இன்றைய புனிதர் :
(21-06-2020)
புனித அலோசியஸ் கொன்சாகா(St. Aloysius Gonzaga)
இளைஞர்களுக்கு பாதுகாவலர் , துறவி
பிறப்பு
1568
மாந்துவா, இத்தாலி
இறப்பு
1591
மாந்துவா, இத்தாலி
புனிதர்பட்டம்: 1726, திருத்தந்தை 13ஆம் பெனடிக்ட்
இவர் ஓர் அரச குலத்தில் பிறந்தவர். இவரின் தந்தை, இவர் பேரும் புகழும் உள்ளவராக பிற்காலத்தில் திகழ வேண்டுமென விரும்பி, போர் வீரர்களின் தலைவராகும் பயிற்சியை அலோசியசிற்கு கொடுத்தார். ஆனால் இவரின் தாய் ஊட்டிய சத்துள்ள ஞானப்பாலின் விளைவாக பிளாரன்ஸ் நகரில் ஒன்பது வயதிலேயே மரியன்னையின் பேராலயத்தில் கற்பு என்னும் வார்த்தைப்பாட்டை இவர் எடுத்துக்கொண்டார். வாரத்தில் 3 நாட்கள் கடுந்தவம் மேற்கொண்டார். பல கடுமையான ஆன்மீக தவ முயற்சிகளையும் செய்து வந்தார். 13 வயதில் இவர் தம் பெற்றோருடன் ஸ்பெயின் நாட்டிற்கு சென்றார். அங்கே 2ஆம் பிலிப்புவின் அரச அவையிலேயே முழு நேரம் தங்கினார், அரச குல மக்களில் ஒருவராகவே நடத்தப்பட்டார். அங்கே நிலவிய சீர்கேடுகளில் சிக்காமல் இருக்க கடுமையான முயற்சிகளை மேற்கொண்டார். இவ்வேளையில் இயேசு சபையினர் இந்தியாவிற்கு சென்று நற்செய்தி பரப்பும் பணியில் ஈடுபாடு பற்றிய நூல் ஒன்று கிடைத்தது. அதை வாசித்த அவர் இயேசு சபையில் சேர எண்ணினார். இதனிடயே தன் தந்தையுடன் 4 ஆண்டுகள் பனிப்போராட்டம் நடத்தினார். இருப்பினும் மகனின் முடிவை தந்தை ஏற்க மறுத்தார். ஆனால் அலோசியஸ் இப்போரில் வெற்றி பெற்று, தனக்கு வரவேண்டிய சொத்தையெல்லாம் தன் தம்பியின் பெயரில் எழுதிவைத்தார்.
1587 ஆம் ஆண்டு இயேசு சபையில் சேர்ந்தார். பின்னர் குரு மாணவராக படிக்கும்போது, பிளேக் நோயாளிக்கு உதவி செய்து, தானும் அந்நோயால் பாதிக்கப்பட்டார். அச்சூழலில்தான் அக்கொடிய நோயால் தாக்கப்பட்டு இறந்தார். அப்போது அவரின் வயது 23. இளம் வயதிலேயே ஏராளமான புண்ணியங்களை செய்து வான்வீட்டிற்கு தயார் நிலையில் தன்னை ஆக்கிக்கொண்டார்.
இயேசு சபையில் புனிதராகவும், மறைவல்லுநராகவும் வாழ்ந்த புனித இராபர்ட் பெல்லார்மின் தான் இவரின் ஆன்ம குருவாய் இருந்தார். ஒருமுறை அலோசியசிடம் இவர் ஓர் ஆன்மா, உத்தரிக்கும் வேதனை அடையாமலேயே நேராக பேரின்பம் பெறமுடியும் என்று கூறினார். இதை கேட்ட அலோசியஸ் பரவசமடைந்தார். அந்நேரத்தில் கிறிஸ்துவின் திருவுடல், திருஇரத்த பெருவிழாவிற்கு எட்டு நாட்களுக்கு பின்னர் தான் இறக்க போவதாக உணர்ந்தாராம். அவ்வாறே "தெ தேயும்" என்ற நன்றி பாடலை இசைத்துக்கொண்டே தனது ஆன்மாவை இறைவனிடம் கையளித்தார். அலொசியஸ் தனது 23 ஆண்டுகால வாழ்வில் ஒருமுறை கூட சாவான பாவத்தில் விழவில்லை என்று அவரின் ஆன்ம குரு கூறியுள்ளார்.
செபம்:
குணப்பளிப்பவரே இறைவா! இதோ எம் சமுதாயத்தில் பிளேக் நோயால் பாதிக்கப்படும் மக்களை உம் பாதம் சமர்ப்பின்றோம். அவர்களின் நோயை நீரே குணமாக்கியருள வேண்டுமாய் உம்மை இறைஞ்சுகின்றோம். இவர்களை பராமரிக்கும் அனைவருக்கும் நல்ல உடல் உள்ள நலன் தந்து காத்திடுமாறு இறைவா உம்மை இறைஞ்சுகின்றோம்.
---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.
Saint of the Day : (21-06-2020)
St. Aloysius Gonzaga
Aloysius was born on March 9, 1568 in his family’s castle in Castiglione Della Steviere. His father Ferrante Gonzaga was the Marquis of Castiglione and his mother was Marta Tana di Satena. He was the eldest son of the total 7 children in the family. His father wanted him to become a soldier and he was given military training even from the age of 4 years. During the Renaissance Italy, two of his brothers were murdered. He fell ill with the disease of the kidneys at about age 8 years, when he was studying at Florence. He is said to have taken a private vow of chastity at the age of 9. He received his first communion on July 22, 1580 from Cardinal Charles Borromeo. He adopted an ascetic life style and wanted to join the Jesuit Order. But his family worked hard to prevent him from joining the Jesuit Order because if he becomes a Jesuit he must renounce his right to inheritance and the status in the society. He went to Rome, met the pope Sixtus-V and entered into the novitiate of the Society of Jesus in Rome on November 25, 1585. He gave up his rights in the family properties to his brother while he was 18 years of age. His health continued to create problems and so on November 25, 1587 he took the three vows of chastity, poverty and obedience. There is a legend that the archangel Gabriel foretold his death to him in a vision that he would die within a year. He volunteered to serve in the hospital opened by the Jesuits for treating plague victims in 1591. He also foretold his date of death i.e. on the octave of the feast of Corpus Christi, which fell on June 21st in the year 1591. He died due to his illness just before midnight on June 21, 1591 at 23 years of age.
He was beatified on October 19, 1605 by pope Paul-V and canonized by pope Benedict-XIII on December 31, 1726. He was declared as the patron saint of young students, plague victims, AIDS patients, AIDS care-givers and Christian youth.
---JDH---Jesus the Divine Healer---
† இன்றைய புனிதர் †
(ஜூன் 21)
✠ புனிதர் அலாய்சியஸ் கொன்ஸாகா ✠
(St. Aloysius Gonzaga)
இயேசு சபை துறவி:
(Member of the Society of Jesus)
பிறப்பு: மார்ச் 9, 1568
கஸ்டிக்லியோன் டெல் ஸ்டிவியேர், மான்ட்டுவா, தூய ரோம பேரரசு
(Castiglione delle Stiviere, Duchy of Mantua, Holy Roman Empire)
இறப்பு: ஜூன் 21, 1591 (வயது 23)
ரோம், திருத்தந்தையர் மாநிலங்கள்
(Romem, Papal States)
ஏற்கும் சமயம்:
ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை
(Roman Catholic Church)
அருளாளர் பட்டம்: அக்டோபர் 19, 1605
திருத்தந்தை ஐந்தாம் பவுல்
(Pope Palul V)
புனிதர் பட்டம்: டிசம்பர் 31, 1726
திருத்தந்தை பதின்மூன்றாம் பெனடிக்ட்
(Pope Benedict XIII)
முக்கிய திருத்தலங்கள்:
புனித இஞ்ஞாசியார் ஆலயம், ரோம், இத்தாலி
(Church of Sant' Ignazio, Rome, Italy)
நினைவுத் திருவிழா: ஜூன் 21
சித்தரிக்கப்படும் வகை:
லில்லி மலர், சிலுவை, கிரீடம், மனித மண்டையோடு, செபமாலை
பாதுகாவல்:
இளம் மாணவர், கிறிஸ்தவ இளைஞர்கள், எய்ட்சு நோயாளிகள், இயேசு சபை கல்வியாளர்கள், கண் பார்வையற்றோர், எய்ட்சு நோயாளிகளை கவனிப்போர்
புனிதர் அலாய்சியஸ் கொன்ஸாகா, இத்தாலிய உயர்குடியில் பிறந்து, பின்னாளில் தமது குடும்பத்தின் கடும் எதிர்ப்பையும் மீறி இயேசு சபையில் சேர்ந்து துறவியானவர். ரோம் நகர கல்லூரியில் படித்து கொண்டிருக்கும்போதே, தொற்று நோயாளிகளுக்கு சேவை செய்கையில் தொற்று நோயினால் பாதிக்கப்பட்டு இறந்தார்.
இவரது தந்தை, வட இத்தாலியிலுள்ள “கஸ்டிக்லியோன்” (Marquis of Castiglione) எனும் மாநிலத்தின் கோமான் ஆவார். அவரது பெயர் “ஃபெர்ரன்ட் டி கொன்ஸாகா” (Ferrante de Gonzaga) ஆகும். தாயார் “மார்த்தா டனா சன்டேனா” (Marta Tana di Santena) ஒரு சீமான் குடும்பத்துப் பெண்ணாவார். அலாய்சியஸ், தமது பெற்றோரின் ஏழு குழந்தைகளில் மூத்த குழந்தை ஆவார்.
இவரின் தந்தை, பிற்காலத்தில் இவர் பேரும் புகழும் உள்ளவராக திகழ வேண்டுமென விரும்பி, அலோசியசிற்கு நாலு வயதிலேயே இராணுவ பயிற்சியளித்தார். ஆனால் அதே வேளை, அவர் மொழிகள் மற்றும் கலைகள் சம்பந்தமான கல்வியும் பெற்றார். அவர் பெற்ற பயிற்சிகளைக் கண்டு அவரது தந்தை மகிழ்ச்சியும் பெருமிதமும் கொண்ட அதே வேளை, அவரது தாயாரும் ஆசிரியர்களும் அதிக மகிழ்ச்சி கொள்ளவில்லை.
மறுமலர்ச்சி இத்தாலியில் வன்முறை மற்றும் மிருகத்தனங்களின் மத்தியில் அவர் வளர்ந்தார். அவரது சகோதரர்கள் இருவர் கொலை செய்யப்பட்டதையும் நேரில் கண்டார்.
கி.பி. 1576ம் ஆண்டு, தமது 8 வயதில் இளைய சகோதரருடன் “ஃப்ளோரன்ஸ்” (Florence) நகருக்கு அனுப்பப்பட்டார். அங்கே, பெரிய பிரபுவின் அரசவையில் சேவையாற்றுவதும் மேற்கொண்ட கல்வியுமே அவரது நோக்கமாக இருந்தது. ஆனால், சில நாட்களிலேயே அவர் சிறுநீரக நோயால் பாதிக்கப்பட்டார். அவர் தமது வாழ்நாள் முழுதும் அந்நோயால் அவதியுற்றார். தாம் நோயுற்ற காலத்தில், புனிதர்களைப் பற்றி படிப்பதிலும் செபிப்பதிலும் நேரத்தை செலவிட்டார். தமது ஒன்பது வயதில் அவர் தூய்மை மற்றும் கற்பு நிலைக்காக தனிப்பட்ட பிரமாணமும் வார்த்தைப்பாடும் எடுத்துக்கொண்டார். வாரத்தில் 3 நாட்கள் கடுந்தவம் மேற்கொண்டார். பல கடுமையான ஆன்மீக தவ முயற்சிகளையும் செய்து வந்தார். கி.பி. 1579ம் ஆண்டு, நவம்பர் மாதம், இவர் தமது சகோதரர்களுடன் “மான்ட்டுவா” (Duke of Mantua) பிரபுவிடம் அனுப்பப்பட்டனர். அங்கேயுள்ள வன்முறைகள் மற்றும் அற்பமான வாழ்க்கைமுறை கண்டு அதிர்ச்சியடைந்தார்.
தமது சொந்த ஊரான “கஸ்டிக்லியோன்“ (Castiglione) திரும்பிய அலாய்சியஸ், அங்கே “கர்தினால் சார்ள்ஸ் பொறோமியோ” (Cardinal Charles Borromeo) என்பவரைச் சந்தித்தார். அவரிடமே கி.பி. 1580ம் ஆண்டு, ஜூலை மாதம், 22ம் நாளன்று, புதுநன்மை பெற்றார்.
இவ்வேளையில் இயேசு சபையினர் இந்தியாவிற்கு சென்று நற்செய்தி பரப்பும் பணியில் ஈடுபாடு பற்றிய நூல் ஒன்று கிடைத்தது. அதை வாசித்த அலாய்சியஸ், தாமும் ஒரு மறைப் பணியாளராக எண்ணினார். அவர் ஏழைச் சிறுவர்களுக்கு கோடை விடுமுறை காலங்களில் மறைக் கல்வி கற்பிக்க ஆரம்பித்தார். “கஸால் மோன்ஃபெர்ரட்டோ” (Casale Monferrato) நகரிலுள்ள “கப்புச்சின்” மற்றும் “பர்னபைட்ஸ்” (Capuchin friars and the Barnabites) துறவியரைக் காண அடிக்கடி சென்றார்.
“தூய ரோமப் பேரரசி மரியா’வுக்கு” (Holy Roman Empress Maria of Austria) அரசவையில் உதவுவதற்காக இவர்களது குடும்பம் கி.பி. 1581ம் ஆண்டு, ஸ்பெயின் நாட்டுக்கு அழைக்கப்பட்டது. அவர்கள் கி.பி. 1582ம் ஆண்டு, மார்ச் மாதம், “மேட்ரிட்” (Madrid) நகர் சென்றடைந்தனர். அலாய்சியஸ், கப்புச்சின் சபையில் சேருவதைப் பற்றி தீவிரமாக ஆலோசிக்க தொடங்கினார். ஆனால், அங்கே அவருக்கு அறிமுகமான இயேசு சபை ஒப்புரவாளர் ஒருவர், இவரை இயேசு சபையில் சேர ஆலோசனை வழங்கினார். இவரது தாயார் இதற்கு சம்மதித்தார். ஆனால் தந்தையோ கடும் கோபமுற்றார். சீற்றமுற்ற தந்தை இவருக்கு தடை விதித்தார்.
கி.பி. 1584ம் ஆண்டு, ஜூலை மாதம், அவர்களது குடும்பம் இத்தாலி திரும்பியது. அலாய்சியஸ் இப்போதும் தாம் ஒரு கத்தோலிக்க குருவாக வேண்டுமென தீவிரமாக எண்ணினார். அவரது உறவினர்கள் அவரது மனதை மாற்றிக்கொள்ளும்படி அவரை நிர்பந்தித்தனர். ஆனால், எவ்வித முயற்சியும் பலிக்காது போகவே, அவர்கள் அவரை ஒரு “மதச் சார்பற்ற” (Secular priest) துறவியாகுமாரும், அவ்வாறானால் அவருக்கு ஆயர் பதவி நியமனம் பெற்றுத் தருவதாகவும் ஆசை வார்த்தைகளை கூறினார். இயேசு சபையில் மறைப் பணியாளராக சேர்ந்தால் தமது சொத்து சுகம் அனைத்தையும் விட்டுவிட நேரிடும் என்றும் பயமுறுத்தினர். ஆனால் அவர்களது அத்துணை முயற்சிகளும் தோல்வியுற்றன.
ஆன்மீக வாழ்க்கை:
கி.பி. 1585ம் ஆண்டு, நவம்பர் மாதம், அலாய்சியஸ், தமது சொத்து சுகம் மற்றும் சமூகத்தில் தமக்குள்ள அனைத்து பதவிகள் மற்றும் உரிமைகளை விட்டு விடுவதாக அறிவித்தார். அதனை பேரரசர் உறுதி செய்தார். ரோம் பயணித்த அவர், தமது மகத்தான பிறப்பின் காரணமாக திருத்தந்தை “ஐந்தாம் சிக்ஸ்டஸ்” (Pope Sixtus V) அவர்களை காணும் சந்தர்ப்பம் கிட்டியது. கி.பி. 1585ம் ஆண்டு, நவம்பர் மாதம், 25ம் நாளன்று, இயேசு சபையின் புகுநிலை (Novitate) துறவியாக இணைந்தார்.
அலாய்சியஸின் உடல்நிலை அதிக பிரச்சனைகளை தந்துகொண்டேயிருந்தது. அவருக்கு ஏற்கனவேயிருந்த சிறுநீரக பிரச்சினையுடன் தோல் வியாதி, நாள்பட்ட தலைவலி மற்றும் தூக்கமின்மை போன்ற நோய்களும் சேர்ந்துகொண்டன. கி.பி. 1590ம் ஆண்டின் இறுதியில் அவர் “திருத்தூதர் கேபிரியலி’ன்” (Archangel Gabriel) திருக்காட்சியைக் கண்டதாகவும், அவர் அலாய்சியஸிடம், “நீ இன்னும் ஒரு வருடமே உயிருடன் இருப்பாய்” என்று சொன்னதாகவும் கூறப்படுகின்றது.
பின்னர் குரு மாணவராக படிக்கும்போதே, கி.பி. 1591ம் ஆண்டு, ரோம் நகரில் பிளேக் நோய் பரவியது. இயேசு சபையினர் விரைந்து ஒரு மருத்துவமனையை உருவாக்கினர். நோயாளிகளையும், நோயால் மரித்துக்கொண்டிருப்பவர்களையும் தெருக்களிலிருந்து மருத்துவமனைக்கு தூக்கி வந்தார். நோயாளிகளை கழுவி சுத்தப்படுத்தி மருந்து கொடுத்து சேவை செய்தார். நோயாளிகளுக்கு சேவை செய்து, தானும் அந்நோயால் பாதிக்கப்பட்டார். அச்சூழலில் கொடிய பிளேக் நோயால் தாக்கப்பட்டு தமது 23ம் பிறந்தநாளுக்கு சில நாட்களுக்கு முன்னர் இறந்தார். இளம் வயதிலேயே ஏராளமான புண்ணியங்களை செய்து வான்வீட்டிற்கு தயார் நிலையில் தன்னை ஆக்கிக்கொண்டார்.
இயேசு சபையில் புனிதராகவும், மறைவல்லுநராகவும் வாழ்ந்த புனிதர் இராபர்ட் பெல்லார்மின்’தான் (Robert Bellarmine) இவரின் ஆன்மீக குருவாக இருந்தார். இவர் ஒருமுறை அலாய்சியஸிடம், ஓர் ஆன்மா உத்தரிக்கும் வேதனை அடையாமலேயே நேராக பேரின்பம் பெறமுடியும் என்று கூறினார். இதை கேட்ட அலாய்சியஸ் பரவசமடைந்தார். அந்நேரத்தில் கிறிஸ்துவின் திருவுடல், திருஇரத்த பெருவிழாவிற்கு எட்டு நாட்களுக்கு பின்னர் தான் இறக்க போவதாக உணர்ந்தாராம். அவ்வாறே மரணப் படுக்கையிலிருந்த அலாய்சியஸ், தமது கைகளிலிருந்த சிலுவையை இமைக்காமல் பார்த்திருந்தார். இயேசுவின் பெயரை உச்சரிக்க முயற்சித்தபடியே தனது ஆன்மாவை இறைவனிடம் கையளித்தார்.
அலாய்சியஸ் தனது 23 ஆண்டுகால வாழ்வில் ஒருமுறை கூட சாவான பாவத்தில் விழவில்லை என்று அவரின் ஆன்மீக குரு கூறியுள்ளார்.
† Saint of the Day †
(June 21)
✠ St. Aloysius Gonzaga ✠
Member of the Society of Jesus and Confessor:
Born: March 9, 1568
Castiglione delle Stiviere, Duchy of Mantua, Holy Roman Empire
Died: June 21, 1591 (Aged 23)
Rome, Papal States
Venerated in: Catholic Church
Beatified: October 19, 1605
Pope Paul V
Canonized: December 31, 1726
Pope Benedict XIII
Major shrine: Church of Sant'Ignazio, Rome, Italy
Feast: June 21
Patronage:
Young students, Christian youth, Jesuit scholastics, The blind, AIDS patients, AIDS care-givers
Saint Aloysius de Gonzaga, SJ was an Italian aristocrat who became a member of the Society of Jesus. While still a student at the Roman College, he died as a result of caring for the victims of a serious epidemic. He was beatified in 1605 and canonized in 1726.
Biographical selection:
Aloysius Gonzaga was the eldest son of Ferrante, Marquis of Castiglione in Lombardy. In 1585, he renounced his birthright in favor of his brother Rodolfo and joined the Society of Jesus. He died in 1591, a little over 23 years of age. Because of the great fight, he made against impurity in a time of general immorality, he is a patron saint for young men. The following selection is taken from a biography by Dourignac:
When the army commanded by Ferrante Gonzaga departed from Casala, the four-year-old Aloysius was sent to Castiglione. The young Prince and his preceptor Francesco del Turco rode together in a carriage, with an entourage of nobles guarding them on horseback.
As they entered onto the open country, the tutor addressed his young charge in the solemn and respectful tone he always used with him: “For some days I have wanted to make an important observation regarding the behavior of Your Lordship, but I have waited until you left Casala.”
“What did I do?” asked the startled child.
The tutor replied: “During your stay in Casala you lived in the camp with the soldiers, and Your Lordship acquired the habit of saying some inconvenient words and expressions that a prince of such high blood should never permit himself to use and would best be forgotten since it would cause profound sorrow to the Princess, your mother if she would hear one of these words from the lips of her son.”
“But, dear friend, I don’t know what I said that was bad,” said the disconcerted boy.
The teacher disclosed to his disciple the words of which the innocent child had not caught the meaning or inconvenience.
“This will never happen a second time, my good friend,” Louis replied, embarrassed at his fault. “I promise you to always remember this.”
And he was faithful to his promise. This fault, committed in ignorance, was never forgotten. He considered this the most lamentable sin of his life, and he confessed afterward that the memory of this fault humiliated him deeply.
Comments:
It seems useful to make a brief review of the facts. St. Aloysius Gonzaga had Spanish blood but was the son of a semi-sovereign Prince of Italy of the House of Castiglione, which was related to the most important Sovereign Houses of Europe, including the House of Austria, which was the most important of all of them.
He was four-years-old when this incident took place. But a little before he had reached this age, he had already been placed in the military ambiance. This could seem excessive, but the opposite is true. It is a splendid thing. Today many parents put boys in kindergarten when they are young like this. When you send a boy, however, to kindergarten [which in German means the garden of children], the man tends to stay in this garden all his life. I have the impression that the softness of modern kindergarten contributes to the spinelessness of many men of the new generations. What the child needs is to mature. The kindergarten keeps the child in an infantile state much longer than necessary, instead of leading the child to a more mature stage that would stimulate him to seek something higher.
St. Aloysius was not sent to kindergarten, but to the army. He was under the guardianship of his father who was the commander of the army. Now then, everyone knows that the language in military ambiances is not always the most elevated. And the boy learned some words with immoral meanings used in the military camp that was not part of the language of a noble house or upright family.
The tutor entered the picture. It is interesting to observe how the boy traveled, how a prince traveled on such an occasion. He went in a carriage with his preceptor and had an entourage of nobles who followed him on horseback. It was only after they had left the city and were already on the open road that the preceptor spoke with him about the bad habit he acquired. You can observe the grave tone the tutor assumed to make the correction. Those who like kindergarten would judge this gravity to be exaggerated. But the preceptor, who was chosen for this role because he had a secure Catholic orientation and a prudent sense of circumstances, thought the exact opposite. He solemnly stated that such words should never be uttered by a blood prince, that a prince of such a level should not be familiar with such words. St. Aloysius, who did not realize the meaning of those words, was disconcerted.
Some might say that the preceptor was precipitate and overly severe. Since the child did not even know what the words were, he could certainly not be blamed for saying them. On the contrary, the tutor revealed a more profound understanding of the matter. He realized that words of that sort carry evil in themselves, even if a person does not know what they mean. For instance, a boy can acquire the habit of saying blasphemous interjections. Would it be useless to correct him? By no means. He should be corrected. Such words intrinsically have a bad sense, and the lips of a son of Our Lady should not be sullied by pronouncing such blasphemies.
Another remarkable thing is the humility of St. Aloysius. Humility is truth. It was the truth that led him to consider his fault so grave that he called it the gravest sin of his life. What becomes transparent in this episode is the complete innocence and sanctity of St. Aloysius Gonzaga. It is so brilliant that it is blinding.
~ Late Prof. Plinio Corrêa de Oliveira
