இன்றைய புனிதர்கள் செப்டம்பர் 05

Saint Lawrence Justinian

Patriarch of Venice

Appointed 1451

Term ended 1456

Predecessor Post established

Successor Maffio Contarini

Orders

Ordination 1407

Born 1 July 1381[1]

Venice, Republic of Venice

Died January 8, 1456 (aged 74)

Venice, Republic of Venice

Feast day

8 January (Catholic Church)

5 September (General Roman Calendar 1690-1969)

Venerated in Catholic Church

Beatified 1524, Rome, Papal States

by Pope Clement VII

Canonized 16 October 1690, Rome, Papal States

by Pope Alexander VIII

Attributes Episcopal vestments

Patronage Patriarchate of Venice

Shrines Basilica of San Pietro di Castello

Lawrence Justinian (Italian: Lorenzo Giustiniani, 1 July 1381 – 8 January 1456) was a Venetian Catholic priest and bishop who became the first Patriarch of Venice. He is venerated as a saint by the Catholic Church.

Biography

Lawrence Justinian was a member of the well-known Giustiniani family, which includes several saints. The piety of his mother seems to have served as an inspiration for his own spirituality, as he chose of a life of prayer and service. In 1404, after he had been ordained a deacon, at the suggestion of an uncle who was a priest, he joined a community of canons regular following a monastic form of life on the island of San Giorgio in Alga.[2] He was admired by his fellows for his poverty, mortification, and fervency of prayer. Two years after his ordination to the Catholic priesthood in 1407, the community accepted the Rule of St. Augustine. He was chosen to be the first prior of the community.[3]

Lawrence promoted the Constitutions which had been established for the Canons Regular of St. George, which was embraced by other communities of Canons in the region and shortly thereafter he became the Prior General of a Congregation. He was so zealous in spreading it that he was looked upon as if he were the actual founder of the Order.

In 1433, Pope Eugene IV, one of the founders of the Monastery of San Giorgio,[4] named Gustiniani as the Bishop of Castello. He found a diocese in shambles and his administration was marked by considerable growth and reform. In 1451, Pope Nicholas V united the Diocese of Castello with the Patriarchate of Grado, and the seat of the patriarchate was moved to Venice, making Giustiniani the first Patriarch of Venice, a post that he held for over four years.

It was during Lawrence's rule that Constantinople fell to Muslim forces. Due to their centuries of close trading partnerships with Byzantine Empire, the people of Venice were in panic as to their future. He took a leading role in helping the Republic to deal with the crisis, working with the Senate to help chart its future, as well as with the clergy and people to calm them

Blessed Teresa of Calcutta

 புனிதர் அன்னை தெரேசா 

அர்ப்பணிக்கப்பட்ட மறைப்பணியாளர், கன்னியர்:

(Consecrated Religious, Nun)

பிறப்பு: ஆகஸ்ட் 26, 1910

உஸ்குப், கொசோவோ விலயெட், ஒட்டோமன் பேரரசு

(Üsküp, Kosovo Vilayet, Ottoman Empire)

இறப்பு: செப்டம்பர் 5, 1997 (வயது 87)

கொல்கத்தா, மேற்கு வங்காளம், இந்தியா

(Calcutta, West Bengal, India)

ஏற்கும் சமயம்: 

ரோமன் கத்தோலிக் திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

துறவற சபைகள்: 

லொரெட்டோ சகோதரிகள் (Sisters of Loreto - 1928–1950)

பிறர் அன்பின் பணியாளர் சபை (Missionaries of Charity - 1950–1997)

அருளாளர் பட்டம்: அக்டோபர் 19, 2003

திருத்தந்தை இரண்டாம் ஜான் பால்

(Pope John Paul II)

புனிதர் பட்டம்: செப்டம்பர் 4, 2016

திருத்தந்தை ஃபிரான்சிஸ்

(Pope Francis)

முக்கிய திருத்தலம்:

தாய் இல்லம், மிஷினரீஸ் ஆஃப் சேரிட்டி, கல்கத்தா, மேற்கு வங்காளம், இந்தியா

(Mother House of the Missionaries of Charity, Calcutta, West Bengal, India)

நினைவுத் திருநாள்: செப்டம்பர் 5

பாதுகாவல்: 

உலக இளைஞர் தினம்

கருணை இல்லங்கள்

புனிதர் அன்னை தெரேசா, ஒரு அல்பேனியன் – இந்திய (Albanian-Indian) ரோமன் கத்தோலிக்க அருட்சகோதரியும், மறைப்பணியாளருமாவார். அன்னையின் இயற்பெயர், “அன்ஜெஸ் கோன்க்ஸே போஜாக்ஸியு” (Anjezë Gonxhe Bojaxhiu) ஆகும். (கோன்க்ஸே என்பதற்கு அல்பேனிய மொழியில் "ரோஜா அரும்பு" என்று பொருள்).

தற்போதைய “மசெடோனியா குடியரசின்” (Republic of Macedonia) தலைநகரும், அன்றைய ஒட்டோமன் பேரரசின் “கொசோவோ விலயெட்” (Kosovo Vilayet) எனுமிடத்தில் பிறந்த அன்னை, தமது பதினெட்டு வயதுவரை அங்கே வாழ்ந்தார். பின்னர் அயர்லாந்துக்கும், அதன்பின்னர் இந்தியாவுக்கும் சென்றார்.

ஒரு “கொசோவர் அல்பேனியன்” (Kosovar Albanian family) குடும்பத்தில் பிறந்த அன்ஜெஸுக்கு எட்டு வயதானபோது, அவரது தந்தை மரணமடைந்தார். பின்னர், அவரது தாயார் அவரை நல்லதொரு கத்தோலிக்க பெண்ணாக வளர்த்தார். தமது பதினெட்டாம் வயதில் வீட்டை விட்டு வெளியேறி, "லொரேட்டோ சகோதரிகளின்" (Sisters of Loreto) சபையில் மறைப் பணியாளராகத் தம்மை இணைத்துக் கொண்டார். அதற்குப் பிறகு தமது தாயையோ, அல்லது உடன்பிறந்த சகோதரியையோ மீண்டும் சந்திக்கவில்லை.

அன்ஜெஸ், இந்தியாவின் பள்ளிக் குழந்தைகளுக்குக் கல்வி கற்பிக்க லொரேட்டோ சகோதரிகள் பயன்படுத்தும் மொழியான ஆங்கிலத்தைக் கற்பதற்காக, அயர்லாந்தின் “ரத்ஃபர்ன்ஹாமில்” (Rathfarnham) உள்ள லொரேட்டோ கன்னியர் (Sisters of Loreto Abbey) மடத்திற்கு முதலில் சென்றார். 

1929ம் ஆண்டு அவர் இந்தியா வந்தடைந்து இமயமலை அருகே உள்ள டார்ஜீலிங்கில் தமது துறவற புகுநிலையினருக்கான பயிற்சியினை ஆரம்பித்தார். தனது முதல் நிலை துறவற உறுதிமொழியினை அவர் 1931ம் ஆண்டு, மே மாதம், 24ம் நாளன்று, ஏற்றார். அச்சமயம், மறைப்பணியாளரின் பாதுகாவலரான “லிசியே நகரின் புனிதர் தெரேசாவின்” (Thérèse de Lisieux) பெயரைத் தேர்ந்தெடுத்துக் கொண்டார். கிழக்குக் கல்கத்தாவின் லொரேட்டோ கன்னியர் மடப் பள்ளியில் தனது இறுதி துறவற உறுதிமொழியினை 1937ம் ஆண்டு, மே மாதம், 14ம் தேதி ஏற்றார்.

பள்ளிக்கூடத்தில் கற்பிக்கும் பணியை தெரேசா விரும்பினாலும் கல்கத்தாவில் அவரைச் சூழ்ந்துள்ள பகுதிகளின் வறுமை நிலை அவரை அதிகமாய் கலங்கச் செய்தது. 1943ம் ஆண்டின் பஞ்சம், துயரத்தையும் சாவையும் அந்நகரத்துக்குக் கொணர்ந்தது என்றால் 1946ம் ஆண்டின் இந்து - முஸ்லிம் வன்முறை அந்நகரத்தை நம்பிக்கையின்மையிலும் அச்சத்திலும் ஆழ்த்தியது.

பிறர் அன்பின் பணியாளர் சபை:

1946ம் ஆண்டு, செப்டம்பர் மாதம், 10ம் நாளன்று, தியானத்திற்காகக் கல்கத்தாவிலிருந்து, டார்ஜீலிங்கின் லொரேட்டோ கன்னிமடத்திற்கு தெரேசா பயணம் செய்தபொழுது அவருக்கு நேர்ந்த உள்ளுணர்வை அவர் பின்நாட்களில் "அழைப்பினுள் நிகழ்ந்த அழைப்பு" என அழைத்தார். "நான் கன்னியர் மடத்தை விட்டு வெளியேறி, ஏழைகள் மத்தியில் வாழ்ந்து கொண்டே அவர்களுக்கு உதவ வேண்டும். அது ஒரு கட்டளை. அதனைத் தவறுவது (இறை) நம்பிக்கையை மறுதலிப்பதற்கு ஒப்பானது." என்றார் அவர். 1948ம் ஆண்டில் ஏழைகளுடனான தமது சேவையை ஆரம்பித்தார். 

லொரேட்டோ துறவற சபையின் சீருடைகளைக் களைந்து, நீல நிற கரையிட்ட சாதாரண வெண்ணிற பருத்தி புடவையை சீருடையாய் அணிந்தவராய், இந்திய குடியுரிமையினைப் பெற்றுக்கொண்டு குடிசை பகுதிகளுக்குள் சேவை செய்தார். தொடக்கத்தில் மோதிஜில்லில் பள்ளிக்கூடம் ஆரம்பித்த அவர் பின்னர் ஆதரவற்றோர் மற்றும் பசியினால் வாடுவோரின் தேவைகளை நிறைவேற்றத் தொடங்கினார். அவரது முயற்சிகள் விரைவிலேயே பிரதமர் உட்பட இந்தியாவின் உயர் அதிகாரிகளின் கவனத்தை அவர் பக்கம் ஈர்த்து அவர்களது பாராட்டுதல்களைப் பெற்றுத்தந்தன.

தெரேசா தனது நாட்குறிப்பில், தனது முதல் வருடம் துன்பங்கள் நிறைந்ததென்றும், வருமானமில்லாத காரணத்தால் உணவுக்காகவும், ஏனைய பொருட்களுக்காகவும் யாசிக்க நேர்ந்ததென்றும், ஆரம்ப நாட்களில் சந்தேகமும், தனிமையும், கன்னிமடத்தின் வசதிகளுக்குத் திரும்பும் சலனமும் ஏற்பட்டதென்றும் தனது நாட்குறிப்பில் எழுதினார்.

1950ம் ஆண்டு, அக்டோபர் மாதம், 7ம் தேதி, பிறர் அன்பின் பணியாளர் சபையை மறைமாவட்ட அளவில் துவக்க தெரெசாவுக்கு கத்தோலிக்க திருச்சபையில் அனுமதி அளிக்கப்பட்டது. அச்சபையின் குறிக்கோளாக அவர் கூறியது, "உண்ண உணவற்றவர்கள், உடுத்த உடையற்றவர்கள், வீடற்றவர்கள், முடமானவர்கள், குருடர்கள், தொழு நோயாளிகள் போன்றோர்களையும், தங்களை சமூகத்திற்கே தேவையற்றவர்களெனவும், அன்பு செய்யப்படாதவர்களெனவும், கவனிக்கப் படாதவர்களெனவும் எண்ணிக் கொண்டிருப்பவர்களையும், சமூகத்திற்கே பெரும் பாரமென்று எண்ணப்பட்டு அனைவராலும் புறக்கணிக்கப் பட்டவர்களையும் கவனித்தலே ஆகும்."

கொல்கத்தாவில் 13 உறுப்பினர்களைக் கொண்ட சிறியதொரு அமைப்பாக ஆரம்பிக்கப்பட்ட இச்சபை, இன்று 6000க்கும் மேலான அருட்சகோதரிகளால் நடத்தப்படும் அனாதை இல்லங்களையும், எய்ட்ஸ் நல்வாழ்வு மையங்களையும், தொண்டு மையங்களையும் தன்னகத்தே கொண்டு அகதிகள், குருடர், ஊனமுற்றோர், முதியோர், மது அடிமைகள், ஏழை எளியோர், வீடற்றோர், வெள்ளத்தினாலும், தொற்றுநோயாலும் பஞ்சத்தாலும் பாதிக்கப்பட்டவர்கள் போன்றவர்களைக் கவனிக்கும் இடமாகவும் இருக்கிறது.

இவர், சிறந்த சமூக சேவகர் எனவும், ஏழைகளுக்கும் ஆதரவற்றோருக்கும் பரிந்து பேசுபவர் என்றும் உலகம் முழுவதும் புகழப்பட்டார்.

1950ம் ஆண்டு, இந்தியாவின் கொல்கத்தாவில் "பிறர் அன்பின் பணியாளர்" என்ற கத்தோலிக்க துறவற சபையினை நிறுவினார். நாற்பத்தைந்து வருடங்களுக்கும் மேலாக ஏழை எளியோர்களுக்கும், நோய்வாய்ப்பட்டோருக்கும், அனாதைகளுக்கும், இறக்கும் தறுவாயிலிருப்போருக்கும் சேவை செய்து தொண்டாற்றியவர் இவர். முதலில் இந்தியா முழுவதும், பின்னர் வெளிநாடுகளுக்கும் "பிறர் அன்பின் பணியாளர் சபை"யினை நிறுவினார்.

இவர் 1979ல் அமைதிக்கான நோபல் பரிசினையும், 1980ல் இந்தியாவின் சிறந்த குடிமக்கள் விருதான பாரத ரத்னா விருதினையும் பெற்றார்.

அன்னை தெரேசாவின் "பிறர் அன்பின் பணியாளர் சபை", அவர் மறைந்தபோது 123 நாடுகளில் 610 தொண்டு நிறுவனங்களுடன் இயங்கிக்கொண்டிருந்தது. இதில் எய்ட்ஸ், தொழு நோய் மற்றும் காசநோயால் பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கான நல்வாழ்வு மையங்கள், இலவச உணவு வழங்குமிடங்கள், குழந்தைகள் மற்றும் குடும்பத்திற்கான ஆலோசனைத் திட்டங்கள், அனாதை இல்லங்கள், பள்ளிக்கூடங்கள் ஆகியவை அடங்கும்.

அன்னை அவர்களைப் பற்றி எழுதுவதானால், நிறைய எழுதிக் கொண்டே போகலாம். அன்னையின் கடைசி காலம், மிகவும் கடினமானதாக இருந்தது. இதயக் கோளாறுகளால் அவதிப்பட்டார். ஏப்ரல் 1996ல் அன்னை தெரேசா கீழே விழுந்து அவரது காறை எலும்பு முறிந்தது. ஆகஸ்ட் மாதம், மலேரியாவினாலும், இதய கீழறைக் கோளாறினாலும் அவதிப்பட்டார். இதய அறுவை சிகிச்சைக்குட்பட்ட போதிலும் அவரது உடல்நிலை மோசமாகிக் கொண்டிருந்தது. அன்னை 1997ம் ஆண்டு, செப்டம்பர் மாதம், ஐந்தாம் தேதி மரணமடைந்தார்.

செப்டம்பர் 1997ல் இறுதிச்சடங்கிற்கு முன்னதாக ஒரு வார காலம் அன்னை தெரேசாவின் உடல் கொல்கத்தாவின் புனித தோமையார் ஆலயத்தில் பொதுமக்கள் பார்வைக்கு வைக்கப்பட்டிருந்தது. அனைத்து மத ஏழைகளுக்கும் அவர் ஆற்றிய தொண்டுக்குப் பரிகாரமாக, இந்திய அரசின் அரசு மரியாதையுடன் கூடிய இறுதிச்சடங்கு செய்யப்பட்டது.

அவரது செயல்களையும், சாதனைகளையும் பகுத்தாய்ந்த திருத்தந்தை இரண்டாம் அருள் சின்னப்பர், "மானுட சேவையில் தன்னை முழுமையாக ஈடுபடுத்தத் தேவையான பலனும் விடாமுயற்சியும் அன்னை தெரெசாவுக்கு எங்கிருந்து வந்தது? அவர் அதனைப் பிரார்த்தனையிலும் இயேசு கிறிஸ்துவையும் அவரது இறைவார்த்தையையும், அவரின் திருஇருதயதையும் தியானிப்பதிலிருந்து பெற்றுக் கொண்டார்." என்றார். தனிப்பட்ட முறையில் அன்னை தெரேசா தனது மத நம்பிக்கைகளில் அநேக சந்தேகங்களையும் போராட்டங்களையும் கொண்டிருந்தார். இது ஏறத்தாழ ஐம்பது வருடங்கள் அவரது வாழ்க்கையின் முடிவு வரை நீடித்தது.

2003ம் ஆண்டு, அக்டோபர் மாதம், 19ம் தேதி, திருத்தந்தை இரண்டாம் ஜான் பால் அவர்கள், அன்னை தெரேசாவிற்கு அருளாளர் பட்டமளித்தார்.

2016ம் ஆண்டு, செப்டம்பர் மாதம், நான்காம் தேதி, திருத்தந்தை ஃபிரான்சிஸ் அவர்கள் அன்னை தெரெசாவை புனிதராக அருட்பொழிவு செய்வித்தார்.

Also known as

• Mother Teresa

• Agnes Gonxha Bojaxhiu

• Saint of the Gutters

Additional Memorial

19 October (Mother Teresa public holiday in Albania)

Profile

Daughter of an Albanian businessman who died when Agnes was nine years old. Nun, missionary and teacher in Calcutta, India in 1928. In 1948 she left the convent to work alone with the poor, and became an Indian citizen. She founded the Congregation of the Missionaries of Charity in 1950. In 1957 the Missionaries of Charity started their work with lepers and in disaster areas. She received the Pope John XXIII Peace Prize in 1971, the Jawaharlal Nehru Award for International Understanding in 1972, and the Nobel Peace Prize in 1979, and the Missionaries today work in 30 countries.

Born

26 August 1910 in Skopje, Albania (modern Macedonia)

Died

5 September 1997 in Calcutta, West Bengal, India of natural causes

Canonized

• 4 September 2016 by Pope Francis

• the canonization miracle involved the healing of brain abscesses of a comatose 42 year old mechanical engineer in Santos, Brazil in 2008

Blessed Maria Velotti

Also known as

• Maria Luigia of the Blessed Sacrament

• Mariella (childhood nickname)

Profile

Born to Francesco Velotti and Teresa Napoletano, Maria was baptised on the day she was born, but was orphaned before the age of three. She was raised by an aunt named Caterina who was virulently opposed to Maria’s piety and call to religious life. Maria became a Franciscan tertiary, taking the name Maria Luigia of the Blessed Sacrament. With Eletta Albini, she founded the Franciscan Sisters Adorers of the Holy Cross.

Born

16 November 1826 in Soccavo, Naples, Italy

Died

• at 9am on 3 September 1886 at the Franciscan Sisters Adorers of the Holy Cross at Via Nuova Padre Ludovico 28, Casoria, Naples, Italy of natural causes after a long and debilitating illness

• buried in the local cemetery in Casoria

• re-interred in a chapel at the mother-house of the Franciscan Sisters Adorers of the Holy Cross in Casoria on 26 December 1926

Beatified

• 26 September 2020 by Pope Francis

• beatification recognition celebrated in the Cathedral of Santa Maria Assunta, Naples, Italy, with Cardinal Crescenzio Sepe as chief celebrant

Saint Bertin the Great

புனித பெர்டின் 

நினைவுத் திருநாள் : செப்டம்பர் 5

பிறப்பு : 615, கோடான்ஸ் (Coutances), பிரான்சு

இறப்பு : 709

பெர்டின் தனது இளம் வயதிலேயே பிரான்சு நாட்டிலுள்ள லக்ஸ்யூல் (Lexeuil) என்ற பெயர் கொண்ட துறவற மடத்திற்குஸ் சென்றார். இச்சபை புனித கெலம்பானூஸ் என்பவர் தயாரித்த சட்டதிட்டங்களை சபையின் ஒழுங்காகக் கொண்டு செயல்பட்டது. பெர்ட்டின் கொலம்பானூசின் உறவினர். 638 ஆம் ஆண்டு மோரினி (Morini) என்றழைக்கப்ட்டவர், இச்சபையின் முதல் துறவியாவர். இச்சபை வளர்வதற்கு, பிரான்சிஸ் ஆயராக இருந்த புனித ஓமர் என்பவர் மிகப்பெரிய அளவில் எல்லாவிதங்களிலும் உதவியானார். 

ஆயர் ஓமர் (Omer) தனது மறைமாவட்டத்திற்கு சொந்தமான, பாழடைந்த ஒரு நிலத்தைக் கொடுத்தார். அந்நிலம் காடு போன்று காணப்பட்டது. விஷப்பூச்சிகளும், கடற்பாசிகளும் நிறைந்திருந்தது. அந்நிலத்தைப் பரிசாகப் பெற்ற அத்துறவற சபையினர் நிலத்தை தூய்மைப்படுத்தி, பல குடும்பங்களை வாழ செய்தனர். 

இச்சபையினர் ஊர் ஊராக சென்று நற்செய்திப் பணியை ஆற்றினர். ஒரு சிறிய குடிசையில் வாழ்ந்த இத்துறவிகள் சில ஆண்டுகள் கழித்து பெரிய துறவற இல்லம் ஒன்றை கட்டினர். இதற்காக பெர்ட்டின் தன்னையே வருத்தி, கடினமாக உழைத்தார். இவரின் உழைப்பால் குறுகிய காலத்தில் 150 துறவிகள் இச்சபைக்கு வந்து சேர்ந்தனர். இவர் கிராமங்களுக்கு சென்று பணியாற்றினார். சிறுவர்களை ஒன்று சேர்த்து கல்வி கற்பித்தார். பல குடும்பங்களில் கல்வியை அறிமுகப்படுத்தினார். 

பெர்ட்டின் ஏழை மக்களின் மத்தியில் சிறப்பான பணியை ஆற்றினார். இவர் வாழும் போதே மக்களால் ஒரு புனிதராக போற்றப்பட்டார். இவர் தன்னுடன் இருந்த மற்ற துறவிகளுக்கும், ஒரு தாயாக இருந்தார். இவர் மட்டுமே தனது சொந்த உழைப்பால், மேலும் இரண்டு துறவற இல்லங்களை கட்டினார். அனைத்து இல்லங்களிலும், குழந்தைகள் கற்க ஏற்பாடு செய்தார். 

ஏழை குடும்பங்களில், வளமான வாழ்வை ஏற்படுத்திக் கொடுத்த இவர், ஒருநாள் குடும்பங்களை சந்திக்க சென்றபோது உடல் நலம் குன்றிபோனது. அன்றிலிருந்து உடல் நலக் குறைவால் அவதிப்பட்டு இறந்தார்.

Also known as

Bertinus

Profile

Educated at the Abbey of Luxeuil, France known for its strict adherence to the Rule of Saint Columban, a Rule known for its austerity. Though he was not a novice, Bertin felt called to follow the Rule with the monks at the abbey; when grown, he took the cowl. In 639, Bertin and two other monks, Mommelinus and Ebertram, joined Saint Omer in evangelizing the people in Pas-de-Calais, a region renowned for idolatry and immorality. The evangelists had no great success, but they built a monastery in honor of Saint Mommolin. Bertin served as its first abbot, a calling that lasted the remaining 60 years of his life. He sent monks to found other monasteries in both France and England, and he travelled constantly to teach and evangelize. His monastery served as an example to the locals, and brought many to the faith; 22 of its monks have been canonized. During a life that spanned nearly a century, Bertin was known for holiness and severe self-imposed austerities. On his death, the monastery was re-dedicated to him.

Born

early 7th century at Constance (in modern Germany)

Died

c.709 of natural causes

Saint Albert of Butrio

Also known as

Alberto di Butrio

Profile

Born to a regionally important family. Hermit in Butrio (modern Palazzuolo) near the Borrione River Valley in the diocese of Tortona, Italy in 1030. When he miraculously mute son of the Marquis of Casaco, the Marquis built a Romanesque church where Albert and his brother hermits could assemble for the Divine Office. Albert became a Benedictine monk, and the church served as the core of the Benedictine Cluniac monastery he formed at Butrio; he served the rest of his life as as its first abbot.

Died

1073 in Tortuna, Liguria, Italy of natural causes

Blessed Florent Dumontet de Cardaillac

Also known as

Fiorenzo Dumontet de Cardaillac

Profile

Priest in the diocese of Castres, France. Imprisoned for his faith on a prison ship during the persecutions of the French Revolution, he ministered to other prisoners and cared for the sick until his own health broke. Martyr.

Born

8 February 1749 in Saint-Médard, Haute-Vienne, France

Died

5 September 1794 aboard the prison ship Deux-Associés, in Rochefort, Charente-Maritime, France

Beatified

1 October 1995 by Pope John Paul II

Saint Giuse Hoàng Luong Canh

Also known as

• Joseph Canh

• Joseph Canh Luang Hoang

Additional Memorial

24 November as one of the Martyrs of Vietnam

Profile

Lifelong layman in the apostolic vicariate of East Tonkin. Physician. Catechist and Dominican tertiary. One of the Martyrs of Vietnam.

Born

c.1763 in Làng Van, Bac Giang, Vietnam

Died

beheaded on 5 September 1838 in Bac Ninh Tai, Vietnam

Canonized

19 June 1988 by Pope John Paul II

Blessed William Browne

Profile

Layman servant in the house of nobleman Thomas Darcy. Known for his love of the Faith and the Church, he refused to acknowledge the king as head of Christianity in England, refused to attend Protestant services, and continued to encourage people to join and support Catholicism. For this he was imprisoned, tortured, prosecuted to treason, and executed. Martyr.

Born

Northampton, Northamptonshire, England

Died

hanged, drawn and quartered on 5 September 1605 at Ripon, North Yorkshire, England

Beatified

15 December 1929 by Pope Pius XI

Blessed Gerbrand of Dokkum

Profile

Premonstratensian monk. Canon of the Premonstratensian monastery in Dokkum, Friesland (in the modern Netherlands. Chosen 4th abbot of the house. Friend of and correspondent with King Louis IX of France. Championed and preached support and participation in the Crusades in Friesland. Died while attending the Premonstratensian general chapter.

Born

early 13th century in area of the modern Netherlands

Died

11 October 1267 at the Premontres mother-house in Laon, France of natural causes

Blessed Gentilis of Toringa

Profile

Born to the Italian nobility. Franciscan Friar Minor. Missionary to the Muslims in Egypt, Persia and Armenia. Martyr.

Born

at Matelica, Italy

Died

• beheaded on 1340 at Toringa (Tauris), Persia

• relics enshrined in the Church of the Frati, Venice, Italy

Beatified

2 February 1795 by Pope Pius VI

Saint Phêrô Nguyen Van Tu

Additional Memorial

24 November as one of the Martyrs of Vietnam

Profile

Dominican priest. Martyr.

Born

c.1796 in Ninh Cuong, Nam Ðinh, Vietnam

Died

5 September 1838 in Bac Ninh Tai, Vietnam

Canonized

19 June 1988 by Pope John Paul II

Saint Anseric of Soissons

Also known as

Ansaricus, Ansericus

Profile

Raised in a pious Christian family. Bishop of Soissons (in modern France) in the mid-7th century. Attended the Council of Rheims. Built the church that houses the relics of Saint Crispin and Saint Crispian.

Born

Espagny, Soissons, Gaul (in modern France)

Died

c.652

Blessed John the Good of Siponto

Profile

12th century monk. Spiritual student of Blessed John of Matera, and of Blessed Jordan of Pulsano. Founded the monastery of San Michele on the island of Mont Gargano at Mljet dálmata, Dalmatia (in modern Croatia), and served as its first abbot.

Born

Siponto, Italy

Blessed Jordan of Pulsano

Profile

Benedictine monk at Pulsano, Italy. Spiritual student of Saint John of Pulsano. Abbot-general of Pulsano from 1139 to 1152.

Died

1152 of natural causes

Saint Romulus of Rome

Profile

Member of the imperial Roman court of Emperor Trajan. During a period of persecution of Christians, Romulus spoke out against the abuse; he was immediately arrested and executed. Martyr.

Died

112 in Rome, Italy

Saint Alvitus of León

Profile

Related to Saint Rudesind. Benedictine monk at Sahagun, Spain. Bishop of León, Spain in 1057. Transferred the relics of Saint Isidore from Seville, Spain to León.

Died

1063

Saint Genebald of Laon

Profile

Relative of Saint Remigius of Rheims. Bishop of Laon, France. For some unnamed fault he committed, he sentenced himself to seven years of continuous penance.

Died

c.555 of natural causes

Saint Victorinus of Amiterme

Profile

Sixth-century bishop of Amiterme, Italy (outskirts of Rome). Martyr.

Died

hanged upside down near Rome, Italy; he lasted three days

Blessed Anselm of Anchin

Profile

Monk. Abbot of the monastery of Anchin.

Died

• c.1088 of natural causes

• miraculous healings reported at his tomb

Saint Victorinus of Como

Profile

Bishop of Como, Italy. Fought Arianism.

Died

644 of natural causes

Saint Obdulia

Profile

Nun. Her story has been lost.

Died

relics venerated at Toledo, Spain

Saint Charbel

Profile

Martyred in the persecutions of Trajan.

Died

107

Martyrs of Armenia

Profile

A group of up to 1,000 Christian soldiers in the 2nd century imperial Roman army of Trajan, stationed in Gaul. Ordered to sacrifice to pagan gods, they refused and were transferred to Armenia. Ordered again to sacrifice to pagan gods, they refused again. Martyrs. We know the names of three of them, but nothing else - Eudoxius, Macarius and Zeno.

Martyrs of Capua

Profile

Three Christians who were martyred together. Long venerated in Capua, Italy. We know their names, but little else - Arcontius, Donatus and Quintius.

Died

Capua, Italy

Martyrs of Nicomedia

Profile

A group of 80 Christians, lay and clergy, martyred together in the persecutions of Valens. We know little more than the names of three of them - Menedemo, Teodoro and Urbano.

Died

locked on a boat which was then set on fire on the shore of Nicomedia, Bithynia (in modern Turkey) c.370

Martyrs of Porto Romano

Profile

A group of Christians martyred together in the persecutions of Marcus Aurelius. We know little more than their names - Aconto, Herculanus, Nonno and Taurino.

Died

c.180 at Porto Romano, Italy

Also celebrated but no entry yet

• Deceased Friends and Benefactors of the Dominicans

• Marchese of Altessano

இன்றைய புனிதர்கள் செப்டம்பர் 04

 Blessed Maria Dina Bélanger

Also known as

• Dina Bélanger

• Maria Adelaide Dina Bélanger

• Marie of Saint Cecilia of Rome

• Marie-Marguerite-Dina-Adélaïde Bélanger

• The "Little Flower" of Canada

Profile

Born to Olivier Octave Bélanger and Séraphia Matte, Dina, as her family called her, was baptized when just a few hours old. Her parents had a little boy, Joseph-Simeon-Gustave, when Dina was 17 months old, but her brother died at three months, the girl grew up an only child. Her family was financially well off, and Dina received a good early education at home; her mother began teaching her the faith, her prayers and the Sign of the Cross when she was just a toddler. Dina was a bit high-strung as a child, sensitive with a tendency to become selfish and combative, but the example of her parents, who distributed alms to the poor, and visited the sick and bereaved, refusing all public recognition for their work, helped change her attitude.

She was educated by the Notre-Dame Sisters at the convent schools of Saint-Roch in 1903, Notre-Dame de Jacques-Cartier beginning in 1909 and the Bellevue boarding school in Québec in the autumn of 1911; in all these places she was noted as an excellent student who shied away from any recognition. She began studying the piano at age 8, and seems to have been a gifted young musician. Dina received Confirmation and made her First Communion on 2 May 1907 at age 10; she later wrote about the day that "Jesus was in me and I in him." On 20 March 1908, at age 11, she received a vision of Jesus. On the first Friday in October 1911 she dedicated herself to Christ and service to the Church, but did not yet know how she would put it into practice.

Maria Dina graduated from school in 1914 and became a piano teacher. In October 1916, she and two friends, both of whom later also became nuns, moved to New York to study piano, music and composition at the Institute of Musical Art (also known as the Conservatory) there; she was terribly homesick and had to learn English, but persevered and graduated in 1918. Beginning March 1917, Dina went through a period of about six years of the spiritual desert where she would fall into despair, doubted her calling and sometimes doubting her faith. She left the Conservatory, returned to her parent's home, continued her studies by mail and perform in charity fund-raising concerts; Dina considered herself a mediocre performer, but audiences considered her an excellent musician. She maintained a dedication to the the Blessed Virgin Mary and the Sacred Heart of Jesus, led a very ascetic life, and by 11 August 1921 she had recovered her faith, zeal, and sense of a calling so much that she joined the Congregation of Religious of Jesus and Mary in Québec. She began her novitiate on 15 February 1922 at the convent of Jésus-Marie in Sillery, Québec, taking the name Sister Maria di Santa Cecilia Romana; she made private vows on 25 March 1922 and then public vows on 15 August 1923.

Dina was assigned to teach music at the convents of Saint-Michel-de-Bellechasse and Jésus-Marie, but tuberculosis, and a bout of scarlet fever contracted while caring for a sick child, began destroying her health, which led to frequent periods in the infirmary. Her superior at the convent, noting the young nun's spirituality, asked her to write an autobiography; as a matter of obedience, she did, and the work is still in print. She composed a series of musical works to express her experience of mystical union with Christ. Though effectively confined to the infirmary by this point, on 15 August 1928 Dina was permitted to make her perpetual vows. She spent her final days praying, writing in her autobiography, composing, transcribing musical scores, and helping to teach music teachers until she finally became too weak to do anything but pray and contemplate the life to come. The Salle Dina-Bélanger, Québec Music Festival Dina Bélanger, and the Collège Dina Bélanger in Saint-Michel-de-Bellechasse are named in her honor.

Born

30 April 1897 in the parish of Notre-Dame-de-Jacques-Cartier, part of the Saint-Roch district of Québec, Canada

Died

• 4 September 1929 in the Jésus-Marie convent, Sillery, Québec, Canada of tuberculosis while contemplating an image of the Eucharistic Heart of Jesus

• buried on 7 September at the church of the Jésus-Marie convent

• exhumed in 1951 as part of the canonization investigation

• exhumed in May 1990 as part of the canonization investigation

Venerated

• 13 May 1989 by Pope John Paul II (decree of heroic virtues)

• her parents were still alive during the investigation, and were interviewed about her life and spirituality

Beatified

• 20 March 1993 by Pope John Paul II, celebrated in Saint Peter's Square in Rome, Italy

• the beatification miracle involved the cure of a hydrocephalic infant, Jules Chiasson, in 1939 in Lamèque, New Brunswick, Canada following a novena to Blessed Dina by the family

Blessed Catherine of Racconigi

Also known as

Caterina Mattei

Profile

The youngest of six children, and the only daughter of Giorgio and Bilia de Ferrari Mattei. Hers was a poor family in a poor region; her father was an unemployed blacksmith and tool maker, her mother a silk spinner and weaver whose work kept the family from starving. When she was old enough, Caterina learned the trade from her mother and helped support the family. Her father suffered from depression over their lot, and family life was often chaotic and disruptive.

At the age of nine, Caterina had a vision of Jesus, who appeared to her as a boy about her own age, told her that she should become a bride of Christ, and gave her a wedding ring in token. She began to have regular visions of Jesus, and of saints including Saint Catherine of Siena and Saint Peter Martyr. Miracles began to happen around her; at first just simple things like a broken dish being repaired, and money and food appearing when the family needed it most.

She studied with a community of Servites. Caterina wanted to join the Dominicans, and began attending a small Domincan convent at age 23, but her family opposed her leaving; they compromised by her becoming a Dominican tertiary at age 28 and staying at home. The visions continued, and she received the stigmata, though the wounds did not appear to others until her death. Her neighbors were terrified of her and of the supernatural events that happened in her home, many claiming that she was a witch. The local Dominicans, fearing scandal, would have nothing to do with her. She was denounced to the Inquisition, and was called before a bishop's court in Turin, Italy, but all authorities found her innocent of any heresy or wrong-doing. She was eventually forced to leave the town and settle in Caramagno, Italy where she lived with two other tertiaries. The scrutiny and accusations caused her to reach such a level of despair that had her considering suicide, but instead she gripped her cross and prayed the harder.

Though her mystical gifts drove many away, others sought her out for her counsel and prayer. She had a special ministry of prayer for soldiers in battle. She became the friend of Prince John Francis Pico of Mirandola, who wrote a biography that gives us most of the information about have about her. The Blessed Caterina Brotherhood continues today, doing good works and celebrating her memory.

Born

June 1486 in Racconigi, Cuneo, Italy

Died

4 September 1547 at Caramagna Piemonte, Cuneo, Italy

Beatified

1808 or 1810 (records vary) by Pope Pius VII

Moses the Prophet

Derivation

Hebrew: Mosheh, "saved from the waters"

Profile

Hebrew liberator, law giver, and prophet. He belonged to the tribe of Levi and was born in Egypt (10th century B.C.), at a time of grievous persecution, when Pharao had ordered the killing of all male Hebrew children (Exodus 1) Exposed on the waters of the Nile, he was rescued by Pharao's daughter and educated at court. Having killed an Egyptian to save one of his brethren from ill-treatment, he fled to Madian where he married Jethro's daughter (Exodus 2). God appeared to him in the burning bush and commanded him to go and deliver his brethren (3), with the help of his brother Aaron, but Pharao stubbornly refused to let the Israelites go, and the terrible chastisements known as the Ten Plagues of Egypt, only hardened his heart (7-10). However the last one, viz., the death of every first born, forced him to yield, and the Hebrews departed, after celebrating the first Pasch (11-13). Then began, under the leadership of Moses, a long and wearisome journey in the direction of the Promised Land, the dramatic episodes of which are related in the remaining chapter of Exodus and in Numbers. Only a few can be enumerated here: The Passage of the Red Sea and the Canticle of Moses (Exodus 14-15); the Manna (16); the promulgation of the Law on Mount Sinai (19-31); the many revolts of the people, who are saved each time by the intervention of their leader (Exodus 16; Numbers 13-14, 21); the march from Mount Sinai to Cades, and the stay at Cades for 38 years during which the present generation is condemned never to enter the Promised Land (Numbers 10-20); Moses himself is excluded from it because of his lack of confidence at the "Waters of Contradiction" (ib., 20); Balaam's Prophecies (23-24). The Israelites finally reached the banks of the Jordan, after defeating the Amorrhites and Moabites, and Moses died on Mount Nebo after pronouncing the three memorable discourses preserved in Deuteronomy. He was buried in the valley of Moab, but "no man knows his sepulchre" (Deuteronomy 34), and "there arose no more a prophet in Israel like unto Moses" (ib., 10). See also, Exodus, Numbers and Deuteronomy.

Saint Rosalia

 பலேர்மோ நகர் புனிதர் ரோசலியா 

கன்னியர்:

(Virgin)

பிறப்பு: கி.பி. 1130

பலேர்மோ, சிசிலி அரசு

(Palermo, Kingdom of Sicily)

இறப்பு: கி.பி. 1166

மவுண்ட் பெலேக்ரினோ, சிசிலி அரசு

(Mount Pellegrino, Kingdom of Sicily)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

புனிதர்பட்டம்: ஜூலை 15, 1625 

திருத்தந்தை 8ம் அர்பன் 

(Pope Urban VIII)

பாதுகாவல்: 

பலேர்மோ, மான்ட்டேரி, கலிஃபோர்னியா (Monterey, California) ஆகிய இடங்களைச் சேர்ந்த இத்தாலிய மீனவர்கள்

நினைவுத் திருநாள்: செப்டம்பர் 4

இத்தாலியின் பலெர்மோ நகரைச் சேர்ந்த புனிதர் ரோசலியா, ஒரு கத்தோலிக்க புனிதர் ஆவார்.

“சார்லமக்னேயின்” (Charlemagne) வம்சாவளியைச் சேர்ந்த ஒரு உன்னத நார்மன் (Norman) குடும்பத்தில் ரோசலியா பிறந்தார்.

“சினிபால்ட் (Sinibald) என்பவரின் மகளான இவரின் இதயம் இளம் வயதிலிருந்தே இறைவனை மட்டுமே நாடியது. விவிலிய வார்த்தைகளால் தன் இதயத்தை நிரப்பினார். இறைவன் மட்டுமே தன் வாழ்வின் மையமாக இருக்க வேண்டுமென்று எண்ணினார். இறை இயேசுவின் பாதையில் தன் வாழ்வை அமைத்தார். 

தன் வீட்டைவிட்டு வெளியேறி, “பெல்லேக்ரினோ” (Mount Pellegrino) மலையிலுள்ள ஒரு குகைக்கு சென்று தனிமையில் வாழ்ந்தார். பாரம்பரியப்படி, அவரை இரண்டு சம்மனசுக்கள் வழிநடத்தி குகைக்கு அழைத்துச் சென்றதாக கூறப்படுகிறது. உலக வாழ்விலிருந்து தன்னை மறைத்து வாழ்ந்த இவர், இதயம் என்னும் அவரின் வீட்டில் கடவுளுக்கு மட்டுமே இடம் கொடுத்து வாழ்ந்தார்.

அவர் வசித்த குகையின் சுவர்களில், “சினிபால்டின் மகளான ரோசலியா எனும் நான், என் ஆண்டவரான இயேசு கிறிஸ்துவின் அன்புக்காக வாழ்வதென்று தீர்மானித்துள்ளேன்” என்று எழுதப்பட்டிருந்தது.

ரோசலியா, அந்த குகையிலேயே தனிமையிலே கி.பி. 1166ம் ஆண்டு மரித்தார்.

கி.பி. 1624ம் ஆண்டு, பலெர்மோ நகரில் பிளேக் நோய் பரவியது. இத்துன்ப காலத்தில், ஒரு நோயாளிப்பெண்ணுக்கும், ஒரு வேட்டைக்காரனுக்கும் காட்சியளித்த புனிதர் ரோசலியா, தமது எலும்புகள் கிடக்கும் இடத்தைக் குறிப்பிட்டுச் சொன்னார். தமது எலும்புகளை நகருக்குள் ஊர்வலமாகக் கொண்டுவர கூறினார். மலையேறிச் சென்ற வேட்டைக்காரன், அவர் கூறியது போலவே அங்கே எலும்புகள் கிடக்கக் கண்டான். அவர் கூறியதுபோலவே மும்முறை அவரது எலும்புகளை ஊருக்குள் ஊர்வலமாக கொண்டு சென்றதும் பிளேக் நோய் முற்றிலுமாக நீங்கியது. இச்சம்பவத்தின் பிறகு, புனிதர் ரோசலியா பலெர்மோ நகரின் பாதுகாவலராக அறிவிக்கப்பட்டார். இவரது எலும்புகள் காணப்பட்ட குகையில் இவரது நினைவுச் சரணாலயம் அமைக்கப்பட்டது.

Also known as

La Santuzza (the little saint)

Profile

Born to the Sicilian nobility, the daughter of Sinibald, Lord of Roses, and Quisquina. Descendant of Charlemagne. Raised around the royal Sicilian court. From her youth, Rosalia knew she was called to dedicate her life to God. When grown, she moved to cave near her parent's home, and lived in it the rest of her life; tradition says that she was led to the cave by two angels. On the cave wall she wrote "I, Rosalia, daughter of Sinibald, Lord of Roses, and Quisquina, have taken the resolution to live in this cave for the love of my Lord, Jesus Christ." Rosalia remained apart from the world, dedicated to prayer and works of penance for the sake of Jesus, and died alone.

In 1625, during a period of plague, she appeared in a vision to a hunter near her cave. Her relics were discovered, brought to Palermo, and paraded through the street. Three days later the plague ended, intercession to Rosalia was credited with saving the city, and she was proclaimed its patroness. The traditional celebration of Rosalia lasted for days, involved fireworks and parades, and her feast day was made a holy day of obligation by Pope Pius XI in 1927.

Born

c.1130 at Palermo, Sicily

Died

• c.1160 Mount Pellegrino, Italy, apparently of natural causes

• buried in her cave by workers collapsing it

Patronage

locations in Italy -

• Baucina

• Benetutti

• Bivona

• Campofelice di Roccella

• Delia

• Isola delle Femine

• Lentiscosa

• Palermo

• Pegli

• Racalmuto

• San Mango Cilento

• Santo Stefano Quisquina

• Sicily

• Vicari

Blessed Scipion-Jérôme Brigeat Lambert

Also known as

Scipione Gerolamo Brigeat de Lambert

Profile

Born to the nobility, his father was a royal advisor and treasury official. Studied in the French cities of Ligny and Paris, then the seminaries of San Luis and then San Sulpice. Ordained a priest in 1756. Earned his doctorate in 1760 at the college of Navarra. Canon and vicar-general of the diocese of Avranches, France from 1761 to 1788. When the anti–Christian persecutions of the French Revolution began, he fled to Ligny. The authorities located him there and ordered to take the oath of loyalty to the new constitution; he refused, remaining loyal to the Church. He was imprisoned on the Hulks of Rochefort and left to die. He spent his final day nursing and ministering to other prisoners. Martyr.

Born

9 June 1733 in Ligny, Meuse, France

Died

4 September 1794 on the prison ship Washington in Rochefort, Charente-Maritime, France of hunger and general abuse

Beatified

1 October 1995 by Pope John Paul II

Pope Saint Boniface I

Profile

Son of the presbyter Jocundus. Priest, apparently having been ordained by Pope Saint Damasus I. Papal legate to Constantinople c.405 for Pope Saint Innocent I. Elected 42nd pope in 418. He was opposed by anti-pope Eulalius who had the support of the minor clergy. Both were exiled from Rome, Italy by Emperor Honorius in order to keep the peace. At Easter Eulalia returned against orders, causing his followers to rise to violent action; he was exiled again, and Boniface declared pope. Repeatedly opposed by the patriarch of Constantinople who sought to increase his sphere of influence. Staunch opponent of Pelagianism. Saint Augustine of Hippo dedicated several works to him.

Born

c.350 at Rome, Italy

Papal Ascension

28 December 418

Died

• 4 September 422 at Rome, Italy of natural causes

• buried in the cemetery of Maximus on the Via Salaria, Rome

Blessed Nicolò Rusca

Also known as

Hammer of the Heretics

Profile

Studied at the Collegium Helveticum in Milan, Italy from 1580 to 1587. Priest in the diocese of Como, Italy. Worked to revive Catholic practice and theology in the period after the Council of Trent and in the face of expanding Protestantism. Archpriest of Sondrio, Italy. Falsely accused of being involved in radical violence against Protestant ministers, he was arrested on 24 July 1618 and died during torture a few weeks later. Martyr.

Born

20 April 1563 in Bedano, Italy (in modern Ticono, Switzerland)

Died

• tortured to death on 4 September 1618 in Thusis, Graubünden, Switzerland

• relics in the collegiate church at Sondrio, Italy

Beatified

• 21 April 2013 by Pope Francis

• beatification recognition celebrated in Sondrio, Italy, presided by Cardinal Angelo Amato

Saint Ida of Herzfeld

Profile

Great-granddaughter of Charlemagne, and grew up in his court. Married to Lord Egbert by arrangement of the emperor. Mother of one son, Warin, who became a monk at Corvey. Widowed very young in 811, she spent the rest of her life single, working for the poor. Reported to have filled a stone coffin with food each day, then gave it to the poor; not only did she help the needy, the coffin reminded her of her responsibilities in this life. Founded the church at Hofstadt, Westphalia, and convent of Herzfeld.

Died

• c.813 of natural causes

• buried at the Herzfeld convent

Canonized

26 November 980 by Pope Benedict VII

Patronage

• brides

• widows

Representation

• filling a tomb with food for the poor

• carrying a church to indicate having built one

• with a dove hovering over her head

Blessed José Bleda Grau

Also known as

Brother Berardo of Lugar Nuevo de Fenollet

Profile

Franciscan Capuchin friar, professed on 2 February 1901. Worked as a beggar and tailor for his religious community in Orihuela, Alicante, Spain; he developed a relationship with the people of his city based on his humility, piety and charity. When the anti–Catholic persecutions of the Spanish Civil War began, he fled to his home village and hid with family. The militia found him on the night of 30 August 1936, spent five days abusing him, and finally killed him. Martyr.

Born

23 July 1867 in Lugar Nuevo de Fenollet, Valencia, Spain

Died

shot in the head on 4 September 1936 near Puerto de Benigamin, Valencia, Spain

Beatified

11 March 2001 by Pope John Paul II

Blessed José Pascual Carda Saporta

Profile

Ordained on 12 August 1918. Member of the Diocesan Laborer Priests of the Sacred Heart of Jesus. Prefect of the seminary in Zaragoza, Spain and then of Tarragona, Spain. Parish priest in Mexico for two years, expelled in the anti–Catholic revolt. Spiritual director of seminaries in Valladolid, Spain and Valencia, Spain. He attempted to return to ministry in Mexico, but priests were being denied entry, and he resumed work administering seminaries, supporting seminarians, and encouraging vocations. Martyred in the Spanish Civil War.

Born

29 October 1893 in Villareal, Castellón, Spain

Died

4 September 1936 in Oropesa, Castellón, Spain

Beatified

1 October 1995 by Pope John Paul II

Saint Irmgard of Süchteln

Also known as

Irmgarda

Profile

Eleventh century Countess of Süchteln in the area of Cologne, Germany, the daughter of the Earl of Aspel. Known for her personal piety, her charity, as a miracle worker, and for dedicating her whole fortune to the construction of churches. Returning from pilgrimage to Rome, Italy, she lived as a hermitess.

Died

• c.1100 in Cologne, Lotaringia (in modern Germany of natural causes

• buried behind the main altar of the cathedral of Cologne

Saint Caletricus of Chartres

Also known as

Caletrico, Chaletricus, Calétric, Caltry

Additional Memorial

7 October (translation of relics)

Profile

Well-educated and well-studied, he was consecrated bishop of Chartres, France c.557; he served for over 20 years. Attended the Council of Tours and the Council of Paris.

Born

529 in Chartres, France

Died

• 580 of natural causes

• relics re-discovered under the altar of the church of Saint Nicholas in 1703

Saint Fredaldo of Mende

Profile

Ninth-century bishop of Mende, Aquitaine (in modern France). Worked to eradicate idolatry in the region. Martyr.

Died

relics in Canourge, France

Patronage

• Chapelle Saint-Frézal-de-la-Canourgue, La Canourgue, France

• Chaulhac, France

• Grèzes, Lozère, France

• Julianges, France

• La Canourgue, France

• Saint-Frézal-d'Albuge, France

• Saint-Frézal-de-Ventalon, France

Saint Candida of Naples

Also known as

Candida the Younger

Profile

Lay woman noted throughout her region for her personal holiness. It was the work of her lifetime to convert her heathen husband and son.

Born

Naples, Italy

Died

• 586 in Naples, Italy of natural causes

• healing oil reported to have flowed from her tomb

Saint Marcellus of Chalon-sur-Saône

Also known as

Marcello

Profile

Martyr.

Died

c.300 in Chalons-sur-Saône, Gallia Lugdunensis (modern France)

Blessed Peter of Saint James

Profile

Mercedarian friar. Ransomed 150 Christians enslaved by in Algiers by Mulsims.

Born

Navarre, Spain

Died

1307 of natural causes

Saint Ultan of Ardbraccan

Profile

Bishop of Ardbraccan, Ireland. Noted for his care of the poor, orphans, and the sick. Thought to have collected the writings of Saint Brigid of Ireland. Illustrated his own manuscripts.

Died

657 of natural causes

Patronage

children

Saint Candida the Elder

Profile

An elderly woman in Naples, Italy who was healed of an illness by Saint Peter the Apostle. She converted and was baptized by Peter. She, in turn, brought Saint Aspren of Naples to the faith.

Died

78 of natural causes

Saint Hermione

Profile

One of the daughters of Saint Philip the Deacon who is mentioned in the Acts of the Apostles. Had the gift of prophecy. Martyr.

Died

c.117 at Ephesus

Saint Julian the Martyr

Profile

Martyred in the persecutions of Emperor Maximian Herculeus.

Died

burned at the stake c.310

Saint Thamel

Profile

Pagan priest. Convert to Christianity. Martyred with his sister, whose name has not come down to us, in the persecution of Emperor Hadrian.

Died

martyred in 125

Saint Monessa

Profile

Daughter of an Irish chieftain. Virgin convert of Saint Patrick. She died immediately upon being baptised.

Born

5th century Irish

Died

456

Saint Sulpicius of Bayeux

Profile

Bishop of Bayeux, France from c.838 to 843. Martyred by Vikings.

Died

martyred in 843 in Livry, France

Saint Castus of Ancyra

Profile

One of a group of seventeen martyrs that died together.

Died

martyred at Ancyra, Galatia (in modern Turkey)

Saint Rhuddlad

Also known as

Rhudlad

Profile

Nun.

Born

Welsh

Died

7th century

Patronage

Llanrhyddlad, Anglesey, Wales

Saint Maximus of Ancyra

Profile

One of a group of seventeen martyrs that died together.

Died

at Ancyra, Galatia (in modern Turkey)

Saint Magnus of Ancyra

Profile

One of a group of seventeen martyrs that died together.

Died

at Ancyra, Galatia (in modern Turkey)

Saint Oceanus the Martyr

Profile

Martyred in the persecutions of Emperor Maximian Herculeus.

Died

burned at the stake c.310

Saint Ammianus the Martyr

Profile

Martyred in the persecutions of Maximian Herculeus.

Died

burned at the stake c.310

Saint Theodore the Martyr

Profile

Martyred in the persecutions of Maximian Herculeus.

Died

burned at the stake c.310

Saint Salvinus of Verdun

Profile

Bishop of Verdun, France c.383, serving over 36 years.

Died

c.420 of natural causes

Saint Rebecca of Alexandria

Profile

Martyr.

Died

3rd century in Alexandria, Egypt

Saint Marcellus of Treves

Also known as

Marcellus of Tongres

Profile

Bishop.

Saint Silvanus of Ancyra

Profile

Child martyr.

Died

Ancyra, Galatia

Saint Victalicus

Profile

Child martyr.

Died

martyred in Ancyra, Galatia (in modern Turkey)

Saint Rufinus of Ancyra

Profile

Child martyr.

Died

Ancyra, Galatia

Martyred in the Spanish Civil War

Thousands of people were murdered in the anti-Catholic persecutions of the Spanish Civil War from 1934 to 1939. I have pages on each of them, but in most cases I have only found very minimal information. They are available on the CatholicSaints.Info site through these links:

• Blessed Baltasar Mariano Muñoz Martínez

• Blessed Francisco Sendra Ivars

• Blessed José Vicente Hormaechea Apoita

• Blessed Pedro Sánchez Barba

விடெர்போ நகர் புனிதர் ரோஸ் 

கன்னியர்/ துறவி:

(Virgin and Recluse)

பிறப்பு: கி.பி. 1233

விடெர்போ, திருத்தந்தையர் மாநிலம்

(Viterbo, Papal States)

இறப்பு: மார்ச் 6, 1251

விடெர்போ, திருத்தந்தையர் மாநிலம்

(Viterbo, Papal States)

ஏற்கும் சமயம்: 

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

புனிதர் பட்டம்: கி.பி. 1457

திருத்தந்தை மூன்றாம் கல்லிஸ்ட்டஸ் 

(Pope Callistus III)

முக்கிய திருத்தலம்:

புனிதர் ரோஸ் ஆலயம், விடேர்போ, இத்தாலி

(Church of St. Rose, Viterbo, Italy)

புனிதர் ரோஸ் டி விடேர்போ கத்தோலிக்க ஆலயம், லோங்வியு, வாஷிங்டன்

(Saint Rose de Viterbo Catholic Church, Longview, Washington)

நினைவுத் திருநாள்: செப்டம்பர் 4

பாதுகாவல்:

நாடுகடத்தப்பட்டவர்கள், சமய சபைகளால் நிராகரிக்கப்பட்ட மக்கள், ஃபிரான்சிஸ்கன் சபை இளைஞர்கள் (Franciscan youth), விடெர்போ (Viterbo), இத்தாலி

விடெர்போ நகர் புனிதர் ரோஸ், ஒரு கத்தோலிக்க புனிதராவார். இத்தாலியின் விடெர்போ நகரில் பிறந்த ஒரு இளம்பெண்ணான இவர், திருத்தந்தையருக்கு ஆதரவாக வெளிப்படையாக பேசி வந்தவர் ஆவார். பின்னாளில் தனிமையான துறவியாக மாறிய இவர், எதிர்காலம் பற்றி தீர்க்கதரிசனம் கூறுமளவுக்கு சக்தி படைத்தவராக இருந்தார்.

இவரது வாழ்க்கை சம்பவங்களின் காலம் நிச்சயமற்றதாக இருந்தது. காரணம், இவரது புனிதர் பட்டத்திற்கான தயாரிப்புகள் உள்ளிட்ட பிற நிகழ்வுகள் எவற்றினதும் காலங்கள் எங்கும் குறிப்பிடப்படவில்லை. பெரும்பாலான அறிஞர்களின் கூற்றுப்படி, இவர் கி.பி. 1233ம் ஆண்டில் பிறந்தவர் என நம்பப்படுகிறது.

தெய்வ பக்தியுள்ள, ஏழைப் பெற்றோருக்கு பிறந்த ரோஸ், சிறு வயதிலேயே செபிப்பதிலும் ஏழைகளுக்கு உதவுவதிலும் பெரும் ஆர்வம் கொண்டிருந்தார். மூன்று வயதிலிருந்து தமது தாய்வழி அத்தையிடம் வளர்ந்ததாக கூறப்படுகிறது. பாவிகளின் மனமாற்றத்திற்காக அதிகம் செபித்த இவர், தம்மை ஆன்மீக வாழ்வில் அர்ப்பணித்துக்கொண்டார். பதினெட்டே ஆண்டுகள் வாழ்ந்திருந்த ரோஸின் வாழ்க்கை புனிதம் பெற்றது. சிறு பெண்ணாயினும், ரோஸ் ஜெப வாழ்விலும் வறியோருக்கு உதவுவதிலும் மகிழ்வு கொண்டிருந்தார்.

பெற்றோரின் வீட்டில் இருந்தபோதே, மிகவும் இளம் வயதிலேயே இவரது தவ வாழ்வு தொடங்கியது. மிகவும் கடின வாழ்க்கை வாழ்ந்த ரோஸ், எழைகளின்பால் தாராள மனம் கொண்டிருந்தார்.

இவருக்கு பத்து வயதாகுமுன்னர், தேவ அன்னை கன்னி மரியாள் இவருக்கு தோன்றி, மூன்றாம் நிலை ஃபிரான்சிஸ்கன் (Third Order of St. Francis) சபையில் இணைந்து, விடேர்போ நகரில் தவ முயற்சிகளை போதிக்குமாறு அறிவுறுத்தியதாக கூறப்படுகிறது. அக்காலத்தில், தூய ரோம பேரரசர் (Holy Roman Emperor) “இரண்டாம் ஃபிரடேரிக்” (Frederick II) ஆட்சியில் இருந்தார்.

விரைவிலேயே ஃபிரான்சிஸ்கன் சபையில் இணைந்த இவர், சபையின் சீறுடையான சாதாரண அங்கியை அணிந்துகொண்டார். தெருக்களிலே நடக்கையில் கைகளில் சிலுவையோன்றினை ஏந்தியபடி செல்லும் இவர், கத்தோலிக்க திருச்சபைக்கு விசுவாசமாக இருக்கும்படி பிறருக்கு அறிவுறுத்தியபடி செல்வார். பாவங்கள் பற்றியும் இயேசுவின் பாடுகள் பற்றியும் போதிக்க தொடங்கினார்.

தமது 15 வயதில், ஒரு துறவற மடம் ஒன்றினை தொடங்க முயற்சித்த இவர், அம்முயற்சி தோல்வியுறவே, தமது தந்தையின் வீட்டுக்கு திரும்பி, அங்கேயே தனிமையில் செப, தவ முயற்சிகளில் ஈடுபட்டார். ஒவ்வொரு முறையும் தமது தனிமையிலிருந்து வெளிவரும்போதும், மக்களை தவம் செய்ய தூண்டினார். அவரது இந்த மறைப்பணி இரண்டு வருடம்வரை நீடித்தது.

கி.பி. 1250ம் ஆண்டு ஜனவரி மாதம், ரோஸின் சொந்த ஊரான விடெர்போ நகரில் திருத்தந்தைக்கு எதிராக கிளர்ச்சி நடந்தபோது, இவர் திருத்தந்தைக்கு ஆதரவாகவும் பேரரசருக்கு எதிராகவும் செயல்பட்டார். இதன் காரணமாக இவரும் இவரது குடும்பத்தினரும் நகரிலிருந்து கடத்தப்பட்டனர். இவர்கள் மத்திய இத்தாலியின் “லாஸியோ” (Lazio) பிராந்தியத்திலுள்ள “சொரியானோ நெல் சிமினோ” (Soriano nel Cimino) எனும் நகரில் தஞ்சம் புகுந்தனர். திருத்தந்தையின் தரப்பு வென்றதன் பிறகு, இவரும் இவரது பெற்றோரும் நகருக்குள் திரும்பி வர அனுமதிக்கப்பட்டனர்.

கி.பி. 1250ம் ஆண்டு, டிசம்பர் மாதம், ஐந்தாம் தேதியன்று, பேரரசர் விரைவிலேயே இறந்துபோவார் என்று ரோஸ் முன்னறிவித்தார். அவரது தீர்க்கதரிசனம் டிசம்பர் 13ம் நாளன்று நிறைவேறியது. பேரரசர் இறந்துபோனார்.

ரோஸ், விடெர்போ நகரிலுள்ள “தூய மரியாளின் எளிய கிளாரா” (Poor Clare Monastery of St. Mary) துறவு மடத்தில் இணைய விரும்பினார். ஆனால், அவரிடம் அதற்காக தரவேண்டிய தட்சினை இல்லாத ஏழ்மை காரணத்தால் அவர் நிராகரிக்கப்பட்டார். அவர்களது நிராகரிப்பை ஏற்றுக்கொண்ட அவர், ஆயினும் அவரது இறப்புக்குப் பிறகு மடாலயத்திற்கு அவள் அனுமதி அளிப்பதாக முன்னறிவித்தார்.

இவரது முயற்சி தோல்வியடையவே, இவர் தமது தந்தையின் வீட்டிலேயே ஜெப, தவ வாழ்வினைத் தொடர்ந்தார். அங்கேயே, தமது பதினெட்டாம் வயதிலே ரோஸ் மரணமடைந்தார்.

Rose of Viterbo, T.O.S.F. (Italian: Rosa da Viterbo; c. 1233 – 6 March 1251), was a young woman born in Viterbo, then a contested commune of the Papal States. She spent her brief life as a recluse, who was outspoken in her support of the papacy. Otherwise leading an unremarkable life, she later became known for her mystical gifts of prophecy and having miraculous powers. She is honoured as a saint by the Catholic Church.

Life

The chronology of her life remains uncertain, as the acts of her canonization, the chief historical sources, record no dates.[1] Most scholars agree she was probably born around the year 1233.[2]

Born of poor and pious parents, even as a child Rose had a great desire to pray and to aid the poor.[3] She prayed much for the conversion of sinners.[4] Rose was not yet 10 years old when the Blessed Virgin Mary is said to have instructed her to take the habit of the Third Order of St. Francis and to preach penance in Viterbo, at that time under the rule of Frederick II, Holy Roman Emperor.[1]

Rose was soon admitted to the Franciscan Third Order and adopted its religious habit, a simple tunic with a cord around her waist. While walking the streets with a crucifix in her hand, she would exhort others to be faithful to the Catholic Church.[5] She lived a life of prayer, penance and solitude in her father's home.

Every now and then she would emerge from her solitude to entreat the people to do penance.[4] Her mission seems to have lasted for about two years. In January 1250, Viterbo, her native city, was then in revolt against the pope. When she was 12, she began preaching in the streets against Frederick's occupation of Viterbo. She and her family were exiled from the city and took refuge in Soriano nel Cimino. When the pope's side won in Viterbo, Rose was allowed to return.[3]

On December 5, 1250, Rose allegedly foretold the speedy death of the emperor, a prophecy fulfilled on December 13. Soon afterwards she went to Vitorchiano, whose inhabitants, according to surviving reports, were affected by a supposed sorceress. Rose secured the conversion of all, even of the sorceress, reportedly by standing unscathed for three hours in the flames of a burning pyre.[1]

Rose wished to enter the Poor Clare Monastery of St. Mary in the city, but was refused because of her poverty, as she was not able to provide the dowry required for admission. She accepted her rejection, nonetheless foretelling her admission to the monastery after her death.

Rose died on March 6, 1251, in her father's home.[3] It was long believed that Rose had died of tuberculosis. In 2010, however, researchers examining her remains concluded that she had died of complications due to Pentalogy of Cantrell.[6]

Veneration

La Macchina of Saint Rose

The process of Rose's canonization was opened in the year of her death by Pope Innocent IV, but was not definitively undertaken until 1457. Originally buried at the parish church of Santa Maria in Poggio, in 1257 Pope Alexander IV ordered it moved to the monastery she had desired to enter, at which time it was renamed in her honor.[7]

When the liturgical calendar of the Roman Catholic Church was reformed after the Second Vatican Council, her feast day was transferred to the date of her death. September 4 is the date of the translation of her relics to the Monastery of St. Damian. It is this latter date on which her feast is celebrated in Viterbo and by the Franciscans.

On September 3, the eve of the feast of St. Rose, the people of Viterbo follow the transportation of La Macchina ("the Machine of St. Rose") a massive 28-metre-high (92 ft) tower, illuminated with 3,000 tiny electric lights and 880 candles, and topped off with a statue of her, which is carried for 1,200 metres through the darkened streets of the old medieval town on the backs of around 100 volunteers called "facchini". The tradition goes all the way back to September 4, 1258, when the body of the saint was exhumed and transported to the Monastery of Saint Damian; but it was not until 1664, following seven years of plague in the city, that a "machine" first appeared. In gratitude for having survived such a terrible pestilence the citizens voted to renew the veneration of their saint every year.[8]

St. Rose of Viterbo Convent, named for her, in La Crosse, Wisconsin, is the motherhouse of the Franciscan Sisters of Perpetual Adoration.[9] The convent is listed on the National Register of Historic Places.

Viterbo University is a Catholic, Franciscan university in the liberal arts tradition, founded by these Franciscan Sisters, also located in La Crosse, Wisconsin.[2]

Rose of Viterbo is one of the religious figures featured in the award-winning series of saint plays by Erik Ehn. The play celebrating her life premiered in October 2008 at Goshen College.

Also celebrated but no entry yet

• Giuseppe Toniolo

• Joseph the Patriarch