St. Anastasius
Feastday: August 14
Death: 11th century
Benedictine archbishop. He served the monastery of Pannonhalma in Hungary from 996 to 1006 as abbot. He was then named archbishop of Eszterzom, becoming the primate of Hungary.
St. Anthony Primaldi
Feastday: August 14
Death: 1480
Martyrs. Anthony was an artist in Otranto, Italy, caught up in the Turkish invasion of the city. All inhabitants were given the choice of converting to Islam or dying. Anthony led eight hundred men who refused to deny the faith and all were massacred after the Ottoman conquer close up ors fulfilled their threat.
St. Otranto Martyrs ~ Antonio Primaldo
Feastday: August 14
Patron: of Otranto
Death: 1480
Beatified: December 14, 1771 by Pope Clement XIV
Canonized: May 12, 2013, Saint Peter's Square, Vatican City by Pope Francis
Antonio Primaldo was martyred in 1480 by Ottoman invaders after he refused along with approximately 800 others, to convert to Islam. Primaldo will be beautified and elevated to sainthood in a ceremony on May 12, 2013 by Pope Francis.
In 1480, an Ottoman force arrived by sea in the southern tip of the Italian boot, at the town of Otranto. Ontranto at that time was a small, fortified town of about 6,000 inhabitants.
The Ottomans immediately attacked the town, bombarding it indiscriminately. The asked for the town's surrender the next day, which was summarily refused. Thus scorned, the Ottomans resumed their bombardment compelling the civilians to retreat into the small citadel there.
That retreat and the subsequent entry into the town by the Ottoman invaders, initiated a 15-day siege during which the inhabitants remained steadfast.
A final assault was ordered on the citadel by the Ottoman commander, Gedik Ahmed Pasha. That assault broke through the defenses and subsequently all men over the age of 15 were slaughtered. The women and children were enslaved.
A number of people still managed to survive and escape and took refuge in the local cathedral to pray with their elderly archbishop, Stefano Pendinelli. Pasha entered the cathedral and demanded their conversion to Islam. All refused and most were immediately beheaded.
On August 14, about 800 survivors including Antonio Primaldo were bound with ropes and transported to a local hilltop where they were to be executed, their families compelled to watch and even assist in the killings.
Primaldo was the first victim and was beheaded whilst standing. Legend says his body remained standing, and despite efforts to push it over, remained upright until the last victim was killed. This miracle was said to cause the conversion of an Ottoman officer called Bersabei, who became Christian. For this conversion, he was impaled by his own men.
The other 800 martyrs were systematically killed by beheading.
The following year, on October 13, the bodies of the buried martys were discovered to be uncorrupted, showing no signs of decay. This was regarded as a great sign and the bodies were transferred to the city's cathedral. Some of the bodies were taken to Naples and buried under the altar of Our Lady of the Rosary in the church of Sant Caterina a Formiello.
The town of Otranto was eventually recaptured by an army led by Alfanso of Aragon, son of the king of Naples.
The remains of the martyrs were later moved to a reliquary chapel and are now housed under an altar there.
In subsequent years, several miracles have been attributed to Primaldo and the martyrs. The canonical process to beautify the 800, including Primaldo, began in 1539 and ended only in 1771, demonstrating the slow, careful pace at which the Church declares persons to be saints.
They were beautified by Pope Clement XIV on December 14, 1771.
The martyrs and Primalso will be canonized on May 13, 2013 by Pope Francis.
Notably, the announcement of their canonization came from Pope Benedict during the same presentation where he announced his retirement from the papacy.
The only known reference to him is via a book written by Odo of Cluny who lived from 879-942 and who never met Gerald. Odo however wrote that he did extensive research into Gerald's life and concluded that he was in fact, a saint.
During the course of his investigation into Gerald's life, Odo confessed that there were many reasons to doubt Gerald's sainthood. Chief among them was that Gerald was not a member of an established order of clergy, but rather lived his life as a wealthy, lay noble.
Gerald was known for being chronically ill throughout his life, possibly suffering from severe acne which left his face scarred and he became blind in his later years.
Despite these physical concerns, Gerald was regarded as a kind and merciful noble, showing mercy to convicts and kindness to the poor. His desire was to become a monk, however his noble obligations made such a transition difficult.
Motivated by faith, Gerald sought to donate his lands to the Pope, but was dissuaded by his friend, Bishop Gausbert of Rodez, who persuaded him that he could do the most good by living a pious life in private and serving the needs of his people in public. Gerald did so.
Gerald shaved a small spot on his head as well as his beard, and concealed his private devotion to the Church so that he could retain public credibility and authority. During his time, Papal authority was waning and secular forces conspired to consolidate power away from the lesser nobility.
Gerald also took a private vow of chastity. He never married and produced no children. He spent considerable time in daily, devotional prayer.
Eventually, Gerald was able to make a pilgrimage to Rome and donate some of his lands to the Church. He also established a church and a monastery on his lands, which he deliberately established in such a way as to make the monastery independent of all control except Rome's.
Gerald was a model noble, bridging the gap between religious virtue and secular authority. He showed others that it is possible to wield power and wealth while living a pious and righteous life. The skeptical Odo eventually concluded that Gerald had in fact, become a saint upon his death.
St. Gerald's feast day is October 13. He is the patron saint of bachelors, counts, and the disabled, as well as the Upper Auvergne region of France where he lived.
The Martyrs of Otranto, also known as Saints Antonio Primaldo and his Companions (Italian: I Santi Antonio Primaldo e compagni martiri), were 813 inhabitants of the Salentine city of Otranto in southern Italy who were killed on 14 August 1480 when the city fell to an Ottoman force under Gedik Ahmed Pasha. According to a traditional account, the killings took place after the Otrantins refused to convert to Islam.
Saint Maximilian Kolbe
✠ புனிதர் மாக்சிமிலியன் கோல்ப் ✠
(St. Maximilian Kolbe)
குரு, மறைசாட்சி, “அமலோற்பவ அன்னையின் படை” எனும் ஒரு உலகளாவிய கத்தோலிக்க சுவிசேஷ இயக்கத்தின் நிறுவனர்:
(Priest,Martyr and Founder of Militia Immaculatae, a Worldwide Catholic Evangelization Movement)
பிறப்பு: ஜனவரி 8, 1894
ஸுடுன்ஸ்கா வோலா, போலந்து அரசு, ரஷிய பேரரசு
(Zduńska Wola, Kingdom of Poland, Russian Empire)
இறப்பு: ஆகஸ்ட் 14, 1941 (வயது 47)
ஆஸ்விட்ஸ் நாசி இருட்டறை சிறை முகாம், போலந்து
(Auschwitz concentration camp, General Government)
ஏற்கும் சபை/ சமயம்:
ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை
(Roman Catholic Church)
ஆங்கிலிக்கன் திருச்சபை
(Anglican Church)
லூதரன் திருச்சபை
(Lutheran Church)
முத்திபேறு பட்டம்: அக்டோபர் 17, 1971
திருத்தந்தை ஆறாம் பவுல்
(Pope Paul VI)
புனிதர் பட்டம்: அக்டோபர் 10, 1982
திருத்தந்தை இரண்டாம் ஜான் பவுல்
(Pope John Paul II)
நினைவுத் திருவிழா: ஆகஸ்ட் 14
பாதுகாவல்:
போதை மருந்து அடிமைகளுக்கு எதிராக, போதை மருந்துப்பொருட்களின் அடிமைகள், குடும்பங்கள், சிறைவைக்கப்பட்ட மக்கள், பத்திரிகையாளர்கள், அரசியல் கைதிகள், சிறைக்கைதிகள், கருக்கலைப்பு மற்றும் கருணைக்கொலைக்கு எதிரான இயக்கம், “அமலோற்பவ அன்னையின் படை” எனும் ஒரு உலகளாவிய கத்தோலிக்க சுவிசேஷ இயக்கம் (Militia Immaculatae)
புனிதர் மாக்சிமிலியன் கோல்ப், போலந்து நாட்டைச் சார்ந்த, ஃபிரான்சிஸ்கன் (Polish Conventual Franciscan Friar) துறவியாவார். மரியாளின் மீது மிகுந்த பக்தி கொண்டிருந்த இவர், 1941ம் ஆண்டு, ஆகஸ்ட் மாதம், 14ம் தேதியன்று, இரண்டாம் உலகப்போரின்போது, ஜெர்மன் நாட்டினரால் ஆக்கிரமிப்பு செய்யப்பட்டிருந்த போலந்து நாட்டிலுள்ள “ஆஸ்விட்ஸ் நாசி இருட்டறை சிறை முகாமில்” (Auschwitz Concentration Camp) அறிமுகமில்லாத இளைஞர் ஒருவருக்காய் தன் உயிரை கொடுத்தார். இவர், அமலோற்பவ அன்னை மரியாளின் பக்தியைப் பரப்புவதில் மிகவும் தீவிரமாய் இருந்தார். “வார்சாவ்” (Warsaw) எனும் இடத்திற்கருகே, “நியபோகலனோவ்” (Monastery of Niepokalanów) எனும் துறவு மடத்தை நிறுவி அதனை நிர்வாகம் செய்தார். ஒரு வானொலி நிலையத்தையும், இன்னபிற பதிப்பகங்களையும், நிறுவனங்களையும் நிறுவி நடத்தி வந்தார்.
1982ம் ஆண்டு, அக்டோபர் மாதம், 10ம் தேதியன்று, இவரை புனிதராக அருட்பொழிவு செய்வித்த திருத்தந்தை இரண்டாம் ஜான் பவுல் (Pope John Paul II) அவர்கள், கோல்பேயை “தொண்டுப்பணிகளின் மறைசாட்சி” (Martyr of Charity) என்றும், “எமது கடினமான நூற்றாண்டின் பாதுகாவலர்” (The Patron Saint of Our Difficult Century) என்றும் அறிவித்தார்.
அன்றைய ரஷிய பேரரசின் (Russian Empire) பாகமான போலந்து அரசின் (Kingdom of Poland) “ஸ்டுன்ஸ்க வோலா” (Zduńska Wola) எனும் இடத்தில் 1894ம் ஆண்டு, ஜனவரி மாதம், 8ம் தேதியன்று, பிறந்த கோல்ப், “ஜூலியஸ் கோல்ப்” (Julius Kolbe) எனும் ஜெர்மன் இன நெசவுத் தொழிலாளியின் இரண்டாவது மகன் ஆவார். “போலிஷ்” (Polish) மருத்துவச்சியான (Midwife) “மரியா” (Maria Dąbrowska) இவரது தாயார் ஆவார். இவருக்கு நான்கு சகோதரர்கள் இருந்தனர். இவர் பிறந்த சிறிது காலத்திலேயே இவர்களது குடும்பம் மத்திய போலந்திலுள்ள “பபியானிஸ்” (Pabianice) எனும் நகருக்கு குடி பெயர்ந்து சென்றது.
1906ம் ஆண்டு, கோல்ப் சிறுவனாக இருந்தபோது இவருக்கு காணக்கிடைத்த அன்னை மரியாளின் திருக்காட்சி, இவரது வாழ்க்கையில் பெரும் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது. பின்னாளில், அவர் அதனை பின்வருமாறு வர்ணிக்கிறார்:
“அந்த இரவு, இறைவனின் தூய அன்னையிடம், ‘எனக்கு என்ன ஆகும்; அல்லது நான் என்ன ஆவேன்’ என்று கேட்டேன். பின்னர், அன்னை இரண்டு கிரீடங்களை கைகளில் ஏந்தியபடி என்னிடம் வந்தார்கள். ஒரு கிரீடத்தின் நிறம் வெண்மை; மற்றொன்றின் நிறம் சிகப்பு. இந்த இரண்டு கிரீடங்களில் ஏதாவது ஒன்றினை ஏற்க தயாராக இருக்கிறாயா என்றார்கள். வெண்ணிற கிரீடத்தை ஏற்றுக்கொண்டால் நான் தூய்மையில் உறுதியாக இருக்க வேண்டும் என்றும், சிகப்பு நிற கிரீடத்தை ஏற்றுக்கொண்டால் நான் ஒரு மறைசாட்சியாக வேண்டும் என்றும் அன்னை சொன்னார்கள். நான், இரண்டையும் ஏற்றுக்கொள்வதாக சொன்னேன்.”
1907ம் ஆண்டு, கோல்பும், அவரது மூத்த சகோதரரான ஃபிரான்சிசும் ஃபிரான்சிஸ்கன் இளம் துறவியர் (Conventual Franciscans) பள்ளியில் இணைந்தனர். 1910ம் ஆண்டு, கோல்ப் புகுமுக துறவறத்தில் (Novitiate) இணைய அனுமதிக்கப்பட்டார். அங்கே, “மாக்சிமிலியன்” (Maximilian) எனும் பெயரை தமது ஆன்மீக பெயராக ஏற்றுக்கொண்டார். தமது முதல் உறுதிப்பாடுகளை 1911ம் ஆண்டிலும், இறுதி உறுதிப்பாடுகளை 1914ம் ஆண்டிலும் ஏற்றார். “மரியா” (Maria) என்ற கூடுதல் பெயரையும் ஏற்றுக்கொண்டார்.
1912ம் ஆண்டு ரோம் (Rome) அனுப்பப்பட்ட கோல்ப், “திருத்தந்தையர் கிரகோரியன் பல்கலைகழகத்தில்” (Pontifical Gregorian University) கல்வி கற்று, 1915ம் ஆண்டு தத்துவ பாடத்தில் முனைவர் பட்டம் வென்றார். 1919ம் ஆண்டு, “புனிதர் பொனவென்சூர் திருத்தந்தையர் பல்கலைகழகத்தில்” (Pontifical University of St. Bonaventure) இறையியலில் முனைவர் (Doctorate in Theology) பட்டம் வென்றார்.
1917ம் ஆண்டு, அக்டோபர் மாதம், 16ம் நாளன்று, பாவிகளையும், கத்தோலிக்க திருச்சபையின் எதிரிகளையும் அன்னை மரியாளின் பரிந்துரை மூலம் மனமாற்றம் செய்விப்பதற்கான “அமலோற்பவ அன்னையின் படை” (Militia Immaculatae) எனும் ஒரு உலகளாவிய கத்தோலிக்க சுவிசேஷ இயக்கத்தினை நிறுவினார்.
கோல்ப் 1918ம் ஆண்டு குருத்துவ அருட்பொழிவு பெற்றார். 1919ம் ஆண்டு, ஜூலை மாதம், புதிதாய் சுதந்திரம் பெற்ற போலந்து (Newly Independent Poland) நாட்டுக்கு திரும்பிச் சென்றார். அங்கே, அமலோற்பவ அன்னை கன்னி மரியாளின் பக்தி முயற்சிகளை பரப்புவதில் தீவிரமாக ஈடுபட்டார். 1919 முதல் 1922ம் ஆண்டு வரையான காலத்தில், “க்ரகோவ் குருத்துவ பள்ளியில்” (Kraków seminary) கற்பிக்கும் பணியாற்றினார். இக்கால கட்டத்தில், இவர் காசநோயால் (Tuberculosis) பாதிக்கப்பட்டார். 1927ம் ஆண்டு, “நியபோகலனோவ்” (Niepokalanów) எனுமிடத்தில் புதியதொரு ஃபிரான்சிஸ்கன் துறவு மடம் ஒன்றினை நிறுவினார்.
1930ம் ஆண்டு முதல் 1936ம் ஆண்டு வரையான காலத்தில், கோல்ப் கிழக்காசிய (East Asia) நாடுகளில் தொடர் மறைப்பணியாற்றினார். முதலில் சீன நாட்டிலுள்ள “ஷங்காய்” (Shanghai, China) சென்றார். அங்கே தமது மறைப்பணிகளில் வெற்றி காண இயலாத கோல்ப், ஜப்பான் (Japan) நாட்டுக்கு சென்றார். அங்கே, ஜப்பானின் “நாகசாகி” (Nagasaki) நகரின் புறநகர் பகுதியில், 1931ம் ஆண்டு ஒரு துறவு மடத்தை நிறுவினார். 1932ம் ஆண்டின் மத்தியில் இவர் இந்தியாவின் மலபார் (Malabar) பகுதிகளுக்கு பயணித்தார். அங்கேயும் அவர் ஒரு துறவு மடத்தை நிறுவினார். ஆனால், சிறிது காலத்தின் பின்னர், அது மூடப்பட்டது.
மிகவும் நலிந்த உடல் நலம் காரணமாக, கோல்ப் 1936ம் ஆண்டு போலந்து திரும்பினார். இரண்டு வருடங்களின் பின்னர், 1938ம் ஆண்டு, “நியபோகலனோவ்” (Niepokalanów) எனுமிடத்தில் ஒரு வானொலி நிலையம் தொடங்கினார்.
ஜெர்மனியின் போலந்து (The Invasion of Poland by Germany) படையெடுப்புடன் இரண்டாம் உலகப்போர் (World War II) தொடங்கியது. கோல்ப் தங்கியிருந்த துறவு மடத்தில் தம்முடன் இருந்த சில துறவியர் உதவியுடன் ஒரு தற்காலிக மருத்துவமனையை நிறுவினார். அவருடைய நகரம் ஜெர்மன் காரர்களால் பிடிபட்ட பிறகு, 1939ம் ஆண்டு, செப்டம்பர் மாதம், 19ம் தேதி, கோல்ப் கைது செய்யப்பட்டார். ஆனால், டிசம்பர் மாதம், 8ம் தேதி, விடுவிக்கப்பட்டார். அவர் ஜெர்மன் குடிமக்களைப் போலவே தனது ஜெர்மனிய வம்சாவளியை அங்கீகரிப்பதற்காக ஜெர்மன் குடிமக்களுக்கு ஒத்த உரிமைகள் வழங்கிய “டட்ச் வோல்க்ஸ்லிஸ்டில்” (Deutsche Volksliste) கையெழுத்திட மறுத்துவிட்டார். விடுவிக்கப்பட்ட கோல்ப், தமது சகா துறவியருடன் இணைந்து, பெரிய போலந்திலிருந்து (Greater Poland) வந்த அகதிகளுக்கு அடைக்கலம் தந்து தங்கவைத்தனர். ஜெர்மானிய துன்புருத்தல்களிலிருந்து சுமார் இரண்டாயிரத்திற்கு மேற்பட்ட யூதர்களையும் தமது துறவு மடத்தில் மறைத்து வைத்தனர். இவர்களது துறவு மடம், ஜெர்மானிய நாசிக்களுக்கு எதிரான துண்டுப் பிரசுரங்களை அச்சிடும் அச்சுக்கூடமாகவும் செயல்பட்டது. இவர்களது துறவு மடம், 1941ம் ஆண்டு, ஃபெப்ரவரி மாதம், 17ம் தேதியன்று, ஜெர்மன் அதிகாரிகளால் மூடப்பட்டது. அன்றைய தினமே, கோல்பும் நான்கு துறவியரும் “கெஸ்டபோ” (German Gestapo) என்றழைக்கப்படும் ஜெர்மனிய நாஸி இரகசிய போலீசாரால் கைது செய்யப்பட்டு, “பவியாக்” (Pawiak Prison) சிறையில் அடைக்கப்பட்டனர். மே மாதம், 28ம் தேதி, அங்கிருந்து “ஆசுவிட்ஸ்” (Auschwitz) சித்திரவதை முகாமுக்கு (கைதி # 16670) மாற்றப்பட்டார். அங்கேயும் குருவாக தொடர்ந்து செயல்பட்டதால், கோல்ப் வன்முறைத் துன்புறுத்தலுக்கு ஆளானார்.
1941ம் ஆண்டு, ஜூலை மாத இறுதியில், மூன்று கைதிகள் அங்கிருந்து தப்பித்து சென்றனர். இதனால் கடும் கோபமுற்ற சிறையின் தலைமை அதிகாரி, மேலும் தப்பிக்கும் முயற்சிகளை தடுப்பதற்காக, பத்து கைதிகளை தேர்ந்தெடுத்து, நிலத்தடி பதுங்கு குழிகளில் அடைத்து கொல்ல உத்தரவிட்டான். அவர்களுள் ஒருவரான “ஃபிரான்சிஸ்செக்” (Franciszek Gajowniczek) என்பவர், தமது குடும்பத்தினரை நினைத்து, “என் மனைவி, என் குழந்தைகள்” என்று கதறி அழுதார். இவருக்காக மனமிரங்கிய கோல்ப், அவருக்குப் பதிலாக தாம் செல்ல முன்வந்தார். நீரும் உணவுமின்றி பதுங்கு குழிகளில் அடைபட்டவர்களை கோல்ப் அன்னை மரியாளிடம் செபிக்க தூண்டினார். நீரும் உணவுமின்றி இரண்டு வாரங்கள் கழிந்தபின்னர், கோல்ப் மட்டுமே அங்கே உயிருடன் இருந்தார். மீதமுள்ள எட்டு பேரும் மரித்துப் போனார்கள். காவலர்கள் பதுங்கு குழியை காலி செய்ய எண்ணினார். ஆகவே, “கார்போலிக் அமிலம்” (carbolic acid) என்னும் விஷ ஊசி போட்டு கொல்ல முடிவெடுத்தனர். கோல்ப், அமைதியாக தமது இடது கையை உயர்த்தி விஷ ஊசியை வாங்கிக்கொண்டார்.
Also known as
• Apostle of Consecration to Mary
• Maksymilian Maria
• Massimiliano Maria Kolbe
• Maximilian Mary Kolbe
• Rajmund Kolbe
• Raymond Kolbe
• prisoner 16670
Profile
Saint Max was born as Raymond Kolbe, the second of three sons born to a poor, pious Catholic family in Russian occupied Poland. His parents, both Franciscan lay tertiaries, worked at home as weavers. His father, Julius, later ran a religious book store, then enlisted in the army of Pilsudski, fighting for Polish independence from Russia; he was hanged by the Russians as a traitor in 1914. Raymond's mother, Marianne Dabrowska, later became a Benedictine nun. His brother Alphonse became a priest.
Raymond was known as a mischievous child, sometimes considered wild, and a trial to his parents. However, in 1906 at Pabianice, Poland at the age of twelve, around the time of his first Communion, he received a vision of the Virgin Mary that changed his life.
"I asked the Mother of God what was to become of me. Then she came to me holding two crowns, one white, the other red. She asked if I was willing to accept either of these crowns. The white one meant that I should persevere in purity, and the red that I should become a martyr. I said that I would accept them both." – Saint Maximilian
Raymond entered the Franciscan junior seminary in Lwów, Poland in 1907 where he excelled in mathematics and physics. For a while he considered abandoning the priesthood for the military, but eventually relented to the call to religious life, and on 4 September 1910 he became a novice in the Conventual Franciscan Order at age 16. He took the name Maximilian, made his first vows on 5 September 1911, his final vows on 1 November 1914.
He studied philosophy at the Jesuit Gregorian College in Rome, Italy from 1912 to 1915, and theology at the Franciscan Collegio Serafico in Rome from 1915 to 1919. On 16 October 1917, while still in seminary, he and six friends founded the Immaculata Movement (Militia Immaculatae, Crusade of Mary Immaculate) devoted to the conversion of sinners, opposition to freemasonry (which was virulently anti–Catholic), to spread use and devotion to the Miraculous Medal (which they wore as their habit), and devotion to Our Lady as the path to Christ.
During this period of work in Rome, Brother Maximilian was stricken with tuberculosis; it nearly killed him, and left him in frail health for the rest of his life. He was ordained a priest on 28 April 1918 in Rome at age 24. He earned his Doctor of Theology degree on 22 July 1922; his insights into Marian theology echo today through their influence on Vatican II.
Father Maximilian returned to Poland on 29 July 1919 to teach history in the Krakow seminary. He had to take a medical leave from 10 August 1920 to 28 April 1921 to be treated for tuberculosis at the hospital at Zakopane in the Tatra Mountains of southern Poland. In January 1922 he began publication of the magazine Knight of the Immaculate with the aim to fight religious apathy; by 1927 the magazine had a press run of 70,000 per issue. Max was forced to take another medical leave from 18 September 1926 to 13 April 1927, but the work continued. The friaries in which he was based were not large enough for his work, and in 1927 Polish Prince Jan Drucko-Lubecki gave him land at Teresin near Warsaw. There he founded a new monastery of Niepokalanów, the City of the Immaculate which was consecrated on 8 December 1927. At its peak the Knight of the Immaculate had a press run of 750,000 copies a month. A junior seminary was started on the grounds in 1929. In 1935 the house began printing a daily Catholic newspaper, The Little Daily with a press run of 137,000 on work days, 225,000 on Sundays and holy days.
Not content with his work in Poland, Maximilian and four brothers left for Japan in 1930. Within a month of their arrival, penniless and knowing no Japanese, Maximilian was printing a Japanese version of the Knight; the magazine, Seibo no Kishi grew to a circulation of 65,000 by 1936. In 1931 he founded a monastery in Nagasaki, Japan comparable to Niepokalanów. It survived the war, including the atomic bombing, and serves today as a center of Franciscan work in Japan.
In mid-1932 Max left Japan for Malabar, India where he founded a third Niepokalanów house. However, due to a lack of manpower, it did not survive.
Poor health forced him to curtail his missionary work and return to Poland in 1936. On 8 December 1938, Niepokalanów started its own radio station. By 1939 the monastery housed a religious community of nearly 800 men, the largest in the world in its day, and was completely self-sufficient including medical facilities and a fire brigade staffed by the religious brothers.
Father Max was arrested with several of his brothers on 19 September 1939, less than three weeks into the Nazi invasion of Poland. Others at the monastery were briefly exiled, but the prisoners were released on 8 December 1939, and the men returned to their work. Back at Niepokalanów, Kolbe continued his priestly ministry. The brothers housed 3,000 Polish refugees, two-thirds of whom were Jewish, and continued their publication work, including materials considered anti-Nazi. For this work the presses were shut down, the congregation suppressed, the brothers dispersed, and Maximilian was imprisoned in Pawiak prison in Warsaw, Poland on 17 February 1941.
On 28 May 1941 he was transferred to the Auschwitz concentration camp in occupied Poland and branded as prisoner 16670. He was assigned to a special work group staffed by priests and supervised by especially vicious and abusive guards. His calm dedication to the faith brought him the worst jobs available, and more beatings than anyone else. At one point he was beaten, lashed, and left for dead. The prisoners managed to smuggle him into the camp hospital where he spent his recovery time hearing confessions. When he returned to the camp, Maximilian ministered to other prisoners, including conducting Mass and delivering communion using smuggled bread and wine.
In July 1941 there was an escape from the camp. Camp protocol, designed to make the prisoners guard each other, required that ten men be slaughtered in retribution for each escaped prisoner. Francis Gajowniczek, a married man with young children, was chosen to die for the escape. Maximilian volunteered to take his place, and died as he had always wished – in service.
Born
7 January 1894 at Zdunska Wola, Poland as Raymond Kolbe
Died
• 14 August 1941 by lethal carbonic acid injection after three weeks of starvation and dehydration at the Auschwitz death camp in Nazi-occupied Poland
• body burned in the ovens and ashes scattered
• some relics have been preserved and distributed by the friars at Niepokalanów, Poland
Beatified
• 17 October 1971 by Pope Paul VI
• his beatification miracles include the July 1948 cure of intestinal tuberculosis of Angela Testoni, and August 1950 cure of calcification of the arteries/sclerosis of Francis Ranier
Canonized
• 10 October 1982 by Pope John Paul II
• declared a martyr of charity
Patronage
• drug addicts; against drug addiction
• families
• journalists
• prisoners; political prisoners
• pro-life movement
Saint Arnulf of Soissons
புனித அர்னால்டு (1040-1087)
(ஆகஸ்ட் 14)
இவர் பிரான்ஸ் நாட்டைச் சேர்ந்தவர். சில காலம் முதலாம் ஹென்றியின் படையில் ராணுவ வீரராகப் பணியாற்றிய இவர், இறைவனின் அழைப்பை உணர்ந்து, அதை விட்டுவிட்டுச் சோஸ்சன்ஸ் என்ற இடத்திலிருந்த புனித பெனடிக்ட் துறவற சபையில் சேர்ந்து துறவியானார்.
துறவுமடத்தில் இவர் வாழ்ந்த எடுத்துக்காட்டான வாழ்க்கையைப் பார்த்து விட்டு, இவரைத் துறவுமடத்தின் தலைவராக உயர்த்தினார்கள். அப்பதவி தனக்கு வேண்டாம் என்று இவர், துறவிமடத்தை விட்டு ஓடியபொழுது, அதிசயமாக ஓர் ஓநாய் வந்து இவரைத் தடுத்து நிறுத்தி, இவரைத் துறவிமடத்தின் தலைவர் பொறுப்பை ஏற்குமாறு செய்தது.
இதற்குப் பிறகு இவருக்கு சோஸ்சன்ஸ் நகரின் ஆயராகப் பொறுப்பேற்குமாறு அழைப்பு வந்தது. "ஒரு பெரும் பாவி ஆயர் பதவிக்குப் பொருத்தமானவர் கிடையாது" என்று சொல்லி அதை இவர் தட்டிக் கழிக்கப் பார்த்தார்; ஆனால் ஆயர் பதவிக்கு இவரைவிட பொருத்தமானவர் வேறு யாரும் கிடையாது என்று இவரைச் சோய்சன்ஸ் நகரின் ஆயராக திருநிலைப்படுத்தப்படுத்தினார்கள்.
தனக்கு கொடுக்கப்பட்ட ஆயர் பொறுப்பை நல்ல முறையில் செய்து வந்த இவர், துறவற வாழ்வுதான் தனக்குச் சரியாக வரும் என்று முடிவு செய்து, ஆயர் பதவியைத் துறந்துவிட்டு, முன்பிருந்த மடத்திற்கு வந்து, கடைசி வரைக்கும் ஒரு துறவியாக வாழ்ந்து இறையடி சேர்ந்தார்.
Also known as
• Arnoldus of Soissons
• Arnoul of Soissons
• Arnulphus of Soissons
Profile
French nobleman. Distinguished career soldier under King Robert and King Henry I. Benedictine monk at the monastery of Saint Medard, Soissons, France c.1060. Hermit, living for three years in a tiny cell with almost no contact with the outside. Called to return to his community, he became abbot of his house. He tried to refuse the responsibility; legend says he tried to flee the house, but that a wolf blocked his path and forced him to return. Priest. Bishop of Soissons, France in 1081. When first offered the bishopric, he replied, "Leave a sinner to offer to God some fruits of penance; and compel not a madman to take upon him a charge which requires so much wisdom." He was ordered to take the position, but found it more than he could handle. When an interloper drove him from his see, he took the opportunity as a sign, resigned, and returned to monastic life. Founded a monastery at Aldenburg, Flanders where he lived the rest of his days.
Born
1040 at Flanders, Belgium
Died
• 1087 at the monastery at Aldenburg, diocese of Bruges, Flanders, Belgium of natural causes
• miracles reported at his tomb were investigated and approved by a council at Beauvais, France in 1121
• relics translated to the church of Saint Peter, Aldenburg, Belgium in 1131
Patronage
• brewers
• hop pickers
• millers
• music
• to find lost articles
Blessed Vicente Rubiols Castelló
Profile
Studied at the Seminary of Valencia, Spain. Priest, ordained in 1894 in the archdiocese of Valencia. Served 40 years as parish priest in La Pobla Llarga, Spain. Noted for his charity and his ministry to the sick. In the persecutions of the Spanish Civil War, he was forced to briefly abandon his parish, but returned as he could not abandon his parishioners. Arrested by anti–Catholic militiamen, some of whom he had baptized, on 14 August 1936, hustled out of town, and executed. Martyr.
Born
13 March 1874 in Gandía, Valencia, Spain
Died
• shot on 14 August 1936 on the road outside in Picassent, Valencia, Spain
• body left on the side of the road; discovered three days later and given a proper burial by local Christians
Beatified
11 March 2001 by Pope John Paul II
Readings
Long live Jesus in the Eucharist! – Blessed Vincente's dying words
Saint Antony Primaldo and Companions
Also known as
Martyrs of Otranto
Profile
An aged lay man artisan in Otranto, Italy, Antony was known for his personal piety. In 1480 Otranto was invaded by Turks who offered the inhabitants the choice between death and conversion to Islam. Antony was chosen as spokesman for the town, and explained to the Turks that Otranto chose Christ. Martyred with 812 other residents of Otranto whose names have not come down to us.
Died
hacked to pieces on 13 August 1480 in Otranto, Lecce, Italy
Beatified
• 14 December 1771 by Pope Clement XIV (cultus confirmed)
• 6 July 2007 by Pope Benedict XVI (decree of martyrdom)
Canonized
Sunday 12 May 2013 by Pope Francis in Rome, Italy
Patronage
Otranto, Italy
Blessed Félix Yuste Cava
Profile
Known as a pious child. Studied at the seminary of Valencia, Spain, and at the Spanish College and Gregorian University in Rome, Italy. Priest in several parishes of the archdiocese of Valencia. Professor at the Valencia seminary. Active supporter of Catholic Action in his parishes. Founded parochial schools. In the persecutionsSpanish Civil War, he and some fellow priests went into hiding at his brother's home. Arrested by –Catholic militianmen on on the night of 13 August 1936. Martyr.
Born
21 February 1887 in Chulilla, Valencia, Spain
Died
shot in the early morning of 14 August 1936 in El Saler, Valencia, Spain
Beatified
11 March 2001 by Pope John Paul II
Saint Domingo Ibáñez de Erquicia
Profile
Joined the Dominicans in 1605. Priest. Missionary to Pangasinan, Philippines in 1611. Taught theology at the Colegio de Santo Tomas. Missionary to Japan in 1623 during a time of violent persecution of Christians. Worked with local converts for ten years, aided by Saint Francis Shoyemon. Captured by authorities in July 1633, he was imprisoned, tortured and finally murdered for refusing to renounce his faith. Martyr.
Born
February 1589 in Régil, Guipúzcoa, Spain
Died
14 August 1633 in Nishizaka, Nagasaki, Japan
Canonized
18 October 1987 by Pope John Paul II
Saint Werenfridus
Also known as
Werenfrid, Werenfried
Profile
Benedictine monk. Priest. Missionary. Worked with Saint Willibrord of Echternach to evangelize the Frisians.
Born
in England
Died
• c.780 at Arnheim, Netherlands
• his coffin floated down river to finally settle at Elst, Netherlands
• the incident is still commemorated on the Overbetuwe province coat of arms
Patronage
• against gout
• against stiff joints
• vegetable gardeners
• Arnheim, Netherlands
• Elst, Netherlands
• Westervoort, Netherlands
Saint Eusebius of Rome
Profile
Imperial Roman patrician. Priest. Pope Liberius subscribed to the Arian formula of Sirmium; when he was permitted by the Emperor Constantius to return to Rome, Eusebius, an ardent defender of the Nicene Creed, publicly denounced them both. He was imprisoned, and died seven months later. Confessor.
Died
• 357 of maltreatment in prison in Rome, Italy
• relics in church of San Eusebio, Rome
Saint Marcellus of Apamea
Also known as
Marcel, Marcello
Profile
Civil magistrate noted for his honesty, justice and mercy. Chosen bishop of Apamea, Syria in the late 4th century. Murdered by pagans for enforcing the 385 decree of emperor Theodosius for the destruction of idols. Martyr.
Born
Cyprus
Died
389 in Apamea, Syria
Blessed Guglielmo of Parma
Also known as
William
Profile
Born to the Italian nobility. Mercedarian lay knight, receiving the habit from Saint Peter Nolasco. Known as an innocent and virtuous young man.
Born
Italy
Died
Mercedarian convent in Barcelona, Spain of natural causes
Saint Fachanan of Ross
Also known as
Fachtna, Facanano
Profile
Monk. Abbot. Founded a monastery and school in the Rosscarbery area which became a celebrated seat of learning and gained an international reputation for study of sacred scripture. Priest. First bishop of Ross, Ireland.
Died
c.600
Patronage
• Kilfenora, Ireland, diocese of
• Ross, Ireland, diocese of
Saint Athanasia of Timia
Profile
Married. Her first husband died fighting the Saracens. Her second husband became a monk. Athanasia turned their home into a convent, then built Timia Abbey to house a larger congregation. Her reputation for holiness spread, and she became an advisor to Empress Theodora.
Born
Aegina
Died
860 at Timia Abbey of natural causes
Saint Ursicius of Nicomedia
Also known as
• Ursicius of Illyrium
• Ursicin, Ursicino, Ursicinus
Profile
Tribune in the imperial Roman army. Martyred in the persecutions of Diocletian.
Born
Illyrium
Died
beheaded in 304 at Nicomedia (in modern Turkey)
Blessed Sanctes Brancasino
Profile
Franciscan lay-brother at Scotameto, Italy.
Born
Monte Fabri, Italy
Died
1490 of natural causes
Beatified
by Pope Clement XIV
Saint Franciso Shoyemon
Profile
Lay Dominican catechist. Martyr.
Born
Japan
Died
14 August 1633
Canonized
18 October 1987 by Pope John Paul II
Saint Callistus of Todi
Profile
Bishop of Todi, Italy c.523. Zealous opponent of the heresy of Arianism. Preached against the excesses and loose lives of the local nobility - and was murdered by the servants of those nobles. Martyr.
Died
528
Saint Eberhard of Einsiedeln
Also known as
Everard
Profile
Monk. Founder and first abbot of Einsiedeln Abbey in Switzerland.
Born
Swabia, Germany
Died
958
Saint Eusebius of Palestine
Profile
Martyred in the persecutions of Maximian Herculeus.
Died
late 3rd century Palestine
Saint Demetrius of Africa
Profile
Martyred in Africa.
Martyred in the Spanish Civil War
Thousands of people were murdered in the anti-Catholic persecutions of the Spanish Civil War from 1934 to 1939. I have pages on each of them, but in most cases I have only found very minimal information. They are available on the CatholicSaints.Info site through these links:
• Blessed Ángel de la Red Pérez
• Blessed Antonio María Martín Povea
• Blessed Basilio González Herrero
• Blessed Ezequiél Prieto Otero
• Blessed Joaquín Frade Eiras
• Blessed Jocund Bonet Mercadé
• Blessed José García Librán
• Blessed Ricardo Atanes Castro
• Blessed Segundo Pérez Arias
• Blessed Vicente Rubiols Castelló
