Bl. Edmund Ignatius Rice
Feastday: May 5
Birth: 1762
Death: 1844
Beatified: Pope John Paul II
The founder of the Congregation of the Brothers of the Christian Schools, often called the Irish Christian Brothers. Edmund was born in Wescourt, Ireland, in June, 1762, the fourth of seven sons in a fanning family At seventeen he began working at his uncle's import-export business in Waterford. He later inherited the business. Married at twenty-five, Edmund lost his wife two years later and was left with a sickly infant daughter. A devout man, Edmund dedicated himself to charitable works. Though he saw how the economic and political storms of the day were impacting Ireland, he desired a religious vocation in the contemplative life. However, the Bishop of Waterford drew Edmund's attention to the bands of ragged youth in the streets, asking Edmund if he, too, planned to abandon them. Encouraged by Pope Pius VII and Bishop Hussey, Edmund sold his business, arranged for his daughter's care, and opened his first school in 1802. He had three other schools in operation by 1806, and took the name Ignatius as a religious with companions in 1808 in a pontifical institute. Edmund established the Catholic Model School and saw the founding of eleven communities in Ireland, eleven in England, and one in Australia, with requests coming from the United States and Canada. He resigned as Superior General in 1838 and died at Mt. Sion, site of his first school, on August 29, 1844. Pope John Paul II beatified him on October 6, 1996.
Conversion of Saint Augustine of Hippo
Also known as
• Aurelius Augustinus
• Doctor of Grace
Additional Memorial
28 August (feast)
Profile
Son of a pagan father who converted on his death bed, and of Saint Monica, a devout Christian. Raised a Christian, he lost his faith in youth and led a wild life. Lived with a Carthaginian woman from the age of 15 through 30. Fathered a son whom he named Adeotadus, which means the gift of God. Taught rhetoric at Carthage and Milan, Italy. After investigating and experimenting with several philosophies, he became a Manichaean for several years; it taught of a great struggle between good and evil, and featured a lax moral code. A summation of his thinking at the time comes from his Confessions: "God, give me chastity and continence - but not just now."
Augustine finally broke with the Manichaeans and was converted by the prayers of his mother and the help of Saint Ambrose of Milan, who baptized him. On the death of his mother he returned to Africa, sold his property, gave the proceeds to the poor, and founded a monastery. Monk. Priest. Preacher. Bishop of Hippo in 396. Founded religious communities. Fought Manichaeism, Donatism, Pelagianism and other heresies. Oversaw his church and his see during the fall of the Roman Empire to the Vandals. Doctor of the Church. His later thinking can also be summed up in a line from his writings: Our hearts were made for You, O Lord, and they are restless until they rest in you.
Born
13 November 354 at Tagaste, Numidia, North Africa (Souk-Ahras, Algeria) as Aurelius Augustinus
Died
28 August 430 at Hippo, North Africa
Blessed Caterina Cittadini
Also known as
Katarina Cittadini
Profile
Daughter of Giovanni Battista and Magherita Lanzani. Her mother died when Caterina was seven, and her father abandoned the girl and her younger sister Giuditta. They were accepted and grew up at the orphanage of the Conventino of Bergamo. There she developed a strong faith, a big sister's sense of responsibility, and a devotion to Our Lady and Saint Jerome Emiliani.
The sisters left the orphanage in 1823 to live with their cousins Giovanni and Antonio Cittadini, both parish priests at Calolzio, Italy. Caterina became a teacher at a girl's public school in Somasca in 1824. The sisters felt a call to the religious life; their spiritual director recommended that they should stay in Somasca, and become the basis of a new congregation.
In 1826 the sisters rented a house in Somasca, bought and furnished a building, and in October opened a boarding school for girls. Caterina taught religion, managed the school, and instituted the oratory style of education for her girls. Word of her success spread, attracting more students. The sisters established another "Cittadini" private school in 1832, and another in 1836.
Giuditta directed these new school until her sudden death in 1840. Caterini's cousin, Father Antonio Cittadini, died in 1841, followed quickly by her spiritual director from the orphanage. The rapid succession of tragedy ruined Caterina's health, and she fell gravely ill, but was cured through the intercession of Saint Jerome Emilani.
Caterina quit her public teaching position in 1845 to manage the schools, care for the orphans, and guide the three companions who help her. To help organize the work and lives of her companions, she wrote the beginnings of a new rule similar to that of religious orders. In 1850 she obtained permission to build a private oratory to keep the Blessed Sacrament at her boarding school. In 1851 she applied for approval of her new religious family.
In 1854 her bishop encouraged her work, and told her to write the rules of the new order; her first attempt, based on the Constitution of the Ursulines of Milano was rejected. A second attempt was accepted on 17 September 1854 under the title Orsoline Gerolimiane (Ursuline Sisters of Somasca). On 14 December 1857, six months after her death, the bishop of Bergamo gave his approval; the order achieved papal recognition on 8 July 1927. The order's mandate is to teach, and to care for the abandoned; today they work in Italy, Switzerland, Belgium, Brazil, Bolivia, India, and the Philippines.
Born
28 September 1801 in Bergamo, Italy
Died
5 May 1857 in Somasca, Bergamo, Italy of natural causes
Beatified
29 April 2001 by Pope John Paul II at Saint Peter's Square, Vatican City
Blessed Nuntius Sulprizio
புனிதர் நன்ஸியோ சல்ப்ரிஸியோ
பொதுநிலையாளர்:
பிறப்பு: ஏப்ரல் 13, 1817
பெஸ்கோஸ்சென்ஸோனெஸ்கோ, பெஸ்கரா, இரண்டு சிசிலிய இராச்சியம்
இறப்பு: மே 5, 1836 (வயது 19)
நேபிள்ஸ், இரண்டு சிசிலிய இராச்சியம்
ஏற்கும் சமயம்:
ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை
முக்திப்பேறு பட்டம்: டிசம்பர் 1, 1963
திருத்தந்தை நான்காம் பவுல்
புனிதர் பட்டம்: அக்டோபர் 14, 2018
திருத்தந்தை பிரான்சிஸ்
நினவுத் திருநாள்: மே 5
பாதுகாவல் : ஊனமுற்றோர், கொல்லர்கள், தொழிலாளர்கள், "பெஸ்கோஸ்சென்ஸோனெஸ்கோ நகரம்" (Pescosansonesco)
புனிதர் நன்ஸியோ சல்ப்ரிஸியோ, இத்தாலி நாட்டின் ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபையைச் சேர்ந்த ஒரு பொதுநிலையாளர் ஆவார். கொல்லர் பனியின் பயிற்சியாளராக இருந்த இவர், தமது சுருக்கமான வாழ்க்கையில் மோசமாக உடல்நிலை பாதிக்கப்பட்டிருந்தார். அவரை அறிந்தவர்களுக்கு, அவர் ஒரு மென்மையான மற்றும் பக்தியான நபராக கருத்தில் கொள்ளப்பட்டிருந்தார்.
இவரது மரணத்தின் பின்னர், தீராத நோயால் பாதிக்கப்பட்டிருந்த இருவர், நலம் வேண்டி இவரை வேண்டிக்கொண்டதால், இவரது பரிந்துரையால் அவர்கள் அதிசயமாக குணமானதாக நிரூபணமான காரணத்தால், இவருக்கு கி.பி. 1963ம் ஆண்டின் இறுதியில் அருளாளராக முக்திப்பேறு பட்டமளிக்கப்பட்டார். இரண்டாவது அதிசயத்தை உறுதிப்படுத்திய பின்னர், 2018ம் ஆண்டு, ஜூன் மாதம், 14ம் தேதி, திருத்தந்தை ஃபிரான்சிஸ், புனிதர் படத்துக்கான தனது ஒப்புதலை உறுதிப்படுத்தினார். அதே ஆண்டு, அக்டோபர் மாதம், 14ம் தேதியன்று, இவருக்கு புனிதர் பட்டமளித்தார்.
கி.பி. 1817ம் ஆண்டு, ஏப்ரல் மாதம், 13ம் தேதி, உயிர்த்த ஞாயிறு பெருநாளின் சில நாட்களின் பின்னர் பிறந்த இவரது தந்தையின் பெயர், "டொமெனிக்கோ சல்ப்ரிஸியோ" (Domenico Sulprizio) ஆகும். இவரது தாயார், "ரோசா லூசியானி" (Rosa Luciani) ஆவார். இவர் பிறந்த காலத்தில் கடுமையான பஞ்சம் தலை விரித்தாடியது. பிறந்த அன்றே திருமுழுக்கு பெற்ற இவர், 1820ம் ஆண்டு, மே மாதம், 16ம் நாள், உறுதிப்பூசுதல் அருட்சாதனம் பெற்றார்.
1820ம் ஆண்டின் ஜூலை மாதம், இவருக்கு மூன்று வயதாகையில், இவரது தந்தை மரித்துப் போனார். அதன் பிறகு, நான்கு மாதங்களின் பின்னர், இவரது சின்னஞ்சிறு தங்கை "டோமேனிக்கா" (Domenica) மரித்துப்போனார். இவரது தாயார் வாழ்க்கையை ஓட்டுவதற்காக, 1822ம் ஆண்டு வயதான ஒருவரை மறுமணம் செய்துகொண்டார். வளர்ப்புத் தந்தை இவருடன் எப்போதும் கடுமையாகவே நடந்துகொண்டதால், இவர் தமது தாயாருடனும் பாட்டியுடனும் ஒண்டிக்கொண்டார். இதற்கிடையே கத்தோலிக்க குருவானவர் "டி ஃபேபிஸ்" (De Fabiis) என்பவர் நடத்திவந்த பள்ளியில் சேர்ந்து கல்வி கற்றார். அவரது குழந்தை பருவத்தில் அவர் திருப்பலிகளில் கலந்துகொள்ளவும், இயேசு கிறிஸ்துவை அறிந்து கொள்ளவும் நேரம் எடுத்துக்கொண்டார். ஆனால் அவரது முன்மாதிரியையும் புனிதர்களையும் பின்பற்றினார்.
கி.பி. 1823ம் ஆண்டு, மார்ச் மாதம், 5ம் தேதி, அவரது தாயார் மரித்துப்போகவே, இவர் தமது தாய்வழி பாட்டியான "அன்னா ரொசாரியா லூசியானி டெல் ரோஸ்சி" (Anna Rosaria Luciani del Rossi) என்பவருடன் வசிக்க சென்றார். கல்வியறிவற்ற அவரது பாட்டி, கிறிஸ்தவ விசுவாசத்தில் தீவிரமானவர். அடிக்கடி கால்நடையாகவே நடந்து போகும் வழக்கமுள்ள இருவரும், தவறாது உள்ளூர் ஆலயத்தில் திருப்பலிகளில் பங்குகொண்டனர். அருட்தந்தை பேண்டாக்ஸி என்பவர் நிர்வகித்த ஏழை மாணவர்க்கான பள்ளியில் சேர்ந்து கல்வி கற்க தொடங்கினார். அவருடைய பாட்டி பின்னர் 1826ம் ஆண்டு, ஏப்ரல் மாதம், 4ம் தேதியன்று இறந்தார். அதன்பின்னர், அவரது தாய்மாமன் அவரை கொல்லர் பணி கற்க சேர்த்துவிட்டார். அவரது மாமன் அவரை மிகவும் கடுமையாக நடத்தினார். ஒழுக்கமாக வாழுவதற்கு பட்டினி கிடக்க வேண்டும் என்று நினைத்த அவர், சல்ப்ரிஸியோவுக்கு சரியான உணவளிக்காமல் பட்டினி போட்டார். அவர் செய்யும் சின்னஞ்சிறு தவறுகளுக்காக அவரை அடித்து உதைத்து துன்புறுத்தினார். அவரது வயதுக்கு மீறிய வேலைகளை செய்த அவருக்கு 1837ம் ஆண்டு, ஒரு நோய்த்தொற்று ஏற்பட்டது. ஒரு குளிர்கால காலை வேளையில், அவரது மாமா அவரை "ரொக்கா டாக்லியாட்டாவின்" (Rocca Tagliata) சரிவுகளுக்கு பொருட்களை விநியோகம் செய்ய அனுப்பியபோது அவருக்கு நோய்த்தொற்று ஏற்பட்டது. அன்று மாலை, உழைப்பின் களைப்பால் அவர் சோர்வாகிப்போனார். ஒரு கால் வீங்கிப் போனது. மற்றும் எரியும் காய்ச்சல் அவரை படுக்கையில் கட்டாயப்படுத்தி தள்ளியது. இதனை அவர் தமது ராமனிடம் தெரிவிக்கவில்லை. இருப்பினும் அவரால் காலையில் படுக்கையிலிருந்து எழுந்திருக்க இயலவில்லை. அவரது மாமாவுக்கு அவரது துன்பம் அலட்சியமாக இருந்தது. அவரது நிலை பின்னர் ஒரு கால் (Gangrene) செயலற்றுப்போனது. முதலில், தென் இத்தாலியின் "லாஅகுய்லா" (L'Aquila) நகரிலுள்ள மறுத்தவமனையிலும், பின்னர், "நேப்பிள்ஸ்" (Naples) நகரிலுள்ள மறுத்தவமனையிலும் சிகிச்சை பெற்றார். ஆனால் அவரது வேதனைகள் கூடியதேயொழிய, குறையவில்லை. இருப்பினும் வேதனைகளை தாங்கிக்கொண்ட அவர், அவற்றை ஆண்டவரிடம் ஒப்புக்கொடுத்தார்.
தமது நோயின்போது, வீட்டிலிருக்கையில், அவருடைய புண் சீல் வைத்ததால், அவற்றை நிலையான அடிப்படையில் சுத்தம் செய்ய வேண்டியிருந்தது. அவர் தனது காயத்தை சுத்தப்படுத்த வீட்டிற்கு அருகே ஒரு ஓடைக்கு சென்றார். ஆனால் துணி துவைக்க வந்த ஒரு பெண், அவர் தண்ணீரை மாசுபடுத்துவதாக கூறி, அவரைத் துரத்திவிட்டார். அதற்கு பதிலாக அவர் மற்றொரு ஓடையில் தமது புண்ணை சுத்தம் செய்ய அனுமதிக்க பலமுறை ஜெபமாலை ஜெபித்துவந்தார்.
1835ம் ஆண்டு, டாக்டர்கள் அவரது ஒரு காலை தங்கள் ஒரே விருப்பமாக வெட்ட முடிவெடுத்தனர். ஆனால் அவரது வலி தொடர்ந்து இருந்தது. 1836ம் ஆண்டு, மார்ச் மாதம், அவருடைய நிலைமை மோசமடைந்தது. அவருக்கு காய்ச்சல் அதிகரித்தபோதெல்லாம் அவருடைய அவரது துன்பங்களும் அதிகரித்தன. கடவுள்மீது அவர் வைத்திருந்த நம்பிக்கையை அவர் தொடர்ந்தார். தமது முடிவு நெருங்கிவிட்டது என்ற உண்மையை நன்கு அறிந்திருந்தார். இரண்டு மாதங்கள் கழித்து, அவர் மரித்த நாளன்று, அவர் சிலுவையாண்டவரின் திருச்சொரூபத்தை வரவழைத்தார். மற்றும் கடைசி நேரத்தில் தமது ஒப்புரவாளரை அழைத்து, அவரிடம் இறுதி அருட்சாதனங்களைப் பெற்றுக்கொண்டார். 1836ம் ஆண்டு, அவர் தமக்கு ஏற்பட்ட நோயின்காரணமாக மரித்தார். அவரது எஞ்சியுள்ள மிச்சங்கள் இப்போது நேபிள்ஸில் (Naples) நகரிலுள்ள "சான் டோமினிகோ சொரியானோ" (Church of San Domenico Soriano) தேவாலயத்தில் அடக்கம் செய்யப்பட்டுள்ளன. அவரது மரணத்தின் பல தசாப்தங்களுக்கு பிறகு திருத்தந்தை "பதின்மூன்றாம் லியோ" அவரை தொழிலாளர்களின் முன்மாதிரியாக முன்மொழிந்தார்.
Also known as
• Nunzio Sulperio
• Nunzio Sulprizio
Profile
Son of Domenico Sulprizio and Rosa Luciani, Nunzio was named after his grandfather and baptized when only a few hours old. Nunzio’s father died on 16 May 1820 when the boy was only three years old, his little sister died in 1822, and his new step-father treated the boy as a contemptible burden. Young Nunzio received his basic education at a school run by a priest, and became a pious child, attending Mass as often as possible, and using the saints as a guide to life. When he was old enough, his uncle Domenico Luciani took Nunzio as an apprentice blacksmith, and then neglected him, abused him, overworked him, beat him, and after bringing home supplies on a winter morning in 1831, the boy collapsed with a fever and found he could no longer stand; an untreated injury to his leg had become gangrenous. He was hospitalized in L’Aquila and Naples in Italy; when he was at home, and could find a place where people would not run him off due to his open sores, he would sit in a stream to let the flowing water clean his wound, and pray his rosary. Through his paternal uncle, Francesco Sulprizio, a career soldier, Nunzio became friends with Colonel Felice Wochinger in 1832; the colonel became a surrogate father and paid for Nunzio’s medical care. The boy met and impressed Saint Gaetano Errico, who said he would be welcome in the Missionaries of the Sacred Hearts of Jesus and Mary when he was old enough. Nunzio went through several periods of improvement and several of setbacks before his injuries finally ended his life. He was known as a gentle, chaste, patient, and pious youth in a place and time when such a man was rare.
Born
13 April 1817 at Pescosansonesco, Pescara, Abruzzi, Italy
Died
• 5 May 1836 in Naples, Italy
• interred at the church of San Domenico Soriano in Naples
Canonized
• 14 October 2018 by Pope Francis at Saint Peter's Square, Rome, Italy
• the canonization miracle involved the healing of a young man who had been injured in a motorcycle accident and went into a coma which was expected to leave him in a vegetative state; a relic of Blessed Nuntius was placed in the patient’s room, and after a week of prayers by family, he woke from the coma
Saint Irene of Lecce
Also known as
Erina, Eiréne
Profile
The daughter of a wealthy, pagan named Licinius, her father considered Irene so beautiful and such a desirable marriage that he kept her locked in a tower with 13 guards. She received instruction in Christianity directly from God, was baptized by Saint Timothy, and when her father brought idols to the tower for her to worship, Irene would smash them. To punish her refusal of paganism, Licinius tied Irene behind a horse so it would drag her to death; she was miraculously unharmed, and the horse bit Licinius, giving him an injury that festered and killed him. However, Irene prayed for her father who was then brought back to life. Licinius converted, the father and daughter teamed up as evangelists and converted thousands of pagans. This angered the anti–Christian governor Ampelio who captured, imprisoned and tortured Irene, and ordered her to renounce her faith; she refused. Martyr.
Details of time and place are absent in the earliest version of her story, but later retellings add them, change them, move her from place to place, increase the number of pagans converted, link her to many, many miracle stories, and eventually place her martyrdom in Persia just as Contantine the Great is born.
Died
beheaded
Canonized
• Pre-Congregation
• there have been churches dedicated to her in Constantinople since the 5th century
Saint Angelus of Jerusalem
Also known as
• Angelus of Sicily
• Angelus the Carmelite
• Angelo of...
Profile
Angelus' parents were 12th century Jewish converts. At age 18, Angelus and his twin brother joined a group of hermits who formed the first Carmelite house. He was sent to evangelize in Sicily, met with great success in converting some Sicilian Jews, and great hatred from others, especially around Palermo and Leocata. Murdered by thugs in the employ of Count Berengarius, a man whose incestuous relationship Angelus had denounced.
Born
1145 at Jerusalem
Died
• stabbed to death in 1220 at Licata, Sicily, Italy
• relics transferred in to the Carmelite church at Licata
Saint Godehard of Hildesheim
புனிதர் கொத்தார்ட்
ஹில்டஷீம் ஆயர்:
பிறப்பு: கி.பி. 960
ரைச்சர்டோர்ஃப், பவேரியா
இறப்பு: மே 5, 1038
ஏற்கும் சமயம்:
ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை
கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை
புனிதர் பட்டம்: கி.பி. 1131
திருத்தந்தை இரண்டாம் இன்னொசென்ட்
நினைவுத் திருநாள்: மே 05
பாதுகாவல்:
பயணம் செய்யும் வியாபாரிகள், காய்ச்சல், வீக்கம், குழந்தைப் பருவ நோய்கள், பெருங்கல் மழை, பிரசவ வேதனை, கீல்வாதம், கடல் ஆபத்துகள்.
புனிதர் கொத்தார்ட், ஓர் "ஆங்கிலோ-ஜெர்மன் ஆயர்" (Anglo-German Bishop) ஆவார்.
இவரது தந்தை "ராட்மன்ட்" (Ratmund) ஒரு ஏழை பண்ணைத் தொழிலாளி ஆவார். இவர் மனிதநேயம் மற்றும் இறையியல் கற்றார்.
"சல்ஸ்பர்க்" (Salzburg) உயர்மறை மாவட்ட இல்லத்திலேயே தங்கிய கொத்தார்ட், திருச்சபை நிர்வாகியாக பணியாற்றினார். இத்தாலி உள்ளிட்ட பல்வேறு நாடுகளுக்கு பயணித்த பின்னர், "பஸ்ஸாவு" (Passau) எனும் இடத்திலுள்ள பேராலய பள்ளியில் தமது மேல்படிப்பை நிறைவு செய்தார்.
மத கூட்டங்கள் மற்றும் சந்திப்புகளுக்காக உபயோகப்படுத்தப்பட்ட கட்டிடங்களை பவரியா அரசன் இரண்டாம் ஹென்றி (Henry II of Bavaria) பெனடிக்டைன் மடமாக (Benedictine monastery) மாற்றியபோது, கொத்தார்ட் அங்கே புகுநிலை துறவியாக இருந்தார். கி.பி. 993ம் ஆண்டு, குருத்துவ அருட்பொழிவு செய்விக்கப்பட்டார். கி.பி. 996ம் ஆண்டு, மடாதிபதியாக தேர்வு செய்யப்பட்ட கொத்தார்ட், "குளுனியா சீர்திருத்தம்" (Cluniac reform) எனும் சீர்திருத்தத்தை தமது மடத்தில் அறிமுகப்படுத்தினார்.
1022ம் ஆண்டு, டிசம்பர் மாதம், இரண்டாம் நாளன்று, "ஹில்டஷீம்" மறைமாவட்ட ஆயராக (Bishop of Hildesheim) "மெய்ன்ஸ்" (Mainz) உயர்மறைமாவட்ட பேராயர் (Archbishop) "அரிபோவால்" (Aribo) திருநிலைபடுத்தப்பட்டார். ஆயராக தமது பதினைந்து வருட கால ஆட்சியில், முப்பதுக்கும் மேற்பட்ட ஆலயங்களை கட்டினார். தீவிர நோய்களால் பாதிக்கப்பட்ட இவர் தமது 78 வயதில், 1038ம் ஆண்டு, மே மாதம், நான்காம் நாளன்று, மரித்தார்.
Also known as
• Godehard the Bishop
• Godard, Gothard, Gottardo, Gotthard, Godehardus
Additional Memorial
2nd Sunday in May (Bene Vagienna, Italy)
Profile
Raised around Churchman, Godehard's father worked for the canons of Niederaltaich. Godehard joined the canons, and became their provost. Helped reintroduce the Benedictine Rule at Niederaltaich, which then sent abbots to Tegernsee, Hersfeld and Kremsmunster to revive the Benedictine Rule. Bishop of Hildesheim, Germany in 1022.
Born
c.960 in Bavaria (in modern Germany)
Died
• 4 May 1038 of natural causes
• relics translated in 1132
Canonized
1131 by Pope Innocent II
Saint Hilary of Arles
புனிதர் ஹிலாரி
ஆர்ல்ஸ் ஆயர்:
பிறப்பு: கி.பி. 403
இறப்பு: கி.பி. 449
ஏற்கும் சமயம்:
ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை
கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை
நினைவுத் திருநாள்: மே 5
புனிதர் ஹிலாரி, தென் ஃபிரான்ஸ் (Southern France) நாட்டின் ஆர்ல்ஸ் (Arles) மறைமாவட்ட ஆயரும், ரோமன் கத்தோலிக்கம் மற்றும் கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபைகளால் புனிதராக அங்கீகரிக்கப்பட்டவருமாவார். இவரது நினைவுத் திருநாள் மே மாதம் ஐந்தாம் நாளன்று நினைவுகூறப்படுகின்றது.
ஹிலாரி, தமது பதினேழு வயதில், “செயின்ட் ஹோனரட்” (Island of Saint-Honorat) தீவிலுள்ள “சிஸ்டேர்சியன்” துறவறமான (Cistercian monastery) “லெரின்ஸ்” (Lérins Abbey) மடத்தில் சேர்ந்தார். அக்காலத்தில், அவரது உறவினரான “புனிதர் ஹோனரடஸ்” (Saint Honoratus of Arles) “லெரின்ஸ்” மடத்தின் மடாதிபதியாக இருந்தார். அவரே ஆர்ல்ஸ் மறைமாவட்டத்தின் ஆதிகால ஆயராகவும் இருந்தார். ஹிலாரி இதற்கு முன்னதாக “டிஜோனில்” (Dijon) வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறார். மற்ற அதிகாரிகள், அவர் “பெல்கிக்கா” (Belgica) அல்லது “ப்ரோவென்ஸ்” (Provence) நகரிலிருந்து வந்ததாக நம்புகின்றனர்.
இவர், மேற்கத்திய ரோமப் பேரரசின் அரசியல்வாதியான “ஹிலாரியஸ்” (Hilarius) என்பவரது மகன் அல்லது உறவினர் என்று நம்பப்படுகின்றார். ஹிலாரியஸ், கி.பி. 396ம் ஆண்டில் “கௌல்” (Gaul) நகரிலும், கி.பி. 408ம் ஆண்டில் ரோம் நகரிலும் தலைமை அதிகாரியாக (Prefect) இருந்துள்ளார்.
ஹிலாரி, தமது உறவினரான ஆர்ல்ஸ் ஆயர், “புனிதர் ஹோனரடஸ்” என்பவருக்குப் பின்னர் 429ம் ஆண்டு, ஆர்ல்ஸ் ஆயராக பதவியேற்றார். இவர், புனிதர் அகுஸ்தினாரை (St Augustine) முன்னுதாரணமாக ஏற்று, அவரது சபைக் குருமார்களை ஒரு "சபைக்குள்" ஏற்பாடு செய்ததாக கூறப்படுகிறது; அவர்கள் கடுமையான சுய ஒழுக்கம் மற்றும் சமூகப் பயிற்சிகளுக்கு தங்கள் நேரத்தை அர்ப்பணித்தனர். ஹிலாரி, தமது உழைப்பு முழுவதையும் ஏழை மக்களுக்கே பகிர்ந்தளித்தார்.
கைதிகளை மீட்கும் பொருட்டு, இவர் ஆலயங்களின் பரிசுத்த பாத்திரங்களை (Sacred vessels) விற்றார். அவர் ஒரு அற்புதமான பேச்சாளர் (Orator) ஆனார். அவர் பயணம் செய்த எல்லா இடங்களுக்கும் நடை பயணமாகவே பயணித்தார். எப்போதும் எளிய ஆடை அணிவதையே வழக்கமாகக் கொண்டிருந்தார்.
அது பிரகாசமான பக்கமாகும். ஹிலாரி பிற பிஷப்புகளுடன் தனது உறவுகளில் சிக்கலை எதிர்கொண்டார். அவரிடம் சில அதிகார வரம்பு இருந்தது. அவர், பாரபட்சம் பாராது, ஒரு ஆயரை பதவியை விட்டு விலக்கினார். நோய்வாய்ப்பட்டிருந்த ஆயர் ஒருவருக்குப் பதிலாக, வேறு ஒருவரை ஆயராக தேர்வு செய்தார். ஆனால், விடயம் சிக்கலானது. நோய்வாய்ப்பட்ட ஆயர் மரிக்கவில்லை. திருத்தந்தை புனிதர் பெரிய லியோ (Pope Saint Leo the Great), ஹிலாரியை ஒரு ஆயராகவே வைத்திருந்தார். ஆனால் அவருடைய சில அதிகாரங்களைக் கைப்பற்றினார்.
ஹிலாரி, கி.பி. 449ம் ஆண்டு மரித்தார். மிகவும் சரியான நேரத்தில், ஒரு ஆயர் எப்படி இருக்கவேண்டும் என்பதை கற்றுக்கொண்ட திறமைசாலியாகவும் பக்திமானாகவும் ஹிலாரி இருந்தார்.
Also known as
• Hilarius
• Ilario
Profile
Born and raised a pagan; relative of Saint Honoratus of Arles. Highly placed civil authority. Honoratus invited Hilary to the recently completed abbey of Lerins, and brought him to the faith; Hilary was baptised at Lerins, and joined the community as a monk. When Honoratus became bishop of Arles (in modern France) Hilary served as his secretary. Bishop of Arles. Hilary was an exuberant bishop, working so hard to spread the faith that he caused problems with the people and the civil authorities, and twice had to be reproved by the Vatican - his zealousness was causing more trouble than converts. But though some questioned his methods, none questions his sanctity or his true belief.
Born
c.400 at Lorraine, France
Died
449 of natural causes
Blessed Benvenuto Mareni
Also known as
• Benventuto of Recanati
• Benevenutus, Benvenutus
Profile
13th-century Franciscan Conventual lay brother in Recanati, Italy. Worked at his monastery as a cook, and spent his free time in prayer. During prayer and Mass he would lapse into ecstacies and receive visions; during one vision he was allowed to hold the Infant Christ. Legend says that once when a trance lasted so long that he was late to his work in the kitchen, he found an angel there already cooking.
Born
Recanati, Italy
Died
• 5 May 1269 in Recanati, Italy of natural causes
• interred at the church of San Franceso in Recanati
Beatified
17 September 1796 by Pope Pius VI (cultus confirmation)
Saint Judith of Prussia
Also known as
• Judith of Kulmsee
• Judith of Sangerhausen
• Judith of Thuringia
• Jutta, Giuditta
Profile
Born to the nobility. Lay woman. Married with children. Widowed when her husband died on a Crusade to the Holy Land. Judith then made financial provision for her children, sold off her property, and spent her remaining years as a hermitess in the territory of the Teutonic Knights, whose grand-master was a relative.
Born
at Sangerhausen, Thuringia (in modern Germany)
Died
12 May 1260 at Kulmsee, Prussia (in modern Germany) of natural causes
Saint Avertinus of Tours
Also known as
• Avertinus the Deacon
• Avertin, Avertino
Profile
Deacon who travelled into exile in France with Saint Thomas Becket. Participated in the synod of Tours, France in 1163. After the death of Saint Thomas, Avertinus dedicated himself to the service of the poor and strangers at Vinzai, Touraine, France, and spent his final years as a hermit.
Died
• 1189 at Vençay, France of natural causes
• buried at the church in Vençay which became a site of miracles and pilgrimage
Blessed Lucio of Savoy
Profile
Born to the Savoian nobility in the area of the modern border of France and Italy, Lucio joined the Mercedarians at the convent in Carcassone, France. Assigned to redeem Christians enslaved by Muslims in north Africa, he was captured at sea by Moorish pirates. Lucio spent the next 16 years imprisoned in Tunis and in Egypt, repeatedly tortured and being ordered to renouce his faith; he refused. Martyred by order of Sultan Bajazet II.
Died
beheaded on 5 May 1470 in Constantinople (modern Istanbul, Turkey)
Saint Britto of Trier
Also known as
Brito, Britonius, Brittone
Profile
Bishop of Trier, Belgic Gaul (modern Germany) in 374, and a leader of the Church in Gaul. Attended the 382 synod of bishops called by Pope Saint Damasus I. Friend of co-worker with Saint Ambrose of Milan and Saint Martin of Tours. When a group of pagans sought sanctuary with the Church; Britto tried to convert them, failed, but still refused to surrender them since he believed that the State has no authority over Church affairs.
Born
4th century
Died
c.385 in Trier, Germany
Blessed Grzegorz Boleslaw Frackowiak
Also known as
• Boleslaw Frackowiak
• Gregory Frackowiak
• Gregorio Frackowiak
Additional Memorial
12 June as one of the 108 Martyrs of World War II
Profile
Friar in the Society of the Divine Word. Martyred by Nazis.
Born
18 July 1911 in Lowecice, Wielkopolskie, Poland
Died
guillotined on 5 May 1943 in Dresden, Saxony, Germany
Beatified
13 June 1999 by Pope John Paul II
Saint Tosca of Verona
Also known as
Tusca
Profile
Sister of Bishop Procolo. Hermitess in Verona, Italy who was known for her piety, and was often visited by area lay people in search of spiritual wisdom. When Saint Teuteria fled England, Tosca took her in.
Born
Verona, Italy
Died
relics enshrined on 14 September 1161 in the basilica of Verona, Italy by bishop Ognibene
Canonized
• Pre-Congregation
• a church dedicated to is known to have existed in Verona in 750
Saint Maurontius of Douai
Also known as
Maurand, Mauront, Maurontus, Mauronto
Profile
Eldest son of Saint Adalbald of Ostrevant and Saint Rictrudis of Marchiennes; brother of Saint Clotsindis of Marchiennes, Saint Eusebia of Hamage, and Saint Adalsindis. Monk at Marchiennes, France. Founded a monastery at Breuil-sur-lys near Douai, France.
Born
634
Died
702 in Marchiennes, France of natural causes
Saint Teuteria of Verona
Profile
Adult convert to Christianty. To escape the attentions of pagan king Oswald, she fled to Italy where she hid with Saint Tosca, and became her spiritual student. Hermitess.
Born
7th–8th century England
Died
relics enshrined on 14 September 1161 in the basilica of Verona, Italy by bishop Ognibene
Canonized
• Pre-Congregation
• a church dedicated to is known to have existed in Verona in 750
Saint Maximus of Jerusalem
Profile
For publicly declaring his Christianity, Maximus was branded on the foot, blinded in one eye, and sentenced to forced labour in the mines during the persecutions of Maximian Galerius. He was crippled, but survived and was released during the reign of Constantine. Bishop of Jerusalem.
Died
c.350 in Jerusalem of natural causes
Saint Eulogius of Edessa
Profile
Priest in Edessa, Syria. When a Arian bishop was imposed on the area by Emperor Valens, Eulogius refused to renouce orthodox Christianity and was exiled to Thebaid, Egypt where he worked for the conversion of local pagans. When Valens died in 375 Eulogius returned to Edessa to serve as their bishop. Attended the Council of Constantinople in 381.
Saint Geruntius of Milan
Also known as
Gerontius
Profile
Bishop of Milan, Italy c.465 to c.470.
Died
• c.470
• relics enshrined in the church of Saint Symphorian in Milan, Italy by Saint Charles Borromeo
Blessed John Haile
Also known as
John Hale
Profile
Priest. Fellow of King's Hall, Cambridge. Vicar of Isleworth, Middlesex, England. Martyred with Saint John Houghton and three others.
Died
hanged on 4 May 1535 at Tyburn, London, England
Beatified
29 December 1886 by Pope Leo XIII (cultus confirmation)
Saint Sacerdos of Limoges
Also known as
• Sacerdos of Calviac
• Sardot, Sadroc, Sardou, Serdon, Serdot, Sacerdote
Profile
Monk. Founded Calabre Abbey and served as its first abbot. Bishop of Limoges, France.
Born
670 in Sarlat, Périgord, France
Died
c.720
Saint Leo of Africo
Profile
Twelfth century hermit in Calabria, Italy who divided his time between contemplation of God and good works for the poor. Founded a monastery in Africo, Reggio, Italy, and lived out his later years there.
Died
Africo, Italy
Saint Jovinian of Auxerre
Also known as
Gioviniano, Giovine
Profile
Missionary. Lector of the church at Auxerre, France. Worked with Saint Peregrinus of Auxerre. Martyr.
Died
martyred c.300
Saint Peregrinus of Thessalonica
Profile
Martyred in the persecution of Diocletian
Died
burned at the stake c.303 at Thessalonica
Saint Sacerdos of Saguntum
Profile
Bishop of Saguntum (now Murviedro), Spain.
Died
c.560 of natural causes
Saint Irenaeus of Thessalonica
Profile
Martyred in the persecution of Diocletian.
Died
burned at the stake c.303 at Thessalonica
Saint Irenes of Thessalonica
Profile
Martyred in the persecution of Diocletian.
Died
burned at the stake c.303 at Thessalonica
Saint Euthymius of Alexandria
Profile
Deacon in Alexandria, Egypt. Imprisoned for his faith, he eventually died of mistreatment. Martyr.
Saint Echa of Crayke
Also known as
Etha of Crayke
Profile
Priest. Lived as a hermit in Crayke, Yorkshire, England.
Died
767
Saint Nicetus of Vienne
Profile
Bishop of Vienne, France. Supported the expansion of monastic life in his diocese.
Died
c.449
Saint Waldrada of Metz
Profile
First Abbess of Saint-Pierre-aux-Nonnais Abbey in Metz, France.
Died
c.620
Saint Silvanus of Rome
Also known as
Sylvanus
Profile
Martyr.
Died
in Rome, Italy
Saint Theodore of Bologna
Profile
Bishop of Bologna, Italy for 20 years.
Died
c.550
Saint Hydroc
Also known as
Hydoc
Profile
Lived in the 5th century.
Patronage
Lanhydroc, Cornwall, England
Saint Crescentiana
Profile
Martyr.
Died
5th century Rome, Italy
Our Lady of Europe
Our Lady of Europe is a title given to the Blessed Virgin Mary as the patroness of Gibraltar and protectress of Europe. The entire European continent was consecrated under the protection of Our Lady of Europe in the early 14th century from the Shrine in Gibraltar where devotion continues to this day, over 700 years on.
Her feast day is May 5th, which coincides with Europe Day.
Faelan Finn of Kilcolumb
Faelan Finn of Kilcolumb is recognized as a saint according to Omnium Sanctorum Hiberniae: omnium sanctorum hiberniae. However, details beyond his name and feast day (May 5th) are scarce.
Lanno of Vasanello
Lanno (also spelled Lando) of Vasanello appears to be a local saint venerated in the town of Vasanello, Italy. Here's what I found about him:
Local Veneration: Information about Lanno seems concentrated around Vasanello. This suggests he might be a local saint whose veneration hasn't spread widely beyond the town.
Martyrdom: According to sources like [la festa di san lanno a vasanello (vt) - Canino Info], Lanno was a young nobleman who converted to Christianity during the Roman Empire. This led to his execution near the walls of Vasanello around 296 AD.
Chapel Dedication: A chapel in Vasanello is dedicated to San Lanno, likely built near the site of his martyrdom. This supports the claim that he's a local saint venerated in the town [CAPPELLA DI SAN LANNO: Tutto quello che c'è da sapere (AGGIORNATO 2024) - Tripadvisor, La Cripta di San Lanno - Vasanello (VT)].
Feast Day: There's a possibility that May 5th is also the feast day of Saint Lanno, as a local festival in Vasanello is held on that date in his honor [Festa di San Lanno a Vasanello – VisitLazio].
Martino of Finojosa
Martino of Finojosa (also spelled Martí d'Hinojosa) appears to be a historical figure rather than a widely recognized saint. Here's what I found:
Source: Information about Martino comes primarily from Santi e Beati: santiebeati.it, an Italian website dedicated to Catholic saints and blesseds.
Life: Based on this source, Martino was born around 1140 in Deza, Spain. He entered the Cistercian monastery of Cantares in 1158 and later transferred to Huerta de Ariza. He rose through the ranks and was elected abbot.
Bishop of Sigüenza: In 1185, Martino was chosen to be the Bishop of Sigüenza.
Retirement: Interestingly, Martino left the position of bishop in 1192 and retreated to a life of solitude and prayer at the Huerta monastery. He remained there for over 20 years until his death in 1213.
Prisca of San Sperate
Local Saint: Prisca is recognized as a Saint in San Sperate, a town in Sardinia, Italy. Her veneration seems concentrated in this area.
Discovery: According to sources like santiebeati.it: santiebeati.it, her tomb was unearthed during excavations for Saint Sperate's tomb in 1616. An inscription indicated she was a young Christian martyr ("fedele martire Prisca da noi ardentemente amata" - "faithful martyr Prisca, ardently loved by us").
Debate on Origin: There's debate about her origin. The inscription doesn't clarify whether she was a martyr from San Sperate or elsewhere.
Relics and Veneration: Despite the uncertainty, her relics were venerated in San Sperate. A portion was returned to the town in 2000. A festival is held in her honor on May 5th, with a procession carrying her relic through the town adorned with rose petals.
