புனிதர் விக்டர் ✠(St. Victor of Marseilles) July 21

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூலை 21)

✠ புனிதர் விக்டர் ✠

(St. Victor of Marseilles)

மறைசாட்சி:

(Martyr)

பிறப்பு: கி.பி. மூன்றாம் நூற்றாண்டு

இறப்பு: கி.பி. 290

மார்செய்ல்

(Marseille)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

(Eastern Orthodox Church)

நினைவுத் திருநாள்: ஜூலை 21

பாதுகாவல்:

கேபின் தயாரிப்பாளர்கள் (Cabinetmakers), அரவையாளர்கள் (Millers), சித்திரவதையால் பாதிக்கப்பட்டவர்கள், நோய்வாய்ப்பட்ட குழந்தைகள்; மின்னலுக்கு எதிராக

புனிதர் விக்டர், ரோமன் கத்தோலிக்கம் மற்றும் கிழக்கு மரபுவழி ஆகிய திருச்சபைகளால் புனிதராக ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டவர் ஆவார். இவர் சிலை வழிபாடுகளை மறுத்த காரணத்தால் மறைசாட்சியாக கொல்லப்பட்டவர் ஆவார்.

புனிதர் விக்டர், மார்செய்ல் (Marseille) நகரில், ஒரு ரோம இராணுவ அதிகாரியாக பணியாற்றியவர் என்று கூறப்படுகிறது. இவர், சிலை வழிபாடுகளை பகிரங்கமாக கண்டனம் செய்தார் என்றும் கூறப்படுகிறது. இதன் காரணமாக, இவர் “ஆஸ்டியரிஸ்” (Asterius) மற்றும் “யூட்டிசியஸ்” (Eutychius) எனப்படும் இரண்டு ரோம நிர்வாக அதிகாரிகளின் முன்பு கொண்டுவரப்பட்டார். பின்னர், அவர்கள் அவரை ரோமப் பேரரசன் “மேக்சிமியனிடம்" (Emperor Maximian) அனுப்பினார்கள். பின்னர், தெருக்களில் அலைந்து, அடித்து, இழுத்துச்செல்லப்பட்ட அவர், சிறையிலெறியப்பட்டார். அங்கே சிறையில், அவர் “லோங்கினஸ்” (Longinus), அலெக்ஸாண்டர் (Alexander), மற்றும் “ஃபெலீசியன்” (Felician) ஆகிய மூன்று ரோம வீரர்களை கிறிஸ்தவத்திற்கு மனம் மாற்றினார். பின்னர் அவர்களும் தலை வெட்டப்பட்டு கொல்லப்பட்டனர். ரோமன் கடவுளான “ஜூபிடர்” (Jupiter) சிலைக்கு தூபமிட மறுத்த பிறகு, விக்டர் தனது காலால் அதை உதைத்துத் தள்ளினார். கடும் சினமுற்ற பேரரசன் மேக்சிமியன், அவரை ஒரு மைல் கல்லினடியில் இட்டு கொள்ளுமாறு உத்தரவிட்டான். ஆனால், அந்த மைல் கள் சிதறுண்டு போனது; விக்டருக்கு ஒன்றுமாகவில்லை. அதன் காரணமாக, அவர் தலை வெட்டப்பட்டு கொல்லப்பட்டார்.

புனிதர் விக்டரும், அவரால் கிறிஸ்தவ மதத்திற்கு மனம் மாற்றப்பட்ட ரோம வீரர்களான “லோங்கினஸ்” (Longinus), அலெக்ஸாண்டர் (Alexander), மற்றும் “ஃபெலீசியன்” (Felician) ஆகிய மூவரும், கி.பி. மூன்றாம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் கொல்லப்பட்டனர். நான்காம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த புனிதர் “ஜான் கேசியன்” (Saint John Cassian) என்பவர், இவர்கள் மூவரும் கொல்லப்பட்ட குகையின் மேலே ஒரு துறவற (Monastery) மடாலயத்தை கட்டி எழுப்பினார். பிற்காலத்தில் இது, பெனடிக்டின் மடாலயமாகவும் (Benedictine abbey), “சிறு பேராலயமாகவும்” (Minor Basilica) ஆனது. இதுவே புனிதர் விக்டரின் மடாலயமாகும் (Abbey of St Victor).

புனிதர் விக்டர் மற்றும் அவருடன் மரித்த மூன்று ரோம படை வீரர்களான “லோங்கினஸ்” (Longinus), அலெக்ஸாண்டர் (Alexander), மற்றும் “ஃபெலீசியன்” (Felician) ஆகியோரின் நினைவுத் திருநாள், ஜூலை மாதம் 21ம் நாளாகும்.

புனிதர் விக்டர், “எஸ்டோனியா” (Estonia) நாட்டின் தலைநகரான “டல்லின்” (Tallinn) நகரின் பாதுகாவல் புனிதராவார்.

† Saint of the Day †

(July 21)

✠ St. Victor of Marseilles ✠

Martyr:

Born: 3rd century AD

Died: 290 AD

Marseille

Venerated in:

Roman Catholic Church

Eastern Orthodox Church

Feast: July 21

Patronage:

Cabinetmakers, Millers, Torture victims, Sick children; Invoked against lightning

Biographical selection:

Victor, a Catholic officer of the Roman army known for his noble lineage, military valor, and intelligence, served in the garrison of Marseille around the year 290. He developed a strong apostolate with his fellow men of arms and the people of the city, stimulating them all to courageously face the persecution of those times.

His activity was discovered by enemies of the Faith and Victor was denounced to the Emperor. He was brought before two prefects in the city, who, because of his distinction, sent him to the Emperor himself. The tyrant imposed cruel torments on him in an attempt to make him deny the Catholic Faith. All those tortures were futile because Victor remained faithful. After being tortured, he was thrown in a prison, and there he converted the three soldiers who were guarding him. When the Emperor heard this, he ordered that Victor be taken to a pagan temple to burn incense to the false idol, Jupiter. Victor went up to the altar and kicked the statue to the ground. 

Indignant, the Emperor ordered that Victor’s foot be chopped off and then his body crushed by a millstone. When the mill broke down, he ordered Victor beheaded. In the cave where his remains were conserved, many miracles took place. His relics were kept for centuries in the Abbey of Saint-Victor in Marseille. The French Revolution tried to destroy them, but they were preserved and today are in the Church of St. Nicolas of Chardonnay in Paris.

Comments:

It would be very interesting if someone would have the time to study how far-reaching the Catholic influence in the Roman army was. The courage of the Roman army was legendary, and under many titles, the Roman legionary was the symbol of courage in the popular imagination. History provides ample support for this idea. 

Generally speaking, we know that the Catholic Faith deeply penetrated the Roman army, because many of its members died martyrs. Hence, we see that from the beginning of the Catholic Church, the military life and spirit were allied with the Catholic spirit and sanctity. 

Further, we see that the courage required of a legionary acted as a kind of preparation for him to accept the Catholic Religion, the source of all good and everything worthy of praise throughout the world. 

Just as the Church adopted Roman Law, elevated it, purified its many defects, and made it the base of Canon Law, in the same way, the Catholic Religion broadly penetrated the Roman Patriciate, whose noble families were prepared by the patriarchal spirit to receive the Catholic Church. Thus, we can justly ask whether this Catholic influence also penetrated the Roman Legions. The martyrdom of St. Victor allows us to raise this possibility.

The scene of his martyrdom could not be more beautiful. He was brought before an idol and ordered to burn incense before it. He forcefully kicked it to the ground. It is an act of magnificent courage, of extraordinary fearlessness. It is a symbol of Catholic courage and aggressiveness. 

Should we imitate these attitudes? Yes, in a certain sense. We are not in conditions to imitate the physical aggression, but we can imitate the moral attitude of St. Victor. Often we have to face the idols of the modern world that almost everyone adores. We are also invited to adore them in order to fit into the world. Often we have the opportunity to destroy these idols by giving them a strong kick, so to speak. We should do this rather than bow our heads and tremble before such idols. We should courageously kick these idols to the ground. We have often done exactly this by the grace of Our Lady. We should continue to do so, and now for an additional reason: to follow the example of St. Victor. 

The opposite defect of this courage is human respect, the shame to stand up for Catholic principles, the lack of courage to oppose the revolutionary opinions and fashions that are accepted by the general populace as the only true ones, the only ones with the right of citizenship. 

We should maintain this norm of action: Whenever we are in the presence of the arrogant impiety of neo-paganism in any of its forms, our Catholic pride must oppose its arrogance. We should do it in a way that our pride triumphs over revolutionary arrogance. We should not be afraid, for instance, to oppose the French Revolution, its myths, and its symbols. We should courageously speak against it, just as St. Victor stood against the false god and kicked the idol to the ground.

Let us ask him to obtain this precious grace for us.

~ Late Prof. Plinio Corrêa de Oliveira

பிரிந்திசி நகர் புனித லாரன்ஸ்(St.Lawrence of Brindisi)மறைவல்லுநர் (Doctor of the Church July 21

இன்றைய புனிதர் :

(21-07-2020)

பிரிந்திசி நகர் புனித லாரன்ஸ்(St.Lawrence of Brindisi)

மறைவல்லுநர் (Doctor of the Church)

பிறப்பு 

1559

பிரிந்திசி(Brindisi), இத்தாலி

    

இறப்பு 

1619

லிஸ்பன்(Lisbon)

இவர் பிரிந்திசி நகரிலிருந்த கப்புச்சின் சபைத் துறவிகளிடம் கல்வி பயின்றார். வெனிஸ் நகரிலிருந்த புனித மார்க் கல்லூரியில் தனது மேற்படிப்பை முடித்தபின், தனது 16 ஆம் வயதில் கப்புச்சின் சபையில் சேர்ந்து குருத்துவப் பயிற்சி பெற்றார். பதுவை நகரில் தத்துவக்கலையை முடித்தபின் குருவாக திருநிலைப்படுத்தப்பட்டார். பல மொழிகளை கற்றுத் தேர்ந்த இவர், பல நாடுகளுக்கு சென்று நற்செய்தியை போதித்தார். பின்னர் திருத்தந்தையின் வேண்டுதலின்படி ஜெர்மனி நாட்டிற்கு யூதர்களிடம் அனுப்பப்பட்டார். யூத மக்களிடையே லாரன்சின் பணி செழிப்படைந்தது. மார்ட்டின் லூத்தரின் தவறான போதனைகளை நம்பிய மக்கள், தற்போது லாரன்ஸ் கூறிய போதனைகளை ஏற்றுக்கொண்டு கிறிஸ்துவை பின்பற்றினர். 

லாரன்ஸ் மறைபரப்பு பணியோடு சேர்ந்து, தொற்று நோய் கொண்ட மக்களிடமும், பிளேக் நோயாளிகளிடையேயும் தொண்டாற்றினார். அம்மக்களுக்கும் கிறிஸ்துவை யார் என்று அறிவித்து, அன்பு பணியாற்றினார். பின்னர் இம்மக்களுக்காக 3 துறவற இல்லங்களை தொடங்கினார். 1602 ஆம் ஆண்டு அச்சபையின் தலைவராக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். ஆனால் அப்பதவியில் அவர் மனம் நாட்டங்கொள்ளாததால் 3 ஆண்டுகளில் அப்பதவியிலிருந்து விலகினார். இவர் கிறிஸ்துவுக்கு எதிராக செயல்பட்டவர்களுக்கு, நன்மை செய்ய, தன்னையும் போர் படைகளில் இணைத்துக்கொண்டு கையில் சிலுவையை ஏந்தி போர்புரிந்தார். அப்போது பல்வேறு பணிகளை ஆற்றி, சிறப்பாக பல விசுவாச நூல்களையும் எழுதினார். ஐரோப்பா முழுவதும் பயணம் செய்து திருமுறையைப்பரப்பினார். தன் இறப்புவரை மிக எளிமையான கப்புச்சின் குருவாக வாழ்ந்து இறந்தார். 

செபம்:

மகிமையின் மன்னரே எம் இறைவா! ஞானத்தையும், அறிவையும் பெற்று, இளம் வயதிலிருந்தே தன்னை மறைபரப்புப்பணியில் ஈடுபடுத்திக்கொள்ளும் ஒவ்வொருவரையும் ஆசீர்வதித்து, உம் பணி இவ்வுலகில் மேலும் சிறப்படைய வேண்டுமென்று உம்மை மன்றாடுகின்றோம்.

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

Saint of the Day : (21-07-2020)

St. Lawrence of Brindisi

St. Lawrence was born on July 22, 1559 at Brindisi in Italy. His baptismal name was Giulio Cesare Russo (Julius Caesar Rossi). His father was Guglielmo de Rossi and mother Elisabetta Masella. He studied at St. Mark’s College in Venice and joined the Capuchins in Verona and took the name Lawrence. He also studied in the University of Padua. He was appointed as the 'Difinitor General' (Difinitor is the person who gives assistance to the Superior General) for the Capuchins in Rome. As directed by the Pope Clement-VIII, he specially preached among the Jews in Rome to convert them to Christianity. He established many monasteries in Germany and Austria and converted many Protestants to catholic faith. It is said about him that he often used to fall in ecstasies when celebrating mass. He later served as the Imperial chaplain for the army of the Holy Roman Emperor Rudolph-II. He led the army armed only with a crucifix during the capture of Szekesfehervar, a city in Hungary, from the Ottoman Empire. The Christian army with only 18000 soldiers fought and defeated the Ottoman Empire army with about 80000 soldiers. In 1602 he was elected Vicar General of the Capuchin Friars, the highest office in the Capuchin Order at that time (the post was changed to Minister General in 1618 by Pope Paul-V). He was appointed as Papal Nuncio to Bavaria and then to Spain. After serving as the Papal Nuncio, he retired in a monastery. But he was again recalled in 1619 to serve as a special envoy to the king of Spain, regarding the actions of the Viceroy of Naples. After finishing the special envoy work, he died on July 22, 1619 at Lisbon, Portugal.

St. Lawrence was beatified on June 1, 1783 by pope Pius-VI and canonized by pope Leo-XIII on December 8, 1881. He was declared Doctor of the Church by pope John-XXIII in the year 1959.

---JDH---Jesus the Divine Healer---

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூலை 21)

✠ பிரிந்திசி நகர் புனிதர் லாரன்ஸ் ✠

(St. Lawrence of Brindisi)

கத்தோலிக்க குரு/ மறைவல்லுநர்:

(Roman Catholic Priest/ Doctor of the Church)

பிறப்பு: ஜூலை 22, 1559

பிரிந்திசி, நேப்பிள்ஸ் அரசு

(Brindisi, Kingdom of Naples)

இறப்பு: ஜூலை 22, 1619 (வயது 60)

லிஸ்பன், போர்ச்சுகல்

(Lisbon, Portugal)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

அருளாளர் பட்டம்: ஜூன் 1, 1783

திருத்தந்தை ஆறாம் பயஸ்

(Pope Pius VI)

புனிதர் பட்டம்: டிசம்பர் 8, 1881

திருத்தந்தை பதின்மூன்றாம் லியோ

(Pope Leo XIII)

நினைவுத் திருவிழா: ஜூலை 21

பாதுகாவல்: 

பிரிந்திசி (Brindisi)

பிரிந்திசி நகர் புனிதர் லாரன்ஸ் (Saint Lawrence of Brindisi) ஒரு கத்தோலிக்கக் குருவும், கப்புச்சின் சபைத் (Order of Friars Minor Capuchin) துறவியுமாவார்.

“கியுலியோ சீசர் ருஸ்ஸோ” (Giulio Cesare Russo) எனும் இயற்பெயர் கொண்ட இவர், நேபிள்ஸ் அரசின் (Kingdom of Naples), பிரிந்திசி (Brindisi) மாகாணத்தில், வெனீஷிய (Venetian) வணிகர் குடும்பத்தில் பிறந்தவர் ஆவார். வெனிஸ் நகரில் உள்ள “புனித மார்க் கல்லூரியில்” (Saint Mark's College) கல்வி பயின்ற பின்னர் "சகோதரர் லாரன்ஸ்" என்னும் பெயரோடு வெரோனாவில் (Verona) உள்ள கப்புச்சின் சபையில் இணைந்தார். இவர் பதுவை நகர பல்கலைக்கழகத்தில் (University of Padua) உயர்கல்வி பெற்றார். இவர் ஒரு திறமையான மொழியியலாளர் ஆவார். இவர் பெரும்பாலான ஐரோப்பிய (European) மற்றும் “செமிட்டிக்” (Semitic languages) மொழிகளை சரளமாக திறமை கொண்டவராவார். “ஹெப்ரூ” (Hebrew), “அரபிக்” (Arabic), “அராமைக்” (Aramaic), “அம்ஹரிக்” (Amharic), “டிக்ரினியா” (Tigrinya), “டிக்ரே” (Tigre), “அஸ்சிரியன்” (Assyrian), “மால்டிஸ்” (Maltese) உள்ளிட்ட மொழிகள், “செமிட்டிக்” (Semitic languages) என்று அழைக்கப்படுகின்றன. கி.பி. 1582ம் ஆண்டு, குருத்துவ அருட்பொழிவு செய்யப்பட்ட லாரன்ஸ், ஒரு அறிவு செறிந்த குருவாக திகழ்ந்தார்.

கி.பி. 1596ம் ஆண்டு, ரோமில் உள்ள கப்புச்சின் சபைக்கு தள தலைவராக (Definitor General) நியமிக்கப்பட்டார்; திருத்தந்தை எட்டாம் கிளமெண்ட் (Pope Clement VIII), அந்த நகரத்தில் உள்ள யூதர்களிடம் மறைபணியாற்றி அவர்களை மனம் மாற்ற இவரை அனுப்பினார். கி.பி. 1599ம் ஆண்டு தொடங்கி, லாரன்ஸ் ஜெர்மனி மற்றும் ஆஸ்திரியாவில் பல கப்புசின் மடங்களை நிறுவுவதன் மூலம் கத்தோலிக்க மறுமலர்ச்சிக்கு பெரிதும் உதவினார்.

கி.பி. 1601ம் ஆண்டு, புனித ரோம பேரரசர் (Holy Roman Emperor) “இரண்டாம் ருடால்ஃப்” (Rudolph II) என்பவருடைய இராணுவ படைகளுக்கு ஆன்மீக குருவாக பணியாற்றினார். அப்போது “ஓட்டோமேன் துருக்கியர்களுக்கு” (Ottoman Turks) எதிராக போராட உதவ பிலிப் இம்மானுவலை (Philippe Emmanuel) சேர்த்துக்கொண்டார். “ஒட்டோமன்” பேரரசிடமிருந்து (Ottoman Empire) ஹங்கேரி (Hungary) நாட்டிலுள்ள (Székesfehérvár) என்னும் இடத்தை கைப்பற்ற நடந்த போரின்போது, சிலுவையை மட்டுமே கையில் கொண்டு படைக்கு முன் சென்றார்.

இவர் கப்புச்சின் சபையின் தலைவராக (Vicar General of the Capuchin friars) கி.பி. 1602ம் ஆண்டும், அதன் பின்னர் கி.பி. 1605ம் ஆண்டும் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். ஆனால் கி.பி. 1605ம் ஆண்டு அதனை ஏற்க மறுத்துவிட்டார். பின்னர் திருப்பீட தூதுவராக பவேரியாவுக்கு (Bavaria) பணியாற்ற அனுப்பப்பட்டார். பிறகு ஸ்பெயின் நாட்டின் திருப்பீட தூதுவராக பணியாற்றியபின்னர், இவர் கி.பி. 1618ம் ஆண்டு ஓய்வுபெற்றார். கி.பி. 1619ம் ஆண்டு, ஸ்பெயின் அரசருக்கு நேபிள்ஸ் வைஸ்ராயாயின் (Viceroy of Naples) நடவடிக்கைகள் குறித்த ஒரு சிறப்பு தூதராக இவர் அனுப்பப்பட்டார். இந்த பணியை முடித்த பிறகு, “லிஸ்பன்” (Lisbon) நகரில், தனது பிறந்தநாள் அன்று மரித்தார்.

இவருக்கு கி.பி. 1783ம் ஆண்டு, திருத்தந்தை ஆறாம் பயஸ் (Pope Pius VI) அவர்களால் முக்திபேறு பட்டமும், கி.பி. 1881ம் ஆண்டு, திருத்தந்தை பதின்மூன்றாம் லியோ (Pope Leo XIII) அவர்களால் புனிதர் பட்டமும் அளிக்கப்பட்டது. கி.பி. 1959ம் ஆண்டு, திருத்தந்தை இருபத்திமூன்றாம் யோவானால் (Pope John XXIII) இவர் திருச்சபையின் மறைவல்லுநராக (Doctor of the Church) அறிவிக்கப்பட்டார்.

இவரது நினைவுத் திருவிழா ஜூலை மாதம், 21ம் நாளாகும்.