St. Montanus
Feastday: February 24
Death: 259
Martyr with Flavian, Julian, Lucius, Victoricus, and five others at Carthage. They were disciples of St. Cyprian of Carthage. Victoricus was a priest. These martyrs were tortured and then beheaded.
St. John Theristus
Feastday: February 24
Birth: 1049
Death: 1129
Benedictine monk, called Theristus or "Harvester." He was of Calabrian lineage, born in Sicily. His mother was a slave of the Saracens. John escaped at a young age and became a monk.
John Theristus (Italian: Giovanni Theristis; 1049–1129) was an Italian Byzantine monk, called Theristus or “Harvester”.[1] Despite dying almost a century after the Great Schism of 1054, he is notably a saint in both the Catholic and Orthodox Church. The life of this monk is handed down by legends and popular beliefs.
Life
John's father, Arconte di Cursano, a Byzantine farmer near Botterio Signore in the territory of Stylus,[2] was killed in a Saracen raid on the coasts of Calabria. His Calabrian mother captured Saracens and brought to Palermo, where she gave birth. He grew up in the Christian faith in a Muslim environment. At the age of 14, he was encouraged by his mother to flee to his native country. He crossed the Strait of Messina in a boat without oars or sail, and reached Monasterace. The inhabitants, seeing him dressed as a Moor, took him to the Bishop, who interrogated him. The boy answered that he was seeking baptism, but the bishop subjected him to harsh trials before giving him his name.
Once he grew up, he felt more and more attracted to the life of the monks who lived in the caves around Stylus, fascinated by the example of two Basilian ascetics, Ambrose and Nicholas. After much insistence, despite his young age, he was admitted into the community.[3] He distinguished himself by virtue, so much so that he was later elected abbot. He found in Cursano a treasure that belonged to his family, and following the rule of Saint Basil he distributed it to the poor.
Once in June, at harvest time, he went to visit at Monasterace a knight who had provided food for the monastery. He took with him a flask of wine and some bread. When he arrived at two fields, called Marone and Maturavolo, he offered the farmers the bread and wine. A furious storm rose up, risking destruction of the harvest, but through John's prayer the storm held off until the wheat be harvested and gathered in sheaves. Thus he helped to miraculously harvest a large crop ahead of destructive weather, saving the locals from starvation.[4] This and other episodes testifying to the help given to the farmers, earned him the nickname of Therìstis, that is "reaper". The owner of the fields, struck by the incident, donated them to the monastery.
Veneration
View of the restored side of the monastery.
According to tradition, King Roger, suffering from an incurable wound on his face, was healed upon contact with John's tunic and many others were healed: crippled, blind, deaf, and demonic. Roger II then founded the monastery of St. John in Nemore (del Bosco), named after John Theristus.
The memory of John Theristus is found in all Greek menologies and synaxarions. It also entered the Roman Martyrology on 23 February.
In 1660 Pope Alexander VIII had his body transferred to Stylus to avoid the raids of brigands and earthquakes. On 12 March 1662, together with the relics of Saints Ambrose and Nicholas, the remains were placed in a church built by the Minims Fathers and later purchased by the Basilians who dedicated it to San Giovanni Teristi. In 1791 it passed to the Redemptorists, who embellished the church and convent with marble works. In the left aisle, under the altar, are venerated the relics of Teristi and his fellow monks. The convent is accessed through a marble portal worked in marble. In the centre of the cloister stands an ancient well in pink granite with four columns, covered by a canopy surmounted by a tin ship, with a praying child holding a cross inside, in memory of the young John's miraculous journey by sea.
Blessed Tommaso Maria Fusco
அருளா ளர் தாமஸ் மரிய ஃபஸ்கோ
(Bl. Tommaso Maria Fusco)
குரு, நிறுவனர்:
(Priest and Founder)
பிறப்பு: டிசம்பர் 1, 1831
பகனி, சலேர்மோ, இரண்டு சிசிலிக்களின் அரசு
(Pagani, Salerno, Kingdom of the Two Sicilies)
இறப்பு: ஃபெப்ரவரி 24, 1891 (வயது 59)
பகனி, சலேர்மோ, இத்தாலி அரசு
(Pagani, Salerno, Kingdom of Italy)
ஏற்கும் சமயம்:
ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை
(Roman Catholic Church)
முக்திபேறு பட்டம்: அக்டோபர் 7, 2001
திருத்தந்தை இரண்டாம் ஜான் பவுல்
(Pope John Paul II)
நினைவுத் திருநாள்: ஃபெப்ரவரி 24
பாதுகாவல்:
மிக மதிப்புமிக்க திருஇரத்தத்தின் கருணையின் மகள்கள் சபை
(Daughters of Charity of the Most Precious Blood)
அருளாளர் தாமஸ் மரிய ஃபஸ்கோ, ஒரு இத்தாலிய ரோமன் கத்தோலிக்க குருவும், “மிக மதிப்புமிக்க திருஇரத்தத்தின் கருணையின் மகள்கள்” (Daughters of Charity of the Most Precious Blood) எனும் சபையின் நிறுவனருமாவார்.
கி.பி. 1831ம் ஆண்டு, டிசம்பர் மாதம், முதல் நாள், அன்றைய இரண்டு சிசிலிக்களின் அரசின் சலேர்மோ’வின் (Salerno) பகனி (Pagani) நகரில் பிறந்த தாமஸின் தந்தையார் பெயர், “அந்தோனியோ ஃபஸ்கோ” (Antonio Fusco) ஆகும். தாயாரின் பெயர், ஸ்டெல்லா ஜியோர்டேனோ” (Stella Giordano) ஆகும். இவர், தமது பெற்றோருக்குப் பிறந்த எட்டு குழந்தைகளில் ஏழாவது குழந்தை ஆவார். இவருக்கு ஆறு வயதாகையில் இவரது தாயார் மரித்துப் போனார். பத்து வயதாகையில் இவரது தந்தையும் மரித்துப் போனார். இதன்காரனத்தால் இவரது தாய்மாமனான “ஜியுசெப்” (Giuseppe) இவரையும் இவரது சகோதரர்களையும் தத்தெடுத்தார்.
கி.பி. 1847ம் ஆண்டு, தென் இத்தாலியின் “கம்பானியா” (Campania) பிராந்தியத்திலுள்ள “நோசேரா” (Nocera) நகரில் தமது குருத்துவக் கல்வியை தொடங்கினார். அதே வருடம், அவரது தாய்மாமனும் மரித்துப் போனார். கி.பி. 1855ம் ஆண்டு, டிசம்பர் மாதம், 22ம் நாளன்று, தமது இருபத்துநான்கு வயதில் குருத்துவ அருட்பொழிவு பெற்றார்.
தமது சொந்த ஊரிலேயே பங்குத் தந்தையாக சேவையாற்றிய தாமஸ், அங்கேயே ஒரு பள்ளியையும் திறந்தார். கி.பி. 1857ம் ஆண்டு, “நோசேரா” (Nocera) நகரின் “மிஷனரிகளின் சபை” (Congregation of the Missionaries) உறுப்பினரானார். தென்திசை ஊர்களில் பிரசங்கிப்பதற்காக பயணிக்கத் தொடங்கினார். இவர், மிஷனரிகளின் சபையை ஆதரிப்பதற்காக, கத்தோலிக்க அப்போஸ்தலப் பணிகளுக்கான ஒரு குருக்களின் (Priestly Society of the Catholic Apostolate) சமுதாயத்தையும் நிறுவினார். கி.பி. 1874ம் ஆண்டு, இதற்கான ஒப்புதலும் திருத்தந்தை “ஒன்பதாம் பயசிடமிருந்து” (Pope Pius IX) பெறப்பட்டது.
அதன்பின்னர், கி.பி. 1873ம் ஆண்டு, ஜனவரி மாதம், 6ம் நாளன்று, “மிக மதிப்புமிக்க திருஇரத்தத்தின் கருணையின் மகள்கள்” (Daughters of Charity of the Most Precious Blood) எனும் சபையினை நிறுவிய இவர், கி.பி. 1874 – 1887 ஆண்டு காலத்தில், “பகனி” (Pagani) நகரின் பங்குத் தந்தையாக சேவை புரிந்தார். தார்மீக இறையியல் உள்ளடங்கிய பல்வேறு தலைப்புகளில் அவர் பல பிரசுரங்களை எழுதினார்.
தாமஸ் மரிய ஃபஸ்கோ, கி.பி. 1891ம் ஆண்டின் தொடக்கத்திலேயே மரித்தார்.
Also known as
Thomas Mary Fusco
Profile
Son of Dr Antonio Fusco, a pharmacist, and Stella Giordano, an Italian noble; seventh of eight children in a pious family. His mother died of cholera in 1837 when Tommaso was six, his father in 1841 when the boy was ten, and he was educated by his fraternal uncle Giuseppe, a priest and school teacher. Entered the seminary at Nocera, Italy in 1847, the same year his uncle Giuseppe died. Ordained on 22 December 1855.
Opened a school for boys in his own home, and organized prayer groups at night in his parish. Joined the Congregation of the Missionaries of Nocera in 1857, and became a travelling missionary in southern Italy. Chaplain and spiritual director at the Shrine of Our Lady of Carmel (Our Lady of the Hens) in Pagani, Italy in 1860. Opened a school of moral theology in his home in 1862, and trained priests in the ministry of Confession. Founded the Priestly Society of the Catholic Apostolate to support missions, a congregation that received the approval of Pope Blessed Pius IX in 1874. Founded the Daughters of Charity of the Most Precious Blood on 6 January 1873, a congregation devoted to the care of orphans. Parish priest at San Felice e Corpo di Cristo at Pagani from 1874 to 1887. Confessor to cloistered nuns at Pagani and Nocera. Wrote on a number of topics including moral theology; his works always expressed his devotion to the Precious Blood.
Late in life he was the victim of slander when a brother priest became jealous of Tommaso's good works and consequent notoriety. But Father Fusco prayed his way through the matter, continued his work, and was vindicated in the end.
Born
1 December 1831 at Pagani, Salerno, parish of San Felice e Corpo di Cristo, diocese of Nocera-Sarno, Italy
Died
24 February 1891 of a chronic liver disease
Beatified
• 7 October 2001 by Pope John Paul II
• the beatification miracles involved the healing of Mrs Maria Battaglia on 20 August 1964 in Sciacca, Agrigento, Sicily
Blessed Josef Mayr-Nusser
Also known as
• Pepi (nickname)
• Martyr of the First Commandment
Profile
Raised in a pious, rural Italian farm family; his brother Jakob became a priest. Devotee of Blessed Antoine-Frédéric Ozanam and Saint Vincent de Paul. To follow their example, he joined the Saint Vincent de Paul Society in 1932, and by 1937 was the president of the Bolzano, Italy division. In addition to directly caring for the poor, he became a vocal spokesman for them. A member of Catholic Action, in 1934 he became the head of the organization in the diocese of Trent, Italy. Student of the writing of Saint Thomas More and Saint Thomas Aquinas, concentrating on their correspondence as he thought that letters would reveal the real men themselves. He joined the covert anti–Nazi group Andreas Hofer Bund in 1939. Married to Hildegard Straub on 26 May 1942; their son Alberto was born in 1943.
Drafted into the German army in World War II, assigned to an SS unit in 1944, and sent to Prussia for training. On 4 October 1944 he announced that his faith prevented him from taking the oath of loyalty and obedience to Hitler, or of cooperating with the anti–Christian Nazi ideology. Imprisoned for his belief, Josef was sentenced in February 1945 to be executed in the Dachau concentration camp, he died while en route there. Martyr.
Born
27 December 1910 in Bolzano, Italy
Died
• morning of 24 February 1945 in Erlangen, Germany of dysentery on a train en route to the Dachau concentration camp to be executed by firing squad
• re-buried at the church of San Giuseppe in Bolzano, Italy in 1958
Beatified
• 18 March 2017 by Pope Francis
• beatification celebrated at the Cathedral of Santa Maria Assunta in Bolzano, Italy, presided by Cardinal Angelo Amato
Blessed Constantius of Fabriano
Also known as
• Constantius Bernocchi
• Constantius Servoli
• Constantius di Meo
• Costanzo, Costante
Profile
Known as a pious child; Constantius once convinced his parents to pray with him for the healing of his terminally ill sister - and she was immediately cured. He joined the Dominicans at age 15 at the convent of Santa Lucia. Spiritual student of Blessed Laurence of Ripafratta, Blessed Corradino of Brescia and Saint Antoninus of Florence. Reforming prior of friars in the Italian cities of Florence, Fabriano, Perugia and Ascoli Piceno. Noted preacher and peacemaker in local disturbances; worked with Blessed Peitro da Mogliano and Saint James of the March. Known for his deep prayer life, as a miracle worker. and for his gift of prophecy; he miraculously knew the instant of the death of Saint Antoninus. He was considered a saint in life by all who knew him.
Born
early 15th century Fabriano, Marches of Ancona, Italy
Died
• c.1481 at Ascoli Piceno, Italy of natural causes
• the local senate and council assembled at the news of his death, proclaimed it a "public calamity", and voted to pay for the funeral
• buried at the Dominican church of Saint Peter Martyr in Ascoli Piceno
• some relics swiped by a fellow Domincan and taken to Frabriano, Italy
Beatified
1821 by Pope Pius VII (cultus confirmed)
Prayers
God of justice and truth, you made Blessed Constantius renowned for his unceasing prayer and his zeal for peace. By the help of his prayers may we walk in the path of justice and reach everlasting peace and glory. We ask this through our Lord Jesus Christ, your Son, who lives and reigns with you and the Holy Spirit, one God, for ever and ever. - General Calendar of the Order of Preachers
Blessed Florentina Nicol Goni
Also known as
• Maria Ascension of the Heart of Jesus
• Mother Ascension del Corazon de Jesus
• Mother Ascensión Nicol Goñi
Profile
Youngest of four children. Educated in the Saint Rose of Lima Dominican boarding school at Huesca, Spain where she became a Dominican nun in 1885, taking the name Ascensión. Teacher in 1886. In 1913 the Spanish state took over the school expelled the sisters. Missionary to Peru, arriving with eight others on 30 December 1913, teaching girls and caring for the poor and sick. Co-founded the Dominican Missionaries of the Rosary on 5 October 1918, and served the rest of her life as its first superior. Today the congregation has 785 missionaries in 21 nations.
Born
14 March 1868 in Tafalla, Navarre, Spain as Florentina Nicol Goni
Died
24 February 1940 in Pamplona, Navarre, Spain of natural causes
Beatified
• 14 May 2005 by Pope Benedict XVI
• recognition celebrated by Cardinal Saraiva Martins in Saint Peter's Basilica, Vatican City
Saint Ethelbert of Kent
புனிதர் ஏத்தல்பெர்ட்
(St. Ethelberht of Kent)
கென்ட் நாட்டின் அரசன்:
(King of Kent)
பிறப்பு: கி.பி. 6ம் நூற்றாண்டு
கென்ட், இங்கிலாந்து
இறப்பு: ஃபெப்ரவரி 24, 616
இங்கிலாந்து
நினைவுத் திருநாள்: ஃபெப்ரவரி 24
புனித ஏத்தல்பெர்ட், கிறிஸ்தவ மதத்திற்கு மாறிய முதல் ஆங்கிலேய அரசனாவார். ஆங்கிலேய அரசரான "எயோர்மென்ரிக்" (Eormenric) அவர்களுக்குப் பின்னர் அரசாளும் உரிமையை அவரது மகனான ஏத்தல்பெர்ட் பெற்றார். இவரது ஆட்சியின்போதுதான் "கென்ட்" (Kent) மாநிலத்தில் முதன்முதலாக பணப்பரிமாற்றம் நிகழத் தொடங்கியது. இது, "ஆங்கிலோ - சாக்ஸன்" (Anglo-Saxon) படையெடுப்பின் பின்னர் தொடங்கியது. கிறிஸ்தவ மதத்தை நிறுவுவதில் இவர் ஆற்றிய பெரும்பங்கின் காரணமாக, பின்னாளில் இவர் கிறிஸ்தவ புனிதராக மதிக்கப்படுகின்றார்.
"ஃப்ராங்க்ஸ்" (Franks) நாட்டு அரசன் "சாரிபெர்ட்'டின்" கிறிஸ்தவ மகளான "பெர்த்தா'வை" (Bertha) ஏத்தல்பெர்ட் திருமணம் செய்தார். பெர்த்தா'வின் செல்வாக்கினால் திருத்தந்தை முதலாம் கிரகொரி (Pope Gregory I) "அகுஸ்தினா'ரை" (Augustine) ரோம் நகரிலிருந்து மறை பரப்பாளராக அனுப்பினார்.
597ல் அகுஸ்தினார் சுமார் நாற்பது துறவியருடன் "கிழக்கு கென்ட்" பிராந்தியத்தில் வந்து இறங்கினார். அவர் வந்து சேர்ந்த சிறிது காலத்திலேயே ஏத்தல்பெர்ட் கிறிஸ்தவராக மதம் மாறினார். அவரது இராச்சியத்தில் எண்ணற்ற தேவாலயங்கள் கட்டப்பட்டன. பரவலாக கிறிஸ்தவ மத மாற்றம் நிகழ்ந்தது. "காண்டர்பரி" (Canterbury) மாநிலத்தில் நிலங்களுடன் தேவாலயம் கட்டி கொடுத்தார். அவர் ஆரம்பித்து வைத்த இப்பணி, இறுதியில் "ஆங்கிலிக்கன் சமூகம்" (Anglican Communion) உருவாக காரணியானது.
ஆதியில், பிரிட்டன் நாட்டவர் ரோமன் சட்டங்களின்படி (Roman rule) கிறிஸ்தவர்களாக மதம் மாற்றம் செய்யப்பட்டனர். "ஆங்கிலோ - சாக்ஸன்" (Anglo-Saxon) படையெடுப்பு, பிரிட்டன் திருச்சபையை ஐரோப்பிய திருச்சபையிடமிருந்து நூற்றாண்டுகளுக்கு பிரித்து வைத்தது. ரோம ஆட்சியாளர்கள், பிரிட்டனில் தமது பிரதிநிதிகளோ, அதிகாரமோ இல்லாத காரணத்தாலும், பிரிட்டன் திருச்சபையைப் பற்றி ஏதும் அறியாத காரணத்தாலும் பிரிட்டன் நாட்டின் பழக்க வழக்கங்களில் ஏற்பட்ட பிளவுகளை அறியமுடியாமல் போனது.
இருப்பினும், ஏத்தல்பெர்ட் ரோம திருச்சபைகளைப் பற்றி தமது "ஃபிராங்கிஷ்" மனைவியான (Frankish wife) "பெர்த்தா" (Bertha) மூலம் சிறிது அறிந்து வைத்திருந்ததாலும் "பெர்த்தா" மூலம் "லியுதர்ட்" (Liudhard) என்ற கத்தோலிக்க ஆயரை அழைத்துவந்து "புனித மார்ட்டின்" (St Martin's) தேவாலயத்தை கட்டினார்.
கி.பி. 616ம் ஆண்டு, ஃபெப்ரவரி மாதம் 24ம் நாளன்று, ஏத்தல்பெர்ட் மரணமடைந்தார். ரோம மறைசாட்சிகளின் (Edition 2004 of Roman Martyrology) கி.பி. 2004ம் ஆண்டு பதிப்பின்படி, ஏத்தல்பெர்ட் ஃபெப்ரவரி 24 அன்று பட்டியலிடப்பட்டுள்ளார்.
Also known as
Ædilberct, Æthelberht, Aedilberct, Aethelberht, Aibert, Albert, Edilbertus
Profile
Son of Eormenric; great-grandson of Hengist, Saxon conqueror of Britain. Raised as a pagan worshipper of Odin. King of Kent in 560. Defeated by Ceawlin of Wessex at the battle of Wimbledon in 568, ending his attempt to rule all of Britain. Married the Christian Bertha, daughter of Charibert, King of the Franks; they had three children, including Saint Ethelburgh of Kent. Convert to Christianity, baptized by Saint Augustine of Canterbury in 597; his example led to the baptism of 10,000 of his countrymen within a few months, and he supported Augustine in his missionary work with land, finances and influence. Issued the first written laws to the English people in 604.
Born
552
Died
• 24 February 616 at Canterbury, England of natural causes
• buried in the side chapel of Saint Martin in the abbey church of Saints Peter and Paul
• relics later translated to Canterbury
Blessed Marco De' Marconi
Profile
Born to a pious Christian family. Joined the Order of the Hermits of Saint Jerome in Migliarino, Italy at age 16. Known during his short life for the depth and intensity of his prayer life.
Born
1480 in Mantua, Italy
Died
• 24 February 1510 in Mantua, Italy of natural causes
• body later found incorrupt
• when his home monastery was destroyed in war in the mid-17th century, his relics were moved to a new monastery and church in Mantua
• the church and monastery were suppressed in the late 18th century, and the relics were briefly hidden
• relics enshrined in the cathedral in Mantua
Beatified
2 March 1906 by Pope Pius X (cultus confirmation)
Blessed Josefa Naval Girbes
Also known as
Josepha Naval Girbes
Profile
Consecrated herself by a personal perpetual vow of chastity when a young woman. Very active in her parish life. Opened a school for girls in her own home where she taught needlework and prayer. Member of the Third Order Secular of Our Lady of Mount Carmel and Saint Teresa of Jesus. Great devotion for the Virgin Mary.
Born
11 December 1820 at Algemesi, archdiocese of Valencia, Spain
Died
• 24 February 1893 of natural causes
• buried in the parish church of Saint James, Algemesi, archdiocese of Valencia, Spain
Beatified
25 September 1988 by Pope John Paul II
Saint Praetexatus of Rouen
Also known as
Pretextat, Pretextatus, Prix
Profile
Bishop of Rouen, France from 549, a position he held for 35 years. Because of his involvement in political intrigue, the French king had him brought before a court of bishops on a charge of fomenting rebellion. Praetextatus denied the charges, but agreed to exile for several years instead of execution. He was formally reinstalled as bishop by the Council of Macon. Praetextatus continued correcting the queen and preaching against the evil practices of her regime, encouraging the monarch to set a holy example. Instead, she had him assassinated.
Died
murdered in 586 during morning prayers
Saint Sergius of Caesarea
Also known as
George, Georgi, Sergio, Syrgi
Profile
Monk in Caesarea, Cappadocia. May have been a priest; records are unclear. He was one of a group of Christians assembled and ordered to make a sacrifice to idols during the persecutions of Diocletian; when the sacrificial fire went out, Sergius immediately claimed it was the work of the true God. He was immediately "tried" and executed by order of the local governor. Martyr.
Died
• c.306 in Caesarea, Cappadocia
• relics translated to Úbeda, Spain
Blessed Berta of Busano
Profile
Born to the nobility, the daughter of Emilia della Rovere and Arduino II, Count of Valperga; sister of the Blessed Arduino of Turin; aunt of Blessed Boniface of Aosta. Benedictine nun in Busano, Italy as a young woman. Later chosen abbess of her house; she used the position and family connections to repair and expand her convent. Had the gift of prophecy.
Died
1195 in Busano, Turin, Italy of natural causes
Blessed Arnold of Carcassonne
Profile
A cousin of Saint Peter Nolasco, Arnold joined the Mercedarians on the first day of their founding in the early 13th century, and lived in the monastery in Valencia, Spain. He helped spread interest in the Order and its work by explaining the virtues that develop from living the Order’s Rule.
Saint Adela of Blois
நார்மண்டியின் புனிதர் அடேலா
(St. Adela of Normandy)
பிலாயிஸ், சார்ட்ரெஸ் மற்றும் மியூக்ஸ் நகரங்களின் கோமாட்டி:
(Countess of Blois, Chartres, and Meaux)
பிறப்பு: கி.பி. 1067
நோர்மண்டி, ஃபிரான்ஸ்
(Normandy, France)
இறப்பு: மார்ச் 8, 1137 (வயது 69–70)
மர்ஸிக்னி-ஸுர்-லொய்ர், ஃபிரான்ஸ்
(Marcigny-sur-Loire, France)
நினைவுத் திருநாள்: ஃபெப்ரவரி 24
புனிதர் அடேலா, ஃபிரான்ஸ் நாட்டின் “பிலாயிஸ்” (Blois), “சார்ட்ரெஸ்” (Chartres) மற்றும் “மியூக்ஸ்” (Meaux) நகரங்களின் கோமாட்டியும், “பிலாயிஸ்” கோமகன் (Count of Blois) “இரண்டாம் ஸ்டீஃபனின்” (Stephen II) மனைவியுமாவார். இவர் ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபையினால் புனிதராக வணங்கப்படுகின்றார்.
கி.பி. 1096-1100 மற்றும் 1101-02 ஆண்டு காலங்களில், தமது கணவர் இல்லாத காலத்தில், “பிலாயிஸ்” நகரின் அரசாட்சிப் (Regent of Blois) பிரதிநிதியுமாவார். கி.பி. 1102 முதல் 1120ம் ஆண்டு வரையான காலத்தில், வயது வராத தமது மகனுக்குப் பதிலாக அரசாட்சிப் பிரதிநிதியாக ஆண்டார்.
இவர், இங்கிலாந்து நாட்டின் “முதல் நார்மன் அரசனான” (First Norman King of England) “முதலாம் வில்லியமின்” (William I) மகளாவார். இங்கிலாந்து நாட்டின் அரசியான “மெட்டில்டா” (Matilda of Flanders) இவரது தாயாராவார். இங்கிலாந்தின் அரசனான “ஸ்டீஃபன்” (Stephen) மற்றும் “வின்ச்செஸ்டர்” ஆயரான (Bishop of Winchester) “ஹென்றி” (Henry of Blois) ஆகியோர் இவரது குழந்தைகளாவர்.
இவர் பிறந்த வருடம் சரியாக தெரியாத காரணத்தால், கி.பி. 1066 மற்றும் 1070 ஆண்டுகளுக்கிடையேயான காலத்தில் இவர் பிறந்திருக்கலாம் என யூகிக்கப்படுகிறது. இவரது தந்தை இங்கிலாந்தின் ஆட்சிக்கு வந்த பிறகு பிறந்த காரணத்தால், இவர் கி.பி. 1067ம் ஆண்டு பிறந்திருக்கலாம். இவர், இங்கிலாந்தின் அரசன் முதலாம் ஹென்றிக்கு (King Henry I of England) மிகவும் பிடித்த சகோதரியாவார். லத்தீன் அறிவைக் கொண்ட அடேலா ஒரு சிறந்த கல்வியாளரும், சுறுசுறுப்பும், வீரமும் கொண்ட பெண்ணாவார்.
சுமார் கி.பி. 1083ம் ஆண்டு, அடேலா, தமது பதினைந்தாவது வயதில், பிலாயிஸ் கோமகனின் (Count of Blois) மகனான “ஸ்டீஃபன் ஹென்றியை” (Stephen Henry) திருமணம் செய்துகொண்டார். ஸ்டீஃபன் கிட்டத்தட்ட இருபது ஆண்டுகள் இவரைவிட மூத்தவராக இருந்தார். ஸ்டீஃபன், கி.பி. 1089ம் ஆண்டு, தமது தந்தையின் மரணத்தின் பின்னர், “பிலாயிஸ்” (Blois), “சார்ட்ரெஸ்” (Chartres) மற்றும் “மியூக்ஸ்” (Meaux) நகரங்களின் ஆட்சிப் பொறுப்புக்கு வந்தார்.
ஸ்டீஃபன் ஹென்றி, கி.பி. 1096ம் ஆண்டு, தமது மைத்துனரும், “நார்மண்டியின் பிரபுவுமான” (Duke of Normandy) “ராபர்ட் கர்தூஸ்” (Robert Curthose) என்பவருடன் இணைந்து, திருத்தந்தை இரண்டாம் அர்பன் (Pope Urban II) அவர்களால் “புனித பூமியை” (Holy Land) மீட்பதற்காக அழைக்கப்பட்ட முதலாம் சிலுவைப் போரில் (First Crusade) பங்குகொள்ள இணைந்தார். அடேலாவுக்கு ஸ்டீபன் எழுதிய கடிதங்களில் சிலுவைப் போரின் தலைவர்களின் அனுபவங்களையும், தாம் இல்லாத காலத்தில் அவர் பிலாய்சை சிறப்பாக ஆளுவார் என்ற தமது நம்பிக்கையையும் வெளிப்படுத்தியிருந்தார்.
கி.பி. 1095–1098ம் ஆண்டுகாலங்களில் முதலாம் சிலுவைப்போரின்போதும், பின்னர் இரண்டாம் தடவையாக கி.பி. 1101ம் ஆண்டும், தமது கணவர் நாட்டிலில்லாத காலங்களில் சிறப்பாக ஆட்சிப் பிரதிநிதியாக ஆட்சி செய்தார். இக்காலகட்டங்களில், புதிய தேவாலயங்கள் கட்டுவதற்கு துறவியருக்கு அனுமதியளித்தார். இவர், “சார்ட்ரஸ்” (Bishop of Chartres) ஆயரான “புனிதர் இவோ” (Saint Ivo of Chartres) என்பவருடன் இணைந்து பல்வேறு காரியங்களைச் செய்தார். தமது ஆட்சிக் காலத்தில், தவறான நடவடிக்கைகளில் ஈடுபடும் கன்னியாஸ்திரிகளை கட்டுப்படுத்துவது, மற்றும் ஏற்றுக்கொண்ட சத்தியப் பிரமாணங்கள் பற்றின பெரும் பிரச்சினைகள் சம்பந்தமாக இருவரும் கடிதங்களைப் பரிமாறிக்கொண்டனர். கணவர் இல்லாத காலங்களில் அடேலா நாடு முழுதும் பயணித்தார். பிரச்சனைகளை தீர்த்துவைத்தார். பொருளாதார வளர்ச்சிகளை ஊக்குவித்தார். அரசருடன் இணைந்து போருக்குச் செல்லுமாறு வீரர்களை தூண்டினார்.
கி.பி. 1100ம் ஆண்டின் ஆரம்பத்தில் நாடு திரும்பிய ஸ்டீஃபன், கி.பி. 1101ம் ஆண்டு இரண்டாம் சிலுவைப் போரில் கலந்துகொண்டார். இறுதியில், கி.பி. 1102ம் ஆண்டு, எகிப்து நாட்டின் “ஃபடிமிட் கலிபேட்” (Fatimid Caliphate) என்பவருடன் நடந்த “ரம்லா போரில்” (Battle of Ramla) பொறுப்பேற்றிருந்த ஸ்டீஃபன், நோய்வாய்ப்பட்டு மரித்துப் போனார்.
கணவரின் மரணத்தின் பின்னர், வயதுக்கு வராத மகன் “திபௌட்” (Thibaud) ஆட்சி பொறுப்பேற்கும் வரை அடேலா நாட்டை ஆண்டார். மகன் ஆட்சிப் பொறுப்பேற்ற பிறகும் ஆட்சியில் வழிகாட்டினார்.
பக்தியுள்ள, பெனடிக்டைன் துறவியர்பால் அனுதாபம் கொண்ட அடேலா, தமது குழந்தைகளுக்கு கல்வி கற்பிக்க பல்வேறு உயர் ஆசிரியர்களை நியமித்திருந்தார். அடேலா, தமது இளைய மகன் ஹென்றியை கருத்தரித்திருந்த வருடம், அவரது கணவரான ஸ்டீஃபன், சிலுவைப்போர் காரணமாக ஃபிரான்சிலிருந்தார். ஹென்றிக்கு இரண்டு வயதானபோது, அவரை கிழக்கு ஃபிரான்சின் “க்லுனி” (Cluny) எனுமிடத்திலுள்ள முன்னாள் பெனடிக்டைன் (Former Benedictine monastery) துறவு மடமான “க்லுனி” (Cluny Abbey) துறவு மடத்திலுள்ள ஆலயத்தில் ஒப்புக்கொடுத்தார். மத்திய கால வழக்கங்களின்படி, ஹென்றி கடவுளின் சேவைக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்டார்.
வளர்ந்த ஹென்றி, இங்கிலாந்து நாட்டின் “சொம்ரேஸ்ட்” (Somerset) எனுமிடத்திலுள்ள “பில்டொன்” (Pilton) பங்கிலுள்ள “கிளஸ்டோன்பரி” (Glastonbury) மடத்தின் மடாதிபதியானார். பின்னர், “வின்ச்செஸ்டர்” (Bishop of Winchester) ஆயரானார். அவர் பாலங்கள், கால்வாய்கள், அரண்மனைகள், கோட்டைகள், மற்றும் முழு கிராமங்கள் உள்ளிட்ட நூற்றுக்கணக்கான கட்டுமான பணிகளுக்கு நிதியுதவி செய்தார். மேலும், டஜன் கணக்கான மடாலயங்களையும் சிற்றாலயங்களையும் கட்டிய ஆயர் ஹென்றி, புகழ்பெற்ற, மதிப்பு மிக்க “வின்செஸ்டர் பைபிள்” (Winchester Bible) உள்ளிட்ட பல புத்தகங்களுக்கு நிதியுதவி செய்தார்.
அடேலா தனது மூத்த மகனான வில்லியம் (William) உடன் சண்டையும் சச்சரவுகளும் கொண்டிருந்தார். முன்னர், தமது வாரிசாக வில்லியமை நியமித்திருந்தபோதிலும், கி.பி. 1107ம் ஆண்டு, அவரை வாரிசாக மாற்றுவதற்காக தனது தம்பி தியோபல்டை (Theobald) நியமித்தார்.
அடேலா, கி.பி. 1120ம் ஆண்டு, “மார்சிக்னி பள்ளியில்” (Marcigny Convent) ஓய்வு பெற சென்றார். அவர் தமது குழந்தைகள், மற்றும் அவர் ஏற்கனவே ஆட்சி செய்த நிலப்பிரதேச தலைவர்களுடனும் தொடர்ந்து தொடர்புகொண்டிருந்தார். அவர்களுடன் தொடர்புகொள்வதோடு, தமது செல்வாக்கை பிரதேசங்களில் பராமரிக்கவும் செய்தார்.
அதே வருட இறுதியில், தமது கணவருடன் கடல் பயணம் செய்துகொண்டிருந்த அடேலாவின் மகளான “லூசியா-மஹௌட்” (Lucia-Mahaut) தாம் பயணம் செய்த “வெள்ளைக் கப்பல்” (White Ship) மூழ்கியதால் மரணமடைந்தார். ஆங்கிலேயர் சிம்மாசனத்தில் தனது மகன் ஸ்டீஃபனைக் காண்பதற்காக அடேலா நீண்ட காலமாக வாழ்ந்தார். அவர், கி.பி. 1137ம் ஆண்டு, “மார்சிக்னியில்” (Marcigny) மரித்தார்.
Profile
Princess. Youngest daughter of King William the Conqueror of England. Married Stephen of Blois, France in 1080. Mother of eleven children. Active in English politics throughout her life. Endowed several churches and monasteries.
Born
c.1067 in Normandy, France
Died
8 March 1137 Marcigny-sur-Loire, France of natural causes
Adela of Normandy, of Blois, or of England (c. 1067 – 8 March 1137),[1] also known as Saint Adela in Roman Catholicism,[2] was a daughter of William the Conqueror and Matilda of Flanders who later became the countess of Blois, Chartres, and Meaux by marriage to Stephen II of Blois. Her husband greatly benefited from the increased social status and prestige that came with such a marriage. She brought with her not only her bloodline, but a dowry of money and other movable goods from the prodigious store of Anglo-Norman wealth. She was regent of Blois during the absence of her spouse in 1096–1100 and 1101–02, and during the minority of her son from 1102 until 1120.[3] Adela was the mother of King Stephen of England and Bishop Henry of Winchester.
Early life
Adela was born, it is generally believed, after her father's accession to the English throne, between 1066 and 1070.[1] Her royal blood marked her as noble in the eyes of her peers. She was the favorite sister of King Henry I of England, and they were probably the youngest of the Conqueror's children.[4] Adela was a high-spirited and educated woman, with a knowledge of Latin.[5] She had three older brothers and one younger, and thus she would not inherit her father's honors, but her bloodline would be a valuable asset to any suitor.[6]
Adela married Stephen Henry, son and heir to the count of Blois, between 1080 and 1083, around her fifteenth birthday.[7] Stephen was nearly twenty years her senior.[1] Stephen inherited Blois, Chartres and Meaux upon his father's death in 1089, as well as lands and right in parts of Berry and Burgundy.[7] The Thibaudian dynasty had other possessions east of Paris, and by the end of Adela's life these were coalescing into the county of Champagne. While Theobald IV takes most of the credit for the emergence of that principality, Adela helped lay its foundations.[8] Adela and her husband had a relationship based on trust and mutual respect, if not affection, and she made decisions along with Stephen.[9] She swore, for instance, to bind herself and her husband to protect the bishop of Chartres, then in a dispute with the king of France.[9]
First regency
Stephen-Henry joined the First Crusade in 1096, along with his brother-in-law Robert Curthose. Stephen's letters to Adela form a uniquely intimate insight into the experiences of the Crusade's leaders[10] and show that he trusted Adela to rule as regent while he was on crusade.[7]
Adela filled in as regent for her husband during his extended absence as a leader of the First Crusade (1095–1098)[7] as well as during his second expedition in 1101. This included granting monks the right to build new churches, as well as other charters. Adela also worked with Ivo of Chartres at various points, exchanging letters throughout her regency[11] to discuss matters such as the control of misbehaving nuns and larger issues such as disputes about sworn oaths.[7] While her husband was away, Adela would continue to tour their lands, settling disputes, promoting economic growth, and even commanding knights to go to battle with the king.[7] This however was not unique, as during the crusades it was common for noble women to take upon themselves the duties of their male counterparts.[12]
The Count of Blois returned to France in 1100 bringing with him several cartloads of maps, jewels and other treasures, which he deposited at Chartres. When he abandoned the First Crusade returning to France in ignominy, Adela constantly berated him, even during their love-making, urging him to return to the Holy Land.[8] He was under an obligation to the pope for agreements made years earlier and returned to Antioch to participate in the crusade of 1101. He was ultimately killed in a last stand after the Battle of Ramla in 1102.[13] The image of Adela persuading her ease-loving husband to redeem his reputation through action has proved popular with historians attempting to account for the crusader motivations.[14]
Second regency
Adela continued to act as regent after her husband's death and through her son Thibaud's early rule until her retirement in 1120.[7] Even after Thibaud came of age and no longer needed a regent, Adela continued to issue charters and act as co-ruler of many parts of their land. Adela did not secure a marriage alliance for Thibaud, who did not get married until after Adela's retirement, which helped to maintain her power and influence over both her son and her lands.[15]
Adela, a devout Benedictine sympathizer, employed several high-ranking tutors to educate her children.[16] Her youngest son, Henry, was conceived during the single year Stephen was in France between crusading duties. At two years of age Henry was pledged to the Church at Cluny Abbey, Saône-et-Loire, France, as an oblate child, that is, he was dedicated to the service of God, according to medieval practice. Henry went on to be appointed Abbot of Glastonbury and Bishop of Winchester. In that capacity, he sponsored hundreds of constructions including bridges, canals, palaces, forts, castles, and whole villages. In addition, Bishop Henry built dozens of abbeys and chapels and sponsored books including the treasured Winchester Bible.
In 1105, after St Anselm visited her during a sickness, she was responsible for communicating the archbishop's earnestness in threatening excommunication to her brother Henry I. Orderic Vitalis praises her as a "wise and spirited woman" who ably governed her husband's estates and her own.[7] Adela's power and interests are reflected in letters collected, they demonstrate her religiosity and intellect. In one such letter to the public from 1104, Adela gifts a monastery a portion of land with all the wildlife inhabiting it, but she reserves the power to pass judgment upon crimes committed in the area. She also makes sure to mark her place as a woman, tying herself to not only her late husband but her sons.[17]
Adela quarrelled with her eldest son William and despite his previously being named heir-designate,[18] she appointed his younger brother Theobald to replace him as heir in 1107. Another son, Stephen of Blois, moved to London in 1111 to join the court of his uncle, King Henry I (Beauclerc), and became his favorite. Upon Beauclerc's death in Normandy (1135), Stephen seized the English throne from Holy Roman Empress Dowager Matilda, King Henry I's daughter, whom the monarch had named as his successor. This started a protracted civil war in England that lasted nearly twenty years.[19]
Retirement
Adela retired to Marcigny Convent in 1120. Though she may have considered retiring to an abbey in Normandy where members of her family, including sisters and nieces, may have already been living, Adela was drawn to and chose the larger, more prestigious convent at Marcigny near her son Henry at Cluny Abbey.[20] Adela may have acted as prioress within the community at Marcigny, though this is not certain.[21] She continued to interact and communicate with her children and the ecclesiastical leaders of lands that she had once ruled, maintaining her influence over the area.[22] In one instance, Adela sent letters to both her son Thibaud [23] and Geoffrey, bishop of Chartres, reminding them of her settlement of a monastic case.[24] In these letters she reminds her son how his father and she felt about alms gifting to monasteries.[25]
Later that same year, her daughter Lucia-Mahaut drowned in the wreck of the White Ship alongside her husband. Adela lived long enough to see her son Stephen on the English throne, though any response she may have had to this development has been lost.[26] She likely took pride in the ascension of her youngest child, Henry of Blois, to the bishopric of Winchester in 1129.[4] [27] After her death in 1137 at Marcigny, prayers were offered at a number of churches that she had endowed personally or had recognized at some point during her life.[28] Her money, influence, and entry into the convent resulted in Adela becoming a saint of the Catholic Church
Saint Liudhard
Also known as
Letard
Profile
Chaplain of Queen Bertha of Kent. Bishop. Helped convert King Ethelbert of Kent, which led to the conversion of all of Kent, England.
Born
France
Died
• c.600 in Canterbury, England
• buried at the monastery of Saint Augustine in Canterbury
Saint Modestus of Trier
Profile
Bishop of Trier, Germany in 486 during a period of great political turmoil when the city came under the rule of the Franks.
Died
• 489 of natural causes
• relics enshrined in the church Saint Matthias, Trier, Germany
Saint Cumine the White
Also known as
Cummian Albus of Iona
Profile
Brother of Saint Comman of Iona. Monk. Abbot of Iona, Scotland. Wrote a biography of Saint Columba of Iona.
Born
Ireland
Died
669 of natural causes
Saint Evetius of Nicomedia
Also known as
Euhetis, Evezio
Profile
When a copy of Diocletian's edict against Christianity was posted in public, Evetius vandalized it. Martyr.
Died
303 at Nicomedia
Saint Paulian of Le Puy
Also known as
Paolino, Pauliano, Paulien
Profile
Sixth century bishop of the Le Puy area of Gaul (modern Le Puy-en-Velay, France) based in the city of Ruessium (modern Saint-Paulien).
Blessed Antonio Taglia
Profile
Mercedarian friar.
Died
convent of Santa Maria in Toulouse, France of natural causes
Blessed Lotario Arnari
Profile
Mercedarian friar.
Died
convent of Santa Maria in Toulouse, France of natural causes
Blessed Simon of Saint Bertin
Profile
Benedictine monk at the Abbey of Saint-Bertin, France. Abbot at Auchy, France. Abbot at Saint-Bertin in 1138.
Died
1148 of natural causes
Blessed Ida of Hohenfels
Profile
Married to Eberhard, Count of Spanheim. Widow. Benedictine nun at Bingen.
Died
c.1195 of natural causes
Saint Peter the Librarian
Also known as
Peter Palatine
Profile
Martyr.
Died
burned alive in 303 in Nicomedia, Bithynia
Saint Betto
Profile
Benedictine monk at Saint-Colombe abbey, Sens, France. Bishop of Auxerre, France in 889.
Died
918 of natural causes
Saint Primitiva
Also known as
Primitivus
Profile
An early martyr in Rome, Italy.
