St. Vincent, Orontius, & Victor
Feastday: January 22
Death: 305
Three martyrs of the Pyrenees. Vincent and Orontius were brothers, born in Cimiez, near Nice, France. They served as missionaries in the Pyrenees and were martyred at Puigcerda, with St. Victor. Their relics were enshrined at Embrun, France.
Saints Vincent, Orontius, and Victor (d. 305 AD) are venerated as martyrs by the Roman Catholic and Eastern Orthodox Churches. Tradition states that Vincent and Orontius were brothers from Cimiez. They were Christians who evangelized in the Pyrenees and were killed at Puigcerda with Saint Victor.[1][2]
Vincent should not be confused with the more famous Vincent of Saragossa, who is honored on the same feast day.
Veneration
Their relics were enshrined at Embrun,[1] in a sanctuary built by Palladius of Embrun.
St. Vincent of Digne
Feastday: January 22
Death: 380
Author and Publisher - Catholic Online
Bishop of Digne, France Originally from Africa, he became bishop of Digne and was later venerated as the patron saint of the city
St. Paschasius
Feastday: January 22
Death: 312
Bishop of Vienne, France. No details of his life are extant, although his era was a remarkably turbulent one.
St. Matthew Alonso Leziniana
Feastday: January 22
Death: 1745
Dominican martyr of Vietnam. He was born in Navas del Rey in Spain and became a Dominican priest. Assigned originally to the Philippines, he was sent later to Vietnam where he was beheaded during the anti-Christian oppression. Pope John Paul II canonized him in 1988.
The Vietnamese Martyrs (Vietnamese: Các Thánh Tử đạo Việt Nam; French: Martyrs du Viêt Nam), also known as the Martyrs of Annam, Martyrs of Tonkin and Cochinchina, Martyrs of Indochina, or Andrew Dung-Lac and Companions (Anrê Dũng-Lạc và các bạn tử đạo), are saints on the General Roman Calendar who were canonized by Pope John Paul II. On June 19, 1988, thousands of overseas Vietnamese worldwide gathered at the Vatican for the Celebration of the Canonization of 117 Vietnamese Martyrs, an event chaired by Monsignor Tran Van Hoai. Their memorial is on November 24 (although several of these saints have another memorial, having been beatified and on the calendar prior to the canonization of the group).
Blessed William Joseph Chaminade
† இன்றைய புனிதர் †
(ஜனவரி 22)
✠ அருளாளர் வில்லியம் ஜோசப் சமினட் ✠
(Blessed William Joseph Chaminade)
குரு மற்றும் மரியான் சபை நிறுவனர்:
(Priest and Founder of Society of Mary (Marianists)
பிறப்பு: ஏப்ரல் 8, 1761
பெரிஜியூக்ஸ், பெரிகார்ட், ஃபிரான்ஸ் அரசு
(Périgueux, Périgord, Kingdom of France)
இறப்பு: ஜனவரி 22, 1850
போர்டியுக்ஸ், ஃபிரான்ஸ்
(Bordeaux, France)
ஏற்கும் சமயம்:
ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை (மரியான் சபையினர்)
(Roman Catholic Church - Marianists)
முக்திபேறு பட்டம்: செப்டம்பர் 3, 2000
திருத்தந்தை இரண்டாம் ஜான் பவுல்
(Pope John Paul II)
நினைவுத் திருநாள்: ஜனவரி 22
அருளாளர் வில்லியம் ஜோசப் சமினட் (Blessed. William Joseph Chaminade), ஃபிரெஞ்ச் புரட்சியின்போது துன்புறுத்தப்பட்ட (Persecution during the French Revolution) கத்தோலிக்க குருவும், பிற்காலத்தில் “மரியான்” (Marianists) என்றழைக்கப்படும் “மரியாள் சபையை” (Society of Mary) நிறுவியவருமாவார்.
“மரியான் குடும்பத்தின்” (The Marianist Family) பிற மூன்று கிளைகளாவன:
1. திருமணமான மற்றும் பிரமச்சரிய ஆண் மற்றும் பெண்களடங்கிய “மரியான் சமூகத்தின்” பொதுநிலையினர் (The married and single men and women of the Marianist Lay Communities).
2. மரியாளின் உடன்பாட்டுக்கு அர்ப்பணித்துக்கொண்ட பொதுநிலைப் பெண்கள் (The consecrated laywomen of the Alliance Mariale).
3. “மரியான் சகோதரியர்” (Marianist Sisters) என்றழைக்கப்படும் “மாசற்ற மரியாளின் பெண்கள்” (Daughters of Mary Immaculate) சபை.
வில்லியம் ஜோசப் சமினட், கி.பி. 1761ம் ஆண்டு, ஃபிரான்ஸ் அரசின் “பெரிஜியூக்ஸ்” எனுமிடத்தில் பிறந்தவர் ஆவார். இவரது பெற்றோரான “ப்லைஸ் சமினட்” மற்றும் “கேதரின் பெதொன்” (Blaise Chaminade and Catherine Bethon) இருவரும் ஆழ்ந்த பக்தியானவர்கள். இவர் தமது பெற்றோரின் பதினான்காவது குழந்தை ஆவார். இவரது மூன்று சகோதரர்கள் கத்தோலிக்க குருக்கள் ஆவர். இதே வழியில் சேவை செய்வதற்கு அழைக்கப்படுவதாக உணர்ந்த இவர், தமது பத்து வயதில், தென்மேற்கு ஃபிரான்சின் “முஸ்சிடன்” (Mussidan) எனுமிடத்திலுள்ள, குருத்துவம் பெறுவதற்கு ஆர்வம் காட்டும் இளைஞர்களைப் பயிற்றுவிப்பதற்கான குறிப்பிட்ட நோக்கத்திற்காக உருவாக்கப்பட்ட “மைனர் செமினரி” (Minor seminary) என்றழைக்கப்படும் இளநிலை குருத்துவ பள்ளியில் இணைந்தார். கி.பி. 1785ம் ஆண்டு, தமது இருபத்துநான்கு வயதில் உள்ளூர் மறைமாவட்டத்தில் குருத்துவ அருட்பொழிவு பெற்றார்.
கி.பி. 1790ம் ஆண்டு, ஃபிரெஞ்ச் புரட்சி வெடித்ததன் பின்னர், வில்லியம் ஜோசப் சமினட், தென்மேற்கு ஃபிரான்சின் துறைமுக நகரான “போர்டியுக்ஸ்” (Bordeaux) சென்றார். ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபையின் அதிகாரம் மறுக்கப்படுவதற்கு அவசியமாக இருக்கும் புரட்சியின் மதச்சார்பற்ற மதிப்பை உறுதிப்படுத்துவதற்குண்டான வாக்குறுதியை ஏற்க மறுத்து, மதகுருமாரின் சிவில் அரசியலமைப்பை எதிர்த்ததன் மூலம் அரசின் எதிரி ஆனார். மரண தண்டனையின் ஆபத்தை உணர்ந்திருந்த அவர், இரகசியமாக கத்தோலிக்க குருப் பணிகளை செய்தார். அவருடைய இந்த இரகசியப் பணிகளில் உதவியாக, அவருடைய நண்பர்களில் ஒருவரான “வணக்கத்துக்குரிய மேரி-தெரேஸ்-டி லமரௌஸ்” (Venerable Marie-Thérèse de Lamourous) எனும் பொதுநிலைப் பெண் ஒருவர் இருந்தார். (பின்னாளில், ஃபிரெஞ்ச் புரட்சியின் பிறகு, “போர்டியுக்ஸ்” (Bordeaux) நகரில், (The Miséricorde) என்ற பெயரில் மனம் திருந்திய விலைமாதருக்கான கருணை இல்லம் ஒன்றினை நிறுவுவதற்காண பணிகளில் அவருக்கு உதவியாக வில்லியம் ஜோசப் சமினட் இருந்தார்.)
கி.பி. 1795ம் ஆண்டு, சபை அல்லாத உறுப்பினர்களோடு சேர்ந்து செயல்பட தேசிய அரசாங்கம் முயன்றபோது, “போர்டியுக்ஸ்” (Bordeaux) நகர மதகுருமாரின் நல்லிணக்கத்தை மேற்பார்வையிடுவதற்கான பொறுப்பை சமினட் ஏற்றுக்கொண்டார். அவர் அரசியலமைப்பு பிரமாணத்தை எடுத்துக்கொண்டார். ஆனால், கத்தோலிக்க திருச்சபைக்கு சமாதானத்தை ஏற்படுத்த விரும்பினார். இதுபோன்ற சுமார் ஐம்பது குருக்கள் அவருடைய உதவியுடன் தங்கள் நல்லிணக்கத்தை நிறைவு செய்தனர். கி.பி. 1795ம் ஆண்டுமுதல், “ஃபிரெஞ்ச் டைரக்டரி” (French Directory) எனப்படும் ஐந்து உறுப்பினர்கள் கொண்ட ஆட்சிமன்ற குழு அரசுப் பொறுப்பை ஏற்றதும், அவர் நாட்டை விட்டு வெளியேறி, ஸ்பெயின் (Spain) நாட்டின் “சரகொஸா” (Zaragoza) பிராந்தியத்தில் தஞ்சமடைந்தார்.
அங்கு வாழ்ந்த காலத்தில், அன்னை மரியாள் மீது தாம் கொண்ட வலுவான பக்தி காரணமாக, அங்குள்ள அன்னையின் பேராலயத்துக்கு (Basilica of Our Lady of the Pillar) சென்று செபிப்பதை வழக்கமாக கொண்டிருந்தார். அவரது செபத்தின் விளைவாக, கத்தோலிக்க விசுவாசத்தை ஃபிரான்ஸ் நாட்டுக்கு மீட்பதற்கான பார்வை உருவாக்கப்பட்டது. இதன் முடிவில், பொதுநிலையினர் மற்றும் மறைப் பணியாளர்களுக்கான ஒரு அமைப்பை நிறுவ முடிவு செய்தார்.
கி.பி. 1800ம் ஆண்டு, அவர் “போர்டியுக்ஸ்” (Bordeaux) திரும்பியபோது, உலகளாவிய மரியான் அமைப்பினை (Marian Sodality) மீண்டும் நிறுவினார். அவர் இளம் பொதுநிலையினரின் இயக்க வளர்ச்சியை தனது பணிக்கு முக்கிய மையமாகக் கண்டார். இதில் அவர், மறைப்பணியாளர்கள் மற்றும் பொதுநிலையினர் உள்ளிட்ட திருச்சபையின் பாரம்பரியவாத சக்திகளால் எதிர்க்கப்பட்டார்.
இவர்களது மரியான் அமைப்பு (Marian Sodality), பிற நகரங்களுக்கும் பரவியது. அவரை “பஸாஸ்” (Diocese of Bazas) மறைமாவட்டத்தின் அப்போஸ்தலிக்க நிர்வாகியாக நியமித்ததன்மூலம், வாட்டிகன் அவரது முயற்சிகளை அங்கீகரித்தது.
சாமினேட்டின் வாழ்க்கையின் கடைசி பத்து ஆண்டுகள், அவரது உடல் ஆரோக்கியத்தில் சிக்கல்கள், நிதி பற்றாக்குறைகள் மற்றும் அவரது சபை நிர்வாகத்தில் அவரது பார்வை மீதான தடைகளால் நிரப்பப்பட்டிருந்தது. பகுதியளவில் முடங்கிப்போன அவர், பின்னர் அவரது சபை நிர்வாகத்தால் மெய்நிகர் தனிமைப்படுத்தப்பட்டார். தமது சபையின் உறுப்பினர்கள் சூழ்ந்திருக்க, வில்லியம் ஜோசப் சமினட் கி.பி. 1850ம் ஆண்டு மரித்தார்.
Also known as
Guillaume Joseph Chaminade
Profile
Second-youngest of fifteen children of Blaise Chaminade and Catherine Bethon; a deeply religious family, three of his brothers were also priests. Took the name Joseph as his Confirmation name, and preferred it to William. At age ten he went to the College of Mussidan where one of his brothers was a professor; as student, teacher, steward, and chaplain, William remained there for 20 years.
Priest during the persecutions and violence against the Church of the French Revolution. He refused to swear allegiance to the Civil Constitution of the Clergy in 1791, and was forced to minister to his flock in secret. Beginning in 1795, he had the job of receiving the returning priests who had taken the Civil oath, but later saw their error; he helped about 50 reconcile with the Church, and return to work in the diocese.
Exiled to Zaragoza, Spain from 1797 to 1800 during the French Directorate, the only time he lived anywhere outside his native Bordeaux. Near the shrine of Our Lady of the Pillar, Chaminade received a message, telling him to be Mary's missionary, to found a society of religious to work with her to restore the Faith in France. On his return to Bordeaux in November 1800, he founded the Sodalities of Our Lady.
Chaminade's concept of the Sodality was to gather all Christians - men and women, young and old, lay and clerical - into a unique community of Christ's followers unafraid to be known as such, committed to living and sharing their faith, dedicated to supporting one another in living the Gospel, working under the protection of the Virgin Mary. To the usual religious vows of poverty, chastity, and obedience, the Marianists add a fourth vow of stability, faithfulness to the congregation, and special consecration to Mary. As an outward sign of this fourth vow, they wear a gold ring on their right hand.
Apostolic Administrator for the diocese of Bazas. Named Missionary Apostolic by the Vatican in 1801. As his own insights developed, Chaminade saw the Sodality as the Marianist Family, dedicated to sharing Our Lady's mission of bringing Christ to the world. It was characterized by a deep sense of the equality of all Christians, regardless of state of life, by a spirit of interdependence, by concern for individual spiritual growth, and by the desire of presenting "the amazing and attractive reality of a people of saints."
Some Sodality members later formed the nucleus of the Daughters of Mary Immaculate, founded by Adele de Batz de Trenquelleon and Father Chaminade in 1816, and the Society of Mary, founded in 1817. The institutes grew, and members began teaching in primary, secondary, and trade schools. Father William tried to start a network of teacher's schools for Christian education, but it failed due to the 1830 Revolution. In 1836, the Daughters of Mary established rural schools for women throughout southwestern France. The Society of Mary spread into Switzerland in 1839, then into the United States, becoming established in Dayton, Ohio in 1849, the Marianist Sisters in Somerset, Texas in 1949.
Born
8 April 1761 at Perigeux, France
Died
• 22 January 1850 of natural causes in Bordeaux, France
• buried in the Carthusian cemetery in Bordeaux
Beatified
3 September 2000 by Pope John Paul II at Saint Peter's, Rome, Italy
Saint Vincent of Saragossa
† இன்றைய புனிதர் †
(ஜனவரி 22)
✠ சரகோஸ்ஸா நகர் புனிதர் வின்சென்ட் ✠
(St. Vincent of Saragossa)
மறைசாட்சி:
(Martyr)
பிறப்பு : மூன்றாம் நூற்றாண்டு
ஹூயெஸ்கா, அரகன், ஸ்பெயின்
(Huesca, Aragon, Spain)
இறப்பு: 22 ஜனவரி 304
வாலென்சியா, ஸ்பெயின்
(Valencia, Spain)
ஏற்கும் சமயம்:
ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை
(Roman Catholic Church)
ஆங்கிலிக்கன் சமூகம்
(Anglican Communion)
கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை
(Eastern Orthodox Churches)
நினைவுத் திருநாள்: ஜனவரி 22
பாதுகாவல்:
அல்கார்வ் மறைமாவட்டம் (Diocese of Algarve),
ஸாஓ வின்சென்ட் (São Vicente), லிஸ்பன் (Lisbon), இத்தாலி (Italy), வினிகர் உற்பத்தியாளர்கள் (vinegar-makers), திராட்சை இரசம் உற்பத்தியாளர்கள் (wine-makers), வலேன்ஸியா (Valencia), விகென்ஸா (Vicenza),
இத்தாலியிலுள்ள "பெர்கமோ" கத்தோலிக்க மறைமாவட்டத்தின் திருத்தொண்டர் சபை (Order of Deacons of the Catholic Diocese of Bergamo (Italy)
புனிதர் வின்சென்ட் "சரகோஸ்ஸா" தேவாலயத்தின் (Church of Saragossa) திருத்தொண்டரும், ஸ்பெயின் நாட்டைச் சேர்ந்த ஒரு கிறிஸ்தவ மறைசாட்சியும் ஆவார்.
ஸ்பெயின் நாட்டின் "சரகோஸ்ஸா" (Saragossa) அருகேயுள்ள "ஹூயெஸ்கா" (Huesca) என்னுமிடத்தில், தோராயமாக மூன்றாம் நூற்றாண்டின் இறுதிப்பகுதியில் பிறந்த இப்புனிதரின் தந்தையார், "யூட்ரிஷியஸ்" (Eutricius) ஆவார். தாயார் பெயர், "எனோலா" (Enola) ஆகும். பெற்றோர் இருவருமே "ஓஸ்கா" (native of Osca) குடிகளாவர்.
தமது வாழ்வின் பெரும்பகுதியை "சரகோஸ்ஸா" (Saragossa) நகரிலேயே கழித்த இவர், கல்வியையும் இங்கேயே கற்றார். "சரகோஸ்ஸா" மறைமாவட்டத்தின் ஆயர் "வலேரியஸ்" (Bishop Valerius of Saragossa) வின்சென்ட்டை திருத்தொண்டராக அருட்பொழிவு செய்வித்தார். சரியாக பேச்சுத்திறன் இல்லாத, (திக்கும்) (Speech Impediment) வழக்கமுள்ள ஆயர் அவர்கள், வின்சென்ட்டை மறைமாவட்டம் முழுதும் சென்று மறை பிரசங்கிக்க பணித்தார். வின்சென்ட் ஆயரது பேச்சாளராக செயல்பட்டார்.
ரோமப் பேரரசன் டையோக்லேஷியன் (Roman Emperor Diocletian) கிறிஸ்தவர்களை வாட்டி வதைத்து துன்புறுத்தல்களைத் தொடங்கியபோது, இவர்களிருவரும் வலேன்சியாவிலுள்ள ரோம ஆளுநர் "டேசியன்" (Dacian in Valencia) முன்னால் கொண்டுபோய் நிறுத்தப்பட்டார்கள். வின்சென்ட்டும் ஆயர் வலேரியஸும் வலேன்சிய சிறையில் அடைக்கப்பட்டனர். இருவரும் கொடிய வேதனைகளுக்கு ஆளானார்கள். இறுதியில், புனித நூல்களை தீயிலிட ஒப்புக்கொண்டால் இருவரையும் விடுதலை செய்வதாக ஆளுநர் சொன்னான். ஆனால், வின்சென்ட் அதற்கு மறுத்துவிட்டார். ஆயரின் சார்பாக பேசிய வின்சென்ட், எந்தவித பயமுறுத்தல்களுக்கும் பணியப்போவதில்லை என்று கூறிவிட்டார்.
இவரது பேச்சால் ஆத்திரமுற்ற ஆளுநரின் உத்தரவின்பேரில், படைவீரர்கள் இவரை மூச்சுவிட முடியாத அளவிற்கு அடித்து உதைத்தனர். உடைந்த கண்ணாடி துண்டுகளை கொண்டு உடல் முழுவதையும் குத்திக் கிழித்தனர். காயங்களின்மேல் உப்பு தடவினார். இரும்புக் கம்பியை சூடாக்கி உடலெங்கும் சுட்டுப் பொசுக்கினர். தோல்களை கூர்மையான ஊசிகொண்டு குத்தி கிழித்தனர். அளவற்ற வேதனை ஏற்படுத்தினர். தங்களின் விருப்பப்படி அவரை அக்கொடியவர்கள் கொன்றனர்.
புனிதர் வின்சென்ட்டின் உடல் ஒரு சாக்குப் பையில் கட்டப்பட்டு கடலில் எறியப்பட்டது. ஆனால், உடனே கிறிஸ்தவ மக்கள் அதனை மீட்டெடுத்தனர். வயதான ஆயர் வலேரியஸ் நாடு கடத்தப்பட்டார்.
புனிதர் வின்சென்ட் சிறைச்சாலையில் துன்புறுத்தப்பட்டபோது மிகவும் அசாதரணமான அமைதியை கடைப்பிடித்தார். இது, சிறை அதிகாரியை அதிசயப்பட வைத்தது. பின்னர், தமது பாவங்களுக்காக மனம் வருந்திய சிறைச்சாலை அதிகாரி, மனம் மாறினார்.
Also known as
• Vincent of Zaragoza
• Vincent the Deacon
• Vincent Tourante
• Vincent of Aragon
• Vincent of Huesca
Profile
Friend of Saint Valerius of Saragossa in Spain, and served as his deacon. Imprisoned and tortured in Valencia, Spain for his faith during the persecutions of Diocletian; part of his time was spent being burned on a gridiron. While in prison, he converted his jailer. Was finally offered release if he would give up the scripture texts for burning, but he refused. Martyr. Acts written by the poet Prudentius.
Born
at Heusca, Aragon (in modern Spain)
Died
304 at Valencia, Spain
Patronage
• vine dressers
• vinegar makers
• vintners
• wine growers
• wine makers
• Portugal
• 5 cities
St. Vincent, the protomartyr of Spain, was a deacon of the 3rd century. Together with his Bishop, Valerius of Saragossa, he was apprehended during a persecution of Dacian the governor of Spain. Valerius was banished but Vincent was subjected to fierce tortures before ultimately dying from his wounds. According to details of his death (which seem to have been considerably developed later on), his flesh was pierced with iron hooks, he was bound upon a red-hot gridiron and roasted, and he was cast into a prison and laid on a floor strewn with broken pottery. But through it all his constancy remained unmoved (leading to his jailer's conversion) and he survived until his friends were allowed to see him and prepare a bed for on which he died. The saint's fame spread rapidly throughout Gaul and Africa - we have several sermons of St. Augustine given on his feast day. His feast day is January 22.
For other people called Saragossa, see Saragossa (disambiguation).
Saint Vincent of Saragossa (also known as Vincent Martyr, Vincent of Huesca or Vincent the Deacon), the Protomartyr of Spain, was a deacon of the Church of Saragossa. He is the patron saint of Lisbon and Valencia. His feast day is 22 January in the Roman Catholic Church and Anglican Communion and 11 November in the Eastern Orthodox Churches. He was born at Huesca and martyred under the Emperor Diocletian around the year 304.
Biography
The earliest account of Vincent's martyrdom is in a carmen (lyric poem) written by the poet Prudentius,[1] who wrote a series of lyric poems, Peristephanon ("Crowns of Martyrdom"), on Hispanic and Roman martyrs.
He was born at Huesca, near Saragossa, Spain sometime during the latter part of the 3rd century; it is believed his father was Eutricius (Euthicius), and his mother was Enola, a native of Osca.[2]
Vincent spent most of his life in the city of Saragossa, where he was educated and ordained to the diaconate by Bishop Valerius of Saragossa, who commissioned Vincent to preach throughout the diocese.[2] Because Valerius suffered from a speech impediment, Vincent acted as his spokesman.
When the Roman Emperor Diocletian began persecuting Christians in Spain, both were brought before the Roman governor, Dacian, in Valencia. Vincent and his bishop Valerius were confined to the prison of Valencia. Though he was finally offered release if he would consign Scripture to the fire, Vincent refused. Speaking on behalf of his bishop, he informed the judge that they were ready to suffer everything for their faith, and that they could pay no heed either to threats or promises.[3]
His outspoken manner so angered the governor that Vincent was inflicted every sort of torture on him. He was stretched on the rack and his flesh torn with iron hooks. Then his wounds were rubbed with salt and he was burned alive upon a red-hot gridiron. Finally, he was cast into prison and laid on a floor scattered with broken pottery, where he died. During his martyrdom he preserved such peace and tranquillity that it astonished his jailer, who repented from his sins and was converted. Vincent's dead body was thrown into the sea in a sack, but was later recovered by the Christians and his veneration immediately spread throughout the Church.[3] The aged bishop Valerius was exiled.
St. Vincent of Saragossa (Menologion of Basil II, 10th century)
The story that Vincent was tortured on a gridiron is perhaps adapted from the martyrdom of another son of Huesca, Saint Lawrence— Vincent, like many early martyrs in the early hagiographic literature, succeeded in converting his jailer.
According to legend, after being martyred, ravens protected St. Vincent's body from being devoured by vultures, until his followers could recover the body. His body was taken to what is now known as Cape St. Vincent; a shrine was erected over his grave, which continued to be guarded by flocks of ravens. In the time of Muslim rule in the Iberian Peninsula, the Arab geographer Al-Idrisi noted this constant guard by ravens, for which the place was named by him كنيسة الغراب "Kanīsah al-Ghurāb" (Church of the Raven). King Afonso I of Portugal (1139–1185) had the body of the saint exhumed in 1173 and brought it by ship to the Lisbon Cathedral. This transfer of the relics is depicted on the coat of arms of Lisbon.[4]
Legacy and veneration
'San Vicente Mártir thrown into the dunghill.
Three elaborated hagiographies, all based ultimately on a lost 5th-century Passion, circulated in the Middle Ages. His "Acts" have been "rather freely colored by the imagination of their compiler".[5]
Though Vincent's tomb in Valencia became the earliest center of his cult, he was also honoured at his birthplace and his reputation spread from Saragossa. The city of Oviedo in Asturias grew about the church dedicated to Vincent. Beyond the Pyrenees, he was venerated first in the vicinity of Béziers, and at Narbonne. Castres became an important stop on the international pilgrimage routes to Santiago de Compostela when the relics of Vincent were transferred to its new abbey-church dedicated to Saint Benedict from Saragossa in 863, under the patronage of Salomon, count of Cerdanya.
Tiled mosaic in the Cathedral of Braga depicting the translation of St. Vincent's arm.
A church was built in honour of Vincent, by the Catholic bishops of Visigothic Iberia, when they succeeded in converting King Reccared and his nobles to Trinitarian Christianity. When the Moors came in 711, the church was razed, and its materials incorporated in the Mezquita, the "Great Mosque" of Cordova.[6]
The Cape Verde island of São Vicente, a former Portuguese colony, was named in his honour because it was discovered on 22 January, St. Vincent's feast day, in 1462.[7]
The island of St. Vincent in the Caribbean, now a part of Saint Vincent and the Grenadines, was named by Christopher Columbus after Vincent of Saragossa, as the island was discovered by Europeans on 22 January, St. Vincent's feast day.
The 15th century Portuguese artist Nuno Gonçalves depicted him in his Saint Vincent Panels. A small fresco cycle of stories of St. Vincent is in the apse of the Basilica di San Vincenzo near Cantù, in northern Italy.
San Vicente Mártir arrojado al muladar. Escultura en alabastro. Documentado 1533 - Diego de Tredia - Museo de Bellas Artes de Valencia.
Saint Vincent's left arm is on display as a relic in Valencia Cathedral,[8] located near the extensive Carrer de Sant Vicent Mártir (Saint Vincent the Martyr Street).
There is also the small town of São Vicente on the Portuguese island of Madeira, and the city of São Vicente, São Paulo in Brazil named after this saint.
Patronage
Saint Vincent is the patron of the Order of the Deacons of the Catholic Diocese of Bergamo (Italy). He is honoured as patron in Valencia, Saragossa, Portugal, etc., and is invoked by vintners, vinegar-makers, brickmakers, and sailors.
St. Vincent the Deacon
Feastday: January 22
Patron: of So Vicente, Lisbon; Vicenza, Italy, vinegar-makers, wine-makers.
Death: 304
Deacon and martyr. Born at Huesca, Spain, he became a deacon and served St, Valerius at Saragossa until their martyrdom at Valencia during the persecutions under Emperor Diocletian (r. 284-305). St. Valerius was exiled, but Vincent was cruelly tortured because he would not surrender the holy books. He converted the warden of the prison and then died. He was honored by Sts. Augustine, Pope Leo I, and Prudentius, and is considered the patron saint of vinedressers in some regions of Spain.
For other people called Saragossa, see Saragossa (disambiguation).
Saint Vincent of Saragossa (also known as Vincent Martyr, Vincent of Huesca or Vincent the Deacon), the Protomartyr of Spain, was a deacon of the Church of Saragossa. He is the patron saint of Lisbon and Valencia. His feast day is 22 January in the Roman Catholic Church and Anglican Communion and 11 November in the Eastern Orthodox Churches. He was born at Huesca and martyred under the Emperor Diocletian around the year 304.
Biography
The earliest account of Vincent's martyrdom is in a carmen (lyric poem) written by the poet Prudentius,[1] who wrote a series of lyric poems, Peristephanon ("Crowns of Martyrdom"), on Hispanic and Roman martyrs.
He was born at Huesca, near Saragossa, Spain sometime during the latter part of the 3rd century; it is believed his father was Eutricius (Euthicius), and his mother was Enola, a native of Osca.[2]
Vincent spent most of his life in the city of Saragossa, where he was educated and ordained to the diaconate by Bishop Valerius of Saragossa, who commissioned Vincent to preach throughout the diocese.[2] Because Valerius suffered from a speech impediment, Vincent acted as his spokesman.
When the Roman Emperor Diocletian began persecuting Christians in Spain, both were brought before the Roman governor, Dacian, in Valencia. Vincent and his bishop Valerius were confined to the prison of Valencia. Though he was finally offered release if he would consign Scripture to the fire, Vincent refused. Speaking on behalf of his bishop, he informed the judge that they were ready to suffer everything for their faith, and that they could pay no heed either to threats or promises.[3]
His outspoken manner so angered the governor that Vincent was inflicted every sort of torture on him. He was stretched on the rack and his flesh torn with iron hooks. Then his wounds were rubbed with salt and he was burned alive upon a red-hot gridiron. Finally, he was cast into prison and laid on a floor scattered with broken pottery, where he died. During his martyrdom he preserved such peace and tranquillity that it astonished his jailer, who repented from his sins and was converted. Vincent's dead body was thrown into the sea in a sack, but was later recovered by the Christians and his veneration immediately spread throughout the Church.[3] The aged bishop Valerius was exiled.
Blessed Ladislao Batthyány-Strattmann
Also known as
• Ladislaus Batthyány-Strattmann
• László Batthyány-Strattmann
Profile
Born into an ancient noble Hungarian family, the sixth of ten brothers. His family moved to Austria when he was six years old, and his mother died when Ladislao was twelve. When of age he studied agriculture, chemistry, physics, philosophy, literature, music, and medicine at the University of Vienna, graduating with a medical degree in 1900. On 10 November 1898 he married Countess Maria Teresa Coreth, a pious woman, and the couple had thirteen children; the whole family attended Mass and prayed the Rosary every day.
In 1902 Ladislaus opened a private 25-bed hospital in Kittsee, Austria. He worked there as a general practitioner, and when he had sufficient staff, specialized as a surgeon and eye doctor. During World War I the flood of injured soldiers required him to expand the hospital to 120 beds.
In 1915 Ladislaus inherited the castle of Körmend, Hungary, and with it the family name Strattman and the title of Prince. In 1920 he moved his family to the castle, and turned one wing into a hospital specializing in eye diseases. Ladislaus' skills led him to become an internationally known specialist in opthamology.
Dr Ladislaus never turned away a patient because they could not pay, and provided funds to the destitute. He treated all, kept them in hospital as long as necessary, gave away medications, accepted what patients would pay when they would, but never asked a fee from anyone except that they pray an Our Father for him. He prayed over each patient before working on them, knew that his skills were simply God working through his hands, and saw his family fortune as a way to help the poor. He was considered a saint in life by his family, his patients and fellow healers.
Born
20 October 1870 in Dunakiliti, Hungary
Died
• 22 January 1931 at Vienna, Austria of bladder cancer
• buried in the family tomb in Güssing, Hungary
Beatified
23 March 2003 by Pope John Paul II
Blessed Laura Vicuña
Profile
Daughter of Jose Domingo Vicuña and Mercedes Pino. Her father was a soldier, and Laura was born three months after the outbreak of civil war in Chile. With her husband in arms, and herself and her infant in peril, Laura's mother moved across the Andes to raise the girl in Las Lajas, Argentina. Laura's father was killed soon after, and to survive, Mercedes became the mistress and common-law wife of a man named Manuel Mora.
Mora paid for Laura to attend a boarding school run by the Salesian Sisters, where the girl was extremely happy and helpful. She made her First Communion on 2 June 1901, a decisive moment in her life. "Oh my God, I want to love you and serve you all my life," she wrote in her notebook. "I give you my soul, my heart, my whole self." She tried then, at age ten, to join the Salesians, but her bishop recommended that she wait.
Home for Christmas holidays, Laura had to fend off the repeated amorous advances of Mora, finally being forced to flee the house to avoid him. She prayed to be spared the life her mother was leading, offered her own life if they could escape from it, and asked her confessor again for permission to join the Salesians. Because he knew of that no matter how inconvenient it was, Laura had a true call to the religious life, he permitted it. She joined the Sodality of the Children of Mary on 8 December 1901.
In late 1903, Laura became severely ill, and returned to her mother. On 14 January 1904, in a drunken rage, Mora began ordering the mother and daughter around. Laura tried to run from the house, but Mora caught her and beat her unconcious. Though she recovered conciousness, Laura never recovered her health, dying eight days later from a combination the disease and abuse. When Mercedes learned of her daughter's offer to die for her, Laura's mother left Mora and returned to the Church.
Born
5 April 1891 in at Santiago, Chile
Died
22 January 1904 at Junín de los Andes, Neuquén, Argentina
Beatified
3 September 1988 by Pope John Paul II
Patronage
• abuse victims
• against incest
• against the death of parents
• Argentina
• incest victims
• martyrs
Saint Vincent Pallotti
† இன்றைய புனிதர் †
(ஜனவரி 22)
✠ புனிதர் வின்சென்ட் பல்லொட்டி ✠
(St. Vincent Pallotti)
மறைப்பணியாளர், குரு, நிறுவனர்:
(Missionary, Priest, Founder)
பிறப்பு: ஏப்ரல் 21, 1795
ரோம், திருத்தந்தையர் மாநிலங்கள்
(Rome, Papal States)
இறப்பு: ஜனவரி 22, 1850 (வயது 54)
ரோம், திருத்தந்தையர் மாநிலங்கள்
(Rome, Papal States)
ஏற்கும் சமயம்:
ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை
(Roman Catholic Church)
முக்திபேறு பட்டம்: ஜனவரி 22, 1950
திருத்தந்தை பன்னிரெண்டாம் பயஸ்
(Pope Pius XII)
புனிதர் பட்டம்: ஜனவரி 20, 1963
திருத்தந்தை இருபத்துமூன்றாம் ஜான்
(Pope John XXIII)
நினைவுத் திருநாள்: ஜனவரி 22
புனிதர் வின்சென்ட் பல்லொட்டி, ஒரு இத்தாலிய குருவும், மறைப்பணியாளரும் ஆவார். “கத்தோலிக்க அப்போஸ்தலிக்க சமூகம்” (Society of the Catholic Apostolate) எனும் சமூகத்தினை நிறுவியவரும் இவரேயாவார். பின்னாளில் இது, “மறைப்பணிகளின் பக்தி சமூகம்” (Pious Society of Missions) (சுருக்கமாக, “பல்லொட்டைன்ஸ்” (The Pallottines) எனும் பெயருடன் விளங்கியது. இதன் அசல் பெயர் கி.பி. 1947ம் ஆண்டில் மீட்டெடுக்கப்பட்டது. இவர், கத்தோலிக்க நடவடிக்கைகளின் முன்னோடியாக கருதப்படுகிறார்.
கி.பி. 1795ம் ஆண்டு, ஏப்ரல் மாதம், 21ம் தேதி, ரோம் நகரில் பிறந்த புனிதர் விசென்ட் பல்லோட்டியின் தந்தையார் பெயர், “பியெட்ரோ” (Pietro) ஆகும். இவரது தாயாரின் பெயர், “மகதலினா” (Magdalena De Rossi Pallotti) ஆகும். இவர், இத்தாலியின் “பெருஜியா” (Perugia) பிராந்தியத்தின் “நார்சியா” (Norcia) எனும் நகரின் “பல்லொட்டி” (Pallotti) மற்றும் ரோம் நகரின் “டி ரொஸ்ஸி” (De Rossi of Rome) ஆகிய உயர் குடும்பங்களைச் சேர்ந்தவர் ஆவார். தமது ஆரம்பக் கல்வியை “சான் பேண்டலோனின் பக்திமார்க்க பள்ளிகளில்” (Pious Schools of San Pantaleone) கற்ற இவர், அங்கிருந்து “ரோமன் கல்லூரிக்கு” (Roman College) சென்றார். பதினாறு வயதில் ஒரு குரு ஆக தீர்மானித்த இவர், கி.பி. 1820ம் ஆண்டு, மே மாதம், பதினாறாம் தேதி, குருத்துவம் பெற்றார். அதன்பின்னர், விரைவிலேயே இறையியலில் முனைவர் பட்டம் பெற்றார். அதிக உயரமற்ற இவர், சற்றே குள்ளமானவராகவும், நீலநிற பெரிய கண்களைக் கொண்டவராகவும், கூர்ந்து ஊடுருவும் பார்வையுடன் கண்ணோட்டம் கொண்டவராக விவரிக்கப்படுகின்றார்.
ஆரம்பத்தில், அவர் “சாபியென்சா பல்கலைக்கழகத்தில்” (Sapienza University) உதவி பேராசிரியராகப் பணியாற்றினார். ஆனால் ஆன்மீக மேய்ப்புப் பணிகளில் தன்னை ஈடுபடுத்திக்கொண்ட பின்னர் விரைவில் அப்பணியை ராஜினாமா செய்தார். பல்லோட்டி தன் வாழ்நாளின் பெரும்பகுதியை நகரின் புறநகர்ப் பகுதிகளில் ஏழைகளை கவனித்துக்கொள்வதை தன்னலமின்றி கவனித்தார். இவர், காலணிகள் தைக்கும் தொழிலாளர்கள், தையல்காரர்கள், குதிரை வண்டி ஓட்டுபவர்கள், தச்சர்கள் மற்றும் தோட்டக்காரர்கள் ஆகியோருக்காக பள்ளிக்கூடங்களை நிறுவி நடத்தினார். இதனால் அவர்கள் தங்களது தொழிலில் சிறப்பாக பணியாற்ற இயன்றது. இளம் விவசாயிகள் மற்றும் தனித்திறன் இல்லாத தொழிலாளர்களுக்காகவும் மாலைநேர பள்ளிகளை நடத்தினார். அவர் விரைவில், "இரண்டாவது புனிதர் பிலிப் நேரி" (Second St. Philip Neri) என்று அறியப்பட்டார்.
கி.பி. 1835ம் ஆண்டு, ஜனவரி மாதம், ஒன்பதாம் தேதி, பல்லொட்டி “கத்தோலிக்க அப்போஸ்தலிக்க ஐக்கியம்” (Union of Catholic Apostolate) என்றொரு அமைப்பினை நிறுவினார். அவர் தனது கருத்துக்களை பின்வரும் வார்த்தைகளில் வெளிப்படுத்தினார்:-
“கத்தோலிக்க அப்போஸ்தலிக்க ஐக்கியம்” என்பது, ஒரு உலகளாவிய ஐக்கியமாகும். அனைத்து வகுப்பு மக்களுக்கும் பொதுவான இந்த அமைப்பிலுள்ளவர்களின் பணியானது, கடவுளின் பெரும் மாட்சிமைக்காகவும், தமது மற்றும் அயலார்களின் இரட்சிப்பிற்காகவும் இருக்கவேண்டும்”
அதே வருடம் ஜூலை மாதம், 11ம் தேதி, திருத்தந்தை “பதினாறாம் கிரகோரி” (Pope Gregory XVI) இவ்வமைப்பிற்கு தமது அங்கீகாரத்தை அளித்தார். இச்சபை, “அப்போஸ்தலர்களின் அரசியான அன்னை மரியாளின்” (Mary, Queen of Apostles) பாதுகாவலின் கீழ் வைக்கப்பட்டது. கி.பி. 1837ம் ஆண்டில் காலரா நோய்த் தாக்கத்தின்போது, பல்லொட்டி தொடர்ந்து பாதிக்கப்பட்ட மக்களுக்கு ஊழியம் செய்தார். விசுவாசத்திற்கான மறை பரப்புரையாளர்களுக்கான சமூக அமைப்பின் நகலாக இவ்வமைப்பு இருந்தது என்ற காரணம் காட்டி, கி.பி. 1838ம் ஆண்டு, இதனை கலைக்க உத்தரவிடப்பட்டது. பல்லொட்டி, இந்த கலைப்பு உத்தரவுக்கு எதிராக திருத்தந்தையிடம் மேல்முறையீடு செய்தார். அதன் காரணமாக, கலைப்பு உத்தரவு திரும்ப பெறப்பட்டது.
கி.பி. 2003ம் ஆண்டு, அக்டோபர் மாதம், 28ம் நாள், “கத்தோலிக்க அப்போஸ்தலிக்க ஐக்கியம்,” “விசுவாசிகளின் சர்வதேச பொதுச் சங்கம்” (International Public Association of the Faithful) என்று “திருத்தந்தையர் ஆலோசனை மன்றத்தால்” பிரகடணம் செய்யப்பட்டது.
கி.பி. 1850ம் ஆண்டு, ஜனவரி மாதம், 22ம் நாள் மரித்த வின்சென்ட் பல்லொட்டி, ரோம் நகரின் “ஓன்டா” எனுமிடத்திலுள்ள “சான் சல்வடோர்” (Church of San Salvatore in Onda) தேவாலயத்தில் அடக்கம் செய்யப்பட்டார்.
இவரது நினைவுத் திருநாள், ஜனவரி மாதம், 22ம் நாள் ஆகும்.
Profile
Born to the Italian nobility. Priest. Taught theology. He lived in constant danger working with the sick during a cholera epidemic. Highly successful fund-raiser for charities for the poor. Founded guilds for workers, agricultural schools, loan associations, orphanages and homes for girls. Felt a strong calling to bring Christ to Muslims, and founded a program to incorporate lay people in the apostolate of priests. Founded the Pious Society of Missions (Pallottines) for urban mission work. Started the special observance of the Octave of Epiphany for the reunion of the Eastern and Roman Churches, and the return of the Church in England.
Born
21 April 1795 in Rome, Italy
Died
• 22 January 1850 in Rome, Italy from a severe cold
• probably caught the fatal illness on a cold rainy night when he gave his cloak to a beggar who had none
Canonized
20 January 1963 by Pope John XXIII
Blessed Bernard of Vienne
Also known as
Barnard, Barnardo
Profile
Born to the French nobility. Military officer in the army of Blessed Charlemagne. Upon the death of his parents, he retired from the military, divided his property into three parts (one for the Church, one for the poor, one for his children), bought the monastery in Ambronay, and retired there. Abbot at Ambronay in 805. Archbishop of Vienne, France in 810; Bernard resisted the appointment but accepted after being ordered to do so by Charlemagne and Pope Saint Leo III. Worked to unite the Church in France and the East, trying to overcome their differences in the use and attitude to images. He became embroiled in the political division of lands in France, was ordered deposed by the winning side, and retired from public life to concentrate on the pastoral duties of his see. The town of Romans grew up around the place were he used to go for solitude.
Born
778 near Lyons, France
Died
• 23 January 842 at Vienne, France of natural causes
• re-interred on 23 April 944
• relics destroyed by Huguenots in the 16th century
Beatified
1907 by Pope Saint Pius X (cultus confirmation)
Patronage
agricultural workers, farm workers, farmers, field hands, husbandmen
Blessed Giuseppe Nascimbeni
Also known as
Joseph Nascimbeni
Profile
Son of a carpenter. Franciscan tertiary. Priest in the diocese of Verona, Italy, ordained in 1874. Elementary school teacher at San Pietro di Lavagano, Italy for three years. Parish priest at Castelletto del Garda, Italy, an area that was poor and very removed from the modern world. He worked to improve living conditions, bringing in better plumbing and electrical service, connecting them to the outside world by mail and telegraph, and started a craft school; he even did part of the brick work on the new parish church. Founded the Little Sisters of the Holy Family to help with his work when the Ursulines were unable to work in his parish; when the Little Sisters received papal approval in 1909, they already had 64 houses and 320 sisters working with the sick and elderly; they continue their good work today in several countries. Father Giuseppe suffered from a stroke in 1916, and spent his final five years in a wheelchair.
Born
22 March 1851 in Torri del Benaco, Verona, Italy
Died
22 January 1922 in Castelletto del Garda, Verona, Italy of natural causes
Beatified
17 April 1988 by Pope John Paul II
Blessed Theodolinda the Queen
Also known as
• Theodolinda of Monza
• Dietlind, Dietlinde, Teodolinda, Teolinda, Theodelind, Theodelinde, Theudelinde
Profile
Born to the nobility, the daughter of Wandrada and Duke Garibald I of Bavaria. She married King Authari of the Lombards in 588 in an arranged, political marriage, and was widowed in 590. In 591 she married Agilulf of Turin who ascended as the new king of the Lombards. Theodolinda devoted herself to restoring orthodox Christianity against the heresy of Arianism. She helped convert Agilulf to Catholicism from Arianism, and the two donated great wealth to existing churches, funded new churches in the Lombardy and Tuscany regions, and helped forward the work of Pope Saint Gregory the Great and Saint Columbanus of Bobbio. Mother of Prince Adaloaldo in 603. Widowed again in 616, she served as regent during a period of great political turmoil until Adaloaldo was an adult.
Born
570 in Regensburg, Germany
Died
22 January 627 in Monza, Italy
Saint Olcese
Also known as
Ursicino, Ursicinus
Profile
Bishop in Gaul (modern France) in the late 4th and early 5th century. When his region was invaded by Vandals c.407, Olcese fled to a village in the Liguria area of modern Italy; the town is today known as Sant’Olcese. There he lived as a prayerful hermit, and worked to convert the people of the region.
Legend says that a bear once killed one of a pair of oxen that were pulling a cart of building materials for Saint Olcese. The bear then turned to attack Olcese, but the saint blessed the bear, made the sign of the cross over it, and the animal took the place of the ox it had just killed. The bear and the remaining ox then hauled the materials to the site where Olcese used them to build a church.
Died
• early 5th century in Sant’Olcese, Liguria, Italy of natural causes
• relics known to have been enshrined in the local church in Sant’Olcese since at least 1155
Saint Anastasius the Persian
Also known as
Anastasius XIV, Magundat
Profile
Pagan magician. Soldier in the army of Persian king Khusrow II during the campaign that brought the Holy Cross from Jerusalem to Persia. Magundat was so impressed by the obvious power of the relic, and the devotion and sanctity of the Christians who flocked to it, that he converted to Christianity, left the army, took the name Anastasius, and became a monk in Jerusalem. After seven years of prayer and solitude, Anastasius returned to Persia to convert his countrymen. He was soon arrested for his faith, and was promised high honours if he would deny Christ and return to the service of Khusrow; he declined. Martyred with about 70 other Christians whose names have not come down to us.
Born
in Persia as Magundat
Died
• strangled and beheaded in 628 in Persia
• relics translated to Palestine, and then to Rome
Patronage
• against headaches
• goldsmiths
Blessed Maria Mancini
#அருளாளர்_மரிய_மன்சினி (1355-1431)
ஜனவரி 22
இவர் (#BlMariaMancini) இவர் இத்தாலியை சார்ந்தவர்.
இவர் திருமணம் முடித்துத் தன்னுடைய கணவர் மற்றும் பிள்ளைகளோடு மகிழ்ச்சி வாழ்ந்து வந்த வேளையில், இவரது கணவரும் பிள்ளைகளும் திடீரென இறந்தனர். இதனால் இவர் சியன்னா நகர்ப் புனித கத்தரீனிடம் சீடராகச் சேர்ந்து துறவற வாழ்க்கை வாழத் தொடங்கினார்.
இவரிருந்த துறவு மடத்தில் இருந்த துறவிகள் ஏனோதானோ என்று வாழ்ந்து வந்த வேளையில் இவர் இறைவனிடம் ஆழமான நம்பிக்கைகொண்டு வாழ்ந்து வந்தார். இதனால் இவர் அங்கிருந்த துறவிகளுக்குத் தவைவியானார்.
சிறிது காலத்திற்குப் பிறகு பைசா நகரில் இருந்த வேறொரு துறவுமடத்திற்கு மாற்றலான இவர், அங்கிருந்த சபைத் தலைவிக்குப் பெரிதும் உதவியாய் இருந்தார். இவர் இறைவேண்டலில் உறுதியாக இருந்தார். மேலும் ஆண்டவரின் பாடுகளைக் குறித்து நிறைய காட்சிகளைக் கண்டார்.
இப்படிப்பட்டவர் 1431 ஆம் ஆண்டு இறையடி சேர்ந்தார். இவருக்குத் திருத்தந்தை ஒன்பதாம் பயஸ் 1855 ஆம் ஆண்டு புனிதர் பட்டம் அளித்தார்.
Additional Memorial
30 January (Dominicans)
Profile
By age 25, Maria had been married twice, to Baccio Mancini and them Guillermo Spezzalaste, widowed twice, and saw all seven of her children die in childhood. She became a spiritual student Saint Catherine of Siena and took the veil of the Dominican Third Order at the Holy Cross monastery in Pisa, Tuscany, Italy. Discipline there was lax, and many of the sisters were more meddlesome than holy. Maria was soon the leader of a small group of young, pious but timid sisters, all of whom moved to the new monastery of Saint Dominic in Pisa. Maria assisted its founder, Blessed Chiara Gambacorta, to make the house an example of the Domincan religious life. Prioress of the house for ten years. Received visions of the wounded Jesus.
Died
• 22 January 1431 in Pisa, Italy of natural causes
• buried in the church of the Saint Dominic monastery in Pisa
Beatified
2 August 1855 by Pope Pius IX (cultus confirmation)
Saint Francesc Gil de Federich de Sans
Additional Memorial
24 November as one of the Martyrs of Vietnam
Profile
Educated in Barcelona, Spain where he joined the Dominicans. Priest. Missionary to the Philippines. Missionary to Vietnam in 1732. Spent nine years in prison for his faith during which he converted fellow prisoners and supervised evangelists on the outside. Martyr.
Born
14 December 1702 in Tortosa, Spain
Died
beheaded on 22 January 1745 in Thang Long, Hanoi, Vietnam
Canonized
19 June 1988 by Pope John Paul II
Saint Gaudentius of Novara
Also known as
Gaudentus
Profile
Convert. Priest at Ivrea near Turin, Italy. Friend of Saint Laurence of Novara, Saint Eusebius of Vercelli and Saint Ambrose of Milan. Bishop of Novara, Italy from 398 until his death, serving for nearly 20 years. Legend says that after his death, the corpse began repeating sermons Gaudentius had given so that his priests could write them down and continue to use them.
Born
Ivrea, Italy
Died
417 of natural causes
Patronage
Novara, Italy
Blessed William Patenson
Also known as
William Pattenson
Addtional Memorial
29 October as one of the Martyrs of Douai
Profile
Studied at Rheims, France. Ordained in September 1587. Returned to England in 1588 to minister to covert Catholics. Arrested in Clerkwenwell, England in December 1591 at a private home where he was saying Mass. He was condemned to death for the crime of priesthood. While in awaiting his execution, he ministered to other prisoners, and converted six of them to Catholicism.
Born
Durham, England
Died
hanged, drawn, and quartered on 22 January 1592 at Tyburn, London, England
Beatified
15 December 1929 by Pope Pius XI
Saint Valerius of Saragossa
Also known as
Valerio, Valero
Profile
Bishop of Zaragoza, Spain from 290 to 315. Attended the Council of Iliberis. Imprisoned and then exiled during the persecutions of Diocletian, but returned to his see after the Edict of Toleration. Friend of Saint Vincent of Saragossa, who served as his deacon.
Died
• 315
• relics translated to Roda, Spain
• head and arm translated to Zaragoza, Spain
Patronage
Zaragoza, Spain
Saint Mateo Alonso de Leciñana
Also known as
• Alfonso Leciniana
• Alonso Leciniana
• Mateo Alonso de Leciñana y Alonso
• Matthew Alonso Leziniana
Additional Memorial
24 November as one of the Martyrs of Vietnam
Profile
Dominican priest. Missionary to the Philippines, and then to Vietnam. Martyr.
Born
26 November 1702 in Nava del Rey, Valladolid, Spain
Died
beheaded on 22 January 1745 in Thang Long, Hanoi, Vietnam
Canonized
19 June 1988 by Pope John Paul II
Saint Brithwald of Ramsbury
Also known as
• Birthwald of Glastonbury
• Brithwald of Sarum
• Berhtwald, Bertwald, Birthwold, Brihtwald, Brithwold, Britwaldus, Britwold
Profile
Benedictine monk at Glastonbury Abbey. Bishop of Ramsbury, England in 1005; he served for 40 years. He eventually moved his see to Old Sarum (modern Salisbury, England). Benefactor of Glastonbury and Malmesbury abbeys. Given to visions, and had the gift of prophecy.
Died
• 1045 of natural causes
• buried at Glastonbury Abbey, England
Blessed Walter of Himmerode
Also known as
• Walter of Bierbeek
• Walter of Himmerod
• Walter of Villers
• Gautier, Gualterius, Walther, Waltherus
Profile
Knight in the Third Crusade, and frequent combatant in royal jousts. Benedictine Cistercian monk at Himerrode (in modern Germany). He served his house as guest master, confessor to his brother monks, and as a gentle example to all who met him.
Born
Brabant (in modern Belgium)
Died
1222 at Villers, Belgium of natural causes
Blessed Esteve Santacana Armengol
Also known as
Father Remigi of El Papiol
Profile
Franciscan Capuchin priest. Murdered by Marxists in the Spanish Civil War.
Born
20 September 1885 in El Papiol, Barcelona, Spain
Died
22 January 1937 in Cerdanyola, Barcelona, Spain
Beatified
• 21 November 2015 by Pope Francis
• celebrated at the cathedral of Santa Creu i Santa Eulàlia, Barcelona, Spain presided by Cardinal Angelo Amato
Saint Dominic of Sora
Profile
Benedictine monk and abbot. Founded nine monasteries in in the kingdom of Naples (in modern Italy) including Scandrilia, Sora, and Sangro.
Born
c.951 at Foligno, Etruria (Tuscany district of modern Italy)
Died
1031 at Sora, Campania, Italy of natural causes
Patronage
• against fever
• against snakes
Saint Blaesilla
Profile
Daughter of Saint Paula. Friend and spiritual student of Saint Jerome. Married in her teens to Furius, son of Titiana; widowed after only seven months, after which she consecrated herself to God. Student of Hebrew.
Born
c.363
Died
383 in Rome, Italy of a fever
Patronage
• brides
• widows
Saint Vincent of Puigcerda
Profile
Brother of Saint Orontius of Puigcerda. Missionary in the Pyrenees, working with Saint Orontius and Saint Victor of Puigcerda. Martyr.
Born
at Cimiez, France
Died
• martyred in 305 at Puigcerda, Spain
• relics enshrined at Embrun, France
Saint Orontius of Puigcerda
Profile
Brother of Saint Vincent. Missionary in the Pyrenees, working with Saint Vincent and Saint Victor of Puigcerda. Martyr.
Born
at Cimiez, France
Died
• martyred in 305 at Puigcerda, Spain
• relics enshrined at Embrun, France
Saint Victor of Puigcerda
Profile
Missionary in the Pyrenees, working with Saint Vincent of Puigcerda and Saint Orontius of Puigcerda. Martyr.
Born
at Cimiez, France
Died
• martyred in 305 at Puigcerda, Spain
• relics enshrined at Embrun, France
Blessed Antonio della Chiesa
Profile
Dominican bishop who restored monastic life and discipline in the region of Como, Italy.
Died
1459 in Como, Lombardy, Italy of natural causes
Saint Antioco Sabaita
Profile
Monk at the Saint Saba monastery near Bethlehem.
Born
Medosaga, Ankara, Galatia
Died
630
