St. Cornelius
† இன்றைய புனிதர் †
(ஃபெப்ரவரி 2)
✠ புனிதர் கொர்னேலியஸ் ✠
(St. Cornelius)
21ம் திருத்தந்தை மற்றும் மறைசாட்சி:
(21st Pope and Martyr)
பிறப்பு: தெரியவில்லை
ரோம்
இறப்பு: ஜூன் 253
சீவிட்டாவேக்கியா, ரோமப் பேரரசு
(Civitavecchia, Roman Empire)
நினைவுத் திருநாள்: ஃபெப்ரவரி 2
திருத்தந்தை கொர்னேலியஸ், ரோம் ஆயராகவும் திருத்தந்தையாகவும் அவர் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட மார்ச் 6 அல்லது 13ம் நாளிலிருந்து, அவர் மரணமடைந்த கி.பி. 253ம் ஆண்டு, ஜூன் மாதம் வரை ஆட்சி செய்தார். அவருக்கு முன் பதவியிலிருந்தவர் திருத்தந்தை “ஃபேபியன்” (Pope Fabian) ஆவார். திருத்தந்தை கொர்னேலியஸ் கத்தோலிக்க திருச்சபையின் 21ம் திருத்தந்தை ஆவார்.
கொர்னேலியஸ் என்னும் பெயர், இலத்தீன் மொழியில் "கொம்பு" எனப் பொருள்படும் "Cornu" என்னும் சொல்லிலிருந்து பிறந்த குடும்பப் பெயராக இருக்கலாம். "உறுதியான" என்னும் பொருளும் உண்டு.
கி.பி. 249-251ம் ஆண்டு காலக்கட்டத்தில் ரோமப் பேரரசனாக ஆட்சி செய்த டேசியஸ் (Decius) என்பவன் கிறிஸ்தவர்களை அவ்வப்போது சில இடங்களில் கொடுமைப்படுத்தினான். ஆனால், கி.பி. 250ம் ஆண்டு, ஜனவரி மாதத்திலிருந்து கிறிஸ்தவத்தை மிகக் கடுமையாகத் துன்புறுத்தலானார்.
அரசு நியமித்த அதிகாரிகளின் முன்னிலையில் கிறிஸ்தவர்கள் ரோமத் தெய்வங்களுக்குப் பலி செலுத்த வேண்டும் என்றும், அவ்வாறு செய்ய மறுத்தால் சாவைச் சந்திக்க வேண்டியிருக்கும் என்றும் அவன் ஆணை பிறப்பித்தான்.
அரசனின் ஆணைக்குப் பணிந்து பலிசெலுத்த மறுத்த கிறிஸ்தவர் பலர் கொல்லப்பட்டு, மறைச்சாட்சிகளாக உயிர் துறந்தனர். அப்போது திருத்தந்தையாக இருந்த ஃபேபியன் என்பவரும் கி.பி. 250ம் ஆண்டு, ஜனவரி மாதம், 20ம் நாள் கொல்லப்பட்டார்.
அரசனுக்கு அஞ்சித் தங்கள் உயிரைக் காக்கும் வண்ணம் பல கிறிஸ்தவர்கள் பலி ஒப்புக்கொடுத்தனர்.
கிறிஸ்தவம் துன்புறுத்தப்பட்ட காலத்தில் தங்கள் உயிரைக் காக்கும் எண்ணத்துடன் அரச ஆணைக்குப் பணிந்து ரோம தெய்வங்களுக்குப் பலிசெலுத்தி, கிறிஸ்தவத்தை மறுதலித்த கிறிஸ்தவர்கள் தங்கள் தவற்றை உணர்ந்து மனம் மாறி மீண்டும் கிறிஸ்தவ திருச்சபையோடு இணைய விரும்பினர். அவர்களை மீண்டும் திருச்சபையில் ஏற்பது குறித்து இருவித கருத்துகள் எழலாயின.
1) கிறிஸ்தவத்தை மறுதலித்தவர்கள் மனம் திரும்பி மீண்டும் திருச்சபையில் சேர விரும்பினால் அவர்கள் மீண்டும் ஒருமுறை திருமுழுக்குப் பெற வேண்டும் என்று “நோவாஷியன்” (Novatian) எனும் குருவும் அவருடைய குழுவினரும் கூறினார்கள்.
2) தங்கள் தவற்றிற்கு வருந்தி மீண்டும் சபையில் புக விரும்புவோருக்கு இரண்டாம் முறையாகத் திருமுழுக்குக் கொடுக்க வேண்டியதில்லை. அவர்கள் உண்மையாகவே மன வருத்தம் தெரிவித்தால் போதும் என்று திருத்தந்தை கொர்னேலியஸ் கூறினார். அவருக்கு ஆதரவாக தலைசிறந்த இறையியல் அறிஞரும், “கர்தாஜ்” ஆயருமான (Bishop of Carthage) புனிதர் சிப்ரியான் (Cyprian) கருத்துத் தெரிவித்தார்.
ரோம மன்னன் டேசியஸ், கிறிஸ்தவத்தைக் கடுமையாகத் துன்புறுத்தினால் அது தானாகவே அழிந்துபோகும் என்று நினைத்திருக்க வேண்டும். அந்த எண்ணத்தில் அவர் திருத்தந்தை ஃபேபியனை சிறையிலடைத்து சாகடித்தபின் (ஜனவரி 20, 250), அவருக்குப் பின் இன்னொரு திருத்தந்தை பதவி ஏற்காமல் தடைசெய்தார்.
ஆனால், அச்சமயத்தில் “கோத்ஸ்” இனத்தவர்கள் (Goths) பால்கன் பகுதியில் தாக்குதல் நிகழ்த்தினார்கள். அவர்களை எதிர்த்துப் போரிடும் பொருட்டு டேசியஸ் தமது படைகளோடு புறப்பட்டார். அந்த இடைவெளியைப் பயன்படுத்திக்கொண்டு கிறிஸ்தவர்கள் புதிய திருத்தந்தையைத் தேர்ந்தெடுத்தார்கள்.
பதினான்கு மாத காலமாகத் திருத்தந்தையின் பணியிடம் வெறுமையாக இருந்தது. திருத்தந்தையாகத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட மிகத் தகுதிவாய்ந்தவராகக் கருதப்பட்ட மோசே என்பவர் திருச்சபை துன்புறுத்தப்பட்ட காலத்தில் சிறையில் அடைக்கப்பட்டுக் கொல்லப்பட்டார்.
அவருடைய சாவைத் தொடர்ந்து, “நோவாஷியன்” (Novatian) தாம் திருத்தந்தையாகத் தேர்ந்தெடுக்கப்படலாம் என்று எதிர்பார்த்தார். ஆனால், கிறிஸ்தவர்கள் கொர்னேலியசைத் திருத்தந்தையாகத் தேர்ந்தெடுத்தனர். அவரும் தயக்கத்தோடு அப்பதவியை ஏற்றுக்கொண்டார்.
கொர்னேலியஸ் திருத்தந்தையாகத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டதை அறிந்த நோவாஷியன், மிகுந்த சினம் கொண்டார். தாம் திருத்தந்தையாகத் தேர்ந்தெடுக்கப்படவில்லை என்ற குறை ஒருபுறம் இருக்க, கிறிஸ்தவத்தை மறுதலித்தவர்களை மறு திருமுழுக்குக் கொடுக்காமல் திருச்சபையில் மீண்டும் ஏற்றுக்கொள்ளலாம் என்று கூறிய ஒருவர் திருத்தந்தையாகத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டது முறையல்ல என்றும் அவர் எண்ணினார்.
எனவே, நோவாஷியன் "நானே திருத்தந்தை" என்று கூறி, தம்மைத் தாமே திருத்தந்தை நிலைக்கு உயர்த்திக் கொண்டர். இவ்வாறு நோவாசியான் என்னும் ரோமக் குரு கொர்னேலியஸ் திருத்தந்தைக்கு எதிரான எதிர் - திருத்தந்தையாக மாறினார். திருச்சபையில் ஒரு பிளவு ஏற்பட்டது.
கொர்னேலியஸ் திருத்தந்தையாக பதவி ஏற்றதைத் தொடர்ந்து, நோவாஷியன் தம் நிலையை இன்னும் கடுமைப்படுத்தினார். கிறிஸ்தவர்கள் தம் மதத்தை மறுதலிப்பது போன்ற எந்தவொரு கொடிய பாவத்தைக் கட்டிக்கொண்டால் அவர்களுக்குப் பாவ மன்னிப்பே கிடையாது என்றும், கடவுளின் நீதி இருக்கையின் முன் இறுதித் தீர்ப்பின்போது மட்டுமே அவர்கள் கடவுளுக்கு ஏற்புடையவர்களாக மாற முடியும் என்றும் நோவாஷியன் கூறலானார். இது "நோவாஷியக் கொள்கை" (Novatianism) என்று பெயர்பெறலாயிற்று.
திருச்சபை துன்புறுத்தப்பட்ட காலத்தில் ரோமத் தெய்வங்களுக்கு பலிசெலுத்திய கிறிஸ்தவர்களுக்கு மீண்டும் ஒருமுறை திருமுழுக்கு கொடுக்க வேண்டியதில்லை என்று திருத்தந்தை கொர்னேலியஸ் கூறிய கருத்துக்கு அவருடைய நண்பரும் தலைசிறந்த இறையியல் வல்லுநருமான புனித சிப்பிரியான் முழு ஆதரவு தெரிவித்தார். அவர் நோவாஷியனைச் சபைநீக்கம் செய்தார்.
மேலும், அலெக்சாந்திரிய நகர் ஆயர் புனிதர் டையோனீசியஸ் (St. Dionysius) மற்றும் பெரும்பான்மையான ஆப்பிரிக்க, ஆசிய ஆயர்கள் அப்போதனைக்கு ஆதரவு அளித்தார்கள். ரோமில் ஒருசில குருக்களும் பொதுநிலையினரும் கொர்னேலியஸுக்கு எதிர்ப்புத் தெரிவித்ததால் நோவாஷியனை ஆதரித்தார்கள்.
இதைத் தொடர்ந்து கொர்னேலியஸ் ரோமில் ஒரு சங்கத்தைக் கூட்டினார். அதில் 60 ஆயர்கள் கலந்துகொண்டனர். அவர்கள் கொர்னேலியசை முறைப்படியான திருத்தந்தை என்று உறுதிப்படுத்தியதோடு, எதிர்-திருத்தந்தையாகத் தம்மை அறிவித்துக்கொண்ட நோவாஷியனையும் ஆதரவாளர்களையும் சபைநீக்கம் செய்தனர்.
திருச்சபை துன்புறுத்தப்பட்ட காலத்தில் தங்கள் உயிரைக் காப்பதற்காகக் கிறிஸ்தவத்தை மறுதலித்தவர்கள் பொருத்தமான விதத்தில் மனவருத்தம் தெரிவித்தபின் நற்கருணை விருந்தில் பங்கேற்க அனுமதிக்கப்படலாம்; அவர்களுக்கு மறு திருமுழுக்கு வழங்கவேண்டியதில்லை என்று சங்கம் தீர்ப்பளித்தது.
ரோமில் நடந்த சங்கத்தின் முடிவுகளை உள்ளடக்கிய ஒரு கடிதத்தை கொர்னேலியஸ் அந்தியோக்கியா நகர் ஆயராகவும் நோவாஷியனின் ஆதரவாளருமாக இருந்த ஃபாபியஸ் (Fabius) என்பவருக்கு அனுப்பினார். நோவாசியானுக்கு ஆதரவு தெரிவிப்பது சரியல்ல என்று அக்கடிதத்தில் கொர்னேலியஸ் எழுதினார்.
கொர்னேலியஸின் மரணம்:
கி.பி. 251ம் ஆண்டு, ஜூன் மாதம், “கோத்ஸ்” (Goths) இனத்தவருடனான போரில், பேரரசன் டேசியஸ் (Decius) மரணமடைந்தான். அதன்பிறகு "ட்ரெபோனியனஸ் கால்லுஸ்" (Trebonianus Gallus) பேரரசன் ஆனார். அவரும் கிறிஸ்தவர்களைத் துன்புறுத்தத் தொடங்கினார். கி.பி. 252ம் ஆண்டு, பேரரசனின் ஆணைப்படி திருத்தந்தை கொர்னேலியஸ் கைதுசெய்யப்பட்டு, இத்தாலியின் "சென்டும்செல்லே" (Centumcellae) என்னும் இடத்துக்கு நாடுகடத்தப்பட்டு, சிறையில் அடைக்கப்பட்டார்.
ஓராண்டு சிறைவாசத்துக்குப் பின்னர், கி.பி. 253ம் ஆண்டு, ஜூன் மாதம், அவர் மறைச்சாட்சியாக உயிர்துறந்தார். சிறையில் இருக்கும்போது அவருக்கு ஆதரவாக புனித சிப்பிரியான் அவருக்கு உருக்கமானதொரு கடிதம் எழுதினார்.
கொர்னேலியஸின் உடல் ரோமுக்குக் கொண்டு போகப்பட்டு, ஆப்பியா நெடுஞ்சாலையில் உள்ள கலிஸ்துஸ் கல்லறைத் தோட்டத்தில் அடக்கம் செய்யப்பட்டது. அவருடைய கல்லறைமீது வைக்கப்பட்ட கல்வெட்டு இலத்தீன் மொழியில் உள்ளது. அதற்கு முன்னர் கிரேக்க மொழி பயன்படுத்தப்பட்டது.
Feastday: February 2
Death: 1st century
First bishop of Caesarea, Palestine, who was originally a centurion in the Italica cohort of the Roman legion in the area. Cornelius had a vision instructing him to send for St. Peter, who came to his home and baptized him, as described in Acts, chapter ten.
St. Joan de Lestonnac
Feastday: February 2
Patron: of abuse victims, people rejected by religious orders, widows
Birth: 1556
Death: 1640
St. Joan de Lestonnac was born in Bordeaux, France, in 1556. She married at the age of seventeen. The happy marriage produced four children, but her husband died suddenly in 1597. After her children were raised, she entered the Cistercian monastery at Toulouse. Joan was forced to leave the Cistercians when she became afflicted with poor health. She returned to Bordeaux with the idea of forming a new congregation, and several young girls joined her as novices. They ministered to victims of a plague that struck Bordeaux, and they were determined to counteract the evils of heresy promulgated by Calvinism. Thus was formed the Congregation of the Religious of Notre Dame of Bordeaux. In 1608, Joan and her companions received the religious habit from the Archbishop of Bordeaux. Joan was elected superior in 1610, and many miracles occurred at her tomb. She was canonized in 1949 by Pope Pius XII. Her feast day is February 2.
Jeanne de Lestonnac, O.D.N., (December 27, 1556 – February 2, 1640), alternately known as Joan of Lestonnac, was a Roman Catholic saint and foundress of the Sisters of the Company of Mary, Our Lady, in 1607. The new institute, approved by Paul V in 1607, was the first religious order of women-teachers approved by the Church. Her feast day is May 15.
Early years
De Lestonnac was born in Bordeaux in 1556 to Richard de Lestonnac, a member of the Parlement of Bordeaux, and Jeanne Eyquem, the sister of the noted philosopher, Michel Eyquem de Montaigne. She grew up in a time where the conflict between the Protestant reformists and the defenders of the Catholic faith was at its height. This was evident in her own family. While her mother became an enthusiastic Calvinist and tried to persuade her to convert, her father and her uncle Montaigne adhered to the Catholic faith and were her support in remaining a Catholic.[1]
At the age of 17 De Lestonnac married Gaston de Montferrant, with whom she had seven children, three of whom died in infancy. She was married for 24 years when her husband died. This marked the beginning of a very painful period in her life, with the further loss, within seven months, of her father, uncle and eldest son.[1]
Religious life
Following her husband's death, St. Jeanne De Lestonnac, at the age of 46, and with her children now grown, turned to a contemplative life and entered the Cistercian Monastery in Toulouse where she was given the religious name of Jeanne of Saint Bernard. She found great peace and satisfaction in the monastic life, but, after six months, she became very ill and had to leave the monastery. She then went to live on her estate La Mothe Lusié to recover her health, and where she adopted the lifestyle of a secular dévote, performing many acts of charity, including food and alms distribution, and regularly met with young women of her social class to pray and discuss religious questions. She sought for models of Catholic women to be her guides and cultivated an interest in the lives of Saints Scholastica, Clare of Assisi, Catherine of Siena and Teresa of Avila.[2]
A few years later, in 1605, a plague broke out in Bordeaux. At risk to her own life, De Lestonnac returned to her native city to help care for the sick and suffering in the slums of the city.
Foundress
Lestonnac's brother, a Jesuit attached to the college in Bordeaux, arranged a meeting between Lestonnac and two Jesuit fathers: Jean de Bordes and François de Raymond. The Jesuits asked de Lestonnac to serve as founder of a new teaching order for young women. They encouraged her to establish for girls in terms of formal education what they were doing for boys.[3] The three decided upon a cloistered community to follow the Benedictine rule, modified to allow sisters to teach. The group gained the approval of Pope Paul V in 1607. The community took the name of the Compagnie de Notre-Dame.[4]
The group purchased an old priory near the Château Trompette,[5] but moved in September 1610, to a larger old monastery on rue du Hâ. They were well-received and financially supported by the city's elite.[6] The first five members of the new order took their religious vows on December 10, 1610. The community established its first school for girls in Bordeaux. Foundations proceeded in Beziers, Périgueux, and Toulouse through Lestonnac's personal connections as well as her connections with the Jesuits and Bordelaise political elites.[6] By the time she died in 1640, at the age of 84, 30 houses existed in France.
Legacy
De Lestonnac was beatified in 1900 by Pope Leo XIII and was canonized on May 15, 1949 by Pope Pius XII. As of 2016 her religious order has over 1,450 sisters found in 27 countries throughout Europe, Africa, North America and South America
Candlemas
ஆண்டவரைக் கோவிலில் காணிக்கையாக ஒப்புக்கொடுத்த விழா (02-02-2021)
கி.பி. 526 ஆம் ஆண்டு கான்ஸ்டான்டிநோபுள் நகரை மிகப்பெரிய கொள்ளை நோய் தாக்கவே, சிறியவர் முதல் பெரியவர் வரை மக்களில் நிறையப்பேர் இறந்து போனார்கள். இதைப் பார்த்த யாவரும் செய்வதரியாமல் திகைத்தார்கள். அப்போது திருத்தந்தை முதலாம் ஜஸ்டின், இந்த கொள்ளை நோயை முடிவுக்குக் கொண்டுவர ஒரே வழி, மக்கள் அனைவரையும் ஆண்டவருக்கு ஒப்புக்கொடுத்து ஜெபிப்பதுதான் எனத் தீர்மானித்து, அவ்வாறு ஜெபித்தார். இதனால் விரைவிலேயே கொள்ளைநோய் நீங்கியது. அனைவரும் பெருமகிழ்ச்சி அடைந்தார்கள்.
உடனே திருத்தந்தை அவர்கள், ஆண்டவர் மக்களை சிறப்பான விதத்தில் கொள்ளைநோயியிலிருந்து காப்பாற்றியதால், அனைவரையும் ஆண்டவர் இயேசுவை கோயிலில் காணிக்கையாக ஒப்புக்கொடுத்த விழாவைக் கொண்டாடப் பணித்தார். அப்படித் தோன்றியதுதான் இவ்விழா.
வரலாற்றுப் பின்புலம்
இன்று நாம் ஆண்டவர் இயேசுவை கோவிலில் காணிக்கையாக ஒப்புக்கொடுத்த விழாவைக் கொண்டாடுகின்றோம். இதற்கான வரலாற்றுப் பின்புலத்தை ஆராய்ந்து பார்க்கின்றபோது, அது விடுதலைப் பயண நூலிலே காணக்கிடக்கிறது.
ஆண்டவராகிய கடவுள் இஸ்ரயேல் மக்களை எகிப்து என்னும் அடிமைத்தன வீட்டிலிருந்து விடுப்பதற்காக பத்துவிதமான வாதைகளை அனுப்பினார். அவற்றில் ஒன்றுதான் ஆண் தலைப்பேறுகளைக் கொல்லுதல். ஆண்டவரின் தூதர் எகிப்து நாட்டினரின் வீடுகளைக் கடந்துசெல்கிறபோது இரத்தம் தெளிக்கப்படாத வீடுகளில் இருந்த ஆண் தலைப்பேறுகளைக் கொன்றுபோடுகிறார். அதேநேரத்தில் ஏற்கனவே இரத்தம் தெளிக்கப்பட்டு இருந்த இஸ்ரயேலரின் வீடுகளில் இருந்த ஆண் தலைப்பேறுகளை அவர் கொல்லாமல் கடந்துசெல்கிறார். இதன் பொருட்டுதான் ஆண் தலைப்பேறு அனைத்தும் ஆண்டவருக்குச் சொந்தம் என்ற ஒரு நிலை உருவாகிறது. இதனை விடுதலைப் பயண நூல் 13:2 ல் நாம் வாசிக்கின்றோம், “தலைப்பேறு அனைத்தையும் எனக்கு அர்ப்பணம் செய்; இஸ்ரயேல் மக்களிடையே மனிதரிலும் கால்நடைகளிலும் கருப்பையைத் திறக்கும் எல்லாத் தலைப்பேறும் எனக்குரியவை”.
மோசேயின் சட்டப்படி ஒரு தாய் ஆண் குழந்தை பெற்றெடுக்கும் போது ஏழு நாள் விலக்கு இருந்து எட்டாம் நாள் அக்குழந்தைக்கு விருத்தசேதனம் செய்ய வேண்டும். அதைத் தொடர்ந்து உதிரத் தீட்டு முடியும்வரை 33 நாள்களும் தூய பொருள்களைத் தொடாமல் இருக்க வேண்டும். பெற்றெடுக்கும் குழந்தை பெண்ணாக இருந்தால், இரண்டு வாரம் விலக்கு இருப்பதுடன் பின்பு 66 நாள்கள் உதிரத்தீட்டு முடியும்வரை தூய்மையான எதையும் தொடமல் இருக்க வேண்டும்.
காலக்கெடு முடிந்த பிறகு, ஓராண்டு நிறைவுற்ற செம்மறி ஒன்றை எரிபலியாகவும், புறாக்குஞ்சு அல்லது காட்டுப்புறா ஒன்றைப் பாவம் போக்கும் பலியாகவும் குருவிடம் கொடுக்க வேண்டும். அவர் அதனை ஆண்டவர் திருமுன் கொண்டு வந்து காணிக்கையாக்கி குழந்தை பெற்றெடுத்த பெண்ணின் இரத்தத் தீட்டை நீக்குவார். ஆட்டுக்குட்டி கொண்டுவர இயலாதவர்கள் இரண்டு காட்டுப் புறாக்களை அல்லது இரண்டு புறாக்குஞ்சுகளைக் கொண்டு வந்து ஒன்றை எரிபலியாகவும், மற்றதை பாவம் போக்கும் பலியாகவும் கொடுப்பது வழக்கம் (லேவி 12:2-8).
மேலும் மனிதரானாலும், விலங்குகளானாலும் தலைப் பேறானவை அனைத்தும் ஆண்டவருக்கே உரியது. ஆயினும் மனிதரில் தலைப் பேறானவைகளை ஈடு கொடுத்து மீட்டுக் கொள்ள வேண்டும் என்பதை விதிமுறைகளுள் ஒன்று (எண் 18:15)
அதன்படி மோசேயின் சட்டத்தை நிறைவேற்ற, இயேசுவைக் கோவிலில் அர்ப்பணிக்க, மற்றும் தானும் தூய்மையாகும் பொருட்டு அன்னை மரியா ஆலயத்திற்குச் சென்றார்.
இயேசு தலைப்பேறு என்பதனால் மரியாவும் யோசேப்பும் அவரைக் கோவிலில் காணிக்கையாக ஒப்புக்கொடுத்து ஆண்டவரின் கட்டளையை, மோசேயின் சட்டத்தை நிறைவேற்றுக்கிறார்கள். மோசேயின் சட்டப்படி, குழந்தையை காணிக்கையாக ஒப்புக்கொடுக்கும் நாளில் செம்மறி ஒன்றை எரிபலியாகவும், புறாக்குஞ்சு அல்லது காட்டுப்புறா ஒன்றை பாவம்போக்கும் பலியாகவும் குருவிடம் ஒப்படைக்கவேண்டும். ஆனால் மரியாவும் ஜோசேப்பும் ஆட்டுக்குட்டியை கொண்டுவர வசதி இல்லாததால் இரு மாடப்புறாக்களைக் கொடுத்து மோசேயின் சட்டத்தை நிறைவேற்றுகிறார்கள். இயேசு இறைமகன். அப்படியிருந்தாலும் அவருடைய பெற்றோர்கள் மோசே இட்ட கட்டளையை நிறைவேற்றி, எல்லாருக்கும் முன்மாதிரியாய் விளங்குகிறார்கள்.
இயேசுவைக் கோவிலில் காணிக்கையாக ஒப்புகொடுக்கும்போது அங்கே சிமியோனும் அன்னாவும் வந்து அவரைக் கண்டுகொள்கிறார்கள்.
இவ்விழா ஆறாம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த திருத்தந்தை முதலாம் ஜஸ்டின் என்பவரால் திருச்சபையில் சேர்க்கப்பட்டது என்பதை மேலே பார்த்தோம். ஆனால் எட்டாம் நூற்றாண்டில்தான் இவ்விழா இன்னும் விமரிசையாகக் கொண்டாடப்பட்டது. எட்டாம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த திருத்தந்தை முதலாம் செர்கியுஸ் என்பவர்தான் குருக்களும் இறைமக்களும் கையில் மெழுகுதிரிகளை ஏந்தி, பவனியாகச் செல்லவேண்டும் என்ற நிலையை உருவாக்கினார். அதனால்தான் இவ்விழா மெழுகுதிரி திருநாள் என்றும் அழைக்கப்படுகின்றது.
கற்றுக்கொள்ளவேண்டிய பாடம்
ஆண்டவரைக் கோவிலில் காணிக்கையாக ஒப்புக்கொடுத்த விழாவைக் கொண்டாடும் இந்த நாளில் இவ்விழா நமக்கு உணர்த்தும் செய்தி என்ன என்று சிந்தித்துப் பார்ப்போம்.
1. நம்மை முழுமையாய் ஆண்டவருக்கு அர்பணித்தல்
இயேசு கோவிலில் காணிக்கையாக ஒப்புக்கொடுக்கப்பட்ட பிறகு, அவர் தன்னையே முழுமையாய் ஆண்டவர் பணிக்காய் அர்ப்பணிக்கின்றார். அதனால் அவர் மரியாவும் யோசேப்பும் காணாமல்போன தன்னை மூன்று நாட்களுக்குப் பிறகு கோவிலில் கண்டுபிடிக்கும்போது, “நீங்கள் ஏன் என்னைத் தேடினீர்கள்? நான் என்னுடைய தந்தையின் அலுவல்களில் ஈடுபட்டிருக்கவேண்டும் என்பது உங்களுக்குத் தெரியாதா? என்கிறார் (லூக் 2:49). அதைப் போன்று “என்னை அனுப்பியவரின் திருவுளத்தை நிறைவேற்றுவதும் அவர் கொடுத்த வேலையைச் செய்து முடிப்பதுமே என் உணவு என்கிறார் (யோவா 4:34). இவ்வாறு அவர் கடவுளுக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்ட பிறகு இறைவனின் விருப்பமே தன்னுடைய விருப்பம் என உணர்ந்து செயல்படுகிறார். திருமுழுக்கின்போது முற்றிலுமாக கடவுளுக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்ட நாம், கடவுளுக்காக நம்மையே நாம் அர்ப்பணிக்கிறோமா? அல்லது கடவுளின் திருவுளத்தை ஏற்று நடக்கிறோமா என சிந்தித்துப் பார்க்கவேண்டும்.
ஒருமுறை மாவீரன் நெப்போலியன் படையில் இருந்த படைவீரன் ஒருவன் மார்பில் குண்டடிபட்டுக் கிடந்தான். அப்போது அவனுக்கு சிகிச்சை அளித்த மருத்துவர்கள் அவனுக்கு மயக்கமருந்து கொடுக்காமலே சிகிச்சை அளித்துக்கொண்டிருந்தார்கள். அவன் வலிகள் அனைத்தையும் பொறுத்துக்கொண்டு நடப்பதைப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தான். அப்போது மருத்துவர் ஒருவர் அவனுக்கு நெஞ்சுக்கு நேராக கத்தியை இறக்கி, மார்பில் பாய்ந்த தோட்டாவை எடுக்க முற்பட்டபோது, அவன் அந்த மருத்துவரைப் பார்த்துச் சொன்னான், “தயவுசெய்து கத்தியை மெதுவாக இறக்குங்கள், ஏனெனில் என்னுடைய நெஞ்சில் மாவீரன் நெப்போலியன் இருக்கிறான். நீங்கள் வேகமாக கத்தியை இறக்க அது, அவனுக்கு வலிக்கப்போகிறது”. அவன் நெப்போலியனுக்கு எவ்வளவு உண்மையுள்ளவனாக, தன்னையே அவனுக்காக அர்ப்பணித்தவனாக இருந்தால் இப்படிப்பட்ட வார்த்தைகளை உச்சரித்திருப்பான் என நாம் சிந்தித்துப் பார்த்துக்கொள்ளவேண்டும்.
ஒரு சாதாரண படைவீரனே தன்னுடைய தலைவனுக்கு இவ்வளவு பிரமாணிக்கமாக இருக்கும்போது, ஆண்டவர் இயேசுவால் விலைகொடுத்து மீட்கப்பட்ட நாம் எந்தளவுக்கு அர்ப்பண உணர்வோடு இருக்கவேண்டும் என நாம் சிந்தித்துப் பார்த்துக் கொள்ளவேண்டும்.
பவுலடியார் சொல்வார், “வாழ்வது நானல்ல, என்னில் கிறிஸ்துவே வாழ்கிறார்” என்று (கலா 2:20). ஆம், ஆண்டவர் இயேசுவை காணிக்கையாக ஒப்புக்கொடுத்த விழாவைக் கொண்டாடும் நமது மனநிலையும் இதுவாகத்தான் இருக்கவேண்டும். நாம் ஆண்டவருக்காக நம்மையே முழுவதும் அர்ப்பணிப்போம். அவராகவே வாழ்வோம்.
2. எல்லா மக்களுக்கும் ஒளியாய் இருத்தல்
கோவிலில் இயேசு காணிக்கையாக ஒப்புக்கொடுக்கும்போது அங்கே இருந்த சிமியோன், குழந்தையைக் கையில் ஏந்தி, ஆண்டவரே, உமது சொற்படி உம் அடியான் என்னை இப்போது அமைதியுடன் போகச் செய்கிறீர். ஏனெனில் மக்கள் அனைவரும் காணுமாறு நீர் ஏற்பாடு செய்துள்ள உமது மீட்பை என் கண்கள் கண்டுகொண்டன” என்கிறார். இப்படிச் சொல்லிவிட்டு, “இம்மீட்பே பிற இனத்தாருக்கு வெளிப்பாடு அருளும் ஒளி” என்பார். ஆம், இயேசு யூதர்களுக்கு மட்டுமல்ல பிற இனத்தாருக்கும் ஒளியாகின்றார். ஆகவே, நாம் ஒவ்வொருவரும் அந்த உன்னதமான ஒளியைப் பெற்றுக்கொண்டு நாமும் இந்த உலகிற்கு ஒளியாகவேண்டும்.
நாம் எப்படி ஒளியாவது என்பது நமது அடுத்த கேள்வியாக இருக்கின்றது. இக்கேள்விக்கான பதிலை நாம் எசாயா புத்தகம் 58 ஆம் அதிகாரத்தில் கண்டுகொள்ளலாம். “பசித்திருப்போருக்காக உன்னையே கையளித்து, வறியோரின் தேவையை நிறைவு செய்வாயானால், இருள் நடுவே உன் ஒளி உதிக்கும்; இருண்ட உன் நிலை நண்பகல் போல் ஆகும்” ஆகவே, நாம் ஒவ்வொருவரும் செய்யக்கூடிய நற்செயல்களின் வழியாக ஆண்டவர் இயேசுவைப் போன்று இந்த உலகிற்கும் எல்லா மக்களுக்கும் ஒளியாவோம்.
3. துன்பங்களை ஏற்றுக்கொள்ளல்
இவ்விழா நமக்கு உணத்தும் மிக முக்கியமான செய்தி, துன்பங்களை ஏற்றுக்கொள்ளுதல் என்பதாகும். இயேசு இறைப்பணிக்காக தன்னை முழுவதுமாய் அர்ப்பணித்துக் கொண்ட பிறகு அவர் பல்வேறு துன்பங்களை, அவமானங்களை ஏன் சிலுவைச் சாவையே சந்தித்தார். அன்னை மரியாவும் இதற்கு விதிவிலக்கல்ல. நற்செய்தியில் சிமியோன் அன்னை மரியாவைப் பார்த்து, “இதோ இக்குழந்தை இஸ்ரயேல் மக்களுள் பலரின் வீழ்ச்சிக்கும் எழுச்சிக்கும் காரணமாக இருக்கும்; எதிர்க்கப்படும் அடையாளமாகவும் இருக்கும். இவ்வாறு, பலருடைய மறைவான எண்ணங்கள் வெளிப்படும். உமது உள்ளதையும் ஒரு வாள் ஊடுருவிப் பாயும்” என்கிறார் (லூக் 2: 35). உள்ளத்தை வாள் ஊடுருவிப்பாயும் என்பது அன்னை மரியாள் இறைப்பணிக்காக எதிர்க்கொள்ள இருக்கும் பிரச்சனைகளை, சவால்களை எடுத்துச் சொல்வதாக இருக்கின்றது. இதைதான் திருத்தந்தை ஆறாம் பவுல், “ஆண்டவர் ஆலயத்தில் காணிக்கையாக ஒப்புக்கொடுக்கப்பட்ட போது சிமியோன் உரைத்த இறைவாக்கு, கல்வாரி மலையில் நிறைவேறுகிறது” என்கிறார். ஆம், அன்னை மரியாள் இறைப்பணிக்காக தன்னையே முழுமையாக அர்ப்பணித்த பிறகு அவர் சந்தித்த சவால்கள் ஏராளம்.
ஆகையால், இறைப்பணி செய்ய நாம் நம்மையே அர்ப்பணித்திருக்கிறோம் என்றால் இன்னல்களையும் இடர்களையும் சவால்களையும் ஆண்டவர் இயேசுவை போன்று, அன்னை மரியாவைப் போன்று எதிர்கொள்ளத் தயாராக இருக்கவேண்டும் என நாம் புரிந்துகொள்ளவேண்டும்.
ஆகவே, ஆண்டவர் இயேசு கோவிலில் காணிக்கையாக ஒப்புக்கொடுக்கப்பட்ட விழாவைக் கொண்டாடும் நாம், இயேசுவைப் போன்று இறைப்பணிக்காக நம்மை முழுமையாய் அர்ப்பணிப்போம், எதிர்வரும் துன்பங்களை சவால்களை எதிர்கொள்வோம். எல்லா மக்களுக்கும் ஒளியாவோம். அதன்வழியாக இறையருள் நிறைவாய் பெறுவோம்.
Also known as
• Our Lady of the Candles
• Presentation of the Infant Jesus in the Temple
• Presentation of the Lord
• Purification of the Blessed Virgin
• Candelas (Spanish)
• Candelora (Italian)
• Chandeleur (French)
• Hromnice (Feast of Candles among the Slovaks and Czechs)
• Lichtmess (German)
• Stretenije Gospoda (Meeting of the Lord by the Slavs of the Eastern Rite)
• Svijetlo Marijino (Light Feast of Mary in Yugoslavia)
About the Feast
The feast commemorates the purifying of the Blessed Virgin according to the Mosaic Law, 40 days after the birth of Christ, and the presentation of the Infant Jesus in the Temple. The feast was introduced into the Eastern Empire by Emperor Justinian I, and is mentioned in the Western Church in the Gelasian Sacramentary of the 7th century. Candles are blessed on that day in commemoration of the words of Holy Simeon concerning Christ "a light to the revelation of the Gentiles" (Luke 2), and a procession with lighted candles is held in the church to represent the entry of Christ, the Light of the World, into the Temple of Jerusalem. "Candlemas" is still the name in Scotland for a legal term-day on which interest and rents are payable (2 February).
Patronage
• Jaro, Philippines
• Western Visayas, Philippines
World Day for Consecrated Life
Additional Memorial
Sunday following 2 February (United States)
About
Begun in 1997 by Pope John Paul II, the World Day for Consecrated Life was intended to serve three purposes
• to praise the Lord and thank him for the great gift of consecrated life
• to promote a knowledge of and esteem for the consecrated life by the entire People of God
• to allow those in consecrated life to celebrate together the marvels which the Lord has accomplished in them, to discover by a more illumined faith the rays of divine beauty spread by the Spirit in their way of life, and to acquire a more vivid consciousness of their irreplaceable mission in the Church and in the world
It serves an opportunity to highlight the extraordinary contributions of men and women religious as well as a time to pray for vocations to the consecrated life.
Saint Catherine del Ricci
Also known as
• Alessandra Lucrezia Romola de' Ricci
• Catherine de Ricci
• Catherine dei Ricci
• Caterina, Catharine
Profile
Born to the patrician class. Her mother died when Catherine was an infant; she was raised by her godmother, but considered the Blessed Virgin Mary to be her true mother, and developed a great devotion to her. As a child, Catherine could speak to her guardian angel, and the angel taught her prayers for the rosary. At age 6 she moved to the convent school of Montecelli; her aunt was the abbess. Catherine developed a devotion to the Passion. Her father, Peter, objected to her plans to join a convent, then relented, then changed his mind again. Catherine continued her prayers at home, but when he changed his mind she fell ill. It was only when he at last agreed on her vocation that she recovered. Dominican tertiary.
She received visions and had ecstacies, but these caused some problems and doubts among her sisters - outwardly she seemed asleep or dully stupid when the visions were upon her. Catherine though everyone received these visions as part of their lives with God. She was stricken with a series of painful ailments that permanently damaged her health. Catherine met Philip Neri in a vision while he was alive in Rome; they corresponded. She could bilocate. Said to have received a ring from the Lord as a sign of her espousal to him; to her it appeared as gold set with a diamond; everyone else saw a red lozenge and a circlet around her finger.
Permanent stigmatist. At age 20 she began a 12-year cycle of weekly ecstasies of the Passion from noon Thursday until 4:00pm Friday, often accompanied by serious wounds. Her sisters could follow the course of the Passion, as the wounds appeared in order from the scourging and crowning with thorns. At the end she was covered with wounds and her shoulder was indented from the Cross. The first time, during Lent 1542, she meditated so completely on the crucifixion of Jesus that she became ill, and was healed by a vision of the Risen Lord talking with Mary Magdalene. Crowds came to see her, skeptics and sinners being converted by the sight. The crowds became to numerous and constant that the sisters prayed that the wounds become less visible; He made them so in 1554. Three future popes (Cardinals Cervini, Pope Marcellus II; Alexander de Medici, Pope Leo XI; Aldobrandini, Pope Clement VIII) were among the thousands who sought her prayers.
Novice-mistress. Sub-prioress. Prioress at age 30. Noted reformer of her house. Correspondent with Saint Charles Borromeo and Pope Saint Pius V.
Born
23 April 1522 at Florence, Italy as Alessandra Lucrezia Romola de' Ricci
Died
2 February 1590 at Prato, Italy of natural causes
Canonized
29 June 1746 by Pope Benedict XIV
Blesssed Maria Katharina Kasper
† இன்றைய புனிதர் †
(ஃபெப்ரவரி 2)
✠ புனிதர் மரியா கேதரீனா கேஸ்பர் ✠
(St. Maria Katharina Kasper)
மறைப்பணியாளர்/ நிறுவனர்:
(Religious and Founder)
பிறப்பு: மே 26, 1820
டெர்ன்பச், அம்ட் மொண்டபவ்ர், நஸ்ஸாவு, ஜெர்மன் கூட்டமைப்பு
(Dernbach, Amt Montabaur, Duchy of Nassau, German Confederation)
இறப்பு: பிப்ரவரி 2, 1898 (வயது 77)
டெர்ன்பச், அன்டெர்வெஸ்டெர்வட்க்ரெய்ஸ், ப்ரூஸியா, ஜெர்மன் பேரரசு
(Dernbach, Unterwesterwaldkreis, Prussia, German Empire)
ஏற்கும் சமயம்:
ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை
(Roman Catholic Church)
முக்திப்பேறு பட்டம்: ஏப்ரல் 16, 1978
திருத்தந்தை ஆறாவது பவுல்
(Pope Paul VI)
புனிதர் பட்டம்: அக்டோபர் 14, 2018
திருத்தந்தை ஃபிரான்சிஸ்
(Pope Francis)
நினைவுத் திருநாள்: ஃபெப்ரவரி 2
பாதுகாவல்:
இயேசு கிறிஸ்துவின் எளிய பணியாளர்கள் சபை
(Poor Handmaids of Jesus Christ)
புனிதர் மரியா கேதரீனா கேஸ்பர், ஒரு ஜெர்மன் ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபையின் அருட்சகோதரியும், "இயேசு கிறிஸ்துவின் எளிய பணியாளர்கள் சபையின்" (Poor Handmaids of Jesus Christ) நிறுவனருமாவார். சமய வாழ்வில் ஈடுபட வேண்டுமென்ற ஆவல் சிறுவயதிலிருந்தே இருப்பினும், காலம் தாழ்ந்தே அவர் திருச்சபையின் அருட்சகோதரியானார். இவரது தந்தையும் சகோதரர் ஒருவரும் மரித்துப் போனது, மற்றும் இவரது மோசமான பொருளாதார நிலை ஆகியவற்றின் காரணமாக, இவரது ஆன்மீக ஆசைகள் நிறைவேறுவதில் காலதாமதம் ஏற்பட்டன. தமது அர்ப்பணிப்புள்ள வாழ்க்கையில், ஏழைகளுக்கும் நோயுற்றோர்க்கும் உதவுவது மற்றும் சேவையாற்றுவது ஆகியனவற்றுக்காக அவர் குறிப்பிடப்படுகிறார்.
அன்றைய ஜெர்மன் கூட்டமைப்பின் (German Confederation) "வெஸ்டெர்வட்க்ரெய்ஸ்" (Westerwaldkreis) மாவட்டத்தின் "டெர்ன்பச்" (Dernbach) எனும் நகரில் பிறந்த இவரது திருமுழுக்குப் பெயரும், கேதரீனா (Katharina) ஆகும். பக்திமிகு விவசாயியான "ஹெயின்றிச் கேஸ்பர்" (Heinrich Kasper) இவராதது தந்தையார் ஆவார். தந்தையின் நான்காவது மனைவியான "கேத்ரீனா ஃபஸ்ஸல்" (Katharina Fassel) இவரது தாயார் ஆவார். இவர், தமது பெற்றோரின் நான்கு குழந்தைகளில் மூன்றாவது குழந்தை ஆவார்.
அவருடைய குழந்தை பருவத்தில், விவிலியம் பற்றின் குறிப்பிட்ட முக்கியத்துவம் வாய்ந்தவற்றையும், மற்றும் கிறிஸ்துவின் சாயல்களைப்பற்றியும் கற்றுத் தேர்ந்தார். கேதரின், தார்மீக பாத்திரத்தின் வலுவான உணர்வுடன் வெளிப்படையாக அறியப்பட்டார். உடல்நிலை ஆரோக்கியமற்றிருந்த கேதரின், தமது ஆறு வயது முதல் பதினான்கு வயது வரை, தமது சொந்த ஊரிலுள்ள பள்ளியில் கல்வி கற்றார். பெற்றோரின் உருளைக்கிழங்கு வயலிலும், துணி நெசவு செய்தல் உள்ளிட்ட வீட்டு வேலைகளிலும் பெற்றோருக்கு உதவினார். அயலாரின் குழந்தைகளுக்கு கதைகள் சொல்வதிலும் பாடல்கள் பாடிக் காட்டுவதிலும் மகிழ்ச்சியடைந்தார்.
வயல்வெளிகளில் வேலை செய்துவந்த கேத்தரின், வயல்களை சுற்றிலும் சாலைகள் அமைப்பதற்காக கல் உடைக்கும் வேலையும் செய்தார். அடிக்கடி மரியாளின் திருத்தலமொன்றிற்கு பயணம் செய்த அவர், அடிக்கடி, அருகாமையிலுள்ள குழந்தைகளையும் அழைத்துச் சென்றார். சிறுவயது பருவத்தில், அவரது ஆன்மீக வேலைப்பாடுகள் வெளிப்படுத்தப்பட்டு, "கர்த்தருக்குள் என்னைப் பரிசுத்தம் பண்ணிக்கொள்ளுகிறதற்கான ஒரு பெரிய ஆசை என்னுள் உணர்ந்தபோது," நான் ஒரு சிறுமியாக இருந்தேன்" என்று அவர் பின்னாளில் எழுதினார். பெற்றோரின் கஷ்ட நிலைக்கு உதவுவதற்காக வயல்களில் வேலை செய்து வந்த கேத்தரின், "நான் வேலைக்குச் சென்றபோது எனக்குள் கடவுளின் இருப்பை உணர்ந்தேன்" என்று பின்னாளில் எழுதினர்.
கி.பி. 1841ம் ஆண்டு, அவரது தந்தை இறந்துவிட்டார். மற்றும் கி.பி. 1842ம் ஆண்டு, அவருடைய சகோதரர்களில் ஒருவர், நெதர்லாந்தில் வியாபாரத்தில் இருந்து வீடு திரும்பும் வழியில் இறந்து போனார். இவர்களுடைய இறப்பால், இவர்களுடைய குடும்பம் சிதறிப்போனது. ஏற்கனவே மோசமாயிருந்த அவர்களுடைய பொருளாதார நிலைமை, நிலைமையை மேலும் மோசமாக்கியது. அதனால் கேதரினும், அவருடைய தாயாரும் வீட்டை விட்டு வெளியேறி, வேறு இடத்திற்கு செல்லும் கட்டாயத்துக்குள்ளானார்கள். கேதரினும், அவருடைய தாயாரும் மத்தியாஸ் முல்லர் (Matthias Müller) என்பவரின் வீட்டில் ஒரு அறையை வாடகைக்கு எடுத்துக் கொண்டார்கள். அவர், நெசவுப்பணியை ஒரு வேலையாக செய்யத் தொடங்கினார். கேதரின், தமக்காகவும், தமது தாயாருக்காகவும், பத்து சென்ட் காசுகளுக்காக வேலை செய்தார். சிறிது காலத்தின் பின்னர், அவரது தாயார் மரித்துப் போனார். இதன்காரணமாக தனித்து விடப்பட்ட கேதரின், சுயமாக ஆன்மீக வாழ்க்கைக்கான அழைப்பை ஏற்று நடக்காத தொடங்கினார். கேதரின் ஒரு ஒப்புக்கொள்ளப்பட்ட மறைப்பணியாளராக ஆக விரும்பினார். ஆனால், ஏற்கனவே உள்ள ஆன்மீக சபைகளில் சேர விரும்பவில்லை. இது அவருக்கு கடினமான காரியமாக அமையும் என்று அவர் எண்ணினார். பெண்களுக்கான சபைகள் இல்லை என்பதாலும், மதச்சார்பற்ற தன்மை காரணமாக, தான் தமது சொந்தப் பிரதேசத்தை விட்டு வெளியேற வேண்டி நேரிடும் என்பதாலும் அவர் அதனை விரும்பவில்லை. மேலும், அவருக்கு அருகாமை நகரான "மொண்டபௌர்" (Montabaur) எனும் நகரிலும், ஆண்களுக்கான சபைகளை சேர்ந்த "ஃபிரான்சிஸ்கன்" மற்றும் "சிஸ்டர்ஸியன்" (Franciscan and Cistercians) துறவு மடங்களே இருந்தன. அவர்களின் பிரசன்னம் மற்றும் அவர்களின் தற்போதைய மத நடவடிக்கைகளால் அவர்களின் ஆன்மீக வாழ்வு அமைந்திருந்தது.
கேதரின், உள்ளூர் வாசிகள் மற்றும் அவர்களது குடும்பத்தினரின் உதவிகளுடன் தமக்கான சிறு இல்லத்தை "டெர்ன்பச்" (Dernbach) நகரில் கட்டி எழுப்பினார். பிற்காலத்தில், இது, அவர் உருவாக்கின சமூகத்தின் இல்லமாக மாறியது. கிராமத்தில் குழந்தைகளையும் நோயாளிகளையும் பேண உதவிய முதல் உள்ளூர் பெண்கள் தங்களுடைய சொந்த வீடுகளில் வாழ்ந்து வந்தனர்.
குறிப்பாக அவர்களின் நடவடிக்கைகள் வளர்ந்த காரணங்களால், அவரது குழுமத்தின் நடவடிக்கைகள் கவனிக்கப்படாமல் போய்விடவில்லை. உள்ளூர் மாநகராட்சி மன்றத் தலைவர் (Mayor), இவர்களது குழுமத்தைப் பற்றின ஒரு பொது அறிவிப்பை வெளியிட்டார். அவர்களுக்கு சில வழிகாட்டுதல்களை அளித்த அவர், அவர்களுக்கு நன்கொடைகளை வழங்கும்படி கிராமவாசிகளை கேட்டுக்கொண்டார். அருகாமையிலுள்ள "வர்ஜெஸ்" (Wirges) மற்றும் "மாண்டபாவர்" (Montabaur) நகரங்களிலுள்ள கத்தோலிக்க குருக்களுக்கும் இவர்களது குழுமம் பற்றின தகவல்கள் கொடுக்கப்பட்டன. ஏற்கனவே கேதரின் விஜயம் செய்திருந்த "லிம்போவின் ஆயர்" (Bishop of Limburg) "பீட்டர் ஜோசப் ப்ளூம்" (Peter Joseph Blum) என்பவருக்கும் அவர்கள் தகவலளித்தனர். உள்ளூர் கிராமத்திலிருந்தும், சுற்று வட்டார கிராமங்கலிருந்தும் பெண்கள் கேதரினின் இல்லத்தில் இணைந்தனர். ஒழுங்கமைக்கப்பட்ட சமய வாழ்க்கைக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்ட ஒரு சங்கமாக மாறிய இது, கேதரின் உருவாக்கும் ஆன்மீக சபைக்கான அடிப்படையை இது உருவாக்கியது.
கி.பி. 1851ம் ஆண்டு, ஆகஸ்ட் மாதம், 15ம் தேதி, ஆயர் ப்ளூம் (Bishop Blum), வர்ஜெஸ் ஆலயத்தில் (Wirges Church), குழுவின் முதலாவது உறுதிப்பாடுகளைப் பெற்றார். "இயேசு கிறிஸ்துவின் எளிய பணியாளர்கள் சபை"
(Poor Handmaids of Jesus Christ) நிறுவப்பட்டது. கேதரின் (மற்றும் பிற பெண்கள்) ஒப்புக்கொள்ளப்பட்ட மறைப்பணியாளர்களாக அறிவிக்கப்பட்டார்கள். "கேதரின் கேஸ்பர்", "மரியா" எனும் ஆன்மீகப் பெயரை ஏற்றுக்கொண்டார். இவர்களது சபையானது, மிக விரைவில் வேகமாகப் .பரவியது. அவற்றின் செயல்பாடுகளை பார்வையிடுவதற்காக மரியா கேத்தரின் கேஸ்பர் பல்வேறு இல்லங்களுக்கும் வருகை தந்தார். கி.பி. 1859ம் ஆண்டு, சபையினர் விரைவில் நெதர்லாந்து (Netherlands) நாட்டுக்கும் வந்தனர். கேஸ்பர், சபையின் சுப்பீரியர் ஜெனரலாக (Superior General) ஐந்து முறை தொடர்ச்சியாக சேவை செய்தார். கி.பி. 1854ம் ஆண்டு, சபையின் முதல் பள்ளி திறக்கப்பட்டது. கி.பி. 1860ம் ஆண்டு, மார்ச் மாதம், 9ம் தேதி, திருத்தந்தை ஒன்பதாம் பயஸ் (Pope Pius IX), இவர்களது சபைக்கு பாராட்டு ஆணையை வழங்கினார். கி.பி. 1890ம் ஆண்டு, மே மாதம், 21ம் நாளன்று, திருத்தந்தை "பதின்மூன்றாம் லியோ" (Pope Leo XIII) இச்சபைக்கு அங்கீகாரம் வழங்கினார். கி.பி. 1868ம் ஆண்டு, அமெரிக்காவின் (United States of America) சிகாகோ (Chicago) போன்ற நகரங்களிலும் இச்சபை பரவியது.
கி.பி. 1898ம் ஆண்டு, ஜனவரி மாதம், 27ம் தேதி, டெர்ன்பச் (Dernbach) நகரில், “இயேசுவை ஆலயத்தில் அர்ப்பணித்தல்” திருநாளன்று, (Presentation Feast) மரியா கேதரின் கேஸ்பர், இருதய நோயினால் பாதிக்கப்பட்டு, மாரடைப்பினால் மரித்துப்போனார். சபையின் தலைமை இல்லத்தின் (Motherhouse) அருகேயுள்ள, அருட்கன்னியரின் தனிப்பட்ட கல்லறையில் அடக்கம் செய்யப்பட்டார். அவருடைய மிச்சங்கள், தலைமை இல்லத்திலுள்ள சிற்றாலயத்துக்கு இடமாற்றம் செய்யப்பட்டது. இவர் உருவாக்கி நிர்மாணித்த சபை, மெக்சிக்கோ (Mexico), இந்தியா (India) உள்ளிட்ட உலக நாடுகளில் செயல்படுகிறது. அவரது மரணத்தின்போது, 193 இல்லங்களில், 1725 மறைப்பணியாளர்களுடன் செயல்பட்ட சபை, 2008ம் ஆண்டு, 104 இல்லங்களில், 690 மறைப்பணியாளர்களாக குறைந்துபோனது.
Also known as
• Catalina Kasper
• Catherine Kasper
• Maria Caterina Kasper
Profile
Third of four children born to Heinrich Kasper and Katharina Fassel, poor but devout peasants; she had four half-sisters from her father‘s first marriage. A happy, out-going child, Maria was an avid reader with a fondness for both the Bible and The Imitation of Christ by Thomas a Kempis. Health problems often kept her home from school, but there she learned to spin and weave. She worked with her parents in the fields, and when she could do it, earned extra money by breaking stones for road construction.
Maria she felt an early call to religious life, and would lead pilgrimages of other children to local Marian shrines. However, her father died when she was 21, one of her brothers when she was 22, and the family was left so poor that Maria had to stay to help them survive by selling her weaving. When her mother died, Maria felt she could finally follow her vocation, and with the approval of the bishop of Limburg, Germany, she started a small house with several friends who also felt the call. They became a formal association in 1845, and on 15 August 1851 they were established as the Poor Handmaids of Jesus Christ, a congregation dedicated to caring for the poor. Maria served as superior for five consecutive terms. The Handmaids opened their first school in 1854, spread to the Netherlands in 1859, received a decree of praise from Pope Pius IX on 9 March 1860, and formal approval by Pope Leo XIII on 21 May 1890. Her order continues its good work today with 690 sisters in 104 houses in Germany, the Netherlands, the United States, Mexico and India.
Born
26 May 1820 in Dernbach, Westerwaldkreis, Germany
Died
• 2 February 1898 in Dernbach, Westerwaldkreis, Germany of complications following a heart attack on 27 January 1898
• re-interred at the chapel of the motherhouse of the Poor Handmaids of Jesus Christ in 1950
Beatified
• 16 April 1978 by Pope Paul VI in Saint Peter’s Square, Vatican City, Rome, Italy
• the beatification miracle involved the instantaneous cure of Sister Mary Herluka, a member of the Poor Handmaids of Jesus Christ, of severe tuberculosis in September 1945
Canonized
• on 6 March 2018, Pope Francis issued a decree of a miracle obtained through the intercession of Blessed Maria
• an earlier examination of a medical miracle had been rejected by the Congregation for Causes of Saints
• the recognized miracle took place in India in 2012
• canonization expected some time in late 2018
Blessed Maria Domenica Mantovani
Also known as
Mother Maria of the Immaculate
Profile
Eldest of four children born to Giovanni and Prudenza Zamperini, Maria grew up in a small farm village She received only three years of elementary school, learned religion from her pious parents, and was early drawn to religious life. In her teens, Maria's parish priest and spiritual director, Blessed Giuseppe Nascimbeni, encouraged her to visit the sick, teach catechism, and become active in her parish work.
On 8 December 1886, Maria made a private vow of virginity, and asked for Our Lady's guidance in how best fulfill her religious vocation. In 1892, Maria and Father Nascimbeni founded the Congregation of the Little Sisters of the Holy Family with four women; Maria took the name Mother Maria of the Immaculate, but everyone simply called her Mother. Their mission was to promote parish life and help the spiritual and material well-being of people in need, and Maria served as first Superior General, guiding the Congregation for the next 40 years. She was known for the depth and intensity of her prayer life, her devotion to Our Lady, and her gentle spiritual guidance to her sisters and the townspeople alike. Today the Little Sisters of the Holy Family work in Italy, Switzerland, Albania, Africa, Argentina, Brazil, Uruguay, and Paraguay, serving children and youth, families, priests, the elderly and the disabled in parishes.
Born
12 November 1862 in Castelletto di Brenzone, Italy
Died
2 February 1934 in Castelletto di Brenzone, Italy of natural causes
Beatified
27 April 2003 by Pope John Paul II
Readings
The Holy Family, for the great and mysterious project [that God is calling it to], has chosen me as its Cofoundress, knowing that the Lord uses the least qualified, little, unknown instruments to do great works. I am tranquil and convinced that the Institute, the work of God, will be provided for and guided by Him. - Blessed Maria
This praiseworthy daughter of the region of Verona, a disciple of Blessed Giuseppe Nascimbeni, was inspired by the Holy Family of Nazareth to make herself "all things to all people", ever attentive to the needs of the "poor people". She was extraordinarily faithful, in all circmstances and to her last breath, to the will of God, by whom she felt loved and called. What a fine example of holiness for every believer! - Pope John Paul II, from his homily during the beatfication of Blessed Maria
Saint Jean-Théophane Vénard
Additional Memorial
24 November as one of the Martyrs of Vietnam
Profile
Raised in a pious family; one brother became a priest, and was later curator for Theophane's writings, and another was the bishop of Poitiers, France. Studied at the College of Doue-la-Fontaine, Montmorillon, Poitiers, and the Paris Seminary for Foreign Missions. Ordained on 5 June 1852. Missionary to southeast Asia, leaving on 19 September 1852. Worked fifteen months at Hong Kong, then transferred to West Tonkin (in modern Vietnam).
Christians in the area were being persecuted by order of the ruler Minh-Menh. Just before Theophan's arrival, new anti-Christian orders had forced priests and bishops to go into hiding in forests and caves. Father Vénard, whose health had never been good, suffered terribly, ministering to his flock by night and, when he could find a secure location, by day for nearly four years. Betrayed by an ostensible parishioner, he was arrested on 30 November 1860. He was tried for the crime of being Christian, and was given ample opportunity to save himself by denying Christ; he declined. He was kept in a cage for several weeks prior to his execution, during which he wrote a series of joyful, consoling letters to his family. Martyr.
Born
21 November 1829 at Saint-Loup, diocese of Poitiers, France
Died
• beheaded on 2 February 1861 at Ô Cau Giay, Hanoi, Tonkin (in modern Vietnam)
• his head was stuck on a pole as a warning to others, but was later recovered and preserved as a relic in Tonkin
• the rest of his body was sent back to his family, and is interred in the crypt of the Missions Etrangères in Paris, France
Canonized
19 June 1988 by Pope John Paul II
Storefront
books
Blessed Louis Alexander Alphonse Brisson
Also known as
Alois Brisson
Profile
The only child of Toussaint and Savine Brisson. Educated by a local priest who had a large library; Louis read everything, but was especially interested in science. Seminarian in Troyes, France. Ordained on 19 December 1840. Teacher at the Visitation school in Troyes. Chaplain to the Visitation Sisters in Troyes. Confessor, spiritual director and eventual biographer of Mother Marie Therese de Sales Chappuis, superior of the Visitation house. With her help, and that of Saint Francisca Salesia, he founded the Oblate Sisters of Saint Francis de Sales in 1859 to minister to girls working in textile factories. Established Saint Bernard's College in Troyes in 1869. On 27 August 1876, Louis and five other priests formed the Oblates of Saint Francis de Sales. Late in his life, the French government closed all religious houses, and the Oblates transferred their General House to Rome, Italy; being too elderly and frail to travel so far, Father Louis saw them off and then retired to spend his remaining days at his family home in Plancy, France.
Born
23 June 1817 in Plancy-l'Abbaye, Aube, France
Died
2 February 1908 in Plancy-l'Abbaye, Aube, France
Beatified
22 September 2012 by Pope Benedict XVI
Blessed Peter Cambiano
Also known as
• Peter de Ruffi
• Peter of Ruffia
• Peter Cambiani
• Peter Cambiano av Ruffi
Additional Memorial
7 November (Dominicans)
Profile
Peter's father was a city councillor, his mother was from a noble family, and the boy was raised in a pious household. He received a good education, and was early drawn to religious life, with a personal devotion to Our Lady of the Rosary. Joined the Dominicans in Piedmont, Italy at age 16. He continued his studies, and was ordained at age 25. Noted preacher throughout northern Italy. He worked to bring the heretical Waldensians back to the Church. Appointed inquisitor-general of the Piedmont.
In January 1365 Peter and two Dominican brothers went on a preaching mission through the mountains between Italy and Switzerland, working from the Franciscan friary at Susa, Italy. Peter's preaching brought many back to the faith, which earned him the anger of the Waldensians. Three of the heretics came to the friary, asked to see Peter, and then murdered him at the gate. Martyr.
Born
1320 in Chieri, Piedmont, Italy
Died
• stabbed to death with daggers on 2 February 1365 by Waldensian heretics outside the Franciscan friary of Susa, Italy
• buried at the Franciscan house as it was considered unsafe to transport his body through the hostile heretical territory
• relics translated to the Dominican house in Turin, Italy in 1517 after the friary was destroyed by an invading army
Beatified
4 December 1856 by Pope Pius IX (cultus confirmation)
Saint Jeanne de Lestonnac
Also known as
Jane, Joan
Profile
Married Gaston de Montferrant, Baron of Landiras, in 1572 at age 16. Mother of seven, five of whom lived to adulthood; two of the five entered religious life. Widowed at age 41, she ran the affairs of her estate and castle by herself.
Believing that her obligations to the world were finished, she entered a Cistercian house at Toulouse, France at age 46. She was not up to the rigors of the order's discipline, became seriously ill, and wanted to die at the monastery; her superiors refused to allow it. On her last night at the monastery, she had a vision of Mary who presented an image of Jeanne helping lost children.
Returning to her estate, she slowly started this work with local women and priests which led to the foundation of the Sisters of the Company of Mary, devoted to the education of girls and slowing Calvinism. It was approved by Pope Paul V on 7 April 1607; Joan was elected superior in 1610. Today the congregation has grown to 2,500 sisters in 17 countries.
Born
27 December 1556 at Bourdeaux, France
Died
2 February 1640 of natural causes
Canonized
15 May 1949 by Pope Pius XII
Blessed Stephen Bellesini
Also known as
• Aloysius Bellesini
• Stefano Bellesini
Profile
Born to the Italian nobility. Became Augustinian in 1790 at age 16 at the monastery of Saint Mark in Venice, Italy, taking the name Stephen; he made his profession on 31 May 1794. Studied in Rome and Bologna in Italy. During the French Revolution troops shut down religious houses in the region, and dissolved the Augustinians; this ended Stephen's studies, and left him without his religious community.
He devoted himself to preaching and religious education for children. He organized a free school for poor children at Trentino. It was called La Scola per gnent (The School for Nothing), and had nearly 500 students and several lay teachers. His work impressed the governors of Trent, Italy, and they appointed him inspector of the province's schools.
When the Augustinians were restored, Stephen return to religious life. Novice master at Rome and Citta delle Pieve, Italy. Parish priest in 1831 at Genazzano, Italy, site of the shrine of Our Lady of Good Counsel. Devoted to his parishioners, Stephen made endless sick calls, working with victims of a cholera epidemic in 1840 until contracting the disease himself.
Born
25 November 1774 at Trent, Italy as Aloysius Bellesini
Died
2 February 1840 of cholera at Genazzano, Italy
Beatified
27 December 1904 by Pope Pius X
Saint Burchard of Würzburg
வூர்ட்ஸ்பூர்க் ஆயர் பூர்க்ஹார்டு Burkhard von Würzburg
பிறப்பு
700 (?),
இங்கிலாந்து
இறப்பு
2 பிப்ரவரி, 753 (அ) 754,
பவேரியா, Germany
பாதுகாவல் : எலும்பு நோய், மூட்டு வலி
இவர் 741 ஆம் ஆண்டு வூர்ட்ஸ்பூர்கின் முதல் ஆயராகத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். இவர் 750 ஆம் ஆண்டு வூர்ட்ஸ்பூர்கில் அந்திரேயா Andreas என்ற பெயரில் துறவற இல்லம் ஒன்றை நிறுவினார். அதன்பிறகு சால்வாடோர் Salvatordom என்ற பேராலயம் ஒன்றை எழுப்பினார். 855 ஆம் ஆண்டு இப்பேராலயமானது எரிக்கப்பட்டது. இவர் ஏறக்குறைய 10 ஆண்டுகள் ஆயராக இருந்தார் என்று இவரின் வரலாறு கூறுகின்றது. இவர் ஆயராக இருந்தபோது விசுவாசத்தைப் பரப்ப பெரிதும் உழைத்தார் என்று சொல்லப்படுகின்றது. நற்செய்திப் பணிக்காக பயணம் செய்யும்போது இறந்தார் என்று கூறப்பட்டுள்ளது. வூர்ட்ஸ்பூர்கில் அக்டோபர் 14 ஆம் நாள் இவருக்கு விழா எடுக்கப்பட்டு வருகின்றது. இவர் எழுப்பிய அந்திரேயா துறவற இல்லம் இன்று புனித பூர்க்கார்டு St. Burkhard துறவற இல்லம் என்றழைக்கப்படுகின்றது
Also known as
Burchardus, Burkard, Burkhard
Additional Memorial
14 October (translation of relics; Diocese of Würzburg, Germany)
Profile
Born wealthy, he felt early called to the Church and working with the poor. Inspired by Saint Boniface, he became a missionary in the area of modern Germany. First bishop of Würzburg, Franconia, consecrated by Saint Boniface in 741 and confirmed by Pope Saint Zachary in 743. Under his ministry all of Franconia converted, and several monasteries were founded by and for his people. Promoted devotion to Saint Killian who had previously worked in the region. A favourite of King Pepin the Short. Burchard led the party that sought Pope Zachary's decision on who should be the king of the Franks. Resigned his bishopric in 752, and spent the rest of his days in solitude and prayer.
Born
in England
Died
• 754 in Germany of natural causes
• buried at Mount Saint Mary or Old Würzburg
• relics transferred in 983 to the monastery of Saint Andrew in Würzburg, Germany
• the monastery has since been renamed in hounour of Burchard
Patronage
Würzburg, Germany
Blessed Andrea Carlo Ferrari
Also known as
Andreas Ferrari
Additional Memorial
1 February (in Milan)
Profile
Educated in the seminary of Parma, Italy. Ordained on 20 December 1873 in Parma. Episcopal delegate of Mariano, February 1874. Coadjutor Bishop of Fornovo di Taro, Italy on 4 July 1874. Vice-rector of the Parma seminary, and professor of physics and mathematics in 1875. Rector of the seminary in 1877. Professor of fundamental theology, ecclesiastical history and moral theology in 1878. Bishop of Guastalla, Italy on 29 May 1890. Bishop of Como, Italy on 29 May 1891. Created cardinal on 18 May 1894. Archbishop of Milan, Italy on 21 May 1894. Chose his middle name of Carlo in honour of Saint Charles Borromeo. Participated in the conclave of 1903 that elected Pope Saint Pius X, and of 1914 that chose Pope Benedict XV.
Born
13 August 1850 at Lalatta, Pratopiano, diocese of Parma, Italy
Died
• 2 February 1921 at Milan, Italy of natural causes
• buried in the chapel Virgo Potens, cathedral of Milan
Beatified
10 May 1987 by Pope John Paul II
Works
1885: Summula theologiae dogmaticae generalis
Saint Adalbald of Ostrevant
Also known as
• Adalbald d'Ostrevant
• Adalbald of Douai
• Adalbaldus, Albold
Profile
Born to the nobility of Flanders, Belgium. Son of Saint Gertrude the Elder. Duke of Douai, France. Served in the courts of King Dagobert I and King Clovis II. While suppressing a rebellion in Gascony, he met and married Saint Rictrude of Marchiennes, daughter of Ernold. Though they were happy together, they fought constant opposition from her family who opposed his military incursion in their region. Father of Saint Maurontius of Douai, Saint Clotsindis of Marchiennes, Saint Eusebia of Hamage, and Saint Adalsindis. Adalbald and Rictrudis dedicated themselves and their fortunes to religious projects and care of the poor.
Born
at Flanders, Belgium
Died
• murdered c.651 by an in-law while on the road to Gascony
• listed as a martyr by many sources
• miracles reported at his tomb
• relics at Saint Amand les Eaux, Elanone and Douai, France
Patronage
parents of large families
Representation
holding a church
Saint Giovanni Battista Clemente Saggio
Also known as
Nicola da Longobardi
Profile
Born to a poor peasant family, Giovanni was a clever boy who enjoyed study, but had to work the fields with his father instead of going to school. He was a pious child, and would spead whole days in prayer in a local Minim church. At 20, against his family's wishes (legend says that he was struck blind when his mother objected, and only recovered his sight when she agreed to let him follow his vocation), he became an Oblate friar of the Order of the Minims, taking the name Nicola. Miracle worker.
Born
• 6 January 1650 in Longobardi, Cosenza, Italy
• legend says that a light shown down on the house at the moment of his birth
Died
• 2 February 1709 in Rome, Italy of natural causes
• he had previously predicted the date and time of his death
Canonized
23 November 2014 by Pope Francis
Blessed Simon of Cassia Fidati
Additional Memorial
16 February (Augustinians)
Profile
Joined the Augustinian Hermits as a young man. Initially a student of the natual sciences and philosophy, as he grew older he became more and more drawn to religious matters, theology and Bible scholarship. Priest. Though he preferred solitude, prayer and study, and always avoided positions of authority, his preaching, writing and spiritual guidance led many to live more faithful and Christian lives.
Born
c.1295 in Cascia, Italy
Died
• 2 February 1348 in Florence, Tuscany, Italy during a plague epidemic
• relics enshrined in the church of Saint Augustine in Cascia, Italy
• relics enshrined in the crypt chapel in the Basilica of Saint Rita in Casia
Beatified
1833 by Pope Gregory XVI
Saint Lawrence of Canterbury
Profile
Benedictine monk. At the order of Pope Saint Gregory the Great, he accompanied Saint Augustine of Canterbury to evangelize England in 597. Upon Augustine's death, Lawrence became archbishop of Canterbury. When the Britons began to abandon Christianity and return to the old pagan customs, Lawrence planned to abandon them and return to France. However, he had a dream in which he was rebuked and scourged by Saint Peter the Apostle for giving up on his flock. Lawrence remained, redoubled his efforts at evangelization, and converted King Edbald who brought many of his subjects to the faith. Legend says that Lawrence carried physical scars from his dream beating by Saint Peter.
Born
6th century
Died
2 February 619 in Canterbury, England of natural causes
Martyrs of Ebsdorf
Also known as
Ebsdorf Martyrs
Profile
Members of the army of King Louis III of France under the leadership of Duke Saint Bruno of Ebsdorf. The martyrs died fighting invading pagan Norsemen, and defending the local Christian population. Four bishops, including Saint Marquard of Hildesheim and Saint Theodoric of Ninden, eleven nobles, and countless unnamed foot soldiers died repelling the invaders.
Died
martyred in the winter of 880 in battle at Luneberg Heath and Ebsdorf, Saxony (modern Germany)
Saint Columbanus of Ghent
Profile
Abbot of an Irish community. Following a series of Viking raids, he led his community to safer fields in Belgium. On 2 February 957 Columbanus became a hermit in the cemetery near the church of Saint Bavo, Ghent. He developed a wide reputation for holiness and attracted new followers. His name is in the litany to be recited in Belgium during public emergencies.
Born
Ireland
Died
• 15 February 959
• buried in the cathedral of Ghent, Belgium
Saint Adeloga of Kitzingen
Also known as
Hadeloga of Kitzingen
Profile
Frankish princess. Benedictine nun. Founded the Benedictine convent of Kitzingen in Franconia (part of modern Germany), and served as its first abbess.
Born
Frankish
Died
c.745 of natural causes
Saint Apronian the Executioner
Profile
Executioner for imperial Rome. He was a witness at the trial of Saint Sisinnius who was charged with Christianity in the persecutions of Diocletian. Sisinnius' statement of his faith converted Apronian. He was martyred soon after.
Died
beheaded c.304 at Ancona, Italy
Saint Marquard of Hildesheim
Profile
Monk at New Corbey Abbey, Saxony (in modern Germany). Bishop of Hildesheim, Germany from 874. One of the Martyrs of Ebsdorf.
Born
9th century
Died
martyred in 880 in battle at Ebsdorf, Germany
Saint Agathodoros of Tyana
Profile
After public announcing his Christianity, Agathodorus was tortured and martyred for his faith.
Died
Tyana, Cappadocia (modern Nigde, Turkey)
Saint Theodoric of Ninden
Profile
Bishop of Ninden, Germany. One of the Martyrs of Ebsdorf.
Born
9th century
Died
martyred in 880 in battle at Ebsdorf, Germany
Saint Saturninus the Martyr
Profile
Martyred in the early years of Christianity.
Saint Fortunatus the Martyr
Also known as
Fortunatus of Rome
Profile
Martyr.
Died
relics in Antwerp, Belgium
Saint Rogatus the Martyr
Profile
Martyred in the early years of Christianity.
Saint Flosculus of Orleans
Also known as
Flou
Profile
Bishop of Orleans, France.
Died
480 of natural causes
Saint Bruno of Ebsdorf
Profile
Duke. Leader of the army that became the Martyrs of Ebsdorf.
Died
880 in battle at Ebsdorf, Germany
Saint Sicharia of Orléans
Also known as
Sicaire, Sigeria
Profile
Fifth century nun whose story has not survived.
Saint Victoria the Martyr
Profile
Martyred in the early years of Christianity.
Saint Hilarus the Martyr
Profile
Martyred in the early years of Christianity.
Saint Feock
Profile
There is a church named for her in Cornwall, England.
Born
may have been Irish
Saint Mun
Profile
Fifth century bishop, ordained by his uncle Saint Patrick. Late in life he became a hermit on the island of Lough Ree, Ireland.
Saint Candidus the Martyr
Profile
Martyr.
Saint Felician the Martyr
Profile
Martyr.
Saint Firmus of Rome
Profile
Martyr.
