St. Nicander and Marcian
Feastday: June 17
Martyrs, possibly of Durostorum, Bulgaria. They were members of the imperial army in the region of the Balkans and were martyred in the region that eventually became Romania, perhaps in the late second century. Tradition reports that they were slain in front of their wives and families.
Bl. Emmanuel d'Abreu
Feastday: June 17
Death: 1737
Martyr of China, a Portuguese Jesuit. He entered the Order in 1724 and was stationed in China. In 1736, he was arrested in Tonkin and was martyred the following year with three companions.
St. Raynerius
Feastday: June 17
Death: 1160
Hermit and Benedictine monk. Born in Pisa, Italy, he led a dissolute life until undergoing a conversion after pilgrimages to Jerusalem. Returning home, he entered the Benedictine abbey of St. Andrew at Pisa where he lived as a conventual oblate. He died at the Pisan abbey of San Vito. Raynerius was credited with various miracles during his lifetime, earning the name "de Aqua" for his use of holy water in healing.
St. Emily de Vialar
தூய எமிலி தே வியலர் (ஜூன் 17)
“ஒவ்வொரு நாளும் நான் ஆயிரமாயிரம் பிரச்சனைகளைச் சந்திக்கின்றேன். அப்படியிருந்தாலும் இறைவனுடைய அருட்கரம் என்னோடு இருப்பதால், நான் எதற்கும் அசையாமல் இருக்கின்றேன்” – எமிலி தே வியலர்.
வாழ்க்கை வரலாறு
இன்று நாம் நினைவுகூரும் எமிலி தே வியலர் 1779 ஆம் ஆண்டு, செப்டம்பர் திங்கள் 12 ஆம் நாள், தெற்கு பிரான்சில் உள்ள கெயிலாக் என்ற இடத்தில் பிறந்தார்.
எமிலியின் தாயார் பக்தியுள்ள பெண்மணி. எனவே இவர் தன்னுடைய ஒரே மகளான எமிலிக்கு பக்தி நெறியை ஊட்டி வளர்த்து வந்தார். தாயாரின் வளர்ப்பில் எமிலி நாளொரு மேனியும் பொழுதொரு வண்ணமுமாய் வளர்ந்து வந்தார். இப்படி வாழ்க்கையில் எல்லாமே நன்றாகப் போய்க்கொண்டிருந்த தருணத்தில், எமிலியின் தாயார் திடிரென இறந்துபோனார். அப்போது எமிலிக்கு வயது வெறும் 15 தான். தாயின் இழப்பை அவரால் தாங்கிக்கொள்ளவே முடியவில்லை.
இந்தச் சூழ்நிலையில் எமிலியின் தந்தை, அவருக்கு மணமுடித்துக் கொடுத்தால், தாயின் இழப்பை மறந்துவிட்டு அவர் சந்தோசமாக இருப்பார் என்று நினைத்துக்கொண்டு ஆடவன் ஒருவனை எமிலிக்கு மணமுடித்துக் கொடுக்க திட்டம் தீட்டினார். இதைக் கேள்விப்பட்ட எமிலி அதிர்ந்து போனார். ஏனென்றால் அவர் ஏற்கனவே தன்னை இறைவனுக்காக அர்ப்பணித்திருந்தார். தந்தை இவ்வாறு திட்டம் தீட்டுவதை அறிந்த எமிலி அவரிடத்தில் சென்று, “நான் ஏற்கனவே என்னை இறைவனுக்கு அர்ப்பணித்துவிட்டேன். அதனால் நான் யாரையும் மணமுடிக்கப் போவதில்லை” என்று மிக உறுதியாகச் சொன்னார். இதனால் எமிலியின் தந்தை மிகுந்த ஏமாற்றத்திற்கும் வருத்தத்திற்கும் உள்ளானார். தன் மகள் இப்படியோர் முடிவை எடுத்துவிட்டாளே என்று ஏமாற்றத்திற்கு உள்ளன எமிலியின் தந்தை அதனாலேயே நோய்வாய்ப்பட்டு படுத்தபடுக்கையானார்.
எமிலியின் கனவு, இலட்சியம் எல்லாம் பிரஞ்சுப் புரட்சியால் நிர்மூலமாகிப் போன கிறிஸ்தவக் கல்வி நிறுவனங்களுக்கு உயிர்கொடுப்பதும் ஏழை எளிய மக்களுக்கு சேவை செய்வதுதான். அதற்காகத்தான் அவர் எந்தவொரு ஆணையும் மணந்துகொள்ளாமல், நோய்வாய்ப்பட்டு கிடந்த தன் தந்தையைக் கவனித்துக்கொண்டு கன்னியாகவே இருந்தார். தந்தை நோய்முற்றி இறந்ததும் இறைப்பணிக்காக தன்னை முற்றிலும் அர்ப்பணிக்கத் தொடங்கினார்.
முதலில் தாய்வழி தாத்தாவின் சொத்துவழியாக ஒரு குறிப்பிட்ட தொகை அவருக்குக் கிடைத்தது. அதைக்கொண்டு அவர் நகரில் ஒரு பெரிய கட்டடத்தைக் கட்டி, கல்விப்பணியையும், சமூகப் பணியையும் ஆன்மீகப் பணியையும் செய்யத் தொடங்கினார். இவர் ஆற்றிவந்த பணிகளைப் பார்த்துவிட்டு, முதலில் மூன்று பெண்களும், அவர்களைத் தொடர்ந்து எட்டுப் பெண்களும் அவரோடு சேர்ந்துகொண்டு பணி செய்யத் தொடங்கினார்கள்.
எமிலி செய்துவந்த சேவைகள் அனைத்தும் மக்களுடைய கவனத்தை ஈர்த்தன. அதனால் மக்கள் மத்தியில் அவருக்கும் அவர் ஏற்படுத்திய ‘The Sisters of St. Joseph of the Apparition’ நல்ல மதிப்பு உண்டானது. கார்டினல் மெர்சியர் என்பவர் எமிலிக்கு ஓர் ஆன்மீக குருவாக இருந்து, எல்லாவிதத்திலும் உறுதுணை புரிந்துவந்தார்.
இப்படி பல்வேறு பணிகளைச் செய்துவந்த எமிலி திடிரென நோய்வாய்ப்பட்டு 1856 ஆம் ஆண்டு, ஆகஸ்டு திங்கள் 24 ஆம் நாள் இறையடி சேர்ந்தார். இவருக்கு 1951 ஆம் ஆண்டு புனிதர் கொடுக்கப்பட்டது.
Feastday: June 17
St. Emily de Vialar, Virgin, Foundress of the Sisters of St. Joseph "of the Apparition"
Anne Marguerite Adelaide Emily de Vialar was the eldest child and only daughter of Baron James Augustine de Vialar and his wife Antoinette, daughter of that Baron de Portal who was physician-in-ordinary to Louis XVIII and Charles X of France. She was born at Gaillac in Languedoc in 1797. At the age of fifteen she was removed from school in Paris to be companion to her father, now a widower, at Gaillac; but unhappily, differences arose between them because of Emily's refusal to consider a suitable marriage.
For fifteen years, Emily was the good angel of Gaillac, devoting herself to the care of children neglected by their parents and to the help of the poor generally. In 1832, her maternal grandfather died, leaving her a share of his estate which was a quite considerable fortune. She bought a large house at Gaillac and took possession of it with three companions. Others joined them and three months later, the archbishop authorized the Abbe to clothe twelve postulants with the religious habit. They called themselves the Congregation of Sisters of St. Joseph of the Apparition. Their work was to be the care of the needy, especially the sick, and the education of children. In 1835, she made her profession with seventeen other sisters, and received formal approval for the rule of the Congregation.
The foundress, in the course of twenty-two years, saw her Congregation grow from one to some forty houses, many of which she had founded in person. The physical energy and achievements of St. Emily de Vialar are the more remarkable in that from her youth she was troubled by hernia, contracted characteristically in doing a deed of charity. From 1850 this became more and more serious, and it hastened her end, which came on August 24, 1856. The burden of her last testament to her daughters was "Love one another". Her canonization took place in 1951; her feast is June 17th.
Emily de Vialar or Émilie de Vialar (1797–1856) was a French nun who founded the missionary congregation of the Sisters of St. Joseph of the Apparition. She is revered as a saint by the Catholic Church.
Early life
Emily de Vialar was born on 12 September 1797[1] to Jacques and Antoinette Portal de Vialar, in Gaillac. Her father was a doctor. De Vialar was born 3 years after the Reign of Terror, in the same year as Pope Pius VI was taken prisoner by French troops. She was the oldest of 3 children and was baptized in secret. At a young age, de Vialar was taught by her mother how to read.
At the age of thirteen she went to the Parisian college of the Abbaye-au-Bois Ladies, for young ladies of quality, accompanied by her mother, who became ill on the long journey. Despite the best efforts of de Vialar's father, on 17 September 1810 her mother died at the age of 35. At the age of fifteen, De Vialar returned to Gaillac to live with her father and two younger brothers. She found that her father, overwhelmed with grief had relinquished management of the household to Toinon, a devoted but autocratic servant.[2]
In her attempts to help the poor, the old and the destitute, de Vialar invited them to the house, causing considerable tension in the household. Other young women joined her efforts. In 1832 her maternal grandfather left her an inheritance, with which she bought a house for herself and her companions. Inspired by Matthew 1:20, where an angel appeared to Joseph to reassure him: "Joseph, son of David, do not be afraid to take Mary, your bride, because what is generated in her comes from the Holy Spirit," and with the help of the bishop of Albi, François-Marie de Gauly, on Christmas, de Vialar and three other women established the congregation of the Sisters of St. Joseph of the Apparition.[2]
Her brother Agostino lived in French Algeria and proposed to open a hospital in Boufarik, near Algiers. De Vialar and her first companions arrived at a time of an outbreak of cholera. She used the money her grandfather left her to open hospitals and schools. De Vialar and 17 other sisters received a formal approval for the rule of congregation in 1835. However, in 1843 the bishop of Algiers had all the nuns return to France. De Vialar left France to establish schools and hospitals in Cyprus, Tripoli, and Beirut.[2]
In 1845, de Vialar was on her way from Tunisia to Algeria when the ship on which she was traveling was caught in a terrible storm for nine days. De Vialar vowed “that wherever they landed safe and sound, she would open a house and dedicate it to St Paul”. The ship came to rest at Malta, where St. Paul had also been shipwrecked.[3] There de Vialar opened one of the first Catholic schools for young ladies.[4]
Meanwhile back in Gaillac the local superior, deceived by an unscrupulous businessman, had accumulated debts. She abandoned the Congregation and sued for the return of his dowry. Beset by slander and creditors Mother de Vialar was forced to leave her hometown. Her inheritance now long gone on the many institutions she built, in 1852 de Vialar found help and hope in Marseilles with the benevolent acceptance of Eugène de Mazenod, founder of the Missionary Oblates of Mary Immaculate.[5]
Emily de Vialar died in Marseilles on 24 August 1856.[6] "The saint is dead," said the poor people who knew her kindness.[citation needed] She was declared on 24 June 1951; her feast day is 24 August in the General Calendar, and celebrated on 17 June by the Sisters of St. Joseph of the Apparition.
Saint Botulph of Ikanhoe
புனிதர் போட்வுல்ஃப்
மடாதிபதி:
பிறப்பு: கி.பி. 7ம் நூற்றாண்டு
இறப்பு: கி.பி. 680
ஏற்கும் சமயம்:
ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை
ஆங்கிலிக்கன் சமூகம்
மரபுவழி திருச்சபை
லூதரன் திருச்சபை (குறிப்பாக, டென்மார்க் மற்றும் ஸ்வீடன் ஆகிய நாடுகளில்)
நினைவுத் திருநாள்: ஜூன் 17
பாதுகாவல்: பயணிகள் மற்றும் விவசாயம்
புனிதர் போட்வுல்ஃப், ஒரு ஆங்கிலேய மடாதிபதியும் கிறிஸ்தவ புனிதரும் ஆவார். இவர் பயணிகள் மற்றும் விவசாயிகளின் பாதுகாவலருமாவார்.
சந்தேகமான விவரங்களைத் தவிர்த்து, புனிதர் போட்வுல்ஃப் அவர்களின் வாழ்க்கை வரலாறு பற்றின விவரங்கள் சிறிதளவே இருந்தன. அவர் மரணமடைந்து நானூறு வருடங்களின் பின்னர் “ஃபோல்கார்ட்” என்ற துறவி எழுதிய சரித்திர விவரங்களே இருந்தன.
கி. பி. ஐந்தாம் நூற்றாண்டில் ஜெர்மனியிலிருந்து இங்கிலாந்து நாட்டுக்கு புலம்பெயர்ந்து சென்ற மக்கள் “ஏங்கில்ஸ்” என்றழைக்கப்பட்டனர். இவர்கள் “மெர்சியா”, “நார்த்ஊம்ப்ரியா” மற்றும் “கிழக்கு ஏங்க்ளியா” ஆகிய அரசுகளை நிறுவி அதற்கு இங்கிலாந்து மற்றும் ஆங்கிலேய பெயர்களை அளித்தனர்.
காலக்கிரமமாகத் தொகுக்கப்பட்ட 653ம் வருடத்தின் ஆங்கிலோ-சாக்சன் நிகழ்ச்சிக் குறிப்புகள் மேற்சொன்ன மத்திய “ஏங்கில்ஸ்” “எர்ல்டோர்மன் பீடா” என்பவரின் வழிகாட்டுதலில் உண்மையான விசுவாசத்தைப் பெற்றதாக குறிப்புகள் உள்ளன.
அரசன் “அன்னா” கொல்லப்பட்டான். போட்வுல்ஃப் “இகான்ஹோவில்” தேவாலயமொன்றினை கட்டியெழுப்ப தொடங்கினார். “ஸஃப்போல்க்” என்னுமிடத்தில் துறவு மடமொன்றை நிறுவினார்.
“இகான்ஹோவில்” அவர் கட்டிய ஆலயத்தின் அஸ்திவாரத்தினருகே அவர் நல்லடக்கம் செய்யப்பட்டார். பல ஆங்கிலேய தேவாலயங்கள் அவர் பெயரில் அர்ப்பணிக்கப்பட்டன. பண்டைய “புனிதர்களின் ஆக்ஸ்ஃபோர்ட் அதிகாரத்தில்” அவர் பெயரில் அர்ப்பணிக்கப்பட்ட பழமையான ஆலயங்களின் எண்ணிக்கை 64 என்று குறிப்பிடப்பட்டிருந்தது. ஆனால், பிந்தைய ஆய்வுகள், அவர் பெயரில் அர்ப்பணிக்கப்பட்ட ஆலயங்களின் எண்ணிக்கை 71 என்றது.
Also known as
Botolph, Botulf, Botwulf
Profile
Born to a Christian Saxon noble family. Brother of Saint Adolph of Utrecht. Educated with his brother at the monastery of Cnobersburg (Burgh Castle), Suffolk under the direction of its founder, Saint Fursey. When Mercian forces under King Penda invaded the region, the boys were sent to study at the monastery at Bosanham, Sussex. He became a Benedictine monk at Farmoutiere-en-Brie, Gaul (modern northeastern France), and was sent back to the British Isles in 647 to establish the Benedictine Order there.
With the support of Saint Syre, Saint Aubierge, and their brother, King Anna of East Anglia, Botulph founded the monastery of Ikanhoe in East Anglia, declining the offer of a part of the royal estate, and settling for a wild, barren site that was removed from people, reported to be haunted by demons, and which would require endless work to sustain the monks. For many years it was believed that the area that grew up around it came to be called Botulph's Town, contracted to Botulphston, and later contracted to Boston in Lincolnshire, but recent reasearch has shown that the original site is another location. The Saxon Chronicle indicates that by 654 Botulph had attracted enough brother monks and hermits that work begain on the monastery. Through hard work and faith, the monastery grew in population; the monks built several structures, turned large areas of marsh and scrub into productive farming and grazing lands, and dispelled the people's fears of demons.
Botulph served as spiritual director for Saint Ceolfrith, and worked as a travelling missionary through rough, bandit-plagued areas of East Anglia, Kent and Sussex. His legacy continued for centuries in the strength of the Benedictine movement in the Isles, and in the dozens of churches named for him, many of them built at city gates to serve as safe-haven for travellers in times when robbers roamed the roads, and many in port or river towns.
Born
c.610 in East Anglia (part of modern England)
Died
• 17 June 680 of natural causes following a lengthy illness
• he died while being carried to chapel for compline services
• buried at Ikanhoe
• relics moved in 870 to keep them from being destroyed by invading Danes
• relics transferred to Grundisburgh in 983
• relics later distributed to monasteries at Thornery, Westminster, and Edmundsburg, Suffolk
• tradition says that for safety the cask of relics destined for Edmundsburg were taken there in the middle of the night, but the travellers were guided by a light that hovered above the relics' new shrine
• processions of the relics through Edmundsburgh has ended droughts there
Saint Albert Chmielowski
புனிதர் ஆல்பர்ட் சிமியேலோவ்ஸ்கி
மறைப்பணியாளர், நிறுவனர்:
பிறப்பு: ஆகஸ்ட் 20, 1845
இகொலோமியா, மலோபோல்ஸ்கி, போலந்து
இறப்பு: டிசம்பர் 25, 1916 (வயது 71)
க்ரகோவ், போலந்து அரசு
ஏற்கும் சமயம்:
ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை
முக்திபேறு பட்டம்: ஜூன் 22, 1983,
திருத்தந்தை இரண்டாம் ஜான் பவுல்
புனிதர் பட்டம்: நவம்பர் 12, 1989
திருத்தந்தை இரண்டாம் ஜான் பவுல்
நினைவுத் திருநாள்: ஜூன் 17
பாதுகாவல்:
ஏழைகளின் ஊழியர்கள் (Servants of the Poor)
ஏழைகளின் ஊழிய சகோதரிகள் (Sisters Servants of the Poor)
பிரான்சிஸ்கன் மூன்றாம் நிலை சபை (Franciscan tertiaries)
வீரர்கள், தொண்டர்கள், சாகுபடி, பயணிகள், புலாவி (Puławy),
சோஸ்னோவிக் மறைமாவட்டம் (Diocese of Sosnowiec), ஓவியர்கள்
புனிதர் ஆல்பர்ட் சிமியேலோவ்ஸ்கி, ஒரு “ஒப்புக்கொள்ளப்பட்ட போலிஷ் மறைப்பணியாளர்” (Polish Professed Religious) ஆவார். இவர், “ஏழைகளின் ஊழியர்கள்” (Servants of the Poor) மற்றும் “ஏழைகளின் ஊழிய சகோதரிகள்” (Sisters Servants of the Poor) ஆகிய சபைகளை நிறுவியவருமாவார். ஜனவரி கிளர்ச்சியில் ஈடுபட்டிருந்த இவருக்கு காலில் ஏற்பட்ட பலத்த காயம் காரணமாக, இவர் தமது கால் ஒன்றினை இழக்க நேர்ந்தது. இதன் காரணமாக, தமது வாழ்நாள் முழுதும் ஒரு மரத்தினாலான ஒரு பொய்க் காலை பொருத்தியவாறே வாழ்ந்தார்.
பிரபலமான ஓவியராக மாறிய அவர், தமது ஓவியங்களை ஏழைகளின் நிலை வாழ்க்கைக்கு ஆதரவாக அர்ப்பணிப்பதற்காக அனைத்தையும் கொடுக்க முடிவு செய்வதற்கு முன்னர், தமது ஓவியங்களின் பெரும்பகுதியை கருப்பொருள்களாக ஆன்மீகத்தைப் பயன்படுத்தினார். தொடக்கத்தில் “இயேசுசபையில்” (Jesuits) இணைந்த அவர், பின்னர் அதனின்றும் வெளியேறி, “தூய ஃபிரான்சிசின் மூன்றாம் நிலை சபையில்” (Third Order of Saint Francis) இணைந்தார்.
“ஆதாம் ஹிலரி பெர்னார்ட் சிமியேலோவ்ஸ்கி” (Adam Hilary Bernard Chmielowski) எனும் இயற்பெயர் கொண்ட இவர், “க்ரகோவ்” (Outskirts of Krakow) நகரின் புறநகரான “இகொலோமியா” (Iglomia) எனும் கிராமத்தில், கி.பி. 1845ம் ஆண்டு, ஆகஸ்ட் மாதம், 20ம் நாளன்று, வசதிவைப்புள்ள உயர்குல தம்பதியரான “அடெல்பர்ட்” (Adelbert Chmielowski) மற்றும் “ஜோசஃபின்” (Josephine Borzyslawska) ஆகியோருக்குப் பிறந்த நான்கு குழந்தைகளில் மூத்த மகனாகப் பிறந்தார். ஆகஸ்ட் மாதம் 26ம் நாளன்று, இவருக்கு திருமுழுக்கு அளிக்கப்படவிருந்தது. ஆனால், அன்றைய காலக்கட்டத்தின் குழப்பமான கொந்தளிப்பு நிலை காரணமாக, திருமுழுக்கு சடங்கிற்காக எந்தவொரு குருவும் கிடைக்கவில்லை. ஆகவே, அவருக்கு முறையான திருமுழுக்கு, 1847ம் ஆண்டு, ஜூன் மாதம், 17ம் நாளன்று நடைபெற்றது.
தனது குழந்தை பருவத்தில் அவரும் அவரது உடன்பிறப்புகளும் பெற்றோரை இழந்தனர். இதன் காரணமாக, இவர்களது அத்தையான “பெட்ரோநெலா” (Petronela) இவர்களை கவனித்து வளர்த்தார். பிற்காலத்தில், தனது பெற்றோரின் தோட்டத்தை நிர்வகிப்பதற்காக தன்னை தயார் படுத்திக் கொள்ளும் காரணத்திற்காக, “புலாவி” (Puławy) நகரிலுள்ள பாலிடெக்னிக் கல்லூரியில் விவசாயம் கற்றார். போலிஷ் தேசியவாத கிளர்ச்சியில் பங்கெடுத்துக் கொண்டபின், அவர் ஒரு காலை இழந்த போதிலும், அரசியலில் முக்கியத்துவம் பெற்றார். கி.பி. 1863ம் ஆண்டு, அக்டோபர் மாதம், முதல் தேதியன்று, ஒரு ரஷ்ய கையெறிகுண்டு வெடித்ததில், அவரது குதிரைக் கொல்லப்பட்டதுடன், அவரது கால் துண்டாடப்படுமளவிற்கு சேதமடைந்தது. அவருக்கு ஒரு மரக்கால் பொருத்தப்பட்டது. தமது வாழ்க்கையை கடவுளுக்கும், போலிஷ் விடுதலைப் போருக்கும் அர்ப்பணித்தார். காயமடைந்த ஆதாம், ஒரு காட்டுப்பாதாளியின் அறைக்கு கொண்டு செல்லப்பட்டார். மயக்க மருந்து இல்லாமலேயே அவருக்கு அறுவை சிகிச்சை நடந்தேறியது. அறுவை சிகிச்சையால் ஏற்பட்ட தாங்கொண்ணா வலி வேதனைகளை அவர் கடவுளுக்கே ஒப்படைத்தார்.
கிளர்ச்சியாளர்களின் மீதான ஜார்ஜிய அதிகாரிகளின் (Czarist authorities) கடுமையான பதிலடி, ஆதாமை போலந்து (Poland) நாட்டை விட்டு வெளியேற வைத்தது. பெல்ஜியம் (Belgium) நாட்டிலுள்ள “கெண்ட்” (Ghent) என்ற நகரில் குடியேறிய அவர், அங்கே பொறியியல் கற்க தொடங்கினார். இந்த காலகட்டத்தில், தம்மில் ஓவியத்திலும் திறமை இருந்தது என்பதை அவர் கண்டுபிடித்தார். அதிலும் வளர்ச்சியடைய தொடங்கினார். ஓவியப் பயிற்சி மற்றும் பணிகளுக்காக “பாரிஸ்” (Paris) மற்றும் “மூனிச்” (Munich) நகரங்களுக்கு பயணித்த அவர், நிறைய நண்பர்களை சம்பாதித்தார்.
கி.பி. 1874ம் ஆண்டு, அவரால் தனது தாயகத்திற்குத் திரும்ப முடிந்தது. அங்கே அவர் புகழ்பெற்ற கலைஞராக “க்ராகோவில்” பணியாற்றினார். மற்றும், கி.பி. 1870ம் ஆண்டு முதல் 1885ம் ஆண்டு வரை ஒரு ஓவியராக பணியாற்றினார். அவர் 61 ஓவியங்களை மொத்தமாக தயாரித்தார். ஆனால் அவரது படைப்புகள் அவருக்கு வாங்கித் தந்த புகழ் அவருக்கு பிடிக்கவில்லை. ஒரு சந்தர்ப்பத்தில், மனச்சோர்வுக்காக அவர் மருத்துவமனையில் அனுமதிக்கப்பட்டார். அவரது வலுவான அரசியல் நம்பிக்கைகள் மனிதனின் நிலைப்பாட்டிற்கும், மென்மையான, கருணையுள்ள ஆவியுடனான அவரது ஆர்வத்தையும் ஊக்கப்படுத்தியது. மேலும், இது ஏழைகளின் துன்பங்களை அவருக்கு உணர்த்தியது. தேவைப்படுகிறவர்களுக்கு உதவி செய்த அவர், க்ரகோவ் (Kraków) நகரிலுள்ள வீடற்றோருக்கான முகாம்களில் பணியாற்றினார்.
கி.பி. 1880ம் ஆண்டு, செப்டம்பர் மாதம், 24ம் தேதி, அவர் “ஸ்டாரா வைஸ்” (Stara Wies) கிராமத்திலுள்ள இயேசுசபையின் (Jesits) புகுமுக (Novitate) பயிற்சியில் இணைந்தார். பின்னர், ஒரு தியானத்தின்போது, ஒரு பயங்கரமான சோதனையை எதிர்கொண்டார். தமது முடிவுக்காக ஏக்கம் கொண்ட அவர், விரைவிலேயே நோய்வாய்ப்பட்டார். அவரது சகோதரர் ஸ்டானிஸ்லாவ் அவரை மீட்டெடுக்க வந்து, அவரை தனது வீட்டிற்கு அழைத்துச் சென்றார். அங்கு அவர் இயேசுசபைக்கு திரும்புவதில்லை என முடிவு செய்தார். விரைவிலேயே அவர் அசிசியின் தூய ஃபிரான்சிசின் மூன்றாம் நிலை சபையின் சட்டதிட்டங்களை கேள்வியுற்றார். அதன்பால் கவரப்பட்ட அவர், அந்த சபையில் சேர ஆர்வமானார்.
கி.பி. 1887ம் ஆண்டு, ஆகஸ்ட் மாதம், 25ம் தேதியன்று, அசிசியின் தூய ஃபிரான்சிசின் மூன்றாம் நிலை சபையில் இணைந்தார். துறவு ஆடைகளைப் பெற்றுக்கொண்ட அவர், “ஆல்பர்ட்” (Albert) எனும் பெயரை தமது ஆன்மீகப் பெயராக ஏற்றுக்கொண்டார். கி.பி. 1888ம் ஆண்டு, தமது சத்தியப் பிரமாணங்களை ஏற்றுக்கொண்ட இவர், ஆகஸ்ட் மாதம், 25ம் நாளன்று, “ஏழைகளின் ஊழியர்கள்” (Servants of the Poor) எனும் சபையை நிறுவினார். பின்னர், கி.பி. 1891ம் ஆண்டு, ஜனவரி மாதம், 15ம் நாளன்று, “அருளாளர் மரியா ஜப்லோன்ஸ்கா” (Blessed Maria Jabłońska) என்பவருடன் இணைந்து, ஏற்கனவே உள்ள சபைக்கு இணையான, பெண்களுக்கான “அல்பர்ட்டைன் சகோதரியர்” (Albertine Sisters) எனும் சபையை நிறுவினார். இச்சபையினர், வீடற்றவர்களுக்கும் ஏழைகளுக்கும் உணவு மற்றும் தங்குமிடம் ஏற்பாடு செய்து தந்தனர்.
அவர் கார்மேல் கான்வென்ட்டில் (Carmelite Convent) சிறிது காலம் செலவிட்டார். விரைவிலேயே தமக்கு மிகவும் பிடித்த எழுத்தாளரான “புனிதர் சிலுவையின் ஜானின்” (Saint John of the Cross) பிரசுரங்களை நன்கு அறிந்திருந்தார். விரைவிலேயே அவர் கார்மேல் காண்வென்ட்டின் தலைவரான “புனிதர் ரபேல் காலினோஸ்கி” (Saint Raphael Kalinowski) அறிமுகமானார். அவர், ஆல்பர்ட்டை கார்மேல் சபையில் சேருமாறு வலியுறுத்தினார். ஆயினும், இவர் ஃபிரான்சிஸ்கன் சபையிலேயே நிலைத்து இருந்தார்.
வயிற்று புற்று நோயால் (Stomach Cancer) பாதிக்கப்பட்டிருந்த ஆல்பர்ட் சிமியேலோவ்ஸ்கி, கி.பி. 1916ம் ஆண்டின் கிறிஸ்து பிறப்பு தினத்தன்று மரித்தார். அவரது நிலை மோசமடைந்த காரணத்தால், அவர் டிசம்பர் 23ம் தேதியன்றே, “நோயில் பூசுதல்” (Anointing of the Sick) அருட்சாதனத்தைப் பெற்றார்.
Also known as
• Adam Chmielowski
• Adam Hilary Bernard Chmielowski
• Brat Albert
• Brother Albert
• Brother of Our Lord
• Brother of Our God
• Our God's Brother
Profile
Born to a wealthy aristocratic family, he initially studied agriculture in order to manage the family estate. Involved in politics from his youth, he lost a leg at age 17 when injured while fighting in an insurrection. In Krakow, he became a popular, well-known and well-liked artist. His interest in politics and art made him keenly aware of the human misery around him. A gentle and compassionate soul, he felt called to help those in need. After years of reflection, he understood that this desire was how God was calling him to service and Himself.
Franciscan tertiary, taking the name Albert. He abandoned painting, and began a life of working with and for the poorest of Krakow. In 1887 he founded the Brothers of the Third Order of Saint Francis, Servants of the Poor, known as the Albertines (named for him) or the Gray Brothers (after their rough gray habits). In 1891 he founded the women's congregation of the Order (Gray Sisters). The Albertines organized food and shelter for the poor and homeless.
Albert preached that the great calamity of our time was that so many refused to see and voluntarily relieve the suffering of their miserable brothers and sisters. The "haves" lived away from the "have-nots" in order to ignore them and leave their care to others.
In 1949, Pope John Paul II wrote a well-received play about Albert; the work was filmed in 1997, released as Brother of Our God. Albert was the spiritual teacher of Blessed Maria Bernardina Jablonska.
Born
20 August 1845 at Igoalomia (Aigolonija), Poland as Adam Hilary Bernard Chmielowski
Died
25 December 1916 at Krakow, Poland, of natural causes
Canonized
12 November 1989 by Pope John Paul II at Saint Peter's Square, Rome
Blessed Ranieri Scacceri
Also known as
• Ranieri of Pisa
• Ranieri de Aqua
• Rainer, Rainerius, Rainier, Raniero, Raynerius, Regnier
Profile
Son of a wealthy merchant, he spent a wild and sinful youth as a wandering minstrel and musician, partying all night, sleeping by day if at all. One evening, while performing for a merry crowd in a castle, he met a holy man whose name has not come down to us. Ranieri felt drawn to the man, talked with him, and asked that the man pray for him. Whatever the man told him, Ranieri had a conversion experience, burned his fiddle, and gave up the life of a minstrel.
Falling back on what he learned from his father, Ranier became a merchant, trading with sailors and travelling from port to port. He was very successful, and while he lived a better life, it was still a worldly life. He built up quite a fortune, but one day found that his money gave off an evil stench. Ranieri took it as a sign, gave away his forture, and became a poor and penitential monk.
He made several penitential pilgrimages to Jerusalem and assorted holy shrines. Conventual oblate in the Benedictine abbey of Saint Andrew in Pisa, Italy in 1153. Oblate at the abbey of San Vito (Saint Guy) in Pisa. There he became known as a serious Bible student and sometime preacher, bringing to the pulpit his experience of working in front of an audience. An excellent speaker, he was a popular and romantic figure as the troubadour who traded his music for God, and was known for healing the sick with holy water.
Born
1117 in Pisa, Italy
Died
• 1161 at the abbey of Saint Vito, Pisa, Italy of natural causes
• buried in the Pisa Cathedral
Beatified
by Pope Alexander III (cultus confirmation)
Blessed Pierre-Joseph Cassant
Also known as
Marie-Joseph Cassant
Profile
A pious youth, Pierre-Joseph early felt a call to the priesthood, but after months of tutoring by his parish priest, it was obvious that Pierre-Joseph would not be able to master diocesan seminary studies. Instead, on 5 December 1894 he was sent to the Abbey of Sainte-Marie-du-Désert where the studies were simpler since there were no pastoral responsibilities, but where it was still an academic struggle. Benedictine Cisterian Trappist monk, taking the name Marie-Joseph. Member of the Association of Victim Souls. Ordained on 12 October 1902 after eight years of study; he lived nine months as a priest. Having developed tuberculosis, his health was already failing by the time of his ordination. He was sent home to his family for seven weeks to rest, but continued to decline and asked to return to the abbey where he spent his remaining time working in the infirmary.
Born
6 March 1878 in Casseneuil, Lot-et-Garonne, France as Pierre-Joseph Cassant
Died
17 June 1903 in Abbey of Sainte-Marie-du-Désert, Lévignac, Haute Garonne, France of tuberculosis
Beatified
3 October 2004 by Pope John Paul II
Canonized
over 2200 people from 30 countries claim to have received blessings thorugh Blessed Jean's intercession
Saint Herve
Also known as
Erveo, Harvey, Herveus, Hervues, Hervé, Houarniaule, Huva
Profile
Son of the bard Hyvarnion, Herve was born blind. His father died when Herve was an infant, his mother, Rivanone, became an anchoress, and the boy was entrusted to the care of his uncles and a renowned holy man with whom he stayed until his teenage years. He lived for a while as a hermit and bard, then joined a monastic school at Plouvien, France which had been founded by his uncle. Abbot at Plouvien. He migrated with part of his community to found a new house in Lanhouarneau. Singer. Minstrel. Teacher. Miracle worker. One of the most popular saints in Brittany, he figures in the area's folklore. Reported to have a special ministry of healing animals, and to have a domesticated wolf as a companion. Legend says that the wolf killed and ate the ox that Herve used to plow his fields; Herve then preached such a moving sermon the wolf repented his ways, moved to Herve's hermitage, and ploughed Herve's fields in place of the ox.
Born
Guimiliau, Brittany, France or unknown location in Wales (sources vary)
Died
• c.556 to c.575 (sources vary) of natural causes
• interred at Lanhouarneau, Brittany, France
Patronage
• against eye disease or eye problems
• blind people
Blessed Paul Burali d'Arezzo
Also known as
• Paolo Burali d'Arezzo
• Scipione
Profile
Graduated from the University of Salerno in 1525, and then from the University of Bologna in 1536; the future Pope Gregory XIII was one of his teachers. Layman civil and canon lawyer in Naples, Italy for twelve years. Royal counsellor to Emperor Charles V in 1549. Auditor general of the army under Ferdinand of Toledo. Joined the Theatines on 25 January 1557, taking the name Paolo. Spiritual student of Blessed Giovanni Marinoni. Ordained on 26 March 1558. Papal ambassador to the court of Spain for Pope Pius IV in 1564. Superior of the Theatine house of Naples. Superior of the Theatine house of Rome, Italy. Worked with Saint Andrew Avellino. Bishop of Piacenza, Italy on 23 July 1568. Created cardinal on 15 May 1570 by Pope Saint Pius V. Archbishop of Naples, Italy on 19 September 1576. Implemented the decrees of the Council of Trent. Published a catechism for priests in 1577.
Born
1511 in Itri, diocese of Gaeta, Italy as Scipione
Died
• 17 June 1578 at Torre del Greco, on the side of Mount Vesuvius, kingdom of Naples, Italy of natural causes
• interred in the crypt in the basilica of Saint Paul Maggiore, Naples
Beatified
8 June 1772 by Pope Clement XIV
Saint Theresa of Portugal
Also known as
Tarasia, Teresa
Profile
Born a princess, the oldest daughter of King Sancho I. Married to King Alfonso IX of Leon, Spain; northern Portugal formed part of her dowry. Mother of three children. Several years into the marriage it was dissolved by the Vatican upon the revelation that Theresa and Alfonso were cousins. Single again, Theresa returned to Portugal where she converted the Benedictine monastery at Lorvão into a convent for 300 Cistercian nuns. Theresa then moved into the convent, though she did not take vows. In 1231 she left to settle a bitter succession dispute between her children over the throne of Leon. With peace between them, she returned to the convent, took vows, and remained there as a nun for the rest of her life.
Born
4 October 1178 in Coimbra, Portugal
Died
18 June 1250 at Lorvão Abbey, Portugal of natural causes
Canonized
20 May 1705 by Pope Clement XI (cultus confirmed)
Blessed Peter Gambacorta
Also known as
Peter of Pisa
Profile
Son of a government official and brother of Blessed Clara Gambacorta. At age 25, after a mis-spent youth and life at court, he left the world to become a beggar and hermit on Montebello in Umbria, Italy. Converted a band of thieves and bandits not just to Christianity but to religious life; he founded the Hermits of Saint Jerome with them. They were an ascetic group, observing fasts several days a week and a Lent each season of they year; the group soon built a church with hermit cells around it where they were all known for their piety and Peter as a miracle worker.
Born
15 February 1355 in Pisa, Italy
Died
17 June 1435 in Venice, Italy of natural causes
Beatified
9 December 1693 by Pope Innocent XII
Saint Hypatius of Chalcedon
Also known as
• Hypatius of Bithynia
• Hypatius of The Oak
• the Scholar of Christ
Profile
Monk. Following a vision, he became a hermit at age 19 in Thrace, then Constantinople, and then Chalcedon, Bithynia with a friend and fellow hermit named Jason. Abbot at Chalcedon. Fierce opponent of Nestorianism. Sheltered Saint Alexander Akimetes and others at his hermitage near Chalcedon when their lives were threatened by Nestorian heretics. Hypatius is credited with halting a revival of the Olympic games because of their pagan origins. Prophet and miracle worker.
Born
at Phrygia
Died
c.450 of natural causes
Blessed Philippe Papon
Profile
Priest of the diocese of Moulins, France. Imprisoned on a ship in the harbor of Rochefort, France and left to die during the anti-Catholic persecutions of the French Revolution. One of the Martyrs of the Hulks of Rochefort.
Born
5 October 1744 in Saint-Pourçain, Allier, France
Died
17 June 1794 aboard the prison ship Deux-Associés, in Rochefort, Charente-Maritime, France of general abuse a few moments after hearing the confession of another dying prisoner
Beatified
1 October 1995 by Pope John Paul II
Martyrs of Chalcedon
Profile
Three well-educated Christian men who were sent as ambassadors from King Baltan of Persia to the court of emperor Julian the Apostate to negotiate peace between the two states, and an end of Julian’s persecutions of Christians. Instead of negotiating, Julian imprisoned them, ordered them to make a sacrifice to pagan idols, and when they refused, had them executed. Martyrs. Their names were Manuel, Sabel and Ismael.
Born
Persian
Died
• beheaded in 362 in Chalcedon (part of modern Istanbul, Turkey)
• bodies burned and no relics survive
Saint Phêrô Ða
Also known as
• Peter Da
• Peter Dja
Profile
Married layman in the apostolic vicariate of Central Tonkin (in modern Vietnam). Carpenter by trade, he served as sacristan at his parish. Imprisoned, tortured and executed in the persecutions of emperor Tu Duc. Martyr.
Born
c.1802 in Ngoc Cuc, Nam Ðinh, Vietnam
Died
burned at the stake on 17 June 1862 in Nam Ðinh, Vietnam
Canonized
19 June 1988 by Pope John Paul II
Saint Himerius of Amelia
Profile
Monk at Amelia, Umbria, Italy. Bishop of Ameila.
Born
at Calabria, southern Italy
Died
• c.560 of natural causes
• relics translated to Cremona, Italy in 995
Patronage
Cremona, Italy
Maria in the Forest
Also known as
• Holy Mary in the Forest
• Maria im Walde
Location
wooded area near Dolina, Grafenstein, Carinthia, Austria
Dates
17, 18 and 19 June 1849
Profile
An apparition of the Blessed Virgin Mary to three young shepherdesses in which Mary appeared as the Immaculate Conception.
Saint Avitus of Perche
Also known as
Avit, Avy
Profile
Monk at the Menat monastery in Auvergne, France. Abbot of the Micy monastery near Orleans, France. Hermit in area of Perche, France. His reputation for holiness led to would-be spiritual students to gather around his shack. Eventually there were so many that they were led to build a new monastery where Avitus served as abbot.
Died
c.530
Saint Antidius of Besançon
Also known as
Antel, Antible, Antidio, Tude
Profile
Spiritual student of Saint Froninus of Besançon. Bishop of Besançon, France. Martyred by Arian Vandals.
Died
c.265 in Ruffey, France
Saint Adolph of Utrecht
Also known as
• Adolph of Maastricht
• Adulf, Adulphus
Profile
Brother of Saint Botulph of Ikanhoe. Seventh-century monk. Missionary bishop to Saxony. Miracle worker.
Born
early 7th century England
Saint Rambold of Ratisbon
புனித ராம்வோல்டு (St.Ramwold)
துறவி
பிறப்பு
901
செயிண்ட் எம்மரெம்(St.Emmeram), ட்ரியர்(Trier), ஜெர்மனி
இறப்பு
17 ஜூன் 1000
செயிண்ட் எம்மரெம், ட்ரியர்
இவர் செயிண்ட் எம்மரெம் என்ற தான் பிறந்த ஊரிலிலேயே தன்னை இறைவனுக்கு அர்ப்பணமாக்கிய முதல் துறவி என்ற பெயர் பெற்றார். துறவியான 25 ஆண்டுகளில் தன் இரத்தத்தை ஈந்து, பல துறவிகளை உருவாக்கினார். துறவிகளுக்கென்று செயிண்ட் எம்மரெமில் ஓர் இல்லத்தையும் தொடங்கினார். பின்னர் பல துறவறமடங்களையும், பல ஆன்மீக வழிகாட்டும் இல்லங்களையும் தொடங்கினார். பின்னர் 739 ஆம் ஆண்டு ரேகன்ஸ்பூர்க்கில்(Regensburg) ஆயராக இருந்த வோல்ப்காங்க்(Wolfgang) அவர்களால் ராம்வோல்டு அவர்கள் தொடங்கிய துறவற இல்லம் "புனித பெனடிக்ட் துறவற சபை" என்ற பெயர் வழங்கப்பட்டது. அதன்பிறகு 975ல் ரேகன்ஸ்பூர்க்கிலும் புனித ராம்வோல்டு புனித பெனடிக்ட் சபையை தொடங்கினார்.
பல ஆண்டுகள் ராம்வோல்டு ரேகன்ஸ்பூர்க்கிலிருந்த துறவற இல்லத்தில் தன் இறுதி நாட்களை கழித்து காலமானார். இவரின் கல்லறை அத்துறவற இல்லத்திலேயே அடக்கம் செய்யப்பட்டது. சில வருடங்கள் கழித்து அவரின் கல்லறைமேல் ரிங் வடிவத்தில் ஒரு கெபி கட்டப்பட்டுள்ளது. இவருக்கென்று செயிண்ட் எம்மரெமில் ஓர் பேராலயமும் கட்டப்பட்டுள்ளது. செயிண்ட் எம்மரெம்மில் இவரின் வழியாகத்தான் துறவிகளும், துறவற சபைகளும் தோன்றியது.
Also known as
Ramnold of Ratisbon
Profile
Monk at the Saint Maximinus monastery in Trier, Germany. Abbot of Saint Emmeram in Regensburg, Germany.
Born
901
Died
1001 of natural causes
Saint Molling of Wexford
Also known as
Dairchilla, Molignus, Moling, Mullins, Myllin
Profile
Monk at Glendalough. Abbot of Aghacainid. Bishop of Ferns, Ireland.
Born
Wexford, Ireland
Died
697 of natural causes
Saint David of Bourges
Profile
Archbishop of Bourges, France in 785 where he served the remaining 30 years of his life.
Died
• 815 of natural causes
• interred in the church of the Saint-Laurent abbey in Bourges, France
Saint Diogenes of Rome
Profile
Martyr.
Died
• on the Via Salaria Vecchia, Rome, Italy
• buried in the Saint John the Martyr, Via Salaria, Rome
• relics moved to the Basilica of Santa Praxedes by Pope Paschal I
Saint Blasto of Rome
Profile
Martyr.
Died
• on the Via Salaria Vecchia, Rome, Italy
• buried in the Saint John the Martyr, Via Salaria, Rome
• relics moved to the Basilica of Santa Praxedes by Pope Paschal I
Saint Dignamerita of Brescia
Profile
Lay woman martyred with her two sons, whose names have not come down to us, in the persecutions of emperor Hadrian.
Died
beheaded the early 1st century in Brescia, Italy
Blessed Arnaldo of Foligno
Also known as
Arnold
Profile
Franciscan friar. Confessor, spiritual director and biographer of Blessed Angela of Foligno.
Died
1313
Saint Montanus of Gaeta
Profile
Soldier. Martyr.
Died
• drowned in the sea with a stone tied around his neck c.300 on Ponza, Italy
• relics translated to Gaeta, Italy
Saint Briavel of Gloucestershire
Also known as
Brevile
Profile
Sixth century hermit in Gloucestershire, England, and area now known as Saint Briavels.
Saint Nectan of Hartland
Also known as
Nighton
Profile
Sixth-century hermit in Hartland, Devon, England.
Born
Wales
Patronage
Hartland, England
Saint Prior
Profile
Early spiritual student of Saint Anthony the Abbot. Monk. Hermit. Lived to nearly 100 years of age.
Born
late 3rd century Egypt
Died
late 4th century of natural causes
Saint Gundulphus
Also known as
Gundulfus, Gondulf, Gondon, Gondulphus
Profile
Sixth century bishop in Gaul.
Died
at Bourges, France of natural causes
Saint Agrippinus of Como
Profile
Bishop of Como, Italy.
Died
615 of natural causes
Martyrs of Apollonia
Profile
A group of Christians who fled to a cave near Apollonia, Macedonia to escape persecution for his faith, but were caught and executed. Martyrs. The names we know are - Basil, Ermia, Felix, Innocent, Isaurus, Jeremias and Peregrinus.
Died
beheaded at Apollonia, Macedonia
Martyrs of Aquileia
Profile
Four Christian martyrs memorialized together. No details about them have survived, not even if they died together - Ciria, Maria, Musca and Valerian.
Died
c.100 in Aquileia, Italy
Martyrs of Chalcedon
Profile
Three well-educated Christian men who were sent as ambassadors from King Baltan of Persia to the court of emperor Julian the Apostate to negotiate peace between the two states, and an end of Julian's persecutions of Christians. Instead of negotiating, Julian imprisoned them, ordered them to make a sacrifice to pagan idols, and when they refused, had them executed. Martyrs. Their names were Manuel, Sabel and Ismael.
Born
Persian
Died
• beheaded in 362 in Chalcedon (part of modern Istanbul, Turkey)
• bodies burned and no relics survive
Martyrs of Fez
Profile
A group of Mercedarians sent to Fez, Morocco to ransom Christians imprisoned and enslaved by Muslims. For being openly Christian they were imprisoned, tortured, mutilated and executed. Martyrs - Egidio, John, Louis and Paul.
Died
beheaded in Fez, Morocco
Martyrs of Rome
Profile
A group of 262 Christians martyred in the persecutions of Diocletian.
Died
• c.303 in Rome, Italy
• buried on the old Via Salaria in Rome
Martyrs of Venafro
Profile
Three Christian lay people, two of them imperial Roman soldiers, who were converts to Christianity and were martyred together in the persecutions of Maximian and Diocletian - Daria, Marcian and Nicander.
Died
• beheaded c.303 in Venafro, Italy
• by 313 a basilica had been built over their graves
• grave and relics re-discovered in 1930
Patronage
Venafro, Italy
