தூய மரியாளின் பெரிய பேராலய அர்ப்பணிப்பு திருவிழா ✠(Dedication of the Basilica of St Mary Major) August 5

† இன்றைய திருவிழா †

(ஆகஸ்ட் 5)

✠ தூய மரியாளின் பெரிய பேராலய அர்ப்பணிப்பு திருவிழா ✠

(Dedication of the Basilica of St Mary Major)

திருவிழா நாள்: ஆகஸ்ட் 5

தூய மரியாளின் பெரிய பேராலய அர்ப்பணிப்பு திருவிழா, ஆண்டுதோறும், ஆகஸ்ட் மாதம், 5ம் நாளன்று, விருப்ப நினைவுத் திருவிழாவாக கொண்டாடப்படும் தினமாக, பொது ரோமன் நாள்காட்டியில் குறிக்கப்பட்டுள்ளது.

கி.பி. 1960களின் பிற்பகுதியில், பொது ரோமன் நாள்காட்டியின் முந்தைய பதிப்புகளில், இத்திருவிழாவானது, “பனிமய தூய மரியாளின் பேராலய அர்ப்பணிப்பு திருவிழா” என்று அழைக்கப்பட்டது. இது, பேராலய அஸ்திவாரத்தைப் பற்றின புகழ்பெற்ற கதையின் குறிப்பு ஆகும். இதே காரணத்திற்காகவே, இத்திருவிழாவானது, “பனிமய அன்னை திருவிழா” என்று பரவலாகவும் பிரபலமாகவும் அறியப்படுகின்றது. 1969ம் ஆண்டு பொது ரோமன் நாள்காட்டியின் திருத்தத்தில், இப்புராணக் குறிப்பு அகற்றப்பட்டது.

கி.பி. 1545ம் ஆண்டு முதல், 1563ம் ஆண்டு வரை நடந்த “ட்ரெண்ட்” மகா சபையின் (Council of Trent) வேண்டுகோளுக்கிணங்க, திருத்தந்தை ஐந்தாம் பயஸ் (Pope Pius V), கி.பி. 1568ம் ஆண்டு, இத்திருவிழாவினை ரோமன் நாள்காட்டியில் இணைத்தார். இதற்காக, ஆயர்கள், குருக்கள் மற்றும் திருத்தொண்டர்களின் தினசரி பயன்பாட்டிற்கான பொது அல்லது நியமன பிரார்த்தனைகள், பாடல்கள், சங்கீதம், வாசிப்பு மற்றும் குறிப்புகளுள்ள கத்தோலிக்க திருச்சபையின் லத்தீன் வழிபாட்டு சடங்கின் பிரார்த்தனை புத்தகத்தை (Roman Breviary) திருத்தி எழுதினர். இதற்கு முன்னர், கி.பி. 14ம் நூற்றாண்டில், ரோம நகரத்தின் அனைத்து சபைகளிலும், முதன்முதலில் தேவாலயத்தில் மட்டுமே இது கொண்டாடப்பட்டது.

தற்போதைய துருக்கி (Turkey) நாட்டிலுள்ள “எபேசஸ்” (Ephesus) நகரில் நடந்து முடிந்த “முதலாம் ஆலோசனை சபையின்’ (First Council of Ephesus) பின்னர், அன்னையின் பேராலயத்தை (Basilica di Santa Maria Maggiore) மீண்டும் கட்டிய திருத்தந்தை மூன்றாம் சிக்ஸ்டஸின் (Pope Sixtus III) அர்ப்பணிப்பினை இத்திருவிழா நினைவுகூருகிறது. ரோமில், “எஸ்குய்லின்” (Esquiline Hill) குன்றின் உச்சியில் அமைந்துள்ள இந்த முக்கிய பேராலயம், “தூய மரியாளின் மக்கியோர் பேராலயம்” (Basilica of Santa Maria Maggiore) என்றழைக்கப்படுகின்றது. ஏனெனில், இதுவே ரோம் நகரிலுள்ள, அன்னை மரியாளுக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்டுள்ள மிகப் பெரிய பேராலயமாகும்.

திருத்தந்தை மூன்றாம் சிக்ஸ்டஸ் (Pope Sixtus III) அவர்களால் திருத்தி கட்டப்பட்ட இப்பேராலயத்தின் அசல், திருத்தந்தை லிபெரியஸ் (Pope Liberius) காலத்தில் (கி.பி. 352–366) கட்டப்பட்டதாகும்.

† Feast of the Day †

(August 5)

✠ Dedication of the Basilica of St Mary Major ✠

Feast Day: August 5

The Dedication of the Basilica of St Mary Major is a feast day in the General Roman Calendar, optionally celebrated annually on 5 August with the rank of the memorial.

The feast day of Our Lady of the Snow is also the day of the dedication of the Basilica of Santa Maria of the Snows, or Santa Maria Maggiore [Saint Mary Major] in Rome. 

Since the 7th century, it was known also as Maria ad Præsepe because the Basilica has some pieces of wood from the Manger in which Our Lord was born. The ceiling of the Basilica is gilded with the first gold that came from the Americas.

This was the first church in Rome to be dedicated to Our Lady. In the 4th century, Pope Liberius added a lateral hall to a large existing hall of a Roman patrician palace and dedicated it to the cult; for this reason, it was called the Basilica Liberia [Liberian Basilica]. Pope Sixtus III (432-440) restored it almost a century later and dedicated it to the Virgin, who the Council of Ephesus had defined as Theotokos, that is, the Mother of God. It was then that the Basilica received the name of Santa Maria Maggiore, Santa Maria Mayor. 

A beautiful legend tells us that Our Lady appeared in dreams simultaneously to Pope Liberius and to the Roman patrician who owned the property where the church would be erected. She commanded the Pope to build a basilica on Esquiline Hill on the site that would be covered with snow the next day. Indeed, during that night of August 4-5, 352, in the very heart of the summer, miraculous snow fell on the summit of the Hill, indicating the place for the church to be built. This is why this basilica is also called Our Lady of the Snow. 

The patrician had a similar dream indicating that he should donate the palace and land for the church to be built. Our Lady also told him that she would send the snow as a sign. 

To commemorate the Miracle of the Snow, every August 5th a cascade of white petals descends from the coffered ceiling onto the altar place during the religious festivities.

It was in this church that one Christmas night Our Lady placed the Divine Infant into the arms of St. Cajetan of Thiene. It was here on another Christmas night that St. Ignatius of Loyola celebrated his first Mass. In this church, St. Pius V prayed the Rosary that obtained for the Catholic warriors the victory of Lepanto. There is a chapel in the Basilica that has a picture of Our Lady that, according to tradition, was painted by St. Luke. St. Charles Borromeo used to pray often in front of this Madonna, and in the testimony of his gratitude to her, he wrote the Rule of the Canons of Santa Maria Maggiore.

Comments:

Here you can see the beautiful role of legends. Synarchy or technocratic minds do not like legends because they lack definite proof of truth. They do not understand that the legend exists to prove something superior to the concrete fact. In this story, for example, we find many things that tell us about Our Lady.

It can be disputed whether or not the snow actually fell on that day in August, but the legend reminds us that Our Lady has the power to transcend the laws of nature. There is an enormous distance between Heaven and earth. She can make nothing of this distance and appear to a Pope. Naturally speaking, it is marvelous for it to snow in the hot summer - July and August are terribly hot months in Rome - but she has the power to make this happen if she so desires. 

Morally speaking, we experience this truth whenever she sends us consolations in the most heated hours of our battles, trials, and sufferings. At such moments, she lets fall on us an immaculate, white, and refreshing snow that gives us a pre-taste of Heaven. Therefore, even though someone can dispute the veracity of the legend of the snow that fell, he cannot dispute that Our Lady is able to make this miracle if she desires and that in fact, she does so frequently in a moral sense. This is the superior truth the legend contains. 

Surrounding this basilica is an atmosphere permeated with History. You can find many magnificent things there: wood from the Manger where Our Lord was born in Bethlehem, the famous icon of the Virgin Mary said to be painted by St. Luke known as Salus Populi Romani [the salvation of the Roman people], and the basilica's ceiling gilded with gold from the mines of America and presented by the Sovereigns of Spain, Ferdinand, and Isabella, to the Pope. It is a very beautiful gesture to take the first gold from America and, instead of putting it in a bank vault, offer it to the Church so it can be “uselessly” placed on the ceiling of a church dedicated to Our Lady. To send the first riches, the first fruits of America, and use it to honor Our Lady is an implicit recognition that she is the Mediatrix of all Graces.

Also, the excerpt duly recalls that incident when St. Pius V was in Santa Maria Maggiore meeting with some cardinals and he stopped to pray the Rosary. During it, he had a revelation that the Catholics had won the Battle of Lepanto. I don’t know why the selection doesn’t mention that the body of this holy Pope is buried there. Whoever visits the Basilica can venerate the body of that General Inquisitor and great enemy of Protestants and Muslims, as I had the grace to do. 

The impressive parade of Saints and many important relics present there a testimony to the Catholic tradition that lives in Santa Maria Maggiore. In that monument, one finds many traces of great historical events - one of them the Incarnation of the Divine Word itself. All this reveals the splendor of tradition in Catholic Civilization. 

This feast day tells us of the importance of both tradition and the legend. 

Let us pray to Our Lady that under this very poetic invocation of Our Lady of the Snow, she will help us to love and fight for the sacred traditions of the Church and open our souls to the most astonishing miracles during the days of the chastisement predicted at Fatima.

~ Late Prof. Plinio Corrêa de Oliveira

புனித ஒஸ்வால்டு (St. Oswald of North Umbria) August 5

இன்றைய புனிதர் :

(05-08-2020)

புனித ஒஸ்வால்டு 

(St. Oswald of North Umbria)

பிறப்பு : 604

வட உம்பிரியா

இறப்பு : 5 ஆகஸ்டு 642

வட உம்பிரியா

பாதுகாவல் : ஆங்கிலேய அரசர்கள், காண்டோன் நகர்

​நினைவுத் திருநாள் : ஆகஸ்ட் 5

புனித ஒஸ்வால்டு, 634 முதல் தமது மரணம் வரை வட உம்பிரியா நாட்டின் அரசராக இருந்தவர். இவரது தந்தை ஈத்தல்ஃபிரித் ((Ethelfrith)) ஆவார்.

ஓஸ்வால்டு ஸ்காட்லாந்தில் உள்ள கொலும்பான் என்ற ஊரில் துறவற இல்லம் ஒன்றை நிறுவினார். 634ல் அவர் பிறந்த நாடான இங்கிலாந்தில் போர் மூண்டதால் ஸ்காட்லாந்திலிருந்து நாடு திரும்பினார். அங்கு போரினால் பாதிக்கப்பட்ட கிறிஸ்தவ மக்களை பராமரிக்க இன்னல்கள் பல அடைந்தார். அதன்பிறகு, பாதிக்கப்பட்ட கிறிஸ்தவ மக்களுக்கு உதவி செய்வதற்கென்று, ஆயர் எய்டன் Aidan என்பவரின் உதவியுடன் 635ல், ஹோலி ஐலாந்து தீவில் (Holy Island) இருந்த புனித ஆசீர்வாதப்பர் துறவற இல்லம் ஒன்றை கட்டினார்.

ஏராளமான கிறிஸ்தவ மக்களை உருவாக்கினார். அம்மக்களுக்கு தேவையான உதவிகள் அனைத்தையும் செய்து கொடுத்து அவர்களுக்கு சிறந்ததோர் ஞானத்தந்தையாக திகழ்ந்தார். மிகச் சிறப்பாக கிறிஸ்தவர்களை காத்து, வழிநடத்திய இவரை ஹைட்னிஸ் அரசர் (Heidnisch King) தாக்கியபோது இறந்தார். ஓஸ்வால்டு இறந்த பின்னர், இவரின் பக்தி அதிவேகத்தில் பிரான்சு, இத்தாலி, ஜெர்மனி மற்றும் இன்னும் பல நாடுகளில் பரவியது.

பிரிட்டனில் சக்திமிகு ஆட்சியாளராக திகழ்ந்த ஒஸ்வால்டு "மேசர்ஃபீல்டு" போரில் (Battle of Maserfield) உயிர் துறந்தார்.

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

Saint of the Day : (05-08-2020)

Saint Oswald of Northumbria

Son of the pagan King Aethelfrith the Ravager of Bernicia and Princess Aacha of Deira, the second of seven children. Brother of Saint Ebbe the Elder. Nephew of Saint Ethelreda. When his father was killed in battle when Oswald was eleven years old, his mother fled with the family for the court of King Eochaid Buide at Dunadd in modern Scotland. There he converted to Christianity. Educated at the Iona Abbey with his brother Oswiu. Soldier; known to have fought at the Battle of Fid Eoin in 628. Contemporary writings describe him as having "arms of great length and power, eyes bright blue, hair yellow, face long and beard thin, and his small lips wearing a kindly smile". Reported to have had a pet raven for years.

In 634, Oswald formed his own army, returned to Northumbria, defeated King Cadwallon of Gwynedd, and took the throne of Northumbria. Prior to the battle, he had received a vision of Saint Colman of Lindisfarne; he had also erected a large cross on the field on the night before, attributed his win to his faith and the intervention of the saint, and the victory is known as the Battle of Heavenfield. Brought Saint Aidan of Lindisfarne to Northumbria as bishop to evangelize the kingdom. Built churches and monasteries in his realm, and brought in monks from Scotland to help establish monastic life. Married the daughter of King Cynegils of Wessex, and convinced Cynegils to allow Saint Birinus to evangelize in that kingdom.

Due to victories in combat, and family alliances, Saint Bede claims that Oswald was recognised as Bretwalda by all of Saxon England. His royal standard of purplish-red and gold forms the basis of the coat of arms of modern Northumberland. Because he was killed in battle with invading pagan forces, he is sometimes listed as a martyr. Noted for his personal spirituality, piety, faith, his devotion to the kingdom, his charity to the poor, and his willingness to take arms to defend his throne.

Oswald was a king and a saint, and made a large mark in his short time; inevitably, large tales are told of him.

• One Easter he was about to dine with Saint Aidan of Lindisfarne. A crowd of poor came begging alms. Oswald gave them all the food and the wealth he carried on him, then had his silver table settings broken up and distributed.

• Saint Aidan was so moved by the king's generosity that he grasped Oswald's right hand and exclaimed, "May this hand never perish!" For years after, the king was considered invincible. The hand has, indeed, survived, as it is enshrined as a relic in the Bamburgh church.

• Oswald's body was hacked to pieces on the battle field where he fell, and his head and arms stuck on poles in triumph. One arm taken to an ash tree by Oswald's pet raven. Where the arm fell to the ground, a holy well sprang up.

• Once a horseman was riding near Heavenfield. The horse developed a medical problem, fell to the ground, rolling around in pain. At one point it happened to roll over the spot where Oswald had died, and was immediately cured.

• The horseman told his story at a nearby inn. The people there took a paralysed girl to the same spot, and she was cured, too.

• People began to take earth from the spot to put into water for the sick to drink. So much earth was removed that it left a pit large enough for a man to stand in.

• Oswald's niece wanted to have the king buried at Bardney Abbey, Lincolnshire. The monks were reluctant as they were not on good terms with Northumbrian overlords, and when the burial train arrived at their door after dark, they refused to open to let the party in. However, the coffin emitted a bright light that shone into the heavens. The monks considered it a sign, vowed never to turn away anyone for any reason, and allowed the burial.

• When the monks washed the bones prior to enshrinement, they poured the water onto the ground nearby. Local people soon learned that the ground had power to heal.

• A sick man who had led a dissolute life drank water which contained a chip of the stake on which Oswald's head had been spiked. The man was healed, and reformed his life.

• A little boy was cured of a fever by sitting by Oswald's tomb at Bardney.

• Pieces from the Heavenfield cross were claimed to have healing powers.

• Healing powers were claimed for moss that grew on the cross.

• A plague in Sussex, England was stopped by Oswald's intercession.

• Archbishop Willibrord recounted to Saint Wilfrid a series of tales of miracles worked in Germany by Oswald's relics.

Born :

c.605 in Northumbria, England

Died :

 killed in battle with invading pagan Welsh and Mercian forces on 5 August 642 at Maserfield, Shropshire, England, and thus often listed as a martyr

• reported to have died praying for the souls of his dying bodyguards

• body hacked to pieces with his head and arms stuck on poles

• the dismembered limbs eventually entered relic collections in monasteries around England

• remaining body buried first at Bardney Abbey, Lincolnshire, England

• later translated to Saint Oswald's church, Gloucester, England

Patronage :

Zug, Switzerland

---JDH---Jesus the Divine Healer---

† இன்றைய புனிதர் †

(ஆகஸ்ட் 5)

✠ புனிதர் ஒஸ்வால்ட் ✠

(St. Oswald of Northumbria)

நார்தும்ப்ரியா அரசன்:

(King of Northumbria)

பிறப்பு: கி.பி. 604

டேய்ரா, நார்தும்ப்ரியா

(Deira, Northumbria)

இறப்பு: ஆகஸ்ட் 5, 642

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

(Eastern Orthodoxy)

ஆங்கிலிகன் சமூகம்

(Anglican Communion)

முக்கிய திருத்தலங்கள்:

பார்ட்னி மடாலயம், லிங்கன்ஷையர், இங்கிலாந்து

(Bardney Abbey, Lincolnshire, England)

பாதுகாவல்: ஆங்கிலேய அரசர்கள், காண்டோன் நகர்

நினைவுத் திருநாள்: ஆகஸ்ட் 5

புனிதர் ஒஸ்வால்ட், கி.பி. 634ம் ஆண்டு முதல், தமது மரணம் வரை “நார்தும்ப்ரியா” (King of Northumbria) நாட்டின் அரசராக இருந்தவரும், புனிதராக வணக்கத்திற்குரியவருமாவார். மத்திய காலங்களில் இவருக்கான ஒரு குறிப்பிட்ட வழிபாட்டு முறை இருந்தது.

இவர் “பெர்நீசியா” (Bernicia) நாட்டின் அரசன் “எத்தல்ஃபிரித் (Æthelfrith) என்பவரது மகன் ஆவார். சிறிது காலம் நாடு கடத்தப்பட்டிருந்த இவர், பிரிட்டிஷ் ஆட்சியாளர் “கேட்வல்லோன் அப் கெட்ஃபன்” (Cadwallon ap Cadfan) என்பவரை தோற்கடித்துவிட்டு ஆட்சிக்கு வந்தவராவார். “பெர்நீசியா” (Bernicia) மற்றும் “டேய்ரா” (Deira) ஆகிய இரண்டு நார்தும்ப்ரியன் அரசுகளை (Northumbrian kingdoms) மீண்டும் ஒரே குடையின்கீழே கொண்டுவந்தவர் ஆவார். நார்தும்ப்ரியா (Northumbria) நாட்டில் கிறிஸ்தவம் பரவ முழு காரணமாக இருந்தவர் இவரே ஆவார்.

தமது எட்டு ஆண்டு கால ஆட்சியில், பிரிட்டனின் மிகச் சக்திவாய்ந்த ஆட்சியாளராக மாறிய ஓஸ்வால்ட் “மேசர்ஃபீல்ட்” போரில் (Battle of Maserfield) கொல்லப்பட்டார். இவரது மரணத்தின் சுமார் நூறு ஆண்டுகளின் பின்னர், ஆங்கிலேயத் துறவியும், அறிஞரும், எழுத்தாளரும் ஆங்கிலேய சரித்திரத்தின் தந்தையுமான (The Father of English History) “வணக்கத்திற்குரிய புனிதர் பீட்” (St. Venerable Bede) என்பவர் எழுதிய “ஆங்கிலேயத் திருச்சபையின் வரலாறு” (Ecclesiastical History of the English People) எனும் புத்தகத்தில் மன்னர் ஒஸ்வால்ட் அவர்களை “புனிதரான அரசன்” (Saintly king) என்று வர்ணிக்கிறார். மேலும், இவர் பற்றின நேர்மறையான பல மதிப்பீடுகளை எழுதியிருந்தார். ஒஸ்வால்ட் பற்றின சிறிதளவேயான தகவல்களும் இப்புத்தகத்திலேயே உள்ளதாம்.

ஒஸ்வால்டின் தந்தை “எத்தல்ஃபிரித்” (Ethelfrith), “பெர்நீசியா” மற்றும் “டேய்ரா” (Bernicia and Deira) ஆகிய நாடுகளின் வெற்றிகரமான ஆட்சியாளராக இருந்தவர் ஆவார். இவரது தாயார் “அச்சா” (Acha of Deira) “டேய்ரா” அரச குடும்பத்தைச் சேர்ந்த பெண்ணாவார். “டேய்ராவை” (Deira) முற்றுகையிட்டு வெற்றிகொண்டபோது “எத்தல்ஃபிரித்” இவரை மணந்ததாக சரித்திர ஆசிரியர் “பீட்” கூறுகிறார்.

ஆதி பிரிட்டிஷ் குடிகளுக்கெதிரான போர்களில் வெற்றியாளரான “எத்தல்ஃபிரித்”, இறுதியில் கி.பி. 616ம் ஆண்டு “ஐடில்” (River Idle) ஆற்றங்கரையில் நடந்த போரில், “ரேட்வால்ட்” (Raedwald of East Anglia) எனும் “ஆங்கிலோ-சாக்ஸன்” (Anglo-Saxon) அரசனால் கொல்லப்பட்டார். இந்த தோல்வியால், “டேய்ரா” (Deiran royal line) அரச குடும்பத்தைச் சேர்ந்த “எட்வின்” (Edwin) (அச்சாவின் சகோதரர்) நார்தும்ப்ரியா அரசனானார். ஒஸ்வால்டும் அவரது சகோதரர்களும் வடக்கு பிரிட்டன் பிராந்தியங்களுக்கு நாடு கடத்தப்பட்டார்கள். ஒஸ்வால்ட் தமது இளமை காலத்தை வடக்கு பிரிட்டனின் “ஸ்காட்டிஷ்” அரசான “டல் ரியாடா” (Scottish kingdom of Dál Riata) எனுமிடத்தில் கழித்தார். இங்கேதான் கி.பி. 627ம் ஆண்டு இவர் கிறிஸ்தவராக மனம் மாறினார். இங்கேயிருந்த காலத்தில் இவர் அயர்லாந்தின் (Ireland) யுத்தங்களில் பங்குபெற்றார்.

கி.பி. 634ம் ஆண்டு, சிறு இராணுவ படை ஒன்றின் தலைவராக இருந்த ஒஸ்வால்ட், “ஹெக்ஸாம்” (Hexham) அருகேயுள்ள “ஹெவன்ஃபீல்ட்” (Heavenfield) எனுமிடத்தில் நடந்த யுத்தத்தில் எதிரியான “கேட்வெல்லோன்” (Cadwallon) என்பவனுடன் போரிட்டார். போர் ஆரம்பிக்கு முன்னர், மரத்தினாலான சிறு சிலுவை ஒன்றினை செய்து, அதன்முன் முழங்கால்படியிட்டு ஜெபித்தார். போரில் வெற்றி கண்டார்.

“ஹெவன்ஃபீல்ட்” (Heavenfield) போர் வெற்றியின் பிறகு, சிதறியிருந்த நார்தும்ப்ரியாவை ஒஸ்வால்ட் ஒருங்கிணைத்தார். ஏற்கனவே கி.பி. 627ம் ஆண்டு கிறிஸ்தவராக மனமாற்றம் பெற்றிருந்த இவர், வெற்றிகரமான, புனிதமான அரசை நிறுவினார். நார்தும்ப்ரியா முழுதும் கிறிஸ்தவம் பரவுவதற்கு மிகவும் அதிகமாக பாடுபட்டு உழைத்தார். மேற்கு ஸ்காட்லாந்து மற்றும் வடகிழக்கு அயர்லாந்து பகுதிகளை உள்ளடக்கிய “ஐரிஷ்” (Irish of Dál Riata) ஆட்சியாளர்களிடம், தமது மக்களின் மன மாற்றத்திற்காக ஆயர் ஒருவரை அனுப்புமாறு கேட்டுக்கொண்டார். ஆரம்பத்தில் அவர்கள் ஒரு கண்டிப்பான ஆயரை அனுப்பியிருந்தனர். ஆனால் அவரால் வெற்றிகரமாக பணியாற்ற இயலவில்லை. பின்னர் அவர்கள், ஆயர் “ஐடான்” (Saint Aidan of Lindisfarne) என்பவரை அனுப்பினர். இவர் வெற்றிகரமாக பணியாற்றினார். இவருடைய ஆன்மீக பணிகளுக்காக, ஒஸ்வால்ட் இவருக்கு “லிண்டிஸ்ஃபார்ன்” (Lindisfarne) எனும் தீவை அளித்தார். ஏழை மக்களின்பால் அன்பு கொண்டிருந்த இவர், ஜெபமும் தவமுமாக ஒரு தூய ஆட்சியை நடத்தியதாக அறிஞரும், எழுத்தாளருமான “வணக்கத்திற்குரிய புனிதர் பீட்” (St. Venerable Bede) கூறுகிறார்.

இங்கிலாந்தின் “ஒஸ்வெட்ரி” (Oswestry) எனுமிடத்தில் நடந்த “மேசர்ஃபீல்ட்” (Battle of Maserfield) போரில் “மெர்சியன்ஸ்” (Mercians) என்பவர்களால் கொல்லப்பட்ட ஒஸ்வால்ட், தமது போர்ப்படை வீரர்களுக்காக ஜெபிக்கும் வழக்கமுள்ளவர் ஆவார்.