St. Benedict of Aniane
அனியானே நகர் துறவி பெனடிக்ட் Benedikt von Aninae
பிறப்பு
750,
பிரான்சு
இறப்பு
11 பிப்ரவரி 821,
ஜெர்மனி
புனித பெனடிக்ட் விட்டிசா Witiza என்ற மற்றொரு பெயரால் அழைக்கப்பட்டார். இவர் ஓர் அரசர் குடும்பத்தில் பிறந்தார். இவர் பிப்பின் Pippin என்பவரிடமிருந்து வளர்ந்தார். இவர் தன் இளம் வயதிலேயே போர் புரிவதற்கென போர் படையில் சேர்ந்தார். பின்னர் 773 ஆம் ஆண்டு டிஜோன் Dijon என்ற ஊரின் அருகிலிருந்த புனித பெனடிக்ட் துறவறச் சபையில் சேர்ந்தார். இவர் 779 ஆம் ஆண்டு மிகக் கடுமையான விதிகளைக் கொண்டு துறவற இல்லம் ஒன்றைக் கட்டினார். பின்னர் நூர்சிய நகர் Nursia பெனடிக்ட்டின் சபையிலிருந்த ஒழுங்களை தான் நிறுவிய சபையிலும் கடைப்பிடிக்கச் செய்தார். பிரான்சு நாட்டிலிருந்த துறவற சபைகளிலேயே கடைப்பிடிக்கப்பட்ட அனைத்து ஒழுக்குகளைவிட இவர் நிறுவிய சபைதான் மிகக் கடுமையான சபை என்று கூறப்பட்டது. 814 ஆம் ஆண்டு அரசர் லூட்விக் Ludwig, பெனடிக்டின் செப வாழ்வைக் கண்டு, எல்சாஸ் Elsaß என்ற ஊரிலும் சபை நிறுவ அனுமதியளித்தார். பின்னர் ஜெர்மனி நாட்டில் ஆஹன் Aachen என்ற இடத்திலும் சபையை நிறுவினார். அங்குதான் அவர் தனது இறுதிநாட்களைக் கழித்தார்.
Feastday: February 11
Birth: 747
Death: 821
Benedict of Aniane Responsible for a revival of Frankish monasticism in VIII/IX Centuries, St. Benedict of Aniane (d. 821) was the scion of a noble Visigoth family and served as cupbearer to Pepin III and Charlemagne before becoming a monk c. 770/773 at St.-Seine near Dijon. Benedict became a hermit on his family estate and lived on the banks of the Aniane, where several other solitaries joined him. Benedict compiled all known monastic rules in Codex regularum and composed Concordia regularum to demonstrate the universality of the Rule of St. Benedict of Nursia, his namesake. Benedict of Aniane may have compiled also the supplement to the Gregorian sacramentary usually attributed to Alcuin of York. At the request of King Louis I the Pious, Benedict convoked and led the synod of Aachen in 817, which determined that all monasteries in Louis' kingdom should follow the Rule of St. Benedict of Nursia. Implementation of this decree was not totally successful.
Benedict of Aniane (Latin: Benedictus Anianensis; German: Benedikt von Aniane; c. 747 – 12 February 821 AD), born Witiza and called the Second Benedict, was a Benedictine monk and monastic reformer, who left a large imprint on the religious practice of the Carolingian Empire. His feast day is February 12.
Life
According to Ardo, Benedict's biographer, he was the son of a Visigoth, Aigulf, Count of Maguelonne (Magalonensis comes). Originally given the Gothic name Witiza, he was educated at the Frankish court of Pippin the Younger, and entered the royal service as a page. He served at the court of Charlemagne, and took part in the Italian campaign of Charlemagne in 773 where he almost drowned in the Ticino near Pavia while attempting to save his brother. The experience led him to act on a resolve which had been slowly forming in him, to renounce the world and live the monastic life. He later left the court and was received into the monastery of Saint Sequanus, the Abbey of Saint-Seine.[2]
At Saint-Seine, Benedict was made cellarer, and then elected abbot, but realizing the monks would never conform to his strict practices he left and returned to his father's estates in Languedoc, where he built a hermitage.[3] Around 780, he founded a monastic community based on Eastern asceticism at Aniane in Languedoc. This community did not develop as he had intended. In 782, he founded another monastery based on Benedictine Rule, at the same location. His success there gave him considerable influence, which he used to found and reform a number of other monasteries, and eventually becoming the effective abbot of all the monasteries of Charlemagne's empire.[4]
In 781 Louis the Pious became King of Aquitaine and asked Benedict to reform the monasteries in his territory. Later as Emperor, he entrusted him with the coordination of practices and communication among the monasteries within his domains.[3] He had a wide knowledge of patristic literature, and churchmen, such as Alcuin sought his counsel.
In 814, Louis, now emperor, had Benedict found a monastery on the river Inde near the court at Aachen. The monastery was at first called the "Monastery of the Redeemer on the Inde", but came to be known as Kornelimünster Abbey.[5]
He was the head of a council of abbots which in 817 at Aachen created a code of regulations, or "Codex regularum", which would be binding on all their houses.[2] Benedict sought to restore the primitive strictness of the monastic observance wherever it had been relaxed or exchanged for the less exacting canonical life. Shortly thereafter, he compiled a "Concordia regularum". Sections of the Benedictine rule (except ix-xvi) are given in their order, with parallel passages from the other rules included in the Liber regularum, so as to show the agreement of principles and thus to enhance the respect due to the Benedictine. He was primarily an ecclesiastic, who zealously placed his not inconsiderable theological learning at the service of orthodoxy, and the cause of Benedictine monasticism.[6] Although these new codes fell into disuse shortly after the deaths of Benedict and his patron, Emperor Louis the Pious, they did have lasting effects on Western monasticism.
Benedict died at Kornelimünster Abbey on February 11, 821, in the monastery Louis had built for him to serve as the base for Benedict's supervisory work. He was buried the next day on February 12, hence why some list his feast day as the 11th and some the 12th.
St. Adolf of Osnabruck
Feastday: February 11
Death: 1224
A monk and bishop, who was a member of the family of Tecklenburg, counts in Westphalia. Adolf became a canon in Cologne, Germany, but then entered the Cistercian monastery, where he became known for his piety. In 1216, he was named the bishop of Osnabrück and maintained charitable programs there, dying on June 30, 1224.
Adolf of Osnabrück, O.Cist (also known as Adolphus, Adolph, Adolf of Tecklenburg), was born in Tecklenburg about 1185, a member of the family of the Counts of Tecklenburg in the Duchy of Westphalia. During his lifetime, he became known as the "Almoner of the Poor", and is honored as a saint by the Catholic Church.[1]
Life
Adolf became a canon of the Cathedral of Cologne, but then entered a Cistercian monastery, where he became known for his piety.[2] In 1216 he was elected Bishop of Osnabrück (after an earlier election had been cancelled by the pope) and maintained charitable programs there. He died on 30 June 1222 or 1224.[3]
Veneration
Adolf's cultus was recognized by Pope Urban VIII in 1625. His feast day is celebrated on 11 February.
St. Paschal
† இன்றைய புனிதர் †
(ஃபெப்ரவரி 11)
✠ புனிதர் முதலாம் பாஸ்கால் ✠
(St. Paschal I)
98ம் திருத்தந்தை:
(98th Pope)
ஏற்கும் சமயம்:
ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை
(Roman Catholic Church)
பிறப்பு: கி.பி. 775
ரோம், திருத்தந்தை மாநிலம்
(Rome, Papal States)
இறப்பு: ஃபெப்ரவரி 11, 824
ரோம், திருத்தந்தையர் மாநிலங்கள்
(Rome, Papal States)
நினைவுத் திருவிழா: ஃபெப்ரவரி 11
புனிதர் முதலாம் பாஸ்கால், கி.பி. 817ம் ஆண்டு, ஜனவரி மாதம், 25ம் நாள் முதல், கி.பி. 824ம் ஆண்டு, ஃபெப்ரவரி மாதம், 11ம் நாள்வரை, கத்தோலிக்க திருச்சபையின் திருத்தந்தையாக இருந்த இவர், கத்தோலிக்க திருச்சபையின் 98ம் திருத்தந்தை ஆவார். பாஸ்கால் என்னும் பெயர் எபிரேயம், கிரேக்கம், இலத்தீன். ஆகிய மொழிகளில் "உயிர்த்தெழுதல் சார்ந்த" என்று பொருள்படும்.
ஆரம்ப வாழ்க்கை:
“பாஸ்கால் டேய் மஸ்ஸிமி” (Pasquale dei Massimi) எனும் இயற்பெயர் கொண்ட பாஸ்கால், பிறப்பினால் ரோம் நகரைச் சார்ந்தவர். அவருடைய தந்தை பெயர் “போனோசஸ்” (Bonosus). தாயார் "எபிஸ்கோபா தியோடரா" (Episcopa Theodora) ஆவார். இளமைப் பருவத்திலேயே அவர் ரோம குருகுலத்தில் சேர்ந்தார். இலாத்தரன் அரண்மனையில் இருந்த கல்விக்கூடத்தில் திருப்பணியிலும் விவிலியப் படிப்பிலும் தேர்ச்சி பெற்றார். துணைத் திருத்தொண்டராக துறவு வாழ்க்கையை ஆரம்பித்த இவர், கத்தோலிக்க குருவாகவும், திருத்தந்தை மூன்றாம் லியோ (Pope Leo III) காலத்தில் "புனித ஸ்டீஃபன் துறவு மடத்தின்" (Monastery of St. Stephen of the Abyssinians) மடாதிபதியாகவும் பணியாற்றினார். அப்போது ரோமுக்கு திருப்பயணமாக வந்த மக்களுக்கு அவர் பணிபுரிந்தார். திருத்தந்தை “மூன்றாம் லியோ” (Pope Leo III) இவரை கர்தினாலாக (Cardinal of Santa Prassede) உயர்த்தினார்.
திருத்தந்தையாக நியமனம்:
திருத்தந்தை நான்காம் ஸ்தேவான் (Stephen IV) காலமான (ஜனவரி 24, 817) உடனேயே பாஸ்கால் திருத்தந்தையாக ஒருமனதாகத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். மறுநாள் (கி.பி. 817 ஜனவரி 25) அவர் ஆயராகத் திருநிலைப்படுத்தப்பட்டார்; திருத்தந்தையாகப் பதவி ஏற்றார்.
பேரரசரோடு உறவு:
பேரரசர் லூயிஸுடன் (Emperor Louis the Pious) தமக்கு நெருங்கிய உறவு உண்டு என்பதைக் காட்டும் வகையில் திருத்தந்தை பாஸ்கால் பல தூதுவர்களை அனுப்பினார். பேரரசர் லூயிஸும் கி.பி. 817ல் "லூயிஸ் ஒப்பந்தம்" என்னும் ஆவணத்தை எழுதி, திருத்தந்தைக்கு அனுப்பி, திருத்தந்தை தம் ஆட்சிப்பீடத்தை முறையாக ஏற்றுக்கொண்டார் என்று அங்கீகாரம் வழங்கினார். அந்த ஆவணம் இன்றும் உள்ளது.
லூயிஸ் மகன் “லோத்தேர்” (Lothair) திருமணம் செய்துகொண்டபோது, திருத்தந்தை தூதுவர்கள் வழியாக அவருக்குப் பரிசுகள் அனுப்பினார். கி.பி. 823ம் ஆண்டு வசந்த காலத்தில் “முதலாம் லோத்தேர்” (Lothair I) ரோமுக்குச் சென்றார். அங்கு ஏப்ரல் மாதம், 5ம் நாள் திருத்தந்தை பாஸ்கால், முதலாம் லோத்தேரை இத்தாலியின் அரசனாக அறிவித்து, ஆடம்பரமாக அவருக்கு முடிசூட்டினார்.
சுருப வணக்கம் முறையானது என்னும் போதனை:
பாஸ்காலின் ஆட்சி காலத்தில், ரோம் நகரத்தில் கொந்தளிப்பான சூழ்நிலை நிலவியது. “பைசன்டைன் பேரரசில்” (Byzantine Empire) சொரூப வணக்கத்தை எதிர்ப்போரை எதிர்த்ததன் காரணத்தாலும், “மொசைக் கலைஞர்களை” (Mosaic artists) ரோம் வரவழைத்து தேவாலயங்களை அலங்கரிக்க ஏற்பாடு செய்தனர். இதனை அறிந்த ““பைசன்டைன் பேரரசன் இரண்டாம் மைக்கேல் (Byzantine Emperor Michael II), இவற்றை நிறுத்த முயற்சிக்குமாறு ஃப்ரான்கிஷ் மன்னன் லூயிசுக்கு (Frankish King Louis the Pious) கடிதம் எழுதினான்.
இதன் காரணத்தால், துன்புறுத்தப்பட்ட துறவியர் நாடுகடத்தப்பட்டனர். லியோவால் சட்டமுறைக்கு எதிராக காண்ஸ்டாண்டிநோபுளின் மறை முதுவராக நியமிக்கப்பட்ட தியோடோசியுஸ் என்பவர் அரசனின் ஆணைக்குப் பணிந்தார். ஆனால் தியொடோர் என்னும் தலைமைத் துறவி (Theodore of Studium) சுருப வணக்கம் முறையானதே என்று வலியுறுத்திக் கூறினார்.
இதை விரும்பாத மன்னன் லியோ தியொடோரை நாடு கடத்தி கொடுமைப்படுத்தினார். அதே சமயத்தில் தியோடோசியுசும் திருத்தந்தைக்குத் தூதுவர்களை அனுப்பினார். ஆனால் திருத்தந்தை அவருடைய போக்கினை ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை. மாறாக, தியொடோருக்கு ஆதரவு தெரிவித்ததோடு, அவர் துன்பங்களுக்கு நடுவிலும் உண்மையான கொள்கையைக் கடைப்பிடிப்பதில் உறுதியாக இருக்கவேண்டும் என்று ஊக்குவித்தார்.
நாடுகடத்தப்பட்ட துறவியருக்கு ஆதரவு:
சுருப வணக்கம் முறையானதே என்று கூறிய பல துறவியரை மன்னன் லியோ கிரேக்க நாட்டிலிருந்து துரத்திவிட்டார். அத்துறவியரைத் திருத்தந்தை பாஸ்கால் மனமுவந்து வரவேற்றார். ரோமில் புதிதாக நிறுவப்பட்ட புனித பிராக்சேதிஸ், புனித செசிலியா, புனிதர்கள் செர்ஜியுஸ் மற்று பாக்குஸ் ஆகிய துறவியர் இல்லங்களில் அத்துறவியரை உறுப்பினர்களாக ஏற்றுக் கொண்டார்.
ஆலயங்களைச் சீரமைத்தல்:
திருத்தந்தை முதலாம் பாஸ்கால் பல ஆலயங்களைப் புதுப்பித்துச் சீரமைத்தார். எடுத்துக்காட்டாக, “தூய பிராஸ்செட்” (Santa Prassede), “டிரஸ்டேவரிலுள்ள தூய செசிலியா” (Santa Cecilia in Trastevere), “டொமினிக்காவிலுள்ள தூய மரியா” (Santa Maria in Domnica) ஆகிய ஆலயங்களை முற்றிலும் புதுப்பித்துக் கட்டியதைக் குறிப்பிடலாம்.
மரணம்:
ஏழாண்டு திருஆட்சிக்கு பின் கி.பி. 824ம் ஆண்டு, ஃபெப்ரவரி மாதம், 11ம் நாள், திருத்தந்தை முதலாம் பாஸ்கால் காலமானார். அவருடைய உடல் புனித பிராக்சேதிஸ் ஆலயத்தில் அடக்கம் செய்யப்பட்டது.
திருத்தந்தை முதலாம் பாஸ்காலின் நினைவுத் திருவிழா, ஃபெப்ரவரி மாதம், 11ம் நாள் கொண்டாடப்படுகிறது.
Feastday: February 11
Paschal was the son of Bonosus, a Roman. He studied at the Lateran, was named head of St. Stephen's monastery, which housed pilgrims to Rome, and was elected Pope to succeed Pope Stephen IV (V) on the day Stephen died, January 25, 817. Emperor Louis the Pious agreed to respect papal jurisdiction, but when Louis' son Lothair I came to Rome in 823 to be consecrated king, he broke the pact by presiding at a trial involving a group of nobles opposing the Pope. When the two papal officials who had testified for the nobles were found blinded and murdered, Paschal was accused of the crime. He denied any complicity but refused to surrender the murderers, who were members of his household, declaring that the two dead officials were traitors and the secular authorities had no jurisdiction in the case. The result was the Constitution of Lothair, severely restricting papal judicial and police powers in Italy. Paschal was unsuccessful in attempts to end the iconoclast heresy of Emperor Leo V, encouraged SS. Nicephorous and Theodore Studites in Constantinople to resist iconoclasm, and gave refuge to the many Greek monks who fled to Rome to escape persecution from the iconoclasts. Paschal built and redecorated many churches in Rome and transferred many relics from the catacombs to churches in the city. Although listed in the Roman Martyrology, he has never been formally canonized. His feast day is February 11.
Pope Paschal I (Latin: Paschalis I; died 824) was the bishop of Rome and ruler of the Papal States from 25 January 817 to his death in 824.
Paschal was a member of an aristocratic Roman family. Before his election to the papacy, he was abbot of St. Stephen's monastery, which served pilgrims. In Rome in 823 he·crowned Lothair I as Holy Roman Emperor. He rebuilt a number of churches in Rome, including three basilicas.
Early life
According to the Liber Pontificalis, Paschal was a native of Rome and son of Bonosus and Episcopa Theodora. The Liber Censuum says that Paschal was from the Massimo family, as was his predecessor, Stephen IV.[1]
Pope Leo III placed Paschal in charge of the monastery of St Stephen of the Abyssinians, where his responsibilities included the care of pilgrims visiting Rome.[2] According to early modern accounts, Leo III may have elevated Paschal as the cardinal priest of Santa Prassede.[3] Goodson attributes this account to a "desire to explain the attention that the pope so lavishly and prominently paid to that church later in his career."[3]
Accession
Paschal became pope on 25 January 817, just one day after the sudden death of Stephen IV.[3] This decision was made without the sanction of Emperor Louis the Pious. Paschal began his pontificate apologizing for this slight, stressing that the office had been thrust upon him.[4] He claimed that the decision had been made to avoid factional strife in Rome. According to the Liber Pontificalis, Pope Paschal's legate Theodore returned with a document titled Pactum cum Pashali pontiff, in which the emperor congratulated Paschal, recognized his sovereignty over the Papal States, and guaranteed the free election of future pontiffs.[5] This document has since been challenged by historians as a forgery.[6]
Papacy
At first, Emperor Louis confirmed the agreement reached in Rheims with Paschal's predecessor, Stephen IV, and detailed in the document Pactum Ludovicanum about free papal elections and noninterference in Church affairs unless officially asked for help. The two worked together to send Archbishop Ebbo of Rheims to evangelize the Danes in 822.[4]
On Easter Sunday of 823, Paschal crowned and anointed Louis's son Lothair I. Lothair was less amenable to cooperating with the Papal Curia than his father. He held a court and declared Farfa Abbey, just north of Rome, exempt from papal taxation. Paschal's aristocratic opponents in the papal palace, especially his former legate, Theodore, and his son-in-law, Leo, who turned to the young leader of the Franks for support in their opposition to Paschal.[2] The decision outraged the Roman nobility and led to an uprising against the authority of the Roman Curia in northern Italy led by Theodore and Leo. The revolt was quickly suppressed, and two of its leaders were seized, blinded, and afterwards beheaded by members of the papal household. Paschal denied any involvement, but the Emperor remained suspicious and sent two commissioners to investigate. Paschal refused to submit to the authority of the imperial court, but he did take an oath of purgation before a synod of thirty-four bishops.[4] The commissioners returned to Aachen, and Emperor Louis let the matter drop.
Construction projects
Paschal gave shelter to exiled monks from the Byzantine Empire who had fled persecution for their opposition to iconoclasm. He both offered the exiled Byzantine mosaic artists work decorating churches in Rome[5] and wrote to Louis the Pious[7] and the Byzantine emperor Leo the Armenian in support of those who opposed iconoclasm.[4]
Paschal rebuilt three basilicas of Rome: Santa Prassede, Santa Maria in Domnica, and Santa Cecilia in Trastevere.[8] These churches contain mosaics with lifelike portraits of Paschal.[4] Paschal is credited with finding the body of Saint Cecilia in the Catacomb of Callixtus and translating it to the rebuild the basilica of Santa Cecilia in Trastevere. Paschal also undertook significant renovations on Basilica di Santa Maria Maggiore.[9] In addition, Paschal added two oratories to Old St. Peter's Basilica, SS. Processus et Martinianus and SS. Xistus et Fabianus, which did not survive the 16th century renovation of St. Peter's.[10]
Paschal is also sometimes credited with the renovation of Santo Stefano del Cacco in early modern sources, but this renovation was actually undertaken by Pope Paschal II.[11]
According to Goodson, Paschal "used church-building to express the authority of the papacy as an independent state."[12]
Death
Paschal died on 11 February 824. The Roman Curia refused him the honour of burial within St. Peter's Basilica because of his harsh government of the Roman people.[4] He was instead buried in the Basilica of Santa Prassede, which also contains the famous Episcopa Theodora mosaic of his mother.[15]
Paschal was canonized in the late sixteenth-century. His feast day in the Roman calendar prior to 1963 was 14 May.[4] It is currently celebrated on 11 February.
Our Lady of Lourdes
† இன்றைய திருவிழா †
(ஃபெப்ரவரி 11)
✠ தூய லூர்து அன்னை ✠
(Our Lady of Lourdes)
இடம்:
லூர்து, ஃபிரான்ஸ்
(Lourdes, France)
சாட்சிகள்:
புனிதர் பெர்னதெத் சூபிரஸ்
(Saint Bernadette Soubirous)
வகை:
மரியாளின் தரிசனங்கள்
(Marian apparition)
கத்தோலிக்க ஏற்பு: ஜூலை 3, 1862
திருத்தந்தை ஒன்பதாம் பயஸ்
(Pope Pius IX)
திருத்தலம்:
லூர்து அன்னை திருத்தலம், லூர்து நகர், ஃபிரான்ஸ்
(Sanctuary of Our Lady of Lourdes, Lourdes, France)
பாதுகாவல்:
லூர்து நகர் (Lourdes), ஃபிரான்ஸ் (France),
தென் கொரியா, (South Korea), நோயாளிகள்,
லான்காஸ்டர் மறை மாவட்டம் (Diocese of Lancaster), நோய்களிலிருந்து பாதுகாவல் (Protection from Diseases)
திருவிழா நாள்: ஃபெப்ரவரி 11
தூய லூர்து அன்னை என்ற பெயர், ஃபிரான்ஸ் நாட்டின் லூர்து நகரில் கி.பி. 1858ம் ஆண்டு, ஃபெப்ரவரி மாதம், 11ம் நாள் முதல், ஜூலை மாதம், 16ம் நாள் வரை “பெர்னதெத் சூபிரஸ்” (Bernadette Soubirous) என்ற சிறுமிக்கு அன்னை மரியாள் அளித்த திருக்காட்சியின் அடிப்படையில் அவருக்கு வழங்கப்படுகின்ற பெயராகும். இந்த உலகின் பல்வேறு இடங்களில் மரியன்னை அளித்த சிறப்பு வாய்ந்த திருக்காட்சிகளில் ஒன்றாக லூர்து நகர் திருக்காட்சியும் விளங்குகிறது. லூர்து அன்னையின் திருவிழா ஃபெப்ரவரி 11ம் தேதி கொண்டாடப்படுகிறது.
மரியாளின் திருக்காட்சிகள்:
ஃபிரான்ஸ் நாட்டின் லூர்து நகரில் பிறந்தவர் பெர்னதெத் சூபிரஸ். இவருக்கு 14 வயது நடந்தபோது, கி.பி. 1858ம் ஆண்டு, ஃபெப்ரவரி மாதம், 11ம் தேதி, இவர் தனது சகோதரி மற்றும் தோழியுடன் விறகு பொறுக்க சென்றார். அவர்கள் மசபியேல் குகை அருகே சென்று கொண்டிருந்த வேளையில், பெர்னதெத் ஒரு காட்சியைக் கண்டார்.
அன்னை மரியாள் ஓர் இளம் பெண்ணாக அந்த குகையில் தோன்றினார். அவர் வெண்ணிற ஆடையும், முக்காடும் அணிந்திருந்தார். அவர் நீல நிறத்தில் இடைக் கச்சையை உடுத்தியிருந்தார். கையில் முத்துகளால் ஆன ஒரு செபமாலை வைத்திருந்தார். அவரது காலடியில் காட்டு ரோஜா செடிகள் காணப்பட்டன. அவர் கைகளைக் கூப்பி வானத்தை நோக்கியவாறு இருந்தார். பெர்னதெத் தன்னுடன் வந்த இருவரிடமும் "அதோ பாருங்கள் மிகவும் அழகான ஓர் இளம்பெண்" என்று கூறினார். இவரது சகோதரிக்கும் தோழிக்கும் எதுவும் தெரியவில்லை.
பெர்னதெத் அன்னையின் முதல் திருக்காட்சியைக் கண்டபோது, மரியாள் அவரை மேலும் சில நாட்கள் அதே இடத்திற்கு வரச் சொன்னார். மரியாளின் வார்த்தைகளை ஏற்று, பெர்னதெத்தும் அங்கு சென்றார். ஃபெப்ரவரி மாதம், 18ம் தேதி, மரியாளைக் கண்டு பெர்னதெத் பரவச நிலையில் இருந்ததை அவரோடு சென்றவர்கள் கண்டனர். ஒரு திருக்காட்சியில் மரியன்னை தனக்கு அங்கு ஓர் ஆலயம் கட்டப்பட வேண்டும் என்று கேட்டுக் கொண்டார். பெர்னதெத் அதை பங்கு குருவிடம் சொன்ன போது, அவர் அதற்கான காரணத்தை அறிந்து வருமாறு கூறினார்.
ஃபெப்ரவரி 25ம் தேதி திருக்காட்சியின்போது, மரியாளின் கட்டளையை ஏற்று பெர்னதெத் மண்ணைத் தோண்டியபோது, அந்த இடத்தில் நீரூற்று ஒன்று தோன்றியது. அது பின்பு ஓடையாக மாறி, திருப்பயணிகளை கவர்ந்திழுக்கும் அற்புத இடமாக இன்றும் திகழ்கிறது. மார்ச் மாதம், 25ம் தேதி அன்னை மரியாள் பெர்னதெத்திடம், “நாமே அமல உற்பவம்” ("Que Soy Era Immaculada Concepciou") என்று தம்மைப் பற்றிக் கூறினார். இதற்கு, "பாவம் எதுவுமின்றி பிறந்தவர்" என்பது அர்த்தம்.
மொத்தம் பதினெட்டு முறை பெர்னதெத்துக்கு தரிசனமளித்த மரியன்னை, அவற்றில் 15 திருக்காட்சிகளில் செபமாலையின் மகிழ்ச்சி, துயரம், மகிமை மறைபொருட்களின் 15 மறையுண்மைகளையும் நாளுக்கு ஒன்று என்ற வகையில் பெர்னதெத்தை ஒவ்வொன்றாக தியானித்து செபிக்கச் செய்தார். பெர்னதெத்தின் பின்னே பக்தியுடன் ஒரு கூட்டமும், கிண்டல் செய்யும் நோக்கத்தில் மற்றொரு கூட்டமும் பின் தொடர்ந்தன.
ஏப்ரல் மாதம், 7ம் தேதி, பெர்னதெத் அன்னையின் 16வது திருக்காட்சியைக் கண்டபோது, மருத்துவ ஆய்வுக்காக 15 நிமிடங்கள் இவர் கையை சிலர் தீயினால் சுட்டனர். பெர்னதெத் அதை உணரவும் இல்லை, இவர் கையில் தீக்காயமும் ஏற்படவில்லை. ஜூலை மாதம், 16ம் தேதி அன்னை மரியாளின் கடைசி திருக்காட்சியைக் கண்ட பெர்னதெத், "இதற்கு முன்பாக நான் அவரை இத்தகைய பேரழகோடு கண்டதே இல்லை" என்று கூறினார்.
தரிசன பின்னணி:
கிறிஸ்தவ வரலாற்றில் அன்னை மரியாளின் திருக்காட்சிகள் முதல் நூற்றாண்டு முதலே பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளன. உலகின் பல இடங்களிலும் அன்னையின் திருக்காட்சிகள் நிகழ்ந்துள்ளன. ஒவ்வொரு திருக்காட்சியும் கடவுளின் ஏதேனும் ஒரு செய்தியை வழங்குவதாக விளங்குகிறது. லூர்து நகரின் திருக்காட்சியும் அப்படிப்பட்ட ஒரு திருக்காட்சியாகவே இயற்கைக்கு மேற்பட்ட விதத்தில் அமைந்துள்ளது.
திருத்தந்தை 9ம் பயஸ் கி.பி. 1854ம் ஆண்டு, டிசம்பர் மாதம், 8ம் தேதி, "மரியாள், தாம் உற்பவித்த நொடியில் இருந்தே, வல்லமை மிக்க இறைவனின் தனிப்பட்ட அருளினாலும், சிறப்பு சலுகையினாலும், மனித குலத்தின் மீட்பராம் இயேசுவின் பேறுபலன்களினாலும், சென்மப் பாவத்தின் கறைகளிலிருந்து பாதுகாக்கப்பட்டார் என்னும் திருச்சபையின் போதனை இறைவனால் வெளிப்படுத்தப்பட்ட உண்மையாகும். எனவே, இறைமக்கள் இதில் என்றும் தளராத உறுதியான விசுவாசம் கொள்ளவேண்டும்" என்று கூறி, மரியாளின் அமல உற்பவத்தை விசுவாசக் கோட்பாடாக அறிவித்தார். இதை உறுதி செய்யும் வகையிலேயே கன்னி மரியாள் லூர்து நகரில் திருக்காட்சியளித்தார்.
லூர்து அன்னை பேராலயம்:
பெர்னதெத், அன்னை மரியாளின் திருக்காட்சிகளை கண்ட நாட்களிலேயே, லூர்து திருக்காட்சிகளின் உண்மைத் தன்மையை ஆய்வு செய்யும் பணியைத் திருச்சபை அதிகாரிகள் மேற்கொண்டு வந்தனர். மேலும் கி.பி. 1858ம் ஆண்டு, நவம்பர் மாதம், 17ம் தேதி, திருக்காட்சிகளைப் பற்றி ஆராய விசாரணைக் குழு ஒன்றும் அமைக்கப்பட்டது. இறுதியாக கி.பி. 1862ம் ஆண்டு, ஜனவரி மாதம், 18ம் தேதி, டர்பெஸ் மறைமாவட்ட ஆயர் லாரன்ஸ், "பெர்னதெத் சூபிரசுக்கு கன்னி மரியாள் தரிசனம் தந்தபோது, இயற்கைக்கு மேற்பட்ட இறைவனின் செயல்பாடுகள் நிகழ்ந்தது உண்மையே" என்று அறிவித்தார். திருத்தந்தை 9ம் பயஸ், லூர்து அன்னையின் வணக்கத்திற்கு அனுமதி வழங்கினார். இதன் மூலம் லூர்து நகர், அன்னை மரியாளின் பக்தர்கள் வந்து செல்லும் புனித இடமாக மாறியது.
அதன் பிறகு அன்னை மரியாள் திருக்காட்சியளித்த மசபியேல் குகையின் அருகே, மரியாளின் பெயரில் பெரிய ஆலயம் ஒன்று கட்டி எழுப்பப்பட்டது. காட்சியின்போது தோன்றிய நீரூற்றும், பெரிய ஓடையாக மாறி ஆற்றில் கலப்பதுடன், நம்பிக்கையோடு அதன் நீரைப் பருகுவோருக்கு குணமளிக்கும் மருந்தாகவும் செயல்படுகிறது. ஆண்டுதோறும் உலகெங்கும் இருந்து இலட்சக்கணக்கான திருப்பயணிகள் லூர்து அன்னை பேராலயத்தை நாடிச் செல்கின்றனர்.
செபிப்போம்:
"நாமே மாசில்லா உற்பவம்" என்று திருவாய் மலர்ந்த அன்னையே!
எம்மையும், எம் குடும்பத்தையும், இச்சமூகத்தையும், உம்மை விசுவசிக்காத சகோதர்களையும் உமது பொற்பாதத்தில் ஒப்படைகிறோம்!
உலக மாந்தரனைவரினதும் அன்புத்தாயே!
உம்மையே தஞ்சமென ஓடிவரும் அடியோர் மேலே தயவாயிரும் அம்மா!
கருணையின் ஊற்றுக்கண்ணான மாதாவே!
நீர் பரிந்துரைத்தால் தண்ணீரும் இரசமாகும் என்பதனை உளமார உணர்ந்து விசுவசிக்கும் எம்மை கரம் பிடித்து வழி நடத்துமம்மா!
எல்லையில்லாத உமது திருஇருதயத்தின் அன்பால் எம்மைக் காக்கும் அதிதூய இறை அன்னையே!
உமது திருவயிற்றின் கனியாகிய இயேசுவின் திருவார்த்தைகளின் வழிநடக்க எமக்கு கற்றுத் தாருமம்மா!
லோக நாயகியே! ஆரோக்கிய அன்னையே! சகாய தாயே! அடைக்கல மாதாவே! பனிமய அன்னையே! சந்தன மாதாவே! மடு மாதாவே! செல்வ மாதாவே! பெரிய நாயகி அன்னையே! அதிசய மணல் மாதாவே! அதிசய மின்னல் மாதாவே! பூண்டி புதுமை அன்னையே! லூர்து அன்னையே! காணிக்கை மாதாவே! ஜெபமாலை அன்னையே!
நீர் அருளித்தந்த செபமாலையை நாங்கள் விட்டுவிடாதிருக்கும் வரமருளும் அம்மா!
† ஆமென் †
மாசில்லாக் கன்னியே, மாதாவே உம்மேல்...
நேசமில்லாதவர் நீசரே ஆவார்...
வாழ்க, வாழ்க, வாழ்க மரியே...
Profile
The memorial commemorates the eighteen (18) apparitions of the Blessed Virgin Mary to Saint Bernadette Soubiroux that occurred between 11 February and 16 July of 1858 near the town of Lourdes in the Hautes-Pyrenees region of France. Though there would be other people with her, only Saint Bernadette could see the Lady.
During the 9th appearance, on 25 February, the Lady told Bernadette to drink from a spring that suddenly appeared in the grotto where the apparitions occurred. During the 12th appearance, on 1 March, a visitor washed her arm in water from the spring, and some nerve damage in it was immediately cured. There is a tradition of miraculous cures at the grotto, or received by those who drink or are bathed in its waters. Bernadette later said that the water had no special properties, but it helped focus the faithful who received the cures through faith and prayer.
During the 13th appearance, on 2 March, the Lady told Bernadette to tell local priests that they should build a chapel at the grotto, and have processions to be made to it; the priests were understandably skeptical, but due to the numbers of pilgrims coming to the area, construction of several churches was started within a few years.
During the 16th appearance, on 25 March, the Lady identified herself as "the Immaculate Conception".
Due to the number of people gathering at the site, and making treks to the area, on 8 June 1858, the mayor of Lourdes barricaded the grotto and stationed guards to prevent public access; visitors were fined for kneeling near the grotto or talking about it, and Bernadette saw the last appearance of the Lady from outside the barricade. The grotto was re-opened to the public in October 1858 by order of Emperor Louis Napoleon III, and the pilgrims have not stopped coming since.
Approval
• on 18 January 1862 Bishop Bertrand-Sévère Mascarou-Laurence, with the authorization of Pope Pius IX, declared that the faithful are "justified in believing the reality of the apparition"
• national French pilgrimages to the site began in 1873
• the basilica of Notre-Dame de Lourdes was consecrated in 1876
• Pope Pius IX formally granted a canonical coronation to the statue of Our Lady in the courtyard of the basilica on 3 July 1876
• Church of the Rosary consecrated in 1901
• a special office and Mass were authorized by Pope Leo XIII
• observance of the feast extended to the whole Church by Pope Pius X in 1907
Patronage
• sick people
• France
• Tennessee
• Lancaster, England, diocese of
• 5 cities
World Day of the Sick
Profile
A feast instituted on 13 May 1992 by Pope John Paul II to be "a special time of prayer and sharing, of offering one's suffering". The date of the feast, 11 February, was chosen to coincide with that of Our Lady of Lourdes as there have been so many healings reported at the shrine and through Our Lady's intercession. Pope Benedict XVI announced his resignation on this feast day in 2013, citing his declining health as his reason.
Saint Caedmon
Also known as
Cædmon, Cadfan, Cedmon
Profile
A layman cowherd, in his later years he came to work with animals at the double monastery of Whitby. One night in 657 he received a vision which commanded him to glorify God with hymns, and which gave him the poetic skills to do so. As he was illiterate, the brothers would read the Bible to Caedmon, and he would repeat it back to them as poetry. With the encouragement of Saint Hilda, Whitby's abbess, he became a Columban lay brother. First known poet of vernacular English. His story was recorded by Saint Bede. Miracles attributed to his intercession.
Born
• in the British Isles
• may have been Celtic
Died
• c.670 at Whitby, Yorkshire North Riding, England of natural causes
• probably buried at Whitby
Blessed Tobias Francisco Borrás Román
Also known as
• Francisco Borrás Romeu
• Tobias Borrás Román
• Tobias Borrás Romeu
Additional Memorial
24 November (listed on some calendars due to confusion over the date of his death in some of the beatification paperwork)
Profile
Married in 1884 at age 23, he became a widower when his wife died in the cholera epidemic of 1885–1886. He joined the religious in the Hospitallers of Saint John of God in 1887. He served in Hospitaller communities in the Spanish cities of Ciempozuelos, Zaragoza, Carabanche Alto and Granada where his superiors noted his generous spirit and willingness to work.
As part of the anti–Catholic persecutions of the Spanish Civil War, Brother Tobias was imprisoned in Ciempozuelos and then transferred to San Antón in Madrid, Spain. Due to his age and failing health, he was eventually released. He travelled to Valencia, Spain, planning to joined up with the Malvarrosa Hospitallers community - unaware that they had all already been murdered. He knocked on the door their house, was recognized by the militia as another Hospitaller, and shot down. Martyr.
Born
14 April 1861 in San Jorge, Castellón, Spain
Died
shot on 11 February 1937 at the Hospitaller community just outside the city of Valencia, Spain
Beatified
25 October 1992 by Pope John Paul II
Pope Saint Gregory II
Also known as
• Gregory the Younger
• Gregory Junior
Profile
Involved in Church affairs from an early age. Pope Saint Sergius I ordained Gregory a sub-deacon. He served the next four popes as treasurer of the Church, then librarian. Assigned important missions. Accompanied Pope Constantine to Constantinople for discussions with Emperor Justinian II.
Elected 89th pope in 715. He held synods to correct abuses, stopped heresy and promoted discipline and morality in religious and clerical life. Rebuilt a great portion of the walls of Rome, Italy to protect the city against the Lombards. Restored churches, cared for the sick and aged, re-established monasteries and abbeys. Consecrated Saint Boniface and Saint Corbinian as missionary bishops to the tribes in Germany. English pilgrims increased to the point that they required a church, cemetery, and school of their own.
In his dealings with Emperor Leo III, Gregory's showed strength and patience. Leo demanded destruction of holy images. When bishops failed to convince him of his error, they disobeyed and appealed to the Pope. Gregory tried to change the emperor's thinking, counseled the people to maintain allegiance to the prince, and encouraged the bishops to oppose the heresy. It appears he won out.
Born
669 at Rome, Italy
Papal Ascension
19 May 715
Died
11 February 731 at Rome, Italy of natural causes
Pope Saint Paschal I
Profile
Son of Bonosus. Studied at the Lateran Basilica in Rome, Italy. Benedictine monk. Abbot of Saint Stephen's monastery, which was near the Vatican, and which housed pilgrims to Rome. Elected 98th pope in 817.
Defended the Greeks against iconoclastic emperors, and sheltered refugees from the iconoclast persecutions. Supported Saint Nicephorous and Saint Theodore Studites. Enshrined the relics of Saint Caecilia and other martyrs.
When two papal officials were found blinded and murdered, Paschal was accused of the crime. He was not involved, but the murderers were members of his household, and he refused to surrender them, claiming that the victims were traitors, and that secular authorities had no jurisdiction over events that occurred within the Vatican. The dispute resulted in the Constitution of Lothair, which set specific limits on the law enforement and judicial powers of the pope.
Born
at Rome, Italy
Papal Ascension
25 January 817
Died
824
Blessed Henry of Vitskøl
Profile
Cistercian monk at the abbey of Clairvaux. Spiritual student of Saint Bernard of Clairvaux. Like many others from that house, he went out to establish other houses, and c.1150 travelled to the Nordic countries. There he became abbot of Varnhem Abbey in Sweden, but when Queen Christina Björnsdotter sought to take over their property, Henry left to seek help from other houses. He reached Roskilde, Zealand, Denmark during a synod led by Archbishop Eskil of Lund. Eskil was so impressed with Henry, and so sympathetic to his problem, that he recommended him to lead a monastery that King Valdemar was planning to build. Henry became the first abbot of Vitskøl Abbey, and brought many of his harassed brothers from Sweden to live there. Most eventually returned to Varnhem when the pressures against their house ended, but Henry continued to lead the house of Vitskøl, making it a regional center of piety and learning, and a source of medical herbs.
Born
12th century France
Blessed Anselm of Rot an der Rot
Also known as
Anselm of Steingaden
Profile
Soldier. Premonstratensian monk. Canon at the monastery of Mönchsrot in Rot an der Rot near Memmingen, Oberschwaben, Baden-Württemberg (in modern Germany). Spiritual student of Blessed Odino of Rot. Founding abbot of the monastery in Steingaden, Weilheim-Schongau, Bavaria (in modern Germany) in 1147; it became a center for learning, and was known for the piety of its monks, and their strict adherence to the Premonstratensian Rule.
Born
12th century Germany
Died
11 February 1162 in Steingaden, Bavaria, Germany
Saint Pedro de Jesús Maldonado-Lucero
Additional Memorial
21 May as one of the Martyrs of the Mexican Revolution
Profile
Parish priest in Santa Isabel, archdiocese of Chihuáhua, Mexico. Beaten and martyred in the anti-Catholic persecutions of the Mexican Revolution.
Born
15 June 1892 in Chihuáhua City, Chihuáhua, Mexico
Died
11 February 1937 in Chihuáhua City, Chihuáhua, Mexico from a gunshot in the forehead the day before
Canonized
21 May 2000 by Pope John Paul II
Saint Etchen of Clonfad
Also known as
Echen, Ecian, Eciano, Éidchéan, Etchenius
Profile
Monk. Founded a monastery in Clonfad, Leinster, Ireland, and served as its abbot. Bishop, based at the monastery. Ordained Saint Columba of Iona; legend says that Columba was so eager to start his vocation that Etchen had to stop in the middle of plowing a field to perform the ordination.
Born
490 in Ireland
Died
• 11 February 577 of natural causes
• buried in the cemetery at Clonfad, Ireland
• some relics in the church at Clonfad
Saint Lucius of Adrianople
Also known as
• Lucius of Edirne
• Lucius of Odrin
• Lucius of Edrêne
• Lucius of Jedrene
• Lucius of Hadrianopolis
Profile
Bishop of Adrianople. Spoke zealously against Arianism at the Council of Sardica in 343; the feelings against orthodox Catholics were so strong that the Arian emperor Constantius agreed that Lucius was under the protection of Pope Julius before the bishop could return home after the Council. However, he and many of his flock were later martyred by Arians.
Died
c.348 in the diocese of Adrianople (modern Edirne, Turkey)
Saint Gobnata
Also known as
Abigail, Albina, Deborah, Gobnat, Gobnet, Gobnait
Profile
Sixth century abbess of a convent at in Ballyvourney, Ireland. A holy well there that is named for her still exists. Legend says that she found the site of the convent by chasing a white deer; an angel told her to follow it until she found a herd of nine white deer and found her house there.
Videos
YouTube PlayList
Blessed Helwisa
Also known as
Elisa, Eloisa, Heloise, Helvisa
Profile
Born to the French nobility. Married to Count Hugh of Meulan. Widowed. Donated a large part of her inheritance to the nearby Benedictine abbey of Notre-Dame in Coulombs, France. She married again but was soon widowed a second time and decided to renounce all worldly life. She spent the rest of her days as an anchoress in a cell attached the basilica and under the spiritual direction of the abbey in Coulombs, but never joined the Order.
Died
• c.1060 of natural causes
• relics enshrined in the abbey at Coulombs, France
Saint Theodora the Empress
Profile
Empress, married to the brutal and thuggish Emperor Theophilus; mother of Emperor Michael III. Widowed, she immediately put an end to the iconoclast persecutions. She governed the empire for 12 years but was banished when her drunken son took the throne, and spent the last eight years of her life in a monastery.
Died
867 of natural causes
Saint Castrensis of Capua
Also known as
• Castrensis of Sessa
• Castrense, Castrese, Castrenze
Profile
Bishop exiled from Africa to Italy in the 5th century by Arian Vandals. Bishop of Capua, Italy.
Died
relics at Capua, Italy and in Monreale, Sicily
Patronage
• Castel Volturno, Italy
• Marano di Napoli, Italy
• Monreale, Italy
Blessed Gaudencia Benavides Herrero
Profile
Nun in the Archdiocese of Madrid, Spain. Member of the Daughters of Charity of Saint Vincent de Paul. Martyred in the Spanish Civil War.
Born
12 February 1878 in Valdemorillo, León, Spain
Died
11 February 1937 in Vistillas, Madrid, Spain
Beatified
27 October 2013 by Pope Benedict XVI
Blessed Bartholomew of Olmedo
Profile
Mercedarian priest. The first missionary priest in Mexico, arriving in 1516, travelling with Cortés and working with the Aztecs.
Died
• November 1524 in Mexico
• buried in Santiago de Tlaltelolco
Saint Severinus of Agaunum
Profile
Born to the nobility, and taught orthodox Christianity during the period of the Arian heresy. Monk. Abbot in Agaunum (modern Saint-Maurice-en-Valais, Switzerland).
Born
Burgundy, France
Died
c.507
Blessed Pietro of Cuneo
Also known as
Pietro de 'Pasquali
Profile
Franciscan friar. Travelling preacher in the regions of Piedmont in modern Italy, Provence in modern France, and then into Spain where he met with resistance from heretics. Martyr.
Born
Cuneo, Italy
Died
11 February 1322 in Valencia, Spain
Saint Calocerus of Ravenna
Also known as
Calogero, Caio, Calocero
Profile
Spiritual student of Saint Apollinaris of Ravenna. Bishop of Ravenna, Italy.
Born
Greek
Died
c.130
Saint Ardanus of Tournus
Also known as
Ardagne, Ardagno, Ardagnus, Ardaing, Ardan
Profile
Benedictine monk. Abbot at Tournus, diocese of Autun, France. Restored monastic buildings there, and cared for the local people during the famine of 1030 to 1033.
Died
1058 of natural causes
Saint Simplicius I of Vienne
Also known as
Silplicius, Simplice, Simplicidius, Simplicio, Simplides, Simplidis
Profile
Bishop of Vienne in the Dauphiné in southeast France in 398, serving the remaining 19 years of his life. Martyred by pagan Germans.
Died
417
Saint Soter of Rome
Also known as
Sotere, Soteris, Sotra
Profile
Young woman martyred for refusing to sacrifice to idols. Related to Saint Ambrose of Milan who wrote about her.
Born
Rome, Italy
Died
beheaded on 11 February 305 on the Via Appia, Rome, Italy
Saint Victoria of Carthage
Profile
During the persecutions of Diocletian, Victoria refused a marriage in order to devote herself to religious life. Exposed as a Christian, she was executed. Martyr.
Died
c.304 in Carthage, North Africa (modern Tunis, Tunisia)
Saint Davitus the Senator
Profile
Imperial Roman Senator. One of a group of 46 Christians arrested in Albitina, North Africa during Mass, shipped to Carthage for judgment and torture, and then died together in prison. Martyr.
Died
304
Saint Felix the Senator
Profile
Imperial Roman Senator. One of a group of 46 Christians arrested in Albitina, North Africa during Mass, shipped to Carthage for judgment and torture, and then died together in prison. Martyr.
Died
304
Saint Eutropius of Adrianopolis
Profile
Bishop of Adrianopolis, Paphlagonia, Asia Minor (modern Edirne, Turkey). Stories about him are confused, but all agree that he opposed Arianism and was persecuted by Arians.
Saint Jonas of Muchon
Profile
Fourth century monk at Demeskenyanos, Egypt. Spiritual student of Saint Pachomius of Tabenna. A gardener by day, a rope plaiter by night, he worked for his monastic community for 84 years.
Saint Desideratus of Clermont
Also known as
Desiderato, Désirat, Desiratus, Désiré
Profile
Sixth century bishop of Clermont, Auvergne, France.
Blessed Elizabeth Salviati
Profile
Camaldolese nun. Abbess at the convent of San Giovanni Evangelista di Boldrone in Florence, Italy.
Born
Italy
Died
1519
Saint Saturninus of Africa
Profile
Priest. Martyred in the persecutions of Diocletian.
Died
c.303 in Carthage in north Africa
Saint Secundus of Puglia
Also known as
• Secundus of Apulia
• Secundino
Profile
Fifth and sixth century bishop in the region of Puglia, Italy.
Saint Ampelius of Africa
Profile
Martyr in the persecutions of Diocletian.
Died
c.303 in Carthage in north Africa
Guardians of the Holy Scriptures
Also known as
• Anonymous Martyrs in Africa
• Martyrs of Africa
• Martyrs of Numidia
• Martyrs of the Holy Books
Profile
A large number of Christians tortured and murdered in Numidia (part of modern Algeria) during the persecutions of Diocletian, but whose names and individual stories have not survived. They were ordered to surrender their sacred books to be burned. They refused. Martyrs.
Died
c.303 in Numidia
Martyrs of Africa
Profile
A group of five Christians who were martyred together; we know nothing else but the names of four of them - Cyriacus, Oecominius, Peleonicus and Zoticus.
