Bl. Brother Scubilionis
Feastday: September 27
Birth: 1797
Death: 1867
Beatified: 2 May 1989 by Pope John Paul II
Brother Scubilionis (born: Jean Bernard Rousseau) was a pious young man who served as a catechist. He entered the Christian Brothers' noviate in Paris, France in 1822, taking the name Scubilion and was an Elementary school teacher for ten years in various locations in France. In 1833, he was assigned to teach and work with slaves on Reunion Island in the Indian Ocean and Brother Scubilionis spent 34 years there teaching. He modified the lessons to suit the natives, started classes for them at night, worked with local priests, and brought many to the faith by his example of Christian life.
St. John Mark
Feastday: September 27
Death: unknown
According to the pre1970 Roman Martyrology, he was described as the bishop of Byblos in Phoenicia, modem Lebanon. He was perhaps mentioned in the Acts of the Apostles. Modem scholars are of the view that he should be identified with St. Mark the Evangelist.
Saint Vincent de Paul
புனிதர் வின்சென்ட் தே பவுல்
குரு, சபை நிறுவனர்:
பிறப்பு: ஏப்ரல் 24, 1581
குயேன், காஸ்கனி, ஃபிரான்ஸ் அரசு
இறப்பு: செப்டம்பர் 27, 1660 (வயது 79)
பாரிஸ், ஃபிரான்ஸ் அரசு
ஏற்கும் சமயம்:
கத்தோலிக்க திருச்சபை
ஆங்கிலிக்கன் ஒன்றியம்
முக்திபேறு பட்டம்: ஆகஸ்ட் 13, 1729
திருத்தந்தை 13ம் பெனடிக்ட்
புனிதர் பட்டம்: ஜூன் 16, 1737
திருத்தந்தை 12ம் கிளமென்ட்
முக்கிய திருத்தலங்கள்:
புனித வின்சென்ட் தெ பவுல் சிற்றாலயம்,
95, ரியூ டி செவ்ரெஸ், பாரிஸ், ஃபிரான்ஸ்
நினைவுத் திருவிழா: செப்டம்பர் 27
பாதுகாவல்:
தொண்டு நிறுவனங்கள்; மருத்துவமனைகள்; குதிரைகள்; மருத்துவமனைகள்; தொழுநோய்; தொலைந்து போன பொருட்கள்; மடகாஸ்கர் (Madagascar); கைதிகள்; ரிச்மோன்ட் (Richmond); வர்ஜீனியா (Virginia); ஆன்மீக உதவி; புனித வின்சென்ட் தெ பவுல் சபைகள்; தன்னார்வலர்கள்; தூய இருதய பேராலய தயாரிப்பு (Sacred Heart Cathedral Preparatory); Vincentian Service Corps.
புனிதர் வின்சென்ட் தே பவுல், ஏழைகளுக்கு தொண்டு செய்வதற்காக தம்மையே அர்ப்பணித்துக்கொண்ட ஒரு ஃபிரெஞ்ச் கத்தோலிக்க திருச்சபையின் குரு ஆவார். இவர் கத்தோலிக்க திருச்சபையிலும், ஆங்கிலிக்கன் ஒன்றியத்திலும் புனிதராக போற்றப்படுகிறார். இவருக்கு 1737ம் ஆண்டு, புனிதர் பட்டம் வழங்கப்பட்டது. இவர் தமது இரக்கம், மனத்தாழ்ச்சி, தாராள குணம் ஆகியவற்றிற்கு புகழ்பெற்றவர் ஆவார். மேலும், இவர் “டிரம்பெட்” எனும் இசைக் கருவிகளின் பெரிய தூதர் (Great Apostle of Trumpets) என்றும் அழைக்கப்படுகிறார். ஐக்கிய அரசு நாடுகளில் (UK) ஆண்டுதோறும் ஆகஸ்ட் மாதம் பத்தாம் நாள், தூய வின்சென்ட் தினத்தை தேசிய விடுமுறை நாளாக அனுசரிக்கின்றனர்.
வாழ்க்கை குறிப்பு :
புனித வின்சென்ட் ஃபிரான்ஸ் நாட்டில் காஸ்கனியின் பாவ்ய் பகுதியில், விவசாயக் குடும்பத்தில் 1581ம் ஆண்டு பிறந்தார். இவரது தந்தை பெயர் “ஜீன்” (Jean) ஆகும். தாயாரின் பெயர், “பெட்ரான்ட்” (Bertrande de Moras de Paul) ஆகும். இவருக்கு “ஜீன்” (Jean), “பெர்னார்ட்” (Bernard), “கேயான்” (Gayon) என்று மூன்று சகோதரர்களும், “மேரி மற்றும் மேரி-கிளாடின்” (Marie and Marie-Claudine) என்று இரண்டு சகோதரிகளும் இருந்தனர்.
ஃபிரான்சின், “டாக்சில்” (Dax) கலை, இலக்கியம் கற்ற இவர், 1597ம் ஆண்டு, “டௌலோஸ் பல்கலையில்” (University of Toulouse) இறையியல் படிப்பை தொடங்கினார். 1600ம் ஆண்டு, செப்டம்பர் மாதம், 23ம் தேதி, தமது பத்தொன்பது வயதில் குருத்துவ அருட்பொழிவு பெற்றார். அக்காலத்தில் குருத்துவ அருட்பொழிவு பெற குறைந்தபட்ச வயது இருபத்துநான்கு ஆகும். ஆனால், வின்சென்டின் பங்குத்தந்தை நியமனத்தை எதிர்த்து ரோம நீதிமன்றத்தில் (Court of Rome) வழக்கு தொடரப்பட்டது. வழக்கை எதிர்க்க விரும்பாத வின்சென்ட், பங்குத்தந்தை நியமன பதவி விலகினார். டௌலோஸிலேயே தங்கி தமது கல்வியை தொடர்ந்தார். இறையியலில் இளநிலை பட்டம் பெற்றார். 1605ம் ஆண்டு, மார்செய்ல் பகுதிக்கு திரும்பும் வழியில் “பார்பரி” (Barbary pirates) கடற்கொள்ளையரால் பிடித்துச்செல்லப்பட்டு, துனீசியா (Tunis) பகுதியில் அடிமையாக விற்கப்பட்டார்.
முதலில் ஒரு மீனவ எஜமானிடம் விற்கப்பட்ட வின்சென்ட், மீனவ பணிகள் இவருக்கு பொருந்தாமையால் மருத்துவர் ஒருவருக்கு விற்கப்பட்டார். ஒரு பயணத்தின்போது இவரது எஜமான் மரணமடைந்தார். பின்னர், மீண்டுமொருமுறை வின்சென்ட் விற்கப்பட்டார். இம்முறை இவரை வாங்கிய எஜமான் ஒரு முன்னாள் ஃபிரான்சிஸ்கன் சபையைச் சார்ந்த கத்தோலிக்க குரு ஆவார். ஃபிரான்ஸ் நாட்டின் “நைஸ்”( Nice) எனும் பிராந்தியத்தைச் சேர்ந்த இவரது பெயர், “கில்லாம் கௌடியர்” (Guillaume Gautier) ஆகும். முன்னர் ஒருமுறை இஸ்லாமியர்களிடம் அடிமையாக பிடிபட்டிருந்த இவர், அடிமைத் தளையிளிருந்து விடுபடுவதற்காக இஸ்லாம் மதத்தை தழுவினார். இவர் அங்கிருந்த மலைப் பகுதிகளில் தமது மூன்று மனைவியருடன் வசித்துவந்தார். கத்தோலிக்க விசுவாசம் பற்றின தகவல்களை வின்சென்ட் மூலம் அறிந்துகொண்ட அவரது இரண்டாம் மனைவி, அவரை மீண்டும் கிறிஸ்தவ மறையை தழுவ வற்புறுத்தினார். இதனால் மனம் மாறிய அவர்கள் அனைவரும் பத்து மாதங்கள் பொருத்திருந்தனர். பின்னர் சிறு படகு ஒன்றின் மூலம் அங்கிருந்து தப்பித்து, ஃபிரான்ஸ் நாட்டின் “ஐகேஸ் மோர்டேஸ்” (Aigues-Mortes) பகுதியில் 1607ம் ஆண்டு, ஜூன் மாதம், 28ம் தேதி இறங்கினார்கள்.
ஃபிரான்சுக்கு திரும்பியதும், ரோம் சென்ற வின்சென்ட், தனது படிப்பைத் தொடர்ந்தார். 1609ம் ஆண்டு, ஒரு பணி நிமித்தம் அரசர் 4ம் ஹென்றியிடம் ஃபிரான்ஸ் அனுப்பப்பட்டார். அங்கு அவர் மார்கரெட் டி வலோயிசின் குருவாக பணியாற்றினார். சிறிது காலம் க்ளிச்சியின் பங்கு குருவாக இருந்துவிட்டு, 1612ம் ஆண்டு முதல் புகழ்பெற்ற கான்டி குடும்பத்துக்கு குருவாக பணியாற்றினார். இவர் டி கான்டி சீமாட்டியின் ஒப்புரவாளராகவும், ஆன்ம இயக்குனராகவும் இருந்தார்; மேலும் அந்த சீமாட்டியின் உதவியோடு, பண்ணையில் பணிபுரிந்த விவசாயிகளுக்கு இயேசுவைப் பற்றி போதித்தார்.
1622ம் ஆண்டு, வின்சென்ட் தே பவுல் போர் கப்பலில் குருவாக நியமிக்கப்பட்டார்; அங்கு இவர் போர் கைதிகளுக்கும் நற்செய்தி பணியாற்றினார்.
1625ம் ஆண்டு, வின்சென்ட் மறைப்பணி சபை என்ற துறவற சபையை நிறுவினர். மறைபரப்பு பணியை மேற்கொள்ளும் இச்சபையின் குருக்கள் பொதுவாக வின்சென்டியர்கள் அல்லது லாசரிஸ்டுகள் என்று அழைக்கப்படுகின்றனர். 1633ல் லூயிஸ் தே மரிலாக்கின் வழிகாட்டுதலோடு, பிறரன்பு புதல்விகள் என்ற பெண்களுக்கான துறவற சபையை இவர் நிறுவினார். இவர் ஜான்செனிச பேதகத்திற்கு எதிராகவும் போராடினார். (பேதகம் என்பதற்கு தவறான கிறிஸ்தவ போதனை என்பது பொருள்).
பிறரன்பு பணிகளில் அதிக ஆர்வம் காட்டிய வின்சென்ட் தே பவுல், 1660ம் ஆண்டு, செப்டம்பர் மாதம், 27ம் தேதி மரணம் அடைந்தார். வின்சென்ட் தே பவுலின் கருணை, பணிவு, தாராள குணம் ஆகியவை அவருக்கு புகழைத் தேடித் தந்திருக்கின்றன.
Profile
Born to a peasant family. A highly intelligent youth, Vincent spent four years with the Franciscan friars at Acq, France getting an education. Tutor to children of a gentlemen in Acq. He began divinity studies in 1596 at the University of Toulouse. Ordained at age 20.
Taken captive by Turkish pirates to Tunis, and sold into slavery. Freed in 1607 when he converted one of his owners to Christianity.
Returning to France, he served as parish priest near Paris where he started organizations to help the poor, nursed the sick, found jobs for the unemployed, etc. Chaplain at the court of Henry IV of France. With Louise de Marillac, founded the Congregation of the Daughters of Charity. Instituted the Congregation of Priests of the Mission (Lazarists). Worked always for the poor, the enslaved, the abandoned, the ignored, the pariahs.
Born
• 24 April 1581 near Ranquine, Gascony near Dax, southwest France
• the town is now known as Saint-Vincent-de-Paul, Landes, France
Died
• 27 September 1660 at Paris, France of natural causes
• body found incorrupt when exhumed in 1712
• body defleshed by a flood; skeleton encased in a wax effigy in the house of the Vincentian fathers in Paris
• heart incorrupt; displayed in a reliquary in the chapel of the motherhouse of the Sisters of Charity in Paris
Beatified
13 August 1729 by Pope Benedict XIII
Canonized
16 June 1737 by Pope Clement XII
Blessed Lorenzo of Ripafratta
Profile
Born to the Italian nobility, Lorenzo’s family had a military history and a duty to protect the outer defenses of the city of Pisa, Italy. Lorenzo, however, was drawn to the religious life, began studying for the priesthood, and while a deacon, he joined the Dominicans at the convent of Saint Catherine in Pisa in 1396. Priest. He worked for reform of the Dominicans and encouraged his brother friars in their studies, prayer life, and devotion to the Rule. Lorenzo served as novice master, spiritual director and preacher, and taught theology; his novices and students include Saint Antonius of Florence, Blessed Peter Cappuci, Blessed Fra Angelico and the artist Fra Benedetto. Vicar-general of the congregation. He worked with the sick during plague outbreaks in the Italian cities of Pistoia and Fabriano. Father Lorenzo served for 60 years, lived a simple, ascetic life, and was particularly devoted to the sacrament of Penance and Reconciliation.
Born
c.1373 in Ripafratta, Italy
Died
• 1456 in Pistoia, Tuscany, Italy of natural causes
• buried at the Dominican church in Pistoia
• miracles reported at his tomb
Beatified
1851 by Pope Pius IX (cultus confirmation)
Blessed Delphine
Also known as
Delphina
Profile
Born to the nobility, daughter of the Lord of Puimichel, France. Orphaned in infancy; raised by her aunt, the abbess of the convent of Saint Catherine in Sorbo. Franciscan tertiary. Married at age 16 to Saint Elzear, Count of Sarban, Franciscan tertiary, and godfather to Pope Urban V; the couple lived chastely. Became a lady in waiting to Queen Sanchia in Naples. Widow, Elzear dying of natural causes while on a trip to Paris, France. When Queen Sanchia died, she sold her vast estates, gave the proceeds to the poor, and retired to Provence where she lived her remaining years in seclusion.
Born
1283 at the Chateau-Puimichel in Languedoc (modern Puy-en-Velay, France)
Died
• 26 November 1360 of natural causes
• buried next to Elzear at Apt, France
Beatified
1694 by Pope Innocent XII (cultus confirmation)
Saint Elzear
புனிதர் எல்ஸீர்
ஃபிரான்சிஸ்கன் சபை துறவி:
பிறப்பு: கி.பி. 1285
செயின்ட்-ஜீன்-டி-ராபியன்ஸ் கோட்டை, ப்ரோவென்ஸ், தெற்கு பிரான்சில் உள்ள கப்ரீரெஸ்-டி'ஐகிஸ்
இறப்பு: செப்டம்பர் 27, 1323
பாரிஸ், ஃபிரான்ஸ்
ஏற்கும் சமயம்:
ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை
நினைவுத் திருநாள்: செப்டம்பர் 27
புனிதர் எல்ஸீர், ஒரு ஃபிரான்சிஸ்கன் சபை துறவியும், ஆட்சியாளரும், தூதரும், இராணுவ தலைவருமாவார்.
கி.பி. 1285ம் ஆண்டு, தென்ஃபிரான்ஸின் (Southern France) “ப்ரோவென்ஸ்” (Provence) மாகாணத்தின் “செயின்ட்-ஜீன்-டி-ராபியன்ஸ் கோட்டையில்” (The Castle of Saint-Jean-de-Robians) பிறந்த எல்ஸீர், தமது இளமை காலத்தில், “மார்சேயில்” (Marseille) நகரிலுள்ள “புனிதர் விக்டர் மடாலயத்திலே” (Abbey of St. Victor), அதன் மடாதிபதியான (Abbot) தமது மாமன் வில்லியம் (William of Sabran) என்பவரது மேற்பார்வையின் கீழே, கிறிஸ்தவ விசுவாசத்திலும், அறிவியலிலும் முழுமையான பயிற்சி பெற்றார்.
அவர் பொருத்தமான வயதை எட்டியபோது, “நேபிள்ஸ் அரசன் இரண்டாம் சார்லசின்” (King Charles II of Naples) விருப்பத்தை ஏற்று, “டெல்ஃபின்” (Delphine of Glandèves) எனும் இளம்பெண்ணை திருமணம் செய்துகொண்டார். (டெல்ஃபின், பின்னாளில் முக்திபேறு பட்டம் பெற்றவர் ஆவார்). சிறுமியாக, கன்னிமைக்காக சத்தியப் பிரமாணம் ஏற்றிருந்த டெல்ஃபின், தங்களது திருமண நாளின் இரவு, தன்னுடைய புதிய கணவரிடம், தாம் கன்னிமைக்காக தனிப்பட்ட உறுதிமொழியை ஏற்றிருந்ததாக அறிவுறுத்தினார். அப்போதிருந்த ஆன்மீக சட்டங்களின்படி, டெல்ஃபின் ஏற்றிருந்த உறுதிமொழி பிரமாணங்களை கைவிடச் செய்யும் உரிமைகள் தமக்கிருந்தும், எல்ஸீர், தமது மனைவி ஏற்றிருந்த உறுதிமொழி பிரமாணங்களுக்கு மதிப்பளித்து, அவர் கன்னியாகவே வாழ அனுமதிக்க முடிவு செய்தார். அத்துடன், தமது மனைவி ஏற்றிருந்த உறுதிமொழி பிரமாணங்களை உதாரணமாகக்கொண்டு, தாமும் கன்னிமைக்கான உறுதிமொழி ஏற்றார். இருவரும் இணைந்து, புனிதர் ஃபிரான்சிஸின் மூன்றாம் நிலை சபையில் (Third Order of Saint Francis) சேர்ந்தனர்.
எல்ஸீர் மற்றும் டெல்ஃபின் இருவரும், சிற்றின்பங்களை ஒழித்த திருமண வாழ்க்கை வாழ்ந்தனர். அவர்களது வாழ்க்கையில், செப நடைமுறைகளும், இல்லாதோர்க்கு உதவும் நல்லெண்ணங்களுமே மேலோங்கியிருந்தன. இருபது வயதான எல்ஸீர், “அன்சுயிஸ்” (Ansouis) நகரிலிருந்து, தென்கிழக்கு ஃபிரான்சிலுள்ள “புய்மேச்செல்” (Puimichel) நகருக்கு தமது மனைவியுடன் மிகுந்த தனிமையான வாழ்க்கை வாழச் சென்றார். அவருடைய ஊழியர்களை ஒழுக்க நெறிகளுக்கு உட்படுத்தினார். அது அவருடைய குடும்பத்தை கிறிஸ்தவ நன்னெறியின் முன்மாதிரியாக மாற்றியது.
கி.பி. 1309ம் ஆண்டு, தமது தந்தையின் மரணத்தின் பின்னர், அவர் இத்தாலியில்
தனது புதிய பாதையில் சென்றார். அங்கே அவர் தமது நாட்டினரின் நம்பிக்கை மற்றும் ஆதரவைப் பெற்றார். அவர்கள் நார்மன் (Norman) வெற்றியாளர்களை இழிவாகக் கருதினார்கள். 1312ம் ஆண்டு, நேபிள்ஸ் நாட்டின் அரசன் ராபர்ட்டின் (King Robert of Naples) படைத் தலைவராக ரோம் நகருக்கு அணிவகுத்துச் சென்றார். அந்த நகரிலிருந்து பேரரசர் “ஏழாம் ஹென்றியை” (Emperor Henry VII) வெளியேற்றுவதற்கு உதவி செய்ய அணிதிரண்டனர். போருக்குப் பிறகு புரோவென்ஸுக்கு (Provence) திரும்பிய அவர், மறுபடியும் தமது பக்தியான குடும்பத்தை அமைத்தார். அதில் கத்தோலிக்க விசுவாசத்தின் பக்தி மற்றும் விசுவாசமான நடைமுறைகள் அவரது வீட்டின் அனைத்து உறுப்பினர்களிடமும் எதிர்பார்க்கப்பட்டது.
கி.பி. 1317ம் ஆண்டு, அரசன் ராபர்ட்டின் (King Robert) மகனான கோமகன் சார்லசின் (Duke Charles) ஆசிரியராகப் பொறுப்பேற்க எல்ஸீர் நேபிள்ஸுக்குச் சென்றார். பின்னர், சார்லஸ் சிசிலி இராச்சியத்தின் (Kingdom of Sicily) விகார் ஜெனரல் (Vicar General) ஆனபோது, எல்ஸீர் சார்லசின் கோட்டை ஆளுநராகப் (Castellan) பொறுப்பேற்றார். கி.பி. 1323ம் ஆண்டு, சார்லசின் திருமணத்திற்கு “வலோயிஸ் இல்லத்தின்” (House of Valois) உறுப்பினரான “மேரீயின்” (Marie of Valois) ஆதரவைப் பெறுவதற்காகவும், தார்மீக அல்லது அறிவார்ந்த அறிவுரைகளை வழங்குவதற்கான வீரமிக்க நல்லொழுக்கங்களாலான ஒரு உலக நீதிமன்றத்தை உருவாக்குவதற்காகவும் “ஃபிரான்ஸ் அரசனிடம்” (King of France) தூதராக அனுப்பப்பட்டார். அந்தப் பதவியில் பணிபுரிந்துகொண்டிருந்தபோது, தாம் கொண்ட பணிகளை முடித்துவிட்ட நிலையில், அவர் மரித்துவிட்டார்.
அவரது ஆதிக்க எல்லைக்கு திருப்பி அனுப்பப்பட்ட அவரது உடல், “ஆப்ட்”, வௌக்லுஸ்” (Apt, Vaucluse) நகரிலுள்ள “இளம் துறவியர் தேவாலயத்தில்” (Church of the Friars Minor), ஃபிரான்சிஸ்கன் சீருடையில் அடக்கம் செய்யப்பட்டது.
Also known as
Eleazarus
Profile
Born to the nobility. Nephew of William of Sabron, abbot of Saint Victor's abbey, Marseilles, France, where Elzear was educated. Franciscan tertiary. Married to Saint Delphina at age 16, with whom he lived chastely the rest of his life. Count of Ariano in Naples, Italy upon his father's death. Uncle and godfather of Pope Urban V. Tutor to the son of King Robert of Naples in 1317. Diplomat for King Robert. Died while on a trip to arrange a marriage for Prince Charles. Known especially for his happy, loving, Christian marriage and his deep personal prayer life.
Born
1285 at Ansouis, Provence, France
Died
• 27 September 1323 in Paris, France of natural causes
• buried next to Blessed Delphine at Apt, France
Canonized
1369 by Pope Urban V
Blessed Jean-Baptiste Laborie du Vivier
Profile
Priest in the diocese of Maçon, France. Imprisoned on a ship in the harbor of Rochefort, France and left to die during the anti-Catholic persecutions of the French Revolution. One of the Martyrs of the Hulks of Rochefort.
Born
19 September 1734 in Maçon, Saône-et-Loire, France
Died
27 September 1794 aboard the prison ship Deux-Associés, in Rochefort, Charente-Maritime, France
Beatified
1 October 1995 by Pope John Paul II
Saint Bonfilius of Foligno
புனித போன்ஃபிலியூஸ் (1040-1125)
செப்டம்பர் 27
இவர் இத்தாலியில் உள்ள ஓசிமோ என்ற இடத்தில் பிறந்தவர்.
சிறுவயதிலேயே இறைவன்மீது மிகுந்த பற்றுக்கொண்டு வாழ்ந்த இவர், வளர்ந்ததும், புனித பெனடிக்ட் துறவற சபையில் சேர்ந்து, துறவியானார்; பின்னாளில் ஸ்டோரேஜ் என்ற இடத்தில் இருந்த துறவு மடத்தின் தலைவரனார்.
கடவுள் இவரைத் துறவு மடத்தின் தலைவராக மட்டும் வைத்திருக்கவில்லை, அதை விட மிக உயர்ந்த பொறுப்பில் அமர்த்தினார். 1076 ஆம் ஆண்டு இவர் ஃபோலிக்னோ என்ற இடத்தின் ஆயராகத் திருநிலைப்படுத்தினார்.
ஏறக்குறைய இருபது ஆண்டுகள் ஆயர்பணியை மிகச் சிறப்பாகச் செய்த இவர், 1096 ஆம் ஆண்டு புனித நாடுகளுக்குத் திருப்பயணம் மேற்கொண்டார். புனித நாடுகளில் இயேசு பிறந்த, வளர்ந்த, பணிகள் செய்து, பாடுகள் பட்ட இடங்களையெல்லாம் தரிசித்த இவர் அங்கிருந்து திரும்பி வந்து, தன் இறுதி நாள்களை முன்பு தான் துறவியாக இருந்த துறவிமடத்திலேயே இறைவேண்டலில் கழித்து, 1125 ஆம் ஆண்டு தம் ஆவியை ஆண்டவரிடம் ஒப்படைத்தார்.
Profile
Born to the nobility. Benedictine monk and then abbot of Santa Maria di Storaco Abbey where he was known for his knowledge of the scriptures. Priest. Noted and popular preacher. Bishop of Foligno, Italy in 1078. Pilgrim and Crusader to the Holy Lands from 1096 to 1104, after which he retired from his see to return to life as a monk. His biography was written by Saint Sylvester Guzzolini.
Born
1040 in Osimo, Italy
Died
1125 of natural causes
Saint Adolphus and Saint John of Cordoba
Profile
Brothers, born to a Moorish father and a Christian mother. Martyred in the persecutions of Abderrahman II.
Born
Seville, Spain
Died
martyred c.850 in Corboba, Spain
Saint Gaius of Milan
Also known as
Caius of Milan
Profile
Spiritual student of Saint Barnabas the Apostle. First century bishop of Milan, Italy for 24 years. Baptized Saint Vitalis, Saint Gervase and Saint Protase.
Died
• c.85
• relics enshrined by Saint Charles Borromeo at the church of Saint Francis, Milan, Italy in 1571
Blessed Lorenzo della Pietà
Profile
Mercedarian. Assigned to north Africa, he was repeatedly beaten and abused by Muslims, but managed for free 121 Christians who had been enslaved by them.
Saint Hiltrude of Liessies
Profile
Recluse near Liessies, France under the spiritual direction of her brother Gundrad, abbot of the nearby monastery.
Died
c.790 of natural causes
Blessed Antonio de Torres
Profile
Mercedarian friar known as a man wholly devoted to God. In Algiers in North Africa, he ransomed and freed 80 Christians who had been enslaved by Muslims.
Saint Barrog the Hermit
Also known as
Barrwg, Barnoch, Barruc, Barry, Barroq, Barnoc
Profile
Seventh century spiritual student of Saint Cadoc of Wales. Hermit on an island off the coast of Glamorgan, a piece of land now known as Barry Island in his honour.
Saint Adheritus
Also known as
Adhentus, Abderitus, Adery
Saint Adheritus was the second bishop of Ravenna, Italy, after Saint Apollinaris. He was born in Greece and died in Ravenna in the 2nd century AD. His feast day is celebrated on September 27.
Adheritus is best known for his role in the spread of Christianity in Ravenna. He is also credited with building the first Christian churches in the city. Adheritus was a wise and compassionate man, and he was loved by his people.
After his death, Adheritus was buried in the Basilica of Sant'Apollinare in Classe near Ravenna. His tomb quickly became a place of pilgrimage for Christians. Adheritus is a role model for all Christians. He was a man of deep faith and courage. He was willing to dedicate his life to spreading the Gospel. He is also a reminder of the importance of humility and compassion.
Born
Greek
Died
• 2nd century in Ravenna, Italy of natural causes
• relics in the Benedictine Basilica of Classe, Ravenna, Italy
Saint Ceraunus of Paris
Also known as
Ceran of Paris
Saint Ceraunus of Paris (also known as Saint Ceran) was the 12th bishop of Paris, from 576 to 614 AD. He is a Catholic and Orthodox saint, and his feast day is celebrated on September 27.
Ceraunus was a native of Paris. He was a learned and pious man, and he was known for his wisdom and charity. He was also a strong advocate for the unity of the Church.
As bishop of Paris, Ceraunus oversaw the construction of several new churches, including the Church of Saint-Vincent, which later became the monastery of Saint-Germain-des-Prés. He also established a school at the monastery, where he taught many future bishops and saints.
Ceraunus was also a defender of the rights of the poor and oppressed. He spoke out against injustice and corruption, and he helped to establish several charitable institutions in Paris.
Ceraunus died in 614 AD and was buried in the Church of the Apostles in Paris. His relics were later transferred to the Church of Saint-Germain-des-Prés, where they are still venerated today.
Died
• c.614 of natural causes
• relics enshrined in the church of Saint Genevieve, Paris, France
Saint Fidentius of Todi
Also known as
Fidenzio of Todi
Profile
Martyr.
Died
relics discovered in Todi, Italy in the 12th century
Patronage
Bassano in Teverina, Italy
Saint Florentinus the Hermit
Also known as
Florentino
Saint Florentinus the Hermit was a 5th-century Christian monk who lived in the region of Umbria, Italy. He is known for his holiness of life and his many miracles.
Florentinus was born into a wealthy family, but he gave up his worldly possessions to become a monk. He lived in a cave in the mountains, where he devoted himself to prayer and meditation. Florentinus was known for his great humility and his compassion for the poor and sick.
According to his legend, Florentinus performed many miracles during his lifetime. He cured the sick, raised the dead, and even cast out demons. He is also said to have protected the people of Umbria from a plague.
Florentinus died in peace in his cave around the year 480 AD. He was buried nearby, and his tomb quickly became a place of pilgrimage. Florentinus is still venerated today as a saint by the Catholic Church. His feast day is celebrated on September 27.
Died
beheaded by Vandals in 5th century Sedunum, Gaul (modern Brémur, France)
Saint Terence of Todi
Also known as
Terenzio, Terentius
Profile
Martyr.
Died
relics discovered in Todi, Italy in the 12th century
Patronage
Bassano in Teverina, Italy
Saint Deodatus of Sora
Saint Deodatus of Sora was a bishop of Sora, Italy, from 652 to 672 AD. He is known for his holiness of life and his many miracles.
Deodatus was born into a wealthy family in Rome. He was a brilliant student and excelled in his studies. However, he was also attracted to the religious life. He eventually decided to become a priest, and he was ordained in 648 AD.
Deodatus was a gifted preacher and teacher. He was also known for his compassion for the poor and sick. He often visited the hospitals and prisons, where he ministered to the suffering.
In 652 AD, Deodatus was consecrated bishop of Sora. He served as bishop for 20 years, during which time he reformed the diocese and built many new churches. He is also credited with founding a monastery near Sora.
Deodatus was a wise and compassionate bishop. He was loved by his people for his holiness of life and his many miracles. He died in peace in 672 AD and was buried in the cathedral of Sora.
Deodatus is venerated as a saint by the Catholic Church. His feast day is celebrated on September 27.
Saint Deodatus of Sora is a role model for all Christians. He was a man of deep faith and humility. He was willing to give up everything to follow Christ. He is also a reminder of the importance of prayer, meditation, and compassio
Died
• in Sora, Italy, date unknown
• relics enshrined in the cathedral in Sora in 1621
Saint Marcellus of Saint Gall
Saint Marcellus of Saint Gall (also known as Moengal) was an Irish monk who lived in the 7th and 8th centuries. He is the founder of the Abbey of Saint Gall in Switzerland.
Marcellus was born in Ireland in the mid-7th century. He was educated at a monastery, where he learned about the Christian faith and the monastic way of life. In the early 8th century, Marcellus decided to go on a pilgrimage to Rome.
On his way to Rome, Marcellus stopped in Switzerland, where he met with the local bishop. The bishop was impressed with Marcellus's holiness and learning, and he asked him to stay in Switzerland and help to spread the Christian faith.
Marcellus agreed, and he founded a monastery in the village of Saint Gall. The monastery quickly became a center of learning and culture in Switzerland. Marcellus died in 720 AD, and he was buried in the monastery church.
Marcellus is venerated as a saint by the Catholic Church. His feast day is celebrated on September 27.
Born
Ireland
Died
c.869
Saint Epicharis
Saint Epicharis was a Christian martyr who lived in Rome during the reign of Emperor Diocletian (284-305 AD). She is known for her courage and determination in the face of persecution.
Epicharis was born into a wealthy family in Rome. She was a devout Christian, and she refused to renounce her faith even when she was threatened with death.
In the year 300 AD, Epicharis was arrested and tortured for her faith. She was suspended and beaten, and she was even threatened with being burned alive. However, Epicharis refused to give up her faith.
In the end, Epicharis was beheaded. She died on September 27, 300 AD.
Epicharis is venerated as a saint by the Catholic Church and the Eastern Orthodox Church. Her feast day is celebrated on September 27.
Saint Hilary the Hermit
Saint Hilary the Hermit was a 4th-century Christian monk who lived in the desert of Gaza, Palestine. He is one of the most famous and influential hermits in Christian history.
Hilary was born into a wealthy pagan family in Gaza. He received a classical education and was well-versed in Greek philosophy. However, he was drawn to the Christian faith from a young age.
At the age of fifteen, Hilary converted to Christianity and decided to become a monk. He left his home and possessions and went to live in the desert. He lived in a cave and ate only wild plants and berries. He spent his days in prayer and meditation.
Hilary quickly became known for his holiness of life and his wisdom. He attracted many disciples, and he founded a number of monasteries in the desert of Gaza. He was also a gifted teacher and preacher, and his sermons were widely sought after.
Hilary is best known for his opposition to Arianism, a heresy that denied the divinity of Jesus Christ. Hilary was a staunch defender of the orthodox faith, and he wrote several treatises against Arianism. He also played a key role in the Council of Nicaea (325 AD), which condemned Arianism and defined the orthodox doctrine of the Trinity.
Hilary died in peace in 372 AD at the age of eighty. He is venerated as a saint by the Catholic Church and the Eastern Orthodox Church.
Martyrs of Aegea
Profile
Three Christians martyred with Saints Cosmas and Damian in the persecutions of Diocletian - Anthimus, Euprepius and Leontius.
Died
tortured and beheaded c.303 in Aegea, Cilicia (modern Ayas, Turkey)
Martyred in the Spanish Civil War
• Blessed Crescencia Valls Espí
• Blessed Herminia Martínez Amigó de Martínez
• Blessed José Fenollosa Alcaina
• Blessed Maria Carme Fradera Ferragutcasas
• Blessed Maria Magdalena Fradera Ferragutcasas
• Blessed Maria Rosa Fradera Ferragutcasas • Blessed Mariano Climent Sanchis
Chiara of the Resurrection
Chiara of the Resurrection (also known as Chiara Luce Badano) was an Italian teenager who died of cancer in 1990. She was beatified by Pope Benedict XVI in 2010 and canonized by Pope Francis in 2022. She is the first member of the Focolare Movement to be canonized.
Chiara was born in Sassello, Italy, in 1971. She was a devout Catholic from a young age, and she was very involved in the Focolare Movement, a lay Catholic movement that emphasizes unity and love.
In 1985, Chiara was diagnosed with osteosarcoma, a type of bone cancer. She underwent surgery and chemotherapy, but the cancer continued to spread. Despite her illness, Chiara remained cheerful and optimistic. She offered her suffering to God and to others, and she became a symbol of hope and courage.
Chiara died on October 7, 1990, at the age of 18. Her funeral was attended by over 10,000 people, including many young people who were inspired by her example.
Mary of the Purification
Mary of the Purification is a title given to the Virgin Mary in commemoration of the feast of the Purification of the Blessed Virgin Mary, also known as Candlemas. This feast is celebrated on February 2nd and commemorates the presentation of Jesus at the Temple in Jerusalem and the purification of Mary after childbirth.
The title of Mary of the Purification is a reminder of Mary's obedience to the Law of Moses and her humble acceptance of her role as the mother of God. It is also a reminder of Mary's purity and holiness.
The feast of the Purification of the Blessed Virgin Mary is a popular feast in the Catholic Church and the Eastern Orthodox Church. It is a time to reflect on Mary's role in the salvation of the world and to pray for her intercession.
the feast of the Purification of the Blessed Virgin Mary is also celebrated on September 27 in the Byzantine Rite of the Catholic Church and in some Eastern Orthodox Churches.
The Byzantine Rite is the second-largest rite of the Catholic Church, after the Latin Rite. It is used by Greek Catholics, Ukrainian Catholics, and other Catholic Churches in Eastern Europe and the Middle East.
The Eastern Orthodox Churches are a group of autocephalous (self-governing) Churches that are in communion with each other. They share a common faith and tradition, but they have different liturgical practices and calendars.
Sigebert II of East Anglia
Sigebert II of East Anglia (also known as Saint Sigebert) was a king of East Anglia, the Anglo-Saxon kingdom which today includes the English counties of Norfolk and Suffolk. He was the first English king to receive a Christian baptism and education before his succession and the first to abdicate in order to enter the monastic life.
Sigebert was born in the early 7th century and spent his early years in exile in Gaul, where he converted to Christianity. He returned to East Anglia in the early 630s and became king. He was a devout Christian and did much to promote the Church in his kingdom. He founded a school in East Anglia so that boys could be taught reading and writing in Latin, and he invited missionaries to preach the gospel to his people.
In 637, Sigebert abdicated the throne in order to enter the monastic life. However, he was soon recalled to lead his people in battle against the pagan king Penda of Mercia. Sigebert was killed in battle in 637, but his death was not in vain. His efforts to promote Christianity in East Anglia had laid the foundation for a strong and vibrant Christian community.
Sigebert was venerated as a saint by the Anglo-Saxons. His feast day is celebrated on February 7th. He is also the patron saint of the English county of Norfolk. Sigebert II of East Anglia's feast day is also celebrated on September 27, in addition to February 7.
