ST. JEANNE JUGAN 🙏🏻(Feast Day: August 30

🕊 SAINT OF THE DAY 🕊

🙏🏻 ST. JEANNE JUGAN 🙏🏻

(Feast Day: August 30

† இன்றைய புனிதர் †

(ஆகஸ்ட் 30)

✠ புனிதர் ஜீன் ஜூகன் ✠

(St. Jeanne Jugan)

மறைப்பணியாளர், சபை நிறுவனர்:

(Religious and Foundress)

பிறப்பு: அக்டோபர் 25, 1792

கன்கேல், இல்-எட்-விலைன், ஃபிரான்ஸ்

(Cancale, Ille-et-Vilaine, France)

இறப்பு: ஆகஸ்ட் 29, 1879 (வயது 86)

செயின்ட்-பேர்ன், இல்-எட்-விலைன், ஃபிரான்ஸ்

(Saint-Pern, Ille-et-Vilaine, France)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

முக்திப்பேறு பட்டம்: அக்டோபர் 3, 1982

திருத்தந்தை இரண்டாம் ஜான் பவுல்

(Pope John Paul II)

புனிதர் பட்டம்: அக்டோபர் 11, 2009

திருத்தந்தை பதினாறாம் பெனடிக்ட்

(Pope Benedict XVI)

முக்கிய திருத்தலம்:

ல டூர் புனிதர் ஜோசஃப், புனித பெர்ன், இல்-எட்-விலைன், ஃபிரான்ஸ்

(La Tour Saint-Joseph, Saint-Pern, Ille-et-Vilaine, France)

நினைவுத் திருநாள்: ஆகஸ்ட் 30

பாதுகாவல்: ஆதரவற்ற முதியோர்

“சகோதரி சிலுவையின் மேரி” (Sister Mary of the Cross) என்ற பெயரிலும் அறியப்படும் புனிதர் ஜீன் ஜூகன், தமது வாழ்நாள் முழுவதையும் ஆதரவற்ற முதியோருக்கு சேவை செய்வதில் அர்ப்பணிப்புடன் செலவிட்ட ஒரு ஃபிரெஞ்ச் பெண்மணியாவார். அவரது அளப்பற்ற சேவையின் விளைவாக “எளியோரின் சின்னஞ்சிறு சகோதரிகள்” (Little Sisters of the Poor) எனும் அநாதரவான முதியோருக்கு சேவையாற்றும் நோக்கில், ரோமன் கத்தோலிக்க ஆன்மீக சேவை நிறுவனம் நிறுவப்பட்டது. இந்நிறுவனம், ஃபிரெஞ்ச் நகரங்களின் தெருக்களில் அநாதரவாக விடப்பட்ட முதியோர்களுக்கு சேவை செய்யும் நோக்கத்திற்காகவே நிறுவப்பட்டது.

இவர், 1792ம் ஆண்டு, அக்டோபர் மாதம் 25ம் தேதி, ஃபிரான்ஸ் நாட்டின் வடமேற்கு பிராந்தியமான “பிரிட்டனி” (Brittany) எனும் இடத்திலுள்ள “கன்கேல்” (Cancale) எனும் துறைமுக நகரில் பிறந்தார். “ஜோசஃப்” மற்றும் “மேரி ஜுகன்” (Joseph and Marie Jugan) தம்பதியரின் எட்டு குழந்தைகளில் ஆறாவது குழந்தையாக பிறந்தவர் ஆவார். அரசியல் மற்றும் மத எழுச்சிகளின் ஃபிரெஞ்ச் புரட்சி நடந்த காலத்தில் இவர் வளர்ந்தார். ஜீனுக்கு நான்கு வயதானபோது, மீனவரான இவரது தந்தை கடலில் காணாமல் போனார். கத்தோலிக்க எதிர்ப்புத் துன்புறுத்தல்கள் பரவலாக இருந்த அக்காலத்தில், பிள்ளைகளுக்கு உணவளிக்கவும், இரகசியமாக சமய கல்வி அளிப்பதற்காகவும் ஜீனின் தாயார் போராடினார்.

சிறு வயதிலேயே கால்நடை மேய்க்கும் பணிகளை செய்த ஜீன் ஜுகன், ஆடைகள் நெய்யும் மற்றும் கம்பளி பின்னும் பணிகளைக் கற்றுக்கொண்டார். எழுதவும் படிக்கவும் மட்டுமே அவரால் இயன்றது. தமது 16 வயதில், (Viscountess de la Choue) எனும் பிரபுக்கள் குடும்பத்தில் சமையலறைப் பணிப்பெண்ணாக சேர்ந்தார். அந்த பிரபுக்கள் குடும்ப தலைவி, ஒரு பக்தியுள்ள கத்தோலிக்க பெண்மணியாதலால், ஏழைகளுக்கும் நோயுற்றோர்க்கும் உதவ போகும்போதெல்லாம் ஜுகனையும் உடன் அழைத்துச் செல்வார். 18 வயதிலும், மீண்டும் ஆறு வருடங்களின் பின்னரும், தமக்காக திருமணத்துக்கு ஏற்பாடு செய்த தமது தாயாரிடம் மறுத்துப் பேசினார். தமக்கான இறைவனின் திட்டம் வேறு எதோ ஒன்று உள்ளது என்றும், அது என்னவென்று இன்னும் அறிவிக்கப்படவில்லை என்றும் கூறினார்.

ஜுகனுக்கு இருபத்தைந்து வயதாகையில், “புனிதர் ஜான் யூட்ஸ்” (St. John Eudes) அவர்கள் தொடங்கிய “இயேசு மற்றும் மரியாள்” (Congregation of Jesus and Mary) சபையில் உதவியாளராக இணைந்தார். நகரத்திலுள்ள “புனித-செர்வன்” (Saint-Servan) மருத்துவமனையில் செவிலியராகவும் பணி புரிந்தார். ஓய்வின்றி கடுமையாக உழைத்த ஜுகன், ஆறு வருடங்களின் பின்னர், தமது சொந்த உடல் நலமின்மை காரணமாக மருத்துவமனையை விட்டு சென்றார். அதன்பின்னர், “யூடிஸ்ட் மூன்றாம் நிலை” (Eudist Third Order) சபையில் ஒரு பெண்ணின் உதவியாளராக பன்னிரண்டு வருடங்கள் பணியாற்றினார். இக்காலத்தில், ஜுகனும் அந்த பெண்ணுமாய், நகரிலுள்ள சிறுவர்களுக்கு மறைக்கல்வி போதிக்க தொடங்கியிருந்தனர். அத்துடன் ஏழைகள் மற்றும் நோயுற்றோர்க்கும் சேவை புரிய தொடங்கியிருந்தனர்.

கி.பி. 1837ம் ஆண்டு ஜுகனும், 72 வயது நிரம்பிய “ஃபிரான்கோய்ஸ்” (Françoise Aubert) என்ற பெண்மணியும் இணைந்து, ஒரு குடிலின் பாகத்தை வாடகைக்கு எடுத்தனர். பின்னர், “வெர்ஜினி” (Virginie Tredaniel) என்ற பதினேழு வயது அனாதைப் பெண்ணும் இவர்களுடன் இணைந்தார். இந்த மூன்று பெண்களும் இணைந்து, மறைக்கல்வி கற்பிப்பதற்காகவும், ஏழைகளுக்கு உதவவும், ஒரு செப சமூகத்தை உருவாக்கினார்கள்.

கி.பி. 1839ம் ஆண்டின் குளிர்காலத்தில், “அன்னி” (Anne Chauvin) எனும் வயதான பார்வையற்ற பெண்ணை சந்தித்து தமது இல்லத்துக்கு அழைத்துவந்து, அவருக்கு வேண்டிய சேவைகளை செய்தார். விரைவிலேயே இன்னும் இரண்டு வயோதிக பெண்மணிகள் வந்து சேர்ந்தனர். ஒரு டஜன் என்றான வயோதிகர்களின் எண்ணிக்கை, 40 என்றானது. பயன்பாட்டிலில்லாத பள்ளிக்கூடமொன்றையும் வாடகைக்கு எடுத்தார். இந்நிலையில், “எளியோரின் சின்னஞ்சிறு சகோதரிகள்” (Little Sisters of the Poor)  எனும் பெண்களுக்கான ரோமன் கத்தோலிக்க ஆன்மீக சேவை நிறுவனம் நிறுவி, ஆதரவற்ற முதியோர்களுக்கு சேவை புரிய தொடங்கினார். அவரும் அவரது உதவியாளர் பெண்களும் தினமும் நகரின் வீடு வீடாக சென்று உணவுப்பொருட்கள் மற்றும் ஆடைகள் போன்ற முதியோருக்கு அவசியமானவற்றை தானமாக பெற்று வந்தனர். இவரது சேவையில் இன்னும் அதிக இளம்பெண்கள் இணைந்தனர். தெருத்தெருவாக, வீடு வீடாக தானம் வாங்கியே, மேலதிகமாக நான்கு இல்லங்களை ஜீன் வாங்கினார். கி.பி. 1850ம் ஆண்டு, நூற்றுக்கும் மேற்பட்ட பெண்கள் சபையில் இணைந்தனர்.

உள்ளூர் ஆயரால் இச்சபையின் “உயர் தலைமைப்” (Superior General) பொறுப்பிற்கு நியமிக்கப்பட்ட மடாதிபதியும் அருட்பணியாளருமான “அகஸ்ட் லீ பைல்லூர்” (Auguste Le Pailleur) என்பவர், ஜீன் ஜுகணை சபையின் தலைமைப் பொறுப்பிலிருந்து அகற்றினார். அந்த குருவானவர், ஜீனின் உண்மையான குணநலன்களை நசுக்குவதற்கான வெளிப்படையான முயற்சிகளில் இறங்கினார். சபையின் நிறுவனரான அவருக்கு, தெருத்தெருவாக, வீடு வீடாக சென்று பிச்சை எடுக்கும் பணியே அளிக்கப்பட்டது. இதுவே ஜுகனின் வாழ்க்கையாகிப் போனது. அடுத்த 27 வருடங்கள், இதேபோன்று, முதியோருக்காக, தெருத்தெருவாக அலைந்தார். அவரது இறுதி வருடங்களில், அவரது உடல் நலம் குன்றி, கண்பார்வையும் மங்கிப்போனது.

கி.பி. 1879ம் ஆண்டு, ஆகஸ்ட் மாதம், 29ம் தேதி, ஜீன் ஜுகன் மரித்தபோது, அவர்தாம் இச்சபையின் நிறுவனர் என்ற பெரும்பாலோருக்கு தெரியாமலேயே போனது. அவர் மரித்து பதினோரு வருடங்களின் பின்னர், 1890ம் ஆண்டு, நடந்த விசாரணையின் பின்னர், குரு “அகஸ்ட் லீ பைல்லூர்” (Auguste Le Pailleur) பணி நீக்கம் செய்யப்பட்டார். இறுதியில், ஜீன் ஜுகன் அவர்களது நிறுவனராக ஒப்புக்கொள்ளப்பட்டார்.

இவர்களது சபையின் தலைமை இல்லம், ஃபிரான்ஸ் நாட்டின் “செயின்ட்-பேர்ன்” (Saint-Pern) எனும் இடத்திலுள்ளது. “எளியோரின் சின்னஞ்சிறு சகோதரிகள்” (Little Sisters of the Poor) எனும் இவர்களது சபை, உலக அளவில், 31 நாடுகளில் இன்று பரவியுள்ளன. 2014ம் ஆண்டு, ஜனவரி மாதம், 1ம் தேதி நிலவரப்படி, 234 இல்லங்களுடனும், 2,372 உறுப்பினர்களுடனும், இச்சபை கத்தோலிக்க திருச்சபையின் மிகப்பெரும் சபைகளில் ஒன்றாக கருதப்படுகின்றது.

Pray for us!

Saint Jeanne Jugan’s Story

Born in northern France during the French Revolution—a time when congregations of women and men religious were being suppressed by the national government, Jeanne would eventually be highly praised in the French academy for her community’s compassionate care of elderly poor people.

When Jeanne was three and a half years old, her father, a fisherman, was lost at sea. Her widowed mother was hard pressed to raise her eight children alone; four died young. At the age of 15 or 16, Jeanne became a kitchen maid for a family that not only cared for its own members, but also served poor, elderly people nearby. Ten years later, Jeanne became a nurse at the hospital in Le Rosais. Soon thereafter, she joined a third order group founded by Saint John Eudes.

After six years she became a servant and friend of a woman she met through the third order. They prayed, visited the poor, and taught catechism to children. After her friend’s death, Jeanne and two other women continued a similar life in the city of Saint-Sevran. In 1839, they brought in their first permanent guest. They began an association, received more members, and more guests. Mère Marie of the Cross, as Jeanne was now known, founded six more houses for the elderly by the end of 1849, all staffed by members of her association—the Little Sisters of the Poor. By 1853, the association numbered 500 and had houses as far away as England.

Abbé Le Pailleur, a chaplain, had prevented Jeanne’s reelection as superior in 1843; nine years later, he had her assigned to duties within the congregation, but would not allow her to be recognized as its founder. In 1890, the Holy See removed him from office.

By the time Pope Leo XIII gave her final approval to the community’s constitutions in 1879, there were 2,400 Little Sisters of the Poor. Jeanne died later that same year, on August 30. Her cause was introduced in Rome in 1970. She was beatified in 1982, and canonized in 2009.

Reflection

Jeanne Jugan saw Christ in what Saint Teresa of Calcutta would describe as his “distressing disguises.” With great confidence in God’s providence and the intercession of Saint Joseph, she begged willingly for the many homes that she opened, relying on the good example of the Sisters and the generosity of benefactors who knew the good that the Sisters were doing. They now work in 30 countries. “With the eye of faith, we must see Jesus in our old people—for they are God’s mouthpiece,” Jeanne once said. No matter what the difficulties, she was always able to praise God and move ahead.

ஆகஸ்டு 29)✠ புனிதர் யூப்ரேசியா எலுவத்திங்கல்

† இன்றைய புனிதர் †

(ஆகஸ்டு 29)

✠ புனிதர் யூப்ரேசியா எலுவத்திங்கல் ✠

(St. Euphrasia Eluvathingal)

இந்திய கார்மேல் சபை அருட்சகோதரி:

(Indian Carmelite Nun)

பிறப்பு: அக்டோபர் 17, 1877

காட்டூர், திரிச்சூர் மாவட்டம், கேரளம், இந்தியா

(Kattoor, Aranattukara, (Mother House), Thrissur, Kerala, India)

இறப்பு: ஆகஸ்ட் 29, 1952

ஒல்லூர், திரிச்சூர், கேரளம், இந்தியா

(Ollur, Thrissur, Kerala, India)

ஏற்கும் சமயம்:

கத்தோலிக்க திருச்சபை, சீரோ மலபார் வழி

(Syro-Malabar Church/ Eastern Catholic Church)

அருளாளர் பட்டம்: டிசம்பர் 3, 2006

கர்தினால் வர்க்கி விதயத்தில்

(Cardinal Mar Varkey Vithayathil)

புனிதர் பட்டம்: நவம்பர் 23, 2014

திருத்தந்தை ஃபிரான்சிஸ்

(Pope Francis)

முக்கிய திருத்தலங்கள்:

சீரோ மலபார் புனித மரியா கோவில், ஒல்லூர்

நினைவுத் திருவிழா: ஆகஸ்ட் 29

புனிதர் யூப்ரேசியா எலுவத்திங்கல் அல்லது, புனிதர் யூப்ரேசியா, என்று அழைக்கப்படுகின்ற இப்புனிதர், கத்தோலிக்க திருச்சபையில் சீரோ மலபார் (Syro-Malabar Church) வழிபாட்டு முறையைச் சார்ந்தவர் ஆவார்.

கி.பி. 1887ம் ஆண்டு, அக்டோபர் மாதம், 17ம் தேதி, இந்தியாவின் கேரள மாநிலத்தில், திரிச்சூர் (Thrissur district) மாவட்டத்தின், காட்டூர் (Kattoor) என்னும் ஊரில் உள்ள, “சிரோ மலபார் கத்தோலிக்க நஸ்ரானி” (Syro-Malabar Catholic Nasrani) குடும்பத்தில் பிறந்த யூப்ரேசியம்மாவுக்குத் திருமுழுக்கின்போது வழங்கப்பட்ட பெயர், “ரோஸ் எலுவத்திங்கல்” என்பதாகும். அவருடைய தந்தையின் பெயர், சேர்ப்புக்காரன் அந்தோனி (Cherpukaran Antony) ஆகும். தாயார், குஞ்ஞத்தி (Kunjethy) என்பர். ரோசின் தாய், அன்னை மரியாளின் மீது மிகுந்த பக்தி கொண்டவர். அவருடைய பக்தி வாழ்க்கை ரோசின் வாழ்க்கையிலும் பெரிய தாக்கத்தைக் கொணர்ந்தது.

லீமா நகர ரோஸ் என்னும் புனிதரின் பெயரைத் தாங்கிய ரோஸ் எலுவத்திங்கலுக்கு, அவருடைய தாயார் அப்புனிதரின் வாழ்க்கை வரலாற்றை விரிவாக எடுத்துரைப்பதுண்டு. மேலும் பல புனிதர்களின் வாழ்க்கையைப் பின்பற்றி ரோஸ் நல்ல கிறிஸ்தவ வாழ்க்கை வாழ்ந்திட வேண்டும் என்று தாய் அறிவுறுத்திவந்தார்.

சிறுவயதிலேயே ரோஸ் ஆன்மீக காரியங்களில் ஆர்வம் காட்டினார். அவருக்கு 9 வயது நிகழ்கையில் அன்னை மரியாளின் திருக்காட்சி அவருக்குக் கிடைத்ததாக அவரே சான்று கூறியுள்ளார். அச்சிறு வயதிலேயே ரோஸ் தனது வாழ்க்கையை இயேசுவுக்குக் கையளித்தார். ரோசின் தந்தை அந்தோனி தன் மகளுக்குத் திருமணம் செய்துவைக்க எண்ணியபோது, ரோஸ் அவரிடத்தில் தாம் ஒரு கன்னிகையாகத் துறவற சபையில் சேர விரும்புவதாகக் கூறினார். கடவுளை நோக்கி உருக்கமாக வேண்டினார். அப்போது ரோசின் தங்கை நோய்வாய்ப்பட்டு இறந்தார். இப்பின்னணியில் அந்தோனியின் மனமும் மாறியது. அவர் தம் மகள் ரோஸ் கன்னியாகத் துறவறம் புக இசைவு அளித்தார்.

ரோசை அழைத்துக்கொண்டு அந்தோனி கூனம்மாவு (Koonammavu) ஊரில் இருந்த கார்மேல் அன்னை கன்னியர் மடம் சென்று சேர்த்தார். அங்கு ரோஸ் துறவியாக வாழத்தொடங்கினார். ஆனால் அவர் நோயினால் துன்புற்றார். எனவே பிற கன்னியர் அவரை வீட்டிற்கு அனுப்பிவிட எண்ணினார்கள். அப்போது ரோசுக்கு இயேசு, மரியா, யோசேப்பு ஆகியோர் (திருக்குடும்பம்) காட்சியளித்து, ரோசின் நோயைக் குணப்படுத்தினர். இதுபற்றியும் ரோஸ் சான்றுபகர்ந்துள்ளார்.

துறவற சபையில் உறுப்பினர் ஆன வேளையில் (மே 10, 1897) அவர் ஏற்ற பெயர் “இயேசுவின் திரு இதயத்தின் யூப்ரேசியா” (Sister Euphrasia of the Sacred Heart of Jesus) என்பதாகும். மக்கள் அவரை “யூப்ரேசியம்மா” என்று அழைத்தனர். அவர் கி.பி. 1898ம் ஆண்டு, ஜனவரி மாதம், 10ம் நாள் கார்மேல் துறவியரின் சீருடையை அணியத் தொடங்கினார்.

யூப்ரேசியம்மா பல நற்பண்புகள் கொண்டவராக விளங்கினார். தாழ்ச்சி, பொறுமை, அன்பு, ஒறுத்தல், புனித வாழ்க்கையில் ஆர்வம் போன்றவற்றைக் கொண்டிருந்தார். இயேசுவின் அன்னை மரியா மீது மிகுந்த பக்தி அவரிடத்தில் துலங்கியது. நோய்கள் வந்த போதும், வாழ்க்கையே இருண்டது போன்ற அனுபவம் ஏற்பட்டபோதும் அவருடைய உள்ளத்தில் மகிழ்ச்சி நிறைந்திருந்தது.

அருட்சகோதரி யூப்ரேசியம்மா, கி.பி. 1900ம் ஆண்டு, மே மாதம், 24ம் நாள், தம்மை நிரந்தரமாகத் துறவறத்திற்கு அர்ப்பணித்தார். அவர் இயேசுவைத் தம் மணவாளனாகக் கருதி வாழ்ந்தார்.

கி.பி. 1904-1913 ஆண்டுக் காலத்தில் யூப்ரேசியம்மா புகுமுக துறவியருக்குப் பயிற்சி அளிக்கும் பொறுப்பை ஆற்றினார். அவர் தனிமையில், ஒரு மறைந்த வாழ்வு வாழ்வதற்கு விரும்பியபோதிலும், ஒல்லூர் (Ollur) கன்னியர் மடத்திற்குத் தலைவியாக நியமிக்கப்பட்டார். தனது கடமைகளைப் பொறுமையோடும் தாழ்ச்சியோடும் ஆற்றினார். மடத்திற்கு உண்மையான தலைவராக இருப்பவர் இயேசுவே என்பதை வலியுறுத்தும் வகையில் மடத்தின் பொது இடத்தில் இயேசுவின் திருஇருதய திருஉருவத்தை நிறுவினார். அவர் மடத்தின் தலைவியாக கி.பி. 1913-1916 ஆண்டுகளில் பணியாற்றினார்.

இவ்வாறு சுமார் 48 ஆண்டுகள் யூப்ரேசியம்மா புனித மரியாள் கன்னியர் இல்லத்திலேயே வாழ்ந்தார். புனித வாழ்க்கை நடத்தி, எப்போதும் இறைவேண்டலில் ஈடுபட்டிருந்தார். இதனால் மக்கள் அவரை “செபிக்கும் அன்னை” என்று அழைத்தனர். சிலர் அவரை “நடமாடும் கோவில்” என்றனர். ஏனென்றால் அவருடைய உள்ளத்தில் குடிகொண்ட இறைவனின் ஒளி அவரிடமிருந்து சென்று மக்களின் வாழ்க்கையை ஒளிர்வித்தது.

கன்னியர் மடம் புகுந்த நாளிலிருந்தே யூப்ரேசியம்மாவுக்கு வழிகாட்டியாக இருந்தவர் ஆயர் “மார் ஜான் மேனச்சேரி” (Mar John Menachery) என்பவர். அவர் யூப்ரேசியம்மாவின் வாழ்க்கை ஆன்மிகத்தில் தோய்ந்திருந்ததை உணர்ந்தார். எனவே, யூப்ரேசியா தமது ஆன்ம அனுபவங்கள் அனைத்தையும் அப்படியே தமக்கு எழுதி அனுப்பும்படி கேட்டுக்கொண்டார். தாம் எழுதியவற்றை அழித்துவிட வேண்டும் என்று யூப்ரேசியம்மா கேட்டுக்கொண்ட போதிலும் ஆயர் அக்கடிதங்களை அப்படியே பாதுகாத்து வைத்தார். அக்கடிதங்களிலிருந்து யூப்ரேசியம்மாவின் ஆன்ம அனுபவ ஆழம் தெரிய வருகிறது.

கன்னியர் மடத்தைத் தேடி வந்து யாராவது உதவி செய்தால் யூப்ரேசியம்மா அவர்களிடம் “இறந்தாலும் மறக்கமாட்டேன்” என்று கூறுவாராம்.

யூப்ரேசியம்மாவை நோக்கி வேண்டியதன் பயனாக அதிசயமான விதத்தில் குணம் கிடைத்ததாகப் பலர் சான்று பகர்ந்துள்ளனர். இப்புதுமைகளை ஆய்ந்து, அவை இறையருளால் நிகழ்ந்தவை என்றும், யூப்ரேசியாவின் மன்றாட்டின் பயனே அது என்றும் திருச்சபை அதிகாரிகள் ஒப்புதல் அளித்தனர்.

யூப்ரேசியம்மாவுக்குப் புனிதர் பட்டம் வழங்குவதற்கான முதன்முயற்சிகள் 1986ம் ஆண்டு, தொடங்கின. 1987ம் ஆண்டு, ஆகஸ்ட் மாதம், 29ம் நாள், அவருக்கு “இறை ஊழியர்” நிலை வழங்கப்பட்டது.

தாமஸ் தரகன் (Thomas Tharakan) என்பவருடைய உடலிலிருந்து ஒரு புற்றுநோய் கட்டி அற்புதமான விதத்தில் மறைந்தது பற்றிய தகவல் ரோம் (Rome) நகருக்கு அனுப்பப்பட்டது.

திருத்தந்தை பதினாறாம் பெனடிக்ட் (Pope Benedict XVI) அளித்த ஆணையின்படி, “கர்தினால் வர்க்கி விதயத்தில்” (Cardinal Mar Varkey Vithayathil) யூப்ரேசியம்மாவுக்கு “அருளாளர்” பட்டம் வழங்கினார். அந்நிகழ்ச்சி, திரிசூர் பகுதியில் ஒல்லூரில் புனித அந்தோனியார் கோவிலில் நிகழ்ந்தது.

2014ம் ஆண்டு, ஏப்ரல் மாதம், 23ம் நாள், கிறிஸ்து அரசர் பெருவிழாவின்போது திருத்தந்தை ஃபிரான்சிஸ் (Pope Francis) யூப்ரேசியம்மாவுக்குப் புனிதர் பட்டம் வழங்கினார். அச்சிறப்பு நிகழ்ச்சி வத்திக்கான் நகரில் (Vatican City) தூய பேதுரு பெருங்கோவில் சதுக்கத்தில் (St Peter's Square) நிகழ்ந்தது.

Saint Euphrasia Eluvathingal, (born Rosa Eluvathingal; 17 October 1877 – 29 August 1952), was an Indian Carmelite nun of the Syro-Malabar Church, which is an Eastern Catholic Church in Kerala. Euphrasia is said to have had a vision of the Holy Family, at which point the illness she had long felt ceased. She was canonised as a saint by Pope Francis on 23 November 2014 in Vatican City. Since the beheading of St. John the Baptist is celebrated on August 29, the feast of St. Euphrasia is postponed to August 30.

Saint

Euphrasia Eluvathingal

C.M.C.

Born

Rosa Eluvathingal

17 October 1877

Kattoor, Irinjalakuda, Thrissur, Kerala, India

Died

29 August 1952 (aged 74)

St. Mary's Convent, Ollur

Venerated in

Roman Catholic Church

Syro-Malabar Catholic Church

Beatified

3 December 2006 by Varkey Vithayathil

Canonized

23 November 2014, Saint Peter's Square, Vatican City by Pope Francis

Feast

30 August

Attributes

Religious habit

Early life Edit

She was born Rosa Eluvathingal on 17 October 1877 in a Syro-Malabar Catholic Nasrani family in Kattoor, Irinjalakuda, Thrissur district, in Kerala.[1] Rosa was the eldest child of wealthy landowner Cherpukaran Antony and his wife Kunjethy. She was baptised on 25 October 1877 in Our Lady of Carmel, Forane Church, Edathiruthy for pray the Rosary and to participate in the Qurbana. At the age of nine, Rosa is said to have experienced an apparition of the Blessed Virgin Mary, which led her to make a commitment never to marry, and to commit her entire life to God. When she was ten, she entered the boarding school attached to the first indigenous Carmelite community in the Syro-Malabar Church, founded by Saints Kuriakose Elias Chavara and Leopold Beccaro in 1866 at Koonammavu in Ernakulam District.

As she grew older, Rosa wanted to enter the Sisters of the Mother of Carmel, who follow the Rule of the Third Order of the Discalced Carmelites. Her father opposed this, as he wanted to arrange a marriage for her with the son of another prosperous family in the region. Seeing her resolve, her father eventually relented and accompanied her to the convent.

Religious life Edit

In 1897, Mar John Menachery, the first native Bishop of the Syro-Malabar Catholic Archeparchy of Thrissur, established a Carmelite Convent in Ambazakad (now belonging to the Syro-Malabar Catholic Eparchy of Irinjalakuda). On 9 May, he brought all five inmates from Koonammavu who belonged to his diocese. The next day Rosa was received as a postulant, taking the name Sister Euphrasia of the Sacred Heart of Jesus, and was admitted to the novitiate of the congregation on 10 January 1898. Her constant poor health, however, threatened her stay in the convent, as the superiors considered dismissing her.

The bed where Euphrasia died in St Mary's convent, Ollur, Thrissur, shown in the museum.

Euphrasia is said to have had a vision of the Holy Family, at which point the illness she had long felt ceased. Euphrasia made her solemn profession on 24 May 1900, during the blessing of the newly founded St. Mary's Convent, Ollur or Chinna Roma. After she took her perpetual vows, she was appointed assistant to the Novice Mistress. Though frail in health, in 1904 Euphrasia was appointed Novice Mistress of the congregation. She held this position for nine years until 1913, when she was made Mother Superior of the convent, where she was to live the rest of her life, serving as Mother Superior until 1916.

She endeavoured to lead a life of constant prayer and of devotion to the Sacred Heart of Jesus, becoming known to many people as the Praying Mother.[2] Euphrasia spent much of her day in the convent chapel before the Blessed Sacrament, to which she had a strong devotion. She also nourished a great love and devotion for the Virgin Mary. Euphrasia died on 29 August 1952 at St. Mary's Convent. Her tomb has become a pilgrimage site as miracles have been reported by some of the faithful.

Miracles Edit

The first reported miracle was curing a carpenter from bone cancer.[3] Thomas Tharakan from Anchery in Ollur, a furniture polishing worker, was diagnosed with cancer by the Jubilee Mission Medical College and Research Institute in Thrissur. Thomas was admitted to the hospital for one week. Later before the surgery, a scan by the doctor showed no sign of tumour, despite an earlier scan report showing clear evidence of a tumour. Thomas's sister, Rosy, later claimed that cure was the result of her prayer to Euphrasia.[4][5][6][7]

The second reported miracle happened to a seven-year old child named Jewel from Aloor in Thrissur District. The child had a tumour in his neck which made it difficult for him to swallow any food. Doctors at Dhanya Hospital in Potta, Thrissur District, had said that this disease was incurable. As Jewel's family came from a poor background, their only option was to pray for divine intercession. After his grandmother prayed to Euphrasia, doctors noticed that his tumour began to shrink.[8] Dr Sasikumar of Dhanya Hospital examined him once again and found the tumour to have disappeared. Many other doctors examined the boy and stated that there was no medical basis for this event.[9][10][11][12]

Stages of canonisation Edit

Servant of God Edit

On 27 September 1986 the process of canonisation began in Ollur. On 13 August 1987 Father Lucas Vithuvatikal was appointed as Postulator. He made the oath as Postulator in the presence of Mar Joseph Kundukulam, the Metropolitan Archbishop of Thrissur on 29 August 1987 and Euphrasia was declared a "Servant of God" on the same day.[13][14]

Venerable Edit

Sister Perigrin was appointed as Vice-Postulator on 9 September 1987 and in 1988, a Diocesan Tribunal for the Cause of Euphrasia was established by Kundukulam. The Diocesan Tribunal for the apostolic miracle was established on 8 January 1989, which was officially closed by Kundukulam on 19 June 1991. On 30 January 1990 the tomb of Euphrasia was opened and her remains were transferred to a newly built tomb inside the chapel of St. Mary's Convent. Her case was submitted to the Congregation for the Causes of Saints, Rome on 20 April 1994, and on 5 July 2002 Pope John Paul II declared her "Venerable".[15][16][17][18]

Blessed Edit

She was beatified on 3 December 2006 in St. Anthony's Forane Church, Ollur, with the declaration of the Major Archbishop, Varkey Vithayathil, on behalf of Pope Benedict XVI. Apostolic Nuncio to India Archbishop Pedro López Quintana and Archbishop Jacob Thoomkuzhy of the Syro-Malabar Catholic Archeparchy of Thrissur joined 30 prelates and 500 priests for the beatification events.

Saint Edit

On 3 April 2014, Pope Francis authorised the Congregation for the Causes of Saints to promulgate the decrees concerning the miracle attributed to Euphrasia's intercession. This confirmed the Pope's approval of Euphrasia's canonisation. At a special mass held at St Peter's Square at Vatican City on 23 November 2014, Pope Francis canonised Euphrasia as a saint. Mother Sancta, Mother General of Congregation of the Mother of Carmel (CMC), carried the relics of Euphrasia to the altar.[19][20]

ஆகஸ்டு 29)✠ புனிதர் சபீனா ✠(St. Sabina of Rome)

† இன்றைய புனிதர் †

(ஆகஸ்டு 29)

✠ புனிதர் சபீனா ✠

(St. Sabina of Rome)

மறைசாட்சி:

(Martyr)

பிறப்பு: கி. பி. முதலாம் நூற்றாண்டு

ரோம்

(Rome)

இறப்பு: கி. பி. 125

ரோம்

(Rome)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

(Eastern Catholic Churches)

முக்கிய திருத்தலம்:

தூய சபீனா ஆலயம், அவன்டினா குன்று, ரோம்

(Santa Sabina on the Aventine Hill, Rome)

நினைவுத் திருநாள்: ஆகஸ்ட் 29

புனிதர் சபீனா, ரோம் (Rome) நகரின் மருத்துவமனையொன்றின் தலைமை செவிலியும், மறைசாட்சியுமாவார். இவர், “ஹெராட் மெடல்லரியஸ்” (Herod Metallarius) என்பவரின் மகளும், “அதிகார சபை அங்கத்தினரான” (Senator) “வேலண்டைனஸ்” (Valentinus) என்பவரின் கைம்பெண்ணுமாவார்.

முன்பொருமுறை சபீனாவிடம் அடிமைப்பெண்ணாக இருந்த “புனிதர் செரபியா” (Saint Serapia) என்ற பெண் இவரை கிறிஸ்தவராக மனமாற்றம் செய்வித்தார். ரோம கடவுளர்களை பூஜிக்க மறுத்த காரணத்தால் “ரோமப்பேரரசன்” (Roman Emperor) “ஹட்ரியான்” (Hadrian) என்பவனால் கண்டிக்கப்பட்ட “செரபியா”, துன்புறுத்தப்பட்டு, தலை துண்டிக்கப்பட்டு, மறைசாட்சியாக கொல்லப்பட்டார். (பின்னாளில் செரபியா “ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை” மற்றும் :கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை” ஆகியவற்றால் புனிதராக அருட்பொழிவு செய்விக்கப்பட்டார்.)

தமது அடிமைப்பெண்ணின் உடலை மீட்டெடுத்த சபீனா, அதனை தமது குடும்ப கல்லறையில் (Family mausoleum) அடக்கம் செய்தார்.

இதனால், “எல்பிடியோ” (Elpidio) எனும் நிர்வாக அலுவலரால் (Prefect) கண்டிக்கப்பட்ட சபீனா, அவர் ஒரு கிறிஸ்தவர் என்ற காரணத்தால் குற்றம் சாட்டப்பட்டார். இத்தாலியின் “ஊம்ப்ரியா” (Umbria) மாநிலத்தின் “வின்டேனா” (Vindena) நகரில், கி.பி. 125ம் ஆண்டு, மறைசாட்சியாக கொல்லப்பட்டார்.

கி.பி. 430ம் ஆண்டு, சபீனாவின் உடல் “அவன்டைன்” (Aventine Hill) குன்றின்மேல், இவரது வீட்டினருகேயுள்ள “ஜூனோ கோயில்” (Temple of Juno) அருகே விசேடமாக கட்டப்பட்டு, இவரது பெயரில் அர்ப்பணிக்கப்பட்ட “தூய சபீனா பேராலயத்திற்கு” (Basilica— Santa Sabina) கொண்டு செல்லப்பட்டது.

பின்னர், புனிதராக அருட்பொழிவு செய்விக்கப்பட்ட புனிதர் சபீனாவின் நினைவுத் திருநாள், ஆகஸ்ட் மாதம், 29ம் தேதி கொண்டாடப்படுகிறது.

† Saint of the Day †

(August 29)

✠ St. Sabina of Rome ✠

Martyr:

Born: 1st Century AD

Rome

Died: 126 AD

Rome

Venerated in:

Roman Catholic Church

Eastern Orthodox Church

Major Shrine:

Santa Sabina on the Aventine Hill, Rome

Feast: August 29

Saint Sabina, matron, and martyr from Rome. The widow of Senator Valentinus and daughter of Herod Metallarius. After her female slave Saint Serapia (who had converted her) was denounced and beheaded, Sabina rescued her slave's remains and had them interred in the family mausoleum where she also expected to be buried. Denounced as well, Sabina was accused of being a Christian by Elpidio the Prefect and was thereupon martyred in the year 125 AD in the city of Vindena in the state of Umbria, Italy.

Sabina was later canonized as a saint, her feast day is celebrated on August 29. In 430 her relics were brought to the Aventine Hill, to a specially built basilica— Santa Sabina — on the site of her house, originally situated near a temple of Juno. This house may also have formed an early Christian titular church. The church was initially dedicated to both Sabina and Serapia, though the dedication was later limited to Sabina.

இன்றைய புனிதர் †(ஆகஸ்ட் 29)✠ புனிதர் திருமுழுக்கு யோவானின் தலை துண்டிக்கப்படுதல் ✠(Beheading of St. John the Baptist)

† இன்றைய புனிதர் †

(ஆகஸ்ட் 29)

✠ புனிதர் திருமுழுக்கு யோவானின் தலை துண்டிக்கப்படுதல் ✠

(Beheading of St. John the Baptist)

ஏற்கும் சமயங்கள்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

கிழக்கு கத்தோலிக்க திருச்சபைகள்

(Eastern Catholic Churches)

மரபுவழி திருச்சபை

(Orthodox Church)

ஓரியண்டல் மரபுவழி திருச்சபைகள்

(Oriental Orthodox Churches)

ஆங்கிலிக்கன் சமூகம்

(Anglican Communion)

இஸ்லாம்

(Islam) 

நினைவுத் திருநாள்: 

ஆகஸ்ட் 29 (ரோமன் கத்தோலிக்கம்)

திருமுழுக்கு யோவானின் கொடிய மரணம்:

ஒரு மன்னன் போதையில் செய்த சத்தியமும், அவனுடைய மரியாதைக்குரிய ஆழமற்ற உணர்வும், ஒரு பெண்ணின் மயக்கும் நடனமும், ஒரு ராணியின் வெறுப்பு சூழ்ந்த இருதயமும் இணைந்து, திருமுழுக்கு யோவானின் மறைசாட்சியத்துக்கு வழிகோலியது.

திருமுழுக்கு யோவான் சாதாரண மக்களின் தவறுகளை மட்டுமின்றி, அதிகாரத்திலும் பதவியிலும் இருந்தவர்களின் நெறிகேடானச் செயல்களையும் கடவுளின் பெயரால் கண்டித்தார். அவ்வாறே, “கலிலேயாவின்” (Galilee) குறுநில அரசன் “ஹெராட்” (Herod Antipas), “நபடேயா” அரசன் “அரேடாசின்” (King Aretas of Nabataea) மகளான தமது மனைவி “ஃபசேலிசை” (Phasaelis) விவாகரத்து செய்துவிட்டு, தமது சகோதரன் “முதலாம் ஹெராட் பிலிப்பின்” (Herod Philip I) மனைவி “ஹெரோடியாவை” (Herodias) மனைவியாக சேர்த்துக் கொண்டிருந்ததையும் யோவான் கண்டித்து வந்தார்.

ஹெராட், ஹெரோடியாவின் பொருட்டு ஆளனுப்பி யோவானைப் பிடித்துக் கட்டிச் சிறையில் அடைத்திருந்தான். இருப்பினும், யோவான் நேர்மையும் தூய்மையும் உள்ளவர் என்பதை ஹெராட் அறிந்து அஞ்சி, அவருக்குப் பாதுகாப்பு அளித்து வந்தான். அவர் சொல்லைக் கேட்டு மிகக் குழப்பமுற்ற போதிலும், அவருக்கு மனமுவந்து செவிசாய்த்தான். இதனால் ஹெரோடியா யோவான் மீது காழ்ப்புணர்வு கொண்டு, அவரைக் கொலை செய்ய விரும்பி காத்திருக்கலானாள்.

ஒரு நாள் ஹெரோடியாவுக்கு நல்ல வாய்ப்பு ஒன்று கிடைத்தது. ஹெராட் தன் பிறந்த நாளில் அரசவையினருக்கும், ஆயிரத்தவர் தலைவர்களுக்கும் கலிலேய முதன்மைக் குடிமக்களுக்கும் ஒரு விருந்து படைத்தான். அவ்விருந்தில், ஹெரோடியாவின் மகள் “சலோமி” (Salome), ஹெராட் மற்றும் விருந்தினர் முன்னிலையில் நடனமாடி அகமகிழச் செய்தாள். 

போதையிலிருந்த அரசன் ஹெராட் சலோமியிடம், "உனக்கு என்ன வேண்டுமானாலும் கேள், தருகிறேன்" என்றான். அவள் வெளியே சென்று, "நான் என்ன கேட்கலாம்?" என்று தன்தாயை வினவினாள். அவள், "திருமுழுக்கு யோவானின் தலையைக் கேள்" என்றாள். உடனே சிறுமி அரசனிடம் விரைந்து வந்து, "திருமுழுக்கு யோவானின் தலையை ஒரு தட்டில் வைத்து இப்போதே எனக்குக் கொடும்" என்று கேட்டாள். 

இதைக் கேட்டு அதிர்ச்சியடைந்த அரசன் மிகவும் வருந்தினான். இருப்பினும், விருந்தினர்முன் தாம் உறுதியளித்ததை மறுக்க விரும்பவில்லை. தயக்கத்துடனேயே, அரசன் ஒரு காவலனை அனுப்பி யோவானுடைய தலையைக் கொண்டுவருமாறு பணித்தான். அவன் சென்று சிறையில் அவருடைய தலையை வெட்டி, அதை ஒரு தட்டில் கொண்டுவந்து சலோமியிடம் கொடுக்க, அவளும் அதை வாங்கி தன் தாயிடம் கொடுத்தாள்.

இதைக் கேள்வியுற்ற யோவானுடைய சீடர்கள் வந்து அவருடைய உடலை எடுத்துச் சென்று ஒரு கல்லறையில் வைத்தார்கள்.

ஜெலாசியன் திருத்தந்தைக்கு உரித்தாக்கப்படுகின்ற முற்கால வழிபாட்டு புத்தகத்தில் கண்டுள்ளபடி இன்றைய திருநாளின் பெயர், "புனித திருமுழுக்கு யோவானின் பாடுகள்" என்றும், "புனித திருமுழுக்கு யோவானின் தலை வெட்டுண்டது" என்றும் அழைக்கப்படுகின்றது.

Saint of the Day  : (29-08-2020)

Martyrdom of John the Baptist

St. John the Baptist was the son of Zechariah and Elizabeth. Elizabeth conceived St. John at her advanced age as per God’s will, as expressed through Arch-Angel Gabriel to Zachariah in the temple, when Zechariah was doing the priestly duties. During the pregnancy of Elizabeth, Holy Mary visited her and extended help to her. The name John itself was also predetermined by God and announced by Arch-Angel Gabriel to Zachariah. When John was young he lived in the desert and was eating locusts and honey and clothed with camel-hair clothes. He gave witness to Jesus, as the son of God. He gave baptism to Jesus and pronounced that he saw Holy Spirit descended on Jesus like a dove and announced publicly later that Jesus is the son of God. Jesus once praised John as one, more than an apostle. He courageously blamed people at high positions about their sins. Once he blamed Herod Antipas, the Tetrarch (sub-king) of Galilee, for his illegal connection with his sister-in-law Herodias, the wife of Herod Philip-I. Herod Philip-I was still alive then and Herod Antipas divorced his wife Phasaelis to keep Herodias with him. Herod wanted to kill St. John but feared for the people because people were thinking that John was a saint. One day Salome, the daughter of Herodias danced before Herod Antipas and his invitees in a function and entertained all. Herod Antipas was very much pleased and promised Salome that he would give anything including half of his Kingdom, as a reward for her beautiful dance and encouraged her to ask anything. As instigated by her mother Herodias, Salome asked Herod, the head of St. John the Baptist in a plate. Herod was shocked to hear this but very reluctantly fulfilled his promise for the sake of the invitees and arranged to behead John and to bring the head of St. John and gave it to Salome. The death of St. John the Baptist took place at the fortress of Machaerus probably in the year 30 to 35 A.D. Jewish historian Flavius Josephus said in his book that God destroyed the army of Herod Antipas for killing St. John the Baptist.

John the Baptist was the forerunner of Jesus. He was sent by God to level the path for the coming Jesus who is the Christ. We also must start preparing ourselves for the second coming of Jesus, to stand before Jesus, as true followers of God and His son Jesus Christ.

---JDH---Jesus the Divine Healer---