*ST. ASTIUS* July 4

✨

🇻🇦

July 0⃣4⃣

_Martyrdom_ 🌟🌹

*ST. ASTIUS*

Astius was bishop of the city of Dyrrachium in Macedonia during the reign of the pagan emperor Trajan.

Astius was arrested by Agricola, the Roman governor of Dyrrachium around the year 98 A.D. He was beaten with leaden rods and oxhide whips, but Astius did not renounce Christ.

They then smeared his body with honey, so as to increase his suffering with the stings of hornets and flies, and crucified him for refusing to worship the pagan idol of Dionysus.

The martyr’s body was reverently buried by Christians.

✝

🔵

Astius (died AD 117; Albanian: Asti) is a 2nd-century Christian martyr venerated by the Roman Catholic and Eastern Orthogdox churches. He was the bishop of Dyrrhachium (now Durrës in Albania). According to legend, he was arrested by Agricola, the Roman governor of Dyrrachium, and was tortured to death around 98 AD for refusing to worship the god Dionysius. He was crucified during the persecution of Christians under the Roman emperor Trajan.

Saint Astius

Martyr and Bishop of Dyrrhachium

Died

c. 98

Dyrrhachium

Venerated in

Roman Catholic Church and Eastern Orthodox Church

Feast

4 July – Eastern Orthodox Albanians celebrate on July 6

Patronage

city of Durrës

Life Edit

The hieromartyr Astius was born an Illyrian. Astius was bishop of the city of Durrës (Dyrrachium), during the time of the emperor Trajan (98–117). The saint once had a dream, a foreboding of his impending suffering and death for Christ. He was arrested by the Roman governor of Durrës, Agricola, around the year 98.[1] He was beaten with leaden rods and oxhide whips, but St Astius did not renounce Christ. They smeared his body with honey, so as to increase his suffering with the stings of hornets and flies, and crucified him for refusing to worship Dionysus. The martyr’s body was reverently buried by Christians. His feast day is July 4.[2] In Albania, he is commemorated on July 6.[3]

During this period, many Christians fled to Albania to escape persecution in Italy. Among them were the seven holy martyrs: Peregrinus, Lucian, Pompeius, Hesychius, Papius, Saturninus and Germanus. Witnessing the martyrdom of Bishop Astius, who was crucified by the Romans, they openly praised the courage and firmness of the holy confessor. Because of this, they were seized, and as confessors of faith in Christ, they were arrested, thrown into chains, and subsequently drowned in the Adriatic Sea.[4] Their bodies, carried to shore by the waves, were hidden in the sand by Christians. The martyrs appeared to the Bishop of Alexandria ninety years later, ordering him to bury their bodies and to build a church over them. 

Asti Church in Durrës

St. Astius was declared patron protector of the city of Durrës.

சிரேன் நகர்ப் புனித தியோடர்(மூன்றாம் நூற்றாண்டு) July 4

ஜூலை 04

சிரேன் நகர்ப் புனித தியோடர்

(மூன்றாம் நூற்றாண்டு)

இவர் ஆப்பிரிக்கக் கண்டத்தில் இருக்கும் லிபியா என்ற நாட்டில்  உள்ள சிரேன் என்ற ஊரைச் சார்ந்தவர்.

மிகச்சிறந்த எழுத்தாளரான இவர்,சிரேன் நகரின் ஆயரானார். இவர் தன்னுடைய கடின உழைப்பால் அச்சகங்கள் இல்லாத அந்தக் காலத்தில் திருவிவிலியத்தையும், திருஅவையின் ஒரு சில முக்கியமான நூல்களையும் பிரதி எடுத்தார். மட்டுமல்லாமல், தான் பிரதி எடுத்த நூல்களைப் பலருக்கும் வாசிக்கக் கொடுத்து அவர்களைக் கிறிஸ்துவின்மீது நம்பிக்கை கொள்ளச் செய்தார்.

இவருடைய காலத்தில்தான் திருஅவைக்கு மிகப்பெரிய அச்சுறுத்தலாக இருந்த தியோகிளசியன் என்பவன் உரோமையை ஆண்டு வந்தான். அவன் தன்னுடைய ஆளுகைக்கு உட்பட்ட பகுதிகளில், யாரெல்லாம் உரோமைக் கடவுளை வழிபடாமல் கிறிஸ்துவை வழிபட்டு வந்தார்களோ, அவர்களைப் பிடித்துச் சித்திரவதை செய்து வந்தான்.

இந்நிலையில் ஆயர் தியோடர் தன்னுடைய எழுத்துப் பணியால் பலரையும் கிறிஸ்துவுக்குள் கொண்டு வருவதை அறிந்து, சிரேனில் ஆளுநராக இருந்த டிக்னியானுஸ் என்பவன் மூலம் ஆயரைக் கைது செய்து,  உரோமைக் கடவுளுக்குப் பலி செலுத்தச் சொன்னான்.

ஆயர் தியோடரோ கிறிஸ்துவைத் தவிர வேறு யாரையும் வழிபடுவதில்லை என்று தன்னுடைய நம்பிக்கையில் உறுதியாக இருந்தார்.  இதனால் ஆளுநர் இவரையும் இவரால் மனமாற்றம் அடைந்த சிப்ரில்லா, லூசியா, ஆரோ ஆகியோரையும் தலை வெட்டி கொன்று போட்டான்.

அருளாளர் பியர் ஜியோர்ஜியோ ஃப்ரசட்டி July 4

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூலை 4)

✠ அருளாளர் பியர் ஜியோர்ஜியோ ஃப்ரசட்டி ✠ ✠

(Blessed Pier Giorgio Frassati)

சமூக ஆர்வலர் / பொதுநிலையினர்:

(Social Activist and Layman)

பிறப்பு: ஏப்ரல் 6, 1901

டுரின்,  இத்தாலி அரசு

(Turin, Kingdom of Italy)

இறப்பு: ஜூலை 4, 1925 (வயது 24)

டுரின்,  இத்தாலி அரசு

(Turin, Kingdom of Italy)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

அருளாளர் பட்டம்:  மே 20, 1990

திருத்தந்தை இரண்டாம் ஜான் பவுல்

(Pope John Paul II)

நினைவுத் திருவிழா:  ஜூலை  4

பாதுகாவல்:

மாணவர்கள் (Students)

இளம் கத்தோலிக்கர்கள் (Young Catholics)

மலை ஏறுபவர்கள் (Mountaineers)

இளைஞர் குழுக்கள் (Youth groups)

கத்தோலிக்க நடவடிக்கை (Catholic Action)

டொமினிகன் மூன்றாம் நிலை (Dominican tertiaries)

உலக இளைஞர் தினம் (World Youth Day)

அருளாளர் பியர் ஜியோர்ஜியோ ஃப்ரசட்டி, ஒரு இத்தாலிய ரோமன் கத்தோலிக்க சமூக ஆர்வலரும் (Italian Roman Catholic Social Activist), டோமினிகன் மூன்றாம் சபையின் (Third Order of Saint Dominic) உறுப்பினரும், ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபையின் அருளாளருமாவார்.

இவர், 1901ம் ஆண்டு, ஏப்ரல் மாதம், 6ம் தேதி, “புனித சனிக்கிழமையன்று” (Holy Saturday), டுரின் (Turin) நகரில், ஒரு செல்வந்த குடும்பத்தில் பிறந்தார். “லா ஸ்டம்பா” (La Stampa) என்னும் செய்தித்தாளினைத் துவங்கி நடத்திவந்த இவரின் தந்தையின் பெயர், “அல்ஃபிரடோ ஃப்ரசட்டி” (Alfredo Frassati) ஆகும். இவரது தாயாரான “அடேலைட் அமெட்டிஸ்” (Adelaide Ametis), ஒரு பிரபல ஓவியர் ஆவார். இவரது ஒரே சகோதரியான “லூசியானா (Luciana Gawronska), 2007ம் ஆண்டு, தமது 105 வயதில் மரித்தார். இவர், கல்வியில் சுமாராயிருப்பினும், தன் நண்பர்கள் மத்தியில் பக்திக்கும் விசுவாசத்திற்கும் பேர்போனவர் ஆவார்.

இவர் ஈகை, செபம் மற்றும் சமூகப் பணிக்கு தன் வாழ்வை அர்ப்பணித்தார். இவர் கத்தோலிக்க இளையோர் மற்றும் மாணாக்கர் சங்க உறுப்பினர் ஆவார். மேலும் டோமினிக்கன் மூன்றாம் (Third Order of Saint Dominic) சபையில் சேர்ந்திருந்தார். இவர் அடிக்கடி "ஈகை மட்டும் போதாது, சமூகப் மறுமலர்ச்சியும் தேவை" என்பார். திருத்தந்தை பதின்மூன்றாம் லியோவின் (Pope Leo XIII) சுற்றுமடலான (Rerum novarum) இன்படி ஒரு செய்தித்தாளை துவங்க உதவினார். 1918ம் ஆண்டு, புனித வின்சண்ட் தே பவுல் சபையில் (Saint Vincent de Paul group) சேர்ந்து தன் நேரத்தை ஏழைகளுக்கு உதவுவதில் செலவிட்டார். தன் பெற்றோரிடமிருந்து பெறும் பயணச்செலவை குறைக்க, மூன்றாம் தர தொடர்வண்டியில் பயணம் செய்தார். இதனால் சேமித்த தொகையை ஏழைகளுக்கு கொடுத்தார்.

இவர் பங்குபெற்ற பக்த சபைகளில் வெளிப்போக்காக இல்லாமல், முழுமையாக ஈடுபட்டார். பாசிச கொள்கைகளுக் எதிராக வெளிப்படையாகவே செயல்பட்டார்.

ஒரு முறை ரோம் நகரில், கத்தோலிக்க திருச்சபையினால் ஆதரிக்கப்பட்ட ஆர்ப்பாட்டத்தில் கலந்து கொண்டு வேறோருவர் கையிலிருந்து காவலர்கள் தட்டிவிட்ட விளம்பர பதாகையை இவர் இன்னும் உயத்திப்பிடித்தபடி சென்றார். இதனால் இவர் சிறை செல்ல நேர்ந்தது. அங்கே தன் தந்தையின் செல்வாக்கை பயன்படுத்தவில்லை. ஒருமுறை இவர் வீட்டினுள் பாசிசர்கள் புகுந்து இவரையும் இவரின் தந்தையையும் தாக்கினர். இவர் தனியொரு ஆளாய் அவர்களைத் தாக்கி தெருவில் ஓட ஓட விரட்டினார்.

1925ம் ஆண்டு, தனது 24ம் வயதில், இளம்பிள்ளை வாதத்தால் பாதிக்கப்பட்டு, இவர் மரித்தார். இவரின் குடும்பத்தினர் வியப்புக்குள்ளாகும் வகையில் இவரது இறுதி ஊர்வலத்தில் பெரும் திரளான ஏழை மக்கள் கலந்துக்கொண்டனர். இம்மக்களின் வேண்டுதலுக்கு இணங்கி டுரின் நகர பேராயர் புனிதர் பட்டத்திற்கான முயற்சிகளை 1932ம் ஆண்டு, துவங்கினார். மே 1990ம் ஆண்டு, மே மாதம், 20ம் நாளன்று, முக்திபேறு பட்டம் அளிக்கையில், திருத்தந்தை இரண்டாம் ஜான் பவுல் (Pope John Paul II), இவரை மலைப்பொழிவின் மனிதர் எனப் புகழ்ந்தார். இவரின் நினைவுத் திருவிழா நாள் ஜூலை மாதம், 4ம் நாளாகும்.

† Saint of the Day †

(July 4)

✠ Blessed Pier Giorgio Frassat ✠

Activist and Layman:

Born: April 6, 1901

Turin, Kingdom of Italy

Died: July 4, 1925 (Aged 24)

Turin, Kingdom of Italy

Venerated in: Roman Catholic Church

Beatified: May 20, 1990

Pope John Paul II

Feast: July 4

Patronage: Students, Young Catholics, Mountaineers, Youth groups, Catholic Action, Dominican tertiaries, World Youth Day

Blessed Pier Giorgio Frassati was an Italian Roman Catholic social activist and a member of the Third Order of Saint Dominic. He was dedicated to social justice issues and joined several charitable organizations, including Catholic Action and the St Vincent de Paul Society, to better aid the poor and less fortunate living in his hometown of Turin; he put his own pious beliefs into practice to cater to their needs and was best known for his devotion and amiable character.

Some people have called Pier, or Peter, Frassati a saint for today’s young people. He was handsome and athletic. He hiked, climbed mountains, rode horses, and skied with his many friends. He loved to laugh, and he was famous for his practical jokes. He loved life and lived it to the fullest.

Pier was born in Turin, Italy, in 1901. His mother was an artist and his father founded and ran the Italian newspaper La Stampa. As he was growing up, Pier developed two habits that became part of his everyday life. He went to Mass daily to receive the Eucharist, and he also prayed the Rosary. He never hesitated to share his faith with others.

Pier had a great concern for the poor, even as a child. One day a needy mother with a young son came to the Frassati home to beg for food. Pier noticed that the child was barefoot. He took off his own shoes and gave them to the boy, and then he and his mother fed the poor family. Pier used the money he got as a graduation gift to rent a room for a woman who had been evicted from her apartment because she had no money. He gave away his allowance to the poor, and sometimes he chose to walk home from school because he gave the money for his bus or train fare to someone in need.

He joined the St. Vincent de Paul Society as a young man and spent hours on activities that helped the poor and sick. As a mining engineer, he cared deeply about the rights of the miners. He wanted them to have just working conditions and fair wages.

When he was 24, Pier became very ill with polio. Some people said he got this disease from caring for people in the slums of Turin, but Pier saw Jesus in the people he served. In his last days, he whispered the names of people who still needed assistance to his family and friends who gathered at his bedside. He died on July 4, 1925.

Peter was declared “Blessed” in 1990 by Pope John Paul II, who called him a “man of the Beatitudes” and a “joyful apostle of Christ.” Many people were surprised that the Vatican created an official portrait of him for his beatification that showed him outdoors, leaning on an ice ax, with one foot on a rock, in honor of his youthful vitality and his love of the mountains.

புனிதர் ஆண்ட்ரூ ✠ ✠(St. Andrew of Crete) July 4

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூலை 4)

✠ புனிதர் ஆண்ட்ரூ ✠ ✠

(St. Andrew of Crete)

வணக்கத்துக்குரிய தந்தை, ஆயர், இறையியலாளர், மறையுரையாளர், கீர்த்தனை அல்லது ஆன்மீகப் பாடலாசிரியர்:

(Venerable Father, Bishop, Theologian, Homilist and Hymnographer)

பிறப்பு: கி.பி. 650

டமாஸ்கஸ்

(Damascus)

இறப்பு: ஜூலை 4, 712 அல்லது 726 அல்லது 740

மைட்டிலேன்

(Mytilene)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

(Eastern Orthodox Church)

நினைவுத் திருநாள்: ஜூலை 4

“கிரேட் நகர ஆண்ட்ரூ” (Andrew of Crete) என்றும், “ஜெருசலேம் நகர ஆண்ட்ரூ” (Andrew of Jerusalem) என்றும் அழைக்கப்படும் இப்புனிதர், 7-8ம் நூற்றாண்டுகளில் வாழ்ந்திருந்த வணக்கத்துக்குரிய தந்தையும், ஆயரும், இறையியலாளரும், மறையுரையாளரும், கீர்த்தனை அல்லது ஆன்மீகப் பாடலாசிரியருமாவார். ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை (Roman Catholic Churches) மற்றும் கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபைகள் (Eastern Orthodox Churches) இவரை புனிதராக ஏற்கின்றன.

சிரிய அரபு குடியரசின் (Syrian Arab Republic) தலைநகரான “டமாஸ்கஸ்” (Damascus) நகரில் பிறந்த ஆண்ட்ரூ, பிறந்ததுமுதல் ஏழு வயது வரை பேச இயலாத ஊமையாக இருந்தார். புதுநன்மை (Holy Communion) அருட்சாதனம் வாங்கியதுமே இவர் அதிசயித்தக்க விதமாக பேச ஆரம்பித்தார் என்று இவரது சரிதத்தை எழுதிய வரலாற்று ஆசிரியர்கள் (Hagiographers) கூறுகின்றனர்.

இவர் தமது இறையியல் வாழ்க்கையை (Ecclesiastical Career) ஜெருசலேம் (Jerusalem) அருகிலுள்ள “லாவ்ரா” (Lavra) எனும் “புனிதர் சப்பாஸ்” (St. Sabbas the Sanctified) என்பவரின் துறவு மடத்தில் தமது பதினான்கு வயதில், தொடங்கினார். அங்கே அவர் விரைவில் தனது மேலுள்ள துறவியரின் கவனத்தை ஈர்த்தார். ஜெருசலேம் நகரின் தலைமை ஆயரான (Patriarchate of Jerusalem) “தியோடோர்” (Theodore) என்பவர், இவரை அர்ச்.திருத்தொண்டராக (Archdeacon) அருட்பொழிவு செய்வித்து, ரோமப் பேரரசின் தலைநகரான “கான்ஸ்டண்டிநோபில்” (Constantinople) நகரில் 680–681 ஆண்டுகளில் நடந்த “கான்ஸ்டான்டிநோபிள் மூன்றாம் கவுன்சிலில்” (Sixth Ecumenical Council) தமது பிரதிநிதியாகப் பங்குபெற அனுப்பினார். இந்த கவுன்சிலானது, மதங்களுக்கு எதிரான “மோனோடேலிடிஸம்" (Heresy of Monothelitism) கொள்கைகளுக்கெதிரானது என்று, பேரரசன் “நான்காம் கான்ஸ்டன்டைன்” (Emperor Constantine Pogonatus) என்று அழைத்தார்.

“கான்ஸ்டான்டிநோபிள் மூன்றாம் கவுன்சில்” (Sixth Ecumenical Council) முடிவுற்ற சிறிது காலத்திலேயே ஜெருசலேமிலிருந்து கான்ஸ்டான்டிநோபிள் நகருக்கு திரும்ப வரவழைக்கப்பட்ட இவர், முன்னாள் கிரேக்க மரபுவழி திருச்சபைகளின் (Great Church of Hagia Sophia) பேராலயத்தின் அர்ச்.திருத்தொண்டராக அருட்பொழிவு செய்விக்கப்பட்டார். இறுதியில் ஆண்ட்ரூ, கிரேக்க தீவுகளில் மிகப்பெரிய மற்றும் அதிக மக்கள்தொகை கொண்ட “கிரேட்” (Crete) தீவின் தலைநகரான “கோர்டினா” (Gortyna) நகரின் ஆயரவையில் (Metropolitan see) நியமிக்கப்பட்டார்.

இவர், மதங்களுக்கு எதிரான “மோனோடேலிடிஸம்" (Heresy of Monothelitism) கொள்கைகளுக்கெதிரானவராயினும், கி.பி. 712ம் ஆண்டு நடந்த ஆலோசனை சபையில் (Conciliabulum) கலந்துகொண்டார். இந்த ஆலோசனை சபையில் “எகுமென்சியல்” சபையின் (Ecumenical Council) தீர்மானங்கள் அகற்றப்பட்டன. ஆனால் அடுத்த வருடத்தில் அவர் மனந்திரும்பி மரபுவழி திருச்சபைக்கு திரும்பினார். அதன்பின்னர், அவர் பிரசங்கங்கள் நிகழ்த்துவதிலும், பாடல்கள் இயற்றுவதிலும் தம்மை ஈடுபடுத்திக்கொண்டார். ஒரு பிரசங்கியாக, அவருடைய சொற்பொழிவுகள் அவற்றின் கண்ணியமான மற்றும் ஒத்திசைவான சொற்றொடருக்காக அறியப்படுகிறது, இதற்காக அவர் பைசண்டைன் சகாப்தத்தின் (Byzantine epoch) முன்னணி திருச்சபை எழுத்தாளர்களில் ஒருவராக கருதப்படுகிறார்.

திருச்சபை சரித்திர ஆசிரியர்களிடையே அவருடைய மரணத்தின் தேதிக்கு சமமான கருத்து இல்லை. “கான்ஸ்டண்டிநோபில்” (Constantinople) நகரிலிருந்து திருச்சபை பணிகளுக்காய் “கிரேட்” (Crete) தீவு திரும்பும் வழியில், “மைடெலின்” (Mytilene) தீவில் இவர் மரித்தார்.

† Saint of the Day †

(July 4)

✠ St. Andrew of Crete ✠

Venerable Father, Bishop, Theologian, Homilist and Hymnographer:

Born: 650 AD

Damascus

Died: July 4, 712 or 726 or 740

Mytilene

Venerated in:

Catholic Church

Orthodox Church

Eastern Catholicism

Feast: July 4

Saint Andrew of Crete, also known as Andrew of Jerusalem, was an 8th-century bishop, theologian, homilist, and hymnographer. He is venerated as a saint by Eastern Orthodox and Roman Catholic Christians.

Among Eastern Christians he is best known as the author of the “Great Cannon,” a lengthy prayer service traditionally offered as a penitential practice during Lent. He is also venerated as a saint in the Roman Catholic Church, where he is better known for his writings on the Blessed Virgin Mary.

He should not be confused with a different “Saint Andrew of Crete,” celebrated on Oct. 17, who suffered martyrdom while defending the veneration of icons during the eighth century.

The author of the “Great Cannon” was born in the Syrian city of Damascus in the mid-seventh century. He is said to have remained mute for the first seven years of his life, gaining the power of speech at age seven after the reception of Holy Communion.

Devoted to God from that time on, Andrew went to Jerusalem and entered the Monastery of Saint Sava when he was 15 years old. He went on to serve as a cleric of the Jerusalem Patriarchate and was sent as a representative to the Sixth Ecumenical Council in Constantinople (680-681).

The council took up the Monothelite controversy, a disagreement as to whether Christ had both a divine and a human will (as the Church teaches), or only a divine will. Though the question may seem abstract to modern ears, it was an important point, bearing on the reality of Jesus' full humanity.

In 685 Andrew returned to Constantinople, where he did charitable work for orphans and the poor and served as a deacon in the great Hagia Sophia church. Around the year 700, he became archbishop of the city of Gortyna, on the island of Crete.

In 712, during a resurgence of the Monothelite heresy, Andrew was forced to attend an illegitimate gathering in which the Byzantine emperor Philippicus Bardanes tried to reverse the decisions of the Sixth Council. Andrew's coerced attendance was questioned, but forgiven, by the reigning Pope Constantine.

Little is known about the rest of the archbishop's life, which ended peacefully, probably in 740. While his participation in the historic Sixth Council is important, St. Andrew of Crete’s legacy has more to do with his outstanding sermons and liturgical hymns, reflective of a deep interior life of faith.

The Great Canon, his most ambitious known work, takes around three hours to chant. It incorporates more than 200 full-body prostrations along with its many litanies, odes, and refrains. Surveying the Old and New Testaments, it stresses the urgency of repentance and conversion.

The service begins: “Where shall I begin to lament the deeds of my wretched life? What first-fruit shall I offer, O Christ, for my present lamentation? But in Thy compassion grant me release from my falls.”

“Come, wretched soul, with your flesh, confess to the Creator of all. In future refrain from your former brutishness, and offer to God tears in repentance.”

Interspersed throughout, is the Great Canon’s defining plea: “Have mercy on me, O God, have mercy on me!”

புனித எலிசபெத் ( St. Elizabeth of Portugal ) July 4

இன்றைய புனிதர் :

(04-07-2020)

புனித எலிசபெத் 

( St. Elizabeth of Portugal )

அரசி/ விதவை/ 3ம் சபை உறுப்பினர் :

பிறப்பு : 1271

அராகன் அரசு

இறப்பு : ஜூலை 4, 1336

போர்ச்சுகீசிய அரசு

புனிதர் பட்டம் : மே 25, 1625

திருத்தந்தை எட்டாம் உர்பன் - ரோம்

நினைவுத் திருநாள் : ஜூலை 4

புனித எலிசபெத், ஸ்பெயின் நாட்டு மன்னன் 3ம் பீட்டரின் மகள். ஸ்பெயின் மொழியில் எலிசபெத்தின் பெயர் இசபெல்லா. ஹங்கேரி நாட்டு அரசி புனித எலிசபெத்தின் பேத்தி. இவர் இளமை முதல் ஆழமான பக்தியிலும் தவமுயற்சிகளிலும் வளர்ந்தார்.

12ம் வயதில் போர்த்துக்கல் மன்னன் டென்னிசுக்கு திருமணம் செய்து வைக்கப்பட்டார். மன்னன் தன் வாழ்வை கீழ்த்தரமாக வாழ்ந்தார். இவருக்கு கான்ஸ்டன்ஸ் (Constance) என்ற பெயரில் ஒரு மகள் இருந்தார். அவர், காஸ்டினால் அரசன் நான்காம் ஃபெர்டினான் (Ferdinand IV of Castile) என்பவரை மணந்தார்.

அஃபோன்சோ (Afonso) என்ற பெயரில் ஒரு மகன் இருந்தார். இவர், பின்னாளில் போர்ச்சுகல் நாட்டின் நான்காம் அஃபோன்சோ மன்னராக வந்தார். (King Afonso IV of Portugal)

எலிசபெத் இத்தகைய சூழ்நிலையிலும் தன் ஆன்மீக வாழ்வில் மிகுந்த உறுதியும் ஆர்வமும் காட்டினார். அதிகாலையில் தினந்தோறும் கட்டளை செபத்தில் உள்ள செபத்தை செபித்து வந்தார். உண்ணா நோன்பையும், ஒறுத்தல் முயற்சிகளையும் பெருக்கிக் கொண்டே போனார். தம்முடைய கணவர் முன்கோபியாகவும், முரடராகவும் நடந்து கொண்டாலும், தன்னுடைய விசுவாசம் நிறைந்த செபத்தின் மூலம் தன்னுடைய 40 ஆண்டு காலத் திருமண வாழ்வில் இவர் வெற்றி கண்டார். 

கணவனை முற்றிலும் இறைவன் பக்கம் மனம் மாறிட வழிவகுத்தார். மனமாறிய கணவர் 12 ஆண்டுகள் இறை விசுவாசத்தில் வாழ்ந்து இறந்தார்.

எலிசபெத் தன் கணவரின் இறப்பிற்குப் பின் கிளாரம்மாள் துறவு மடம் சென்று அசிசியாரின் 3ம் சபை உறுப்பினராக வாழ்ந்தார். ஏழைகளை பேணுவதில் தன் நேரத்தையும், மிகுந்த பணத்தையும் செலவழித்தார். நோயுற்றவர்களுக்காக தன்னை அர்ப்பணித்து பணியாற்றினார். இவரின் கணவர் உயிருடன் வாழ்ந்தபோது, முரடாக இருந்தபோது ஒரு முறை வயிற்று பசியுடன் இருந்த ஏழை ஒருவர் அரண்மனைக்கு வந்தார். அவருக்கு ரொட்டி கொடுக்க கூடை நிறைய எடுத்து சென்றார். இதைக் கண்ட முரட்டுக் கணவர், அவரை வழிமறித்து, கூடையை பார்த்தார். அப்போது கூடையிலிருந்த 2 ரொட்டித்துண்டுகள் ரோஜா மலர்களாக மாறி காட்சியளித்தது.

அனைத்திற்கும் மேலாக இவர் ஓர் "அமைதி விரும்பி" என்றே அழைக்கப்பட்டார். 5 முறை மிகக் கடுமையான சூழலில் அமைதியை நாட்டில் நிலைநாட்டினார். அமைதியை நிலைநாட்ட கருதி முறையாக எடுத்த நீண்ட அரிய பயணம், அவரது உயிரை வாங்கியது. 1323 ல் தன் மகன் அல்போன்சோ தன் தந்தையின் வப்பாட்டியின் மகனுடன் போர் தொடுத்தபோது, எலிசபெத்தின் குறுக்கீட்டால் அமைதி ஏற்பட்டது. 13 ஆண்டுகளுக்கு பின்னர், தாம் தங்கியிருந்த மடத்திலிருந்து வெளியேறி, ஸ்பெயினுக்கு பயணமாகி, அல்போன்சோவுக்கு அவரின் மைத்துனர் காஸ்டில் நாட்டு மன்னருக்கும் இடையே அமைதியை நிலைநாட்டினர். தம் உடன்பிறந்தவரும், ஆரம்கான் நாட்டு மன்னனுமான 2 ஆம் ஜேம்சுக்கும் தம் இன்னோரு உறவினரும் காஸ்டில் மன்னனுமான 4 ஆம் பெர்னாண்டுக்கும் இடையிலும் அமைதியை உண்டு பண்ணினார்.

தன் கணவரை இறைவன் பக்கம் திருப்பியதும் இறைவனுடன் ஒப்புரவு செய்து வைத்ததும், எலிசபெத்தின் மிகப் பெரிய சாதனை. கணவர் சாவு படுக்கையிலிருக்கும் போதுதான். அவரை மனந்திருப்பினார். கடைசிவரை கணவரை அருமை பெருமையாக கவனித்துக் கொண்டார். "அமைதியை ஆண்டவனின் கட்டளையாக கருதி நிலைநாட்ட வேண்டும். நான் அமைதியை விட்டு செல்கிறேன். என் அமைதியையே உங்களுக்கு அளிக்கிறேன்" என்றார் நம் ஆண்டவர். அதாவது நான் உங்களைவிட்டு பிரியும்போது அமைதியில்தான் உங்களைக் காணவேண்டும் என்பது பொருள். ஆண்டவர் வரும்போது விரும்பி எதிர்பார்ப்பேன் என்று சொல்லி சென்றதும் அமைதியே, அமைதி விரும்பியாக இரு; அப்போது எங்கும் அமைதி மயமாக திகழும், கடவுளின் திருச்சபை அமைதியில்தான் நிறுவப்பட்டது" என்ற புனித கிளிசொலொகு அருளப்பரின் (Chrisologu John) வார்த்தையை தன் வாழ்வாக வாழ்ந்தார்.

செபம் :

ஏழைகளின் நண்பனே எம் இறைவா! 

ஏழைகளின் மேல் பாசம் வைத்து, தன் வாழ்வையே அவர்களுக்காக கொடுத்து, உம்மில் நம்பிக்கையும், விசுவாசமும் கொண்டு வாழ்ந்து, பலரின் வாழ்வில் ஒளியேற்றிய புனித எலிசபெத்தைபோல, நாங்களும் ஏழைகளின் நண்பர்களாக வாழ வரம் தாரும். 

ஆமென்.

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

Saint of the Day : (04-07-2020)

St. Elizabeth of Portugal

She was born in the year 1271 as the daughter of King Pedro-III of Aragon and Constantia. Her great-aunt was St. Elizabeth of Hungary, for whom this Elizabeth was named. She married King Denis of Portugal at the age of 12 years. But their marriage was celebrated in 1288 when Denis was 26 years and Elizabeth was 17 years. They had two children a daughter named Constance and son named Alfonso. The son Alfonso later became king Alfonso of Portugal and daughter married king Ferdinand-IV of Castile. She was very religious and used to attend Mass every day. One of the servants of Elizabeth gave false information to the King Denis connecting Elizabeth with another of her servant. The king ordered the servant who is said to have illegal connection with Queen Elizabeth to go and meet a lime burner but the lime burner has already been instructed by the king to burn him in the barn. The innocent servant went to meet the lime burner identified by the King but on the way he entered a church to attend the Mass, since he was in the habit of regularly attending mass daily and on that day he also sat for the second mass and delayed meeting the lime burner. In the meantime the king sent the servant, who gave the wrong information, to meet the lime burner to ascertain as to whether the other servant was burned and killed. The second servant went straight to meet the lime burner as ordered by the king to ascertain the truth, but the lime burner thinking that the second servant, who was sent to ascertain the fact of killing of the first servant is the one to be killed and immediately burned and killed him. The first servant, who was good and innocent, escaped death miraculously by attending the mass. Then the king Denis knew the truth and became very loyal to Elizabeth. Elizabeth was very devoted to the poor and sick people. She went to Spain in 1304 and arbitrated between king Fernando-IV of Castile and her brother James-II of Aragon. She also made peace between her husband king Denis and her son Alfonso, by going in between the armies of the two factions by mounting on a mule. She acted as peace maker between nations and between the members of her own royal family. After the death of her husband Denis, she retired in the Monastery of the Poor Clare nuns. Later she joined the Third Order of Francis devoting her life fully to the poor and the sick. She was well known for her paying dowries for poor girls, for educating poor children and for distributing small gifts often to others. She took the habit of Franciscan Tertiary and continued her charitable works. She died on July 4, 1336 in the castle of Estremoz.

St. Elizabeth was beatified in 1526. She was canonized by pope Urban-VIII on May 25, 1625.She is the patron saint of charitable societies, charitable works, difficult marriages, falsely accused people, victims of Jealousy and victims of unfaithfulness.

---JDH---Jesus the Divine Healer---