13 September 2020
St. Venerius the HermitFeastday: September 13
St. Venerius the Hermit
Hermit and abbot. He lived as a hermit on the island of Tino, in the Gulf of Genoa, Italy, and eventually became an abbot over a monastic community on the island.
Saint Venerius ((in Italian) San Venerio) (ca. 560–630) was a monk and hermit. He is venerated as a saint by the Catholic Church and is the patron saint of the Gulf of La Spezia and, as of 1961, the patron saint of lighthouse keepers.
Life
Venerius was a hermit in a monasterysituated on the island of Tino in the Ligurian Sea. Later he served as abbotuntil his death in 630.[1]
It is thought that a sanctuary was constructed at the place of Venerius' death to contain his relics and that this was extended to form a monastery in eleventh century. The remains of the monastery can be seen on the northern coast of the island.
The relics of the saint seem to have resided in Luni, but due to attacks by Vikings and Moors, the bishopric transferred its seat to Sarzana. The relics of Venerius were sent, however, to Reggio Emilia, where they were placed side-by-side with those of Saint Prosper of Reggio (San Prospero) and those of Cosmas and Damian. They were later translated to Tino, now within the diocese of La Spezia, in a solemn ceremony.
The island of Tino has restricted access as part of a military zone. However, an exception is made on 13 September, the Feast of Saint Venerius. On that day, a statue of Venerius is carried out to the sea from La Spezia to the island, accompanied by a blessing by the bishop of all of the boats in the Gulf of La Spezia.[1]
St. MauriliusFeastday: September 13
St. Maurilius
St. Maurilius was born in 336 to a profoundly Christian family near Milan. During his lifetime, he became known for his role in the early history of the church of France and the Christianization of Gaul.
As a young man, Maurilius was drawn to his faith. He studied closely under St. Martin of Tours who, at the time, had a monastery in Milan. After the Arians drove St. Martin away from Milan, Maurilius felt he had lost his teacher.
Maurilius soon found himself as cantor for St. Ambrose, the bishop of Milan. However, after Maurilius' father passed away, he left Milan to rejoin St. Martin in Tours. While there, Maurilius was ordained a priest by the Apostle of Gaul.
Maurilius was dedicated fervently to the salvation of souls. During his mission, he was led to a pagan temple near Angers. Maurilius, with his prayers, brought fire down from heaven to destroy the site. Afterwards, he had a church and a monastery built in that location. Many souls traveled to pray with Maurilius in the new monastery. During this time, Maurilius converted many pagans by preaching to them and performing miracles on the sick, the blind and the possessed.
Following the bishop of Angers' death, St. Martin of Tours chose Maurilius to succeed him. It is said that on the day of Maurilius' consecration, a white dove flew into the church and rested upon his head.
Maurilius was a great leader and brought many people to the church with his prayerful devotion. His virtues shone even more brightly. He fasted often, and on Lent he rarely left his home. He said, "Lent is a time of solitude, during which we ought to contemplate the passion and death of Christ."
However, a few years after he became bishop, he experienced a great tragedy that nearly caused him to lose his faith.
During one Mass, an ill and dying boy was brought to the church to receive the holy sacrament of Confirmation. Maurilius, not knowing the full seriousness of the request, waited until the end of Mass to see the child. While he waited, the boy died. Maurilius was stricken with great grief and fled Angers without advising anyone. He traveled to England and became a gardener for a nobleman. He was determined to do penance for his sin with the hard labors of gardening during the winter and the summer.
His people at Angers was left confused and inconsolable. They searched near and far for their bishop until they finally found him. He refused to return to Angers, though, for he had lost the keys to the cathedral during his journey on the sea and would not return until he found them.
The messengers, however, had the keys there with them. A fish was cast onto their ship by a wave and in the belly of the fish were the lost keys. They persuaded Maurilius into seeing this as definitive proof that God wanted his return.
He returned to Angers and visited the tomb of the boy who passed away. With tears in his eyes, he begged God to restore the boy's young life. According to St. Gregory of Tours, the boy became resurrected and was given the name Renatus, which means "born again" in French. Maurilius carefully instructed the boy in the Christian life, and Renatus later became the successor to Maurilius as Bishop of Angers.
During his 90th year of life, God prepared Maurilius for his departure on earth. Before his hour of death, Maurilius spoke, "Ponder well, that your souls are bought at a great price: the precious blood of Jesus Christ." Following a short illness, Maurilius passed away in 426.
During his funeral, numerous miracles took place, including two people who were born blind having their sight restored and a paralyzed man regaining use of his limbs after kissing the coffin. His remains now live at the Cathedral of Angers.
St. Maurilius is commonly depicted as a bishop with a fish holding a key or a gardening spade. He is the patron saint of Angers and is often invoked by fishermen and gardeners. His feast day is celebrated on September 13.
St. AmatusFactsFeastday: September 13
St. Amatus
Facts
Benedictine abbot and hermit, also called Ame. He was born into a noble family of Grenoble, France, and placed into St. Maurice Abbey as a small child. After becoming a Benedictine monk, Amatus lived as a hermit, going to Luxueil Monastery in 614. St. Eustace, one of his mentors, advised this assignment. While in Luxueil, Amatus converted a Merovingian noble named Romaric. This convert founded a double monastery in 620, and Amatus became its first abbot.
- This article is not about St. Aimé, who is also called Saint Amatus and has the same memorial day
Saint Amatus, (c.560-c.627)) also called Amatus of Grenoble or Saint Ame or Aimee, was a Colombanian monk and hermit. Together with St. Romaric, he founded Remiremont Abbey.
Biography
Amatus was born about the year 560 to a noble family at Grenoble.[1] Around 581, he entered the Abbey of St. Maurice, Agaunum, and at the age of thirty retired into a hermitage, where his reputation for a life of penance and prayer, privileged with the grace of miracle working, drew the attention of Eustace of Luxeuil, who persuaded Amatus to join his community.[2]
One of his missionary journeys brought him to the court at Metz, and there he converted a former Count Palatine of King Theodebert II, the Frankish noble St. Romaric. St. Romaric founded with Amatus a double monastery for men and women at Remiremont Abbey on land that had been in Romaric's possession since his days as a count palatine. Amatus was its first abbot. He ruled this Abbey for many years, and established there the difficult pious practice of the “Laus perennis” or Perpetual Praise, which consisted in the maintaining in the Church an uninterrupted service of Psalmody and Prayer, day and night. Saint Amatus died in the year 627,[3] and at his own request was buried just outside the church door. Later, his remains were suitably enshrined under one of the altars of the same church.[2]
Veneration
Saint Amatus was canonized on 3 December 1049 by Pope Leo IX and his memorial day is 13 September. He is particularly honored in Grenoble.[4]
✠ புனிதர் யூலோஜியஸ் ✠(St. Eulogius of Alexandria)செப்டம்பர் 13
† இன்றைய புனிதர் †
(செப்டம்பர் 13)
✠ புனிதர் யூலோஜியஸ் ✠
(St. Eulogius of Alexandria)
ஆயர், ஒப்புரவாளர்:
(Bishop and Confessor)
பிறப்பு: தெரியவில்லை
சிரியா (Syria)
இறப்பு: செப்டம்பர் 13, 608
ஏற்கும் சமயம்:
ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை
(Roman Catholic Church)
கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை
(Eastern Orthodox Church)
நினைவுத் திருநாள்: செப்டம்பர் 13
புனிதர் யூலோஜியஸ், கி.பி. 580ம் ஆண்டு முதல் 608ம் ஆண்டுவரை கிரேக்க தந்தையராக (Greek Patriarch) இருந்தவர் ஆவார். ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபையும், கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபையும் இவரை புனிதராக ஏற்கின்றன. இவரது நினைவுத் திருநாள், செப்டம்பர் மாதம் 13ம் தேதியாகும்.
அவர் பல கட்டங்களில் ஒரு வெற்றிகரமான மோனோபிஸிடிச (Monophysitism) கொள்கைகளுக்கு ஆதரவான போராளியாக இருந்தார். இவர், திருத்தந்தை பெரிய கிரகோரியின் (Pope Gregory the Great) நெருங்கிய நண்பராவார். திருத்தந்தையுடனான தொடர்பிலுமிருந்தார். அதன் காரணமாக, திருத்தந்தையின் மரியாதை மற்றும் பாராட்டின் பல கவர்ச்சிகரமான வெளிப்பாடுகளையும் பெற்றார்.
யூலோஜியஸ், ஆதி கிறிஸ்தவ கொள்கையான “நோவாஷியன்” (Novatians) கொள்கைகளை மறுத்தார். அவருடைய மறைமாவட்டத்தில் இன்றளவும் இருக்கும் பண்டைய மதத்தைச் சேர்ந்த சில சமுதாயங்கள், நெஸ்டோரியஸ் (Nestorius), மற்றும் யூடிசஸ் (Eutyches) இருவருக்கும் எதிராக, கிறிஸ்துவின் இரண்டு இயல்புகளின் ஹைப்போஸ்டேடிக் (hypostatic) ஒற்றுமையை நிரூபித்தன. திருத்தந்தை பெரிய கிரகோரி, யூலோஜியஸ் சத்தியத்தின் குரல் என்றும், அவர் வாழ்வது அவசியம் என்றும் அவரை அங்கீகரித்தார் என்றும் கர்தினால் பாரோனியஸ் (Cardinal Baronius) கூறுகிறார்.
அலெக்ஸாண்டிரியா திருச்சபையில், வாழ்வு மற்றும் இளமை வீரியத்தை சுருக்கமாகக் கூறுவதற்கான சந்தர்ப்பத்தை அவர் மறுபடியும் உருவாக்கினார்.
"செவேரியன்ஸ்" (Severians), "தியோடோசியன்ஸ்" (Theodosians), "கைனைட்ஸ்" (Cainites) மற்றும் "அசெபாலி" (Acephali) உள்ளிட்ட பல்வேறு மோனோபிஸிடிச (Monophysites) கொள்கைகளின் வர்ணனைகள் மற்றும் மேற்கண்ட பணிகளைத் தவிர்த்து, திருத்தந்தை முதலாம் லியோவைப் (Pope Leo I) பாதுகாப்பதற்காக பதினொரு உரையாடல்களையும், நான்காம் போது ஆலோசனை சபையையும் (Council of Chalcedon), கிறிஸ்துவின் ஜீவ சத்தியத்தை மறுதலித்த “அக்நோடே” (Agnoetae) கொள்கைகளுக்கெதிராக அவர் எழுதி திருத்தந்தை பெரிய கிரகோரியிடம் கையளித்திருந்த கையேடுகளையும் அவர் விட்டுவிட்டார். ஒரு மறையுரை பிரசங்கம் மற்றும் ஒரு சில துண்டுகள் தவிர்த்து, யூலோஜியஸ் எழுதிய அனைத்து எழுத்துக்களும் அழிந்துவிட்டன.
† Saint of the Day †
(September 13)
✠ St. Eulogius of Alexandria ✠
Bishop and Confessor:
Born: Not known
Syria
Died: September 13, 608
Venerated in:
Roman Catholic Church
Eastern Orthodox Church
Feast: September 13
Saint Eulogius of Alexandria was Greek Patriarch of that see (Eulogius I) from 580 to 608. He is regarded as a saint, with a feast day of September 13.
He was a successful combatant of various phases of Monophysitism. He was a warm friend of Pope Gregory the Great, who corresponded with him and received from that pope many flattering expressions of esteem and admiration.
Eulogius refuted the Novatians, some communities of which ancient sect still existed in his diocese, and vindicated the hypostatic union of the two natures in Christ, against both Nestorius and Eutyches. Cardinal Baronius says that Gregory wished Eulogius to survive him, recognizing in him the voice of truth.
It has been said that he restored for a brief period to the Church of Alexandria life and youthful vigour.
Besides the above works and a commentary against various sects of Monophysites (Severian's, Theodosians, Cainites and Acephali) he left eleven discourses in defence of Pope Leo I and the Council of Chalcedon, also a work against the Agnoetae, submitted by him before publication to Pope Gregory I, who after some observations authorized it unchanged. With the exception of one sermon and a few fragments, all the writings of Eulogius have perished.
அருளாளர் ஜெர்ட்ரூட் ப்ராஸ்பெரி (1799-1847)செப்டம்பர் 13
அருளாளர் ஜெர்ட்ரூட் ப்ராஸ்பெரி (1799-1847)
செப்டம்பர் 13
இவர் இத்தாலியில உள்ள பெருகியாவில் இருந்த ஒரு செல்வச் செழிப்பான குடும்பத்தில் பிறந்தவர்.
சிறுவயது முதலே கடவுள்மீது மிகுந்த பற்றுகொண்டு வாழ்ந்து வந்த இவர், வளர்ந்து பெரியவரானதும், புனித பெனடிக்ட் துறவற சபையில் சேர்ந்து, செவிலியர், கோயில் நிர்வாகி, நவகன்னியர்களுக்குப் பொறுப்பாளர் என்று பல்வேறு பொறுப்புகளை வகிக்கத் தொடங்கி, பின்னாளில் துறவு மடத் தலைவியாகவும் உயர்ந்தார்.
நற்கருணை ஆண்டவரிடமும், இயேசுவின் தூய்மைமிகு இதயத்திடமும் மிகுந்த பற்றுக் கொண்ட இவர், ஆண்டவர் சிலுவை சுமப்பது போன்ற காட்சிகளை அடிக்கடி கண்டு வந்தார்.
இப்படி இறைவன்மீது நம்பிக்கை கொண்டு, அவருக்கு உகந்த வாழ்க்கை வாழ்ந்து வந்த இவர், 1847 ஆம் ஆண்டு இறையடி சேர்ந்தார். இவருக்கு 2012 ஆம் ஆண்டு திருத்தந்தை பதினாறாம் பெனடிக்டால் அருளாளர் பட்டம் அளிக்கப்பட்டது.
புனித யோவான் கிறிசோஸ்தோம்ஆயர், மறைவல்லுநர். September 13
இன்றைய புனிதர் :
(13-09-2020)
புனித யோவான் கிறிசோஸ்தோம்
ஆயர், மறைவல்லுநர்
பிறப்பு
354,
அந்தியோக்கியா
இறப்பு
407,
கோமானா, போந்து
பாதுகாவல்: கல்வி, வலிப்புநோய், மறையுரையாளர்கள்
இவர் ஓர் சிறந்த மறைபோதகர். மிகச் சிறந்த முறையில் கல்வி கற்றார். இவர் கடுமையான தவ வாழ்வை மேற்கொண்டு குருத்துவப்பயிற்சி பெற்று குருவானார். மறைபோதகராக பணியாற்றி, ஏராளமான நன்மைகளை செய்தார். 397 ஆம் ஆண்டு கொன்ஸ்டாண்டினோபிளுக்கு ஆயராகத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். அப்பொறுப்பை மிக சிறப்பாக ஆற்றினார். பணிகளின் நடுவிலும் தவ வாழ்வை விடாமல் மேற்கொண்டார். குருக்களின் நடத்தையும் மறைபணியாளர்களின் வாழ்வையும் அறநெறிப்படுத்த முயற்சி செய்தார். ஆனால் அரசர்களாலும், தனக்கு எதிராக செயல்பட்டவர்களாலும் அதை நிறைவேற்ற
முடியாமல் தவித்தார். இவர் நாட்டைவிட்டு வெளியேற அரசர்களால் வலியுறுத்தப்பட்டார். இருப்பினும் அம்மக்களின்
நடுவே அஞ்சா நெஞ்சுடன் பணியாற்றினார். தன் சொல்வன்மையால் பலரின் மனதில் இடம்பிடித்தார். ஆடம்பர வாழ்விலிருந்து வெளியேறி ஏழைமக்களுக்கு பணிசெய்து, தன்னிடம் இருப்பவற்றை அவர்களோடு பகிர்ந்து அரசர்களை
அழைத்தார். இதனால் வெறிகொண்ட அரசர்கள் அவரை நாடு கடத்தினர். ஆர்மினியா நாட்டில் 3 ஆண்டுகள் வாழ்ந்தார். பின்னர் கருங்கடலின் தென்கிழக்கு பகுதிக்கு மீண்டும் நாடு கடத்தப்பட்டார். மிகவும் நலிவுற்று உடல் நலம் குன்றி காணப்பட்டார். ஒன்றும் செய்ய இயலாதவராய் அங்கேயே இறந்தார்.
செபம்:
நம்பிக்கையின் நாயகனே எம் இறைவா! கடுந்தவ வாழ்வை மேற்கொண்டு, இடர்பாடுகளின் மத்தியிலும் வாழ எமக்கு கற்றுத்தாரும். எச்சூழலிலும் உம்மை பற்றிக்கொண்டு, உமது பாதையில் சென்று, உமக்கு சாட்சியம் பகர வரம்
தாரும்.
---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.
Saint of the Day : (13-09-2020)
St. John Chrysostom
He was born in Antioch in the year 344 A.D. The meaning of his name Chrysostom is golden mouthed. He was elevated to the See of Constantinople on November 13, 398. He was preaching against the extravagance in feminine dress prevalent at that time. But the Empress Eudoxia, wife of the Emperor Arcadius of the eastern part of the Roman Empire thought that the denunciation of the extravagance in feminine dress was aimed at and against Empress Eudoxia. Therefore she sent St. John Chrysostom to exile. But during the night of the day, St. John Chrysostom was sent to exile, there happened a severe earthquake. Emperor Arcadius recalled St. John Chrysostom from exile fearing that the earthquake was due to God’s anger for exiling St. John Chrysostom. Later when a silver statue was installed near the Cathedral for empress Eudoxia, St. John strongly criticized those ceremonies in very harsh words. He compared empress Eudoxia with Herodias, who asked King Herod the head of St. John the Baptist and compared himself to St. John the Baptist and uttered these strong words against Empress Eudoxia, Again Herodias raves, she dances again and desires to receive the head of John. For this kind of harsh criticism, St. John Chrysostom was again exiled to Armenia. This time even Pope Innocent-I intervened on behalf of John but nothing happened.
St. John Chrysostom is respected as a Great Ecumenical Teacher together with Basil the Great and Gregory the Theologian. He is the patron of education, lecturers, orators, preachers and for epilepsy.
---JDH---Jesus the Divine Healer---
Subscribe to:
Posts (Atom)