St. Maurus
Feastday: January 20
St. Maurus d. 946, bishop. A native of Rome and nephew of Pope John IX, he was ordained then became a Benedictine at Classe in Ravenna, its abbot in 926 and bishop of Cesena, Italy in 934. His feast day is January 20th.
St. Abadios
Feastday: January 20
I am a martyred in Roman Emperor Diocletian's persecutions. When I confessed Christ at K'balakhis, I was thrown from a rocky precipice at Bilgai, Kemet
Saint Eustochia Calafato
Also known as
• Eustochia Calafato de Messina
• Eustochia Montevergine
• Eustochia of Messina
• Eustochium Calafato
• Smerelda Colonna
Profile
Daughter of Count Bernardo and Countess Macaldo Romano Colonna, Sicilian nobles and wealthy merchants. Legend says she was born in a stable because her mother had received a vision directing her there. Raised and educated by her pious mother, the girl felt drawn to the religious life from an early age.
Eustochia received a her own vision, the image of Christ Crucified. The experience led her to join the Poor Clare Convent of Santa Maria di Basico against the wishes of the rest of her family. Her brothers threatened to burn down the convent, and Smerelda returned home. However, seeing the girl's true devotion and desire they relented, and she returned to the convent, taking her vows and the name Eustochia.
Noted for her self-imposed penances and austerities. Believing her convent locked sufficient discipline, she joined the reform-minded Poor Clare community at Santa Maria Acommodata in 1457, a community whose discipline was so severe that local Franciscan priests refused to say Mass there, fearing they were encouraging impious excesses. She was soon joined there by a blood sister and a niece. In 1463 the group relocated to Monte delle Vergini (Maiden's Hill).
Elected abbess in 1464. Noted for her devotion to the Blessed Sacrament and to the poor of the area. The local lay people considered her their patron and protector, the cloister a place of refuge, especially during the earthquakes that rocked the area.
Born
25 March (Good Friday) 1434 at Annunziata, Messina, Italy as Smerelda Colonna
Died
• 20 January 1491 at Messina, Sicily, Italy
• entombed in the apse of the Sanctuary of Montevergine, Messina, Sicily, Italy
• body incorrupt
Canonized
11 June 1988 by Pope John Paul II at Messina, Sicily, Italy
Patron Saints
Messina, Sicily, Italy
Blessed Ursula Haider
Also known as
• Ursula of Leutkirch
• Ursula of Villingen
Profile
Orphaned soon after her birth, Usula was raised by her maternal grandmother and her uncle, Father Johannes Bör. In 1422, at age 9, she moved to the Franciscan monastery of Reute at Bad Waldsee in modern Germany to attend their school. She made her first Communion there, and became the spiritual student of Blessed Elisabeth Achler. Her life at Reute led her to be drawn to the religious life. Returning home at age 17, she received, and turned down a series of marriage proposals, and spent her time searching for the proper monastery to enter religious life. On 29 July 1431 she entered the Poor Clare convent of Valduna, Vorarlberg (in modern Austria). There she cared for the sick, especially cancer patients. Chosen abbess at Valduna in 1449.
In 1465 Mother Ursula heard a voice that prophesied that she would die in Villingen, a place she’d never heard of before. On 25 January 1480, she received an order from Pope Pius VI to go to the Black Forest village of Villingen (in modern Baden-Württemberg, Germany) to take over and reform the Poor Clare monastery there. On 18 April 1480, she and seven of her Franciscan sisters set out for the new town, and on 29 April 1480 they took over the monastery of Saint Klara. The new house was set up under the strictest form of Poor Clare discipline, and six of the sisters returned to their home convent within the first three months, but under Mother Ursula’s leadership, the house flourished, attracting many young pious women, large endowments, and developing a reputation for its piety, choral prayer, quality needle work, herbal medicines and baked goods. During a monstrous storm, her praying of the Psalms and willingness to give herself in place of the townspeople led to a vision of Mary and the Infant Jesus, placing the town of Villingen under the protection of the Blessed Virgin Mary, which saved it from the storm, and explains why the town has never been overrun in the wars that have plagued the region for centuries; the Pslams were prayed at the cloister every Lent as a commemoration of this blessing.
In 1489, ill health forced Mother Ursula to resign the abbacy, and she spent her final years as a prayerful sister, often in and out of hospital. She kept a written record of her life, visions and insights into the faith, but it has been lost.
Born
1413 in Leutkirch, Allgäu, Swabia (in modern Baden-Württemberg, Germany)
Died
• 20 January 1498 in Villingen (in modern Baden-Württemberg, Germany) of natural causes
• interred in the church of the Bicken monastery in Villingen
• re-interred beside the altar in the same church in 1701 after the church underwent remodeling
Saint Sebastian
புனிதர் செபஸ்தியார்
(St. Sebastian)
பாதுகாவல் படைத்தலைவர்/ ரோம படை வீரர்/ நோய் நீக்குபவர்/ மறைசாட்சி:
(Captain of the Praetorian Guard/ Roman Soldier/ Healer and Martyr)
பிறப்பு: கி.பி. 256
நார்போன், கௌல்
(Narbonne, Gaul)
இறப்பு: ஜனவரி 20, 287
ஏற்கும் சபை/ சமயம்:
கத்தோலிக்க திருச்சபை
(Catholic Church)
கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை
(Eastern Orthodoxy)
ஓரியண்டல் மரபுவழி திருச்சபை
(Oriental Orthodoxy)
ஆங்கிலிக்கம்
(Anglicanism)
அக்லிபயன் திருச்சபை
(Aglipayan Church)
நினைவுத் திருவிழா: ஜனவரி 20
பாதுகாவல்:
படை வீரர்கள், தொற்று நோய்கள், நன் மரணம்,
வில் வித்தையாளர்கள், விளையாட்டு வீரர்கள்,
"டர்லாக்" மறை மாவட்டம், (Roman Catholic Diocese of Tarlac)
இலங்கையிலுள்ள "நீர்கொழும்பு" (Negombo - Sri Lanka)
புனிதர் செபஸ்தியார், ஆதி கிறிஸ்தவ புனிதரும் மறைசாட்சியும் ஆவார். இவர் “ரோமப் பேரரசன்” (Roman emperor) “டையோக்ளேஷியன்” (Diocletian) கிறிஸ்தவர்களுக்கு எதிராகத் துவங்கிய துன்புறுத்தல்களில் மரித்தார். இவர் பெரும்பான்மையாக மரத்திலோ, தூணிலோ கட்டப்பட்டவாறு, அம்புகளால் குத்தப்பட்டு சித்தரிக்கப்பட்டாலும், இவர் அங்கு இறக்கவில்லை.
இவரை அங்கிருந்து ரோம் நகரின் புனிதர் “ஐரீன்” (St. Irene of Rome) என்பவர் காப்பாற்றி குணப்படுத்தினார். இதன் பின்பு டையோக்ளேஷியனின் செயல்களை இவர் சாடியதால், அரசனின் ஆணைப்படி இவரை தடியால் அடித்துக் கொலை செய்தனர்.
இவரின் மறைசாட்சியம் முதன் முதலில் நான்காம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்த மிலன் நகர ஆயர், புனிதர் அம்புரோஸ் (St. Ambrose of Milan) அவர்களின் திருப்பாடல் 118இன் மறை உரைகளில் (எண் 22) காணக்கிடைக்கின்றது. இதன்படி செபஸ்தியாரின் பக்தி மிலன் நகரின் 4ம் நூற்றாண்டிலேயே இருந்துள்ளது தெரிகின்றது.
புனித செபஸ்தியாரின் வாழ்க்கை வரலாறு:
புனித செபஸ்தியார் ஃபிரான்ஸ் நாட்டில் நர்போன் நகரில் கி.பி. 256ம் ஆண்டு பிறந்து இத்தாலியில் உள்ள மிலன் நகரில் வளர்ந்தவர்.
செபஸ்தியார் துன்புற்ற கிறிஸ்தவர்களுக்கு உதவும் நோக்கத்தோடு, ரோம பேரரசன் “காரினஸ்” (Carinus) படையில் சேர்ந்தார். தன் வீரத்தாலும் தீரத்தாலும் வெற்றி வாகைகள் பல சூடினார். அரசர்கள் டையோக்ளேஷியன் மற்றும் அவரது தம்பி “மாக்சிமியன்” (Maximian) ஆகியோர், செபஸ்தியாரின் வீரதீரத்தையும், நற்குணங்களையும் கண்டு வியந்து, அவரை தமது படைத்தளபதியாகவும் (Praetorian Guards), நம்பிக்கையுள்ள மெய்காப்பாளராகவும், நண்பராகவும் ஆக்கிக் கொண்டனர்.
அன்புப்பணி:
செபஸ்தியார் அன்னை மரியாளைத் தாயாகவும், இயேசு கிறிஸ்துவைத் தன் அரசராகவும் கொண்டு திருத்தந்தைக்கு அன்பு மகனாக விளங்கினார். தன் பட்டங்களையும் பதவிகளையும் பயன்படுத்தி, ஒடுக்கப்பட்ட ஏழைகளுக்கும், சிறையில் அடைக்கப்பட்டவர்களுக்கும், கிறிஸ்தவர்களுக்கும், அடிமைகளுக்கும் ஆதரவளித்து உதவி வந்தார்.
துன்பங்களின் தொடக்கம்:
ரோமப் பேரரசின் சக்கரவர்த்தி டையோக்ளேஷியன் புதிதாகப் பரவி வளர்ந்து வந்த இயேசு கிறிஸ்துவின் சத்திய மறையின் மேல் வெறுப்பு கொண்டான்.
கிறிஸ்தவர்களுக்கென்று தனித்தலைவர், தனிச்சட்டம் அன்பு மற்றும் சகோதரத்துவ உணர்வு, அனைவரும் கடவுளின் பிள்ளைகள் என்ற கொள்கை, மனிதனுக்கு மனிதன் சமம் என்ற கோட்பாடுகள் எல்லாம் அரசனே தெய்வம் என்ற எண்ணம் கொண்ட டையோக்ளேஷியனின்; கோபக்கனலுக்கு நெய் வார்த்தன. அவன் தன் தம்பி மாக்சீமியனுக்குக் கடிதம் எழுதி கிறிஸ்தவர்களை வேரோடு அழிக்கக் கேட்டுக்கொண்டான். மன்னன் மாக்சீமியன் கொடுங்கோலன். கிறிஸ்தவர்களை பிடித்துக் கொடுப்பவர்களுக்கு பாதி சொத்தும் மீதி மன்னனுக்கும் என்று ஆணை பிறப்பித்தான். பேராசைக்காரர்களும், கொடியவர்களும் கிறிஸ்தவர்களை பிடித்துக் கொடுத்து ஆதாயம் தேடினர். கிறிஸ்தவர்களை கொடிய விலங்குகளுக்கு இரையாக்கியும், சித்திரவதை செய்தும் மகிழ்ச்சி கொண்டனர்.
“மார்க்கஸ்” (Marcus) “மர்செல்லியன்” (Marcellian) ஆகிய இரண்டு சகோதரர்கள் இருந்தனர். இருவரும் திருத்தொண்டர்களாவர். திருமணமான இருவரும், தமது மனைவியருடனும், குழந்தைகளுடனும் ரோம் நகரில் வசித்துவந்தனர். ரோம கடவுளர்களுக்கு தமது விசுவாசத்தை அறிக்கையிட மறுத்த காரணத்துக்காக கைது செய்யப்பட்ட இருவரும் சிறையிலடைக்கப்பட்டிருந்தனர். தங்கள் வயோதிக பெற்றோரின் விருப்பத்திற்கிணங்க கிறிஸ்தவ மதத்தை மறுதலிக்க தயாராக இருந்தனர். அச்செய்தியை அறிந்த செபஸ்தியார் விரைந்து சென்று வானவர்கள் மறைசாட்சிகளுக்கான மணிமுடியை தலையில் சூடப்போகும் நேரத்தில், வேண்டாம் என தள்ள உங்களுக்கு எப்படி மனம் வந்தது? மனிதனாகிய என்னைப் பார்த்து வெட்கப்பட்டு ஒளிந்துக் கொள்ளும் நீங்கள், அதிக வல்லமையோடு இயேசு கிறிஸ்து வரும்போது எங்கு சென்று மறைந்து கொள்வீர்கள்? என்று பலவாறாக புத்திமதி சொல்லி அவர்களை திடப்படுத்தினார்.
அவரது இனிமையான கருத்தாழம் மிக்க உரையினால் சிறையில் இருந்த கைதிகள் அனைவரும் திருமுழுக்கு பெற முழு மனதாய் தயாராய் இருந்தனர். ஆனால் சிறைத் தலைவன் “நிக்கோஸ்ட்ரேஷஸ்” (Nicostratus), “தளபதியே நான் சிறைக்கதவை பூட்டவேண்டும்” என்று கண்டிப்பாகக் கூறினான்.
சிறையில் இருந்த அனைவர் நலனையும் கருத்தில் கொண்டு அவன் மனைவி “ஜோயே” (Zoe) என்பவரிடம், அவனுக்கு புத்திமதி கூறுமாறு செபஸ்தியார் கேட்டுக்கொண்டார். ஆனால் அவள் பக்கவாதத்தால் தாக்கப்பட்டு ஆறு வருடங்களாக ஊமையாய் இருப்பதை அறிந்து உருக்கமாய் செபித்து அவள் நாவில் சிலுவை அடையாளம் வரைந்து அவளைப் பேச வைத்தார். சிறையில் இருந்தோர் அனைவரும் சத்திய மறையை ஏற்றனர். சிறை அதிகாரி “நிக்கோஸ்ட்ரேஷஸ்” மனம் மாறினார். புது கிறிஸ்தவர்களை தம் வீட்டிலேயே பாதுக்காப்பாக வைப்பதாகக் கூறினார். அனைவரும் செபஸ்தியாரின் பாதம் மண்டியிட்டு கடவுளை போற்றினர்.
திமிர்வாதத்தை குணமாக்குதல்:
நகர அதிகாரி “குரோமோஷியஸ்” (Chromatius) பக்கவாதத்தால் படுத்தபடுக்கையாக இருந்தார். சிறையில் நடந்த அருள் அடையாளங்களை சிறை அதிகாரி வழியாகக் கேள்விப்பட்டு, செபஸ்தியாரை தன் வீட்டுக்கு வருமாறு அழைத்தார். வீரத்தளபதி செபஸ்தியார், இறைவன் பாதம் மண்டியிட்டு, உருக்கமாக செபித்து, நகர் அதிகாரியின் உடம்பில் சிலுவை அடையாளம் வரைந்தார். உடனே நகர் அதிகாரி சுகம் அடைந்தார். அவரும் அவர் மகன் “டிபூர்ஷியஸ்” (Tiburtius) என்ற இளைஞனும் கிறிஸ்தவர்கள் ஆயினர்.
பேராசைக்காரனின் சந்தேகம்:
ரோமைப் பேரரசின் மதிப்புக்கும் மரியாதைக்கும் உரிய வீரத்தளபதியாகிய செபஸ்தியார் ரோமானிய இளைஞர்களைப்போல் அன்றி, ஒழுக்கத்திலும் நற்குணங்களிலும் சிறந்து விளங்குவதைப் பார்த்த பேராசைக்காரன் புல்வியன், இவர் கிறிஸ்தவராகத்தான் இருக்க வேண்டும் என்று சந்தேகம் கொண்டான். இப்படியிருக்க பங்கிராசைக் கோர்வீனன் பிடித்துக் கொடுக்க, அவர் வேங்கைக்கு இரையாக்கப்பட்டார். இக்கொடிய காட்சியைக் கண்டு கண் கலங்கிய செபஸ்தியாரைப் பார்த்த புல்வியன், இவர் கிறிஸ்தவர்தான் என்பதை உறுதி செய்து கொண்டான்.
புனிதரின் துணிவு:
பிறர் ஆஸ்தியின் பேரில் ஆசை கொண்ட புல்வியன் அவரைக் காட்டிக்கொடுக்க தக்க தருணத்தை எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். செபஸ்தியாரோ தன் சொத்துக்கள் அனைத்தையும் இரகசியமாய் விற்று ஏழைகளுக்கு கொடுத்து விட்டார். இதை அறியாத புல்வியன் ஒரு நாள் கொலுமண்டபத்தில் நுழைந்து, மன்னனிடம், ‘அரசே தளபதி செபஸ்தியார் கிறிஸ்தவர் என்றான். மன்னன், மகா கோபம் கொண்டு புல்வியனை கொல்லப்போகும் போது செபஸ்தியார் எழுந்து, "மன்னா! ஆத்திரம் வேண்டாம்! நான் கிறிஸ்தவன்தான். கிறிஸ்தவனாய் இருப்பது என் பாக்கியம்" என்றார் அமைதியாக!
மன்னன் அதிர்ந்து போய் அமர்ந்து விட்டான். ‘நன்றி கெட்டவன்’ என்று வாயில் வந்தபடி தளபதியாரைத் திட்டத் தொடங்கினான். ஆனால் அவர் அஞ்சவும் இல்லை, அசையவுமில்லை.
மன்னன், ‘தளபதியாரே நீர் உம்முடைய இந்த வேதத்தை விட்டுவிடும். நான் மேலும் உமக்கு பல பட்டங்களும் பதவிகளும் தந்து சிறப்பிக்கிறேன். என் முதன்மைப் படைத் தளபதியையும், என் மெய்க்காப்பாளரையும் இழக்க முடியாது. ஆகவே தாங்கள் மறுப்பதாக மட்டும் சொன்னால் போதும். ஏனெனில் சட்டத்தை மாற்ற முடியாது’ என்று வேண்டினான். ஆனால் செபஸ்தியார் தான் வணங்கும் தேவன் உண்மையானவர்; அவரை மறுதலிக்க முடியாது. கிறிஸ்து ஒருவருக்கே கீழ்படிய முடியும் என்று உறுதியாகக் கூறிவிட்டார்.
ஆத்திரம் கொண்ட மன்னன் மாக்சீமியன் கோத்திராத்தூசிடம் அவரை கைது செய்யக் கூறினான். கோத்திராத்தூஸ் மறுக்கவே, கோத்திராத்தூஸ் கிறிஸ்தவர் என்பதை அறிந்து, உடனே வெளியில் இழுத்துச் சென்று கொல்ல உத்தரவிட்டான்.
செபஸ்தியார் அம்புகளால் எய்யப்படுதல்:
வெளிப்படையாக மற்ற கிறிஸ்தவர்களைப்போல் செபஸ்தியாரைக் கொன்றால் நாட்டில் குழப்பம் உண்டாகும் என்று அஞ்சிய மன்னன், அவரை இரகசியமாய் ஒர் அறையில் அடைத்து வைத்தான்.
ஆப்பிரிக்க நாட்டு வில் வீரன் அபாக்கியானை அழைத்து, ‘செபஸ்தியாரை இன்று இரவே 2 மணிக்குமேல் காட்டுப்பக்கம்; கொண்டு சென்று மரத்தில் கட்டி வைத்து, அணு அணுவாக வேதனைப்படுத்தி சல்லடையாக அம்பால் துளைத்து, சித்திரவதைப்படுத்தி கொல்லுங்கள்; தலை, இதயம், வயிறு போன்ற வர்ம இடங்களில் அம்பு எய்து உடனே கொன்றுவிடக் கூடாது. என்று கோபாவேசமாக மாக்சிமியன் கட்டளையிட்டான்.
முழந்தாள் படியிட்டு ஒர் வானதூதன் போல் இருகைகளையும் விரித்து செபித்துக் கொண்டிருந்த செபஸ்தியாரைப் பார்த்து வியந்து வணங்கினான் அபாக்கியான். பின்னர் மன்னன் கட்டளையை நிறைவேற்ற அழைத்துச்சென்றான்.
பட்டமரம் பூத்த காட்சி:
காட்டில் பட்டமரத்தில் கட்டிவைத்து மன்னனின் கட்டளைப்படி அம்பால் எய்தனர் வில்வீரர்கள். இறந்துவிட்டார் என நினைத்து கட்டுகளை அவிழ்க்க மரித்தவர் போல் கீழே விழுந்தார். செபஸ்தியாரை கட்டி வைத்த பட்டமரம் பட்டொளிவீசிப் பூத்துக்குலுங்கியது. வில்வீரர்கள் அஞ்சி நடுங்கி ஒடினர்.
அவ்வேளையில் அங்குவந்த சில கிறிஸ்தவ வீரர்கள் செபஸ்தியாரின் உடலில் உயிர் இருப்பதைக்கண்டு, இரேனே அம்மாள் என்ற கிறிஸ்தவப் பெண்ணின் வீட்டில் சேர்த்தனர். மருத்துவ குருவால் சிகிச்சை அளிக்கப்பட்டு மயக்கம் தெளிந்தார் செயஸ்தியார். தான் பெரிய வேதனைக்குப் பின்னும் இவ்வுலகிலேயே இருப்பதை நினைத்து வருந்தினார்.
கற்பின் சிகரம்:
கால் ஊன்றி நிற்கும் வலுப்பெற்றவுடனே, கொடியவன் கொடுங்கோன்மையை எதிர்த்து குரல் எழுப்பி, தட்டிக்கேட்கப் போவதாகக் கூறினார். வேண்டாம் என்று குருவானவரும் மற்றவர்களும் தடுத்தனர்.ரோமப்பிரபு பபியானின் ஒரே மகள் பபியோலா, மன்னனிடம் இனி மேல் சொல்ல வேண்டாம் என்று பணிந்து வேண்டியும் செபஸ்தியார் சம்மதிக்கவில்லை. ஆகவே அவருக்காக பரிந்து பேச அவளே மன்னனிடம் சென்றாள்.
வேதசாட்சி முடி:
கி.பி. 288ம் ஆண்டு ஜனவரி 20ம் நாள், செபஸ்தியார் மீண்டும் கால் ஊன்றிய முதல் நாள். செபஸ்தியார் மாடிமீது நின்றபடி மாக்சிமியா! மாக்சிமியா என்று அவனை பெயர் சொல்லி அழைத்தார். இரேனே அம்மாவின் வீடு அரண்மனைக்கு அருகில் என்பதால் மன்னன் அவனைக் கண்டான். அவர் உயிருடன் எலும்பும் தோலுமாக நிற்;பதைக்கண்டு வானுலகிலிருந்து நம்மை சபிப்பதற்காக அனுப்பப்பட்டாரோ? என்று அஞ்சி நடுங்கினான். அவர் மாக்சிமியா! கொடுங்கோலனே! குற்றமற்றவர்களையும் கொன்று குவிக்கிறாயே! இதோ! தெய்வ கோபாக்கினை என்னும் இடி உன் தலைமேல் விழப்போகிறது. மனம் வருந்தி மன்னிப்புக்கேட்டால் தப்பிப் பிழைப்பாய், இல்லையேல் காப்பாற்றுவார் இல்லாமல் அழிந்துபோவாய். கடவுளின் பெயரால் உன்னை எச்சரிக்கிறேன்’ என்றார் செபஸ்தியார்.
கோபம் கொண்ட மன்னன் அவர் உயிருடன் இருப்பதைக்கண்டு, அவரை இழுத்து வந்து, தன் முன்னிலையில் தடியால் அடித்துக் கொல்லுமாறு ஆணையிட்டான். கண்ணெதிரில் நடந்த படுகொலையைக் கண்ட பபியோலா மனம் வெதும்பி இல்லம் சென்றாள். கிறிஸ்தவள் ஆனாள். காலமெல்லாம் கன்னியாக வாழ்ந்து தன் வாழ்வை இயேசுவுக்காகவும், தன் பெருஞ் செல்வத்தை ஏழை எளியவர்களுக்காகவும் செலவிட்டாள்.
உடல் அடக்கம்:
செபஸ்தியாரின் உடல் கல்லுடன் கட்டி சாக்கடையில் போடப்பட்டது. அன்று இரவே நம் புனிதர் பங்கிராசின் அன்னை லூசினாவின் கனவில் தோன்றி, தன் உடல் இருக்கும் இடத்தை தெரிவித்தார். அப்புண்ணியவதி உடனே ஆட்களை அனுப்பி அவ்வுடலை எடுத்துவரச் செய்தார். செபஸ்தியாரின் திரு உடல் சுரங்கக் கல்லறையில் புனித இராயப்பர் சின்னப்பர் கல்லறைகளுக்கு அருகில் அடக்கம் செய்யப்பட்டது. இன்றும் அச்சுரங்கம் “புனித செபஸ்தியார் சுரங்கம்” என்றே அழைக்கப்படுகிறது.
கொடுங்கோலர்களின் அழிவு:
சில வருடங்களுக்குப் பின் உரோமைப் பேரரசன் தியோக்கிளேசியனும் அவன் தம்பி மாக்சிமியனும் கொன்ஸ்தந்தின் என்னும் சிற்றரசனிடம் போரிட நேர்ந்தது. திருத்தந்தை ஆசியுடன் கான்ஸ்டன்டைன் மன்னனின் படைகள் சிலுவைக் கொடியை முன்னிறுத்திப் போரிட்டன. சிலுவைக் கொடியைக் கண்ட தியோக்கிளேசியன், மாக்சிமியன் படைகள் சிதறுண்டு போயின. செபஸ்தியார் கூறியது போல மாக்சிமியனும், தியோக்கிளேசியனும் மாட்சியெல்லாம் இழந்து, நாய்களைப்போல் விரட்டப்பட்டனர். தியோக்கிளேசியன் திபேரி ஆற்றில் விழுந்து மடிந்தான். மாக்சிமியன் கஞ்சிக்கு காற்றாய் பறந்து, அலைந்து, மடிந்தான்.
கிறிஸ்தவர்களின் வெற்றி:
கான்ஸ்டன்டைன் மன்னன் வெற்றி பெற்றதும் தன் மணிமகுடத்தை திருத்தந்தையின் காலடியில் வைத்தான். அவர் ரோம பேரரசனாக அவனுக்கு முடி சூட்டினார். கிறிஸ்தவர்களுக்கு விடுதலை அளிக்கப்பட்டது. கிறிஸ்தவ மதம் அரசாங்க மதமாக மன்னனாலும் மக்களாலும் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டது. சிறைப்பட்ட கிறிஸ்தவர்களால் கட்டப்பட்ட கொலுமண்டபம் அன்னை மரியாளின் ஆலயம் ஆக்கப்பட்டது. வேதசாட்சிகளின் இரத்தம் திருச்சபையின் வித்து என்பதற்கிணங்க ரோம பேரரசு கிறிஸ்தவ பேரரசாக மாறியது.
Profile
Son of a wealthy Roman family. Educated in Milan. Officer of the Imperial Roman army, and captain of the guard. Favorite of Diocletian. During Diocletian's persecution of the Christians, Sebastian visited them in prison, bringing supplies and comfort. Reported to have healed the wife of a brother soldier by making the Sign of the Cross over her. Converted soldiers and a governor to Christianity.
Charged as a Christian, Sebastian was tied to a tree, shot with arrows, and left for dead. He survived, and with the help of Saint Irene, recovered, and returned to preach to Diocletian. The emperor then had him beaten to death.
During the 14th century, the seemingly random nature of infection with the Black Death caused people to liken the plague to their villages being shot by an army of nature's archers. In desperation, they prayed for the intercession of a saint associated with archers, and Saint Sebastian became associated with the plague.
Born
at Narbonne, Gaul (part of modern France)
Died
shot with arrows c.288 at Rome, Italy
Patronage
• against cattle disease
• against plague
• diseased cattle
• dying people
• plague victims
• against enemies of religion
• archers
• armourers
• arrowsmiths
• athletes
• bookbinders
• fletchers
• gardeners
• gunsmiths
• hardware stores
• ironmongers
• lace makers
• lace workers
• lead workers
• masons
• police officers
• racquet makers
• soldiers
• stone masons
• stonecutters
• Pontifical Swiss Guards
• World Youth Day 2013
• Bacolod, Philippines, diocese of
• Tarlac, Philippines, diocese of
• 22 cities
Saint Maria Cristina dell'Immacolata Concezione
Also known as
• Adelaide Brando
• Adelaidis Brando
• Maria Cristina Brando
• Maria Cristina of the Immaculata
• Maria Christina ab Immaculata Conceptione
• Sister Maria Cristina of the Immaculate Conception
Profile
Born to a wealthy family, the daughter of Giovanni Giuseppe and Maria Concetta Marrazzo; her mother died with Adelaide was only a few days old. The girl was educated at home, felt an early call to religious life, and attended Mass daily. At age twelve she took a personal vow of chastity, and soon after tried to enter the monastery of the Sacramentine Nuns in Naples, Italy, but was stopped by her father. She eventually gained his approval to enter the Poor Clare monastery at Fiorentine, Italy but twice fell severely ill, and had to return home. Upon her recovery she returned to Naples, Italy, and joined the Sacramentine Nuns as she had wanted originally, making her vows in 1876, and taking the name Sister Maria Cristina of the Immaculate Conception. Her health broke again, and she was forced to return home.
Seeing the constant failure as a sign, while renting a room with the Teresiane Sisters of Torre del Greco in 1878 she founded the group that would become the Congregation of the Sisters, Expiatory Victims of Jesus in the Blessed Sacrament, which returned papal approval on 20 July 1903. Though they had money trouble, and Maria's health continued to suffer, the Congregation grew quickly, received help from Venerable Michelangelo of Marigliano and Blessed Ludovico of Casoria, and settled in Casoria where Maria served as superior general of the Congregation. Noted for her strong prayer life, devotion to the birth and Passion of Christ, and the Eucharist, she slept every night in a chair in a small grotto where she could rest near the exposed Host.
Born
1 May 1856 in Naples, Italy as Adelaide Brando
Died
20 January 1906 in Casoria, Naples, Italy of natural causes
Canonized
17 May 2015 by Pope Francis
Blessed Basil Anthony Marie Moreau
Profile
Ninth of fourteen children born to a poor but pious family during the French Revolution. His parents were involved in the Catholic underground during the anti-religious Revolution. Basil was educated by his priest. He entered the diocesan seminary in 1814, a school run by Sulpicians, which greatly influenced his spirituality. Ordained at the Old Visitation Convent Chapel of the Sacred Heart in Le Mans, France in 1821 at age 22.
Un-doing the damage of the French Revolution became the core of his ministry. Since most priests and religious had been forced into exile, it was almost like starting over in some parts of the country. Basil became a noted preacher and catechist, and wandered from town to town teaching and administering the sacraments. Assistant superior and theology professor at the seminary in Le Mans in 1835.
He soon gathered a group of like-minded priests, known as the Society of Auxiliary Priests, which soon worked with another informal group known as the Brothers of Saint Joseph. Discussion began on forming a religious institute, and in 1837 the two groups signed Fundamental Pact of Union, establishing the Congregation of the Holy Cross with the two groups being equal societies in one community. In 1841 a society of sisters was founded within the Congregation; the societies were called the Salvatorists, Josephites and Marianites after the three people in the Holy Family; they received formal approval in 1857, and today often call their congregations the Holy Cross Family.
Born
11 February 1799 in Laigné-en-Belin, Sarthe, France
Died
20 January 1873 in Le Mans, Sarthe, France of natural causes
Beatified
• 15 September 2007 at Centre Antarès, Le Mans, France by Pope Benedict XVI
• recognition Mass celebrated by Cardinal José Saraiva Martins
• his beatification miracle was the 1948 cure of a Canadian woman suffering from pleuritis of the left lung, and was formally acknowledged on 28 April 2006
Blessed Cyprian Michael Iwene Tansi
Also known as
Iwemmaduegbunam
Profile
Son of Tabansi of Igboezunu-Aguleri and Ejikwevi of Nteje; one of five children. Though his parents were non-Christian, they sent the boy to live with and be educated by a Christian uncle. He was baptised on 7 January 1912, and given the name Michael. Studied at Onitsha and Aguleri. Accidentally blinded in his left eye while playing with schoolmates. Taught at Holy Trinity School, Onitsha in 1920. Headmaster of Saint Joseph's School, Aguleri in 1924. Entered Saint Paul's Seminary at Igbarium in 1925. Ordained on 19 December 1937 in the archdiocese of Onitsha, Nigeria. From 1937 to 1950 he served as parish priest in Nnewi, then Dunukofia, Akpu/Ajilla, and finally Aguleri, travelling on foot for hours on end to minister to his widely-scattered parishioners. One of his notable ministries was his work with women planning to marry. Pilgrim to Rome, Italy in 1950. Travelling to England, he became an oblate at the monastery of Mount Saint Bernard. He took the name Brother Cyprian, and lived the rest of his life as a Trappist monk at the monastery.
Born
September 1903 in Igboezum, Aguleri, Nigeria as Iwemmaduegbunam
Died
• 20 January 1964 at the Royal Infirmary, Leicester, England
• buried in the cemetery of Saint Bernard's monastery
• re-interred in the priest's cemetery, Holy Trinity Cathedral, Onitsha, Nigeria on 17 October 1986
Name Meaning
let human malice not kill me (Iwemmaduegbunam)
Beatified
22 March 1998 by Pope John Paul II at Oba, Nigeria
Pope Saint Fabian
புனிதர் ஃபேபியன்
(St. Fabian)
இருபதாம் திருத்தந்தை:
(20th Pope)
பிறப்பு: கி.பி. 200
இறப்பு: ஜனவரி 20, 250
ரோம், ரோம பேரரசு
(Rome, Roman Empire)
நினைவுத் திருநாள்: ஜனவரி 20
ஏற்கும் சமயம்:
ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை
(Roman Catholic Church)
கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை
(Eastern Orthodox Church)
திருத்தந்தை ஃபேபியன், ரோம் ஆயராகவும் திருத்தந்தையாகவும் கி.பி. 236ம் ஆண்டு, ஜனவரி மாதம், 10ம் நாளிலிருந்து கி.பி. 250ம் ஆண்டு, ஜனவரி மாதம், 20ம் நாள் வரை ஆட்சி செய்தார். "ஃபேபியன்" என்னும் பெயர் இலத்தீன் மொழியில் "ஃபேபியுஸ் குடும்பத்தவர்" என்னும் பொருள்தரும்.
வரலாறு:
பண்டைய கிறிஸ்தவ வரலாற்றாசிரியர் "யூசேபியுஸ்" (Eusebius of Caesarea) என்பவர் தாம் எழுதிய "திருச்சபை வரலாறு" என்னும் நூலில் பின்வருமாறு கூறுகிறார்:
"ரோம் நகருக்குப் புதியதொரு திருத்தந்தையைத் தேர்ந்தெடுப்பதற்காக கிறிஸ்தவர்கள் ஒன்றுகூடினார்கள். அப்பதவிக்குத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட தகுதியுடையோர் பலர் இருந்தார்கள். ஆனால் குருகுலத்தைச் சாராத, பொதுநிலையினராக இருந்த எளிய மனிதரான ஃபேபியன் மீது ஒரு புறா வந்திறங்கியது. உடனே மக்கள் ஒரே குரலாக “ஃபேபியன் திருத்தந்தை ஆக வேண்டும்” என்று குரலெழுப்பினார்கள்."
கி.பி. 244ம் ஆண்டு முதல் கி.பி. 249ம் ஆண்டு வரை ரோமப் பேரரசை ஆண்ட பேரரசன் “அராபிய பிலிப்” (Philip the Arab) என்பவருக்கும், அப்பேரரசரின் மகனுக்கும் ஃபேபியன் திருமுழுக்குக் அளித்து, அவர்களைக் கிறிஸ்தவ மதத்தில் சேர்த்தார் என்று ஒரு மரபுச் செய்தி உள்ளது.
ஃபேபியன் கிறிஸ்தவக் கல்லறைத் தோட்டங்களை மேம்படுத்தினார் என்றும், சபை நிர்வாகத்தைச் சீர்ப்படுத்தினார் என்றும், மறைச்சாட்சிகளாக இறந்தவர்கள் பற்றிய தகவல்களைச் சேகரித்து, பதிவுசெய்ய அலுவலர்களை ஏற்படுத்தினார் என்றும் தெரிகிறது.
பிற்கால வரலாற்று ஏடுகள்படி, ரோம மன்னன் 'டேசியஸ்' (Decius) கிறிஸ்தவ சமயத்தைக் கடுமையாகத் துன்புறுத்தியதால் அழிந்துபோகும் நிலையிலிருந்த அச்சமயத்துக்குப் புத்துயிர் கொடுக்கும் வண்ணம் ஃபேபியன் இன்றைய ஃபிரான்ஸ் நாட்டுப் பகுதியான கௌளில் (Gaul) கிறிஸ்தவ மறையைப் பரப்புவதற்கு கி.பி. 250ல் மறை போதகர்களை அனுப்பினார்.
ஃபேபியன், பின்வரும் ஆயர்களை ஃபிரான்ஸ் பிராந்தியத்தின் பின்வரும் இடங்களுக்கு மறை பரப்பும் பணிகளுக்காக அனுப்பினார்:
1. புனிதர் கஷியானஸ் (St. Gatianus of Tours)
சென்ற இடம்: டூர்ஸ் (Tours)
2. புனிதர் ட்ராஃபிமஸ் (St. Trophimus of Arles)
சென்ற இடம்: ஆர்ல்ஸ் (Arles)
3. புனிதர் பவுல் (St. Paul of Narbonne)
சென்ற இடம்: நார்போன் (Narbonne)
4. புனிதர் சடுர்னின் (St. Saturnin)
சென்ற இடம்: டௌலோஸ் (Toulouse)
5. புனிதர் டெனிஸ் (St. Denis)
சென்ற இடம்: பாரிஸ் (Paris)
6. புனிதர் ஆஸ்ட்ரோமொய்ன் (St. Austromoine)
சென்ற இடம்: க்ளேர்மோன்ட் (Clermont)
7. புனிதர் மார்ஷல் (St. Martial)
சென்ற இடம்: லிமோஜஸ் (Limoges)
நாடுகடத்தப்பட்டு, சார்தீனியா சுரங்கங்களில் (Sardinian Mines) இறந்த திருத்தந்தை “போன்தியன்” (Pope Pontian) மற்றும் எதிர்த்திருத்தந்தை “இப்போலித்து” (Antipope Hippolytus) ஆகியோரின் உடல்களை அங்கிருந்து ரோமுக்குக் கொண்டுவந்து, கிறிஸ்தவ முறைப்படி அடக்கம் செய்ய ஃபேபியன் ஏற்பாடு செய்தார்.
கிறிஸ்தவம் துன்புறுத்தப்படலும் ஃபேபியன் மறைச்சாட்சியாக இறத்தலும் :
திருத்தந்தை ஃபேபியன், ரோம மன்னன் “டேசியன்” (Decian) ஆட்சியின் போது கொல்லப்பட்டு மறைச்சாட்சியாக உயிர் நீத்தார் (கி.பி. 250ம் ஆண்டு, ஜனவரி மாதம், 20ம் நாள்).
ரோம மன்னன் அராபிய பிலிப்பு காலத்தில் திருச்சபை அமைதியாக செயல்பட்டது. ஆனால் கி.பி. 249ம் ஆண்டு, மன்னன் பிலிப்பின் எதிரியாக இருந்த “டேசியன்” (Decian) என்பவர் பிலிப்பைக் கொன்றுவிட்டு பதவியைக் கைப்பற்றினார். வெளியிலிருந்து படையெடுப்பைத் தடுக்க வேண்டும் என்றால் உள்நாட்டில் மக்கள் ஒரே மதத்தைக் கடைப்பிடிக்க வேண்டும் என்று டேசியன் கருதினார்.
எனவே, ரோம மக்கள் எல்லாரும் மரபுசார்ந்த ரோம மதத்தைத்தான் கடைப்பிடிக்க வேண்டும் என்றும், கிறிஸ்தவர்கள் தம் மதத்தைக் கடைப்பிடித்தால் தேசத்துரோகிகளாகக் கருதப்படுவார்கள் என்றும் மன்னர் அறிவித்தார். ரோமப் பேரரசின் தெய்வங்களுக்குப் பலி ஒப்புக்கொடுத்து, எல்லாக் குடும்பங்களும் ஓர் அடையாள அட்டை பெற்றுக் கொள்ளவேண்டும், அவ்வாறு அடையாள அட்டை பெறாதவர்கள் சிறைத் தண்டனையும் மரண தண்டனையும் பெறுவர் என்று அறிவிக்கப்பட்டது.
அடையாள அட்டை பெறாதவர்கள் நாட்டுக்கு எதிரிகள் என்றும் குற்றவாளிகள் என்றும் கருதப்பட்டனர். இதற்கு கிறிஸ்தவர்கள் மறுப்புத் தெரிவித்தனர். சிலர் உயிர் பிழைப்பதற்காக மன்னன் கேட்டபடி பலி செலுத்தி அடையாள அட்டை பெற்றார்கள். வசதி படைத்தவர்கள் பணம் கொடுத்து அடையாள அட்டை பெற்றுக்கொண்டார்கள். ஆனால் அரச ஆணையை எதிர்த்தவர்கள் சிறையிலடைக்கப்பட்டு கொடுமைகளுக்கு ஆளாயினர்.
அரச ஆணையை எதிர்த்தவர்களுள் திருத்தந்தை ஃபேபியன் முக்கியமானவர். அரச அலுவலர்கள் ஃபேபியனைக் கைதுசெய்தனர். துல்லியானோ (Tulliano) சிறையில் அவரை அடைத்தனர். அங்கு அவர் பட்டினியாலும் களைப்பாலும் கி.பி. 250ம் ஆண்டு, ஜனவரி மாதம், 20ம் நாள் மறைச்சாட்சியாக உயிர்துறந்தார்.
அடக்கம்:
திருத்தந்தை ஃபேபியனின் உடல் “கலிஸ்டஸ்” கல்லறைத் (catacomb of Callixtus) தோட்டத்தில் அடக்கம் செய்யப்பட்டது. அவர் திருச்சபையால் மறை சாட்சியாகப் போற்றப்படுகிறார்.
ஃபேபியனின் கல்லறை கி.பி. 1850ம் ஆண்டு, அகழ்வாய்வாளர் ஜோவான்னி பத்தீஸ்தா தெ ரோஸ்ஸி என்பவரால் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. கல்லெழுத்து கிரேக்க மொழியில் உள்ளது. இப்போது அவரது தலை மீபொருள் புனித செபஸ்தியான் பேராலயத்தில் வணக்கத்துக்கு வைக்கப்பட்டுள்ளது.
திருத்தந்தையர் நூல் தரும் பிற செய்திகள்:
திருத்தந்தை ஃபேபியன் பற்றி "திருத்தந்தையர் நூல்" (Liber Pontificalis) என்னும் ஏட்டில் மேலும் சில செய்திகள் உள்ளன. திருச்சபை பரவியிருந்த பகுதிகளை திருத்தந்தை ஏழு மண்டலங்களாகப் பிரித்தார். அவை ஒவ்வொன்றுக்கும் ஒரு திருத்தொண்டரை (Deacon) பொறுப்பாக நியமித்தார். ஏழு துணைத் திருத்தொண்டர்களையும் (Sub Deacons) ஏற்படுத்தி, அவர்கள் பிற அலுவலர்களோடு சேர்ந்து, மறைச்சாட்சிகளாக உயிர்நீத்த கிறிஸ்தவர்கள் பற்றிய நீதிமன்ற விசாரணைக் குறிப்புகளைச் சேகரித்துப் பாதுகாக்க ஏற்பாடு செய்தார்.
திருமுழுக்கின்போது பயன்படுத்தப்படுகின்ற திருத்தைலத்தை (Chrism) தயாரிக்கும் முறையை இயேசுவே தம் திருத்தூதர்களுக்குக் கற்றுக்கொடுத்தார் என்றும், அந்த அறிவு வழிவழியாக வந்துள்ளது என்றும் ஃபேபியன் ஒரு கடிதத்தில் எழுதியுள்ளார்.
பண்டைக்காலக் கிறிஸ்தவ அறிஞர்கள் பலரும் திருத்தந்தை ஃபேபியன் பற்றி உயர்ந்த எண்ணம் கொண்டிருந்தார்கள். எடுத்துக்காட்டாக, புனித சிப்ரியான், நோவாசியான் ஆகியோரைக் கூறாலாம். நோவாசியான் ஃபேபியனைப் பற்றிப் பேசும்போது, "அவர் மிகச் சிறப்பு வாய்ந்தவர்" என்றுரைக்கிறார். ஓரிஜென் என்னும் பண்டைக் கிறிஸ்தவ எழுத்தாளரும் ஃபேபியனோடு கடிதத் தொடர்பு கொண்டிருந்தார். ஓர் ஆசிரியர், ஃபேபியன் என்னும் பெயரை "ஃப்ளேவியன்" என்று குறிப்பிடுகிறார்.
Profile
Layman farmer. He came into Rome, Italy on a day when a new pope was to be elected. A dove flew into the crowd and settled on Fabian's head; the gathered clergy and laity took this as a sign that Fabian had been anointed by the Holy Spirit, and he was chosen the 20th Pope by acclamation.
He sent Saint Dionysius of Paris and other missionaries to Gaul. Condemned the heresies of Privatus. Martyred in the persecutions of Decius.
Papal Ascension
236
Died
• c.250
• his relics are long gone, but the stone that covered his grave is still in the catacombs of Saint Callistus, Rome, Italy
Blessed Özséb of Esztergom
Also known as
• Esztergomi Boldog Özséb
• Euzebiusz z Ostrzyhomia
• Eusebius von Gran
• Eusebius of Esztergom
Profile
Born to the wealthy Hungarian nobility. As a child he was noted as an excellent student and for his faith, preferring to spend his time in prayer and contemplation in his youth. After studying at the Esztergom Seminary, he was ordained a priest in the diocese of Esztergom, Hungary. Canon of the cathedral chapter of Strigonio (part of modern Estergom), he gave away all his pay, stipends and wealth to the poor. He is known to have written several books on canon law, but none have survived.
In 1246, Father Özséb retired to live as a prayerful hermit in the mountains of Pilis. His reputation for holiness and wisdom spread, and he attracted several would-be spiritual students. In 1250 he built a monastery and church for these people, and founded the Order of Saint Paul the First Hermit (Hermits of the Holy Cross) to give them a rule for their lives.
Born
c.1200 in Esztergom, Komárom-Esztergom, Hungary
Died
20 January 1270 in Szentkereszt (modern Pilisszentkereszt), Pest, Hungary of natural causes
Beatified
• a popular devotion existed for centuries
• 16 November 2004 (approval of liturgical date by the Congregation for Divine Worship and the Discipline of the Sacraments)
• 8 February 2009 by Pope Benedict XVI (cultus confirmation)
Patronage
Hermits of Saint Paul of Poland
Saint Euthymius the Great
Profile
May have been an orphan as he was educated at the home of the Bishop Orteus of Melitine, Armenia (modern Malatya, Turkey). Saint Polyeuctus of Melitine was a friend of his family, and one of Euthymius' spiritual directors. Ordained c.396. Monk. Bishop's deputy for monasteries in the Melitine diocese.
In 406 he became a hermit for five years near the monastery of Pharan, about six miles from Jerusalem. He supported himself by making baskets, but gave most of his earnings to those even poorer than himself. Hermit near Jericho, living in a cave with a hermit named Theoctistus, and leaving his cell only on Saturday and Sunday, and then only to give spiritual direction. So many people gathered around the holy pair that they built a monastery; Theoctistus became abbot, and Euthymius withdrew to a cell near the Dead Sea.
He cured a young Arab boy, the son of Sheikh Asbepetus, by making the sign of the cross over him, and many Arab adults converted. Established a 15 cell hermitage at Khan-el-Ahmar c.426. Bishop, ordained by Juvenal, Patriarch of Jerusalem. Assisted at the Council of Ephesus in 431, but soon after returned to his solitude. Worked to bring Empress Eudoxia and her followers back to orthodox thinking, and away from the Monophysite heresy. Teacher of Saint Sabas the Great. Following his years in public, he withdrew again to his life of solitary prayer. His good example and wise counsel converted many. Foretold the date of his death.
Born
378 at Melitine, Armenia (modern Malatya, Turkey)
Died
20 January 473 of natural causes
Saint Henry of Uppsala
202
Also known as
• Henry of Finland
• Henry of Sweden
• Heikki, Henrik
Additional Memorial
18 June (translation of his relics)
Profile
While working in Rome, Italy, Henry was sent to evangelize Scandinavia, travelling with papal legate Cardinal Nicholas Breakspear, the future Pope Adrian IV. Bishop of Uppsala in 1148. Evangelized Sweden and Norway. Friend of King Saint Eric of Sweden, and accompanied him into battle with Finnish pirates in 1154. Eric offered friendship and Christianity to the Finns; they chose war, but lost to the Swedes. Henry then evangelized in Finland. Built a church at Nousis, Finland which became his headquarters. Martyred by a Finnish soldier named Lalli whom he had just excommunicated for murdering a Swedish soldier. Legend says that Lalli had a long life - continually tormented by mice as a penance for his attack.
Born
English
Died
• struck with an axe c.1156 at Nousis, Finland
• buried at Nousis
• miracles reported at his tomb
• relics translated to Torku on 18 June 1300
• relics stolen by Russian troops in 1720
Canonized
1158 by Pope Adrian IV
Patronage
• against storms
• Finland
Blessed Francesco Paoli
Also known as
• Angelo Paoli
• Father of the Poor (nickname given him by parishioners in Rome)
Profile
The son of Angelo Paoli and Santa Morelli. As a young man he spent his spare time teaching catechism to poor children in Argigliano, Casola in Lunigiana, Italy. Calced Carmelite novice in Siena, Italy at age 18. Professed priest in the Carmelites of the Ancient Observance. Assigned to the Carmelites in Pisa, Italy, then Cupoli, Italy, then in Poggio Catino, Italy, and then Fivizzano, Italy. Noted for his charity to the poor and his personal devotion to the Passion. Erected wooden crosses on the hills around Fivizzano and then in the Coliseum in Rome, Italy in hopes of causing people to think about the Crucifixion. Assigned to the Convent of Saint Martin in Rome in 1687 where he served as novice master and ministered to the sick poor in the hospitals of Rome. Miracle worker.
Born
1 September 1642 in Argigliano, Casola in Lunigiana, Massa Carrara, Italy
Died
20 January 1720 in Rome, Italy of natural causes
Beatified
• 18 April 2010 by Pope Benedict XVI
• recognition Mass scheduled to be celebrated at the Basilica of Saint John Lateran, Rome, Italy by Cardinal Agostino Vallini
Saint Wulstan of Worcester
Also known as
Vulstano, Wolstan, Wulfstan
Profile
Son of Athelstan and Wulfgeva, he was known as a pius youth. Studied at the monasteries of Evesham and Petersborough. When Wulstan was grown, but still a young man, his parents joined separate monasteries in Worcester, England. Priest who led his parish by good example. Monk in Worcester. Taught catechism to children, and served as church treasurer. Bishop of Worcester in 1062. Known for inspirational preaching, great humility, and asceticism. One of the first bishops in England to make pastoral visits to the parishes of his diocese. Influential in ending the sale of Irish prisoners as slaves in England.
Born
c.1009 at Icentum, Warwickshire, England
Died
1095 of natural causes
Canonized
14 May 1203 by Pope Innocent III
Saint Fechin of Fobhar
Also known as
Feichin, Vigean
Profile
Relative of Irish royalty, the son of Coelcharna and Lassair. Student of Saint Nathy at Sligo, Ireland. Priest. Hermit near Fore, Westmeath, Ireland. Founded Fobhar monastery in Westmeath and served as its first abbot; the house eventually grew to over 300 monks. Founded monasteries on High Island and Omey Island. Counselor and spiritual leader to the nobility of the day.
Born
Connacht, Ireland
Died
in 665 of plague in Ireland
Saint Stephen Min Kuk-ka
Also known as
• Stephanus Min Kuk-ka
• Seutepano Min Guek-ga
Additional Memorial
20 September as one of the Martyrs of Korea
Profile
Married layman in the apostolic vicariate of Korea. Widower. Catechist. Martyr.
Born
1788 in Gyeonggi-do, South Korea
Died
20 January 1840 in prison in Seoul, South Korea
Canonized
6 May 1984 by Pope John Paul II
Blessed Benedict Ricasoli
Also known as
Benedict of Coltiboni
Profile
Vallumbrosan monk at a mountain monastery founded by his parents. In later life he became a hermit in a cell near the monastery.
Born
at Coltiboni, Fiesole, Italy
Died
1107 of natural causes
Beatified
1907 by Pope Saint Pius X (cultus confirmed)
Blessed Jeroni Fábregas Camí
Profile
Priest in the archdiocese of Tarragona, Spain. Martyred in the Spanish Civil War.
Born
5 December 1910 in L'Espluga Calba, Lleida, Spain
Died
20 January 1939 in Santa Coloma de Queralt, Tarragona, Spain
Beatified
• 13 October 2013 by Pope Francis
• beatification celebrated in Tarragona, Spain
Saint Ascla of Antinoe
Additional Memorials
• 14 December (per Simeon Metaphrastes)
• 23 January (Bollandists)
Profile
Tortured and martyred by governor Arrian of Thebaid, Egypt in the persecutions of Diocletian for publicly proclaiming his faith.
Born
Thebes, Egypt
Died
drowned in the river Nile with a stone around his neck at Antinoe, Thebaid, Egypt
Blessed Didier of Thérouanne
Also known as
Desiderius
Profile
Bishop of Thérouanne, France. Founder of the Cistercian Sainte-Colombe Abbey in Blandecques, France. Late in life he retired and spent his last days in prayer in a Cistercian monastery.
Died
1194 of natural causes
Saint Molagga of Fermoy
Also known as
• Molagga of Fulachmhin
• Laicin, Molacca
Profile
Spiritual student of Saint David of Wales. Founded Fermoy monastery in Wales, and served as its first abbot.
Born
Irish
Died
655 of natural causes
Saint Bassus the Senator
Profile
Imperial Roman senator. During the persecutions of Diocletian he was exposed as a Christian. He was removed from office, arrested, tortured and martyred.
Died
limbs hacked off and his body thrown into a pit to bleed to death
Saint Eusebius the Senator
Profile
Imperial Roman senator. During the persecutions of Diocletian he was exposed as a Christian. He was removed from office, arrested, tortured and martyred.
Died
limbs hacked off and his body hung up to bleed to death
Saint Eutyches the Senator
Profile
Imperial Roman senator. During the persecutions of Diocletian he was exposed as a Christian. He was removed from office, arrested, tortured and martyred.
Died
limbs hacked off and his body hung up to bleed to death
Saint Neophytus of Nicaea
Also known as
Neofita
Profile
Martyred at age 15.
Died
Nicaea
Blessed Bernardo of Poncelli
Profile
Commander of Mercedarians in Toulouse, France, making his solemn profession in 1333.
Saint Basilides the Senator
Profile
Imperial Roman senator. During the persecutions of Diocletian he was exposed as a Christian. He was removed from office, arrested, tortured and martyred.
Blessed Daniel of Cambron
Profile
Cistercian Benedictine monk. Abbot of the Cambron Abbey.
Died
1232 of natural causes
Saint Wulfsi
Also known as
Wulsi
Profile
Eleventh-century hermit in the west of England. Spiritual advisor to Saint Wolstan of Worcester.
