புனித லுட்கார்திஸ்(1182-1246) June 16

ஜூன் 16 

புனித லுட்கார்திஸ்

(1182-1246)

இவர் பிரான்ஸ் நாட்டில் பிறந்தவர். இவருடைய குடும்பம் மிகவும் வறிய குடும்பம். எந்தளவுக்கு என்றால், இவருடைய பெற்றோர் இவரை ஒருவருக்கு மணமுடித்து கொடுக்கும்போது, மணமகன் வீட்டார் கேட்ட வரதட்சனையைக் கொடுக்க முடியாமல் போகவே, இவரை இவரது பெற்றோர்  புனித பெனடிக்ட் சபையில் சேர்த்தனர்.

இந்தக் காரணத்தால் துறவற வாழ்வில் ஈடுபாடு இல்லாமல் இவர் வாழ்ந்து வந்தார். இவருக்கு இருபதாவது வயது நடக்கும் பொழுது, ஆண்டவருடைய காட்சி கிடைத்தது. அக்காட்சி இவரைப் புதிய வாழ்க்கை வாழ அழைத்தது. புனித கன்னி மரியாவும் இவருக்குக் காட்சி தந்து, இவரைத் தேற்றினார். இதனால் இவருடைய வாழ்க்கை முற்றிலுமாக மாறியது.

இதற்குப் பிறகு இவர் நோயாளர்களை நலப்படுத்தும் ஆற்றலையும், எதிர்காலத்தில் நடக்கக்கூடியதை முன்கூட்டியே அறிவிக்கக் கூடிய வல்லமையும் பெற்றார்.

சிலகாலம் புனித பெனடிக்ட் சபையிலிருந்த இவர், அதன்பிறகு சிஸ்டர்சியன் துறவற சபைகள் சேர்ந்து, இறுதிவரைக்கும் அங்கேயே இருந்து, இறைவேண்டலிலும் நோன்பிலும் பிறரன்புச் செயல்களிலும் தன் வாழ்நாள்களைச் செலவழித்து வந்தார்.

இவருடைய வாழ்வின் கடைசி பதினோரு ஆண்டுகள் கண்பார்வையின்றியே கழித்தன.  அப்படி இருந்தும் இவர் ஆண்டவரை இகழாமல், அவரைப் புகழ்ந்து கொண்டே இருந்தார்.

இவர் தன்னுடைய அறுபத்து நான்காவது வயதில் இறையடி சேர்ந்தார்.

புனிதர் ஜான் ஃபிரான்சிஸ் ரெஜிஸ். June 16

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூன் 16)

✠ புனிதர் ஜான் ஃபிரான்சிஸ் ரெஜிஸ் ✠

(St. John Francis Regis)

ஃபிரெஞ்ச் குரு, ஒப்புரவாளர்:

(French Priest, Confessor)

பிறப்பு: ஜனவரி 31, 1597

ஃபோன்ட்கௌவர்ட், ஔட், ஃபிரான்ஸ்

(Fontcouverte, Aude, France)

இறப்பு: டிசம்பர் 31, 1640 (வயது 43)

லலௌவேஸ்க், அர்டேச், ஃபிரான்ஸ்

(Lalouvesc, Ardèche, France)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

முக்திபேறு பட்டம்: மே 18, 1716 

திருத்தந்தை பதினோராம் கிளமென்ட்

(Pope Clement XI)

புனிதர் பட்டம்: ஏப்ரல் 5, 1737 

திருத்தந்தை பன்னிரெண்டாம் கிளமென்ட்

(Pope Clement XII)

முக்கிய திருத்தலம்:

லலௌவேஸ்க், ஃபிரான்ஸ்

(Lalouvesc, France)

நினைவுத் திருநாள்: ஜூன் 16

பாதுகாவல்:

ரெஜிஸ் பல்கலைகழகம் (Regis University), ரெஜிஸ் உயர்நிலை பள்ளி (Regis High School), நியு யார்க் நகரம் (New York City), ரெஜிஸ் இயேசுசபை உயர்நிலை பள்ளி (Regis Jesuit High School), ஔரோரா (Aurora), கொலோரோடோ (Colorodo), பின்னலாடை தயாரிப்பாளர் (Lacemakers)

புனிதர் ஜான் ஃபிரான்சிஸ் ரெஜிஸ், ஓரு ஃபிரெஞ்ச் இயேசுசபையைச் சேர்ந்த கத்தோலிக்க குருவும், ஒப்புரவாளருமாவார்.

“ஜீன்-ஃபிரான்காய்ஸ் ரெஜிஸ்” (Jean-François Régis) எனும் இயற்பெயர் கொண்ட இப்புனிதர், கி.பி. 1597ம் ஆண்டு, ஜனவரி மாதம், 31ம் தேதி, தென் ஃபிரான்ஸ் (Southern France) நாட்டின் “லாங்கிடோக்” (Languedoc) எனும் முன்னாள் பிராந்தியத்தின் “ஃபோன்ட்கௌவர்ட்” (Fontcouverte) எனுமிடத்தில் பிறந்தார். இவரது தந்தையார், “ஜீன் ரெஜிஸ்” (Jean Régis) ஆவார். தாயார், பிரபுக்கள் குடியைச் சேர்ந்த “மார்கரெட் டி குகுன்ஹன்” (Marguerite de Cugunhan) ஆவார். இவர், “பெசியர்ஸ்” (Beziers) நகரிலுள்ள இயேசுசபை (Jesuit College) கல்லூரியில் கல்வி பயின்றார். கி.பி. 1616ம் ஆண்டு, டிசம்பர் மாதம், 8ம் தேதியன்று, “டௌலோஸ்” (Toulouse) எனும் நகரிலுள்ள இயேசுசபையின் புகுமுக (Jesuit novitiate) பயிற்சியில் இணைந்தார். இரண்டு வருடங்களின் பிறகு, தமது உறுதிப் பாடுகளை ஏற்றார்.

தென்மேற்கு ஃபிரான்சின் “கஹோர்ஸ்” (Cahors) எனும் நகரில் “சொல்லாட்சி அணியிலக்கணம்” (Rhetoric) பயின்ற இவர், கி.பி. 1619ம் ஆண்டு முதல் கி.பி. 1628ம் ஆண்டு வரை, பல்வேறு கல்லூரிகளில் இலக்கணம் கற்பிக்க அனுப்பப்பட்டார். அதேவேளையில், தாமும் “டோர்னானில்” (Tournon) உள்ள “பல்லுயிரியத்தில்” (Scholasticate) தத்துவ பாடங்களில் (Philosophy) படிப்பைத் தொடர்ந்தார். விசுவாசத்தை பிரசங்கிக்கும் போதனைக்கும், ஆழ்ந்த அன்பின் காரணமாகவும், ஆன்மாக்களை காப்பாற்றும் தமது பேரார்வத்தாலும், ரெஜிஸ் 1628ம் ஆண்டு, “டௌலோஸ்” (Toulouse) நகரில் இறையியல் கற்க தொடங்கினார். இரண்டு வருடங்களுக்குள்ளே, கி.பி. 1630ம் ஆண்டு, இவர் குருத்துவ அருட்பொழிவு பெற்றார். அடுத்த ஆண்டு, தமது படிப்புகளை முடித்த ரெஜிஸ், தனது மூன்றாவது உறுதிப்பாடுகளை ஏற்றார்.

ரெஜிஸ் இப்போது தனது வாழ்வாதாரத்திற்காக முழுமையாக தயார்படுத்தப்பட்டு, கி.பி. 1631ம் ஆண்டு கோடையில் தமது அப்போஸ்தல வாழ்க்கையில் நுழைந்தார். ஒரு சளைக்காத பணியாளரான இவர், தமது வாழ்நாளின் பெரும்பகுதியை பிற்படுத்தப்பட்ட மக்களுக்கு சேவையாற்றுவதில் செலவிட்டார். புதிதாய் குருத்துவம் பெற்றிருந்த இவர், “டௌலோஸ்” (Toulouse) நகரில், கொடூரமான பிளேக் (Bubonic Plague) நோயால் பாதிக்கப்பட்ட மக்களுக்கு சேவை செய்தார். கி.பி. 1632ம் ஆண்டு, மே மாதம் முதல், 1634ம் ஆண்டு, செப்டம்பர் மாதம் வரை, “மான்ட்பெல்லியரின்” இயேசுசபை கல்லூரியை (Jesuit College of Montepellier) தமது தலைமையகமாகக் கொண்டு பணியாற்றினார். இங்கே அவர் “ஹுகெனோட்ஸ்” (Huguenots) இன மக்களின் மன மாற்றத்திற்காக உழைத்தார். மருத்துவமனைகளுக்கு வருகை தந்தார். அவசியத்திலுள்ள மக்களுக்கு உதவிகள் செய்தார். களங்கப்பட்ட, ஏறுமாறான பாதைகளிலுள்ள பெண்களை நல்வழிப்படுத்தினார். ஏழைகளுக்கும் சிறுவர்களுக்கும் கத்தோலிக்க கோட்பாடுகளை உற்சாகமாகவும், ஆர்வத்துடன் பிரசங்கித்தார். ரெஜிஸ், அபாயகரமான பெண்கள் மற்றும் அனாதைகளுடன் பணிபுரிவதில் பிரசித்தி பெற்றவர். அவர்களுக்கு பாதுகாப்பான இல்லங்களை நிறுவியதுடன், அவர்களுக்கு வேலைவாய்ப்புகளையும் ஏற்பாடு செய்து தந்தார். அடிக்கடி நற்கருணை அருட்சாதன ஸ்தாபன ஏற்பாடு செய்து, பணக்காரர்களிடமிருந்து ஏழை மக்களுக்கு வேண்டிய உணவு, உடைகள் மற்றும் பணம் வசூலிப்பதற்கான ஏற்பாடுகள் செய்தார்.

அவர் விபச்சாரிகளுக்கு பல விடுதிகளை நிறுவினார். அப்பெண்களுக்கு பின்னலாடைகள் தயாரிக்கும் பணிகளை பயிற்சியளித்தார். இது அவர்களுக்கு நிலையான வருமானத்தை தந்தது. பிறரின் சுரண்டல் மற்றும் அச்சுறுத்தல்களிலிருந்து தங்கள் குல பெண்களை பராமரிப்பதற்கான ஒரு வாய்ப்பாக இது இருந்தது.

கி.பி. 1633ம் ஆண்டு, உள்ளூர் ஆயர் “மோன்சிக்னோர்” (Monsignor Louis II de la Baume de Suze) என்பவரது அழைப்பின் பேரில், ரெஜிஸ் “விவியர்ஸ் மறைமாவட்டத்திற்கு” (Diocese of Viviers) சென்றார். மறைமாவட்டம் முழுதும் பரவலாக மறைப்பணியாற்ற அவர் கேட்டுக்கொள்ளப்பட்டார். கி.பி. 1633-40 ஆண்டுகளில், தென் கிழக்கு ஃபிரான்சின் (South-East of France) “விவாரிஸ்” (Vivaris) பிராந்தியம், ஃபிரான்சின் முன்னாள் பிராந்தியமான “ஃபோரேஸ்” (Forez) மற்றும் கிழக்கு ஃபிரான்சின் “வேலே” (Velay) ஆகிய பிராந்தியங்களிலுள்ள ஐம்பதுக்கும் மேற்பட்ட மாவட்டங்களில் மறைப் பணியாற்றினார். ரெஜிஸ், குருவாகவும் பொதுநிலையினராகவும் உழைத்தார். அவரது பிரசங்க முறைகள், எளிமையாகவும் மற்றும் நேரடியானதாகவும் இருந்ததாக கூறப்படுகிறது. கல்வியறிவற்ற விவசாயிகளுக்கு அவர் வேண்டுகோள் விடுத்ததன் காரணமாக, எண்ணற்ற மக்கள் கிறிஸ்தவர்களாக மனம் மாறினார்கள். ரெஜிசின் உழைப்பு முழுதும் கிறிஸ்தவ மனமாற்றங்களாக அருவடையாயின.

எனினும், அவரது தைரியம் - சில சந்தர்ப்பங்களில் கர்வம் என கருதப்பட்டது – வேறு சில குருக்களுடன் மோதலுக்கு வழிவகுத்தது. உள்ளூர் ஆயருடன் பதட்டமான ஒரு காலமும் உருவாகியிருந்தது. அவரால் கண்டிக்கப்பட்ட பலரால் வன்முறை அச்சுறுத்தல்களும் நேரிட்டிருந்தன. அவர் கனடா நாட்டின் ஆதிவாசி மக்களை மனமாற்றம் செய்வதற்கான மறைப்பணிகளுக்காக ஏங்கிக்கொண்டிருந்தாலும், அவர் தமது வாழ்நாள் முழுதும் ஃபிரான்ஸ் நாட்டிலேயே இருந்தார்.

பயணங்கள் கடினமாக இருந்த கடினமான மலைப்பகுதிகளில் - குறிப்பாக குளிர்காலத்தில் கூட, அவர் ஒரு நகரிலிருந்து வேறொரு நகருக்கு வெறும் கால்களுடன் நடந்தே சென்றார்.

கி.பி. 1640ம் ஆண்டு, டிசம்பர் மாதம், 31ம் தேதி, நாற்பத்துமூன்று வயதான ரெஜிஸ், நிமோனியா (Pneumonia) நோயால் மரித்தார்.

† Saint of the Day †

(June 16)

✠ St. John Francis Regis ✠

French Priest, Confessor, Jesuit Evangelist, and Preacher:

Born: January 31, 1597

Fontcouverte, Aude, France

Died: December 31, 1640 (Aged 43)

Lalouvesc, Ardèche, France

Venerated in: Catholic Church

Beatified: May 18, 1716

Pope Clement XI

Canonized: April 5, 1737

Pope Clement XII

Major shrine: Lalouvesc, France

Feast: June 16

Patronage:

Regis University, Regis High School, New York City, Regis Jesuit High School Aurora, Colorado, Lacemakers

Jean-François Régis, known as Saint John Francis Regis and St. Regis, was a French priest of the Society of Jesus, recognized as a saint by the Roman Catholic Church.

In a 1997 letter to the Bishop of Viviers, Pope St. John Paul II commemorated the fourth centenary of St. John Francis Regis' birth, honoring him as a “lofty figure of holiness” and an example for the Church in the modern world.

“In less than 10 years of ministry, this saintly Frenchman succeeded, with God’s help, in leading back to Christ an immense crowd of men, women, and children of all ages and walks of life,” the Pope recalled. He urged the faithful to imitate the saint and “put themselves in God’s hands with total trust.”

Born in 1597, John Francis Regis was the son of a wealthy merchant father and a mother descended from nobility. As a boy, he was sensitive, devout, and eager to please his parents and teachers. Educated by Jesuits from the age of 14, he entered the Society of Jesus in December of 1616.

As he followed the traditional Jesuit path of teaching and extensive studies, John also became known as a skilled catechist. He was eager to enter the priesthood and offered his first Mass in 1631. John spent much of the rest of that year caring for victims of a plague outbreak in the city of Toulouse.

In 1632, John received his assignment as a missionary to the French Protestants – known as Huguenots – as well as the country's lapsed Catholics and others in need of evangelization. The rest of his life would be devoted to this mission, with remarkable success.

John's missionary work spanned both a large geographical distance and a broad social spectrum. In over 50 districts of France, he preached the Gospel to children, the poor, prisoners, and others have forgotten or neglected by society. His best-known work involved helping women escape prostitution.

John's labors reaped a harvest of conversions. However, his boldness – perceived as arrogance in some cases – led to a conflict with certain other priests, a period of tension with the local bishop, and even threats of violence from those whose vices he condemned.

Against these obstacles, the priest persevered, sustained by fervent prayer and severe asceticism. His missionary work involved difficult winter journeys, and a witness at his beatification testified to John’s habit of preaching outdoors all day, then hearing confessions throughout the night.

St. John Francis Regis died at age 43, in late December of 1640. Though suffering from a lung ailment, he insisted on preaching a parish mission and hearing confessions. A penitent found him unconscious in the confessional, though he revived long enough to receive the last rites before dying.

Hailed as a confessor of the faith and a model for Jesuit missionaries, St. John Francis Regis was beatified in 1716 and canonized in 1737. Although June 16 was established as his feast day, there are different local and particular customs, including the Jesuits' celebration of his feast on July 2.

புனித.பெனோ(St.Benno) June 16

இன்றைய புனிதர் :

(16-06-2020)

புனித.பெனோ(St.Benno)

ஆயர்(Bishop)

பிறப்பு 

1010

ஹில்டஸ்ஹைம் Hildesheim, Germany)

    

இறப்பு 

16 ஜூன் 1106

பாதுகாவல்: பவேரியா(Bayern) & டிரேஸ்டன்(Dresden) மறைமாநிலத்தின் பாதுகாவலர்

இவர் ஷேக்கிசிஸ்(Sächsische) நாட்டு தம்பதிகளின் மகனாக பிறந்தார். 1040 ஆம் ஆண்டு குருவாக திருநிலைப்படுத்தப்பட்டார். பின்னர் ஹில்டஸ்ஹைம் என்ற ஊருக்கு பணிபுரிய அனுப்பப்பட்டார். அங்கிருந்து மீண்டும் கோஸ்லர்(Goslar) என்ற ஊருக்கு பணிக்கு மறைபரப்பு பணிக்காக சென்று, 17 ஆண்டுகள் அப்பணியை செய்தார். அங்கு பணிபுரியும்போது, ஜெர்மனியிலுள்ள டிரேஸ்டன் மறைமாவட்டத்திற்கு ஆயராக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். ஆயரானபிறகு அம்மறைமாவட்டத்தில் பல ஆலயங்களையும், துறவறமடங்களையும் தொடங்கினார். ஏராளமான மக்களை இறைவன்பால் மனமாற்றி ஈர்த்தார். அப்போது சாக்சன் (Sachsen) நாட்டு அரசர் நான்காம் ஹென்றி ஆயருக்கு எதிராக போர்தொடுத்தான். இப்போரில் 1075-76 ஆம் ஆண்டு வரை ஆயரை அரசன் சிறைபிடித்து சென்று, தன் விருப்பப்படி அம்மறைமாநிலத்திற்கு வேறு ஒரு புதிய ஆயரை தேர்ந்தெடுத்தான். ஆனால் புதிய ஆயர் நீண்ட நாள் அப்பதவியில் நீடிக்கவில்லை. மூன்று ஆண்டுகள் கழித்து மீண்டும் பெனோ அவர்களே மீண்டும் தனது ஆயர் பொறுப்பை ஏற்றார். அப்போது அவர் பேராலயத்திற்கென்று ஓர் திறவுகோலை தயாரித்து, அத்திறவுகோலை எல்பே (Elbe) என்ற மாவட்டத்திலுள்ள ஓர் பேராலயத்தில் வைத்துவிட்டு, தன் ஆயர் பதவியிலிருந்து விலகினார். அத்திறவுகோலில் ஓர் மீனின் வயிற்றில் நதி ஓடுவதை போல செய்யப்பட்டிருந்தது. இவர் இறந்து பல ஆண்டுகள் கழித்து புனிதர்பட்டம் பெற்றபிறகு அரசர் ஐந்தாம் ஆல்பிரட்(Albrecht V) அவர்கள் இப்புனிதரின் கல்லறையை பவேரியா மறைமாவட்டத்திற்கு மாற்றினார். இன்றும் பவேரியாவில் இவர் பெயரால் புதுமைகள் நடந்துக்கொண்டிருக்கின்றது.

செபம்:

தியாகத்தின் மறு உருவே எம் இறைவா! கிறிஸ்துவத்தை ஜெர்மனி மண்ணில் பரப்பி, உமக்காக பல சிலுவைகளை சுமந்த புனித பெனோவிற்காக உமக்கு நன்றி கூறுகின்றோம், அவர் காட்டிய வழியில் சென்ற எம் முன்னோர்களை பின்பற்றி நாங்கள் என்றென்றும், உம்மை எம் வாழ்வில் பிரதிபலிக்க உம் அருள் தந்து எம்மை காத்தருளும்.

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

Saint of the Day : (16-06-2020)

Saint Benno of Meissen

Born to the Saxon nobility, the son of Blessed Bezela of Goda; as an adult he was heavily involved in the power politics of his day. Educated in the abbey of Saint Michael, Hildesheim, Germany. Priest. Canon at the imperial chapel at Gozlar, Hanover. Chaplain to Emperor Henry III. Bishop of Meissen in 1066. Participated in the synod of Forcheim, Germany in 1078.

He spent a year in prison for backing the nobility and Pope Saint Gregory VII against Emperor Henry IV over lay investiture and the control of the Church by the State. At one point he was summoned to Rome, Italy; he ordered the canons to lock the cathedral while he was gone in case emperor Henry tried to occupy it. Henry did, and threw the keys of the cathedral into the river as a symbol to show no one could lock the church against him. When Benno returned, he went to the river and found the key; legend says it was protected by a fish.

Following the death of Pope Gregory VII, Benno pledged his allegiance to the anti-pope Guibert, but in 1097 he returned to support of the lawful Pope Urban II.

Even with all the polical involvement and turmoil, Benno never lost sight of his calling as a diocesan bishop. He visited parishes, preached and conducted Mass, enforced discipline among his clergy, and fought simony any place he found it. He was an accomplished musician, supported music and chant in the churches and monasteries, and wrote on the Gospels. In his later years he served a missionary to the Wends.

Benno continued to be an involved and controversial figure in politics even after his death. His biographer, Jerome Emser, worked a lot of Church versus State material into the book. Martin Luther wrote a furious diatriabe against Benno's canonization.

Born :

1010 at Hildesheim, Germany

Died :

16 June 1106 of natural causes

• buried in the cathedral of Meissen, Germany

• when the cathedral was rebuilt in 1285, his relics were translated to the new structure, with many miraculous cures accompanying the move

• relics translated to the bishop's castle at Stolp when Saxony became Protestant

• relics translated to Munich, Germany in 1580

Canonized :

1523 by Pope Adrian VI

Patronage :

anglers, fishermen

• weavers

• diocese of Dresden-Meissen, Germany

• Munich, Germany

---JDH---Jesus the Divine Healer---

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூன் 16)

✠ மெய்ஸ்ஸன் நகர் புனிதர் பென்னோ ✠

(St. Benno of Meissen) 

ஒப்புரவாளர் மற்றும் மெய்ஸ்ஸன் மறைமாவட்ட ஆயர்:

(Confessor and Bishop of Meissen)

பிறப்பு: கி.பி. 1010

ஹில்ட்ஷெய்ம், ஸாக்சனி 

(Hildesheim, Duchy of Saxony)

இறப்பு: ஜூன் 16, 1106

மெய்ஸ்ஸன்

(Meissen)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

புனிதர் பட்டம்: மே 31, 1523 

திருத்தந்தை ஆறாவது அட்ரியான்

(Pope Adrian VI)

பாதுகாவல்: மீனவர்/ நெசவாளர்

நினைவுத் திருநாள்: ஜூன் 16

“ஹில்ட்ஷெய்ம்” (Hildesheim) நகரின் வசதி வாய்ப்புள்ள பிரபுக்கள் குடும்பத்தின் வாரிசாகப் பிறந்த புனிதர் பென்னோ’வின் வாழ்க்கை வரலாறு பற்றின தகவல்கள் சிறிதளவே உள்ளன. உள்ளூரிலுள்ள புனிதர் மைக்கேல் துறவு மடத்தில் (St. Michael's monastery) கல்வி கற்ற இவர், கோஸ்லர் அத்தியாய (Canon of the Goslar chapter) நியாயஸ்தராக இருந்தார். இவர், கி.பி. 1066ம் ஆண்டு, அரசன் நான்காம் ஹென்றியால் (King Henry IV) “மெய்ஸ்ஸன்” நகரின் ஆயரவை அதிகாரமுள்ளவராக (Episcopal see of Meissen) நியமிக்கப்பட்டார்.

கி.பி. 1073ம் ஆண்டு, பென்னோ சாக்ஸன் நகர கலகத்தின் (Saxon Rebellion) ஆதரவாளராக தோன்றினார். இருப்பினும், “லம்பெர்ட்” (Lambert of Hersfeld) எனும் வரலாற்றாசிரியரும் சமகால அதிகாரிகளும் தங்கள் பங்குக்கு அவர்மீது மேலும் சிறிதளவு சாட்டினார்கள். அரசன் நான்காம் ஹென்றி கி.பி. 1075ம் ஆண்டு, பென்னோவை நாடு கடத்தினான். ஆனால் மறு வருடமே அவரை திரும்பி வர அனுமதித்தான்.

பட்டம் மற்றும் பதவியளிக்கும் கடுமையான சர்ச்சைகளில் பென்னோ திருத்தந்தை ஏழாம் கிரகோரிக்கு (Pope Gregory VII) ஆதரவளித்தார். மேலும், கி.பி. 1077ம் ஆண்டு, அரசனுக்கு எதிரான “ரூடோல்ஃப்” (Election of Antiking Rudolf of Rheinfelden) என்பவரது தேர்தலில் பங்கெடுத்ததாக கூறப்பட்டது.

எதிர் திருத்தந்தை மூன்றாம் கிளமென்ட்’டுக்கு (Antipope Clement III) எதிரானவர் என்ற காரணத்தால் “ரவென்னா” உயர்மறை மாவட்ட பேராயர் “கில்பர்ட்” (Archbishop Guibert of Ravenna) அவர்களுக்கு ஆதரவளித்தார். இதற்கு அரசன் நான்காம் ஹென்றியும் ஆதரவளித்தான்.

தமது செல்வாக்கினை “சாக்ஸன்” (Saxons) மக்களின் அமைதிக்காக உபயோகிப்பதாக பென்னோ வெளிப்படியாக வாக்குறுதியளித்திருந்தார். ஆனால் அதை அவரால் நிறைவேற்ற இயலாமல் போனது. 1097ல் திருத்தந்தையர் விருந்திற்கு வந்து திரும்புகையில் “இரண்டாம் அர்பன்” (Urban II) அவர்களை சரியான திருத்தந்தையாக அடையாளம் கண்டார். இத்துடன் அவர் நம்பத்தகுந்த வரலாற்றிலிருந்து மறைந்து போனார். ஆயினும் தமது மறை மாவட்டத்திற்கு அதிக சேவையாற்றியிருந்தார்.

அதன்பின்னர் அவரது மறைப்பணிகளைப்பற்றியோ திருச்சபையை கட்டி எழுப்புவதற்கான ஆர்வம் பற்றியோ யாதொரு ஆதாரங்களும் கிடைக்கவில்லை. கி.பி. 1106ம் ஆண்டு, ஜூன் மாதம், 16ம் நாளன்று, பென்னோ இயற்கையாக மரணம் எய்தினார்.

† Saint of the Day †

(June 16)

✠ St. Benno of Meissen ✠

Confessor and Bishop of Meissen:

Born: 1010 AD

Hildesheim, Duchy of Saxony

Died: June 16, 1106

Meissen, Margraviate of Meissen

Venerated in: Roman Catholic Church

Canonized: May 31, 1523

Pope Adrian VI

Major shrine: Munich, formerly Meissen

Feast: June 16

Patronage: Fishermen, Weavers, Dresden-Meissen, Munich

Saint Benno was named Bishop of Meissen in 1066. Venerated since the 13th century, he was canonized in 1523.

Today, June 16, we celebrate the feast of Saint Benno, Confessor, Bishop of Meissen, Germany, and patron saint of fishermen. Saint Benno worked throughout his long life to reform the Church, supported the legitimacy of the Pope at a time when the papacy was being politically attacked, suffered persecution and exile, and worked numerous miracles. Saint Benno remains one of the most venerated saints throughout Germany.

Benno was born to a noble family in Saxony (modern-day Germany) and was educated from a young age by the monks of the abbey of Saint Michael. He was ordained a priest, and eventually, at the age of 56 became Bishop of Meissen. Soon thereafter, he was appointed Canon to the imperial chapel of Emperor Henry III, a pious ruler who looked to the Church for guidance in political matters. Upon his death, Henry IV ascended to the throne, at the young age of sixteen. Unlike his predecessor, he sought to subjugate the Church to the state, and restrict the legitimacy of the papacy throughout Germany.

However, at that time, one of the greatest of the Church’s popes, Pope Gregory VII, sat on the Chair of Peter and wished for nothing more than to preserve the role of the Pope in investing bishops—that is, providing bishops with the symbols of their holy office, signifying their marriage to the Church. This “Investiture Contest” spread throughout Europe, and many bishops sided with the political leaders of their regions, rather than the Pope. However, Saint Benno stood alongside Pope Gregory VII, against the Emperor, instituting the reforms of the Church and maintaining the divine duties of the Pope. For his trouble, he was imprisoned and exiled for many years.

One of the most famous legends told of Saint Benno involves his barring the emperor from receiving the Holy Eucharist following his ex-communication (the Pope had excommunicated Henry IV, due to his decisions to challenge the Church’s legitimate authority to invest bishops). Henry, however, hoped that the German bishops would take no notice of this `ex-communication' and rode to Meissen—to the cathedral served by Saint Benno—to receive the Eucharist. Saint Benno realized that there was nothing he could do to keep the emperor out, save barring the cathedral to everyone. So that is what he did. He locked the cathedral doors and threw the keys into the river Elbe. Henry knew that if he attempted to break down the doors to the cathedral, he would anger the crowds gathered, so simply rode away vowing vengeance on the holy bishop.

After he had gone, Saint Benno ordered the local fisherman to cast their nets into the Elbe, and after praying over the water, they hauled in their nets. In the net was a fish that had the keys to the cathedral hanging upon its fins. Benno retrieved the key and reopened the cathedral. It was not soon thereafter that he was both imprisoned and exiled, although he would not stray from the teachings of the Church, even under threat of punishment.

Saint Benno lived to be a very old man and spent the last years of his life preaching the faith to those who had not yet converted. He never lost sight of his calling as a diocesan bishop, visiting and preaching at all the parishes in his diocese, celebrating the Mass, enforcing discipline and enacting reform amongst the clergy, and building many grand cathedrals for the glory of the Lord. An accomplished musician, Saint Benno encouraged music and chanting during Masses throughout the diocese, penned many hymns, and wrote extensively on the Gospels. 

Following his death, at the age of nearly one hundred, Saint Benno was buried in the cathedral at Meissen. When the cathedral was rebuilt in 1285, his relics were translated to the new cathedral, and many miraculous cures were reported at that time. His relics were later translated to Munich in 1580, and Saint Benno remains the patron saint of that city today.

Saint Benno lived during a difficult political time and managed—despite threat, imprisonment, and punishment—to remain true to the teachings of the Church, and his role as priest and bishop. At a time when the Church is criticized and attacked from both the inside and outside, we look to saints like Saint Benno as inspiration. His witness provides an example to each of us, inspiring fidelity and truth, even when these are the “hard decisions” to make.