St. Wicterp
Feastday: April 18
Death: 749
Bishop, also called Wicho. Elected abbot of Ellwangen Monastery, he devoted himself to assisting the founding of the monasteries of Filssen, Wessobrunn, and Kempten, all in Germany. He was later named bishop of Augsburg, Austria.
St. Apollonius the Apologist
Feastday: April 18
Death: 185
Martyr whose Apologia, or defense of the faith, is considered one of the most priceless documents of the early Church. Apollonius was a Roman senator who was denounced as a Christian by one of his slaves. The Praetorian Prefect, Sextus Tigidius Perennis, arrested him, also putting the slave to death as an informer. Perennis demanded that Apollonius denounce the faith, and when he refused, the case was remanded to the Roman senate. There a debate took place between Perennis and Apollonius that clearly outlines the beauty and the value of Christianity. Despite his eloquent defense, Apollonius was condemned and beheaded.
For 4th-c martyr, see Apollonius of Rome.
Saint Apollonius the Apologist or Saint Apollonius of Rome (died 21 April 185) was a 2nd-century Christian martyr and apologist (not to be confused with Apollinaris Claudius, another contemporary apologist) who was martyred in 185 under the Emperor Commodus (161-192).
Four different sources speak of Saint Apollonius of Rome:
a record of the trial incorporated into the Ecclesiastical History of Eusebius of Caesarea (265-340);
chapters 40 and 42 of the De Viris Illustribus by Saint Jerome (347-420),
two versions of the Passio of Apollonius, one Greek, the other Armenian, which were discovered in the late 19th century.[1][3]
These sources present Apollonius as an illustrious Roman, even, it seems, a senator, and an exceedingly talented man, well versed in philosophy. He was denounced as a Christian to the Pretorian Prefect Perennius. Summoned to defend himself, he read to the senate, according to Saint Jerome, "a remarkable volume" in which, instead of recanting, he defended the Christian faith. As a result, he was condemned to death on the basis of the law established by the Emperor Trajan.[1][3]
The sources say he was subjected to two investigations, the first by the Prefect Perennius, the second, three days later, by a group of senators and jurists. The hearings were conducted in a calm and courteous manner. Apollonius was permitted to speak with only rare interruptions, aimed at getting him to tone down his remarks, which were making him liable to punishment.[1]
Apollonius was not afraid to die, because, he said: "There is waiting for me something better: eternal life, given to the person who has lived well on earth." And he argued for the superiority of Christianity's concepts of death and life.[3]
The sources disagree on the manner of his death. The Greek Passio says he died after having his legs crushed, a punishment inflicted also on the slave who denounced him; but in the Armenian account he is decapitated.[1][3]
Veneration
Apollonius was not mentioned in the earliest Christian martyrologies, not being at first the object of individual commemoration. In the Middle Ages he was confused with two other saints, Apollo of Alexandria and the Apollonius who was martyred with Saint Valentine and whose feast is on 18 April. As a result, this date was attributed also to Saint Apollonius of Rome, even in editions of the Roman Martyrology, the latest editions of which have, however, restored the date of 21 April.[1]
The account in the Roman Martyrology (21 April) is as follows:
At Rome, commemoration of Saint Apollonius, philosopher and martyr. Under the Emperor Commodus, he defended, before the Prefect Perennius and the Senate, the cause of the Christian faith in a finely argued address, and then, after being condemned to death, confirmed it by the witness of his blood
Bl. Marie-Anne Blondin
Feastday: April 18
Birth: 1809
Death: 1890
Beatified: Pope John Paul II
Esther Blondin, in religion "Sister Marie Anne", was born in Terrebonne (Quebec, Canada) on April 18, 1809, in a family of deeply Christian farmers. From her mother she inherited a piety centered on Divine Providence and the Eucharist and, from her father, a deep faith and a strong patience in suffering. Esther and her family were victims of illiteracy so common in French Canadian milieux of the nineteenth century. Still an illiterate at the age of 22, Esther worked as a domestic in the Convent of the Sisters of the Congregation of Notre Dame, that had been recently opened in her own village. A year later, she registered as a boarder in order to learn to read and write. She then became a novice in the Congregation but had to leave, due to ill health.
In 1833, Esther became a teacher in the parochial school of Vaudreuil. Little by little, she found out that one of the causes of this illiteracy was due to a certain Church ruling that forbade that girls be taught by men and that boys be taught by women. Unable to finance two schools, many parish priests chose to have none. In 1848, under an irresistible call of the Spirit, Esther presented to her Bishop, Ignace Bourget, a plan she long cherished: that of founding a religious congregation "for the education of poor country children, both girls and boys in the same schools". A rather new project for the time! It even seemed quite rash and contrary to the established order. Since the State was in favor of such schools, Bishop Bourget authorized a modest attempt so as to avoid a greater evil.
The Congregation of the Sisters of Saint Anne was founded in Vaudreuil on September 8, 1850. Esther, now named "Mother Marie Anne", became its first superior. The rapid growth of this young Community soon required larger quarters. During the Summer of 1853, Bishop Ignace Bourget transferred the Motherhouse to Saint Jacques de l'Achigan. The new chaplain, Father Louis Adolphe Marechal, interfered in an abusive way in the private life of the Community. During the Foundress' absence, Father changed the pupils' boarding fees. Should he be away for a while, he asked that the Sisters await his return to go to confession. After a year of this existing conflict between the chaplain and the Foundress, the latter being anxious to protect the rights of her Community, Bishop Bourget asked Mother Marie Anne, on August 18, 1854, "to resign". He called for elections and warned Mother Marie Anne "not to accept the superiorship, even if her sisters wanted to reelect her". Even though she could be reelected, according to the Rule of the Community, Mother Marie Anne obeyed her Bishop whom she considered God's instrument. And she wrote: "As for me, my Lord, I bless Divine Providence a thousand times for the maternal care she shows me in making me walk the way of tribulations and crosses".
Mother Marie Anne, having been named Directress at Saint Genevieve Convent, became the target of attacks from the Motherhouse authorities, influenced by the dictatorship of Father Marechal. Under the pretext of poor administration, Mother Marie Anne was recalled to the Motherhouse in 1858, with the Bishop's warning: "take means so that she will not be a nuisance to anyone." From this new destitution and until her death on January 2, 1890, Mother Marie Anne was kept away from administrative responsibilities. She was even kept away from the General Council deliberations when the 1872 and 1878 elections reelected her. Assigned to mostly hidden work in the laundry and ironing room, she led a life of total self-denial and thus ensured the growth of the Congregation. Behold the paradox of an influence which some wanted to nullify! In the Motherhouse basement laundry room in Lachine, where she spent her days, many generations of novices received from the Foundress a true example of obedience and humility, imbued with authentic relationships which ensure true fraternal charity. To a novice who asked her one day why she, the Foundress, was kept aside in such lowly work, she simply replied with kindness : "The deeper a tree sinks its roots into the soil, the greater are its chances of growing and producing fruit".
The attitude of Mother Marie Anne, who was a victim of so many injustices, allows us to bring out the evangelical sense she gave to events in her life. Just as Jesus Christ, who passionately worked for the Glory of His Father, so too Mother Marie Anne sought only God's Glory in all she did. "The greater Glory of God" was the aim she herself gave her Community. "To make God known to the young who have not the happiness of knowing Him" was for her a privileged way of working for the Glory of God. Deprived of her most legitimate rights, and robbed of all her personal letters with her bishop, she offered no resistance and she expected, from the infinite goodness of God, the solution to the matter. She was convinced that "He will know well, in his Wisdom, how to discern the false from the true and to reward each one according to his deeds".
Prevented from being called "Mother" by those in authority, Mother Marie Anne did not jealously hold on to her title of Foundress; rather she chose annihilation, just like Jesus, "her crucified Love", so that her Community might live. However, she did not renounce her mission of spiritual mother of her Community. She offered herself to God in order "to expiate all the sins which were committed in the Community"; and she daily prayed Saint Anne "to bestow on her spiritual daughters the virtues so necessary for Christian educators".
Like any prophet invested with a mission of salvation, Mother Marie Anne lived persecution by forgiving without restriction, convinced that "there is more happiness in forgiving than in revenge". This evangelical forgiveness, guarantee of "the peace of soul which she held most precious", was ultimately proven on her death bed when she asked her superior to call for Father Marechal "for the edification of the Sisters".
As she felt the end approaching, Mother Marie Anne left to her daughters her spiritual testament in these words which are a resume of her whole life : "May Holy Eucharist and perfect abandonment to God's Will be your heaven on earth". She then peacefully passed away at the Motherhouse of Lachine, on January 2, 1890, "happy to go to the Good God" she had served all her life
St. Peter of Saint Joseph Betancur
தூய சூசையப்பரின் புனிதர் பீட்டர்
(St. Peter Of St. Joseph De Betancur)
மறைப்பணியாளர், நிறுவனர்:
(Religious and Founder)
பிறப்பு: மார்ச் 21, 1626
விலாஃப்லோர், டெனேரிஃப், ஸ்பேனிஷ் பேரரசு
(Vilaflor, Tenerife, Spanish Empire)
இறப்பு: ஏப்ரல் 25, 1667
என்டிகுவா குவாட்மலா, ஸ்பேனிஷ் பேரரசு
(Antigua Guatemala, Captaincy General of Guatemala, Spanish Empire)
ஏற்கும் சமயம்:
ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை
(கெனரி தீவுகள் மற்றும் குவாட்மலா)
(Roman Catholic Church)
(Canary Islands & Guatemala)
முக்திபேறு பட்டம்: ஜூன் 22, 1980
திருத்தந்தை இரண்டாம் ஜான் பவுல்
(Pope John Paul II)
புனிதர் பட்டம்: ஜூலை 30, 2002
திருத்தந்தை இரண்டாம் ஜான் பவுல்
(Pope John Paul II)
முக்கிய திருத்தலங்கள்:
சேன்டோ ஹெர்மனோ பெட்ரோ குகை மற்றும் ஹெர்மனோ பெட்ரோ சரணாலயம் மற்றும் சேன் ஃபிரான்சிஸ்கோ ஆலயம், என்ட்டிகுவா, குவாட்மலா
(Cave of Santo Hermano Pedro and Sanctuary of the Santo Hermano Pedro (Tenerife) and San Francisco Church in Antigua, Guatemala)
நினைவுத் திருநாள்: ஏப்ரல் 18
பாதுகாவல்:
கெனரி தீவுகள் (Canary Islands), குவாட்மலா (Guatemala), மத்திய அமெரிக்கா (Central America), குவாட்மலா’வின் மறைக்கல்வி ஆசிரியர்கள் (Catechists of Guatemala), தென் டெநெரிஃப் நாட்டிலுள்ள நகரசபைகளின் கௌரவ மேயர்கள் (Honorary Mayor of municipalities in the South of Tenerife), என்ட்டிகுவா, குவாட்மலா நகரசபையின் கௌரவ மேயர் (Honorary Mayor of Antigua Guatemala), வீடற்ற மக்கள் (The homeless)
தூய சூசையப்பரின் புனிதர் பீட்டர், மத்திய அமெரிக்க நாடுகளிலுள்ள “குவாட்மலா குடியரசின்” (Republic of Guatemala) மறைப்பணியாளரும், ஒரு ஸ்பேனிஷ் புனிதருமாவார். இவர், (St. Francis of Assisi of the Americas) “அமெரிக்காக்களின் புனிதர் அசிசியின் ஃபிரான்சிஸ்” என்றும் அறியப்படுகின்றார். கேனரி (Canary Islands) தீவுக்களின் முதல் புனிதரான இவர், குவாட்மலா (Guatemala) மற்றும் மத்திய அமெரிக்க நாடுகள் (Central America) ஆகியவற்றினதும் முதல் புனிதராகக் கருதப்படுகின்றார். இவர், “பெத்தலமைட் சகோதரர்கள்” (Bethlehemite Brothers) என்றழைக்கப்படும் “பெத்தலஹெம் அன்னையின் சபையின்” (Order of Our Lady of Bethlehem) நிறுவனர் ஆவார்.
“ஹெர்மனோ பெட்ரோ டி சேன் ஜோஸ் பெடன்கர்ட்” (Hermano Pedro de San José Betancurt) என்றும், “ஹெர்மனோ பெட்ரோ” (Hermano Pedro) என்றும், “சேன்ட்டோ ஹெர்மனோ பெட்ரோ” (Santo Hermano Pedro) என்றும், “சேன் பெட்ரோ டி விலஃலோர்” (San Pedro de Vilaflor) என்றும் பல பெயர்களால் அழைக்கப்படும் இவர், கி.பி. 1626ம் ஆண்டு, “டெனேரிஃப்” (Island of Tenerife) தீவிலுள்ள “விலாஃப்லோர்” (Vilaflor) எனுமிடத்தில் பிறந்தார். இவரது தந்தை, “ஜீன் டி பெத்தென்கார்ட்டின் வம்சாவளியினரான” (Descendant of Jean de Béthencourt) “அமடோர் பெடன்கோர்ட்” (Amador Betancourt) ஆவார். இவரது தாயார், “ஆனா கொன்சேல்ஸ் பெடன்கோர்ட்” (Ana Gonzáles Betancurt) ஆவார்.
சிறுவயதில், பீட்டர் தமது குடும்பத்தின் ஒரே வருமானமான சிறு பண்ணையில் கால்நடைகளை மேய்க்கும் பணி செய்தார். கி.பி. 1638ம் ஆண்டு ஒருமுறை, தமது குடும்பத்துக்கு கடன் கொடுத்தவர், கடனுக்காக, தமது பண்ணை நிலங்களை பறிமுதல் செய்தார். குடும்பத்தின் கடனை அடைக்கும் முயற்சியாக, அந்த நிலச் சுவான்தாரிடம் சம்பளமில்லா வேலைக்காரனாக வேலை செய்தார். இந்த காலகட்டத்தில், இவரது சகோதரரான “மடேயோ” (Mateo) என்பவர், ஸ்பெயின் நாட்டின் காலனியாட்சி நடைபெறும் “ஈகுவேடார்” (Ecuador) காலனிக்கு புலம்பெயர்ந்து சென்றார்.
கி.பி. 1649ம் ஆண்டு, தமது 23 வயதில், குடும்ப கடனுக்காக கூலி வேலை செய்துவந்த பீட்டர், அப்பணியிலிருந்து விடுவிக்கப்பட்டார். அவரும் தமது சகோதரரைப் போலவே வெளிநாடு செல்ல முடிவு செய்தார். அங்கிருக்கும் ஏதாவது ஒரு சொந்தம் மூலமாக ஏதேனும் ஒரு அரசு பணியில் சேரும் நோக்கில், புதிய ஸ்பெயின் நாட்டின் (New Spain) தலைநகரான குவாட்மலா (Guatemala) பயணித்தார். அவர் கியூபாவிலுள்ள (Cuba) ஹவானா (Havana) சென்று சேர்ந்தபோது, அவரிடம் கையில் பணம் ஏதும் கிடையாது. பின்னர், ஒரு வருடம் அங்கிருந்த குருவிடம் பணியாற்றினார்.
பீட்டர், கி.பி. 1653ம் ஆண்டு, குருத்துவக் கல்வி கற்பதற்காக “சேன் போர்ஜியா” (San Borgia) எனும் இடத்திலுள்ள இயேசுசபை (Jesuit College) கல்லூரியில் சேர்ந்தார். மூன்று வருடங்களின் பின்னர், கல்லூரியின் தேர்வுகளில் தோல்வியடைந்ததால், கல்லூரியிலிருந்து விலகினார். பின்னர், குருவாகும் யோசனையை கைவிட்டார். அங்குள்ள அன்னை மரியாளுக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்ட தேவாலயம் ஒன்றில் சாக்ரஸ்டனின் நிலையை வகித்தபின் (Sacristan - கிறிஸ்தவ ஆலயங்களில் உள்ள புனிதப் பொருட்களைக் காப்பவர்), “கல்வாரி” (Calvary) என்றழைக்கப்படும் புறநகர்ப் பகுதியொன்றில் வீடு ஒன்றினை வாடகைக்கு எடுத்து, சிறிது காலம் அங்கே ஏழைச் சிறார்களுக்கு படிக்கவும், மறைக் கல்வியும் கற்பித்தார்.
“என்ட்டிகுவா குவாட்மலா’வின்” (Antigua Guatemala) “கோஸ்டா ரிக்கா” (Costa Rica) ஃபிரான்சிஸ்கன் துறவற மடத்தில் இணைந்து துறவியானார். “புனிதர் சூசையப்பரின் பீட்டர்” (Peter of Saint Joseph) எனும் பெயரை தமது ஆன்மீகப் பெயராக ஏற்றுக்கொண்டார். அவர் மருத்துவமனைகள், சிறைச்சாலைகள் மற்றும் வேலையற்றோர் ஆகியோரைக் காணச் சென்றார். அவர்களுக்கு ஆறுதலும் தேறுதலும் கூறினார். கி.பி. 1658ம் ஆண்டு, தமக்கு தரப்பட்ட குடில் ஒன்றினை சிறு மருத்துவமனையாக மாற்றினார். நகரின் பெரிய மருத்துவமனையில் சிகிச்சை பெற்று, இன்னமும் ஓய்வும் உடல்நிலையில் முன்னேற்றமும் தேவைப்பட்ட ஏழை நோயாளிகளை அங்கே தங்கவைத்து சிகிச்சையும் சேவையும் செய்தார். அவரது ஆர்வம் அவரைச் சுற்றியிருந்தவர்களிடமிருந்து வந்த பலன்களையும் பெற்றது. ஆயரும் ஆளுநரும் அவருக்கு தேவையான அனைத்து வசதிகளையும் அவருக்கு வழங்கினார்கள்.
மூன்று வருடங்களுக்குப் பின்னர், பீட்டரின் குடிலைச் சுற்றியிருந்த பல வீடுகளை வாங்குவதற்காக பலர் உதவிகள் செய்தனர். பின்னர் அவர்களது தளத்தில் ஒரு மருத்துவமனை நிறுவப்பட்டது. அதில் அவரால் சிறப்பாக பணியாற்ற முடிந்தது. அவர், தாமே கட்டிடப் பணியாளர்களுடன் சேர்ந்து வேலை செய்தார். அது அனைத்து வசதிகள் கொண்ட மருத்துவமனையாக இருந்தது. ஏழை நோயாளிகளுக்கான மருத்துவமனையும் நிறுவனமும் பெத்தலஹெம் அன்னை மரியாளின் (Our Lady of Bethlehem) பாதுகாவலில் அர்ப்பணிக்கப்பட்டது. விரைவிலேயே வீடற்றவர்களுக்கு ஒரு தங்குமிடமும், ஏழை சிறுவர்களுக்கு ஒரு பள்ளியும், குருக்கள் மற்றும் துறவியர்க்கு ஒரு சிற்றாலயமும், தங்கும் இல்லமும் கட்டப்பட்டது.
பிற சபை மற்றும் மடங்களின் துறவியர் வந்து பீட்டருடன் இணைய தொடங்கினர். பீட்டர், துறவியர் சமூகம் ஒன்றோ, அல்லது சபையோ நிறுவும் எண்ணமேதுமில்லாதிருந்தார். ஆனால், தமது மருத்துவமனையை நிறுவுவதில் தீவிரமாக இருந்தார். தமது முதல் உதவியாளர்களை திறம்பட பயிற்றுவித்தார். தாம் ஒரு ஃபிரான்சிஸ்கன் (Franciscan) சபையைச் சேர்ந்த துறவியாயிருந்தும், தமது மருத்துவமனை சமூகத்திற்கு, விரைவிலேயே “தூய அகுஸ்தினாரின் சட்டதிட்டங்களை” (Rule of St. Augustine) எழுதினார். பெண்களுக்கான இவரது சமூகத்தைச் சேர்ந்த பெண்கள், சிறார்களுக்கு கல்வி கற்பிக்கும் பணியைச் செய்தனர். இவர்களது இச்சமூகம் விரைவிலேயே “பெத்தலஹெம் அன்னையின் சபை” (Order of Our Lady of Bethlehem) அல்லது “பெத்தலமைட் சகோதரர்கள்” (Bethlehemite Brothers) என்றானது. இச்சபையில் இணைந்த ஆண்களும் பெண்களும், இவர்களுடைய மருத்துவமனை மட்டுமல்லாது, நகரின் வேறு இரண்டு மருத்துவமனைகளிலும் பணி புரிந்தனர். பீட்ட வழக்கம் போல ஏழைச் சிறுவர்களின் கல்வியில் கவனம் செலுத்தினார். இவர்களது “பெத்தலமைட்” சபை, ஃபிரான்சிஸ்கன் சமூகத்திற்கு சொந்தமானதாகும்.
பின் வரும் வருடங்கள்:
சிறைச்சாலைக் கைதிகளும்கூட பீட்டரின் இரக்கத்தினால் உணர்ச்சி வசப்பட்டு உற்சாகம் கொண்டனர். ஒவ்வொரு வியாழக்கிழமையும், அவர் நகர் முழுதும் சென்று சிறைக் கைதிகளுக்காக யாசகம் பெற்றார். அதனை சிறைச்சாலை சென்று அவர்களுக்கு கொடுத்தார். ஏழை எளிய குருவானவர்களால் நடத்தப்படும் திருப்பலிகளுக்காகவும், அவற்றில் பங்கேற்கும் ஏழை மக்களுக்காகவும் நகர் முழுதும் சென்று யாசகம் பெற்று அவற்றை அவர்களுக்கு அளித்தார். கத்தோலிக்க பாரம்பரியம் மற்றும் மரபுகளின்படி, ஒருவர் மரித்ததன் பின்னர் ஆத்துமாக்களை புனிதப்படுத்தும் இடமான “உத்தரிய ஸ்தலத்தில்” (Purgatory) காத்திருக்கும் புறக்கணிக்கப்பட்ட ஆத்துமாக்கள் மீது அக்கறையும் கவலையும் கொண்டிருந்தார். இரவு நேரங்களில், நகரின் தெருக்களில் மணியடித்தவாறு பயணித்து, உத்தரிய ஸ்தலத்திளிருக்கும் ஆத்துமாக்களுக்காக செபிக்குமாறு மக்களிடம் பரிந்துரைத்தார்.
உழைப்பு மற்றும் நோன்பு, தவம் ஆகியவற்றினால் முற்றிலும் சோர்வடைந்து, நலிந்து போன பீட்டர், கி.பி. 1667ம் ஆண்டு, ஏப்ரல் மாதம், 25ம் நாளன்று, தமது 41 வயதில், “என்ட்டிகுவா குவாட்மலா” (Antigua Guatemala) நகரில் மரித்துப்போனார். கபுச்சின் (Capuchin Friars) துறவியரது வேண்டுகோளின்படி, அவர்களது ஆலயத்தில் பீட்டர் அடக்கம் செய்யப்பட்டார்.
பீட்டர் தமது வாழ்க்கையை தேவைப்படும் மக்களுக்காக அர்ப்பணித்தார். நோயாளிகளுக்காக – முக்கியமாக தொழுநோயால் பாதிக்கப்பட்டோருக்காகவும், சிறைக் கைதிகளுக்காகவும், அடிமைகளுக்காகவும், இந்தியர்களுக்காகவும் மனித உரிமைகளின் முன்னோடியாக பணியாற்றினார்.
Feastday: April 18
Patron: of Canary Islands and Guatemala
Birth: 1626
Death: 1667
Beatified: June 22, 1980 by Pope John Paul II
Canonized: July 30, 2002, Guatemala City, Guatemala by Pope John Paul II
Image of St. Peter of Saint Joseph BetancurThe son of a poor family of the Canary Islands, Peter de Betancur in his youth worked as a shepherd, finding in nature an incentive to prayer. Intent to serve the poor in the New World, he embarked on an arduous journey to Guatemala that ultimately left him penniless. In Guatemala City, Peter entered a Jesuit college through the assistance of a Franciscan friar, but soon left after failing in his studies. The friar then invited Peter to become a Franciscan brother, but the young man declined, feeling that God willed for him to remain in the world. Instead, Peter became a Third Order Franciscan, devoting himself to the service of African slaves, Native Americans, and other needy individuals. As a penance, each night he went out to carry a heavy cross through the streets. Peter later founded a congregation for the care of the poor, the Bethlehemite Brothers and Sisters. Deeply devoted to the Christ Child, the Blessed Virgin Mary, and the relief of the souls in purgatory, Peter was a promoter of the Franciscans' rosary of the Seven Joys of Mary, and instituted a weekly rosary procession in Guatemala City. He died on April 25, 1667.
Saint Athanasia of Aegina
புனித_அத்தனாசியா (790-860)
ஏப்ரல் 18
இவர் (#StAthanasiaOfAegina) அகினா என்ற இடத்தில் பிறந்தார்.
இவர் முதலில் ஒருவரை மணந்தார். அவர் திருமணம் நடந்து, இரண்டு வாரங்களுக்குள்ளாகவே, சரசென்ஸ் என்ற இனத்தவரால் கொல்லப்பட்டவே, இவர் கைம்பெண் ஆனார்.
இதற்குப் பிறகு இவர் வேறொருவரை மணந்தார். அவர் இவரிடம், "நாமிருவரும் இல்லறத்தில் துறவற வாழ்க்கை வாழ்வோம்" என்றார். இவரும் அதற்குச் சரியென்று சொல்லி, ஒரு துறவியைப் போன்று வாழ்ந்து வந்தார். இவரது எடுத்துக்காட்டான வாழ்க்கையைப் பார்த்துவிட்டுப் பலரும் இவரிடம் சீடராகச் சேர்ந்தார்கள்.
இதன் பிறகு இவர் கான்ஸ்டன்டான்டிநோப்பிளுக்குச் சென்று, அங்கிருந்த மன்னருக்கு ஆலோசகராகப் பணியாற்றினார். இவர் கொடுத்த ஆலோசனைகள் மன்னருக்குப் பெரிதும் உதவின.
இவ்வாறு ஒரு துறவியாய், ஆலோசகராய் வாழ்ந்த இவர், 860 ஆம் ஆண்டு இறையடி சேர்ந்தார்.
Profile
Born to the nobility, the daughter of Nikita and Marina, Athanasia grew up in a pious family. She early felt drawn to the religious life; legend says that when she was a young girl learning to weave, a star suddenly appeared, settled over her heart, and she was enlightened. However, at her parent's request, she married at age 16 to an army officer. Widowed after 16 days of marriage when her husband died in battle against invading Arabs. She again considered the religious life, but an imperial edict required all single women of marriage age to marry soldiers.
Her second marriage was to a deeply religious man; the two conducted Bible studies in their homes, and took in the sick and poor. Her husband felt drawn to become a monk, and Athanasia agreed with his new vocation. She became a nun, gave away the bulk of her possessions, converted her home into a convent, obtained a spiritual director named Matthias, had other sisters move in with her, served as abbess, and lived a life of severe austerity. She built three churches. The community later moved to Timia where Athanasia became widely known for miraculous healings. To escape the press of people who were drawn to her reputation of holiness, and return to the quiet, prayerful life, she and two sisters fled in secret to Constantinople where she lived as an anchoress in a cell for seven years; while walled away, she was an advisor to Empress Theodora. Obeying the appeals of her sisters, she returned to Timia very late in life, and spent her last days there.
Many stories have come down to us about Athanasia, most concerning her activities after death. During Mass at the convent, forty days after Athanasia's death, two of her sisters received a vision of Saint Athanasia at the gates of heaven. There, two radiant men placed a crown with crosses on her head, handed her a brilliant staff and led her through the gates to the altar.
Shortly before her death, Athanasia left orders that the poor be fed in her memory for forty days. Her sisters, however, set up a memorial trapeza, a dining hall where religious and pilgrims to gather for food, for only nine days. Athanasia appeared to some of the sisters and said, "It was wrong that you did not fulfill my testament, the forty-day commemoration in church of those who have fallen asleep and the feeding of the poor greatly helps sinful souls, while heavenly mercy is sent down from righteous souls to those who carry out the commemoration." She then jabbed her staff into the ground, and became invisible. The next day, the staff had sprouted and become a living sapling.
A year after Athanasia's death, a possessed woman was brought to her grave. The people with her dug up the earth over the grave, hoping that contact with it would heavel the woman. They smelled a perfume coming from the grave, and removed Athanasia's coffin. When she touched it, the possessed woman was healed. The witnesses opened the coffin, and found Athanasia's body incorrupt, streaming fragrant myrrh.
When these witnesses found the body in this state, they transferred it to a new ark. Her sisters, wanting to clothe the body in silk, removed the hair shirt Athanasia had worn in life and death. However, when they tried to put the silk clothes on her, the body developed severe rigor, hands clasped to the breast, and they could not dress her in the rich dress. The sisters took this as the Athanasia's love of pious poverty. One of the sisters called out to the saint, "O our lady, as thou didst unquestioningly obey us while thou didst live with us, so even now be well pleased to obey us and be clothed in these garments, our humble gift offered unto thee." The body then sat up, extended her hands, and was dressed in the silk clothing.
Born
8th century on the Island of Aegina, Greece
Died
• 14 August 860 at Timia of natural causes
• relics preserved at Timia in a specially made reliquary, and are known for their healing powers
Blessed James Oldo
Also known as
• James of Oldo
• James D'Oldo
• James of Lodi
• James Oldi
• Jakob, Jacopo, Giacomo
Profile
The son of Marchese and Fiordonina Oldo, his father died when the boy was young, leaving him a legacy that allowed to grow up a rich and self-indulgent youth. Married to Catharine Bocconi, a woman of similar disposition; father of three children. The death of a friend to disease brought his own mortality to James' attention and matured him slightly. Then one day a travelling reproduction of the Holy Sepulchre came to his home town of Lodi, Italy. As a joke, James lay down on it to compare his height to Christ's. While lying there, he had an almost instantaneous conversion experience.
He became a Franciscan tertiary. James took care of a sick priest who, in return, taught him Latin. His mother and wife were opposed to James's change until his mother had a vision of being before the judgement seat of God. Both women became Franciscan tertiaries and turned their mansion into a center for prayer. They and spent their later years working with the sick and the prisoners taken in the civil war that devastated Lodi.
Upon his wife's death, James became a priest in 1397. His acts of penance became so severe that his bishop had to order him to eat at least three times a week. Preacher whose life and words moved many to enter the religious life. Had the gift of prophecy; predicted wars and his own death.
Born
1364 at Lodi, Italy
Died
• 18 April 1404 of an unknown buried in the church of Saint Julian, the construction of which he and his wife had financed
• when moved seven years after his death, his body was found incorrupt
• re-interred in the nearby Church of Sant'Egidio in 1580
• re-interred in the Cathedral of Lodi in 1789
Beatified
26 March 1934 by Pope Pius XI (cultus confirmed)
Blessed Marie of the Incarnation
Also known as
• Barbara Aurillot
• Barbara Avrillot
• Barbe Acarie
• Barbe Aurillot
• Barbe Avrillot
• Madame Acarie
• Marie Acarie
• Mary of the Incarnation
Profile
Daughter of a French government official named Nicholas Aurillot. Educated at her aunt's convent at Longchamps. Though attracted to religious life, she married Pierre Acarie, an aristocrat and treasury official, at age 16. Mother of six, three of whom became Carmelites, and one a priest.
Peter supported the Catholic League against Henry IV. When Henry became king he seized the Acarie estates, impoverished the family, and exiled them from Paris, France. Barbara went to court over the matter, won, and reclaimed part of the family fortune.
She was devoted to the writings of Saint Teresa of Avila, and became active in charities. Her good works eventually won her the admiration and support of King Henry. Brought the Discalced Carmelites of Saint Teresa to France, founding five houses between 1604 and 1609.
Widowed at 47. Carmelite lay sister in 1613 at Amiens, France, taking the name Mary of the Incarnation. Spiritual student of Saint Francis de Sales. Known for receiving visions and ecstasies, and for supernatural gifts.
Born
1 February 1566 at Paris, France as Barbe Aurillot
Died
18 April 1618 at Pontoise, France of natural causes
Beatified
5 June 1791 by Pope Pius VI
Blessed Andrés Hibernón Real
அருளாளர் ஆண்ட்ரேஸ் ஹிபெர்நான் ரியல்
(Blessed Andrés Hibernón Real)
மறைப்பணியாளர்:
(Religious)
பிறப்பு: கி.பி. 1534
மூர்சியா, ஸ்பெயின் அரசு
(Murcia, Kingdom of Spain)
இறப்பு: ஏப்ரல் 18, 1602 (வயது 68)
காண்டியா, வலென்சியா, ஸ்பெயின் அரசு
(Gandia, Valencia, Kingdom of Spain)
ஏற்கும் சமயம்:
ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை
(Roman Catholic Church)
முக்திபேறு பட்டம்: மே 22, 1791
திருத்தந்தை ஆறாம் பயஸ்
(Pope Pius VI)
நினைவுத் திருநாள்: ஏப்ரல் 18
பாதுகாவல்:
மூர்சியா (Murcia)
அல்கன்டரில்லா (Alcantarilla)
அருளாளர் ஆண்ட்ரேஸ் ஹிபெர்நான் ரியல், “ஃபிரான்சிஸ்கன் இளம் துறவியர் சபையைச்” (Order of Friars Minor) சேர்ந்த ஒரு ஸ்பேனிஷ் ரோமன் கத்தோலிக்க மறைப்பணியாளர் ஆவார்.
அந்நாளைய ஸ்பேனிஷ் அரசின் மூர்சியா நகரில் 1534ம் ஆண்டு வசதியான பிரபுத்துவ குடும்பத்தில் பிறந்தவர் ஹிபெர்நான். பாதகமான சூழ்நிலைகளின் காரணமாக, இவரது மொத்த குடும்பமும் நிதி நிலைமையில் நொடித்துப்போனது. இவர்களது குடும்பச் சுமையை குறைக்கும் நோக்கில், இவரது மாமன் ஒருவர் இவரது கல்விப் பொறுப்பினை ஏற்றுக்கொண்டார். எனவே இவர் தமது கல்வியை வலேன்சியா (Valencia) நகரில் தொடங்கினார். இவரது இன்னொரு மாமன் ஒருவர் பாதிரியாராக இருந்த மூர்சியா பேராலயத்தில் இவர் திருமுழுக்கு பெற்றார்.
இவர் தமது இளமையில், கஷ்டப்படும் தமது பெற்றோருக்கும் சகோதரர்களுக்கும் உதவும் பொருட்டும், எதிர்பாராத விதமாக வரவிருக்கும் சகோதரியின் திருமணத்திற்காகவும் வெளியூர் சென்று கடினமாக உழைத்து கணிசமாக பொருள் சேர்த்தார். தாம் உழைத்துச் சேர்த்த பணத்துடன் ஊர் திரும்பும் வழியில், இவரை வழிமறித்த திருடர்கள் கும்பல் ஒன்று, இவரிடமிருந்த பணம் பொருள் முழுவதையும் கொள்ளையடித்துச் சென்றது. இதனால் தாம் அடைந்த ஏமாற்றமும் வருத்தமும், தம்மை இவ்வுலகின் பொருள் ஆசைகளில் எவ்வளவு தூரம் ஈர்த்திருக்கிறது என்பதனை உணர்ந்தார்.
திருட்டு போகக்கூடிய - அழிந்து போகும் இவ்வுலக செல்வங்களை சேர்க்கும் ஆசைகளுக்கு மாறாக, இனிமேல் யாராலும் கொள்ளையடிக்க இயலாத செல்வங்களை சேர்க்க முடிவு செய்தார்.
1556ம் ஆண்டு, ஸ்பெயின் நாட்டின் தென்கிழக்கு பிராந்தியமான "அல்பாசிட்" (Albacete) என்னுமிடத்திலுள்ள "இளம் துறவியர் சபையின்" பள்ளியில் (Convent of the Order of Friars Minor) சேர மிகவும் தாழ்ச்சியுடன் கெஞ்சி அனுமதி பெற்றார். 1557ம் ஆண்டு, நவம்பர் மாதம், முதல் தேதியன்று, தமது துறவு ஆடைகளைப் பெற்றுக்கொண்டதுடன், அன்றுமுதல் தமது புதுமுக துறவுப் பயிற்சியையும் தொடங்கினார்.
அடிக்கடி அன்னை மரியாளின் திருத்தலங்களை நாடிச் செல்ல ஆரம்பித்த ஹிபெர்நான், மணிக்கணக்கில் நற்கருணையாண்டவரின் முன்பு முழங்கால்படியிட்டு நின்றபடி செபிக்க தொடங்கினார். இதன்மூலம் அவர் நற்கருணையாண்டவரிடம் தீவிர பக்தியை தம்மில் உருவாக்கினார். இந்த துறவி, அடிக்கடி தமது குருக்களுடன் இணைந்து நோயிற்றோரை சந்திக்க சென்றார்.
1563ம் ஆண்டு ஃபெப்ரவரி மாதம், இவர் "எல்ச்" (Elche) என்னுமிடத்திலுள்ள "புனித ஜோஸ் 'அல்கன்டரைன்' ஃபிரான்சிஸ்கன் சீர்திருத்த பள்ளிக்கு" (Alcantarine Franciscan Reform Convent of San José) மாற்றப்பட்டார்.
1574ம் ஆண்டுவரை அங்கேயே தமது செப வாழ்வினை அர்ப்பணித்த துறவி ஹிபெர்நான், "வலேன்சியா'வில்" (Valencia) ஸ்தாபிக்கப்பட்டிருந்த பள்ளியின் நடைமுறைப் பணிகளை பெற்றுக்கொள்வதற்காக தமது துறவு மட தலைவர்களால் "வலேன்சியா" (Valencia) அனுப்பப்பட்டார். அங்கே, இவருக்கு "வலென்சியா" உயர்மறைமாவட்ட பேராயர் புனிதர் "ஜுவான் டி ரிபெர்" (Archbishop of Valencia Saint Juan de Riber) அவர்களின் நட்பு கிட்டியது.
தாம் மரிப்பதன் நான்கு ஆண்டுகளின் முன்னேயே தாம் மரிக்கப்போகும் நாளை முன்னறிவித்த இத்துறவி, அவர் முன்னறிவித்திருந்ததன்படியே, 1602ம் ஆண்டு, ஏப்ரல் மாதம் 18ம் நாள் செபமாலை செபித்துவிட்டு மரித்தார்.
Profile
Born to an impoverished Spanish noble family. Educated by his uncle who was a chaplain in the cathedral of Murcia, Spain. Andrés worked and saved for several years to build up funds to provide for his sister’s marriage and help support his parents; while taking it to them he was attacked by thieves who took it all. He took this as a sign from God that worldly riches had no value, and vowed to devote himself to spiritual riches. He joined the Franciscan Friars Minor in Albacete, Spain on 1 November 1557. He made short pilgrimages to Marian shrines, visited the sick with priests, and spent endless hours in meditation and prayer during Eucharistic Adoration. He moved to the Alcantarine reform convent of San José in Elche, Spain in February 1563; in 1564 he was there when Saint Paschal Baylon received the habit. Assigned to establish a convent in Valencia, Spain, he became a close friend of Saint Juan de Ribera.
Born
1534 in Murcia, Spain
Died
• predicted the date of his death four years before the fact
• 18 April 1602 in Gandia, Valencia, Spain of natural causes immediately after having prayed a rosary
• some relics enshrined in Gandia until they were moved in 1936 to prevent them being destroyed by anti–Catholic forces in the Spanish Civil War
• some relics enshrined in the cathedral in Murcia, Spain
• some relics enshrined in Alcantarilla, Spain in 1936
Beatified
22 May 1791 by Pope Pius VI at Saint Peter’s Basilica, Rome, Papal States (modern Italy) (cultus confirmation)
Patronage
• Alcantarilla, Spain (chosen in May 1950)
• Murcia, Spain
Blessed Idesbald of Dunes
Profile
Court page and courtier to the Count of Flanders, Belgium. Canon priest of Veurne, Belgium in 1135, a position he resigned to become a Cistercian monk at the abbey of Our Lady of the Dunes on the sand hills between Dunkirk and Nieuport. Abbot there for 12 years.
Born
c.1095 at Flanders, Belgium
Died
• 1167
• remains relocated in 1577 to avoid raiders who looted the abbey
• remains relocated in 1623; they were found to be incorrupt
• relics relocated to Bruges, Belgium in 1796 to avoid them being destroyed in the French Revolution
• relics relocated to a chapel at Our Lady of the Potteries Abbey in 1830
• skeletal left arm in the Diocese of Bruges, Belgium
• skeletal right thigh enshrined in the church of Notre-Dame of the Dunes Abbey on 23 June 1968
Beatified
23 July 1894 by Pope Leo XIII (cultus confirmed)
Blessed Savina Petrilli
Also known as
Sabrina
Profile
Second daughter of Celso and Matilde Venturini. At age 10 she read a life of Saint Catherine of Siena, and immediately developed a devotion to her. Savina made her First Communion at age 12. Joined the Congregation of the Daughters of Mary at age 15 and was in was chosen president of the Congregation in 1873. In 1869 she had an audience with Pope Pius IX who urged her to walk in the footsteps of Saint Catherine of Siena. On 15 August 1873 she and five companions, in the chapel of her family’s home, took vows of chastity, poverty and obedience in order to found the Sisters of the Poor of Saint Catherine of Siena whose mission is to care for homeless and poor young people. The Sisters founded their first house in Onano, Viterbo, Italy in 1881, their first foreign mission in Belem, Brazil in 1903, and received final approval on 17 June 1906 by Pope Pius X. The Congregation continues her good work today in Italy, Brazil, Argentina, India, Philippines, Paraguay and the United States with over 80 houses and more than 500 sisters.
Born
29 August 1851 in Siena, Italy
Died
5:20pm on 18 April 1923 in Siena, Italy of cancer
Beatified
24 April 1988 by Pope John Paul II at Saint Peter’s Square, Rome, Italy
Saint Eleutherius of Illyria
Also known as
Eleftherios, Eleuterio, Eleuterus, Eleutherus, Liberalis, Liberator, Liberatore
Profile
Son of Saint Anthia of Illyria; his father died when the boy was very young. Educated by Bishop Dynamius. Bishop of Illyria, Dalmatia (in modern Croatia) at age 20. Arrested for bringing an imperial Roman official to Christianity. Martyred in the persecutions of Hadrian along with his mother and eleven other Christians whose names have not come down to us.
Born
c.100, possibly in or near Messina, Italy
Died
• beaten to death c.138
• relics enshrined in Rieti, Troia and Velletri in Italy
Patronage
• diocese of Ariano Irpino-Lacedonia, Italy
• Civitacampomarano, Italy
Blessed Luca Passi
Profile
Born to the Venetian nobility. Ordained on 13 March 1813. Priest in the archdiocese of Venice, Italy. Founded the Institute of the Teaching Sisters of Saint Dorothy. Founded the Pious Society of Saint Dorothy.
Born
22 January 1789 in Bergamo, Italy
Died
• 18 April 1866 in Venice, Italy of natural causes
• buried at the mother house of the Institute of the Teaching Sisters of Saint Dorothy in Venice, Italy of natural causes
Beatified
• 13 April 2013 by Pope Francis
• beatification celebrated at the Basilica of San Marco, Venice, Italy, presided by Cardinal Angelo Amato
Blessed Roman Archutowski
Additional Memorial
12 June as one of the 108 Martyrs of World War II
Profile
Priest in the archdiocese of Warsaw, Poland. Exceptional teacher and rector of the seminary in Warsaw. Imprisoned and tortured at the Majdanek concentration camp by the Gestapo during the Nazi occupation of Poland in World War II. Martyr.
Born
5 August 1882 in Karolin, Mazowieckie, Poland
Died
Palm Sunday, 18 April 1943 in Majdanek, Lubelskie, Poland from starvation and disease
Beatified
13 June 1999 by Pope John Paul II
Saint Perfecto of Córdoba
Also known as
Perfectus
Profile
Priest. Accosted on the street one day by Moors who asked his opinion of Jesus and Mohammed, promising no harm to him no matter the answer. Perfecto explained the Jesus was the Son of God and our Savior, while Mohammed was a false prophet. When his questioners felt that enough time had passed that their promise has dissipated, they had Perfecto arrested, tried, and executed by a Muslim court for blasphemy. Martyr.
Born
at Córdoba, Spain
Died
850 at Cordova, Spain
Saint Galdinus of Milan
புனித கால்டினுஸ்
இத்தாலி நாட்டில மிலான் நகரில் ஏறக்குறைய 1100-ஆம் ஆண்டு பிறந்தவர் கால்டினுஸ். புகழ்மிக்க வல்வர்சி டெல்லாசாலா குடும்பத்தில் பிறந்த இவருக்கு சிறந்த கல்வி வழங்கப்பட்டது. அன்பும், அருள் வளமும் மிக்க குடும்பத்தின் வாரிசான இவர் இறைவனின் திருப்பணியாற்ற குருத்துவப் பயிற்சி பெற்று அருள்பொழிவு பெற்றார். இரண்டு பேராயர்களின் கீழ் தலைமைச் செயலராகவும், தலைமைத் திருத்தொண்டராகவும் பணியாற்றினார்.
கால்டினுசின் காலம் சவால் நிறைந்த காலமாகும். 1159-இல் திருத்தந்தை அட்ரியன் இறந்தபிறகுஈ புதிய திருத்தந்தையாக மூன்றாம் அலெக்சான்ண்டர் தேர்ந்தெடுக்கபட்டார். பேரரசர் ஃபிரடரிக் பார்பராசாவுக்கு ஆதரவாக இரந்த கர்தினால்கள் சிலர் ஒன்று சேர்ந்து பேரரசரின் தூண்டுதலின் பேரில் நான்காம் விக்டர் என்பவரைப் போட்டித் திருத்தந்தையாகத் தேர்ந்தெடுத்தார்கள்.
மிலான் நகர மக்கள் திருத்தந்தை மூன்றாம் அலெக்சான்டருக்கே வணக்கமும், மரியாதையும் செலுத்தியதால் பேரரசர் வெகுண்டெழுந்தார். மிலான் நகரைச் சுற்றி இராணுவ முற்றுகைக்கு உத்தரவிட்டார். பேராயர்கள் ஹ_பெர்ட் மற்றும் கால்டினுஸ் இருவரையும் கட்டாயத்தின் பேரில் ஊர்விட்டு ஊர் ஓட வைத்தார். எனவே மிலான் நகரில் ஆயர் இல்லாத நிலையானது. பட்டினியும், நோயும் மக்களைத் தாக்கி பலர் இறக்க ஆரம்பித்த போதுதான் பார்பராசா முற்றுகையைத் தளர்த்தினார்.
திருத்தந்தை மூன்றாம் அலெக்சான்ணடருடன் சேர்ந்து மகுலோன், மொன்பெல்லியர் மற்றும் க்ளர்மோன்ட் ஆகிய இடங்களுக்கு பயணித்தார். மேலும் சிசிலி வழியாக உரோமைக்கு திரும்பி வந்தபோதும் உடனிருந்தார். தன்னுடன் தொடர்ந்து 1165 வரை உடன் நடந்த கால்டினுசை 1165-ஆம் ஆண்டு உரோமையில் சாந்தா சபினா பேராலயத்தின் கர்தினாலாக திருத்தந்தை நியமித்தார்.
பேராயர் ஹ_பர்ட் 1166-இல் இறந்ததால் மிலான் நகர பேராயராக கால்டினுஸ் நியமிக்கப்பட்டார். அதன் பின்னர் தமது வாழ்நாள் முழுவதுமே தம் மக்களின் அமைதியான மற்றும் நிலையான வாழ்வுக்காக கால்டினுஸ் கையளித்தார். 1167-இல் லம்பார்டு நகருக்குத் திருப்பீடத் தூதுவராக நியமனம் பெற்றார். பேரரசர் பார்பராசா இறந்தவுடன் லம்பார்டு மறைத்தளம் முழுவரையும் தமது பொறுப்பில் எடுத்துக் கொண்டார். போட்டி திருத்தந்தை நான்காம் விக்டரை ஆதரித்த அனைத்துக் குருக்களையும் நீக்கிவிட்டு புதிய குருக்கள் மற்றும் ஆயர்களைத் திருப்பொழிவு செய்தார்.
பெற்ற கடனை திருப்பிச் செலுத்த முடியாததால் சிறையில் அடைக்கப்பட்டவர்கள் மற்றும் மிலான் நகர ஏழைகளுக்கு உதவி செய்து எல்லாரின் அன்புக்கும் உரியவராக விளங்கிய கால்டினுஸ் ஏப்ரல் 18, 1176-ஆம் ஆண்டு திருப்பலி நிறைவேற்றி, மறையுரை ஆற்றிவிட்டு அமர்ந்தவர் அப்படியே இறந்து இறைவனில் ஒன்றித்தார்.
கடன்பெறாது வாழும் வாழ்வும், அது தரும் மகிழ்வும் நிலையானது என்பதை உணர்கிறவர்கள் ஆசிர் பெறுவார்கள்.
Also known as
• Galdinus della Sala
• Galdimus, Galdin, Galdino
Profile
Milanese noble. Priest. Chancellor. Archdeacon. Supported the Roman Pope during the schism of 1159. Fled Milan, Italy in 1161 when Frederick Barbarossa besieged the city in support of the anti-pope, yet was still elected bishop. Cardinal in 1165. Archbishop in 1166. Papal legate to Lombardy. Returned to Milan after the war and helped rebuild it. Died in the pulpit immediately following a sermon against heresies.
Born
1100 at Milan, Italy
Died
1176 at Milan, Italy of natural causes
Saint Laserian of Leighlin
Also known as
• Laserian mac Nadfraech
• Laisren, Lamliss, Lasreano, Lasserian, Molaise, Molaisre, Molaisse, Molios
Additional Memorial
6 January as one of the Twelve Apostles of Ireland
Profile
Son of Cairel. Student of Saint Murin of Fahan. Hermit on Holy Island, Lamlach bay. Ordained by Pope Saint Gregory the Great in Rome, Italy. Consecrated bishop by Pope Honorius I. Apostolic Legate to settle the question of the Easter observance.
Died
7th century of natural causes
Patronage
diocese of Leighlin, Ireland
Saint Agia of Hainault
Also known as
• Agia of Mons
• Aia, Austregildis, Aya, Aye
Profile
Wife of Saint Hidulphus of Hainault. They separated to enter religious life, Agia becoming a Benedictine nun at the abbey at Mons, Belgium. Widow. Legend says that she managed to avert an injustice by speaking from the tomb.
Died
c.711 of natural causes
Patronage
lawsuits
Blessed Joseph Moreau
Additional Memorial
2 January as one of the Martyrs of Anjou
Profile
Priest of the diocese of Angers, France. Martyred in the persecutions of the French Revolution.
Born
21 October 1763 in Saint-Laurent-de-la-Plaine, Maine-et-Loire, France
Died
guillotined on Good Friday, 18 April 1794 at Angers, Maine-et-Loire, France
Beatified
19 February 1984 by Pope John Paul II at Rome, Italy
Saint Ursmar of Lobbes
Also known as
Ursmaro
Profile
Abbot of the Benedictine abbey at Lobbes, Belgium c.689. Trained Saint Dodo. Missionary bishop. Helped found Aulne Abbey and the Abbey of Wallers-en-Faigne, France.
Born
c.640
Died
713 in Lobbes, Belgium of natural causes
Patronage
Lobbes, Belgium
Saint Calocerus of Brescia
Also known as
Calogerus
Profile
Officer in the army of Emperor Hadrian. Convert. Martyr. Connected in old writings with Saint Faustinus and Saint Jovita.
Died
• beheaded in 2nd century Albenga, Italy
• relics in Chiavaz, Italy
Blessed Louis Leroy
Profile
Member of the Missionary Oblates of Mary Immaculate. Priest. Martyr.
Born
8 October 1923 in Ducey, Manche, France
Died
18 April 1961 in Ban Pha, Xieng Khouang, Laos
Beatified
• 11 December 2016 by Pope Francis
• beatification recognition celebrated in Vientiane, Laos, presided by Cardinal Angelo Amato
Saint Eugene of Raith-Sithe
Also known as
Eoghan
Profile
Bishop of Raith-Sithe (Ráth Sí Rashee), Down, Ireland.
Born
latter 6th century Ireland
Died
618–619 in Ireland of natural causes
Saint Wicterp of Augsburg
Also known
Wigbert, Wiho, Wicho
Profile
Abbot at Ellwangen, Germany. Founded monasteries at Füssen, Wessobrunn and Kempten in Germany. Bishop of Augsburg, Germany.
Died
749 of natural causes
Saint Anthia of Illyria
Profile
Mother of Saint Eleutherius of Illyria. Martyred in the persecutions of Hadrian along with his mother and eleven other Christians whose names have not come down to us.
Died
c.138
Saint Elpidius of Melitene
Also known as
Elpidio
Profile
Martyr.
Born
4th century Armenian
Died
at Melitene, Armenian
Saint Corebus
Profile
Imperial Roman prefect of Messina, Sicily. Converted to Christianity by Saint Eleutherius. Martyred in the persecutions of Emperor Hadrian.
Died
c.138
Saint Gebuinus of Lyons
Profile
Archbishop of Lyons, France.
Died
1080 of natural causes
Patronage
cathedral chapter of Langres
Saint Hermogenes of Melitene
Profile
Martyr.
Born
4th century Armenian
Died
at Melitene, Armenian
Saint Eusebius of Fano
Profile
Bishop of Fano, Italy.
Died
in 526 in prison at Ravenna, Italy
Saint Pusicio
Profile
Courtier to Shapur II of Persia. Martyr.
Died
stabbed through the neck in Persia (modern Iran)
Saint Bitheus
Profile
Sixth-century monk in Wales. Travelled with and helped Saint Finian of Clonard in his work in Ireland.
Saint Genocus
Profile
Sixth-century monk in Wales. Travelled with and helped Saint Finian of Clonard in his work in Ireland.
Saint Cogitosus
Profile
Eighth-century monk at Kildare, Ireland. Wrote a biography of Saint Brigid.
HERLUKA OF BERNRIED, BL.
Nun; b. Swabia, Germany, mid-12th century; d. convent of Bernried, near Augsburg, Germany, 1127. Although little is known about her life, she seems to have been a woman of education, knowledgeable about the affairs of her time and, in a small way, influential within her circle. She first entered the monastery of Epfach, where she lived many years and had william of hirsau as her spiritual director. During her stay at Epfach she carried on a vigorous correspondence, especially with Diemoth (d. c. 1130), a nun in a nearby convent. She was much concerned with the new spirit of reform in the Church and with the imperial-papal conflicts of the day (see gregorian reform). Her activities on behalf of the papal cause resulted in her expulsion, along with others, from the convent at Epfach. She went to the convent at Bernried and lived out her days there. Her correspondence, which would have provided a special insight into local history, unfortunately has been lost, as has the unfinished life of her by Paul of Bernried (d. c. 1146–50), who knew her well.
Feast: April 18.
புனித.ஹெர்லூக்கா பெர்ன்ரீட் (Herluka of Bernried)
துறவி
பிறப்பு
1060
ஸ்டுட்கார்ட்(Stuttgart), ஜெர்மனி
இறப்பு
1127
பெர்ன்ரீட்(Bernried)
ஹெர்லூக்கா இளமையாக இருக்கும்போது, தன் ஊரில் வில்லியம் என்ற துறவி ஆன்மீக வழிகாட்டியாக இருந்தார். அப்போது துறவி வில்லியம் அவர்களின் பணிவாழ்வினால் தூண்டப்பட்டு, எப்போதும் அவருடன் சென்று மக்களை சந்தித்தார். அப்போது கண்பார்வை இழந்த ஒருவருக்கு ஹெர்லூக்கா வழிகாட்டினார். அவரின் மேல் அதிக அன்பு வைத்து, தன் ஜெபத்தினால் கண்ணிழந்தவருக்கு உதவி செய்தார். பின்னர் 1086-ல் ஜெர்மனியிலுள்ள பவேரியா (Baveria) மறைமாவட்டத்திலிருந்த ஆசீர்வாதப்பர் சபையில் சேர்ந்து துறவியானார்.
துறவியான பிறகு ஆக்ஸ்பூர்க் (Augsburg) ஆயராக இருந்த விக்கிட்ரீப் (Wikterp) அவர்களுக்கு எல்லா விதங்களிலும் அவரின் பணிவாழ்விற்கு தேவையான ஏராளமான உதவிகளை செய்தார். அப்போது தனது செபத்தாலும், தியாக வாழ்வினாலும், கிறிஸ்துவ பக்தியை பரப்ப பவேரியாவில் மிகவும் பாடுபட்டார். அப்போது மிக கொடூரமான துன்பங்களுக்கு உட்படுத்தப்பட்டார். இதனால் ஹெர்லூக்கா அங்கிருந்து தப்பி ஓடி ஜெர்மனியிலுள்ள ஸ்டன்பெர்கர் (Starnberger) ஆற்றின் அருகிலுள்ள அகஸ்டினா துறவற மடத்தில் தங்கி இருந்தார். 1122 ஆம் ஆண்டு வரை பெர்ன்ரீட் என்ற ஊரில் இருந்த, துறவற இடத்தில் வாழ்ந்து, துறவியாகவே இறந்தார்.
