புனித அன்னா செபர் (1882-1925)அக்டோபர் 05

புனித அன்னா செபர் (1882-1925)

அக்டோபர் 05

இவர் ஜெர்மனியில் உள்ள பவேரியா என்ற இடத்தில் பிறந்தவர். 

இவரது தந்தை ஒரு தச்சர். தான் செய்து வந்த தச்சுத்தொழிலின் மூலமாக குடும்பத்தைக்  காப்பாற்றி வந்த இவர், திடீரென இறந்து போனதால், குடும்பச்சுமை அன்னா செபரின் தோளில் விழுந்தது. இதனால்  இவரால் பள்ளிப் படிப்பைப் பாதியிலேயே கைவிடவேண்டிய சூழ்நிலை ஏற்பட்டது.

சிறு வயதில் இவர் துறவியாகப் போக வேண்டும் என்றும் கனவு கண்டிருந்தார்; ஆனால் தன் தந்தை திடீரென இறந்து போனதால், இவரது கனவு கனவாகவே போனது. 

இதற்குப் பிறகு இவர் அக்கம் பக்கத்து வீடுகளில் கிடைத்த சிறு சிறு வேலைகளைச் செய்து, அதன் மூலம் கிடைத்த வருமானத்தைக் கொண்டு, தன்னுடைய குடும்பத்திற்கு உறுதுணையாக இருந்தார். 

1898 ஆம் ஆண்டு இவர் ஒரு காட்சி கண்டார். அக்காட்சியில் இயேசு இவரிடம், "நீ உன்னுடைய வாழ்வில் துன்பங்களுக்கு மேல் துன்பங்களைச் சந்திப்பாய்" என்று சொல்லிவிட்டு மறைந்தார். இதற்குப் பிறகு இவருக்கு ஒரு விபத்து ஏற்பட்டது. அதில் இவர் மிகவும் பாதிக்கப்பட்டார். 1901 ஆம் ஆண்டு இவர் தெரியாமல் கொதித்துக் கொண்டிருந்த நீருக்குள் விழுந்துவிடவே இவருடைய கால்கள் முடமாகின. 

இப்படி இவர் தொடர் துன்பங்களைச் சந்தித்துப் படுக்கையில் கிடந்தாலும், இவர் தன்னைச் சந்திக்க வந்தவர்களுக்கு நல்ல முறையில் ஆலோசனைகளைக் கூறி அவர்களை நல்வழிப்படுத்தினார். தொடர்ந்து இவர் ஐந்து காய வரங்களைப் பெற்றார். அவற்றைப் பெற்றுக்கொண்டபிறகு, இவர் யாருக்கும் காட்டிக் கொள்ளாமல் மறைவாக வைத்திருந்தார்.

இப்படிப் பல்வேறு துன்பங்களைச் சந்தித்து வந்தாலும், ஆண்டவர்மீது கொண்ட நம்பிக்கையில் மிக உறுதியாக இருந்தும், தன்னிடத்தில் வந்த மக்களுக்கு நல்ல முறையில் ஆலோசனைகளைச் சொல்லியும் வந்த இவர் 1925 ஆம் ஆண்டு இறையடி சேர்ந்தார். இவருக்கு 2012 ஆம் ஆண்டு திருத்தந்தை பதினாறாம் பெனடிக்ட் அவர்களால் புனிதர் பட்டம் கொடுக்கப்பட்டது.

Anna was a Laywoman and was paralyzed during an industrial accident in 1901. From her bed she carried out an apostalate through corresondence. Anna was known for her devotion to the Sacred Heart.

புனித புளோரா St.Flora, Virgin. October 5

இன்றைய புனிதர்

2020-10-05

05 புனித புளோரா St.Flora, Virgin

பிறப்பு

1309,

பிரான்ஸ்

இறப்பு

1347

பாதுகாவல்: தனிமையில் வாழும் பெண்கள், கைவிடப்பட்டவர்கள்

இவர் பெற்றோர் இவரை, சிறு வயதிலிருந்தே பக்தியில் வளர்த்தனர். இவர் வளர்ந்த பின்னர், இவரின் பெற்றோர், இவரை திருமணம் செய்துவைக்க ஏற்பாடு செய்தனர். இதனை அறிந்த புளோரா பெற்றோரை எதிர்த்தார். தான் பிறந்த வீட்டைவிட்டு வெளியேறி, தாதியர் படிப்பைப் படிக்க சென்றார். 1324 ஆம் ஆண்டில் ஜெருசலேம் புனித ஜான் மருத்துவ பள்ளியில் தனது படிப்பை முடித்தார். பிறகு அவர் பல சோதனைகளுக்கு ஆளாக்கப்பட்டார். மன அழுத்தத்தால் மிகவும் பாதிக்கப்பட்டார். பிறகு துறவறத்தைச் சார்ந்த அருட்சகோதரிகளால் கவனிக்கப்பட்டு, கடவுளின் அருளால் குணம் பெற்றார்.

புளோரா பலமுறை இறைவனிடமிருந்து காட்சிகளைப் பெற்றார். ஒருமுறை அனைத்துப் புனிதர்களின் விழாவன்று, சுவையான உணவுகளை உண்ணமாட்டேனென்றும், கடவுளின் அருளை மேலும் பெற, உண்ணா நோன்பு இருப்பேனென்றும், தனக்குள் உறுதி எடுத்துக்கொண்டார். பின்னர் ஒருமுறை செபித்துக்கொண்டிருக்கும்போது, தூய ஆவியால் தூண்டப்பட்டு, தரையிலிருந்து நான்கு அடி உயரத்திற்கு பறந்தார். என்று, அங்கு கூடியிருந்தோர் தெரிவித்தனர்.

இயேசுவின் திருக்காயங்களிலிருந்து வழிந்தோடிய, திரு இரத்தத்தைப்போலவே, இவரின் கைகளிலிருந்தும், வழிந்தோடியது என்று கூறப்படுகின்றது. இறைவனிடமிருந்து பெற்ற தீர்க்கதரிசனத்தால் எதிர் காலத்தில், என்ன நடக்க உள்ளது என்பதை, முன்னதாகவே அறிவித்தார். இவர் மிகவும் எளிமையான வாழ்வை வாழ்ந்தார். இயேசுவின் திருவுடலைப் பெற்றபின், தாழ்ச்சியோடு, தன்னை அவரிடம் அர்ப்பணித்தார். இறைவனிடம் இவர் கொண்டிருந்த பக்தியையும், விசுவாசத்தையும் கண்டு, இவரை பலர், தங்களது ஆன்மீக வழிகாட்டியாகத் தேர்த்தெடுத்தனர். இவர் வாழ்ந்தபோதும், இறந்தபின்பும் பல அற்புதங்களை செய்தார்.

செபம்:

வழிநடத்தும் தெய்வமே! எதிர்காலத்தில் நடக்க இருப்பவற்றை, முங்கூட்டியே அறிவிக்கும் பேற்றை புனித புளோராவிற்கு அருளினீர். பலரின் வாழ்வில், ஆன்மாவிற்கு வழிகாட்டியாக திகழ்ந்த இப்புனிதரைப்போல இன்றும் ஆன்மீக வழிகாட்டிகளாக திகழும். உம் சீடர்களை, உம் பாதுகாப்பில் வைத்து வழிநடத்தும் தூய ஆவியின் அருளையும், வரங்களையும், கொடையையும் பொழிந்து, வழிநடத்தியருள வேண்டுமென்று, இறைவா உம்மை மன்றாடுகின்றோம்.

இந்நாளில் நினைவுகூறப்படும் பிற புனிதர்கள்

• அன்னா ஷேஃபர் Anna Schäffer

பிறப்பு: 18 பிப்ரவரி 1882, மிண்டல்ஷ்டேட்டன் Mindelstätten, ஜெர்மனி

இறப்பு: 5 அக்டோபர் 1925, மிண்டல்ஷ்டேட்டன், ஜெர்மனி

• சமோரா ஆயர் அட்டில்லா Attila von Zamora

பிறப்பு: 9 ஆம் நூற்றாண்டு, தாராகோனா Tarragona, ஸ்பெயின்

இறப்பு: 5 அக்டோபர் 915, சமோரா, ஸ்பெயின்

புனிதர்பட்டம்: 1095 ஆம் ஆண்டு

• உரோம் நகர் காலா Galla von Rom

பிறப்பு: 500, உரோம், இத்தாலி

இறப்பு: 560, உரோம், இத்தாலி

பாதுகாவல்: விதவைகள்

• சுபியாகோ நகர் துறவி பிளாசிடஸ் Placidus von Subiaco OSB

பிறப்பு: 6 ஆம் நூற்றாண்டு, இத்தாலி

இறப்பு: 6 ஆம் நூற்றாண்டு, சுபியாகோ Subiaco, இத்தாலி

பாதுகாவல்: கப்பலோட்டிகள்

St. Flora, Virgin, Patron of the abandoned, of converts, single laywomen, and victims of betrayal - Feast day is October 5th. Flora was born in France about the year 1309. She was a devout child and later resisted all attempts on the part of her parents to find a husband for her. In 1324, she entered the Priory of Beaulieu of the Hospitaller nuns of St. John of Jerusalem. Here she was beset with many and diverse trials, fell into a depressed state, and was made sport of by some of her religious sisters. However, she never ceased to find favor with God and was granted many unusual and mystical favors. One year on the feast of All Saints, she fell into an ecstasy and took no nourishment until three weeks later on the feast of St. Cecelia. On another occasion, while meditating on the Holy Spirit, she was raised four feet from the ground and hung in the air in full view of many onlookers. She also seemed to be pierced with the arms of Our Lord's cross, causing blood to flow freely at times from her side and at others, from her mouth. Other instances of God's favoring of his servant were also reported, concerning prophetic knowledge of matters of which she could not naturally know. Through it all, St. Flora remained humble and in complete communion with her Divine Master, rendering wise counsel to all who flocked to her because of her holiness and spiritual discernment. In 1347, she was called to her eternal reward and many miracles were worked at her tomb.

✠ அருளாளர் ஃபிரான்சிஸ் சேவியர் சீலோஸ் ✠(Blessed Francis Xavier Seelos) October 5

† இன்றைய புனிதர் †

(அக்டோபர் 5)

✠ அருளாளர் ஃபிரான்சிஸ் சேவியர் சீலோஸ் ✠

(Blessed Francis Xavier Seelos)

மறைப்பணியாளர், குரு, மிஷனரி:

(Religious, Priest and Missionary)

பிறப்பு: ஜனவரி 11, 1819

ஃப்யுஸ்சென், பவேரியா அரசு, ஜெர்மன் நேசநாடுகளின் கூட்டமைப்பு

(Füssen, Kingdom of Bavaria, German Confederation)

இறப்பு: அக்டோபர் 4, 1867

நியூ ஓர்லியன்ஸ், லூசியானா, ஐக்கிய அமெரிக்கா

(New Orleans, Louisiana, United States)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

முக்திபேறு பட்டம்: ஏப்ரல் 9, 2000

திருத்தந்தை இரண்டாம் ஜான் பவுல்

(Pope John Paul II)

முக்கிய திருத்தலம்:

அருளாளர் ஃபிரான்சிஸ் சேவியர் சீலோஸ் தேசிய திருத்தலம்,

அன்னை மரியாள் விண்ணேற்பு ஆலயம், நியூ ஓர்லியன்ஸ், லூசியானா, ஐக்கிய அமெரிக்கா

(National Shrine of Blessed Francis Xavier Seelos, C.Ss.R.,

St. Mary's Assumption Church, New Orleans, Louisiana, United States)

நினைவுத் திருநாள்: அக்டோபர் 5

அருளாளர் ஃபிரான்சிஸ் சேவியர் சீலோஸ், ஐக்கிய அமெரிக்க நாடுகளின் எல்லைகளில் (United States Frontier) மறைப்பணியாற்றிய, ஜெர்மன் மகா பரிசுத்த மீட்பரின் சபையைச் (German Redemptorist) சேர்ந்த கத்தோலிக்க குரு ஆவார். தமது வாழ்க்கையின் முடிவில், அவர் மஞ்சள் காய்ச்சல் (Yellow Fever) நோயால் பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு சேவை செய்வதற்காக நியூ ஓர்லியன்ஸ் (New Orleans) சென்றார். பின்னர், அந்நோயால் பாதிக்கப்பட்ட அவர், அங்கேயே மரித்தார்.

கி.பி. 1819ம் ஆண்டு, ஜனவரி மாதம், 11ம் நாளன்று, “பவேரியா” (Kingdom of Bavaria) நாட்டில் “ஃப்யுஸ்சென்” (Füssen) நகரில் பிறந்த இவருடைய பெற்றோர், "மாங்க் சீலோஸ்" (Mang Seelos) மற்றும் "ஃபிரான்சிஸ்கா ஸ்கார்ஸ்ஸன்பாக்" (Franziska Schwarzenbach) ஆவர். இவர், தமது பெற்றோருக்குப் பிறந்த 12 குழந்தைகளில் ஒருவர் ஆவார். பிறந்த அன்றே திருமுழுக்குப் பெற்ற இவர், ஆக்ஸ்பர்க் (Augsburg) நகரிலுள்ள செயிண்ட் ஸ்டீஃபன் நடுநிலைப் (Institute of Saint Stephen) பள்ளியில் ஆரம்ப கல்வி பயின்றார். கி.பி. 1839ம் ஆண்டு, கல்வியில் தமது டிப்ளோமோ பட்டயம் வென்ற இவர், மேல் படிப்புக்காக “மியூனிச்” (Munich) நகரிலுள்ள பல்கலை சென்று, தத்துவ பாடங்களில் தமது கல்வியை நிறைவு செய்தார். குழந்தை பருவத்திலிருந்தே குருத்துவ வாழ்க்கையில் தமது விருப்பத்தை வெளிப்படுத்தி வந்த அவர், கி.பி. 1842ம் ஆண்டு, செப்டம்பர் மாதம், 19ம் தேதி, மறைமாவட்ட ஆயரக செமினரியில் இணைந்தார்.

கத்தோலிக்க செய்தித்தாளான சீயோனில் (Sion) வெளியிடப்பட்ட கடிதங்களால் ஈர்க்கப்பட்ட சீலோஸ், ஆயிரக்கணக்கான ஜெர்மன் மொழி பேசும் புலம்பெயர்ந்த மக்களுக்கு, மகா பரிசுத்த மீட்பரின் சபையைச் (German Redemptorist) சேர்ந்த  மிஷனரிகளிடமிருந்து ஆன்மீக கவனிப்புகளும் சேவைகளும் கிடைக்காத நிலை விவரிக்கப்பட்டிருந்ததை அறிந்திருந்தார். "அல்டோட்டிங்" (Altötting) நகரிலுள்ள மகா பரிசுத்த மீட்பரின் சபை இல்லத்துக்கு வருகை தந்த பின்னர், அச்சபையில் இணைய முடிவு செய்த சீலோஸ், ஐக்கிய அமெரிக்க நாடுகளில் ஒரு மிஷனரியாக பணியாற்ற அனுமதி வேண்டினார். கி.பி. 1842ம் ஆண்டு, நவம்பர் மாதம், 22ம் தேதியன்று, அச்சபையால் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட சீலோஸ், அதற்கு அடுத்த வருடம் மார்ச் மாதம், 17ம் நாளன்று, கடல் பயணம் புறப்பட்டார். கி.பி. 1843ம் ஆண்டு, ஏப்ரல் மாதம், 20ம் நாளன்று, நியூயார்க் (New York) நகர் வந்து சேர்ந்தார். கி.பி. 1844ம் ஆண்டு, டிசம்பர் மாதம், 22ம் தேதி, தனது புகுமுக துறவறம் (Novitiate) மற்றும் இறையியல் படிப்புகளை நிறைவுசெய்த பிறகு, பால்டிமோர் (Baltimore) நகரிலுள்ள செயின்ட் ஜேம்ஸ் மீட்பர் ஆலயத்தில், சீலோஸ் குருத்துவ அருட்பொழிவு பெற்றார்.

குருத்துவம் பெற்ற பிறகு, சீலோஸ், பென்சில்வேனியா (Pennsylvania), பிட்ஸ்பர்க் (Pittsburgh), புனித ஃபிலோமினா (Parish of St. Philomena) ஆலய பங்கில் ஒன்பது ஆண்டுகள் பணிபுரிந்தார். முதலில், "ரெடிம்ப்டரிஸ்ட்" சமூகத்தின் (Redemptorist community) தலைவராக இருந்த புனிதர் ஜான் நியூமனுக்கு (St. John Neumann) உதவி பங்குத் தந்தையாகவும், பின்னர், தாமே அச்சமூகத்தின் தலைவராகவும், பிறகு மூன்று ஆண்டுகள் போதகராகவும் பணியாற்றினார். இந்த காலகட்டத்தில், அவர் ரெடிம்ப்டரிஸ்ட் புதுமுக துறவியரின் தலைவராகவும் (Redemptorist Novice master) இருந்தார். நியூமனுடன், அவர் பிரசங்க பணிகளுக்கு தன்னை அர்ப்பணித்திருந்தார். "அவர் என்னை தீவிரமான நடைமுறை வாழ்க்கைக்கு அறிமுகப்படுத்தினார்" என்றும், "அவர் ஒரு ஆன்மீக இயக்குனராகவும், ஒப்புரவாளராகவும் என்னை வழிநடத்தியிருக்கிறார்" என்றும், நியூமனுடனான தமது உறவைப் பற்றி சீலோஸ் இவ்வாறு கூறினார்.

விசுவாசத்தின் தேவைகளைப் புரிந்துகொள்வதில் உள்ளார்ந்த தயவுள்ளவராகவும், ஆன்மீக இயக்குநராகவும் சீலோஸ் நன்கு அறியப்பட்டார், அண்டை நகரங்களிலிருந்தும் கூட மக்கள் அவரைத் தேடி வந்தார்கள். ஜெர்மன், ஆங்கிலம், மற்றும் பிரஞ்சு மொழிகளிலும், வெள்ளை மற்றும் கறுப்பு இன மக்கள் என்று அனைத்து மக்களின் பாவ சங்கீர்த்தனங்களையும் கேட்டு ஒப்புரவு அருட்சாதனம் வழங்கினார். ஒரு எளிய வாழ்க்கைமுறையை கடைப்பிடித்த அவர், தன்னை ஒரு எளிய முறையிலேயே வெளிப்படுத்தினார். அவருடைய பிரசங்கத்தின் கருப்பொருட்கள், விவிலிய உள்ளடக்கம் நிறைந்தவை. அவை எளிமையான மக்களால் எப்போதும் புரிந்துகொள்ளப்பட்டன. எப்போதும் சிரித்த முகத்துடனும் தாராள இதயமும் கொண்டவராக விவரிக்கப்பட்ட சீலோஸ், தேவையில் உள்ளவர்களுக்கு உதவுவதிலும் முன்னணியில் இருந்தார்.

இவரது குருத்துவ நடவடிக்கைகளில் ஒரு நிலையான முயற்சி,  குழந்தைகளை விசுவாசத்தில் அறிவுறுத்தியது ஆகும். சீலோஸ் தமது ஊழியத்தை ஆதரித்தது மட்டுமல்லாமல், அவர் திருச்சபையில் கிறிஸ்தவ சமுதாயத்தின் வளர்ச்சிக்காக இதனை அடிப்படையாகக் கொண்டிருந்தார். எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, இந்த எதிர்கால ரெடிம்ப்டரிஸ்ட் மிஷனரிகள் அவர் உற்சாகம், தியாக மனப்பான்மை மற்றும் மக்களுடைய ஆன்மீக மற்றும் உலக சம்பந்தமான லௌகீக நலன்களுக்கான திருத்தூதுப் பணிகளில் கடினமாக ஈடுபட்டிருந்தார். அவர், கனெக்டிகட் (Connecticut), இல்லினாய்ஸ் (Illinois), மிச்சிகன் (Michigan), மிசூரி (Missouri), நியூ ஜெர்சி (New Jersey), நியூயார்க் (New York), ஓஹியோ (Ohio), பென்சில்வேனியா (Pennsylvania), ரோட் தீவு (Rhode Island) மற்றும் விஸ்கான்சின் (Wisconsin) மாநிலங்களில் ஆங்கிலம் மற்றும் ஜெர்மனி மொழிகளில் பிரசங்கிக்கின்ற ஒரு, ஊர் விட்டு ஊர் செல்லும் நாடோடி மிஷனரி (Itinerant Missionary) வாழ்க்கைக்கு தன்னை அர்ப்பணித்தார்.

கி.பி. 1867ம் ஆண்டு, செப்டம்பர் மாதம், மஞ்சள் காய்ச்சல் நோயால் பாதிக்கப்பட்டவர்களை பார்க்கச் சென்று, அவர்களுக்கு உதவுவதிலும் சேவை செய்வதிலும் முழுமூச்சாய் இருந்த சீலோஸ், இறுதியில் தாமும் அதே மஞ்சள் காய்ச்சல் நோயால் பாதிக்கப்பட்டார். பல வாரங்கள் நோயில் உழன்ற சீலோஸ், கி.பி. 1867ம் ஆண்டு, அக்டோபர் மாதம், 4ம் தேதியன்று, தமது 48 வயதில் மரித்தார்.

Saint Francis Xavier Seelos

Patron Saint against cancer

Francis Xavier Seelos was born in Fussen, Germany, in 1819. Expressing his desire for the priesthood since an early age, he entered the diocesan seminary of Augsburg after completing his studies in philosophy. Upon learning of the charism and missionary activity of the Congregation of the Most Holy Redeemer, he decided to join and go to North America. He arrived in the United States on April 20, 1843, entered the Redemptorist novitiate and completed his theological studies, being ordained a priest on December 22, 1844. He began his pastoral ministry in Pittsburgh, Pennsylvania, where he remained nine years, working closely as assistant pastorof his confrere St. John Neumann, while at the same time serving as Master of Novices and dedicating himself to mission preaching. In 1854, he returned to Baltimore, later being transferred to Cumberland and then Annapolis, where he served in parochial ministry and in the formation of the Redemptorist seminarians. He was considered an expert confessor, a watchful and prudent spiritual director and a pastor always joyfully available and attentive to the needs of the poor and the abandoned. In 1860, he was a candidate for the office of Bishop of Pittsburgh. Having been excused from this responsibility by Pope Pius IX, from 1863 until 1866 he became a full-time itinerant missionary preacher. He preached in English and German in the states of Connecticut, Illinois, Michigan, Missouri, New Jersey, New York, Ohio, Pennsylvania, Rhode Island, and Wisconsin. He was named pastor of the Church of St. Mary of the Assumption in New Orleans, Louisiana, where he died of the yellow fever epidemic caring for the sick and the poor of New Orleans on October 4, 1867, at the age of 48 years and nine months. The enduring renown for his holiness which the Servant of God enjoyed occasioned his Cause for Canonization to be introduced in 1900 with the initiation of the Processo Informativo . On January 27, Your Holiness declared him Venerable, decreeing the heroism of his virtues.

மரிய பவுஸ்தீனா கோவால்ஸ்கா (கன்னியர்)நினைவுத் திருநாள் : 5 அக்டோபர்

இன்றைய புனிதர்:

(05-10-2020)

மரிய பவுஸ்தீனா கோவால்ஸ்கா (கன்னியர்)

நினைவுத் திருநாள் : 5 அக்டோபர்

பிறப்பு: 25 ஆகஸ்ட், 1905, குலோகோவிச், உருசிய பேரரசு

இறப்பு : 5 அக்டோபர், 1938(அகவை 33)கார்க்கோ, போலந்து

அருளாளர் பட்டம் : 18 ஏப்ரல் 1993

(திருத்தந்தை இரண்டாம் அருள் சின்னப்பர்)

புனிதர் பட்டம் : 30 ஏப்ரல் 2000,வத்திக்கான்

(திருத்தந்தை இரண்டாம் அருள் சின்னப்பர்)

பாதுகாவல் : உலக இளையோர் நாள்

மரிய பவுஸ்தீனா கோவால்ஸ்கா (ஆகஸ்ட் 25 1905 - அக்டோபர் 5 1938), போலந்து நாட்டில் பிறந்த கத்தோலிக்க அருட்சகோதரியும், இறைக்காட்சியாளரும், கத்தோலிக்க திருச்சபையின் புனிதரும் ஆவார். இவர் இறை இரக்கத்தின் தூதர் என்றும் அழைக்கப்படுகின்றார்.

இவர் தன் வாழ்நாள் முழுவதும் இயேசுவை பல காட்சிகளில் கண்டதாகவும் அவரோடு உரையாடியதாகவும் கூறியுள்ளார். இக்காட்சிகளை இவர் தனது நாட்குறிப்பேட்டில் எழுதி வைத்துள்ளார். 

இக்குறிப்புகள் பின்னாளில்Diary: Divine Mercy in My Soul என்னும் பெயரில் புத்தகமாக வெளியிடப்பட்டது. 

தனது 20ஆம் அகவையில் வார்சாவிலிருந்த கன்னியர் மடத்தில் சேர்ந்த இவர், பின்னாளில் ப்லாக் நகருக்கு மாற்றப்பட்டார். இவருக்கு மிக்கேல் ஸ்போகோ என்பவர் ஆன்ம குருவாக நியமிக்கப்பட்டார். இவரின் துணையாலேயே கோவால்ஸ்காவின் காட்சிகளில் விவரித்தபடி முதல் இறை இரக்கத்தின் படம் வரையப்பட்டது. மேலும் முதல் இறை இரக்கத்தின் நாள் (உயிர்ப்பு பெருவிழாவுக்கு அடுத்த ஞாயிறு) 

திருப்பலியில் இவரால் அப்படம் பயன்படுத்தப்பட்டது. 

இவர் தனது நாட்குறிப்பேட்டில், இவரின் செய்தி சிலகாலங்களுக்கு திருச்சபையினால் முடக்கப்பட்டு பின் ஏற்கப்படும் என முன்னுரைத்திருப்பது குறிக்கத்தக்கது. 

அவ்வன்னமே இவர் இறந்து 20 ஆண்டுகளுக்குப் பின் இவரின் பக்தி முயற்சிகள் கத்தோலிக்க திருச்சபையினால் தடைசெய்யப்பட்டது. 1978ஆம் ஆண்டு திருத்தந்தை இரண்டாம் அருள் சின்னப்பரால் மீண்டும் பரிசீலிக்கப்பட்டு தடை நீக்கப்பட்டது. அப்போது இரண்டாம் உலகப்போர் நடந்து கொண்டிருந்ததாலும், போலந்தில் பொதுவுடமை வாதம் தழைக்க துவங்கியதாலும் வத்திக்கானுக்கும் போலந்து நாட்டுக்கும் இடையே இருந்த தொடர்பில் சிக்கல் ஏற்பட்டதால், இவரின் நாட்குறிப்பேட்டை மொழிபெயர்க்கும் போது பிழை ஏற்பட்டது. இதனால் இக்குழப்பம் நேர்ந்ததாகவும் அது கண்டு பிடிக்கப்பட்டதினால் தடை நீக்கப்படுவதாகவும் அறிவிக்கப்பட்டது.

இவருக்கு 30 ஏப்ரல் 2000 அன்று புனிதர் பட்டம் அளிக்கப்பட்டது. இவரே 21ம் நூற்றாண்டின் முதல் புனிதராவார். இவரின் விழா நாள் அக்டோபர் 5 ஆகும்.

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

Saint of the Day: (05-10-2020)

Saint Faustina Kowalska

Third of ten children, she attended only three years of school. As a teenager, she worked as a domestic servant for other families. After being rejected by several religious orders, she became a nun in the Congregation of the Sisters of Our Lady of Mercy in Warsaw, Poland on 1 August 1925; the Congregation is devoted to care and education of troubled young women. She changed her name to Sister Maria Faustina of the Most Blessed Sacrament. During her 13 years in various houses, she was a cook, gardener, and porter.

She had a special devotion to Mary Immaculate, to the Sacrament, and to Reconciliation, which led to a deep mystical interior life. She began to have visions, receive revelations, and experience hidden stigmata. She began recording these mystical experiences in a diary; being nearly illiterate, it was written phonetically, without quotation marks or punctuation, and runs to nearly 700 pages. A bad translation reached Rome in 1958, and was labelled heretical. However, when Karol Wojtyla (Pope John Paul II) became Archbishop of Krakow, he was besieged by requests for a reconsideration. He ordered a better translation made, and Vatican authorities realized that instead of heresy, the work proclaimed God's love. It was published as Divine Mercy in my Soul.

In the 1930's, Sister Faustina received a message of mercy from Jesus that she was told to spread throughout the world, a message of God's mercy to each person individually, and for humanity as a whole. Jesus asked that a picture be painted of him with the inscription: "Jesus, I Trust in You." She was asked to be a model of mercy to others, to live her entire life, in imitation of Christ's, as a sacrifice. She commissioned this painting in 1935, showing a red and a white light shining from Christ's Sacred Heart.

Apostles of Divine Mercy is a movement of priests, religious, and lay people inspired by Faustina's experiences; they spread knowledge of the mystery of Divine Mercy, and invoke God's mercy on sinners. Approved in 1996 by the Archdiocese of Krakow, it has spread to 29 countries.

Born : 

25 August 1905 at Glogowiec, Poland as Elena (Helena) Kowalska

Died: 

5 October 1938 at Krakow, Poland of tuberculosis

Beatitude : 

18 April 1993 by Pope John Paul II

• her beatification miracle involved the cure of Maureen Digan who suffered Milroy's disease, a hereditary form of lymphedema that cost her a leg

Canonized: 

30 April 2000 by Pope John Paul II

• her canonization miracle involved the cure of Father Ronald P. Pytel's heart condition.

---JDH---Jesus the Divine Healer---

St. Alexander October 5

 St. Alexander

Feastday: October 5

Death: 3rd Century

Martyred with innumerable companions at Trier, Germany. Alexander and the other martyrs were executed by the Trier Roman Prefect, Rictiovarus, in the reign of Emperor Diocletian.

St. Apollinaris October 5

 St. Apollinaris

Feastday: October 5

Death: 520

Bishop of Vienne, Gaul, and patron saint of that diocese. Apollinaris was the son of St. Hesychius and brother of St. Avitus of Vienne. He was trained by St. Marnertus and he was consecrated by his brother circa 492. He was sent into exile during the political turmoil caused by the marriage of an official of King Sigismund of Bavaria. The local bishops condemned the marriage, defended by the king. When Apollinaris' cloak was used to cure King Sigismund, he was recalled and restored to his office.

St. Attilanus October 5

 St. Attilanus

Feastday: October 5

Birth: 937

Death: 1007

Benedictine bishop and companion of St. Froilan. Born in Tarazona, near Saragossa, Spain, he became a Benedictine at Mareruela, under St. FroiIan. lie was named bishop of Zamora and was consecrated on Whitsunday in 990. St. Froilan was consecrated with him. Attilanus was canonized in 1089.

Attilanus (Atilanus) (937–1007) was a Spanish Benedictine and bishop of Zamora. He was prior of Moreruela Abbey.[1]

He was canonized in or about the year 1095.

St. Aymard October 5

 St. Aymard

Feastday: October 5

Death: 965

Deacon Keith FournierHi readers, it seems you use Catholic Online a lot; that's great! It's a little awkward to ask, but we need your help. If you have already donated, we sincerely thank you. We're not salespeople, but we depend on donations averaging $14.76 and fewer than 1% of readers give. If you donate just $5.00, the price of your coffee, Catholic Online School could keep thriving. Thank you. Help Now >

Abbot, succeeding St. Odo in Citiny, France, in 942. Aymard served until 948, when blindness forced him to retire. He had continued the reforrn of St. Odo.

Bl. Bartholomew Longo October 5

 Bl. Bartholomew Longo

Feastday: October 5

Birth: 1841

Death: 1926

Beatified: 26 October 1980 by Pope John Paul II

Also known as Bartolo Longo; Bartolomea Longo; Bartolomeo Longo di Latiano; Brother Rosary; Fratel Rosario; Herald of the Blessed Virgin Mary's Rosary; and Man of Mary. A son of a physician, Longo was born financially well off, and received a good education, both secular and Christian, and attended a Piarist school until age sixteen. Raised in a pious family, they prayed the Rosary together each night. An excellent student, he was skilled in literature, oratory, fencing, dancing, music, and other arts, could play flute and piano, directed a school band; was also known to be restless, and had difficulty sitting through classes. Studied law at the University of Naples where received his degree in 1864, but where he fell into a dissolute and worldly life.

Following a philosophy class taught by a fallen-away priest, Longo moved from indifference to the Church to ridicule, to open hostility. He participated in street demonstrations against the Pope, then dabbled in occult nonsense like magnetism and spiritism, tipping tables and contacting the spirit world through mediums. Burning his bridges, he finally became a Satanist, and with some further study, a Satanist priest.

Bartholomew's family and friends refused to give up on the young man, praying for his return to the faith, and pecking away at his interest in Satan. Vincente Pepe, a respected professor from his home town, convinced him to turn from the occult, and a Dominican friar named Father Albert guided him through his return to the Church in a process we would today call deprogramming. Longo finally recovered his senses and his faith, and became a Dominican tertiary on 25 March 1871, taking the name Fratel Rosario (Brother Rosary).

Bartholomew wanted to do something to make amends for his apostasy, and began preaching against the occult in the places where college students frequented. Father Albert helped him join a group of local lay people working for the poor. Seeing the terrible, grinding poverty that was the lot of most, he wanted to do something to help, and had a sudden inspiration that the Rosary would become the key. He established a shrine of Our Lady of the Rosary in the valley of Pompei and used up a discarded painting of Mary under that title. Pilgrims came, miracles occurred, the crowds grew, and the local bishop asked Bartholomew to construct a new church. Work on the church began in 1876, it was dedicated in 1887, given to the papacy on 19 February 1894, was designated a basilica in 1901 by Pope Leo XIII, and today receives about 10,000 pilgrims a day.

Saints Fun Facts Coloring Book FREE PDF

Free PDFs: Hail Mary, Our Father, How to Pray the Rosary & more

PDF educational & learning resources for Students, Parents, and Teachers and it’s 100% FREE. How to Pray the Rosary, Hail Mary, Our Father, Saints, Prayers, Coloring Books, Novenas, Espanol and more. All FREE to download and faithful to the Magisterium. Download Now >

Bartholomew and Mariana, the widowed Countess di Fusco, constructed other charitable institutions nearby forming what became known as the City of Charity or City of Mary. To staff the orphanage in the City, Longo founded the Daughters of the Rosary of Pompeii.

He established a trade school for the Sons of the Imprisoned, boys whose fathers were in jail, and placed it under the direction of the Brothers of Christian Schools. The success of the school disproved the contemporary assumption that children of criminals were doomed to be criminals themselves, and in 1922 he established a sister school for the daughters of prisoners.

Because Bartholomew and Mariana worked together so much, gossip developed that they were romantically involved. To prevent their good work from being tainted by this talk, the two married in April 1885, but lived together celibately in keeping with private vows. It was not enough for some, however, and in the first years of this century he was accused of adultery, profiteering, dishonesty, even insanity. In 1906, Pope Saint Pius IX asked Longo to retire as administrator for the good of the City, and he did, handing it over to the papacy, and taking a job in the City as a regular employee. Made a Knight of the Guard Cross of the Holy Sepulcher in 1925.

St. Boniface October 5

 St. Boniface

Feastday: October 5

Death: 287

Martyr of Trier, Germany, with St. Palmatius and companions. They have been revered only since the eleventh century. They were martyred in the reign of Emperor Maximian.

St. Charitina October 5

 St. Charitina

Feastday: October 5

Death: 304

Young virgin tortured to death in the persecution of Emperor Diocletian. She is believed to have been martyred at Amisus on the Black Sea.

St. Charitina of Amisus (also known as Charitina of Rome), was a virgin from Asia Minor, distinguished by strict chastity and piety. Charitina spent her life in fasting, prayer and study. By her example she converted many to Christianity during the reign of Emperor Diocletian and was seized in the city of Amisus in Pontus. After torture, death, burial and desecration, her body was thrown into the sea in the year 304.

Life

Orphaned young, she was the servant of an eminent Christian man called Claudius the pious, who brought her up as his own daughter.[1] The young woman was very pretty, sensible, and kind. She imparted her love for Christ to others, and she converted many to the way of salvation.[2] Charitina was meek, humble, obedient and silent. Although not as yet baptized, she was a Christian at heart.[3] She studied the law of God day and night and vowed to live in perpetual virginity as a true bride of Christ.

Having brought others to the Christian faith, the Emperor Diocletian's governor, Dometius, heard of her and sent soldiers to take her from her foster-father for trial. The judge asked her: "Is it true, little girl, that you are a Christian, and that you delude others by bringing them to this dishonourable faith?" Charitina courageously replied: "It is true that I am a Christian, and a lie that I delude others. I lead those in error to the way of truth, bringing them to my Christ."

The judge ordered that her hair be cut off and live coals put on her head, but the maiden was preserved by God's power. They threw her into the sea, but she clambered out saying, "This is my baptism."[3] God delivered her from it. She was bound to a wheel which began to turn, but an angel of God stopped the wheel and Charitina remained unharmed. Then the wicked judge sent some dissolute youths to rape her. Fearing this dishonour, St Charitina prayed to God to receive her soul before these dissolute men could foul her virginal body and so, while she was kneeling in prayer, her soul went out from her body to the immortal Kingdom of Christ[4] St. Charitina died a martyr’s death in the year 304.[2]

St. Firmatus & Flaviana October 5

 St. Firmatus & Flaviana

Feastday: October 5

Death: unknown

Martyrs of Auxerre, France, listed in St. Jerome's martytrology. Firmatus was a deacon and Flaviana a virgin.

St. Galla October 5

 St. Galla

Feastday: October 5

Death: 550

Widowed Roman noblewoman, praised by Pope St. Gregory I the Great. The daughter of Quintus Aurelius Symmachus, she married and was widowed within a year. Galla joined a community of pious woman on Vatican Hill, Italy. She lived there, caring for the sick and poor until cancer claimed her life. Pope St. Gregory wrote about her, and St. Fulgentius of Ruspe delivered a treatise, in her honor.

Galla of Rome was a 6th-century Roman widow and saint.

Life

Galla was the daughter of Roman patrician Symmachus the Younger, who was appointed consul in 485. Galla was also the sister-in-law of Boethius. Her father, Symmachus the Younger, was condemned to death, unjustly, by Theodoric in 525. Galla was then married but was soon widowed, just over a year after marriage. It was believed that she grew a beard, to avoid further offers of marriage. Being wealthy, she decided to retreat to the Vatican Hill, and founded a hospital and a convent near St. Peter's Basilica. Galla is reputed to have once healed a deaf and mute girl, by blessing some water, and giving it to the girl to drink. Galla remained there for the rest of her life, tending to the sick and poor, before dying of breast cancer in 550.[1]

The Old Church dedicated to St. Galla

Legacy

Galla's biography is in the Dialogues of Saint Gregory the Great. Galla is also believed to be the inspiration for the letter of Saint Fulgentius of Ruspe, titled "De statu viduarum". The old church dedicated to St. Galla (called "Santa Calla" - meaning "holy warm" - in the roman dialect), located south of the Piazza Montanara (where the building of Anagrafe is currently located) in rione Ripa, was demolished in the 1930s to make way for the Via del Mare. A hospice for old people was adjoined to the church, and as a result, the elderly in Rome got the facetious nickname "Santa Calla". The new church dedicated to St. Galla, located in the Ostiense quarter, was consecrated in 1940. The old church contained a picture of Our Lady, which represents a vision of Our Lady to St. Galla. It is now placed over the high altar of the church of Santa Maria in Campitelli.[2]

Galla is one of the 140 saints whose images adorn St. Peter's Square's colonnade.

St. Magdalevus October 5

 St. Magdalevus

Feastday: October 5

Magdalevus (d.c.776) + Benedictine bishop of Verdun, France. He was a monk at Saint-Vannes until 736, when he was made the bishop of his native city. Feast day: October 5.

St. Meinuph October 5

 St. Meinuph

Feastday: October 5

Death: 859

Abbot-founder and a godson of Charlemagne, also called Magenulf, Magenulpus, and Meen. A noble of Westphalia, he became a priest. Meinulf established the abbey of Bodeken in Westphalia, Germany, for nuns. His fame as a preacher and evangelist led to his being designated as one of the apostles to Westphalia.

 

St. Palmatius October 5

 St. Palmatius

Feastday: October 5

Death: 287

Martyr of Trier, Germany, with companions. They were reportedly martyred in the reign of Diocletian.

St. Placid October 5

 St. Placid

Feastday: October 5

Patron: of Messina (co-patron), Biancavilla, Castel di Lucio, Montecarotto, Poggio Imperiale

Death: 6th century

Disciple of St. Benedict at Subiaco and Monte Cassino. He is known mainly through the Dialogues of Pope St. Gregory I the Great and is closely associated with St. Maurus of whom little is known outside of legend and the Dialogues . The son of a patrician named Tertulus, the very young Placid was placed into the care of St. Benedict at Subiaco, supposedly being saved from drowning through the aid of the renowned saint. Placid subsequently accompanied Benedict to Monte Cassino, which was evidently given to Benedict by the obviously grateful Tertulus. The name Placid was thereafter at­tached to assorted legends, including one assigning him credit for founding St. John the Baptist Monastery at Messina, in Sicily. While there, he was said to have been martyred by Saracen raiders with two brothers, a sister, and thirty companions. It is known that he was never in Sicily, and the bones discovered in 1585 at the monastery and widely believed to be Placid's are not, in fact, his. Among his disciples are counted Eutychius, Faustus, Donatus, and Firmatus. 

For the martyr of this name, see Saint Placidus (martyr).

Saint Placidus (also known as Saint Placid) was a disciple of Saint Benedict. He was the son of the patrician Tertullus, was brought as a child to St. Benedict at Sublaqueum (Subiaco) and dedicated to God as provided for in chapter 69 of the Rule of St. Benedict (oblate).

Life

Placidus was the eldest son of the patrician Tertullus. When he was about eight years old, his father placed him under the care of St. Benedict at Subiaco, to be educated. Saint Gregory the Great (Dialogues, II, vii) relates an account of Placidus being rescued from drowning by his fellow monk, Saint Maurus, when, at Saint Benedict's order ran across the surface of the lake below the monastery and drew Placidus safely to shore. It appears certain that he accompanied Saint Benedict when, about 529, he removed to Monte Cassino, which was said to have been made over to him by the father of Placidus.[1]

Of his later life nothing is known, but in an ancient psalterium at Vallombrosa his name is found in the Litany of the Saints placed among the confessors immediately after those of Saint Benedict and Saint Maurus; the same occurs in Codex CLV at Subiaco, attributed to the ninth century.[1]

Veneration

He is venerated together with Saint Maurus on 5 October.[2]

Patronage

He is the co-patron of Messina along with the Madonna of the Letter, and is the official patron of Biancavilla, Castel di Lucio, Montecarotto, and Poggio Imperiale.[3] Because a large portion of Easton, Pennsylvania's Italian community originally came from Castel di Lucio, Saint Placidus is given particular veneration with an annual parade through South Side on the Sunday before Labor Day. The Sunday after is the Feast of the Holy Cross, celebrated by immigrants from the neighboring town of Santo Stefano di Camastra.

Bl. Raymond of Capua October 5

 Bl. Raymond of Capua

Feastday: October 5

Birth: 1330

Death: 1399

The so called second founder of the Dominican Order. Born at Capua, Italy, in 1330, Raymond delle Vigne entered the Dominicans while attending the University of Bologna and subsequently held several posts, including prior of the Dominican house in Rome and lector in Florence and Siena. While at Siena, he made the acquaintance of St. Catherine of Siena, serving as her spiritual director from 1376 and becoming her closest advisor. Through the years he was connected with most of Catherine's important undertakings, including the call for a Crusade against the Turks, the negotiation of peace between the papacy and Florence, and the plea made to Pope Gregory XI to depart Avignon and return to Rome. Raymond also worked to bring aid and comfort to the victims of a plague which struck Siena, and when he fell sick with the disease, Catherine nursed him back to health. Upon the start of the Great Western Schism in 1378, both Raymond and Catherine gave their support to Pope Urban Vi against antipope Clement Vll. Raymond traveled to France in an unsuccessful bid to win the support of that kingdom; during the sojourn he was nearly killed by overzealous partisans of Clement VII. He continued to strive for a peaceful settlement of the crisis in the Church, even after Catherine's death in 1380, and was elected master general of the Dominicans As head of the order until his death at Nuremnberg, he brought reforms to its houses and demanded the strict adherence to the rules laid down by St. Dominic. He also wrote biographies of Catherine of Siena and St. Agnes of Montepulciano. 

Bl. Robert Sutton October 5

 Bl. Robert Sutton

Feastday: October 5

Death: 1588

 

English martyr. Born at Kegwell, Leicestershire, he became an Anglican priest, studying at Oxford. In 1575, he converted and went to Douai, France. He returned to England and was arrested in London and hanged at Clerkenwell.

St. Thraseas October 5

 St. Thraseas

Feastday: October 5

Death: 170

Background

Eumenia was a titular see of Phrygia Pacatiana in Asia Minor. The city was founded by Attalus II Philadelphus (159-138 B.C.) at the sources of the Cludrus, near the Glaucus, and named after his brother Eumenes. Numerous inscriptions and many coins remain to show that Eumenia was an important and prosperous city under Roman rule. As early as the third century its population was in great part Christian, and it seems to have suffered much during the persecution of Diocletian.[1]

History

In a synodal letter written by Polycrates of Ephesus about the year 190, he speaks of seven of his relatives who had been bishops before him. Besides these he mentions Polycarp and Papirius of Smyrna, Thraseas of Eumenea, Sagaris of Laodicea and Melito of Sardes (Eusebius, "Hist. Eccles.", v, 24, 2 sq.)[2]

Thraseas was a Quartodeciman Christian leader, in Asia Minor in the second century. Quartodecimans kept Passover on the 14th of Ahib (also known as Nisan), in spite of the preferences of Roman Bishops who preferred a Sunday date which ultimately became Easter Sunday. Eusebius recorded that around 195 A.D. Polycrates of Ephesus, a letter of Polycrates to Pope Victor regarding the dating of Easter. In the letter Thraseas is mentioned chronologically between Polycarp (155) and Sagaris (under Sergius Paulus, 166-7). The date of Thraseas is therefore about 160.[3] Polycrates mentions that Thraseas was among those who observed the Passover on the date that was handed down from scriptures and the Apostle John, and thus, that he did not change to Sunday when some in Rome did.[4][5]

Eusebius also wrote that Apollonius of Ephesus spoke in his work of Zoticus, who had tried to exorcise Maximilla, but had been prevented by Themison; and of the martyr-Bishop Thraseas, another adversary of Montanism.[6][7]

Although he was from Eumenia, Thraseas was, according to Polycrates and Jerome, martyred in Smyrna.[8]

The Life of Polycarp, attributed to St. Pionius, lists Thraseas of Eumenia, as a martyr who was buried at Smyrna.[9] Mention is made of a burial at the cemetery in Smyrna to the cemetery in front of the Ephesian Royal gate, that took place near where recently a myrtle tree sprung up after the burial of the body of Thraseas the martyr.[10]

Bl. William Hartley October 5

 Bl. William Hartley

Feastday: October 5

Death: 1588

Martyr of England. Born at WiIne, Derbyshire, he studied at Oxford and was an Anglican minister before his conversion to Catholicism. Going to Reims, France, he received ordination in 1580 and went back to the English mission to aid St. Edmund Campion. He was arrested in 1582 and deported from England. He returned and was captured again at Holborn. William was hanged at Shoreditch and beatified in 1929.

Bl. Alberto Marvelli October 5

 Bl. Alberto Marvelli

Feastday: October 5

Birth: 1918

Death: 1946

Beatified: 5 September 2004, Loreto, Italy by Pope John Paul II

Image of Bl. Alberto MarvelliThe mother of Alberto Marvelli, of Ferrara, Italy, set for her son an exceptional example of charity to the poor. More than once, when Alberto had sat down to his dinner, half of his meal would suddenly be carried away from the table by his mother to feed a pauper at the door. She would tell her son, "Jesus has come, and he is hungry." As a teenager, Alberto observed a daily schedule of spiritual exercises, including half an hour of meditation, half an hour of spiritual reading, attendance at Mass, recitation of the rosary, and the recitation of the Angelus at noon. A frequent communicant, he went to confession weekly. At the age of eighteen, Alberto became president of a local chapter of the Catholic Action lay apostolate. After graduating from Bologna University with an engineering degree, he became a high school teacher. An avid bicycler, he used his bike to carry donations to the poor. During World War II, Alberto rescued those being deported by the Nazis to concentration camps by breaking open the locked rail cars to let the prisoners free. On October 5, 1946, while riding his bicycle, Alberto was struck and killed in a traffic accident.

Blessed Alberto Marvelli (21 March 1918 – 5 October 1946) was an Italian Roman Catholic and a member from the Catholic Action movement.[1] He became noted for his defense of the poor and for selflessness during World War II in tending to the homeless and wounded despite the devastating air raids while placing himself at risk in doing so. Marvelli also saved numerous people from deportation since he would free them from sealed train carriages before the train would set off.[2][3] Marvelli likewise was an active champion for social justice and was known for providing his own possessions to the poor and homeless more so during the harsh winter periods. He served as a town councilor for sometime after the war and aided in restoration efforts though died before an election as a Christian Democrat candidate in an accident.[2]

Marvelli's reputation for holiness and for his faith led to the cause for his beatification being introduced and Pope John Paul II beatified Marvelli in 2004 in Loreto.[1]

Life

Alberto Marvelli was born on 21 March 1918 in Ferrara as the second of six children to Luigi Marvelli (who worked in a bank) and Maria Mayr.[1]

In his childhood he was known for being a thoughtful and reserved individual though with an enthusiastic willingness to aid other people. His mother - who involved herself in charities - was a special influence on his religious formation and often invited the poor to their home. The Marvelli's later moved to Rimini in June 1930.[3] In Rimini he attended the Salesian "oratorio" school and was involved with the Catholic Action group in his parish since he was twelve. One childhood friend of his was the filmmaker Federico Fellini; he loved all kinds of sports and had a special love for bike riding. Marvelli's father died on 7 March 1933 which was unexpected and left Maria to take care of her children. It was some months later in October that he began to keep a spiritual journal.[3][2] In 1936 - aged eighteen - Marvelli was elected as the president of the Italian branch of the Catholic Action movement. He continued his studies at the college in Bologna where he graduated in June 1941 with a degree in engineering and began working with Fiat in Turin. He left soon after for mandated service with the armed forces in Trieste but was exempted from it after a few months because two of his brothers were in service. It was not long after this that he began teaching in a high school.[1]

Throughout World War II he continued to serve the poor at great personal cost and risk to himself. The Marvelli's were forced to move to Vergiano - seven kilometres from Rimini - because of the devastating air raids. Despite the risk to his own life he would - after each bombing - go back to Rimini to help the wounded and the homeless.[1] He is known to have given even his bike and the shoes off his feet to those most in need. He also gave out food to them as well as mattresses and blankets for their comfort.[3] During the German occupation he saved numerous people from deportation to the concentration camps and he freed them from the sealed carriages of the trains that were prepared to leave the station at Santarcangelo.

Once the war had ended the interim authorities entrusted to Marvelli the task of housing allocation and he proved an able administrator while being appointed to the town council some months later.[1] He opened a soup kitchen for the poor where he himself served and as co-founder of Italian Workers' Catholic Action formed a cooperative for construction workers. He agreed to run in elections as a candidate for the Christian Democrats around this point but died before the elections; people still voted for him though his mother took his place in this venture. In 1945 he had joined Luigi Gedda's "Società Operaia".[2]

Marvelli was killed in the evening of 5 October 1946 when a van belonging to the armed forces struck him on a dark road as he rode his bike as he travelled to a polling station for an election meeting.[1][3] His remains now rest in the Sant'Agostino Church in Rimini in a decorated tomb. His remains have been there since 1 March 1968.[2] The then-Prelate of Loreto Angelo Comastri spoke with Vatican Radio and said that "one can be in politics and be a saint" as demonstrated from Marvelli's life while also highlighting that he "left a sign of cleanness" that is often unseen in the political sector.

Beatification

Marvelli's beatification cause opened under Pope Paul VI on 16 January 1975 after the Congregation for the Causes of Saints issued the official edict of "nihil obstat" (nothing against the cause) and titled Marvelli as a Servant of God. The conditional process of investigation was held in Rimini from 13 July 1975 until its successful closure on 17 August 1976 while the C.C.S. validated the investigation on 29 May 1981 in Rome. The postulation (officials in charge of the cause) compiled and submitted the Positio dossier to the C.C.S. for their evaluation in 1983 with theologians approving it on 23 October 1985 and the C.C.S. themselves approving it as well on 4 February 1986. Marvelli was declared to be Venerable on 22 March 1986 after Pope John Paul II confirmed that Marvelli had lived a life of model heroic virtue.

The miracle for his beatification was investigated in the Bologna archdiocese in a tribunal that Cardinal Giacomo Biffi opened and closed; the C.C.S. validated the investigation in Rome on 23 January 1998 while medical experts approved the healing to be a miracle on 14 November 2002. Theologians concurred in this decision on 4 March 2003 as did the C.C.S. members on 20 May 2003. John Paul II issued final assent needed for the miracle on 7 July 2003 and beatified Marvelli in Loreto on 5 September 2004.

The miracle that led to his beatification was the healing from an aggressive hernia of a doctor from Bologna in August 1991 named Tito Malfatti. 250 000 people attended the beatification celebration.[4][5]

The current postulator for the cause is the Redemptorist priest Antonio Marazzo and the current vice-postulator is Monsignor Fausto Lanfranchi.