Saint of the day:Saint Arnulf of Metz July 18

July 18

 

Saint of the day:

Saint Arnulf of Metz

Patron Saint of Beer

 

Prayer:

 

Saint Arnold of Metz’ Story

​

St. Arnold of Metz was born to a prominent Austrian family in 580 in France and died in 640 as a Bishop living at a monastery in the mountains of France. Three legends surround the Patron Saint of Beer Brewers whose feast day we celebration July 18.

During an outbreak of the plague a monk named Arnold, who had established a monastery in Oudenburg, persuaded people to drink beer in place of water and when they did, the plague disappeared. Arnold spent his holy life warning people about the dangers of drinking water because beer was safe and water wasn’t. “From man’s sweat and God’s love, beer came into the world,” he would say.

 

The Legend of the Ring

Arnold was tormented by the violence that surrounded him and feared that he had played a role in the wars and murders that plagued the ruling families. Obsessed by these sins, Arnold went to a bridge over the Moselle river. There he took off his bishop’s ring and threw it into the river, praying to God to give him a sign of absolution by returning the ring to him. Many penitent years later, a fisherman brought to the bishop’s kitchen a fish in the stomach of which was found the bishop’s ring. Arnold repaid the sign of God by immediately retiring as bishop and becoming a hermit for the remainder of his life.

 

The Legend of the Fire

At the moment Arnold resigned as bishop, a fire broke out in the cellars of the royal palace and threatened to spread throughout the city of Metz. Arnold, full of courage and feeling unity with the townspeople, stood before the fire and said, “If God wants me to be consumed, I am in His hands.” He then made the sign of the cross at which point the fire immediately receded.

 

The Legend of the Beer Mug

This is one of my favorite saint stories. In 641, the citizens of Metz requested that Saint Arnold’s body be exhumed and ceremoniously carried to Metz for reburial in their Church of the Holy Apostles. During this voyage a miracle happened in the town of Champignuelles. The tired porters and followers stopped for a rest and walked into a tavern for a drink of their favorite beverage. one of the parishioners, Duc Notto, prayed “By his powerful intercession the Blessed Arnold will bring us what we lack.” Regretfully, there was only one mug of beer to be shared, but that mug never ran dry and all of the thirsty pilgrims were satisfied. This is the miracle for which St. Arnold was canonized.

புனித புரூனோ July 18

ஜூலை 18

புனித புரூனோ 

இவர் இத்தாலியில் உள்ள அஸ்டி என்ற இடத்தில் பிறந்தவர். சிறுவயதிலேயே கடவுள்மீது மிகுந்த பற்றுகொண்டு இவர், இறைவன் தன்னைத் தனது பணிக்காக அழைப்பதை உணர்ந்ததும், புனித பெனடிக்ட் சபையில் சேர்ந்து துறவியானார்.

இவருக்கு 30 வயது நடக்கும்பொழுது, அப்பொழுது திருத்தந்தையாக இருந்த இரண்டாம் கிரகோரி இவரிடமிருந்த ஞானத்தைக் கண்டு, இவரை செக்னி என்ற இடத்தின் ஆயராகத் திருப்பொழிவு செய்தார்.

சிறிதுகாலத்திற்கு ஆயர் பணியைச் சிறப்பாக செய்த இவர், 'ஆயர் பணிக்குத் நான் எந்த விதத்திலும் தகுதி இல்லாதவன்' என்பதை உணர்ந்து, அப்பதவியை ராஜினமா செய்துவிட்டு, முன்பிருந்த துறவு மடத்திற்குச் சென்று, ஒரு துறவியாக வாழ்ந்து வந்தார்.

இதற்குப் பின்பு இவர் துறவு மடத்தின் தலைவராகவும், வத்திக்கானில் உள்ள நூலகத்தின் நூலகராகவும் உயர்த்தப்பட்டார். தான் ஒவ்வொரு முறையும் பதவி உயர்த்தப்பட்டபோதெல்லாம், இவர் மிகவும் தாழ்ச்சியோடு நடந்து கொண்டார்.

இவர் நற்கருணையைக் குறித்து எழுதிய எழுத்துக்களெல்லாம் இன்றைக்கும் எல்லாராலும் வியந்து பாராட்டப்படுகிறது. இவருக்கு 1183 ஆம் ஆண்டு புனிதர் பட்டம் கொடுக்கப்பட்டது.

புனிதர் சிம்போரோசா July 18

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூலை 18)

✠ புனிதர் சிம்போரோசா ✠

(St. Symphorosa)

மறைசாட்சி:

(Martyr)

பிறப்பு: --

இறப்பு: கி.பி. 138

டிபூர், (டிவோலி), இத்தாலி

(Tibur (Tivoli), Italy)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

முக்கிய திருத்தலம்:

புனித ஏஞ்செலோ, பேஸ்செரியா, ரோம்

(Sant'Angelo in Pescheria, Rome, Italy)

நினைவுத் திருநாள்: ஜூலை 18

பாதுகாவல்: 

டிவோலி, இத்தாலி

(Tivoli, Italy)

புனிதர் சிம்போரோசா, ஒரு கிறிஸ்தவ புனிதராக வணங்கப்படுகின்றவர் ஆவார். பாரம்பரியங்களின்படி, ரோமப் பேரரசன் “ஹட்ரியானின்” (Roman Emperor Hadrian) ஆட்சி முடிவில் (கி.பி. 117–138) தமது ஏழு மகன்களுடன் இத்தாலியின் டிபூர் (Tibur) நகரில் (தற்போதைய “டிவோலி” (Tivoli), “லாஸியோ” (Lazio), “இத்தாலி” (Italy) மறைசாட்சியாக மரித்தார்.

பேரரசன் ஹட்ரியான் (Emperor Hadrian), தனக்காக பெரும் பணச் செலவில் ஒரு ஆடம்பர மாளிகையைக் கட்டி முடித்திருந்தான். அதனை ரோம கடவுளர்களுக்கு அர்ப்பணிப்பதற்காக பலிகளைக் கொடுக்க ஆரம்பித்திருந்தான். அவனுக்கு ரோம கடவுளிடமிருந்து பின்வரும் மறுமொழி கிடைத்திருந்தது.

“உமது பேரரசிலுள்ள சிம்போரோசா என்னும் விதவைப் பெண்ணால் எமது அமைதி தொலைந்துவிட்டது. அவள் அவர்களது கடவுளுக்கு (கிறிஸ்துவுக்கு) செய்யும் புகழ்ச்சியும் அவளுடைய (கிறிஸ்தவ) விசுவாசமும் எங்களுக்கு சித்திரவதையாக உள்ளன. அவளையும் அவளது ஏழு மகன்களையும் எமக்கு பலியாக நீர் தரவேண்டும். அப்படிச் செய்தால், நாம் நீ வேண்டுவதெல்லாம் தருவோம்.”

சிம்போரோசாவை கொல்ல ஏனைய அரசர்கள் எடுத்திருந்த முயற்சிகள் தோல்வியடைந்திருந்த நிலையில், ஹட்ரியான் சிம்போரோசாவை அவர்களது கடவுளர்களின் கோவிலான “ஹெர்குலிஸ்” கோவிலுக்கு (Temple of Hercules) இழுத்து வரச் செய்தான். பலவித துன்புறுத்தல்களின் பின்னர், சிம்போரோசாவின் கழுத்தில் ஒரு பாறாங்கல்லைக் கட்டி, “இத்தாலியின், லசியோ” (Lazio, Italy) பிராந்தியத்திலுள்ள “அனியோ” (Anio River) நதியில் எறிந்தனர்.

மறுநாள் சிம்போரோசாவின் ஏழு மகன்களையும் கொண்டுவரச் செய்த ஹட்ரியான், தமது ரோம கடவுளர்களை வழிபடுமாறு பலவிதங்களிலும் அவர்களை துன்புறுத்தினான். ஆனால் எதற்கும் அவர்கள் மசியாததால், அவர்களனைவரும் வெவ்வேறு விதமாக சித்திரவதை செய்யப்பட்டு, ஏழு விதமாக கொல்லப்பட்டனர். பின்னர் அவர்களனைவரும் ஒட்டுமொத்தமாக ஒரு பெரும் குழியில் வீசப்பட்டு மூடப்பட்டனர்.

† Saint of the Day †

(July 18)

✠ St. Symphorosa ✠

Martyr:

Born: ----

Died: 138 AD

The Anio (Aniene), Tibur (Tivoli), Italy

Venerated in: Catholic Church

Major shrine: Sant'Angelo in Pescheria, Rome, Italy

Feast: July 18

Patronage: Tivoli, Italy

Symphorosa is venerated as a saint of the Catholic Church. According to tradition, she was martyred with her seven sons at Tibur (present Tivoli, Lazio, Italy) toward the end of the reign of the Roman Emperor Hadrian (AD 117-38).

The Catholic Church presents to us today, as she did on the 10th of this Month, seven Christian heroes, who in their youth, manifested more than manly firmness in the confession of the true faith. Their names were, Crescentius, Julianus, Nemesius, Primitives, Justinus, Stacteus, and Eugenius. Symphorosa, their holy and not less heroic mother, was a native of Rome, and wife of Getulius, a Roman general. When in the reign of Emperor Adrian, cruel persecution of the Christians arose, she went with Getulius and Amantius, her brother-in-law, and her seven sons, to Tivoli, to strengthen the Christians in the true faith, and to prepare herself for the approaching struggle. The Emperor, informed of this, despatched Cerealis, one of his officers, to Tivoli, to take Getulius and Amantius, and bring them, prisoners, to Rome. Cerealis, still a heathen, came to execute the imperial command; but convinced by Getulius and Amantius of the truth of the Christian faith, he embraced it; and hence, all three were beheaded by command of the enraged Emperor, after having suffered a long imprisonment, and many cruel tortures.

St. Symphorosa had every reason to believe that she and her children would not long remain unmolested; and as she feared that one or more of her children, owing to their tender age, might be induced to abandon their faith for fear of the tortures, she left Tivoli, and concealed herself for a time in an unfrequented place, in order to gain time to inspire her children with Christian fortitude. She represented to them the priceless grace of dying for Christ's sake and the glory which awaits martyrs in heaven. The shortness of the pains of martyrdom and the never-ending rewards of heaven were the chief points which she almost hourly presented to their consideration, while, at the same time, she exhorted them to follow the example of their uncle and their father, and remain faithful to the true faith. One day, she asked Eugenius, the youngest, what he would do in case he was forced either to sacrifice to the gods or to be whipped and torn with scourges. The innocent little child answered manfully: “Dear mother, I would rather be torn in pieces than sacrifice to the devils.” “But,” said his mother, addressing all the children, “would you not be frightened if the executioner would seize you, threatening to kill you all most cruelly? Would you not shrink, if they were to place before your eyes fire, swords, the rack, and other instruments of torture? Oh! I fear, my beloved children, I fear that you would lose courage and forsake Christ.” “No, no, dear mother,” said Crescentius, “fear not; I and all my brothers promise to thee that there shall be nothing dreadful enough to conquer us and cause us to become faithless to Jesus Christ.” Greatly comforted, the pious mother admonished them to pray that God might give them the strength they needed to suffer for Him; a prayer which she herself ceaselessly sent up to the throne of the Highest. Not long after, her anticipations were realized.

Adrian had her and her children apprehended and brought before him, and commanded them immediately to sacrifice to the gods or to prepare themselves for the cruelest death. The fearless heroine replied: “There is no need for further preparations, of further consideration. My resolution is taken; I will not sacrifice to idols, and I have only one wish, to give my life for Him who has given His for me.” The tyrant, who had not expected this answer, was doubly enraged and commanded her to be taken to the temple of the idols and to be hung up by the hair of the head, after having been most cruelly buffeted. This command was immediately executed. Symphorosa, during this torture, courageously said to her children: ” Be not terrified, my children, at my sufferings; I bear it joyfully; joyfully do I give my life for Christ's sake. Remain steadfast. Fight bravely. Remember the example your father gave you; look at me, your mother, and follow in our footsteps. This suffering is short, but the glory prepared for us will be everlasting.” With such words, the Christian mother fortified her children who were willing to conduct themselves according to her precepts. The tyrant who would no longer listen to Symphorosa's exhortations, ordered her to be cast into the river, with a great stone fastened around her neck. In this manner ended her glorious martyrdom, in the 138th year of the Christian Era.

On the following day, her seven sons were brought before the Emperor, who represented to them that, as they had neither father nor mother, he would adopt them as his own children and provide for them most bountifully, if they would obey him and sacrifice to the gods. Should they, however, prove as obstinate as their parents had been, they had nothing to expect but torments and death. “This is what we desire,” answered Crescentius,” that we, like our parents, may die for the sake of Christ. Neither promises, nor threats, nor torments can make us faithless to Christ.” The Emperor, being unwilling to put his menaces immediately into execution, still endeavored to win over the children, alternately by promises and threats; but finding all unavailing, he ordered seven stakes to be raised in the idolatrous temple, to which the seven valiant confessors of Christ were tied, and tormented in all possible ways. Their limbs were stretched until they were dislocated, and the witnesses of these awful scenes were filled with compassion. The pain must have been most dreadful, but there was not one of these young heroes who did not praise God and rejoice in his suffering. The tyrant, ashamed of being conquered by children, ordered an end to be made of their torments, which was accordingly done in various ways. Crescentius had his throat cut with a dagger; Julianus was stabbed in the breast with a sword; Nemesius was pierced through the heart, and Primitives through the lower part of his body. Justinus was cut in pieces; Stacteus shot with arrows, and Eugenius, the youngest, was cut in two.

Thus gloriously died the seven sons of St. Symphorosa, reminding us of the illustrious martyrdom of the several Machabees, in the reign of the wicked King Antiochus.

உட்ரெச்ட் நகர் புனிதர் ஃபிரடெரிக் July 18

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூலை 18)

✠ உட்ரெச்ட் நகர் புனிதர் ஃபிரடெரிக் ✠

(St. Frederick of Utrecht)

உட்ரெச்ட் ஆயர்:

(Bishop of Utrecht)

பிறப்பு: கி.பி. 780

ஃபிரீஸ்லேண்ட்

(Friesland)

இறப்பு: ஜூலை 18, 838

“உட்ரெச்ட்”

(Utrecht)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

(Eastern Orthodox Church)

நினைவுத் திருநாள்: ஜூலை 18

பாதுகாவல்: காது கேளாதோர்

புனிதர் ஃபிரடெரிக், கி.பி. 815/816 முதல் 834/838 வரை “உட்ரெச்ட்” ஆயராக (Bishop of Utrecht) சேவை செய்தவர் ஆவார். ரோமன் கத்தோலிக்கம் (Roman Catholic Church) மற்றும் கிழக்கு மரபுவழி (Eastern Orthodox Church) திருச்சபைகள் இவரை புனிதராக ஏற்கின்றன.

கி.பி. சுமார் 780ம் ஆண்டு, “நெதர்லாந்து” (Netherlands) நாட்டின் வடக்கிலுள்ள பிராந்தியமான “ஃபிரீஸ்லேண்ட்’ல்” (Friesland) பிறந்த இவர், “ஃபிரிசியன்” அரசனான “ராட்பௌட்” (Frisian King Radboud) என்பவரது பேரனாவார்.

தமது இளம் வயதில் “உட்ரெச்ட்” (Utrecht) நகரில் கல்வி கற்ற இவருக்கு, ஆயர் “ரிக்ஃபிரைட்” (Bishop Ricfried) உள்ளிட்ட மறைப்பணியாளர்கள் கல்வி கற்பித்தனர். அவரது படிப்பு முடிந்தபின் அவர் குருத்துவ அருட்பொழிவு செய்விக்கப்பட்டார். பின்னர், மறைமாவட்டத்தின் வடக்குப் பகுதியிலுள்ள மீதமுள்ள “பாகன் இனத்தவர்களை” (Heathens) கிறிஸ்தவர்களாக மனம் மாற்றுவதற்கான பொறுப்பு இவரிடம் ஒப்படைக்கப்பட்டது. ஆனால் மறைமாவட்டத்திற்கு வெளியே உள்ள பகுதிகளிலும் இப்பணியைச் செய்தார். இவர், “ஸீலேண்ட்” (Dutch province of Zeeland) எனும் டச்சுப் பிராந்தியத்தின் “வால்ச்சரன்” (Walcheren) எனும் முன்னாள் தீவில் மறைபோதகம் செய்ததாக தகவல்கள் உள்ளன. அத்துடன், புனிதர் “ஓடல்ஃபஸ்” (St. Odulfus) என்பவருடன் இணைந்து “ஸ்டாவோரேன்” (Stavoren) நகரிலும் அதன் சுற்றுப்புறங்களிலும் மறைபோதகம் செய்ததாக தகவல்கள் கூறுகின்றன.

“உட்ரெச்ட்” (Utrecht) மறைமாவட்ட ஆயர் “ரிக்ஃபிரைட்” (Bishop Ricfried) கி.பி. 815/816ம் ஆண்டு மரித்ததும், ஃபிரடெரிக் அப்பதவிக்கு தேர்வு செய்யப்பட்டார். அவர் தனது பக்தி மற்றும் அறிவாற்றலுக்காக அறியப்பட்டார். அவர், ஃபிரான்கிஷ் பெனடிக்டைன் (Frankish Benedictine monk) துறவியும், ஜெர்மனி நாட்டின் மெய்ன்ஸ் உயர்மரைமாவட்ட பேராயருமான “ரபானஸ் மௌரஸ்” (Rabanus Maurus) என்பவருடன் கடித தொடர்பு வைத்திருந்தார். 829ம் ஆண்டு, “மெயின்ஸ்” (Mainz) நகரில் நடந்த ஆலோசனை சபையில் அவரது அறிவு மற்றும் புரிந்துகொள்ளுதலையும் அவர் பாராட்டினார்.

ஃப்ரெட்ரிக் எப்படி மரித்தார் என்பதற்கான தெளிவான தகவல்கள் இல்லை. அவர் கொலை செய்யப்பட்டார் என்பது மட்டும் நிரூபிக்கப்பட்டது; ஆனால், யாரால் கொலை செய்யப்பட்டார், கொலைக்கான காரணம் ஆகியனபற்றி தெளிவான தகவல் இல்லை. கி.பி. 838ம் ஆண்டு, ஜூலை மாதம், 18ம் நாளன்று, திருப்பலி நிறைவேற்றிவிட்டு வருகையில் இரண்டு பேரால் குத்திக் கொலை செய்யப்பட்டார் என்று புராணம் கூறுகிறது.

கி.பி. 11 மற்றும் 12ம் நூற்றாண்டு எழுத்தாளர்கள் “ஆயர் ஓபெர்ட்” (Bishop Otbert of Liège) (பாஸியோ ஃப்ரெடிசி) மற்றும் ஆங்கிலேய வரலாற்று ஆசிரியர் “வில்லியம்” (William of Malmesbury) ஆகியோரின் கூற்றுப்படி, கொலைகாரர்களை ஏற்பாடு செய்து ஏவி விட்டது, பேரரசி ஜூடித் (Empress Judith) என்கிறது. காரணம், பேரரசியின் ஒழுக்கக்கேடான வாழ்க்கை முறையை ஃபிரடெரிக் தொடர்ந்து விமர்சித்து வந்ததே ஆகும்.

கொலை செய்யப்பட்ட ஃபிரடெரிக், “உட்ரெச்ட்” (Utrecht) நகரின் “தூய சல்வேடார்” ஆலயத்தில் (St. Salvator's Church) அடக்கம் செய்யப்பட்டார். இவர், காது கேளாதோரின் பாதுகாவலர் ஆவார்.

† Saint of the Day †

(July 18)

✠ St. Frederick of Utrecht ✠

Bishop of Utrecht and Martyr:

Born: 780 AD

Died: July 18, 838

Venerated in:

Roman Catholic Church

Eastern Orthodox Church

Feast: July 18

Frederick, was Bishop of Utrecht between 815/816 and 834/838 AD and is a saint of the Eastern Orthodox Church and Roman Catholic Church.

St. Frederick, the grandson of King Radbon of the Frisians, was educated by the clergy of the church of Utrecht, and later became a priest known for his great piety and learning. He was placed in charge of instructing catechumens and was eventually elected Bishop of Utrecht around the year 825.

The new bishop at once began to put his diocese in order and sent St. Odulf and other missionaries into the northern parts to dispel the paganism which still existed there. For himself, Frederick reserved the most difficult territory, Walcheren, an island belonging to the Netherlands which was rampant with incestuous marriages. He worked unceasingly to eradicate this evil and brought countless penitents back to God.

During this same period, Frederick was told of immoralities committed by Empress Judith. The saintly bishop went to the court with the purpose of admonishing her with charity but only succeeded in incurring the Empress’ ill will.

On July 18, 838, after Frederick had celebrated Mass and was about to make his thanksgiving in a side chapel, he was stabbed by two assassins. He died a few minutes later, reciting the psalm “I will praise the Lord in the land of the living.” One theory claims that the assassins were sent by the Empress in revenge; more likely, however, is that they were sent by some inhabitants of Walcheren who deeply resented the bishop’s evangelization efforts in their territory.

St. Frederick composed a prayer to the Blessed Trinity which for centuries was used in the Netherlands. The reputation of his sanctity appears in a poem in praise of his virtues by Blessed Rabanus Maurus, his contemporary.

Lessons:

1. Correcting others with charity is not something most people enjoy doing; however, we have our Lord’s admonition to do so in the Gospel of Matthew: “If your brother sins against you, go and tell him his fault...” Let us ask Christ for the grace to know when to speak and when to keep silent, and like St. Frederick, not to be afraid of possible retribution when we do speak the truth.

2. Paganism and incest sound like sins of the past that have no bearing today. While they may not worship gods of stone and wood, many today still worship the gods of fame, power, and wealth. Incest may not be as common, but unspeakable sins of the flesh are still rampant. Let us pray to St. Frederick for help in eradicating these evils from our lives and the lives of those around us.

​புனித அன்ஸ்வெர் (St.Answer of Ratzeburg)மறைசாட்சி July 18

இன்றைய புனிதர் :

(18-07-2020)

​புனித அன்ஸ்வெர் (St.Answer of Ratzeburg)

மறைசாட்சி

பிறப்பு 

--

    

இறப்பு 

1066

அன்ஸ்வெர் 11 ஆம் நூற்றாண்டில் ராட்சபெர்க் என்ற ஊரிலிருந்த புனித பெனடிக்ட் துறவற சபையில் துறவியாக வாழ்ந்தார். இவர் துறவியான பிறகு மிஷினரியாக சலேசியன் நாட்டிற்கு வந்தார். மறைபரப்பு பணியின்போது, ஒரு சில முரடர்களால் இவர் கொல்லப்பட்டார். இவர் கொல்லப்பட்டார் என்ற செய்தியை அறிந்த ராட்சபெர்க் மக்கள், இவரின் உடலை கொண்டு வந்து ராட்சபெர்கில் அடக்கம் செய்தனர். அன்றிலிருந்து இவரின் கல்லறையில் ஏராளமான மக்கள் வணக்கம் செலுத்தி வருகின்றனர். இவரின் பெயரில் அவ்வூரில் பெரிய சிலுவை ஒன்று வைக்கப்பட்டுள்ளது. அச்சிலுவையின் முன் செபிக்கும்போது, பல்வேறு பலன்களை மக்கள் பெற்றுவருகின்றனர்.

செபம்:

அன்பான இறைவா! மறைபரப்பு பணியை செய்ததால் மறைசாட்சியாக தன் உயிரை நீத்தார் அன்ஸ்வெர். இவரைப்போல இன்று மரிக்கும் ஒவ்வொருவரையும் நீர் நிறைவாக ஆசீர்வதித்து உம் வான்வீட்டில் சேர்த்தருள வேண்டுமென்று இறைவா உம்மை மன்றாடுகின்றோம்.

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

Saint of the Day : (18-07-2020)

Saint ANSUERUS. 

Abbot and martyr; b. Mecklenburg, Germany, c. 1040; d. Ratzeburg, Germany, July 15, 1066. He entered the benedictine monastery of Sankt Georg in Ratzeburg, where he was noted for his learning and piety and became abbot while still young. He devoted himself to the conversion of the Slavs and preached the gospel to the pagans still living around Ratzeburg. In 1066, together with about 30 companions, he was stoned by pagan Wends. He begged his executioners to kill him last so that his companions would not apostatize and so that he could comfort them. His body was first interred in the crypt at Sankt Georg; but when a blind man was restored to sight at the tomb, Bishop Evermond (d. 1178) had the martyr's remains translated to the cathedral of Ratzeburg. The relics perished during the disorders of the Reformation period. Canonization was granted with papal approval by Abp. adalbert of bremen. Ansuerus was included in the Schleswig and Ratzeburg Breviaries, but since the Reformation he is remembered only in monastic martyrologies. His memorials are a cross near Ratzeburg and a painting in the cathedral there.

---JDH---Jesus the Divine Healer---