Blessed Ludovico Morbioli
Also known as
• Ludovico of Bologna
• Luis, Louis, Luigi
Additional Memorial
17 November (diocese of Bologna, Italy)
Profile
One of six children born to the lower middle class family of Francesco Antonio and Agnes Morbioli, Ludovico spent his early adulthood in a dissolute life that included gambling, violence and a lot of heavy drinking. Married to Lucia Tura. While living in Venice, Italy in 1462, Ludovico was struck with a serious but unspecified illness, and was cared for at the hospice run by the Canons Regular of Saint Savior. This brush with death led to a re-examinination of his life, a conversion experience, and a determination to do penance for his earlier life. From then on he wandered the streets, preaching penance, and living in complete poverty. He carried a staff with a crucifix, and always a plain gray shirt or a white shirt with a cross on the chest, which led many to associate him with the Carmelites, though he was never a member of any religious order. He returned to Bologna, Italy in 1470 and continued his life as a street preacher there. He wandered through Modena and Ferrara, Italy, preaching; people would gather around him to mock him as he looked like a wild man with wild hair and unkempt beard, but then his preaching would keep them listening. He finally returned to Bologna to spend his remaining in the basement of Palazzo Lupari, which he fitted out like a monk‘s cell; it was later converted to an oratory. Blessed John Baptist Spagnuolo wrote a poem about his life.
Born
1433 in Bologna, Papal States (in modern Italy)
Died
• 9 November 1485 in Bologna, Papal States (in modern Italy) of natural causes
• interred in the Cathedral of Saint Peter in Bologna, but his relics have since been lost
Beatified
24 October 1843 by Pope Gregory XVI (cultus confirmation)
Blessed Maria del Carmen of the Child Jesus
Also known as
• María del Carmen González-Ramos García-Prieto
• María del Carmen González-Ramos García-Prieto de Muñoz
• Maria del Carmen of the Child Jesus Gonzalez Ramos
Profile
Born to a pious family. In 1857 she married Joaquín Muñoz del Caño, a violent, unfaithful man; Maria responded by praying for him until he finally turned his life around. Widowed in 1881. In 1882, with the help of Cappuccin Father Barnabas Astoraga and some like-minded women friends, Maria turned her home into a combination school and clinic, caring for and educating children too poor to have other resources. On 8 May 1884 she and the other women began to live in common at the convent of Our Lady of Victory of Antequera, Spain. They formed the core of the Hermanas Franciscanas de los Sagrados Corazones (Franciscan Sisters of the Sacred Heart) which Maria helped found; they received approval of Bishop Miguel Salazar Gomez on 10 July 1884, and Maria took the name Carmen of the Child Jesus. The Sisters received approval of Pope Leo XIII on 3 May 1902, and continue their good works today.
Born
30 June 1834 in Antequera, Málaga, Spain as María del Carmen González-Ramos García-Prieto
Died
• 9 November 1899 in Antequera, Málaga, Spain of typhus
• buried at Our Lady of Victory church at the mother house of the Franciscan Sisters of the Sacred Heart in Antequera
Beatified
• 6 May 2007 by Pope Benedict XVI
• beatification recognition celebrated at Antequera, Málaga, Spain by Cardinal Saraiva Martins
• the beatification miracle involved the healing of a large tumour in the liver of Sister Maria José Rodríguez in 1991
Blessed Gabriel Ferretti
Profile
Born to the Italian nobility, the eldest son of the Count Liverotto of Ferretti and Lady Alvisia. At age 18 he left his worldly position behind and joined the Franciscan Friars Minor at the convent of San Francesco in Ancona, Italy. Received visions of the Blessed Virgin Mary. Had the gift of healing through his prayers. Priest. Superior of the convent in Ancona in 1425. Franciscan provincial-vicar of Piceno, Marches of Ancona, Italy from 1434 to 1449. Founded convents in San Severino Marche, in Ascoli Piceno, and Osimo, Italy. Friend of Saint James of the Marches who, in 1438, wanted Gabriel to help in his evangelization of the region of modern Bosnia, but the people of Ancona convinced Pope Eugene IV to order the friar to stay in Ancona. Retiring from his position as provincial-vicar, Gabriel became superior in his home convent from 1449 to 1452 when he retired from that to live his remaining years as a simple, prayerful friar.
Born
1385 at Ancona, Italy
Died
• 12 November 1456 in Ancona, Piceno, Italy of natural causes
• he was eulogized by Saint James of the Marches
• buried in the church of the San Franesco convent in Ancona
• in 1489 he was re-interred in a sepulcher built by the church altar by his sister, Paolina Ferretti
• miracles reported at his tomb
• when the church was converted to a military hospital on 14 May 1862, he was re-interred in the crypt of the cathedral of Ancona
• relics re-enshrined in the church of Saint John the Baptist in Ancona on 30 January 1943
Beatified
19 September 1753 by Pope Benedict XIV (cultus confirmed)
Saint Theodore Stratelates
ஹைஸைட்டா நகர் மறைசாட்சி தெயோடர் Theodor von Euchiata
பிறப்பு
3 ஆம் நூற்றாண்டு,
அர்மேனியன் அல்லது சிரியா
இறப்பு
306,
சிறிய ஆசியா
பாதுகாவல்: படைவீரர்கள், போரிலிருந்து
இவர் தன்னுடைய இளமைப்பருவத்திலேயே உரோமைத்திருச்சபையோடு இணைந்தார். கிறிஸ்துவ மதத்தை பின்பற்றக்கூடாது என்பதற்காக இவருக்கு தடைவிதிக்கப்பட்டது. அத்தடையை அவர் மீறியதால் தண்டனைக்குள்ளாக்கப்பட்டார். பின்னர் இவர் நீதிமன்றத்திற்கு கொண்டுசெல்லப்பட்டு தீர்ப்பிடப்பட்டார். தீர்ப்பின் இறுதியில் இவர் இறக்கவேண்டுமென்று உத்தரவிடப்பட்டது. இவர் சாகும்முன் ஒருநாள் அவகாசம் கொடுக்கப்பட்டது. இந்த ஒரு நாளிற்குள் தன்னுடைய ஆசையை நிறைவேற்றிக்கொள்ளும்படி நீதிபதி உத்தரவிட்டார்.
இவர் அந்த ஒருநாளில் ஊருக்குள் சென்று அவ்வூரிலிருந்த ஆலயத்திற்குள் சென்று செபித்தார். பின்னர் மரியன்னை கெபியின் முன் முழந்தாள்படியிட்டு மன்றாடினார். அதன்பிறகு மீண்டும் சிறைக்கு கொண்டுசெல்லப்பட்டு உயிருடன் எரித்துக்கொல்லப்பட்டார்.
Also known as
• Theodore the General
• Theodore Tyro
• Theodore the Recruit
• Theodore Tiro
• Theodor Tiro of Euchaïta
• Theodore of Amasea
• Theodore Teron
• Theodorus of Heraclea
Memorial
• 7 February as Theodore Stratelates
• 16 February as Theodore Tyro
• 17 February on the Orthodox Calendar
• 27 July in Korcula, Greece
• 9 November as Theodor Tiro of Euchaïta
Profile
Roman general (stratelates) and covert Christian during a time of persecution. Exposed as a Christian, a military tribunal decided he was a good soldier who had made a mistake, told him to reconsider, and set him free; he promptly burned down a pagan temple. Arrested again, he was ordered to apostatize, then tortured by having his flesh torn off; he responded by reciting the Psalms. Martyr.
Saint Theodore Tyro is almost certainly the same person as Theodore Statelates. The Tyro story describes the soldier as a recruit, the feast day is 9 November, and the region is slightly different, but the story is the same.
Died
martyred 319 at Heraclea, Thrace
Blessed George Napper
Also known as
George Napier
Additional Memorial
• 29 October as one of the Martyrs of Douai
• 1 December as one of the Martyrs of Oxford University
Profile
Son of George and Anne Napper; his father taught at All Souls College. Great-nephew of William Cardinal Peto. Educated at Corpus Christi College in Oxford; seminarian at the English College, Douai, France. Ordained in 1596, he returned to England to minister to the covert Catholics in Oxfordshire, England beginning in 1603. He travelled the countryside on foot, and apparently lived with his brother William who put himself in great danger by hiding him. He was betrayed and arrested on 19 July 1610 when he was found carrying a breviary, holy oils, a reliquary, and a pyx containing two consecrated Hosts; when he was later searched, the reliquary and pyx had disappeared. George was sent to Oxford Castle where he was convicted of the crime of priesthood. While in prison, he ministered to fellow prisoners; this was considered an additional crime. He was offered a commutation of his sentence from death to exile if he would sign an oath of allegiance against the pope; he declined. Martyr.
Born
1550 at Holywell Manor, Oxford, England
Died
• hanged, drawn, and quartered between 1 and 2 in the afternoon of 9 November 1610 at Oxford, England
• body parts hung on the city gates as warnings to other Catholics
• some parts recovered and given burial at Sanford manor
Beatified
15 December 1929 by Pope Pius XI
Basilica of Saint John Lateran
தூய இலாத்தரன் யோவான் முதன்மைப் பேராலயம் நேர்ந்தளிப்பு
(Dedication of Archbasilica of St. John Lateran)
திருவிழா நாள்: நவம்பர் 9
புனித இலாத்தரன் யோவான் முதன்மைப் பேராலயம் என்பது ரோம மறைமாவட்டத்தின் தலைமைக் கோவிலும், உலகளாவிய கத்தோலிக்க திருச்சபையின் முதன்மைக் கோவிலும் ஆகும். ரோம மறைமாவட்டத்தின் ஆயராகவும் அனைத்துலகத் திருச்சபைக்கும் தலைவராகவும் உள்ள திருத்தந்தையின் ஆட்சிப் பீடம் அமைந்த கோவில் இது. இக்கோவில் ஆங்கிலத்தில் “Archbasilica of St. John Lateran” என்று வழங்கப்படுகிறது.
இப்பேராலயம் நேர்ந்தளிக்கப்பட்ட விழா, ஒவ்வொரு ஆண்டும் நவம்பர் 9ம் நாள் கொண்டாடப்படுகிறது.
பழமையான கோவில்:
புனித இலாத்தரன் யோவான் முதன்மைப் பேராலயம், கத்தோலிக்க திருச்சபையின் பேராலயங்களிலெல்லாம் மிகப் பழமையானதும் முதன்மையானதும் ஆகும். ரோம் நகரில் சேலியோ குன்றின் அருகில் அமைந்துள்ள இக்கோவில், உலகமனைத்திற்கும் "தாய்க் கோவிலாகவும்" "தலைமைக் கோவிலாகவும்" கருதப்படுகிறது. இக்கோவிலுக்குத் தலைமைக் குருவாக உள்ள கர்தினால், திருத்தந்தையின் பதில் குருவாக இங்கு பணிபுரிகிறார்.
கிறிஸ்துவுக்கு அர்ப்பணமான கோவில்”
இப்பெருங்கோவிலின் முகப்பில் "Christo Salvatori" என்னும் சொற்கள் பதிக்கப்பட்டு்ள்ளன. இதற்கு "மீட்பர் கிறிஸ்துவுக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்டது" என்பது பொருள். இக்கோவில் ரோம் நகரில் அமைந்திருந்தாலும், வத்திக்கான் நகர்-நாட்டின் ஆளுகைக்கு உட்பட்டது ஆகும்.
இலாத்தரன் அரண்மனை:
கோவில் அமைந்திருக்கும் இடம் பல நூற்றாண்டுகளுக்கு முன் "இலாத்தரானி" என்னும் குடும்பத்திற்கு உரிய அரண்மனையாக இருந்தது. எனவே "இலாத்தரன்" என்னும் சொல் இக்கோவில் பெயரோடு இணைக்கப்பட்டது. “டாசிட்டஸ்” (Tacitus) என்னும் பண்டைய ரோம வரலாற்றாசிரியரின் "வரலாற்றுக் குறிப்புகள்" (ஆண்டு: கி.பி. 65) கூற்றுப்படி, இலாத்தரானி குடும்பத்தினரான “ப்ளாவுசியஸ்” (Plautius Lateranus) என்பவர் ஆட்சியாளராகப் பொறுப்பேற்று, “நீரோ” (Nero) மன்னனுக்கு எதிராக நிகழ்ந்த சதியில் பங்கேற்றார் என்றும், அதனால் அவருடைய நிலத்தையும், சொத்தையும், மன்னன் அரசுடைமை ஆக்கினார் என்றும் தெரிகிறது. ப்ளாவுசியசுக்குக் கொலைத் தண்டனை விதிக்கப்பட்டது.
கி.பி. மூன்றாம் நூற்றாண்டில் “செக்ஸ்டியஸ் இலாத்தரனஸ்” (Sextius Lateranus) என்பவர் அவ்விடத்தில் சீரும் சிறப்பும் மிக்க ஒரு அரண்மனை கட்டினார். அதன் புகழ் எவ்வளவு ஓங்கியது என்றால் அக்கட்டடம் இருந்த இடம் ரோம் நகரின் ஒரு முக்கிய அடையாளத்தளமாக மாறியது. நடுக்காலத்திலும் நவீன காலத்திலும் இன்றும் "இலாத்தரன்" என்னும் அடைமொழி நிலைத்துவிட்டது.
முதல் கோவில் கட்டப்படுதல்:
“ஃப்ளாவியஸ் வலேரியஸ் காண்ஸ்டண்டைன்” என்னும் பெயர் கொண்ட “முதலாம் காண்ஸ்டண்டைன்” (Emperor Constantine I) பேரரசர், கி.பி. 313ம் ஆண்டில், கிறிஸ்தவர்களுக்கு மதச் சுதந்திரம் அளித்தார். அவரே இலாத்தரன் குடும்ப நிலத்தில் ஒரு பெருங்கோவில் எழுப்ப வழிசெய்தார். “திருத்தந்தை முதலாம் சில்வெஸ்தர்” (Pope Sylvester I), அக்கோவிலை கி.பி. 324ம் ஆண்டில், (அல்லது 318ம் ஆண்டில்) "தூய்மைமிகு மீட்பராம் கிறிஸ்துவுக்கு" நேர்ந்தளித்தார். ஒன்பதாம் நூற்றாண்டில் திருத்தந்தை “மூன்றாம் செர்ஜியுஸ்” (Pope Sergius III), இக்கோவிலைத் திருமுழுக்கு யோவானுக்கும் அர்ப்பணித்தார். பன்னிரண்டாம் நூற்றாண்டில் “திருத்தந்தை இரண்டாம் லூசியஸ்” (Pope Lucius II), அதே கோவிலை “நற்செய்தியாளர் தூய யோவானுக்கும்” (St. John the Evangelist) அர்ப்பணித்தார்.
திருத்தந்தையின் ஆட்சி மையம்:
கி.பி. நான்காம் நூற்றாண்டிலிருந்து பதினான்காம் நூற்றாண்டுவரை திருத்தந்தையர்களின் ஆட்சி மையம் இலாத்தரானில்தான் இருந்தது. இலாத்தரன் கோவில்தான் ரோம ஆயரும் திருச்சபைத் தலைவருமான திருத்தந்தையின் ஆட்சிப் பீடம் இருந்த கோவிலாகவும் விளங்கியது. இலாத்தரானில்தான் திருச்சபையின் ஐந்து பொதுச்சங்கங்கள் நிகழ்ந்தன.
இலாத்தரானில் அமைந்த பழைய கோவிலின் வடிவமைப்பு இன்றைய கோவிலின் வடிவமைப்பைப் பெரிதும் ஒத்திருந்தது. கோவில் ஐந்து நீள்வாக்குப் பிரிவுகளையும் பிரிவுச் சுவர்களையும் கொண்டிருந்தது.
சதுர வடிவில் அமைந்த பெருங்கோவில் ஐந்து நீள்வாக்குப் பிரிவுகளாக அமைக்கப்பட்டது. கொரிந்து கலைப்பாணியில் அமைந்த பளிங்குத் தூண்கள் அப்பிரிவுகளைப் பகுத்தன. நடு நீள்வாக்குப் பகுதியின் இரு பக்கங்களிலும் பக்கத்துக்கு 15 தூண்கள், வலது மற்றும் இடது நீள்வாக்குப் பக்கங்களில் வளைவுகளைத் தாங்குவதற்கு 21 தூண்கள் என்று அமைக்கப்பட்டன. நடு நீள்வாக்குப் பகுதியின் இறுதியில் ஒரு பெரும் உள்கூரை அமைக்கப்பட்டது. நடுக்காலத்தில் இக்கோவில் கலையழகு மிக்க ஒரு வழிபாட்டிடமாக விளங்கியது.
நான்காம் நூற்றாண்டிலிருந்து இக்கோவில் வளர்ச்சியையும், வீழ்ச்சியையும் கண்டது. கி.பி. 410ம் ஆண்டு “அலாரிக்” என்பவரின் தலைமையில் “விசிகோத்து” இனத்தவர் கோவிலின் உயர்மேடையை எடுத்துச் சென்றுவிட்டனர். “ஜென்செரிக்” என்பவரின் தலைமையில் “வாண்டல்” இனத்தவர் கோவிலின் செல்வங்களை கி.பி. 455ம் ஆண்டில் கொள்ளையடித்தனர்.
கோவில் கைநெகிழப்பட்ட காலம்:
பதினான்காம் நூற்றாண்டில் திருத்தந்தை ரோமில் இலாத்தரன் தலைமையிடத்தை விட்டுவிட்டு, ஃபிரான்ஸ் நாட்டில் "அவிஞ்ஞோன்" என்னும் நகருக்கு மாற்றினார். கோவிலும் கைநெகிழப்பட்டது.
கி.பி. 1378ம் ஆண்டில், “திருத்தந்தை ஒன்பதாம் கிரகோரி”, பொறுப்பேற்றதும் "அவிஞ்ஞோன்" நகரை விட்டு ரோம் வந்தார். ஆனால், இலாத்தரன் கோவிலும் தலைமையிடமும் சீரழிந்த நிலையில் இருந்ததால் திருத்தந்தை வத்திக்கானுக்குச் சென்றார். அதன் பிறகு கோவிலும், அதனுள் அமைந்த திருமுழுக்கு அளிப்பிடமும், சீர்ப்படுத்தப்பட்டன. திருத்தந்தையின் தலைமை இடமாக விளங்கிய இலாத்தரன் அரண்மனையில் சீரமைப்பு வேலைகள் நடைபெறவில்லை.
பதினாறாம் நூற்றாண்டில், ரோம் நகர் சூறையாடப்பட்ட பிறகு, “திருத்தந்தை மூன்றாம் பவுல்” திருத்தந்தை அரண்மனைக் கட்டடத்தின் பொருள்களைக் கொண்டு கோவிலின் சீரமைப்பைத் தொடர்ந்தார். “திருத்தந்தை ஐந்தாம் சிக்ஸ்டஸ்”, அரண்மனைக் கட்டடத்தை முற்றிலுமாக அழித்துவிட்டு புதியதொரு கட்டடத்தை எழுப்பினார். அதுவே இன்று ரோம் மறைமாவட்டத்தின் அலுவலக மையமாக உள்ளது.
கோவிலின் மறுமலர்ச்சிக் காலம்:
கி.பி. 1600ம் ஆண்டில், “திருத்தந்தை எட்டாம் கிளமெண்ட்”, ஜூபிலி ஆண்டு கொண்டாடப் பணித்தார்.
கி.பி. 1650ம் ஆண்டு, புனித இலாத்தரன் யோவான் கோவில் அழகுற சீரமைக்கப்பட்ட ஆண்டு ஆகும். “ஃபிரான்செஸ்கோ பொர்ரோமீனி” என்னும் கட்டடக் கலைஞரின் மேற்பார்வையில், “திருத்தந்தை பத்தாம் இன்னசெண்ட்” ஆட்சியில் கோவிலின் நடு நீள்வாக்குப் பகுதியும் இரு பக்க நீள்வாக்குப் பகுதிகளும் சீரமைக்கப்பட்டன.
திருத்தந்தை ஹிலாரியுஸ் (கி.பி. 461-468) என்பவர் கோவிலின் உள் அமைந்த திருமுழுக்கு அளிப்பிடத்தின் அருகே மூன்று சிறு வழிபாட்டிடங்களை வடிவமைத்தார். அவை: புனித திருமுழுக்கு யோவான், புனித நற்செய்தி யோவான், திருச்சிலுவை என்பனவாகும். கோவிலுக்கு பரோக்கு கலைப் பாணி அளிப்பதற்காக திருச்சிலுவை வழிபாட்டிடம் ஐந்தாம் சிக்ஸ்துஸ் என்னும் திருத்தந்தையால் அகற்றப்பட்டது.
ஒன்பதாம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் திருத்தந்தை மூன்றாம் லியோ என்பவர் கோவிலின் உள்கூரையைச் செம்மைப்படுத்தி, பீட உள்கூரையின் சாளரங்களைப் பன்னிறக் கண்ணாடிகளால் அணிசெய்தார். பத்தாம் நூற்றாண்டில் கோவிலின் முன் மண்டபத்தின் ஒரு பகுதியில் புனித தோமா வழிபாட்டிடம் கட்டப்பட்டது. அங்குதான் முற்காலங்களில் திருத்தந்தையர் வழிபாட்டு ஆடைகளை அணிவது வழக்கம். பன்னிரண்டாம் நூற்றாண்டில் திருமுழுக்கு அளிப்பிடத்தின் முன் மண்டபத்தில் மேலும் இரண்டு வழிபாட்டிடங்கள் சேர்க்கப்பட்டன. அதற்கேற்றவாறு கோவிலின் கூரை சீரமைக்கப்பட்டது. கோவில் முகப்பில் கற்பதிகை ஓவியங்கள் சேர்க்கப்பட்டன.
கி.பி. 1300ம் ஆண்டு "ஜூபிலி ஆண்டு" என்று கொண்டாடப்பட்டது. புனித இலாத்தரன் பெருங்கோவிலில் அந்த ஜூபிலி அறிவிப்பைத் “திருத்தந்தை எட்டாம் போனிபாஸ்” வெளியிட்டார். இதையொட்டி கோவில் சீரமைப்புப் பணிகள் நடைபெற்றன.
Article
The oldest and first in rank of the four basilicas of Rome, Italy. The name is derived from the Laterani family, on the site of whose palace the basilica stands. Constantine presented this palace to the Church. Its annual celebration throughout the Latin Church is a sign of love and unity with the Papacy and Pope.
The original church building, probably adapted from the hall of the palace, was dedicated to the Saviour, and from its splendor was known as the Basilica Aurea. Though several times destroyed and rebuilt, the basilica retained its ancient form, being divided by rows of columns into aisles and having an atrium with colonnades. The tasteless restoration of the 17th century changed its appearance. A monastery was formerly between the basilica and the city wall of which the cloister still remains. The original apse survived until 1878, when it was destroyed and a deeper apse built. The ancient mosaics have been preserved. The high altar, which is of wood and is believed to have been used by Saint Peter, is now encased in marble. In the upper part of the baldachinum are the heads of the Apostles, Peter and Paul. The baptistery is an octagonal edifice with porphyry columns. The font is of green basalt. This basilica has been the cathedral of Rome since the 4th century.
Blessed Gratia of Cattaro
Also known as
• Gratia of Kotor
• Gracija, Grazia
Profile
Son of a poor fisherman. Adriatic fisherman and farmer in his youth. Sailor. In 1468, while on a trip to Venice, Italy he heard a sermon by Blessed Simon of Camerino; he was so moved that he gave up his worldly life and became an Augustinian lay brother at the monastery of Monte Ortono near Padua, Italy. He worked in the garden, monastery and sacristy. After 15 years he was transferred to the monastery of San Cristoforo on Murano off the shore of Venice; he lived there the rest of his life. Famous for his gift of infused knowledge, that is, knowing things that there was no reason to suspect he had learned. A light was said to shine over is cell, and he was known as a miracle worker. Had a special devotion to the Eucharist and spent his spare time in adoration.
Born
27 October 1438 at Mul, Cattaro, Dalmatia (modern Kotor, Montenegro)
Died
• 9 November 1508 in Murano, Italy of natural causes
• relics returned to Mul, Montenegro in the 19th century
Beatified
6 June 1889 by Pope Leo XIII (cultus confirmed)
Saint Benignus of Armagh
Also known as
• Benignus of Ireland
• Benen of...
Additional Memorial
27 June (translation of relics)
Profile
Son of the Irish chieftain Sesenen in County Meath. Baptized by and a disciple of Saint Patrick, accompanying him in his travels and missions. Noted choral singer and arranger for liturgical music, he was called Patrick's psalm-singer. Evangelized the provinces of Clare, Kerry, and Connaught. Abbot of Drumlease for twenty years. Assisted in compiling the Senchus Mor, the Irish Code of Laws. Present at the synod which recognized the See of the Apostle Peter (Rome, Italy) as the final court of appeal in difficult cases. Succeeded Saint Patrick as bishop of Ireland.
Died
467 of natural causes
Saint Aurelius of Riditio
Profile
When Saint Dionysius of Milan was driven from his diocese by Arians, he fled to Armenia where he was befriended by Aurelius. When Dionysius died, Aurelius took his remains back to Milan where he remained as a friend to Saint Ambrose of Milan. Bishop of Riditio in Armenia.
Born
c.400 in Milan, Italy
Died
• c.475 in Milan, Italy of natural causes
• relics taken to Hirsau, Germany in 830
Patronage
• against diseases of the head
• against head injury
• against headaches
• Hirsau, Germany
Representation
touching the head of a kneeling man
Blessed Anastasio Garzón González
Profile
Member of the Salesians of Don Bosco, taking his vows on 15 August 1929. Studied mechanics and religious formation in Italy. Supervised a mechanics laboratory in the college of Madrid, Spain. Martyred in the Spanish Civil War.
Born
7 September 1908 in Madrigal de las Altas Torres, ávila, Spain
Died
9 November 1936 in Paracuellos de Jarama, Madrid, Spain
Beatified
28 October 2007 by Pope Benedict XVI
Saint Agrippinus of Naples
Also known as
Agrippino, Arpinus
Profile
Saint Agrippinus of Naples (Italian: Sant'Agrippino di Napoli, Sant'Arpino) was a 3rd-century bishop of Naples and is venerated in that city as a saint. According to tradition, Agrippinus was the sixth bishop of Naples. He lived at the end of the 3rd century, and seems not to have been a martyr.
Agrippinus is known for his many good works, including building churches and caring for the poor and sick. He is also credited with driving away the Saracens from Naples in the 9th century.
Agrippinus' relics are enshrined under the high altar of the cathedral of Naples with the bodies of Saints Eutychius and Acutius, who were companions of Saint Januarius.
Agrippinus is a popular saint in Naples, and his feast day is celebrated on November 18th. He is often depicted in art as a bishop holding a staff and a book.
In addition to his many good works, Agrippinus is also known for his miraculous powers. According to tradition, he once raised a dead child to life. He is also said to have cured many people of diseases and injuries.
Agrippinus is a beloved saint in Naples, and his intercession is sought by many people. He is a powerful advocate for those who are sick, poor, or oppressed.
Died
• c.300 of natural causes
• interred in the catacombs of San Gennaro in Naples, Italy
• relics re-discovered by Cardinal Spinelli in 1774
• relics in the cathedral in Naples
Saint Ursinus of Bourges
பௌர்கஸ் நகர புனிதர் ஊர்சினஸ்
பௌர்கஸ் முதல் ஆயர்:
பிறப்பு: ----
இறப்பு: கி.பி. மூன்றாம் நூற்றாண்டு
ஏற்கும் சமயம்:
ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை
நினைவுத் திருநாள்: நவம்பர் 9
கத்தோலிக்க திருச்சபையினால் புனிதராக வணக்கம் செலுத்தப்படும் புனிதர் ஊர்சினஸ், ஃபிரான்ஸ் நாட்டிலுள்ள இன்றைய “பௌர்கஸ்” உயர்மறைமாவட்டத்தின் (Archdiocese of Bourges) அந்நாள் முதல் ஆயராக கருதப்படுகின்றார்.
“தூர் நகர” (Bishop of Tours) ஆயரான “புனிதர் கிரகோரியின்” (Saint Gregory of Tours) பண்டைய புகழ்பெற்ற கணக்குகள், அவரை அப்போஸ்தலரான தூய “பிலிப்புவின்” (Philip the Apostle) நண்பரும், கிறிஸ்துவின் சீடர்களில் ஒருவருமான “நதானியேல்” உடன் (Nathaniel) தொடர்புபடுத்துகிறது. இவர் கிறிஸ்துவின் இறுதி இரவுணவில் (Last Supper) பங்குபெற்றதாகவும், அங்கே ஒரு பாடத்தை வாசித்ததாகவும் கூறுகிறது. புனிதர் “ஸ்தேவானின்” (Saint Stephen) மறைசாட்சியத்தின்போது, இவர் உடனிருந்ததாகவும் கூறப்படுகிறது. “தூய பேதுரு” (Saint Peter) இவரை கற்கால “மேற்கு ஐரோப்பாவின்” (Western Europe) “கௌல்” (Gaul) எனும் பிராந்தியத்துக்கு மறைப்பணியாற்ற அனுப்பினார் என்றும் கூறப்படுகிறது.
ஃபிரான்ஸ் நாட்டின் கண்டறியப்பட்ட ஆயர்கள் மத்தியில் ஊர்சினஸ் தனியாளாக இல்லை. அவர் வளர்ச்சியடைந்த காலம் அப்போஸ்தலிக்க காலத்திற்கு திரும்பியது ஆகும். ஆயரவைகளின் முதன்மைக் கூற்றுகளை இங்ஙனம் அதிகரிக்கிறது: “பெல்ஜியம் இயேசுசபை குருவும்” (Belgian Jesuit) சரித்திர வல்லுனருமான “ஹிப்போலைட்” (Hippolyte Delehaye), பின்வருமாறு எழுதுகிறார்:.
“இரட்சகரை மிக நெருக்கமாக பின்பற்றியவர்களிடையே வாழ்ந்திருந்தவர்கள் கௌரவம் பெற்றவர்களாவர்; மற்றும், திருச்சபையின் ஆதி பாதுகாவலர்கள் சிலர், நற்செய்திகளில் அடையாளம் காணப்படுகின்றனர்; மற்றும் சிலர், கிறிஸ்து இவ்வுலகில் வாழ்ந்திருந்த காலத்தில் அவருடன் வாழ்ந்திருந்தனர்.”
Also known as
Ursin
Profile
Missionary to and first bishop of Bourges, France. Legend says he was a disciple of the Apostles who sent him as a missionary to Gaul (modern France), but we now know that he lived in the third century.
Died
• 3rd century in France of natural causes
• relics transferred to Lisieux, France during a period of plague
Patronage
• Bourges, France, archdiocese of
• Bourges, France, city of
Saint Vitonus of Verdun
Also known as
Vanne, Vaune, Vitone
Additional Memorial
12 October (diocese of Verdun)
Profile
Became a monk as a young man. Bishop of Verdun, France c.500. Converted all the residents in his diocese, wiping out paganism in the area. Founded a college for priests. Known as a miracle worker. A great Benedictine abbey in Lorraine, France was later named for him.
Died
525 of natural causes
Patronage
Verdun, France
Blessed Henryk Hlebowicz
Additional Memorial
12 June as one of the 108 Martyrs of World War II
Profile
Blessed Henryk Hlebowicz was a Polish Roman Catholic priest who was martyred during World War II. He was born in Grodno, Poland, on June 1, 1904. He studied philosophy and theology at the University of Vilnius, and was ordained a priest in 1930.
After his ordination, Hlebowicz served as a parish priest in several parishes in Poland. He was also a professor of philosophy at the University of Vilnius.
During the German occupation of Poland, Hlebowicz became involved in the Polish resistance movement, the Home Army. He served as a chaplain to the Home Army soldiers, and helped to smuggle food and supplies to the resistance.
On November 9, 1941, Hlebowicz was arrested by the Germans. He was taken to the town of Borisov, Belarus, and executed by firing squad. He was 37 years old.
Hlebowicz was beatified by Pope John Paul II in 1999, along with 107 other Polish martyrs of World War II. His feast day is celebrated on November 9.
Born
1 June 1904 in Grodno, Hrodzyenskaya voblasts', Belarus
Died
shot on 9 November 1941 in Borisov (Borysów), Minskaya voblasts', Belarus
Beatified
13 June 1999 by Pope John Paul II
Saint Pabo
Also known as
• Pabo Post-Prydain
• the Prop of North Britain
Profile
Son of a fifth century Pictish chieftain. Soldier and warlord in the area of modern Scotland who gave up his sword to become a monk in Wales. Founded a monastery on Anglesy Island; it was later known as Llanbabon, based on a variation of his name.
Born
5th century Scotland
Died
510 of natural causes
Blessed Helen of Hungary
Also known as
Ilona of Hungary
Profile
Dominican nun in Veszprem, Hungary. Novice mistress to Saint Margaret of Hungary. Prioress. Reputed stigmatist. Given to ecstasies, and lilies of light grew from her hands during prayers.
Died
• c.1270 of natural causes
• her body was reported to glow at the time of her death
Saint Alexander of Salonica
Profile
Saint Alexander of Salonica (Greek: Άγιος Αλέξανδρος της Θεσσαλονίκης) was a presbyter in the city of Pidna, not far from Thessalonica, in northern Greece. He lived during the reign of the Roman emperor Maximian Galerius (305-311), a time of great persecution of Christians.
Alexander was a zealous Christian and a powerful preacher. He converted many pagans to Christianity, and his ministry angered the pagan authorities. One day, Alexander was arrested and brought before the governor of Macedonia. The governor ordered Alexander to sacrifice to the pagan gods, but Alexander refused. He was then tortured and eventually beheaded.
According to tradition, Alexander's martyrdom was witnessed by an angel, who carried his soul to heaven. Alexander's body was buried in Thessalonica, where his feast day is celebrated on March 13th.
Saint Alexander is a beloved saint in the Orthodox Church, and he is often depicted in art as a young man with a beard, wearing a priest's vestments and holding a cross. He is a symbol of courage and fidelity to Christ in the face of persecution.
Saint Sopatra
According to tradition, Alexander's martyrdom was witnessed by an angel, who carried his soul to heaven. Alexander's body was buried in Thessalonica, where his feast day is celebrated on March 13th.
Saint Alexander is a beloved saint in the Orthodox Church, and he is often depicted in art as a young man with a beard, wearing a priest's vestments and holding a cross. He is a symbol of courage and fidelity to Christ in the face of persecution.
Died
martyred in the 4th century in Salonica, Greece
Saint Eustolia
Profile
Saint Eustolia (died 610) was a nun who lived in Constantinople during the 6th century. She was born into a wealthy Roman family, but she gave up her riches to pursue a life of religious devotion.
Eustolia traveled to Constantinople and entered one of the city's women's monasteries. She quickly became known for her piety and humility. She was also a gifted spiritual guide, and many people came to her for advice and counsel.
Eustolia lived a simple and austere life. She was dedicated to prayer and fasting. She was also known for her kindness and compassion, and she often helped the poor and the sick.
Eustolia died in 610 at the age of about 50. She is venerated as a saint in the Orthodox Church and the Catholic Church. Her feast day is celebrated on November 9th.
Saint Sopatra
Profile
Saint Sopatra of Constantinople (died 625) was a nun who lived in Constantinople during the 6th century. She was the daughter of the Byzantine emperor Mauricius (582-602) and his wife Empress Constantina.
Sopatra was born into a life of privilege and luxury, but she was drawn to the religious life from a young age. After her father's death in 602, Sopatra and her sisters were sent to live in a monastery. Sopatra quickly embraced the monastic lifestyle, and she excelled in her spiritual practice.
Sopatra was known for her humility, her piety, and her love for God. She was also a gifted spiritual guide, and many people came to her for advice and counsel. Sopatra was especially compassionate towards the poor and the sick, and she often helped them in any way she could.
Sopatra died in 625 at the age of about 40. She is venerated as a saint in the Orthodox Church and the Catholic Church. Her feast day is celebrated on November 9th.
Martyrs of Constantinople
Profile
A group of ten Catholic Christians who tried to defend an image of Jesus over the Brazen Gate of Constantinople from an attack by Iconoclasts during the persecutions of emperor Leo the Isaurian. The group of was seized by soldiers, condemned by judges for opposing the emperor, and martyred. The only details that have survived are three of their names - Julian, Marcian and Maria.
Died
730 at Constantinople (modern Istanbul, Turkey)
Martyred in the Spanish Civil War
• Blessed Francisco José Marín López de Arroyave
• Blessed Justo Juanes Santos
• Blessed María de la Salud Baldoví Trull
• Blessed Valentín Gil Arribas
Our Lady of Almudena
Our Lady of Almudena, also known as the Virgen de la Almudena, is a Marian title and a revered image of the Virgin Mary in the Roman Catholic tradition. The title and devotion are associated with the city of Madrid, the capital of Spain. Our Lady of Almudena is the patroness of Madrid.
The name "Almudena" comes from the Arabic word "al-mudayna," which means "the city." Legend has it that the statue of the Virgin Mary was discovered in the 8th century when the city was still under Moorish rule. She was hidden during the Islamic occupation and later rediscovered when Christians regained control of the city.
The statue of Our Lady of Almudena is kept in the Almudena Cathedral, also known as the Santa María la Real de La Almudena Cathedral, which is located in the heart of Madrid. The cathedral was consecrated by Pope John Paul II in 1993.
The feast day of Our Lady of Almudena is celebrated on November 9th. This date is significant for the people of Madrid, and her feast day is an important event in the city's religious and cultural calendar, with various celebrations and processions taking place. Our Lady of Almudena is highly venerated and considered a protector of the city and its people.
