இன்றைய புனிதர்கள் நவம்பர் (14 MONDAY)

 St. Joseph Pignatelli

 ஜோசஃப் பிக்னடெல்லி 

இயேசு சபையை புதுப்பித்தவர்:

(Restorer of the Society of Jesus)

பிறப்பு: டிசம்பர் 27, 1737

ஸரகோஸா, ஸ்பெயின்

(Zaragoza, Spain)

இறப்பு: நவம்பர் 15, 1811 (வயது 73)

ரோம், முதலாவது ஃபிரெஞ்ச் பேரரசு

(Rome, First French Empire)

ஏற்கும் சமயம்: 

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை - இயேசு சபை

(Roman Catholic Church - Society of Jesus)

முக்திபேறு பட்டம்: மே 21, 1933 

திருத்தந்தை பதினொன்றாம் பயஸ்

(Pope Pius XI)

புனிதர் பட்டம்: மே 12, 1954

திருத்தந்தை பனிரெண்டாம் பயஸ்

(Pope Pius XII)

முக்கிய திருத்தலம்: 

"கேஸு" ஆலயம்; பியஸ்ஸா டெல் கெஸ், ரோம், இத்தாலி

(Church of the Gesù; Piazza del Ges, Rome, Italy)

நினைவுத் திருநாள்: நவம்பர் 14

புனிதர் ஜோசஃப் மேரி பிக்னடெல்லி, ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபையின் ஸ்பேனிஷ் குருவும், இயேசு சபைச் சமூகம் ஒடுக்கப்பட்டதன் பின்னர், “சார்டினியாவில்” (Sardinia) இயேசு சபையினர் நாடுகடத்தலின்போது அச்சபையினரின் அதிகாரபூர்வமற்ற தலைவராக செயல்பட்டவருமாவார். இயேசு சபையை மீட்டு புதுப்பித்ததன் காரணமாக, அவர் இயேசு சபை சமூகத்தின் இரண்டாம் நிறுவனராக கருதப்பட்டார்.

பிக்னடெல்லி, ஸ்பெய்ன் நாட்டின், “ஸரகோஸா” (Zaragoza) மாநிலத்தின் “நியோபோலிடன்” (Neapolitan) வம்சாவளியின் உன்னத பரம்பரையில் பிறந்தவராவார். அவர் தமது ஆரம்பக் கல்வியை தமது சகோதரர் “நிக்கோலசுடன்” (Nicolás) இணைந்து இயேசு சபை பள்ளியில் பயின்றார். அங்கே அவருக்கு காச நோயும் பிளேக் என்னும் நோய்த்தொற்றும் ஏற்பட்டது. இதன் காரணமாக இவர் தமது வாழ்நாள் முழுதும் துன்புற்றார்.

கி.பி. 1753ம் ஆண்டு, மே மாதம், 8ம் தேதி, தமது பதினைந்தாம் வயதில், “டர்ரகொனா” (Tarragona) எனும் இடத்திலுள்ள இயேசு சபையில் பெற்றோரின் எதிர்ப்பையும் மீறி இணைந்த இவர், தமது கத்தோலிக்க இறையியல் கல்வியை பூர்த்தி செய்து குருத்துவ அருட்பொழிவு பெற்றார். பின்னர் “ஸரகோஸா” (College of Zaragoza) கல்லூரியில் கற்பிக்கும் பணியிலமர்த்தப்பட்டார்.

கி.பி. 1766ம் ஆண்டில் ஏற்பட்ட பஞ்சத்துக்கு ஸரகோஸா ஆளுநர் பொறுப்பாக்கப்பட்டார். இதனால் ஆத்திரமுற்ற பொதுமக்கள், ஆளுநரின் மாளிகையை தீயிட்டு கொளுத்த முற்பட்டனர். மக்களை வசப்படுத்தியிருந்த பிக்னடெல்லியின் முயற்சியால் பேரிடர் தவிர்க்கப்பட்டது. ஸ்பெயின் அரசர் “மூன்றாம் சார்லஸ்” (King Charles III of Spain) அனுப்பிய நன்றி நவிலல் கடிதத்தையும் மீறி கலகமூட்டியதாகவும், தூண்டியதாகவும், இயேசு சபையினர் குற்றம் சாட்டப்பட்டனர். மேற்சொன்ன குற்றச்சாட்டினை பிக்னடெல்லி மறுத்ததால் அவரும் இயேசு சபையினரும் கி.பி. 1767ம் ஆண்டு, ஏப்ரல் மாதம், 4ம் தேதி, ஸரகோஸாவை விட்டு வெளியேற ஆணை பிறப்பிக்கப்பட்டது.

பிக்னடெல்லியும், இயேசு சபையின் மற்றுமொரு அங்கத்தினரான - அவரது சகோதரர் நிக்கொலசும் இயேசு சபையை விட்டு விலகுவதானால் ஸரகோஸா நகரிலேயே இருக்க அனுமதிப்பதாக அரசனுடைய கையாளும், இயேசு சபையினரை வெளியேற்றுவதை ஊக்குவிப்பவருமான "அராண்டா" பிரபு (The Count of Aranda) கூறினார். ஆனால், தமது நோயையும் பொருட்படுத்தாத பிக்னடெல்லியும் அவரது சகோதரர் நிக்கொலசும் அதற்கு ஒப்புக்கொள்ள மறுத்தனர்.

நாடு கடத்தல் :

ஸரகோஸா'விலிருந்து நாடு கடத்தப்பட்ட இயேசு சபையினர் இத்தாலியிலுள்ள "ஸிவிட்டவெச்சியா" (Civitavecchia) என்னுமிடத்தில் இறங்க திருத்தந்தை பதின்மூன்றாம் கிளமென்ட் (Pope Clement XIII) அனுமதி வழங்க மறுத்ததால், அவர்கள் கடல்வழியாக "கோர்ஸிகன் குடியரசுக்கு" (Corsican Republic) பயணித்தனர்.

கி.பி. 1770ல் ஃபிரான்ஸ், கோர்ஸிக்கா (Corsica) நாட்டை தனது கட்டுப்பாட்டில் எடுத்துக்கொண்டபோது, இயேசு சபையினர் ஜெனோவா (Genoa) சென்று தங்க அனுமதிக்கப்பட்டனர்.

எனினும், கி.பி. 1773ம் ஆண்டு, ஆகஸ்ட் மாதம், இயேசு சபையினர் முழு சமுதாயத்தையும் திருத்தந்தை “பதினான்காம் கிளமென்ட்” (Pope Clement XIV) அவர்களால் நசுக்கி கலைக்கப்பட்டது. பிக்னடெல்லி சகோதரர்கள் இருவரும் வடக்கு இத்தாலியின் பிராந்தியமான “எமிலியா-ரொமாக்னாவின்” (Emilia-Romagna) தலைநகரான “பொலோக்னாவில்” (Bologna) தஞ்சம் பெற அனுமதிக்கப்பட்டனர். அங்கே ஓய்வு பெற அனுமதிக்கப்பட்ட அவர்கள், தமது கிறிஸ்தவ ஊழியங்களில் ஈடுபடக்கூடாது என்ற கட்டுப்பாடுகள் விதிக்கப்பட்டனர்.

சில வருடங்களின் பின்னர், புதிதாய் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டிருந்த திருத்தந்தை ஆறாம் பயஸ், (Pope Pius VI) வாழும் முன்னாள் இயேசு சபையினரை ரஷிய பேரரசிலுள்ள இயேசு சபையினருடன் சந்தித்து உரையாட அனுமதி வழங்கினார்.

முன்பொருமுறை, கி.பி. 1768ம் ஆண்டு, பிக்னடெல்லியையும் மற்றுமுள்ள இயேசு சபையினரையும் பலாத்காரமாக நாடு கடத்திய "அராண்டா பிரபுவான” (The Count of Aranda) “ஃபெர்டினான்ட்” (Ferdinand), இம்முறை தமது பூமியான, இத்தாலிய பிராந்தியமான “பார்மாவில்” (Parma) அவர்கள் நிரந்தரமாக தங்கிக்கொண்டு, இயேசுசபையை மறுநிர்மாணம் செய்துகொள்ள அனுமதித்தான். கி.பி. 1793ம் ஆண்டு, ரஷியப் பேரரசி “இரண்டாம் கேதரனின்” (Empress Catherine II of Russia) அனுமதியுடன், ரஷியாவின் சில இயேசுசபை தந்தையருடன், வேறு சில இயேசுசபையினருடன் இணைந்து, புதிய சபை நடைமுறை செய்யப்பட்டது.

கி.பி. 1797ம் ஆண்டு, ஜூலை மாதம், 6ம் தேதி, பிக்னடெல்லி தமது மத சத்திய பிரமாணங்களை புதுப்பித்துக் கொண்டார். இயேசு சபையினர் தமது வழக்கமான சமய சடங்குகளை நடத்தத் தொடங்கினர். கி.பி. 1799ம் ஆண்டு, இத்தாலிய பிராந்தியமான “பார்மாவின்” (Parma) நகரான “கொலோர்னோவிலுள்ள” (Colorno) புதிய புகுமுக பயிற்சியாளர் (New Novitiate) மடத்தின் புதிய தலைவராக (Master of Novices), திருத்தந்தையின் அனுமதியுடன் நியமிக்கப்பட்டார். கி.பி. 1802ம் ஆண்டு, “பார்மாவின் பிரபு” (Duke of Parma) மரணமடைந்ததும், அம்மாநிலம் ஃபிரான்சுடன் இணைத்துக்கொள்ளப்பட்டது. கி.பி. 1800ம் ஆண்டு, திருத்தந்தை ஏழாம் பயஸ் (Pope Pius VII), இத்தாலிய பிராந்தியத்தின் இயேசுசபை தலைவராக (Provincial Superior of the Jesuits) இவரை நியமித்தார். இத்தாலியின் தன்னாட்சிப் பகுதியும், “மத்தியதரைக் கடலிலுள்ள” (Mediterranean Sea) பெரும் தீவுமான “சிசிலியில்” (Sicily) பள்ளிகளும் கல்லூரிகளும் திறக்கப்பட்டன. பிக்னடெல்லி, “ரோம்” (Rome), “டிவோலி” (Tivoli), மற்றும் “ஒர்வியேட்டோ” (Orvieto) ஆகிய நகரங்களில் கல்லூரிகளை நிறுவினார். இயேசுசபை தந்தையர் படிப்படியாக மற்ற நகரங்களுக்கும் அழைக்கப்பட்டனர்.

திருத்தந்தை “ஏழாம் பயசின்” (Pope Pius VII) நாடு கடத்தலின்போதும், ஃபிரான்ஸ் நாடு திருத்தந்தையர் மாநிலங்களை (French occupation of the Papal States) கைப்பற்றியபோதும், விழிப்புடைமைக்கு பெரும்பாலும் காரணமாக இருந்த பிக்னடெல்லியின் தலைமையின் கீழே இயேசு சபையினர் எவ்வித பாதிப்பும் இன்றி பாதுகாப்பாக இருந்தனர்.

மரணமும் புனிதர் பட்டமும்:

ரோம் நகரம், ஃபிரான்ஸின் ஆக்கிரமிப்பில் இருந்தபோது, காச நோயின் தீவிரத்தால் ஏற்பட்ட குருதிப் போக்கு பிக்னடெல்லியின் மரணத்துக்கு காரணமாய் அமைந்தது. கி.பி. 1811ம் ஆண்டு, நவம்பர் மாதம், 15ம் நாள், ஜோசஃப் மேரி பிக்னடெல்லி மரித்தார். அன்னாரது பூவுடல், ரோமிலுள்ள இயேசு சபையின் தேவாலய பலிபீடத்தின் கீழே அடக்கம் செய்யப்பட்டுள்ளது.

கி.பி. 1933ம் ஆண்டு, மே மாதம், 21ம் தேதி, திருத்தந்தை பதினோராம் பயஸ் (Pope Pius XI), இவருக்கு முக்திபேறு பட்டமளித்தார்.

கி.பி. 1954ம் ஆண்டு, ஜூன் மாதம், 12ம் தேதி, திருத்தந்தை பனிரெண்டாம் பயஸ் (Pope Pius XII) அவருக்கு புனிதர் பட்டமளித்தார்.

Joseph Pignatelli is remembered for his kindness, humility, gracious manner, as well as for his undaunted courage in keeping his exiled companions united in spirit. He is, in some respects, almost regarded as a second founder of the Order.

Born December 27, 1737

Zaragoza, Spain

Died November 15, 1811 (aged 73)

Rome, First French Empire

Venerated in Catholic Church

(Society of Jesus)

Beatified 21 May 1933 by Pope Pius XI

Canonized 12 June 1954 by Pope Pius XII

Major shrine Church of the Gesù

Piazza del Gesù, Rome, Italy

Feast 14 November

Jesuit confessor and one of the restorers of the Society of Jesus after its suppression in 1773. He was born in Saragossa, Spain, and became a Jesuit at the age of fifteen. When the Jesuits were suppressed at the command of the pope and under intense pressure from the European monarchs, he resided in Bologna, Italy, for two decades. In 1799, he opened a new semiofficial novitiate for the Jesuits, laying the foundation for the eventual restoration of the Society of Jesus by Pope Pius VII in 1814. Pope Pius XI described him as a priest of "manly and vigorous holiness," and Pius XII termed him the "restorer of the Jesuits." Joseph was canonized in 1954.

Joseph Mary Pignatelli (Spanish: José María Pignatelli) (27 December 1737 – 15 November 1811) was a Spanish priest who was the unofficial leader of the Jesuits in exile in Sardinia, after the suppression of the Society of Jesus. Supervising its restoration, he is considered second founder of the Society of Jesus.

St. Gregory Palamas

Born 1296

Constantinople,

(modern-day İstanbul, Turkey)

Died 1359 (aged 62-63)

Thessaloniki, Macedonia

(modern-day Greece)

Venerated in Eastern Orthodox Church

Eastern Catholic Churches

Anglican Communion

Canonized 1368, Constantinople by Patriarch Philotheos of Constantinople

Major shrine Thessaloniki

Feast Second Sunday of Great Lent

November 14

Attributes Long, tapering dark beard, vested as a bishop, holding a Gospel Book or scroll, right hand raised in benediction

Influenced Nilus Cabasilas, Gennadius Scholarius, Nicodemus the Hagiorite, Sophrony of Essex, John Meyendorff, Seraphim Rose

The scion of a noble Anatolian family, St. Gregory was born, probably at Constantinople, c. 1296. After his father's death, he became a monk, as did several members of his family. He entered a monastery on Mt. Athos and followed the rule of St. Basil. He lived on Athos in solitude for most of the following twenty years. In the 1330's, he began to defend the practice of hesychasm against the attacks of people like Barlaam of Calabria, who denied, among other things, that the light of Tabor which hesychasts experience is the uncreated light. Athough the 1341 council of Constantinople upheld Gregory's teachings about theosis, he was excommunicated in 1344. Three years later, he was consecrated bishop of Thessaloniki. Because hesychasm had come to have political as well as theological associations, the choice was not popular, and he entered his see with the aid of the Byzantine emperor. The Turks captured Gregory in 1354 and kept him captive for a year. He died in 1359. Gregory believes that although God is ultimately unknowable, man can experience his energies through the sacraments and mystical experience, which are possible because of the Incarnation of Christ. The practice of the Jesus prayer opens one to God's energies.

Gregory Palamas (Greek: Γρηγόριος Παλαμᾶς; c. 1296 – 1359[1]) was a Byzantine Greek theologian and Eastern Orthodox cleric of the late Byzantine period. A monk of Mount Athos (modern Greece) and later archbishop of Thessaloniki, he is famous for his defense of hesychast spirituality, the uncreated character of the light of the Transfiguration, and the distinction between God's essence and energies (i.e., the divine will, divine grace, etc.). His teaching unfolded over the course of three major controversies, (1) with the Italo-Greek Barlaam between 1336 and 1341, (2) with the monk Gregory Akindynos between 1341 and 1347, and (3) with the philosopher Gregoras, from 1348 to 1355. His theological contributions are sometimes referred to as Palamism, and his followers as Palamites.

Gregory has been venerated as a saint in the Eastern Orthodox Church since 1368. Within the Catholic Church, he has also been called a saint; Pope John Paul II repeatedly called Gregory a great theological writer.[2] Since 1971, the Melkite Greek Catholic Church has venerated Gregory as a saint.[3][4] Some of his writings are collected in the Philokalia, and since the Ottoman period, the second Sunday of Great Lent is dedicated to the memory Gregory Palamas in the Orthodox Church and Ukrainian Greek Catholic Church.[5] The Byzantine Synodikon of Orthodoxy also celebrates his memory and theology while condemning his opponents, including some anti-Palamites who flourished after Gregory's death.

Blessed John Licci

Also known as

John Liccio

Profile

Born to a poor farm family, John's mother died in childbirth. His life from then on, all 111 years, was a tale of miracles.

John's father, who fed the baby on crushed pomegranates, had to work the fields, and was forced to leave the infant alone. The baby began crying, and a neighbor woman took him to her home to feed him. She laid the infant on the bed next to her paralyzed husband - and the man was instantly cured. The woman told John's father of the miracle, but he was more concerned that she was meddling, and had taken his son without his permission. He took the child home to feed him more pomegranate pulp. As soon as the child was removed from the house, the neighbor's paralysis returned; when John was brought back in, the man was healed. Even John's father took this as a sign, and allowed the neighbors to care for John.

A precocious and emotional child, John began reciting the Daily Offices before age 10. While on a trip to Palermo, Italy at age 15, John went to Confession in the church of Saint Zita of Lucca where his confession was heard by Blessed Peter Geremia who suggested John consider a religious life. John considered himself unworthy, but Peter pressed the matter, John joined the Dominicans in 1415, and wore the habit for 96 years, the longest period known for anyone.

Priest. Founded the convent of Saint Zita in Caccamo, Italy. Lacking money for the construction, John prayed for guidance. During his prayer he had a vision of an angel who told him to "build on the foundations that were already built." The next day in the nearby woods he found the foundation for a church called Saint Mary of the Angels, a church that had been started many years before, but had never been finished. John assumed this was the place indicated, and took over the site.

During the construction, workmen ran out of materials; the next day at dawn a large ox-drawn wagon arrived at the site. The driver unloaded a large quantity of stone, lime and sand - then promptly disappeared, leaving the oxen and wagon behind for the use of the convent. At another point a well got in the way of construction; John blessed it, and it immediately dried up; when construction was finished, he blessed it again, and the water began to flow. When roof beams were cut too short, John would pray over them, and they would stretch. There were days when John had to miraculously multiply bread and wine to feed the workers. Once a young boy came to the construction site to watch his uncle set stones; the boy fell from a wall, and was killed; John prayed over him, and restored him to life and health.

John and two brother Dominicans who were working on the convent were on the road near Caccamo when they were set upon by bandits. One of the thieves tried to stab John with a dagger; the man's hand withered and became paralyzed. The gang let the brothers go, then decided to ask for their forgiveness. John made the Sign of the Cross at them, and the thief's hand was made whole.

One Christmas a nearby farmer offered to pasture the oxen that had come with the disappearing wagon-driver. John declined, saying the oxen had come far to be there, and there they should stay. Thinking he was doing good, the layman took them anyway. When he put them in the field with his own oxen, they promptly disappeared; he later found them at the construction site, contentedly munching dry grass near Father John.

While he did plenty of preaching in his 90+ years in the habit, usually on Christ's Passion, John was not known as a great homilist. He was known, however, for his miracles and good works. His blessing caused the breadbox of a nearby widow to stay miraculously full, feeding her and her six children. His blessing prevented disease from coming to the cattle of his parishioners. Noted healer, curing at least three people whose heads had been crushed in accidents. Dominican Provincial of Sicily. Prior of the abbey on several occasions.

Born

1400 at Caccamo, diocese of Palermo, Sicily, Italy

Died

14 November 1511 of natural causes

Beatified

25 April 1753 by Pope Benedict XIV (cultus confirmed)

Patronage

• against head injuries

• Caccamo, Italy

Saint Lawrence O'Toole

தூய லாரன்ஸ் ஓ டூலே 

 “நீங்கள் ஒருமனத்தவராய் இருங்கள்; உயர்வு மனப்பான்மை கொள்ளாமல் தாழ்நிலையில் உள்ளவர்களோடு நன்கு பழகுங்கள்; நீங்கள் உங்களையே அறிவாளிகளெனக் கருதி பெருமிதம் கொள்ளவேண்டாம். தீமைக்குப் பதில் தீமை செய்யாதீர்கள்; எல்லா மனிதரும் நலமெனக் கருதுபவை பற்றியே எண்ணுங்கள். இயலுமானால், உங்களால் முடிந்தவரை எல்லாரோடும் அமைதியுடன் வாழுங்கள்” (உரோ 12: 16-18)

 வாழ்க்கை வரலாறு

லாரன்ஸ், அயர்லாந்து நாட்டில் 1125 ஆம் ஆண்டு பிறந்தார். இவருடைய தந்தை லெய்ன்ஸ்டரை ஆண்டுவந்த தெர்மோத் மாக் முரெஹத் என்பவருடைய அரசபையில் ஒரு முக்கியமான பதவியை வகித்து வந்தார். இவருக்கும் அரசருக்கும் இடையே நல்ல புரிதல் இருந்தது. அதனால் இவர் தன்னுடைய மகன் லாரன்சை அரசருடைய கண்காணிப்பில் வளரவிட்டார். அரசர் தன்னுடைய மகனை நல்லவிதமாய் வளர்த்தெடுப்பார் என்று அவர் கனவு கண்டார். ஆனால் நடந்தது வேறொன்றாக இருந்தது. ஆம், அரசர் லாரன்சை ஓர் அடிமையைப் போன்று நடத்தத் தொடங்கினார்.

துன்பங்களிலும் பிரகாசித்தவர்:

தந்தையின் சுயநலத்தால் 10 வயதில் சிறைக்குச் சென்ற லாரன்ஸ் சிறுப்பையனாக இருந்தபோதிலும் கடுமையாக தண்டிக்கப்பட்டார். போதிய உணவின்றி தினம்தினம் வாழ்வுக்கும் சாவுக்கும் இடையேப் போராடினார்.

துறவுமடத் தலைவராக:

தான் விடுவிக்கப்பட காரணமாயிருந்த துறவி துன்லாங் என்பவரின் வழிகாட்டுதலில் 13 ஆண்டுகளை கழித்தார். படிப்பிலும் பக்தியிலும் சிறந்து விளங்கினார். எல்லாருக்கும் நண்பராகவும்ää சிறந்த முன்மாதிரியாகவும் விளங்கிய இவர் சக துறவிகளின் விருப்பப்படி மடத்தின் தலைமை துறவியானார்.

 செய்தி அறிந்து லாரன்ஸின் தந்தை மிகவும் வருத்தப்பட்டார். பின்னர் அவர் தன்னுடைய மகனை அரசரின் கண்காணிப்பிலிருந்து விடுவிடுத்து, கலேண்டலூக்கின் (Glendalough) ஆயரும் மடாதிபதியுமானவரிடத்தில் ஒப்படைத்தார். அவர் லாரன்சை பக்தியிலும் ஞானத்திலும் வளர்த்தெடுத்தார்.  இப்படி நாட்கள் நன்றாகப் போய்க்கொண்டிருக்க, லாரன்ஸை வளர்த்தெடுத்த ஆயரும் மடாதிபதியுமானவர் திடிரென இறந்துபோனார். இதனால் லாரன்ஸ் மடாதிபதியாக உயரவேண்டிய நிலை வந்தது.

பேராயர்:

டப்ளின் பேராயர் கிரகோரி இறந்த பிறகு அனைவரின் விருப்பத்தின் பேரில் 1162 அக்டோபர் 8 அன்று பேராயராக திருப்பொழிவு செய்யபட்டார். தன் 32 ஆவது வயதிலே மிகப்பெரிய பொறுப்பை ஏற்றார்.

 1151 ஆம் ஆண்டு மடாதிபதியாக உயர்ந்த லாரன்ஸ் துறவுமடத்தில் இருந்த இளந்துறவிகளை நல்லவிதமாய் பயிற்றுவித்தார். ஒருசிலர் சபை ஒழுங்குகளைக் கடைப்பிடிக்க மிகக் கடினமாக இருக்கின்றது என்று சொன்னபோது, சபை ஒழுங்குகளுடைய தேவை மற்றும் முக்கியத்துவத்தைப் பற்றி லாரன்ஸ் எடுத்துச் சொன்னபோது, அவர்கள் அதைத் திறந்த மனதோடு ஏற்றுக்கொண்டார்கள். இதற்குப் பின்பு 1161 ஆம் ஆண்டு, மடாதிபதியாக இருந்த லாரன்ஸ், டப்ளின் நகரின் பேராயராக உயர்ந்தார். பேராயராக உயர்ந்த பின்பு லாரன்ஸ், மக்களிடத்தில் ஆன்மீக எழுச்சி உருவாகக் காரணமாக இருந்தார்; தன்னிடத்தில் உதவி என்று வந்தவர்களுக்கு முகம் கோணாமல் உதவிகள் பல செய்தார்; நோயாளிகளைச் சந்திப்பதற்கு ஒரு குறிப்பிட்ட நேரம் ஒதுக்கி, அவர்களுக்கு ஆறுதல் சொல்லி வந்தார்.

எளிமை விரும்பி:

டப்ளின் மறைமாவட்டம் செல்வங்களில் சிறந்த மறைமாவட்டமாக இருந்தபோதிலும் எளிமையையே விரும்பினார். தன்னிடம் உள்ளவற்றை ஏழைகளுக்குப் பகிர்ந்தளித்த இவர் புண்ணியங்கள் பலவும்ää பகுத்தறிவும்ää தொலைநோக்குப் பார்வையும் கொண்டு தன்னிடம் ஒப்படைக்கப்பட்ட ஆடுகளை ஓர் ஆயராக நல்வழியில் வழிநடத்தினார்.

கிரகோரியன் இசையை நடைமுறைப்படுத்தினார். டப்ளின் நகரில் பஞ்சம் ஏற்பட்டபோது ஓர் ஆயருக்குரிய வாஞ்சையோடு மக்களோடு மக்களாக நின்று அவர்களின் துன்பம் துடைத்தார்.

தண்ணீர்

கொடும்பாவி ஒருவனின் வெறிச்செயலால் தலை உடைக்கப்பட்டு இரத்தம் கொட்டியது. மருத்துவம் பார்க்க செல்வதை விட திருப்பலியை கண்ணாக கருதியிருந்த இவர் ஒரு குவளை தண்ணீரை இயேசுவின் நாமத்தால் ஆசீர்வதித்து தன் தலையில் ஊற்றிக்கொண்டார். இறைக்கருணையால் சலனம் ஏதுமின்றி எழுந்து நின்று முழு மனதோடு திருப்பலியை நிறைவேற்றினார்.

 டப்ளின் நகரில் பேராயராக இருந்து லாரன்ஸ் செய்த பணிகள் ஏராளம். இவர் செய்துவந்த பணிகளைப் பற்றி கேள்விப்பட்ட திருத்தந்தை அவர்கள், இவரைத் தன்னுடைய பிரதிநிதியாக நியமித்தார். அந்நாட்களில் அயர்லாந்துமீது ஆங்கிலோ – நார்மன் என்ற பிரிவினர் படையெடுத்து வந்தனர். அவர்களோடு சமரசம் செய்வதற்காக பேராயர் எவ்வளவோ முயற்சி செய்து பார்த்தார். அது முடியாமல் போகவே, அவர்களை ஒடுக்குவதற்கு இங்கிலாந்து அரசர் இரண்டாம் ஹென்றியின் உதவியை நாடினார். அவரும் பேராயரைக் கைவிட்டதால், அயர்லாந்து மக்கள்மீது ஆங்கிலோ – நான்மான் இனத்தாரின் தாக்குதல் மிகக் கடுமையாக நடந்தது. இதை நினைத்து பேராயர் மிகவும் வருந்தினார்.

ஏழைகளை நேசித்தவர்:

லாரன்ஸ் எவ்வளவு புனிதமிக்க தூயவர் என்பதை பின்வரும் நிகழ்வுகளின் மூலம் அறியலாம். இறப்பதற்கு முன் “அறியாமையில் இருக்கும் ஏழை மக்களே உங்களை நினைத்தால் வருத்தமாக இருக்கிறது. நீங்கள் இப்போது என்ன செய்யப்போகிறீர்கள். உங்களது கஷ்டங்களில் உங்களை கவனிப்பவர் யார்? யார் உங்களுக்கு உதவுவார்கள்?” என்று ஏழை மக்களின் அறியாமையை அகற்ற முயன்றார். தன் வாழ்நாள் முழுவதும் ஏழைகளின் வாழ்க்கையை எழுச்சி பெற செய்ய பாடுபட்டார்.

இயேசுவே சொத்து:

லாரன்ஸ் உடல் நலம் குன்றியிருந்தபோது அவரை உயில் எழுத சொன்னார்கள். அப்போது “உலகில் விட்டுச்செல்ல என்னிடம் ஒரு பைசாக்கூட இல்லை என்பது இறைவனுக்குத் தெரியும்” என்று கூறினார்.

 1179 ஆம் ஆண்டு உரோமையில் இலாத்தரன் பொதுச் சங்கம் நடைபெற்றது. இதில் கலந்துகொண்டுவிட்டு அயர்லாந்திற்குத் திரும்பும்போது, பேராயரின் உயிர் பிரிந்தது. இவருக்கு  1225 ஆம் ஆண்டு புனிதர் பட்டம் கொடுக்கப்பட்டது.

 

 

Also known as

• Laurence O'Toole

• Lorcan Ua Tuathail

Profile

Son of the chief of Hy Murray. Taken as a hostage by King Dermot McMurrogh Leinster in 1138 when he was ten years old; Dermot later married Lawrence's sister Mor. He was released in 1140 at age twelve to the Bishop of Glendalough, Ireland. and raised and educated at the monastic school there. Monk at Glendalough, and then abbot in 1153. Declined the bishopric of Glendalough in 1160, citing his unworthiness. Ordered to accept the archbishopric of Dublin, Ireland in 1161, he became the first native-born Irishman to hold the see.

Reformed much of the administration and clerical life in his diocese. Worked to restore and rebuild Christ Church cathedral. As archbishop he accepted the imposition onto Ireland of the English form of liturgy in 1172. Noted for his personal austerity, he wore a hair shirt under his ecclesiastical robes, made an annual 40 day retreat in Saint Kevin's cave, never ate meat, fasted every Friday, and never drank wine - though he would color his water to make it look like wine and not bring attention to himself at table. Acted as peacemaker and mediator at the second seige of Dublin in 1170.

In 1171 he travelled to Canterbury, England on diocesan business. While preparing for Mass there he was attacked by a lunatic who wanted to make Lawrence another Saint Thomas Beckett. Everyone in the church thought Lawrence had been killed by the severe blow to the head. Instead he asked for water, blessed it, and washed the wound; the bleeding stopped, and the archbishop celebrated Mass.

Negotiated the 1175 Treaty of Windsor which made upstart Irish king Rory O'Connor and vassal of king Henry II of England, but ended combat. Attended the General Lateran Council in Rome, Italy in 1179. Papal legate to Ireland. Died while travelling with King Henry II, a trip taken as a peacemaker and on behalf of Rory O'Conner. It resulted in his imprisonment and ill-treatment by the king who decided he had had his fill of meddling priests.

Born

1128 at Castledermot, County Kildare, Ireland

Died

• 14 November 1180 at Eu, diocese of Rouen, Normandy, France of natural causes

• buried at the abbey church at Eu

• so many miracles were reported at his tomb that his relics were soon translated a place of honour before the altar

• his heart was removed and returned to Christ Church Cathedral, Dublin, Ireland

Canonized

1225 by Pope Honorius III

Patronage

archdiocese of Dublin, Ireland

Blessed Maria Teresa of Jesus

Also known as

Maria Scrilli

Profile

An unknown illness kept the young Maria bedridden for two years; she was cured following a vision of Saint Fiorenzo, and soon after she felt a call to the religious life. On 28 May 1846 she entered the monastery of Saint Mary Magdalene de' Pazzi, Florence, Italy, and though she loved the cloistered life, she realized it was not her calling, and left after two months. Carmelite tertiary, taking the name Maria Teresa of Jesus. Back home she began teaching secular and religious topics to local girls, and effectively started a small school for them. While looking for a place to start a formal school, she was asked by a town council to take over a local school; she did and it formed the base for a religious institute. On 15 October 1854 she founded as the Sisters of Our Lady of Mount Carmel, but on 30 November 1859, during a period of anti-clerical sentiment in Italy, her institute was ordered to be dissolved and the school secularized. It took years of work and waiting, but on 18 March 1878 Mother Maria was able to resurrect her community, this time in Florence, Italy where they ran a school, boarding house, and Marian association, and lived a vocation of teaching, parish work, and visiting the sick. Today the Institute has about 250 sisters spread through Italy, Brazil, India, Indonesia, Israel, Poland, Canada, the Philippines, the United States, and the Czech Republic, teaching, catechising, caring for the sick and aged.

Born

15 May 1825 in Montevarchi, Arezzo, Italy as Maria Scrilli

Died

14 November 1889 in Florence, Italy of natural causes

Beatified

• 8 October 2006 by Pope Benedict XVI

• recognition celebrated by Cardinal José Saraiva Martins at the Roman Amphitheater, Fiesole, Italy

Saint Serapion of Algiers

Also known as

• Serapion of England

• Serapio of...

Profile

As a boy he accompanied his father in the Third Crusade, and was at the battle of Acre in 1191. Member of the Order of Our Lady of Ransom, received into the Order by Saint Peter Nolasco at Barcelona, Spain in 1222. Worked with Saint Raymond Nonnatus to free 150 Christian slaves in 1229. Assigned to recruit for the Order in England, his ship was captured by pirates, and Serapion was left for dead. He survived, however, and wandered the area of London, England preaching against the theft and abuse of Church property which was happening in that area; he was ordered to leave London, and spent some time as a wandering evangelist in the British Isles. In 1240 he took a ransom to release 87 Christians held in Algiers by Muslims, and when the captors demanded more money, he volunteered to stay as a hostage until it arrived. He then worked as a missionary, converting many to Christianity. Authorities then tortured, scourged, abused and executed him. Martyr.

Born

c.1179 in London, England

Died

crucified, stabbed and dismembered alive in Algeria in 1240

Canonized

14 April 1728 by Pope Benedict XIII

Patronage

• against arthritis

• Azul, Argentina, diocese of

Representation

young Mercedarian tied to a cross

Saint Siard

Profile

Born to the nobility of Friesland (an area of modern Netherlands). Studied at the abbey school of Mariëngaarde, Friesland. Spiritual student of Frederick of Hallum. Joined the Premonstratensians in the early 1170's. Abbot at the house in Mariëngaarde in 1194 where he served for 36 years. Noted for his adherence to the Norbertine rule, his love of the contemplative life, for his generosity to the poor, and as a peacemaker. Had a devotion of the Saint Mary and Saint Martha of Bethany, and gave them as examples to his brothers.

Died

• 1230 at the abbey of Mariëngaarde, Friesland of natural causes

• relics moved to Hildesheim, Germany in 1578 when the abbey was destroyed by Calvinists

• relics placed in new reliquaries in 1608

• some relics taken to Tongerlo abbey at Westerlo, Belgium in 1617

• some relics taken to the abbey of Saint-Feuillin, Roeulz, France in 1617

• the abbey of Saint-Feuillin was suppressed in the French Revolution and the relics were taken to the church of Strépy

• some relics transferred to the abbey of Windberg, Germany in 2000

Beatified

8 March 1728 by Pope Benedict XIII (cultus confirmation)

Saint Nikola Tavelic

Also known as

• Nikola Tavigli

• Nicholas, Nicola

Profile

Franciscan friar. Priest. Missionary to Bosnia for 12 years; reports of the day say that the friars brought 50,000 to Christianity. Missionary to Palestine in 1384. Martyred by the Muslim authorities.

Born

c.1340 in Sibenik, Sibensko-Kninska, Croatia

Died

burned alive on 14 November 1391 near the Jaffa Gate in Jerusalem

Beatified

• 6 June 1889 by Pope Leo XIII (cultus confirmation)

• 12 June 1966 by Pope Paul VI (decree of martyrdom)

Canonized

• 21 June 1970 by Pope Paul VI

• the first Croatian saint canonized in the modern process

Blessed Maria Louise Merkert

Also known as

Maria Luiza Merkert

Profile

Second and last daughter born to Anthony Merkert and Maria Barbara Pfitzner, she was raised in a pious, middle-class family. Her father died when Maria was still a baby. She and her sister grew to both be devoted to care for the poor. Co-founder in 1842 of the Sisters of Saint Elizabeth in Nelsse, Prussia, to tend in their own homes, without compensation, helpless sick persons who could not or would not be received into the hospitals; she served as their first superior until her death.

Born

21 September 1817 in Nysa, Opolskie, Poland (formerly in the Breslau region of Germany

Died

14 November 1872 in Nysa, Opolskie, Poland of typhus

Beatified

20 September 2007 by Pope Benedict XVI

Saint Dubricius of Wales

Also known as

• Dubricius of Caerleon

• Dubricius of Llandaff

• Devereux, Dubric, Dubrice, Dubricus, Dubritius, Dybrig, Dyffryg, Dyfrig

Profile

Related to Saint Brychan of Brycheiniog. One of the founders of monastic life in Wales. He founded monasteries in Gwent and England with his main centers in Henllan and Moccas. Worked with Saint Teilo of Llandaff and Saint Samson of York who he appointed as abbot on Caldey Island. Bishop of Llandaff, Wales, consecrated in by Saint Germanus of Auxerre. Archbishop of Caerleon, Wales, a seat he turned over to Saint David of Wales. In his later years he retired to the Isle of Bardsey to live as a prayerful hermit.

Born

Wales

Died

c.545 on the Isle of Bardsey, Wales of natural causes

Saint Etienne-Théodore Cuenot

Also known as

Stephen-Theodore Cuenot

Profile

Priest, ordained in 1825. Member of the Paris Foreign Missions Society. Missionary to Vietnam in 1828. Missionary bishop in 1835. Vicar apostolic of Cochinchina in 1840. Martyred in the persecutions of emperor Tu Duc.

Born

8 February 1802 in Le Bélieu, Doubs, France

Died

14 November 1861 in an elephant stable in Bình Ðinh, Vietnam

Canonized

19 June 1988 by Pope John Paul II

Saint John Osorinus

Also known as

• John of Trau

• John of Trogir

• Johannes von Trogir

• Ivan Trogirski

Profile

Hermit at the Camaldolese monastery at Ossero on the island of Cres. First bishop of Trogir (in modern Croatia) c.1070. Helped defend the city from king Coloman of Hungary.

Died

• c.1111

• buried in the Saint Lawrence cathedral, Trogir, Croatia

Patronage

Trogir, Croatia

Saint Antigius of Langres

Also known as

Anthôt, Antidius, Antège, Autige

Profile

Itinerant missionary bishop who evangelized in the area of Langres, France.

Died

• in Saint-Anthot, France of natural causes

• buried in Saint-Anthot

• relics moved to Chiney, France due to invading Normans

• relics moved to Italy in January 887 due to invading Normans

• relics later moved to the monastery of San Faustino e San Giovita in Brescia, Italy

Saint Hypatius of Gangra

Also known as

Hipacy, Hypatia, Ipazio

Profile

Bishop of Gangra, Paphlagonia (modern Çankiri, Turkey). Attended the Council of Nicea where he fiercely defended the divinity of Christ. When he returned home, he was martyred by a group of Novatian heretics who opposed his view.

Died

stoned to death c.325 at Gangra, Paphlagonia (modern Çankiri, Turkey)

Saint Alberic of Utrecht

Profile

Nephew of Saint Gregory of Utrecht. Friend of Blessed Alcuin. Benedictine monk in Utrecht, Netherlands. Prior of the cathedral of Utrecht. Noted for his encyclopedic knowledge of the faith, his joy for living in Christ, and his zeal for bringing both to any who would listen. Bishop of Utrecht in 775. Reorganized the school of Utrecht, directed the mission of Ludger in Ostergau, and worked to evangelize the pagan Teutons.

Died

21 August 784 of natural causes

Saint Venerando the Centurian

Also known as

Venerable the Centurian

Profile

Roman centurian. Convert to Christianity. Martyr.

Died

• interred in the catacombs of San Callisto, Rome, Italy

• relics translated to Grotte Santo Stefano, Italy

Patronage

Grotte Santo Stefano, Italy

Representation

Roman centurian holding a lily

Saint Pierre of Narbonne

Profile

Franciscan friar. Priest. Missionary to Palestine in 1384. Martyred by the Muslim authorities.

Born

Narbonne, Aude, France

Died

burned alive on 14 November 1391 near the Jaffa Gate in Jerusalem

Beatified

12 June 1966 by Pope Paul VI (decree of martyrdom)

Canonized

21 June 1970 by Pope Paul VI

Blessed Jean of Tufara

Also known as

• Jean of Tupharia

• Jean of Tufaria

• John of...

Profile

Hermit. Helped found the Benedictine monastery of Santa Maria de Gualdo Mazocca near Campobasso, Italy in the late 1150's.

Died

14 November 1170 of natural causes

Saint Déodat of Rodez

Profile

Franciscan friar. Priest. Missionary to Palestine in 1384. Martyred by the Muslim authorities.

Born

Rodez, Aveyron, France

Died

burned alive on 14 November 1391 near the Jaffa Gate in Jerusalem

Canonized

21 June 1970 by Pope Paul VI

Saint Stefano of Cuneo

Profile

Franciscan friar. Priest. Missionary to Palestine in 1384. Martyred by the Muslim authorities.

Born

Cuneo, Italy

Died

burned alive on 14 November 1391 near the Jaffa Gate in Jerusalem

Canonized

21 June 1970 by Pope Paul VI

Saint Veneranda of Troyes

Also known as

Venera, Venerandus

Profile

Martyred in the persecutions of Aurelian.

Died

275 in Troyes, France

Saint Adeltrude of Aurillac

Also known as

Adaltrude of Aurillac

Profile

Born

c.830 in France

Died

c.879

Saint Ruf of Avignon

Profile

Fourth century missionary to Avignon, France. He was the first to lead a Christian community there, and has long been considered the first bishop of Avignon.

Saint Jucundus of Bologna

Profile

Bishop of Bologna, Italy.

Died

485 of natural causes

Saint Modanic

Profile

Eighth century bishop, possibly at Aberdeen, Scotland.

Born

Scottish

Martyrs of Emesa

Profile

Group of Christian women tortured and executed for their faith in the persecutions of the Arab chieftain Mady.

Died

Emesa (modern Homs, Syria)

Martyrs of Heraclea

Profile

Group of Christians murdered together for their faith. The only details we have are three of their names - Clementinus, Philomenus and Theodotus.

Died

Heraclea, Thrace

Also celebrated but no entry yet

• Holy Fathers of Merida

இன்றைய புனிதர்கள் நவம்பர் 13 (SUNDAY)

Saint Frances Xavier Cabrini

புனிதர் ஃபிரேன்செஸ் சேவியர் கேப்ரினி 

(St. Frances Xavier Cabrini)

அருட்பணியாளர், நிறுவனர்:

(Religious and Foundress)

பிறப்பு: ஜூலை 15, 1850 

சான் ஆஞ்சலோ லோடிகியனோ, லோடி பிராந்தியம், லொம்பார்டி-வெனீஷியா அரசு, ஆஸ்திரியன் பேரரசு 

(Sant'Angelo Lodigiano, Province of Lodi, Kingdom of Lombardy-Venetia, Austrian Empire)

இறப்பு: டிசம்பர் 22, 1917 (வயது 67)

சிகாகோ, இல்லினோயிஸ், ஐக்கிய அமெரிக்க நாடுகள்

(Chicago, Illinois, United States America)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

முக்திபேறு பட்டம்: நவம்பர் 13, 1938

திருத்தந்தை பதினோராம் பயஸ் 

(Pope Pius XI)

புனிதர் பட்டம்: ஜூலை 7, 1946

திருத்தந்தை பன்னிரெண்டாம் பயஸ்

(Pope Pius XII)

முக்கிய திருத்தலங்கள்:

அன்னை கேப்ரினியின் உயர்நிலைப் பள்ளி சிற்றாலயம், நியூ யார்க் நகர்

(Chapel of Mother Cabrini High School, New York City)

பாதுகாவல்: 

வெளிநாட்டிலிருந்து வந்து குடியேறியவர்கள், மருத்துவமனை நிர்வாகிகள், லிங்கன்

(Immigrants, Hospital Administrators, Lincoln)

நினைவுத் திருநாள்: நவம்பர் 13

“ஃபிரேன்செஸ் சேவியர் கேப்ரினி” (Frances Xavier Cabrini) என்றும், “அன்னை கேப்ரினி” (Mother Cabrini) என்றும் அழைக்கப்படும் இப்புனிதர், ஒரு இத்தாலிய-அமெரிக்க (Italian-American) அருட்சகோதரி ஆவார். கத்தோலிக்க சமய நிறுவனமான "இயேசுவின் திருஇருதயத்தின் அருட்பணி சகோதரிகள்" (Missionary Sisters of the Sacred Heart of Jesus) என்றொரு சபையை நிறுவியவர் இவரேயாவார். இச்சபையானது இத்தாலியிலிருந்து அமெரிக்காவிற்கு புலம்பெயர்ந்து வந்து குடியேறியவர்களுக்கு பெரும் ஆதரவாக இருந்தது. புலம்பெயர்ந்து வந்து, அமெரிக்க குடியுரிமை பெற்று, ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபையால் புனிதராக அருட்பொழிவு செய்யப்பட்ட முதல் நபர் இவரேயாவார்.

அப்போதைய “ஆஸ்திரிய பேரரசின்” (Austrian Empire) பிராந்தியமான “லோடியில்” (Lodi) பிறந்த இவரது தந்தையாரின் பெயர் "அகஸ்டினோ கேப்ரினி" (Agostino Cabrini) ஆகும். "ஸ்டெல்லா ஒல்டினி" (Stella Oldini) இவரது தாயார் ஆவார். வசதிவாய்ப்புள்ள செர்ரி மர விவசாயிகளான (Cherry Tree Farmers) இந்த தம்பதியினருக்கு பிறந்த பதின்மூன்று குழந்தைகளில் கேப்ரினி கடைக்குட்டி ஆவார். துரதிருஷ்டவசமாக, பதின்மூன்று பேரில் ஒன்பது பேர் வளர் இளம் பருவத்திலேயே மரித்துப் போயினர். கேப்ரினியுடன் சேர்த்து நான்கு பேரே உயிர் தப்பி வாழ்ந்தனர். இரண்டு மாத குறைப் பிரசவத்தில் பிறந்த கேப்ரினி, மிகவும் சிறிய உருவம் கொண்டவராகவும் பலவீனராகவும் காணப்பட்டார். வாழ்நாள் முழுதும் நோய்த்தொற்றுள்ளவராகவே வாழ்ந்தார். தமது சிறு வயதில், ஒரு விரைவான கால்வாய் அருகே வசித்து வந்த தமது தாய்மாமனும், கத்தோலிக்க குருவுமான, “டோன் லுய்கி ஒல்டினி” (Don Luigi Oldini of Livagra) என்பவரைக் காண செல்லும்போதெல்லாம், காகிதக் கப்பல்களைச் செய்து கால்வாயில் விட்டு விளையாடுவாராம். அங்குள்ள மலர்களை மறைப் பணியாளர்களென அழைக்கும் இச்சிறுமி, அவர்களை தாம் செய்யும் காகிதக் கப்பல்களில் சீனா மற்றும் இந்திய நாடுகளுக்கு செல்லுமாறு பணிப்பாராம்.

தமது பதின்மூன்று வயதில், “திருஇருதய மகளிர்” (Daughters of the Sacred Heart) நடத்திய பள்ளியில் கல்வி கற்ற இவர், ஐந்து வருடங்களின் பின்னர், கற்பிக்கும் சான்றுடன் பட்டம் பெற்றார். கி.பி. 1870ம் ஆண்டு, தமது இருபது வயதில், தமது பெற்றோர் மரித்ததும் “அர்லுனோ” (Arluno) எனுமிடத்திலுள்ள “திருஇருதய மகளிர்” (Daughters of the Sacred Heart) சபையில் இணைய விண்ணப்பித்தார். இச்சபையின் அருட்சகோதரியர், இவரது முன்னாள் ஆசிரியைகள் ஆவர். அவர்கள், இவரது பலவீனம் மற்றும் நோய்களை காரணம் காட்டின் நிராகரித்தனர்.

இவர், “கொடோக்னோ” (Codogno) எனுமிடத்திலுள்ள பிராவிடன்ஸ் அனாதை இல்லத்தின் தலைமை ஆசிரியை ஆனார். அங்கே கற்பிக்கும் பணியாற்றிய இவர், அங்கேயே ஆன்மீக வாழ்வு வாழ்வதற்காக ஒரு சிறு சமூகத்தை உருவாக்கினார். 1877ம் ஆண்டு, தமது சமய பிரமாணங்களை ஏற்ற கேப்ரினி, இயேசு சபை புனிதரும் (Jesuit saint) மறை பரப்புப் பணிகளின் பாதுகாவலருமான "ஃபிரான்சிஸ் சேவியரை" (Francis Xavier) கௌரவிக்கும் விதமாக தம் பெயருடன் சேவியர் என்ற பெயரை இணைத்துக்கொண்டார்.

கேப்ரினி, தனது முப்பதாவது வயதிலேயே பல பொறுப்புகளை ஏற்றிருந்தார். நோயாளிகளை கவனித்து வந்துள்ளார். பெற்றோரை இழந்த பிள்ளைகளை பராமரித்து வளர்த்துள்ளார். வழிதவறி அலைந்த இளைஞர்களுக்கு நல்வழி காட்டியுள்ளார். விதவைப் பெண்களை ஒன்று சேர்த்து வேலை வாய்ப்புகளை ஏற்படுத்திக் கொடுத்து அவர்களின் வாழ்விற்கு வழிகாட்டியுள்ளார்.

இவ்வாறு பல பணிகளை செய்த இவர் நீண்ட நாள் தன் மனதில் இருந்த சபை ஒன்றை நிறுவும் கனவையும் நிறைவேற்ற முடிவு செய்தார். கி.பி. 1880ம் ஆண்டு, தம்முடன் ஆறு அருட்சகோதரியரையும் இணைத்துக்கொண்டு, "இயேசுவின் திருஇருதயத்தின் அருட்பணி சகோதரிகள்" (Missionary Sisters of the Sacred Heart of Jesus) என்றொரு சபையை நிறுவினார். இவரே அச்சபையின் முதல் சபைத் தலைவியாக பொறுப்பேற்று வழிநடத்தினார்.

கி.பி. 1877ம் ஆண்டு, செப்டம்பர் மாதம், சீன நாட்டில் அருட்பணி சகோதரிகளின் சபை ஒன்றினை தொடங்கிட திருத்தந்தை “ஒன்பதாம் பயசின்” (Pope Pius IX) அனுமதி வேண்டி சென்றார். ஆனால், திருத்தந்தையோ சீன நாட்டுக்கு பதிலாக அவரை அமெரிக்கா செல்ல அறிவுறுத்தினார். இத்தாலியிலிருந்து புலம்பெயர்ந்து அமெரிக்க நாடுகளுக்கு செல்லும் மக்களின் நல்வாழ்வுக்காகவும் அவர்களுக்கு வழிகாட்டவும் அங்கே இவரது சேவைகள் தேவைப்படும் என்று இயம்பிய திருத்தந்தை அவர்கள், கிழக்கேயல்ல - மாறாக மேற்கே செல் என்று அறிவுரை கூறினார்.

திருத்தந்தையின் அறிவுரைப்படி தமது சக அருட்சகோதரிகள் ஆறு பேருடன் அமெரிக்கா கிளம்பிய கேப்ரினி, கி.பி. 1889ம் ஆண்டு, மார்ச் 31ம் நாள், நியூயார்க் நகர் சென்றடைந்தார். அவர் எடுத்து வைத்த ஒவ்வொரு படியிலும் ஏமாற்றங்களையும் சிரமங்களையுமே எதிர்கொண்ட கேப்ரினி மனம் தளர்ந்து போகவில்லை. ஆரம்பத்தில் அவர்களுக்கு அணுசரணையாய் இல்லாத “பேராயர் மைக்கேல் கொர்ரிகன்” (Archbishop Michael Corrigan), அவர்கள் தங்குவதற்கு "கருணையின் சகோதரிகள்" (Sisters of Charity) பள்ளியை ஏற்பாடு செய்து தந்தார். கேப்ரினி, நியூ யார்க் நகரில் 'வெஸ்ட் பார்க்' (West Park, New York) என்ற இடத்தில், ஒரு அனாதைகள் இல்லம் தொடங்கிட பேராயர் அவர்களிடம் அனுமதி பெற்றார். இன்று, அதே அனாதைகள் இல்லமானது "புனிதர் கேப்ரினி இல்லம்" (Saint Cabrini Home) என்ற பெயரில் இயங்குகின்றது.

இத்தாலியிலிருந்து புலம்பெயர்ந்து அமெரிக்காவில் குடியேறிய மற்றும் அவசியப்படும் மக்களுக்கு மத இலக்கண மற்றும் கல்வி வகுப்புகள் ஏற்பாடு செய்து தந்தார். மிகப்பெரிய முரண்பாடுகளுக்கும் தடைகளுக்கும் மத்தியிலும் பள்ளிகள் மற்றும் அநாதை இல்லங்களை நிறுவி நடத்தினார். கேப்ரினி ஜெப சிந்தையோடு இருந்தது போலவே சமயோசிதமாகவும் இருந்தார். தாராள மனப்பான்மை கொண்ட மக்களை இனம்கண்டு வைத்திருந்தார். அவர்களால் அவருக்கு அவசியப்படும்போது பணம், நேரம், உழைப்பு, மனித சக்தி, ஆதரவு போன்ற அனைத்து உதவிகளும் தேடி வந்தன. நியூ யார்க் நகரில் "கொலம்பஸ் மருத்துவமனை" மற்றும் "இத்தாலியன் மருத்துவமனை" (Columbus Hospital and Italian Hospital) ஆகிய இரண்டு மருத்துவமனைகளை நிறுவினார். 1980களில் அவையிரண்டு மருத்துவமனைகளும் "காப்ரினி மருத்துவ மையம்" (Cabrini Medical Center) என்ற பெயரில் ஒன்றிணைக்கப்பட்டன. ஆயினும், 2008ம் ஆண்டு, இம்மருத்துவமனை மூடப்பட்டது.

கேப்ரினி மற்றும் அவரது சக அருட்சகோதரிகளால் “சிக்காகோ” (Chicago) நகரின் இதயப்பகுதியில் "கொலம்பஸ் விரிவாக்க மருத்துவமனை" (Columbus Extension Hospital) என்ற பெயரில் ஒரு மருத்துவமனையை நிறுவினர். பின்னர் இது "புனிதர் கேப்ரினி மருத்துவமனையாக" (Saint Cabrini Hospital) பெயர் மாற்றம் செய்யப்பட்டது. இருபதாம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் இவ்விரண்டு மருத்துவமனைகளும் மூடப்பட்டன.

புனிதர் கேப்ரினி அமெரிக்காவின் “நியூ யார்க்” (New York), “சிக்காகோ” (Chicago), “டேஸ் ப்லேய்ன்ஸ்” (Des Plaines), “இல்லினாய்ஸ்” (Illinois), “சியாட்டல்” (Seattle), “நியூ ஒர்லியான்ஸ்” (New Orleans), “டென்வர்” (Denver), “கோல்டன்” (Golden), “கொலராடோ” (Colorado), “லாஸ் ஏஞ்சலிஸ்” (Los Angeles), “ஃபிலடெல்ஃபியா” (Philadelphia) ஆகிய நகரங்களிலும் தென் அமெரிக்கா மற்றும் ஐரோப்பா (South America and Europe) போன்ற நாடுகளிலுமாக மொத்தம் 67 நிறுவனங்களை நிறுவினார்.

சீன தேசத்தில் ஒரு மதப் போதக சபை (Missionary) தொடங்க வேண்டுமென்ற புனிதர் கேப்ரினியின் நெடுநாள் கனவு, அவரது மரணத்தின் நீண்ட காலத்தின் பின்னர் அவரது மிஷனரி அருட்சகோதரிகளால் நிறைவேறியது. மிக அதிக அளவிலான சமூக மற்றும் சமய எழுச்சியின் பின்னர், ஒரு சைபீரியன் (Siberian) அருட்சகோதரியை விட்டுவிட்டு அவர்கள் சீன தேசம் புறப்பட்டுச் சென்றனர்.

கி.பி. 1909ம் ஆண்டில் கேப்ரினி ஒரு அமெரிக்கா குடிமகளாக குடியுரிமை பெற்றார்.

67 வயதான கேப்ரினி, உள்ளூர் குழந்தைகளுக்கு கிறிஸ்துமஸ் இனிப்புகள் தயார் செய்யும் பணியிலிருந்தபோது வயிற்றுக்கடுப்பு மற்றும் சீதபேதி போன்ற பிரச்சினைகள் காரணமாக, கி.பி. 1917ம் ஆண்டு, டிசம்பர் மாதம், 22ம் நாளன்று, சிக்காகோவிலுள்ள (Chicago) கொலம்பஸ் மருத்துவமனையில் மரணமடைந்தார். அவரது உடல், நியூ யார்க் நகரில் அவரால் நிறுவப்பட்ட அநாதை இல்லமான "புனிதர் கேப்ரினி இல்லத்தில்" (Saint Cabrini Home) அடக்கம் செய்யப்பட்டது.

Saint Frances Xavier CabriniAlso known as

Francesca Saverio Cabrini

Memorial

22 December

13 November (in the United States)

Profile

One of thirteen children raised on a farm. She received a convent education, and training as a teacher. She tried to join the order at age 18, but poor health prevented her taking the veil. A priest asked her to teach at a girl‘s school, the House of Providence Orphanage in Cadagono, Italy, which she did for six years. She took religious vows in 1877, and acquitted herself so well at her work that when the orphanage closed in 1880, her bishop asked her to found the Missionary Sisters of the Sacred Heart to care for poor children in schools and hospitals. Pope Leo XIII then sent her to the United States to carry on this mission.

She and six Sisters arrived in New York in 1889. They worked among immigrants, especially Italians. Mother Cabrini founded 67 institutions, including schools, hospitals, and orphanages in the United States, Europe and South America. Like many of the people she worked with, Mother became a United States citizen during her life, and after her death she was the first US citizen to be canonized.

Born

15 July 1850 at Sant’Angelo Lodigiano, Lombardy, Italy

Died

22 December 1917 at Chicago, Illinois, USA of malaria

interred at 701 Fort Washington Avenue, New York, New York, USA

Venerated

21 November 1937 by Pope Pius XI (decree on heroic virtues)

Beatified

13 November 1938 by Pope Pius XI

her beatification miracle involved the restoration of sight to a child who had been blinded by excess silver nitrate in the eyes

Canonized

7 July 1946 by Pope Pius XII

her canonization miracle involved the healing of a terminally ill nun

Patronage

against malaria

emigrants (given on 8 September 1950 by Pope Pius XII)

hospital administrators

immigrants

orphans

 St. Didacus

Feastday: November 13

Patron: Franciscan laity; Franciscan lay brothers

Birth: 1400

Death: 1463

Didacus was a native of the little town of San Nicolas of del Puerto in the diocese of Seville, and his parents were poor folk. Near that town a holy priest led an eremitical life. Didacus obtained his consent to live with him and, though very young, he imitated the austerities and devotions of his master. They cultivated together a little garden, and also employed themselves in making wooden spoons, trenchers and such like utensils. After having lived thus a recluse for some years he was obliged to return to his home, but he soon after went to a convent of the Observant Friar Minors at Arrizafa, and there took the habit among the lay brothers. After his profession he was sent to the mission of his Order in the Canary Islands, where he did a great work in instructing and converting the people. Eventually, in 1445, he, though a lay brother, was appointed chief guardian of a chief convent in those islands, called Fuerteventura. After four years he was recalled to Spain, and lived in several friaries about Seville with great fervor and recollection. In the year 1450 a jubilee was celebrated at Rome and, St. Bernardine of Siena being canonized at the same time, very many religious of the Order of St. Francis were assembled there. Didacus went there with FAther Alonzo de Castro, and at Rome he had to attend his companion during a dangerous illness. His devotion in this duty attracted the notice of his superiors and he was put in charge of the many sick friars who were accommodated in the infirmary of the convent of Ara Caeli. St. Didacus was thus engaged for three months, and is said to have miraculously restored some of his patients. He lived for another thirteen years after his return to Spain, chiefly at the Friaries of Salcedo and Alcala in Castille. In 1463 he was taken ill at Alcala and in his last moments asked for a cord (such as the Friars wear); he put it about his neck and, holding a cross in his hands begged the pardon of all his brethren assembled about his bed. THen, fixing his eyes on the crucifix, he repeated with great tenderness the words of the hymn on the cross, "Dulce lignum, dulces clavos, dulce pondus sustinet", and peacefully died on November 12. Several miracles were attributed to him in his lifetime and many more through his intercession after his death. King Philip II, out of gratitude for one in favor of his son, solicitated the saint's canonization which was decreed in 1588. His feast day is November 13th.

Born c. 1400

San Nicolás del Puerto, Kingdom of Seville, Crown of Castile

Died 12 November 1463 (aged 62–63)

Alcalá de Henares, Kingdom of Toledo, Crown of Castile

Venerated in Catholic Church

Canonized 10 July 1588, Saint Peter's Basilica, Papal States by Pope Sixtus V

Major shrine Ermita de San Diego,

San Nicolás del Puerto, Seville, Spain

Feast 13 November,

7 November (Franciscan Order in the United States and the Roman Catholic Diocese of San Diego)

Attributes Franciscan habit

Cross

Lily

Patronage Roman Catholic Diocese of San Diego

Franciscan Lay Brothers

Didacus of Alcalá (Spanish: Diego de Alcalá), also known as Diego de San Nicolás, was a Spanish Franciscan lay brother who served as among the first group of missionaries to the newly conquered Canary Islands. He died at Alcalá de Henares on 12 November 1463 and is now honored by the Catholic Church as a saint.

Saint Agostina Petrantoni

புனித_அகஸ்தினா_பேத்ராந்தனி (1864-1894)

நவம்பர் 13

இவர் (#St_Agostina_Petrantoni) இத்தாலியைச் சார்ந்தவர். இவரது குடும்பம் ஒரு விவசாயக் குடும்பம்.

சிறுவயது முதலே இறைவன்மீது மிகுந்த பற்றுக்கொண்டு வாழ்ந்த இவர், வளர்ந்து பெரியவரானதும், உரோமையில் உள்ள ஹோலிஸ்பிரிட் மருத்துவமனையில் சேர்ந்து, செவிலியராகப் பணியாற்றி வந்தார்.

நோயாளர்கள்மீது மிகுந்த அக்கறையும் கரிசனையும் கொண்டிருந்த இவர், நோயாளர்களைக் கவனித்துக் கொள்வதற்காகவே ஏற்படுத்தப்பட்ட அன்பின் பணியாளர்கள் சபையில் 1887ஆம் ஆண்டு சேர்ந்து, அவர்கள் நடுவில் நல்ல விதமாய்ப் பணியாற்றி வந்தார்.

இவர் மருத்துவமனையில் காச நோயாளர்கள் பகுதியில் பணியாற்றிக் கொண்டிருக்கும்போது, ஒருநாள் காச நோயாளர் ஒருவர் இவரைத் தன் இச்சைக்கு பணிய வைக்க எவ்வளவோ முயற்சி செய்தார். அதற்கு இவர் மறுப்புத் தெரிவித்ததால், அந்த நோயாளர் இவரை அடித்துக் கொன்றுவிட்டார்.

இவ்வாறு இவர் தனது தூய்மையைக் காப்பாற்றுவதற்காக உயிர் துறந்த ஆண்டு 1894. இவருக்கு 1999 ஆம் ஆண்டு திருத்தந்தை இரண்டாம் யோவான் பவுலால் புனிதர் பட்டம் கொடுக்கப்பட்டது.

Also known as

• Agostina Pietrantoni

• Augustina, Augustyna

• Livia Pietrantoni

• Livia Petrantoni

Profile

Born to a small farm family, the daughter of Francesco Pietrantoni and Caterina Costantini. Nurse at the Holy Spirit Hospital, near the Vatican, in Rome in 1886. She joined the Sisters of Charity, a congregation dedicated to service to the sick, in 1887, taking the name Agostina. Worked with the critically ill and contagious, catching typhus and malaria in the process. After she caught tuberculosis, she worked in the TB ward where a patient stabbed her to death during a rape attempt; she died praying that he be forgiven.

Born

27 March 1864 at Pozzaglia Sabina, Rieti, Italy as Livia Petrantoni

Died

• stabbed to death on 13 November 1894 in Rome, Italy by Giuseppe Romanelli

• buried at the church of San Nicola di Bari, Pozzaglia Sabina, Rieti, Italy

Canonized

18 April 1999 by Pope John Paul II

Patronage

• abuse victims

• against impoverishment and poverty

• martyrs

• people ridiculed for their piety

Saint Brice of Tours

Also known as

Briccius, Brictius, Britius, Brixius

Profile

An orphan rescued by Saint Martin of Tours, and raised by Martin's clerics. Though ostensibly a spiritual student of Saint Martin, Brice became so wild, wicked, proud, ungrateful, and disorderly that some thought him possessed by a demon! He became a priest, but was a vain, ambitious one with contempt for Martin. Many advised Martin to kick him out, but Saint Martin said that if Jesus could deal with Judas, he could deal with Brice.

On Martin's death in 397, Brice was designated to succeed him as bishop of Tours, France. However, the people of the diocese revolted, substituted a priest named Justinian, and Brice left town to avoid a stoning.

Justinan held the see for over 30 years, during which Brice came to his senses, and began to lead a pious and admirable life. Formal ecclesiastical investigations cleared him of wrong doing, and he had the support of Pope Saint Zosimus. When Justinian died c.430, Brice returned to Tours to claim his seat. The locals, however, remembered him and his past, and ran him out of town again, taking a priest names Armentius as bishop.

When Armentius died in 437, Brice returned to Tours again to claim his proper place, this time preceded by the news of having led a better life during his 40 years of exile. He was allowed to stay, governed his diocese until his death, and his conversion had been so true and obvious that even his parishioners immediately proclaimed him a saint.

Died

444 at Tours, France of natural causes

Patronage

against stomach diseases

Saint Abbo of Fleury

Also known as

Abbon

Profile

Benedictine monk, taking the habit and coming of age at Saint Benoît-sur-Loire monastery, Fleury-sur-Loire, France. Studied at Paris, Rheims and Orleans in France. One of the great scholars of his age; we still have writings by him on astronomy, grammar, philosophy, mathematics, canon law, theology, biography, and other matters. Administered the abbey school and taught at Ramsey, Huntingdonshire, England from 985 to 987 at the request of Saint Oswald of Worcester, archbishop of York. Abbot at Fleury-sur-Loire, France in 988 where he instituted Cluniac observance; his election came into dispute, which was settled by the bishop who would later be Pope Sylvester II. Brought the abbey school to great renown. Fought for the rights of monks at the Synod of Saint Denis in 995. Ambassador to the Vatican where he became a close friend of Pope Gregory V. Peacemaker and negotiator between Pope Gregory V and King Robert the Pious of France. Worked to calm fears and reassure people who feared the end of the world or other problems with the millennial change to the year 1000. Murdered during a riot by monks he whose discipline he was trying to reform.

Born

c.945 near Orleans, France

Died

• stabbed in the side with a lance on 13 November 1004 while trying to quell a monastic riot at Le Réole, Gascony, France

• considered a martyr as he died due to his work to restore proper discipline

• miracles reported at his tomb

Pope Saint Nicholas I

Also known as

Nicholas the Great

Profile

Son of the Theodore, who held the title Defensor. An excellent student, known for his piety and eloquence. Ordained as a sub-deacon by Pope Sergius II, and then a deacon by Pope Leo IV. Elected pope after the disintegration of the empire of Charlemagne when Christianity was threatened by apathy and indifference, and churchmen were becoming worldly. Nicholas became a vigorous, politically active pope who strengthened the Holy See. He arbitrated temporal and religious disputes, often setting important precedents, such as upholding the right of a bishop to appeal to Rome against his archbishop. Worked to prevent the proposed divorce of Lothair of Lotharingia, who wished to re-marry. Even when Holy Roman Emperor Louis II occupied Rome, Nicholas refused to yield, and finally forced Lothair to reinstate his wife. Challenged the right of Photius to occupy the see of Constantinople, and tried to get Saint Ignatius of Constantinople re-instated. Worked with Boris I to introduce Roman ecclesiastical jurisdiction in Bulgaria, which had recently been converted by the Byzantines.

Born

c.825 at Rome, Italy

Papal Ascension

elected and enthroned on 24 April 858

Died

13 November 867 at Rome, Italy of natural causes

Saint Homobonus of Cremona

Also known as

• Homobonius

• Homobonus Tucingo

• Omobono

• Omobono Tucenghi

• Uomobuono

Profile

Son of a well-to-do tailor and merchant. He became a tailor himself, and took over his father's business. Married layman. He believed that his ability to work was given to him by God so he could support the poor, and he devoted most of his profits, and some of his house space, to charity.

Born

at Cremona, Lombardy, Italy

Died

• 13 November 1197 at Cremona, Italy of natural causes during Mass at Saint Edigio

• his head is preserved as a relic in the same church

Canonized

12 January 1199 by Pope Innocent III

Representation

• man with angels making clothing with him or for him

• merchant surrounded by beggars and sick people

Name Meaning

good man (= bone home)

Patronage

• business people

• clothworkers

• cobblers, shoemakers

• merchants

• tailors

• Cremona, Italy, city of

• Cremona, Italy, diocese of

Saint Florido of Città di Castello

Also known as

Florencio, Fiorenzo

Profile

Orphaned at an early age, he managed to study literature and theology and was ordained as a deacon c.542. Forced to flee Città di Castello, Italy to the countryside of Perugia, Italy with Saint Amanzio when his city was over-run by invading troops led by Totila, he impressed the bishop so much that he was ordained as a priest. Healed a madman through prayer in Pantalla, Italy in 544. Some time after 551, he and other exiles returned to Città di Castello and began to rebuild the sacked city. Appointed bishop of Città di Castello by Pope Pelagius II, he served for over 30 years. Friend of Pope Saint Gregory the Great who wrote about Florido's holy life and adherance to correct doctrine.

Born

520 at Tiferno Tiber (modern Città di Castello), Italy

Died

13 November 599 at Pieve de 'Saddi, Italy of natural causes

Patronage

• Città di Castello, Italy, city of

• Città di Castello, Italy, diocese of

Blessed Carl Lampert

Profile

Youngest of seven children. Priest, ordained on 12 May 1918 in the cathedral in Brixen, Italy. Taught at several schools, and was known for his ministry to young people. Studied canon law in Rome, Italy in 1930. Practiced law in the Sacra Rota Romana at the Vatican. Received the title Monsignor in 1935. Appointed pro-vicar apostolic of the diocese of Feldkirch, Austria on 15 January 1939. Imprisoned and martyred in the Nazi persecutions of World War II.

Born

9 January 1894 in Göfis, Feldkirch, Austria

Died

• guillotined on 13 November 1944 in Halle an der Saale, Germany

• body cremated and ashes buried in Halle an der Saale

• ashes returned to Göfis, Feldkirch, Austria in 1948

Beatified

• 13 November 2011 by Pope Benedict XVI

• beatification recognition celebrated at the parish of Saint Martin, Dornbirn, Vorarlberg, Austria, presided by Cardinal Angelo Amato

Saint Chillien of Aubigny

Also known as

Chilianus, Chillen, Kilian, Killian

Profile

Relative of Saint Fiacre whom he visited while on pilgrimage to Rome, Italy. Stayed for a while to learn contemplative prayer from Fiacre. Acquainted with bishop Saint Faro of Meaux who dispatched him to evangelize in Artois, France. He was very successful as a missionary. Founded a monastery at Aubigny-en-Artois, France. Sometimes listed as a bishop, but records vary on his consecration. Reported to have been offered the papacy, the only Irishman known to have been offered the throne; he declined, citing his inadequacy.

Born

Ireland

Died

• in the 7th century in Artois, France of natural causes

• relics enshrined the monastery he founded at Aubigny-en-Artois

Blessed Pavel Dzidzov

Also known as

Josef Dzidzov

Profile

Joined the Congregation of the Assumption in 1926. Studied at Saint Augustine College, Plovdiv, Bulgaria from 1931 to 1938. Studied theology and philsophy in Lormoa from 1938 to 1942. Ordained on 26 January 1945 at Plovdiv. Arrested at the Assumptionist seminary at Plovdiv on 4 July 1952 by the Communist government for the anti-state crime of being a priest. Martyred.

Born

19 July 1919 in Plovdiv, diocese of Plovdiv, Bulgaria as Josef Dzjidzjov

Died

shot 11.30pm on 11 November 1952 by a Bulgarian Communist firing squad

Beatified

26 May 2002 by Pope John Paul II at Plovdiv, Bulgaria

Blessed Vikentij Bosilkov

Also known as

• Evgeni of the Sacred Heart

• Vincent Eugène Bossilkov

• Vincent Eugène Bossilkoff

Profile

Passionist priest, ordained on 25 July 1926. Bishop of Nikopol, Bulgaria on 26 July 1947. Imprisoned and tortured for his faith and for refusing to denouce affiliation with the Vatican by the Communist government in 1948. Martyr.

Born

16 November 1900 at Beleni, Lovech, Bulgaria

Died

shot on 11 November 1952 at Sofia, Bulgaria

Beatified

15 March 1998 by Pope John Paul II

Saint Quintian of Rodez

Also known as

• Quintian of Clermont

• Quintianus, Quinctian, Quinctianus, Quintien, Quinziano, Quinciano

Additional Memorial

14 June (Rodez, France)

Profile

Fled his native North Africa to France in order to escape Arian-Vandal persecution. Bishop of Rodez, France. Exiled Auvergne, France by Arian Visigoths. Bishop of Clermont, France.

Born

North Africa

Died

c.526 in Auvergne, Aquitaine (in modern France) of natural causes

Saint Paterniano

Additional Memorials

• 12 July (Scheggia e Pascelupo, Italy)

• 10 July (Grottammare, Italy; Fano, Italy)

Profile

Hermit near Fano, Italy. Monk. Abbot. Bishop of Marche, Italy for 40 years.

Died

• 13 November 348 near Cervia, Italy of natural causes

• the people of Cervia and Fano fought over his body

Patronage

• Cervia, Italy

• Fano, Italy

• Grottammare, Italy

• Scheggia e Pascelupo, Italy

• Ravenna-Cervia, Italy, archdiocese of

Blessed Josaphat Chichkov

Also known as

• Josaphat Siskov

• Rober Matej Siskov

Profile

Joined the Congregation of the Assumption at age 16 on 29 April 1900. Priest. Arrested by the Communist government in December 1951 for the anti-state offense of being a priest. Martyr.

Born

9 February 1884 at Plovdiv, Bulgaria

Died

shot 11.30pm on 11 November 1952 by a Bulgarian Communist firing squad

Beatified

26 May 2002 by Pope John Paul II at Plovdiv, Bulgaria

Saint Eugenius of Toledo

Also known as

• Eugenius I of Toledo

• Eugenius II of Toledo

• Eugenius III of Toledo

• Eugenius the Younger

• Eugene...

Profile

Monk at Saint Engracia Abbey in Saragossa, Spain. Bishop of Toledo, Spain in 646. He was a gifted poet and musician with a great devotion to the liturgy and a desire to show others the beauty he found in it.

Born

Toledo, Spain

Died

• 657 of natural causes

• some relics at the church of San Angelo, Milan, Italy

Saint Maxellendis

Profile

Daughter of Humolin and Ameltrudis. Her parents arranged a marriage for her with Harduin of Solesmes, but Maxellendis felt a call to religious life. When Harduin and his party arrived to take her, Maxellendis refused, insisting she wished to become a nun. Angered by her defiance, Harduin killed her - and was immediately struck blind. Convinced him of his error, Harduin knelt beside the girl's coffin, prayed for forgiveness - and his eyesight was restored.

Died

stabbed to death c.670 in Caudry, France

Blessed María Cinta Asunción Giner Gomis

Also known as

Sister María Patrocinio of Saint John

Profile

Nun, member of the Religious of Mary Immaculate, Claretian Missionary Sisters. Martyred in the Spanish Civil War.

Born

4 January 1874 in Tortosa, Tarragona, Spain

Died

13 November 1936 in Portichol de Tavernes de la Valldigna, Valencia, Spain

Beatified

11 March 2001 by Pope John Paul II

Blessed Robert Scurlock

Additional Memorial

20 June as one of the Irish Martyrs

Profile

Layman in the archdiocese of Dublin, Ireland. Martyr.

Born

Irish

Died

martryed on 13 November 1581 in Dublin, Ireland

Beatified

27 September 1992 by Pope John Paul II in Rome, Italy

Saint Columba of Cornwall

Profile

Convert who became Christian when the Holy Spirit appeared to her in the form of a dove; hence, the name Columba, meaning dove. Martyred by the king of Cornwall. Two parishes in Cornwall are dedicated to her, but

Died

Cornwall, England

Patronage

• Saint Columb Major, Cornwall, England

• Saint Columb Minor, Cornwall, England

• Culbone, Somerset, England

Blessed Robert Montserrat Beliart

Profile

Accomplished musician. Priest. Member of the Sons of the Holy Family. Martyred in the Spanish Civil War.

Born

17 June 1911 in Reus, Tarragona, Spain

Died

• 13 November 1936 in Barcelona, Spain

• body has not been found

Beatified

13 October 2013 by Pope Francis

Saint Leoniano of Vienne

Also known as

Leonine

Profile

Captured by barbarians and dragged from Pannonia to Autun, France. When he achieved freedom, he became a monk then abbot there. Abbot in Vienne, France where he led a large group of monks and nuns for over 40 years.

Born

Pannonia

Died

c.518 in Vienne, Gaul (in modern France)

Blessed Robert Fitzgerald

Additional Memorial

20 June as one of the Irish Martyrs

Profile

Layman in the archdiocese of Dublin, Ireland. Martyr.

Born

Irish

Died

martryed on 13 November 1581 in Dublin, Ireland

Beatified

27 September 1992 by Pope John Paul II in Rome, Italy

Blessed Christopher Eustace

Additional Memorial

20 June as one of the Irish Martyrs

Profile

Layman in the archdiocese of Dublin, Ireland. Martyr.

Born

Irish

Died

13 November 1581 in Dublin, Ireland

Beatified

27 September 1992 by Pope John Paul II in Rome, Italy

Blessed William Wogan

Additional Memorial

20 June as one of the Irish Martyrs

Profile

Layman in the archdiocese of Dublin, Ireland. One of the Martyr.

Born

Irish

Died

martryed on 13 November 1581 in Dublin, Ireland

Beatified

27 September 1992 by Pope John Paul II in Rome, Italy

Blessed Maurice Eustace

Additional Memorial

20 June as one of the Irish Martyrs

Profile

Layman in the archdiocese of Dublin, Ireland. Martyr.

Born

Irish

Died

martryed on 13 November 1581 in Dublin, Ireland

Beatified

27 September 1992 by Pope John Paul II in Rome, Italy

Blessed Juan Gonga Martínez

Profile

Layman in the archdiocese of Valencia, Spain. Martyred in the Spanish Civil War.

Born

25 March 1912 in Carcaixent, Valencia, Spain

Died

13 November 1936 in Simat de Valldigna, Valencia, Spain

Beatified

11 March 2001 by Pope John Paul II

Blessed Thomas Eustace

Additional Memorial

20 June as one of the Irish Martyrs

Profile

Layman in the archdiocese of Dublin, Ireland. Martyr.

Born

Irish

Died

martryed on 13 November 1581 in Dublin, Ireland

Beatified

27 September 1992 by Pope John Paul II in Rome, Italy

Blessed David Sutton

Additional Memorial

20 June as one of the Irish Martyrs

Profile

Layman in the archdiocese of Dublin, Ireland. Martyr.

Born

Irish

Died

13 November 1581 in Dublin, Ireland

Beatified

27 September 1992 by Pope John Paul II in Rome, Italy

Saint Mitrius

Also known as

Matrius, Merre, Metre, Mitre

Profile

Slave in Aix-en-Provence, France. Routinely abused by his master and even his fellow slaves for being a Christian. Martyr.

Born

Greece

Died

beheaded in 314 in Aix-en-Provence, France

Patronage

Aix-en-Provence, France

Blessed John Sutton

Additional Memorial

20 June as one of the Irish Martyrs

Profile

Layman in the archdiocese of Dublin, Ireland. Martyr.

Born

Irish

Died

13 November 1581 in Dublin, Ireland

Beatified

27 September 1992 by Pope John Paul II in Rome, Italy

Blessed Warmondus of Ivrea

Also known as

Varmond, Varmundo, Varmondus

Profile

Bishop of Ivrea, Italy. Built the cathedral, encouraged monasticism and learning in his see, and fought to keep the Church free from secular authority.

Died

c.1012 at Ivrea, Piedmont, Italy

Saint Devinicus

Also known as

Denick, Teavneck

Profile

As an old man he became a missionary in Caithness, Scotland, working with Saint Columba of Iona and Saint Machar of Aberdeen. May have been a bishop.

Born

northern Scotland

Died

6th century

Saint Beatrix of Bohemia

Also known as

Bozena of Bohemia

Profile

Born to the Bohemian nobility. Sister of Blessed Hrosnata. Nun.

Born

12 century Bohemia

Saint Amanzio

Also known as

Amance

Profile

Sixth-century priest in the region of Perugia, Italy, known for his ministry to the sick. Worked with Saint Florido of Città di Castello.

Saint Himerius

Also known as

Imier

Profile

Monk. Hermit. Missionary to Jura district in Switzerland, which is now called Val-Saint-Imier in his honour.

Died

c.610

Saint Dalmatius of Rodez

Profile

Bishop of Rodez, France from 524 to 580. Persecuted for years by the Arian Visigoth King Amalaric.

Died

580

Saint Caillin

Profile

Seventh century spiritual student of Saint Aidan of Ferns in Ireland. Legend says that he turned a group of hostile Druids into stone.

Saint Amandus of Rennes

Also known as

Amand, Amantius, Amatius

Profile

Fourth century bishop of Rennes, France.

Saint Gredifael

Profile

Friend and co-worker with Saint Paternus of Wales. Abbot of Whitland abbey, Dyfed, Wales.

Born

7th century

Martyrs of Caesarea

Profile

A group of Christians murdered for their faith in the persecutions of Diocletian, Galerius Maximian and Firmilian. - Antoninus, Ennatha, Germanus, Nicephorus and Zebinas.

Died

297 at Caesarea, Palestine

Martyrs of Ravenna

Profile

A group of Christians murdered together in the persecutions of Diocletian. The only information about them that has survived are three names - Solutor, Valentine and Victor.

Died

c.305 in Ravenna, Italy

Martyrs of Salamanca

Profile

The first group of Christians exiled, tortured and executed for their adherence to the Nicene Creed during the persecutions of the Arian heretic Genseric. - Arcadius, Eutychianus, Paschasius, Paulillus and Probus.

Born

Spain

Died

• 437

• relics at Medina del Campo, Spain

Stanislaus Kostka

 புனிதர் ஸ்தனிஸ்லாஸ் கோஸ்ட்கா 

இயேசு சபை குரு மாணவர்:

(Jesuit Novice)

பிறப்பு: அக்டோபர் 28, 1550

ரோஸ்ட்கோவோ, போலந்து

(Rostkowo, Poland)

இறப்பு: ஆகஸ்ட் 15, 1568 (வயது 17)

ரோம், திருத்தந்தையர் மாநிலங்கள்

(Rome, Papal States)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

அருளாளர் பட்டம்: அக்டோபர் 19, 1605

திருத்தந்தை ஐந்தாம் பவுல்

(Pope Paul V)

புனிதர் பட்டம்: டிசம்பர் 31, 1726

திருத்தந்தை பதின்மூன்றாம் பெனடிக்ட்

(Pope Benedict XIII)

பாதுகாவல்: 

போலந்து, இயேசு சபை குரு மாணவர்கள், உடைக்கப்பட்ட எலும்புகளுக்கு எதிராக, இறுதி அருட்சாதனங்கள்

புனிதர் ஸ்தனிஸ்லாஸ் கோஸ்ட்கா, “இயேசு சபையைச்” (Society of Jesus) சேர்ந்த ஒரு “போலிஷ் குரு மாணவர்” (Polish novice) ஆவார். தமது பதினேழாம் பிறந்த தினத்தன்று ரோம் நகரிலுள்ள இயேசுசபையில் இணைந்த இவர், தமது மரணம் பற்றி, தாம் இறப்பதற்கு சில நாட்களுக்குமுன்னர் முன்னறிவித்ததாக கூறப்படுகிறது.

இவருடைய தந்தை “ஜான் கோஸ்ட்கா” (Jan Kostka) போலந்து அரசின் அதிகார சபை அங்கத்தினர் ஆவார். தாயார், “மல்கோர்ஸட்டா க்ரிஸ்கா” (Małgorzata Kryska) ஆவார். தமது பெற்றோரின் ஏழு குழந்தைகளில் இவர் இரண்டாவது குழந்தை ஆவார். 

நான்கு வருடங்களுக்கு முன்னர் “வியென்னா” (Vienna) நாட்டில் தொடங்கப்பட்ட “இயேசு சபை கல்லூரியில்” (Jesuit college) கல்வி பயில்வதற்காக கி.பி. 1564ம் ஆண்டு இவர் தமது சகோதரருடன் அனுப்பப்பட்டார். அப்போது அவரின் வயது 14. தமது அன்பான பாங்கு மட்டுமல்லாது, உற்சாக குணம் மற்றும் மத ஈடுபாடு ஆகியவற்றால் தமது மூன்றாண்டு கால மாணவ பருவத்தில், பிற மாணவர்களின் கவனத்தைக் கவரக் கூடியவராக திகழ்ந்தார்.

தனது இளம்வயதிலேயே இயேசு தன்னுடன் உரையாடுவதை உணர்ந்தார். இயேசு தன்னை துறவற வாழ்வை வாழ அழைப்பதாக உணர்ந்ததால் துறவற இல்லம் ஒன்றை நாடி சென்றார். இயேசுவின் குரலுக்கு மட்டுமே ஸ்தனிஸ்லாஸ் செவிமடுத்தார்.

இவர் 14ம் வயதில் முதன்முறையாக பெற்ற திருக்காட்சியில், பிச்சைக்காரனைப்போல் உடை உடுத்தி, வியன்னாவை விட்டு, ஆக்ஸ்பூர்க் வருமாறு கூறிய குரலைக் கேட்டார். அக்குரல் கூறியதை செய்ததன் பேரில் “டில்லிங்கன்” (Dillingen) வந்து சேர்ந்தார் ஸ்தனிஸ்லாஸ். ஒரு மாதகாலம் அங்கேயே தங்கியிருந்த அவர், அங்கிருந்து ரோமில் உள்ள இயேசு சபையின் “தூய அந்திரேயா” (Novitiate of Saint Andrew) புகுமுக துறவு மடத்திற்கு அழைத்துச் செல்லப்பட்டார். பயண களைப்பால் நலிந்திருந்த அவரை, அச்சபையின் தலைவராக இருந்த “தூய ஃபிரான்சிஸ் போர்ஜியா” (Saint Francis Borgia) மடத்தில் சேர்த்துக்கொள்ள நீண்ட நாட்கள் தாமதித்தார். பின்னர் அவர், ஸ்தனிஸ்லாசை அவரது 17ம் பிறந்த நாளன்று தன் சபையில் நவத்துறவகத்தில் சேர்த்தார்.

ஸ்தனிஸ்லாஸ் மிகக் குறைந்த நாட்களிலேயே புகுமுக குரு மாணவர்களாலும், குருக்களாலும் கவரப்பட்டார். அன்பு செய்யப்பட்டார். இவர் எப்போதும் மகிழ்ச்சியானவராகவும், உடனடியாக எதையும் எதிர்பாராமல் தேவையில் இருப்போருக்கு குறிப்பறிந்து உதவி செய்பவராகவும் இருந்தார். இவருக்கு மிக அருமையான எதிர்காலம் இருக்கும் என்று உடன் இருந்தவர்கள் அனைவரும் அவ்வப்போது கூறி வந்தனர். ஆனால் அனைத்தும் அதற்கு எதிர்மாறாக நடைபெற்றது. 

தூய “லாரன்சின்” (Saint Lawrence) நினைவுத் திருநாள் மாலையில் (ஆகஸ்ட் 10), கடுமையான காய்ச்சலால் தாக்குண்டார். தமது மரணம் சமீபித்திருப்பதாகவும், அது என்று நிகழும் என்றும், முன்னறிவித்தார். அவரைத் தாக்கிய காய்ச்சலை குணப்படுத்தமுடியாமல் அவர் முன்னறிவித்த நாளிலேயே (ஆகஸ்ட் 15) இறந்து போனார். இவர் இறப்பதற்கு முந்தின நாள், நாளை நான் இறந்துவிடுவேன் என்பதை தன்னுடன் இருந்தவர்களை நோக்கி கூறினார். அவர் சொன்னவாறே இறைவனடி சேர்ந்தார்.

Stanislaus Kostka

Jesuit Novice

Born 28 October 1550

Rostkowo, Poland

Died 15 August 1568 (aged 17)

Rome, Papal States

Venerated in Catholic Church

Beatified 8 October 1605, Saint Peter's Basilica, Papal States by Pope Paul V

Canonized 31 December 1726, Saint Peter's Basilica, Papal States by Pope Benedict XIII

Major shrine Rome

Feast 13 November

Patronage Jesuit novices, students, Poland, broken bones, Ateneo de Manila Junior High School Strake Jesuit College Preparatory

Stanisław Kostka S.J. (28 October 1550 – 15 August 1568) was a Polish novice of the Society of Jesus. He is venerated in the Catholic Church as Saint Stanislaus Kostka (as distinct from his namesake, the 11th-century Bishop of Kraków Stanislaus the Martyr).

He was born at Rostkowo, Przasnysz County, Poland, on 28 October 1550, and died in Rome during the night of 14–15 August 1568. He entered the Society of Jesus in Rome on his 17th birthday (28 October 1567), and is said to have foretold his death a few days before it occurred.

Family

His father was a senator of the Kingdom of Poland and castellan of Zakroczym;[1] his mother was Małgorzata Kryska from Drobni (Margaret de Drobniy Kryska), the sister and niece of the voivodes of Masovia and the aunt of the celebrated Chancellor of Poland, Feliks Kryski (Felix Kryski)(Szczęsny Kryski). He was the second of seven children. His older brother Paweł (Paul) survived to be present at the beatification ceremony of Stanislaus in 1605. At home, the two brothers were taught with firmness, even severity; its results were their piety, modesty, and temperance.

School life

On 25 July 1564, they arrived at Vienna with their tutor to attend the Jesuit college that had been opened four years before. Stanislaus was soon conspicuous among his classmates during his three years of schooling, not only for his amiability and cheerfulness of expression, but also for his growing religious fervour and piety.[2] His brother Paul said during the process of beatification that "He devoted himself so completely to spiritual things that he frequently became unconscious, especially in the church of the Jesuit Fathers at Vienna." One of the practices of devotion which he joined while at Vienna was the Congregation of St. Barbara and Our Lady, "of which he, with numbers of the pupils of the Society of Jesus" also belonged.[3] Stanislaus alleged to a fellow-member of the Society at Rome that Saint Barbara brought two angels to him during the course of a serious illness, in order to give him the Eucharist. His tutor, John Bilinski, witnessed the miracle, and though he himself did not see what Stanislaus claimed to see, he "was certain that Stanislaus was not at all out of his mind through the violence of his sickness.[3]"

Exasperated by his younger brother's piety, Paul began to mistreat Stanislaus. Stanislaus suffered the unjust treatment with remarkable stoicism and patience, but "one night after Stanislaus had again suffered the harsh comments and blows of his brother, he turned on Paul with the words: 'Your rough treatment will end in my going away never to return, and you will have to explain my leaving to our father and mother.' Paul's sole reply was to swear violently at him."[2]

Entry into the Society of Jesus

The thought of joining the Society of Jesus had already entered the mind of the saintly young man. It was six months, however, before he ventured to speak of this to the superiors of the Society. At Vienna they hesitated to receive him, fearing the tempest that would probably be raised by his father against the Society, which had just quieted a storm unleashed by other admissions to the Company. Another Jesuit suggested he go to Augsburg, Germany where Peter Canisius was provincial. The distance was over four hundred miles, which had to be made on foot, without equipment or guide or any other resources but that did not deter him.[1]

On the morning of the day on which he was to carry out his project he called his servant to him early and told him to notify his brother Paul and his tutor in the course of the morning that he would not be back that day to dinner. Then he started, exchanging the dress of gentleman for that of a mendicant, which was the only way to escape the curiosity of those he met. By nightfall Paul and the tutor comprehended that Stanislaus had fled, as he had threatened. They were seized with a fierce anger, and as the day was ended the fugitive had gained a day over them. They started to follow him, but were not able to overtake him; either their exhausted horses refused to go further, or a wheel of their carriage would break, or, as the tutor frankly declared, they had mistaken the route, having left the city by a different road from the one which Stanislaus had taken. It is noticeable that in his testimony Paul gives no explanation of his ill-luck.

Stanislaus stayed for a month at Dillingen, where the provincial of that time, Saint Peter Canisius, put the young aspirant's vocation to the test by employing him in the boarding-school. He arrived 25 October 1567 in Rome. As he was greatly exhausted by the journey, the general of the order, Saint Francis Borgia, would not permit him to enter the novitiate of Saint Andrew until several days later. During the ten remaining months of his life, according to the testimony of the master of novices, Father Giulio Fazio, "he was a model and mirror of religious perfection. Notwithstanding his very delicate constitution he did not spare himself the slightest penance".[4] He had such a burning fever in his chest that he was often obliged to apply cold compresses."[2]

Death

On the evening of the feast of Saint Lawrence (10 August), Stanislaus fell ill with a high fever, and clearly saw that his last hour had come. He wrote a letter to the Blessed Virgin begging her to call him to the skies there to celebrate with her the glorious anniversary of her Assumption (15 August).[5] His confidence in the Blessed Virgin, which had already brought him many favours, was this time again rewarded; on 15 August 1568, towards 4:00 in the morning, while he prayed he died. Many in the city proclaimed him a saint and people hastened from all parts to venerate his remains and to obtain, if possible, some relics.[6]

Sainthood

The Holy See ratified his beatification in 1605; he was canonized in 1726. St. Stanislaus is a popular saint of Poland, and many religious institutions have chosen him as the protector of their novitiates. The representations of him in art are quite varied; he is sometimes depicted receiving Holy Communion from the hands of angels, or receiving the Infant Jesus from the hands of the Virgin, or in the midst of a battle putting to flight the enemies of his country. At times he is depicted near a fountain putting a wet linen cloth on his breast. He is invoked for palpitations of the heart and for dangerous cases of illness.

On 15 August 2018 Pope Francis wrote to the Bishop of Płock in honor of the 450th anniversary of Stanislaus's death. In his message, Pope Francis cites a maxim of Stanislaus's: “Ad maiora natus sum – 'I was born for greater things

Also celebrated but no entry yet

• Leone of Assisi

• Saints of the Premonstratensian Order