உத்தரிய அன்னை திருவிழா †(ஜூலை 16)

† உத்தரிய அன்னை திருவிழா †

(ஜூலை 16)

இந்த போராட்டமிக்க காலத்தில் ஒவ்வொரு கத்தோலிக்கரின் கழுத்திலும் உத்தரியம் (Brown Scapular) இருக்க வேண்டும். இதுவே நமக்கு பாதுகாப்பு. நமது இரட்சண்யத்தை மாதாவிடம் ஒப்படைப்பதே நமக்கு பாதுகாப்பு. அவர்கள் நம்மை நமதாண்டவர் இயேசுவிடம் சேர்த்து விடுவார்கள். சாத்தான் மிகவும் அஞ்சுவது உத்தரியத்திற்குத்தான்.

ஆகையால் அன்பான கத்தோலிக்க மக்களே! நாம் எப்போதும் பாதுகாப்பாக மாதாவின் அரவணைப்புக்குள் இருப்பது நல்லது.

ஏனென்றால் நம் தாய்க்கும் அவனுக்கும் நிரந்தர பகை.

" உனக்கும் பெண்ணுக்கும், உன் வித்திற்கும் அவள் வித்திற்கும் பகையை உண்டாக்குவோம்."

~ ஆதியாகமம் 3 : 15

உத்தரியம் : கத்தோலிக்கர்கள் உத்தரியம் அணியும் பக்தி மிகக்குறைந்து, இல்லாமல் போய்விட்டது. உத்தரியம் அணிபவர்களுக்கு நரகம் கிடையாது. இது தேவமாதாவா புனிதர் சைமன் ஸ்டாக்கிற்கு (Saint Simon Stock) 1251-ம் ஆண்டு ஜூலை மாதம் கொடுத்த வாக்குறுதி.

“எனது அருமை மகனே, இவ்வுத்தரியத்தைப் பெற்றுக்கொள். நான் உங்களுக்கு வழங்கும் சிறப்புச் சலுகையின் அடையாளம் இது. இதை அணிந்துகொண்டு இறப்பவர்கள் நித்திய நெருப்பிலிருந்து காப்பாற்றப்படுவார்கள், இது மீட்பின் சிறப்பு அடையாளம், ஆபத்தில் காக்கும் கேடயம், அமைதி மற்றும் பாதுகாப்புக்கென சிறப்பாக வழங்கப்படும் உறுதி”

பாருங்கள் இது எப்பேற்பட்ட வாக்குறுதி. அதாவது, உத்தரியத்தை அணிந்தால் உடனடியாக சாத்தானுக்கும் நமக்கும் உள்ள உறவு துண்டிக்கப்படுகிறது. அதற்கு மேல் எதிரிக்கு நம் மேல் அதிகாரம் இல்லை. மாதா எப்படியும் நம்மை மீட்டுவிடுவார்கள். உத்தரியம் அணிவதன் மூலம் நாம் கார்மேல் சபையில் இனைக்கப்படுகிறோம். உத்தரியம் கார்மேல் சபையின் சீருடை. கார்மேல் சபைத்துறவிகள் செய்யும் அனைத்து ஜெபதவங்களிலும் நமக்கு பலன் உண்டு. 

உத்தரியத்தை பாவமில்லாமல் ஒவ்வொரு முறை முத்தம் செய்யும்போது கார்மேல் துறவிகள் 500 நாட்கள் கடும் தவம் செய்த பலன் நமக்கு கிடைக்கிறது.

நம்மை நித்திய நரகத்திலிருந்து காப்பாற்ற எத்தனையோ சலுகைகளை இறைவன் நமக்கு தருகிறார். ஆனால் நாம் பயன்படுத்துவது இல்லை. உத்தரியம் பார்ப்பதற்கு அழகாக இருக்காது. தங்க நகைகள் அணியும் போது இடையூராக இருக்கும் என்று பல காரணங்கள் சொல்லி உத்தரியம் அணிவதை தவிர்க்கிறோம். ஒரு பத்து ரூபாய் பக்திப்பொருளில் நரகம் இல்லை. நாம் மரிப்பதற்குள் நமக்கு மீட்பு உண்டு. எப்பேற்பட்ட சலுகைகளைத் தரும் உத்தரியத்தை விடலாமா? 5 அல்லது 10 ரூபாய் பக்திப்பொருளில் உத்தரியத்தில் மீட்பு இருக்கிறது.

ஆகவே, அன்பான கத்தோலிக்க மக்களே! உடனடியாக உத்தரியத்தை வாங்கி அணிந்து கொள்ளுங்கள். முதல் முறை அணியும்போது ஒரு குருவானவர்தான் அதற்குரிய சிறப்பு ஜெபத்தை சொல்லி அணிவிக்க வேண்டும். அதன் பின் உத்தரியம் கிழிந்தாலோ, பழசானாலோ புதிய உத்தரியம் வாங்கி நாமே அணிந்து கொள்ளலாம். பழைய உத்தரியத்தை எரித்தோ அல்லது புதைத்தோ விடலாம். மாதா கடவுளிடம் நமக்காக பரிந்து பேசி நம்மை நரகத்திலிருந்து காப்பாற்ற எத்தனையோ எளிய வழிகளைத் (உத்தரியம், தினமும் ஜெபமாலை ஜெபித்தல்) தருகிறார். ஆனால் நாம்தான் பயன்படுத்துவது இல்லை. ஒரு கத்தோலிக்கன் நரகம் சென்றால் அதற்க்கு கத்தோலிக்க மதமோ, மாதாவோ, இயேசு தெய்வமோ காரணம் அல்ல. அவனேதான் காரணம். (அதே சமயம், உத்தரியம் அணிந்துகொண்டு கொலை செய்தால் மோட்சம் போகலாம் என்று எண்ணக்கூடாது. மாதா அளித்த வாக்குறுதியின் பொருள், உத்தரியம் அணிந்த என் பிள்ளையை எப்படியாவது அவன் மரிப்பதற்குள் மீட்டு நம் இயேசுவுக்குள் கொண்டு வந்து விடுவேன் என்பதாகும்)

உத்தரியம் அணிந்தவர்கள் கடைபிடிக்கவேண்டிய ஒழுங்குகள்: முயற்சி செய்யுங்கள்;

1. உத்தரியத்தை எப்போதும் அணிந்திருக்க வேண்டும்.

2. துறவிகள், திருமணமானவர்கள், திருமணமாகாதவர்கள் தங்கள் தங்கள் நிலைக்கு ஏற்ப கற்பை கடைபிடிக்க வேண்டும்.

3. தினமும் ஒரு 53 மணியாவது ஜெபமாலை சொல்ல வேண்டும்.

இறைவனின் அன்னை, பாவிகள் அதிகமாக நரகத்தில் விழுவதைத் தடுக்க கடவுளிடம் பரிந்து பேசி நமக்கு ஒவ்வொரு சலுகைகளாக பெற்றுத்தருகிறார்கள். அதில் அடங்கியதுதான் உத்தரியம், ஜெபமாலை எல்லாம். நரகத்திலிருந்து தப்பிக்க நம் மாதா கொடுத்த உத்தரியம் என்ற சலுகையை அனுபவிக்க தயாரா? அதாவது உத்தரியம் அணிய தயாரா? அன்னையின் சீருடை அணிய தயாரா?

குறிப்பு:

1.  உத்தரியம் எப்போதும் அணிந்து இருக்கலாம். தூங்கும்போதும் அணியலாம். இல்லரவாசிகள் கழற்ற வேண்டும் என்ற அவசியம் இல்லை. குளிக்கும்போது கழற்ற வேண்டும் என்று விரும்புவர்கள் கழற்றிக்கொள்ளலாம்.

2. இன்று கூட ஒரு சில பக்த சபைகள், இயக்கங்கள் உத்தரிய பக்தியை ஊக்குவித்து வருவது நமக்கு சிறிய ஆறுதல். உதாரணம், “வாழும் ஜெபமாலை” இயக்கத்தினர் தாங்கள் மாதாவின் தியானத்திற்காக செல்லும் பங்குகளில் பங்குத் தந்தையர்கள் மூலமாக இதனை அணிவித்து வருகிறார்கள்.

இயேசுவுக்கே புகழ்! மரியாயே வாழ்க!

அனைவருக்கும் உத்தரிய அன்னை திருவிழா வாழ்த்துக்கள்!

புனித ரெய்னில்திஸ் (630- 700) July 16

ஜூலை 16

புனித ரெய்னில்திஸ் (630- 700)

இவர் பெல்ஜியம் நாட்டைச் சார்ந்தவர். இவரது தந்தை பெல்ஜியத்தை ஆண்டுவந்த விட்ஜெர் என்பவராவார். 

சிறுவயது முதலே இவர் தனது பெற்றோர் கற்றுத்தந்த மறைக்கல்வியின் மூலம் இறைவனிடத்தில் மிகுந்த பற்றுகொண்டு வாழ்ந்து வந்தார். 

சில காலத்திற்கு பிறகு இவரும் இவரது தாயாரும் புனித நாடுகளுக்குத் திருப்பயணம் மேற்கொண்டார்கள். அங்கு இருவரும் இயேசு வாழ்ந்த பகுதிகளையெல்லாம் பார்த்துவிட்டு மனநிறைவோடு சொந்த நாட்டிற்கு திரும்பினார்கள்.

இதற்குப் பிறகு ரெய்னில்திஸின் வாழ்க்கையில் பெரிய மாற்றம் ஏற்பட்டது. இதனால் இவர் முன்பைவிட இறைவனிடத்தில் மிகுந்த நம்பிக்கையும், தன்னுடைய பகுதியில் வாழ்ந்து வந்த ஏழை-எளிய மக்களிடத்தில் அன்பும் கொண்டு வாழ்ந்து வந்தார்.

இந்நிலையில் நாடோடி இனமான ஹன்ஸ்  இனத்தைச் சார்ந்தவர்கள் பெல்ஜியம் நாட்டின்மீது படையெடுத்து வந்து, இவரையும் இவரோடு இருந்த ஒரு சிலரையும் வாளால் வெட்டிக் கொன்று போட்டார்கள்.

தூய கார்மேல் அன்னை ✠(Our Lady of Mount Carmel July 16

† இன்றைய திருவிழா †

(ஜூலை 16)

✠ தூய கார்மேல் அன்னை ✠

(Our Lady of Mount Carmel)

திருநாள்: ஜூலை 16

பாதுகாவல்:

கார்மேல் சபையினர் (Carmelites), சிலி (Chile), பொலிவியா (Bolivia), குயியபோ (Quiapo), மணிலா (Manila), புதிய மணிலா (New Manila), குயிஸான் நகர் (Quezon City), மலோலாஸ் நகர் (Malolos City), புலாகன் (Bulacan), கெடமேகோ (Catemaco), ஐலேஸ்ஃபோர்ட் (Aylesford), ரோரைமா (Roraima), பிகிர்கரா (Birkirkara), ஜபோடிகபல் (Jaboticabal), வல்லெட்டா (Valletta), பெர்னம்புக்கோ (Pernambuco), ஹிகுவேரோட் (Higuerote), தீங்கிலிருந்து பாதுகாப்பு (Protection from harm, ஆபத்தான சூழ்நிலைகளில் இருந்து பாதுகாப்பு (Protection from dangerous situations), உத்தரியத்திலிருந்து விடுவிப்பு (Deliverance from Purgatory)

"தூய கார்மேல் அன்னை" அல்லது "தூய கார்மேல் மலை அன்னை" அல்லது "புனித உத்தரிய மாதா" என்பது கார்மேல் சபையின் பாதுகாவலராகிய, இயேசு கிறிஸ்துவின் தாயான தூய கன்னி மரியாளுக்கு அளிக்கப்படும் பெயர்களாகும். 

கார்மேல் சபையின் முதல் உறுப்பினர்கள் கி.பி. 12 முதல் 13ம் நூற்றாண்டு வரை திருநாட்டில் உள்ள கார்மேல் மலையில் வனவாசிகளாக வாழ்ந்தனர். தங்களின் துறவு இல்லத்தருகில் ஒரு கோவிலை அன்னை மரியாளின் பெயரில் கடவுளுக்கு கட்டினர். அக்கால வழக்கப்படி அக்கோவில் இருந்த இடத்தின் பெயராலேயே அன்னை மரியாளுக்கு கார்மேல் அன்னை என்னும் பெயர் வழங்கலாயிற்று.

கி.பி. 15ம் நூற்றாண்டில், அன்னை மரியாளின் உத்தரியம் (Brown Scapular) என்னும் அருளிக்கத்தின் பக்தியானது பரவ துவங்கியது. அன்னை மரியாளே உத்தரியத்தை புனிதர் “சைமன் ஸ்டாக்” (Saint Simon Stock) என்னும் கார்மேல் சபை புனிதருக்கு ஒரு காட்சியில் அளித்ததாக விசுவசிக்கப்படுகின்றது. ஜூலை மாதம் 16ம் நாள், கத்தோலிக்க திருச்சபையில் கார்மேல் அன்னையின் விழா நாள் மற்றும் கார்மேல் உத்தரிய திருவிழாவாகும்.

தூய கார்மேல் அன்னை, சிலி நாட்டின் பாதுகாவலி ஆவார். இவ்விழாவானது, கார்மேல் சபையினரின் அதிமுக்கியமான விழாவாகும். கார்மேல் சபையினர் இந்த பெயரைத் தெரிந்து கொள்ள முக்கியமான ஒரு காரணம் உண்டு. கார்மேல் மலையிலே அன்னை புனித கன்னி மரியாளுக்கு ஸ்தோத்திரமாக முதல் ஆலயம் அர்ப்பணிக்கபட்டது. அன்னை பரலோகத்துக்கு எடுத்துக் கொள்ளப்படும் முன்னரே அந்த ஆலயம் அமைக்கப்பட்டிருந்தது.

எபிரேய மொழியில் "கார்மேல்" என்ற சொல்லுக்கு "தோட்டம்" என்பது பொருள். பாலஸ்தீன நாட்டில் ஹைபா வளைகுடாவில், 1800 அடி உயரத்திலிருக்கும் தோட்டத்தில்தான் பழைய ஆகமத்தில் இறைவாக்கினர் எலியா தங்கி தன் செபத்தில் நாட்களை கழித்தார். கி.பி. 12ம் நூற்றாண்டில் வனத்துறவியர் சிலர் இதே மலைக்கு சென்று அங்கு வாழ்ந்து வந்தனர். பின்பு இவர்கள் ஒரு சபையை நிறுவினர்.

கி.பி. 1251ம் ஆண்டு, ஜூலை மாதம், 16ம் நாளன்று, கார்மேல் சபையின் பெரிய தலைவரான புனித “சைமன் ஸ்டாக்” (Saint Simon Stock) என்பவருக்கு இங்கிலாந்திலுள்ள கேம்பிரிட்ஜ் என்னுமிடத்தில் தேவதாய் காட்சி கொடுத்தார் என்பது ஐதீகம். இவருக்கு, அன்னை மரியாள் உத்தரியம் அணிந்து கொண்டு வந்து காட்சி கொடுத்து, உத்தரிய பக்தியை இவ்வுலகில் பரப்பும்படியாக கேட்டுக் கொண்டதன் பேரில், இன்றும் அப்பக்தி பரப்பப்பட்டு பலன் அடையப்படுகின்றது. 

நம் பரலோக அன்னை உத்தரியத்தைக் கண்பித்தார். 

அந்த உத்தரியத்தைத் தரித்திருக்கும் அனைவருக்கும் பரலோக கொடைகளையும் தனது பாதுகாவலையும் அளிப்பதாக அன்னை உறுதி கூறினார். வெறுமனே உத்தரியத்தைத் தரித்தால் போதாது. உண்மையான கிறிஸ்தவ வாழ்வு வாழ வேண்டும். உத்தரியத்தை மக்களுக்கு அளிக்க அதிகாரம் பெற்ற ஒரு குரு, உத்தரியத்தை அவர்களுக்கு அளிக்க வேண்டும்.

கார்மேல் அன்னையை நோக்கி செபம்:

ஓ கார்மேல் மலையின் மிக அழகிய மலரே, கனிவான திராட்சையே, பரலோகத்தின் மகிமையே, கடவுளுடைய குமாரனின் ஆசிர்வதிக்கப்பட்ட தாயே, பரிசுத்த கன்னியே, என் தேவைகளில் எனக்கு உதவுமம்மா. ஓ ஆழ்கடலின் வழிகாட்டும் நட்சத்திரமே, எனக்கு உதவி செய்யும். நீர் எமது தாய் என்று காட்டுமம்மா. ஓ தூய மரியாயே, கடவுளின் கன்னித் தாயே, பரலோகம் மற்றும் பூவுலக அரசியே, என் தேவையில் (தேவையை கூறவும்) உதவுமாறு என் இருதயத்தின் அடியிலிருந்து உம்மை மன்றாடுகிறேன் அம்மா. உமது சக்தியை எதிர்த்து நிற்க எவராலும் இயலாது தாயே. ஜென்மப்பாவமின்றி கருத்தரித்த மரியாயே, பாவிகளாயிருக்கிற எங்களுக்காக உமது திருவயிற்றின் கனியும், எமது மீட்பருமாகிய இறை இயேசுவிடம் வேண்டிக்கொள்ளுமம்மா. எங்கள் இனிய அம்மா, நான் எனது தேவைகளை உமது திருக்கரங்களில் வைக்கிறேன் தாயே, ஆமென் †

† Feast of the Day †

(July 16)

✠ Our Lady of Mount Carmel ✠

Feast Day: July 16

Patronage:

Carmelites, Chile, Bolivia, Quiapo, Manila, New Manila, Quezon City, Malolos City, Bulacan, Catemaco, Aylesford, Roraima, Birkirkara, Jaboticabal, Valletta, Pernambuco, Villalba, Hatillo, Higuerote, Protection from harm, Protection from dangerous situations, Deliverance from Purgatory

Our Lady of Mount Carmel is the title given to the Blessed Virgin Mary in her role as patroness of the Carmelite Order. The first Carmelites were Christian hermits living on Mount Carmel in the Holy Land during the late 12th and early to the mid-13th century. They built in the midst of their hermitages a chapel which they dedicated to the Blessed Virgin, whom they conceived of in chivalric terms as the "Lady of the place." Our Lady of Mount Carmel was adopted in the 19th century as the patron saint of Chile, in South America.

What is the link between Our Lady of Fatima and Our Lady of the Mount Carmel, since she appeared wearing the Carmelite habit in one of the apparitions? You know that at the Fatima apparitions Our Lady normally wore a white habit with gold trim and a gold belt at her waist. But during an apparition to the children when the miracle of the sun occurred, she appeared wearing the Carmelite habit representing the glorious mysteries of the Rosary.

Our Lady does not do anything by chance, so the first question leads to another: What is the relation among Our Lady of the Carmel, the glorious mysteries, and Our Lady of Fatima?

The invocation of Our Lady of the Carmel originates from Mount Carmel in the Holy Land, where hermits used to live at the time of the Old Covenant praying and waiting for a Virgin-Mother who would come and bring salvation for the whole human race. They were following the example of Elias, the Prophet, who was at Mount Carmel praying for the salvation of Israel, which was passing through a terrible drought when he saw a little cloud in the distant horizon. He hoped that it would bring the much-needed rain to Israel. The small cloud grew in size and covered the whole sky, and finally, the hoped-for rain came to save the people.

Elias understood that this cloud was a symbol of the Virgin to come, related to the prophecies of Isaiah that spoke of Our Lady. Those who followed his example also prayed for the coming of the Virgin who would be the Mother of the Messiah. In Old Covenant times, therefore, the hermits of Mount Carmel had the spiritual mission of foreseeing the coming of Our Lady and praying for it. They were persecuted by evil people, and also by members of the decadent Synagogue; notwithstanding, the hermits of Mount Carmel remained faithful.

Finally, Our Lady came, and she received the greatest glorification of any living creature: in her, the Divine Word, the Second Person of the Holy Trinity, was made flesh. She became the spouse of the Holy Ghost. Since she was without original sin, she was not subject to death. But she chose to die, to imitate Our Lord. So, she had a very easy death, which the Church with her skillful language called the dormition, the sleep of Our Lady. It was an actual death that entailed the separation of body and soul, but as smooth as possible. Afterward, she was resurrected by Our Lord and carried to Heaven by the Angels. This ensemble of privileges constitutes the greatest glorification a creature had ever had. It is because of this that Our Lady of the Assumption is also called Our Lady of the Glory.

Therefore, the history of the Order of Carmel in the Old Testament closes with an extraordinary glorification and the fulfillment of its expectations. Through centuries of silence, isolation, and persecution, the followers of Elias advanced step by step to the victory and glory.

The history of the Order of Carmel begins again in the New Covenant. St. John the Baptist was also a follower of Elias, as were many of his disciples, St. John, St. James, and others. They had the joy to see and know Our Lady while she was alive. They venerated the same Virgin-Mother who had been anticipated by all their ancestors. One can easily imagine that at times she would speak to them as Carmelites and confirm their vocation and reward them for being her first devotees in History.

One also can imagine the pious and mysterious relations between Our Lady and Elias, who is still alive, as you know. It seems reasonable to think that the devotion of Holy Servitude (Holy Slavery) to Our Lady, developed by St. Louis Grignon de Montfort, was somehow known and practiced by those first sons of Our Lady, the Carmelites.

The Carmelite Order continued to exist in the Holy Land, but the Christendom of that time did not take the advantage it should have taken from its presence. That Christendom entered into decadence, and as punishment received the invasion of the Saracens, which destroyed it. At the time of the Crusades, the Carmelites came to the West as an almost unknown religious order, waning and without supporters.

On this shriveling trunk, Our Lady made a vibrant flower bloom – St. Simon Stock. After he was elected General of the Order in 1247, he asked her protection for the Order. She appeared to him and gave him the scapular, that is, the promise of eternal life to those who would enter the Order and die in it. The Order bloomed again, and a new period of glory came to it. Among the glories of the Carmelites, its greatest is to always have had a devotion to Our Lady.

It also had the glory of having a St. Teresa de Avila, and more recently the glory of having St. Therese of the Infant Jesus, who could be our contemporary if she would not have died young.

Today Christendom is again in decadence. Our Lady came to Fatima to announce this fall, the chastisement, and the victory with the famous phrase: “In the end, my Immaculate Heart will triumph.” In that same set of apparitions in which she announced her victory, she desired to appear in the habit of the Carmelite Order, as a way to confirm her age-old predilection for it and to indicate that this Order will be a part of her glorious Reign. With the habit, she symbolically made a synthesis of the past and the future, at the very moment that she announced the end of an era and the beginning of another.

The feast day of Our Lady of Mount Carmel is a very dear feast to us, followers of Elias the Prophet, the first devotee of Our Lady in History.

Let us glorify her and ask her to prepare us, who are Carmelites in spirit, to pass by the chastisement and to be living stones in the Reign of Mary.

Ave Maria

கபுவா நகர் புனிதர் விடாலியன் ✠(St. Vitalian of Capua July 16

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூலை 16)

✠ கபுவா நகர் புனிதர் விடாலியன் ✠

(St. Vitalian of Capua)

ஆயர்:

(Bishop)

பிறப்பு: தெரியவில்லை

கௌடியம்

(Caudium)

இறப்பு: கி. பி. 699

மோன்ட் வர்ஜின்

(Monte Vergine)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

நினைவுத் திருநாள்: ஜூலை 16

பாதுகாவல்:

கடன்ஸரோ (Catanzaro); ஸ்பெரனைஸ் (Sparanise); சேன் விடாலியனோ (San Vitaliano) 

புனிதர் விடாலியன், “கபுவா” (Capua) மறைமாவட்டத்தின் ஏழாம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை ஆயர் ஆவார்.

ரோமன் கத்தோலிக்க மறைசாட்சிகளின் பதிவுகள் (Roman Martyrology) மற்றும் புனிதர் ஜெரோம் (Saint Jerome) எழுதிய மறைசாட்சிகளின் பதிவுகள் (Martyrologium Hieronymianum) ஆகியவற்றின்படி, புனிதர் விடாலியன் பண்டைக்கால “கௌடியன்” (Caudium) நகர வாசி என்று அறியப்படுகிறது. இந்நகர், இன்றைய “மான்டசர்சியோ” (Montesarchio) நகருக்கு ஒத்திருக்கிறது. அவர் கபுவாவின் (Capua) இருபத்தி ஐந்தாவது ஆயராகவும், “பெனெவென்டோ” (Benevento) மறைமாவட்ட ஆயர் என்றும் கருதப்படுகிறார்.

“பெனெவென்டோ” (Benevento) மறைமாவட்டத்தின் பன்னிரெண்டாம் நூற்றாண்டின் சரித்தியவியலாளர்களின் கூற்றின்படி, விடாலியன், “மோன்ட் வர்ஜின்” (Monte Vergine) எனுமிடத்தில் ஒரு சிற்றாலயம் கட்டுவதில் ஈடுபட்டிருந்தார்.

உண்மையில், விடாலியனின் விருப்பத்திற்கு மாறாகவே அவர் கபுவாவின் ஆயராக அறிவிக்கப்பட்டார். ஆனால், உடனடியாக அவரது எதிரிகளால் பல்வேறு குற்றங்களும் பாவங்களும் அவர்மீது சுமத்தப்பட்டன. விடாலியன் தன்னை பாதுகாக்க முயற்சிகள் செய்தார். அவர் தாம் குற்றமற்றவர் என நிரூபித்ததன் பின்னர் நகரை விட்டு சென்றார். துரதிர்ஷ்டவசமாக பிடிபட்ட அவர், ஒரு தோல் பையில் அடைக்கப்பட்டு, மத்திய இத்தாலியிலுள்ள “கரிக்லியானோ” (Garigliano) ஆற்றில் எறிந்தனர்.

திருச்சபை பாரம்பரியத்தின்படி, விடாலியன் தெய்வீக அருளால் ஆற்றிலிருந்து காப்பாற்றப்பட்டதாக கூறப்படுகிறது. பின்னர், விடாலியன் “ஒஸ்டியா” (Ostia) நகர் சென்றார். இதற்கிடையே, பாவமற்ற விடாலியனை தண்டித்த காரணத்திற்காக கபுவா நகரம் இறைவனால் சோதிக்கப்பட்டது. அங்கே பஞ்சம் மற்றும் பிளேக் போன்ற கொள்ளை நோய்கள் தலை விரித்தாடின. கபுவா மக்கள், திரும்பி வருமாறு விடாலியனை கெஞ்சினர். ஆனால், அதனை மறுத்துவிட்ட அவர், “மோன்ட் வர்ஜின்” (Monte Vergine) சென்றார். அங்கே ஒரு சிற்றாலயம் கட்டி, இறைவனின் அதி தூய கன்னித் தாய் மரியாளுக்கு அதனை அர்ப்பணித்தார். பின்னர், கி.பி. 699ம் ஆண்டு அங்கேயே அவர் மரித்தார்.

† Saint of the Day †

(July 16)

✠St. Vitalian of Capua ✠

Bishop:

Born: ----

Caudium

Died: 699 AD

Monte Vergine

Venerated in: Roman Catholic Church

Feast: July 16

Patronage: Catanzaro; Sparanise; San Vitaliano

Saint Vitalian of Capua was a 7th-century bishop of that city.

Both the Roman Martyrology (under September 3) and the Martyrologium Hieronymianum state that Vitalian was a native of the ancient city of Caudium, which corresponds to today's Montesarchio, which lay on the Appian Way between Capua and Benevento. He is considered the twenty-fifth bishop of Capua, as well as a bishop of Benevento.

A legendary life of the saint written at the end of the 12th century, perhaps by a cleric of Benevento, states that he was involved in the establishment of a chapel on Monte Vergine, which later became an important site for the Williamites.

According to this legend, Vitalian has proclaimed the bishop of Capua against his will. Almost immediately, however, he was accused by his enemies of various calumnies and sins. Vitalian attempted to defend himself, and then, after he had proven his innocence, left the city. Unfortunately, he was captured and tossed into the Garigliano in a bag of leather. However, according to church tradition, he was saved by divine intervention and made landfall at Ostia. Capua was punished meanwhile with famine and plague. The Capuans begged him to return, but Vitalian refused and withdrew to Mount Partenio (Monte Vergine), where he erected a sacred oratory dedicated to the Virgin Mary. He died in 699 AD.

Veneration:

His cult spread across the Campania. Around 716 AD, his body was translated from Monte Vergine to Benevento under Bishop John (Giovanni) of Benevento, although some scholars state that it was moved around 914 AD due to Moorish incursions. In 1122, Pope Callistus II donated some relics of Vitalian to Catanzaro. He was sometimes confused with Vitalian of Osimo, causing identical feast days for both saints.

In 1311 Pietro Ruffo, Count of Catanzaro built a chapel in the cathedral of the city that carried the saint's relics; it was rebuilt in 1583 by bishop Nicolò Orazio. The Calendario Marmoreo of Naples, built in the 9th century, lists this saint under September 3.

புனிதர் மேரி மடெலின் போஸ்டெல் July 16

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூலை 16)

✠ புனிதர் மேரி மடெலின் போஸ்டெல் ✠

(St. Marie-Madeleine Postel)

மறைப்பணியாளர் மற்றும் கிறிஸ்தவ பள்ளிகளின் சகோதரிகள் (Sisters of Christian Schools) சபையின் நிறுவனர்:

(Religious and Founder of Sisters of Christian Schools)

பிறப்பு: நவம்பர் 28, 1756

பார்ஃப்ளூர், மான்சே, ஃபிரான்ஸ் இராச்சியம்

(Barfleur, Manche, Kingdom of France)

இறப்பு: ஜூலை 16, 1846 (வயது 89)

செயிண்ட்-சாவூர்-லெ-விக்கோம்ட், மான்சே, ஃபிரெஞ்சு இராச்சியம்

(Saint-Sauveur-le-Vicomte, Manche, French Kingdom)

ஏற்கும் சமயம்: கத்தோலிக்க திருச்சபை

முக்திப்பேறு பட்டம்: மே 17, 1908

திருத்தந்தை பத்தாம் பயஸ்

(Pope Pius X)

புனிதர் பட்டம்: மே 24, 1925

திருத்தந்தை பதினோராம் பயஸ்

(Pope Pius XI)

நினைவுத் திருநாள்: ஜூலை 16

பாதுகாவல்: கிறிஸ்தவ பள்ளிகளின் சகோதரிகள் (Sisters of Christian Schools)

புனிதர் மேரி மடெலின் போஸ்டெல், ஒரு பிரெஞ்சு கத்தோலிக்க மதத்தைச் சேர்ந்தவரும் "கிறிஸ்தவ பள்ளிகளின் சகோதரிகள்" (Sisters of Christian Schools) எனும் அமைப்பின் நிறுவனருமாவார். தூய ஃபிரான்சிஸின் மூன்றாம் நிலை சபை (Third Order of Saint Francis) உறுப்பினரான இவர், ஃபிரெஞ்சு புரட்சிக்குப் (French Revolution) பிறகு பள்ளி ஆசிரியராக பணியாற்றினார். சுமார் 300 குழந்தைகளின் கல்வியை மேற்பார்வையிடும் பணியையும் செய்தார். புரட்சியின்போது, தமது உயிருக்கு நேரக்கூடிய பெரும் ஆபத்தையும் மீறி, கலைக்கப்பட்ட தமது பள்ளியை வீடாக மாற்றி, தப்பியோடித் திரிந்த கத்தோலிக்க பாதிரியார்களுக்கு அடைக்கலம் தருவதற்கு உபயோகித்தார்.

"ஜூலி ஃபிரான்காய்ஸ்-கேத்தரின் போஸ்டல்" (Julie Françoise-Catherine Postel) எனும் இயற்பெயர் கொண்ட இவர், "ஜீன் போஸ்டல்" (Jean Postel) எனும் மீனவ தந்தைக்கும், "தெரெஸ் லெவல்லாய்ஸ்" (Thérèse Levallois) எனும் தந்தைக்கும், ஃபிரான்ஸ் இராச்சியத்தின் "பார்ஃப்ளூர்" (Barfleur) எனும் நகரில், கி.பி. 1756ம் ஆண்டு, நவம்பர் மாதம், 28ம் நாளன்று பிறந்தார்.

தமது ஆரம்பகால கல்வியின் பின்னர், வடமேற்கு ஃபிரான்ஸ் நாட்டிலுள்ள "வலோன்ஸ்" (Valognes) நகரில் உள்ள "பெனடிக்டின் அருட்சகோதரியரின்" (Benedictine nuns) மேற்பார்வையின்கீழ்  தமது கல்வியை தொடர்ந்தார். அங்கேதான்,  மத வாழ்க்கையில் இணைந்து கடவுளை சேவிப்பதற்கான தமக்கு விடப்பட்ட அழைப்பை அவர் உணர்ந்தார். தமது இந்த கனவில் ஒரு படி மேலே தூய்மையாக இருக்க அவர் ஒரு தனிப்பட்ட சத்தியப்பிரமாணம் எடுத்துக்கொண்டார்.

கி.பி. 1774ம் ஆண்டில் பார்ஃப்ளூர் (Barfleur) நகரில், புதிய ஆட்சியை ஆதரிக்க விரும்பாத மக்களின் சிறுமிகளுக்காக ஒரு பள்ளியை நிறுவினார். இது ஃபிரெஞ்சு புரட்சியின் போது மறைவான ஆன்மீக நடவடிக்கைகளுக்கான மையமாக மாறியது, புரட்சியின் தொடக்கத்திலேயே இந்த பள்ளி மூடப்பட்டது. மோதல்கள் தொடர்ந்ததால், ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட நற்கருணையை தனது வீட்டில் வைத்திருக்க அவருக்கு அங்கீகாரம் வழங்கப்பட்டது, மேலும் சில சமயங்களில் நோய்வாய்ப்பட்டவர்களுக்கும், மரணத்தின் விளிம்பில் உள்ளவர்களுக்கும் வழங்குவதற்காக அவர் அதனை எடுத்துச் சென்றார். பலமுறை அவர் சந்தேக வட்டத்தினுள் விழுந்தாலும், ஒருபோதும் அவர் குற்றம்சாட்டப்படவில்லை. அவர் தனித்து விடப்பட்டார்.

புரட்சியின் முடிவில் அவர் "செர்போர்க்" (Cherbourg) நகரில், சுமார் 300 குழந்தைகளுக்கு கல்வி கற்பித்தல் மற்றும் மறைக்கல்வி (Catechism) கற்பித்தல் ஆகிய பணிகளை மேற்கொண்டார். கி.பி. 1798ம் ஆண்டு, அவர் தூய ஃபிரான்சிஸ்கன் சபையில் இணைந்து சத்தியப்பிரமாணங்களை ஏற்றுக்கொண்டார். பின்னர், கி.பி 1807ம் ஆண்டு, செப்டம்பர் மாதம், 8ம் நாளன்று, "செர்போர்க்" (Cherbourg) நகரில் "கிறிஸ்தவ பள்ளிகளின் சகோதரியர்" (Sisters of the Christian Schools) எனும் அமைப்பினை நிறுவினார். கி.பி. 1832ம் ஆண்டு, "செயின்ட்-சாவூர்-லெ-விக்கோம்ட்" (St-Sauveur-le-Vicomte) நகரில், கைவிடப்பட்டிருந்த பள்ளி ஒன்றினை ஏற்று, அதனை தனது தலைமையகமாகப் பயன்படுத்திக் கொள்ளும்வரை இவர் உருவாக்கிய சபையானது சிறிய வெற்றியையே பெற்றிருந்தது. சந்தித்தார், பின்னர் அதுவே சபையின் வளர்ச்சியைத் தூண்டியது. மறைமாவட்ட அளவிலான ஒப்புதலை ஆயரிடமிருந்து பெற்றது. பின்னர், கி.பி. 1859ம் ஆண்டு, ஏப்ரல் மாதம், 29ம் தேதி, திருத்தந்தை ஒன்பதாம் பயஸ் (Pope Pius IX) அவர்களிடமிருந்து திருத்தந்தையர் பாராட்டுக்குரிய ஆணையை (Papal decree of Praise) பெற்றது. ஆனால், முழு அளவிலான திருத்தந்தையின் ஒப்புதலை மிகவும் காலதாமதமாக, கி.பி. 1901ம் ஆண்டே பெற்றது. கி.பி. 1837ம் ஆண்டுவரை, தூய ஃபிரான்ஸிஸின் மூன்றாம்நிலை சபையின் சட்டதிட்டங்களுக்கு (Rule of the Franciscan Third Order) கட்டுப்பட்டிருந்த இச்சபை, பின்னர்  (De La Salle Brothers) "டி லா சலே சகோதரர்களின்" சட்டதிட்டங்களுக்கு மாறியது.

கி.பி. 1846ம் ஆண்டு, ஜுலை மாதம், 16ம் நாளன்று மரித்த இவரது சபையானது, "ரோமானியா" (Romania), "மொஸாம்பிக்" (Mozambique) ஆகிய நாடுகளில் தமது மறைசேவையை தொடர்ந்தது. 2005ம் ஆண்டில், உலகளவில் 69 வெவ்வேறு இடங்களில் 442 மறைப்பணியாளர்களை கொண்டிருந்தது.

† Saint of the Day †

(July 16)

✠ St. Mary Madeleine Postel ✠

 

Religious and Foundress:

Born: November 28, 1756

Barfleur, Manche, Kingdom of France

Died: July 16, 1846 (Aged 89)

Saint-Sauveur-le-Vicomte, Manche, French Kingdom

Venerated in: Catholic Church

Beatified: May 17, 1908

Pope Pius X

Canonized: May 24, 1925

Pope Pius XI

Feast: July 16

Patronage: Sisters of Christian Schools

Mary Madeleine Postel - born Julie Françoise-Catherine Postel - was a French Catholic professed religious and the founder of the Sisters of Christian Schools. Postel was also a member of the Third Order of Saint Francis and had served as a schoolteacher after the French Revolution where she oversaw the education of around 300 children. The Revolution saw her use her then-disbanded school to house fugitive priests despite the great risk that posed to her own life.

Julie Frances Catharine Postel, the daughter of a rope manufacturer, was born at Barfleur in Normandy on November 28, 1756. After her elementary education, she received further training from the Benedictine nuns at Volognes. There she decided to devote her entire life to the service of God and her neighbor, and privately took the vow of chastity.

Five years after she opened a school for girls in La Bretonne, the French Revolution broke out. During the persecution, Saint Mary Magdalen Postel played a heroic part in helping the priests who were in hiding or in prison and in strengthening the faith of the loyal Catholics of Barfleur. She was authorized to keep the Blessed Sacrament in her house, and when conditions grew worse to carry the Blessed Sacrament on her person and even to administer Holy Viaticum to the dying in cases of emergency. The Jacobins often suspected her, but she enjoyed the special protection of God and no harm came to her.

After the storm had passed, Saint Mary Magdalen Postel helped to restore the Faith by catechizing young and old and began to teach school once more at Cherbourg. With the approval of the Vicar Louis Cabaret, she and two other women established a religious community there in 1805; and two years later they and another who had joined them pronounced their vows. They called themselves the Poor Daughters of Mercy and observed the rule of the Third Order of St Francis.

During the first thirty years, the new Franciscan sisterhood encountered many bitter disappointments and trials, but Mother Mary Magdalen, as Julie was now called, persevered courageously in her vocation. The motherhouse of the congregation was transferred in 1832 from Cherbourg to the former Benedictine abbey of St Sauveur le Vicomte in Courtance; and in 1837 the Vicar General Delamare substituted, in place of the Third Order rule, that of St John Baptist de la Salle, the founder of the Christian Brothers. Henceforth the members of the community were called Sisters of Mercy of the Christian Schools. During the last few years of her life, Mother Mary Magdalen saw her sisterhood expand and achieve great things. It was at her instigation also that the Vicar General Delamare in 1843 founded the School Brothers of Mercy at Montebourg.

Mother Mary Magdalen was almost ninety years old when she died on July 16, 1846. Her sisterhood continued to grow and spread also to other countries, especially England and Italy. In 1862 it was established in Germany when four school teachers adopted the statutes of these sisters; but in 1920 this foundation became independent, with its motherhouse at Heiligenstadt. The original French sisterhood received papal approbation in 1901. Mother Mary Magdalen was canonized in 1925 by Pope Pius XI.

~ From: The Franciscan Book of Saints, Marion A. Habig, OFMO