August 17​ Saint of the day:Saint Joan of the Cross

August 17

​

Saint of the day:

Saint Joan of the Cross

 

​

​

Prayer:

 

The Story of Saint Joan of the Cross

​

Saint Joan of the Cross’ Story

An encounter with a shabby old woman many dismissed as insane prompted Saint Joan to dedicate her life to the poor. For Joan, who had a reputation as a businesswoman intent on monetary success, this was a significant conversion.

Born in 1666 in Anjou, France, Joan worked in the family business—a small shop near a religious shrine—from an early age. After her parents’ death she took over the shop. She quickly became known for her greediness and insensitivity to the beggars who often came seeking help.

That was until she was touched by the strange woman who claimed she was on intimate terms with the deity. Joan, who had always been devout, even scrupulous, became a new person. She began caring for needy children. Then the poor, elderly, and sick came to her. Over time, she closed the family business so she could devote herself fully to good works and penance.

She went on to found what came to be known as the Congregation of Saint Anne of Providence. It was then she took the religious name of Joan of the Cross. By the time of her death in 1736 she had founded 12 religious houses, hospices, and schools. Pope John Paul II canonized her in 1982.

புனித ஜெரோன் (-856)ஆகஸ்ட் 17

புனித ஜெரோன் (-856)

ஆகஸ்ட் 17

இவர் ஸ்காட்லாந்து நாட்டைச் சார்ந்தவர். இவருடைய தந்தை ஒரு பெரிய நிலக்கிழார்.

சிறுவயதிலிருந்தே இறைவன்மீது மிகுந்த பற்றுகொண்டு வாழ்ந்த இவர், தனது பெரும்பாலான நேரங்களைக் கோயிலிலேயே செலவழித்து வந்தார்.

இவரது தந்தை இவரைத் தனக்குப் பின் தன் சொத்துக்களுக்கு அதிபதியாக்கிவிடலாம் என்று நினைத்தார்; ஆனால், இவர் தனது தந்தையின் விருப்பத்திற்கு மாறாக அருள்பணியாளராக மாறலாம் என்று முடிவு செய்தார்.

இதற்கு இவருடைய தந்தையிடமிருந்து கடும் எதிர்ப்பு கிளம்பியது. ஆனாலும் இவர் அதைப் பொருட்படுத்தாமல் அருள்பணியாளராக உயர்ந்து, நெதர்லாந்து நாட்டில் இறைப்பணி செய்யத் தொடங்கினார்.

851 ஆம் ஆண்டு நெதர்லாந்து நாட்டில் உள்ள நூர்த்விஜ் என்ற இடத்தில் ஒரு கோயிலைக் கட்டிய இவர், அங்குள்ள மக்களுக்கு நல்ல முறையில் நற்செய்தியை அறிவித்து வந்தார்.

இந்நிலையில் 856 ஆம் ஆண்டு ஒரு சிலர் இவரைக் கிறிஸ்துவை மறுதலித்துவிட்டுத் தங்களுடைய தெய்வத்தை வணங்கவேண்டும் என்று கட்டாயப்படுத்தியபோது,  இவர் அவர்களுக்கு மறுப்பு தெரிவிக்கவே, அவர்கள் இவரைப் படுகொலை செய்து கொன்று போட்டார்கள்.

இவ்வாறு இவர் ஆண்டவர் இயேசுவுக்காகத்  தன்னுடைய இன்னுயிரை துறந்து, சான்று பகர்ந்தார்

ஆகஸ்ட் 17)✠ மோன்டேஃபல்கோ நகர் புனிதர் கிளாரா ✠

† இன்றைய புனிதர் †

(ஆகஸ்ட் 17)

✠ மோன்டேஃபல்கோ நகர் புனிதர் கிளாரா ✠

(St. Clare of Montefalco)

அகஸ்தீனியன் சபை துறவி மற்றும் மடாதிபதி:

(Augustinian Nun and Abbess)

பிறப்பு: கி.பி. 1268

மோன்டேஃபல்கோ, உம்ப்ரியா, இத்தாலி

(Montefalco, Umbria, Italy)

இறப்பு: ஆகஸ்ட் 18, 1308

மோன்டேஃபல்கோ, உம்ப்ரியா, இத்தாலி

(Montefalco, Umbria, Italy)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

முக்திபேறு பட்டம்: ஏப்ரல் 1, 1828

திருத்தந்தை பன்னிரெண்டாம் கிளமென்ட்

(Pope Clement XII)

புனிதர் பட்டம்: டிசம்பர் 8, 1881

திருத்தந்தை பதின்மூன்றாம் லியோ

(Pope Leo XIII)

முக்கிய திருத்தலம்:

புனிதர் கிளாரா தேவாலயம், மோன்டேஃபல்கோ

(Church of Saint Clare, Montefalco)

நினைவுத் திருநாள்: ஆகஸ்ட் 17

பாதுகாவல்: மோன்டேஃபல்கோ (Montefalco)

“மோன்டேஃபல்கோ” நகரின் புனிதர் கிளாரா (St. Clare of Montefalco) என அழைக்கப்படும் இப்புனிதர், “சிலுவையின் புனிதர் கிளாரா” (Saint Clare of the Cross) என்றும் அழைக்கப்படுவதுண்டு. அகஸ்தீனியன் சபையின் துறவியும் மடாதிபதியுமான (Augustinian Nun and Abbess) இவர், “புனிதர் ஃபிரான்ஸிசின் மூன்றாம் நிலை சபையின்” (Third Order of St. Francis (Secular) உறுப்பினராக இருந்தவர் ஆவார்.

இத்தாலியின் “ஊம்ப்ரியா” (Umbria) மாநிலத்தின் “மோன்டேஃபல்கோ” (Montefalco) நகரில் வசதியான ஒரு குடும்பத்தில் கி.பி. 1268ம் ஆண்டு பிறந்த இவரது பெற்றோர் “டமியானோ” மற்றும் “லகோபா” (Damiano and Iacopa Vengente) ஆவர். இவருடைய தந்தை, உள்ளூரிலே துறவியர்க்கான ஒரு ஆசிரமத்தை (Hermitage) கட்டியிருந்தார். கிளாராவின் மூத்த சகோதரி “ஜோனும்” (Joan) அவரது சிநேகிதியான “அன்றேலாவும்” (Andreola) “பிரான்சிஸ்கன் மூன்றாம் நிலை” (Franciscan tertiaries) உறுப்பினர்களாக அங்கே தங்கியிருந்தனர். கி.பி. 1278ம் ஆண்டு, கிளாராவும் இவர்களுடன் இனைந்தார். அத்துடன், போதுமான அளவு வளர்ச்சியடைந்திருந்த இவர்களது சமூகம், நகரின் வெளியே தமக்காக பெரிய அளவிலான மடம் ஒன்றினை கட்ட வேண்டியிருந்தது.

கி.பி. 1290ம் ஆண்டு, கிளாராவும், அவரது சகோதரி ஜோனும் மற்றும் அவர்களது சிநேகிதிகளும் இன்னும் கடுமையான விதத்தில் துறவு வாழ்க்கை வாழ முயற்சி செய்தனர். “ஸ்பொலேடோ” ஆயரிடம் (Bishop of Spoleto) அதற்கென விண்ணப்பித்தனர். ஃபிரான்சிஸ்கன் மூன்றாம் நிலை (Third Order of St. Francis (Regular) சபை அதுவரை நிறுவப்பட்டிருக்கவில்லையாதலால், ஏற்கனவே அவர்களிடமிருந்த துறவு மடத்தில் “புனிதர் அகஸ்தீனியர்” (Rule of St. Augustine) சட்ட திட்டங்களை புகுத்தினார். எளிமை, கற்புநிலை, மற்றும் கீழ்ப்படிதல் ஆகியவற்றில் உறுதிப்பாடு பிரமாணம் எடுத்துக்கொண்ட கிளாரா, அகஸ்தீனிய (Augustinian Nun) துறவியானார். அவரது மூத்த சகோதரி ஜோன், மடாதிபதியாக தேர்வு செய்யப்பட்டார். கி.பி. 1291ம் ஆண்டு, நவம்பர் மாதம், 22ம் நாளன்று, ஜோன் மரணமடைந்தார். அதன்பின்னர், கிளாரா மடாதிபதியாக தேர்வு செய்யப்பட்டார். ஆனால், ஆரம்பத்தில் கிளாரா இதனை ஏற்கவில்லை. பின்னர், “ஸ்பொலேடோ” ஆயரின் (Bishop of Spoleto) தலையீட்டின் பின்னர் மடாதிபதியாக பொறுப்பேற்றார்.

கி.பி. 1294ம் ஆண்டு, கிளாராவின் ஆன்மீக வாழ்வில் ஒரு தீர்க்கமான, உறுதியான முடிவு செய்யும் ஆண்டாக அமைந்தது. ஒருமுறை, கிறிஸ்துவின் வெளிப்படுதல் (Epiphany) கொண்டாட்டங்களின்போது, தமது சக துறவியர் அனைவரினதும் முன்னிலையில் ஒரு போது ஒப்புரவு அருட்சாதனம் பெற்ற இவர், திடீரென ஒரு மெய்மறந்த பரவச நிலையில் வீழ்ந்தார். தொடர்ந்து பல வாரங்களுக்கு அதே நிலையிலேயே இருந்தார். இக்கால கட்டத்தில் ஏதும் உண்ணவும் இயலாத கிளாராவுக்கு அவரது சக துறவியர் சர்க்கரை கரைசல் நீரை புகட்டினர். இந்தக் காலத்தில், கிளாரா கடவுளின் தரிசனத்தைக் கண்டதாகவும், அதில் அவர் கடவுளுக்கு முன் நியாயந்தீர்க்கப்பட்டதாகவும் கூறுகின்றனர்.

பின்னர், கிளாரா மீண்டும் கடவுளின் தரிசனம் கிட்டியதாகவும் அதில் இறைவன் ஒரு ஏழை பயணியாக வந்ததாகவும், அவர் தமது சிலுவையை சுமக்க கஷ்டப்பட்டதாகவும் கூறுகிறார். தமது சிலுவையை வைக்க இவ்வுலகில் தோதுவான இடம் கிடைக்கவில்லை என்று கூறிய கிறிஸ்து இயேசுவிடம், தாம் அவருக்கு உதவுவதாக கூறினாராம். பின்னர் இறைவன், தமது சிலுவையை கிளாராவின் இருதயத்தில் வைத்துவிட்டு சென்றதாக கூறுகின்றனர். இவ்வகையான் தரிசனங்களை கிளாரா தீவிரமாக விசுவசித்தார். தமது மீதியுள்ள வாழ்க்கை முழுவதையும் வலி வேதனைகளிலேயே கழித்தார். இருப்பினும், ஒரு மடாதிபதியாக, ஆசிரியையாக, தாயாக, தமது கன்னியாஸ்திரிகளின் ஆன்மீக வழிகாட்டியாக தமது கடமைகளை மிகவும் சரிவர செய்தார். புனிதத்தன்மை மற்றும் ஞானத்திற்கான கிளாராவின் புகழ், தூய திருச்சிலுவையின் மடாலயத்திற்கு பார்வையாளர்களை ஈர்த்தது.

கி.பி. 1303ம் ஆண்டு, கிளாரா தமது நகரிலே ஒரு தேவாலயத்தைக் கட்டினார். இத்தேவாலயம், தமது கன்னியாஸ்திரிகளுக்கு மட்டுமல்லாது, பொதுமக்களுக்காகவும் அர்ப்பணிக்கப்பட்டது. ஜூன் மாதம், 24ம் தேதி, “ஸ்பொலேடோ” ஆயரால் (Bishop of Spoleto) முதல் கல் அர்ச்சிக்கப்பட்டது. பின்னர், இத்தேவாலயம் தூய திருச்சிலுவைக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்டது.

பதினாறு வருடங்கள் மடாதிபதியாக பணியாற்றிய கிளாரா, கி.பி. 1308ம் ஆண்டு, ஆகஸ்ட் மாதம், நோயில் வீழ்ந்தார். படுத்த படுக்கையானார். பதினைந்தாம் தேதி இறுதி நற்கருணை வாங்கினார். 17ம் தேதி இறுதி ஒப்புரவு அருட்சாதனம் பெற்றார். 18ம் தேதி, மடத்தின் பள்ளியில் மரித்தார்.

† Saint of the Day †

(August 17)

✠ St. Clare of Montefalco ✠

Augustinian Nun and Abbess:

Born: 1268 AD

Montefalco, Umbria, Italy

Died: August 18, 1308

Montefalco, Umbria, Italy

Venerated in: Roman Catholic Church

Beatified: April 1, 1828

Pope Clement XII

Canonized: December 8, 1881

Pope Leo XIII

Major shrine: Church of Saint Clare, Montefalco

Feast: August 17

Patronage: Montefalco

There are saints to be imitated and saints to be admired," says an old and wise proverb. For many reasons the saint whose memory we celebrate today would probably fall into the second category, for she was endowed with extraordinary gifts of grace and practiced radical forms of penance that are the cause of amazement to many. She was also a person, however, filled with great love who could not be content to live by half measures or compromise.

Saint Clare of Montefalco also called Saint Clare of the Cross, was an Augustinian nun and abbess. Before becoming a nun, St. Clare was a member of the Third Order of St. Francis (Secular). She was canonized by Pope Leo XIII on December 8, 1881.

Clare was born in Montefalco, Italy, in 1268, the second daughter of Damiano and Iacopo Vengence. From a very early age, she lived an eremitical life with her older sister Giovanna and another young woman in a small dwelling that Damiano had built for them. Clare was a lively and intelligent young girl, but equally prayerful and penitential. The small community of hermits grew, and in 1290 was established as a formal convent of nuns under the Rule of Saint Augustine. Upon the death of Giovanna, Clare at 23 years of age was elected abbess and became mother, teacher, and spiritual director of the convent. A young woman of deep spiritual perception, though with almost no formal education, she was much sought after for advice and counsel from people of all walks of life, and from within the walls of the cloister became a director of many souls. She was deeply devoted to the Passion of Christ and was known to experience periods of ecstasy as she contemplated the mystery of the Cross. For many years she received no consolation in her interior life except that of her own fidelity to prayer and acts of penance. During her final illness, she repeated to her sisters that she bore the cross of Christ in her heart. After her death, this was verified when the nuns examined her heart and found in it symbols of the passion of the Lord, formed from cardiac muscle. Clare died on August 17, 1308, at the age of 40 and was canonized by Leo XIII in 1881.

The life of Clare of the Cross is a striking reminder that holiness is the work of grace and not of human effort. Nonetheless, cooperation with the work of God is indispensable for spiritual growth, "for He who made us without our willing it, will not save us without our willing it."

போலந்தின் புனிதர் ஹயாஸிந்த் ✠(St. Hyacinth of Poland) August 17

† இன்றைய புனிதர் †

(ஆகஸ்ட் 17)

✠ போலந்தின் புனிதர் ஹயாஸிந்த் ✠

(St. Hyacinth of Poland)

மறைப்பணியாளர், குரு, ஒப்புரவாளர், வடக்கின் அப்போஸ்தலர்:

(Religious, Priest, Confessor and Apostle of the North)

பிறப்பு: கி.பி. 1185

கமியேன் ஸ்லஸ்கி, சிலேஸியா, போலந்து

(Kamień Śląski, Silesia, Poland)

இறப்பு: ஆகஸ்ட் 15, 1257

க்ரகோவ், போலந்து

(Kraków, Poland)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

அக்லிபயன் திருச்சபை

(Aglipayan Church)

புனிதர் பட்டம்: ஏப்ரல் 17, 1594

திருத்தந்தை எட்டாம் கிளமென்ட்

(Pope Clement VIII)

நினைவுத் திருநாள்: ஆகஸ்ட் 17

பாதுகாவல்:

“சாண்டோ டோமஸ் பல்கலைக்கழகம் - சுற்றுலா மற்றும் விருந்தோம்பல் மேலாண்மை கல்லூரி” (University of Santo Tomas-College of Tourism and Hospitality Management), மூழ்கிவிடக்கூடிய ஆபத்து உள்ளவர்கள் (Invoked by those in Danger of Drowning); ஹயாசிந்த் பேராலயம் (Basilica of St. Hyacinth), லித்துவானியா (Lithuania)

போலந்து (Poland) நாட்டைச் சேர்ந்த கத்தோலிக்க குருவான புனிதர் ஹயாஸிந்த், தமது சொந்த நாட்டிலுள்ள மகளிர் மடாலயங்களை சீர்திருத்தப் பணிபுரிந்தவர் ஆவார். பாரிஸ் (Paris) மற்றும் “போலோக்னா” (Bologna) ஆகிய நகரங்களில் கல்வி கற்ற இவர், “அருட்சாதன ஆய்வுகளின் மறைவல்லுனர்” (Doctor of Sacred Studies) ஆவார்.

வடக்கின் அப்போஸ்தலர் (Apostle of the North) என்றழைக்கப்பட்ட இவர், “ஒட்ரோவாஸ்” எனும் பிரபுக்கள் குடும்பத்தைச் (Noble family of Odrowąż) சேர்ந்த “யூஸ்டாச்சியஸ் கொன்ஸ்கி” (Eustachius Konski) என்பவரது மகனாவார்.

போலந்து நாட்டின் சிலேஸியா (Silesia) பிராந்தியத்தில், கி.பி. 1185ம் ஆண்டு பிறந்த இவர், “அருளாளர் செஸ்லாஸ்” (Blessed Ceslaus) என்பவரது நெருங்கிய உறவு முறையாவார். “க்ரகோவ்” (Kraków), “ப்ராக்” (Prague), மற்றும் “போலோக்னா” (Bologna) போன்ற குறிப்பிடத்தக்க நகரங்களில் கல்வி பயின்ற இவர், போலோக்னா நகரில் சட்டம் மற்றும் தெய்வீக ஆய்வுகளுக்கான (Doctor of Law and Divinity) முனைவர் பட்டம் பெற்றார். நாடு திரும்பிய இவருக்கு, போலந்தின் தென்கிழக்கு பிராந்தியமான “சண்டோமிர்” (Sandomir) எனுமிடத்தில் (Prebend) எனப்படும் கிறிஸ்தவக் கோயிலின் உறுப்பினருக்கு அளிக்கப்படும் மானியம் அல்லது உதவித்தொகை வழங்கப்பட்டது. அவர் பின்னர், தமது மாமனான, க்ரகோவ் ஆயர் (Bishop of Kraków) “இவோ கோண்ஸ்கி” (Ivo Konski) என்பவருடன் இணைந்து, ரோம் பயணித்தார்.

ரோம் நகரில் இருக்கும்போது, புனிதர் டோமினிக் (Saint Dominic) நிகழ்த்திய அற்புதம் ஒன்றினைக் கண்ட இவர், “அருளாளர் செஸ்லாஸ்” (Blessed Ceslaus) மற்றும் க்ரகோவ் ஆயரின் இரண்டு உதவியாளர்களான – “ஹெர்மன்” (Herman) மற்றும் “ஹென்றி” (Henry) ஆகியோருடன் சேர்ந்து, “டோமினிக்கன் துறவி” (Dominican Friar) ஆனார்.

கி.பி. 1219ம் ஆண்டு வரை, புனிதர் டோமினிக்கும், அவரது சீடர்களும், “சேன் சிச்டோ வெக்ஹியோ” (San Sisto Vecchio) சிறு பேராலய இல்லத்தில் தற்காலிகமாக தங்கியிருந்தனர். திருத்தந்தை “மூன்றாம் ஹோனரியஸ்” (Pope Honorius III) அவர்களை அழைத்து, பண்டைய “சேன்ட சபினா” ரோம பேராலய” (Roman basilica of Santa Sabina) இல்லத்தினை பெற்றுக்கொள்ள வருமாறு அழைத்தார். கி.பி. 1220ம் ஆண்டின் தொடக்கம் முதல் அவர்கள் அங்கே தங்கினார்கள். ஹயாசிந்தும் அவரது நண்பர்களுமே அங்கே பிரவேசித்த முதல் துறவியர் ஆவர். ஒரு சுருக்கமான புதுமுக பயிற்சியின் (Novitiate) பின்னர், ஹயாஸிந்தும் அவரது தோழர்களும் 1220ம் ஆண்டு, புனிதர் டொமினிக்கிடமிருந்து சபையின் சீருடைகளைப் பெற்றார்கள்.

அதன் பின்னர், இளம் துறவியர் அனைவரும் தத்தமது சொந்த நாடுகளுக்கு திருப்பி அனுப்பப்பட்டனர். போலந்து (Poland) மற்றும் உக்ரைன் (Ukraine) நாட்டின் தலைநகரான “கியூ” (Kiev) நகரில் டோமினிக்க சபையினை ஸ்தாபிக்கும் பணி அவர்களுக்கு வழங்கப்பட்டிருந்தது. ஹயாஸிந்தும் அவரது மூன்று துணைவர்களும் “க்ரகோவ்” (Kraków) நோக்கி பயணித்தனர். வழி நெடுக்கும் துறவு மடங்களை நிறுவிய அவர், அவற்றுக்கு தமது நண்பர்களை தலைவர்களாக நியமித்தவண்ணம் சென்றார். இறுதியில் க்ரகோவ் சென்றடைந்தபோது அவர் மட்டுமே இருந்தார். ஹயாஸிந்த், வட ஐரோப்பா முழுதும் பயணித்து கத்தோலிக்க விசுவாசத்தை பரவச் செய்தார். கத்தோலிக்க விசுவாசத்தை பரப்புவதற்காக அவர் பயணித்த நாடுகளில், ஸ்வீடன் (Sweden), நார்வே (Norway), டென்மார்க் (Denmark), ஸ்காட்லாந்து (Scotland), ரஷியா (Russia), துருக்கி (Turkey) மற்றும் கிரேக்கம் (Greece) ஆகிய நாடுகளும் அடக்கம் என்று பாரம்பரியங்கள் கூறுகின்றன.

கி.பி. 1257ம் ஆண்டு, ஆகஸ்ட் மாதம், 15ம் நாளன்று, ஹயாஸிந்த் மரித்தார்.

† Saint of the Day †

(August 17)

✠ St. Hyacinth of Poland ✠

Religious, Priest, Confessor, and Apostle of the North:

Born: 1185

Kamień Śląski, Silesia

Died: August 15, 1257

Kraków, Poland

Venerated in:

Roman Catholic Church

Aglipayan Church

Canonized: April 17, 1594

Pope Clement VIII

Feast: August 17

Patronage:

Lithuania, University of Santo Tomas-College of Tourism and Hospitality Management, Invoked by those in Danger of Drowning; Basilica of St. Hyacinth

Saint Hyacinth was a priest that worked to reform women's monasteries in his native Poland. He was a Doctor of Sacred Studies, educated in Paris and Bologna.

Saint Hyacinth was born in 1185. He was born into nobility as his father was of the noble family of Odrowacz. His birth took place in the castle of Lanka at Karim, which is in Silesia. Almost from the cradle, Hyacinth seemed predisposed to virtue. God also blessed him with, a splendid mind. His parents not only fostered his happy disposition but also used great care in selecting the teachers that would protect this innocence. In this way, he was so well-grounded in the religious duties that he passed through his higher studies at Cracow, Prague, and Bologna, without tarnish to his pure soul. Upon completion of his studies at Bologna, Saint Hyacinth earned the title of Doctor of Canon Law and Divinity. Doubtless, his model life had much to do in helping him to win the admiration of both his professors and fellow students.

When he returned to return to Poland he was given a prebend at Sandomir. In 1220 he accompanied his uncle Ivo Konski, the Bishop of Cracow, to Rome. Here they met with Saint Dominic. At this time, Saint Hyacinth was one of the first to receive the habit of the newly established Order of Friars Preachers at Saint Dominic. Because of his spirit for prayer and his zeal for the salvation of souls, he was sent to preach and establish the Dominican Order in his native land, Poland. On the way, he was able to establish a convent of his order at Friesach in Carinthia. In Poland, the new preachers were favorably received and their sermons were productive of much good. Hyacinth founded communities at Sandomir, Cracow, and at Plocko on the Vistula in Moravia. He extended his missionary work through Prussia, Pomerania, and Lithuania; then crossing the Baltic Sea he preached in Denmark, Sweden, and Norway. It was these apostolic travels that earned Hyacinth the title "The Apostle of the North".

His travels and missions did not end here. He came into Lower or Red Russia, establishing a community at Lemberg and at Haletz on the Mester; proceeded into Muscovy, and founded a convent at Diff, and came as far as the shores of the Black Sea. Because of his evangelizing, multitudes were converted, and churches and convents were built.

However manifold were his duties, the future Friar Preacher did not permit them to interfere with his good works, dampen his spirit of prayer, or to lessen his practice of recollection. None were more punctual or exact in their recitation of the divine office by the canons. He regularly visited hospitals were the sick found him a sympathetic comforter. A friend to the poor, he distributed his income among them. He felt that money received through the Church could not be devoted to better or more advantageous use.

Saint Hyacinth is known to have performed numerous miracles. The one miracle that has been most associated with him was the result of the Tartar's siege of the city of Kyiv. Hyacinth gained a child-like and tender devotion to the Mother of God from Saint Dominic. To her, he attributed his success, and to her aid, he looked for his salvation. When Hyacinth was at Kyiv, the fierce Tartars sacked the town. Hyacinth was celebrating the Mass and did not know of the onslaught and danger until the Mass ended. Without waiting to invest he took the ciborium in his hands and was fleeing the church. It is recorded that as he passed by a statue of Mary he heard a voice say, "Hyacinth, my son, why dost thou leave me behind? Take me with thee and leave me not to mine enemies." Although the statue was made of heavy alabaster, Hyacinth took it in his arms and carried it away along with the ciborium with the Holy Eucharist. It is for this miraculous moment that Saint Hyacinth is most often depicted. The story continues that Hyacinth and the community that accompanied him came to the river Dnieper. There he urged them to follow him across the river. He led the way, and they all walked dry-shod across the waters of the deep river, which then protected them from the fury of the Tartars. Polish historians are in agreement on this marvelous fact, although some of the writers confuse it with a similar crossing of the Vistula which happened earlier. A circumstance, which is recorded in connection with this miracle, renders it all the more remarkable. It is said that the footprints of the saint remained on the water, even after he had crossed the river; and that, when the stream was calm, they could be seen for centuries afterward.

Worn out by his constant labors and vast journeys, Hyacinth spent the last few months of his life in a convent he had founded at Cracow. There on the Feast of Saint Dominic in 1257, he fell sick with a fever that was to lead to his death. On the eve of the feast of the Assumption, he was warned of his coming death. In spite of his condition, he attended Mass on the Feast of the Assumption. He was anointed at the altar and died the same day in 1257.

புனித ஆமோர், மறைப்பணியாளர் (St.Amor, Amorbach) August 17

இன்றைய புனிதர்

2020-08-17

புனித ஆமோர், மறைப்பணியாளர் (St.Amor, Amorbach)

பிறப்பு

ஏழாம் நூற்றாண்டு

ஸ்காட்லாந்து/ பிரான்ஸ்

இறப்பு

777

ஆமோர்பாஹ் Amorbach, பவேரியா, Germany

இவர் ஸ்காட்லாந்திலிருந்து மறைபணியாற்ற வந்தவர் என்றும், அக்குயிடானியன் (Aquitanien) என்ற ஊரைச் சார்ந்தவர் என்றும் வரலாறு கூறுகின்றது. இவர் எட்டாம் நூற்றாண்டில் மறைப்பணியை ஆற்றியுள்ளார். பின்னர் இவர் வூர்ட்ஸ்பூர்க் (Würzburg) என்ற மறைமாவட்டத்தில் ஆயராக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். 734 ஆம் ஆண்டில் ஆமோர்பாக் என்ற ஊரில் ஆமோர் என்ற பெயரில் ஒரு துறவற சபையை நிறுவியுள்ளார்.

அமோர்பாக் என்பது ஓடன்வால்டு என்ற ஊரிலுள்ள ஓர் சிறிய கிராமம். வூர்ட்ஸ்பூர்க் என்ற மறைமாநிலத்தின் வடதென் பகுதிகளில் இவர் மிஷினரியாக பணிபுரிந்தார். இவர் அப்பகுதிகளில் மிகவும் போற்ற பெற்றவராக திகழ்ந்தார். இறை விசுவாசம் மக்களிடையே வளர வேண்டுமென்பதை குறிகோளாகக் கொண்டு பணியாற்றினார். இவர் தொடங்கிய "ஆமோர்" என்ற சபையை ஏறக்குறைய 30 ஆண்டுகள் கழித்து, புனித ஆசீர்வாதப்பர் சபையை சார்ந்தவர்கள் வழிநடத்தியுள்ளார்கள். இத்துறவற சபையினர் மக்களிடையே இறைபக்தியை பரப்பி, இறை நம்பிக்கையையும், விசுவாசத்தையும் சிறப்பான முறையில் வளர்த்தெடுத்துள்ளார்கள். இவ்விறைபக்தி இன்று வரை அவ்வூர் மக்களிடையே வேரூன்றி உள்ளது. அன்று ஆமோர்பாக்கிலிருந்த இத்துறவற சபைக்கு சொந்தமான ஆலயம், இன்று புரோட்டஸ்டாண்டு மக்களின் ஆலயமாக உள்ளது. 1734 ஆம் ஆண்டு 1000 ஆம் வருட ஜூபிலியையும் இச்சபைக் கொண்டாடியது. இவர் எழுப்பிய ஆலயம் புதுப்பிக்கப்பட்டு, பழமையான பெயர்பெற்ற ஆலயங்களில் சிறந்த ஆலயமாக போற்றப்படுகின்றது.

வெர்ஸ்(Wersch) என்ற ஊரைச் சேர்ந்த மாக்சிமிலியன் என்பவரே இவ்வாலயத்தை கட்டினார். ஆமோர் கூறியதின்படி அவ்வாலயம் அமைக்கப்பட்டு, அக்காலத்திலேயே மிகவும் அழகுவாய்ந்த ஆலயமாக ஆமோர் அதைக் கட்டினார். இறைவனின் இல்லத்திற்கு வருபவர்கள், இறைவனை அழகுற ஏற்று, வழிபட வேண்டுமென்ற நோக்குடன் மிக அழகாக கட்டப்பட்டது. இவ்வாலயம் கட்டி முடித்தபிறகு ஏராளமான மக்கள் திருப்பலிக்கு குவிந்தனர். ஆலயத்தில் மக்கள் தொகை கணக்கிட இயலாமல் இருந்தது. மிகப் புகழ்பெற்ற ஆலயமாக இவ்வாலயம் திகழ்ந்தது.

செபம்:

வாழ்வை வழங்கும் தந்தையே! நீர் ஒருவர் மட்டுமே நிலைவாழ்வு தருபவர் என்பதை உணர்ந்து, உம் மந்தையின் ஆடுகளை உம் வழி செல்ல தூண்டினீர். உம் தூண்டுதலை உணர்ந்து செயல்பட்ட புனித ஆமோரைப்போல, நாங்களும் உம் குரலுக்கு செவிசாய்க்க உம் வரம் தாரும்.

இந்நாளில் நினைவுகூறப்படும் பிற புனிதர்கள்

புனித கிளாரா Clara von Montelfalco OESA

துறவி, காட்சியாளர் Mystikerin

பிறப்பு: 1275, மோண்டேஃபால்கோ Montefalco, இத்தாலி

இறப்பு: 17 ஆகஸ்டு 1308, மோண்டேஃபால்கோ

புனிதர்பட்டம்: 8 டிசம்பர் 1881

புனித சிலுவை யோஹன்னா Johanna vom Kreuz

சபை நிறுவுனர்

பிறப்பு: 18 ஜூன் 1666, சவ்முர், பிரான்ஸ்

இறப்பு: 17 ஆகஸ்டு 1736, சவ்முர்

புனிதர்பட்டம்: 31 அக்டோபர் 1982

மம்மாஸ் Mammas

மறைசாட்சி

பிறப்பு: 255/260, காங்கிரா Gangra, துருக்கி

இறப்பு: 270/275, செசாரியா, கப்பதோக்கியா, துருக்கி

பாதுகாவல்: கால்நடைகள்

Saint of the Day : (17-08-2020)

St. Amor of Amorbach

Feastday: August 17

Death: 8th century

Amorbach Abbey (German: Kloster Amorbach) was a Benedictine monastery located at Amorbach in the district of Miltenberg in Lower Franconia in Bavaria, Germany.

It was one of four Carolingian foundations intended to establish Christianity in the region of the Odenwald (the others were the monasteries of Lorsch, Fulda and Mosbach).

According to legend, a Gaugraf named Ruthard called the Frankish bishop, Saint Pirmin, to the area to set up a monastic settlement with chapel west of today's town, at the entrance to the Otterbachtal. A disciple of Pirmin, an Aquitanian called "Amor" supposedly then moved the monastery to its current location in 734.[1]:82

By 800 it had become a Reichsabtei, the abbot being directly answerable to Charlemagne. Pepin united it to the Bishopric of Würzburg, although control of it was much disputed by the Bishops of Mainz.

The abbey played an important role in the clearing and settlement of the vast tracts of forest in which it was located, and in the evangelisation of other areas, notably Saxony: many of the abbots of the missionary centre of Verden an der Aller - later to become the Bishops of Verden - had previously been monks at Amorbach. It was severely damaged by the invasions of the Hungarians in the 10th century.

In 1446, the priest Johannes Keck brought reliquaries of a "Saint Amor" and a "Saint Landrada" from Münsterbilsen near Maastricht to the church Amorbrunn, which started to attract pilgrims. In particular after the end of the Thirty Years' War in 1648, people came in search of help for childlessness.[1]:82

In 1525 the abbey buildings were stormed and plundered during the German Peasants' War by forces under the command of Götz von Berlichingen. During the Thirty Years' War the abbey was attacked by the Swedes in 1632, was dissolved for a short time between 1632 and 1634 and the lands taken by a local landowner, and although it was afterwards restored and the lands regained, there followed a period of decline and poverty.

---JDH---Jesus the Divine Healer---