Martyred in the Spanish Civil War November 9

 Martyred in the Spanish Civil War

Thousands of people were murdered in the anti-Catholic persecutions of the Spanish Civil War from 1934 to 1939. I have pages on each of them, but in most cases I have only found very minimal information. They are available on the CatholicSaints.Info site through these links:

• Blessed Francisco José Marín López de Arroyave

• Blessed Justo Juanes Santos

• Blessed María de la Salud Baldoví Trull

• Blessed Valentín Gil Arribas

Martyrs of Constantinople Profile November 9

 Martyrs of Constantinople

Profile

A group of ten Catholic Christians who tried to defend an image of Jesus over the Brazen Gate of Constantinople from an attack by Iconoclasts during the persecutions of emperor Leo the Isaurian. The group of was seized by soldiers, condemned by judges for opposing the emperor, and martyred. The only details that have survived are three of their names - Julian, Marcian and Maria.

Died

730 at Constantinople (modern Istanbul, Turkey)

Saint Sopatra November 9

 Saint Sopatra

Profile

Seventh-century nun. May have been the daughter of Emperor Maurice of Constantinople.

Saint Eustolia November 9

 Saint Eustolia

Profile

Seventh-century nun. May have been the daughter of Emperor Maurice of Constantinople.

Saint Alexander of Salonica November 9

 Saint Alexander of Salonica

Profile

Martyred in the persecutions of Maximian Herculeus.

Died

martyred in the 4th century in Salonica, Greece

Blessed Helen of Hungary November 9

 Blessed Helen of Hungary

Also known as

Ilona of Hungary

Profile

Dominican nun in Veszprem, Hungary. Novice mistress to Saint Margaret of Hungary. Prioress. Reputed stigmatist. Given to ecstasies, and lilies of light grew from her hands during prayers.

Died

• c.1270 of natural causes

• her body was reported to glow at the time of her death

Saint Pabo November 9

 Saint Pabo

Also known as

• Pabo Post-Prydain

• the Prop of North Britain

Profile

Son of a fifth century Pictish chieftain. Soldier and warlord in the area of modern Scotland who gave up his sword to become a monk in Wales. Founded a monastery on Anglesy Island; it was later known as Llanbabon, based on a variation of his name.

Born

5th century Scotland

Died

510 of natural causes

Blessed Henryk Hlebowicz November 9

 Blessed Henryk Hlebowicz

Additional Memorial

12 June as one of the 108 Martyrs of World War II

Profile

Priest in the diocese of Wloclawek, Poland. Martyr.

Born

1 June 1904 in Grodno, Hrodzyenskaya voblasts', Belarus

Died

shot on 9 November 1941 in Borisov (Borysów), Minskaya voblasts', Belarus

Beatified

13 June 1999 by Pope John Paul II

Saint Vitonus of Verdun November 9

 Saint Vitonus of Verdun

Also known as

Vanne, Vaune, Vitone

Additional Memorial

12 October (diocese of Verdun)

Profile

Became a monk as a young man. Bishop of Verdun, France c.500. Converted all the residents in his diocese, wiping out paganism in the area. Founded a college for priests. Known as a miracle worker. A great Benedictine abbey in Lorraine, France was later named for him.

Died

525 of natural causes

Patronage

Verdun, France

Saint Agrippinus of Naples November 9

 Saint Agrippinus of Naples

Also known as

Agrippino, Arpinus

Profile

Bishop of Naples, Italy.

Died

• c.300 of natural causes

• interred in the catacombs of San Gennaro in Naples, Italy

• relics re-discovered by Cardinal Spinelli in 1774

• relics in the cathedral in Naples

Patronage

Arzano, Italy

Blessed Anastasio Garzón González November 9

 Blessed Anastasio Garzón González

Profile

Member of the Salesians of Don Bosco, taking his vows on 15 August 1929. Studied mechanics and religious formation in Italy. Supervised a mechanics laboratory in the college of Madrid, Spain. Martyred in the Spanish Civil War.

Born

7 September 1908 in Madrigal de las Altas Torres, ávila, Spain

Died

9 November 1936 in Paracuellos de Jarama, Madrid, Spain

Beatified

28 October 2007 by Pope Benedict XVI

Saint Aurelius of Riditio November 9

 Saint Aurelius of Riditio

Profile

When Saint Dionysius of Milan was driven from his diocese by Arians, he fled to Armenia where he was befriended by Aurelius. When Dionysius died, Aurelius took his remains back to Milan where he remained as a friend to Saint Ambrose of Milan. Bishop of Riditio in Armenia.

Born

c.400 in Milan, Italy

Died

• c.475 in Milan, Italy of natural causes

• relics taken to Hirsau, Germany in 830

Patronage

• against diseases of the head

• against head injury

• against headaches

• Hirsau, Germany

Representation

touching the head of a kneeling man

Saint Benignus of Armagh November 9

 Saint Benignus of Armagh

Also known as

• Benignus of Ireland

• Benen of...

Additional Memorial

27 June (translation of relics)

Profile

Son of the Irish chieftain Sesenen in County Meath. Baptized by and a disciple of Saint Patrick, accompanying him in his travels and missions. Noted choral singer and arranger for liturgical music, he was called Patrick's psalm-singer. Evangelized the provinces of Clare, Kerry, and Connaught. Abbot of Drumlease for twenty years. Assisted in compiling the Senchus Mor, the Irish Code of Laws. Present at the synod which recognized the See of the Apostle Peter (Rome, Italy) as the final court of appeal in difficult cases. Succeeded Saint Patrick as bishop of Ireland.

Died

467 of natural causes

Blessed Gratia of Cattaro November 9

 Blessed Gratia of Cattaro

Also known as

• Gratia of Kotor

• Gracija, Grazia

Profile

Son of a poor fisherman. Adriatic fisherman and farmer in his youth. Sailor. In 1468, while on a trip to Venice, Italy he heard a sermon by Blessed Simon of Camerino; he was so moved that he gave up his worldly life and became an Augustinian lay brother at the monastery of Monte Ortono near Padua, Italy. He worked in the garden, monastery and sacristy. After 15 years he was transferred to the monastery of San Cristoforo on Murano off the shore of Venice; he lived there the rest of his life. Famous for his gift of infused knowledge, that is, knowing things that there was no reason to suspect he had learned. A light was said to shine over is cell, and he was known as a miracle worker. Had a special devotion to the Eucharist and spent his spare time in adoration.

Born

27 October 1438 at Mul, Cattaro, Dalmatia (modern Kotor, Montenegro)

Died

• 9 November 1508 in Murano, Italy of natural causes

• relics returned to Mul, Montenegro in the 19th century

Beatified

6 June 1889 by Pope Leo XIII (cultus confirmed)

Blessed George Napper November 9

 Blessed George Napper

Also known as

George Napier

Additional Memorial

• 29 October as one of the Martyrs of Douai

• 1 December as one of the Martyrs of Oxford University

Profile

Son of George and Anne Napper; his father taught at All Souls College. Great-nephew of William Cardinal Peto. Educated at Corpus Christi College in Oxford; seminarian at the English College, Douai, France. Ordained in 1596, he returned to England to minister to the covert Catholics in Oxfordshire, England beginning in 1603. He travelled the countryside on foot, and apparently lived with his brother William who put himself in great danger by hiding him. He was betrayed and arrested on 19 July 1610 when he was found carrying a breviary, holy oils, a reliquary, and a pyx containing two consecrated Hosts; when he was later searched, the reliquary and pyx had disappeared. George was sent to Oxford Castle where he was convicted of the crime of priesthood. While in prison, he ministered to fellow prisoners; this was considered an additional crime. He was offered a commutation of his sentence from death to exile if he would sign an oath of allegiance against the pope; he declined. Martyr.

Born

1550 at Holywell Manor, Oxford, England

Died

• hanged, drawn, and quartered between 1 and 2 in the afternoon of 9 November 1610 at Oxford, England

• body parts hung on the city gates as warnings to other Catholics

• some parts recovered and given burial at Sanford manor

Beatified

15 December 1929 by Pope Pius XI

Blessed Gabriel Ferretti November 9

 Blessed Gabriel Ferretti

Profile

Born to the Italian nobility, the eldest son of the Count Liverotto of Ferretti and Lady Alvisia. At age 18 he left his worldly position behind and joined the Franciscan Friars Minor at the convent of San Francesco in Ancona, Italy. Received visions of the Blessed Virgin Mary. Had the gift of healing through his prayers. Priest. Superior of the convent in Ancona in 1425. Franciscan provincial-vicar of Piceno, Marches of Ancona, Italy from 1434 to 1449. Founded convents in San Severino Marche, in Ascoli Piceno, and Osimo, Italy. Friend of Saint James of the Marches who, in 1438, wanted Gabriel to help in his evangelization of the region of modern Bosnia, but the people of Ancona convinced Pope Eugene IV to order the friar to stay in Ancona. Retiring from his position as provincial-vicar, Gabriel became superior in his home convent from 1449 to 1452 when he retired from that to live his remaining years as a simple, prayerful friar.

Born

1385 at Ancona, Italy

Died

• 12 November 1456 in Ancona, Piceno, Italy of natural causes

• he was eulogized by Saint James of the Marches

• buried in the church of the San Franesco convent in Ancona

• in 1489 he was re-interred in a sepulcher built by the church altar by his sister, Paolina Ferretti

• miracles reported at his tomb

• when the church was converted to a military hospital on 14 May 1862, he was re-interred in the crypt of the cathedral of Ancona

• relics re-enshrined in the church of Saint John the Baptist in Ancona on 30 January 1943

Beatified

19 September 1753 by Pope Benedict XIV (cultus confirmed)

Blessed Maria del Carmen of the Child Jesus November 9

 Blessed Maria del Carmen of the Child Jesus

Also known as

• María del Carmen González-Ramos García-Prieto

• María del Carmen González-Ramos García-Prieto de Muñoz

• Maria del Carmen of the Child Jesus Gonzalez Ramos

Profile

Born to a pious family. In 1857 she married Joaquín Muñoz del Caño, a violent, unfaithful man; Maria responded by praying for him until he finally turned his life around. Widowed in 1881. In 1882, with the help of Cappuccin Father Barnabas Astoraga and some like-minded women friends, Maria turned her home into a combination school and clinic, caring for and educating children too poor to have other resources. On 8 May 1884 she and the other women began to live in common at the convent of Our Lady of Victory of Antequera, Spain. They formed the core of the Hermanas Franciscanas de los Sagrados Corazones (Franciscan Sisters of the Sacred Heart) which Maria helped found; they received approval of Bishop Miguel Salazar Gomez on 10 July 1884, and Maria took the name Carmen of the Child Jesus. The Sisters received approval of Pope Leo XIII on 3 May 1902, and continue their good works today.

Born

30 June 1834 in Antequera, Málaga, Spain as María del Carmen González-Ramos García-Prieto

Died

• 9 November 1899 in Antequera, Málaga, Spain of typhus

• buried at Our Lady of Victory church at the mother house of the Franciscan Sisters of the Sacred Heart in Antequera

Beatified

• 6 May 2007 by Pope Benedict XVI

• beatification recognition celebrated at Antequera, Málaga, Spain by Cardinal Saraiva Martins

• the beatification miracle involved the healing of a large tumour in the liver of Sister Maria José Rodríguez in 1991

Blessed Ludovico Morbioli November 9

 Blessed Ludovico Morbioli

Also known as

• Ludovico of Bologna

• Luis, Louis, Luigi

Additional Memorial

17 November (diocese of Bologna, Italy)

Profile

One of six children born to the lower middle class family of Francesco Antonio and Agnes Morbioli, Ludovico spent his early adulthood in a dissolute life that included gambling, violence and a lot of heavy drinking. Married to Lucia Tura. While living in Venice, Italy in 1462, Ludovico was struck with a serious but unspecified illness, and was cared for at the hospice run by the Canons Regular of Saint Savior. This brush with death led to a re-examinination of his life, a conversion experience, and a determination to do penance for his earlier life. From then on he wandered the streets, preaching penance, and living in complete poverty. He carried a staff with a crucifix, and always a plain gray shirt or a white shirt with a cross on the chest, which led many to associate him with the Carmelites, though he was never a member of any religious order. He returned to Bologna, Italy in 1470 and continued his life as a street preacher there. He wandered through Modena and Ferrara, Italy, preaching; people would gather around him to mock him as he looked like a wild man with wild hair and unkempt beard, but then his preaching would keep them listening. He finally returned to Bologna to spend his remaining in the basement of Palazzo Lupari, which he fitted out like a monk‘s cell; it was later converted to an oratory. Blessed John Baptist Spagnuolo wrote a poem about his life.

Born

1433 in Bologna, Papal States (in modern Italy)

Died

• 9 November 1485 in Bologna, Papal States (in modern Italy) of natural causes

• interred in the Cathedral of Saint Peter in Bologna, but his relics have since been lost

Beatified

24 October 1843 by Pope Gregory XVI (cultus confirmation)

St. Orestes November 9

 St. Orestes

Feastday: November 9

Death: 304

Martyr of Cappadocia who was put to death by torture under co-Emperor Diocletian.

ஹைஸைட்டா நகர் மறைசாட்சி தெயோடர் Theodor von Euchiata

இன்றைய புனிதர்

2020-11-09

ஹைஸைட்டா நகர் மறைசாட்சி தெயோடர் Theodor von Euchiata

பிறப்பு 

3 ஆம் நூற்றாண்டு, 

அர்மேனியன் அல்லது சிரியா

இறப்பு 

306, 

சிறிய ஆசியா

பாதுகாவல்: படைவீரர்கள், போரிலிருந்து

இவர் தன்னுடைய இளமைப்பருவத்திலேயே உரோமைத்திருச்சபையோடு இணைந்தார். கிறிஸ்துவ மதத்தை பின்பற்றக்கூடாது என்பதற்காக இவருக்கு தடைவிதிக்கப்பட்டது. அத்தடையை அவர் மீறியதால் தண்டனைக்குள்ளாக்கப்பட்டார். பின்னர் இவர் நீதிமன்றத்திற்கு கொண்டுசெல்லப்பட்டு தீர்ப்பிடப்பட்டார். தீர்ப்பின் இறுதியில் இவர் இறக்கவேண்டுமென்று உத்தரவிடப்பட்டது. இவர் சாகும்முன் ஒருநாள் அவகாசம் கொடுக்கப்பட்டது. இந்த ஒரு நாளிற்குள் தன்னுடைய ஆசையை நிறைவேற்றிக்கொள்ளும்படி நீதிபதி உத்தரவிட்டார். 

இவர் அந்த ஒருநாளில் ஊருக்குள் சென்று அவ்வூரிலிருந்த ஆலயத்திற்குள் சென்று செபித்தார். பின்னர் மரியன்னை கெபியின் முன் முழந்தாள்படியிட்டு மன்றாடினார். அதன்பிறகு மீண்டும் சிறைக்கு கொண்டுசெல்லப்பட்டு உயிருடன் எரித்துக்கொல்லப்பட்டார். 

செபம்:

என்றும் வாழும் எல்லாம் வல்ல இறைவா! எங்கள் வேண்டுதல்களுக்கு தயவுடன் செவிசாய்த்தருளும். உம் மகன் இறந்தோரிடமிருந்து உயிர்பெற்றதைப்போல, இறந்த உம் அடியார்களும் உயிர்பெறுவார்கள் என்ற நம்பிக்கையை உம் மக்கல் கொண்டு வாழ செய்தருளும்படியாக, எங்கள் ஆண்டவராகிய கிறிஸ்து வழியாக உம்மை மன்றாடுகின்றோம்.

✠ தூய இலாத்தரன் யோவான் முதன்மைப் பேராலயம் நேர்ந்தளிப்பு ✠(Dedication of Archbasilica of St. John Lateran)நவம்பர் 9

† இன்றைய திருவிழா †

(நவம்பர் 9)

✠ தூய இலாத்தரன் யோவான் முதன்மைப் பேராலயம் நேர்ந்தளிப்பு ✠

(Dedication of Archbasilica of St. John Lateran)

திருவிழா நாள்: நவம்பர் 9 

புனித இலாத்தரன் யோவான் முதன்மைப் பேராலயம் என்பது ரோம மறைமாவட்டத்தின் தலைமைக் கோவிலும், உலகளாவிய கத்தோலிக்க திருச்சபையின் முதன்மைக் கோவிலும் ஆகும். ரோம மறைமாவட்டத்தின் ஆயராகவும் அனைத்துலகத் திருச்சபைக்கும் தலைவராகவும் உள்ள திருத்தந்தையின் ஆட்சிப் பீடம் அமைந்த கோவில் இது. இக்கோவில் ஆங்கிலத்தில் “Archbasilica of St. John Lateran” என்று வழங்கப்படுகிறது.

இப்பேராலயம் நேர்ந்தளிக்கப்பட்ட விழா, ஒவ்வொரு ஆண்டும் நவம்பர் 9ம் நாள் கொண்டாடப்படுகிறது.

பழமையான கோவில்:

புனித இலாத்தரன் யோவான் முதன்மைப் பேராலயம், கத்தோலிக்க திருச்சபையின் பேராலயங்களிலெல்லாம் மிகப் பழமையானதும் முதன்மையானதும் ஆகும். ரோம் நகரில் சேலியோ குன்றின் அருகில் அமைந்துள்ள இக்கோவில், உலகமனைத்திற்கும் "தாய்க் கோவிலாகவும்" "தலைமைக் கோவிலாகவும்" கருதப்படுகிறது. இக்கோவிலுக்குத் தலைமைக் குருவாக உள்ள கர்தினால், திருத்தந்தையின் பதில் குருவாக இங்கு பணிபுரிகிறார்.

கிறிஸ்துவுக்கு அர்ப்பணமான கோவில்”

இப்பெருங்கோவிலின் முகப்பில் "Christo Salvatori" என்னும் சொற்கள் பதிக்கப்பட்டு்ள்ளன. இதற்கு "மீட்பர் கிறிஸ்துவுக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்டது" என்பது பொருள். இக்கோவில் ரோம் நகரில் அமைந்திருந்தாலும், வத்திக்கான் நகர்-நாட்டின் ஆளுகைக்கு உட்பட்டது ஆகும்.

இலாத்தரன் அரண்மனை:

கோவில் அமைந்திருக்கும் இடம் பல நூற்றாண்டுகளுக்கு முன் "இலாத்தரானி" என்னும் குடும்பத்திற்கு உரிய அரண்மனையாக இருந்தது. எனவே "இலாத்தரன்" என்னும் சொல் இக்கோவில் பெயரோடு இணைக்கப்பட்டது. “டாசிட்டஸ்” (Tacitus) என்னும் பண்டைய ரோம வரலாற்றாசிரியரின் "வரலாற்றுக் குறிப்புகள்" (ஆண்டு: கி.பி. 65) கூற்றுப்படி, இலாத்தரானி குடும்பத்தினரான “ப்ளாவுசியஸ்” (Plautius Lateranus) என்பவர் ஆட்சியாளராகப் பொறுப்பேற்று, “நீரோ” (Nero) மன்னனுக்கு எதிராக நிகழ்ந்த சதியில் பங்கேற்றார் என்றும், அதனால் அவருடைய நிலத்தையும், சொத்தையும், மன்னன் அரசுடைமை ஆக்கினார் என்றும் தெரிகிறது. ப்ளாவுசியசுக்குக் கொலைத் தண்டனை விதிக்கப்பட்டது.

கி.பி. மூன்றாம் நூற்றாண்டில் “செக்ஸ்டியஸ் இலாத்தரனஸ்” (Sextius Lateranus) என்பவர் அவ்விடத்தில் சீரும் சிறப்பும் மிக்க ஒரு அரண்மனை கட்டினார். அதன் புகழ் எவ்வளவு ஓங்கியது என்றால் அக்கட்டடம் இருந்த இடம் ரோம் நகரின் ஒரு முக்கிய அடையாளத்தளமாக மாறியது. நடுக்காலத்திலும் நவீன காலத்திலும் இன்றும் "இலாத்தரன்" என்னும் அடைமொழி நிலைத்துவிட்டது.

முதல் கோவில் கட்டப்படுதல்:

“ஃப்ளாவியஸ் வலேரியஸ் காண்ஸ்டண்டைன்” என்னும் பெயர் கொண்ட “முதலாம் காண்ஸ்டண்டைன்” (Emperor Constantine I) பேரரசர், கி.பி. 313ம் ஆண்டில், கிறிஸ்தவர்களுக்கு மதச் சுதந்திரம் அளித்தார். அவரே இலாத்தரன் குடும்ப நிலத்தில் ஒரு பெருங்கோவில் எழுப்ப வழிசெய்தார். “திருத்தந்தை முதலாம் சில்வெஸ்தர்” (Pope Sylvester I), அக்கோவிலை கி.பி. 324ம் ஆண்டில், (அல்லது 318ம் ஆண்டில்) "தூய்மைமிகு மீட்பராம் கிறிஸ்துவுக்கு" நேர்ந்தளித்தார். ஒன்பதாம் நூற்றாண்டில் திருத்தந்தை “மூன்றாம் செர்ஜியுஸ்” (Pope Sergius III), இக்கோவிலைத் திருமுழுக்கு யோவானுக்கும் அர்ப்பணித்தார். பன்னிரண்டாம் நூற்றாண்டில் “திருத்தந்தை இரண்டாம் லூசியஸ்” (Pope Lucius II), அதே கோவிலை “நற்செய்தியாளர் தூய யோவானுக்கும்” (St. John the Evangelist) அர்ப்பணித்தார்.

திருத்தந்தையின் ஆட்சி மையம்:

கி.பி. நான்காம் நூற்றாண்டிலிருந்து பதினான்காம் நூற்றாண்டுவரை திருத்தந்தையர்களின் ஆட்சி மையம் இலாத்தரானில்தான் இருந்தது. இலாத்தரன் கோவில்தான் ரோம ஆயரும் திருச்சபைத் தலைவருமான திருத்தந்தையின் ஆட்சிப் பீடம் இருந்த கோவிலாகவும் விளங்கியது. இலாத்தரானில்தான் திருச்சபையின் ஐந்து பொதுச்சங்கங்கள் நிகழ்ந்தன.

இலாத்தரானில் அமைந்த பழைய கோவிலின் வடிவமைப்பு இன்றைய கோவிலின் வடிவமைப்பைப் பெரிதும் ஒத்திருந்தது. கோவில் ஐந்து நீள்வாக்குப் பிரிவுகளையும் பிரிவுச் சுவர்களையும் கொண்டிருந்தது.

சதுர வடிவில் அமைந்த பெருங்கோவில் ஐந்து நீள்வாக்குப் பிரிவுகளாக அமைக்கப்பட்டது. கொரிந்து கலைப்பாணியில் அமைந்த பளிங்குத் தூண்கள் அப்பிரிவுகளைப் பகுத்தன. நடு நீள்வாக்குப் பகுதியின் இரு பக்கங்களிலும் பக்கத்துக்கு 15 தூண்கள், வலது மற்றும் இடது நீள்வாக்குப் பக்கங்களில் வளைவுகளைத் தாங்குவதற்கு 21 தூண்கள் என்று அமைக்கப்பட்டன. நடு நீள்வாக்குப் பகுதியின் இறுதியில் ஒரு பெரும் உள்கூரை அமைக்கப்பட்டது. நடுக்காலத்தில் இக்கோவில் கலையழகு மிக்க ஒரு வழிபாட்டிடமாக விளங்கியது.

நான்காம் நூற்றாண்டிலிருந்து இக்கோவில் வளர்ச்சியையும், வீழ்ச்சியையும் கண்டது. கி.பி. 410ம் ஆண்டு “அலாரிக்” என்பவரின் தலைமையில் “விசிகோத்து” இனத்தவர் கோவிலின் உயர்மேடையை எடுத்துச் சென்றுவிட்டனர். “ஜென்செரிக்” என்பவரின் தலைமையில் “வாண்டல்” இனத்தவர் கோவிலின் செல்வங்களை கி.பி. 455ம் ஆண்டில் கொள்ளையடித்தனர்.

கோவில் கைநெகிழப்பட்ட காலம்:

பதினான்காம் நூற்றாண்டில் திருத்தந்தை ரோமில் இலாத்தரன் தலைமையிடத்தை விட்டுவிட்டு, ஃபிரான்ஸ் நாட்டில் "அவிஞ்ஞோன்" என்னும் நகருக்கு மாற்றினார். கோவிலும் கைநெகிழப்பட்டது.

கி.பி. 1378ம் ஆண்டில், “திருத்தந்தை ஒன்பதாம் கிரகோரி”, பொறுப்பேற்றதும் "அவிஞ்ஞோன்" நகரை விட்டு ரோம் வந்தார். ஆனால், இலாத்தரன் கோவிலும் தலைமையிடமும் சீரழிந்த நிலையில் இருந்ததால் திருத்தந்தை வத்திக்கானுக்குச் சென்றார். அதன் பிறகு கோவிலும், அதனுள் அமைந்த திருமுழுக்கு அளிப்பிடமும், சீர்ப்படுத்தப்பட்டன. திருத்தந்தையின் தலைமை இடமாக விளங்கிய இலாத்தரன் அரண்மனையில் சீரமைப்பு வேலைகள் நடைபெறவில்லை.

பதினாறாம் நூற்றாண்டில், ரோம் நகர் சூறையாடப்பட்ட பிறகு, “திருத்தந்தை மூன்றாம் பவுல்” திருத்தந்தை அரண்மனைக் கட்டடத்தின் பொருள்களைக் கொண்டு கோவிலின் சீரமைப்பைத் தொடர்ந்தார். “திருத்தந்தை ஐந்தாம் சிக்ஸ்டஸ்”, அரண்மனைக் கட்டடத்தை முற்றிலுமாக அழித்துவிட்டு புதியதொரு கட்டடத்தை எழுப்பினார். அதுவே இன்று ரோம் மறைமாவட்டத்தின் அலுவலக மையமாக உள்ளது.

கோவிலின் மறுமலர்ச்சிக் காலம்:

கி.பி. 1600ம் ஆண்டில், “திருத்தந்தை எட்டாம் கிளமெண்ட்”, ஜூபிலி ஆண்டு கொண்டாடப் பணித்தார்.

கி.பி. 1650ம் ஆண்டு, புனித இலாத்தரன் யோவான் கோவில் அழகுற சீரமைக்கப்பட்ட ஆண்டு ஆகும். “ஃபிரான்செஸ்கோ பொர்ரோமீனி” என்னும் கட்டடக் கலைஞரின் மேற்பார்வையில், “திருத்தந்தை பத்தாம் இன்னசெண்ட்” ஆட்சியில் கோவிலின் நடு நீள்வாக்குப் பகுதியும் இரு பக்க நீள்வாக்குப் பகுதிகளும் சீரமைக்கப்பட்டன.

திருத்தந்தை ஹிலாரியுஸ் (கி.பி. 461-468) என்பவர் கோவிலின் உள் அமைந்த திருமுழுக்கு அளிப்பிடத்தின் அருகே மூன்று சிறு வழிபாட்டிடங்களை வடிவமைத்தார். அவை: புனித திருமுழுக்கு யோவான், புனித நற்செய்தி யோவான், திருச்சிலுவை என்பனவாகும். கோவிலுக்கு பரோக்கு கலைப் பாணி அளிப்பதற்காக திருச்சிலுவை வழிபாட்டிடம் ஐந்தாம் சிக்ஸ்துஸ் என்னும் திருத்தந்தையால் அகற்றப்பட்டது.

ஒன்பதாம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் திருத்தந்தை மூன்றாம் லியோ என்பவர் கோவிலின் உள்கூரையைச் செம்மைப்படுத்தி, பீட உள்கூரையின் சாளரங்களைப் பன்னிறக் கண்ணாடிகளால் அணிசெய்தார். பத்தாம் நூற்றாண்டில் கோவிலின் முன் மண்டபத்தின் ஒரு பகுதியில் புனித தோமா வழிபாட்டிடம் கட்டப்பட்டது. அங்குதான் முற்காலங்களில் திருத்தந்தையர் வழிபாட்டு ஆடைகளை அணிவது வழக்கம். பன்னிரண்டாம் நூற்றாண்டில் திருமுழுக்கு அளிப்பிடத்தின் முன் மண்டபத்தில் மேலும் இரண்டு வழிபாட்டிடங்கள் சேர்க்கப்பட்டன. அதற்கேற்றவாறு கோவிலின் கூரை சீரமைக்கப்பட்டது. கோவில் முகப்பில் கற்பதிகை ஓவியங்கள் சேர்க்கப்பட்டன.

கி.பி. 1300ம் ஆண்டு "ஜூபிலி ஆண்டு" என்று கொண்டாடப்பட்டது. புனித இலாத்தரன் பெருங்கோவிலில் அந்த ஜூபிலி அறிவிப்பைத் “திருத்தந்தை எட்டாம் போனிபாஸ்” வெளியிட்டார். இதையொட்டி கோவில் சீரமைப்புப் பணிகள் நடைபெற்றன.\

† Feast of the Day †

(November 9)

✠ Dedication of the Lateran Basilica ✠

Feast Day: November 9

Major Papal, Patriarchal and Roman Archbasilica Cathedral of the Most Holy Savior and Saints John the Baptist and the Evangelist in Lateran, Mother, and Head of All Churches in Rome and in the World:

The Cathedral of the Most Holy Savior and of Saints John the Baptist and the Evangelist in the Lateran, also known as the Papal Archbasilica of St. John is the cathedral church of the Diocese of Rome in the city of Rome, Italy and therefore houses the cathedra, or ecclesiastical seat, of the Bishop of Rome, the Pope.

November 9 commemorates the day of the dedication of the Basilica of the Most Holy Savior, called the mother and seat of all the churches, the Lateran Church. It is the only church in the Catholic world with the title of Archbasilica.

Comments:

I have before me a historic note that reads: On November 9, 324, Pope Sylvester I presided over the official dedication of the Basilica of Lateran. In 315 Emperor Constantine had ordered the construction of the Basilica.

You remember that Constantine was the Emperor who freed the Church and took her out of the Catacombs. So, consistent with that gesture, he ordered the construction of the Basilica.

That site had been the Palace of the Lateran family in Rome for a long time; then, because of its location on top of a hill, it became a fort for the Roman imperial cavalry bodyguards. Through his wife Fausta, the property fell into the hands of Constantine, who transformed it, first, into a palace for his family; then, after donating it to the Church, he made it a Basilica. Pope Sylvester consecrated the Basilica to the Holy Savior in 324 and it became the Cathedral of the Pope.

You can imagine the emotion of Catholics, who, after centuries of persecution and the life of the catacombs, finally saw a grandiose basilica raised up that affirmed the splendour of the Catholic cult in the most important city of the world. You can envision their joy seeing the public attestation that Our Lord Jesus Christ was the true Savior of mankind.

In Rome itself, the adoration for Our Lord became manifest before the eyes of all and was received with admiration, while the pagan cult was proscribed and outlawed. It was something similar to what the first moments of the Reign of Mary will be. Few things can give more an idea of what the true Catholic joy is than that episode.

The historical note continues: For a long time, the Popes made their residence in a Palace that was an extension of the Basilica. The Basilica became their cathedral, and for this reason, was called the mother and the head of all churches of the world. Two fires ravaged the Archbasilica in the 14th century and it fell into deterioration when the Popes moved to Avignon. Pilgrims who visited Rome would find the churches there filled with grass and cattle grazing inside them. Chickens, doves and other animals were living inside the churches and using the altars as shelters…

You see the rotations of History. The Catholic Church leaves the catacombs radiant. She raises an immense building; afterwards, inside that building cows come to graze because the Shepherds are in Avignon. You see the turns of History.

The note continues: Later the Basilica was re-consecrated, this time in honour to St. John the Baptist and St. John the Evangelist.

Thus, the Basilica of the Holy Savior has these two secondary patron saints.

Whoever visits Rome notices a remarkable difference between the Lateran Basilica and the Vatican Basilica. St. Peters' Basilica has a new and showy air, with all the splendour of the Renaissance. Looking at it we have the idea of a wedding feast.

The Lateran Basilica is much less sensational. Much more discrete, it has a tone of the old nobility, with its grandeur and peace. It is, as it were, conscious of its own dignity. This is an ambience that St. Peter Basilica's does not have.

St. Peter's Basilica is anxious to make a grand show to win the admiration of those who visit it. Not so with the Lateran Basilica. It is conscious of its own dignity, it stands stately and solemn as if it were saying: “I am like this naturally. I do not embellish myself, I have no need for artifices; I am what I am. But being what I am, I am worthy of respect and admiration.” This is the impression we have of this Basilica. An impression that is totally different from that we receive looking at St. Peter's Basilica.

These edifices show two different faces of the Church. In one period of History, we see her organic spontaneity, dignity, and composure; then, the winds of the Renaissance enter bringing a different spirit and another way of presenting herself.

Today, unfortunately, in front of the Lateran Basilica we find a crossroads of streets with very intense traffic, which breaks the normal recollection of that edifice. So, we find the Basilica with her distinction as Queen, a very genuine, maternal Queen. Then, right in front of it is a frenetic movement of buses, cars, and scooters, a multitude of people and rabbles of tourists from Europe and the entire world. Very few of them really look at the Basilica. People pass by in a hurry thinking of other things.

Today, almost no one understands that Queen because people have lost the capacity to understand it. They do not have eyes to see and the intelligence to understand. Most curiously, even the European tourists who go there specifically to visit it, look at it, but what they really admire is the “paradise” of technology of the external world.

Here we have two Europes in conflict: old Europe represented by the Lateran Basilica, and the new Europe of the adorers of modern life.

This lack of admiration portends the eventual demolition of the monument. First, the decision will be made to transform the monument into an institution of charity or a museum. Then, for practical reasons, someone will propose: “Why don’t we demolish this building and replace it with a 50-story-building? It will be much more profitable for everyone, including the Church… It can still house all the museum objects with plenty of room left for many other good purposes.” The building disappears and is replaced by something without any history.

Is this not what is being prepared for the Lateran Basilica, and even for the Vatican Basilica? Qui lo sà? Who knows?

✠ பௌர்கஸ் நகர புனிதர் ஊர்சினஸ் ✠(St. Ursinus of Bourges)பௌர்கஸ் முதல் ஆயர்:(First Bishop of Bourges)நவம்பர் 9

† இன்றைய புனிதர் †

(நவம்பர் 9)

✠ பௌர்கஸ் நகர புனிதர் ஊர்சினஸ் ✠

(St. Ursinus of Bourges)

பௌர்கஸ் முதல் ஆயர்:

(First Bishop of Bourges)

பிறப்பு: ----

இறப்பு: கி.பி. மூன்றாம் நூற்றாண்டு

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

நினைவுத் திருநாள்: நவம்பர் 9

கத்தோலிக்க திருச்சபையினால் புனிதராக வணக்கம் செலுத்தப்படும் புனிதர் ஊர்சினஸ், ஃபிரான்ஸ் நாட்டிலுள்ள இன்றைய “பௌர்கஸ்” உயர்மறைமாவட்டத்தின் (Archdiocese of Bourges) அந்நாள் முதல் ஆயராக கருதப்படுகின்றார்.

“தூர் நகர” (Bishop of Tours) ஆயரான “புனிதர் கிரகோரியின்” (Saint Gregory of Tours) பண்டைய புகழ்பெற்ற கணக்குகள், அவரை அப்போஸ்தலரான தூய “பிலிப்புவின்” (Philip the Apostle) நண்பரும், கிறிஸ்துவின் சீடர்களில் ஒருவருமான “நதானியேல்” உடன் (Nathaniel) தொடர்புபடுத்துகிறது. இவர் கிறிஸ்துவின் இறுதி இரவுணவில் (Last Supper) பங்குபெற்றதாகவும், அங்கே ஒரு பாடத்தை வாசித்ததாகவும் கூறுகிறது. புனிதர் “ஸ்தேவானின்” (Saint Stephen) மறைசாட்சியத்தின்போது, இவர் உடனிருந்ததாகவும் கூறப்படுகிறது. “தூய பேதுரு” (Saint Peter) இவரை கற்கால “மேற்கு ஐரோப்பாவின்” (Western Europe) “கௌல்” (Gaul) எனும் பிராந்தியத்துக்கு மறைப்பணியாற்ற அனுப்பினார் என்றும் கூறப்படுகிறது.

ஃபிரான்ஸ் நாட்டின் கண்டறியப்பட்ட ஆயர்கள் மத்தியில் ஊர்சினஸ் தனியாளாக இல்லை. அவர் வளர்ச்சியடைந்த காலம் அப்போஸ்தலிக்க காலத்திற்கு திரும்பியது ஆகும். ஆயரவைகளின் முதன்மைக் கூற்றுகளை இங்ஙனம் அதிகரிக்கிறது: “பெல்ஜியம் இயேசுசபை குருவும்” (Belgian Jesuit) சரித்திர வல்லுனருமான “ஹிப்போலைட்” (Hippolyte Delehaye), பின்வருமாறு எழுதுகிறார்:.

“இரட்சகரை மிக நெருக்கமாக பின்பற்றியவர்களிடையே வாழ்ந்திருந்தவர்கள் கௌரவம் பெற்றவர்களாவர்; மற்றும், திருச்சபையின் ஆதி பாதுகாவலர்கள் சிலர், நற்செய்திகளில் அடையாளம் காணப்படுகின்றனர்; மற்றும் சிலர், கிறிஸ்து இவ்வுலகில் வாழ்ந்திருந்த காலத்தில் அவருடன் வாழ்ந்திருந்தனர்.”

† Saint of the Day †

(November 9)

✠ St. Ursinus of Bourges ✠

First Bishop of Bourges:

Died: 3rd century AD

Venerated: Roman Catholic Church

Feast: November 9

Saint Ursinus of Bourges is venerated as a saint by the Catholic Church and is considered the first bishop of Bourges.

Gregory of Tours' legendary account associated him with a Nathaniel, friend of Philip the Apostle, that he was present at the Last Supper, and read a lesson there. It also states that he was present at the martyrdom of Saint Stephen and that Saint Peter sent him to Gaul as a missionary. Ursinus is not alone among founding bishops in France whose time of flourishing was moved back to the apostolic period, bolstering episcopal claims of primacy: as Hippolyte Delehaye writes, "To have lived amongst the Saviour's immediate following was... honourable... and accordingly, old patrons of churches were identified with certain persons in the gospels or who were supposed to have had some part of Christ's life on earth."