St. Merryn
Feastday: July 6
Modwenna is believed to have been a hermitess on the island of Andresey in the Trent River in England and also known as Monenna. The facts of her life are hopelessly confused with those of other saints, among them, the Irish Darerea (also known as Moninna and is said to be the first Abbess of Killeavy, who died about 517), Modwenna (St. Hilda's successor as Abbess of Whitby, who died about 695), and Modwenna (Abbess of Polesworth, Warwickshire, who died about 900). The name is also spelled Moninne and Merryn. Her feast day is July 6.
St. Abrahamites Monks
Feastday: July 6
Death: 835
Monks and martyrs of the monastery founded by Abraham in Constantinople, Turkey. During the iconoclastic dispute, these monks refused to demolish the sacred images of their monastery. Emperor Theophilus had them arrested and executed.
The Abrahamite monks were an order of monks in a monastery at Constantinople, founded by Saint Abraham of Ephesus,who were martyred around 835 during the iconoclast persecutions of Emperor Theophilus. They are regarded as saints by the Roman Catholic Church, with a feast day of July 8
Blessed Nazaria Ignacia March y Mesa
புனிதர் நஸாரியா இக்னேஸியா மார்ச் மெசா
(St. Nazaria Ignacia March Mesa)
மறைப்பணியாளர், நிறுவனர்:
(Religious and Founder)
பிறப்பு: ஜனவரி 10, 1889
மேட்ரிட், ஸ்பெயின் அரசு
(Madrid, Kingdom of Spain)
இறப்பு: ஜூலை 6, 1943 (வயது 54)
பினோஸ் எயர்ஸ், அர்ஜன்ட்டினா
(Buenos Aires, Argentina)
ஏற்கும் சமயம்:
ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை
(Roman Catholic Church)
முக்திபேறு பட்டம்: செப்டம்பர் 27, 1992
திருத்தந்தை இரண்டாம் ஜான் பவுல்
(Pope John Paul II)
புனிதர் பட்டம்: அக்டோபர் 14, 2018
திருத்தந்தை ஃபிரான்சிஸ்
(Pope Francis)
நினைவுத் திருநாள்: ஜூலை 6
பாதுகாவல்:
சிலுவைப் போர் மிஷனரிகள் (Missionaries of the Crusade)
அருளாளர் நஸாரியா இக்னேஸியா மார்ச் மெசா, ஒரு ஸ்பேனிஷ் ரோமன் கத்தோலிக்க (Spanish Roman Catholic Professed Religious) அருட்சகோதரியாவார். இவர், சிலுவைப் போர் மிஷனரிகள் (Missionaries of the Crusade) எனும் அமைப்பினை நிறுவியவருமாவார். ஸ்பெயின் நாட்டிலிருந்து மெக்ஸிகோ நாட்டிற்கு புலம்பெயர்ந்து குடியேறிய அவர் அங்கு ஒரு ஆன்மீக சபையில் சேர்ந்தார். “பொலீவியா” மாநிலத்தில் (Bolivia) தமது மறைப்பணிகளை தொடங்கிய அவர், தமது வாழ்நாளின் பெரும் பகுதியை அங்கேயே கழித்தார். ஸ்பெயினில் (Spain) தாம் உருவாக்கிய சமய சபையை பரப்புவதற்காக அவர் சுருக்கமாகச் செயல்பட்டார். பின்னர், தாம் நிறுவிய தமது சொந்த சபையை விட்டுவிட்டு அர்ஜென்ட்டினா (Argentina) நாட்டுக்கு சென்ற அவர், பின்னர் அங்கேயே மரித்தார்.
கி.பி. 1889ம் ஆண்டு, மேட்ரிட் (Madrid) நகரில், “ஜோஸ்” (José Alejandro March Reus) மற்றும் “நஸாரியா” (Nazaria de Mesa Ramos de Peralta) ஆகிய தம்பதியரின் பத்து குழந்தைகளில் நான்காவதாகப் பிறந்த இவர், தாம் பிறந்த அதே மாதத்தில் ஒரு நாள், தமது சொந்த பங்கான புனிதர் சூசையப்பர் ஆலயத்தில் திருமுழுக்கு பெற்றார். கி.பி. 1898ம் ஆண்டு, புதுநன்மை (First Communion) அருட்சாதனம் பெற்றார். அதே வருடம், “நஸாரியா, நீ என்னைப் பின்தொடர்ந்து வா” என்ற இயேசு கிறிஸ்துவின் குரல் இவருக்கு கேட்டது. ஆன்மீக வாழ்வில் நுழையும் இவரது எண்ணம், இவரது பெற்றோருக்கு மகிழ்ச்சியளிக்கவில்லை. அதனை தடுத்த அவர்கள், அவர் அதற்கான அருட்சாதனங்களைப் பெறுவதையும் தடை செய்தனர். நஸாரியா, செவில் (Seville) நகரிலுள்ள தமது பாட்டியின் வீட்டில் தங்கி, “புனித அகுஸ்தினார் சபையின்” (Order of St. Augustine) மேற்பார்வையில் கல்வி கற்றார். கி.பி. 1901ம் ஆண்டு வீடு திரும்பிய இவர், 1902ம் ஆண்டு, அப்போதைய “செவில் பேராயரான” (Archbishop of Seville) அருளாளர் “மார்செலோ ஸ்பினோலா ஒய் மேஸ்ட்ரே” (Blessed Marcelo Spinola Maestre) என்பவரிடமிருந்து உறுதிப்பூசுதல் (Confirmation) அருட்சாதனம் பெற்றார். அவரது பாட்டி, அவர் தூய ஃபிரான்சிசின் மூன்றாம் நிலை சபையில் (The Order of Saint Francis) சேர அனுமதியளித்தார். அவளுடைய பெற்றோர்கள் தங்கள் மகள் மீது தாங்கள் விதித்திருந்த மத கட்டுப்பாடுகளைத் தளர்த்த ஆரம்பித்தார்கள்.
1904ம் ஆண்டில் அவரது தந்தை மெக்ஸிகோவுக்கு செல்ல விரும்பினார். ஆனால் இதற்கு முன்னர் அவரும் மூன்று சகோதரிகளும் தங்களுடைய பாட்டி வீட்டிற்கு குடிபெயர்ந்தனர். 1904ம் ஆண்டின் இறுதியில், கடுமையான பொருளாதார நிலைமைகள் காரணமாக, நஸாரியா பின்னர் மெக்ஸிகோவிற்கு இடம்பெயர்ந்தார். 1908ம் ஆண்டு, ஜூலை மாதம், 12ம் தேதி, “கைவிடப்பட்ட முதியோரின் சின்னஞ்சிறு சகோதரியர்” (Little Sisters of the Abandoned Elderly) இல்லத்தில் சேர்ந்தார். பொலிவியா (Bolivia) மாநிலத்திலுள்ள ஓரூரோ (Oruro) நகருக்கு அனுப்பப்பட்டார். 1908ம் ஆண்டு முதல் 1920ம் ஆண்டு வரையான காலகட்டத்தில், நோய்வாய்ப்பட்ட இவர், பலவீனமடைந்தார். 1909ம் ஆண்டு, டிசம்பர் மாதம், 9ம் நாளன்று, தமது சீருடைகளை பெற்றுக்கொண்ட இவர், “இயேசுவின் புனித தெரேசாவின் நஸாரியா” (Nazaria of Saint Teresa of Jesus) எனும் பெயரை தமது ஆன்மீகப் பெயராகப் பெற்றுக்கொண்டார்.
நஸாரியா, பின்னர் போலந்து நாட்டுக்கான அப்போஸ்தலிக்க பேராண்மைத் தூதரான (Apostolic Nuncio to Poland) “ஃபிலிப்போ கோர்டேசி” (Filippo Cortesi) என்பவரைச் சந்தித்தார். உலகை மறு கிறிஸ்தவ மயமாக்கல் சம்பந்தமாக அர்ப்பணிக்கப்பட்ட ஒரு ஆன்மீக சபையை நிறுவும் பணிகளில் அவர் ஆர்வமாய் இருந்தார். இவர்கள் பொலிவியா (Bolivia) மாநிலத்திலுள்ள ஓரூரோ (Oruro) நகரில் சந்தித்துக்கொண்டபோது இது சம்பந்தமாக விவாதித்தனர். இருவரும் 1924ம் ஆண்டு, ஜூன் மாதம், 22ம் தேதியன்று சந்தித்தனர். ஆகஸ்ட் மாதம் நஸாரியா காய்ச்சலில் வீழ்ந்தார். 1924ம் ஆண்டு, அன்னை கன்னி மரியாளின் விண்ணேற்பு விழா தினமான ஆகஸ்ட் மாதம், 15ம் தேதியன்று, அவரைச் சந்தித்த “ஃபிலிப்போ கோர்டேசி” (Filippo Cortesi), அவருக்கு அன்னை மரியாளின் திருஉருவப் படம் ஒன்றினை நல்லெண்ண அடையாளமாக கையளித்தார். நோயிலிருந்து குணமடைந்த நஸாரியா, 1925ம் ஆண்டு, டிசம்பர் மாதம், 2ம் நாளன்று, பொலிவியா (Bolivia) மாநிலத்தின் “லா பஸ்” (La Paz) நகர் சென்று, அவரது நண்பர் கோர்டெஸி உடன் மேலும் கலந்துரையாடலை நடத்தினார். 1925ம் ஆண்டு, மார்ச் மாதம், 23ம் தேதி, “ஃபிலிப்போ கோர்டேசி” ஐந்து புதிய ஆயர்களுக்கு அருட்பொழிவு செய்வித்த நிகழ்வில் கலந்துகொண்டார்.
1925ம் ஆண்டு, ஜூன் மாதம், 25ம் நாளன்று, புதிய சபை நிறுவும் பணிகளுக்காக தாம் இருந்த சபையை விட்டு விலகிய நஸாரியா, தம்முடன் பத்து பொலிவிய பெண்களை (Bolivian women) இம்முயற்சியில் இணைவதற்காக அழைத்து வந்தார். 1825ம் ஆண்டு, ஆகஸ்ட் மாதம், 18ம் தேதி, கோர்டெஸி முதன்முதலில் அடிப்படை பணிகளை அங்கீகரித்தார். 1926ம் ஆண்டு, டிசம்பர் மாதம், 12ம் தேதி, “சிலுவைப் போர் மிஷனரிகள் சபை” (Missionaries of the Crusade) நிறுவப்பட்டது. 1927ம் ஆண்டு, ஃபெப்ரவரி மாதம், 12ம் நாளன்று, இது மறைமாவட்ட அங்கீகாரம் பெற்றது. பின்னர், இவர் மரித்து சரியாக நான்கு வருடங்களின் பின்னர், 1947ம் ஆண்டு, ஜூன் மாதம், 9ம் தேதி, திருத்தந்தை பன்னிரெண்டாம் பயஸ் (Pope Pius XII) இச்சபையை அங்கீகரித்தார்.
1930ம் ஆண்டு, ஜூன் மாதம் முதல் தேதி, சபையின் முதல் தலைவராக இவர் தேர்வு செய்யப்பட்டார். 1934ம் ஆண்டு, ரோம் நகரத்திற்கு புனித யாத்திரை மேற்கொண்ட நஸாரியா, அங்கே திருத்தந்தை பதினோராம் பயஸ் (Pope Pius XI) அவர்களை சந்தித்தார். 1935ம் ஆண்டில் மேட்ரிட் பயணித்த நஸாரியா, அங்கே அவர் ஆன்மீக பயிற்சிகளுக்காக ஒரு இல்லம் நிறுவினார். ஆனால் ஆபத்தான, மற்றும் மத-விரோத ஸ்பானிஷ் உள்நாட்டுப் போர் (Spanish Civil War) காரணமாக அவர் அங்கிருந்து வெளியேற நேர்ந்தது.
நஸாரியா, 1938ம் ஆண்டு, அர்ஜென்ட்டினா (Argentina) நாட்டிலுள்ள “பியூநோஸ் எயர்ஸ்” (Buenos Aires) நகர் போய் சேர்ந்தார். 1943ம் ஆண்டு, மே மாதம் முதல் நிமோனியா (Pneumonia) காய்ச்சலால் பாதிக்கப்பட்ட இவர், “ரிவாடாவியா” மருத்துவமனையில் (Rivadavia Hospital) அனுமதிக்கப்பட்டு, இரண்டு மாதம் நோய்ப் படுக்கையில் இருந்தார். “நுரையீரலில் இரத்தக் கசிவு” (Hemoptysis) நோய் காரணமாக, இவர் ஜூலை மாதம், 6ம் நாளன்று மரித்தார்.
1992ம் ஆண்டு, செப்டம்பர் மாதம், 27ம் நாளன்று, திருத்தந்தை இரண்டாம் ஜான் பவுல் (Pope John Paul II) அவர்களால் இவருக்கு முக்திபேறு பட்டமளிக்கப்பட்டது. 2018ம் ஆண்டில், இவரால் நிகழ்ந்த அதிசயம் ஒன்றினை உறுதிப்படுத்திய திருத்தந்தை ஃபிரான்சிஸ் (Pope Francis) அவர்கள், 2018ம் ஆண்டு, அக்டோபர் மாதம், 14ம் நாளன்று இவரை புனிதராக உயர்த்தி அருட்பொழிவு செய்தார்.
Also known as
• Nazaire de Sainte-Thérèse March Mesa
• Nazaria Ignacia de Santa Teresa de Jesus
Profile
Fourth of eighteen children born to José Alejandro March y Reus, a merchant, fisherman and industrial worker, and Nazaria Mesa Ramos; Nazaira had a twin sister, Ignazia, and ten brothers who survived infancy. She and her sister were baptized on the day they were born, Nazaria made her First Communion on 21 November 1898 and made a personal vow of consecration to God. Unlike many children who are drawn to religious life at an early age, her family was indifferent to the faith, and grew so tired of her of her devotions that they once "grounded" her from going to Mass. By the time she was confirmed on 15 March 1902, which was celebrated by Blessed Marcelo Spínola y Maestre, her family had grown used to her piety, and allowed her to join the Franciscan Third Order and more actively practice her faith. She succeeded in getting several of them to return to the Church.
In late 1904, business failures led the family to move to Mexico. On the trip, Nazarie met sisters in the Instituto de Hermanitas de los Ancianos Desamparados (Institute of Sisters of the Abandoned Elders), and was so inspired by their charism that on 7 December 1908 she followed a calling to religious life, and entered the Institute in Mexico City, Mexico; she made her perpetual vows on 1 January 1915, and took the name Sister Nazaire de Sainte-Thérèse. Her diaries of the time show a deep devotion to her calling, but struggles with her vows of obedience to her superiors.
She was assigned to the Institute hospice in Oruro, Bolivia where she worked as a cook, housekeeper, nurse and occasional beggar to support the poor and neglected for twelve years. The region around Oruro was not entirely Christian, many Protestant groups were establishing missions, and the few priests in the area were often lax or lived scandalous lives. Beginning in 1920 Sister Nazaire began to feel a call to found a new congregation devoted to missionary work, evanglization and religious education. On 18 January 1925, the feast of the Chair of Saint Peter, Sister Nazaire made a special vow of obedience to the Pope, and on Pentecost that year she made a vow to work for the union and extension of the Holy Catholic Church. On 16 June 1925, with six other sisters, she founded the Pontifical Crusade, later renamed the Congregation of the Missionary Crusaders of the Church, and began service as their superior. The mission of the Congregation was to catechize children and adults, support the work of priests, conduct missions, and to print and distribute short religious tracts.
Mother Nazaire met with opposition to her work, much of it from within Church administration. Her sisters in the Institute treated her as a traitor to her original vocation for turning away from their work; her superiors considered her disobedient, and some Claretian clergy considered her a glory-hound, ignoring all the help members of their order had given her. But Nazaire clung to Christ and pressed on.
Monsignor Felipe Cortesi, while in Bolivia, had worked to help Mother Nazaire to found the Congregation. When he was assigned to be the apostolic nuncio of Argentina in 1930, he asked had her open a Missionary Crusader house in Buenos Aires. The Congregation received an early test under fire during the 1932 to 1935 war between Bolivia and Paraguay; Mother Nazaire and the sisters cared for and brought the sacraments to soldiers on both sides, and helped establish homes for war orphans. In 1934 she founded the first magazine in Bolivia for women in religious life, Al Adalid de Cristo Rey, and the first female trade union, Sociedad de Obrera Católicas
In early 1934, Monsignor Cortesi asked the Vatican Congregation of Religious to approve the rules for the Crusaders that Nazaire had written, based on Ignatian spirituality. Later that year, Mother Nazaria travelled to Rome with an Argentinian pilgrimage group to work for the approval of her Rule. She made pilgrimages to several sites, and had a private audience with Pope Pius XI during which Nazaire said that she was willing to die for the Church; the Pope told her that she must, instead, live and work for the Church.
Leaving Italy for her native Spain, Mother Nazaire founded a retreat center for spiritual exercises in Madrid under the flag of Uruguay; the sisters there survived the Spanish Civil War as Franco did not wish to risk the international incident killing them would cause. With the help of the Bolivian government, Mother Nazaria was able to leave the persecutions in Spain and return to the Americas. She summoned a general chapter of the Congregation in 1937 to strengthen the unity and zeal of her sisters. Worked on the spiritual formation of new sisters, and set an example by her pious, simple life. To the superiors of the Congregation houses she always recommended a maternal approach to the sisters in their care, to remember their role as Mother of the house. When the Spanish Civil War ended, Nazaire returned to Spain to check on the sisters she had left behind, then returned to the Americas for the final time. The Congregation spread throughout South America and began to work in Portugal, Spain, France, Italy and Camaroon. Though Nazaire did not live to see it, the Congregation received Vatican recognition on 9 June 1947 by Pope Pius XII.
Born
10 January 1889 at Arcos de Santa María N° 41 (Augusto Figueroa), Madrid, Spain
Died
• 6 July 1943 in the Rivadavia Hospital, Buenos Aires, Argentina of complications from pneumonia and tuberculosis
• buried in the Chacorita cemetery in Buenos Aires on 8 July 1943
• relics re-interred at the Congregation house at Buenos Aires on 14 June 1957
• relics enshrined in the crypt of the mother house of the Congregation in Oruro, Bolivia in 1972
Beatified
27 September 1992 by Pope John Paul II in Saint Peter's Basilica, Rome, Italy
Canonized
on 26 January 2018, Pope Francis promulgated a decree of a miracle attributed to the intercession of Blessed Nazaria
Saint Maria Goretti
புனிதர் மரியா கொரெட்டி
(St. Maria Goretti)
கன்னியர் மற்றும் மறைசாட்சி:
(Virgin and Martyr)
பிறப்பு: அக்டோபர் 16, 1890
கொரினல்டோ, அன்கோனா பிராந்தியம், மர்ச்சே, இத்தாலி அரசு
(Corinaldo, Province of Ancona, Marche, Kingdom of Italy)
இறப்பு: ஜூலை 6, 1902 (வயது 11)
நெட்டுனோ, ரோம் பிராந்தியம், லஸியோ, இத்தாலி அரசு
(Nettuno, Province of Rome, Lazio, Kingdom of Italy)
ஏற்கும் சமயம்:
ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை
(Roman Catholic Church)
முக்திபேறு பட்டம்: ஏப்ரல் 27, 1947
திருத்தந்தை பன்னிரெண்டாம் பயஸ்
(Pope Pius XII)
புனிதர் பட்டம் : ஜூன் 24, 1950
திருத்தந்தை பன்னிரெண்டாம் பயஸ்
(Pope Pius XII)
முக்கிய திருத்தலம்:
நெட்டுனோ, ரோம் பிராந்தியம், லஸியோ, இத்தாலி அரசு
(Nettuno, Province of Rome, Lazio, Italy)
நினைவுத் திருவிழா: ஜூலை 6
பாதுகாவல்:
பாலியல் வன் கொடுமையால் பாதிக்கப்பட்டவர்கள், குற்ற செயல்களால் பாதிக்கப்பட்டவர்கள், இளம் பெண்கள், நவீனகால இளைஞர்கள், மரியாளின் குழந்தைகள்
புனிதர் மரியா கொரெட்டி, இத்தாலிய கன்னியரும், கத்தோலிக்க திருச்சபையின் மறைசாட்சியும், கத்தோலிக்க திருச்சபையில் அதிகாரபூர்வமாய் புனிதர் பட்டம் பெற்றவர்களுள் மிக இளையவரும் ஆவார். தன்னை பாலியல் வன்கொடுமை செய்ய முனைந்தவனுக்கு மறுப்பு தெரிவித்ததால், அவனாலேயே பதினான்கு முறை கத்தியால் குத்தப்பட்டு இவர் இறந்தார்.
வரலாறு:
“மரியா தெரெசா கொரெட்டி” (Maria Teresa Goretti) எனும் இயற்பெயர் கொண்ட இவர், கல்வி கற்குமளவுக்கு வசதி இல்லாத ஏழைகுடும்பத்தில் பிறந்தவர் ஆவார். இவரது தந்தையின் பெயர், “லுய்கி கொரெட்டி” (Luigi Goretti) ஆகும். தாயாரின் பெயர், “அசுன்ட்டா நீ கர்லினி” (Assunta née Carlini) ஆகும். தமது பெற்றோரின் ஏழு குழந்தைகளில் மூன்றாவது குழந்தை ஆவார். மரியாவுக்கு ஐந்து வயதாகையில் வறுமை காரணமாக இவர்களது குடும்பம் கொஞ்ச நஞ்சமிருந்த நிலங்களை விற்றுவிட்டு ஊர் ஊராக சென்றனர். இறுதியில் கி.பி. 1899ம் ஆண்டு, “லீ ஃபெர்ரியர்” (Le Ferriere) என்ற ஊருக்கு சென்றனர். அங்கே அவர்கள், “லா கசினா அன்டிகா” (La Cascina Antica) என்ற பெயருள்ள வீட்டில் தங்கினர். அந்த வீட்டை “செரனெல்லி” (Serenelli) என்ற குடும்பத்தினருடன் பகிர்ந்துகொண்டனர். அந்த குடும்பத்தில், “ஜியோவன்னி செரனெல்லி” (Giovanni Serenelli) என்பவரும் அவரது மகனான “அலெஸ்ஸாண்ட்ரோ செரனெல்லி” (Alessandro Serenelli) என்ற 18 வயது இளைஞனும் வசித்தனர்.
விரைவில், மரியாவுக்கு ஒன்பது வயதாகையில் அவரது தந்தை மலேரியா காய்ச்சலால் பாதிக்கப்பட்டு மரித்தார். பகல் நேரங்களில் மரியாவின் தாயாரும் சகோதரர்களும் விவசாய கூலி வேலை செய்வதற்காக செல்ல, மரியா வீட்டில் தனது சின்னத் தங்கையை கவனிப்பதுவும், வீட்டை சுத்தம் செய்வதுவும், சமையல் பணிகளை செய்வதுமாக இருப்பார். 11 வயதில் இவருக்குப் புது நன்மை கொடுக்கப்பட்டது.
கி.பி. 1902ம் ஆண்டு, ஜூலை மாதம் 5ம் தேதி, மரியா தமது வீட்டின் வெளிப்புறம் அமைந்திருந்த படிக்கட்டில் அமர்ந்திருந்தார். அவர் தனித்திருந்ததை அறிந்து, சற்று நேரத்தில் அங்கு வந்த “அலெஸ்ஸாண்ட்ரோ” (Alessandro Serenelli), ஒரு கத்தியைக் காட்டி, தாம் சொன்னபடி கேட்கவில்லை என்றால் குத்தி விடுவதாக பயமுறுத்தினான். அவனுடைய நோக்கம், பாலியல் வன்கொடுமையால் மரியாவை அடைவதாகும். "இது சாவான பாவம், இதற்காக நீ நரகத்திற்குப் போவாய்”, என்று மரியா பலவிதமாக கதறி அழுதும் பயனில்லை. மரியா அதற்கிணங்க மறுத்ததால் அவரின் உடலைப் பலமுறை கத்தியால் குத்திக் கிழித்தான். குற்றுயிராய் மருத்துவமனை எடுத்துச் செல்லப்பட்ட மரியாவுக்கு அறுவை சிகிச்சை செய்யப்பட்டது. ஆனால், 24 மணி நேரம் மரணப்படுக்கையில் இருந்த மரியா கொரெட்டி “மன்னித்துவிட்டேன் அவரை” என்று கூறிவிட்டு மரித்தார்.
கொலை செய்ததற்காக அலெஸ்ஸாண்ட்ரோவுக்கு 30 ஆண்டுகள் சிறைத்தண்டனை அளிக்கப்பட்டது. பலகாலமாக மனந்திரும்ப மனமி்ல்லாதிருந்த அலெஸ்ஸாண்ட்ரோ, மரியா கொரெட்டி, விண்ணினின்று மலர்களை தன் கை நிறையக் கொடுத்ததாகக் கனவு கண்டதாகவும் அதனால் மனமாற்றம் அடைந்ததாகவும் அறிவித்தான். 27 ஆண்டுகளுக்குப் பின்னர் அவன் சிறையிலிருந்து விடுதலை பெற்றான். அப்போது மரியாவின் தாயிடம் சென்று மன்னிப்புக் கேட்டான். மன்னிப்பு பெற்ற அலெஸ்ஸாண்ட்ரோ, தமது இறுதி நாட்களில் கப்புச்சின் 3ம் சபையின் பொதுநிலை துறவியாக (Lay Brother) வாழ்ந்து கி.பி. 1970ம் ஆண்டு காலமானார்.
மரியா கொரெட்டி இறந்து 45 ஆண்டுகளுக்குள் மரியாவுக்கு திருத்தந்தை பன்னிரண்டாம் பயஸ், புனிதர் பட்டமளித்தார். இந்த நிகழ்வுக்கு மரியாவின் தாயும், இரண்டு சகோதரிகளும், ஒரு சகோதரரும், அலெஸ்ஸாண்ட்ரோவும் வந்திருந்தனர். இவரது புனித பட்டமளிப்பு விழாவுக்கு உலகின் பல பகுதிகளிலிருந்தும் 2,50,000 மக்கள் ரோம் நகருக்கு வருகை தந்தனர்.
Profile
Beautiful, pious farm girl, one of six children of Luigi Goretti and Assunta Carlini. In 1896 the family moved to Ferriere di Conca. Soon after, Maria's father died of malaria, and the family was forced to move onto the Serenelli farm to survive.
In 1902 at age twelve, Maria was attacked by 19-year-old farm-hand Alessandro Serenelli. He tried to rape the girl who fought, yelled that it was a sin, and that he would go to hell. He tried to choke her into submission, then stabbed her fourteen times. She survived in hospital for two days, forgave her attacker, asked God's forgiveness of him, and died holding a crucifix and medal of Our Lady. Counted as a martyr.
While in prison for his crime, Allessandro had a vision of Maria. He saw a garden where a young girl, dressed in white, gathered lilies. She smiled, came near him, and encouraged him to accept an armful of the lilies. As he took them, each lily transformed into a still white flame. Maria then disappeared. This vision of Maria led to Alessandro's conversion, and he later testified at her cause for beatification.
Born
16 October 1890 at Corinaldo, Ancona, Italy
Died
• choked and stabbed to death during a rape attempt on 6 July 1902 at the age of 12 at Nettuno, Lazio, Italy
• buried in the crypt of the Basilica of S. Maria delle Grazie e S. Maria Goretti, Nettuno
Canonized
• 24 June 1950 by Pope Pius XII
• the ceremony was attended by 250,000 including her mother, the only time a parent has witnessed her child's canonization
Patronage
• against poverty
• against the death of parents
• children
• girls
• martyrs
• poor people
• rape victims
• young people in general
• Children of Mary
• diocese of Albano, Italy
• Albano Laziale, Italy (proclaimed on 5 May 1952 by Pope Pius XII)
• Latina, Italy
Blessed Thomas Alfield
Also known as
• Thomas Aufield
• Thomas Alphilde
• Thomas Hawfield
• Thomas Offeldus
• Thomas Badger
Additional Memorial
29 October as one of the Martyrs of Douai
Profile
Educated at Eton and King's College, Cambridge, obtaining his degree in 1568. Raised Protestant, he converted as an adult to Catholicism. Entered the seminary at Douai and Rheims, France in 1576. Ordained in 1581. Returned to England to minister to covert Catholics during a period of persecution, working in the north. Arrested, tortured and sent to the Tower of London on 2 May 1582, he renounced his conversion to Catholicism, expressed a desire to return to the Protestant church, and was released. Riddled with guilt over his failure to keep the faith, he returned to Rheims, returned to the Church, and then returned to England. Arrested again, he was sent back to the Tower, then to Newgate prison, then condemned for treason, and executed for the crimes of priesthood and distributing the booklet True and Modest Defense, a defense of the faith. Martyr.
Born
Gloucester, England
Died
hanged, drawn and quartered on 6 July 1585 at Tyburn, London, England
Beatified
15 December 1929 by Pope Pius XI
Saint Romulus of Fiesole
Also known as
Romolo di Fiesole
Profile
Converted by Saint Peter the Apostle, he preached throughout central Italy, and served as first bishop of Fiesole, Italy. Martyred with Carissimus, Dulcissimus, and Crescentius by order of governor Repertian in the persecutions of Emperor Domitian.
Later popular fictions describes him as the illegitimate son of Lucerna and her father's slave Cyrus, that he was abandoned as an infant, suckled by a wolf, and captured by Saint Peter when Emperor Nero was unable to do so. The story says that after his conversion, and extensive training by Peter and his assistant Justin, Romulus performed extravagant miracles. Though popularly reported, it's all fiction.
Died
martyred c.90
Patronage
Fiesole, Italy
Saint Dominica of Campania
Also known as
• Dominica of Tropea
• Ciriaca of...
Profile
Daughter of Doroteo and Arsenia. Martyred in the persecutions of Diocletian for destroying pagan idols.
Born
287 in Tropea, Calabria, Italy
Died
• she was thrown to wild animals, but they would not harm her
• beheaded 6 July 303 in Nicomedia, Bithynia (in modern Turkey)
• relics interred in Vizzini, Italy
• relics enshrined in the cathedral in Tropea, Calabria, Italy
Canonized
• Pre-Congregation
• the Sacred Congregation of Rites granted a special Mass in her honour to Tropea, Calabria, Italy on 14 May 1672
Patronage
• Camaldoli, Italy
• Caraffa di Catanzaro, Italy
• Mandanici, Italy
• Scorrano, Italy
• Torre di Ruggiero, Italy
• Tremestieri, Italy
• Tropea, Italy
Saint Palladius of Ireland
புனிதர் பல்லடியஸ்
(St. Palladius)
ஆயர்:
(Bishop of Ireland :)
பிறப்பு: கி.பி. ஐந்தாம் நூற்றாண்டு
இறப்பு: கி.பி. 457-461
ஏற்கும் சமயம்:
ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை
(Roman Catholic Church)
கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை
(Eastern Orthodox Church)
ஆங்கிலிக்கன் சமூகம்
(Anglican Communion)
புனிதர் பல்லடியஸ், அயர்லாந்து (Ireland) நாட்டின் முதல் கிறிஸ்தவ ஆயர் ஆவார். புனிதர் பேட்ரிக்’கிற்கு (St. Patric) முந்தைய இவர், பின்னர் பல்வேறு ஐரிஷ் மரபுகளில் இணைந்திருந்தார்.
பல்லடியஸ், “கௌல்” (Gaul) மாநிலத்தின் உன்னத குடும்பங்களைச் சேர்ந்தவர் ஆவார். இக்குடும்ப வகையறாவைச் சேர்ந்த பலர், “கௌல் திருச்சபையில்” (Church of Gaul) பல உயர் பதவிகளை வகித்தவர்கள் ஆவர். இவரது தந்தையார் பெயர், “எக்ஸுபெரன்ஷியஸ்” (Exuperantius of Poitiers) ஆகும். இவருடைய தந்தை, “அர்ல்ஸ்” (Arles) நகரில் கி.பி. 424ம் ஆண்டு நடந்த ஒரு இராணுவ கலகத்தில் கொல்லப்பட்டார். கிறிஸ்தவ எழுத்தாளராகிய “ப்ராஸ்பர்”, (Prosper of Aquitaine), பல்லடியஸ் ஒரு திருத்தொண்டர் என்று எழுதுகிறார். மேலும் சில சரித்திரவியலாளர்கள், இவர் புனிதர் “ஜெர்மானுசின்” (St. Germanus) திருத்தொண்டர் என்கின்றனர். ஆயினும் இவர் ரோம் நகரின் திருத்தொண்டர் (Deacon of Rome) என்ற பெரிய பதவியை வகித்திருக்க சாத்தியங்கள் அதிகம் என்கின்றனர்.
இவருக்கு திருமணம் ஆகி, ஒரு பெண் குழந்தையும் இருந்தது. இவரை தமது நண்பரென்றும் இளம் உறவினரென்றும் ரோம அரசவை கவிஞரான “நமஷியனஸ்” (Namatianjus) விவரிக்கிறார். மனைவியையும் குழந்தையையும் தம்மிடமிருந்து விடுவித்த இவர், குழந்தையை அதே தீவிலிருந்த ஒரு பள்ளியில் ஒப்படைத்தார். கி.பி. 408/ 409ம் ஆண்டு, சிசிலியில் (Sicily) துறவு வாழ்க்கை வாழ ஆரம்பித்தார். கி.பி. சற்றேழத்தால 415ம் ஆண்டு இவர் குருத்துவ அருட்பொழிவு செய்விக்கப்பட்டார். கி.பி. 418 முதல் 429ம் ஆண்டு வரையான கால கட்டத்தில் இவர் ரோம் நகரில் “திருத்தொண்டர் பல்லடியஸ்” (Deacon Palladius) என்ற பெயருடன் வாழ்ந்தார். பிரிட்டன் மக்களை (Britain) கத்தோலிக்க விசுவாசத்திற்கு மனம் திருப்பும், வழிகாட்டும் பணிகளைச் செய்வதற்காக “ஔக்செர்” (Bishop of Auxerre) ஆயரான “ஜெர்மானசை” (Germanus) அனுப்புமாறு திருத்தந்தை “முதலாம் செலஸ்டின்” (Pope Celestine I) அவர்களை வலியுறுத்தும் பொறுப்பேற்றார்.
கி.பி. 431ம் ஆண்டு, இவர் அயர்லாந்து நாட்டின் கிறிஸ்தவ விசுவாசிகளின் ஆயராக நியமிக்கப்பட்டார். திருத்தந்தை “முதலாம் செலஸ்டின்” (Pope Celestine I) இவருக்கு அருட்பொழிவு செய்வித்தார். அயர்லாந்தின் “கர்சொன்” (Uí Garrchon) என்ற இடத்தில் இறங்கிய பல்லடியஸ், புனிதர் பேட்ரிக் (St. Patrick) அவர்களுக்கு முன்னதாகவே மறை பரப்பும் பணியை தொடங்கியதாக ஐரிஷ் எழுத்தாளர்கள் கூறுகின்றனர். இருப்பினும், அவரை தடை செய்த “லெய்ன்ஸ்டர்” அரசன் (King of Leinster), அவரை வடக்கு பிரிட்டனுக்கு (North Britain) திருப்பி அனுப்பினான். ரோம் நகரிலிருந்து பல்லடியஸுடன் நான்கு துணைவர்கள் உடன் வந்திருந்தனர். அவர்களில் “சில்வெஸ்டர் மற்றும் சோலினஸ்” (Sylvester and Solinus) ஆகிய இருவரும் அயர்லாந்திலேயே தங்கி விட்டனர். அவருடன் பிரிட்டன் வரை வந்த “அகஸ்டினஸ் மற்றும் பெனடிக்டஸ்” (Augustinus and Benedictus) ஆகிய இருவரும் அவரது மரணத்தின் பின்னர் தமது சொந்த நாட்டுக்கே திரும்பினர்.
கி.பி. 431ம் ஆண்டு, அயர்லாந்திலிருந்து கிளம்பிய பல்லடியஸ், வடக்கு பிரிட்டனின் ஸ்காட்லாந்து வந்தடைந்தார். அங்கே அவர் சுமார் 20 வருடங்கள் மறை பரப்பு பணியாற்றியதாக ஸ்காட்லாந்து திருச்சபையின் பாரம்பரியங்கள் கூறுகின்றன.
இவர் மரித்த தேதி நிச்சயமாக யாருக்கும் தெரியவில்லை. வெவ்வேறு சரித்திர ஆசிரியர்கள் வெவ்வேறு தேதிகளையும் காரண காரியங்களையும் கூறுவதால் அதில் ஒரு குழப்பமே நீடிக்கிறது.
Also known as
• Palladius of Aberdeen
• Palladius of Scotland
• Pallade, Palladio
• Apostle of the Scots
Profile
Born to an ancient Gallo-Roman family. Deacon in Rome. Dispatched Saint Germanus of Auxerre to Britain in 429 to fight Pelagianism. Missionary bishop for Ireland in 431, sent by Pope Saint Celestine I. Consecrated bishop of the Scots in 431. Evangelized around Leinster where he built three churches, converted some people, and faced strong opposition. He decided that the Irish were not truly ready to receive message, and took his work to Scotland. Founded churches at Kelleen Cormac, Tigroney, and Donard. Began evangelizing the Picts, but died soon after. His story was written by Saint Prosper of Aquitaine.
Died
• 432 at Fordun, Scotland of natural causes
• buried at the monastery at Fordun, Aberdeen, Scotland
• relics enshrined in a jewel encrusted sarcophagus in 1409
Patronage
Scotland
Saint Goar of Aquitaine
Profile
Priest. In 519, to serve God anonymously, he migrated to the area around Trier, Germany, and became a hermit in a cell at Oberwesel on the Rhein. Well known for sanctity, prophecies, and miracles. Refused the archbishopric of Trier. Charlemagne built a stately church over Goar's hermitage, around which the town of Saint Guvet grew on the left bank of the Rhine between Wesel and Boppard.
Born
in Aquitaine (part of modern France)
Died
c.575
Patronage
• hotel keepers, innkeepers
• potters
• vine growers
Blessed Maria Theresia Ledóchowska
Profile
Born to the Austrian noblity, the daughter of Count Anton Ledóchowski and Josephine Salis-Zizers, known as extremely religious people. When Maria's father died of smallpox when she was 22, she turned to God for answers and began the spiritual move that would define the rest of her life. She devoted herself to supporting missionaries and fighting against slavery, writing, publishing, travelling, speaking and fund-raising endlessly. Founder of the Missionary Sisters of Saint Peter Claver.
Born
24 April 1863 in Loosdorf, Melk, Austria
Died
6 July 1922 in Rome, Italy of natural causes
Beatified
19 October 1975 by Pope Paul VI
Blessed Suzanne-Agathe Deloye
Also known as
• Maria Rosa de Loye
• Marie Rose Deloye
• Mary Rose de Loye
• Susanna-Agatha de Loye
Profile
Benedictine nun at Caderousse in 1762, taking the name Mary Rose. Expelled from the convent, imprisoned and then executed during the persecutions of the French Revolution. The first of the Martyrs of Orange.
Born
4 February 1741 in Sérignan, Vaucluse, France as
Suzanne-Agathe Deloye
Died
guillotined in 6 July 1794 at Orange, Vaucluse, France
Beatified
10 May 1925 by Pope Pius XI
Blessed Augustin-Joseph Desgardin
Also known as
élie, Elia
Profile
Trappist monk. Imprisoned on an old ship during the anti-Catholic excesses of the French Revolution. He spent his time there caring for sick fellow prisoners. One of the Martyrs of the Hulks of Rochefort.
Born
21 December 1750 in Hénin-Liétard, Pas-de-Calais, France
Died
6 July 1794 of sickness and mistreatment aboard the prison ship Deux-Associés, in Rochefort, Charente-Maritime, France
Beatified
1 October 1995 by Pope John Paul II
Saint Petrus Wang Zuolung
Also known as
• Baiduo
• Peter Wang Zuolong
• Pietro Wang Zuolong
Profile
Layman in the apostolic vicariate of Southeastern Zhili, China. Seized by anti-Catholic forces during the Boxer Rebellion, dragged in front of idols and ordered to renounce Christianity; he refused. Martyr.
Born
c.1842 in Shuanzhong, Jizhou, Hebei, China
Died
6 July 1900 in Shuanzhong, Jizhou, Hebei, China
Beatified
17 April 1955 by Pope Pius XII
Canonized
1 October 2000 by Pope John Paul II
Saint Saxburgh of Ely
Also known as
Sexburga, Sexburgh
Profile
Born a princess, the daughter of the King of East Anglia (part of modern England). Sister of Saint Etheldred, Saint Ethelburgh and Saint Withburgh, and half-sister of Saint Sethrid. Married to Erconbert, King of Kent (part of modern England). Mother of Saint Ermenhild and Saint Ercongotha. Founded the convent of Minster in Sheppey, England. Widowed in 664. Nun in Sheppey. Nun at the convent of Ely in 679 where she eventually became abbess.
Born
c.635 in England
Died
c.699 of natural causes
Saint Sisoes the Great
Also known as
• Sisoes the Hermit
• Sisoes Magna
• Sisoe, Siso, Soses
Profile
Monk at the desert monastery of Scetis in Egypt. In 357, believing the monastery was over-crowded, he became a hermit on Mount Colzim; he chose it because it had been the mountain of Saint Anthony the Abbot; he stayed there for 70 years. Miracle worker.
Born
Egypt
Died
c.430 in Clisma, Egypt
Saint Cyril of Thessaloniki
Profile
Orphaned at age 10, he became an apprentice to a Turkish shoemaker. Pressured by his master to renounce Christianity and become Muslim, Cyril fled to the Chilandar monastery on Mount Athos. Eight years later he was discovered by Muslim authorities, arrested for leaving his apprenticeship, and ordered to renounce Christianity; he refused. Martyr.
Died
burned to death in 1566 near the church of Saint Constantine in Tessaloniki
Saint Macrine of Niort
Also known as
Macrina
Profile
With her sister Colombe, Macrine fled to France from Spain to escape persecutions in the 4th century. In the area of Niort, France, she and Saint Pezenne founded a small monastery. Helped convert the people of the Marais Poitevin region to Christianity.
Born
Spain
Patronage
Marais Poitevin, France
Saint Noyala of Brittany
புனித நோயலா (ஆறாம் நூற்றாண்டு)
இவர் இங்கிலாந்து நாட்டைச் சார்ந்தவர். இவருடைய தந்தை இங்கிலாந்து நாட்டின் வடமேற்குப் பகுதியை ஆண்டுவந்த கேம்பிரியன் என்ற மன்னன்.
நோயலா சிறுவயது முதலே இறைவன்மீது மிகுந்த பற்றுகொண்டு வாழ்ந்து வந்தார். மேலும் இறைவனுக்கே தன்னுடைய வாழ்வை அர்ப்பணிக்கவும் துணிந்தார்.
ஆனால் இவருடைய தந்தை இவரது விருப்பத்திற்கு மாறாக, இவரை ஒருவனுக்கு மணமுடித்துக் கொடுக்க நினைத்தார். இதை அறிந்த நோயலா தன்னுடைய பணிப்பெண்ணோடு பிரான்ஸ் நாட்டிற்குத் தப்பிச்சென்றார்.
போகும்வழியில் பிரான்ஸ் நாட்டை சேர்ந்த ஓர் அரச அதிகாரி இவர்மீது காதல் கொண்டு இவரை மணந்து கொள்ள விரும்பினார். இவரோ அதற்கு மறுப்புத் தெரிவிக்க, அவர் தன்னுடைய படை வீரர்களோடு சேர்ந்து இவரைத் தலை வெட்டிக் கொன்று போட்டார்.
இவ்வாறு இவர் ஆண்டவர்மீதுகொண்டிருந்த பற்றில் இறுதிவரை உறுதியாக இருந்தார்.
Also known as
Noiala
Profile
Nun. Martyr.
Died
beheaded at Beignan, Brittany (in modern France), date unknown
Blessed Christopher Solino
Profile
Professor of Sacred Theology at the University of Paris. Mercedarian monk at the convent of Santa Maria in Toulouse, France where he was noted for his ascetic, prayerful life.
Saint Tranquillinus of Rome
Also known as
Tranquillino
Profile
Father of Saint Mark and Saint Marcellian. Convert, baptized by Saint Polycarp of Rome. Priest, ordained by Pope Caius. Martyr.
Died
stoned to death c.288 in Rome, Italy
Saint Gervais
Profile
Deacon in the diocese of Le Mans, France. Pilgrim to Rome, Italy, he was murdered while travelling home.
Died
buried in Saint-Gervais-en-Vallière, France
Blessed Angela of Bohemia
Profile
Hermitess.
Died
c.1243 in a monastery in Prague, Bohemia (in modern Czech Republic)
Saint Monenna
Also known as
Darerca, Moninna, Modenna, Medana, Medan
Profile
Ascetic abbess of Sliabh Cuillin, Ireland.
Died
518
Saint Giusto of Condat
Profile
Monk in area of Condat, France.
Martyrs of Campania
Profile
A group of 23 Christians arrested, tortured and then beheaded together in the later 3rd century by order of governor Rictiovarus in the persecutions of Diocletian. The names that have come down to us are - Antoninus, Arnosus, Capicus, Cutonius, Diodorus, Dion, Isidore, Lucia, Lucian, Rexius, Satyrus and Severinus.
Martyrs of Fiesole
Profile
Five Christians martyred together in the persecutions of emperor Domitian – Carissimus, Crescentius, Dulcissimus, Marchisianus and Romulus.
Died
c.90 near Fiesole, Italy
