புனித ஐடன் (-651)(ஆகஸ்ட் 31)

புனித ஐடன் (-651)

(ஆகஸ்ட் 31)

இவர் அயர்லாந்து நாட்டைச் சார்ந்தவர். சிறுவயதிலேயே இறைவன் மிகுந்த பற்றுக் கொண்ட இவர், வளர்ந்ததும், துறவு மடத்தில் சேர்ந்து துறவியானார்.

திருவிலியத்தில் புலமை பெற்றிருந்த இவர் கடவுளின் வார்த்தையை மிகவும் வல்லமையோடு எடுத்துரைத்து, பலரையும் ஆண்டவர் இயேசுவில் நம்பிக்கை கொள்ளச் செய்தார். நார்தம்பரியாவில் இவர் ஆற்றிய நற்செய்திப் பணியே இதற்குச் சான்று.

இவர் ஏழைகளிடம் மிகுந்த கரிசனையோடு இருந்தார். அதே நேரத்தில் தூய்மைக்கும் எடுத்துக்காட்டாக விளங்கினார்.

இப்படிப்பட்டவர் லின்டர்ஃபர்ன் (Lindesfarne) என்ற இடத்தின் ஆயராகத் திருநிலைப்பட்டார். இதன் பிறகு இவர் கடவுளின் வார்த்தையை இன்னும் சிறப்பாக அறிவித்தார். லின்டர்ஃபர்னில் இவர் ஒரு துறவுமடத்தையும் நிறுவினார். இத்துறவுமடம் மக்களுக்கு ஆன்மிகத்தை மட்டும் போதிக்காமல் பல துறைகளைச் சார்ந்தவற்றையும் போதித்தது. 

இப்படித தன் வாழ்வையே சிறந்த நற்செய்தியாகத் தந்த இவர் 651 ஆம் ஆண்டு இறையடி சேர்ந்தார்.

அரிமத்தியா புனிதர் யோசேப்பு ✠(St. Joseph of Arimathea) August 31

† இன்றைய புனிதர் †

(ஆகஸ்ட் 31)

✠ அரிமத்தியா புனிதர் யோசேப்பு ✠

(St. Joseph of Arimathea)

இயேசு கிறிஸ்துவின் இரகசிய சீடர்:

(Secret Disciple of Jesus)

பிறப்பு: ----

இறப்பு: ----

பழைய எருசலேம் நகரிலுள்ள “தூய செபுல்ச்ர்”, சிரியாக் மரபுவழி சிற்றாலயம்

(Syriac orthodox Chapel in Holy Sepulchre)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

(Eastern Orthodox Church)

ஆங்கிலிக்கன் ஒன்றியம்

(Anglican Communion)

லூதரனியம்

(Lutheranism)

ஓரியண்டல் மரபுவழி திருச்சபை

(Oriental Orthodox Church)

நினைவுத் திருவிழா: ஆகஸ்ட் 31

பாதுகாவல்: நீத்தோர் இறுதி சடங்கினை வழிநடத்துவோர்

அரிமத்தியா ஊரைச் சேர்ந்த புனிதர் யோசேப்பு என்பவர், நற்செய்திகளின்படி, இயேசுவின் மரணத்தின் பின்னர், அவரை அடக்கம் செய்தவர் ஆவர். இவர் நான்கு திருமுறை நற்செய்திகளிலும் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளார். 

மாற்கு 15:43 இவரை மதிப்புக்குரிய தலைமைச் சங்க உறுப்பினர் எனவும், இறையாட்சியின் வருகைக்காகக் காத்திருந்தவர் எனவும் குறிக்கின்றது.

மத்தேயு 27:57 இவர் இயேசுவுக்குச் சீடராய் இருந்தார் எனக்குறிக்கின்றது.

யோவான் 19:38 இவரை இயேசுவின் சீடர்களுள் ஒருவர் எனவும் யூதருக்கு அஞ்சியதால் தம்மைச் சீடர் என்று வெளிப்படையாகக் காட்டிக்கொள்ளாதவர் எனவும் குறிக்கின்றது.

இதன்படி இவர் இயேசுவின் உடலை எடுத்துக் கொண்டுபோகப் பிலாத்துவிடம் (Pilate) அனுமதி கேட்டார். பிலாத்து நூற்றுவர் தலைவரிடமிருந்து கேட்டு இயேசுவின் இறப்பை உறுதி செய்தபின்பு யோசேப்பிடம் இயேசுவின் உடலை அளித்தான்.

“நிக்கதேம்” (Nicodemus) துணையோடு “கொல்கொதாவில்” (Golgotha) இவர் இயேசுவின் உடலை சிலுவையிலிருந்து இறக்கி யூத அடக்க முறைப்படி நறுமணப் பொருட்களுடன் துணிகளால் சுற்றிக் கட்டினார். ஒரு புதிய கல்லறை ஒன்றில் அவரின் உடலை அடக்கம் செய்தார் என விவிலியம் கூறுகின்றது.

கத்தோலிக்க திருச்சபை, கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை, லூதரனியம் மற்றும் சில ஆங்கிலிக்கம் சபைகள் இவரை புனிதர் என ஏற்கின்றன.

† Saint of the Day †

(August 31)

✠ St. Joseph of Arimathea ✠

Secret Disciple of Jesus:

Born: Not known

Died: Not known

Venerated in:

Roman Catholic Church

Eastern Orthodox Church

Oriental Orthodox Church

Anglican Communion 

Lutheranism

Feast: August 31

Patronage: Funeral Directors

Joseph of Arimathea was, according to all four canonical Christian Gospels, the man who assumed responsibility for the burial of Jesus after his crucifixion. A number of stories that developed during the Middle Ages connect him with Glastonbury, where the stories said he founded the earliest Christian oratory, and also with the Holy Grail legend.

Joseph of Arimathea was quite an enigma! From history, we learn that he was previously known as Joseph de Marmore as he lived in Marmorica in Egypt before he moved to Arimathea.1 There is speculation that Joseph of Arimathea, or Joseph of Glastonbury as he later became known, was the uncle of Mary, mother of Jesus. The relationship with Mary made him a Great Uncle of Jesus. From this, we may presume that he was an elderly man at the time of the crucifixion. We have a few verifiable details about Joseph except that he was quite wealthy. Some claim that Joseph of Arimathea was a merchant in metals and took young Jesus with him on his business trips to England, India, and even to South America. It is a well-documented fact that Britain led the world at this time with its tin mining. Joseph of Arimathea was referred to by the Romans as 'Nobilis Decurio' or Minister of Mines to the Roman Government.

Joseph of Arimathea was not one of the original 12 apostles, but he was a disciple of Jesus and was an important man in his own right. He is mentioned in all four gospels (Matthew: 27:57-60; Mark 15:43-46; Luke 23:50-55; John 19:38-42). He was a high counselor, a voting member of the Sanhedrin2 which officially wanted Jesus condemned to death. We may speculate that he had not consented to, or agreed with, the decision to push Pontius Pilate to impose the death penalty upon Jesus. In spite of his relationship with Jesus, his loyalty to Him was largely kept secret (John 19:38). Jesus was obviously unpopular with the elders of the church, and to outwardly support Him did not bring favor in their eyes (John 19:38).

Even though Joseph of Arimathea had attempted to keep his love for Jesus a secret, he boldly went to Pilate and asked for the body of Jesus to be placed in his trust. This is significant in and of itself. Joseph of Arimathea, not Mary Jesus' mother, not Mary Magdalene, or any of the apostles were entrusted with the act of taking Jesus down from the cross. Most of the apostles had fled anyway. Joseph took the body and put it in his own tomb. According to various historical sources, Joseph's actions provoked both the Roman and Jewish elders and he eventually did spend time in prison for his support of Jesus.

Other historical sources report that Joseph of Arimathea went on a preaching mission to Gaul with the apostle Phillip, Mary Magdalene, Lazarus, and others sometime between the years A.D. 37 and A.D. 63 (the year is in dispute). At Marseilles, Lazarus and Mary parted company with the main group who continued on further up North. When Joseph's party reached the English Channel, Phillip sent Joseph with 12 disciples to the furthest corner of the Roman Empire, the Island of the Britons. Legend has it that Joseph sailed around Land's End at the southern tip of England with the intent of catching up with old business acquaintances in the lead and tin mines. They ran aground in the Glastonbury marshes. Once again, it is reported that after climbing a nearby hill to survey the countryside, they were exhausted and Joseph thrust into the ground a staff made from the 'Holy Crown of Thorns' worn by Christ. He announced that he and his traveling companions were all weary. It is legendry that the thorn staff immediately took root and the thorn bush can still be seen today on 'Wearyall Hill.' Joseph built a church (Vetusta Ecclesia)5 of mud and wattle on the site and decreed that 12 monks should always reside in that most sacred place. It is interesting to note that a spirited shrub that grows near the now ruined Abbey is of the same type that grows in the Eastern Mediterranean and flowers only twice a year - Christmas time and Easter.

It is also claimed that Joseph collected some of the blood and sweat of Christ after His side was pierced as He hung on the cross. The chalice or cup which Joseph used to collect the fluids is reported to be the same one used during the last supper. Joseph took the cup with him on his voyage to England and is said to have hidden it on the site at Glastonbury, at the bottom of a deep well, called the 'Chalice Well', or the 'Blood Well.' The well is a rather curious place, 25 thousand gallons of red-tinted water pass through the good area each day. The red tint is caused by the high iron content in the water.

புனிதர் நிக்கதேம் ✠(St. Nicodemus) August 31

† இன்றைய புனிதர் †

(ஆகஸ்ட் 31)

✠ புனிதர் நிக்கதேம் ✠

(St. Nicodemus)

கிறிஸ்துவின் பாதுகாவலன்:

(Defender of Christ)

பிறப்பு: கி.மு. முதலாம் நூற்றாண்டு

இறப்பு: கி.பி. முதலாம் நூற்றாண்டு

யூதேயா 

(Judea)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

(Eastern Orthodox Church)

ஆங்கிலிக்கன் ஒன்றியம்

(Anglican Communion)

லூதரனியம்

(Lutheranism)

ஓரியண்டல் மரபுவழி திருச்சபை

(Oriental Orthodox Church)

நினைவுத் திருவிழா: ஆகஸ்ட் 31 

பாதுகாவல்: ஆர்வமுள்ளவர்களின் (Curious)

புனித நிக்கதேம் என்பவர் விவிலியத்தின்படி, இயேசுவின் சீடராவார். இவர் ஒரு “பரிசேயரும்” (Pharisee), யூதத் தலைவர்களுள் ஒருவரும், ஆவார். 

இவர் யோவான் நற்செய்தியில் மூன்று முறை குறிக்கப்பட்டுள்ளார்:

முதல் முறையாக, இவர் ஓர் இரவில் இயேசுவிடம் வந்து உரையாடியதாக யோவான் நற்செய்தி குறிக்கின்றது. (யோவான் 3:1-21)

இரண்டாம் முறையாக, இவர் இயேசுவுக்காக தலைமைக் குருக்களிடமும் பரிசேயர்களிடமும் “ஒருவரது வாக்குமூலத்தைக் கேளாது, அவர் என்ன செய்தாரென்று அறியாது ஒருவருக்குத் தீர்ப்பளிப்பது நமது சட்டப்படி முறையாகுமா?” என்று கேட்டு இவர் பரிந்து பேசியதாக கூறுகின்றது. (யோவான் 7: 50-51)

இறுதியாக, அரிமத்தியா யோசேப்புவுக்கு (Joseph of Arimathea) இயேசுவின் உடலை அடக்கம் செய்ய இவர் உதவியதாக கூறுகின்றது. (யோவான் 19:39-42)

இவர் முதலில் இயேசுவை இரவில் சந்தித்து உரையாடிய பகுதியில் உள்ள விவிலிய வரிகள் மிகவும் புகழ் பெற்றதாகும். குறிப்பாக யோவான் 3:16 நற்செய்தியின் சுறுகம் என அழைக்கப்படுகின்றது. மேலும் பல கிறிஸ்தவ பிரிவுகளில் மீள்பிறப்புக் கொள்கை (Born again) இவ்வுரையாடலிலிருந்தே பெறப்படுகின்றது.

4ம் நூற்றாண்டின் மையத்தில் எழுதப்பட்ட திருமுறையினை சாராத “நிக்கதேம் நற்செய்தி” (Gospel of Nicodemus) என்னும் நூல் இவரால் எழுதப்பட்டதாக கூறுகின்றது. ஆயினும் இது பின்னாட்களில் எழுதப்பட்ட போலி என்பது அறிஞர் கருத்து.

கிறிஸ்தவ மரபுப்படி இவர் 1ம் நூற்றாண்டில் மறைசாட்சியாக கொல்லப்பட்டார் என்பர்.

† Saint of the Day †

(August 31)

✠ St. Nicodemus ✠

Defender of Christ:

Born: 1 BC

Died: 1 AD

Judea

Venerated in:

Roman Catholic Church

Eastern Orthodox Church

Oriental Orthodox Church

Anglican Communion

Lutheranism

Feast: August 31

Patronage: Curious

Nicodemus was a Pharisee and a member of the Sanhedrin mentioned in three places in the Gospel of John:

♪ He first visits Jesus one night to discuss Jesus' teachings (John 3:1–21).

♪The second time Nicodemus is mentioned, he reminds his colleagues in the Sanhedrin that the law requires that a person be heard before being judged (John 7:50–51).

♪Finally, Nicodemus appears after the Crucifixion of Jesus to provide the customary embalming spices and assists Joseph of Arimathea in preparing the body of Jesus for burial (John 19:39–42).

An apocryphal work under his name—the Gospel of Nicodemus—was produced in the mid-4th century, and is mostly a reworking of the earlier Acts of Pilate, which recounts the harrowing of Hell.

Although there is no clear source of information about Nicodemus outside the Gospel of John, the Jewish Encyclopedia and some historians have speculated that he could be identical to Nicodemus ben Gurion, mentioned in the Talmud as a wealthy and popular holy man reputed to have had miraculous powers. Others point out that the biblical Nicodemus is likely an older man at the time of his conversation with Jesus, while Nicodemus ben Gurion was on the scene 40 years later, at the time of the Jewish War.

As is the case with Lazarus, Nicodemus does not belong to the tradition of the Synoptic Gospels and is only mentioned by John, who devotes more than half of Chapter 3 of his gospel, a few verses of Chapter 7 and lastly mentions him in Chapter 19.

The first time Nicodemus is mentioned, he is identified as a Pharisee who comes to see Jesus "at night". John places this meeting shortly after the Cleansing of the Temple and links it to the signs which Jesus performed in Jerusalem during the Passover feast. "Rabbi, we know that you are a teacher who has come from God. For no one could perform the signs you are doing if God were not with him" (John 3:2).

Then follows a conversation with Nicodemus about the meaning of being "born again" or "born from above", and mention of seeing the "kingdom of God". Nicodemus explores the notion of being literally born again from one's mother's womb, but most theologians recognize that Nicodemus knew Jesus was not speaking of literal rebirth. Theologian Charles Ellicott wrote that "after the method of Rabbinic dialogue, [Nicodemus] presses the impossible meaning of the words in order to exclude it and to draw forth the true meaning. 'You cannot mean that a man is to enter the second time into his mother’s womb and be born. What is it, then, that you do mean?'"

Jesus expresses surprise, perhaps ironically, that "a teacher of Israel" does not understand the concept of spiritual rebirth. James F. Driscoll describes Nicodemus as a learned and intelligent believer, but somewhat timid and not easily initiated into the mysteries of the new faith.

In Chapter 7, Nicodemus advises his colleagues among "the chief priests and the Pharisees", to hear and investigate before making a judgment concerning Jesus. Their mocking response argues that no prophet comes from Galilee. Nonetheless, it is probable that he wielded a certain influence in the Sanhedrin.

Finally, when Jesus is buried, Nicodemus brought a mixture of myrrh and aloes—about 100 Roman pounds (33 kg)—for embalming Jesus' body according to Jewish custom. Nicodemus must have been a man of means; in his book, Jesus of Nazareth: Holy Week, Pope Benedict XVI observes that "The quantity of the balm is extraordinary and exceeds all normal proportions. This is a royal burial."

Nicodemus is venerated as a saint in the various Eastern Churches and in the Roman Catholic Church. In the current Roman Martyrology of the Catholic Church, Nicodemus is commemorated along with Saint Joseph of Arimathea on August 31. The Franciscan Order erected a church under the patronage of Saints Nicodemus and Joseph of Arimathea in Ramla.

புனித ரேமண்ட் நொன்னட்டஸ் ✠(St. Raymond Nonnatus) August 31

† இன்றைய புனிதர் †

(ஆகஸ்ட் 31)

✠ புனித ரேமண்ட் நொன்னட்டஸ் ✠

(St. Raymond Nonnatus)

மறைப்பணியாளர், குரு, ஒப்புரவாளர்:

(Religious, Priest and confessor)

பிறப்பு: கி.பி. 1204

போர்டெல், செகர்ர, பார்செலோனா, அரகன், (தற்போதைய ஸ்பெயின்)

(Portell, County of Segarra, Principality of Catalonia, Crown of Aragon, (Current Spain)

இறப்பு: ஆகஸ்ட் 31, 1240

கார்டோனா கோட்டை, பார்செலோனா, அரகன், ஸ்பெயின்

(Castle of Cardona, County of Cardona, Principality of Catalonia, Crown of Aragon, (Current Spain)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

புனிதர் பட்டம்: கி.பி. 1657 

திருத்தந்தை 7ம் அலெக்சாண்டர்

(Pope Alexander VII)

நினைவுத் திருநாள்: ஆகஸ்ட் 31

பாதுகாவல்: 

பைத்தோவா (Baitoa); டொமினிக்கன் குடியரசு (Dominican Republic); குழந்தைப் பிறப்பு; கர்ப்பிணி பெண்கள்; பிறந்த குழந்தைகள்; குழந்தைகள்; மகப்பேறு மருத்துவர்கள்; தாதிகள்; காய்ச்சல்; பொய்யான குற்றச்சாட்டு; ஒப்புதல் வாக்குமூலம்

புனிதர் ரேமண்ட், ஸ்பெயின் (Spain) நாட்டின் “கட்டலோனியா” (Catalonia) நகரைச் சேர்ந்த ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபையின் புனிதர் ஆவார். இவரது தாயார், இவரை பிரசவிக்கும்போதே மரித்து போனார். அதனால் அறுவை சிகிச்சை (Caesarean) செய்துதான், தாயின் வயிற்றிலிருந்து இவரை எடுத்தனர்.

நன்கு கல்வி கற்றிருந்த இவரது தந்தை, இவருக்கு நல்லதோர் எதிர்காலத்தை உருவாக்கி தர முனைந்தார். “அரகன்” அரசின் (Kingdom of Aragon) அரசவையிலே சிறந்ததோர் உத்தியோகம் அவரைத் தேடி வந்தது. ஆனால், இவரது எண்ணங்களோ கிறிஸ்துவின் மீதும் அவர்தம் இரக்கத்தின் மீதுமே இருந்தது. அயலாரிடம் அன்பு காட்டுவதிலும் சிறந்தவராய் திகழ்ந்தார். இதனால், தமது பண்ணைகளிலொன்றினை நிர்வகிக்க அறிவுறுத்தியிருந்தார். சிறு வயது பிராயத்திலிருந்தே தமது வீட்டினருகேயிருந்த “தூய நிக்கோலஸ்” (St. Nicholas) சிற்றாலயத்தில் செபிக்கும் வழக்கம் கொண்டிருந்தார்.

பின்னர், “பார்சிலோனா” (Barcelona) நகரிலிருந்த “மெர்சிடரியன்” (Mercedarians) துறவற மடத்தின் சீருடைகளை ஏற்க ரேமண்டை அனுமதித்தார். “மெர்சிடரியன்” (Mercedarians) சபை, வட ஆபிரிக்காவின் முகம்மதியர்களிடம் (Moors of North Africa) பிடிபட்டிருந்த கிறிஸ்தவர்களை மீட்பதற்காக நிறுவப்பட்டதாகும். ரேமண்ட், அச்சபையின் நிறுவனரான “தூய பீட்டர் நோலாஸ்கோவிடம்” (St. Peter Nolasco) பயிற்சி பெற்றார். 1222ம் ஆண்டு குருத்துவ அருட்பொழிவு பெற்ற இவர், பின்னர் அச்சபையின் தலைமை (Master General) பொறுப்பேற்றார்.

பின்னர் வலென்சியா (Valencia) நாட்டிற்கு மறைப்பணியாற்ற சென்ற ரேமண்ட், மிகச் சிறப்பான முறையில் மறைப்பணியை ஆற்றினார். அந்நாட்டில் அடிமைகளாக பிடிக்கப்பட்டிருந்த சுமார் 140 கிறிஸ்தவர்களை அடிமைத்தளையிலிருந்து மீட்டார். 

அதன்பிறகு, ரேமண்ட் வட ஆப்ரிக்காவில் மறைப்பணியாற்ற சென்றார். அங்கும் அடிமைகளாக இருந்த 250 கிறிஸ்தவர்களை “அல்ஜியர்ஸ்” (Algiers) எனுமிடத்திலிருந்து மீட்டார். அதன்பிறகு “டுனிஸ்” (Tunis) என்ற நகருக்கு சென்றார். அங்கே, மிகச் சிறந்த முறையில் மறை பரப்புப் பணியை ஆற்றிய இவர், அந்நாட்டு முகம்மதிய மக்களால் சிறைபிடிக்கப்பட்டு அடிமைப்படுத்தப்பட்டார். 

சிறையில் இருக்கும்போது அவரின் உதடுகள் இரண்டையும் இழுத்து பிடித்து, உதடுகளின் நடுவே பளுத்த இரும்பினால் துளை போட்டு, இரும்பு பூட்டைக்கொண்டு, இவரின் வாயை பூட்டினர். அப்போது அக்கொடியவர்கள் ரேமண்ட்டை மறைபரப்பு பணியை ஆற்ற முடியாமல் செய்து வதைத்தனர். அங்கு அவர் பல துன்பங்களை அனுபவித்தார். பின்னர் அவரது சபையினரால் மீட்கப்பட்ட ரேமண்ட், கி.பி. 1239ம் ஆண்டு ஸ்பெயின் நாட்டுக்கு சென்றார்.

“பார்சிலோனா” (Barcelona) நகரிலிருந்து அறுபது மைல் தூரத்திலுள்ள “கர்டோனா கோட்டையில்” (Castle of Cardona) ரேமண்ட் மரித்தார். கி.பி. 1657ம் ஆண்டு, திருத்தந்தை ஏழாம் அலெக்சாண்டரால் (Pope Alexander VII) புனிதர் பட்டமளிக்கப்பட்ட ரேமண்ட் அவர்களின் நினைவுத் திருவிழா ஆகஸ்ட் மாதம் 31ம் தேதி ஆகும்.

† Saint of the Day †

(August 31)

✠ St. Raymond Nonnatus ✠

Religious, Priest, and Confessor:

Born: 1204 AD

Portell, County of Segarra, Principality of Catalonia, Crown of Aragon, (Current Spain)

Died: August 31, 1240

Castle of Cardona, County of Cardona, Principality of Catalonia, Crown of Aragon, (Current Spain)

Venerated in: Roman Catholic Church

Canonized: 1657 AD 

Pope Alexander VII

Feast: August 31

Patronage:

Baidoa, Dominican Republic; Childbirth; Expectant Mothers; Pregnant Women; Newborn Babies; Infants; Children; Obstetricians; Midwives; Fever; The Falsely Accused; Confidentiality of Confession

Saint Raymund Nonnatus, is a saint from Catalonia in Spain. His nickname refers to his birth by Caesarean section, his mother having died while giving birth to him.

Biographical selection:

St. Raymond Nonnatus was born in Portella in the Diocese of Urgel, Catalonia, around the year 1204. He received the name of Raymond at his Baptism and the nickname of Nonnatus because he was not born normally, but was delivered by a caesarian operation. His father was a shepherd according to some, and a member of the noble family of Cardona, according to others.

From the time he was very young, he manifested a great devotion to the Most Holy Virgin. He prayed the Rosary every day in the hermitage of St. Nicholas of Mira. Once Our Lady appeared to him and promised him her protection. Afterward, he was strongly tempted to sin against chastity but did not fall. He went to thank his Patroness and consecrated his virginity to her. Mary appeared to him again, showing her satisfaction and advising him to enter the Order of the Mercedarians, whose foundation she had inspired St. Peter Nolasco to make only shortly before, in 1218.

He has ordained a priest and dedicated himself to the redemption of captives until 1231. He liberated 140 captives in Valencia, 250 in Argel, and 28 in Tunis. It was in this last city that he had the occasion to fulfill the special fourth vow of the Mercedarians to offer themselves to remain in captivity in the place of Catholic prisoners. Since he was unable to pay the ransom demanded by the slave dealers in Tunis, Raymond offered himself to take the place of some prisoners.

The trade was made, and he began hard captivity. To prevent him from speaking about Our Lord, for his engaging words were converting numerous Muslims, the Arabian slave masters pierced his lips with a red-hot iron and closed them with a padlock. This padlock was only opened for him to eat. After eight months of this torment, other Mercedarians arrived from Spain bringing the demanded ransom.

The last ten years of his life were spent in Rome, where he became the representative of his Order and in traveling throughout different countries to preach the Crusade. As a cardinal representative of Pope Gregory IX, he was sent to meet with St. Louis of France and encourage him to go on the Crusade, which actually took place 10 years later.

St. Raymond Nonnatus died in Cardona, a Spanish village close to Barcelona, on August 31, 1240. He was only 37-years-old.

Comments:

The life of St. Raymond Nonnatus is a life filled with extraordinary facts. Among them, let me note first the sign Our Lady gave him that led him to the Order of the Mercedarians.

Second, you can see that the people of his action in the redemption of slaves reached its apex with his offer to deliver himself as a slave to ransom Catholic prisoners.

Third, consider the torment he suffered from having a padlock perforating his lips. Imagine the enormous pain and discomfort of having a padlock cutting through one’s lips even in sleep. Think about how this would bother a man and disturb his nervous system! Then, each time that he had to eat, a Moor would come and open the padlock, breaking the wounds anew and causing new sufferings. Closing it would produce additional torments. Was he allowed to drink water during the day? Can you imagine the discomfort of drinking anything in this situation? He endured this life for a period of eight months.

What did he do when he was freed? Did he have a psychological breakdown? Become discouraged? Feel sorry for himself? No. He took an extraordinarily manly attitude and returned to a life of intense activity. You see how he resisted the temptations to feel sorry for himself and stop fighting for the Catholic cause. His attitude demanded a highly supernatural spirit and a strong virile personality. You see the astonishing fortitude of the soul such a man had. He returned and continued an active life for another ten years or so.

He traveled throughout Europe as an ambassador of the Pope and a preacher of the Crusade. What a powerful impression the word of his sermons delivered by his wounded lips must have made on the people!

He was a character worthy to preach a Crusade. You understand why the Crusades were so well accepted in the Middle Ages when you know that men like St. Raymond Nonnatus preached them. Their audiences accepted the great sacrifice of going on the Crusades following the examples of the sacrifice of the Saints that preached them.

Imagine such a scene. St. Raymond Nonnatus arriving in a city; the bells ringing and the word spreading that Fr. Raymond – the one with the wounded lips – is in town to preach a Crusade on behalf of the Pope. All the nobles and people of the area gather around with their families and he begins to speak.

He speaks about the meaning of the Sepulcher of Our Lord Jesus Christ and what its profanation represents. How it is necessary to re-conquer it for the glory of God and Catholic honor. He speaks with the voice and prestige of a saint, with the supernatural power of communication that only the saints have.

The hearts of the knights begin to be touched, the ladies weep and give their consent for their husbands to go and fight for the Holy Land. Everyone goes to Confession and the date of the Crusade is announced. The practical preparations start. All this happens because a saint passes through that area.

This imaginary scene may help you to understand what the Middle Ages was. The influence of the saints and the good reception the people gave them is what really explains why the Middle Ages had so many wonderful things and our epoch does not. The key is the presence of the saints and the openness people had for them. How few saints there are today! Knowing this, we understand the tragedy of the contemporary situation of the Church and the world.

Let us ask St. Raymond Nonnatus to give us more saints to regenerate the Church and the world, and make the modern man recognize them and be receptive to their message.