Bl. Yakym Senkivsky
Feastday: June 29
Birth: 1896
Death: 1941
Beatified: Pope John Paul II
Yakym Senkivsky was Martyr Killed Under Communist Regimes in Eastern Europe
Saint Paul the Apostle
புனிதர் பவுல்
(St. Paul)
வேற்று இனத்தவரின் திருத்தூதர்:
(Apostle of the Gentiles)
பிறப்பு: கி.பி 5
டார்சஸ், சிசிலியா, ரோம பேரரசு
(Tarsus, Cilicia, Roman Empire)
இறப்பு: கி.பி 67 (வயது 62)
ரோம், ரோம பேரரசு
(Rome, Roman Empire)
ஏற்கும் சமயம்: எல்லா கிறிஸ்தவ பிரிவுகளும்
முக்கிய திருத்தலங்கள்: மதிலுக்கு வெளியான பவுல் பசிலிக்கா ரோம்
நினைவுத் திருவிழா: ஜூன் 29
பாதுகாவல்:
மறைப்பணிகள் (Missions), இறையியலாளர்கள் (Theologians),
வேற்று இன கிறிஸ்தவர்கள் (Gentile Christians)
கிறிஸ்து இறந்து, உயிர்த்து, விண்ணகம் சென்றபின், புனிதர் இராயப்பர் (St. Peter) தலைமையில் திருச்சபை நிறுவப்பட்டு பன்னிரண்டு அப்போஸ்தலர்களும், மற்ற திருதூதர்களும் உலகின் பல்வேறு நாடுகளுக்கு சென்று கிறிஸ்துவை பற்றி எடுத்து கூறினர். அதிலும் மிகவும் முக்கியமான பணியை செய்தவர்களில் ஒருவர்தான் பவுல். தமிழில் “லூத்தரன் திருச்சபை” (Lutharan Church) மக்கள் இவரை பவுல் என்றும், கத்தோலிக்க திருச்சபை (Catholic Church) மக்கள் சின்னப்பர் என்றும் அழைப்பார்கள்.
புனிதர் பவுல் தன்னுடய வாழ் நாள் முழுவதும் புனித வாழ்க்கை வாழ்ந்தவர். தூய ஆவியின் கனிளை கொண்டவர். இயேசு கிறிஸ்து உலகின் மீது மண்டிக்கிடக்கும் பேரிருளை நீக்கிட தனது பல்கதிர்களை பரப்பி, உலகில் உள்ளோர் வியந்து போற்ற ஒளிய செய்து, அதில் மக்களை நல்வழியில் கொண்டு செல்ல இறைவன் கண்டதுதான் பவுல் அடிகளார்.
புனிதர் பவுல் ஒரு கிறிஸ்தவ புனிதராவார். இவரது இயற் பெயர் சவுல் (Saul) என்பதாகும். இவர் கி.பி. 5ம் ஆண்டு முதல், 67ம் ஆண்டு வரை வாழ்ந்தார். சிசிலியாவின் “டார்சஸ்” (Tarsus) பட்டினத்தைச் சேர்ந்த ரோம குடிமகனாவார். இவர் யூத மதத்தை பின்பற்றி வாழ்ந்தார். இவர் ஆரம்பத்தில், அக்காலத்தில் கிறிஸ்தவ மக்களைத் தேடி அழிக்கும் குழுவின் தலைவராகப் பணியாற்றினார். “டமாஸ்கசில்” (Damascus) கிறிஸ்தவர் பலர் இருப்பதாக அறிந்து அவர்களைக் கைது செய்து எருசலேமுக்கு கொண்டு வருவதற்கான ஆணையைப் பெற்றுக்கொண்டு “டமாஸ்கஸ்” செல்லும் வழியில் உயிர்த்த இயேசு ஒளி வடிவில் அவர் முன் தோன்றினார்.
பவுலாகிய சவுல் மனம் திரும்புதல்:
பின்னர் பவுல் இயேசுவை விசுவாசித்து மனம் மாறினார். இயேசுவை ஏற்ற பின்னர் மறை பரப்பும் பணியில் தீவிரமாக ஈடுபட்டார். பவுல் ஆரம்பகால கிறிஸ்தவ மறை பரப்பாளர்களில் மிகவும் பிரபலமானவர் ஆவார். கிறிஸ்து எல்லோருக்கும் பொதுவானவர்; யூதருக்கு மட்டும் உரியவரல்ல என்ற கருத்தை வலியுறுத்தினார். எனவே இவர் பிற இனத்தவரின் அப்போஸ்தலர் என அழைக்கப்படுகிறார்.
மன மாற்றத்துக்கு முன்:
புனிதர் பவுல் தன்னைப் பற்றி விவிலியத்தில் எழுதியுள்ளபடி, அவர் சிசிலியா நாட்டின் “டார்சஸ்” (Tarsus) பட்டணத்தில் பிறந்தார். அவரது தந்தை ஒரு ரோம குடிமகனாவார். அவரது குடும்பம் மிகவும் செல்வந்தக் குடும்பமாகும். இஸ்ரயேலின் பெஞ்சமின் கோத்திரத்தை சேர்ந்த ஒரு பரிசேயராவார். இளமையில் யூத மத சட்டங்களை கற்று தேர்ந்தார்.
அப்போது கிறிஸ்தவம் பரவத் தொடங்கிய காலமாகும். பல கிறிஸ்தவர் தமது நம்பிக்கை காரணமாகக் கொலை செய்யப்பட்டனர். பவுல் கிறிஸ்தவரை அழிக்க திடம் கொண்டு ஆட்சியாளரிடம் அதற்கான ஆணையைப் பெற்றுக்கொண்டு கிறிஸ்தவரைத் துன்புறுத்தினார். கிறிஸ்தவர் இவரது பெயரைக் கேட்டாலே அஞ்சினார்கள். இவ்வாறு செய்து கொண்டிருக்கும்போது “டமாஸ்கசில்” கிறிஸ்தவர்கள் இருப்பதாக கேள்விப்பட்டார். அங்கிருக்கும் கிறிஸ்தவரை கைது செய்து எருசலேம் நகருக்கு அழைத்து வருவதற்காக “டமாஸ்கஸ்” புறப்பட்டார். கிறிஸ்தவர்களை கைது செய்ய “டமாஸ்கஸ்” போகும் வழியில் திடீரென்று அவரது கண்பார்வை மங்கிப் போனது. குதிரையில் இருந்து விழுந்த அவருக்கு ஒர் குரல் கேட்டது. திடீரென வானத்திலிருந்து ஒரு ஒளி அவரைச் சுற்றிப் பிரகாசித்தது.
"சவுலே, சவுலே, சவுலே ஏன் என்னை துன்புறுத்துகிறாய்?"
சவுல் "ஆண்டவரே நீர் யார்?”
“நீ துன்பப்படுத்துகிற இயேசு நானே” என்று குரல் கேட்டது.
கண் பார்வை பறிபோதல்:
“ஆண்டவரே, நீர் யார்” என்று சவுல் கேட்க, அதற்கு, “நீ முள்ளில் உதைக்கிறது உனக்குக் கடினமாம்” என்றார். சவுல் நடுங்கித் திகைத்து, “ஆண்டவரே, நான் என்ன செய்யச் சித்தமாயிருக்கிறீர்” என்றார். அதற்கு, “நீ எழுந்து பட்டணத்துக்குள்ளே போ, நீ செய்யவேண்டியது அங்கே உனக்குச் சொல்லப்படும்” என்றார். அவரோடு பிரயாணம் செய்த மனிதர்கள் குரலைக் கேட்டும் ஒருவரையும் காணாமல் பிரமித்து நின்றார்கள். சவுல் தரையிலிருந்து எழுந்து, தன் கண்களைத் திறந்தபோது பார்வையற்று இருந்தார். கூட இருந்தவர்கள் சவுலை கை தாங்கலாக, “டமாஸ்கஸ்” அழைத்துக்கொண்டு போனார்கள்.
“அனனியாஸ்” (Ananias of Damascus) மூலம் பார்வை பெறுதல் :
சவுல் மூன்று நாள் பார்வை இல்லாதவராய்ப் புசியாமலும் குடியாமலும் இருந்தார். பின்பு கர்த்தர் “அனனியாஸ்” என்பவரை சவுலிடம் அனுப்பினார். அப்பொழுது “அனனியாஸ்” போய், சவுல் இருந்த வீட்டுக்குள் பிரவேசித்து, அவர்மேல் கையை வைத்து, “சகோதரனாகிய சவுலே, நீ வந்த வழியிலே உனக்குத் தரிசனமான இயேசுவாகிய கர்த்தர், நீ பார்வையடையும்படிக்கும் பரிசுத்த ஆவியினாலே நிரப்பப்படும்படிக்கும் என்னை அனுப்பினார்” என்றான். உடனே அவர் கண்களிலிருந்து மீன் செதில்கள் போன்றவைகள் விழுந்தது. அவர் பார்வை திரும்பியது.
ஞானஸ்நானம் பெறுதல்:
எழுந்திருந்து, ஞானஸ்நானம் பெற்றார். பின்பு உணவுண்டு பலப்பட்டார். சவுல் “டமாஸ்கஸி’லுள்ள” சீடருடனே சிலநாள் இருந்து, தாமதமின்றி, கிறிஸ்து தேவனுடைய குமாரனென்று ஆலயங்களிலே பிரசங்கித்தார். கேட்டவர்களெல்லாரும் ஆச்சரியப்பட்டு, “எருசலேமில் இந்த நாமத்தைத் தொழுது கொள்ளுகிறவர்களை நாசமாக்கி, இங்கேயும் அப்படிப்பட்டவர்களைக் கட்டிப் பிரதான ஆசாரியர்களிடம் கொண்டுபோகும்படி வந்தவன் இவனல்லவா” என்றார்கள்.
திருவிவிலியத்தில் இவரது பங்கு:
புதிய ஏற்பாட்டில் உள்ள 27 புத்தங்களில் 14 படைப்புக்கள் இவர் எழுதியது என கூறப்படுகிறது. பவுலின் எழுத்துக்களில், கிறிஸ்துவின் தன்மை இருப்பது, கிறிஸ்தவ ஆவிக்குரிய தன்மையை விவரிப்பது பற்றிய முதல் எழுத்து பதிவுகளை அவர் அளிக்கிறார். மத்தேயு மற்றும் யோவானுடைய சுவிசேஷங்களுக்குப் பிறகு புதிய ஏற்பாட்டின் மிகவும் செல்வாக்குமிக்க புத்தகங்களாக அவரது எழுத்துக்கள் விவரிக்கப்பட்டு காணப்படுகின்றன.
திருச்சபைகளுக்கு எழுதிய நூல்களின் தொகுப்புகள்:
★ ரோமர்
★ 1 கொரிந்தியர்
★ 2 கொரிந்தியர்
★ கலாத்தியர்
★ எபேசியர்
★ பிலிப்பியர்
★ கொலோசெயர்
★ 1 தெசலோனிக்கேயர்
★ 2 தெசலோனிக்கேயர்
★ 1 தீமோத்தேயு
★ 2 தீமோத்தேயு
★ தீத்து
★ பிலேமோன்
பவுல் தனது நூல்களில் முதலாவதாக கிறிஸ்துவின் வாழ்த்துதல்களை முன்னுரையாகவும், முடிவுரையில் நன்றி கூறுதல் மற்றும் இறுதி வாழ்த்துதல்களையும் எழுதுவது வழக்கமாக கொண்டு இருந்தார்.
கடைசி நாட்கள்:
கைது:
பவுல் எருசலேமில் இருந்தபோது, யூதரல்லாதோரை தேவலயத்துக்குள் கூட்டிவந்ததாக பொய்யுரைத்து யூதர்கள் கூட்டமாய் ஓடிவந்து, பவுலைப் பிடித்து, அவரைத் தேவாலயத்திற்குப் புறம்பே இழுத்துக்கொண்டு போனர்கள். அவர்கள் அவரைக் கொலை செய்ய எத்தனித்தனர். எருசலேம் முழுவதும் கலக்கமாயிருக்கிறது என்று போர்ச் சேவகரின் சேனாபதிக்குச் செய்திவந்தது. உடனே அவன் போர்ச் சேவகரையும் அவர்களுடைய அதிபதிகளையும் கூட்டிக்கொண்டு, அவர்களிடத்திற்கு ஓடிவந்தான். சேனாபதியையும் போர்ச்சேவகரையும் மக்கள் கூட்டம் கண்டபோது பவுலை அடிக்கிறதை நிறுத்தினார்கள். சேனாபதி அருகேவந்து பவுலைப் பிடித்து, இரண்டு சங்கிலிகளினாலே கட்டும்படி சொல்லி: இவன் யார் என்றும், என்ன செய்தான் என்றும் விசாரித்தான். அதற்கு ஜனங்கள் பலவிதமாய்ச் சத்தமிட்டார்கள் சந்தடியினாலே உண்மையை அவன் அறியக்கூடாமல், அவனைக் கோட்டைக்குள்ளே கொண்டுபோகும்படி கட்டளையிட்டான். அவன் படிகள்மேல் ஏறினபோது ஜனக்கூட்டம் திரண்டு பின்சென்று, இவனை அகற்றும் என்று உக்கிரமாய்க் கூப்பிட்டபடியினாலே, போர்ச்சேவகர் பவுலைத் தூக்கிக்கொண்டு போக வேண்டியதாயிருந்தது.
கொலைச் சதி:
அவர்கள் பவுலைக்; கோட்டைக்குள்ளே கொண்டுபோகிற சமயத்தில், பவுல் சேனாபதியிடம் தான் மக்களுடன் பேசும்படி அனுமதியை பெற்று கோட்டை படிகள் மேலிருந்தவாறு மக்களுக்கு இயேசுவைப் போதித்தார். இதனால் மேலும் கோபமடைந்த கூட்டம் மேலும் உக்கிரமாய் பவுலை கொலை செய்யும்படி கூக்குரலிட்டனர். பின்னர் நடந்த விசாரனைகளில் பவுலை குற்றப்படுத்த முடியாமல் போகவே, யூதர் விசாரணையின் போது கொலை செய்யச் சதி செய்தனர். இதை அறிந்த சேனாதிபதி பவுலை மிகுந்த காவலுக்கு மத்தியில் செசரியா பட்டணத்திற்குத் தேசாதிபதியாகிய பேலிக்ஸினிடத்தில் அனுப்பினான்.
சிறைவாசம்:
செசரியா பட்டணத்தில் நடந்த விசாரனைகளிலும் பவுல் வெற்றிகொண்டார். எனினும் அவர் விடுதலைக்காகக் கொடுக்க வேண்டிய பணத்தைச் செலுத்தாத காரணத்தினால் தேசாதிபதியாகிய பேலிக்ஸ் பவுலை இரண்டு வருடம் சிறையிலிட்டார். இதற்குள் புதிய தேசாதிபதியாக பொர்க்கியுபெஸ்து என்பவன் வந்து யூதரை சந்தோசப்படுத்தும் நோக்கில் பவுலின் சிறைக் காலத்தை நீடித்தான்.
மீள்விசாரனை:
புதிய தேசாதிபதியாகிய பேலிக்சை அனுகிய யூதர் வழியில் பவுலை கொலைச் செய்யும் உள்நோக்கத்துடன் விசாரணையின் பொருட்டு பவுலை எருசலேமுக்கு அனுப்பும் படி கேட்டனர். ஆனால் பவுல் தேசாதிபதியாகிய பேலிக்சிடம் உரோமில் அரசன் முன்பாக தனது விசாரணை நடத்தும் படி உத்தரவைப் பெற்று எருசலேம் செல்வதைத் தவிர்த்தார். செசரியா பட்டணத்திலிருந்து உரோம் நகர் வரை பவுலை ஒரு கப்பலில் கொண்டுவரத் தீர்மானிக்கப்பட்டது. ஆனால் கப்பல் வழியில் புயலை எதிர்கொண்டு பல நாட்களாகக் கடலிலிருந்தது. பின்பு உரோமை வந்தடைந்த பவுல் தனக்காக வாடகைக்கு வாங்கியிருந்த வீட்டிலே இரண்டு வருடம் முழுவதும் தங்கி, தன்னிடத்தில் வந்த யாவரையும் ஏற்றுக்கொண்டு, தேவனுடைய ராஜ்யத்தைக் குறித்துப் பிரசங்கித்து, கர்த்தராகிய இயேசு கிறிஸ்துவைப்பற்றிய விசேஷங்களை உபதேசித்துக்கொண்டிருந்தார். தேசாதிபதியாகிய பேலிக்ஸ் பவுல் மீது பற்று கொண்டவராகக் காணப்பட்டமையாலும், உரோம் நகரில் யூத மதத்தினர் பெரும்பான்மையாக இல்லாத காரணத்தினாலும் பவுல் மீதான வழக்கை யூதர் கைவிட்டனர்.
மரணம்:
பவுலின் மரணம் பற்றிய தகவல் விவிலியத்தில் காணப்படவில்லை. எனினும் அவர் ரோமில் வேத சாட்சியாக மரித்தார் என்பது மரபு. கி.பி 69ம் ஆண்டு நீரோ மன்னன் ஆட்சி காலத்தில் மரண தண்டனை வழங்கப்பட்டது. மரண தண்டனை ரோமானியர்கள் சிலுவை மரணத்தை பழித்தலுக்குரிய மரணம் என்று எண்ணியதால், பவுலுக்கு ரோமானியர்கள் அவரது தலையை வெட்டி கொலை செய்தனர்.
புனித பவுல்:
இறைவன் மட்டுமே வீழ்ச்சியுற்ற மனிதனை மீட்க இயலும். மனிதனின் முயற்சி எத்தகையதாக இருந்தாலும், சட்டங்களை மிகக் கண்ணுங்கருத்துமாக கடைபிடித்தாலும் பாவத்தினின்றும், அலகையினின்றும், சாவினின்றும் விடுதலை அடைய மனிதன் தன்னை முழுவதும் இயேசுவின் அருள் ஆற்றலுக்கு ஒப்படைத்தாக வேண்டும் என்ற அசையாத நம்பிக்கை இவரிடம் வேரூன்றியிருந்தது.
தமஸ்கு நகருக்கருகே பவுல் கண்ட காட்சியில் உயிர்த்த இயேசுவுடன் கலந்துரையாடியது, அவரது வாழ்வில் ஒரு பெரும் மாற்றத்தை ஏற்படுத்தியது. இதனால் வரலாறு காணாத அளவுக்கு, அவர் கிறிஸ்துவுக்காக உழைத்து, உயிர்த்த கிறிஸ்துவின் திருத்தூதர் ஆனார். பலவிதமான எதிர்ப்புகள், அவமானங்கள், சாட்டையடிகள், கல்லடிகள், ஒடுக்கப்பட்ட நிலை, சிறைவாசம் இவை போன்ற இன்னும் பல கொடுமைகள் இவரை மேலும் மேலும் திருச்சபையின் அசையாத தூணாக்கியது. இவருடைய கடிதங்களில் காணப்படும் சில அரிய தொடர்கள், கிறிஸ்துவின்மீது இவர் கொண்டிருந்த பற்றுறுதியை காட்டுகின்றது. இவர் எழுதிய திருமுகங்களில் "கிறிஸ்துவில்" என்ற சொல் ஏறக்குறைய 50 முறை வருகின்றது. இது அவரின் ஆன்மீகத்தையும், அப்போஸ்தலிக்க வாழ்வையும், வேத கலாபனையையும், பணிவாழ்வையும் வெளிப்படையாக காட்டுகின்றது. "எல்லோர்க்கும் எல்லாம் ஆனேன்" என்று இவர் குறிப்பிடுவது, நற்செய்திக்கு எவ்வித ஊறும் விளைவிக்காமல் எவரிடமும் கனிவுடனும், பாசத்துடனும் நடந்து, நான் கிறிஸ்துவை மாதிரியாக தேர்ந்துகொண்டதுபோல, என்னையும் உங்கல் மாதிரியாக எடுத்துகொள்ளுங்கள் என்று குறிப்பிடுகின்றார்.
Saint Paul is one of the most important and influential of all the saints. Many of his writings are contained in the Canon of the Bible and have influenced the growth and development of the Church since the first century.
St. Paul was originally known as Saul, and he was a Roman citizen and a Pharisee. He even presided over the persecutions of the early Christians and was present at the martyrdom of St. Stephen.
However, Saul experienced a powerful vision that caused him to convert to Christianity while on the road to Damascus. He was duly baptized and took the name Paul.
Paul traveled the world, first to Arabia then back to Damascus. He also visited Jerusalem to see St. Peter, the first pope and pay homage to him. During these travels, he preached ceaselessly, often drawing criticism and ire from those who rebuffed his message. Jews, in particular, hated his preaching as they saw him convert people to Christianity from Judaism.
Eventually, Paul returned to Tarsus, where he was born. He preached there until he was called by Barnabus to come to Antioch. After a year spent in Antioch, a famine occurred in Jerusalem and the pair was dispatched to the city with alms.
The accomplished this mission, and returned to Antioch.
Paul and Barnabus then went forth on a mission to Cypress and throughout Asia Minor. They established several churches in their travels. After establishing his churches, Paul remained in communication with the faithful, often writing letters to answer questions and resolve disputes.
The letters that have survived have become part of the Bible. It is believed that Paul wrote other letters, which were lost even before the Bible was established by the Church. Paul's writings are important because they provide good advice for how Christians should live.
Paul traveled throughout much of Europe, particularly in Macedonia, Greece, and Italy. While preparing for a missionary trip to Spain, he was imprisoned in Caesarea by the Jews for two years. He traveled again, was shipwrecked in Malta, and was imprisoned for another two years for preaching in Rome. Despite these imprisonments, Paul continued to preach.
Paul eventually made his way to Spain, then returned to the East, and finally returned to Rome once again. In 67 AD, Paul was arrested in Rome for a second time and this time he was beheaded under the insane Emperor Nero. According to John Chrysostom, Nero knew Paul personally.
Paul is among the most famous, intelligent and influential of the apostles. There are some who argue that he was the leader of the apostles, but this is not supported by the evidence. Instead, he likely preached at the request of St. Peter, who was pope.
St. Paul is the patron saint of missionaries, evangelists, writers, journalists, authors, public workers, rope and saddle makers, and tent makers. His feast day is on June 29 when he is honored with Saint Peter, although he is also honored on other days throughout the year, January 25, for his conversion, February 16, for his shipwreck, and Nov. 18 for the dedication of his Basilica.
Paul[a] (born Saul of Tarsus;[b] c. 5 – c. 64/65 AD), commonly known as Paul the Apostle[7] and Saint Paul,[8] was a Christian apostle who spread the teachings of Jesus in the first-century world.[9] Generally regarded as one of the most important figures of the Apostolic Age,[8][10] he founded several Christian communities in Asia Minor and Europe from the mid-40s to the mid-50s AD.[11]
According to the New Testament book Acts of the Apostles, Paul was a Pharisee.[12] He participated in the persecution of early disciples of Jesus, possibly Hellenised diaspora Jews converted to Christianity,[13] in the area of Jerusalem, prior to his conversion.[note 1] Some time after having approved of the execution of Stephen,[14] Paul was traveling on the road to Damascus so that he might find any Christians there and bring them "bound to Jerusalem" (ESV).[15] At midday, a light brighter than the sun shone around both him and those with him, causing all to fall to the ground, with the risen Christ verbally addressing Paul regarding his persecution.[16][17] Having been made blind,[18] along with being commanded to enter the city, his sight was restored three days later by Ananias of Damascus. After these events, Paul was baptized, beginning immediately to proclaim that Jesus of Nazareth was the Jewish messiah and the Son of God.[19] Approximately half of the content in the book of Acts details the life and works of Paul.
Fourteen of the 27 books in the New Testament have traditionally been attributed to Paul.[20] Seven of the Pauline epistles are undisputed by scholars as being authentic, with varying degrees of argument about the remainder. Pauline authorship of the Epistle to the Hebrews is not asserted in the Epistle itself and was already doubted in the 2nd and 3rd centuries.[note 2] It was almost unquestioningly accepted from the 5th to the 16th centuries that Paul was the author of Hebrews,[22] but that view is now almost universally rejected by scholars.[22][23] The other six are believed by some scholars to have come from followers writing in his name, using material from Paul's surviving letters and letters written by him that no longer survive.[9][8][note 3] Other scholars argue that the idea of a pseudonymous author for the disputed epistles raises many problems.[25]
Today, Paul's epistles continue to be vital roots of the theology, worship and pastoral life in the Latin and Protestant traditions of the West, as well as the Eastern Catholic and Orthodox traditions of the East.[26] Paul's influence on Christian thought and practice has been characterized as being as "profound as it is pervasive", among that of many other apostles and missionaries involved in the spread of the Christian faith
Also known as
• Apostle Paul
• Apostle to the Gentiles
• Paul of Tarsus
• Saul of Tarsus
Memorials
• 25 January (celebration of his conversion)
• 16 February (Saint Paul Shipwrecked)
• 29 June (celebration of Saint Peter and Saint Paul as co-founders of the Church)
• 18 November (feast of the dedication of the Basilicas of Peter and Paul)
Profile
Jewish Talmudic student. Pharisee. Tent-maker by trade. Saul the Jew hated and persecuted Christians as heretical, even assisting at the stoning of Saint Stephen the Martyr. On his way to Damascus, Syria, to arrest another group of faithful, he was knocked to the ground, struck blind by a heavenly light, and given the message that in persecuting Christians, he was persecuting Christ. The experience had a profound spiritual effect on him, causing his conversion to Christianity. He was baptized, changed his name to Paul to reflect his new persona, and began travelling, preaching and teaching. His letters to the churches he help found form a large percentage of the New Testament. Knew and worked with many of the earliest saints and fathers of the Church. Martyr.
Born
c.3 at Tarsus, Cilicia (modern Turkey) as Saul
Died
beheaded c.65 at Rome, Italy
Saint Peter the Apostle
புனிதர் பேதுரு
(St. Peter)
திருத்தூதர், கத்தோலிக்க திருச்சபையின் முதல் திருத்தந்தை, மதத்தலைவர், மறைசாட்சி:
(Apostle, First Pope of Catholic Church, Patriarch, and Martyr)
பிறப்பு: கி. பி. 1
பெத்சாய்தா, கௌலனிடிஸ், சிரியா, ரோம பேரரசு
(Bethsaida, Gaulanitis, Syria, Roman Empire)
இறப்பு: கி.பி. 64 மற்றும் 68 ஆகிய வருடங்களுக்கு இடையில்
கிளமன்டைன் சிற்றாலயம், வாட்டிகன் குன்று, ரோம், இத்தாலியா, ரோம பேரரசு
(Clementine Chapel, Vatican Hill, Rome, Italia, Roman Empire)
ஏற்கும் சமயம்:
அனைத்து கிறிஸ்தவ பிரிவுகள் மற்றும் இஸ்லாம்
(All Christian denominations that venerate Saints, Islam)
முக்கிய திருத்தலங்கள்:
புனித பேதுரு பேராலயம், வாட்டிக்கன் நகர்
(St. Peter’s Basilica, Vatican)
நினைவுத் திருவிழா: ஜூன் 29
பாதுகாவல்:
ரொட்டி சுடுபவர் (Bakers); பாலம் கட்டும் தொழிலாளி (Bridge Builders); மாமிசம் விற்பவர்கள் (Butchers); மீனவர்கள் (Fishermen); அறுவடை செய்பவர்கள் (Harvesters); புதிய காலணிகள் தயாரிப்பவர்கள் (Cordwainers); கடிகாரம் உற்பத்தியாளர்கள் (Horologists); பூட்டு தொழிலாளிகள் (Locksmiths); காலணிகள் செய்யும் தொழிலாளி (Cobblers); வலை தயாரிப்பாளர்கள் (Net makers); (Shipwrights); எழுதுபொருட்கள் வியாபாரி (Stationers); மூளைக்கோளாறு (Frenzy); கால் பிரச்சினைகள் (Foot problems); ஜூரம் (Fever); நீண்ட ஆயுள் (Longevity);
புனிதர் பேதுரு அல்லது புனிதர் இராயப்பர் (Saint Peter), இயேசு கிறிஸ்து ஏற்படுத்திய பன்னிரு திருத்தூதர்களுள் (Twelve Apostles of Jesus Christ) தலைமையானவர் ஆவார். இவரது இயற்பெயர் சீமோன் (Simon) ஆகும். இவரைத் தம் சீடராக அழைத்த இயேசு "பேதுரு" என்னும் சிறப்புப் பெயரை அவருக்கு அளித்தார். இப்பெயரின் தமிழ் வடிவம் இராயப்பர் என்பதாகும்.
பேதுரு கலிலேயாவைச் சேர்ந்த மீனவர் ஆவார். இயேசு இவரைத் தம் சீடராகத் தெரிந்து கொண்டார். இவர் கத்தோலிக்கத் திருச்சபையின் முதல் திருத்தந்தையாகக் கருதப்படுகிறார்.
கிறிஸ்தவ பாரம்பரியபடி, பேரரசன் “நீரோ அகஸ்டஸ் சீசர்” (Nero Augustus Caesar) ஆட்சிக் காலத்தில், இவர் ரோம் நகரில் சிலுவையில் அறையப்பட்டு கொலை செய்யப்பட்டார். இயேசு கிறிஸ்து சிலுவையில் அறையுண்டதைப் போன்றே தாமும் சிலுவையில் அறையப்பட தகுதியற்றவர் என எண்ணியதால், தம்மை தலைகீழாக சிலுவையில் அறையுமாறு இவரே வேண்டிக்கொண்டதாக கிறிஸ்தவ பாரம்பரியம் கூறுகிறது.
தூய பேதுருவின் கல்லறை உள்ளதாகக் கருதப்படும் வத்திக்கான் நகரத்தில் கத்தோலிக்க திருச்சபையின் முக்கியமான வழிபாட்டிடங்களுள் ஒன்றாகிய புனித பேதுரு பெருங்கோவில் அமைந்துள்ளது.
புதிய ஏற்பாட்டு நூல்களில் பேதுரு :
பேதுருவின் வாழ்க்கைக் குறிப்புகள் சில புதிய ஏற்பாட்டு நூல்களாகிய நற்செய்திகளிலும் (Canonical Gospels), திருத்தூதர் பணி நூலிலும் (Acts of the Apostles) உள்ளன. இயேசுவின் பணிக்காலத்தில் அவர் தம் சீடராக அழைத்துக்கொண்ட பன்னிரு திருத்தூதர்களுள் முதலிடம் பெறுபவர் பேதுரு. மீன் பிடித்தல் தொழிலைச் செய்துவந்த பேதுருவை ஒருநாள் இயேசு கலிலேயக் கடலருகில் கண்டார். இயேசு அவரை நோக்கித் தம் சீடராகுமாறு கேட்டார். பேதுருவும் இயேசுவைப் பின் தொடர்ந்தார். பேதுருவின் இயற்பெயர் சீமோன்; அவர்தம் தந்தை பெயர் “ஜான் அல்லது ஜோனா” (John or Jonah) ஆகும். எனவே அவர் "ஜோனாவின் மகன் சீமோன்" என்று அழைக்கப்பட்டார். ஆனால் இயேசு அவருக்கு ஒரு புதிய பெயரைக் கொடுத்தார். விவிலியத்தில் இவ்வாறு புதிய பெயர் கொடுக்கும்போது அப்பெயரைப் பெறும் மனிதர் ஒரு சிறப்புப் பணிக்கு அழைக்கப்படுவதை அப்பெயர் குறிப்பது வழக்கம். இயேசு சீமோனுக்குப் பேதுரு என்னும் பெயரைக் கொடுத்ததும் தனிப்பொருள் கொண்ட நிகழ்வுதான்.
பேதுரு என்னும் சொல் “அரமேய” (Aramaic) மொழியில் "கேபா" (Kepha) என வரும். அதன் பொருள் "பாறை" ஆகும். பேதுரு என்பது அதன் கிரேக்க வடிவம். இலத்தீனில் "Petra" என்றால் பாறை. அதைத் தழுவியே சீமோனுக்கு "Petrus" (ஆங்கிலத்தில் “பீட்டர்” Peter) எனும் பெயர் வந்தது.
பேதுருவை இயேசு "பாறை" என்று அழைத்ததற்கான விளக்கத்தை மத்தேயு நற்செய்தி குறிப்பிடுகிறது.
மத்தேயு 16:13-19
இயேசு, பிலிப்புச் செசரியா பகுதிக்குச் சென்றார். அவர் தம் சீடரை நோக்கி, "மானிடமகன் யாரென்று மக்கள் சொல்கிறார்கள்?" என்று கேட்டார். அதற்கு அவர்கள், "சிலர் திருமுழுக்கு யோவான் எனவும் வேறு சிலர் எலியா எனவும் மற்றும் சிலர் எரேமியா அல்லது பிற இறைவாக்கினருள் ஒருவர் என்றும் சொல்கின்றனர்" என்றார்கள். "ஆனால் நீங்கள், நான் யார் எனச் சொல்கிறீர்கள்?" என்று அவர் கேட்டார்.
சீமோன் பேதுரு மறுமொழியாக, "நீர் மெசியா, வாழும் கடவுளின் மகன்" என்று உரைத்தார். அதற்கு இயேசு, "யோனாவின் மகனான சீமோனே, நீ பேறு பெற்றவன். ஏனெனில் எந்த மனிதரும் இதை உனக்கு வெளிப்படுத்தவில்லை; மாறாக விண்ணகத்திலுள்ள என் தந்தையே வெளிப்படுத்தியுள்ளார். எனவே நான் உனக்குக் கூறுகிறேன்; உன் பெயர் பேதுரு; இந்தப் பாறையின்மேல் என் திருச்சபையைக் கட்டுவேன். பாதாளத்தின் வாயில்கள் அதன்மேல் வெற்றி கொள்ளா. விண்ணரசின் திறவுகோல்களை நான் உன்னிடம் தருவேன். மண்ணுலகில் நீ தடைசெய்வது விண்ணுலகிலும் தடைசெய்யப்படும். மண்ணுலகில் நீ அனுமதிப்பது விண்ணுலகிலும் அனுமதிக்கப்படும்" என்றார்.
பேதுருவின் குடும்பம் :
பேதுருவின் குடும்பம் பற்றிய சில தகவல்கள் நற்செய்திகளில் உள்ளன. அவர் கப்பர்நாகும் என்னும் ஊரில் வாழ்ந்து வந்தார் என்றும், திருமணமானவர் என்றும் அவருடைய மாமியார் காய்ச்சலாய் இருந்தபோது இயேசு அவருடைய வீட்டுக்குச் சென்று அப்பெண்மணிக்கு நலமளித்தார் என்றும் நற்செய்திகள் குறிப்பிடுகின்றன.
மாற்கு 1:29-31
பின்பு அவர்கள் தொழுகைக் கூடத்தை விட்டு வெளியே வந்து யாக்கோபு, யோவானுடன் சீமோன், அந்திரேயா ஆகியோரின் வீட்டிற்குள் சென்றார்கள். சீமோனுடைய மாமியார் காய்ச்சலாய்க் கிடந்தார். உடனே அவர்கள் அதைப் பற்றி இயேசுவிடம் சொன்னார்கள்.
இயேசு அவரருகில் சென்று கையைப் பிடித்து அவரைத் தூக்கினார். காய்ச்சல் அவரை விட்டு நீங்கிற்று. அவர் அவர்களுக்குப் பணிவிடை செய்தார்.
பேதுருவின் பெயர் பற்றிய குறிப்பு:
பேதுருவின் இயற்பெயர் எபிரேயத்தில் சீமோன் என்பதாகும். அது கிரேக்கத்தில் Σιμων என்று எழுதப்பட்டது. புதிய ஏற்பாட்டில் இரு இடங்களில் அப்பெயர் "சிமியோன்" (Συμεων) என்னும் வடிவத்தில் வருகிறது (காண்க: திருத்தூதர் பணிகள் 15:14; 2 பேதுரு 1:1).
இயேசு பேதுருவுக்குக் கொடுத்த சிறப்புப் பெயர் "பாறை" அல்லது "கல்" என்னும் பொருள்கொண்ட அரமேயச் சொல்லாகிய "கேபா" (பண்டைக் கிரேக்கம்: Kephas) என்பதாகும். பேதுரு "கேபா" என்று ஒன்பது முறை புதிய ஏற்பாட்டு நூல்களில் அழைக்கப்படுகிறார். யோவான் நற்செய்தி ஒருமுறையும் தூய பவுல் எழுதிய திருமுகங்கள் எட்டு முறையும் பேதுருவை "கேபா" என்று அழைக்கின்றன.
"கேபா" என்னும் அரமேயச் சொல் கிரேக்கத்தில் “Petros” என்று பெயர்க்கப்பட்டது. அதிலிருந்து தமிழ் "பேதுரு" என்னும் வடிவம் பிறந்தது. பேதுரு என்னும் பெயர் நற்செய்தி நூல்களிலும் திருத்தூதர் பணிகள் நூலிலும் 150 தடவைக்கு மேலாக வருகிறது. "சீமோன் பேதுரு" என்னும் இரட்டைப் பெயர் பெரும்பாலும் யோவான் நற்செய்தியில் சுமார் 20 தடவை வருகிறது.
கிரேக்க மொழி பேசிய கிறிஸ்தவர் நடுவே "பேதுரு" என்னும் சொல் (பாறை, கல்) எளிதில் பொருள் விளங்கும் பெயராக விளங்கியிருக்கும்.
பேதுரு முதல் திருத்தந்தை என்பது பற்றிய கருத்துகள் :
இயேசுவின் திருத்தூதராகிய பேதுரு முதல் "திருத்தந்தை" (Pope) என்று கத்தோலிக்க திருச்சபை அறிக்கையிடுகிறது. அதற்கு, கீழ்வரும் காரணங்கள் காட்டப்படுகின்றன :
✯ இயேசு தம் நெருங்கிய சீடர்களாகத் தெரிந்துகொண்ட "திருத்தூதர்கள்" (Apostles) பன்னிருவரில் முதன்மை இடம் பேதுருவுக்கு அளிக்கப்பட்டது;
✯ இயேசு பேதுருவுக்கு அளித்த சிறப்புப் பணி;
✯ பன்னிரு திருத்தூதர் குழுவில் பேதுரு ஆற்றிய தனிப்பட்ட பணி.
பேதுரு வகிக்கும் சிறப்பிடத்தைக் கீழ்வருமாறு விளக்கலாம். :
✯ இயேசு தம்மைப் பின்செல்லும்படி முதல்முதலாக அழைத்தது பேதுருவைத்தான் (காண்க: மத்தேயு 4:18-19).
✯ இயேசு திருத்தூதர்களிடம் கேள்விகள் கேட்ட போதெல்லாம் அவர்கள் பெயரால் பதில் கூறுபவர் பேதுருவே (காண்க: மாற்கு 8:29; மத்தேயு 18:21; லூக்கா 12:41; யோவான் 6:67-69).
✯ லூக்கா மற்றும் பவுல் தரும் தகவல்படி, உயிர்த்தெழுந்த இயேசுவை முதன்முறையாகச் சந்தித்தவர் பேதுருவே (காண்க: லூக்கா 24:34; 1 கொரிந்தியர் 15:5). மத்தேயு, யோவான், மாற்கு நற்செய்திகளின்படி, மகதலா மரியா உயிர்த்தெழுந்த இயேசுவை முதலில் காண்கிறார். ஆனால் அங்குகூட, "நீங்கள் புறப்பட்டுச் செல்லுங்கள், பேதுருவிடமும் மற்றச் சீடரிடமும், 'உங்களுக்கு முன்பாக அவர் கலிலேயாவுக்குப் போய்க் கொண்டிருக்கிறார்; அவர் உங்களுக்குச் சொன்னது போலவே அவரை அங்கே காண்பீர்கள்' எனச் சொல்லுங்கள்" என்று இயேசு கூறுகிறார் (மாற்கு 16:7).
✯ எல்லா நற்செய்தி நூல்களிலும் அதிக முறை பெயர்சொல்லிக் குறிப்பிடப்படும் திருத்தூதர் பேதுரு’தான்.
✯ இயேசு பேதுருவிடம்’தான் பிற திருத்தூதர்களை விட அதிக பொறுப்பு ஒப்படைக்கிறார்.
✯ பன்னிரு திருத்தூதர்களின் பெயர்கள் அடங்கிய பட்டியல் தரப்படும் இடங்களில் எல்லாம் நற்செய்தி நூல்கள் பேதுருவைத்’தான் முதன்முதலாகக் குறிப்பிடுகின்றன (காண்க: மாற்கு 3:16-19; மத்தேயு 10:1-4; லூக்கா 6:12-16
✯ பண்டைய இஸ்ரயேல் நாட்டில் முதல் மகன், முதலில் வருபவர், பெயர்ப்பட்டியலில் முதலில் இருப்பவர் என்னும்போது அவருக்குச் சிறப்பிடம், தனிப் பணி உண்டு என்று பொருளாகும். பேதுரு எருசலேம் கிறிஸ்தவ சபையில் மிக முக்கியமான ஒருவராக இருந்தார் என்பதைக் குறிக்க, தூய பவுல் பேதுருவை அச்சபையின் "தூண்" என்று அழைக்கின்றார். (காண்க: கலாத்தியர் 2:9).
புனித பேதுரு:
சீமோன் என்கிற இவருடைய பெயரை நம் ஆண்டவர் மாற்றி "பாறை" என்னும் பொருள் தரும் பேதுரு என்னும் பெயரை சூட்டினார். தமது வாழ்வின் முக்கியமான கட்டங்களிலும் பல புதுமைகள் செய்யும்போதும் ஆண்டவர் இவரை தம் அருகில் வைத்திருந்தார். அச்சத்தினால் நம் ஆண்டவரை மறுதலித்த பாவத்திற்காக பேதுரு இறுதி மட்டும் மனம் கசிந்து அழுதார். நம் ஆண்டவர் உயிர்தெழுந்த பின் காட்சி கொடுத்த பொழுது "என்னை அன்பு செய்கிறாயா?" என்று மும்முறை கேள்வி கேட்டது குறிப்பிடத்தக்கது. இவ்வாறு மும்முறை மறுதலித்ததற்காக மும்முறை கழுவாய் முயற்சிகள் செய்யும்படி தூண்டினார். தூய ஆவியை அடைந்தபின் ஆயிரக்கணக்கான மக்களை பேதுரு மனந்திருப்பினார். கணக்கற்ற நோயாளிகளை நலமடைய செய்தார்.
நீரோ என்ற இரத்தவெறி பிடித்த மன்னன் காலத்தில், புனித பேதுரு உரோமையில் சித்ரவதைக்கு உள்ளானார். அவர் சிறையில் தள்ளப்பட்ட இடத்தில் புனித பேதுருவின் சிறைவாழ்வின் நினைவாக ஓர் ஆலயம் ஒன்று காணப்படுகின்றது. இவர் சிலுவை சாவு அடைந்தார் என்று 255 ல் டெர்டல்லியன்(Derdalien) குறிப்பிடுகின்றார். ஆரிஜன் என்று மறைவல்லுநரை மேற்கோள்காட்டி பேதுருவின் விருப்பப்படி சிலுவையில் தலைகீழாக அறையப்பட்டார் என்று யூசிபியுஸ்(Yousibius) குறிப்பிடுகின்றார். நீரோவின் தோட்டத்தில்தான் பேதுரு சிறைப்பட்டு இருந்ததாகவும், அங்குதான் பேதுருவும் இன்னும் கிறிஸ்தவர் பலரும் பலவிதமாக சித்ரவதைகளுக்கும் உள்ளானார்கள் என்று பாரம்பரியம் கூறுகின்றது.
Peter, who was also known as Simon Peter of Cephas, is considered the first Pope. Despite his papacy, Peter had humble beginnings and became one of the Twelve Apostles of Jesus. He was ordained by Jesus in the "Rock of My Church" written in Matthew 16:17-18, which says, "Jesus replied, 'Simon son of Jonah, you are a blessed man!
Because it was no human agency that revealed this to you but my Father in heaven. So I now say to you: You are Peter and on this rock I will build my community. And the gates of the underworld can never overpower it.'"
Peter was a native of Bethsaida, near Lake Tiberias and was the son of Jonah. He and his brother Andrew were fishermen on Lake Genesareth. The Bible chronicles when the brothers met Jesus in Luke chapter 5, which reads:
"Now it happened that he was standing one day by the Lake of Gennesaret, with the crowd pressing round him listening to the word of God, when he caught sight of two boats at the water's edge. The fishermen had got out of them and were washing their nets. He got into one of the boats -- it was Simon's -- and asked him to put out a little from the shore. Then he sat down and taught the crowds from the boat.
When he had finished speaking he said to Simon, 'Put out into deep water and pay out your nets for a catch.' Simon replied, 'Master, we worked hard all night long and caught nothing, but if you say so, I will pay out the nets.' And when they had done this they netted such a huge number of fish that their nets began to tear, so they signaled to their companions in the other boat to come and help them; when these came, they filled both boats to sinking point.
When Simon Peter saw this he fell at the knees of Jesus saying, 'Leave me, Lord; I am a sinful man.' For he and all his companions were completely awestruck at the catch they had made; so also were James and John, sons of Zebedee, who were Simon's partners. But Jesus said to Simon, 'Do not be afraid; from now on it is people you will be catching.' Then, bringing their boats back to land they left everything and followed him."
Just like that, Peter followed Jesus and his life was changed forever. Though he was one of the first disciples called to follow Jesus and eventually became the spokesman for the group, Peter is known for his "little faith."
In Matthew 14, Jesus and his disciples came ashore, where a large crowd waited. Jesus healed the sick and by the end of the day, his disciples told him to tell everyone to go to the villages for food but Jesus performed a miracle and made five loaves of bread and two fish feed the group of five-hundred people. Following the miracle, Jesus told the disciples to take their boat to the other side of a nearby river while he sent the crowds away.
After he bid farewell to the throngs of people, he prayed by himself in the hills. As he prayed, the boat the disciples were on was experiencing rough waves and "In the fourth watch of the night," Jesus approached their boat as he walked on the water. When his disciples spied Jesus walking on the water, they were afraid but Jesus called to them and said, "Courage! It's me! Don't be afraid." Peter answered "Lord ... if it is you, tell me to come to you across the water."
Jesus told him to come so Peter began to walk toward Jesus on the surface of the water. It wasn't until he noticed the wind that he began to fear and cried "Lord ... save me!" Jesus touched him and said, "You have so little faith ... why did you doubt?"
This is one of many stories involving Peter and Jesus. Another famous story is Peter's attempt to save Jesus from the soldiers who came to take Him to his doom. As described in John 18:10-12, "Simon Peter, who had a sword, drew it and struck the high priest's servant, cutting off his right ear. The servant's name was Malchus. Jesus said to Peter, 'Put your sword back in its scabbard; am I not to drink the cup that the Father has given me?' The cohort and its tribune and the Jewish guards seized Jesus and bound him."
Following the failed attempt to save Jesus, Peter was recorded denying Jesus, which The Savior foretold during the Last Supper in Mark 14:18-31:
"And while they were at table eating, Jesus said, 'In truth I tell you, one of you is about to betray me, one of you eating with me.' They were distressed and said to him, one after another, 'Not me, surely?' He said to them, 'It is one of the Twelve, one who is dipping into the same dish with me. Yes, the Son of man is going to his fate, as the scriptures say he will, but alas for that man by whom the Son of man is betrayed! Better for that man if he had never been born.'
"And as they were eating he took bread, and when he had said the blessing he broke it and gave it to them. 'Take it,' he said, 'this is my body.' Then he took a cup, and when he had given thanks he handed it to them, and all drank from it, and he said to them, 'This is my blood, the blood of the covenant, poured out for many. In truth I tell you, I shall never drink wine any more until the day I drink the new wine in the kingdom of God.'
"After the psalms had been sung they left for the Mount of Olives. And Jesus said to them, 'You will all fall away, for the scripture says: I shall strike the shepherd and the sheep will be scattered; however, after my resurrection I shall go before you into Galilee.'
"Peter said, 'Even if all fall away, I will not.' And Jesus said to him, 'In truth I tell you, this day, this very night, before the cock crows twice, you will have disowned me three times.' But he repeated still more earnestly, 'If I have to die with you, I will never disown you.' And they all said the same."
Regardless of his claims, Peter did deny Christ three times. His denials were recorded in Mark 14:66-72:
"While Peter was down below in the courtyard, one of the high priest's servant-girls came up. She saw Peter warming himself there, looked closely at him and said, 'You too were with Jesus, the man from Nazareth.' But he denied it. 'I do not know, I do not understand what you are talking about,' he said. And he went out into the forecourt, and a cock crowed.
"The servant-girl saw him and again started telling the bystanders, 'This man is one of them.' But again he denied it. A little later the bystanders themselves said to Peter, 'You are certainly one of them! Why, you are a Galilean.' But he started cursing and swearing, 'I do not know the man you speak of.'
"And at once the cock crowed for the second time, and Peter recalled what Jesus had said to him, 'Before the cock crows twice, you will have disowned me three times.' And he burst into tears."
Matthew 26:69-75 and John 18:17-27 also tell the story of Peter disowning Jesus three times. Following Christ's crucifixion and resurrection, it was Peter who first entered the empty tomb. It was described in Luke 24:12 that when Peter heard Mary of Magdala, Joanna, and Mary, the mother of James, claim Jesus' tomb was empty, he "went off to the tomb, running. He bent down and looked in and saw the linen cloths but nothing else; he then went back home, amazed at what had happened."
1 Corinthians 15:3-7 describes how Jesus resurrected and appeared before Peter first. "The tradition I handed on to you in the first place, a tradition which I had myself received was that Christ died for our sins, in accordance with the scriptures, and that he was buried; and that on the third day, he was raised to life, in accordance with the scriptures; and that he appeared to [Peter of] Cephas; and later to the Twelve; and next he appeared to more than five hundred of the brothers at the same time, most of whom are still with us, though some have fallen asleep; then he appeared to James, and then to all the apostles."
Following his resurrection, Christ came before his disciples several times. John:21:12-23 describes an instance when Peter is given three chances to admit his love for Jesus, and each time he says he does.
"Jesus said to them, 'Come and have breakfast.' None of the disciples was bold enough to ask, 'Who are you?' They knew quite well it was the Lord. Jesus then stepped forward, took the bread and gave it to them, and the same with the fish.
"This was the third time that Jesus revealed himself to the disciples after rising from the dead. When they had eaten, Jesus said to Simon Peter, 'Simon son of John, do you love me more than these others do?' He answered, 'Yes, Lord, you know I love you.' Jesus said to him, 'Feed my lambs.'
"A second time he said to him, 'Simon son of John, do you love me?' He replied, 'Yes, Lord, you know I love you.' Jesus said to him, 'Look after my sheep.' Then he said to him a third time, 'Simon son of John, do you love me?' Peter was hurt that he asked him a third time, 'Do you love me?' and said, 'Lord, you know everything; you know I love you.' Jesus said to him, 'Feed my sheep.
"In all truth I tell you, when you were young you put on your own belt and walked where you liked; but when you grow old you will stretch out your hands, and somebody else will put a belt round you and take you where you would rather not go.'
"In these words he indicated the kind of death by which Peter would give glory to God. After this he said, 'Follow me.' Peter turned and saw the disciple whom Jesus loved following them -- the one who had leant back close to his chest at the supper and had said to him, 'Lord, who is it that will betray you?'
"Seeing him, Peter said to Jesus, 'What about him, Lord?' Jesus answered, 'If I want him to stay behind till I come, what does it matter to you? You are to follow me.' The rumour then went out among the brothers that this disciple would not die. Yet Jesus had not said to Peter, 'He will not die,' but, 'If I want him to stay behind till I come.'"
Jesus offered Peter three chances to follow Him and with the three confirmations of love, Peter was able to balance his three previous denials.
In the time following Christ's Ascension, Peter stood as the unquestionable head of the Apostles, which the book of Acts clearly describes. He went on to appoint the replacement of Judas Iscariot, spoke first to the crowds that had assembled after the descent of the Holy Spirit at Pentecost, he was the first Apostle to perform miracles in the name of the Lord, and he rendered judgment upon the deceitful Ananias and Sapphira, both of whom were stealing from church members and God alike.
Peter was instrumental in bringing the Gospel to the Gentiles. He baptized the Roman pagan Cornelius, and at the Council of Jerusalem gave his support to preach to Gentiles, thereby permitting the new Church to become universal.
There are so many stories about Peter that it is nearly impossible to fully encompass his deeds, but one story of note was when he was imprisoned by King Herod Agrippa but was able to escape with the help of an angel.
King Herod had begun to persecute specific members of the church and had James, the brother of John beheaded. The Jewish community was grateful for the persecutions so Herod continued and went after Peter. As described in Acts 12:4-11:
"As it was during the days of Unleavened Bread that he had arrested him, he put him in prison, assigning four sections of four soldiers each to guard him, meaning to try him in public after the Passover. All the time Peter was under guard the church prayed to God for him unremittingly.
"On the night before Herod was to try him, Peter was sleeping between two soldiers, fastened with two chains, while guards kept watch at the main entrance to the prison. Then suddenly an angel of the Lord stood there, and the cell was filled with light. He tapped Peter on the side and woke him. 'Get up!' he said, 'Hurry!' -- and the chains fell from his hands.
"The angel then said, 'Put on your belt and sandals.' After he had done this, the angel next said, 'Wrap your cloak round you and follow me.' He followed him out, but had no idea that what the angel did was all happening in reality; he thought he was seeing a vision.
"They passed through the first guard post and then the second and reached the iron gate leading to the city. This opened of its own accord; they went through it and had walked the whole length of one street when suddenly the angel left him. It was only then that Peter came to himself. And he said, 'Now I know it is all true. The Lord really did send his angel and save me from Herod and from all that the Jewish people were expecting.'"
Following his escape, Peter resumed his apostolate in Jerusalem and his missionary efforts included travels to such cities of the pagan world as Antioch, Corinth, and eventually Rome. He made reference to the Eternal City in his first Epistle by noting that he writes from Babylon. Through a variety of works, it is certain that Peter died in Rome and that his martyrdom came during the reign of Emperor Nero, believed to be in 64 AD.
Testimony of his martyrdom is extensive, including Origen, Eusebius of Caesarea, St. Clement I of Rome, St. Ignatius, and St. Irenaeus. According to rich tradition, Peter was crucified on the Vatican Hill upside down because he declared himself unworthy to die in the same manner as the Lord. He was then buried in Rome near the Vatican on Vatican Hill.
In the early 4th century, Emporor Constantine I honored Peter with a large basilica over the site of his burial despite the slope of Vatican Hill, which first needed to be excavated. According to a letter, Pope Vitalian sent a cross with filings said to be from Peter's chains to the queen of Oswy, Anglo-Saxon King of Northumbria in 665 along with unspecified relics of Peter.
In 1950 human bones were discovered beneath the alter of St. Peter's Basilica and many claimed they belonged to Peter. In 1953 an excavation found St. Peter's tomb in Jerusalem bearing his previous name Simon, as well as the tombs of the other apostles, Mary, and Jesus.
In the 1960s, discarded debris from the excavation beneath St. Peter's Basilica were re-examined and were identified as the bones of a male human. This discovery caused Pope Paul VI in 1968 to announce they were likely to belong to the Apostle Peter. On November 24, 2013, Pope Francis revealed the relics of nine bone fragments for the first time in public during a Mass celebrated at St. Peter's Square.
While Peter's chief feast day is June 29, he is also honored on February 22 and November 18. In liturgical art, he is depicted as an elderly man holding a key and a book. His symbols include an inverted cross, a boat, and the cock.
Saint Peter[5] (died between AD 64 and 68 on the Vatican Hill),[1] also known as Peter the Apostle, Peter the Rock, Simon Peter, Simeon, Simon or Cephas,[6] was one of the Twelve Apostles of Jesus Christ, and one of the first leaders of the early Church. He is traditionally counted as the first bishop of Rome—or pope—and also as the first bishop of Antioch. Based on contemporary historical data, his papacy is estimated to have spanned from AD 30 to his death, which would make him the longest-reigning pope, at anywhere from 34 to 38 years;[1] however, the length of his reign has never been verified.
According to Christian tradition, Peter was crucified in Rome under Emperor Nero. The ancient Christian churches all venerate Peter as a major saint and as the founder of the Church of Antioch and the Church of Rome,[1] but differ in their attitudes regarding the authority of his successors. According to Catholic teaching, Jesus promised Peter a special position in the Church.[7]
In the New Testament, the name "Simon Peter" is found 19 times. He appears repeatedly and prominently in all four gospels as well as the Acts of the Apostles. He is the brother of Saint Andrew, and both were fishermen. The Gospel of Mark in particular was traditionally thought to show the influence of Peter's preaching and eyewitness memories. He is also mentioned, under either the name Peter or Cephas, in Paul's First Letter to the Corinthians and the Epistle to the Galatians. The New Testament also includes two general epistles, First Peter and Second Peter, that are traditionally attributed to him, but modern scholarship generally rejects the Petrine authorship of both.[8] Nevertheless, Evangelicals and Catholics have always affirmed Peter's authorship, and recently, a growing number of scholars have revived the claim of Petrine authorship of these epistles.[9]
Outside of the New Testament, several apocryphal books were later attributed to him, in particular the Acts of Peter, Gospel of Peter, Preaching of Peter, Apocalypse of Peter, and Judgment of Peter, although scholars believe these works to be pseudoepigrapha
Also known as
• Cephas
• First Pope
• Keipha
• Kepha
• Pre-eminent Apostle
• Prince of the Apostles
• Shimon Bar-Yonah
• Shimon Ben-Yonah
• Simeon
• Simon
• Simon bar Jonah
• Simon ben Jonah
• Simon Peter
Memorials
• 29 June (feast of Peter and Paul as founders of the Church)
• 22 February (feast of the Chair of Peter, emblematic of the world unity of the Church)
• 1 August (Saint Peter in Chains)
• 18 November (feast of the dedication of the Basilicas of Peter and Paul)
Profile
Professional fisherman. Brother of Saint Andrew the Apostle, the man who led him to Christ. Apostle. Renamed "Peter" (rock) by Jesus to indicate that Peter would be the rock-like foundation on which the Church would be built. Bishop. First Pope. Miracle worker.
Born
c.1 in Bethsaida as Simon
Died
• martyred c.64 in Rome, Italy
• crucified head downward because he claimed he was not worthy to die in the same manner as Christ
Name Meaning
rock
Blessed Hemma of Gurk
Also known as
Emma, Gemma
Additional Memorial
27 June in German-speaking areas
Profile
Born to the nobility, and a relative of emperor Saint Henry II; Countess of Zeltschach. Educated at the court of Henry II where she was a lady-in-waiting to Saint Cunegundes.
Married to Blessed William of Sann in the diocese of Gurk, Austria; it was arranged marriage, but a very happy one. Mother of two, Wilhelm and Hartvig, both of whom were murdered by the miners they were supervising when they planned to execute one of the workers. The parents turned to prayer as a way to deal with their grief. Blessed William died returning from pilgrimage to Rome, Italy.
Widowed and childless, Hemma withdrew from society, spending her life and fortune in charity and to found Benedictine houses including the double-monastery of Gurk Abbey in Carinthia, Austria in 1043. where she retired; may have become a nun, but records are unclear.
Born
c.980 in Friesach, Kärnten, Austria
Died
• 29 June 1045 in Gurk, Kärnten, Austria of natural causes
• re-interred in 1174 in the crypt of Gurk Cathedral
Beatified
21 November 1287 by Pope Honorius IV
Canonized
5 January 1938 by Pope Pius XI (cultus confirmation)
Patronage
• Carinthia, Austria
• diocese of Gurk-Klagenfurt, Austria
• against eye problems
• from disease
• for a happy birth
Blessed Francesco Mottola
Profile
The son of Antonio and Concetta Braghó Mottola; his mother committed suicide in 1913 when the Francesco was only 12. He studied in Tropea and Catanzaro, Italy, and was ordained a priest of the diocese of Tropea, Italy on 5 April 1924; as a seminarian, he was known for devotion to Mary under her title Madonna di Romania, and for his frequent sessions of Eucharistic Adoration. Member of Catholic Action. Rector of the seminary of Tropea from 1929 to 1942 where he also served as teacher and preacher. Founded the Secular Institute of the Oblates of the Sacred Heart in 1930. Canon of the cathedral of Tropea in 1931. Founded the Casa della Carità (House of Charity) in Tropea. Partially paralyzed in 1942, Father Francesco gave up his work at the seminary and devoted his remaining 27 years to organizing small groups and helping them serve those in need.
Born
3 January 1901 in Tropea, Vibo Valentia, Italy
Died
29 June 1969 in Tropea, Vibo Valentia, Italy of natural causes
Beatified
• 10 October 2021 by Pope Francis
• beatification celebrated in the Cathedral of the Maria Santissima di Romania, Tropea, Italy, presided by Cardinal Marcello Semeraro
Blessed Pierre of Tarentaise the Elder
Profile
One of the first Cistercian monks. Friend of Saint Stephen Harding, Saint Robert of Molesme, and Saint Bernard of Clairvaux. Founded the monastery of La Ferte in Burgundy, France in 1113, served as its first prior and third abbot. Founded the monastery in Tiglieto, Italy in 1120, the first Cistercian house outside France. Founded the monastery of Lucedio, Italy in 1124. Archbishop of Tarentaise, France in 1124, the first Cistercian to become a bishop. Even as bishop, Pierre continued to live the simple life of a Cistercian monk, adding all the prayers and fasts of the Order to that of his diocesan calendar. Part of the Council of Étampes in 1130 in which he declared allegience to Pope Innocent II, rejecting anti-pope Kletus II. Founded the Cistercian house in the Tami valley on the Italy/Switzerland border in 1132.
Born
latter 11th century France
Died
• 1140 of natural causes
• buried in the cathedral of Moûtiers, France
• relics re-entombed in 1636
• relics scattered and destroyed during the French Revolution
Saint Mary the Mother of John Mark
Profile
Mother of Saint Mark the Evangelist. Mentioned in Acts 12:12 when a meeting of the Church was held at her home.
Readings
Then Peter recovered his senses and said, "Now I know for certain that [the] Lord sent his angel and rescued me from the hand of Herod and from all that the Jewish people had been expecting." When he realized this, he went to the house of Mary, the mother of John who is called Mark, where there were many people gathered in prayer. - Acts 12:12
Saint Paulus Wu Anju
Also known as
Baolu
Profile
Married layman in the apostolic vicariate of Southeastern Zhili, China. Father of Saint Ioannes Baptista Wu Mantang; uncle of Saint Paulus Wu Wanshu. Martyred in the Boxer Rebellion.
Born
c.1838 in Xihetou, Shenzhou, Hebei, China
Died
29 June 1900 in Xiaoluyi, Shenzhou, Hebei, China
Canonized
1 October 2000 by Pope John Paul II
Saint Ioannes Baptista Wu Mantang
Also known as
Ruohan
Profile
Young layman of the apostolic vicariate of Southeastern Zhili, China; son of Saint Paulus Wu Anju. Martyred in the Boxer Rebellion.
Born
c.1883 in Xihetou, Shenzhou, Hebei, China
Died
29 June 1900 in Xiaoluyi, Shenzhou, Hebei, China
Canonized
1 October 2000 by Pope John Paul II
Saint Magdalena Du Fengju
Also known as
Delian
Profile
Married lay woman in the apostolic vicariate of Southeastern Zhili, China; mother of Saint Maria Du Tianshi. Martyred in the Boxer Rebellion.
Born
c.1858 in Shenzhou, Hebei, China
Died
buried alive 29 June 1900 in Du, Shenzhou, Hebei, China
Canonized
1 October 2000 by Pope John Paul II
Saint Salome of Niederaltaich
Profile
English princess. Aunt of Saint Judith of Niederaltaich. Anchoress at Ober Altaich, Bavaria (in modern Germany). The two figure in several legends in the Middle Ages; the tales were often simple retelling of old stories with the two holy women taking the place of the original characters.
Died
9th century of natural causes
Saint Maria Du Tianshi
Also known as
Mali
Profile
Lay woman in the apostolic vicariate of Southeastern Zhili, China; daughter of Saint Magdalena Du Fengju. Martyred in the Boxer Rebellion.
Born
c.1881 in Du, Shenzhou, Hebei, China
Died
buried alive 29 June 1900 in Du, Shenzhou, Hebei, China
Canonized
1 October 2000 by Pope John Paul II
Saint Paulus Wu Wanshu
Also known as
Baolu
Profile
Young layperson of the apostolic vicariate of Southeastern Zhili, China; nephew of Saint Paulus Wu Anju. Martyred in the Boxer Rebellion.
Born
c.1884 in Xihetou, Shenzhou, Hebei, China
Died
29 June 1900 in Xiaoluyi, Shenzhou, Hebei, China
Canonized
1 October 2000 by Pope John Paul II
Saint Judith of Niederaltaich
Also known as
Judda, Jutta
Profile
English princess. Niece of Saint Salome of Niederaltaich. Anchoress at Ober Altaich, Bavaria (in modern Germany). The two figure in several legends in the Middle Ages; the tales were often simple retelling of old stories with the two holy women taking the place of the original characters.
Died
9th century of natural causes
Saint Cassius of Narni
Profile
Bishop of Narni, Italy. Known to have given away all his possessions and wealth to the poor. Made a yearly pilgrimage to Rome, Italy to celebrate Mass on the feast of Saint Peter and Paul as founders of the Church.
Died
• 29 June 558 in Rome, Italy of natural causes
• relics enshrined in the cathedral of Narni, Italy
Saint Syrus of Genoa
Also known as
Siro
Profile
Parish priest. Bishop of Genoa, Italy.
Died
• c.380 of natural causes
• buried in the Basilica of the Twelve Apostles
Patronage
Genoa, Italy
Saint Ciwg ap Arawn
Profile
Son of Arawn ab Cynfarch Gul, prince of the Yscotlont region of northern Wales, and Nyfain; grandson of Saint Brychan of Brycheiniog. A church in Llangiwg, Glamorganshire, Wales is dedicated to him. The only detail of his life to survive is that he was a bard.
Born
6th century Welsh
Blessed William of Sann
Additional Memorial
27 June in German-speaking areas
Profile
Count of Sann. Married to Blessed Hemma of Gurk. Died while returning home from pilgrimage.
Died
c.1015 in a barn in Gräbern, Carinthia, Austria of natural causes
Saint Ilud Ferch Brychan
Also known as
Hudd, Juliot, Juliana, Llud
Profile
Born a princess, the daughter of Saint Brychan of Brycheiniog. A parish church in Luxulyan, Cornwall, England is dedicated to her.
Born
464
Died
killed in a robbery in latter 5th-century
Saint Benedicta of Sens
Profile
Sister of Saint Augustine of Sens and Saint Sanctian of Sens. During the persecution of Christians in Spain by Aurelian, she fled to Sens, Gaul (in modern France), which was no friendlier. Martyr.
Born
Spain
Died
273 in Sens, France
Saint Anastasius of Bourges
Profile
Soldier. Martyr.
Died
scourged to death in 274 in Bourges, France
Saint Marcellus of Bourges
Profile
Martyr.
Died
beheaded in 274 in Bourges, France
Saint Cocha
Also known as
Coecha
Profile
Sixth-century abbess of Ross-Benchuir, Ireland.
St. Mary Salome
Feastday: June 29
Death: 1st century
Mother of John, surnamed Mark, who is mentioned in the Acts of the Apostles. Her home in Jerusalem was a gathering place of the Apostles. Peter went to Mary's home when he was released from prison by King Herod.
Not to be confused with Salome, the daughter of Herodias, who asked for the head of John the Baptist on a platter.
This article is about the character in the gospels. For other uses, see Salome (disambiguation).
Eastern Orthodox icon of the two Marys and Salome at the Tomb of Jesus (Kizhi, 18th century).
Salome was a follower of Jesus who appears briefly in the canonical gospels and in apocryphal writings. She is named by Mark as present at the crucifixion and as one of the women who found Jesus's tomb empty. Interpretation has further identified her with other women who are mentioned but not named in the canonical gospels. In particular, she is often identified as the wife of Zebedee, the mother of James and John, two of the Twelve apostles.[1] In medieval tradition Salome (as Mary Salome) was counted as one of the Three Marys who were daughters of Saint Anne, so making her the sister or half-sister of Mary, mother of Jesus.[2]
Name
"Salome" may be the Hellenized form of a Hebrew name derived from the root word שָׁלוֹם (shalom), meaning "peace".[3]
The name was a common one; apart from the famous dancing "daughter of Herodias", both a sister and daughter of Herod the Great were called Salome, as well as Queen Salome Alexandra (d. 67 BC), the last independent ruler of Judea.
In Mark 15:40-41, Salome is named as one of the women present at the crucifixion who also ministered to Jesus: "There were also women looking on afar off: among whom was Mary Magdalene, and Mary the mother of James the less and of Joses; and Salome who also followed Him and ministered to Him when he was in Galilee. And many other women who followed Him to Jerusalem."(15:40-41, King James Version) The parallel passage of Matthew 27:56 reads thus: "Among which was Mary Magdalene, and Mary the mother of James and Joses, and the mother of Zebedee's children." The Catholic Encyclopedia (1913) concludes that the Salome of Mark 15:40 is probably identical with the mother of the sons of Zebedee in Matthew; the latter is also mentioned in Matthew 20:20, in which she petitions Jesus to let her sons sit with him in Paradise.[4]
In John, three, or perhaps four, women are mentioned at the crucifixion; this time they are named as Jesus' "mother, and his mother's sister, Mary the wife of Cleophas, and Mary Magdalene." (John 19:25 KJV) A common interpretation identifies Salome as the sister of Jesus' mother, thus making her Jesus' aunt.[1] Traditional interpretations associate Mary the wife of Cleophas (the third woman in the Gospel of John) with Mary the mother of James son of Alphaeus (the third woman in the Gospel of Matthew).
In the Gospel of Mark, Salome is among the women who went to Jesus' tomb to anoint his body with spices. "And when the sabbath was past, Mary Magdalene, and Mary the mother of James, and Salome, had bought sweet spices, that they might come and anoint him." (Mark 16:1 KJV) They discovered that the stone had been rolled away, and a young man in white then told them that Jesus had risen, and told them to tell Jesus' disciples that he would meet them in Galilee. In Matthew 28:1, two women are mentioned in the parallel passage: Mary Magdalene and the "other Mary" – identified previously in Matthew 27:56 as Mary the mother of James and Joses.
The canonical gospels never go so far as to label Salome a "disciple" ("pupil" mathētēs), and so mainstream Christian writers usually describe her as a "follower" of Jesus per references to the women who "followed" and "ministered" to Jesus (Mark 15:41). However, feminist critiques have argued that the mainstream tradition consistently underplays the significance of Jesus's female supporters.[5]
The Gospel of Thomas found at Nag Hammadi mentions among the "disciples" of Jesus (the Greek expression "apostles" does not appear) two women, Salome and Mary Magdalene (referred to simply as "Mary", The name might also denote Salome's mother Mary[citation needed], the sister of Elizabeth and Anne who is the mother of Christ's mother Mary. Thus Salome's mother Mary[citation needed] would be Jesus' great aunt, the sister of his grandmother Anne and aunt of his mother.[citation needed])
The Diatessaron, which is part of the Ante-Nicene Fathers collection, separates Salome and the mother of the sons of Zebedee as two distinct persons, contrary to tradition that identify them. "And there were in the distance all the acquaintance of Jesus standing, and the women that came with Him from Galilee, those that followed Him and ministered. One of them was Mary Magdalene; and Mary the mother of James the little and Joses, and the mother of the sons of Zebedee, and Salome, and many others which came up with Him unto Jerusalem." (Diatessaron 52:21-23)
The controversial Secret Gospel of Mark, that was referred to and quoted in the Mar Saba letter ascribed by his modern editors[6] to Clement of Alexandria, contains a further mention of Salome which is not present in the canonical Mark at 10:46. Clement quotes the passage in his letter: "Then he came into Jericho. And the sister of the young man whom Jesus loved was there with his mother and Salome, but Jesus would not receive them." The lines complete a well-known lacuna in Mark as the text currently stands.
In the non-canonical Greek Gospel of the Egyptians (2nd century), Salome appears again as a disciple of Jesus. She asks him how long death would hold sway, and he says to her, "So long as women bring forth, for I come to end the works of the female." To this Salome replies, "Then I have done well in not bringing forth." It would appear from this text that there was an early tradition that Salome the disciple was childless, and possibly unmarried.
In the Gospel of Thomas there is a reference to Jesus reclining on a couch and eating at a table that belonged to Salome and being asked by her: "Who are you sir, that you have taken your place on my couch and eaten from my table?" Jesus answers: "I am he who is from the One, and the things that belong to the Father have been given to me." Salome replies, "But I am your disciple", and Jesus answers, "When the disciple is united he will be filled with light, but if he is divided he will be filled with darkness."
A 2nd-century Greek, Celsus, wrote a True Discourse attacking the Christian sects as a threat to the Roman state. He described the variety of Christian sects at the time he was writing, c. AD 178, as extremely broad. His treatise is lost, but quotes survive in the attack written somewhat later by Origen, Contra Celsum ("Against Celsus"): "While some of the Christians proclaim [that] they have the same god as do the Jews, others insist that there is another god higher than the creator-god and opposed to him. And some Christians teach that the Son came from this higher god. Still others admit of a third god - those, that is to say, who call themselves gnostics - and still others, though calling themselves Christians, want to live according to the laws of the Jews. I could also mention those who call themselves Simonians after Simon, and those naming themselves Helenians after Helen, his consort. There are Christian sects named after Marcellina, Harpocratian Christians who trace themselves to Salome, and some who follow Mariamne and others who follow Martha, and still others who call themselves Marcionites after their leader, Marcion."
Salome (right) and the midwife (left), bathing the infant Jesus, is a common figure in Orthodox icons of the Nativity (fresco, 12th century, "Dark Church", Open Air Museum, Goreme, Cappadocia.
In the early Christian texts, there are several other references to "Salome". A Salome appears in the infancy gospel attached to the name of James the Just, the Protevangelion of James, ch. XIV:
"14 And the midwife went out from the cave, and Salome met her. 15 And the midwife said to her, "Salome, Salome, I will tell you a most surprising thing, which I saw. 16 A virgin has brought forth, which is a thing contrary to nature." 17 To which Salome replied, "As the Lord my God lives, unless I receive particular proof of this matter, I will not believe that a virgin has brought forth."
18 Then Salome went in, and the midwife said, "Mary, show yourself, for a great controversy has arisen about you." 19 And Salome tested her with her finger. 20 But her hand was withered, and she groaned bitterly, 21 and said, "Woe to me, because of my iniquity! For I have tempted the living God, and my hand is ready to drop off."
That Salome is the first, after the midwife, to bear witness to the Miraculous Birth and to recognize Jesus as the Christ, are circumstances that tend to connect her with Salome the disciple. By the High Middle Ages this Salome was often (but not always) identified with Mary Salome in the West, and therefore regarded as the believing midwife.[7]
An apocryphal Coptic Book of the Resurrection of Christ, attributed to the apostle Bartholomew, names the women who went to the tomb. Among them were: Mary Magdalene; Mary the mother of James, whom Jesus delivered out of the hand of Satan; Mary who ministered to him; Martha her sister; Joanna (perhaps also Susanna) who renounced the marriage bed; and "Salome who tempted him".
Sainthood
Saint Salome is commemorated in the Eastern Orthodox Church on the Sunday of the Myrrhbearers, i.e., the third Sunday of Pascha (Easter), and on August 3.[8][9]
Her feast day in the Latin Rite of the Catholic Church is April 24[10][11] or October 22.[12]
In the Calendar of Saints of the Lutheran Church–Missouri Synod, her feast is on August 3 with Joanna and Mary.
In art, she is often portrayed with the Holy Family in paintings of the Holy Kinship. She is also portrayed holding a thurible as a symbol of her sacrifice and faith in Jesus Christ.
Legend of Saint Anne's three husbands
According to a legend propounded by Haymo of Auxerre in the mid-9th century,[13] but rejected by the Council of Trent,[14] Saint Anne had, by different husbands, three daughters, all of whom bore the name Mary and who are referred to as the Three Marys:
Salome, in this tradition called Mary Salome (as in the tradition of the three Marys at the tomb)
Mary Magdalene is not part of this group.[15] Mary Salome thus becomes the half-sister of the Virgin Mary.
This account was included in the Golden Legend of Jacobus de Voragine, written in about 1260.[16] It was the subject of a long poem in rhymed French written in about 1357 by Jean de Venette. The poem is preserved in a mid-15th-century manuscript on vellum containing 232 pages written in columns. The titles are in red and illuminated in gold. It is decorated with seven miniatures in monochrome gray.[17][18]
For some centuries, religious art throughout Germany and the Low Countries frequently presented Saint Anne with her husbands, daughters, sons-in-law and grandchildren as a group known as the Holy Kinship. During the Reformation the idea of the three husbands was rejected by Protestants, and by the Council of Trent by Catholic theologians also, but Salome continued to be regarded as probably the sister of the Virgin Mary, and the wife of Zebedee, and mother of the two apostles.[2] The Catholic Encyclopedia of 1913 said (rather more cautiously than leading 19th-century Protestant books of biblical reference) that "some writers conjecture more or less plausibly that she is the sister of the Blessed Virgin mentioned in John 19:25
