இன்றைய புனிதர்கள் ஜனவரி 03

 St. Narses

Feastday: January 3

Martyred bishop of Persia. He was the bishop of Subagord, in modem Iran, and was executed with a disciple, Joseph.

Enoch the Patriarch

Also known as

Chanoch, Henoch, Henok

Additional Memorials

• 22 January (Coptic Church)

• 19 July (his assumption in the Coptic Church)

• 7 July on some calendars

• 30 July on some calendars

• Tuesday after Easter (Syriac menologies)

Profile

Old Testament Patriarch, a descendant of Seth and ancestor of Noah. He is mentioned by other writers in the Old and New Testaments, and an extensive library of legends has grown up around him.

Saint Genevieve

 பாரிஸ் நகர புனிதர் ஜெனிவீவ் 

பாரிஸ் நகரின் பாதுகாவல் புனிதர்:

(Patron Saint of Paris)

பிறப்பு: கி.பி 422

நாந்தெர்ரே, ஃபிரான்ஸ்

(Nanterre, France)

இறப்பு: கி.பி 512 (வயது 90)

பாரிஸ், ஃபிரான்ஸ்

(Paris, France)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

(Eastern Orthodox Church)

நினைவுத் திருநாள்: ஜனவரி 3

பாதுகாவல்: பாரிஸ்

புனிதர் ஜெனிவீவ், ரோமன் கத்தோலிக்கம், மற்றும் கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபைகளின் புனிதரும், பாரிஸ் நகரின் பாதுகாவலரும் ஆவார். இவரது நினைவுத் திருநாள், ஜனவரி மாதம், 3ம் தேதி ஆகும்.

பாரிஸ் நகரின் மேற்கு புறநகர் பகுதியான "நாந்தெர்ரே" (Nanterre) எனுமிடத்தில் பிறந்த இவர், "ஆக்ஸெர்ரியின் ஜெர்மானஸ்" (Germanus of Auxerre) மற்றும் "ட்ராய்ஸின் லூபஸ்" (Lupus of Troyes) ஆகிய ஆயர்களின்  சந்திப்புக்குப் பின்னர் பாரிஸுக்கு குடிபெயர்ந்தார். அங்கே, கிறிஸ்தவ பணி வாழ்க்கைக்கு தன்னை அர்ப்பணித்தார். கி.பி. 451ம் ஆண்டில், அவர் ஒரு "பிரார்த்தனை மராத்தான்" க்கு தலைமை தாங்கினார். அது, பாரிஸ் நகருக்கு படையெடுத்து வந்த "ஹன்ஸ்" (Huns) ஆட்சியாளர் "அட்டிலா" (Attila) என்போரை நகரத்திலிருந்து திசைதிருப்பி, பாரிஸைக் காப்பாற்றியதாகக் கூறப்படுகிறது.

கி.பி. 464ம் ஆண்டில், ஜெர்மானிய மன்னர் "முதலாம் சில்டெரிக்" (Childeric I) நகரத்தை முற்றுகையிட்டபோது, இவர் நகரத்திற்கும், அதன் முற்றுகையாளர்களுக்கும் இடையில் ஒரு இடைத்தரகராக செயல்பட்டு, உணவு சேகரித்து, தனது கைதிகளை விடுவிப்பதற்காக மன்னர் சில்டெரிக்கை சமாதானப்படுத்தினார்.

"நாந்தெர்ரே" (Nanterre) எனுமிடத்தில், "செவெரஸ்" (Severus) மற்றும் "ஜெரோன்சியா" (Geroncia) ஆகியோருக்கு பிறந்த இவர், ஒரு விவசாய பெண் என்று வர்ணிக்கப்படுகிறார். இவரது வாழ்க்கை சரிதத்தை ஒரு சமகாலத்தவரால் எழுதப்பட வேண்டும் என்று இருந்தாலும், ஜெனீவியின் சரிதத்தை வரலாற்றிலிருந்து பிரிக்க முடியாது.

பிரிட்டனுக்குச் செல்லும் வழியில், நாந்தேரேயில் தங்கிய "ஆக்ஸெர்ரேயின்" ஆயர், "ஜெர்மானஸை" (Germanus of Auxerre) சந்தித்த ஜெனீவீவ், தாம் கடவுளுக்காக மட்டுமே வாழ விரும்புவதாக அவரிடம் தெரிவித்தார். அவர் அவரை ஊக்குவித்ததன் காரணமாக, பதினைந்து வயதிலேயே ஜெனீவீவ் கன்னியாஸ்திரி ஆனார். தமது பெற்றோர் இறந்ததன் பிறகு, அவர் பண்டைய பாரிஸ் நகரின் "லூடேஷியா" (Lutetia) எனுமிடத்தில்,  தனது ஞானத்தாயுடன் வசிக்கச் சென்றார். அங்கு அந்த இளம் பெண், தனது பக்தி மற்றும் தொண்டு பணிகளில் ஈடுபாடு கொண்டதற்காகப் போற்றப்பட்டார். மேலும் நோன்பு நடவடிக்கைகளை கடைப்பிடித்தார். இதில் இறைச்சியைத் தவிர்ப்பது மற்றும் வாரத்தில் இரண்டு முறை மட்டுமே விரதத்தை விடுத்தல் ஆகியவற்றை பின்பற்றினார். அவருடைய நோன்பு நடவடிக்கைகளை குறைக்க வைப்பது தங்கள் கடமை என்று அவரது சபையின் தலைமை நினைக்கும் வரை, சுமார் முப்பது வருடகாலம் அவர் இந்த வாழ்க்கை நடைமுறைகளை பின்பற்றினார். பொறாமை கொண்டவர்களிடமிருந்தும் வஞ்சக எண்ணம் கொண்டவர்களிடமிருந்தும், தமது நடவடிக்கைகளுக்கு எதிர்ப்பையும் விமர்சனத்தையும் சந்தித்தார்.

ஜெனிவீவுக்கு, பரலோக புனிதர்கள் மற்றும் தேவதூதர்களின் தரிசனம் அடிக்கடி கிட்டியதாகவும் கூறப்படுகிறது. அவளுடைய எதிரிகள் அவரை ஒரு ஏரியில் மூழ்கடிக்க சதி செய்யும்வரை, தமக்கு கிட்டிய தரிசனங்களையும் தீர்க்கதரிசனங்களையும் அவர் அறிவித்தார். ஆயர் ஜெர்மானஸின் (Germanus) தலையீட்டின் மூலம், அவர்களின் பகை இறுதியாக முறியடிக்கப்பட்டது. பாரிஸின் ஆயர், கடவுளுக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்ட கன்னியரின் நலனைக் கவனிக்க அவரை நியமித்தார் மேலும், அவரது அறிவுறுத்தல் மற்றும் முன்மாதிரியால் அவர் அவர்களை உயர்ந்த புனிதத்தன்மைக்கு அழைத்துச் சென்றார்.

கி.பி. 451ம் ஆண்டு,  பாரிஸில் அட்டிலாவின் கீழ் ஹன்ஸ் தாக்குதலுக்கு சற்று முன்பு, ஜெனீவீவ் மற்றும் ஜெர்மானஸின் திருத்தொண்டர் ஆகியோர், பாரிஸில் பீதியடைந்த மக்களை தப்பி ஓடாமல் பிரார்த்தனை செய்ய தூண்டினர். ஜெனீவீவியின் பிரார்த்தனைகளின் பரிந்துரைகள் காரணமாக, பாரிஸ் நகருக்குப் பதிலாக, அட்டிலாவின் இராணுவம் "ஆர்லியன்ஸுக்குச்" (Orléans) சென்றதாகக் கூறப்படுகிறது. கி.பி. 464ம் ஆண்டு, "சைல்டெரிக்" பாரிஸை முற்றுகையிட்டபோது, ஜெனீவீவிவ் ஒரு படகில் முற்றுகை பகுதிகள் வழியாக ஒரு படகில் பயணித்து, "ட்ராய்ஸ்" நகருக்குச் சென்று, நகரத்திற்கு வேண்டிய தானியங்களைக் கொண்டு வந்தார். போர்க் கைதிகளின் நலனுக்காக, சைல்டெரிக்கிடம் அவர் கெஞ்சினார். மேலும் அவரிடமிருந்து சாதகமான பதிலையும் பெற்றதாக கூறப்படுகின்றது. அவரது செல்வாக்கின் காரணமாக, சைல்டெரிக் மற்றும் க்ளோவிஸ் ஆகியோர், குடிமக்கள் மீது தங்களுக்கு பழக்கப்படாத கருணை காட்டினர்.

புனிதர் டெனிஸ் மீது (Saint Denis) ஒரு பக்தியைகொண்டிருந்த ஜெனிவீவ், அவரை மிகவும் நேசித்தார் மேலும் புனிதரது மீபொருட்களை வைப்பதற்காக, அவரது நினைவாக ஒரு சிற்றாலயத்தை அமைக்க விரும்பினார். கி.பி. சுமார் 475ம் ஆண்டு, ஜெனீவ் புனிதர் டெனிஸ் அடக்கம் செய்யப்பட்ட இடத்தில் சில நிலங்களை வாங்கினார். மற்றும் அண்டை குருக்களை, அவர்களின் ஆன்மீக முயற்சிகளுக்காக அதனை பயன்படுத்தும்படி உற்சாகப்படுத்தினார். இவர்களது இந்த சிறிய சிற்றாலயம், கி.பி. ஐந்தாம் மற்றும் ஆறாம் நூற்றாண்டுகளில் புகழ்பெற்ற புனித யாத்திரைக்கான இடமாக மாறியது.

ஃபிராங்கிஷ் மன்னரான (King of the Franks) "முதலாம் க்ளோவிஸ்" (Clovis I), நிர்மாணித்த மடாலயத்தில் மறைப்பணியாற்றி வந்த ஜெனிவீவ், அவரது மரணத்தின் பின்னர், அங்கேயே அடக்கம் செய்யப்பட்டார்.

Also known as

Genovefa

Additional Memorial

28 October (translation of relics)

Profile

When she was seven years old, Genevieve met Saint Germanus of Auxerre on his way to England. Germain befriended her because of her insistence on wanting to live her life for God, and prophesied her future sanctity. She took the veil at age 15. Prophesied invasions and disasters for Paris. Could read consciences and calm the possessed. When Paris was besieged by the Franks, she encouraged its defense, organized prayers for God's protection of the city, and led an expedition for food to relieve the siege. Caused a church to be built on the tomb of Saint Denis. In 1129, the procession of her relics through Paris is believed to have ended an epidemic.

Born

422 at Nanterre near Paris, France

Died

• 500 at Paris, France

• interred in the church of Saints Peter and Paul in Paris

• relics destroyed in 1871

Patronage

• against plague

• against disasters

• against fever

• French security forces (chosen in 1962)

• Paris, France

• WACs

• Women's Army Corps

Feast of the Holy Name of Jesus

Additional Memorials

• 14 January (Franciscans, Carmelites, Augustinians)

• 15 January (Dominicans)

• 1 January (Eastern Churches; Lutheran)

• 7 August (Anglican)

Article

A remembrance and celebration of the conferral of the Holy Name of Jesus. It is celebrated on 3 January. A separate votive Mass under this title is found in the revised Roman Missal, and may be used for an annual celebration (e.g. titular of a Church), or as an expression of devotion which is part of the tradition and spirituality of a religious order. It was formerly listed as the Sunday between 1 and 6 January, if one occurs. Instituted in the 15th century by the bishops of Germany, Scotland, England, and Belgium. It was extended to the universal Church in 1721. There is a commemoration in the Mass of the Octave of Saint Stephen if the feast is kept on the second, of Saint John on the third, and of the Holy Innocents on the fourth of January.

Patronage

• Raleigh, North Carolina, diocese of

• Pratovecchio, Italy

Saint Blitmund of Bobbio

Also known as

• Blitmund of St-Valéry

• Blitmund of Leuconay

• Blitmund of Picardië

• Blidmundus, Blimond, Blimont, Blimundus, Blithmundus, Blithumund, Blitmond, Gogus

Profile

Born to the nobility, as a young man, Blitmund moved to northern France to live as a hermit along the River Somme in Leuconay. In 611 he built a chapel and two cells in the area. He brought a hanged man back to life, which caused the spread of his reputation as a miracle worker and holy man. This, in turn, led to would-be spiritual students gathering around him and living in a nearby monastery.

For unexplained reasons, Blitmund lost the use of his legs; he was healed of this paralysis c.615 by his friend and spiritual teacher Saint Valery of Leucone. Blitmund then became a monk at Valery‘s monastery. When the house was destroyed by local pagans c.620, Blitmund led a group of the monks to Bobbio, Italy where they established the community in a monastery established by Saint Columban, spiritual teacher of Valery. Spritiual student of Saint Attalas of Bobbio.

Around 627, Blitmund returned to the area of Leucone, France where he lived for a year as a hermit before receiving permission to build another abbey. He served as its abbot, and made Leucone a site of pilgrimage, piety and learning, and a hub for evanglization that eventually converted the region. The area was later known as Saint-Valéry, and now the village of Saint-Valery-sur-Somme.

Born

late 6th-century in the Dauphiné region of modern France

Died

• 660 of natural causes

• relics later enshrined in Leucone in a building he and Saint Valery had built

Saint Kuriakose Elias Chavara

 புனிதர் குரியாக்கோஸ் எலியாஸ் சாவரா 

CMI மற்றும் CMC ஆகிய சபைகளின் நிறுவனர்/ சிரிய கத்தோலிக்கரின் தலைமை ஆட்சியர்:

(Founder of CMI and CMC Congregations; Vicar General of Syrian Catholics)

பிறப்பு: ஃபெப்ரவரி 10, 1805

கைநக்கரி, குட்டநாடு, திருவிதாங்கூர் இராச்சியம் (தற்போதைய ஆலப்புழா மாவட்டம், கேரளா, இந்தியா)

(Kainakary, Kuttanad, Travancore (Now in Alappuzha District, Kerala, India)

இறப்பு: ஜனவரி 3, 1871 (வயது 65)

கூனம்மாவு, கொச்சி இராச்சியம் (தற்போதைய எர்ணாகுளம் மாவட்டம், கேரளா, இந்தியா)

(Koonammavu, Kingdom of Cochin (Now in Ernakulam, Kerala, India)

ஏற்கும் சமயம்:

கத்தோலிக்க திருச்சபை (சிரோ மலபார் திருச்சபை)

(Catholic (Syro Malabar Church)

அருளாளர் பட்டம்: ஃபெப்ரவரி 8, 1986

திருத்தந்தை இரண்டாம் ஜான் பவுல்

(Pope John Paul II)

புனிதர் பட்டம்: நவம்பர் 23, 2014

திருத்தந்தை ஃபிரான்சிஸ்

(Pope Francis)

முக்கிய திருத்தலங்கள்: 

புனித சூசையப்பர் ஆலயம் – மன்னானம், கோட்டயம், கேரளா, இந்தியா.

புனித ஃபிலோமினா ஃபோரேன் ஆலயம் - கூனம்மாவு, கொச்சி, கேரளா, இந்தியா.

(St. Joseph's Church, Mannanam, Kottayam, Kerala, India and 

St.Philomena's Forane Church, Koonammavu, Kochi, Kerala, India)

பாதுகாவல்: அச்சுத் தொழில், ஊடகம், இலக்கியம், சபைகள்

நினைவுத் திருவிழா: ஜனவரி 3 (சிரோ மலபார்)

புனிதர் குரியாக்கோஸ் எலியாஸ் சாவரா, இந்தியாவின் கேரளா மாநிலத்தில் பிறந்தவரும், கத்தோலிக்க திருச்சபையில் சீரோ மலபார் வழிபாட்டு முறையைச் சார்ந்தவரும் ஆவார்.

இவர் இந்தியாவிலேயே முதன்முறையாகத் தொடங்கப்பட்ட கத்தோலிக்க ஆண் துறவியர் சபையின் நிறுவனர்களுள் ஒருவர் ஆவர். அவர் தொடங்கிய சபை “மாசற்ற மரியாளின் கார்மேல் சபை” (Carmelites of Mary Immaculate (C.M.I.) என்று அழைக்கப்படுகிறது. இது சீரோ மலபார் வழிபாட்டுப் பிரிவின் ஓர் அமைப்பு ஆகும். அச்சபையின் முதல் தலைவராகவும் அவர் பணியாற்றினார். பின்னர் அவர் பெண் துறவியருக்கென்று ஒரு சபையைத் தொடங்கினார். அது “கார்மேல் அன்னை சபை” (Congregation of the Mother of Carmel (C.M.C.) என்று அழைக்கப்படுகிறது.

வாழ்க்கை வரலாறு:

குரியாக்கோஸ் எலியாஸ் சாவறா, இந்தியாவின் கேரள மாநிலத்தில் “கைநக்கரி” (Kainakary) என்னும் கிராமத்தில் “நசரானி கிறிஸ்தவர்கள்” (Nasrani Christian) என்று அழைக்கப்படுகின்ற “புனித தோமா கிறிஸ்தவ” குடும்பம் ஒன்றில் பிறந்தார். அவருடைய தந்தை “இகோ குரியாக்கோஸ் சாவரா” (Iko Kuriakose Chavara) ஆவார். தாயார் “மரியம் தோப்பில்” (Mariam Thoppil) ஆவார். குரியாக்கோஸ் எலியாஸ் சாவரா பிறந்த நாள் 1805ம் ஆண்டு, ஃபெப்ரவரி மாதம், 10ம் நாளாகும். “சென்னம்காரி” (Chennamkary) ஊரில் அமைந்துள்ள புனித யோசேப்பு சீரோ மலபார் கோவிலில் 1805ம் ஆண்டு, ஃபெப்ரவரி மாதம், 17ம் நாளில் அவருக்குத் திருமுழுக்கு வழங்கப்பட்டது. குரியாக்கோஸ் என்னும் பெயர் சிரிய-அரமேய மொழியிலிருந்து வருகிறது.

சொந்த ஊரில் தொடக்கக் கல்வி பயின்ற இவர், 1818ம் ஆண்டு, “பள்ளிப்புறத்தில்” (Pallipuram) அமைந்திருந்த குருமடத்தில் இணைந்தார். அந்த குருமடத்தின் அதிபராக, (Rector) அருட்தந்தை “பாலக்கல் தோமா மல்பான்” (Palackal Thoma Malpan) இருந்தார். குரியாக்கோஸ் எலியாஸ் சாவரா, 1829ம் ஆண்டு, நவம்பர் மாதம், 29ம் நாள், குருத்துவ அருட்பொழிவு பெற்றார்.

குருவான பிறகு குரியாக்கோஸ் வேறு இரண்டு குருக்களோடு சேர்ந்து துறவற வாழ்க்கை வாழ்ந்தார். அவர்கள், “பாலக்கல் தோமா மல்பான்” (Palackal Thoma Malpan) மற்றும் “போருக்கர தோமா கத்தனார்” (Porukara Thoma Kathanar) ஆவர். அவர்கள் தொடங்கிய துறவு சமூகத்தின் பெயர் “மாசற்ற மரியாளின் ஊழியர்” என்பதாகும். மன்னானம் நகரில் முதல் இல்லத்தின் அடிக்கல்லை தோமா கத்தனார் நட்டார். அவர் 1846ம் ஆண்டிலும், அதற்கு முன் தோமா மல்பான் 1841ம் ஆண்டிலும் இறந்தார்கள். 1855ம் ஆண்டு, டிசம்பர் மாதம், 8ம் நாள் குரியாக்கோஸும், அவரோடு வேறு பத்து குருக்களும் கார்மேல் சபை மரபுக்கு இணங்க வார்த்தைப்பாடு கொடுத்தார்கள். குரியாக்கோஸ், மன்னானம் மடத்திற்குத் தலைவராக நியமனமானார். "காலணியற்ற கார்மேல் சபை” (Order of Discalced Carmelites) என்னும் சபையின் பொதுநிலைப் பிரிவாக அச்சபை ஏற்கப்பட்டது.

சமூக சீர்திருத்தர்:

குரியாக்கோஸ் சமயத் துறையில் மட்டுமன்றி சமூகத் துறையிலும் சிறந்து விளங்கிய ஒரு சீர்திருத்தர் ஆவார். உயர்ந்த சாதி என்று கருதப்பட்ட பிரிவில் அவர் பிறந்திருந்தாலும் அவர் தாழ்ந்த சாதியினர் என்று கருதப்பட்ட மக்களுக்கு கல்வியறிவு வழங்கப்பட வேண்டும் என்று பாடுபட்டார்.

1846ம் ஆண்டு, அவர் மன்னானத்தில் ஒரு கல்விக்கூடம் தொடங்கினார். சிரிய கத்தோலிக்கரின் தலைவராக இருந்தபோது, 1864ம் ஆண்டில், ஒவ்வொரு ஆலயத்திலும் ஒரு கல்விக் கூடம் தொடங்கி அனைவருக்கும் இலவசக் கல்வி கிடைக்க ஏற்பாடு செய்தார்.

குரியாக்கோஸ் முயற்சியால் பள்ளிக்கூடங்களில் மாணவர்களுக்கு நண்பகல் உணவு வழங்கப்பட்டது. இந்த வழக்கத்தைத் திருவிதாங்கூர் அரசும் பின்னர் கேரள அரசும் கடைப்பிடித்தன.

இந்திய கத்தோலிக்க திருச்சபையில் முதன்முறையாக அச்சுக்கூடத்தை ஏற்படுத்தியவர் குரியாக்கோஸ். அது மன்னானத்தில் நிறுவப்பட்டது. அந்த அச்சுக்கூடத்திலிருந்து வெளிவந்த முதல் மலையாளப் பத்திரிகை “தீபிகா”.

திருச்சபை அளவில் பணி:

கேரள கத்தோலிக்க திருச்சபையில் பொதுநிலையினருக்கு தியானங்கள் வழங்குவதற்கு குரியாக்கோஸ் ஏற்பாடு செய்தார். கத்தோலிக்க பக்தி முயற்சிகளை வளர்த்தார். செபமாலை, சிலுவைப்பாதை, நற்கருணை ஆராதனை போன்ற பக்தி முயற்சிகள் பரவ வழிவகுத்தார்.

ஆண்களுக்கென்று ஒரு துறவியர் சபை, பெண்களுக்கென்று ஒரு துறவியர் சபை என்பவற்றைக் குரியாக்கோஸ் நிறுவினார். பெண்களும் ஆண்களுக்கு நிகரான விதத்தில் கல்வியறிவு பெற வேண்டும் என்ற கருத்துடைய குரியாக்கோஸ் பெண்களுக்கான துறவற சபையை 1866ம் ஆண்டு நிறுவினார்.

இறப்பு:

குரியாக்கோஸ், கூனம்மாவு என்ற ஊரில் 1871ம் ஆண்டு, ஜனவரி மாதம், 3ம் நாள் உயிர் துறந்தார். அவருடைய உடலின் மீபொருட்கள் மன்னானம் ஊரில் உள்ள புனித சூசையப்பர் ஆலய மடத்தில் 1889ம் ஆண்டும், மே மாதம், 24ம் நாளிலிருந்து காக்கப்படுகிறது.

அவருடைய நினைவுத் திருவிழா அவர் இறந்த நாளாகிய ஜனவரி 3ம் நாள் கொண்டாடப்படுகிறது.

புனிதர் பட்டம்:

குரியாக்கோசை நோக்கி வேண்டியதன் பயனாக பல புதுமைகள் நிகழ்ந்ததாகக் கூறப்படுகிறது. இந்தியாவின் முதல் புனிதராகக் கருதப்படுகின்ற புனித அல்போன்சா என்பவர் 1936ம் ஆண்டு வழங்கிய கூற்றுப்படி, குரியாக்கோஸ் இரண்டுமுறை அல்போன்சாவுக்குக் காட்சியளித்து அவருடைய நோய் தணித்தார். குரியாக்கோஸுக்குப் புனிதர் பட்டம் வழங்குவதற்கான மறைமாவட்டத் தயாரிப்பு 1955ம் ஆண்டு, சங்கனாச்சேரியில் தொடங்கியது. 1984ம் ஆண்டு, ஏப்ரல் மாதம், 7ம் நாள் திருத்தந்தை இரண்டாம் ஜான் பவுல் குரியாக்கோசின் சிறப்புப் பண்புகளை ஏற்று அவருக்கு “வணக்கத்துக்குரியவர்” என்னும் பட்டம் கொடுத்தார்.

1986ம் ஆண்டு, திருத்தந்தை இரண்டாம் ஜான் பவுல் இந்தியாவுக்கு வருகை தந்த வேளையில், கோட்டயம் நகரில் ஃபெப்ரவரி மாதம், 8ம் நாள் குரியாக்கோசுக்கு “அருளாளர்” பட்டம் வழங்கினார்.

2014ம் ஆண்டு, ஏப்ரல் மாதம், 3ம் நாள், குரியாக்கோஸ் வழியாக நிகழ்ந்த புதுமைகள் திருச்சபைத் தலைமைப் பீடத்தால் ஏற்கப்பட்டன.

திருத்தந்தை ஃபிரான்சிஸ், 2014ம் ஆண்டு, நவம்பர் மாதம், 23ம் நாள் கிறிஸ்து அரசர் பெருவிழாவின் தருணத்தில், வத்திக்கான் நகர புனித பேதுரு பேராலய வளாகத்தில் நிகழ்ந்த திருப்பலியின்போது குரியாக்கோஸ் எலியாஸ் சாவராவுக்குப் புனிதர் பட்ட அருட்பொழிவு வழங்கினார். அப்போது, குரியாக்கோஸ் ஏற்படுத்திய பெண் துறவியர் சபைக்குத் தலைவியாகப் பணியாற்றியிருந்த “யூப்ரேசியா எலுவத்திங்கல்” (Euphrasia Eluvathingal) என்பவருக்கும் புனிதர் பட்டம் வழங்கப்பட்டது.

Also known as

• Cyriacus Elias Chavara

• Cyriac Elias Chavara

• Kuriakose of the Holy Family

Profile

Studied with a Hindu teacher until age 10, and learned a variety of languages and regional dialects. Entered the seminary in 1818; ordained on 29 November 1829. Co-founder and first prior-general of the Congregation of the Carmelites of Mary Immaculate. The main work of the Congregation is education aiming at the intellectual, social, economic, moral and spiritual advancement of people, especially women and children; it works today in eight countries with almost 5,000 members. Kuriakose made his religious profession in the Congregation in 1855. Vicar-general for the Syro-Malabar church in 1861. Defended ecclesial unity which was threatened by schism by the consecration of Nestorian bishops in his area. Worked to renew the faith in Malabar. Co-founder of the Congregation of the Sisters of the Mother of Carmel in 1866. Known as a man of prayer with a devotion to the Eucharist and the Virgin Mary.

Born

10 February 1805 at Kainakary, Kersala, India

Died

• 3 January 1871 at Koonammuva, India of natural causes

• relics transferred to Mannanam in 1889

Canonized

• 23 November 2014 by Pope Francis

• his canonization miracle involved the cure of an eye disorder suffered by a girl named Maria in 2007

Saint Fintan of Doon

Also known as

Fiontan, Fintanus

Profile

Son of Pipan and Aes; brother of Saint Finlugh. Spiritual student of Saint Comgall at Bangor Abbey. Abbot at Doon, Limerick, Ireland. A holy well dedicated to him is still venerated at Doon. Many miracle stories were attached to him over the years.

Born

Irish

Died

6th century in Ireland of natural causes

Patronage

Doon, Ireland

Saint Finlugh of Derry

Also known as

Finlag, Finlug, Fionnlugh, Finlogh, Finloghait, Finlay

Profile

Son of Pipan and Aes; brother of Saint Fintan of Doon. Spiritual student of Saint Columba of Iona in Scotland. Abbot in a Columban monastery in County Derry, Ireland.

Born

Irish

Died

6th century in Ireland of natural causes

Saint Gordius of Cappadocia

Also known as

• Gordius of Caesarea

• Gordius the Centurian

Additional Memorial

2 March (Syrian Orthodox)

Profile

Soldier in Caesarea, Cappadocia. Convert to Christianity. Dismissed from the army as his religion made his loyalties questionable to the authorities. Lived as a desert hermit. During the persecutions of Diocletian, he turned himself over to the authorities so he could publicly proclaim his faith. Martyr.

Died

beheaded in 304

Readings

Inflamed with zeal for the Faith, of thine own free will thou didst hasten to the stadium and rejoice in the contest there. Thou didst quench the flames of evil in the streams of thy blood by beheading, O Prize-winner. The life-giver has glorified thee, O Gordius. - troparion of Saint Gordius

Pope Saint Antherus

Also known as

Anteros, Anterus, Antheros

Additional Memorial

5 August (Orthodox)

Profile

Son of Romulus. His family seems to have orginally been from Greece. Served as 19th Pope for about six weeks. Started the Vatican library to preserve documents concerning the early martyrs. Martyred in the persecutions of Maximus Thrax when he refused to relinquish court records of the persecutions.

Born

Petilia Policastro, Italy

Papal Ascension

21 November 235

Died

• martyred 3 January 236

• buried in the catacombs at the Cemetery of Saint Callistus, Rome, the first pope buried in the papal crypt

• relics re-discovered in 1854

Saint Hymnemodus of Saint-Maurice

Also known as

• Hymnemodus of San-Moritz

• Enemodus, Himnemond, Hymnemode, Hymnodus, Hynnemond, Ymnemodus

Profile

Official in the court of King Gundobad of Burgundy. Feeling a call to the religious life, Hymnodus entered the monastery of Grigney in Vienne, France; he was later chosen abbot of the house. In 515, he was appointed abbot of the monastery of Saint Moritz at the site of the massacre of the Theban Legion. With royal support and financing, the monastery expanded and in later centuries became a major religious center and pilgrimage site.

Born

455 in Gaul (modern France), probably in the area of Burgundy

Died

3 January 516 of natural causes

Saint Daniel of Padua

Profile

Jewish convert. Deacon to Saint Prosdocimus of Padua, and assisted in his missionary work. Martyed for his efforts during the persecutions of Marcus Aurelius.

Died

• nailed to a table to die of shock and blood loss in 168 at Padua, Italy

• relics re-discovered c.1000 and found incorrupt

• relics solemnly enshrined on 3 January 1064

Patronage

• lost articles

• prisoners

• women whose husbands are at war

• Padua, Italy

Saint Bertilia of Mareuil

Also known as

Bertilia of Marolles

Additional Memorial

8 October (translation of relics)

Profile

Born to the Frankish nobility, the daughter of Ricomer and Gertrude. Noted in her youth for her piety and charity. Married to Goutland, another Frankish noble noted for his own piety. Widow. She built a church dedicated to Saint Amandus of Maastricht, and moved into an adjoining cell where she lived as an anchoress the rest of her days.

Born

Belgium

Died

• 687 in Mareuil, Belgium of natural causes

• buried in the church of Saint-Amand in Mareuil

• re-interred in 1081

• relics enshrined on 8 October 1288

Saint Imbenia

Additional Memorials

• 29 April (procession of her statue in Cuglieri, Italy)

• 30 April (translation of relics)

Profile

Pious young woman martyred in the persecutions of Diocletian.

Died

• c.300 on Sarda (modern Shurdhah Island, Albania)

• interred in the church of San Lussorio

• relics re-discovered in 1628, and moved to the Basilica Insigne Collegiate Church of Santa Maria della Neve in Cuglieri, Italy

Patronage

Cuglieri, Italy

Blessed William Vives

Profile

Mercedarian friar at Barcelona, Spain. Prior of his house. At one point he became involved in political maneuvers involving both Church and State authorities; it led to civil protection and benefits to the convent. Wrote biographies of Saint Peter Nolasco and Blessed Maria de Cervellón; they were used in the canonization process.

Died

• early 15 century of natural causes

• buried at the monastery at Barcelona, Spain

Saint Theogenes of Cyzicus

Also known as

Teogene, Théogène

Profile

Priest. Bishop of Parios, Asia Minor. Ordered to join the imperial Roman army during the reign of emperor Licinius, he refused as it would require him to sacrifice to idols. Arrested, he was imprisoned without food for 40 days; he prayed for and converted some of soldiers, and survived the sentence. Tortured and executed. Martyr.

Died

drowned in 320 at Cyzicus on the Hellespont

Saint Zosimus of Cilicia

Additional Memorial

4 January (Orthodox; Armenian,; Syrian)

Profile

Tortured for his faith in Cilicia (part of modern Turkey) in the persecutions of Diocletian. His heroic suffering was the cause for the conversion of Saint Athanasius. He survived the persecutions to become a hermit for the remainder of his life. Because of his suffering and willingness to die for the faith, he is often listed as a martyr.

Saint Theopemptus of Nicomedia

Also known as

Heopompus, Teopempto, Theopompus, Theopontus

Additional Memorial

27 December (Armenian)

Profile

Bishop of Nicomedia, Bithynia (in modern Turkey). Converted Saint Theonas. Martyred in the persecutions of Diocletian.

Died

284

Saint Peter of Palestine

Also known as

• Peter Balsam

• Peter Aulanus

• Petrus Balsamus

• Pierre Basalme

Profile

Imprisoned, tortured and martyred for his faith.

Born

Palestine

Died

crucified c.311 in the region of Greece and Albania

Saint Athanasius of Cilicia

Profile

A witness to the torture of Zosimus of Cilicia in the persecution of Diocletian. The courage and faith of Zosimus caused Athanasius to convert. He was then tortured along with Zosimus. He survived the persecutions to become a hermit for the remainder of his life. Because of his suffering and willingness to die for the faith, he is often listed as a martyr.

Saint Theonas

Also known as

Synesius, Teonas

Additional Memorials

• 5 January (Orthodox)

• 19 January (Armenian)

Profile

Pagan magician. Convert, brought to Christianity by Saint Theopemptus of Nicomedia. Martyred in the persecutions of Diocletian.

Died

284

Saint Melorius

Also known as

Meilleur, Melar, Melior, Meliorus, Melon, Melor, Melorus, Mylor

Additional Memorial

1 October (translation of relics)

Profile

Venerated in Amesbury, Wiltshire, England and in Quimper, Brittany, France.

Born

Cornwall, England

Blessed Arnold Wala

Profile

Premonstratensian monk. Canon of the monastery of Saint Cornelius in Ninove, Belgium. Prior of the monastery for 40 years. Abbot of the house.

Born

early 12th century

Died

1190 of natural causes

Saint Bertille of Thuringia

Also known as

Bertilia

Profile

Born a princess. Married to Saint Walbert of Hainault. Mother of Saint Waltrude and Saint Aldegundis.

Died

c.660 of natural causes

Saint Florentius of Vienne

Also known as

Florens, Florent

Profile

Fourth century bishop of Vienne, France. Attended the Council of Valence in 374.

Died

377 in Vienne, France of natural causes

Saint Florentius of Vienne the Martyr

Profile

Third century bishop of Vienne, France. Exiled from Vienne by Emperor Gallienus. Martyred while in exile.

Died

c.275

Saint Cyrinus of Cyzicus

Profile

Soldier in the Roman army. Martyr.

Died

320 at Cyzicus on the Hellespont (part of modern Turkey)

Saint Eustadius

Also known as

Eustade

Profile

Pious 6th-century monk. Abbot of Saint-Benignus Abbey in Dijon, France. Great-uncle of Saint Gregory of Tours.

Saint Primus of Cyzicus

Profile

Soldier in the Roman army. Martyr.

Died

320 at Cyzicus on the Hellespont

Blessed Daniel of Himmerod

Also known as

Daniel Himmerod the Younger

Profile

Cistercian monk.

Saint Constant of Gap

Profile

Early sixth-century bishop of Gap, France. Attended the Council of Orange in 519.

Saint Lucian of Lentini

Also known as

Lucien

Profile

Bishop of Lentini, Sicily.

Saint Wenog

Profile

Listed on several liturgical calendars, but no details of his life have survived.

Born

Wales

Saint Salvator of Belluno

Profile

Bishop of Belluno, Italy. Miracle worker.

Martyrs of Africa

Profile

A group of Christians martyred together in Africa, date unknown, exact location unknown. We know nothing more than their names - Acuta, Candidus, Constantius, Eugenia, Firmus, Hilarinus, Lucida, Martial, Poenica, Possessor, Rogatianus and Statutianus.

Martyrs of Tomi

Profile

A group of Christians martyred together, date unknown. We know nothing more than their names - Claudon, Diogenius, Eugene, Eugentus, Pinna, Rhodes and Rhodo.

Died

at Tomi, Exinius Pontus, Moesia (modern Constanta, Romania)

இன்றைய புனிதர்கள் ஜனவரி 2

 St. Martinian

Feastday: January 2

Bishop of Milan, sometimes listed as Maternian. He was consecrated in 423 and served until his death. Martinian attended the Council of Ephesus and was an ardent foe of Nestorianism, a heresy of the time that, in part, denied that Mary was the Mother of God.

St. Artaxus

Feastday: January 2

Death: 3rd or 4th century

Martyr with Acutus, Eugenda, Maximianus, Timothy, Tabias, and Vitus. The martyrs were put to death at Syrmium, Pannonia.

St. Argeus

Feastday: January 2

Death: 320

A martyr with his brothers Narcissus and Marcellus at Tomi, in Pontus along the southern Black Sea. They are listed as soldiers in the armies of co-Emperor Licinius Licinianus. Argeus and Narcissus were beheaded. Marcellus, a young lad, was imprisoned for a long time after being flogged and was then drowned.

Saint Basil the Great

 செசாரியா நகர புனிதர் பாசில் 

ஆயர், ஒப்புரவாளர் மற்றும் மறைவல்லுநர்:

(Bishop, Confessor and Doctor of the Church)

பிறப்பு: கி.பி. 329 அல்லது 330

செசாரியா, கப்படோசீயா

(Caesarea, Cappadocia)

இறப்பு: ஜனவரி 2, 379

செசாரியா, கப்படோசீயா

(Caesarea, Cappadocia)

ஏற்கும் சபை/ சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

(Eastern Orthodox Church)

கீழை வைதீக திருச்சபை

(Oriental Orthodoxy)

ஆங்கிலிக்கன் சமூகம்

(Anglican Communion)

லூதரனியம்

(Lutheranism)

நினைவுத் திருவிழா: ஜனவரி 2

பாதுகாவல்:

ரஷியா, கப்படோசீயா, துருக்கி, துறவிகள், மருத்துவமனை நிர்வாகிகள், கல்வி, பேயோட்டுதல், திருவழிபாட்டாளர்கள்

“செசாரியா நகர பாசில்” (Basil of Caesarea) அல்லது “புனித பெரிய பாசில்” (Saint Basil the Great), தற்கால துருக்கியில் (modern-day Turkey) “ஆசியா மைனரிலுள்ள” (Asia Minor) “கப்படோசீயா” (Cappadocia) “செசாரியா” (Caesarea) நகரின் கிரேக்க கிறிஸ்தவ ஆயராவார். இவர் தம் சமகால கிறிஸ்தவ இறையிலில் செல்வாக்கு மிக்கவராக விளங்கினார். “நைசின்” (Nicene Creed) விசுவாச அறிக்கையினை ஆதரித்து “ஆரியன்” (Arianism) இன கொள்கைகளை எதிர்த்தார். “அப்பொலொனாரிசு” (Apollinaris of Laodicea) திரிபுக்கொள்கையினை இவர் பின்பற்றினார். இவர் தனது அரசியல் மற்றும் இறையியல் நம்பிக்கைகளை சமநிலையில் வைக்கும் திறன்மிக்கவராய் இருந்ததால் இவர் நைசின் விசுவாச அறிக்கையின் குறிக்கத்தக்க ஆதரவாளரானார்.

இறையியல் மட்டும் அல்லாது, ஏழை எளியோருக்கு உதவுவதிலும் இவர் புகழ்பெற்றார். இவர் துறவு மடங்களுக்கு அளித்த வழிகாட்டுதல்கள் துறவியரின் கூட்டு வாழ்க்கை, வழிபாட்டு, மன்றாட்டு மற்றும் உடல் உழைப்புக்கு முக்கியத்துவம் அளித்தது. ஆதலால் இவர் கிழக்கத்திய கிறிஸ்தவ துறவறத்தின் முன்னோடியாகக் கருதப்படுகின்றார்.

கிழக்கு மற்றும் மேற்கத்திய கிறிஸ்தவம் இவரைப் புனிதர் என ஏற்கின்றன. பாசில், “நசியான்சஸ் கிரகோரி” (Gregory of Nazianzus) மற்றும் “நிஸ்ஸா கிரகோரி” (Gregory of Nyssa) ஆகியோர் கூட்டாக “கப்போடோசிய தந்தையர்கள்” (Cappadocian Fathers) என அழைக்கப்படுகின்றனர். கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை மற்றும் கிழக்கு கத்தோலிக்க திருச்சபைகள் நசியான்சஸ் கிரகோரி, “ஜான் கிறிசோஸ்தோம்” (John Chrysostom) ஆகியோருடன் சேர்த்து இவரையும் “மூன்று புனித தலைவர்கள்” (Great Hierarch) என்னும் அடைமொழியிட்டு அழைக்கின்றது.

சில வேளைகளில், “பரலோக இரகசியங்களை வெளிப்படுத்துபவர்” (Revealer of Heavenly Mysteries) எனப் பொருள்படும் அடைமொழியிட்டு இவரை அழைக்கப்படுகின்றார்.

கி.பி. சுமார் 330ம் ஆண்டு, துருக்கியின் (Turkey) பிராந்தியமான “கப்படோசியா” (Cappadocia) நகரில் செல்வந்தர்களின் குடும்பமொன்றில் பிறந்த பாசிலின் தந்தை, “மூத்த பாசில்” (Basil the Elder) என்று அறியப்படுகிறார். “எம்மெலியா” (Emmelia of Caesarea) இவரது தாயார் ஆவார். இவரது பெற்றோர் மிகவும் பக்தியானவர்கள் ஆவர். இவரது தாய்வழி தாத்தா, ரோமப்பேரரசர் முதலாம் “கான்ஸ்டன்டைன்” (Constantine I) காலத்துக்கு முன்னே கிறிஸ்தவ மறைசாட்சியாக கொல்லப்பட்டவர் ஆவார். பாசில் மற்றும் அவரது சகோதர சகோதரியர் நால்வரையும் இவர்களது தாய்வழி பாட்டி “மேக்ரினா” (Macrina) வளர்த்தார்.

பாசில் கப்படோசியாவின் “செசேரா மஸாகா” (Caesarea Mazaca) நகரில் கல்வி கற்றார். இவர் கல்வி கற்கும் காலத்திலேயே, “நசியான்சாஸ் நகர புனிதர் கிரகொரியை” (Gregory of Nazianzus) சந்தித்தார். இவர்களிருவரும் வாழ்நாள் நண்பர்களாயினர். மேல்படிப்புக்காக “கான்ஸ்டண்டினோபில்” (Constantinople) சென்ற நண்பர்களிருவரும், “ஏதேன்ஸ்” (Athens) நகரில் ஆறு வருடங்கள் தங்கியிருந்து கல்வி கற்றனர்.

கி.பி. 356ம் ஆண்டு ஏதேன்ஸ் நகரை விட்டு கிளம்பிய பாசில், சிரியா (Syria) மற்றும் எகிப்து (Egypt) நாடுகளில் பயணித்தார். பின்னர் செசேரா திரும்பிய இவர், வழக்குரைஞராக பணியாற்றியபடி சொல்லாட்சி மற்றும் அணியிலக்கணம் கற்பித்தார். ஆயரும் துறவியுமான “யூஸ்டாதியஸ் செபாஸ்ட்” (Eustathius of Sebaste) என்பவரை சந்தித்தபின் பாசில் வாழ்க்கை தீவிரமாக மாறியது. சட்டம் மற்றும் கற்பிக்கும் பணியை விட்ட பாசில், ஆன்மீக வாழ்க்கையில் நுழைந்தார். பாலஸ்தீனம் (Palestine), எகிப்து (Egypt), சிரியா (Syria) மற்றும் “மெசபடோமியா” (Mesopotamia) ஆகிய நாடுகளில் பயணித்து துறவறம் கற்றார்.

கத்தோலிக்க திருச்சபையின் மறைவல்லுநர் எனக் கருதப்படும் இவர், தமது இறுதி காலத்தில் கல்லீரல் நோயினால் பாதிக்கப்பட்டிருந்தார். கி.பி. 379ம் ஆண்டு, ஜனவரி மாதம் முதல் அல்லது இரண்டாம் நாள் இவர் மரித்தார்.

Also known as

• Basil of Caesarea

• Father of Eastern Monasticism

Memorials

• 2 January (Roman Catholic; Anglican Church; Lutheran Church)

• 15 January (Coptic Orthodox Church; Ethiopian Orthodox)

• 30 January (Eastern Orthodox; Byzantine Rite as part of the Synaxis of the Three Holy Hierarchs

• 14 June (Episcopal Church; Roman Catholic prior to 1969)

Profile

Born to the nobility, his was a pious family - his mother, father, and four of his nine siblings were canonized, including Saint Gregory of Nyssa. Grandson of Saint Macrina the Elder. As a youth Basil was noted for organizing famine relief, and for working in the kitchens himself, quite unusual for a young noble.

He studied in Constantinople and Athens with his friend Saint Gregory Nazianus. Ran a school of oratory and law in Caesarea. Basil was so successful, so sought after as a speaker, that he was tempted by pride. Fearful that it would overtake his piety, he sold all that he had, gave away the money, and became a priest and monk.

Founded monasteries and drew up rules for monks living in the desert; he is considered as key to the founding of eastern monasticism as Saint Benedict of Nursia was to the west. Bishop and Archbishop of Caesarea. Conducted Mass and preached to the crowds twice each day. Fought Arianism. Greek Doctor of the Church. Father of the Church.

Born

329 at Caesarea, Asia Minor (modern Turkey)

Died

1 January 379 at Caesarea, Asia Minor (modern Turkey) of natural causes

Patronage

• Cappadocia

• hospital administrators

• monks

• reformers

• Russia

Saint Gregory of Nazianzen

புனிதர் நசியான் கிரகோரி 

நான்காம் நூற்றாண்டின் கான்ஸ்டான்டினோபில் பேராயர்

(4th-century Archbishop of Constantinople)

இறையியலாளர்

(Theologian)

திருச்சபையின் மறை வல்லுநர்

(Doctor of the Church)

முப்பெரும் அருட்பணியாளர்களில் ஒருவர்

(Great Hierarch)

கப்படோசியன் தந்தை

(Cappadocian Father)

பல்வேறு கிறிஸ்தவ திருச்சபைகளின் பிரதிநிதித்துவ ஆசிரியர்

(Ecumenical Teacher/ Representing a number of different Christian Churches)

பிறப்பு: கி.பி 329

அரியான்ஸும், கப்படோசீயா

(Arianzum, Cappadocia)

இறப்பு: ஜனவரி 25, 389 / 390

அரியான்சும், கப்படோசீயா

(Arianzum, Cappadocia)

ஏற்கும் சபை/ சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

(Eastern Orthodox Church)

ஓரியண்ட்டல் மரபுவழி திருச்சபை

(Oriental Orthodoxy)

ஆங்கிலிக்கன் சமூகம்

(Anglican Communion)

லூதரனியம்

(Lutheranism)

நினைவுத் திருவிழா:  ஜனவரி 2

முக்கிய திருத்தலம்:

புனித ஜார்ஜ் பேராலயம், ஃபனார்

(Patriarchal Cathedral of St. George in the Fanar)

புனிதர் கிரகோரி நஸியான்ஸஸ், நான்காம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்த “கான்ஸ்டான்டினோபிள்” பேராயர் (Archbishop of Constantinople) ஆவார். 

தென்மேற்கு கப்படோசியாவின் தனவந்தர்களாகிய "கிரகோரி மற்றும் நொன்னா" (Gregory and Nonna) ஆகிய கிரேக்க பெற்றோருக்கு இவர் பிறந்தார். "ஹிப்ஸிஸ்டரியன்" (Hypsistarian) மதத்தைச் சேர்ந்த இவருடைய தந்தை கிரகோரியை இவரது தாயார் நொன்னா கி.பி. 325 ம் ஆண்டு, மனம் மாற்றி கிறிஸ்தவ மதத்தில் இணைய வைத்தார். பிற்காலத்தில் (கி.பி. 328 ம் ஆண்டு) கிரகோரி நஸியான்ஸஸ் (Nazianzus) நகர ஆயராக அருட்பொழிவு பெற்றார். இளம் கிரகொரியும் இவரது சகோதரர் “சேசரியசும்” (Caesarius) தமது ஆரம்பக் கல்வியை தமது சொந்த ஊரிலேயே கற்றனர். கிரகோரி சொல்லாட்சியியல் மற்றும் தத்துவயியலில் தமது மேல் படிப்பைத் தொடர நஸியான்ஸுஸ், செசரியா, அலெக்சாண்ட்ரியா மற்றும் ஏதென்ஸ் (Nazianzus, Caesarea, Alexandria and Athens) ஆகிய இடங்களுக்குச் சென்றார். ஏதென்ஸ் செல்லும் வழியில் இவர் பயணித்த கப்பல் கடுமையான சூறாவளியில் சிக்கியது. அச்சத்தினால் நடுங்கிப்போன கிரகோரி, சூறாவளியிலிருந்து தம்மையும் கப்பலையும் இரட்சிக்கும்படி கிறிஸ்து இயேசுவை வேண்டி செபித்தார். தாம் இரட்சிக்கப்பட்டால் தமது வாழ்நாள் முழுதும் கிறிஸ்துவின் சேவையில் அர்ப்பணிப்பதாக மன்றாடினார்.

சூறாவளியிலிருந்து இரட்சிக்கப்பட்ட கிரகோரி, ஏதென்சில் தமது உயர் கல்வியை தொடர்ந்தார். அங்கே தமது சக மாணவரான "செசரியாவின் பாசிலுடன் (Basil of Caesarea) நெருக்கமான நண்பரானார். "ஃப்லாவியஸ் கிளாடியஸ் ஜூலியானஸ்" (Flavius Claudius Julianus) என்பவருடனான அறிமுகமும் நட்பும் கிடைத்தது. இந்த "ஃப்லாவியஸ் கிளாடியஸ் ஜூலியானஸ்"தான் பிற்காலத்தில் "அபோஸ்டேட் ஜூலியன்" (Julian the Apostate) என்ற பேரரசன் ஆவார். தமது உயர்கல்வியை முடித்த கிரகோரி, சிறிது காலம் அங்கேயே ஆசிரியராகப் பணியாற்றினார்.

நாடு திரும்பிய கிரகோரி, சிறிது காலம் தமது மாணவ நண்பரான பாசிலுடன் இணைந்து துறவு வாழ்வைத் தொடங்கினார். உயர் கல்வியின்போது ஏதென்சில் அறிமுகமான இவரது பால்ய சிநேகிதன் பேரரசன் ஜூலியன் (Emperor Julian) கிறிஸ்தவத்திற்கு எதிராக நடவடிக்கைகள் எடுத்தான். அதனால் அவனுக்கெதிரான போராட்டங்களும் துன்புறுத்தல்களுமாக காலம் ஓடியது. பொறுமை அன்பு எனும் ஆயுதங்கள் கொண்டு ஜூலியன் போன்றவர்களையும் கிறிஸ்தவம் ஜெயிக்கும் என்று சூளுரைத்தார். ஆனால், ஜூலியனின் மரணம் கிறிஸ்தவர்களுக்கெதிரான துன்புறுத்தல்கள் மற்றும் அச்சுறுத்தல்களுக்கு முடிவு கட்டியது. ஜூலியனுக்கு பின்வந்த பேரரசன் "ஜோவியன்" (Jovian) கிறிஸ்தவ மறையை தழுவியதால் கிறிஸ்தவர்களுக்கெதிரான பிரச்சினைகள் தீர்ந்தன.

அதன்பின் வந்த சில வருடங்களை "ஆரியணிசத்துக்கு" (Arianism) எதிராக போரிடுவதில் கிரகோரி கழித்தார். கி.பி. 372 ம் ஆண்டு, கிரகோரி "சசிமா" நகர ஆயராக (Bishop of Sasima) பாசிலால் அருட்பொழிவு செய்யப்பட்டார். கி.பி. 372 ம் ஆண்டு இறுதியில் மரணப்படுக்கையில் இருந்த தமது தந்தையின் மறை மாவட்ட நிர்வாகத்தில் உதவி செய்வதற்காக கிரகோரி நஸியான்ஸுஸ் திரும்பினார். கி.பி. 374 ம் ஆண்டு, தமது தாய் தந்தை இருவரையும் மரணத்தில் இழந்த கிரகோரி, தொடர்ந்து நஸியான்ஸுஸ் மறை மாவட்ட நிர்வாகப் பணிகளில் கவனம் செலுத்தினார். ஆனால், தம்மை ஆயர் என்று சொல்லிக்கொள்ள மறுத்தார். தமது பெற்றோரின் வழி வந்த செல்வம் அனைத்தையும் ஏழைகளுக்கும் வேண்டியவர்களுக்கும் அள்ளி கொடுத்தா. கிரகோரி மிகவும் கடினமானதொரு வாழ்க்கை வாழ்ந்தார்.

கி.பி. 375 ம் ஆண்டு இறுதியில் "செலுகியாவிலுள்ள" (Seleukia) துறவு மடத்தில் போய் சேர்ந்தார். அங்கேயே மூன்று வருடங்கள் ஓடின. இதற்கிடையே அவரது ஆருயிர் தோழர் பாசில் மரணமடைந்தார்.

கிரகோரி திருச்சபைத் தந்தையர்களுள் மிகவும் குறிக்கத்தக்க இடத்தைப் பெறுகின்றார். நன்கு கற்றறிந்த மெய்யியலாளரான இவர், ஹெலனிசக் கொள்கைகளை துவக்கத் திருச்சபையில் கொண்டு வரக் காரணியானவர். பைசாந்தியப் பேரரசில் இறையியலாளர்களின் முன்னோடியாக இவர் கருதப்படுகின்றார்.

கிரேக்க மற்றும் இலத்தீன் இறையியலாளர்களிடையே இவரது திரித்துவம் குறித்த இறையியல் கொள்கைகள் அதிக தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியதால் இவர் திரித்துவ இறையியலாளர் எனவும் அறியப்படுகின்றார்.

இவர், கப்போடோசிய தந்தையர்களுள் ஒருவராவார்.

கிழக்கத்திய மற்றும் மேற்கத்திய கிறிஸ்தவத்தில் இவர் புனிதர் என ஏற்கப்படுகின்றார்.

கத்தோலிக்க திருச்சபையில் இவர் மறைவல்லுநர்களுள் ஒருவராவார். கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை மற்றும் கிழக்கு கத்தோலிக்க திருச்சபைகள் இவரை புனித யோவான் கிறிசோஸ்தோம் மற்றும் புனித பெரிய பசீலோடு சேர்த்து முப்பெரும் புனித தலைவர்கள் (Three Holy Hierarchs) எனப் போற்றுகின்றது.

Also known as

• Gregory of Nazianzus

• Grégoire de Nazianze

• The Christian Demosthenes

• The Theologian

Memorials

• 2 January (Roman Catholic; Anglican)

• 25 January (optional memorial of his death; Orthodox; Armenian; Coptic; Syrian Orthodox)

• 3 January (Granada, Zaragoza and Jaca, Spain)

• 11 June (translation of relics to Rome, Italy)

• 30 January (translation of relics)

Profile

Son of Saint Gregory of Nazianzen the Elder and Saint Nonna. Brother of Saint Caesar Nazianzen, and Saint Gorgonius. Spent an wandering youth in search of learning. Friend of and fellow student with Saint Basil the Great. Monk at Basil's desert monastery.

Reluctant priest; he believed that he was unworthy, and that the responsibility would test his faith. He assisted his bishop father to prevent an Arian schism in the diocese. He opposed Arianism, and brought its heretical followers back to the fold. Bishop of Caesarea c.370, which put him in conflict with the Arian emperor Valens. The disputes led his friend Basil the Great, then archbishop, to reassign him to a small, out of the way posting at the edge of the archbishopric.

Bishop of Constantinople from 381 to 390, following the death of Valens. He hated the city, despised the violence and slander involved in these disputes, and feared being drawn into politics and corruption, but he worked to bring the Arians back to the faith; for his trouble he was slandered, insulted, beaten up, and a rival "bishop" tried to take over his diocese. Noted preacher on the Trinity. When it seemed that orthodox Christianity had been restored in the city, Gregory retired to live the rest of his days as a hermit. He wrote theological discourses and poetry, some of it religious, some of it autobiographical. Father of the Church. Doctor of the Church.

Born

330 at Arianzus, Cappadocia, Asia Minor

Died

25 January 390 of natural causes

Patronage

• for harvests

• poets

Saint Macarius the Younger

 அலெக்ஸாண்ட்ரியா நகர புனிதர் மாகாரியஸ் 

துறவி, சந்நியாசி:

(Monk, Ascetic)

பிறப்பு: கி.பி 300

எகிப்து (Egypt)

இறந்தது: கி.பி 395

எகிப்து (Egypt)

ஏற்கும் சமயம்/ சபைகள்:

கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Catholic Church)

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபைகள்

(Eastern Orthodox Churches)

ஓரியண்டல் மரபுவழி திருச்சபைகள்

(Oriental Orthodox Churches)

நினைவுத் திருநாள்: ஜனவரி 2

அலெக்ஸாண்ட்ரியாவின் புனிதர் மக்காரியஸ், நைட்ரியன் பாலைவனத்தில் (Nitrian Desert) வாழ்ந்திருந்த ஒரு துறவி ஆவார். அவரது சமகாலத்தில் வாழ்ந்திருந்த, எகிப்தின் புனிதர் மக்காரியஸ் (Macarius of Egypt) என்பவரைவிட சற்றே இளையவராக இருந்த காரணத்தால், இவர் இளைய மக்காரியஸ் (Macarius the Younger) என்றும் அழைக்கப்படுகிறார்.

அலெக்ஸாண்ட்ரியாவில், கி.பி. சுமார் 300ம் ஆண்டில் பிறந்த மக்காரியஸ், தமது நாற்பது வயதுவரை, எகிப்தின் அலெக்ஸாண்ட்ரியாவில் (Alexandria, Egypt) ஒரு வெற்றிகரமான வணிகராக இருந்தார். கத்தோலிக்க விசுவாசத்திற்கு மனம் மாறிய இவர், திருமுழுக்கு பெற்று, கி.பி. சுமார் 335ம் ஆண்டில், மேல் எகிப்தின் தெபாய்டில் (Thebaid, Upper Egypt) ஒரு துறவியாக ஆனார். மேலும் தனது வாழ்நாளின் எஞ்சிய ஆண்டுகளை தவத்திலும், சிந்தனையிலும் ஒரு துறவியாகக் கழித்தார். தம்முடைய பெரும் எளிமையான நடவடிக்கைகளுக்காகவும், நிகழ்த்திய பல அற்புதங்களுக்காகவும் அறியப்பட்டார்.

ஜெருசலேமின் "ஆரிய இன குலபதியான" (Arian Patriarch of Jerusalem) லூசியஸ் (Lucius)  என்பவனுடைய கிறிஸ்தவ துன்புறுத்தலின்போது, நைல் நதிக்கரையில் உள்ள ஒரு தீவுக்கு (An Island in the Nile) வெளியேற்றப்பட்ட மக்காரியஸ், பின்னர் திரும்பி வர அனுமதிக்கப்பட்டார். மாகாரியஸ் தனது பெயரில் நைட்ரியா (Nitria) என்னுமிடத்தில், தமது பெயரிலுள்ள ஒரு துறவு மடத்துக்கு ஒரு ஒழுங்கு விதியை எழுதினார். இந்த ஒழுங்கு விதியை, பின்னர் புனித ஜெரோம் (St. Jerome) தனது துறவு வாழ்க்கைக்கு பயன்படுத்தினார்.

அந்த நேரத்தில், பல துறவிகள் பாலைவன தனிமையை கைவிட்டு, நகரங்களில் ஆத்மாக்களுக்காக உழைக்க தங்களை அர்ப்பணிக்க விரும்பினர். புனித மக்காரியஸ் அவர்களுக்காக பின்வரும் கதையை எழுதினார்:

ஒரு சிறிய ஊரில், ஒரு முடிதிருத்தும் தொழிலாளி இருந்தார். அவர் ஒவ்வொரு முடி திருத்தும் பணிக்கும், மூன்று நாணயங்களை வசூலித்தார். இவ்வகையாக, ஒவ்வொரு நாளின் வேலையின் முடிவில், அவர் தனது அன்றாட தேவைகளை பூர்த்தி செய்ய போதுமான பணம் சம்பாதித்திருந்தார். மேலும் எதிர்காலத்திற்காக ஒரு சிறிய தொகையையும் மிச்சப்படுத்தினார். எவ்வாறாயினும், அருகிலுள்ள ஒரு பெரிய நகரத்தில் முடி நிறுத்துவதற்கான கூலி மிக அதிகமாக இருப்பதாக அவர் கேள்விப்பட்டார். சில ஆலோசனைகளின் பிறகு, தனது வாடிக்கையாளர்களைக் கைவிட்டு அந்த நகரத்திற்குச் சென்று, குறைந்த வேலைக்கு அதிக லாபம் ஈட்டுவது ஒரு பெரிய நன்மை என்று அவர் முடிவு செய்தார்.

எனவே, அவர் தன்னிடம் இருந்ததை விற்றுவிட்டு, அருகிலுள்ள நகரத்தில் தன்னை நிலைநிறுத்திக் கொண்டார். உண்மையில், முதல் நாளின் முடிவில், அவர் ஒரு பெரிய தொகையைப் சம்பாதித்திருந்தார். மாலை வேளையில், தனக்குத் தேவையானதை வாங்குவதற்காக சந்தைக்குச் சென்றார், ஆனால் அங்கே பொருட்களின் விலை மிகவும் உயர்ந்தவை என்பதை உணர்ந்தார். பொருட்களை வாங்கிய பின்னர், அவரது சட்டைப் பையில் பணம் இல்லை. இதன் மூலம், அவர் தனது தவறை உணர்ந்து, தனது வேலையைத் தொடரவும், தனது முதுமையை காப்பாற்றவும் தனது சொந்த ஊருக்கே திரும்பினார்.

புனித மக்காரியஸ் இவ்வாறு தனது கதையை முடித்தார். துறவிகள் தனிமையில் பெறப்பட்ட சிறிய பலன்களில் திருப்தி அடைய வேண்டும் என்றும், நகரத்தில் பல ஆத்மாக்களைக் காப்பாற்ற முயற்சிப்பதை விட, பாலைவனத்தில் தங்கள் சுய பரிசுத்தமாக்கும் பாதையில் இருப்பது நல்லது என்றும், ஏனென்றால் அதன் தொடர்ச்சியான திசைதிருப்பல்கள் மற்றும் சிதறல்களால் அவர்கள் நினைவுகூரும் உணர்வை இழக்க நேரிடும் என்றார்.

வணக்கத்துக்குரிய புனிதர் பெரிய பச்சோமியோஸ் (Venerable St. Pachomios the Great) என்பவருடைய தலைமையிலுள்ள "தபெனீசியட்" மடாலயத்தில் (Tabbenesiot Monastery) அனுசரிக்கப்படும் துறவற வாழ்க்கைக்கான மிகக் கடுமையான விதிமுறையைப் பற்றி அறிந்து கொண்ட மக்காரியஸ், மதச்சார்பற்ற உடையில் மாறுவேடமிட்டு, முழு 40 நாள் தவக்காலத்திலும் ரொட்டியோ, அல்லது வேறு உணவுகளோ சாப்பிடவில்லை. தண்ணீர் குடிக்கவில்லை. அவர் சாப்பிடுவதையோ உட்கார்ந்திருப்பதையோ யாரும் பார்த்ததில்லை. அவர் நின்று கொண்டிருந்தபோது பனை ஓலைகளைக் கொண்டு கூடைகளை உருவாக்கிக்கொண்டிருந்தார். அங்கிருந்த துறவிகள் புனித பச்சோமியஸை நோக்கி: "இந்த மனிதனை இங்கிருந்து வெளியேற்றுங்கள், ஏனென்றால் அவர் மனிதரே அல்ல" என்றனர். பின்னர், ஒரு தெய்வீக உத்வேகம் மக்காரியஸின் அடையாளத்தை அவர்களுக்கு வெளிப்படுத்தியது. துறவிகள் அவருடைய ஆசீர்வாதங்களைப் பெற விரைந்தனர். மனத்தாழ்ச்சியை வெளிப்படுத்தி அனைவருக்கும் பாடம் கற்பித்த புனித மக்காரியஸ் தனது சொந்த மடத்துக்கு திரும்பினார்.

73 வயதான மக்காரியஸையும், எகிப்தின் மக்காரியஸையும், பேரரசர் வலென்ஸ் (Emperor Valens) ஒரு தீவுக்கு நாடுகடத்தினார். பின்னர் அவர்கள் அந்த தீவையே கிறிஸ்தவமயமாக்கினர்.

கிழக்கு மரபுவழி பாரம்பரியத்தின்படி, அலெக்ஸாண்ட்ரியாவின் மக்காரியஸ் கி.பி. 395ம் ஆண்டு, ஜனவரி மாதம், 2ம் நாளன்று, மரித்தார்.

Also known as

• Macarius of Alexandria

• Macarius the Alexandrian

Memorials

• 2 January (Roman Catholic)

• 19 January (Orthodox; Armenian)

• 1 May (Coptic calendar)

• 13 July (Syrian Orthodox)

Profile

Successful merchant in fruits, candies, and pastries in Alexandria, Egypt. Converting to Christianity, Macarius gave up his business in 335 to become a monk and hermit in the Thebaid, Upper Egypt. For a while he lived near and was a friend of Saint Anthony the Abbot. Macarius was a poet, healer, and friend to wild animals. He was exiled by heretic Arians with Saint Macarius the Elder and other monks to an island in the Nile because of his orthodoxy, but he was later allowed to return. In later life he travelled to Lower Egypt, and was ordained, and lived in a desert cell with other monks. He wrote a constitution for the monastery at Nitria named after him, and some of its rules were adopted by Saint Jerome for his monastery.

Amazing stories grew up his practice of severe austerities, some of which reached the proportion of legend.

For seven years he lived on raw vegetables dipped in water with a few crumbs of bread, moistened with drops of oil on feast days.

He once spent 20 days and 20 nights without sleep, burnt by the sun in the day, frozen by bitter desert cold cold at night. "My mind dried up because of lack of sleep, and I had a kind of delirium," the hermit admitted. "So I gave in to nature and returned to my cell."

Trying to get further from the world, and closer to God, Macarius moved to the desert of Nitria in Lower Egypt in 373. The journey was through a harsh land, at when Macarius was at the end of his strength, the devil appeared and asked, "Why not ask God for the food and strength to continue your journey?" Macarius answered, "The Lord is my strength and glory. Do not tempt a servant of God." The devil then gave him a vision of a camel laden with food. Macarius was about to eat, but suspected a trap, and so prayed over the camel; it vanished.

He spent six months naked in the marshes, beset constantly by viscious blood-sucking flies and mosquitoes, in the hope of destroying his last bit of sexual desire. The terrible conditions and attacking insects left him so deformed that when he returned to the monks, they could recognize him only by his voice.

A young brother once offered Macarius some very fine grapes. The old fruit dealer was about to eat when he decided to sent them to a brother who was ill. This brother passed them to one he considered more in need; that one did the same, and on and on until the grapes made the rounds of all the cells and returned to Macarius.

Macarius returned to Skete and began to work on his worst vice - his love of travel. The devil appeared and suggested Macarius go to Rome and chase out the demons there. Torn between travelling for such a good cause, but wishing to fight his vice, Macarius filled a large basket with sand, put it on his back, and set out. When someone offered to help him, he said, "Leave me alone! I am punishing my tormenter. He wishes to lead me, old and weak as I am, on a distant and vain voyage." He then returned to his cell, body broken with fatigue, but cured of his temptation.

In old age Macarius journeyed to a monastery where 1,400 hermits lived under the rigid rule of Saint Pachomius. Macarius was refused admittance. "You are too old to survive the great rigor we have here," Pachomius told him. "One should be trained in it from childhood, or else one cannot stand it. Your health would fail and you would curse us for harming you." Macarius then stood at the abbey gate for seven days and nights - without sleep, without food, without saying a word. Finally, the monks relented and he let him in. Macarius stood in a corner of the monastery in complete silence for all of Lent, living on a few cabbage leaves each Sunday "more to avoid ostentation, than from any real need." The monks became so jealous of this new brother that they took their complaint to Pachomius, who asked God for illumination. When he learned that the old man was Macarius, he went to him and said, "My brother, I thank you for the lesson you have given my sons. It will prevent their boasting about their modest mortifications. You have edified us sufficiently. Return to your own monastery, and pray for us each day."

Born

early 4th century at Alexandria, Egypt

Died

c.401 in Alexandria, Egypt of natural causes

Patronage

• confectioners

• cooks

• pastry chefs

Saint Gaspare Bufalo

Also known as

• Apostle of Rome

• Caspar Bufalo

• Caspar del Bufalo

• Gaspare del Bufalo

• Hammer of Italian Freemasonry

• Kasper del Bufalo

• Martello dei Carbonari

Profile

Son of Antonio del Bufalo, a chef to Prince Altieri, and Annunziata Quartieroni. As an infant he suffered from an eye condition that threatened to blind him; he was cured in 1788 following prayers for the intervention of Saint Francis Xavier. Studied at the Collegium Romanum from age twelve, and considered becoming a Jesuit. President of the newly instituted catechetical school of Santa Maria del Pianto at age 19. Ordained on 31 July 1808. On 23 October 1808 he, with his friends Father Bonanni, Father Santelli and Father Gonnelli, founded the nocturnal Oratory of Saint Mary in Vinci, Italy. On 8 December 1808 he helped Father Albertini found the Confraternity of the Precious Blood in San Nicola Arcella, Italy.

Following Rome's fall to the French in 1809, the Papal States were suppressed on 17 May, Pope Pius VII was deported on 6 July, and priests were ordered to take an oath of loyalty to Napoleon. Gaspare refused, and on 13 June 1810 was exiled for five years with many other priests first to Piacenza, Italy, and then Bologna, Italy. On 13 September 1811 he refused a second time to take the oath; he was lodged in San Giovanni prison, then the prison of Imola, Italy and then the fortress in Imola. A third refusal led to his transfer to the fortress in Lugo, Italy on 16 May 1813. Following a fourth refusal, on 10 December 1813, he was sentenced to exile in Corsica. While waiting for transport in Florence, Italy he received an invitation to join the Evangelical Workers, a group of priests who preach home missions. Though it was questionable at the time that he could help them, Gaspare enthusiastically joined. Less than a month later, Murat restored liberty to all priests who had been arrested or exiled for refusing to take the oath. In February 1814, Gaspare returned to Rome, Italy after four years of captivity, and in December he began preaching missions.

In July of 1815, Gaspare renounced his position as canon of Saint Mark's in order to concentrate on missions. He helped formally start the Missioners of the Precious Blood (C.P.P.S.) in 1815 at Giano dell'Umbria, Italy, a congregation devoted to preaching and to bring the sacraments back to war-torn Italy; it was under the patronage of Francis Xavier. Many houses were established in the next few years, and on 27 December 1817 Gaspare was elected First Promotor and Missionary of the Missioners. Many opposed his good work, and spoke against him to Pope Leo XII and Pope Pius VIII, but after they spoke to him personally, both approved of his work.

In 1821 Pope Pius VII assigned Gaspare to clean up provinces overrun with highway bandits, and to open six mission houses in the area; Gaspare spent the next five years in the pulpit, call for reform. In February 1826 he was chosen papal nuncio to Brazil. Gaspare begged to be released from the assignment so he could continue to preach, but was forced to spend eight months in the position. He then returned to his Congregation's motherhouse of San Felice in October 1826, and resumed preaching and tending to the Missionaries's houses for his last ten years.

Born

6 January 1786 at Rome, Italy

Died

• 28 December 1837 of cholera

• buried at Santa Maria in Trivio, Italy

Canonized

12 June 1954 by Pope Pius XII

Blessed Maria Anna Blondin

Also known as

• Esther Blondin

• Sister Marie-Anne

• Marie-Anne Blondin

Additional Memorial

18 April (Canada)

Profile

Born to a pious, French-Canadian farm family, the daughter of Jean Baptiste Blondin and Marie Rose Limoges. Illiterate into adulthood, as were the other members of her family and most of her acquaintances. Domestic servant for a village merchant, and then in the convent of the Sisters of the Congregation of Notre Dame, where she learned to read and write. Entered as a novice in the Sisters, but ill health forced her to leave.

Parochial school teacher at Vaudreuil, Quebec in 1833; she was later named directress of the school, which was renamed the Blondin Academy. There she realized the reason for the widespread illiteracy in the area: girls could only be taught by women, boys only by men; parishes that could not afford two schools simply had none. In 1848 she sought permission to form a congregation that would teach boys and girls in the same school. It was a radical notion in its day, but had government support, and the bishop authorized a test site. The Congregation of the Sisters of Saint Anne was founded in Vaudreuil on 8 September 1850 with Esther as first superior, taking the name in religion of Marie-Anne.

The community grew, and the motherhouse transferred to Saint Jacques de l'Achigan in 1853. There the new chaplain, Father Louis Adolphe Marechal, abused his position, meddled in the financial and spiritual life of the Congregation, and generally sabotaged the work of Mother Marie Anne. Marechel succeeded in having her removed from her position in the Congregation.

Directress at Saint Genevieve Convent, but she continued to be harassed by Marechal. Accused of mismanagement, she was recalled to the Motherhouse in 1858, and was prohibited for her remaining 32 years from an administrative position; the sisters were ordered not to refer to her as "Mother". Realizing that any fight she could make would only damage the Congregation, she accepted her lot, and worked in the laundry, the ironing room, and other menial positions. Elected several times as superior of the Congregation, she was forbidden to accept, and never tried. Her humility and resignation paid off as the Congregation continued to grow, and universal education became the norm.

Born

18 April 1809 in Terrebonne, Quebec, Canada as Esther Blondin

Died

2 January 1890 at Lachine, Quebec, Canada of natural causes

Beatified

29 April 2001 by Pope John Paul II

Saint Seraphim of Sarov

புனித_செராபிம் (1754-1833)

ஜனவரி 02

இவர் (#StSeraphimOfSarov) இரஷ்யாவில் உள்ள குர்ஸ்க் (Kursk) என்ற இடத்தில் இருந்த ஒரு நடுத்தரக் குடும்பத்தில் பிறந்தவர்.

இவருக்குச் சிறுவயது முதலே இறைவன்மீது மிகுந்த பற்றும் ஆர்வமும் இருந்தன. இதனால் இவர் 1777 ஆம் ஆண்டு சாரோவ் நகரிலிருந்த குருமடத்தில் சேர்ந்து, 1793 ஆம் ஆண்டு குருவாக அருள்பொழிவு செய்யப்பட்டார்.

குருவாக அருள்பொழிவு செய்யப்பட்ட பிறகு இவர் தனிமையான ஓர் இடத்திற்குச் சென்று, அங்கு ஒரு குடிசை அமைத்து இறைவேண்டலிலும்  நோன்பிலும் தன்னுடைய வாழ்நாளைச் செலவழித்து வந்தார்.

ஏறக்குறைய 25 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு இவர் மக்கள் நடுவில் வந்து போதித்தபோது, இவருடைய போதனையைக் கேட்ட பலர் இவரைப் பின்தொடர்ந்தார்கள். அவர்களுக்கு இவர் நல்லதோர் ஆலோசகராக விளங்கினார்.

இப்படி மக்களுக்கு நல்லதொரு போதகராகவும், தன்னுடைய எடுத்துக்காட்டான வாழ்வால் அவர்களுக்கு முன்மாதிரியாகவும் விளங்கிய இவர் 1833 ஆம் ஆண்டு இறையடி சேர்ந்தார். இவருக்கு 1913 ஆம் ஆண்டு புனிதர் பட்டம் கொடுக்கப்பட்டது.

Also known as

Prokhor Moshnin

Additional Memorial

19 July (translation of relics)

Profile

Son of a builder, he had a middle-class upbringing. Monk at Sarov in 1777, taking the name Seraphim. Studious as a boy, he was able to apply himself there as the monks of Sarov spent much of the day studying Scripture and the early Church writings. Severely ill and bed-ridden from 1780 to 1783, Seraphim continued his studies, and received repeated apparitions of the Virgin Mary. Ordained in 1793, he celebrated Mass daily, which was unusual at the time.

In 1794 he became a hermit in the forest near the Sarov monastery. In 1804 he was severely beaten by thieves, and left for dead; he dragged himself to the monastery, spent five months in recovery, and spent the rest of his life stooped and requiring a cane to walk. He lived for a while atop a pillar, then in a walled up cell. Offered the abbacy of Sarov in 1807, but declined, and lived the next three years without speaking.

In 1810 his health had deteriorated to the point that he could no longer live in the woods. He returned to the Sarov abbey, and lived as a hermit within its walls. In 1832 he received a vision from the Virgin Mary that told him to return to the world and give others the benefit of his wisdom. He attracted followers and students, became known as a healer, and was called by the honourific starets, Russian for spiritual teacher. Many of his teachings have been reprinted in the West, and Pope John Paul II referred to him in the book Threshold of Hope.

Born

1759 at Kursk, Russia as Prokhor Moshnin

Died

2 January 1833 at the monsatery at Sarov, Russia of natural causes

Canonized

1903 by the Russian Orthodox Church

Blessed Stephana de Quinzanis

Also known as

Stephanie de Quinzanis

Profile

Born to pious parents; her father became a Dominican tertiary while Stephana was very young. She was taught her catechism by the stigmatic Blessed Matthew Carrieri who lived at the nearby Dominican convent; though she was too small to understand, he told her that she was to be his spiritual heiress. She began receiving visions of Dominican saints from age seven, at which point she made personal vows of poverty, chastity and obedience.

Carrieri died when Stephana was 14; soon after he appeared to her in a vision, and she received the stigmata.

Dominican tertiary at Soncino, Italy at age 15. Devoted to caring for the poor and sick. She founded a community of Third Order sisters in Soncino, and served as its first abbess. Her counsel was sought by many including Saint Angela Merici, Blessed Augustine of Biella, and Blessed Osanna of Mantua.

Though she had no formal theological training, she could discuss mystical theology at the most profound level. She could read the hearts and minds of the people around her, and had the gift of prophesy and healing. She lived in a nearly continuous fast, and inflicted severe penances on herself. Stephana accurately predicted the date of her own death.

Born

1457 at Soncino, Italy

Died

2 January 1530 of at Soncino, Italy of natural causes

Beatified

14 December 1740 by Pope Benedict XIV (cultus confirmed)

Saint Adelard of Corbie

Also known as

Adalard, Adalhard, Adelhard, Adalardus, Adelardus, Alard, Alardus, Adalardo

Profile

Grandson of Charles Martel; nephew of King Pepin the Short; first cousin of Charlemagne. Grew up in the royal court, and was an advisor to Louis le Debonnaire. Adalard gave up the court life in 773 to become a Benedictine monk at Corbie Abbey. Gardener in the monastery. Studied under Blessed Alcuin. Abbot. Advisor to Charlemagne, chaplain, and tutor to prince Bernard who later became king of Naples, Italy. Adelard was exiled to the island of Héri (modern Noirmoutier-en-l'Île, France) in 817 after being accused of supporting Bernard's revolt against Emperor Louis the Debonair, Charlemagne's successor. He actually enjoyed the peace that came with the isolation, but was later recalled. With Abbot Wala of Corbie, he founded Corvey Abbey in Saxony. Relics reported to have healed the deaf, the mute, and the paralyzed.

Born

c.752

Died

• 2 January 827 at Corbie Abbey, Picardy, France following a brief illness

• relics translated in 1026

Canonized

1026 by Pope John XIX

Patronage

• against fever

• against typhoid

• gardeners

Blessed Sylvester of Troina

Also known as

Silvestro di Troina

Profile

Born to the local nobility, as a young man he became a twelfth-century monk in the Basilian monastery of Saint Michael the Archangel in Troina, Sicily, Italy, where he became known for his charity. Lived briefly at the monastery of San Filippo di Fragalà near Frazzanò, Italy. Ordained a priest by Pope Adrian VI in Rome, Italy c.1155. Soon after he was chosen served as abbot of his house. In later life he resigned his position to live as a prayerful hermit in a cell in a wooded area near the monastery and next to the oratory of Saint Barthomomew.

Some miracle stories have attached to him including discovering that a beggar he helped was Jesus. He is reported to have travelled to the shrine of Saint Agatha on her feast day in Etna, on foot, 40 miles each way, and finished the trip and his devotions in an hour. Healed the son of King William I of Sicily by praying for the boy and making the sign of the cross over him. A procession of his relics and prayers for his intercession is credited for ending a plague outbreak in Sicily in 1575.

Born

late 11th or early 12th century in Troina, Sicily, Italy

Died

• 2 January 1164 in Troina, Sicily, Italy of natural causes

• after miracles were reported at his grave, a church dedicated to him was built over it in 1625

Beatified

by Pope Julius III in the mid-16th century (cultus confirmation)

Patronage

• Limina, Sicily, Italy

• Troina, Sicily, Italy

Saint Koupaïa

Also known as

Aspasia, Aspasie, Coupaïa, Koupaia, Pompaïa, Pompée, Pompey

Additional Memorials

• 26 July on some calendars

• last Sunday in July (Tréguier, Saint Pompée, Langoat, diocese of Saint-Brieuc, France)

Profile

Born a princess, the daughter of King Eusebius and Saint Landouenne, and learned her faith at her mother's knee. She immigrated from the British Isles to Brittany in France c.500 to marry King Hoel I, and become queen of Armorique in Brittany. The couple and their court were forced into exile in England in 509 by invading Frisians; King Hoel re-captured his kingdom in 513. Mother of seven children including Saint Tugdual, Saint Sève, Saint Lunaire, and King Hoël II of Brittany. Queen Koupaïa and her son Tugdual and daughter Sève returned to Amorica in 545 after the death of King Hoel. Tugdual founded the monastery of Tréguier, and Koupaïa spent her remaining days nearby, living as a prayerful hermitess; the church of Langoat, France was built on the site of her home.

Born

latter 5th century in the British Isles

Died

• c.545 of natural causes in Brittany, France

• interred in the church of Saint Pompey in Langoat, France

Saint Defendente the Theban

Also known as

• Defendente of Thebes

• Defendens...

Additional Memorials

• 22 September as one of the Martyrs of the Theban Legion

• 14 September (Romano di Lombardia, Italy)

• 4th Sunday in August (Torre Canavese, Italy)

• last Sunday in August (Montemarzo di Asti, Italy)

Profile

Christian soldier in the Theban Legion of the imperial Roman army. Martyred by emperor Maximian for refusing to sacrifice to pagan gods prior to a battle.

Died

beheaded c.286 along the Rhone river in Agauno (modern Marseille, France)

Patronage

• against fire

• against wolves

• 16 towns in Italy

Saint Macarius of Rome

Also known as

Agathon

Profile

Macarius was a high civic official, a Vicarius Praefecti, in Rome, Italy. He retired from public life to live as a prayerful, penitent hermit at Chierno, Italy, which was later renamed Sacerno, which is now part of Calderara di Reno. Some records list him as an abbot, but we have no information on what monastery he may have been attached to.

Born

Rome, Italy

Died

• mid-5th century in Chierno (modern Sacerno district of Calderara di Reno), Bologna, Italy of natural causes

• buried at the church of Saint Helena in Chierno

• relics transferred to the Basilica of Saint Xystus in Piacenza, Italy where an altar was dedicated to him

• relics transferred to Siena, Italy by Archbishop Galter in 1249

Patronage

for good weather (a tradition in the region of Bologna, Italy)

Blessed Marcolinus Amanni

Also known as

• Marcolinus of Forli

• Marcolino Amannai da Forli

• Mark the Mute

• Marcolino...

Profile

Joined the Dominicans in Forli, Emilia, Italy when he was just a boy, and became known for his simple life, his love of quiet and solitude, and his service to the poor and children. Had a great devotion to the Blessed Virgin Mary, and carried a picture of her with him at all times.

Born

1317 in Forli, Emilia, Italy

Died

• in February 1397 in Forli, Emilia, Italy of natural causes

• buried in the cathedral in Forli

Beatified

9 May 1750 by Pope Benedict XIV (cultus confirmation)

Saint Maximus of Vienne

Profile

Son of Gundebertus and Magneldis. Studied at the convent school of Saint-Etienne, Cahors, France. His family arranged a marriage to one Hebrildis, but he refused which led to a beating by his father, and Maximus leaving home to live as a hermit. While on a bear hunt, his father found Maximus in his hermitage, took him prisoner, hauled him home, and announced that the wedding was on again. Maximus escaped and fled to the monastery of Saint-Martial near Limoges, France, and then to the monastery of Saint-Mauritius in Vienne, France where he became a monk and lived the rest of his life. Priest. Abbot of Saint-Mauritius.

Born

c.563 near Cahors, France

Died

2 January 625 in Vienne, France of natural causes

Saint Seiriol

Profile

Friend of Saint Cybri. Spiritual teacher of Saint Elaeth the King. His memory is perpetuated by the name of the island of Ynys-Seiriol.

Born

6th century Wales

Saint Viance of Anjou

Also known as

• Viance of Aquitaine

• Vincentian...

Profile

Born to a family of serfs, Viance was orphaned at the age of ten. He was befriend by the son of the duke of Aquitaine, and studied with him at the church school at Cahors, but the duke ordered that Viance be returned to his position as a serf, and he was assigned to oversee the stable hands. He was regularly abused by the duke for his piety and charity to those even poorer than himself, but was eventaully allowed to pursue the life of a prayerful hermit. Saint-Viance, France is named in his honour.

Born

Anjou (in modern France)

Died

c.673 of natural causes

Saint Munchin of Limerick

Also known as

• Munchin of Luimneach

• Munchin of Luimnich

• Munchin the Wise

• Little Monk

• Maincin, Mainchin, Mainquino, Manchen, Munchino

Profile

First bishop of Limerick (Luimneach), occupying the see in the 7th century. A prince gave him the island, possibly in exchange for Munchin giving up a claim to the throne. Established the school at Mungret and served as abbot to its 1,500 monks.

Born

County Clare, Ireland

Patronage

• Limerick, Ireland, city of

• Limerick, Ireland, diocese of

Saint Theodore of Marseille

Also known as

Teodor, Teodoro

Profile

Sixth-century bishop of Marseille, Gaul (in modern France). For trying to establish clerical discipline and control of his clergy, he ran into opposition from King Childebert and King Guntram, and was sometimes imprisoned and was exiled three times. Attended the synod of Mâcon in 585. Received letters from Pope Saint Gregory the Great about the proper way to convert Jews by convincing them of the faith instead of forcibly baptizing them as some priests were doing.

Died

594 of natural causes

Blessed Airaldus of Maurienne

Also known as

• Airaldo di Saint-Jean-de-Maurienne

• Ayraldus of Maurienne

Profile

Son of William II, Count of Burgundy. Carthusian monk at Portes, diocese of Belley, France. Prior of his house. Bishop of Maurienne in the Savoy from 1132 to 1156, a position he had to be ordered to accept.

Died

1160 at Maurienne, France of natural causes

Beatified

8 January 1863 by Pope Pius IX (cultus confirmed)

Blessed Odino of Rot

Also known as

• Odino Truchseß

• Otto, Otteno, Ottino

Profile

Born to the German nobility, related to the counts of Rajasthan and Waldburg. Premonstratensian monk. Canon of Mönchsrot Abbey in Rot at Memmingen, Germany. Abbot of the house for 42 years during which time the house grew to 200 monks and 40 nuns. His spiritual student went out to found Mercedarian canonries in Wilten, Weißenau, Steingaden, Obermarchtal, Kaiserslauter and Adelberg.

Born

1100

Died

1182 at Mönchsrot Abbey of natural causes

Saint Aspasius of Auch

Also known as

• Aspasius of Eauze

• Aspasius of Meaux

• Aspasius of Melun

• Aspais, Aspasio

Profile

Bishop of Eauze (modern Auch), France. Took part in the Councils of Orleans in 533, 541 and 549. Held a provincial council in 551. Venerated in Meaux and Melin, France.

Died

• 560 of natural causes

• relics enshrined in the church of Saint Aspasius in Melun, France

Patronage

• against abscesses

• against headaches

• Melun, France

Saint Sebastian of Agaunum

Profile

Soldier. Member of the Theban Legion. To escape the persecution of Emperor Maximian, he fled from his unit to the Piedmont region of Italy, but was caught, convicted of being a Christian, and executed. Martyr.

Died

• c.288 in Piedmont, Italy

• relics enshrined in a stone coffin in a church in Fossano, Italy on 2 January 1427

• relics later transferred to the cathedral of Narni, Italy

Saint Alverius of Agaunum

Profile

Soldier. Member of the Theban Legion. To escape the persecution of Emperor Maximian, he fled from his unit to the Piedmont region of Italy, but was caught, convicted of being a Christian, and executed. Martyr.

Died

• c.288 in Piedmont, Italy

• relics enshrined in a stone coffin in a church in Fossano, Italy on 2 January 1427

• relics later transferred to the cathedral of Narni, Italy

Blessed Guillaume Répin

Also known as

Vilhelm, William

Profile

Priest in the diocese of Angers, France. Martyred in the persecutions of the French Revolution.

Born

26 August 1709 at Thouarcé, Maine-et-Loire, France

Died

2 January 1794 at Angers, France

Beatified

19 February 1984 by Pope John Paul II at Rome, Italy

Saint John Camillus the Good

Also known as

• John Camillus

• John the Good

• John Bonus

Profile

Archbishop of Milan, Italy, the first to live in the city for 80 years, his predecessors being in exile due to Arian Lombard invasion. Fought Arianism and Monothelitism.

Died

c.660 of natural causes

Saint Dietmar of Prague

Also known as

Detmar, Thietmar

Profile

Benedictine monk, possibly at double monastery in Prague, Bohemia (in modern Czech Republic). Chosen first bishop of Prague on 23 March 973 where he served for the rest of his life. Ordained Saint Adalbert of Prague to the priesthood.

Born

10th century Saxony (in modern Germany)

Died

2 January 982 in Prague, Bohemia (in modern Czech Republic)

Saint Baudimius of Auvergne

Also known as

Baudenius, Baudime

Profile

Priest. Late 3rd and early 4th century missionary to the Auvergne region of Gaul (in modern France) where he worked with Saint Nectarius.

Blessed Guillermo de Loarte

Profile

Mercedarian friar in Valladolid, Spain. Noted for his in-depth study of the early Church fathers and of prophecy, and his skill at passing this wisdom along to his Mercedarian brothers.

Died

Valladolid, Spain of natural causes

Saint Hortolana of Assisi

Also known as

Hortolane, Hortulana, Ortulana

Profile

Married to Count Faverone of Sciffi. Mother of Saint Agnes of Assisi and Saint Clare of Assisi. Pilgrim to assorted holy sites in Europe, and to the Holy Land. Widow. Poor Clare nun in San Damiano Abbey in Assisi, Italy with her daughter Clare.

Died

c.1238 Assisi, Italy

Blessed Laurent Batard

Profile

Priest of the diocese of Angers, France. Martyred in the persecutions of the French Revolution.

Born

4 February 1744 in Saint-Maurille de Chalonnes-sur-Loire, Maine-et-Loire, France

Died

martyred on 2 January 1794 at Angers, Maine-et-Loire, France

Beatified

19 February 1984 by Pope John Paul II at Rome, Italy

Saint Blidulf of Bobbio

Also known as

Bladulph, Bladulf, Blidulfo, Bladulfo

Profile

Monk at Bobbio, Italy. Spiritual student of Saint Columbanus. Denounced the heresy of King Arioald of the Lombards. Worked to reform the royal court and the region.

Died

630 of natural causes

Saint Paracodus of Vienne

Profile

Bishop of Vienne, France in 199. Pope Victor consulted him about the proper dates for Easter. Led his diocese during the persecutions of Emperor Alexander Severus.

Born

Greece

Died

c.239

Saint Asclepius of Limoges

Also known as

Asclipe

Profile

Priest. Bishop of Limoges, France. Founded a Benedictine monastery in Limoges and restored the cloister in Bourges, France.

Died

9th century

Saint Vincentian of Tulle

Also known as

Viance, Viants

Profile

Spiritual student of Saint Menelaus. Hermit in the diocese of Tulle (modern Auvergne, France).

Died

c.730 of natural causes

Saint Isidore of Nitria

Also known as

Isidore of Egypt

Profile

Fourth century bishop of Nitria (modern AL Barnuji) in the Egyptian desert. Welcomed Saint Jerome to Egypt.

Saint Isidore of Antioch

Also known as

Isidonus, Isiridonus, Siridon, Siridion

Profile

Bishop of Zaragoza, Spain. Martyred, possibly by Arians.

Saint Mark the Mute

Profile

A deaf–mute man known for his piety and ascetic lifestyle. No other information about him has survived.

Saint Theodota

Also known as

Theodora

Profile

Mother of Saint Cosmas and Saint Damian.

Died

250 of natural causes

Saint Theopistus

Profile

Martyr.

Profile

stoned to death, date and location unknown

Many Martyrs Who Suffered in Rome

Profile

There were many martyrs who suffered in the persecutions of Diocletian for refusing to surrender the holy books. Though we know these atrocities occured, we do not know the names of the saints, and we honour them as a group.

Died

c.303 in Rome, Italy

Martyrs of Antioch

Profile

A group of Christian soldiers martyred together for their faith. We know the names of five - Albanus, Macarius, Possessor, Starus and Stratonicus.

Born

Greece

Died

Antioch (modern Antakya, Turkey)

Many Martyrs of Britain

Article

The Christians of Britain appear to have escaped unharmed in the earlier persecutions which afflicted the Church; but the cruel edicts of Diocletian were enforced in every corner of the empire, and the faithful inhabitants of this land, whether native Britons or Roman colonists, were called upon to furnish their full number of holy Martyrs and Confessors. The names of few are on record; but the British historian, Saint Gildas, after relating the martyrdom of Saint Alban, tells us that many others were seized, some put to the most unheard-of tortures, and others immediately executed, while not a few hid themselves in forests and deserts and the caves of the earth, where they endured a prolonged death until God called them to their reward. The same writer attributes it to the subsequent invasion of the English, then a pagan people, that the recollection of the places, sanctified by these martyrdoms, has been lost, and so little honour paid to their memory. It may be added that, according to one tradition, a thousand of these Christians were overtaken in their flight near Lichfield, and cruelly massacred, and that the name of Lichfield, or Field of the Dead, is derived from them.

Martyrs of Ethiopia

Profile

A group of Christians martyred together for their faith. We know the names of three - Auriga, Claudia and Rutile.

Died

Ethiopia

Martyrs of Jerusalem

Profile

A group of Christians martyred together for their faith. We know the names of two - Stephen and Vitalis.

Died

Jerusalem

Martyrs of Lichfield

Profile

Many Christians suffered at Lichfield (aka Lyke-field, meaning field of dead bodies), England in the persecutions of Diocletian. Though we know these atrocities occured, we do not know the names of the saints, and we honour them as a group.

Died

304 at Lichfield, England

Martyrs of Piacenza

Profile

A group of Christians who died together for their faith in the persecutions of Diocletian. No details about them have survived.

Died

on the site of church of Madonna di Campagna, Piacenza, Italy

Martyrs of Puy

Profile

Missionaries, sent by Saint Fronto of Périgueux to the area of Puy, France. Tortured and martyred by local pagans. We know the names - Frontasius, Severinus, Severian and Silanus.

Died

• beheaded in Puy (modern Puy-en-Velay), France

• buried together in the church of Notre Dame, Puy-en-Velay by Saint Fronto, their bodies laid out to form a cross

Martyrs of Syrmium

Profile

Group of Christians martyred together, date unknown. We know the names of seven - Acutus, Artaxus, Eugenda, Maximianus, Timothy, Tobias and Vitus - but very little else.

Died

3rd or 4th century at Syrmium, Pannonia (modern Sremska Mitrovica, Serbia)

Martyrs of Tomi

Profile

Three brothers, all Christians, all soldiers in the imperial Roman army, and all three martyred in the persecutions of emperor Licinius Licinianus. We know their names - Argeus, Marcellinus and Narcissus - but little else.

Died

320 at Tomi, Exinius Pontus, Moesia (modern Constanta, Romania)