Blessed Adèle de Batz de Trenquelléon
Also known as
Marie of the Conception
Profile
Born to the French nobility, the daughter of Baron Charles de Trenquelléon and Marie-Ursule de Peyronnencq de Saint-Chamarand, she was related through her mother to Saint Louis IX; she was baptized when only a few hours old. Her father, the baron, fought on the side of King Louis XVI in the French Revolution in 1791, which led to exile for him and his family to England in November 1791, then Spain in 1797, then Portugal in 1798, back to Spain in 1800, and finally a return to France in 1801. Adèle made her First Communion on 6 January 1801 in San Sebastian, Spain, and received Confirmation on 6 February 1803 from the bishop of Agen, France.
In her early teens, Adèle began to feel a call to religious life, and wanted to join the Carmelites, but her mother convinced her to wait till she was grown to make the decision. On 5 August 1803 Adèle and some like-minded friends founded the Little Society, an informal group for spiritual study and support which Adèle encouraged by active correspondence, and which by 1808 had about 60 members, laity and priests. Adèle started visiting the area sick at home, and brought poor children to her home to teach them the faith. Learning of a group founded by Blessed William Joseph Chaminade in Bordeaux, France, the Sodalities of Our Lady, that was similar to the Little Society, Adèle began corresponding with Chaminade. By 1809 the Society had been modified to be more like Chaminade's Sodality.
On 20 November 1808, Adèle rejected an offer of marriage and concluded that she would enter religious life at some point. Family obligations and government edicts, however, delayed her work until 1816. With some guidance by Chaminade, Adèle renounced her inheritance in favour of her brother, Charles, said good-bye to her family, and with some like-minded members of both the Society and Sodality, she moved into a vacant convent in Agen, France and started the Daughters of Mary Immaculate (Marianist Sisters). The Sisters combined the contemplative nature of the Carmelites with a mission to teach, Adèle served as their first superior, and the group made their first vows on 25 July 1817.
Adèle became friends with Saint Émilie de Rodat in 1819, and the two corresponded regularly. The Sisters continued to grow, but Adèle's health began to fail. From 1825 on she was restricted to a correspondence ministry, and spent the last months of her life working for the expansion and recognition of the Sisters. The Sisters continue their good work today with about 340 members spread out in Togo, Ivory Coast, the United States, Brazil, Chile, Colombia, Ecuador, Argentina, South Korea, Japan, India, Spain, France and Italy.
Born
10 June 1789 in Castle of Trenquelléon, Feugarolles, Lot-et-Garonne, France
Died
• 10 January 1828 in Agen, Lot-et-Garonne, France of natural causes
• buried at the Marianist Sisters convent in Agen
Beatified
• 10 June 2018 by Pope Francis
• beatification recognition celebrated in Agen, France, presided by Cardinal Angelo Amato
• her beatification miracle involved a healing through her intercession in the diocese of Novara, Italy
Patronage
Daughters of Mary Immaculate
Blessed María Dolores Rodríguez Sopeña
Profile
The fourth of seven children born to Tomas Rodríguez Sopeña, a lawyer, magistrate and administrator, and Nicolasa Ortega Salomon. Eye surgery at age eight left her with limited sight the rest of her life. A debutante at age 17, Maria did not care for the wordly life, and fearing that her parents would stop her, she secretly began working with the sick and poor. This was a time when a lady of her standing in society would never be found in the poor neighborhoods, never working with the poor herself. But Maria's faith gave her endless confidence, and she was motivated by a desire to have "one family in Christ Jesus"
In 1868 when she was 20, Maria's father was transferred to Puerto Rico where he eventually became a state attorney; the rest of the famly moved to Madrid, Spain. There Maria found a spiritual advisor and began catechizing women in prisons, hospitals and Sunday schools. The entire family moved to Puerto Rico in 1872 during a time of schism and religious disruption, and she found a Jesuit priest to be her spiritual director. Maria's poor sight ended an attempt to join the Sisters of Charity, and when she tried to work on her own, the religious upheaval limited her to visiting only the sick in the safety of a military hospital. When the situation settled she founded the Centers of Instruction and the Association of the Sodality of the Virgin Mary who staffed the Centers. There they taught reading, writing and religion, and provided medical help where needed.
Maria's mother died, her father retired, and the family returned to Madrid in 1877. Maria became the matriarch of the family, found a new spiritual advisor, and resumed her work with the poor and sick. Following the death of her father in 1883, she joined a Salesian convent. That lasted ten days; she realized that the cloistered, contemplative life was not for her.
In 1885 Maria opened a center where the poor could bring social problems to be resolved, and which was similar to a modern half-way house, helping prisoners return to society. The terrible conditions of the poor that she witness led to the formation of the organization Works of the Doctrines; due to anti-clerical attitudes in the 20th century, these became known as the Center for the Workers. In 1892 she founded the Association of the Apostolic Laymen (Sopeña Lay Movement), and in 1893 she received government approval to expand her work into eight poor and crowded Madrid neighborhoods.
In 1896 she began working throughout Spain, founding additional Works of the Doctrines. She made a pilgrimage to Rome in 1900, and received approval to form a religious institute to continue the work of the Works and Association. With eight companions and co-workers, she founded the Ladies of Catechistical Institute on 24 September 1901 in Toledo, Spain. She founded the Social and Cultural Work Sopeña (OSCUS) which received government approval in 1902, papal approval in 1907, and is today known as the Sopeña Catechetical Institute. Maria was chosen Superior General of community in 1910, and they expanded into the Americas in 1917. Her legacy continues today in the Sopeña Catechetical Institute, The Sopeña Lay Movement and the Sopeña Social and Cultural Work working in Spain, Italy, Argentina, Colombia, Cuba, Chile, Ecuador, Mexico and the Dominican Republic.
Born
30 December 1848 in Velez Rubio, Almería, Spain
Died
10 January 1918 in Madrid, Spain of natural causes
Beatified
23 March 2003 by Pope John Paul II
Saint Francisca Salesia
சபை நிறுவுனர் பிரான்சிஸ்கா சலேசியா லியோனி அவியட் Franziska Salesia Leonie Aviat
பிறப்பு
16 செப்டம்பர் 1844,
சேசான்னே Sezanne, பிரான்சு
இறப்பு
10 ஜனவரி 1914,
இத்தாலி
முத்திபேறுபட்டம்: 27 செப்டம்பர் 1992, திருத்தந்தை 2 ஆம் ஜான்பவுல்
இவர் தனது இளம் வயதிலிருந்தே துறவியாக வேண்டுமென்று விருப்பம் கொண்டு வளர்ந்தார். இவர் அதிக திறமை இல்லாதவராக இருந்ததால் இவரைப் போன்ற மற்ற பெண்களால் இழிவாக கருதப்பட்டார். எதையும் செய்ய இயலாதவர் என்று ஒதுக்கப்பட்டார். அனைவராலும் வெறுக்கப்பட்ட இவர், ஆண்டவரின் பார்வையில் உயர்ந்தவராக காணப்பட்டார். இவர் தனது 22 ஆம் வயதில் அருள்தந்தை அலோய்ஸ் ப்ரிசன் Alois Brisson என்பவரை அறிந்து, அவருடன் தன் உறவை வளர்த்து அவரை தன் ஆன்ம குருவாக கொண்டு வாழ்ந்தார்.
இவர் அருள்தந்தை வழங்கிய ஆலோசனையின் பேரில் பல்வேறு விதங்களில் பல ஆன்மீக காரியங்களை திறம்படச் செய்தார். பின்னர் அருள்தந்தை அலோய்சின் உதவியுடன் இத்தாலியில் சாலெசின் புனித பிரான்சு Heiligen Franz von Sales என்ற சபையைத் தொடங்கினார். அதன்பிறகு ஏராளமான முதியோர் இல்லங்களையும் பள்ளிகளையும் உலக அளவிலான பல தொழிற்சாலைகளையும் தொடங்கினார். இவைகள் அனைத்தையும் நிறுவிய ஒரே ஆண்டில் இத்தாலி மற்றும் உலகின் பல பகுதிகளிலும் வெகு விரைவாக பரவியது.
Also known as
• Frances de Sales Aviat
• Francesca Salesia Aviat
• Francisca Salesia Aviat
• Francisca Salesia
• Françoise de Sales
• Fransiska Salesia Aviat
• God's Little Instrument
• Leonia Aviat
• Leonie Aviat
• Léonie Aviat
• Léonie Françoise de Sales Aviat
• Mother Francoise
• Mother Françoise de Sales Aviat
Profile
Daughter of Theodore Aviat, a shopkeeper, and Emilie Caillot. Baptized 17 September 1844; Confirmed on 2 July 1856. Educated at the Visitation School in Troyes, France from age eleven to sixteen. With Father Louis Brisson and Mother Marie Therese de Sales Chappuis, she founded the Sister Oblates of Saint Francis de Sales in Troyes, dedicated to helping young women who poured into the cities during the Industrial Revolution. She took the Salesian Rule for the congregation. She entered religious life on 11 April 1866, took the veil on 30 October 1868, taking the name Sister Frances de Sales, and made her final vows on 11 October 1871. Superior of the Institute in 1872. Opened homes and schools for working class girls. Exiled from France on 11 April 1904 due to religious persecution and anti-religious legislation. She rebuilt her congregation from Perugia, Italy, and the Order was approved by Pope Saint Pius X in 1911.
Born
16 September 1844 at Sezanne, France as Leonia Aviat
Died
10 January 1914 at Perugia, Italy of natural causes
Canonized
• 25 November 2001 by Pope John Paul II
• her canonization miracle involved the healing of the paralyzing spinal disease of a 14 year old girl from Philadelphia, Pennsylvania
Blessed Mamerto Esquiú y Medina
Also known as
Mamerto de la Ascensión Esquiú
Profile
The son of Santiago Esquiú and María de las Nieves Medina. Mamerto was early called to religious life, and would wear a brown Franciscan habit as a child. When old enough, he joined the Franciscan Observant Friars Minor, making his profession on 14 July 1842. Ordained a priest on 18 October 1848. At his convent school, he taught basic subjects to small children, philosophy and theology to older ones. Known for his passionate preaching in defense of the Argentinian constitution of 1853 during a period of civil unread. Chosen bishop of Córdoba, Argentina on 27 February 1880 where he served the remaining two years of his life.
Born
11 May 1826 in San José de Piedra Blanca, Catamarca, Argentina
Died
• 3pm on 10 January 1883 in El Suncho, Córdoba, Argentina of natural causes
• interred in the cathedral of Córdoba
• his heart was enshrined in an urn and venerated as a relic at the Franciscan convent in Catamarca, Argentina
• the heart was stolen from the urn on 30 October 1990
• the heart was found abandoned nearby on 7 November 1990; no suspect was identified in the theft
• the heart was stolen from the urn on 20 January 2008 by Gemain Jasani who said that he had thrown it into a trash can several blocks from the convent; he was charged with the theft, but the heart was never recovered
Beatified
• 4 September 2021 by Pope Francis
• the beatification recognition was celebrated in Catamarca, Argentina, Cardinal Luis Héctor Villalba chief celebrant
• the beatification miracle involved the cure of a case of chronic osteomyelitis in the femur of a small girl after doctors had given up and planned to amputate the limb
Patronage
• bone diseases
• Departamento Fray Mamerto Esquiú, Argentina
Saint Peter Orseolo
Also known as
Peter Urseolus
Profile
Born to a wealthy, noble, and prominent family. Married at age 18 to Felicitas, and the father of one son, Peter, who became the Doge of Venice in 991. Admiral and commander of the Venetian fleet by age 20. Rid the Adriatic Sea of pirates.
Chosen Doge of Venice on 12 August 976, the day after a revolt, the murder of his predecessor, and a fire that destroyed much of the city. Built hospitals and orphanages, started reconstruction of the Cathedral of Saint Mark, and began social programs to help widows, orphans, pilgrims, and the abandoned. He poured much of his own fortune into the effort, and within two years Peter had restored law and order, and rebuilt much of the city. Rightly considered one of Venice's greatest rulers.
In the night of 1 September 978, believing his duty to the world fulfilled, and possibly feeling crushed by it all, Peter secretly left Venice for the Benedictine monastery of Saint-Michel-de-Cuxa in the Pyrenees on the border of France and Spain, not even telling his family of his plans. Benedictine monk. While the move was sudden, it was apparently something he'd been considering for over a decade. When his wife learned of his move, she approved; they'd lived chastely since the birth of their son, and she knew of his spiritual yearnings. Spiritual student of Saint Romuald at Saint-Michel-de-Cuxa at whose suggestion he built a hermitage, and retired even further from the world, spending the rest of his life in solitude and prayer.
Born
928 at Rivo alto, Province of Udine, Venice, Italy
Died
• 10 January 987 at Saint-Michel-de-Cuxa Abbey, Pyrenees mountains, France of natural causes
• his tomb became a site for pilgimages and miracles
Canonized
• recognized in 1027 by the bishop of Elne, France
• cultus confirmed by Pope Clement XII in 1731
Saint Paul the Hermit
Also known as
• Paul the First Hermit
• Paul of Thebes
• Paul the Anchorite
• Pavly, Pavlos
Additional Memorial
15 January (Eastern calendar)
Profile
Paul grew up in an upper-class, Christian family. He was well educated, fluent in Greek and Egyptian. His parents died when the boy was 15. When the persecutions of Decius began a few years later, Paul fled into the desert to escape both them, and the machinations of his brother Peter and other family members who wanted his property. He lived as a desert hermit in a cave the remainder of his 113 year life, surviving off fruit and water, wearing leaves or nothing, spending his time in prayer; legend says a raven kept him supplied with bread. Late in life he came to know, and was buried by Saint Anthony the Abbot. His biography was written by Saint Jerome.
Born
c.230 at Lower Thebes, Egypt
Died
• 5 January 342 of natural causes
• grave reported to have been dug by desert lions near his cave who guarded the body
• buried by Saint Anthony the Abbot
Patronage
• basket weavers
• clothing industry
• hermits
• weavers
Representation
• dead man whose grave is being dug by a lion
• man being brought food by a bird
• man clad in rough garments made of leaves or skins
• old man, clothed with palm-leaves, and seated under a palm-tree, near which are a river and loaf of bread
• raven
• with Saint Anthony the Abbot
Saint William of Bourges
Also known as
• Guillaume de Bourges
• William Berruyer
• William de Don Jeon
• William the Confessor
Additional Memorial
8 November as one of the Saints of the Diocese of Evry
Profile
Member of the family of the Counts of Nevers, his father Baldwin planned a military life for William. Educated by his maternal uncle, Peter the Hermit, archdeacon of Soissons, France. Drawn to religious life from an early age, William became a priest, canon of Soissons, and canon of Paris. Monk in the Order of Grandmont, noted for his austerities, his devotion to the Blessed Sacrament, and for the time spent praying at the altar. Internal dissension in the Order caused him to leave Grandmont for the recently formed Cistercians, taking the habit at Pontigny. Abbot at Fontaine-Jean in Sens, France. Abbot at Chaalis near Senlis, France in 1187.
Reluctant archbishop of Bourges, France in 1200, accepting the position only after receiving orders from the general of his order, and from Pope Innocent III. Lived an even more austere life, defended clerical rights against the state, cared personally for the poor, sick, imprisoned and debauched, and converted many Albigensians in his diocese to orthodox Christianity. Witnesses claim he performed 18 miracles during his life, and another 18 after his death.
Born
12th century in Nevers, France
Died
10 January 1209 at Bourges, France of natural causes while in prayer
Canonized
17 May 1217 by Pope Honorius III
Pope Blessed Gregory X
அருளாளர் பத்தாம் கிரகோரி
184வது திருத்தந்தை:
ஏற்கும் சமயம்:
ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை
பிறப்பு: கி.பி. 1210
பியசென்ஸா, தூய ரோம பேரரசு
இறப்பு: ஜனவரி 10, 1276 (வயது 66)
அரேஸ்ஸோ, தூய ரோம பேரரசு
முத்திபேறு பட்டம்: ஜூலை 8, 1713
திருத்தந்தை பதினொன்றாம் கிளமென்ட்
நினைவுத் திருநாள்: ஜனவரி 10
பாதுகாவல்:
அரேஸ்ஸோ மறை மாவட்டம்,
ஃபிரான்சிஸ்கன் மூன்றாம் நிலை
(Diocese of Arezzo, Franciscan Tertiaries)
"டியபல்டோ விஸ்கன்ட்டி" (Teobaldo Visconti) எனும் இயற்பெயர் கொண்ட இவர், பத்தாம் கிரகோரி என்ற பெயரில் கத்தோலிக்க திருச்சபையின் 184வது திருத்தந்தையாக கி.பி. 1271ம் ஆண்டு, செப்டம்பர் மாதம், முதலாம் தேதி முதல், கி.பி. 1276ம் ஆண்டு, ஜனவரி மாதம், பத்தாம் தேதி - அவரது மரணம் வரை ஆட்சி புரிந்தவர் ஆவார். இவர் "மதச்சார்பற்ற ஃபிரான்சிஸ்கன் சபையின்" (Secular Franciscan Order) உறுப்பினரும் ஆவார். கி.பி. 1268ம் ஆண்டு முதல் கி.பி. 1271ம் ஆண்டு வரை மூன்றாண்டுகள் நடந்த திருத்தந்தைத் தேர்தலுக்குப் பின்னர் இவர் திருத்தந்தையாக தேர்வு செய்யப்பட்டார். ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபையின் சரித்திரத்தில், திருத்தந்தை தேர்வுக்காக நடந்த தேர்தல்களில் மிக அதிக காலம் எடுத்துக்கொண்ட தேர்தல் இதுவேயாகும்.
இவர், "லியோன்” எனுமிடத்தில் “இரண்டாம் மகா சபையை" (Second Council of Lyons) கூட்டி புதிய திருத்தந்தைக்கான கட்டுப்பாடுகளை உருவாக்கினார். இக்கட்டுப்பாடுகள் திருத்தந்தையர்கள் “ஐந்தாம் அட்ரியான்” (Pope Adrian V) மற்றும் “இருபத்தொன்றாம் ஜான்” (Pope John XXI) ஆகியோரால் செல்லுபடியாகாததாக ஆக்கப்பட்டிருப்பினும், அவை இருபதாம் நூற்றாண்டு வரை அமலில் இருந்தன. பின்னர், அவை திருத்தந்தை ஆறாம் பவுலால் (Pope Paul VI) திருத்தி அமைக்கப்பட்டன.
ஆரம்ப வாழ்க்கை:
"டியபல்டோ விஸ்கன்ட்டி" (Teobaldo Visconti) ஏறக்குறைய கி.பி. 1210ம் ஆண்டு, "பியசென்ஸா" என்ற இடத்தில் பிறந்தவர் ஆவார். இவர், "இத்தாலிய உன்னத வம்சாவளி" (House of Visconti) குடும்பமொன்றின் உறுப்பினர் ஆவார். இவர், கி.பி. 1231-1244 ஆண்டுகளில், “ஸிஸ்டேர்ஸியன் கர்தினால்” (Cistercian Cardinal) மற்றும் "பலஸ்ட்ரினா" ஆயராக இருந்த (Bishop of Palestrina) "கியகொமோ டே பெகோராரி" (Giacomo de Pecorari) என்பவருடன் தம்மை இணைத்துக்கொண்டு பணியாற்ற தொடங்கினார் என்று சொல்லப்படுகின்றது.
திருத்தந்தை தேர்தல்:
ரோம் நகரில் அப்போதிருந்த கர்தினால்களின் பிரிவினை மற்றும் ஒற்றுமையின்மை காரணமாக, திருத்தந்தை “நான்காம் கிளமென்ட்” (Pope Clement IV) அவர்கள் மரணத்தின் பிறகு, சுமார் இரண்டு வருடங்களும் ஒன்பது மாதங்களும் அவரது பதவி காலியாக இருந்தது. "விட்டெர்போ" (Viterbo) நகரில் நடந்த "கர்தினால் கல்லூரி" (College of Cardinals) மாநாட்டில், இத்தாலி மற்றும் ஃபிரான்ஸ் நாடுகளின் கர்தினால்கள் சரிசமமாக பிரிந்தனர். ஃபிரெஞ்ச் கர்தினால்கள், ஃபிரான்ஸ் (France) நாட்டின் அரசன் “ஒன்பதாம் லூயிஸின்” (King Louis IX) தம்பி “சார்லசின்” (Charles of Anjou) செல்வாக்கினால் தமது நாட்டுக்கே திருத்தந்தை பதவி வேண்டுமென்றனர். சார்லஸ் சதி செய்து, ரோம் நகர அதிகார சபை (Senator of Rome) அங்கத்தினராக வெற்றியும் பெற்றான். முழு இத்தாலிய தீபகற்பத்தினதும் அரசியலில் அடிக்கடி தலையிட்டான்.
கி.பி. 1265ம் ஆண்டு, மே மாதம், 23ம் நாள், ரோம் வந்த சார்லஸ், திருத்தந்தை நான்காம் கிளமென்ட்டின் (Pope Clement IV) அனுமதியுடன் தம்மை "சிசிலியின்" அரசனாக (king of Sicily) பிரகடணம் செய்துகொண்டான்.
தேர்தலுக்கான முட்டுக்கட்டைகள் விலகாததால் "விட்டெர்போ" (Viterbo) பிரஜைகள் கர்தினால்களை அங்குள்ள ஆயர் அரண்மனையில் அடைத்து வைத்திருந்தனர். அவர்கள் அங்கேயே சந்திப்புகளை நடத்தினர். இறுதியில் ஆயர் அரண்மனையின் கூரைகள் கிழித்து எறியப்பட்டன. இறுதியில் கர்தினால்கள் ஒரு தேர்வுக் குழுவை ஏற்படுத்தினர். தேர்வுக்குழுவின் முடிவுக்கு அரை மனதுடன் இசைவு தெரிவித்தனர். இதன் காரணமாக, ஃபிரான்ஸ் மற்றும் இத்தாலி ஆகிய இரண்டு நாட்டவர்களையும் ஒதுக்கினர். வெளி நாட்டவரான "டியபல்டோ விஸ்கன்ட்டி" முழு மனதுடன் தேர்வு செய்யப்பட்டார். இங்ஙனம், திருத்தந்தை தேர்வு இரண்டு வருடங்களும் ஒன்பது மாதங்களும் இழுக்கடித்தது. தேர்வின் முடிவுகள் "டியபல்டோ விஸ்கன்ட்டி"க்கு முழு ஆச்சரியத்தைத் தந்தது.
தேர்தல் முடிவுகள் வந்த வேளையில் விஸ்கன்ட்டி பாலஸ்தீனத்தில் இங்கிலாந்தில் அரசர் முதலாம் எட்வர்டின் (King Edward I of England) தலைமையில் சிலுவைப் போரில் ஈடுபட்டிருந்தார். உடனடியாக அவர் அதிலிருந்து விலகி செல்ல விரும்பவில்லை. சுமார் ஆறு மாதங்களின் பின்னர் ரோம் நகர் திரும்பினார். விஸ்கன்ட்டி ஒரு அருட்பணியாளர் அல்லாத காரணத்தால், அவர் உடனடியாக கி.பி. 1272ம் ஆண்டு, மார்ச் மாதம், பத்தொன்பதாம் நாளன்று, குருத்துவ அருட்பொழிவு பெற்றார். பின்னர், ஆயராக திருநிலைபடுத்தப்பட்டார். கி.பி. 1272ம் ஆண்டு, மார்ச் மாதம், 27ம் நாளன்று, புனித பேதுரு பேராலய திருத்தலத்தில் (St. Peter's Basilica) திருத்தந்தையாக ஆட்சிப் பொறுப்பினை ஏற்றுக்கொண்டார்.
Also known as
• Teobaldo Visconti
• Theobald Visconti
Profile
Worked for Cardinal Jacopo of Palestrina. Archdeacon of Liege, Belgium. Assigned to preach the last Crusade. Accompanied the Crusaders to Palestine, and was still there when elected Pope; he was elected before being ordained a priest. Ordained on 19 March 1272. 184th pope.
Worked to restore peace between Christian nations and rulers, for the recovery of the Holy Lands from Muslims, and to reform the spiritual lives of clergy and laity. Called the Council of Lyons which briefly reconciled the Orthodox and Latin Churches. Tried to restore peace between the Guelphs and Ghibellines in Tuscany and Lombardy, and excommunicated those who worked against the reconciliation. Crowned Rudolf of Habsburg as Holy Roman Emperor and settled the fight over the crown among German princes.
Born
1210 in Piacenza, Italy as Theobald Visconti
Papal Ascension
• elected on 1 September 1271 following the longest election in the history of the Church
• ascended to the throne on 27 March 1272
Died
10 January 1276 at Arezzo, Italy of a fever
Beatified
8 July 1713 by Pope Clement XI (cultus confirmed)
Blessed Anna of the Angels Monteagudo
Also known as
Ana de los Angeles Monteagudo
Profile
Educated at a convent. Over the objection of her family, she became a Dominican nun in 1618; she wore the veil for 68 years. Novice mistress for many years. Prioress at the monastery of San Caterina da Siena.
Born
26 July 1602 in Arequipa, Peru as Anna Monteagudo Ponce de Leon
Died
• 10 January 1686 in Arequipa, Peru of natural causes
• interred at the monastery of Saint Catherine of Siena in Arequipa
Beatified
2 February 1985 by Pope John Paul II in Arequipa, Peru
Pope Saint Agatho
Also known as
Agathon
Profile
Married layman and successful businessman for most of his life. In maturity he finally followed a call to God, and with his wife's blessing, he became a monk at Saint Hermes' monastery in Palermo, Sicily. Vatican treasurer. Pope.
As pontiff, Agatho brought his business skills to the throne, maintaining the accounting records himself. He worked to resolve a dispute between Saint Wilfrid of York and Saint Theodore of Canterbury concerning diocesan boundaries in England; this was the first known occasion of English bishops appealing to Rome for a decision. He condemned the Monothelite heresy, and wrote definitive texts concerning the nature of Christ's will; his writings and authority swayed the Council of Constantinople, and reunited Constantinople with Rome, though he died before the good news reaches him.
Born
in Sicily, possibly at Palermo
Papal Ascension
27 June 678
Died
10 January 681 in Rome, Italy of natural causes
Patronage
Palermo, Sicily, Italy
Representation
pope holding a long cross
Saint Marcian of Constantinople
Profile
Member of a Roman family of Constantinople. Related to Emperor Theodosius II. Ordained in 455. He lived such an austere life that he was wrongly accused of the heresy of Novatianism. Treasurer of the great church Hagia Sophia. Appointed Oikonomos, a position second only to the patriarch in authority. Gave away huge sums from his family fortune, but always anonymously so as not to draw attention to himself. Restored several churches. Composed several hymns, and was known as a miracle worker.
One day as he rushed to the consecration of a new church, he encountered a miserable, nearly naked beggar on the street. Marcian gave the man all his clothing, keeping only his chasuble. When he arrived at the church, however, he appeared to be wearing a golden robe under the chasuble; Patriarch Gennadius even rebuked Marcian for dressing so richly. The saint then pulled off the chasuble to show he was naked.
Died
c.480
Saint Thecla of Lentini
Also known as
Tecla, Tekla
Profile
Daughter of Saint Isidore of Lentini; related to Saint Neofyta and Saint Neofytus. Thecla was a consecrated virgin, a form of nun that pre-dates congregations. She worked with the poor in Lentini until an unspecified disease left her paralyzed and bed-ridden for six years; she was healed by the prayers of three holy brothers who were immediately imprisoned. Thecla and her servant Justina bribed the guards to let them visit, feed and minister to the brothers and other prisoners until they were each martyred, and then the two women gave them a Christian burial.
Born
3rd century Lentini, Sicily, Italy
Died
10 January 264 in Lentini, Sicily, Italy of natural causes
Representation
• young woman holding a cross in one hand and the early church of Lentini in the other
• cross and olive branch
Blessed Giles of Laurenzana
Also known as
• Giles di Bello
• Bernardin, Bernardino, Egidio, Egidius
Profile
Raised on a farm at Laurenzana, Naples. Franciscan lay brother. Lived as a hermit in the garden of the Franciscan friary at Laurenzana. Noted for a great love of animals.
Born
1443 in Laurenzana, Italy as Bernardin de Bello
Died
10 January 1518 in Laurenzana, Italy of natural causes
Beatified
27 June 1880 by Pope Leo XIII (cultus confirmed)
Patronage
Laurenzana, Italy
Saint Domitian of Melitene
Also known as
Dometianus, Dometien
Profile
Married. Noted scholar in literature, philosophy and Biblical studies. Widower. Monk. Bishop of Melitene, Armenia at age 30. Had a special ministry to the poor. Diplomat, sent by the Byzantine emperor to Persia to handle difficult negotiations. Corresponded with Saint Gregory the Great. Spiritual director of the emperor.
Born
c.564
Died
• c.602 in Constantinople of natural causes
• relics transferred to Melitene, Armenia (modern Malatya, Turkey)
Blessed Peter of Zeliv
Profile
Premonstratensian canon, entering the Zeliv monastery in Bohemia. Chosen abbot his house in 1406, he served until his death, 16 years later. When Hussite gangs under Jan Zizka came through the area in December 1421, Peter, his brother monks, and other local Catholics fled ahead of them to the town of Nemecky Broad, Bohemia (modern Havlíckuv Brod, Czech Republic). However, Zizka’s troops sacked of the city, captured the Catholics, and executed them. Martyr.
Born
late 14th century in Bohemia (in modern Czech Republic)
Died
executed on 10 January 1422 in Nemecky, Bohemia (modern Havlíckuv Brod, Czech Republic)
Blessed Fulk of Montdidier
Also known as
Fulco
Profile
Premonstratensian canon. Chosen the second prior of the Saint-Jean monastery in Amiens, France in 1130, he served as the leader of his house for his remaining 26 years; the house was elevated to an abbey in 1135, and Fulk became its abbot. During his leadership, the house attracted so many brothers that they outgrew their structures and they had to add another location outside the city, and it was used by the brothers who sought the quiet.
Born
late 11th century in Montdidier, Somme, Picardy, France
Died
1157 of natural causes
Blessed Benincasa of Cava
Profile
Benedictine monk. Abbot of La Cava, Salerno, Italy from 1171 to 1194. Helped found a new monastery at Monreale, Sicily, sending a hundred monks to staff it.
Died
• 10 January 1194 of natural causes
• buried in the crypt of La Cava Abbey
• relics to the Chapel of the Fathers at the monastery on 20 October 1675
Beatified
16 May 1928 by Pope Pius XI (cultus confirmed)
Saint Arcontius of Viviers
Also known as
Arconzio, Arconce
Additional Memorial
19 January (diocese of Viviers, France)
Profile
Bishop of Viviers, France. Killed by a mob for defending the rights of the Church in a local matter. Martyr.
Died
• beheaded in 745 in Viviers, France
• interred in the church of San Vincenzo in Viviers
• relics burned by Calvinists in 1568
Saint Dermot of Inis Clothrann
Also known as
• Dermot of Clothrann
• Dermot the Just
• Diarmis, Diarmaid, Diermit
Profile
Abbot. Founder of a monastery on Innis-Closran, Ireland. Noted teacher, writer, and preacher. Spiritual director of Saint Kiernan of Clonracnois. Built seven churches on Quaker Island.
Died
542 of natural causes
Saint Aldo of Carbonari
Profile
Eighth-century hermit charcoal-burner in northern Italy known for his holiness.
Died
• buried in the chapel of Saint Colombano
• relics later transferred to the basilica of San Michele
Blessed Raymond de Fosso
Profile
Mercedarian friar. A redeemer who ransomed Christians who had been enslaved by Muslims in North Africa, working in Algeria and Mauritania.
Saint Thomian of Armagh
Also known as
Thomas, Toiman, Toimen, Tomianus, Thomianus
Profile
Bishop of Armagh, Ireland, from c.623. Involved in the controversy over the proper date for celebrating Easter.
Died
c.660 of natural causes
Saint Saethryth
Also known as
Sethrida, Séthride
Profile
Step-daughter of the king of the Angles. Half-sister of Saint Ethelburga and Saint Ethelfreda. Benedictine nun in a convent in Gaul. Abbess.
Died
660 of natural causes
Saint Petronius of Die
Profile
Son of an imperial Roman senator from the area around modern Avignon, France. Monk at Lerins Abbey. Bishop of Die, France c.456.
Died
463 of natural causes
Saint John of Jerusalem
Profile
Bishop of Jerusalem who worked to maintain orthodox Christian doctrine, and keep peace within the disputing factions within the Church.
Died
417
Saint Maurilius of Cahors
Also known as
Maurille
Profile
Bishop of Cahors, France. Known for knowing the entire Bible by heart.
Died
580
Saint Valerius of Limoges
Also known as
Valerio, Vaulry
Profile
Hermit near Limoges, France.
Saint Florida of Dijon
Profile
Young Christian martyr.
Died
c.180 in Dijon, Burgundy, France
Also celebrated but no entry yet
• Justina Lentini
• Marchioness Luzi
St. Gregory of Nyssa
நிஸ்ஸா நகர் புனிதர் கிரகோரி
கப்படோசியன் தந்தை/ நிஸ்ஸா மறைமாவட்ட ஆயர்:
பிறப்பு: கி.பி. 335
நியோசேசரே, கப்படோசியா
இறப்பு: கி.பி. 395
நிஸ்ஸா, கப்படோசியா
ஏற்கும் சமயம்:
ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை
ஓரியண்டல் மரபுவழி திருச்சபை
கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை
லூதரன் திருச்சபை
ஆங்கிலிக்கன் சமூகம்
நினைவுத் திருநாள்: ஜனவரி 10
நிஸ்ஸா நகர் புனிதர் கிரகோரி (St. Gregory of Nyssa), கி.பி. 372ம் ஆண்டு முதல், 376ம் ஆண்டு வரையும், பின்னர் கி.பி. 378ம் ஆண்டு முதல் அவரைது மரணம் வரை பதவியிலிருந்த “நிஸ்ஸா” ஆயர் (Bishop of Nyssa) ஆவார். இவரும், இவரது மூத்த சகோதரரான புனிதர் “பாசில்” (Basil of Caesarea) மற்றும் புனிதர் “கிரகோரி” (Gregory of Nazianzus) ஆகிய மூவரும் “கப்படோசியன் தந்தையர்” (Cappadocian Fathers) என்று அழைக்கப்பட்டனர்.
தமது மூத்த சகோதரர் “கிரகோரியிடமிருந்த” (Gregory of Nazianzus) நிர்வாகத் திறனும், செல்வாக்கும் இவரிடம் இல்லாதிருந்தது. ஆனால், “மூவொரு இறைவனுக்கும்” (Trinity), “நீசென் கிரீட்” (Nicene Creed) எனப்படும் கிறிஸ்தவ இலக்கணத்தில் பரவலாக பயன்படுத்தப்பட்ட சின்னத்துக்கும் பெருமளவில் பங்களிப்பாற்றிய, ஆழ்ந்து கற்ற இறையியல் அறிஞர் ஆவார். கிரகோரியின் தத்துவ நூல்கள் “ஆரிஜென்” (Origen) எனும் கிறிஸ்தவ இறையியல் கிரேக்க அறிஞரின் செல்வாக்கு பெற்றன.
இருபதாம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் இருந்து, கிரகோரியின் கல்விப் பணிகளில், குறிப்பாக உலகளாவிய ஆர்வத்தில் கணிசமான அதிகரிப்பு ஏற்பட்டிருந்தது. இது அவருடைய பல பாரம்பரிய இறையியல் விளக்கங்களுக்கு சவாலாக விளங்கியது.
கி.பி. சுமார் 335ம் ஆண்டு, “கப்படோசியாவின்” (Cappadocia) “நியோசேசரே” (நியோசேசரே) நகரருகே செல்வந்தர்களின் குடும்பமொன்றில் பிறந்த கிரகோரியின் தந்தை, “மூத்த பாசில்” (Basil the Elder) என்று அறியப்படுகிறார். “எம்மெலியா” (Emmelia of Caesarea) இவரது தாயார் ஆவார். இவரது பெற்றோர் மிகவும் பக்தியானவர்கள் ஆவர். இவரது தாய்வழி தாத்தா, ரோமப்பேரரசர் முதலாம் “கான்ஸ்டன்டைன்” (Constantine I) காலத்துக்கு முன்னே கிறிஸ்தவ மறைசாட்சியாக கொல்லப்பட்டவர் ஆவார். கிரகோரி மற்றும் அவரது சகோதர சகோதரியர் நால்வரையும் புனிதரான இவர்களது தாய்வழி பாட்டி “மேக்ரினா” (St. Macrina) வளர்த்தார்.
கிரகோரி, அமைதியான மற்றும் சாந்தமான குணாம்சங்கள் கொண்டிருந்தார்.
இவருடைய தாயார் “எம்மெலியா” (Emmelia), மற்றும் சகோதரி “மேக்ரினா” (Macrina) ஆகியோர் இவருக்கு வீட்டிலேயே ஆரம்பக் கல்வி கற்பித்தனர். அவரது மேல் படிப்பு பற்றிய சரித்திர ஆசிரியர்களின் கருத்துக்கள் ஐயங்கள் ஏற்படுத்துகின்றன. “ஏதேன்ஸ்” (Athens) நகரில் உயர்கல்வி தொடங்கிய இவர், “செசேரா” (Caesarea) நகரில் கல்வியை தொடர்ந்தார். பாரம்பரிய இலக்கியம், தத்துவம் மற்றும் ஒருவேளை, மருத்துவமும் கற்றார். தமது மூத்த சகோதரரான பாசில், மற்றும் பவுல், யோவான், மற்றுமுள்ள அப்போஸ்தலர்கள், மற்றும் தீர்க்கதரிசிகளே தமது ஆசிரியர்கள் என்று கிரகோரி கூறுகிறார். இவரது சகோதரர்களான “பாசிலும்” (Basil) “நவ்கிரேஷியசும்” (Naucratius) துறவியராக வாழ்ந்த காலத்தில், கிரகோரி ஒரு சொல்லாட்சிக் கலைஞராக தமது மதசார்பற்ற வாழ்க்கையை தொடங்கினார். ஆயினும், அவர் ஒரு பயிற்சியாளராக செயல்பட்டார்.
இந்த காலகட்டத்தில் கிரகோரி, “தியோசேபியா” (Theosebia) என்ற பெண்மணியை திருமணம் செய்து கொண்டார் என்பது அறியப்படுகிறது. சில சமயங்களில், ஆதி கிறிஸ்தவ மரபுவழி சபையின் பெண் திருத்தொண்டர் என்றும் புனிதர் என்றும் அறியப்படுகின்றார். இது சர்ச்சைக்குரியது. எனினும், மற்ற வர்ணனையாளர்கள், திருத்தொண்டர் “தியோசேபியா” (Theosebia), கிரகோரியின் சகோதரிகளில் ஒருவரென்றும் கூறுகின்றனர்.
பேரரசன் “வலேன்ஸ்” (Emperor Valens), கி.பி. 371ம் ஆண்டு, கப்படோசியாவை இரண்டு மாகாணங்களாகப் பிரித்தார். இவை, “கப்படோசியா பிரைமா” (Cappadocia Prima) என்றும், கப்படோசியா செகுண்டா” (Cappadocia Secunda) என்றும் அறியப்பட்டன. இது திருச்சபை எல்லைகளில் சிக்கலான மாற்றங்களை விளைவித்தது. அதன்பேரில், பல புதிய ஆயர்கள் உருவாக்கப்பட்டனர். செசேரா நகர தலைவராக இருந்த இவரது சகோதரர் பாசிலின் ஆதரவுடன், கிரகோரி புதிய மறைமாவட்டம் “நிஸ்ஸா” (Nyssa) ஆயராக கி.பி. 372ம் ஆண்டு தேர்வு செய்யப்பட்டார்.
ஆயராக, கிரகோரியின் கொள்கைகள் அவருக்கு எதிராகவே திரும்பின. அவற்றால் அவர் பல்வேறு பிரச்சனைகளை சந்திக்க நேர்ந்தது. கி.பி. 375ம் ஆண்டு, “டெஸ்மாதேன்ஸ்” (Desmothenes of Pontus) எனும் அரசியல்வாதி, தேவாலயங்களின் நிதிகளின் மோசடி மற்றும் ஆயர்களின் ஒழுங்கற்ற அருட்பொழிவுகள் மீதான குற்றச்சாட்டுகளில் கிரகோரியை சிக்கவைக்கும் முயற்சியாக, “ஆன்சிரா” (Ancyra) எனுமிடத்தில் ஒரு சபை கூட்டத்தை ஏற்பாடு செய்தார். அதே வருடம் குளிர்காலத்தில், அவர் அரச படைகளால் கைது செய்யப்பட்டார். ஆனால் அவர் தப்பித்துச் சென்றார். கி.பி. 376ம் ஆண்டு, “நிஸ்ஸா” எனுமிடத்தில் நடந்த ஆலோசனை சபை (Synod of Nyssa), கிரகொரியை விடுவித்தது. ஆயினும் கிரகோரி, கி.பி. 378ம் ஆண்டு, தமது ஆயர் பதவியை திரும்பப் பெற்றார். இது, ஒருவேளை புதிய பேரரசர் “கிரேஷியன்” (Emperor Gratian) அறிவித்த ஒரு பொதுமன்னிப்பு காரணமாக இருக்கலாம்.
கி.பி. 379ம் ஆண்டு, “அந்தியோக்கியாவில்” (Synod of Antioch) நடந்த பொது ஆலோசனை சபையில் கலந்துகொண்டார்.
கி.பி. 381ம் ஆண்டு நடந்த “கான்ஸ்டண்டிநோபில்” (First Council of Constantinople) முதலாம் பொது சங்கத்தில் கலந்துகொண்டார்.
கிரகோரி, கி.பி. 395ம் ஆண்டு, கப்படோசியாவின் நிஸ்ஸா எனுமிடத்தில் மரணமடைந்தார்.
Born c. 335
Neocaesarea, Cappadocia
(modern-day Niksar, Tokat, Turkey)
Died c. 395
Nyssa, Cappadocia
(modern-day Harmandalı, Ortaköy, Aksaray, Turkey)
Venerated in Anglicanism
Catholic Church
Eastern Orthodox Church
Oriental Orthodoxy
Feast 10 January (Eastern Christianity)
26 Hathor (Coptic Christianity)[1]
10 January (Catholic General Roman Calendar and Lutheran Church–Missouri Synod[2])
9 March (Episcopal Church USA)[3]
14 June, with Macrina (ELCA)
19 July, with Macrina (Anglican Communion))
Gregory of Nyssa St. Gregory of Nyssa (c. 330-c. 395) was a younger sibling in a family that gave the church many years of service and at least five saints. Before entering the monastery of his brother, Basil the Great, Gregory was a rhetorician. He may have been married, although some scholars believe that his treatise On Virginity argues against that. He became bishop of Nyssa c 371 or 372. Arians accused him of mismanagement and deposed him in 376. On the death of the Arian, Valens, two years later, he was restored to his see. He attended the first Council of Constantinople in 381, after which he traveled in Transjordan (Arabia) to settle disputes in the churches. During a trip to Jerusalem, he was forced to defend his Christology, although he was then and is now well-known for his Trinitarian theology. In 394, he attended a synod in Constantinople and is thought to have died shortly after that when mention of him in church records ceases. His best-known works are the Catechetical Oration, The Life of Moses, and the Life of St. Macrina (his sister).
Gregory of Nyssa, also known as Gregory Nyssen (Greek: Γρηγόριος Νύσσης; c. 335 – c. 395), was bishop of Nyssa from 372 to 376 and from 378 until his death. He is venerated as a saint in Roman Catholicism, Eastern Orthodoxy, Oriental Orthodoxy, Anglicanism, and Lutheranism. Gregory, his elder brother Basil of Caesarea, and their friend Gregory of Nazianzus are collectively known as the Cappadocian Fathers.
Gregory lacked the administrative ability of his brother Basil or the contemporary influence of Gregory of Nazianzus, but he was an erudite theologian who made significant contributions to the doctrine of the Trinity and the Nicene Creed. Gregory's philosophical writings were influenced by Origen. Since the mid-twentieth century, there has been a significant increase in interest in Gregory's works from the academic community, particularly involving universal salvation, which has resulted in challenges to many traditional interpretations of his theology.
