St. Athenodorus
Feastday: November 11
Death: 304
Martyr in Mesopotamia in the reign of Emperor Diocletian. The details concerning his martyrdom state that Athenodorus was tortured cruelly but remained steadfast in the faith. Condemned to die, Athenodorus started praying. His executioner collapsed and no one dared strike him.Athenodorus died while praying.
St. Athenodorus was a Christian martyr who died in Mesopotamia during the reign of Emperor Diocletian in the late 3rd or early 4th century. He is commemorated on November 7th by the Eastern Orthodox Church and the Catholic Church.
The details of Athenodorus' life and martyrdom are not well-known, but it is said that he was tortured cruelly but remained steadfast in the faith. When he was condemned to die, he began to pray, and his executioner collapsed and no one dared strike him. Athenodorus then died while praying.
Athenodorus is sometimes confused with another St. Athenodorus, who was the brother of St. Gregory the Wonderworker of Neocaesarea. This Athenodorus is also said to have been a martyr, but the details of his life and death are also unknown.
St. Athenodorus is a reminder of the many Christians who have suffered and died for their faith. He is also an example of the power of prayer and the faithfulness of God.
Columba of Cornwall
Columba of Cornwall
Virgin & Martyr
Born unknown
Lothian, Scotland probably
Died 6th century
Ruthvoes, Cornwall
Venerated in Roman Catholicism
Anglican Communion
Eastern Orthodox Church
Major shrine St Columb Major
Feast 11 November/15 November
Attributes Female carrying a palm branch and a sword, a dove hovering above
Columba of Cornwall (Welsh, and in Latin, translated to modern English as dove), also called Columb (English),[1] was a saint from Cornwall who lived in the 6th century. She was born to pagan royalty, but became a Christian after the Holy Spirit, in the form of a dove, appeared to her in a vision. Her parents arranged a marriage to a pagan prince, but she refused the marriage and they imprisoned her. She escaped to Cornwall, where she was again captured and martyred. She is the patron of two churches in Cornwall, in St Columba Major and St Columba Minor, where well-developed traditions arose about her. The traditions include a tale about a spring gushing forth along the path of her blood at the site of her execution and another about a well at the site containing water that would not boil. Various dates in November have been cited as her feast day.
Life
Columba was born in the 6th century, to pagan royals King Lodan and Queen Manigild, probably in Lothian, Scotland. According to hagiographer David Nash Ford, her parents' name may be corrupt forms of names of King Lot and Queen Morgause in the Arthurian legends.[1] She might have had nine sisters, one of whom was named Wendon (or Wedern).[2] Most of what is known of Columba is due to two parishes in Cornwall that name her as their patron saint and a manuscript in the collection of the University Library of Cambridge, written by Cornish Roman Catholic activist and scholar Nicholas Roscarrock during the reign of Elizabeth I and based on local tradition.[3]
Columba became a Christian when the Holy Spirit appeared to her in a vision, in the form of a dove, promising her love and blessings.[1][3] Her parents arranged a marriage for her to a pagan prince, even though she had taken a vow of virginity and had refused to attend the pagan temple with them; she rejected the marriage, and her parents, who "dissuaded her first with kindness, then with cruelty",[4] and imprisoned her. An angel helped her escape and led her into the desert, where she was captured again by a local king, who admired her beauty and grace, and offered to marry her to his son if she renounced her faith.[1][2] She refused, so she was tortured on the breaking wheel and gallows, but she did not die, and was again imprisoned. An angel again helped her escape, and she fled to the coast and boarded a ship that took her to Cornwall at what is now Trevelgue Head (which is translated to English as "red dirt", which Cornish historian Nicholas Orme speculates represents the color of the soil at the site of the martyrdom and the manner in which it took place).[2] The king found her at Ruthvoes in central Cornwall, three km south of St Columb Major and 10.5 km east of Newquay, and beheaded her.[1][3][2] She was buried at St Columb Major.[1]
Legacy and veneration
Hagiographer and historian Sabine Baring-Gold has suggested that Columba might have been a man, but there is no evidence of it and it is commonly accepted that she was a woman.[1][5] She is the patron of the churches of St Columba Major and St Columba Minor in Cornwall, documented in c.1240 and 1284 respectively.[2] St Columba Church Major was one of the wealthiest churches in Cornwall, so it was staffed by parish priests and seven chantry priests during the 15th and early 16th centuries, which may explain why there are well-developed traditions surrounding Columba. They were written down in Cornish by the late 16th century by a physician who worked at St Coumb Minor or a nearby town and was addressed to Roscarrock. In 1607, Roscarrock described the text as a poem to his friend, historian William Camden.[4][6] Local tradition states that at the site of Columba's execution, "a spring gushed forth along the path of her fallen blood",[3] and was marked in Roscarrock's day by a well; as of 2000 traces of the well and a cemetery remained there. Roscarrock reports the legend that the water from the well would not boil.[2]
Orme states the feast day of Colomba has "a complex history".[2] There are differences in the date it was celebrated; at St Columba Major, the dates cited are the Thursday after 1 November, the nearest Sunday to 17 November and the Sunday after the second Thursday before 13 November. At St Columb Major, her feast day was held on about 15 November, "depending upon the full moon".[2] Her feast day was then moveable, like at other Cornish parishes, but at some point apparently changed from Thursday to Sunday at St. Columb Major. Fairs were held at St Columba Major on 25 April and on 24 June.
Saint Martin of Tours
டூர்ஸ் நகர புனிதர் மார்ட்டின்
டூர்ஸ் நகர ஆயர் மற்றும் ஒப்புரவாளர்:
பிறப்பு: கி.பி. 316 அல்லது 336
சவரியா, பன்னோனியா மறைமாவட்டம் (இன்றைய ஹங்கேரி)
இறப்பு: நவம்பர் 8, 397
காந்த், கால் (இன்றைய ஃபிரான்ஸ்)
ஏற்கும் சமயம்:
ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை
கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை
ஓரியண்டல் மரபுவழி திருச்சபை
ஆங்கிலிக்கன் சமூகம்
லூத்தரன் திருச்சபை
நினைவுத் திருவிழா: நவம்பர் 11
சித்தரிக்கப்படும் வகை:
குதிரைமேல் அமர்ந்துகொண்டு; தம் மேற்போர்வையை இருதுண்டாக்கி; இரவலர் ஒருவரோடு பகிர்தல்; தம் மேற்போர்வையை இரண்டாகத் துண்டித்தல்; வாத்து; தீப்பற்றி எரியும் உலக உருண்டை
பாதுகாவல்:
வறுமை ஒழிப்பு; மது அடிமை ஒழிப்பு; பாரிஜா (Baħrija), மால்ட்டா (Malta); பிச்சைக்காரர்கள்; பேலி மொனாஸ்தீர் (Beli Manastir); போனஸ் ஐரெஸ் (Buenos Aires); பிராத்தீஸ்லாவா உயர்மறைமாவட்டம் (Archdiocese of Bratislava); பர்கன்லாந்து (Burgenland); குதிரைப்படை; சிறுவர் சிறுமியர் இயக்கம்; டீபர்க் (Dieburg); எடிங்கன் குதிரைவீரர் (Edingen Equestrians); ஃபொயானோ தெல்லா சியானா (Foiano della Chiana); ஃபிரான்ஸ் (France); வாத்துகள்; குதிரைகள்; விடுதி காப்பாளர்; மைன்ஸ் மறைமாவட்டம் (Diocese of Mainz); மோன்டேமாக்னோ (Montemagno); ஓல்ப் (Olpe), ஜெர்மனி; ஒரேன்ஸ் (Ourense); பியேத்ரா சான்ந்தா (Pietrasanta); திருத்தந்தையர் சுவிஸ் காவலர் (Pontifical Swiss Guards); திருந்திய மது அடிமைகள்; குதிரைப் பயணிகள்; ரோட்டன்பர்க்-ஸ்டுட்கார்ட் மறைமாவட்டம் (Diocese of Rottenburg-Stuttgart); படைவீரர்கள்; தையல்காரர்கள்; உட்ரெச்ட் நகர் (Utrecht); திராட்சை வளர்ப்போர்; திராட்சை இரசம் செய்வோர்;
டூர்ஸ் நகர புனிதர் மார்ட்டின், இன்றைய ஃபிரான்ஸ் நாட்டின் “டூர்ஸ்” (Tours) நகரத்தின் ஆயராகப் பணியாற்றியவர். டூர்ஸ் நகரில் அவருக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்ட திருத்தலம், “ஸ்பெயின்” (Spain) நாட்டில் உள்ள “கம்போஸ்டேலா சந்தியாகு” (Santiago de Compostela) நகருக்குத் திருப்பயணமாகச் செல்வோர் கட்டாயமாக சந்தித்துச் செல்லும் ஒரு சிறப்பிடமாக விளங்குகிறது.
புகழ்பெற்ற புனிதர் :
புனிதர் டூர்ஸ் நகர மார்ட்டின், மக்களிடையே மிகவும் புகழ்பெற்று விளங்கும் புனிதர்களுள் ஒருவர். அவரைப் பற்றித் தெரிகின்ற வரலாற்றுச் செய்திகளோடு, புனைவுகளும் பல கலந்துள்ளன.
புனிதர் மார்ட்டின் ஐரோப்பா முழுவதையும் இணைக்கின்ற ஒரு பாலமாக விளங்குகின்றார். அவர் பிறந்தது ஹங்கேரி நாட்டில். அவருடைய இளமைப் பருவம் கழிந்தது இத்தாலி நாட்டின் பவீயா நகரில். வளர்ந்த பின் அவர் பல ஆண்டுகள் ஃபிரான்ஸ் நாட்டில் வாழ்ந்தார். இவ்வாறு ஐரோப்பாவின் பல நாடுகளை இணைக்கும் ஒருவராக அவர் துலங்குகின்றார்.
வரலாற்றை எழுதியவர் :
புனித மார்ட்டின் வாழ்ந்த அதே காலத்தில் வாழ்ந்த சுல்ப்பீசியுஸ் செவேருஸ் என்பவர் முதன்முதலாக புனித மார்ட்டினின் வாழ்க்கை வரலாற்றைச் சில புனைவுகள் சேர்த்து எழுதினார். மார்ட்டின் போர்வீரர்களின் பாதுகாவலராகக் கருதப்படுகின்றார்.
இளமைப் பருவம் :
மார்ட்டின் இன்றைய ஹங்கேரி நாட்டின் பொன்னோயா மறைமாவட்டத்தில் சவாரியா (இன்று சோம்பாத்தேலி) நகரில் கி.பி. 316ம் ஆண்டு பிறந்தார். மார்ட்டினின் தந்தை ரோமைப் படையின் ஒரு பிரிவான அரசு குதிரை வீரர் அமைப்பில் மூத்த அலுவலராகச் செயலாற்றினார். அலுவல் காரணமாக அவர் வட இத்தாலியாவின் திச்சீனும் என்று அழைக்கப்பட்ட பவீயா நரில் தங்கியிருந்தார். அங்குதான் மார்ட்டின் தம் இளமைப் பருவத்தைக் கழித்தார்.
மார்ட்டினுக்குப் பத்து வயது ஆனபோது, அவர் தம் பெற்றோரின் விருப்பத்தை எதிர்த்து கிறிஸ்தவ சமயத்தைத் தழுவும்பொருட்டு திருமுழுக்குப் பெறுவதற்கான ஆயத்தநிலைக் குழுவில் சேர்ந்தார். அக்காலத்தில் ரோமப் பேரரசில் கிறிஸ்தவம் சட்டப்படி அனுமதிக்கப்பட்ட மதமாக மாறியிருந்தாலும் (கி.பி. 313) பெருமளவில் செல்வாக்குப் பெற்றிருக்கவில்லை. ரோமப் பேரரசின் கீழைப் பகுதியில்தான் பலர் நகரங்களில் கிறிஸ்தவ சமயத்தைத் தழுவியிருந்தார்கள். அந்நகரங்களிலிருந்து வணிகப் பாதைகள் வழியாக, கிறிஸ்தவர்களான யூதர் மற்றும் கிரேக்கர்களால் கிறிஸ்தவம் மேலைப் பகுதிக்கும் கொண்டுவரப்பட்டது.
சமுதாயத்தில் மேல்மட்டத்தில் இருந்தோரிடம் கிறிஸ்தவம் அதிகமாகப் பரவியிருக்கவில்லை. பேரரசின் இராணுவத்தினர் நடுவே "மித்ராஸ்" (Mythras) என்னும் கடவுள் வழிபாடு பரவலாயிருந்திருக்க வேண்டும். ரோமப் பேரரசன் காண்ஸ்டண்டைன் கிறிஸ்தவத்தைத் தழுவியதும், பல பெரிய கிறிஸ்தவக் கோவில்கள் கட்டியதும் கிறிஸ்தவம் பரவ தூண்டுதலாக இருந்தாலும், கிறிஸ்தவம் ஒரு சிறுபான்மை மதமாகவே இருந்தது.
இராணுவத்தில் பதவி வகித்தவர் ஒருவரின் மகன் என்ற முறையில் மார்ட்டினுக்கு 15 வயது நிரம்பியதும் அவரும் குதிரைப்படையில் வீரனாகச் சேரவேண்டிய கட்டாயம் இருந்தது. கி.பி. 334ம் ஆண்டு அளவில் மார்ட்டின் இன்றைய ஃபிரான்ஸ் நாட்டின் அமியேன் என்னும் நகரில் (அக்காலத்தில், கால் நாட்டு சாமரோப்ரீவா நகர்) குதிரைப் போர்வீரனாகப் பாளையத்தில் தங்கியிருந்தார்.
மார்ட்டின் தம் மேலாடையை இரவலருக்குக் கொடுத்த நிகழ்ச்சி:
மார்ட்டின் ரோமப் பேரரசில் போர்வீரனாகச் சேர்ந்து, ஃபிரான்ஸின் அமியேன் நகரில் தங்கியிருந்த காலத்தில் நடந்த ஒரு நிகழ்ச்சி அவருடைய வாழ்க்கையை மாற்றி அமைக்க தூண்டுதலாயிற்று.
ஒருநாள் மார்ட்டின் குதிரைமேல் ஏறி, அமியேன் நகரின் வாயிலை நேக்கி வந்துகொண்டிருந்தார். நகர வாயிலை நெருங்கிய வேளையில், அரைகுறையாக ஆடை உடுத்திய ஓர் இரவலர் ஆங்கு குளிரில் நின்று கொண்டிருக்கக் கண்டார். உடனேயே, மார்ட்டின் தாம் போர்த்தியிருந்த மேலாடையை இரண்டாக வெட்டிக் கிழித்தார். ஒரு பாதியை அந்த இரவலரிடம் கொடுத்து போர்த்திக்கொள்ளச் சொன்னார். மறுபாதியைத் தம் தோளைச் சுற்றிப் போட்டுக் கொண்டார்.
அன்றிரவு மார்ட்டின் ஒரு கனவு கண்டார். அக்கனவில் இயேசுவின் உருவம் தெரிந்தது. மார்ட்டின் இரவலருக்குக் கொடுத்த மேலாடைத் துண்டை இயேசு தம் மீது போர்த்தியிருந்தார். அப்போது இயேசு தம்மைச் சூழ்ந்து நின்ற வானதூதர்களை நோக்கி, "இதோ இங்கே நிற்பவர்தான் மார்ட்டின். இவர் இன்னும் திருமுழுக்குப் பெறவில்லை. ஆனால் நான் போர்த்திக்கொள்வதற்குத் தன் ஆடையை வெட்டி எனக்குத் தந்தவர் இவரே" என்று கூறினார். இக்காட்சியைக் கண்ட மார்ட்டின் பெரு வியப்புற்றார்.
இந்நிகழ்ச்சி வேறொரு வடிவத்திலும் சொல்லப்படுகிறது. அதாவது, மார்ட்டின் துயில் கலைந்து எழுந்ததும் தன் மேலாடையைப் பார்த்தார். அது ஒரு பாதித் துண்டாக இல்லாமல் அதிசயமான விதத்தில் முழு உடையாக மாறிவிட்டிருந்தது.
"கிறிஸ்துவின் போர்வீரன்":
இயேசுவைக் கனவில் கண்ட மார்ட்டின் உள்ளத்தில் திடம் கொண்டவரானார். தான் எப்படியாவது உடனடியாகக் கிறிஸ்தவத்தைத் தழுவ வேண்டும் என்று முடிவுசெய்தார். தமது 18ம் வயதில் மார்ட்டின் கிறிஸ்தவ திருச்சபையில் திருமுழுக்குப் பெற்றார்.
ரோமப் பேரரசின் இராணுவத் துறையில் போர்வீரனாக மார்ட்டின் மேலும் இரண்டு ஆண்டுகள் பணியாற்றினார். அந்நாட்களில் அவர் நேரடியாக சண்டையில் ஈடுபட்டதாகத் தெரியவில்லை. மாறாக, ரோமப் பேரரசனுக்குப் பாதுகாப்பு அளிக்கும் வீரர் குழுவின் இருந்திருக்கக் கூடும்.
ரோமப் படைகள் கால் நாட்டவரை எதிர்த்துப் போரிடவேண்டிய சூழ்நிலை எழுந்தது. இன்றைய ஜெர்மனியில் உள்ள வோர்ம்ஸ் (Worms) என்னும் நகரில் சண்டை நிகழப் போனது.
அப்பின்னணியில் கி.பி. 336ம் ஆண்டு மார்ட்டின் தாம் சண்டையில் கலந்துகொள்ளப் போவதில்லை என்று முடிவு செய்தார். அப்போது அவர் கூறியது: "நான் ரோமப் பேரரசனின் போர்வீரன் அல்ல, மாறாக நான் கிறிஸ்துவின் போர்வீரன். எனவே, நான் போரில் கலந்துகொள்ளப் போவதில்லை!"
மார்ட்டின் சண்டையில் பங்கேற்பதில்லை என்று கூறியது அவருடைய கோழைத்தனத்தைத்தான் காட்டுகிறது என்று ஒருசிலர் குற்றம் சாட்டவே, அவரைச் சிறையில் அடைத்தார்கள். அவர்மீது சாட்டப்பட்ட குற்றச்சாட்டை மறுத்த மார்ட்டின், தாம் ஆயுதம் தாங்கிப் போரிட்டு யாரையும் காயப்படுத்தவோ கொல்லவோ போவதில்லை என்றும், யாதொரு ஆயுதமும் தாங்காமல் படையின் முன்னணியில் செல்லத் தயார் என்றும் சவால் விட்டார். அச்சவாலை மார்ட்டினின் படைத் தலைவர்கள் ஏற்க முன்வந்த சமயத்தில், எதிர்த்துவந்த படை சண்டைக்கான திட்டத்தைக் கைவிட்டு, சமாதானப் பேச்சுவார்த்தைக்கு முன்வந்தது. இவ்வாறு, மார்ட்டின் ஆயுதமின்றி எதிரிகளின் படையைச் சந்திக்கப் போவதாகக் கூறியது நிறைவேறாமல் போயிற்று. ஆனால் அதிகாரிகள் மார்ட்டினுக்குப் படைப் பிரிவிலிருந்து பணிவிடுதலை கொடுத்தார்கள்.
கிறிஸ்துவின் சீடர்:
மார்ட்டின் தம் வாழ்க்கை எவ்வாறு அமையவேண்டும் என்று தீர்மானித்ததும் ஃபிரான்ஸ் நாட்டு 'தூர்' (Tours) என்னும் நகருக்குச் சென்றார். ரோமப் பேரரசில் அந்நகரத்தின் பெயர் "சேசரோடுனும்" (Caesarodunum) என்பதாகும். அங்கு புவாத்தியே நகர ஹிலரி என்னும் ஆயரின் சீடராக மார்ட்டின் சேர்ந்தார். ஹிலரி கிறிஸ்தவ சமய உண்மைகளை விளக்கி உரைப்பதில் தலைசிறந்தவராக விளங்கினார். ஒரே கடவுள் மூன்று பேராக இருக்கின்றார் என்னும் கிறிஸ்தவ உண்மையை மறுத்த ஆரியப் பிரிவினரை (Arianism) அவர் எதிர்த்தார். ஆரியுசு என்பவரின் கொள்கையைப் பின்பற்றிய ஆரியப் பிரிவினர் குறிப்பாக அரசவையில் செல்வாக்குக் கொண்டிருந்தனர்.
எனவே, புவாத்தியே நகரிலிருந்து ஹிலரி நாடுகடத்தப்பட்டார். அதைத் தொடர்ந்து, மார்ட்டின் இத்தாலி திரும்பினார். அவருடைய வாழ்க்கை வரலாற்றை எழுதிய, சம காலத்தவரான சுல்ப்பீசியுஸ் செவேருஸ் என்பவரின் கூற்றுப்படி, மார்ட்டின் ஆல்ப்ஸ் மலைப்பகுதிக் கொள்ளைக்காரன் ஒருவனை மனந்திருப்பினார்.
இல்லீரியா பகுதியிலிருந்து மார்ட்டின் மிலான் நகரம் வந்தபோது, அங்கு ஆட்சிசெய்த ஆரியப் பிரிவு ஆயர் அவுக்சேன்சியுஸ் மார்ட்டினை நகரிலிருந்து வெளியேற்றினார். எனவே, மார்ட்டின் அந்நகரை விட்டு அல்பேங்கா (Albenga) தீவுக்குப் போய் அங்கே தனிமையில் துறவற வாழ்க்கை வாழ்ந்தார்.
மார்ட்டின் தூர் நகரத்தின் ஆயராதல்:
கி.பி. 361ல் ஆயர் ஹிலரி மீண்டும் தம் பணித்தளமான புவாத்தியே நகருக்குத் திரும்பினார். மார்ட்டின் உடனேயே ஹிலரியிடம் சென்று, பணிபுரியலானார். புவாத்தியே நகருக்கு அருகில் துறவற இல்லம் ஒன்றைத் தொடங்கினார். அது பெனடிக்ட் சபை இல்லமாக (Ligugé Abbey) வளர்ந்தது. அதுவே ஃபிரான்ஸ் (கால்) நாட்டில் நிறுவப்பட்ட முதல் துறவியர் இல்லம் ஆகும். அந்த இல்லத்திலிருந்து அதை அடுத்த நாட்டுப் பகுதிகளில் கிறிஸ்தவம் பரவியது.
மார்ட்டின் மேற்கு ஃபிரான்ஸ் பகுதிகளில் பயணமாகச் சென்று கிறிஸ்தவத்தைப் பரப்பினார். அவர் சென்ற இடங்களில் அவரைப் பற்றிய கதைகள் இன்றுவரை மக்கள் நடுவே கூறப்பட்டுவருகின்றன.
தூர் நகரத்தில் மார்ட்டின் ஆற்றிய பணியைக் கண்டு மகிழ்ந்த மக்கள் அவர் தங்கள் ஆயராகப் பதவி ஏற்க வேண்டும் என்று விரும்பினார்கள். இவ்வாறு மார்ட்டின் கி.பி. 371ம் ஆண்டில் தூர் நகரத்தின் ஆயராகப் பொறுப்பேற்றார். அப்பொறுப்பில் அவர் கிறிஸ்தவம் அல்லாத பேகனிய சமயம் சார்ந்த கோவில்களைத் தகர்த்தார். பேகனிய பழக்கவழக்கங்களை ஒழித்தார்.
கி.பி. 372ல் மார்ட்டின் தூர் நகரத்துக்கு அருகே ஒரு துறவற இல்லத்தைத் தொடங்கினார். அந்த இல்லத்திற்குச் சென்று மார்ட்டின் வாழ்ந்தார். அந்த மடம் லுவார் நதியின் மறுகரையில் தூர் நகருக்கு எதிர்ப்புறம் இருந்தது. அந்த இல்லத்திற்குப் பொறுப்பாக ஒரு மடாதிபதியும் நியமிக்கப்பட்டார். இவ்வாறு அம்மடம் ஓரளவு தன்னாட்சி கொண்டதாக விளங்கியது.
தூர் நகரத்தின் ஆயராகப் பணியாற்றிய காலத்தில் மார்ட்டின் தம் மறைமாவட்டத்தில் பங்குகளை ஏற்படுத்தினார்.
மார்ட்டினின் இரக்க குணம்:
மார்ட்டின் வாழ்ந்த காலத்தில், “ஸ்பெயின்” (Spain) மற்றும் “கால்” (Gaul) பகுதிகளில் “பிரிசில்லியன்” (Priscillian) என்பவரது கொள்கைகளை “சரகோசாவின் முதலாம் சங்கம்” (First Council of Saragossa) தடை செய்திருந்தது. ஆயினும், பிரிசிலியன் “அவிலா” (Bishop of Avila) நகரின் ஆயராக தேர்வு செய்யப்பட்டார். இதனை எதிர்த்த “இத்தாசியஸ்” (Ithacius of Ossonoba) என்பவர், அவர்களுக்கு எதிரான குற்றச்சாட்டுகளை “கிரேஷியன்” (Emperor Gratian) என்னும் ரோமப் பேரரசனின் முன் கொணர்ந்தனர். பேரரசன் கிரேஷியன், பிரிசில்லியன் மற்றும் அவரது ஆதரவாளர்களுக்கு எதிரான எழுத்துபூர்வமான உத்தரவை பிறப்பித்தார். “மிலன் பேராயர் அம்புரோஸ்” (Ambrose of Milan” மற்றும் திருத்தந்தை “முதலாம் டமாஸ்கஸ்” (Pope Damasus I) ஆகியோரின் ஆதரவைப் பெற இயலாத பிரிசில்லியன், “மேற்கத்திய ரோமப் பேரரசரான” (Western Roman Emperor) “மேக்னஸ் மேக்சிமஸ்” (Magnus Maximus) என்பவரிடம் மேல்முறையீட்டுக்கு சென்றார். அதனை விசாரித்த பேரரசர் “மேக்னஸ் மேக்சிமஸ்”, பேரரசன் “கிரேஷியனின்” (Emperor Gratian) அதிகாரத்தைக் கைப்பற்றினார்.
மார்ட்டின் பிரிசில்லியனின் கொள்கைகளை எதிர்த்தவர்தான் என்றாலும், “டிரையர்” (Trier) நகரில் அமைந்திருந்த பேரரசன் அவைக்கு விரைந்து சென்று, பிரிசில்லியனையும் அவர்தம் சீடர்களையும் அரசவை தண்டிப்பதோ கொலைசெய்வதோ முறையல்ல என்று பிரிசில்லியனுக்கு ஆதரவாகப் பரிந்துபேசினார். அரசனும் அவ்வாறே செய்வதாக வாக்களித்தாலும், மார்ட்டின் நகரை விட்டுச் சென்ற உடனேயே (கி.பி. 385) பிரிசில்லியனும் சீடர்களும் தலை துண்டிக்கப்பட்டு கொல்லப்பட்டனர்.
இதைக் கேள்விப்பட்ட மார்ட்டின் ஆழ்ந்த துயரத்தில் ஆழ்ந்தார். மரண தண்டனை அளிக்கப்படுவதற்குத் தூண்டுதலாக இருந்த இத்தாசியஸ் என்னும் ஸ்பேனிஷ் ஆயரோடு தொடர்புகொள்ள அவர் மறுத்தார். இறுதியில் மன்னனின் வற்புறுத்தலுக்குப் பணிந்து அந்த ஆயரோடு தொடர்புகொண்டார்.
இறப்பு:
மார்ட்டின் மத்திய ஃபிரான்ஸின் “கால்” (Gaul) பிராந்தியமான “காண்டேஸ்-செயின்ட்-மார்ட்டின்) (Candes-Saint-Martin) என்னும் இடத்தில் கி.பி. 397ம் ஆண்டு இறந்தார்.
Also known as
• Martin the Merciful
• Martinus Turonensis
• The Glory of Gaul
Additional Memorial
4 July (dedication of basilica; translation of relics)
Profile
Born to pagan parents; his father was a Roman military officer and tribune. Martin was raised in Pavia, Italy. Discovered Christianity, and became a catechumen in his early teens. Joined the Roman imperial army at age 15, serving in a ceremonial unit that acted as the emperor's bodyguard, rarely exposed to combat. Cavalry officer, and assigned to garrison duty in Gaul.
Baptised into the Church at age 18. Trying to live his faith, he refused to let his servant to wait on him. Once, while on horseback in Amiens in Gaul (modern France), he encountered a beggar. Having nothing to give but the clothes on his back, Martin cut his heavy officer's cloak in half, and gave it to the beggar. Later he had a vision of Christ wearing the cloak. This incident became iconographic of Martin.
Just before a battle, Martin announced that his faith prohibited him from fighting. He was charged with cowardice, was jailed, and his superiors planned to put him in the front of the battle. However, the invaders sued for peace, the battle never occurred, and Martin was released from military service at Worms, Germany. Spiritual student of Saint Hilary at Poitiers, France.
On a visit to Lombardy to see his parents, Martin was robbed in the mountains - but managed to convert one of the thieves. At home he found that his mother had converted, but his father had not. The area was strongly Arian, and openly hostile to Catholics. Martin was badly abused by the heretics, at one point even by the order of an Arian bishop. Learning that the Arians had gained the upper hand in Gaul and exiled Saint Hilary, Martin fled to the island of Gallinaria (modern Isola d'Albenga).
Learning that the emperor had authorized the return of Hilary, Martin ran to him in 361, then became a hermit for ten years in the area now known as Ligugé. A reputation for holiness attracted other monks, and they formed what would become the Benedictine abbey of Ligugé. Preached and evangelized through the Gallic countryside. Many locals held strongly to the old beliefs, and tried to intimidate Martin by dressing as the old Roman gods and appearing to him at night; Martin destroyed old temples, built churches on the same land, and continued to win converts. Friend of Saint Liborius, bishop of Le Mans, France.
When the bishop of Tours, France died in 371, Martin was the immediate choice to replace him. Martin declined, citing unworthiness. Rusticus, a wealthy citizen of Tours, claimed that his wife was ill and asking for Martin; tricked by this ruse, Martin went to the city where he was declared bishop by popular acclamation, and then consecrated on 4 July 372.
As bishop, he lived in a hermit's cell near Tours. Other monks joined him, and a new house, Marmoutier, soon formed. He rarely left his monastery or see city, but sometimes went to Trier, Germany to plead with the emperor for his city, his church, or his parishioners. Once when he went to ask for lenience for a condemned prisoner, an angel woke the emperor to tell him that Martin was waiting to see him; the prisoner was reprieved.
Martin himself was given to visions, but even his contemporaries sometimes ascribed them to his habit of lengthy fasts. An extensive biography of Martin was written by Sulpicius Severus. He was the first non-martyr to receive the cultus of a saint.
Born
c.316 at Upper Pannonia (in modern Hungary)
Died
• 8 November 397 at Candes, Tours, France of natural causes
• by his request, he was buried in the Cemetery of the Poor on 11 November 397
• his relics rested in the basilica of Tours, a scene of pilgrimages and miracles, until 1562 when the catheral and relics were destroyed by militant Protestants
• some small fragments on his tomb were found during construction excavation in 1860
Saint Menas Kallikelados
புனிதர் மெனாஸ்
மறைசாட்சி - அற்புதங்கள் செய்பவர்:
பிறப்பு: கி.பி. 285
நைசோஸ், எகிப்து
இறப்பு: கி.பி. 309
ஃ பிர்ஜியா, அனடோலியா (தற்போதைய துருக்கி)
ஏற்கும் சமயம்:
ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை
ஓரியண்டல் மரபுவழி திருச்சபை
கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை
முக்கிய திருத்தலம்:
தூய மினா மடாலயம், தூய மெனாஸ் ஆலயம் (கெய்ரோ)
நினைவுத் திருநாள்: நவம்பர் 11
பாதுகாவல்:
பொய்க்குற்றம் சாட்டப்பட்ட மக்கள் (Falsely accused people)
பயணம் செய்யும் வியாபாரிகள் (Traveling merchants)
ஹெராக்லியன் (Heraklion)
புனிதர் மினாஸ் (Saint Minas), மினா (Mina), மெனாஸ் (Menas), மற்றும் மெனா (Mena) என பல பெயர்களால் அறியப்படும் இப்புனிதர், தமது காலத்திலும், தமது மரணத்தின் பிறகும் அற்புதங்கள் பல புரிந்தவரும், தமது கிறிஸ்தவ விசுவாசத்திற்காக மறைசாட்சியாக மரித்தவரும் ஆவார். கீழ் திசையிலும் மேற்கிலும், மிகவும் அறியப்பட்ட எகிப்திய புனிதர்களுள் ஒருவர் ஆவார். அவரது பரிந்துரை மற்றும் பிரார்த்தனை காரணமாக பல அற்புதங்கள் நிகழ்ந்துள்ளன. ரோம இராணுவத்தின் எகிப்திய சிப்பாயாக இருந்த இவர், தமது கிறிஸ்தவ விசுவாசத்தை மறுபரிசீலனை செய்ய மறுத்துவிட்ட காரணத்தால், மறைசாட்சியாக படுகொலை செய்யப்பட்டார்.
அவருடைய பெயரின் தோற்றம்:
மினா அவரது அசல் பெயர் ஆகும். கதையின்படி, அவரது தாயார் அவரை "மெனா" என்று அழைப்பாராம். ஒரு அசரீரி, ஆமென் (கிரேக்க மொழியில் - Mēna) என்று கேட்டதனால், அவர் அங்ஙனம் அழைப்பாராம்.
வாழ்க்கையும் மறைசாட்சியமும்:
"கோயின் கிரேக்கம்" (Koine Greek), "காப்டிக்" (Coptic), "பழைய நுபியான்"(Old Nubian), "கீஸ்" (Ge'ez), "இலத்தீன்"(Latin), "சிரியாக்" (Syriac), மற்றும் "ஆர்மேனியன்" (Armenian) ஆகிய பல்வேறு மொழிகளில் பல்வேறுதரப்பட்ட கதைகள் இவரைப்பற்றி எழுதப்பட்டுள்ளன.
மெனாஸ், கி.பி. 285ம் ஆண்டு, எகிப்து நாட்டின் பண்டைய நகரான "மெம்ஃபிஸ்" (Memphis) அருகாமையிலுள்ள "நைசோஸ்" (Niceous) எனுமிடத்தில் பிறந்தார். அவரது பெற்றோர், சன்மார்க்க கிறிஸ்தவர்கள் ஆனாலும், நீண்ட காலமாக எந்த குழந்தைகளும் இல்லாதிருந்தனர். அவரது தந்தையின் பெயர் "யுடோக்ஸியஸ்" (Eudoxios) மற்றும் அவருடைய தாயின் பெயர் "யூஃபேமியா" (Euphemia) ஆகும். கடவுளின் அன்னை தூய மரியாளின் திருவிழா நாளன்று, "யூஃபேமியா" (Euphemia), அன்னையின் திருச்சொரூபத்தின் முன்னே கண்ணீர் மல்க குழந்தை வரம் வேண்டி செபித்தார். அன்னையின் திருச்சொரூபத்திலிருந்து "ஆமென்" என்ற சொல் கேட்ட "யூஃபேமியா", சில மாதங்களின் பின்னர் ஒரு ஆண் மகவை ஈன்றார். அதற்கு மெனாஸ் என்று பெயரிட்டார்.
எகிப்தின் நிர்வாகப் பகுதிகளுள் ஒன்றின் ஆளுநராக பதவி வகித்த "யுடோக்ஸியஸ்" (Eudoxios) மெனாஸ் பதினான்கு வயதாகையில் மரித்துப் போனார். பதினைந்து வயது ஆனா மெனாஸ், ரோம இராணுவத்தில் சேர்ந்தார். அவரது தந்தையின் புகழ் காரணமாக அவருக்கு ஒரு உயர் பதவிக்கு வழங்கப்பட்டது. பெரும்பாலான ஆதாரங்கள் அவர் "ப்ரிஜியாவில்" (Phrygia) உள்ள "கோட்யாஸில்" (Cotyaeus) பணியாற்றியதாகக் கூறுகின்றன என்றாலும், அவருடைய நியமனம் அல்ஜீரியாவில் (Algeria) இருந்தது என்றும் சிலர் கூறுகின்றனர். மூன்று ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு இராணுவத்திலிருந்து வெளிவந்த அவர் தனது முழு வாழ்க்கையையும் கிறிஸ்துவிற்கு அர்ப்பணிக்கவும், வித்தியாசமான வாழ்க்கை வாழவும் விரும்பி, பாலைவனம் நோக்கி சென்றார்.
ஐந்து வருடங்கள் துறவியாக வாழ்ந்ததன் பின்னர், தேவதூதர்கள் மறைசாட்சிகளுக்கு போற்றத்தக்க தெய்வீக கிரீடங்களை சூட்டுவதை வெளிப்படுத்தும் திருக்காட்சிகளை கண்ட மெனாஸ், தாமும் அத்தகைய ஒரு மறைசாட்சியாக தெய்வீக கிரீடம் சூட்டப்படும் நாளுக்காக ஏங்கத்தொடங்கினார். இதுபற்றிய சிந்தனைகளிலேயே வாழ்ந்திருந்த அவருக்கு, ஒருநாள் ஒரு அசரீரி கேட்டது. அது, "மேனாஸ், குழந்தைப் பருவம் முதலே பக்தியான வாழ்க்கை வாழ அழைக்கப்பட்ட நீ ஆசீர்வதிக்கப்பட்டவன்; மூன்று நித்திய கிரீடங்கள் உனக்கு வழங்கப்படும்; ஓன்று உமது பிரம்மச்சரியத்திற்காகவும், இரண்டாமவது, உமது துறவறத்துக்காகவும், மூன்றாவது உமது மறைசாட்சியத்துக்காகவும் வழங்கப்படும். பின்னர், உடனடியாக ஆட்சியாளரிடம் விரைந்த மெனாஸ், அவரிடம் தமது கிறிஸ்தவ விசுவாசத்தை அறிவித்தார்.
மெனஸை தூக்கிலிட்ட சிப்பாய்கள், மூன்று நாட்களாக அவரது உடலை தீயிட்டுக் கொளுத்தினர்; ஆனால் அவரது உடலில் சிறிதளவும் காயங்கள் ஏற்படவில்லை. மெனஸின் சகோதரி, சிப்பாய்களுக்கு லஞ்சம் கொடுத்து விட்டு உடலை அங்கிருந்து எடுத்துச் செல்ல முடிந்தது. அலெக்ஸாண்ட்ரியாவுக்குச் செல்லும் ஒரு கப்பலில் புறப்பட்ட அவர், அங்குள்ள ஒரு தேவாலயத்தில் துறவியின் உடலை வைத்தார்.
கிறிஸ்தவ துன்புறுத்தல்கள் முடிவுக்கு வந்ததன் பின்னர், திருத்தந்தை அதனாசியஸ் (Pope Athanasius of Alexandria) அவர்களுக்கு திருக்காட்சியளித்த தேவதூதர் ஒருவர், மெனாசின் உடலை ஒரு ஒட்டகத்தின் மீது ஏற்றி, லிபிய பாலைவனத்தை (Libyan Desert) நோக்கி ஒட்டிச் செல்ல கட்டளையிட்டார். அதன்படியே மெனாசின் உடலை ஒட்டகமொன்றின் மீது ஏற்றி, லிபிய பாலைவனம் நோக்கி சென்றபோது, அவ்வொட்டகம் அலெக்ஸாண்ட்ரியாவின் அருகாமையில், "மரியவுட்" (Lake Mariout) ஏரியினருகேயுள்ள ஒரு கிணற்றினருகில் நின்றுவிட்டது. அங்கிருந்து கிளம்ப மறுத்துவிட்டது. இச்சம்பவத்தை கடவுளின் ஒரு அடையாளமாக எடுத்துக்கொண்ட கிறிஸ்தவ மக்கள், மெனஸின் உடலை அங்கேயே அடக்கம் செய்தனர்.
Also known as
• Aba Mina
• Menas of Egypt
• Menas of Constantinople
• Menas of Cotyaes
• Menas of Cotyaeum
• Menas of Kotyaeum
• Menas of Mareotis
• Menas the Martyr
• Menas the Miracle Maker
• Menas the Miracle Worker
• Menas the Soldier
• Menas the Wonder Worker
• Mena, Mennas, Mina, Minas
Profile
May have been a camel driver in civilian life. Soldier in the imperial Roman army, serving under Firmilian. During the anti-Christian persecutions of Diocletian and Maximian, Menas left the army for his own safety, and so he would not in any way support such a regime. He retired for a while as a mountain hermit. During a great pagan festival, Menas came down from the mountains to preach Christianity in Cotyaes, Phrygia. He was tried for his faith before the Roman prefect Pyrrhus, scourged, tortured and martyred.
His grave in Egypt became known as a place of miracles, and a basilica built over his grave became one of the great sanctuaries of Christendom; it was called the glory of the Libyan desert. Merchants travelling through the area spread stories about him, and churches built in his honour at Cotyaeus and Constantinople gave rise to local legends about him. The basilica was destroyed and his tomb lost in the seventh century, and was rediscovered in an archeological expidition in 1905.
Born
Egyptian
Died
• beheaded c.300 at Cotyaes, Phrygia
• buried at Mareotis, Egypt
Blessed Kamen Vitchev
Also known as
Peter Vitchev
Profile
Born to a pious, orthodox Eastern Rite family, Peter was educated in Strem (in modern Austria) and Adrianopolis (modern Edirne, Turkey). He joined the Congregation of the Assumption on 8 September 1910 in Gemp, taking the name Kamen. Professor at the College of Saint Augustine in Plovdiv, Bulgaria in 1918. Teacher at the Little Seminary of Koum Kapou in Istanbul, Turkey. Professor of theology in Kadiköy, Turkey in 1920. Ordained in the Eastern rite on 22 December 1921.
Kamen studied in Rome, Italy, and in Strasbourg, France, and received his doctorate in theology in 1929. He returned to the College of Saint Augustine in Plovidiv in 1930 where he served as teacher, college rector, dean of studies, and lecturer in philosophy. He was known as a stern authority figure who expected much from his students; they responded, academic standards were high, and he received great respect. Along with his work, he wrote for several magazines on matters relating to science and religion, often using pen names.
On 2 August 1948 the Communists closed the College, and Father Kamen was named superior of the seminary of Plovdiv. When the Communists expelled all the foreign religious later that year, Kamen was chosen as Provincial Vicar of the Bulgarian Assumptionists. Arrested by the government on 4 July 1952 for the anti-state offense of being a priest. He was accused of leading a Catholic conspiracy against the Communists, and was martyred.
Born
23 May 1893 at Strem, diocese of Tracia, Burgas region, Bulgaria
Died
shot 11.30pm on 11 November 1952 by a Bulgarian Communist firing squad
Beatified
26 May 2002 by Pope John Paul II at Plovdiv, Bulgaria
Saint John the Almoner
அலெக்சாந்திரியா_நகர்ப்_புனித_ஜான்
(550-616)
நவம்பர் 11
இவர் சைப்ரஸைச் சார்ந்தவர்; இவரது தந்தை சைப்பிரசின் ஆளுநராக இருந்தவர்.
திருமணம் முடித்து, தன் மனைவி மற்றும் மகனுடன் மகிழ்ச்சியாக வாழ்ந்து வந்த இவருடைய வாழ்க்கையில், திடீரென்று புயல் வீசியது. ஆம். நன்றாக இருந்த இவருடைய மனைவியும் மகனும் திடீரென்று இறந்து போனார்கள். இதனால் இவர் எல்லாவற்றையும் துறந்துவிட்டு துறவற வாழ்க்கையை மேற்கொள்ளத் தொடங்கினார்.
இதற்குப் பிறகு இவர் எகிப்திலுள்ள அலெக்சாந்திரியாவிற்குச் சென்று அங்கு பேராயராகப் பணியாற்றினார்.
ஏழைகளிடமும் நோயாளர்களிடமும் மிகுந்த இரக்கம் கொண்டிருந்த இவர் தன்னிடம் இருந்ததை இல்லாதவருக்குத் தாராளமாக பகிர்ந்து கொடுத்தார். இவரது காலத்தில் பாரசிகர்களின் ஆதிக்கம் மிகுதியாக இருந்ததால், இவர் தன் சொந்த நாட்டிற்குத் திரும்பி வந்தார்.
இப்படி இறைவன்மீது மிகுந்த பற்றும், ஏழைகளிடம் இரக்கமும் கொண்டு வாழ்ந்து வந்த இவர் 616 ஆம் ஆண்டு இறையடி சேர்ந்தார்.
Also known as
• Joannes Eleemosynarius
• Joannes Misericors
• John of Alexandria
• John the Almsgiver
• John the Merciful
• John the Chaplain
Profile
Born to the Cypriot nobility; his father as the governor of Cyprus. Married briefly, and father of one child. Entered the religious life when his wife and child died of disease. Patriarch of Alexandria, Egypt in 608. Archbishop. Known as the Almoner because of his generosity to the poor. Helped refugees from Persian assults on the Holy Lands. Forced to leave Alexandria when the Persians threatened to overrun it, he returned to his home on Cyprus. Predicted the date of his own death.
Born
c.550 at Amathus, Cyprus
Died
• c.616 at Amathus, Cyprus of natural causes
• some relics in the cathedral at Presburg, Slovakia
• some relics in the church of San Giovanni l'Elemosiniere, Venice, Italy
Blessed Luigia Poloni
Also known as
Mother Vincenza Maria
Additional Memorial
10 September (Sisters of Mercy of Verona as the anniversary of the profession of the first Sisters)
Profile
Baptized on the day of her birth, the youngest of the twelve children, she was raised in a pious family, the daughter of a small businessman who ran a combination pharmacy and grocery in the heart of Verona, Italy. When her fathers died, Luigia took over the family finances. Spiritual student of Blessed Charles Steeb. Nun. Co-founder, with Blessed Charles Steeb of the Sisters of Mercy of Verona to work with the elderly and with abandoned girls; the first group of sisters organized on 2 November 1840, and made their first profession on 10 September 1848. The Sisters continue their good work today in Italy, Germany, Portugal, Albania, Tanzania, Angola, Burundi, Argentina, Brazil, Chile, and have been joined by the affiliated Laity of Mercy.
Born
26 January 1802 in Verona, Italy
Died
11 November 1855 in Verona, Italy of cancer
Beatified
• Sunday 21 September 2008 by Pope Benedict XVI
• beatification recognition celebrated at Verona, Italy presided by Cardinal Angelo Amato
Saint Bartholomew of Rossano
Also known as
• Bartholomew of Grottaferrata
• Bartholomew the Younger
• Bartolomeo il Giovane
Profile
Son of Greek immigrants to Italy. Spiritual student of Saint Nilus of Rossano. Monk at the monastery of Grottaferrata, Frascati, Italy, a house with Greek Rites and Basilian Rule. Abbot at Grottaferrata for forty years, completing the construction and other work started by Nilus, work that turned the monastery into a center of education and manuscript copying, and so extensive that he is often listed as the founder of the house. Hymn writer. Skilled calligrapher. Responsible for persuading the corrupt Pope Benedict IX to resign the papacy, reform his life, become a monk, and do penance at Grottaferrata.
Born
c.970 in Rossano, Calabria, Italy
Died
11 November 1065 at Grottaferrata Abbey, Frascati, Italy of natural causes
Saint Theodore the Studite
Also known as
• Theodore of Stoudios
• Theodore of Studion
• Theodore of Studium
• Theodorus Studita
Profile
Monk at the monastery of Saccudion, Asia Minor in 781. Ordained c.787. Abbot of the Saccudion monastery in 794. Abbot of the Stoudios monastery outside Constantinople in 799, which caused him to be the spiritual teacher of many wise and holy men. His writings include the first recorded stand against slavery. Fought iconoclasm. These opinions and writings put him in conflict with imperial authorities, which led to him being exiled three times.
Born
759 in Greece
Died
11 November 826 on the peninsula of Tryphon, near the Akrita promontory in Asia Minor
Blessed Alicja Maria Jadwiga Kotowska
Also known as
Alice Kotowska
Profile
Nun, member of the Sisters of the Resurrection. Superior of her house and director of training for her sisters. One of the 108 Polish Martyrs of World War II.
Born
20 November 1899 in Warsaw, Poland
Died
shot on 11 November 1939 in the forest near Piasnica, occupied Poland
Beatified
13 June 1999 by Pope John Paul II at Warsaw, Poland
Saint Mercurius the Soldier
Profile
Son of a Scythian officer in the imperial Roman army. Soldier in the same army, he distinguished himself in the defense of the city of Rome. During the persecutions of Decius, Mercurius was ordered to sacrifice to an idol; he refused. Martyr. Reported to appeared and fought with the Christian forces in the First Crusade.
Born
224
Died
beheaded in 250 in Caesarea, Cappadocia, Asia Minor (in modern Turkey)
Saint Marina of Omura
Profile
Dominican lay tertiary in the archdiocese of Nagasaki, Japan. Martyred in the persecutions of Tokugawa Yemitsu.
Born
in Omura, Nagasaki, Japan
Died
burned alive on 11 November 1634 in Nagasaki, Japan
Canonized
18 October 1987 by Pope John Paul II
Saint Turibius of Palencia
Profile
Founder of the Saint Martin of Tours monastery in Liébana, Asturias, Spain, and served as it's first abbot, a house that became a noted Benedictine stronghold.
Born
Palencia, Spain
Died
c.528 of natural causes
Saint Bertuin of Malonne
Also known as
Bertuinus, Bertwinus, Berthuin
Profile
Raised in an English monastery. Monk at Othelle. Missionary bishop in Belgium. Founded the monastery of Malonne near Namur, Belgium.
Born
England
Died
c.698
Saint Veranus of Vence
Also known as
Veran, Weran
Profile
Son of Galla, who became a nun in later life, and Saint Eucherius of Lyon; brother of Saint Salonius of Geneva. Educated at Lérins Abbey where he became a monk. Bishop of Vence, France.
Died
c.480
Saint Mennas of Santomenna
Profile
Sixth century hermit in Santomenna, Abruzzi, Italy.
Saint Mennas of Santomenna ( ) is a Christian saint venerated in the Catholic Church and the Eastern Orthodox Church. He is known for his miracles and his intercession for those who pray to him.
According to tradition, Mennas was a soldier in the Roman army who was martyred for his faith during the persecution of Christians by Diocletian. He is said to have been buried in the desert, where his tomb became a place of pilgrimage for Christians.
In the 6th century, Narsete, the Byzantine general who conquered the region, built a church over Mennas' tomb. The church became a popular pilgrimage destination, and Mennas became known as the patron saint of Santomenna.
Saint Mennas is often depicted in art as a soldier with a sword and a palm leaf, symbolizing his martyrdom and his victory over death. He is also sometimes depicted with a camel, symbolizing his journey through the desert.
Saint Mennas is a popular saint in Santomenna, and his feast day is celebrated on November 10th.
Born
Asia Minor
Saint Cynfran of Wales
Profile
Saint Cynfran of Wales was a 5th-century Welsh saint and the son of Brychan Brycheiniog, a powerful Welsh chieftain. Cynfran is said to have founded a church in Llysfaen, Gwynedd, where there is still a holy well named after him. He is also the patron saint of cattle.
According to tradition, Cynfran was a kind and compassionate man who was loved by his people. He was also a devout Christian who dedicated his life to spreading the Gospel. One day, Cynfran was preaching in the area of Llysfaen when he came across a group of people worshiping a pagan god. Cynfran told them about the Christian God and urged them to convert.
At first, the people were hesitant to listen to Cynfran, but he was so persuasive that they eventually agreed to convert to Christianity. Cynfran then baptized them in the holy well that is now named after him.
Cynfran continued to preach and teach the Gospel in the area of Llysfaen for many years. He also founded a church there, which is still in use today. Cynfran is remembered as a kind and compassionate saint who dedicated his life to spreading the Christian faith.
Saint Rhediw
Also known as
Gredfyw, Rhedius, Rhedyw
Profile
Saint Rhediw is a Welsh saint who is known principally because of the church dedicated to him in Gwynedd, Wales. There is very little information available about his life, but it is thought that he may have been a monk or a hermit who lived in the area during the 6th or 7th century.
The church dedicated to Saint Rhediw is located in the village of Llanbedrgoch, near Amlwch on Anglesey. It is a small, simple building with a Norman doorway and a 15th-century window. The church is also home to a number of ancient artifacts, including a 12th-century font and a 17th-century pulpit.
Saint Rhediw's feast day is celebrated on November 11th.
Saint Victorinus of Ravenna
Profile
Saint Victorinus of Ravenna was a Christian martyr who died in Ravenna, Italy, in 305 AD. He is commemorated on November 11th by the Catholic Church.
Victorinus was a soldier who was imprisoned for his faith during the persecution of Christians under Emperor Diocletian. He was tortured cruelly, but he remained steadfast in his faith. He was eventually condemned to death and beheaded.
Victorinus is remembered as a courageous martyr who was willing to die for his faith. He is also an example of the power of prayer and the faithfulness of God.
Died
martyred c.305 in Ravenna, Italy
Saint Valentin of Ravenna
Profile
Saint Valentin of Ravenna was a bishop of Ravenna who is commemorated on November 11th by the Catholic Church.
There is very little information available about Saint Valentin's life. He is thought to have lived in the 4th or 5th century, and he is credited with building the basilica of Sant'Apollinare Nuovo in Ravenna. This basilica is one of the most important examples of Byzantine architecture in Italy, and it is a UNESCO World Heritage Site.
Saint Valentin is also known for his charity and compassion. He is said to have been a generous benefactor of the poor and the sick. He is also credited with converting many pagans to Christianity.
Saint Valentin is remembered as a holy and compassionate man who dedicated his life to serving God and His people. He is also an example of the importance of charity and generosity.
Died
martyred c.305 in Ravenna, Italy
Saint Felicianus of Ravenna
Profile
Saint Felicianus of Ravenna was a Christian martyr who died in Ravenna, Italy, in 304 AD. He is commemorated on November 11th by the Catholic Church.
Felicianus was a nobleman who had converted to Christianity. He was arrested and tortured for his faith during the persecution of Christians under Emperor Diocletian. He refused to renounce his faith, even under torture, and he was eventually beheaded.
Felicianus is remembered as a courageous martyr who was willing to die for his faith. He is also an example of the power of prayer and the faithfulness of God..
Died
c.305 in Ravenna, Italy
Saint Veranus of Lyon
Profile
Saint Veranus of Lyon was the son of Saint Eucherius of Lyon and his wife Galla. He was also the brother of Saint Salonius of Geneva. Veranus was born around 400 AD and was educated at Lérins Abbey, first by Hilary of Arles, then by Salvianus and Vincent of Lérins.
Veranus became Bishop of Vence, Gaul (modern France), around 442 and served at least until 465. He was a respected bishop and a staunch defender of orthodoxy. He is also known for his writings, which include a commentary on the Book of Psalms and a letter to his father, Eucherius, on the spiritual life.
Veranus died around 465 AD and is buried in Vence Cathedral. His feast day is celebrated on November 11th.
Martyrs of Torredembarra
Profile
Members of the Brothers of the Christian Schools, Discalced Carmelites, and Carmelite Tertiaries of Education who were martyred together in the Spanish Civil War.
• Blessed Bonaventura Toldrà Rodon
• Blessed Damián Rodríguez Pablo
• Blessed Felipe Arce Fernández
• Blessed Frederíc Vila Bartolì
• Blessed Isidre Tarsá Giribets
• Blessed Joan Roca Vilardell
• Blessed José Alberich Lluch
• Blessed Josep Boschdemont Mitjavila
• Blessed Josep Maria Bru Ralduá
• Blessed Julio Alameda Camarero
• Blessed Lluís Domingo Oliva
• Blessed Mariano Navarro Blasco
• Blessed Miquel Saludes Ciuret
• Blessed Pedro de Eriz Eguiluz
Died
11 November 1936 in Torredembarra, Tarragona, Spain
Beatified
• 13 October 2013 by Pope Francis
• beatification celebrated in Tarragona, Spain
