September 11 or 16 Saint of the day:Saint Cyprian

September 11 or 16

 

Saint of the day:

Saint Cyprian

Patron Saint of North Africa

Saint Cyprian's Story

​

Cyprian is important in the development of Christian thought and practice in the third century, especially in northern Africa.

Highly educated, a famous orator, he became a Christian as an adult. He distributed his goods to the poor, and amazed his fellow citizens by making a vow of chastity before his baptism. Within two years he had been ordained a priest and was chosen, against his will, as Bishop of Carthage.

Cyprian complained that the peace the Church had enjoyed had weakened the spirit of many Christians and had opened the door to converts who did not have the true spirit of faith. When the Decian persecution began, many Christians easily abandoned the Church. It was their reinstatement that caused the great controversies of the third century, and helped the Church progress in its understanding of the Sacrament of Penance.

Novatus, a priest who had opposed Cyprian’s election, set himself up in Cyprian’s absence (he had fled to a hiding place from which to direct the Church—bringing criticism on himself) and received back all apostates without imposing any canonical penance. Ultimately he was condemned. Cyprian held a middle course, holding that those who had actually sacrificed to idols could receive Communion only at death, whereas those who had only bought certificates saying they had sacrificed could be admitted after a more or less lengthy period of penance. Even this was relaxed during a new persecution.

During a plague in Carthage, Cyprian urged Christians to help everyone, including their enemies and persecutors.

A friend of Pope Cornelius, Cyprian opposed the following pope, Stephen. He and the other African bishops would not recognize the validity of baptism conferred by heretics and schismatics. This was not the universal view of the Church, but Cyprian was not intimidated even by Stephen’s threat of excommunication.

He was exiled by the emperor and then recalled for trial. He refused to leave the city, insisting that his people should have the witness of his martyrdom.

Cyprian was a mixture of kindness and courage, vigor and steadiness. He was cheerful and serious, so that people did not know whether to love or respect him more. He waxed warm during the baptismal controversy; his feelings must have concerned him, for it was at this time that he wrote his treatise on patience. Saint Augustine remarks that Cyprian atoned for his anger by his glorious martyrdom.

SAINT OF THE DAY* Feastday: September 11*St. John Gabriel*

*SAINT OF THE DAY* 

Feastday: September 11

*St. John Gabriel*

St. John Gabriel was born in Puech, France, on January 6th, 1802, to a pious family of eight children. Including John Gabriel, five of the Perboyer children became consecrated religious - three priests and two nuns. Accompanying his younger brother Louis while he was entering the seminary, John-Gabriel discovered his calling and entered the Congregation of the Mission, founded by St. Vincent de Paul, at the age of 16

He was ordained at age 23 and taught theology at the seminary before being appointed rector, and later master of novices in Paris - on account of the sanctity his superiors saw in him.

His younger brother, Louis, died on his way to preach in China at the age of 24 and John-Gabriel asked to carry out the mission that had been entrusted to his brother. He arrived on the island of Macao on August 29, 1835 and set out for the mainland later that year. 

He carried out his evangelical labors in Ho-Nan for three years before being transferred to Hou-Pé. His missions bore much fruit in the short time he spent there.

On September 11, 1839 John-Gabriel became one of the first victims of the persecutions against Christians, dying in a manner which had a striking resemblance to the passion of our Lord. He was betrayed for a sum of silver, stripped of his garments and dragged from tribunal to tribunal, beaten and tortured continuously until he was sentenced to death with seven criminals. He was crucified and died on a cross. 

Canonized on June 2, 1996 by Pope John Paul II, St. John Gabriel Perboyre is the first saint of China.

Before his death St. John Gabriel wrote this prayer:

"O my Divine Savior,

Transform me into Yourself. Grant that I may live but in You, by You, and for You,

So that I may truly say, with Saint Paul, "'I live - now not I - But Christ lives in me.'"

கொரோமோடோ புனித கன்னி மரியா(செப்டம்பர் 11)

கொரோமோடோ புனித கன்னி மரியா

(செப்டம்பர் 11)

வெனிசுலா நாட்டில் உள்ள போர்த்துக்கியூசா மாகாணத்தில் உள்ளது குவானரே என்ற இடம். இங்கு 1591 ஆம் ஆண்டு ஒருசில மறைப்பணியாளர்கள் மறைப்பரப்பச் சென்றார்கள். இவர்களை பார்த்து விட்டு ஏற்கெனவே அங்கிருந்த கோஸ்பெஸ் கொரோமோடா இனத்தைச் சார்ந்தவர்கள் காடுகளுக்குத் தப்பியோடி, அங்கேயே வாழத் தொடங்கினார்கள்.

இதன்பிறகு 1651 ஆம் ஆண்டு புனித கன்னி மரியா கோஸ்பெஸ் கொரோமோடா  இனக்குழுத் தலைவருக்கு ஓர் ஆற்றில் தோன்றி, "நீயும் உன்னுடைய இனத்தாரும் அருகே இருக்கும் மறைப்பணியாளர்களிடம் சென்று திருமுழுக்குப் பெற்றுக்கொள்ளுங்கள்" என்றார். உடனே இனக்குழு தலைவர் தன்னுடைய மக்களை  மறைப்பணியாளர்களிடம்அழைத்துச் சென்று திருமுழுக்குப் பெறச் செய்தார்.

தன்னுடைய மக்களெல்லாம்  மறைப்பணியாளர்களிடம் திருமுழுக்குப் பெற்றபொழுது அவர் மட்டும், 'நான் திருமுழுக்குப் பெற்றால் எனது பதவி பறிபோய்விடுமே' என அஞ்சித் திருமுழுக்கு பெறாமலேயே இருந்தார். 

1652 ஆம் ஆண்டு செப்டம்பர் திங்கள் 8 ஆம் நாள் புனித கன்னி மரியா  கோஸ்பெஸ் இனக்குழுத்  தலைவருக்குத் மீண்டுமாக தோன்றி, திருமுழுக்குப் பெறுமாறு சொன்ன பொழுது, அவர் புனித கன்னி மரியாவைப் பிடிக்க முயன்றார். அப்பொழுது புனித கன்னி மரியா தன்னுடைய திருவுருவம் பதித்த ஓர் ஓவியத்தை அங்கு விட்டுவிட்டு, அங்கிருந்து மறைந்து போனார். அதுதான் கொரோமோடோ புனித கன்னி மரியாவின் திருவுருவம்.

இவ்வாறு திருமுழுக்கு பெறாமலேயே இருந்த கோஸ்பெஸ் இனக்குழுத் தலைவர், தன்னுடைய வாழ்வின் இறுதிக்கட்டத்தில் திருமுழுக்குப் பெற்று ஆண்டவர்மீதும் புனித கன்னி மரியாவின் மீதும் நம்பிக்கை கொள்ளத் தொடங்கினார்.

1942 ஆம் ஆண்டு வெனிசுலா நாட்டு ஆயர்கள் கொரோமோடா  புனித கன்னிமரியாவை வெனிசுலா நாட்டின் பாதுகாவலியாக அறிவித்தார்கள். 1944 ஆம் ஆண்டு அக்டோபர் 7 ஆம் நாள் திருத்தந்தை பன்னிரண்டாம் பயஸ் இதை உறுதி செய்தார். 1996 ஆம் ஆண்டு குவானரே என்ற இடத்தில் இருந்த கொரோமோடோ புனித கன்னி மரியாவின் திருத்தலம் தேசியத் திருத்தலமாக அறிவிக்கப்பட்டது. திருத்தந்தை பதினாறாம் பெனடிக்ட்டோ இதனைப் பெருங்கோயில் (Basilica) என்று அறிவித்தார்.

புனித பாப்னுடீயஸ், (ஆயர்)St.Paphnutius,( Bishop) September 11

இன்றைய புனிதர் :

(11-09-2020)

புனித பாப்னுடீயஸ், (ஆயர்)

St.Paphnutius,( Bishop) 

நினைவுத் திருநாள் : செப்டம்பர் 11

இவர் பல ஆண்டுகள் பாலைவனத்தின் வாழ்ந்தார். பிறகு குருவாக திருநிலைப்படுத்தப்பட்டு எகிப்து நாட்டில் ஆயராகவும் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். தன் மறைமாநில மக்கள் பாவமன்னிப்பு பெற வேண்டுமென்று விரும்பினார். இதன் வழியாக அமைதியை நிலை நாட்ட எண்ணினார். அதற்காக பெரிதும் உழைத்து, தம் மந்தையை மனந்திருப்பினார். பின்னர் தம் மக்களை நல்ல கிறிஸ்துவர்களாக வளர்த்தெடுத்தார். பல பாவமன்னிப்பு வழிபாடு வழங்கி , மக்களின் மனதை முழுவதுமாக இறைவன் பால் திருப்பினார். 

அப்போது 325 ஆம் ஆண்டு கான்ஸ்டாண்டின்(Constantine) என்ற அரசன் ஓர் கூட்டத்தை கூட்டினான். ஆயர் பாப்னுடீயஸை அக்கூட்டத்திற்கு வரவழைத்தான். தனக்கு தனிபட்ட முறையில் அனைவர் முன்னிலையிலும் மரியாதை அளிக்கும்படி ஆயரிடம் கட்டளையிட்டார்ன். ஆனால் ஆயர் அதை செய்ய மறுத்தார். இதனால் அரசன் கோபங்கொண்டு ஆயரின் வலது கண்ணை பிடுங்கி எரிந்தான். அக்கூட்டத்தில் திருச்சபைக்காக தன் கண்ணை இழந்தார் ஆயர். ஒரு கண்ணைக் கொண்டே 355 ஆம் ஆண்டு மீண்டும் தொழிற்சங்கக் கூட்டத்திற்கு வந்தார். அப்போதுதான் நோய்வாய்ப்பட்டு உடல்நலம் குன்றி இறந்தார்.

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

Saint of the Day : (11-09-2020)

Saint Paphnutius of Thebes

On Sept. 11, the Catholic Church honors Saint Paphnutius, an Egyptian monk who became a bishop, endured torture for the faith, and participated at the Ecumenical Council of Nicea in its confirmation of Christ's divinity.

While there is no record of Paphnutius' early life, it is known that he – like many other men of his day – became a disciple of the monk Saint Anthony of the Desert, whose direction of a community of fellow hermits marked the beginning of traditional Christian monasticism.

Having spent several years pursuing spiritual illumination in the austerity of the desert under Anthony's direction, Paphnutius was eventually chosen to become a bishop for the Upper Thebaid region.

This placed him in direct conflict with Maximinus Daia, the Roman imperial ruler of Egypt and Syria from 305 to 313, who persecuted the Church in these regions and attempted to undermine it by strengthening the institutions of paganism.

Under Maximinus Daia's rule, Paphnutius had his left leg partly mutilated and his right eye put out, in an unsuccessful effort to make him renounce the Catholic faith. Not yielding before torture, he was condemned to manual labor in the mines.

Imperial policy toward Christians shifted between 311 and 313, in the midst of a power struggle between the various co-emperors of the time. The Emperor Constantine began to embrace the faith in 312, and he proclaimed its legality the following year, during which Maximinus Daia also died.

Since he survived the ordeal of persecution, Paphnutius was regarded with reverence by the first Christian leader of the Roman Empire. Constantine is said to have met frequently with the bishop from the Upper Thebaid, showing his respect by kissing the wound left by the loss of his eye.

The Egyptian bishop is also reputed to have played a role at the First Ecumenical Council, which condemned Arianism and promulgated the Nicene Creed. While celibate himself, Paphnutius successfully resisted an effort by some council participants to change the Eastern Churches' traditions regarding married members of the clergy.

During the years of doctrinal confusion that followed the Council of Nicea, Paphnutius stood in defense of Christian orthodoxy alongside Saint Athanasius of Alexandria and other Church leaders who upheld the doctrine of Jesus' eternal preexistence as God.

In 335 Paphnutius joined a large group of Egyptian bishops in attending the regional Council of Tyre, where they found the majority of bishops adhering to the Arian heresy.

Paphnutius was especially distressed to see his fellow bishop Maximus of Jerusalem mingling with the Arian clergy, since Maximus, like himself, had once suffered torture rather than compromise his faith. The Egyptian bishop took his fellow confessor aside, and personally persuaded him to back St. Athanasius in the struggle against Arianism.

The year of St. Paphnutius' death, like that of his birth, is unknown. He should not be confused with another prominent Egyptian monk of the same name (who appears in the “Conferences” of Saint John Cassian), nor is he the same Paphnutius whose martyrdom the Eastern churches commemorate on April 19.

---JDH---Jesus the Divine Healer---