ஜுன் 29 : புனிதர்கள் பேதுரு, பவுல் - திருத்தூதர்கள் பெருவிழா

Feast : (29-06-2020)

Sts. Peter and Paul were the pillars of the infant church.

St. Peter was having pre-eminent position in the nascent church and was also the leader of the apostles. Jesus selected St. Peter to lead His church on Earth and Jesus gave the keys of heaven to St. Peter (Matthew 16:13-19). St. Peter was also given the role of the shepherd of the Christ’s flock (John 21:15-17). St. Peter was termed as a rock by Jesus, on which He (Jesus) would build His church. His original name was Simon son of Jonah. He was born in Bethsaida, a town on Lake Genesar. He and St. Andrew were fishermen and were first called by Jesus. St. Peter along with James and John were taken by Jesus to the Mount Tabor to witness the Transfiguration of Jesus and they also witnessed the agony of Jesus at the garden of Gethsemane. At Gethsemane, St. Peter drew his sword to defend Jesus, when Jesus was betrayed by Judas Iscariot. After resurrection, Jesus appeared to St. Peter and charged him to feed His flock. After the Holy Spirit descended on the Pentecost day on the apostles and others, St. Peter talked on behalf of all the apostles to the crowd that gathered to celebrate the feast of Pentecost and persons who speak different languages like Hebrew, Latin, Greek etc. heard and understood his speech in their own languages and a large number of people converted to Christianity on that day. When King Herod imprisoned him for his preaching, an angel freed him from the prison miraculously. Sick persons believed that they would be cured if St. Peter’s shade falls on them and so sick persons waited on the way St. Peter used to commute to get miraculous cure. St. Peter suffered martyrdom during the persecution of Emperor Nero in about the year 64 A.D. and was buried in the Vatican Hill and his tomb was found out under the Basilica of St. Peter in excavation.

St. Paul.

His original name was Saul and his father was a Roman citizen in Tarsus in Cilicia. He did not know Jesus in life. He also studied under the Jewish Rabbi Gamaliel. He lived his life as a Jewish Pharisee and persecuted Christians. He persecuted Christians and was also a witness to the stoning of St. Stephen, the martyr. When on his way to Damascus with orders to arrest Christians, suddenly a mysterious light surrounded him on the way and he fell down and blinded. Jesus Christ called him by name (Acts 9:1-16) and selected him as the apostle of Gentiles. With the help of others he reached Damascus and God sent Ananias to restore his vision. He is an important interpreter of the teachings of Jesus. He attended the First Council of Jerusalem with St. Peter and others, where it was decided that Gentile converts to Christianity need not be circumcised. He made many apostolic journeys to preach the Gospel and wrote many epistles to various churches to teach them about the meaning of the Gospel. He served the church most but without holding any Episcopal position in the church hierarchy. He was martyred for his faith during the persecution of Emperor Nero in the year 67 A.D. Certain historians say that the martyrdom of St. Paul was on June 29, the date on which Rome was founded by Emperor Romulus.

---JDH---Jesus the Divine Healer---

புனிதர் பவுல் June 28

இன்றைய புனிதர் †

(ஜூன் 29)

✠ புனிதர் பவுல் ✠

(St. Paul)

 

வேற்று இனத்தவரின் திருத்தூதர்:

(Apostle of the Gentiles)

பிறப்பு: கி.பி 5

டார்சஸ், சிசிலியா, ரோம பேரரசு

(Tarsus, Cilicia, Roman Empire)

இறப்பு: கி.பி 67 (வயது 62)

ரோம், ரோம பேரரசு

(Rome, Roman Empire)

ஏற்கும் சமயம்: எல்லா கிறிஸ்தவ பிரிவுகளும்

முக்கிய திருத்தலங்கள்: மதிலுக்கு வெளியான பவுல் பசிலிக்கா ரோம்

நினைவுத் திருவிழா: ஜூன் 29

பாதுகாவல்:

மறைப்பணிகள் (Missions), இறையியலாளர்கள் (Theologians), 

வேற்று இன கிறிஸ்தவர்கள் (Gentile Christians)

கிறிஸ்து இறந்து, உயிர்த்து, விண்ணகம் சென்றபின், புனிதர் இராயப்பர் (St. Peter) தலைமையில் திருச்சபை நிறுவப்பட்டு பன்னிரண்டு அப்போஸ்தலர்களும், மற்ற திருதூதர்களும் உலகின் பல்வேறு நாடுகளுக்கு சென்று கிறிஸ்துவை பற்றி எடுத்து கூறினர். அதிலும் மிகவும் முக்கியமான பணியை செய்தவர்களில் ஒருவர்தான் பவுல். தமிழில் “லூத்தரன் திருச்சபை” (Lutharan Church) மக்கள் இவரை பவுல் என்றும், கத்தோலிக்க திருச்சபை (Catholic Church) மக்கள் சின்னப்பர் என்றும் அழைப்பார்கள்.

புனிதர் பவுல் தன்னுடய வாழ் நாள் முழுவதும் புனித வாழ்க்கை வாழ்ந்தவர். தூய ஆவியின் கனிளை கொண்டவர். இயேசு கிறிஸ்து உலகின் மீது மண்டிக்கிடக்கும் பேரிருளை நீக்கிட தனது பல்கதிர்களை பரப்பி, உலகில் உள்ளோர் வியந்து போற்ற ஒளிய செய்து, அதில் மக்களை நல்வழியில் கொண்டு செல்ல இறைவன் கண்டதுதான் பவுல் அடிகளார்.

புனிதர் பவுல் ஒரு கிறிஸ்தவ புனிதராவார். இவரது இயற் பெயர் சவுல் (Saul) என்பதாகும். இவர் கி.பி. 5ம் ஆண்டு முதல், 67ம் ஆண்டு வரை வாழ்ந்தார். சிசிலியாவின் “டார்சஸ்” (Tarsus) பட்டினத்தைச் சேர்ந்த ரோம குடிமகனாவார். இவர் யூத மதத்தை பின்பற்றி வாழ்ந்தார். இவர் ஆரம்பத்தில், அக்காலத்தில் கிறிஸ்தவ மக்களைத் தேடி அழிக்கும் குழுவின் தலைவராகப் பணியாற்றினார். “டமாஸ்கசில்” (Damascus) கிறிஸ்தவர் பலர் இருப்பதாக அறிந்து அவர்களைக் கைது செய்து எருசலேமுக்கு கொண்டு வருவதற்கான ஆணையைப் பெற்றுக்கொண்டு “டமாஸ்கஸ்” செல்லும் வழியில் உயிர்த்த இயேசு ஒளி வடிவில் அவர் முன் தோன்றினார்.

பவுலாகிய சவுல் மனம் திரும்புதல்:

பின்னர் பவுல் இயேசுவை விசுவாசித்து மனம் மாறினார். இயேசுவை ஏற்ற பின்னர் மறை பரப்பும் பணியில் தீவிரமாக ஈடுபட்டார். பவுல் ஆரம்பகால கிறிஸ்தவ மறை பரப்பாளர்களில் மிகவும் பிரபலமானவர் ஆவார். கிறிஸ்து எல்லோருக்கும் பொதுவானவர்; யூதருக்கு மட்டும் உரியவரல்ல என்ற கருத்தை வலியுறுத்தினார். எனவே இவர் பிற இனத்தவரின் அப்போஸ்தலர் என அழைக்கப்படுகிறார்.

மன மாற்றத்துக்கு முன்:

புனிதர் பவுல் தன்னைப் பற்றி விவிலியத்தில் எழுதியுள்ளபடி, அவர் சிசிலியா நாட்டின் “டார்சஸ்” (Tarsus) பட்டணத்தில் பிறந்தார். அவரது தந்தை ஒரு ரோம குடிமகனாவார். அவரது குடும்பம் மிகவும் செல்வந்தக் குடும்பமாகும். இஸ்ரயேலின் பெஞ்சமின் கோத்திரத்தை சேர்ந்த ஒரு பரிசேயராவார். இளமையில் யூத மத சட்டங்களை கற்று தேர்ந்தார்.

அப்போது கிறிஸ்தவம் பரவத் தொடங்கிய காலமாகும். பல கிறிஸ்தவர் தமது நம்பிக்கை காரணமாகக் கொலை செய்யப்பட்டனர். பவுல் கிறிஸ்தவரை அழிக்க திடம் கொண்டு ஆட்சியாளரிடம் அதற்கான ஆணையைப் பெற்றுக்கொண்டு கிறிஸ்தவரைத் துன்புறுத்தினார். கிறிஸ்தவர் இவரது பெயரைக் கேட்டாலே அஞ்சினார்கள். இவ்வாறு செய்து கொண்டிருக்கும்போது “டமாஸ்கசில்” கிறிஸ்தவர்கள் இருப்பதாக கேள்விப்பட்டார். அங்கிருக்கும் கிறிஸ்தவரை கைது செய்து எருசலேம் நகருக்கு அழைத்து வருவதற்காக “டமாஸ்கஸ்” புறப்பட்டார். கிறிஸ்தவர்களை கைது செய்ய “டமாஸ்கஸ்” போகும் வழியில் திடீரென்று அவரது கண்பார்வை மங்கிப் போனது. குதிரையில் இருந்து விழுந்த அவருக்கு ஒர் குரல் கேட்டது. திடீரென வானத்திலிருந்து ஒரு ஒளி அவரைச் சுற்றிப் பிரகாசித்தது.

"சவுலே, சவுலே, சவுலே ஏன் என்னை துன்புறுத்துகிறாய்?"

சவுல் "ஆண்டவரே நீர் யார்?”

“நீ துன்பப்படுத்துகிற இயேசு நானே” என்று குரல் கேட்டது.

கண் பார்வை பறிபோதல்:

“ஆண்டவரே, நீர் யார்” என்று சவுல் கேட்க, அதற்கு, “நீ முள்ளில் உதைக்கிறது உனக்குக் கடினமாம்” என்றார். சவுல் நடுங்கித் திகைத்து, “ஆண்டவரே, நான் என்ன செய்யச் சித்தமாயிருக்கிறீர்” என்றார். அதற்கு, “நீ எழுந்து பட்டணத்துக்குள்ளே போ, நீ செய்யவேண்டியது அங்கே உனக்குச் சொல்லப்படும்” என்றார். அவரோடு பிரயாணம் செய்த மனிதர்கள் குரலைக் கேட்டும் ஒருவரையும் காணாமல் பிரமித்து நின்றார்கள். சவுல் தரையிலிருந்து எழுந்து, தன் கண்களைத் திறந்தபோது பார்வையற்று இருந்தார். கூட இருந்தவர்கள் சவுலை கை தாங்கலாக, “டமாஸ்கஸ்” அழைத்துக்கொண்டு போனார்கள்.

“அனனியாஸ்” (Ananias of Damascus) மூலம் பார்வை பெறுதல் :

சவுல் மூன்று நாள் பார்வை இல்லாதவராய்ப் புசியாமலும் குடியாமலும் இருந்தார். பின்பு கர்த்தர் “அனனியாஸ்” என்பவரை சவுலிடம் அனுப்பினார். அப்பொழுது “அனனியாஸ்” போய், சவுல் இருந்த வீட்டுக்குள் பிரவேசித்து, அவர்மேல் கையை வைத்து, “சகோதரனாகிய சவுலே, நீ வந்த வழியிலே உனக்குத் தரிசனமான இயேசுவாகிய கர்த்தர், நீ பார்வையடையும்படிக்கும் பரிசுத்த ஆவியினாலே நிரப்பப்படும்படிக்கும் என்னை அனுப்பினார்” என்றான். உடனே அவர் கண்களிலிருந்து மீன் செதில்கள் போன்றவைகள் விழுந்தது. அவர் பார்வை திரும்பியது.

ஞானஸ்நானம் பெறுதல்:

எழுந்திருந்து, ஞானஸ்நானம் பெற்றார். பின்பு உணவுண்டு பலப்பட்டார். சவுல் “டமாஸ்கஸி’லுள்ள” சீடருடனே சிலநாள் இருந்து, தாமதமின்றி, கிறிஸ்து தேவனுடைய குமாரனென்று ஆலயங்களிலே பிரசங்கித்தார். கேட்டவர்களெல்லாரும் ஆச்சரியப்பட்டு, “எருசலேமில் இந்த நாமத்தைத் தொழுது கொள்ளுகிறவர்களை நாசமாக்கி, இங்கேயும் அப்படிப்பட்டவர்களைக் கட்டிப் பிரதான ஆசாரியர்களிடம் கொண்டுபோகும்படி வந்தவன் இவனல்லவா” என்றார்கள்.

திருவிவிலியத்தில் இவரது பங்கு:

புதிய ஏற்பாட்டில் உள்ள 27 புத்தங்களில் 14 படைப்புக்கள் இவர் எழுதியது என கூறப்படுகிறது. பவுலின் எழுத்துக்களில், கிறிஸ்துவின் தன்மை இருப்பது, கிறிஸ்தவ ஆவிக்குரிய தன்மையை விவரிப்பது பற்றிய முதல் எழுத்து பதிவுகளை அவர் அளிக்கிறார். மத்தேயு மற்றும் யோவானுடைய சுவிசேஷங்களுக்குப் பிறகு புதிய ஏற்பாட்டின் மிகவும் செல்வாக்குமிக்க புத்தகங்களாக அவரது எழுத்துக்கள் விவரிக்கப்பட்டு காணப்படுகின்றன.

திருச்சபைகளுக்கு எழுதிய நூல்களின் தொகுப்புகள்:

★ ரோமர்

★ 1 கொரிந்தியர்

★ 2 கொரிந்தியர்

★ கலாத்தியர்

★ எபேசியர்

★ பிலிப்பியர்

★ கொலோசெயர்

★ 1 தெசலோனிக்கேயர்

★ 2 தெசலோனிக்கேயர்

★ 1 தீமோத்தேயு

★ 2 தீமோத்தேயு

★ தீத்து

★ பிலேமோன்

பவுல் தனது நூல்களில் முதலாவதாக கிறிஸ்துவின் வாழ்த்துதல்களை முன்னுரையாகவும், முடிவுரையில் நன்றி கூறுதல் மற்றும் இறுதி வாழ்த்துதல்களையும் எழுதுவது வழக்கமாக கொண்டு இருந்தார்.

கடைசி நாட்கள்:

கைது:

பவுல் எருசலேமில் இருந்தபோது, யூதரல்லாதோரை தேவலயத்துக்குள் கூட்டிவந்ததாக பொய்யுரைத்து யூதர்கள் கூட்டமாய் ஓடிவந்து, பவுலைப் பிடித்து, அவரைத் தேவாலயத்திற்குப் புறம்பே இழுத்துக்கொண்டு போனர்கள். அவர்கள் அவரைக் கொலை செய்ய எத்தனித்தனர். எருசலேம் முழுவதும் கலக்கமாயிருக்கிறது என்று போர்ச் சேவகரின் சேனாபதிக்குச் செய்திவந்தது. உடனே அவன் போர்ச் சேவகரையும் அவர்களுடைய அதிபதிகளையும் கூட்டிக்கொண்டு, அவர்களிடத்திற்கு ஓடிவந்தான். சேனாபதியையும் போர்ச்சேவகரையும் மக்கள் கூட்டம் கண்டபோது பவுலை அடிக்கிறதை நிறுத்தினார்கள். சேனாபதி அருகேவந்து பவுலைப் பிடித்து, இரண்டு சங்கிலிகளினாலே கட்டும்படி சொல்லி: இவன் யார் என்றும், என்ன செய்தான் என்றும் விசாரித்தான். அதற்கு ஜனங்கள் பலவிதமாய்ச் சத்தமிட்டார்கள் சந்தடியினாலே உண்மையை அவன் அறியக்கூடாமல், அவனைக் கோட்டைக்குள்ளே கொண்டுபோகும்படி கட்டளையிட்டான். அவன் படிகள்மேல் ஏறினபோது ஜனக்கூட்டம் திரண்டு பின்சென்று, இவனை அகற்றும் என்று உக்கிரமாய்க் கூப்பிட்டபடியினாலே, போர்ச்சேவகர் பவுலைத் தூக்கிக்கொண்டு போக வேண்டியதாயிருந்தது.

கொலைச் சதி:

அவர்கள் பவுலைக்; கோட்டைக்குள்ளே கொண்டுபோகிற சமயத்தில், பவுல் சேனாபதியிடம் தான் மக்களுடன் பேசும்படி அனுமதியை பெற்று கோட்டை படிகள் மேலிருந்தவாறு மக்களுக்கு இயேசுவைப் போதித்தார். இதனால் மேலும் கோபமடைந்த கூட்டம் மேலும் உக்கிரமாய் பவுலை கொலை செய்யும்படி கூக்குரலிட்டனர். பின்னர் நடந்த விசாரனைகளில் பவுலை குற்றப்படுத்த முடியாமல் போகவே, யூதர் விசாரணையின் போது கொலை செய்யச் சதி செய்தனர். இதை அறிந்த சேனாதிபதி பவுலை மிகுந்த காவலுக்கு மத்தியில் செசரியா பட்டணத்திற்குத் தேசாதிபதியாகிய பேலிக்ஸினிடத்தில் அனுப்பினான்.

சிறைவாசம்:

செசரியா பட்டணத்தில் நடந்த விசாரனைகளிலும் பவுல் வெற்றிகொண்டார். எனினும் அவர் விடுதலைக்காகக் கொடுக்க வேண்டிய பணத்தைச் செலுத்தாத காரணத்தினால் தேசாதிபதியாகிய பேலிக்ஸ் பவுலை இரண்டு வருடம் சிறையிலிட்டார். இதற்குள் புதிய தேசாதிபதியாக பொர்க்கியுபெஸ்து என்பவன் வந்து யூதரை சந்தோசப்படுத்தும் நோக்கில் பவுலின் சிறைக் காலத்தை நீடித்தான்.

மீள்விசாரனை:

புதிய தேசாதிபதியாகிய பேலிக்சை அனுகிய யூதர் வழியில் பவுலை கொலைச் செய்யும் உள்நோக்கத்துடன் விசாரணையின் பொருட்டு பவுலை எருசலேமுக்கு அனுப்பும் படி கேட்டனர். ஆனால் பவுல் தேசாதிபதியாகிய பேலிக்சிடம் உரோமில் அரசன் முன்பாக தனது விசாரணை நடத்தும் படி உத்தரவைப் பெற்று எருசலேம் செல்வதைத் தவிர்த்தார். செசரியா பட்டணத்திலிருந்து உரோம் நகர் வரை பவுலை ஒரு கப்பலில் கொண்டுவரத் தீர்மானிக்கப்பட்டது. ஆனால் கப்பல் வழியில் புயலை எதிர்கொண்டு பல நாட்களாகக் கடலிலிருந்தது. பின்பு உரோமை வந்தடைந்த பவுல் தனக்காக வாடகைக்கு வாங்கியிருந்த வீட்டிலே இரண்டு வருடம் முழுவதும் தங்கி, தன்னிடத்தில் வந்த யாவரையும் ஏற்றுக்கொண்டு, தேவனுடைய ராஜ்யத்தைக் குறித்துப் பிரசங்கித்து, கர்த்தராகிய இயேசு கிறிஸ்துவைப்பற்றிய விசேஷங்களை உபதேசித்துக்கொண்டிருந்தார். தேசாதிபதியாகிய பேலிக்ஸ் பவுல் மீது பற்று கொண்டவராகக் காணப்பட்டமையாலும், உரோம் நகரில் யூத மதத்தினர் பெரும்பான்மையாக இல்லாத காரணத்தினாலும் பவுல் மீதான வழக்கை யூதர் கைவிட்டனர்.

மரணம்:

பவுலின் மரணம் பற்றிய தகவல் விவிலியத்தில் காணப்படவில்லை. எனினும் அவர் ரோமில் வேத சாட்சியாக மரித்தார் என்பது மரபு. கி.பி 69ம் ஆண்டு நீரோ மன்னன் ஆட்சி காலத்தில் மரண தண்டனை வழங்கப்பட்டது. மரண தண்டனை ரோமானியர்கள் சிலுவை மரணத்தை பழித்தலுக்குரிய மரணம் என்று எண்ணியதால், பவுலுக்கு ரோமானியர்கள் அவரது தலையை வெட்டி கொலை செய்தனர்.

புனித பவுல்:

இறைவன் மட்டுமே வீழ்ச்சியுற்ற மனிதனை மீட்க இயலும். மனிதனின் முயற்சி எத்தகையதாக இருந்தாலும், சட்டங்களை மிகக் கண்ணுங்கருத்துமாக கடைபிடித்தாலும் பாவத்தினின்றும், அலகையினின்றும், சாவினின்றும் விடுதலை அடைய மனிதன் தன்னை முழுவதும் இயேசுவின் அருள் ஆற்றலுக்கு ஒப்படைத்தாக வேண்டும் என்ற அசையாத நம்பிக்கை இவரிடம் வேரூன்றியிருந்தது. 

தமஸ்கு நகருக்கருகே பவுல் கண்ட காட்சியில் உயிர்த்த இயேசுவுடன் கலந்துரையாடியது, அவரது வாழ்வில் ஒரு பெரும் மாற்றத்தை ஏற்படுத்தியது. இதனால் வரலாறு காணாத அளவுக்கு, அவர் கிறிஸ்துவுக்காக உழைத்து, உயிர்த்த கிறிஸ்துவின் திருத்தூதர் ஆனார். பலவிதமான எதிர்ப்புகள், அவமானங்கள், சாட்டையடிகள், கல்லடிகள், ஒடுக்கப்பட்ட நிலை, சிறைவாசம் இவை போன்ற இன்னும் பல கொடுமைகள் இவரை மேலும் மேலும் திருச்சபையின் அசையாத தூணாக்கியது. இவருடைய கடிதங்களில் காணப்படும் சில அரிய தொடர்கள், கிறிஸ்துவின்மீது இவர் கொண்டிருந்த பற்றுறுதியை காட்டுகின்றது. இவர் எழுதிய திருமுகங்களில் "கிறிஸ்துவில்" என்ற சொல் ஏறக்குறைய 50 முறை வருகின்றது. இது அவரின் ஆன்மீகத்தையும், அப்போஸ்தலிக்க வாழ்வையும், வேத கலாபனையையும், பணிவாழ்வையும் வெளிப்படையாக காட்டுகின்றது. "எல்லோர்க்கும் எல்லாம் ஆனேன்" என்று இவர் குறிப்பிடுவது, நற்செய்திக்கு எவ்வித ஊறும் விளைவிக்காமல் எவரிடமும் கனிவுடனும், பாசத்துடனும் நடந்து, நான் கிறிஸ்துவை மாதிரியாக தேர்ந்துகொண்டதுபோல, என்னையும் உங்கல் மாதிரியாக எடுத்துகொள்ளுங்கள் என்று குறிப்பிடுகின்றார். 

செபம்:

என்றும் வாழும் எல்லாம் வல்ல இறைவா! திருத்தூதரான புனித பேதுரு, பவுல் இவர்களை மேம்படுத்த இந்நாளை தந்ததற்காக நாங்கள் பெருமகிழ்ச்சி அடைகின்றோம். உம் மகன் வழியாக உம்மை வழிபட எங்களுக்கு முதன்முறையாக கற்றுத்தந்தனர். உமது திருச்சபை அவர்களது போதனையின்படி வாழ வரமருள்வீராக

† Saint of the Day †

(June 29)

✠ St. Paul ✠

 

Apostle of the Gentiles, Martyr, Missionary, Mystic and Great Theologian:

Born: 5 AD

Tarsus, Cilicia, Roman Empire

Died: 64 or 67 AD (aged 61–62 or 64–65)

Probably in Rome, The Roman Empire

Canonized: By Pre-congregation

Feast: June 29

Patronage:

Against snakes, Authors, Catholic Action, Cursillo movement, Evangelists, Hailstorms, Hospital public relations, Journalists, Lay people, Missionary bishops, Musicians, Newspaper editorial staff, Public relations work, Publishers, Reporters, Ropemakers, Saddlemakers, Tentmakers and many more

Paul the Apostle, commonly known as Saint Paul and also known by his Jewish name Saul of Tarsus was an apostle (although not one of the Twelve Apostles) who taught the gospel of Christ to the first-century world. Paul is generally considered one of the most important figures of the Apostolic Age and in the mid-30s to the mid-50s AD, he founded several churches in Asia Minor and Europe. He took advantage of his status as both a Jew and a Roman citizen to minister to both Jewish and Roman audiences.

St Paul was an influential figure in the early development of Christianity. His writings and epistles form a key section of the New Testament; St Paul helped to codify and unify the direction of the emerging religion of Christianity.  In particular, St Paul emphasized the role that salvation is based on faith and not religious customs. St Paul was both Jewish and a Roman citizen; in his early life, he took part in the persecution of Christians. However, on the road to Damascus, he underwent a conversion and became a committed Christian himself.

Early life:

St Paul, also known as Saul, ethnically was Jewish, coming from a devout Jewish family. He was also born a Roman Citizen in Tarsus, Cilicia, South Turkey. He grew up in Jerusalem and was brought up by Gamaliel, a leading authority in the Jewish religious establishment (Sanhedrin). In addition to learning religious scriptures, he also studied Greek philosophers and was well acquainted with the Stoic philosophers, who advocated a virtuous acceptance of life as a path to happiness. In his daily life, he was a tentmaker.

During his early life, St Paul was a Pharisee – a group of Jewish people who administered the law. He admitted to participating “beyond measure” in the persecution of Christians. This included taking part in the stoning of Stephen, a Christian. Acts 7:58-60;22:20. One reason St Paul was so critical of the new sect which followed Jesus Christ was the fact he was appalled that Jesus died a ‘criminal’s death’ on the cross. He couldn’t assimilate that with how a Messiah would be treated.

Conversion to Christianity:

Around 31-36 AD, St Paul relates how he became converted from a persecutor of Christians to a devout follower. However, on the road to Damascus, he reported being blinded by a vision of Jesus Christ.

He heard the voice of Jesus Christ, asking Saul, “why persecutest thou me?” Saul replied, “Who art thou, Lord? And the Lord said, I am Jesus whom thou persecutest: [it is] hard for thee to kick against the pricks.”

For three days after the vision, he remained blind and undertook a fast He later healed of his blindness by a Christian – Ananias of Damascus. After his vision and healing, he proclaimed the divinity of Jesus Christ and dedicated his life to spreading the Christian message. St Paul explained that he was a servant of Jesus Christ and his unexpected conversion to ardent Christian was due to the Grace of God and not reason or intellect.

St Paul became involved in doctrinal disputes amongst the early followers of Christ. St Paul taught that old religious rites, such as circumcision were no longer necessary. St Paul taught that faith in the redemptive power of Jesus Christ, who died on the cross to save sinners was the essence of Christianity.

St Paul also negated the idea that Jews were a special people, due to their lineage from Abraham. St Paul’s teachings helped move the early sect of Judaism into the separate religion of Christianity. Before St Paul, followers of Jesus Christ were still associated with Judaism. St Paul successfully argued that Gentiles (non-Jews) could be converted directly to Christianity and didn’t need to become Jews first.

St Paul threw himself into missionary work. Over the next few years, he traveled to Damascus and later Jerusalem.

He made several missionary journeys around the Mediterranean basin where he sought to spread the teachings of Jesus and offer support to the fledgling Christian community. St Paul visited many places such as the island of Cypress, Pamphylia, Pisidia, and Lycaonia, all in Asia Minor. Later, he traveled as far west as Spain. He established churches at Pisidian Antioch, Iconium, Lystra, and Derbe. He later made Ephesus the central place of his missionary activity.

During a visit to Athens, he gave one of his most memorable and well-documented speeches; it became known as the Areopagus sermon Acts 17:16-34. St Paul was dismayed by the number of pagan gods on display. In speaking to the crowd he criticized their pagan worship.

His missionary work was often difficult and dangerous, he often met an unwelcome response. He supported himself financially by continuing to work as a tentmaker.

Teachings of St Paul:

St Paul was instrumental in deciding that former Jewish practices such as circumcision and dietary law were not required by Christians.

St Paul taught that Jesus Christ was a divine being, and salvation could be achieved by faith alone.

St Paul was a key theologian on the doctrine of atonement. Paul taught that Christians are freed from sin through Jesus’ death and resurrection.

On arriving in Jerusalem in 57 AD, he became embroiled in controversy over his rejection of Jewish customs. He was arrested and held in a prison in Caesarea for two years. Since he could claim rights as a Roman citizen, he was eventually released.

He spent his remaining years writing letters to the early church and acting as a missionary. Details about his death are uncertain. But, tradition suggests he was beheaded.

The Feast of the Conversion of Saint Paul is celebrated on January 25. Within the Western world, some of his writings have attained an iconic status for its poetry and power.

Within the 27 books of the New Testament, seven books are signed by St Paul and are considered to be his writings – Romans, 1 Corinthians, 2 Corinthians, Galatians, Philippians, 1 Thessalonians, and Philemon. Another seven-book may have had input from St Paul, but the authorship is uncertain.

St Paul sets out a conservative view on the role of women in society.  his views on the treatment of women. His views were influential in the church adopting a male hierarchy in positions of power.

However, it should be noted that the letter to the Romans was delivered by a woman – Phoebe, the first known deacon of the Christian church. A more inclusive view of women by St Paul is found in.

Although St Paul played a major role in influencing early Christianity, he has been criticized for distorting the original message of Jesus Christ. At the time of St Paul, there were differing interpretations and no consensus on aspects of the new religion. St Paul placed greater emphasis on the ideas of original sin, atonement, and the role of Jesus Christ’s crucifixion in offering redemptive power.

St. Paul is the patron saint of missionaries, evangelists, writers, and public workers. His feast day is on June 29 when he is honored with Saint Peter.

புனித பேதுரு, St.Peter June 29

இன்றைய புனிதர் 

(29-06-2020) 

புனித பேதுரு

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூன் 29)

✠ புனிதர் பேதுரு ✠

(St. Peter) 

திருத்தூதர், கத்தோலிக்க திருச்சபையின் முதல் திருத்தந்தை, மதத்தலைவர், மறைசாட்சி:

(Apostle, First Pope of Catholic Church, Patriarch, and Martyr)

பிறப்பு: கி. பி. 1

பெத்சாய்தா, கௌலனிடிஸ், சிரியா, ரோம பேரரசு

(Bethsaida, Gaulanitis, Syria, Roman Empire)

இறப்பு: கி.பி. 64 மற்றும் 68 ஆகிய வருடங்களுக்கு இடையில்

கிளமன்டைன் சிற்றாலயம், வாட்டிகன் குன்று, ரோம், இத்தாலியா, ரோம பேரரசு

(Clementine Chapel, Vatican Hill, Rome, Italia, Roman Empire)

ஏற்கும் சமயம்:

அனைத்து கிறிஸ்தவ பிரிவுகள் மற்றும் இஸ்லாம்

(All Christian denominations that venerate Saints, Islam)

முக்கிய திருத்தலங்கள்: 

புனித பேதுரு பேராலயம், வாட்டிக்கன் நகர்

(St. Peter’s Basilica, Vatican)

நினைவுத் திருவிழா: ஜூன் 29 

பாதுகாவல்:

ரொட்டி சுடுபவர் (Bakers); பாலம் கட்டும் தொழிலாளி (Bridge Builders); மாமிசம் விற்பவர்கள் (Butchers); மீனவர்கள் (Fishermen); அறுவடை செய்பவர்கள் (Harvesters); புதிய காலணிகள் தயாரிப்பவர்கள் (Cordwainers); கடிகாரம் உற்பத்தியாளர்கள் (Horologists); பூட்டு தொழிலாளிகள் (Locksmiths); காலணிகள் செய்யும் தொழிலாளி (Cobblers); வலை தயாரிப்பாளர்கள் (Net makers); (Shipwrights); எழுதுபொருட்கள் வியாபாரி (Stationers); மூளைக்கோளாறு (Frenzy); கால் பிரச்சினைகள் (Foot problems); ஜூரம் (Fever); நீண்ட ஆயுள் (Longevity);

புனிதர் பேதுரு அல்லது புனிதர் இராயப்பர் (Saint Peter), இயேசு கிறிஸ்து ஏற்படுத்திய பன்னிரு திருத்தூதர்களுள் (Twelve Apostles of Jesus Christ) தலைமையானவர் ஆவார். இவரது இயற்பெயர் சீமோன் (Simon) ஆகும். இவரைத் தம் சீடராக அழைத்த இயேசு "பேதுரு" என்னும் சிறப்புப் பெயரை அவருக்கு அளித்தார். இப்பெயரின் தமிழ் வடிவம் இராயப்பர் என்பதாகும்.

பேதுரு கலிலேயாவைச் சேர்ந்த மீனவர் ஆவார். இயேசு இவரைத் தம் சீடராகத் தெரிந்து கொண்டார். இவர் கத்தோலிக்கத் திருச்சபையின் முதல் திருத்தந்தையாகக் கருதப்படுகிறார். 

கிறிஸ்தவ பாரம்பரியபடி, பேரரசன் “நீரோ அகஸ்டஸ் சீசர்” (Nero Augustus Caesar) ஆட்சிக் காலத்தில், இவர் ரோம் நகரில் சிலுவையில் அறையப்பட்டு கொலை செய்யப்பட்டார். இயேசு கிறிஸ்து சிலுவையில் அறையுண்டதைப் போன்றே தாமும் சிலுவையில் அறையப்பட தகுதியற்றவர் என எண்ணியதால், தம்மை தலைகீழாக சிலுவையில் அறையுமாறு இவரே வேண்டிக்கொண்டதாக கிறிஸ்தவ பாரம்பரியம் கூறுகிறது.

தூய பேதுருவின் கல்லறை உள்ளதாகக் கருதப்படும் வத்திக்கான் நகரத்தில் கத்தோலிக்க திருச்சபையின் முக்கியமான வழிபாட்டிடங்களுள் ஒன்றாகிய புனித பேதுரு பெருங்கோவில் அமைந்துள்ளது.

புதிய ஏற்பாட்டு நூல்களில் பேதுரு :

பேதுருவின் வாழ்க்கைக் குறிப்புகள் சில புதிய ஏற்பாட்டு நூல்களாகிய நற்செய்திகளிலும் (Canonical Gospels), திருத்தூதர் பணி நூலிலும் (Acts of the Apostles) உள்ளன. இயேசுவின் பணிக்காலத்தில் அவர் தம் சீடராக அழைத்துக்கொண்ட பன்னிரு திருத்தூதர்களுள் முதலிடம் பெறுபவர் பேதுரு. மீன் பிடித்தல் தொழிலைச் செய்துவந்த பேதுருவை ஒருநாள் இயேசு கலிலேயக் கடலருகில் கண்டார். இயேசு அவரை நோக்கித் தம் சீடராகுமாறு கேட்டார். பேதுருவும் இயேசுவைப் பின் தொடர்ந்தார். பேதுருவின் இயற்பெயர் சீமோன்; அவர்தம் தந்தை பெயர் “ஜான் அல்லது ஜோனா” (John or Jonah) ஆகும். எனவே அவர் "ஜோனாவின் மகன் சீமோன்" என்று அழைக்கப்பட்டார். ஆனால் இயேசு அவருக்கு ஒரு புதிய பெயரைக் கொடுத்தார். விவிலியத்தில் இவ்வாறு புதிய பெயர் கொடுக்கும்போது அப்பெயரைப் பெறும் மனிதர் ஒரு சிறப்புப் பணிக்கு அழைக்கப்படுவதை அப்பெயர் குறிப்பது வழக்கம். இயேசு சீமோனுக்குப் பேதுரு என்னும் பெயரைக் கொடுத்ததும் தனிப்பொருள் கொண்ட நிகழ்வுதான்.

பேதுரு என்னும் சொல் “அரமேய” (Aramaic) மொழியில் "கேபா" (Kepha) என வரும். அதன் பொருள் "பாறை" ஆகும். பேதுரு என்பது அதன் கிரேக்க வடிவம். இலத்தீனில் "Petra" என்றால் பாறை. அதைத் தழுவியே சீமோனுக்கு "Petrus" (ஆங்கிலத்தில் “பீட்டர்” Peter) எனும் பெயர் வந்தது.

பேதுருவை இயேசு "பாறை" என்று அழைத்ததற்கான விளக்கத்தை மத்தேயு நற்செய்தி குறிப்பிடுகிறது.

மத்தேயு 16:13-19

இயேசு, பிலிப்புச் செசரியா பகுதிக்குச் சென்றார். அவர் தம் சீடரை நோக்கி, "மானிடமகன் யாரென்று மக்கள் சொல்கிறார்கள்?" என்று கேட்டார். அதற்கு அவர்கள், "சிலர் திருமுழுக்கு யோவான் எனவும் வேறு சிலர் எலியா எனவும் மற்றும் சிலர் எரேமியா அல்லது பிற இறைவாக்கினருள் ஒருவர் என்றும் சொல்கின்றனர்" என்றார்கள். "ஆனால் நீங்கள், நான் யார் எனச் சொல்கிறீர்கள்?" என்று அவர் கேட்டார்.

சீமோன் பேதுரு மறுமொழியாக, "நீர் மெசியா, வாழும் கடவுளின் மகன்" என்று உரைத்தார். அதற்கு இயேசு, "யோனாவின் மகனான சீமோனே, நீ பேறு பெற்றவன். ஏனெனில் எந்த மனிதரும் இதை உனக்கு வெளிப்படுத்தவில்லை; மாறாக விண்ணகத்திலுள்ள என் தந்தையே வெளிப்படுத்தியுள்ளார். எனவே நான் உனக்குக் கூறுகிறேன்; உன் பெயர் பேதுரு; இந்தப் பாறையின்மேல் என் திருச்சபையைக் கட்டுவேன். பாதாளத்தின் வாயில்கள் அதன்மேல் வெற்றி கொள்ளா. விண்ணரசின் திறவுகோல்களை நான் உன்னிடம் தருவேன். மண்ணுலகில் நீ தடைசெய்வது விண்ணுலகிலும் தடைசெய்யப்படும். மண்ணுலகில் நீ அனுமதிப்பது விண்ணுலகிலும் அனுமதிக்கப்படும்" என்றார். 

பேதுருவின் குடும்பம் :

பேதுருவின் குடும்பம் பற்றிய சில தகவல்கள் நற்செய்திகளில் உள்ளன. அவர் கப்பர்நாகும் என்னும் ஊரில் வாழ்ந்து வந்தார் என்றும், திருமணமானவர் என்றும் அவருடைய மாமியார் காய்ச்சலாய் இருந்தபோது இயேசு அவருடைய வீட்டுக்குச் சென்று அப்பெண்மணிக்கு நலமளித்தார் என்றும் நற்செய்திகள் குறிப்பிடுகின்றன.

மாற்கு 1:29-31

பின்பு அவர்கள் தொழுகைக் கூடத்தை விட்டு வெளியே வந்து யாக்கோபு, யோவானுடன் சீமோன், அந்திரேயா ஆகியோரின் வீட்டிற்குள் சென்றார்கள். சீமோனுடைய மாமியார் காய்ச்சலாய்க் கிடந்தார். உடனே அவர்கள் அதைப் பற்றி இயேசுவிடம் சொன்னார்கள்.

இயேசு அவரருகில் சென்று கையைப் பிடித்து அவரைத் தூக்கினார். காய்ச்சல் அவரை விட்டு நீங்கிற்று. அவர் அவர்களுக்குப் பணிவிடை செய்தார். 

பேதுருவின் பெயர் பற்றிய குறிப்பு:

பேதுருவின் இயற்பெயர் எபிரேயத்தில் சீமோன் என்பதாகும். அது கிரேக்கத்தில் Σιμων என்று எழுதப்பட்டது. புதிய ஏற்பாட்டில் இரு இடங்களில் அப்பெயர் "சிமியோன்" (Συμεων) என்னும் வடிவத்தில் வருகிறது (காண்க: திருத்தூதர் பணிகள் 15:14; 2 பேதுரு 1:1).

இயேசு பேதுருவுக்குக் கொடுத்த சிறப்புப் பெயர் "பாறை" அல்லது "கல்" என்னும் பொருள்கொண்ட அரமேயச் சொல்லாகிய "கேபா" (பண்டைக் கிரேக்கம்: Kephas) என்பதாகும். பேதுரு "கேபா" என்று ஒன்பது முறை புதிய ஏற்பாட்டு நூல்களில் அழைக்கப்படுகிறார். யோவான் நற்செய்தி ஒருமுறையும் தூய பவுல் எழுதிய திருமுகங்கள் எட்டு முறையும் பேதுருவை "கேபா" என்று அழைக்கின்றன.

"கேபா" என்னும் அரமேயச் சொல் கிரேக்கத்தில் “Petros” என்று பெயர்க்கப்பட்டது. அதிலிருந்து தமிழ் "பேதுரு" என்னும் வடிவம் பிறந்தது. பேதுரு என்னும் பெயர் நற்செய்தி நூல்களிலும் திருத்தூதர் பணிகள் நூலிலும் 150 தடவைக்கு மேலாக வருகிறது. "சீமோன் பேதுரு" என்னும் இரட்டைப் பெயர் பெரும்பாலும் யோவான் நற்செய்தியில் சுமார் 20 தடவை வருகிறது.

கிரேக்க மொழி பேசிய கிறிஸ்தவர் நடுவே "பேதுரு" என்னும் சொல் (பாறை, கல்) எளிதில் பொருள் விளங்கும் பெயராக விளங்கியிருக்கும். 

பேதுரு முதல் திருத்தந்தை என்பது பற்றிய கருத்துகள் :

இயேசுவின் திருத்தூதராகிய பேதுரு முதல் "திருத்தந்தை" (Pope) என்று கத்தோலிக்க திருச்சபை அறிக்கையிடுகிறது. அதற்கு, கீழ்வரும் காரணங்கள் காட்டப்படுகின்றன :

✯ இயேசு தம் நெருங்கிய சீடர்களாகத் தெரிந்துகொண்ட "திருத்தூதர்கள்" (Apostles) பன்னிருவரில் முதன்மை இடம் பேதுருவுக்கு அளிக்கப்பட்டது;

✯ இயேசு பேதுருவுக்கு அளித்த சிறப்புப் பணி;

✯ பன்னிரு திருத்தூதர் குழுவில் பேதுரு ஆற்றிய தனிப்பட்ட பணி.

பேதுரு வகிக்கும் சிறப்பிடத்தைக் கீழ்வருமாறு விளக்கலாம். :

✯ இயேசு தம்மைப் பின்செல்லும்படி முதல்முதலாக அழைத்தது பேதுருவைத்தான் (காண்க: மத்தேயு 4:18-19).

✯ இயேசு திருத்தூதர்களிடம் கேள்விகள் கேட்ட போதெல்லாம் அவர்கள் பெயரால் பதில் கூறுபவர் பேதுருவே (காண்க: மாற்கு 8:29; மத்தேயு 18:21; லூக்கா 12:41; யோவான் 6:67-69).

✯ லூக்கா மற்றும் பவுல் தரும் தகவல்படி, உயிர்த்தெழுந்த இயேசுவை முதன்முறையாகச் சந்தித்தவர் பேதுருவே (காண்க: லூக்கா 24:34; 1 கொரிந்தியர் 15:5). மத்தேயு, யோவான், மாற்கு நற்செய்திகளின்படி, மகதலா மரியா உயிர்த்தெழுந்த இயேசுவை முதலில் காண்கிறார். ஆனால் அங்குகூட, "நீங்கள் புறப்பட்டுச் செல்லுங்கள், பேதுருவிடமும் மற்றச் சீடரிடமும், 'உங்களுக்கு முன்பாக அவர் கலிலேயாவுக்குப் போய்க் கொண்டிருக்கிறார்; அவர் உங்களுக்குச் சொன்னது போலவே அவரை அங்கே காண்பீர்கள்' எனச் சொல்லுங்கள்" என்று இயேசு கூறுகிறார் (மாற்கு 16:7).

✯ எல்லா நற்செய்தி நூல்களிலும் அதிக முறை பெயர்சொல்லிக் குறிப்பிடப்படும் திருத்தூதர் பேதுரு’தான்.

✯ இயேசு பேதுருவிடம்’தான் பிற திருத்தூதர்களை விட அதிக பொறுப்பு ஒப்படைக்கிறார்.

✯ பன்னிரு திருத்தூதர்களின் பெயர்கள் அடங்கிய பட்டியல் தரப்படும் இடங்களில் எல்லாம் நற்செய்தி நூல்கள் பேதுருவைத்’தான் முதன்முதலாகக் குறிப்பிடுகின்றன (காண்க: மாற்கு 3:16-19; மத்தேயு 10:1-4; லூக்கா 6:12-16

✯ பண்டைய இஸ்ரயேல் நாட்டில் முதல் மகன், முதலில் வருபவர், பெயர்ப்பட்டியலில் முதலில் இருப்பவர் என்னும்போது அவருக்குச் சிறப்பிடம், தனிப் பணி உண்டு என்று பொருளாகும். பேதுரு எருசலேம் கிறிஸ்தவ சபையில் மிக முக்கியமான ஒருவராக இருந்தார் என்பதைக் குறிக்க, தூய பவுல் பேதுருவை அச்சபையின் "தூண்" என்று அழைக்கின்றார். (காண்க: கலாத்தியர் 2:9).

புனித பேதுரு:

சீமோன் என்கிற இவருடைய பெயரை நம் ஆண்டவர் மாற்றி "பாறை" என்னும் பொருள் தரும் பேதுரு என்னும் பெயரை சூட்டினார். தமது வாழ்வின் முக்கியமான கட்டங்களிலும் பல புதுமைகள் செய்யும்போதும் ஆண்டவர் இவரை தம் அருகில் வைத்திருந்தார். அச்சத்தினால் நம் ஆண்டவரை மறுதலித்த பாவத்திற்காக பேதுரு இறுதி மட்டும் மனம் கசிந்து அழுதார். நம் ஆண்டவர் உயிர்தெழுந்த பின் காட்சி கொடுத்த பொழுது "என்னை அன்பு செய்கிறாயா?" என்று மும்முறை கேள்வி கேட்டது குறிப்பிடத்தக்கது. இவ்வாறு மும்முறை மறுதலித்ததற்காக மும்முறை கழுவாய் முயற்சிகள் செய்யும்படி தூண்டினார். தூய ஆவியை அடைந்தபின் ஆயிரக்கணக்கான மக்களை பேதுரு மனந்திருப்பினார். கணக்கற்ற நோயாளிகளை நலமடைய செய்தார். 

நீரோ என்ற இரத்தவெறி பிடித்த மன்னன் காலத்தில், புனித பேதுரு உரோமையில் சித்ரவதைக்கு உள்ளானார். அவர் சிறையில் தள்ளப்பட்ட இடத்தில் புனித பேதுருவின் சிறைவாழ்வின் நினைவாக ஓர் ஆலயம் ஒன்று காணப்படுகின்றது. இவர் சிலுவை சாவு அடைந்தார் என்று 255 ல் டெர்டல்லியன்(Derdalien) குறிப்பிடுகின்றார். ஆரிஜன் என்று மறைவல்லுநரை மேற்கோள்காட்டி பேதுருவின் விருப்பப்படி சிலுவையில் தலைகீழாக அறையப்பட்டார் என்று யூசிபியுஸ்(Yousibius) குறிப்பிடுகின்றார். நீரோவின் தோட்டத்தில்தான் பேதுரு சிறைப்பட்டு இருந்ததாகவும், அங்குதான் பேதுருவும் இன்னும் கிறிஸ்தவர் பலரும் பலவிதமாக சித்ரவதைகளுக்கும் உள்ளானார்கள் என்று பாரம்பரியம் கூறுகின்றது. 

† Saint of the Day †

(June 29)

✠ St. Peter ✠

 

Prince of the Apostles, First Pope, Patriarch, and Martyr:

Birth name: Shimon (Simeon, Simon)

Born: AD 1

Bethsaida, Gaulanitis, Syria, Roman Empire

Died: Between AD 64 and 68 (Aged 62–67)

Clementine Chapel, Vatican Hill, Rome, Italia, Roman Empire

Venerated in:

All Christian denominations that venerate saints and Islam

Canonized: Pre-Congregation

Major Shrines: St. Peter's Basilica, Vatican, Rome

Saint Peter also is known as Simon Peter, Simeon, Simon, About this sound pronunciation, Cephas, or Peter the Apostle, was one of the Twelve Apostles of Jesus Christ, and the first leader of the early Church.

St. Peter Facts:

St. Peter (died ca. 65 A.D.) is traditionally considered to be the head of Jesus' 12 Apostles and the first bishop of Rome. The two met while they were listening to a sermon by St. John the Baptist. From the moment Peter met Jesus, he knew he was the Messiah. Likewise, from the moment Jesus met Peter, he knew he would be the rock of the Church.

St. Peter was the first person Jesus visited after the Resurrection. It was there that Jesus confirmed he would be the leader of the Church. As such, Peter went on to be the first in an unbroken succession of leaders in the Catholic Church, now referred to as popes. Like Jesus, he died a martyr. Much can be learned about St. Peter in the New Testament, particularly within the four synoptic Gospels.

Early Life:

Peter's original name was Simon, Peter is a name given to him by Jesus. At the time of Jesus' public life, Peter was a grown man. This would place his birth sometime around the end of the 1st century B.C. Of his early life, we know little except that he came from the village of Bethsaida in Galilee and that his father was a fisherman.

By the time he met and joined Jesus, he was already married (Mark 1:30); he lacked any formal education (Acts 4:13), and he worked the fishing nets with his father and his brother Andrew at the lakeside town of Capernaum. Andrew also joined the group of Jesus' disciples on the same day.

His Times:

As far as can be judged, Peter was a member of the ordinary people of Palestine, who were normally considered by educated Jewish classes to belong to Am here, the people of the land. This term was used in a derogatory fashion to describe those who were ignorant of the niceties and deeper values of Judaism and the Jewish way of life. In addition, Peter was a Galilean and therefore shared the spirit of independence and opposition to Jerusalem which was traditional in that northern province.

Recent researches into the daily life of the ordinary people in Palestine paint a fairly clear picture of Peter's social conditions: extreme poverty, a very fideistic approach to religion, a reliance on superstition, and extreme dependence on the vagaries of natural elements. Furthermore, in the northern parts of Palestine, removed from the proximate influence of Jerusalem, more revolutionary ideas easily took hold. Unrefined and undeveloped ideas about the Messiah and about the salvation of Israel easily took the form of political movements, extremist organizations, and a readiness to disassociate oneself from the authoritarian structure of southern Judaism.

The general atmosphere in Palestine when Peter reached his adult life in the mid-20s of the 1st century A.D. was one of tension over the universal presence of the Roman conqueror and foreboding born of a strictly religious persuasion that the arrival of the Jewish Messiah was imminent as the only possible solution for Israel's difficulties. Indeed, we find more than once in the Gospels that the followers of Jesus, headed by Peter, attempted to force Jesus to accept the role of king. Even after the resurrection of Jesus, Peter and the others asked him when and how he would restore the kingdom of Israel. It is certain that Peter's attachment to Jesus, at least in the beginning, was largely based on the persuasion that Jesus would indeed restore the kingdom of Israel and that Peter and the other Apostles would be leaders in the new era.

Association with Jesus:

Peter and Andrew were among the first to be chosen by Jesus to be his close followers. Thereafter Peter accompanied Jesus everywhere. Jesus gave Peter the added name of Cephas, an Aramaic appellation meaning "rock." This was translated into Greek as Petros (from the Greek petra, "rock") and became the Latin Petrus and the English Peter. The Gospels differ as to when Jesus conferred this name on him.

Throughout the public life of Jesus, Peter is represented in the Gospels as the spokesman and the principal member of Jesus' followers. He is the first name in all the lists given of these followers and was present with a privileged few at special occasions: when Jesus brought the daughter of Jairus back to life; when Jesus had a special communication with Moses and Elias on Mt. Tabor, and in the Garden of Gethsemane on the night before Jesus died. Peter was the first of the Apostles to see Jesus after his resurrection from the dead.

Jesus, according to the Gospel, gave Peter special assignments, such as paying the tribute or tax to the authorities on behalf of Jesus and his group. Jesus also said that he would build his new organization on Peter's leadership (Matthew 16:17-19) and entrusted his followers and believers to him (John 21:15-19). Many commentators have thrown doubt on the texts which ascribe this special role to Peter, but it is certain that the Gospels thus present Peter as the chosen leader.

The same character is assigned to Peter in the Acts of the Apostles and in the few references which we find in Paul's letters. Paul went to Jerusalem to see Peter and be approved by him. About 14 years later, it appears that Peter headed the Christian evangelization of the Jews, in distinction to Paul, who preached to the Gentiles, and to James, who was bishop of Jerusalem.

In the early days after the death of Jesus, Peter is presented in the Acts again as the leader of Jesus' followers. The Jewish Sanhedrin treated him as the leader, and he preached the first mass appeal to the Jerusalemites about Jesus. He also directed the economic life of the Christian community and decided who would be admitted to it. About 49, when the Christians faced their first major decision—whether to admit non-Jews to their group—it was Peter who received guidance from God and made a positive decision accepted by all the other followers of Jesus present. That there was a difference of opinion concerning doctrinal matters between himself and Paul is beyond doubt. Paul, besides, reproached Peter for a certain insincerity and even manifested independence from Peter.

We are told of various missionary trips that Peter undertook in order to preach about Jesus. He was finally imprisoned by Herod and released miraculously by an angel. He then "departed and went to another place" (Acts 12:17). After 49, we have no direct record in the Acts about Peter, and we have to rely on external testimony.

Roman Sojourn:

From all, we can learn and surmise, it does appear that Peter occupied a position of importance in Rome and was martyred there under the rule of Nero (37-68). The earliest testimony comes from a letter of Clement written about the year 96 in Rome. A letter of Ignatius of Antioch (died ca. 110) also implies Peter's presence and authority in Rome, as does the saying of Gaius, a Roman cleric (ca. 200). Gaius speaks of the Vatican shrine and the "founders" of this church. Finally, all the early lists of the bishops of Rome start with Peter's name as the first bishop.

Excavations at the Vatican have yielded no cogent and conclusive evidence either of Peter's presence in Rome or of his burial beneath the Vatican. They have, however, uncovered an ancient shrine that dates from approximately 160. Collateral evidence suggests that it was the burial site of some venerated figure, and the Roman Catholic tradition identifies that figure with Peter. There is no direct testimony in the New Testament that Peter's position as leader of the Apostles was meant to be passed on to his successors, the bishops of Rome, as the primacy of the popes over all of Christianity. This is a separate question and depends on subsequent Church development and the evolution of its beliefs.

Tradition designates Peter as the author of two letters which carry his name, although doubt has been thrown on Peter's authorship of at least the second. Various apocryphal documents which certainly date from the 2d century are ascribed to Peter. There is also the fragmentary Acts of Peter, which purports to relate to how Peter ended his life as a martyr.

It appears from the first of the two letters ascribed to Peter that his outlook as a Jew and a Semite was never influenced by Greek or other non-Jewish thought. He reflects the mentality of a 1st-century Jew who believes that Jesus came as the Messiah of Israel and as the fulfillment of all Israel's promises and expectations. Some of Peter's statements would not now be acceptable to orthodox Christian thought. From what we know of Peter and his life, he seems to have made the transition from Palestine to Rome as from one Jewish community to another Jewish community, never fundamentally changing his instincts as a Jewish believer, except insofar as he totally accepted Jesus as the Messiah of Israel.

Peter's Death:

In the Gospel of John, we learn that Jesus alluded to St. Peter’s death. He said, “When you are old, you will stretch out your hands, and another will dress you and carry you where you do not want to go” (John 21:18). Unfortunately, the death of Peter isn’t reported anywhere in the Bible. Writers of the time, however, say he died by crucifixion under the reign of Emperor Nero in 64 A.D.

When faced with his fate, Peter asked to be crucified upside down. It is said he did not feel worthy to be martyred in the same manner as Christ. After St. Peter’s death, St. Linus went on to become the first Roman Pope of the Catholic Church. The line of succession from St. Linus is unbroken, dating back to 64 A.D.   

In the Catholic Church, to become a saint, you must meet a certain set of criteria, including a life lived as a servant of God, proof of heroic virtue, and verified miracles. For the last of these, St. Peter reportedly walked on water along with Jesus. Not only did St. Peter meet each of these qualifications, but he also lives on as the patron saint of popes, Rome, fishermen, and locksmiths.