்கக்கூடிய அளவில் அந்த அரியணையை நிறுவினான். அங்கே பேதுரு ஏழு ஆண்டுகள் நற்செய்திப் பணியாற்றினார். பின்னர் அவர் உரோமைக்குச் சென்று நற்செய்தி அறிவித்து மறைசாட்சியாக கிறிஸ்துவுக்காக தன்னுடைய இன்னுயிரைத் துறந்தார். ( பேதுருவின் தலைமைப்பீடம் தொடர்பாக சொல்லப்படும் ஒரு தொன்மம்)

வரலாற்றுப் பின்னணி

இன்று நாம் பேதுருவின் தலைமைப் பீட விழாவைக் கொண்டாடுகின்றோம். இந்த நாளில் ஆண்டவர் இயேசு பேதுருவுக்குக் கொடுத்த ஆட்சியுரிமையை, அதிகாரத்தை சிறப்பாக நினைவுகூர்ந்து பார்க்கின்றோம்.

நற்செய்தியில் ஆண்டவர் இயேசு பேதுருவிடம், “உன் பெயர் பேதுரு. இந்தப் பாறையின் மேல் என் திருச்சபையைக் கட்டுவேன். பாதாளத்தின் வாயில்கள் அதன்மேல் வெற்றிகொள்ளா. விண்ணரசின் திறவுகோல்களை நான் உன்னிடம் தருவேன். மண்ணுலகில் நீ தடை செய்வது விண்ணுலகிலும் தடை செய்யப்படும். மண்ணுலகில் நீ அனுமதிப்பது விண்ணுலகிலும் அனுமதிக்கப்படும்” என்கிறார் (மத் 16: 18 -19). இவ்வார்த்தைகளைக் கொண்டு, இயேசு கிறிஸ்து பேதுருவை திருச்சபையின் தலைவராக ஏற்படுத்தி அதனைக் கட்டிக்காக்கின்ற எல்லாப் பொறுப்புகளையும் கொடுத்துவிட்டார் என நாம் புரிந்துகொள்ளலாம்.

நற்செய்தியின் இன்னும் ஒருசில இடங்களிலும் இயேசு, பேதுருவின் தலைமைப் பொறுப்பை வலியுறுத்திக் கூறுகின்றார். “சீமோனே! சீமோனே! நான் உனது நம்பிக்கை தளராதிருக்க உனக்காக மன்றாடினேன். நீ மனந்திரும்பியபின் உன் சகோதரர்களை உறுதிபடுத்து” என்று வார்த்தைகளிலும் (லூக் 22:32), “என் ஆடுகளை பேணி வளர்” என்ற வார்த்தைகளிலும் இது மிகத் தெளிவாக வெளிப்படுகிறது. ஆகவே, பேதுருவை ஆண்டவர் இயேசு திருச்சபையின் தலைவராக ஏற்படுத்தி, அதனை கட்டிகாட்டும் எல்லாப் பொறுப்புகளையும் அவருக்கும் அவர் வழிவரும் திருத்தந்தையர், மற்றும் ஆயர்களுக்கும் கொடுத்திருக்கிறார் என நாம் புரிந்துகொள்ளலாம்.

பேதுரு தனக்குக் கொடுக்கப்பட்ட அதிகாரத்தை சிறப்பாக செயல்படுத்தினார் என்பதையும் நாம் விவிலியத்தின் பல பகுதிகளிலிருந்தும் வாசிக்கின்றோம். மக்கள் அனைவரும் கூடியிருந்தபோது பேதுருதான் எல்லார் சார்பாகவும் பேசுகின்றார் (திப 2). அதேபோன்று பேதுரு ஆண்டவர் இயேசுவிடமிருந்து வல்லமையையும் அதிகாரத்தையும் பெற்றிருக்கிறார் என்பதை அவரால் ஆகும் வல்ல செயல்கள் வழியாகக் காண முடிகின்றது. இயேசு எப்படி இறந்தவர்களை உயிர்பித்தாரோ அது போன்று பேதுருவும் இறந்த தபித்தா என்ற பெண்மணியை உயிர்பிக்கின்றார். இயேசுவின் நிழல்பட்ட நோயாளிகள் எப்படி குணமடைந்தார்களோ அதுபோன்று பேதுருவின் நிழல் பட்ட நோயாளிகள் குணமடைந்தார்கள். இவ்வாறு பேதுரு, தான் ஆண்டவர் இயேசுவிடமிருந்து அதிகாரத்தை வல்லமையைப் பெற்றுகொண்டவர் என்பதை வெளிபடுத்தினார்.

பேதுருவின் தலைமைப்பீடத்திற்குக் அல்லது அவரது அதிகாரத்திற்கு மரியாதை செலுத்தக்கூடிய மரபு தொடக்கக் காலத்திலிருந்தே இருந்திருந்திருக்கிறது என்பதை அந்தியோக்கு நகர இஞ்ஞாசியாரின் எழுத்துக்களிலிருந்து நாம் கண்டுகொள்ளலாம். அவர் பேதுருவுக்கும் அவருக்குப் பின்னால் வந்த திருத்தந்தையர்களுக்கும் தகுந்த மரியாதை செலுத்தினார். அதேபோன்று லியோன்ஸ் நகர எரேனியுசும் இதற்கு தகுந்த மரியாதை செலுத்தினார் என நாம் அறிகின்றோம்.

சுருக்கமாகச் சொல்லவேண்டுமானால் பேதுருவின் தலைமை என்பது குருத்துவத்திற்கும் குருமரபினருக்கும் நாம் எந்தளவுக்கு மரியாதை செலுத்துகிறோம் என்பதைக் குறித்துக் காட்டுவதாக இருக்கின்றது.

Article

The feast of the Chair of Saint Peter in general about the formation of the Church when Christ said, “You are Peter and on this rock I will build my Church.” It has been celebrated at Rome, Italy from the early days of the Christian era on 18 January, in commemoration of the day when Saint Peter held his first service in Rome. The feast of the Chair of Saint Peter at Antioch, commemorating his foundation of the See of Antioch, has also been long celebrated at Rome, on 22 February. At each place a chair (cathedra) was venerated which the Apostle had used while presiding at Mass. One of the chairs is referred to about 600 by an Abbot Johannes who had been commissioned by Pope Gregory the Great to collect in oil from the lamps which burned at the graves of the Roman martyrs. One of these phials, preserved in the cathedral treasury of Monza, Italy, had a label reading, "oleo de sede ubi prius sedit sanctus Petrus" (oils from the chair where Saint Peter first sat). The Mass for both feast days is the same; the Collect is as follows:

"Oh, God, who, together with the power of the keys of the kingdom of heaven, didst bestow on blessed Peter Thy Apostle the pontificate of binding and loosing, grant that by the aid of his intercession we may be released from the yoke of our sins."

The image is a portable chair preserved at the Vatican and believed to be a chair used by Saint Peter, the extant testimony referring to it dating from the 2nd century.

Saint Margaret of Cortona

கார்ட்டோனா நகர் புனிதர் மார்கரெட் 

நோயாளிகளின்பால் இரக்கம் கொண்டவர், நிறுவனர்:

பிறப்பு: கி.பி. 1247

டுஸ்கனி, இத்தாலி

இறப்பு: ஃபெப்ரவரி 22, 1297

கொர்டோனா, இத்தாலி

ஏற்கும் சமயம்:

மூன்றாம் நிலை புனித ஃபிரான்சிஸ் சபை, ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

புனிதர்பட்டம்: மே 16, 1728

திருத்தந்தை 13ம் பெனடிக்ட்

பாதுகாவல்:

மயக்குதலுக்கெதிராக (Against Temptations), பொய்யாக குற்றம் சாட்டப்பட்டவர்கள் (Falsely Accused People), வீடற்றவர்கள் (Homeless People),

பித்துப்பிடித்த நிலை (Insanity), பெற்றோரை இழப்பு (Loss of Parents), மன நோய் (Mental Illness), மன நோயாளிகள் (Mentally Ill People), தாதிகள் (Midwives),

செய்த பிழைக்கு மனம் வருந்தும் பெண்கள் (Penitent Women), தனியாகவுள்ள தாய்மார்கள் (Single Mothers), தமது பக்திக்காக பரிகாசம் செய்யப்பட்டவர்கள் (People Ridiculed for their Piety), திருந்திய விபச்சாரிகள் (Reformed Prostitutes), பாலியல் மயக்குதல் (Sexual Temptation), பொதுநிலைப் பெண்கள் (Single Laywomen), மூன்றாம் குழந்தைகள் (Third Children)

நினைவுத் திருநாள்: ஃபெப்ரவரி 22

புனிதர் மார்கரெட், இத்தாலி நாட்டைச் சேர்ந்த “மூன்றாம் நிலை புனித ஃபிரான்சிஸ் சபையைச்” (Third Order of St. Francis) சேர்ந்த துறவி ஆவார்.

இவர், "ச்சியுசி" (Diocese of Chiusi) மறை மாவட்டத்தின் அருகேயுள்ள "லாவியானோ" (Laviano) என்ற சிறிய நகரிலே விவசாய குடும்பத்தில் பிறந்தவர் ஆவார். இவருக்கு ஏழு வயதாகையில் இவரது தாயார் மரித்துப் போனார். தந்தை மறுமணம் செய்துகொண்டார். வளர்ப்புத் தாயாரின் சிறு அன்பிலே அடங்காத, தன்னிச்சையான, பொறுப்பற்ற பெண்ணாக மார்கரெட் வளர்ந்தார்.

இவருக்கு பதினேழு வயதாகையில், "வாலியானோ" (Valiano) நகரின் பிரபுவான "கூக்ளியேமோ" (Gugliemo di Pecora) என்பவரின் மகனான இளைஞனை சந்தித்தார். அந்த இளைஞனுடன் வீட்டை விட்டு ஓடிப் போனார். விரைவிலேயே தாம் "மான்டேபல்சியானோ" (Montepulciano) என்ற இடத்தினருகேயுள்ள ஒரு கோட்டை அரண்மனையில் குடியிருத்தப்பட்டிருப்பதை உணர்த்த மார்கரெட், தாம் அங்கே அவ்விளைஞனின் மனைவியாக வாழவில்லை என்பதை உணர்ந்தார். பிறர் எவரையும் சந்திக்கவோ பேச அனுமதிக்கப்பட்டிருக்கவில்லை. இருந்தாலும் அவனது மனைவி என்ற நினைப்பே அவரை இதற்காகவெல்லாம் பொறுத்துக்கொள்ள வைத்தது. பல சமயங்களில், விரைவில் அவரை திருமணம் செய்துகொள்வதாக வாக்களித்திருந்தான். ஆனால், அப்படி ஒரு நாள் வரவேயில்லை. இருந்தும், சுமார் பத்து வருடங்கள் இவ்வாறு அவனுடன் வாழ்ந்த மார்கரெட் அவனுக்கு ஒரு ஆண் குழந்தையை ஈன்று கொடுத்தார்.

ஒருநாள், வெளியே சென்றிருந்த மார்கரெட்டின் காதலன் திரும்பி வரவில்லை. அவனுடன் சென்றிருந்த அவனுடைய பிரியமான வேட்டை நாய் மட்டும் அவனில்லாமலேயே திரும்பி வந்தது. எச்சரிக்கை அடைந்த மார்கரெட்டை அவனுடைய வேட்டை நாய் காட்டுக்குள் அழைத்துச் சென்றது. அங்கே, அவனுடைய உயிரற்ற உடலையே காணக் கிடைத்தது.

இந்த அதிர்ச்சி மார்கரெட்டை செப மற்றும் தப வாழ்வில் ஈடுபட வைத்தது. தமது காதலன் தமக்கு தந்திருந்த பரிசுப்பொருட்களை அங்கேயே விட்டு விட்டு, தமது மகனை மட்டும் அழைத்துக்கொண்டு அவர் தமது தந்தையின் இல்லம் சென்றார். ஆனால், அவரது வளர்ப்புத் தாயார் அவரை ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை. மனம் வெறுத்துப்போன மார்கரெட், தமது மகனுடன் "கார்ட்டோனா" (Cortona) எனும் இடத்திலுள்ள ஃபிரான்சிஸ்கன் (Franciscan Friars) துறவு மடம் சென்று தஞ்சமடைந்தார். அங்கே, அவரது மகன் ஒரு துறவியானார். மார்கரெட் புலால் உணவு வகைகளைத் தவிர்த்து, காய்கறி மற்றும் ரொட்டி போன்றவற்றையே உண்டு வாழ்ந்தார்.

மூன்று வருட சோதனை காலத்தின் (Probation) பின்னர், கி.பி. 1277ம் ஆண்டு, புனித ஃபிரான்ஸிசின் மூன்றாம் நிலை துறவு சபையில் (Third Order of Saint Francis) இணைந்தார். புனிதர் ஃபிரான்சிசை முன்மாதிரியாகக் கொண்ட மார்கரெட், அன்றாட உணவுக்கும் வாழ்வாதாரத்துக்கும் பிச்சை எடுத்து உண்டார்.

"கார்ட்டோனா'வில்" (Cortona) செப தப வாழ்க்கையை மேற்கொண்ட மார்கரெட் நோயுற்ற, வீடற்ற மற்றும் ஏழைகளுக்காக அங்கேயே ஒரு மருத்துவமனையை உருவாக்கினார். அம்மருத்துவமனையின் செவிலியர்க்காக "மூன்றாம் நிலை சகோதரிகள் சபை" (Congregation of Tertiary Sisters) என்றொரு அமைப்பினை நிறுவினார். அவர், "இரக்கத்தின் அன்னை" (Our Lady of Mercy) என்றொரு சபையையும் நிறுவினார். அதன் உறுப்பினர்களும் மருத்துவமனையின் நோயாளிகளுக்கு சேவை செய்வதிலேயே ஈடுபடுத்தப்பட்டனர்.

ஒருநாள், செபம் செய்துகொண்டிருந்த மார்கரெட்டின் காதுகளில், "நீ என்ன விரும்புகிறாய் எளிய சிறு பெண்ணே?" (What is your wish, poverella ("little poor one?”) என்றொரு கேள்வி அசரீரியாகக் கேட்டது. அதற்கு பதிலாக, "ஆண்டவர் இயேசுவே, நீரன்றி வேறெதுவும் எனக்கு வேண்டாம்" என்று பதிலளித்தார்.

பல சந்தர்ப்பங்களில், மார்கரெட் பொது விவகாரங்களில் பங்கேற்றார். இரண்டு முறை தெய்வீக கட்டளைகளைப் பின்பற்றி, ஒரு இளவரசனைப் போல சொகுசு வாழ்க்கை வாழ்ந்த “அரேஸோவின் ஆயர்” (Bishop of Arezzo) “குகிலியேமோ உபெர்டினி பஸ்ஸி” (Guglielmo Ubertini Pazzi) என்பவருக்கேதிராக சவால் விட்டார்.

சில காலத்தின் பின்னர் பாழ்பட்டுப்போன அன்றைய "புனித பாசில்" (Church of St Basil) தேவாலயத்திற்குச் (தற்போது – தூய மார்கரிட்டா தேவாலயம் - Santa Margherita) சென்ற மார்கரெட், மீதமுள்ள தமது காலத்தை அங்கேயே செலவிட்டார். பின்னர், கி.பி. 1297ம் ஆண்டு, ஃபெப்ரவரி மாதம், 22ம் நாள், மரணமடைந்தார்.

Profile

Farmer's daughter. Her mother died when Margaret was seven years old, and her step-mother considered the girl a nuisance. Margaret eloped with a young nobleman from Montepulciano, bore him a son, and lived as his mistress for nine years. In 1274 he was murdered by brigands, and his body dumped in a shallow grave.

Margaret saw the incident as a sign from God. She publicly confessed to the affair, and tried to return to her father's house; he would not accept her. She and her son took shelter with the Friars Minor at Cortona. Still young and attractive, Margaret sometimes had trouble resisting temptation, but each incident was followed by periods of deep self-loathing. To make herself unappealing to local young men, she once tried to mutilate herself, but was stopped by a friar named Giunta.

She earned her keep by tending to sick women. She later began caring for the sick poor, living on alms, asking nothing for her services. She became a Franciscan tertiary in 1277. Margaret developed an deep and intense prayer life, and was given to ecstacies during which she received messages from heaven.

In 1286 Margaret received a charter to work with the sick poor. She gathered others of like mind, and formed them into a community of tertiaries. They were later given the status of a congregation, and called the Poverelle (Poor Ones). With them she founded a hospital at Cortona. Margaret preached against vice of all sorts to any who would listen. She developed a great devotion to the Eucharist and Passion, and prophesied the date of her own death.

Though she worked for those in need, and though the poor sought her help and advice, the calumny of her earlier life followed her the rest of her days, and she was forever the target of local gossips.

Born

1247 at Loviano, Tuscany, Italy

Died

22 February 1297 at Cortona, Italy of natural causes

Canonized

16 May 1728 by Pope Benedict XIII

Patronage

• against insanity or mental illness

• against sexual temptation

• against temptations

• falsely accused people

• hoboes, tramps

• homeless people

• against the death of parents

• mentally ill people

• midwives

• penitent women

• people ridiculed for their piety

• reformed prostitutes

• single laywomen

• tertiaries

• Arezzo-Cortona-Sansepolcro, Italy, diocese of

• Cortona, Italy, diocese of

• Cortona, Italy

Blessed Richard Henkes

Profile

One of eight children in the family of a stone mason. His mother taught the children religion, and would sprinkle them with holy water each night before bed. Attracted to the idea of mission work, Richard joined the Pallotines in 1919. Spiritual student of the Servant of God Joseph Kentenich. Ordained to the priesthood on 6 June 1925 in the diocese of Limburg, Germany. Teacher in several Pallottine and Schoenstatt schools beginning in 1926. In 1927 he diagnosed with tuburculosis, and collapsed from exhaustion; there was thought to transfer him to South Africa for his health, but he was considered too sick to surive such a trip. By 1928 he was somewhat recovered, and insisted on resuming teaching. In 1931 he was assigned to schools in Upper Silesia.

A skilled and popular preacher and retreat leader, Richard was known for condemning the ideology and actions of the Nazis, especially the murder of disabled people and others considered an unproductive burden on society. He was arrested for this on 7 March 1937 in Roppach, Germany, but was warned and released. Father Richard became an indirect collaborator with the Resistance, and spoke so forcefully and so often against the Nazis that his superiors began to worry that the Nazis would retaliate against the school where Richard taught. He was arrested again on 8 April 1943 in Branitz, Germany for making political statements, and was imprisoned first at Ratibor, Germany, and then in the Dachau concentration camp where he was forced to do manual labour for the SS, and where he would remain the rest of his life. He became friends with fellow prisoner and future Cardinal, Josef Beran, who taught Father Richard the Czech language so he could help minister to imprisoned Czechs. When typhoid broke out in the camp, Father Richard volunteer to minister to the sick until he contracted the illness himself. Martyr.

Born

26 May 1900 in Ruppach, diocese of Limburg, Westerwald, Germany

Died

• 22 February 1945 in cell block 17 of the Dachau concentration camp, Germany of typhoid he had contracted while caring for fellow prisoners

• body cremated

• ashes smuggled out of the camp and given Christian burial in Limburg, Germany on 7 June 1945

• ashes re-interred in Limburg in 1990

Venerated

21 December 2018 by Pope Francis (decree of martyrdom)

Beatified

• 15 September 2019 by Pope Francis

• the beatification recognition was celebrated at the Cathedral of Sankt–Georg in Limburg, Germany with Cardinal Kurt Koch as chief celebrant

Blessed Émilie d'Oultremont d'Hoogvorst

Also known as

• Émilie d'Oultremont van der Linden d'Hooghvorst

• Marie of Jesus

• Mary of Jesus

Profile

Born to the nobility, the daughter of Count d'Emile Oultremont de Wégimont a de Warfusée, a diplomat who represented King Leopold I to the Vatican. From childhood émilie had a great devotion to the Eucharist and the Sacred Heart of Jesus; she later developed a great admiration of Saint Ignatius of Loyola. Married to Victor van der Linden, Baron d'Hooghvorst in 1837. Mother of two boys and two girls. She sought out Jesuits for spiritual guidance. Widowed in 1847. When her sons entered college in France, she decided to move, too.

On 8 December 1854, the day the dogma of Mary's Immaculate Conception was proclaimed, émilie experienced a profound spiritual experience and announced she was going into religious life. With a small group of young women, she founded the Institutum a Maria Reparatrice (Sisters of Mary Reparatrix) on 1 May 1857 in Strasbourg, France. On 2 May 1858 Emilie made her vows, taking the name Mary of Jesus. Soon after her daughters joined the Sisters, which caused even more turmoil in her family; few had supported her entering religious life, and many complained that the girls had followed only for her mother's sake.

In 1859 Mother Marie received a request for help from Jesuit missionaries in Madras, India. The Sisters expanded to India in 1860, England in 1862, Belgium in 1863, Mauritius in 1866, France, Italy, Ireland, Spain, and then Jerusalem in 1888. The mother house was relocated from Strasbourg to Rome, Italy.

Born

11 October 1818 in Wegimont near Liège, Belgium

Died

• 22 February 1878 at the home of her son Adrien in Florence, Italy of natural causes

• buried in the church of Saint Bonaventure in Rome, Italy

Beatified

12 October 1997 by Pope John Paul II

Blessed Isabella of France

ஃபிரான்ஸின் புனிதர் இஸபெல் 

எளிய கிளாரா துறவுமட நிறுவனர்:

பிறப்பு: மார்ச் 1225

பாரிஸ் ஃபிரான்ஸ்

இறப்பு: பிப்ரவரி 23, 1270 (வயது 45)

லாங்ச்சம்ப், பேஸ் டி ஃபிரான்ஸ், ஃபிரான்ஸ் இராச்சியம்

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

முக்திப்பேறு பட்டம்: கி.பி. 1521

திருத்தந்தை பத்தாம் லியோ

புனிதர் பட்டம்: கி.பி. 1696

திருத்தந்தை பன்னிரெண்டாம் இன்னொசண்ட்

நினைவுத் திருநாள்: ஃபெப்ரவரி 26

பாதுகாவல்:

நோயுற்றோரின் பாதுகாவலர்

ஃபிரான்ஸின் புனிதர் இஸபெல், ஃபிரான்ஸ் நாட்டு அரசன் "எட்டாம் லூயிஸ்" (Louis VIII of France) மற்றும் ஃபிரான்சின் அரசி "பிளான்ச்" (Blanche of Castile) ஆகியோரின் மகளாவார். இவர், ஃபிரான்ஸின் அரசன் "ஒன்பதாம் லூயிஸ்" (King Louis IX of France) (புனிதர் லூயிஸ் - Saint Louis) மற்றும் "போய்ட்டியர்ஸ்" பிரபுவான "அல்ஃபோன்ஸோ" (Alfonso, Count of Poitiers) ஆகியோரின் இளைய சகோதரியும், சிசிலியின் அரசன் "முதலாம் சார்லஸின்" (King Charles I of Sicily) தமக்கையுமாவார். இவர், கி.பி. 1256ம் ஆண்டு, தற்போதைய "போய்ஸ் டி போலோன்" (Bois de Boulogne) என்றழைக்கப்படும் "ரோவரே வனப்பகுதியில் (Forest of Rouvray) "எளிய கிளாரா மடாலயத்தை" (Poor Clare monastery) நிறுவினார். இஸபெல், தன் கன்னித்தன்மையையும் தமது வாழ்நாள் முழுவதையும் கடவுளுக்கு மட்டுமே சொந்தமாக அர்ப்பணித்தார். ஃபிரான்சிஸ்கன் சபையினரால் (Franciscan Order) புனிதராக மதிக்கப்படும் இவரது நினைவுத் திருநாள், ஃபெப்ரவரி மாதம் 26ம் நாளாகும்.

இவரது இரண்டு வயதிலேயே இவரது தந்தையார் மரித்துப் போகவே, இவரது கல்வியில் இவரது தாயாரே கவனம் கொண்டார். இலத்தீன் மற்றும் வட்டார மொழியையும் கற்றறிந்த அவர், மேலும் தற்காப்புக் கதைகள் மற்றும் பக்தி நூல்களையும் வாசித்து அனுபவித்தார். எம்பிராய்டரி போன்ற பெண்களுக்கான பாரம்பரிய ஆடைகள் வடிவமைப்பதில் ஆர்வம் கொண்டிருந்த இவர், குருத்துவ ஆடைகளை மேம்படுத்தும் வேலை செய்வதில் சிறப்பு மகிழ்ச்சி அடைந்தார். குழந்தைப் பருவத்திலேயே ஆன்மீக வழிகாட்டுதல்களை வேண்டிய இவர், ஃபிரான்சிஸ்கன் சபையினரின் வழிகாட்டுதல்களின்படி மேலும் கடவுள் பக்தியுள்ளவரானார். திருத்தந்தை நான்காம் இன்னொசன்ட்டின் (Pope Innocent IV) அனுமதியுடன், சில ஃபிரான்சிஸ்கன் குருக்களை தமது சிறப்பு ஒப்புரவாளர்களாகக் கொண்டிருந்தார். தமது அரச சகோதரர்களைவிட ஃபிரான்சிஸ்கன் சபையினரிடம் அதிக அன்பு கொண்டிருந்தார்.

கி.பி. 1227ம் ஆண்டு, மார்ச் மாத வெண்டோம் உடன்படிக்கையின்படி (Treaty of Vendôme), "லூஸிக்னான் அரசனான பத்தாம் ஹக்" (Hugh X of Lusignan) என்பவரின் மூத்த மகனும், வாரிசுமான "ஹக்" (Hugh) என்பவருடன் திருமணம் ஒப்பந்தம் செய்யப்பட்டது. இவர்களது திருமண ஒப்பந்தம் கி.பி. 1230ம் ஆண்டு, கையழுத்தானது. ஆயினும், அவர் இறுதிவரை ஒரு கன்னியாஸ்திரியாக மாறவில்லை எனினும், அவரது நிலையான உறுதியான முடிவு காரணமாக திருமணத்தை மறுத்துவிட்டார். பின்னர், திருத்தந்தை நான்காம் இன்னொசன்ட் (Pope Innocent IV) உள்ளிட்ட பலரது வற்புறுத்தல்கள் இருந்தும், தூய ரோமப் பேரரசர் (Holy Roman Emperor) இரண்டாம் ஃபிரடெரிக்ட்டின் (Frederick II) மகனும், ஜெர்மனியின் அரசனுமான "நான்காம் கோன்ராட்" (Conrad IV of Germany) என்பவரையும் திருமணம் செய்ய தீர்க்கமாக மறுத்துவிட்டார்.

இஸபெல், எளிய கிளாரா மடாலயத்தை (monastery of Poor Clares) நிறுவ ஆர்வம் காட்டியதால், அவரது சகோதரர் அரசன் லூயிஸ் (King Louis) கி.பி. 1255ம் ஆண்டு, தேவையான நிலம் ஆர்ஜிதம் செய்ய தொடங்கினார். கி.பி. 1256ம் ஆண்டு, ஜூன் மாதம், பத்தாம் தேதி, மடாலய தேவாலயத்தின் முதல் கல் நடப்பட்டது. புனித கிளாராவின் சட்டதிட்டங்களை (Rule of St. Clare) அடிப்படையாகக் கொண்ட சட்டதிட்டங்களை இந்த துறவு மடாலயத்துக்காக "ஃபிரான்சிஸ்கன் மேன்சூட்டஸ்" (Franciscan Mansuetus) வடிவமைத்தனர். இதற்கான அங்கீகாரத்தை கி.பி. 1259ம் ஆண்டு, ஃபெப்ரவரி மாதம், 2ம் தேதி, திருத்தந்தை நான்காம் அலெக்ஸ்சாண்டர் (Pope Alexander IV) அளித்தார். பின்னர், 1259ம் ஆண்டு தொடக்கத்தில் அவர்களது மடாலயம் தயாரானது. இந்த மடாலயம், "ஆசிர்வதிக்கப்பட்ட கன்னிமரியாளின் மனத்தாழ்ச்சியின் மடாலயம்" (Monastery of the Humility of the Blessed Virgin) என பெயரிடப்பட்டது.

சட்டதிட்டங்களின்படி, இம்மடாலயத்தின் அருட்சகோதரியர், "மிகவும் ஆசிர்வதிக்கப்பட்ட கன்னி மரியாளின் ஊழியர்களின் எளிய சபை சகோதரிகள்" (Sisters of the humble order of servants of the most Blessed Virgin Mary) என்று அழைக்கப்பட்டனர். இச்சபையின் அருட்கன்னியர், ஃபிரான்சிஸ்கன் சபைக்கு (Friars Minor) உட்பட்டிருந்தனர். முதல் கன்னியாஸ்திரிகளில் சிலர், "ரெய்ம்ஸ்" (Reims) நகரிலுள்ள எளிய கிளாரா மடாலயத்திலிருந்து (Poor Clare monastery) வந்திருந்தனர்.

இஸபெல், ஒருபோதும் இவர்களது சமூகத்தில் இணைந்தது கிடையாது. ஆனால், மடாலயத்திலேயே கன்னியாஸ்திரிகளின் அறைகளிலிருந்து வேறுபட்டிருந்த ஒரு தனி அறையில் தனிமையில் தங்கியிருந்தார். அவருடைய வாழ்க்கையில் அவர் சில வியாதிகளால் பாதிக்கப்பட்டிருந்தார். அதுவே அவரை கன்னியாஸ்திரிகளின் வாழ்க்கை விதிகளை பின்பற்ற தடுத்தது. அவர் மடாதிபதியாக மறுத்துவந்தார். இதன் காரணமாக, தமது செல்வத்தையும் வளங்களையும் தக்கவைத்துக் கொள்ள இது அனுமதித்ததால்,  ஏழைகளுக்கு ஆதரவாகவும் தொடர்ந்து கொடுக்கவும் உதவவும் அவரால் முடிந்தது. தமது பெரும்பாலான நாட்களில், மெளனமாக இருக்கும் ஒரு ஒழுக்கத்தை வைத்திருந்தார்.

கி.பி. 1270ம் ஆண்டு, ஃபெப்ரவரி மாதம், 23ம் நாளன்று, "லோங்க்ச்சம்ப்" (Longchamp) நகரில் இஸபெல் மரித்தார். மடாலயத்தின் ஆலயத்தில் இவர் அடக்கம் செய்யப்பட்டார்.

Also known as

Isabel of France

Additional Memorial

• 31 August (Franciscans)

• 8 November as one of the Saints of the Diocese of Evry

Profile

Born a princess, the daughter of King Louis VIII of France and Blanche of Castile; sister of Saint Louis IX; aunt of Saint Louis of Tolouse. Declined a marriage offer from the German emperor in order to found a Poor Clare convent at Longchamps near Paris, France where she lived as a nun, though without taking vows. Circa 1259, Pope Alexander IV approved a Rule Isabella had written for what became the Order of the Humble Handmaidens of the Blessed Virgin Mary.

Born

March 1225

Died

• 22 February 1270 at the abbey of Longchamp, France of natural causes

• buried at the abbey in Longchamp

• exhumed after nine days and found incorrupt

• exhumed in 4 June 1637

Beatified

1521 by Pope Leo X (cultus confirmation)

Patronage

sick people

Saint Maximian of Ravenna

Also known as

Maximianus

Profile

Bishop of Ravenna, Italy in 546 by Pope Vigilius with the support of Emperor Justinian; the choice was initially so unpopular that the Maximian had to live outside the city walls for a while. Built the basilica of Saint Vitalis, and either built or renovated many other churches. Commissioned a number of illuminated manuscripts, and made sure that the text were updated with the most authoritative versions. May have been the first Latin bishop to use the title archbishop.

Born

499 in Pola, Istria (modern Pula, Croatia

Died

556 of natural causes

Saint Limnaeus

Profile

Fifth-century cave hermit near Cyrrhus (in modern Syria). Spiritual student of Saint Thalassius. Spiritual student of Saint Maro. Lived in a small stone hut on a hill top, and talked to would-be students through a small hole; they came so frequently that he built a house on the hill top for them to stay. A noted healer, he built two houses for the blind, and induced any would-be spiritual students to contribute to care for the poor and lame.

Saint John the Saxon

Profile

Monk in France. Invited by King Alfred of England to restore faith and learning to the English abbeys ravaged by the Danes. Abbot of Athelingay. Murdered in a church at night by two French monks who were under his guidance, but rebelled against it. Considered a martyr as his death was caused by working for the Faith.

Born

in Saxony (part of modern Germany)

Died

895

Saint Papias of Hierapolis

Profile

Second century Apostolic Father. Friend of Saint Polycarp of Smyrna. Bishop of Hierapolis, Phrygia (in modern Turkey). Author of lengthy commentaries on the life, teaching, and works of Jesus; they survive only in fragments.

Died

early 2nd century

Saint Athanasius of Nicomedia

Profile

Born wealthy but preferred the life of a poor hermit. Monk and then abbot at the monastery of Saints Peter and Paul near Nicomedia, Bithynia (modern Izmit, Turkey). Flogged, imprisoned and exiled during the iconoclastic persecutions of Emperor Leo V. Supported Saint Theodore Studites.

Born

Constantinople

Died

c.818

Blessed Diego Carvalho

Also known as

Didacus, James

Profile

Jesuit priest. Missionary to Japan. Martyred with 60 companions by being exposed to the cold for days.

Born

c.1578 in Coimbra, Portugal

Died

martyred by exposure on 22 February 1624 at Sendai, Miyagi, Japan

Beatified

7 May 1867 by Pope Blessed Pius IX

Saint Baradates of Cyrrhus

Also known as

Baradatas, Baradatus

Profile

Hermit in a tiny shack in Cyrrhus, Syria; he wore animal skins, lived on whatever came to hand, and spent every possible moment in prayer. Emperor Leo I of Constantinople wrote to Baradates for his thoughts on the Council of Chalcedon in 451.

Died

c.460

Blessed Miguel Facerías Garcés

Profile

Member of the Claretians. Martyred in the Spanish Civil War.

Born

22 February 1861 in Perarrua, Huesca, Spain

Died

22 February 1937 in at Caseta de Alboquers, Barcelona, Spain

Venerated

21 December 2016 by Pope Francis

Blessed Mohammed Abdalla

Profile

Mercedarian friar at the convent of San Lazzaro in Zaragoza, Spain. Known for his personal piety and outlook that saw the hand of God in all things.

Born

African

Blessed Angelus Portasole

Also known as

Angelo Portasole

Profile

Dominican. Bishop of Iglesias, Sardinia, Italy in 1330.

Born

c.1296 in Perugia, Italy

Died

1334 on Ischia, Naples, Italy

Saint Raynerius of Beaulieu

Also known as

Raynier of Beaulieu

Profile

Monk at Beaulieu Abbey near Limoges, France.

Died

c.967

Saint Aristion of SalamisProfile

One of Jesus's 72 disciples. Preached in Cyprus. Martyr.

Died

martyred in the Battle of Salamis in Cyprus

Saint Paschasius of Vienne

Also known as

Paschase

Profile

Bishop of early 4th-century Vienne, France.

Died

312

Saint Gurnin

Also known as

Gurmin, Gurminn

Profile

Irish nun. She is mentioned in the Tallagh and Donegal martyrologies, but no details of her life have survived.

Saint Thalassius

Profile

Fifth-century cave hermit near Cyrrhus (in modern Syria). Spiritual teacher of Saint limnaeus. Known for his personal piety and holiness.

Saint Elwin

Also known as

Allan, Alleyn, Elwyn

Profile

Missionary who worked with Saint Breaca in Cornwall.

Born

Ireland

Saint Abilius of Alexandria

Profile

Third bishop of Alexandria, Egypt c.84.

Died

c.98

Martyrs of Arabia

Profile

A memorial for all the unnamed Christians martyred in the desert and mountainous areas south of the Dead Sea during the persecutions of Emperor Valerius Maximianus Galerius.