ஜுன் 29 : புனிதர்கள் பேதுரு, பவுல் - திருத்தூதர்கள் பெருவிழா

Feast : (29-06-2020)

Sts. Peter and Paul were the pillars of the infant church.

St. Peter was having pre-eminent position in the nascent church and was also the leader of the apostles. Jesus selected St. Peter to lead His church on Earth and Jesus gave the keys of heaven to St. Peter (Matthew 16:13-19). St. Peter was also given the role of the shepherd of the Christ’s flock (John 21:15-17). St. Peter was termed as a rock by Jesus, on which He (Jesus) would build His church. His original name was Simon son of Jonah. He was born in Bethsaida, a town on Lake Genesar. He and St. Andrew were fishermen and were first called by Jesus. St. Peter along with James and John were taken by Jesus to the Mount Tabor to witness the Transfiguration of Jesus and they also witnessed the agony of Jesus at the garden of Gethsemane. At Gethsemane, St. Peter drew his sword to defend Jesus, when Jesus was betrayed by Judas Iscariot. After resurrection, Jesus appeared to St. Peter and charged him to feed His flock. After the Holy Spirit descended on the Pentecost day on the apostles and others, St. Peter talked on behalf of all the apostles to the crowd that gathered to celebrate the feast of Pentecost and persons who speak different languages like Hebrew, Latin, Greek etc. heard and understood his speech in their own languages and a large number of people converted to Christianity on that day. When King Herod imprisoned him for his preaching, an angel freed him from the prison miraculously. Sick persons believed that they would be cured if St. Peter’s shade falls on them and so sick persons waited on the way St. Peter used to commute to get miraculous cure. St. Peter suffered martyrdom during the persecution of Emperor Nero in about the year 64 A.D. and was buried in the Vatican Hill and his tomb was found out under the Basilica of St. Peter in excavation.

St. Paul.

His original name was Saul and his father was a Roman citizen in Tarsus in Cilicia. He did not know Jesus in life. He also studied under the Jewish Rabbi Gamaliel. He lived his life as a Jewish Pharisee and persecuted Christians. He persecuted Christians and was also a witness to the stoning of St. Stephen, the martyr. When on his way to Damascus with orders to arrest Christians, suddenly a mysterious light surrounded him on the way and he fell down and blinded. Jesus Christ called him by name (Acts 9:1-16) and selected him as the apostle of Gentiles. With the help of others he reached Damascus and God sent Ananias to restore his vision. He is an important interpreter of the teachings of Jesus. He attended the First Council of Jerusalem with St. Peter and others, where it was decided that Gentile converts to Christianity need not be circumcised. He made many apostolic journeys to preach the Gospel and wrote many epistles to various churches to teach them about the meaning of the Gospel. He served the church most but without holding any Episcopal position in the church hierarchy. He was martyred for his faith during the persecution of Emperor Nero in the year 67 A.D. Certain historians say that the martyrdom of St. Paul was on June 29, the date on which Rome was founded by Emperor Romulus.

---JDH---Jesus the Divine Healer---

புனிதர் பவுல் June 28

இன்றைய புனிதர் †

(ஜூன் 29)

✠ புனிதர் பவுல் ✠

(St. Paul)

 

வேற்று இனத்தவரின் திருத்தூதர்:

(Apostle of the Gentiles)

பிறப்பு: கி.பி 5

டார்சஸ், சிசிலியா, ரோம பேரரசு

(Tarsus, Cilicia, Roman Empire)

இறப்பு: கி.பி 67 (வயது 62)

ரோம், ரோம பேரரசு

(Rome, Roman Empire)

ஏற்கும் சமயம்: எல்லா கிறிஸ்தவ பிரிவுகளும்

முக்கிய திருத்தலங்கள்: மதிலுக்கு வெளியான பவுல் பசிலிக்கா ரோம்

நினைவுத் திருவிழா: ஜூன் 29

பாதுகாவல்:

மறைப்பணிகள் (Missions), இறையியலாளர்கள் (Theologians), 

வேற்று இன கிறிஸ்தவர்கள் (Gentile Christians)

கிறிஸ்து இறந்து, உயிர்த்து, விண்ணகம் சென்றபின், புனிதர் இராயப்பர் (St. Peter) தலைமையில் திருச்சபை நிறுவப்பட்டு பன்னிரண்டு அப்போஸ்தலர்களும், மற்ற திருதூதர்களும் உலகின் பல்வேறு நாடுகளுக்கு சென்று கிறிஸ்துவை பற்றி எடுத்து கூறினர். அதிலும் மிகவும் முக்கியமான பணியை செய்தவர்களில் ஒருவர்தான் பவுல். தமிழில் “லூத்தரன் திருச்சபை” (Lutharan Church) மக்கள் இவரை பவுல் என்றும், கத்தோலிக்க திருச்சபை (Catholic Church) மக்கள் சின்னப்பர் என்றும் அழைப்பார்கள்.

புனிதர் பவுல் தன்னுடய வாழ் நாள் முழுவதும் புனித வாழ்க்கை வாழ்ந்தவர். தூய ஆவியின் கனிளை கொண்டவர். இயேசு கிறிஸ்து உலகின் மீது மண்டிக்கிடக்கும் பேரிருளை நீக்கிட தனது பல்கதிர்களை பரப்பி, உலகில் உள்ளோர் வியந்து போற்ற ஒளிய செய்து, அதில் மக்களை நல்வழியில் கொண்டு செல்ல இறைவன் கண்டதுதான் பவுல் அடிகளார்.

புனிதர் பவுல் ஒரு கிறிஸ்தவ புனிதராவார். இவரது இயற் பெயர் சவுல் (Saul) என்பதாகும். இவர் கி.பி. 5ம் ஆண்டு முதல், 67ம் ஆண்டு வரை வாழ்ந்தார். சிசிலியாவின் “டார்சஸ்” (Tarsus) பட்டினத்தைச் சேர்ந்த ரோம குடிமகனாவார். இவர் யூத மதத்தை பின்பற்றி வாழ்ந்தார். இவர் ஆரம்பத்தில், அக்காலத்தில் கிறிஸ்தவ மக்களைத் தேடி அழிக்கும் குழுவின் தலைவராகப் பணியாற்றினார். “டமாஸ்கசில்” (Damascus) கிறிஸ்தவர் பலர் இருப்பதாக அறிந்து அவர்களைக் கைது செய்து எருசலேமுக்கு கொண்டு வருவதற்கான ஆணையைப் பெற்றுக்கொண்டு “டமாஸ்கஸ்” செல்லும் வழியில் உயிர்த்த இயேசு ஒளி வடிவில் அவர் முன் தோன்றினார்.

பவுலாகிய சவுல் மனம் திரும்புதல்:

பின்னர் பவுல் இயேசுவை விசுவாசித்து மனம் மாறினார். இயேசுவை ஏற்ற பின்னர் மறை பரப்பும் பணியில் தீவிரமாக ஈடுபட்டார். பவுல் ஆரம்பகால கிறிஸ்தவ மறை பரப்பாளர்களில் மிகவும் பிரபலமானவர் ஆவார். கிறிஸ்து எல்லோருக்கும் பொதுவானவர்; யூதருக்கு மட்டும் உரியவரல்ல என்ற கருத்தை வலியுறுத்தினார். எனவே இவர் பிற இனத்தவரின் அப்போஸ்தலர் என அழைக்கப்படுகிறார்.

மன மாற்றத்துக்கு முன்:

புனிதர் பவுல் தன்னைப் பற்றி விவிலியத்தில் எழுதியுள்ளபடி, அவர் சிசிலியா நாட்டின் “டார்சஸ்” (Tarsus) பட்டணத்தில் பிறந்தார். அவரது தந்தை ஒரு ரோம குடிமகனாவார். அவரது குடும்பம் மிகவும் செல்வந்தக் குடும்பமாகும். இஸ்ரயேலின் பெஞ்சமின் கோத்திரத்தை சேர்ந்த ஒரு பரிசேயராவார். இளமையில் யூத மத சட்டங்களை கற்று தேர்ந்தார்.

அப்போது கிறிஸ்தவம் பரவத் தொடங்கிய காலமாகும். பல கிறிஸ்தவர் தமது நம்பிக்கை காரணமாகக் கொலை செய்யப்பட்டனர். பவுல் கிறிஸ்தவரை அழிக்க திடம் கொண்டு ஆட்சியாளரிடம் அதற்கான ஆணையைப் பெற்றுக்கொண்டு கிறிஸ்தவரைத் துன்புறுத்தினார். கிறிஸ்தவர் இவரது பெயரைக் கேட்டாலே அஞ்சினார்கள். இவ்வாறு செய்து கொண்டிருக்கும்போது “டமாஸ்கசில்” கிறிஸ்தவர்கள் இருப்பதாக கேள்விப்பட்டார். அங்கிருக்கும் கிறிஸ்தவரை கைது செய்து எருசலேம் நகருக்கு அழைத்து வருவதற்காக “டமாஸ்கஸ்” புறப்பட்டார். கிறிஸ்தவர்களை கைது செய்ய “டமாஸ்கஸ்” போகும் வழியில் திடீரென்று அவரது கண்பார்வை மங்கிப் போனது. குதிரையில் இருந்து விழுந்த அவருக்கு ஒர் குரல் கேட்டது. திடீரென வானத்திலிருந்து ஒரு ஒளி அவரைச் சுற்றிப் பிரகாசித்தது.

"சவுலே, சவுலே, சவுலே ஏன் என்னை துன்புறுத்துகிறாய்?"

சவுல் "ஆண்டவரே நீர் யார்?”

“நீ துன்பப்படுத்துகிற இயேசு நானே” என்று குரல் கேட்டது.

கண் பார்வை பறிபோதல்:

“ஆண்டவரே, நீர் யார்” என்று சவுல் கேட்க, அதற்கு, “நீ முள்ளில் உதைக்கிறது உனக்குக் கடினமாம்” என்றார். சவுல் நடுங்கித் திகைத்து, “ஆண்டவரே, நான் என்ன செய்யச் சித்தமாயிருக்கிறீர்” என்றார். அதற்கு, “நீ எழுந்து பட்டணத்துக்குள்ளே போ, நீ செய்யவேண்டியது அங்கே உனக்குச் சொல்லப்படும்” என்றார். அவரோடு பிரயாணம் செய்த மனிதர்கள் குரலைக் கேட்டும் ஒருவரையும் காணாமல் பிரமித்து நின்றார்கள். சவுல் தரையிலிருந்து எழுந்து, தன் கண்களைத் திறந்தபோது பார்வையற்று இருந்தார். கூட இருந்தவர்கள் சவுலை கை தாங்கலாக, “டமாஸ்கஸ்” அழைத்துக்கொண்டு போனார்கள்.

“அனனியாஸ்” (Ananias of Damascus) மூலம் பார்வை பெறுதல் :

சவுல் மூன்று நாள் பார்வை இல்லாதவராய்ப் புசியாமலும் குடியாமலும் இருந்தார். பின்பு கர்த்தர் “அனனியாஸ்” என்பவரை சவுலிடம் அனுப்பினார். அப்பொழுது “அனனியாஸ்” போய், சவுல் இருந்த வீட்டுக்குள் பிரவேசித்து, அவர்மேல் கையை வைத்து, “சகோதரனாகிய சவுலே, நீ வந்த வழியிலே உனக்குத் தரிசனமான இயேசுவாகிய கர்த்தர், நீ பார்வையடையும்படிக்கும் பரிசுத்த ஆவியினாலே நிரப்பப்படும்படிக்கும் என்னை அனுப்பினார்” என்றான். உடனே அவர் கண்களிலிருந்து மீன் செதில்கள் போன்றவைகள் விழுந்தது. அவர் பார்வை திரும்பியது.

ஞானஸ்நானம் பெறுதல்:

எழுந்திருந்து, ஞானஸ்நானம் பெற்றார். பின்பு உணவுண்டு பலப்பட்டார். சவுல் “டமாஸ்கஸி’லுள்ள” சீடருடனே சிலநாள் இருந்து, தாமதமின்றி, கிறிஸ்து தேவனுடைய குமாரனென்று ஆலயங்களிலே பிரசங்கித்தார். கேட்டவர்களெல்லாரும் ஆச்சரியப்பட்டு, “எருசலேமில் இந்த நாமத்தைத் தொழுது கொள்ளுகிறவர்களை நாசமாக்கி, இங்கேயும் அப்படிப்பட்டவர்களைக் கட்டிப் பிரதான ஆசாரியர்களிடம் கொண்டுபோகும்படி வந்தவன் இவனல்லவா” என்றார்கள்.

திருவிவிலியத்தில் இவரது பங்கு:

புதிய ஏற்பாட்டில் உள்ள 27 புத்தங்களில் 14 படைப்புக்கள் இவர் எழுதியது என கூறப்படுகிறது. பவுலின் எழுத்துக்களில், கிறிஸ்துவின் தன்மை இருப்பது, கிறிஸ்தவ ஆவிக்குரிய தன்மையை விவரிப்பது பற்றிய முதல் எழுத்து பதிவுகளை அவர் அளிக்கிறார். மத்தேயு மற்றும் யோவானுடைய சுவிசேஷங்களுக்குப் பிறகு புதிய ஏற்பாட்டின் மிகவும் செல்வாக்குமிக்க புத்தகங்களாக அவரது எழுத்துக்கள் விவரிக்கப்பட்டு காணப்படுகின்றன.

திருச்சபைகளுக்கு எழுதிய நூல்களின் தொகுப்புகள்:

★ ரோமர்

★ 1 கொரிந்தியர்

★ 2 கொரிந்தியர்

★ கலாத்தியர்

★ எபேசியர்

★ பிலிப்பியர்

★ கொலோசெயர்

★ 1 தெசலோனிக்கேயர்

★ 2 தெசலோனிக்கேயர்

★ 1 தீமோத்தேயு

★ 2 தீமோத்தேயு

★ தீத்து

★ பிலேமோன்

பவுல் தனது நூல்களில் முதலாவதாக கிறிஸ்துவின் வாழ்த்துதல்களை முன்னுரையாகவும், முடிவுரையில் நன்றி கூறுதல் மற்றும் இறுதி வாழ்த்துதல்களையும் எழுதுவது வழக்கமாக கொண்டு இருந்தார்.

கடைசி நாட்கள்:

கைது:

பவுல் எருசலேமில் இருந்தபோது, யூதரல்லாதோரை தேவலயத்துக்குள் கூட்டிவந்ததாக பொய்யுரைத்து யூதர்கள் கூட்டமாய் ஓடிவந்து, பவுலைப் பிடித்து, அவரைத் தேவாலயத்திற்குப் புறம்பே இழுத்துக்கொண்டு போனர்கள். அவர்கள் அவரைக் கொலை செய்ய எத்தனித்தனர். எருசலேம் முழுவதும் கலக்கமாயிருக்கிறது என்று போர்ச் சேவகரின் சேனாபதிக்குச் செய்திவந்தது. உடனே அவன் போர்ச் சேவகரையும் அவர்களுடைய அதிபதிகளையும் கூட்டிக்கொண்டு, அவர்களிடத்திற்கு ஓடிவந்தான். சேனாபதியையும் போர்ச்சேவகரையும் மக்கள் கூட்டம் கண்டபோது பவுலை அடிக்கிறதை நிறுத்தினார்கள். சேனாபதி அருகேவந்து பவுலைப் பிடித்து, இரண்டு சங்கிலிகளினாலே கட்டும்படி சொல்லி: இவன் யார் என்றும், என்ன செய்தான் என்றும் விசாரித்தான். அதற்கு ஜனங்கள் பலவிதமாய்ச் சத்தமிட்டார்கள் சந்தடியினாலே உண்மையை அவன் அறியக்கூடாமல், அவனைக் கோட்டைக்குள்ளே கொண்டுபோகும்படி கட்டளையிட்டான். அவன் படிகள்மேல் ஏறினபோது ஜனக்கூட்டம் திரண்டு பின்சென்று, இவனை அகற்றும் என்று உக்கிரமாய்க் கூப்பிட்டபடியினாலே, போர்ச்சேவகர் பவுலைத் தூக்கிக்கொண்டு போக வேண்டியதாயிருந்தது.

கொலைச் சதி:

அவர்கள் பவுலைக்; கோட்டைக்குள்ளே கொண்டுபோகிற சமயத்தில், பவுல் சேனாபதியிடம் தான் மக்களுடன் பேசும்படி அனுமதியை பெற்று கோட்டை படிகள் மேலிருந்தவாறு மக்களுக்கு இயேசுவைப் போதித்தார். இதனால் மேலும் கோபமடைந்த கூட்டம் மேலும் உக்கிரமாய் பவுலை கொலை செய்யும்படி கூக்குரலிட்டனர். பின்னர் நடந்த விசாரனைகளில் பவுலை குற்றப்படுத்த முடியாமல் போகவே, யூதர் விசாரணையின் போது கொலை செய்யச் சதி செய்தனர். இதை அறிந்த சேனாதிபதி பவுலை மிகுந்த காவலுக்கு மத்தியில் செசரியா பட்டணத்திற்குத் தேசாதிபதியாகிய பேலிக்ஸினிடத்தில் அனுப்பினான்.

சிறைவாசம்:

செசரியா பட்டணத்தில் நடந்த விசாரனைகளிலும் பவுல் வெற்றிகொண்டார். எனினும் அவர் விடுதலைக்காகக் கொடுக்க வேண்டிய பணத்தைச் செலுத்தாத காரணத்தினால் தேசாதிபதியாகிய பேலிக்ஸ் பவுலை இரண்டு வருடம் சிறையிலிட்டார். இதற்குள் புதிய தேசாதிபதியாக பொர்க்கியுபெஸ்து என்பவன் வந்து யூதரை சந்தோசப்படுத்தும் நோக்கில் பவுலின் சிறைக் காலத்தை நீடித்தான்.

மீள்விசாரனை:

புதிய தேசாதிபதியாகிய பேலிக்சை அனுகிய யூதர் வழியில் பவுலை கொலைச் செய்யும் உள்நோக்கத்துடன் விசாரணையின் பொருட்டு பவுலை எருசலேமுக்கு அனுப்பும் படி கேட்டனர். ஆனால் பவுல் தேசாதிபதியாகிய பேலிக்சிடம் உரோமில் அரசன் முன்பாக தனது விசாரணை நடத்தும் படி உத்தரவைப் பெற்று எருசலேம் செல்வதைத் தவிர்த்தார். செசரியா பட்டணத்திலிருந்து உரோம் நகர் வரை பவுலை ஒரு கப்பலில் கொண்டுவரத் தீர்மானிக்கப்பட்டது. ஆனால் கப்பல் வழியில் புயலை எதிர்கொண்டு பல நாட்களாகக் கடலிலிருந்தது. பின்பு உரோமை வந்தடைந்த பவுல் தனக்காக வாடகைக்கு வாங்கியிருந்த வீட்டிலே இரண்டு வருடம் முழுவதும் தங்கி, தன்னிடத்தில் வந்த யாவரையும் ஏற்றுக்கொண்டு, தேவனுடைய ராஜ்யத்தைக் குறித்துப் பிரசங்கித்து, கர்த்தராகிய இயேசு கிறிஸ்துவைப்பற்றிய விசேஷங்களை உபதேசித்துக்கொண்டிருந்தார். தேசாதிபதியாகிய பேலிக்ஸ் பவுல் மீது பற்று கொண்டவராகக் காணப்பட்டமையாலும், உரோம் நகரில் யூத மதத்தினர் பெரும்பான்மையாக இல்லாத காரணத்தினாலும் பவுல் மீதான வழக்கை யூதர் கைவிட்டனர்.

மரணம்:

பவுலின் மரணம் பற்றிய தகவல் விவிலியத்தில் காணப்படவில்லை. எனினும் அவர் ரோமில் வேத சாட்சியாக மரித்தார் என்பது மரபு. கி.பி 69ம் ஆண்டு நீரோ மன்னன் ஆட்சி காலத்தில் மரண தண்டனை வழங்கப்பட்டது. மரண தண்டனை ரோமானியர்கள் சிலுவை மரணத்தை பழித்தலுக்குரிய மரணம் என்று எண்ணியதால், பவுலுக்கு ரோமானியர்கள் அவரது தலையை வெட்டி கொலை செய்தனர்.

புனித பவுல்:

இறைவன் மட்டுமே வீழ்ச்சியுற்ற மனிதனை மீட்க இயலும். மனிதனின் முயற்சி எத்தகையதாக இருந்தாலும், சட்டங்களை மிகக் கண்ணுங்கருத்துமாக கடைபிடித்தாலும் பாவத்தினின்றும், அலகையினின்றும், சாவினின்றும் விடுதலை அடைய மனிதன் தன்னை முழுவதும் இயேசுவின் அருள் ஆற்றலுக்கு ஒப்படைத்தாக வேண்டும் என்ற அசையாத நம்பிக்கை இவரிடம் வேரூன்றியிருந்தது. 

தமஸ்கு நகருக்கருகே பவுல் கண்ட காட்சியில் உயிர்த்த இயேசுவுடன் கலந்துரையாடியது, அவரது வாழ்வில் ஒரு பெரும் மாற்றத்தை ஏற்படுத்தியது. இதனால் வரலாறு காணாத அளவுக்கு, அவர் கிறிஸ்துவுக்காக உழைத்து, உயிர்த்த கிறிஸ்துவின் திருத்தூதர் ஆனார். பலவிதமான எதிர்ப்புகள், அவமானங்கள், சாட்டையடிகள், கல்லடிகள், ஒடுக்கப்பட்ட நிலை, சிறைவாசம் இவை போன்ற இன்னும் பல கொடுமைகள் இவரை மேலும் மேலும் திருச்சபையின் அசையாத தூணாக்கியது. இவருடைய கடிதங்களில் காணப்படும் சில அரிய தொடர்கள், கிறிஸ்துவின்மீது இவர் கொண்டிருந்த பற்றுறுதியை காட்டுகின்றது. இவர் எழுதிய திருமுகங்களில் "கிறிஸ்துவில்" என்ற சொல் ஏறக்குறைய 50 முறை வருகின்றது. இது அவரின் ஆன்மீகத்தையும், அப்போஸ்தலிக்க வாழ்வையும், வேத கலாபனையையும், பணிவாழ்வையும் வெளிப்படையாக காட்டுகின்றது. "எல்லோர்க்கும் எல்லாம் ஆனேன்" என்று இவர் குறிப்பிடுவது, நற்செய்திக்கு எவ்வித ஊறும் விளைவிக்காமல் எவரிடமும் கனிவுடனும், பாசத்துடனும் நடந்து, நான் கிறிஸ்துவை மாதிரியாக தேர்ந்துகொண்டதுபோல, என்னையும் உங்கல் மாதிரியாக எடுத்துகொள்ளுங்கள் என்று குறிப்பிடுகின்றார். 

செபம்:

என்றும் வாழும் எல்லாம் வல்ல இறைவா! திருத்தூதரான புனித பேதுரு, பவுல் இவர்களை மேம்படுத்த இந்நாளை தந்ததற்காக நாங்கள் பெருமகிழ்ச்சி அடைகின்றோம். உம் மகன் வழியாக உம்மை வழிபட எங்களுக்கு முதன்முறையாக கற்றுத்தந்தனர். உமது திருச்சபை அவர்களது போதனையின்படி வாழ வரமருள்வீராக

† Saint of the Day †

(June 29)

✠ St. Paul ✠

 

Apostle of the Gentiles, Martyr, Missionary, Mystic and Great Theologian:

Born: 5 AD

Tarsus, Cilicia, Roman Empire

Died: 64 or 67 AD (aged 61–62 or 64–65)

Probably in Rome, The Roman Empire

Canonized: By Pre-congregation

Feast: June 29

Patronage:

Against snakes, Authors, Catholic Action, Cursillo movement, Evangelists, Hailstorms, Hospital public relations, Journalists, Lay people, Missionary bishops, Musicians, Newspaper editorial staff, Public relations work, Publishers, Reporters, Ropemakers, Saddlemakers, Tentmakers and many more

Paul the Apostle, commonly known as Saint Paul and also known by his Jewish name Saul of Tarsus was an apostle (although not one of the Twelve Apostles) who taught the gospel of Christ to the first-century world. Paul is generally considered one of the most important figures of the Apostolic Age and in the mid-30s to the mid-50s AD, he founded several churches in Asia Minor and Europe. He took advantage of his status as both a Jew and a Roman citizen to minister to both Jewish and Roman audiences.

St Paul was an influential figure in the early development of Christianity. His writings and epistles form a key section of the New Testament; St Paul helped to codify and unify the direction of the emerging religion of Christianity.  In particular, St Paul emphasized the role that salvation is based on faith and not religious customs. St Paul was both Jewish and a Roman citizen; in his early life, he took part in the persecution of Christians. However, on the road to Damascus, he underwent a conversion and became a committed Christian himself.

Early life:

St Paul, also known as Saul, ethnically was Jewish, coming from a devout Jewish family. He was also born a Roman Citizen in Tarsus, Cilicia, South Turkey. He grew up in Jerusalem and was brought up by Gamaliel, a leading authority in the Jewish religious establishment (Sanhedrin). In addition to learning religious scriptures, he also studied Greek philosophers and was well acquainted with the Stoic philosophers, who advocated a virtuous acceptance of life as a path to happiness. In his daily life, he was a tentmaker.

During his early life, St Paul was a Pharisee – a group of Jewish people who administered the law. He admitted to participating “beyond measure” in the persecution of Christians. This included taking part in the stoning of Stephen, a Christian. Acts 7:58-60;22:20. One reason St Paul was so critical of the new sect which followed Jesus Christ was the fact he was appalled that Jesus died a ‘criminal’s death’ on the cross. He couldn’t assimilate that with how a Messiah would be treated.

Conversion to Christianity:

Around 31-36 AD, St Paul relates how he became converted from a persecutor of Christians to a devout follower. However, on the road to Damascus, he reported being blinded by a vision of Jesus Christ.

He heard the voice of Jesus Christ, asking Saul, “why persecutest thou me?” Saul replied, “Who art thou, Lord? And the Lord said, I am Jesus whom thou persecutest: [it is] hard for thee to kick against the pricks.”

For three days after the vision, he remained blind and undertook a fast He later healed of his blindness by a Christian – Ananias of Damascus. After his vision and healing, he proclaimed the divinity of Jesus Christ and dedicated his life to spreading the Christian message. St Paul explained that he was a servant of Jesus Christ and his unexpected conversion to ardent Christian was due to the Grace of God and not reason or intellect.

St Paul became involved in doctrinal disputes amongst the early followers of Christ. St Paul taught that old religious rites, such as circumcision were no longer necessary. St Paul taught that faith in the redemptive power of Jesus Christ, who died on the cross to save sinners was the essence of Christianity.

St Paul also negated the idea that Jews were a special people, due to their lineage from Abraham. St Paul’s teachings helped move the early sect of Judaism into the separate religion of Christianity. Before St Paul, followers of Jesus Christ were still associated with Judaism. St Paul successfully argued that Gentiles (non-Jews) could be converted directly to Christianity and didn’t need to become Jews first.

St Paul threw himself into missionary work. Over the next few years, he traveled to Damascus and later Jerusalem.

He made several missionary journeys around the Mediterranean basin where he sought to spread the teachings of Jesus and offer support to the fledgling Christian community. St Paul visited many places such as the island of Cypress, Pamphylia, Pisidia, and Lycaonia, all in Asia Minor. Later, he traveled as far west as Spain. He established churches at Pisidian Antioch, Iconium, Lystra, and Derbe. He later made Ephesus the central place of his missionary activity.

During a visit to Athens, he gave one of his most memorable and well-documented speeches; it became known as the Areopagus sermon Acts 17:16-34. St Paul was dismayed by the number of pagan gods on display. In speaking to the crowd he criticized their pagan worship.

His missionary work was often difficult and dangerous, he often met an unwelcome response. He supported himself financially by continuing to work as a tentmaker.

Teachings of St Paul:

St Paul was instrumental in deciding that former Jewish practices such as circumcision and dietary law were not required by Christians.

St Paul taught that Jesus Christ was a divine being, and salvation could be achieved by faith alone.

St Paul was a key theologian on the doctrine of atonement. Paul taught that Christians are freed from sin through Jesus’ death and resurrection.

On arriving in Jerusalem in 57 AD, he became embroiled in controversy over his rejection of Jewish customs. He was arrested and held in a prison in Caesarea for two years. Since he could claim rights as a Roman citizen, he was eventually released.

He spent his remaining years writing letters to the early church and acting as a missionary. Details about his death are uncertain. But, tradition suggests he was beheaded.

The Feast of the Conversion of Saint Paul is celebrated on January 25. Within the Western world, some of his writings have attained an iconic status for its poetry and power.

Within the 27 books of the New Testament, seven books are signed by St Paul and are considered to be his writings – Romans, 1 Corinthians, 2 Corinthians, Galatians, Philippians, 1 Thessalonians, and Philemon. Another seven-book may have had input from St Paul, but the authorship is uncertain.

St Paul sets out a conservative view on the role of women in society.  his views on the treatment of women. His views were influential in the church adopting a male hierarchy in positions of power.

However, it should be noted that the letter to the Romans was delivered by a woman – Phoebe, the first known deacon of the Christian church. A more inclusive view of women by St Paul is found in.

Although St Paul played a major role in influencing early Christianity, he has been criticized for distorting the original message of Jesus Christ. At the time of St Paul, there were differing interpretations and no consensus on aspects of the new religion. St Paul placed greater emphasis on the ideas of original sin, atonement, and the role of Jesus Christ’s crucifixion in offering redemptive power.

St. Paul is the patron saint of missionaries, evangelists, writers, and public workers. His feast day is on June 29 when he is honored with Saint Peter.

புனித பேதுரு, St.Peter June 29

இன்றைய புனிதர் 

(29-06-2020) 

புனித பேதுரு

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூன் 29)

✠ புனிதர் பேதுரு ✠

(St. Peter) 

திருத்தூதர், கத்தோலிக்க திருச்சபையின் முதல் திருத்தந்தை, மதத்தலைவர், மறைசாட்சி:

(Apostle, First Pope of Catholic Church, Patriarch, and Martyr)

பிறப்பு: கி. பி. 1

பெத்சாய்தா, கௌலனிடிஸ், சிரியா, ரோம பேரரசு

(Bethsaida, Gaulanitis, Syria, Roman Empire)

இறப்பு: கி.பி. 64 மற்றும் 68 ஆகிய வருடங்களுக்கு இடையில்

கிளமன்டைன் சிற்றாலயம், வாட்டிகன் குன்று, ரோம், இத்தாலியா, ரோம பேரரசு

(Clementine Chapel, Vatican Hill, Rome, Italia, Roman Empire)

ஏற்கும் சமயம்:

அனைத்து கிறிஸ்தவ பிரிவுகள் மற்றும் இஸ்லாம்

(All Christian denominations that venerate Saints, Islam)

முக்கிய திருத்தலங்கள்: 

புனித பேதுரு பேராலயம், வாட்டிக்கன் நகர்

(St. Peter’s Basilica, Vatican)

நினைவுத் திருவிழா: ஜூன் 29 

பாதுகாவல்:

ரொட்டி சுடுபவர் (Bakers); பாலம் கட்டும் தொழிலாளி (Bridge Builders); மாமிசம் விற்பவர்கள் (Butchers); மீனவர்கள் (Fishermen); அறுவடை செய்பவர்கள் (Harvesters); புதிய காலணிகள் தயாரிப்பவர்கள் (Cordwainers); கடிகாரம் உற்பத்தியாளர்கள் (Horologists); பூட்டு தொழிலாளிகள் (Locksmiths); காலணிகள் செய்யும் தொழிலாளி (Cobblers); வலை தயாரிப்பாளர்கள் (Net makers); (Shipwrights); எழுதுபொருட்கள் வியாபாரி (Stationers); மூளைக்கோளாறு (Frenzy); கால் பிரச்சினைகள் (Foot problems); ஜூரம் (Fever); நீண்ட ஆயுள் (Longevity);

புனிதர் பேதுரு அல்லது புனிதர் இராயப்பர் (Saint Peter), இயேசு கிறிஸ்து ஏற்படுத்திய பன்னிரு திருத்தூதர்களுள் (Twelve Apostles of Jesus Christ) தலைமையானவர் ஆவார். இவரது இயற்பெயர் சீமோன் (Simon) ஆகும். இவரைத் தம் சீடராக அழைத்த இயேசு "பேதுரு" என்னும் சிறப்புப் பெயரை அவருக்கு அளித்தார். இப்பெயரின் தமிழ் வடிவம் இராயப்பர் என்பதாகும்.

பேதுரு கலிலேயாவைச் சேர்ந்த மீனவர் ஆவார். இயேசு இவரைத் தம் சீடராகத் தெரிந்து கொண்டார். இவர் கத்தோலிக்கத் திருச்சபையின் முதல் திருத்தந்தையாகக் கருதப்படுகிறார். 

கிறிஸ்தவ பாரம்பரியபடி, பேரரசன் “நீரோ அகஸ்டஸ் சீசர்” (Nero Augustus Caesar) ஆட்சிக் காலத்தில், இவர் ரோம் நகரில் சிலுவையில் அறையப்பட்டு கொலை செய்யப்பட்டார். இயேசு கிறிஸ்து சிலுவையில் அறையுண்டதைப் போன்றே தாமும் சிலுவையில் அறையப்பட தகுதியற்றவர் என எண்ணியதால், தம்மை தலைகீழாக சிலுவையில் அறையுமாறு இவரே வேண்டிக்கொண்டதாக கிறிஸ்தவ பாரம்பரியம் கூறுகிறது.

தூய பேதுருவின் கல்லறை உள்ளதாகக் கருதப்படும் வத்திக்கான் நகரத்தில் கத்தோலிக்க திருச்சபையின் முக்கியமான வழிபாட்டிடங்களுள் ஒன்றாகிய புனித பேதுரு பெருங்கோவில் அமைந்துள்ளது.

புதிய ஏற்பாட்டு நூல்களில் பேதுரு :

பேதுருவின் வாழ்க்கைக் குறிப்புகள் சில புதிய ஏற்பாட்டு நூல்களாகிய நற்செய்திகளிலும் (Canonical Gospels), திருத்தூதர் பணி நூலிலும் (Acts of the Apostles) உள்ளன. இயேசுவின் பணிக்காலத்தில் அவர் தம் சீடராக அழைத்துக்கொண்ட பன்னிரு திருத்தூதர்களுள் முதலிடம் பெறுபவர் பேதுரு. மீன் பிடித்தல் தொழிலைச் செய்துவந்த பேதுருவை ஒருநாள் இயேசு கலிலேயக் கடலருகில் கண்டார். இயேசு அவரை நோக்கித் தம் சீடராகுமாறு கேட்டார். பேதுருவும் இயேசுவைப் பின் தொடர்ந்தார். பேதுருவின் இயற்பெயர் சீமோன்; அவர்தம் தந்தை பெயர் “ஜான் அல்லது ஜோனா” (John or Jonah) ஆகும். எனவே அவர் "ஜோனாவின் மகன் சீமோன்" என்று அழைக்கப்பட்டார். ஆனால் இயேசு அவருக்கு ஒரு புதிய பெயரைக் கொடுத்தார். விவிலியத்தில் இவ்வாறு புதிய பெயர் கொடுக்கும்போது அப்பெயரைப் பெறும் மனிதர் ஒரு சிறப்புப் பணிக்கு அழைக்கப்படுவதை அப்பெயர் குறிப்பது வழக்கம். இயேசு சீமோனுக்குப் பேதுரு என்னும் பெயரைக் கொடுத்ததும் தனிப்பொருள் கொண்ட நிகழ்வுதான்.

பேதுரு என்னும் சொல் “அரமேய” (Aramaic) மொழியில் "கேபா" (Kepha) என வரும். அதன் பொருள் "பாறை" ஆகும். பேதுரு என்பது அதன் கிரேக்க வடிவம். இலத்தீனில் "Petra" என்றால் பாறை. அதைத் தழுவியே சீமோனுக்கு "Petrus" (ஆங்கிலத்தில் “பீட்டர்” Peter) எனும் பெயர் வந்தது.

பேதுருவை இயேசு "பாறை" என்று அழைத்ததற்கான விளக்கத்தை மத்தேயு நற்செய்தி குறிப்பிடுகிறது.

மத்தேயு 16:13-19

இயேசு, பிலிப்புச் செசரியா பகுதிக்குச் சென்றார். அவர் தம் சீடரை நோக்கி, "மானிடமகன் யாரென்று மக்கள் சொல்கிறார்கள்?" என்று கேட்டார். அதற்கு அவர்கள், "சிலர் திருமுழுக்கு யோவான் எனவும் வேறு சிலர் எலியா எனவும் மற்றும் சிலர் எரேமியா அல்லது பிற இறைவாக்கினருள் ஒருவர் என்றும் சொல்கின்றனர்" என்றார்கள். "ஆனால் நீங்கள், நான் யார் எனச் சொல்கிறீர்கள்?" என்று அவர் கேட்டார்.

சீமோன் பேதுரு மறுமொழியாக, "நீர் மெசியா, வாழும் கடவுளின் மகன்" என்று உரைத்தார். அதற்கு இயேசு, "யோனாவின் மகனான சீமோனே, நீ பேறு பெற்றவன். ஏனெனில் எந்த மனிதரும் இதை உனக்கு வெளிப்படுத்தவில்லை; மாறாக விண்ணகத்திலுள்ள என் தந்தையே வெளிப்படுத்தியுள்ளார். எனவே நான் உனக்குக் கூறுகிறேன்; உன் பெயர் பேதுரு; இந்தப் பாறையின்மேல் என் திருச்சபையைக் கட்டுவேன். பாதாளத்தின் வாயில்கள் அதன்மேல் வெற்றி கொள்ளா. விண்ணரசின் திறவுகோல்களை நான் உன்னிடம் தருவேன். மண்ணுலகில் நீ தடைசெய்வது விண்ணுலகிலும் தடைசெய்யப்படும். மண்ணுலகில் நீ அனுமதிப்பது விண்ணுலகிலும் அனுமதிக்கப்படும்" என்றார். 

பேதுருவின் குடும்பம் :

பேதுருவின் குடும்பம் பற்றிய சில தகவல்கள் நற்செய்திகளில் உள்ளன. அவர் கப்பர்நாகும் என்னும் ஊரில் வாழ்ந்து வந்தார் என்றும், திருமணமானவர் என்றும் அவருடைய மாமியார் காய்ச்சலாய் இருந்தபோது இயேசு அவருடைய வீட்டுக்குச் சென்று அப்பெண்மணிக்கு நலமளித்தார் என்றும் நற்செய்திகள் குறிப்பிடுகின்றன.

மாற்கு 1:29-31

பின்பு அவர்கள் தொழுகைக் கூடத்தை விட்டு வெளியே வந்து யாக்கோபு, யோவானுடன் சீமோன், அந்திரேயா ஆகியோரின் வீட்டிற்குள் சென்றார்கள். சீமோனுடைய மாமியார் காய்ச்சலாய்க் கிடந்தார். உடனே அவர்கள் அதைப் பற்றி இயேசுவிடம் சொன்னார்கள்.

இயேசு அவரருகில் சென்று கையைப் பிடித்து அவரைத் தூக்கினார். காய்ச்சல் அவரை விட்டு நீங்கிற்று. அவர் அவர்களுக்குப் பணிவிடை செய்தார். 

பேதுருவின் பெயர் பற்றிய குறிப்பு:

பேதுருவின் இயற்பெயர் எபிரேயத்தில் சீமோன் என்பதாகும். அது கிரேக்கத்தில் Σιμων என்று எழுதப்பட்டது. புதிய ஏற்பாட்டில் இரு இடங்களில் அப்பெயர் "சிமியோன்" (Συμεων) என்னும் வடிவத்தில் வருகிறது (காண்க: திருத்தூதர் பணிகள் 15:14; 2 பேதுரு 1:1).

இயேசு பேதுருவுக்குக் கொடுத்த சிறப்புப் பெயர் "பாறை" அல்லது "கல்" என்னும் பொருள்கொண்ட அரமேயச் சொல்லாகிய "கேபா" (பண்டைக் கிரேக்கம்: Kephas) என்பதாகும். பேதுரு "கேபா" என்று ஒன்பது முறை புதிய ஏற்பாட்டு நூல்களில் அழைக்கப்படுகிறார். யோவான் நற்செய்தி ஒருமுறையும் தூய பவுல் எழுதிய திருமுகங்கள் எட்டு முறையும் பேதுருவை "கேபா" என்று அழைக்கின்றன.

"கேபா" என்னும் அரமேயச் சொல் கிரேக்கத்தில் “Petros” என்று பெயர்க்கப்பட்டது. அதிலிருந்து தமிழ் "பேதுரு" என்னும் வடிவம் பிறந்தது. பேதுரு என்னும் பெயர் நற்செய்தி நூல்களிலும் திருத்தூதர் பணிகள் நூலிலும் 150 தடவைக்கு மேலாக வருகிறது. "சீமோன் பேதுரு" என்னும் இரட்டைப் பெயர் பெரும்பாலும் யோவான் நற்செய்தியில் சுமார் 20 தடவை வருகிறது.

கிரேக்க மொழி பேசிய கிறிஸ்தவர் நடுவே "பேதுரு" என்னும் சொல் (பாறை, கல்) எளிதில் பொருள் விளங்கும் பெயராக விளங்கியிருக்கும். 

பேதுரு முதல் திருத்தந்தை என்பது பற்றிய கருத்துகள் :

இயேசுவின் திருத்தூதராகிய பேதுரு முதல் "திருத்தந்தை" (Pope) என்று கத்தோலிக்க திருச்சபை அறிக்கையிடுகிறது. அதற்கு, கீழ்வரும் காரணங்கள் காட்டப்படுகின்றன :

✯ இயேசு தம் நெருங்கிய சீடர்களாகத் தெரிந்துகொண்ட "திருத்தூதர்கள்" (Apostles) பன்னிருவரில் முதன்மை இடம் பேதுருவுக்கு அளிக்கப்பட்டது;

✯ இயேசு பேதுருவுக்கு அளித்த சிறப்புப் பணி;

✯ பன்னிரு திருத்தூதர் குழுவில் பேதுரு ஆற்றிய தனிப்பட்ட பணி.

பேதுரு வகிக்கும் சிறப்பிடத்தைக் கீழ்வருமாறு விளக்கலாம். :

✯ இயேசு தம்மைப் பின்செல்லும்படி முதல்முதலாக அழைத்தது பேதுருவைத்தான் (காண்க: மத்தேயு 4:18-19).

✯ இயேசு திருத்தூதர்களிடம் கேள்விகள் கேட்ட போதெல்லாம் அவர்கள் பெயரால் பதில் கூறுபவர் பேதுருவே (காண்க: மாற்கு 8:29; மத்தேயு 18:21; லூக்கா 12:41; யோவான் 6:67-69).

✯ லூக்கா மற்றும் பவுல் தரும் தகவல்படி, உயிர்த்தெழுந்த இயேசுவை முதன்முறையாகச் சந்தித்தவர் பேதுருவே (காண்க: லூக்கா 24:34; 1 கொரிந்தியர் 15:5). மத்தேயு, யோவான், மாற்கு நற்செய்திகளின்படி, மகதலா மரியா உயிர்த்தெழுந்த இயேசுவை முதலில் காண்கிறார். ஆனால் அங்குகூட, "நீங்கள் புறப்பட்டுச் செல்லுங்கள், பேதுருவிடமும் மற்றச் சீடரிடமும், 'உங்களுக்கு முன்பாக அவர் கலிலேயாவுக்குப் போய்க் கொண்டிருக்கிறார்; அவர் உங்களுக்குச் சொன்னது போலவே அவரை அங்கே காண்பீர்கள்' எனச் சொல்லுங்கள்" என்று இயேசு கூறுகிறார் (மாற்கு 16:7).

✯ எல்லா நற்செய்தி நூல்களிலும் அதிக முறை பெயர்சொல்லிக் குறிப்பிடப்படும் திருத்தூதர் பேதுரு’தான்.

✯ இயேசு பேதுருவிடம்’தான் பிற திருத்தூதர்களை விட அதிக பொறுப்பு ஒப்படைக்கிறார்.

✯ பன்னிரு திருத்தூதர்களின் பெயர்கள் அடங்கிய பட்டியல் தரப்படும் இடங்களில் எல்லாம் நற்செய்தி நூல்கள் பேதுருவைத்’தான் முதன்முதலாகக் குறிப்பிடுகின்றன (காண்க: மாற்கு 3:16-19; மத்தேயு 10:1-4; லூக்கா 6:12-16

✯ பண்டைய இஸ்ரயேல் நாட்டில் முதல் மகன், முதலில் வருபவர், பெயர்ப்பட்டியலில் முதலில் இருப்பவர் என்னும்போது அவருக்குச் சிறப்பிடம், தனிப் பணி உண்டு என்று பொருளாகும். பேதுரு எருசலேம் கிறிஸ்தவ சபையில் மிக முக்கியமான ஒருவராக இருந்தார் என்பதைக் குறிக்க, தூய பவுல் பேதுருவை அச்சபையின் "தூண்" என்று அழைக்கின்றார். (காண்க: கலாத்தியர் 2:9).

புனித பேதுரு:

சீமோன் என்கிற இவருடைய பெயரை நம் ஆண்டவர் மாற்றி "பாறை" என்னும் பொருள் தரும் பேதுரு என்னும் பெயரை சூட்டினார். தமது வாழ்வின் முக்கியமான கட்டங்களிலும் பல புதுமைகள் செய்யும்போதும் ஆண்டவர் இவரை தம் அருகில் வைத்திருந்தார். அச்சத்தினால் நம் ஆண்டவரை மறுதலித்த பாவத்திற்காக பேதுரு இறுதி மட்டும் மனம் கசிந்து அழுதார். நம் ஆண்டவர் உயிர்தெழுந்த பின் காட்சி கொடுத்த பொழுது "என்னை அன்பு செய்கிறாயா?" என்று மும்முறை கேள்வி கேட்டது குறிப்பிடத்தக்கது. இவ்வாறு மும்முறை மறுதலித்ததற்காக மும்முறை கழுவாய் முயற்சிகள் செய்யும்படி தூண்டினார். தூய ஆவியை அடைந்தபின் ஆயிரக்கணக்கான மக்களை பேதுரு மனந்திருப்பினார். கணக்கற்ற நோயாளிகளை நலமடைய செய்தார். 

நீரோ என்ற இரத்தவெறி பிடித்த மன்னன் காலத்தில், புனித பேதுரு உரோமையில் சித்ரவதைக்கு உள்ளானார். அவர் சிறையில் தள்ளப்பட்ட இடத்தில் புனித பேதுருவின் சிறைவாழ்வின் நினைவாக ஓர் ஆலயம் ஒன்று காணப்படுகின்றது. இவர் சிலுவை சாவு அடைந்தார் என்று 255 ல் டெர்டல்லியன்(Derdalien) குறிப்பிடுகின்றார். ஆரிஜன் என்று மறைவல்லுநரை மேற்கோள்காட்டி பேதுருவின் விருப்பப்படி சிலுவையில் தலைகீழாக அறையப்பட்டார் என்று யூசிபியுஸ்(Yousibius) குறிப்பிடுகின்றார். நீரோவின் தோட்டத்தில்தான் பேதுரு சிறைப்பட்டு இருந்ததாகவும், அங்குதான் பேதுருவும் இன்னும் கிறிஸ்தவர் பலரும் பலவிதமாக சித்ரவதைகளுக்கும் உள்ளானார்கள் என்று பாரம்பரியம் கூறுகின்றது. 

† Saint of the Day †

(June 29)

✠ St. Peter ✠

 

Prince of the Apostles, First Pope, Patriarch, and Martyr:

Birth name: Shimon (Simeon, Simon)

Born: AD 1

Bethsaida, Gaulanitis, Syria, Roman Empire

Died: Between AD 64 and 68 (Aged 62–67)

Clementine Chapel, Vatican Hill, Rome, Italia, Roman Empire

Venerated in:

All Christian denominations that venerate saints and Islam

Canonized: Pre-Congregation

Major Shrines: St. Peter's Basilica, Vatican, Rome

Saint Peter also is known as Simon Peter, Simeon, Simon, About this sound pronunciation, Cephas, or Peter the Apostle, was one of the Twelve Apostles of Jesus Christ, and the first leader of the early Church.

St. Peter Facts:

St. Peter (died ca. 65 A.D.) is traditionally considered to be the head of Jesus' 12 Apostles and the first bishop of Rome. The two met while they were listening to a sermon by St. John the Baptist. From the moment Peter met Jesus, he knew he was the Messiah. Likewise, from the moment Jesus met Peter, he knew he would be the rock of the Church.

St. Peter was the first person Jesus visited after the Resurrection. It was there that Jesus confirmed he would be the leader of the Church. As such, Peter went on to be the first in an unbroken succession of leaders in the Catholic Church, now referred to as popes. Like Jesus, he died a martyr. Much can be learned about St. Peter in the New Testament, particularly within the four synoptic Gospels.

Early Life:

Peter's original name was Simon, Peter is a name given to him by Jesus. At the time of Jesus' public life, Peter was a grown man. This would place his birth sometime around the end of the 1st century B.C. Of his early life, we know little except that he came from the village of Bethsaida in Galilee and that his father was a fisherman.

By the time he met and joined Jesus, he was already married (Mark 1:30); he lacked any formal education (Acts 4:13), and he worked the fishing nets with his father and his brother Andrew at the lakeside town of Capernaum. Andrew also joined the group of Jesus' disciples on the same day.

His Times:

As far as can be judged, Peter was a member of the ordinary people of Palestine, who were normally considered by educated Jewish classes to belong to Am here, the people of the land. This term was used in a derogatory fashion to describe those who were ignorant of the niceties and deeper values of Judaism and the Jewish way of life. In addition, Peter was a Galilean and therefore shared the spirit of independence and opposition to Jerusalem which was traditional in that northern province.

Recent researches into the daily life of the ordinary people in Palestine paint a fairly clear picture of Peter's social conditions: extreme poverty, a very fideistic approach to religion, a reliance on superstition, and extreme dependence on the vagaries of natural elements. Furthermore, in the northern parts of Palestine, removed from the proximate influence of Jerusalem, more revolutionary ideas easily took hold. Unrefined and undeveloped ideas about the Messiah and about the salvation of Israel easily took the form of political movements, extremist organizations, and a readiness to disassociate oneself from the authoritarian structure of southern Judaism.

The general atmosphere in Palestine when Peter reached his adult life in the mid-20s of the 1st century A.D. was one of tension over the universal presence of the Roman conqueror and foreboding born of a strictly religious persuasion that the arrival of the Jewish Messiah was imminent as the only possible solution for Israel's difficulties. Indeed, we find more than once in the Gospels that the followers of Jesus, headed by Peter, attempted to force Jesus to accept the role of king. Even after the resurrection of Jesus, Peter and the others asked him when and how he would restore the kingdom of Israel. It is certain that Peter's attachment to Jesus, at least in the beginning, was largely based on the persuasion that Jesus would indeed restore the kingdom of Israel and that Peter and the other Apostles would be leaders in the new era.

Association with Jesus:

Peter and Andrew were among the first to be chosen by Jesus to be his close followers. Thereafter Peter accompanied Jesus everywhere. Jesus gave Peter the added name of Cephas, an Aramaic appellation meaning "rock." This was translated into Greek as Petros (from the Greek petra, "rock") and became the Latin Petrus and the English Peter. The Gospels differ as to when Jesus conferred this name on him.

Throughout the public life of Jesus, Peter is represented in the Gospels as the spokesman and the principal member of Jesus' followers. He is the first name in all the lists given of these followers and was present with a privileged few at special occasions: when Jesus brought the daughter of Jairus back to life; when Jesus had a special communication with Moses and Elias on Mt. Tabor, and in the Garden of Gethsemane on the night before Jesus died. Peter was the first of the Apostles to see Jesus after his resurrection from the dead.

Jesus, according to the Gospel, gave Peter special assignments, such as paying the tribute or tax to the authorities on behalf of Jesus and his group. Jesus also said that he would build his new organization on Peter's leadership (Matthew 16:17-19) and entrusted his followers and believers to him (John 21:15-19). Many commentators have thrown doubt on the texts which ascribe this special role to Peter, but it is certain that the Gospels thus present Peter as the chosen leader.

The same character is assigned to Peter in the Acts of the Apostles and in the few references which we find in Paul's letters. Paul went to Jerusalem to see Peter and be approved by him. About 14 years later, it appears that Peter headed the Christian evangelization of the Jews, in distinction to Paul, who preached to the Gentiles, and to James, who was bishop of Jerusalem.

In the early days after the death of Jesus, Peter is presented in the Acts again as the leader of Jesus' followers. The Jewish Sanhedrin treated him as the leader, and he preached the first mass appeal to the Jerusalemites about Jesus. He also directed the economic life of the Christian community and decided who would be admitted to it. About 49, when the Christians faced their first major decision—whether to admit non-Jews to their group—it was Peter who received guidance from God and made a positive decision accepted by all the other followers of Jesus present. That there was a difference of opinion concerning doctrinal matters between himself and Paul is beyond doubt. Paul, besides, reproached Peter for a certain insincerity and even manifested independence from Peter.

We are told of various missionary trips that Peter undertook in order to preach about Jesus. He was finally imprisoned by Herod and released miraculously by an angel. He then "departed and went to another place" (Acts 12:17). After 49, we have no direct record in the Acts about Peter, and we have to rely on external testimony.

Roman Sojourn:

From all, we can learn and surmise, it does appear that Peter occupied a position of importance in Rome and was martyred there under the rule of Nero (37-68). The earliest testimony comes from a letter of Clement written about the year 96 in Rome. A letter of Ignatius of Antioch (died ca. 110) also implies Peter's presence and authority in Rome, as does the saying of Gaius, a Roman cleric (ca. 200). Gaius speaks of the Vatican shrine and the "founders" of this church. Finally, all the early lists of the bishops of Rome start with Peter's name as the first bishop.

Excavations at the Vatican have yielded no cogent and conclusive evidence either of Peter's presence in Rome or of his burial beneath the Vatican. They have, however, uncovered an ancient shrine that dates from approximately 160. Collateral evidence suggests that it was the burial site of some venerated figure, and the Roman Catholic tradition identifies that figure with Peter. There is no direct testimony in the New Testament that Peter's position as leader of the Apostles was meant to be passed on to his successors, the bishops of Rome, as the primacy of the popes over all of Christianity. This is a separate question and depends on subsequent Church development and the evolution of its beliefs.

Tradition designates Peter as the author of two letters which carry his name, although doubt has been thrown on Peter's authorship of at least the second. Various apocryphal documents which certainly date from the 2d century are ascribed to Peter. There is also the fragmentary Acts of Peter, which purports to relate to how Peter ended his life as a martyr.

It appears from the first of the two letters ascribed to Peter that his outlook as a Jew and a Semite was never influenced by Greek or other non-Jewish thought. He reflects the mentality of a 1st-century Jew who believes that Jesus came as the Messiah of Israel and as the fulfillment of all Israel's promises and expectations. Some of Peter's statements would not now be acceptable to orthodox Christian thought. From what we know of Peter and his life, he seems to have made the transition from Palestine to Rome as from one Jewish community to another Jewish community, never fundamentally changing his instincts as a Jewish believer, except insofar as he totally accepted Jesus as the Messiah of Israel.

Peter's Death:

In the Gospel of John, we learn that Jesus alluded to St. Peter’s death. He said, “When you are old, you will stretch out your hands, and another will dress you and carry you where you do not want to go” (John 21:18). Unfortunately, the death of Peter isn’t reported anywhere in the Bible. Writers of the time, however, say he died by crucifixion under the reign of Emperor Nero in 64 A.D.

When faced with his fate, Peter asked to be crucified upside down. It is said he did not feel worthy to be martyred in the same manner as Christ. After St. Peter’s death, St. Linus went on to become the first Roman Pope of the Catholic Church. The line of succession from St. Linus is unbroken, dating back to 64 A.D.   

In the Catholic Church, to become a saint, you must meet a certain set of criteria, including a life lived as a servant of God, proof of heroic virtue, and verified miracles. For the last of these, St. Peter reportedly walked on water along with Jesus. Not only did St. Peter meet each of these qualifications, but he also lives on as the patron saint of popes, Rome, fishermen, and locksmiths.

புனித வின்சென்ஸோ ஜெரோசா (1784-1847) June 28

புனித வின்சென்ஸோ ஜெரோசா (1784-1847)

இவர் இத்தாலியில் உள்ள லோவேரே என்ற இடத்தில் பிறந்தவர். 

இவர் தன்னுடைய பதின்வயதில் தனது பெற்றோரை இழந்து அனாதையானார். இதனால் இவருக்கு ஏழைகள்மீது தனிப்பட்ட அன்பு உண்டானது.

1824 ஆம் ஆண்டு இவருக்கு பர்த்தலமேயு கேபிடானியோ என்பவருடைய நட்பு கிடைத்தது. இவர்கள் இருவரும் இணைந்து 'அன்பின் பணியாளர்கள்' என்ற சபையைத் தோற்றுவித்தார்கள்.

இச்சபை மூலம் இவர்கள் இருவரும் நோயாளர்களைக் கவனித்தும், ஏழைகளுக்கு உதவிசெய்தும், வறிய நிலையிலிருந்த குழந்தைகளுக்கு கல்வியும் புகட்டி வந்தார்கள்.

1833ஆம் ஆண்டு பர்த்தலமேயு கேபிடானியோ திடீரென இறந்து விடவே, இவரே சபையை முன்னின்று வழி நடத்த வேண்டிய சூழ்நிலை ஏற்பட்டது.

இதற்குப் பின்பு இவர் நோயாளர்களைக் கவனித்துகொள்வதிலும், ஏழைகளுக்கு உதவிசெய்வதிலும், வறியநிலையிலிருந்த குழந்தைகளுக்குக் கல்வி புகட்டுவதில் மிகுந்த ஈடுபாடு காட்டினார்.

இதனால் இவருடைய உடல்நலம் குன்றி 1847ஆம் ஆண்டு இறையடி சேர்ந்தார். இவருக்கு 1975 ஆம் ஆண்டு திருத்தந்தை ஆறாம் பவுல் புனிதர் பட்டம் கொடுத்தார்

அர்ச். பொத்தாமியானாவும் துணைவரும்* *வேதசாட்சிகள் - (கி.பி. 205).* June 28

*ஜூன் மாதம் 28-ம் தேதி* 

*Ss. Potamiana & Co., MM.*                

*அர்ச். பொத்தாமியானாவும் துணைவரும்* 

*வேதசாட்சிகள் - (கி.பி. 205).*     

பொத்தாமியானா என்பவள் சிறுவயதிலே பக்தி விசுவாசமுள்ள தாயால் புண்ணிய வழியில் வளர்க்கப்பட்டு தேவையான கல்வியை ஒரிஜின் என்னும் பெயர்பெற்ற சாஸ்திரியால் கற்பிக்கப்பட்டாள். இப்புண்ணிய மாது  பிறமதத்தைச் சார்ந்த ஒருவனுக்கு அடிமையாக விற்கப்பட்டிருந்தாள். பொத்தாமியானா இளம் வயதும் அழகும் நிறைந்தவளாயிருந்ததால் இவளுடைய எஜமான் இவள் மட்டில் கெட்ட எண்ணம் கொண்டு, இவளை பாவத்திற்கு சம்மதிக்கும்படி முயற்சித்தும், இவள் அதற்கு இணங்காததினால் கோப வெறிகொண்டு இவளை நாட்டதிகாரிக்குக் கையளித்து, இவளைத் தன் ஆசைக்கு இணங்கச் செய்தால் பெரும் பணத்தை அவனுக்குக் கொடுப்பதாக வாக்களித்தான். அவனும் அவ்வாறே பொத்தாமியானாவுக்கு நய பயத்தைக் காட்டி, உன் எஜமான் சொற்படி செய் என்றான். தெய்வ பயமுள்ள அப்புண்ணிய மாது: “நான் எப்பேர்ப்பட்ட கொடிய சாவுக்கும் தயாராயிருக்கிறேன், ஆனால் நீர் கூறும் பெரும் பாவத்திற்கு ஒருபோதும் சம்மதிக்க மாட்டேன்” என்றாள். அதிபதியின் கட்டளைப்படி பாசிலிதெஸ் என்னும் சேவகன் கொதிக்கும் எண்ணெய்க் கொப்பரையில் வேதசாட்சியைப் போட்டான். சற்று நேரத்திற்குள் பொத்தாமியானா பிரமாணிக்கமாய் ஊழியம் செய்த தன் தேவ பத்தாவிடம் போய்ச் சேர்ந்தாள். தன்னைக் கொப்பரையில் போட்ட சேவகனுக்கு வேதசாட்சி தரிசனமாகி கூறிய புத்திமதியால் அவனும் ஞானஸ்நானம் பெற்று வேதசாட்சி முடி பெற்றான்.             

*யோசனை*

ஒருவர் வீட்டில் வேலை செய்வதால் பாவமுண்டாகுமென்று அறிந்து, அதை விடாமல் பாவத்தில் புரளும் கிறீஸ்தவர்கள், பொத்தாமியானாவுடைய நடத்தையைக் கண்டு வெட்கி தலைகுனிவார்களாக.

லியோன்ஸ் நகர புனிதர் இரேனியஸ் St. Irenaeus of Lyons June 28

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூன் 28)

✠ லியோன்ஸ் நகர புனிதர் இரேனியஸ் ✠

(St. Irenaeus of Lyons)

ஆயர், மறைசாட்சி:

(Bishop and Martyr)

பிறப்பு: கி.பி. 130

ஆசியா மைனரிலுள்ள ஸ்மைர்னா (தற்போதய துருக்கி)

(Smyrna in Asia Minor (modern-day İzmir, Turkey)

இறப்பு: கி.பி. 202 (வயது 72)

லுக்டுனும், கௌல் (தற்போதய லியோன், ஃபிரான்ஸ்)

(Lugdunum in Gaul (modern-day Lyon, France)

ஏற்கும் சமயம்: 

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

கிழக்கு கத்தோலிக்கம்

(Eastern Catholicism)

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

(Eastern Orthodox Church)

லூதரனிய திருச்சபை

(Lutheran Church)

ஆங்கிலிக்கன் ஒன்றியம்

(Anglican Communion)

கிழக்கு அசிரியன் திருச்சபை

(Assyrian Church of the East)

ஓரியண்டல் மரபுவழி திருச்சபை

(Oriental Orthodox Church)

நினைவுத் திருவிழா: ஜூன் 28

லியோன்ஸ் நகர புனிதர் இரேனியஸ், அந்நாளைய ரோமப் பேரரசின் ஒரு பகுதியாய் விளங்கிய “கௌல்” (Gaul) பிரதேசத்திலுள்ள (தற்போது லியோன், ஃபிரான்ஸ்) “லுக்டுனும்” என்னும் மறைமாவட்டத்தின் ஆயரும் (Bishop of Lugdunum), துவக்க கால திருச்சபைத் தந்தையர்களுல் ஒருவரும், கிறிஸ்தவ மறையின் வாத வல்லுனரும் ஆவார். இவரின் எழுத்துகள் ஆரம்ப கால கிறிஸ்தவ இறையியலின் வளர்ச்சியில் முக்கிய பங்கு வகிக்கின்றன. இவர் திருத்தூதர் யோவானின் (St. John the Evangelist) சீடரான புனிதர் “பொலிகார்ப்பு’வின்” (St. Polycarp) சீடராவார்.

தொடக்க காலத்தில் "மறை நூல்" (Scriptures) என்னும் பொதுப் பெயராலேயே அழைக்கப்பட்டு வந்த விவிலிய நூல்களை கடவுள் மனிதரோடு செய்துகொண்ட "உடன்படிக்கையை" (Covenant) குறிக்கும் விதமாக “ஏற்பாடு” (Testament) என்று முதன்முதலில் அழைத்தவர் இவரே.

கி.பி. 185ம் ஆண்டளவில், இவர் ஞானக் கொள்கை (Gnosticism) என்னும் சொல்லை முதன்முதலில் பயன்படுத்தி “வாலண்டைன்” (Valentinus) என்பவரின் படிப்பினையை தப்பறை என அடையாளம் காட்டினார். அக்கொள்கையினை சாடி இவர் பல நூல்களை எழுதியுள்ளார்.

இரண்டாம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் பிறந்த இவர், தமது சமகாலத்தவர்களில் பலரைப் போலல்லாமல், ஒரு கிறிஸ்தவ குடும்பத்தில் வளர்க்கப்பட்டார்.

கி.பி. 161–180ம் ஆண்டுகளினிடையே ரோமப் பேரரசன் (Roman Emperor) “மார்கஸ் ஔரெலியஸ்” (Marcus Aurelius) என்பவனின் ஆட்சி காலத்தில் நடந்த கிறிஸ்தவ துன்புருத்தல்களின்போது, இரேனியஸ் “லியோன்” (Church of Lyon) ஆலயத்தின் குருவாக இருந்தார். இக்காலத்தில், நகரத்தின் பல மறைப்பணியாளர்கள் கிறிஸ்தவ விசுவாசத்திற்காக கைது செய்யப்பட்டு சிறை வைக்கப்பட்டிருந்தனர். அவர்களில் பலர் சேர்ந்து இரேனியஸிடம் “எதிர் கிறிஸ்தவம் மற்றும் அதன் கொள்கைகள்” சம்பந்தமான ஒரு கடிதத்தை கொடுத்து, அதனை ரோம் நகர் சென்று, திருத்தந்தை “எலுதேரியஸ்” (Pope Eleutherius) அவர்களிடம் கையளிக்க வேண்டினார்கள். கி.பி. 177ம் ஆண்டு, இப்பணியை நிறைவேற்ற அவர் ரோம் பயணித்தார். இந்த பணியானது, அந்த சந்தர்ப்பத்தில் அவரது தகுதிக்கு உறுதியான சாட்சியமாக விளங்கியது.

இரேனியஸ், ரோம் நகரிலிருந்த காலத்தில் “லியோன்” (Lyon) நகரில் கிறிஸ்தவர்கள் கொன்று குவிக்கப்பட்டனர். இரேனியஸ் “கௌல்” (Gaul) திரும்பினார். “புனிதர் போதினஸ்” (Saint Pothinus) மறை சாட்சியாக கொல்லப்பட, இரேனியஸ் லியோன் நகரின் இரண்டாவது ஆயராக பொறுப்பேற்றார்.

இவர் ஆயராகப் பொறுப்பேற்ற பின்னர்தான் இவருடைய பணிகள் பற்றி வெளியே தெரிய ஆரம்பித்தன என்று சுமார் நூற்றைம்பது ஆண்டுகளின் பிறகு இவரைப் பற்றிய சரித்திரங்களை எழுதிய “யூசேபியஸ்” (Eusebius) கூறுகிறார். கி.பி. 190 அல்லது 191ம் ஆண்டு, நடைமுறையிலுள்ள கொண்டாட்டங்களை விடாமுயற்சியுடன் கொண்டாடும் ஆசியா மைனர் கிறிஸ்தவ சமுதாயங்களை திசை திருப்ப வேண்டாமென்று திருத்தந்தை முதலாம் விக்டர் (Pope Victor I) அவர்களிடம் தமது செல்வாக்கினை செலுத்தியதாக எழுதியிருக்கிறார்.

மரியாளைப் பற்றி விரிவாக எழுதிய முதல் திருச்சபைத் தந்தை இவரே.

"வானதூதர் அறிவித்த நற்செய்தியைக் கேட்டு இறைவனின் வார்த்தைகளுக்கு கீழ்ப்படிந்ததால், மரியாள் கடவுளைக் கருத்தாங்கும் வல்லமை பெற்றார். மரியாள் தன் கீழ்ப்படிதலால் மனுக்குலம் அனைத்தும் நிறைவாழ்வு பெறக் காரணமானார்." 

~ புனித இரேனியஸ்

இவரது மரணம் பற்றின தகவல்கள் ஏதுமில்லை. ஆனால், ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபையும், சில மரபுவழி திருச்சபைகளும் இவரை மறைசாட்சியாக ஏற்கின்றன. கத்தோலிக்க திருச்சபை மற்றும் கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபையில் இவர் புனிதர் என ஏற்கப்படுகின்றார். கத்தோலிக்க திருச்சபையில் இவரின் நினைவுத் திருவிழா நாள் ஜூன் 28 ஆகும். லூதரனியமும், அதே நாளில் இவரின் விழாவினைச் சிறப்பிக்கின்றது. மரபுவழி திருச்சபைகளில் இவரின் விழா நாள், ஆகஸ்ட் 23 ஆகும்.

இன்றைய புனிதர் :

(28-06-2020)

புனித இரேனியுஸ் (St. Irenaeus)

ஆயர், மறைவல்லுநர், மறைசாட்சி

பிறப்பு 

130

    

இறப்பு 

28 ஜூன் 200

இரேனியுஸ் என்ற சொல்லுக்கு "அமைதி விரும்பி" என்பது பொருள். இவர் தம் பெயருக்கேற்ப அமைதியின் மூலம் பல அருஞ்செயல்களை நிலைநாட்டி திருச்சபைக்கு பேரும் புகழும் தேடித்தந்தார். இவர் 2 ஆம் நூற்றாண்டின் சிறப்பான மறைவல்லுநர். புனித போலிக்கார்ப்பின் சீடர் லயன்ஸ்(Lions) நகர்புறத்துக் கிறிஸ்தவர்களின் ஆயராயிருந்தார். இவர்களின் பொருட்டு ஒருமுறை உரோமை சென்றார். பிறகு ஒரு முறை சிறிய ஆசியாவிலிருந்த கிறிஸ்தவர்களுக்காக பரிந்துரைக்கவும் திருத்தந்தையை சந்திக்க சென்றார். 

இவர் ஆற்றிய திறமைமிக்க பெரும்பணி நாஸ்டிக் (Gnostic) என்று சொல்லப்பட்ட தப்பறையை தம் பெயருக்கே உரிய அமைதியான முறையில் எடுத்துரைத்ததாகும். தொடக்கத்தில் உருவமற்ற பொருள் ஒன்று இருந்தது. இதிலிருந்தே தெய்வ தன்மையுடனிருந்த ஒருவரின் குறுக்கீட்டால் இவ்வுலகம் தோன்றியது என்பது இந்த தப்பறையின் சாரமாகும். 177 ஆம் ஆண்டு கொடுங்கோல் மன்னனும் மெய்மறை பகைவனுமான மார்க் அவுரேலியஸ்(Aurelias) ஆட்சியில் பயங்கரமான வேதகலாபனை தோன்றியது. இச்சூழலில்தான், சிறையில் அகப்பட்ட குருக்கள் சிலர், சிறையில் அகப்படாத இவரை உரோமை நகருக்கு அனுப்பினார்கள். பிறகு இருவரும் பாப்பரசரிடம் உண்மை நிலையை எடுத்துக் கூறினர். இவர் உரோமையிலிருந்து வருவதற்குள் ஆயரான புனித போட்டினுசும்,(Botinus) அவரோடு குருக்கள் பலரும் வேதத்திற்காக தங்கள் இரத்தத்தை சிந்தி சாட்சி பகர்ந்து, இவ்வுலகை விட்டு பிரிந்தனர். இச்சூழலில் இவர் திரும்பி வரவே ஆயராக நியமிக்கப்பட்டார். 24 ஆண்டுகள் ஆயராக பணியாற்றி பலரை மனந்திருப்பினார். பல மெய்மறை நூல்களை எழுதினார். இதன் வழியாகவும் பலரை இறைவன் பால் ஈர்த்தார். 

செபம்:

வழிகாட்டும் தெய்வமே எம் இறைவா! திருச்சபையையும், கிறிஸ்துவத்தையும் இவ்வுலகில் நிலைநாட்ட புனித இரேனியுஸ் அரும்பாடுபட்டுள்ளார். நீர் அவரோடு இருந்து, அவரை வழிநடத்தியுள்ளீர். இன்றைய எம் திருச்சபையை வழிநடத்தும் திருத்தந்தை, ஆயர்கள், குருக்கள், துறவியர், பொதுநிலையினரையும் நீர் ஆசீர்வதியும். உம் மந்தையின் ஆடுகளை வழிநடத்த தேவையான அருள் தந்திடுமாறு இறைவா உம்மை மன்றாடுகின்றோம்.

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

Saint of the Day : (28-06-2020)

St. Irenaeus

St. Irenaeus (meaning 'lover of peace') was born in about the year 130 A.D. in Smyrna in Asia Minor (modern Turkey) and was brought up in a Christian family. He was ordained a priest in 177 by the bishop of Lugdrinum in Gaul and functioned as the priest of the church of Lyons in Gaul (Modern France) when St. Pothinus was the bishop of Lyons. He worked with very difficult during the persecution of Emperor Marcus Aurelius. But St. Irenaeus succeeded St. Pothinus as the second bishop of Lyons. He was the disciple of St. Polycarp of Smyrna. During that period the Christians in the eastern side of the empire celebrated Easter on the 14th (full moon) of the Lunar Month Nissan of the Jewish calendar and they were called 'Quartodemani', a Latin word for the English word 'Fourteenthers'. Pope Victor-I excommunicated such people but St. Irenaeus met the pope and convinced him not to excommunicate such people, as their celebration was not considered divisive by Polycarp and not even by Pope Anicetus. Pope Victor-I withdrew the excommunication. St. Irenaeus also fought against Gnosticism, proposed by some scholarly people (Gnostics) who claimed that they have access to the secret knowledge imparted by Jesus Christ to only a few disciples. Gnostics thought that Christianity at that time was very simple and they wanted to give a little complicated philosophical structure for it, to make Christianity desirable by cultured people. The gnostics also taught that the universe and man were created by Demiurges (one of the 'Eon' or ray of light from the God of Light), who was thrown out of the Kingdom of God for his revolt against God, to use it for his rebellion against God. St. Irenaeus and others like Tertullian, Hippolytus, Origen and Clement fought against this gnostic group and they diminished in strength to very small proportion and then vanished.

---JDH---Jesus the Divine Healer---

புனித லடிஸ்லாஸ் (1040 -1095) June 27

ஜூன் 27

புனித லடிஸ்லாஸ் (1040 -1095)

இவர் ஹங்கேரி நாட்டைச் சார்ந்தவர். இவருடைய தந்தை ஹங்கேரி நாட்டு மன்னரான பெலா என்பவர். இவர் தனது தந்தையின் மறைவுக்குப் பிறகு, அதாவது 1077 ஆம் ஆண்டு ஹங்கேரி நாட்டின் மன்னராக பொறுப்பேற்றார். 

இவரது நாட்டில் பல மதங்களைச் சார்ந்தவர்கள் இருந்தார்கள். அவர்கள் தங்களுக்குப் பிடித்த மதத்தை பின்பற்றுவதற்கு இவர் முழுச் சுதந்திரமும் அளித்தார்.

இவர் கத்தோலிக்கத் திருஅவைக்கு முழு ஆதரவு அளித்து வந்தார். குறிப்பாக இவர் திருத்தந்தை ஏழாம் கிரகோரிக்கு எப்போதும் துணையாய் இருந்தார். மேலும் இவர் மறைப்பணியாளர்கள் நற்செய்தி அறிவிக்கப் பெரிதும் ஒத்துழைப்புத் தந்தார் பல கோயில்களைக் கட்டியெழுப்பினார்.

முதல் சிலுவைப்போருக்கு இவர்தான் தலைமை தாங்கவேண்டியதாக இருந்தது. அதற்குள் இவர் நோய்வாய்ப்பட்டு இறையடி சேர்ந்தார்.

இவர் ஹங்கேரி நாட்டைக் கட்டியெழுப்பிய சிற்பிகளுள் ஒருவர் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. இவர் கட்டடக் கலைஞர்களுக்குப் பாதுகாவலராக இருக்கிறார்.

​அலெக்சாண்டிரியா நகர் புனித சிரில் (St.Cyril of Alexandria ) June 27

இன்றைய புனிதர் : (27-06-2020)

​அலெக்சாண்டிரியா நகர் புனித சிரில் (St.Cyril of Alexandria )

ஆயர், மறைவல்லுநர்( Bishop & Doctor of the Church)

பிறப்பு : 370

இறப்பு : 444

புனிதர்கள் என்று கூறினால் குறையே இல்லாதவர்கள் என்று பொருளில்லை என்பதற்கு இவர் ஓர் எடுத்துக்காட்டு. இவர் கோபக்காரர். பொறுமையில்லாதவர். சற்று விவேகம் அற்றவர். இவர் நொவேஷியன் (Novesien) என்று பெயர் கொண்ட ஆலயங்களை இழுத்து மூடினார். புனித ஜான் கிறிஸ்சோஸ்தம் மீது பழி சுமத்தினார். யூதர்களின் செல்வங்களை பறித்தார். அவர்களை அலெக்சாண்டிரியா நகரினின்று வெளியேற்றினார். எபேசு நகரில் கூடிய பொது சங்கத்தில் அந்தியோக்கியா நகரின் பிதாப்பிதா, அரசு ஆணைப்படி தலைமை தாங்குமுன்னரே, ஆத்திரப்பட்டு நெஸ்டோரியசை வெளியேற்றினார். 

428 ஆம் ஆண்டில் அந்தியோக்கியாவை சார்ந்த துறவி நெஸ்டோரியஸ் கொன்ஸ்டாண்டினோபிளின் பேராயராக நியமனம் பெற்றார். இவர் கிறிஸ்து இயேசுவிடம் 2 ஆட்கள் உண்டு என்ற தப்பறையை போதித்து வந்தார். சிரில் இவரது தப்பறையை சுட்டிக் காட்டினார். நெஸ்டோரியஸ் திருந்தவில்லை. இருவரும் திருத்தந்தை முதல் செலஸ்டீனிடம்(Celestine I) இந்த விவாதத்தை முன் வைத்தனர். உரோமை ஆயர் குழு இதனை ஆராய்ந்தது. "நெஸ்டோரியஸ் கூறுவது தவறு. இதனை 10 நாட்களுக்குள் அவர் நீக்கி கொள்ளவேண்டும்" என்று பணித்தது. நெஸ்டோரியஸ் அடம் பிடித்தார். 

இதன் விளைவாக தோன்றியதுதான் 341 ல் கூடிய எபேசு பொதுச்சங்கம். இதில் சிரில் தலைமை தாங்க, 200 ஆயர்கள் கலந்துகொண்டனர். சிரில் தான் திருத்தந்தையின் பிரதிநிதியாகவும் நியமனம் பெற்றிருந்தார், நெஸ்டோரியஸ் இதில் பங்கேற்க மறுத்துவிட்டார். இதனால் நெஸ்டோரியஸ்ஸின் தவறு சுட்டிக்காட்டப்பட்டு, அவரும் திருச்சபைக்கு புறம்பாக்கப்பட்டார். இந்த பொதுச்சங்கத்தில் தான் முதன்முறையாக மரியன்னைக்கு Theotokos என்ற சொல் பயன்படுத்தப்பட்டு, "இறைவனின் தாய்" என்பதே மரியன்னைக்கு பொருத்தமான அடைமொழி. நெஸ்டோரியஸ் கூறியதுபோல் "கிறிஸ்துவின் தாய்" என்பது மரியன்னைக்கு பொருந்தாது. தவறான பொருளை கொடுப்பதனால் அது தவறு என்று அறிவிக்கப்பட்டது. 

கிறிஸ்து இறைத்தந்தையுடன் ஒரே பொருளாயிருந்து அதே வேளையில் மனிதனோடும் ஒன்றாக கலந்த ஆளாக இருந்தால் மட்டுமே, மனிதனை மீட்க இயலும். காரணம், இறைவனும், மனிதனும் சந்திப்பது. கிறிஸ்துவின் மனிதவதாரத்தில்தான். இது மனுவுறுவெடுத்த கடவுளின் தசையாக இருந்தால் மட்டுமே (மீட்பு பெறவேண்டிய) மனிதன் அவரது மனித இயல்பின் வழியாக கிறிஸ்துவின் தெய்வீகத்தை வந்தடைய முடியும். 

செபம்:

பாவிகளையே அழைக்கவந்த எம் இறைவா! பெரியவர், சிறியவர், திறமையானவர், திறமையற்றவர் என்று பாராமல் அனைவரையும் சமமாக நீர் அன்பு செய்கின்றீர். தவறும் நேரத்தில் உடனிருந்து வழிநடத்துகின்றீர். உம் வழியை பின்பற்றி வேறுபாடு இல்லாமல் அனைவரும் சமம் என்ற நிலையை நாங்கள் அடைய எம்மை வழிநடத்தியருளும்.

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூன் 27)

✠ புனிதர் சிரில் ✠

(St. Cyril of Alexandria)

திருச்சபையின் தூண், ஆயர், மறைவல்லுநர்: 

(The Pillar of Faith; Bishop and Doctor of the Church)

பிறப்பு: கி.பி. 376

இறப்பு: கி.பி. 444

ஏற்கும் சமயம்: 

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

(Eastern Orthodox Church)

ஆங்கிலிக்கன் ஒன்றியம்

(Anglican Communion)

லூதரனியம்

(Lutherenism)

ஓரியண்டல் மரபுவழி திருச்சபை

(Oriental Orthodox Church)

கிழக்கு கத்தோலிக்க திருச்சபைகள்

(Eastern Catholic Churches)

காப்டிக் திருச்சபை

(Coptic Church)

நினைவுத் திருவிழா: ஜூன் 27

பாதுகாவல்: அலெக்சாண்டிரியா (Alexandria)

புனிதர் சிரில், புனிதர் “தியோபிலஸ்” (Theophilus) கி.பி. 412ம் ஆண்டு, அக்டோபர் மாதம், 15ம் நாளன்று, மரணமடைந்ததன் பிறகு, அதே வருடம், அக்டோபர் மாதம், 18ம் தேதியன்று, அலெக்சாண்டிரியா நகரத்தின் ஆயரானார். இவரது பதவி காலத்தில், ரோமப் பேரரசில் இந்நகரம் மிகுந்த செல்வாக்கு பெற்றிருந்தது. ரோம பேரரசுக்குள்ளே இந்நகர் அதன் செல்வாக்கு மற்றும் அதிகாரத்தின் உச்சக்கட்டத்தை அடைந்த போது அவர் ஆயராக ஆட்சியில் அமர்ந்து இருந்தார். நான்காம் மற்றும் ஐந்தாம் நூற்றாண்டுகளின் கிறிஸ்தவ சர்ச்சைகளில் முன்னணி கதாபாத்திரமாக இருந்தார்.

கிபி 431ம் ஆண்டு கூடிய “எபேசஸ்” பொதுச்சங்கத்தில் (Council of Ephesus) இவர் முக்கிய பங்கு வகித்தார். இச்சங்கம், கிறிஸ்து ஒருவரே இறைத்தன்மையும் மனிதத்தன்மையும் கொண்டவர் எனவும் – மரியாள், கடவுளும் மனிதருமான இயேசுவைப் பெற்றெடுத்ததால் கடவுளின் தாய் ஆவார் எனவும் அறிக்கையிட்டது. “இயேசுவில் கடவுள் என்றும் மனிதர் என்றும் இருவர் உண்டு” எனப்படும் “நெஸ்டோரியஸ்” (Nestorius) என்னும் “கான்ஸ்டன்டினோபல்” ஆயரின் (Patriarch of Constantinople) கொள்கை கண்டனம் செய்யப்பட்டது. இதன் விளைவாக “நெஸ்டோரியஸ்” தனது ஆயர் பதவியை இழந்தார். இச்சங்கத்தில் இவர் ஆற்றிய பணிகளால், கிறிஸ்தவர்களிடையே இவருக்கு திருச்சபையின் தூண் எனவும், திருச்சபைத் தந்தையர்களின் முத்திரை எனவும் பெயர் வழங்கப்படலாயிற்று.

புனிதர் சிரில், திருச்சபைத் தந்தையர்களில் (Church Fathers) ஒருவராகவும், திருச்சபையின் மறைவல்லுநர்களுல் (Doctors of the Church) ஒருவராகவும் கருதப்படுகின்றார்.

இவரின் முன் கோபம், இவரின் எதிரிகள் இவரைச் சாட காரணமாயிருந்தது. ரோமப் பேரரசன் (Roman Emperor) “இரண்டாம் தியோடோசியஸ்” (Theodosius II), இவரை தலைக் கனம் பிடித்தவர் என சாடினான்.

எதிர்-திருத்தந்தை “நோவேஷியனி’ன்” (Novatians) ஆதரவாளர்களையும், யூதர்களையும் அலெக்சாந்திரியா நகரில் இருந்து வெளியேற்றியதில் இவருக்கு பெரும் பங்கு உண்டு எனவும் கூறுவர். ஆனால் இக்கூற்றுக்கு தகுந்த சான்று இல்லாததால் இதில் வரலாற்று ஆசிரியர்களிடையே ஒத்த கருத்து இல்லை.

புனிதர்கள் என்று கூறினால் குறையே இல்லாதவர்கள் என்று பொருளில்லை என்பதற்கு இவர் ஓர் எடுத்துக்காட்டு. இவர் கோபக்காரர். பொறுமை இல்லாதவர். சற்று விவேகம் அற்றவர். இவர் நொவேஷியன் (Novesien) என்று பெயர் கொண்ட ஆலயங்களை இழுத்து மூடினார். புனித ஜான் கிறிஸ்சோஸ்தம் மீது பழி சுமத்தினார். யூதர்களின் செல்வங்களை பறித்தார். அவர்களை அலெக்சாண்டிரியா நகரினின்று வெளியேற்றினார்.

Saint of the Day : (27-06-2020)

Saint Cyril of Alexandria

Nephew of Theophilus the Patriarch. Monk. Priest. Bishop and patriarch of Alexandria, Egypt on 18 October 412. Suppressed the Novatians. Worked at the Council of Ephesus. Fought against Nestorius who taught the heresy that there were two persons in Christ. Catechetical writer. Wrote a book opposing Julian the Apostate. Greek Father of the Church. Doctor of the Church.

Born :

376 at Alexandria, Egypt

Died :

444 at Alexandria, Egypt of natural causes

• relics in Alexandria

Patronage :

Alexandria, Egypt

---JDH---Jesus the Divine Healer---

புனித.விஜிலியஸ்ஆயர், மறைசாட்சி June 26

இன்றைய புனிதர் :

(26-06-2020)

புனித.விஜிலியஸ்

ஆயர், மறைசாட்சி

பிறப்பு

385

    

இறப்பு

405

இவர் தனது இளம் வயது கல்வியை உரோம் நகரில் பயின்றார். பின்பு தனது 20 ஆம் வயதில் தனது குடும்பத்தை விட்டு பிரிந்து ஏதென்ஸ்(Athen) நகருக்கு சென்றார். அங்கு மிக கடுமையான, ஏழ்மையான வாழ்வை வாழ்ந்தார். இவரின் வாழ்வு, பார்த்தவர்களை பரவசமடைய செய்தது. இவர் ஏழ்மையின் இளைஞர் என்று பெயர் பெற்றார். பிறகு குருமடத்தில் சேர்ந்து குருவானார். அப்போது 384 ஆம் ஆண்டு டிரிண்டைன்(Trient) ஆயர் இறந்து போகவே விஜிலியஸ் டிரிண்டைன் ஆயராக திருநிலைப்படுத்தப்பட்டார். இவர் ஆயர் பொறுப்பில் இருக்கும்போது, தன் மறைமாவட்டத்தில் எண்ணிலடங்கா ஆலயங்களை எழுப்பினார். பின்னர் அவ்வாலயங்களில் விசுவாசிகளை நிரப்ப, மறைமாவட்டம் முழுவதும் கால்நடையாகவே சென்று நற்செய்தியை பறைசாற்றினார். அவ்வாறு மலைப்பகுதியில் சென்று நற்செய்தி போதிக்க சென்றபோது, மலையிலிருந்து ஒரு பெரிய கல் அவரின் மீது விழவே, அதே இடத்திலேயே உயிர் துறந்தார்.

செபம்:

நற்செய்திக்கு சான்று பகரவே வந்தேன் என்று மொழிந்த இறைவா! நற்செய்தியின் மீது கொண்ட தாகத்தாலும், உம்மீது கொண்ட அன்பாலும் புனித விஜிலியஸ் தன் உயிரை நீத்தார். நாங்களும் நற்செய்தியின் மீது ஆர்வம் கொண்டு, வார்த்தைகளை வாழ்வாக்கி வாழ்ந்திட இறைவா உம் வரம் தாரும்.

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

Saint of the Day : (26-06-2020)

Saint Vigilius of Trent

Roman patrician, son of Theodosius and Maxentia. Brother of Saint Claudian and Saint Magorian. Studied at Athens, Greece where he developed a reputation for learning and sanctity. Friend of Saint John Chrysostom. Settled in the region of Trent, Italy in 380. Chosen bishop of Trent by the faithful of the area. Worked to help the poor, and opposed usury. Friend of Saint Ambrose of Milan. Nearly ended paganism in his diocese, and worked to bring Arians back to orthodox Christianity. Missionary to the areas surrounding his diocese, founding 30 parishes. Worked with Saint Sisinnius, Saint Martyrius and Saint Alexander about whom he wrote De Martyrio SS. Sisinnii, Martyrii et Alexandri. Killed when he overturned a statue of Saturn in the one the few remaining enclaves of such pagan worship. Pope Benedict XIV called Vigilius the first martyr canonized by a pope.

Born :

c.353

Died :

stoned to death on 26 June 405 near Lake Garda in the Val di Rendena

• buried in Trent, Italy

Patronage :

diocese of Bolzano-Bressanone, Italy

• Trent, Italy

• Tyrol, Italy

---JDH---Jesus the Divine Healer---

புனிதர் ஜோஸ்மரியா எஸ்கிரிவா ✠(St. Josemaría Escrivá de Balaguer June 26

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூன் 26)

✠ புனிதர் ஜோஸ்மரியா எஸ்கிரிவா ✠

(St. Josemaría Escrivá de Balaguer)

குரு, சாதாரண நிலைவாழ்வின் புனிதர்:

(Priest; Saint of Ordinary Life)

பிறப்பு: ஜனவரி 9, 1902

பார்பஸ்ட்ரோ, அரகன், ஸ்பெயின்

(Barbastro, Aragon, Spain)

இறப்பு: ஜூன் 26, 1975 (வயது 73)

ரோம், இத்தாலி

(Rome, Italy)

ஏற்கும் சமயம்: 

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

அருளாளர் பட்டம்: மே 17, 1992

திருத்தந்தை இரண்டாம் ஜான் பவுல்

(Pope John Paul II)

புனிதர் பட்டம்: அக்டோபர் 6, 2002

திருத்தந்தை இரண்டாம் ஜான் பவுல்

(Pope John Paul II)

முக்கிய திருத்தலங்கள்: 

அமைதியின் அன்னை, ஓபஸ் தேயி-யின் தலைமை ஆலயம், ரோம்

(Our Lady of Peace, Prelatic Church of Opus Dei, in Rome)

நினைவுத் திருவிழா: ஜூன் 26

“புனிதர் ஜோஸ்மரிய எஸ்கிரிவா டி பலகுயர் ஒய் அல்பஸ்”, (Saint Josemaría Escrivá de Balaguer y Albás) “ஓபஸ் தேயி” (Opus Dei) (ஆங்கிலம்: கடவுளின் பணி) (English: Work of God) என்னும் பொது நிலையினருக்கான கத்தோலிக்க நிறுவனமொன்றினை நிறுவிய ஸ்பெயின் (Spain) நாட்டின் ரோமன் கத்தோலிக்க குரு ஆவார். “ஓபஸ் தேயி” (Opus Dei), நாம் அனைவருமே தூய வாழ்க்கை வாழ்வதற்கு அழைக்கப்பட்டிருக்கிறோம் என்றும், சாதாரண வாழ்க்கை புனிதத்துவத்திற்கு ஒரு பாதை என்றும் கற்பிக்கிறது. குறிப்பிட்ட உறுப்பினர்களால் தேர்வு செய்யப்பட்டு, திருத்தந்தையால் நியமனம் செய்யப்படும் கத்தோலிக்க குருவின் ஆட்சியின் கீழுள்ள இந்நிறுவனத்தின் பெரும்பான்மை உறுப்பினர்கள் பொதுநிலையினரும் மதச் சார்பற்ற குருக்களுமேயாவர்.

2002ம் ஆண்டில் இவருக்கு புனிதர் பட்டம் அளித்த திருத்தந்தை இரண்டாம் ஜான் பவுல், “புனிதர் ஜோஸ்மரிய எஸ்கிரிவா கிறிஸ்தவத்திற்கு சாட்சியம் பகர்ந்த தலையானவர்களுள் ஒருவர்" என்றார்.

இவர், ஸ்பெயின் நாட்டின் தலைநகரான “மேட்ரிட்’டிலுள்ள”  “கம்ப்லுயுடென்ஸ் பல்கலைக்கழகத்தில்” (Complutense University of Madrid) சிவில் சட்டமும் (Civil Law), ரோம் (Rome) நகரிலுள்ள “லடெரன் பல்கலைக்கழகத்தில்” (Lateran University) இறையியலில் (Doctorate in Theology) முனைவர் பட்டங்களும் வென்றார். 

43 மொழிகளில் மொழிபெயர்க்கப்பட்ட, (The Way) என்னும் பெயரில் இவர் எழுதி வெளியான இவரது புத்தகம், பல இலட்சம் பிரதிகள் விற்பனையாயின.

ஜோஸ்மரிய எஸ்கிரிவா மீதும் இவரது நிறுவனமான “ஓபஸ் தேயி” மீதும் சர்ச்சைகளும் – முதன்மையாக, இரகசியங்கள் தொடர்பான குற்றச்சாட்டுக்களும் எழுந்தன. உயர்தரம், வழிபாட்டு முறை, ஸ்பெயின் நாட்டில் ஜெனரல் பிராங்கோவின் சர்வாதிகாரம் (Dictatorship of General Franco) போன்ற வலதுசாரி காரணங்களுடன் அரசியல் ஈடுபாடுகளும் சரிச்சைகளில் சிக்கின.

மரணத்துக்குப் பிந்தைய இவரது புனிதர் பட்டத்துக்கான தயாரிப்புகள், சில கத்தோலிக்கர்களாலும் உலகளாவிய பத்திரிக்கையாளர்களாலும் கணிசமான கவனத்தையும் சர்ச்சைகளையும் ஈர்த்தது. “ஓபஸ் டேய்” (Opus Dei) (ஆங்கிலம்: கடவுளின் பணி) (English: Work of God) சம்பந்தமான சரித்திரம் பற்றின புலன் விசாரணைகளில், வாட்டிகனின் “ஜான் எல். ஆலன், ஜூனியர்” (John L. Allen, Jr) உள்ளிட்ட பல்வேறு உலகளாவிய பத்திரிக்கையாளர்கள் ஈடுபட்டனர். பல குற்றச்சாட்டுக்கள் நிரூபிக்கப்படவில்லை என்றும், அவை ஜோஸ்மரிய எஸ்கிரிவா மற்றும் அவரது நிறுவனங்களின் எதிரிகளால் உருவாக்கப்பட்டவை என்றும் கூறப்பட்டன.

ஆரம்ப வாழ்க்கை:

“ஜோஸ் மரிய மரியானோ எஸ்க்ரிவா ஒய் அல்பாஸ்” (José María Mariano Escrivá y Albás) எனும் இயற்பெயர் கொண்ட இவர், ஸ்பெயின் (Spain) நாட்டின் சிறு நகரான “பர்பஸ்ட்ரோவில்” (Barbastro) பிறந்தவர் ஆவார். இப்புனிதரது தந்தை “ஜோஸ் எஸ்கிரிவா ஒய் கொர்ஸன்” (José Escrivá y Corzán) ஆவார். இவரது தாயாரின் பெயர், “மரிய டி லாஸ்” (María de los Dolores Albás y Blanc) ஆகும். இவர், தமது பெற்றோரின் ஆறு குழந்தைகளில் இரண்டாவதாகப் பிறந்தவர் ஆவார். வியாபாரியும் ஜவுளி நிறுவனமொன்றில் பங்குதாரராகவுமிருந்த இவரது தந்தை வியாபாரத்தில் நஷ்டப்பட்டு, திவாலாகிப் போனார். அதன் காரணமாக, 1915ம் ஆண்டு “லோக்ரோனோ” (Logrono) நகருக்கு குடும்பத்தை அழைத்துச் சென்ற தந்தை, அங்கே ஒரு ஆடைகள் கடையில் எழுத்தராக பணியாற்றினார்.

உறைபனியில் வெறும் கால்களுடன் நடந்து சென்ற துறவியொருவரின் காலடித் தடங்கள், தம்மை ஏதோவொன்றுக்கு தேர்வு செய்திருப்பதாக இவரை உணர வைத்தது. தமது தந்தையில் பரிபூரண ஆசியுடன், கத்தோலிக்க திருச்சபையின் குருவாகும் தயாரிப்பில் ஈடுபட்டார். 1924ம் ஆண்டு, டிசம்பர் மாதம், 20ம் தேதியன்று, “சரகோசா” (Zaragoza) நகரில் திருத்தொண்டராக அருட்பொழிவு செய்விக்கப்பட்டார். 1925ம் ஆண்டு, மார்ச் மாதம், 28ம் நாளன்று, அதே நகரில் குருத்துவ அருட்பொழிவு செய்விக்கப்பட்டார்.

செபமும் தியானமும், கடவுளுடைய சித்தமாக அவர் கருதினவற்றை இன்னும் தெளிவாக புரிந்துகொள்ள அவருக்கு உதவியது. 1928ம் ஆண்டு, அக்டோபர் மாதம், 2ம் நாளன்று, கத்தோலிக்கர்கள் தங்களின் மதச்சார்பற்ற பணிகளில் தங்களைப் பரிசுத்தப்படுத்திக்கொள்ள “ஓபஸ் டேய்” (Opus Dei) (ஆங்கிலம்: கடவுளின் பணி) (English: Work of God), ஒரு வழி என்பதனைக் கண்டுணர்ந்தார். 1928ம் ஆண்டு “ஓபஸ் டேய்” (Opus Dei) நிறுவப்பட்டது. 1950ம் ஆண்டு, திருத்தந்தை பன்னிரெண்டாம் பயஸ் (Pope Pius XII) அதற்கு இறுதி அங்கீகாரம் வழங்கினார்.

ஜோஸ்மரிய எஸ்கிரிவா, 1975ம் ஆண்டு, ஜூன் மாதம், 26ம் நாளன்று, தமது 73 வயதில் மரித்தார்.

† Saint of the Day †

(June 26)

✠ St. Josemaría Escrivá de Balaguer ✠

 

Priest, Saint of Ordinary Life and Founder of Opus Dei:

Born: January 9, 1902

Barbastro, Aragon, Spain

Died: June 26, 1975 (Aged 73)

Rome, Italy

Venerated in: Roman Catholic Church

Beatified: May 17, 1992

Pope John Paul II

Canonized: October 6, 2002

Pope John Paul II

Major shrine:

Our Lady of Peace, Prelatic Church of Opus Dei, Rome, Italy

Feast: June 26

Patronage: Opus Dei

Saint Josemaría Escrivá de Balaguer y Albás was a Spanish Roman Catholic priest who founded Opus Dei, an organization of laypeople and priests dedicated to the teaching that everyone is called to holiness by God and that ordinary life can result in sanctity. He was canonized during 2002 by Pope John Paul II, who declared Saint Josemaría should be "counted among the great witnesses of Christianity."

Josemaría Escrivá was born in Barbastro, Spain on January 9, 1902. He was ordained on March 28, 1925. He studied civil law along with his ecclesiastical studies, and in 1927, he moved to Madrid to obtain a doctorate in law. While there, he worked hard with the poor and sick, and also with students, workers, and professionals.

On October 2, 1928, he saw by divine inspiration, as the Pope's Apostolic Constitution Ut Sit affirmed, that God was asking him to spread the universal call to holiness and that a new path would be opened up within the Church – Opus Dei – to spread this call throughout the world. History has borne out this vision: there are now around 90,000 people in Opus Dei and his spiritual message has reached millions.

His apostolic work was not limited to Opus Dei, however. He helped numerous people discern vocations to the priesthood and religious life, both active and contemplative. In 1943, he founded the Priestly Society of the Holy Cross, an association inseparably united to Opus Dei, to which he belongs thousands of diocesan priests around the world. And his Christian teachings on marriage have been especially influential, with countless people putting them into practice in their lives.

Escrivá was always a proponent of understanding and dialogue, and in 1950 he won the Holy See's approval to allow Opus Dei to appoint Cooperators, who could be Catholics, non-Catholic Christians or even non-believers.

Inspired by Escrivá's teaching and his promotion of the apostolic and social responsibility of Christians, the members and Cooperators of Opus Dei have started hundreds of evangelical works and social initiatives all over the world, especially among the poor and disadvantaged.

Willing to innovate, but always faithful to the Magisterium of the Church, Escrivá was described by Pope John Paul II as a precursor of the Second Vatican Council. He anticipated by thirty years many of the teachings that, after the great ecclesial assembly, became the patrimony of the whole People of God.

He is the author of books of spirituality which are read around the world. His best-known book is The Way, which has sold nearly four million copies in 43 languages.

Escrivá died in Rome on June 26, 1975. He was beatified on May 17, 1992, in St. Peter's Square. He was canonized by John Paul II in the same place on October 6, 2002, before a crowd of 350,000.

அருளாளர் தெரசா ஃபேன்டோ (1747-1794) June 26

ஜூன் 26

அருளாளர் தெரசா ஃபேன்டோ (1747-1794)

இவர் பிரான்ஸ் நாட்டில் பிறந்தவர். 

இவரை இவரது தாயார் சிறுவயதிலிருந்தே இறைநம்பிக்கையில் வளர்த்து வந்தார். இதனால் இவர் தனது இருபத்தைந்தாவது வயதில், புனித வின்சென்ட் தெ பவுலைப் பாதுகாவலராகக் கொண்ட அன்பின் பணியாளர்கள் சபையில் சேர்ந்து பணி செய்ய தொடங்கினார்.

இவர் தன்னுடைய சபை அருள்சகோதரிகளோடு சேர்ந்து, நோயாளர்களைக் கவனித்துக் கொள்வதும், இல்லங்களைச் சந்திப்பதும், குழந்தைகளுக்குக் கல்வி கற்றுக் கொடுப்பதுமாக இருந்தார்.

இப்படிப்பட்ட சூழ்நிலையில்தான் பிரான்ஸ் நாட்டில் புரட்சி வெடித்தது. இப்புரட்சி திருஅவைக்கு மிகப்பெரிய அச்சுறுத்தலாக இருந்தது. குறிப்பாக, கிறிஸ்தவர்கள் உரோமைக்குப் பணிந்து நடப்பதை விடுத்து பிரான்ஸ் நாட்டின் அதிகாரத்திற்கு பணிந்து நடக்கக் கேட்டுக்கொள்ளப்பட்டார்கள்.

இதற்கு இவரும் இவருடைய சபை அருள்சகோதரிகள் மூவரும் மறுப்பு தெரிவித்ததால்,  கலகக்காரர்கள் இவர்களைத் தலை வெட்டிக் கொன்று போட்டார்கள்.

இவருக்கும் இவரோடு இறந்த அருள்சகோதரிகளுக்கும் 1920ஆம் ஆண்டு திருத்தந்தை பதினைந்தாம் பெனடிக்ட் அருளாளர் பட்டம் கொடுத்தார்

_Martyrdom_ 🌟🌹*ST. JOHN and ST. PAUL* June 26

✨

*ஜூன் மாதம் 26-ம் தேதி* 

*St. John & Paul, MM.*            

*அர்ச். ஜானும் பவுலும்*

*வேதசாட்சிகள் - (கி.பி. 362).*    

சகோதரர்களான ஜானும் பவுலும் உரோமாபுரி இராயனுடைய அரண்மனையில் நம்பிக்கையுள்ள ஊழியர்களாகப் பிரமாணிக்கமாய் அலுவல் புரிந்து வந்தனர். உத்தம கிறீஸ்தவர்களான இவர்கள் புண்ணிய வழியில் நடந்து சகலருக்கும் நன்மாதிரிகையாக விளங்கினார்கள். இவர்கள் ஒருநாள் படையுடன் போருக்குப் போனபோது, தனக்கு தோல்வி ஏற்படப்போவதாக எண்ணிய பிறமதத்தைச் சார்ந்த தளக்கர்த்தன் பொய்த் தேவர்களுக்குப் பலியிடத் தொடங்கினான். இதைக் கண்ட அவ்விரு சகோதரரும் தளகர்த்தனுக்கு சத்திய வேதத்தை உணர்த்தி, மெய்யான கடவுளை நம்பி அவரை மன்றாடினால் ஜெயம் உண்டாகுமென்று கூறியதினால், தளகர்த்தனும் இரு சகோதரர்களும் மிகவும் பக்தியுடனும், விசுவாசத்துடனும் சத்திய கடவுளைப் பிரார்த்தித்து ஜெயம் கொண்டார்கள். இதற்குப்பின் தளகர்த்தன் கிறீஸ்தவ வேதமே சத்திய வேதமென்று விசுவசித்து ஞானஸ்நானம் பெற்று வேதசாட்சியாக மரித்தார்.

வேதத் துரோகியான ஜூலியான் இராயனாக சிம்மாசனம் ஏறியபோது, இவ்விரு சகோதரர்களும் சத்திய வேதத்தை மறுதலித்தால் உயர்ந்த பதவியை இவர்களுக்குத் தருவதாக வஞ்சக வார்த்தையைக் கூறினான்.  இச்சகோதரர்கள் இதைக் கேட்ட மாத்திரத்தில், சத்திய கடவுளை மறுதலித்த உனக்கு இனி பணிவிடை செய்ய மாட்டோமென்று கூறினர். இதைக் கேட்ட இராயன் சினம்கொண்டு, பட்டணத்தார் அவர்கள்மீது மேலான எண்ணம் கொண்டிருந்தமையால், அவ்விருவரையும் சிறையில் இரகசியமாய்க் கொலை செய்யும்படி கட்டளையிட்டான். ஜானும் பவுலும் உண்மையான கடவுளுக்காக தங்கள் இரத்தத்தைச் சிந்தி நித்திய சம்பாவனைக்குள்ளானார்கள். .            

*யோசனை*

சமயோசிதமான ஒரு நல்ல வார்த்தையும் நன்மையைக் கொடுக்கு மென்று அறிவோமாக.

🇻🇦

June 2⃣6⃣

_Martyrdom_ 🌟🌹

*ST. JOHN and ST. PAUL*

The two brothers were imperial court dignitaries, heirs of Constantina _(the daughter of Emperor Constantine the Great)_ who had died in 354 A.D.

Invited to offer pagan sacrifice & pledge loyalty to Emperor Julian the Apostate, the two brothers replied: *“You have abandoned the faith to follow ways which you know very well have nothing to do with God. Because of this apostasy, we have refused to have anything to do with you”*❗

Emperor Julian then sends the brothers a message containing both flattery and threats & gave them ten days to  “think over”.

At this point John and Paul called Crispus, a Catholic priest from Rome, and their friends  Crispinianus and Benedicta and explain the whole situation to them & after celebration of holy Mass, gave them instructions for the disposal of all their goods.

Ten days passed and on the eleventh, they were kept under house arrest and forced to offer sacrifice to the pagan idols. But John & Paul boldly professed the Catholic faith & refused to worship pagan idols.

On 26 June 362 A.D., John and Paul were beheaded and secretly buried in their own house. Word was then spread that they had been sent into exile _(because both the brothers were from the Royal family)._

A magnificent church was built in 398, by will of senator Pammachius, over the home of John and Paul. It is now cared by the Passionists and is the burial place of St. Paul of the Cross. Additionally, it is the station church of the first Friday in Lent.

*Saints John and Paul are mentioned in the Canon of the Mass.*

    🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁

🎯

_On 26 June 363, , exactly one year after the martyrdom of the two brothers John & Paul, Emperor Julian the Apostate was killed while fighting in battle against the Persians._

⚡

_Emperor Julian is called "the Apostate" because although he was baptised Catholic, he rejected the faith & turned to the old pagan religion of Rome & started persecuting Catholics._

⚡

_Emperor Julian the Apostate, had a great dislike for the veneration of martyrs, because the relics of Christian martyrs terrified the (evil) spirits in the pagan temples & impeded the oracular answers of the pagan deities._

⚡

He wrote with contempt; *“Christian churches built usually on the tombs of martyrs are nothing but filthy morgues and charnel-houses”.* And again: *“The followers of the Galilean (Jesus) have done nothing other than fill the world with tombs and sepulchers”.*

✝

🔵

புனித தோமினிக் ஹெனாரஸ் (1764-1838) June 25

ஜூன் 25 

புனித தோமினிக் ஹெனாரஸ் (1764-1838)

இவர் ஸ்பெயின் நாட்டில் உள்ள ஒரு சாதாரண குடும்பத்தில் பிறந்தவர்.

சிறுவயதிலேயே கடவுளின் அழைப்பை உணர்ந்த இவர், தோமிக்கன் சபையில் சேர்ந்து, 1790 ஆம் ஆண்டு அருள்பணியாளராக அருள்பொழிவு செய்யப்பட்டார். ஒரு சில ஆண்டுகளிலேயே இவர் ஆயராகவும் திருப்பொழிவு செய்யப்பட்டார்.

இதன்பிறகு இவர் பிலிப்பைன்ஸ் நாட்டிற்கு வந்து, அங்கிருந்து வட வியட்நாமிற்கு வந்து, கடவுளின் வார்த்தையை மக்களுக்கு எடுத்துரைக்கத் தொடங்கினார்.

வியட்நாமில் இருந்த மன்னன், யாரெல்லாம் கிறிஸ்துவைப் பற்றிய நற்செய்தியை மக்களுக்கு எடுத்துரைத்தார்களோ அவர்களைப் பிடித்துச் சிறையில் அடைத்து வைத்துச் சித்திரவதை செய்து வந்தான். மேலும் கிறிஸ்துவைப் பற்றிய நற்செய்தியை அறிவிப்போரைத் தன்னிடம் பிடித்துத் தருவோருக்குத் தக்க சன்மானம் தருவதாகவும் அறிவித்தான்.

இதனால் வியட்நாமில் இருந்த மக்கள், மன்னன் கொடுப்பதாகச் சொன்ன பணத்திற்கு ஆசைப்பட்டு, கிறிஸ்துவைப் பற்றிய நற்செய்தியை அறிவித்து வந்த அருள்பணியாளர்களையும் ஆயர்களையும் மன்னனிடம் பிடித்துக் கொண்டார்கள். அப்படித்தான் மக்கள் ஆயர் தோமினிக் ஹெனாரஸையும் மன்னனிடம் பிடித்துத் தந்தார்கள்.

மன்னனோ ஆயர் தோமினிக் ஹெனாரஸை 1838 ஆம் ஆண்டு, ஜுன் 25 ஆம் நாள், 117 வியட்நாம் மக்களோடு தலையை வெட்டிக் கொன்று போட்டான்.

இவருக்கும் இவரோடு கிறிஸ்துவுக்காக இறந்தவர்களுக்கும் புனித திருத்தந்தை இரண்டாம் யோவான் பவுல் 1988 ஆம் ஆண்டு புனிதர் பட்டம் கொடுத்தார்

புனிதர் வில்லியம் ✠(St. William of Montevergine June 25

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூன் 25)

✠ புனிதர் வில்லியம் ✠

(St. William of Montevergine)

நிறுவனர்/ மடாதிபதி:

(Founder/ Abbot)

பிறப்பு: கி.பி. 1085

வெர்சில்லி, இத்தாலி

(Vercelli, Italy)

இறப்பு: ஜூன் 25, 1142

சேன் ஆன்ஜெலோ டே லொம்பார்டி, இத்தாலி

(Sant'Angelo dei Lombardi, Italy)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

நினைவுத் திருநாள்: ஜூன் 25

பாதுகாவல்: இர்பினியா (Irpinia)

புனிதர் வில்லியம், ஒரு கத்தோலிக்க துறவியும் (Catholic Hermit), “மோன்ட்டே வெர்ஜின்” அல்லது “வில்லியமைட்ஸ்” (Congregation of Monte Vergine, or "Williamites") எனும் துறவற சபையைத் தோற்றுவித்தவரும் ஆவார்.

வடமேற்கு இத்தாலியின் (Northwest Italy) “வெர்செல்லி” (Vercelli) பிராந்தியத்தில் கி.பி. 1085ம் ஆண்டு பிறந்த வில்லியம், தமது பெற்றோரின் மரணத்தின் பின்னர் உறவினர் ஒருவரால் வளர்க்கப்பட்டார். இவர், ஸ்பெயின் நாட்டின் வடமேற்கு பிராந்தியத்திலுள்ள “சந்தியாகு டி கம்போஸ்டலா” (Santiago de Compostela) எனுமிடத்திலுள்ள “செபதேயுவின் மகனான புனித யாக்கோபு” (St. James, son of Zebedee) திருத்தலத்திற்கு திருயாத்திரை சென்றார். போகுமுன்னர், கொல்லர் பணி புரியும் ஒருவரிடம், தமது உடலைச் சுற்றி இருக்குமாறு ஒரு இரும்பு வளையம் செய்து தரச் சொன்னார். அந்த இரும்பு வளையத்தை தமது உடலைச் சுற்றி அணிந்தபடியே அவர் திருயாத்திரை சென்று வந்தார்.

சொந்த ஊருக்கு திரும்பி வந்ததும், எருசலேம் (Jerusalem) செல்ல தீர்மானித்தார். பின்னர் அங்கிருந்து கிளம்பி, வழியில் தென் இத்தாலி (South Italy) வந்தடைந்தார். அங்கே, கொள்ளைக்காரர்கள் அவரை அடித்து உதைத்து அவரிடமிருந்த பொருட்களை கொள்ளையடித்துச் சென்றனர். இதுவே இறைவனின் சித்தம் என்றுணர்ந்த வில்லியம், தென் இத்தாலியிலேயே தங்கி கிறிஸ்துவின் நற்செய்தி பரப்ப தொடங்கினார். இதன் காரணமாக, எருசலேம் செல்வதில்லை எனவும் தென் இத்தாலியின் “நோலா” (Nola) மற்றும் “பெனேவென்ட்டோ” (Benevento) ஆகிய பிராந்தியங்களின் இடையிலுள்ள பகுதியில் ஒரு துறவியாக தங்கினார். இங்கே அவர் எண்ணற்ற சீடர்களை ஈர்த்தார். அத்துடன், “மோன்ட்டேவெர்ஜின்” (Monastery of Montevergine) எனும் துறவு மடத்தினை நிறுவினார்.

“மோன்ட்டேவெர்ஜின்” துறவு மடத்தில் வில்லியம் அற்புதங்கள் செய்ய தொடங்கியதாக கூறப்படுகிறது. “சிசிலி” (Sicily) தீவில் ஆண்களுக்கும் பெண்களுக்குமாக எண்ணற்ற துறவு மடங்களை நிறுவிய சிசிலியின் அரசனான “இரண்டாம் ரோகர்” (Roger II of Sicily) வில்லியமின் பாதுகாவலராக இருந்தார். “கத்தோலிக்க கலைக் களஞ்சியத்தின்” (The Catholic Encyclopedia) கூற்றின்படி, வில்லியமை தமது அருகிலேயே வைத்திருக்கும் நோக்கத்தில், “சலேர்னோ” (Salerno) நகரிலுள்ள தமது அரண்மனையின் எதிரிலேயே ஒரு துறவு மடம் கட்டினார்.

தம்மைப் பின்பற்றி துறவு மடத்திற்கு வரும் விசுவாசிகளின் எண்ணிக்கை நாளுக்கு நாள் அதிகரித்துக்கொண்டே போனது. துறவு மடத்தில் துறவியரின் கடின வாழ்க்கை முறையை பொறுத்துக்கொள்ள இயலாத உடனிருப்பவர்களால் பூசல்களும் அதிகரித்தன. அதனால் கி.பி. 1128ம் ஆண்டு, “மோன்ட்டேவெர்ஜின்” துறவு மடத்தை விட்டு வெளியேறிய வில்லியம், “கம்பானியா” (Campania) மற்றும் “பஸிலிகட்டா” (Basilicata) ஆகிய பிராந்தியங்களின் இடையேயுள்ள “கொலேட்டோ” (Goleto) என்னுமிடத்தின் சமவெளிகளில் தங்கினார். அங்கே, ஒரு இரட்டை துறவு மடத்தினை பெண்களைக் கொண்டே கட்டினார். தொடர்ந்து எண்ணற்ற துறவு மடங்களை கட்டிய வில்லியம், கி.பி. 1142ம் ஆண்டு, ஜூன் மாதம், 25ம் தேதியன்று, “கொலேட்டோ” (Goleto) என்னுமிடத்தில் மரித்தார்.

† Saint of the Day †

(June 25)

✠ St. William of Vercelli ✠

 

Founder/ Abbot:

Born: 1085 AD

Vercelli, Italy

Die: June 25, 1142

Sant'Angelo dei Lombardi, Italy

Venerated in: Roman Catholic Church

Feast: June 25

Patronage: Irpinia

William of Montevergine, or William of Vercelli, was a Catholic hermit and the founder of the Congregation of Monte Vergine, or "Williamites". He is venerated as a saint by the Roman Catholic Church.

Biographical selection:

St. William was born in 1085 at Vercelli in the Piedmont region of Italy of noble and wealthy parents. When he was still very young, he determined to renounce the world and become a hermit.

He built his first hermit’s hut on Monte Solicoli and then went to Monte Vergine. Many disciples came to him there, attracted by the sanctity of his life and many miracles he performed. Soon a community formed, of which he became the Abbot, and a church to Our Lady was built at the site. For this reason, the mountain became known as Monte Vergine [the Mount of the Virgin]. 

After a while, however, the monks began to complain that St. William’s rule was too strict and life too austere. He, therefore, decided to leave Monte Vergine. He went to Southern Italy and founded a new hermitage on Monte Latino, then others at Basilicata, Conza, Guglietto, and Salerno. He also became an adviser to King Roger I of Naples. St. William died at Guglietto on June 25, 1142. 

The first congregation of Monte Vergine dissolved. The monastery, however, remained and came into the hands of the religious of Our Lady of Monte Cassino, who wear the white habit of St. William to remember the founder of the monastery.

The following extraordinary fact is recorded about the Monte Vergine monastery, where the monks still lead a life of penance and austerity. According to the rule, it is not permitted to eat meat, eggs, milk, or cheese. If someone tried to violate this regulation, storm clouds would appear in the sky and the lightning would destroy the illicit foodstuff that had been brought into the monastery. 

Something similar was recorded at the Camaldula of St. Romualdo. If someone tried to bring food not permitted by the rule into the hermitage, it would quickly become corrupted and infested with worms. 

This happened on many occasions, and always with the same result. It is the way God chose to show that He desires the traditions of penance and austerity of the great St. William, as well as St. Romualdo, to be maintained.

Comments:

This selection shows how beautiful the Middle Ages was and the admirable harmonic contrasts it had. 

In the Middle Ages, the Catholic Church stimulated intellectual work in an extraordinary way, but she also encouraged manual labor, which is its harmonic contrary, the apparent opposite of intellectual work. The Church stimulated the strong and intense active life of society, but harmonically she also stimulated some religious families to retire from the active life, move to solitary places, and live together praying and worshiping God. Further, she stimulated some souls to retire far from any human society and live completely alone. Doing this the Catholic Church maintained the eremitic vocation she gave birth to in the first centuries of her history.

There is a harmonic contrast in the teeming life of the medieval cities and the serenity of the meditative life of hermits, who think only on the things of God. These are just some examples of the many harmonic contraries of that blessed epoch, the fruit of the Catholic spirit.

This harmony that existed in the Middle Ages as a consequence of the evangelization of the Church was a very important factor to maintain the psychological balance of men. Without the sanctity of the Catholic Church, this harmony would not be possible. If she were not authentic, she would stimulate either the eremitic vocation or the active life of the cities too much. Since the Catholic Church is true and holy, she stimulates the harmonic contrasts perfectly and produces a superb equilibrium of soul, which is a characteristic fruit of the Holy Church. 

You have the example of this harmony of the Middle Ages in the life of the holy Abbot, St. William. He was a noble, and as such destined for a life of battles and court, a life of government and activity. He left behind everything and went to a completely isolated place to glorify Our Lady. He chose a mountain, probably to avoid the inopportune visits of the curious. It was a cold and austere place, yet he began a life of penance. Then an admirable thing happened that often occurs in the History of the Church. When souls isolate themselves solely for the love of God, they attract others. Other hermits gathered around him and formed a community.

You can imagine the scene. Along the road at the foot of the mountain groups of knights pass traveling and talking, then students begin singing and laughing, some pilgrims start praying. At the top of the mountain, a large cross and a hermitage can be distinguished. One traveler asks another, “Who lives there?” The other answers, “It is William, the noble from Vercelli, who left everything for the love of God.” 

How can this not be attractive? Who would not say – I want to stop and see William the noble. The news spreads. A man who needs help to resolve a problem goes to William, who prays for him and the problem is resolved. Soon everyone wants to go there to see him, pray and ask advice; some who go have the desire to stay. This explains the attraction he exerted and the disciples he made. 

Then a tragic thing happened. He was the father of a religious family, but the disciples revolted against the rule he made. He became an inconvenience for them. He had to leave. He was virtually excluded from his own order. Those who had left everything to follow William now obliged William to leave them… So he started down the mountain, suffering but serene, praying.  He set out on an unknown road and began to walk south, step by step, mile after mile. 

He arrived in Naples. You can imagine St. William arriving at the famous bay, seeing the volcano Vesuvius smoking, walking through the beautiful, animated Naples, passing by the busy port, and seeing the prestigious palace of the King of Naples, one of the most powerful men of the Italian Peninsula. Naples was a center of culture and civilization with a brilliant court, a center of good taste. The selection doesn’t say how, but news of the presence of St. William reached the ears of the Monarch. He contacted St. William and his life changed. St. William became his counselor. With the same tranquility, he had as Abbot of Monte Vergine, and that he conserved as a pilgrim, he maintained as a counselor to a King. William became the Angel of the Kingdom of Naples.

After his death, the institution he founded disappeared, and the monastery was given to the Benedictines of Monte Cassino. As you know, the Benedictines wear black habits. The Benedictine monks of Monte Vergine honored St. William by wearing the white habit of the order he founded. It is a beautiful manifestation of love for tradition and a prayer that the order of St. William be restored. 

We also have a manifestation of God’s protection for the monastery and His approval of its rigorous rule. He destroyed by lightning the foodstuff that was not permitted by the rule. But there is something more to consider. If God was so severe in destroying a piece of cheese brought in against the rule, with how much greater reason would He punish the liberal monks who were trying to relax the rule. And if those monks were not punished during their lifetimes, they should fear the chastisement after death.  

We can retain three pictures of St. William’s life: First, the hermit praying alone on the mountain, attracting disciples, and building his monastery; second, the abbot being virtually excluded from his own order and monastery; third, the saint as a counselor of the King of Naples. 

In each of these facets of his life, there is something we can ask from him. We can ask him to grant us his spirit of recollection that gave such great fruit; his extraordinary confidence in Divine Providence even when he was excluded from the order he founded; his wisdom and humility when he became the adviser to a King.

~ Late Prof. Plinio Corrêa de Oliveira