St. Agileus October 15

 St. Agileus

Feastday: October 15

Death: 300

Martyr honored by St. Augustine. Agileus was a Christian and lived in North Africa. He is listed as being martyred in the city of Carthage during the local persecutions. St. Augustine memorialized him on his birthday with a sermon.

St. Antiochus October 15

 St. Antiochus

Feastday: October 15

Death: 5th century

 

Bishop who tried to persuade St. Justus to resume his see of Lyons, in France. Antiochus, also called Andeol, was a priest in Lyons when St. Justus resigned as bishop and went to Egypt to become a hermit. Antiochus was sent to Egypt to persuade St. Justus to return to Lyons. When Antiochus went back to Lyons without Justus, he was elected bishop to replace the saint.

St. Callistus October 15

 St. Callistus

Feastday: October 15

Death: 1003

Spanish martyr and companion of St. Mercurialis. Callistus was born in Huesca, in Aragon, Spain. Callistus went to France with St. Mercurialis to fight against the Saracens, dying in battle. Callistus and Mercurialis are venerated in the diocese of Tarbes, France.

St. Cannatus October 15

 St. Cannatus

Feastday: October 15

Death: 5th century

A bishop of Marseilles, France, and successor of St. Honoratus.

St. Euthymius the Younger October 15

 St. Euthymius the Younger

Feastday: October 15

Death: 886

Founder also called Euthymius the Thesssalonian or "the New." He was born in Galatia, and went to Mount Olympus in Bithynia circa 848. Sometime later he moved to Mt. Athos, Greece, where he gained a reputation as a preacher. He founded a monastery in Salonika, lived for some months in a tower, and then returned to Athos. There he built a monastery and founded another one. A few months before his death, Euthymius went to a solitary retreat, where he died on October 15 .

This article is about the Russian monastery. For the 5th century monastery in Palestine, see Laura of Euthymius.

The Saviour Monastery of St. Euthymius is a monastery in Suzdal, Russia, founded in 1352.[1]

History

Foundation

The monastery was founded in 1352 by the monk Yevfimi from Nizhny Novgorod, invited by Grand Prince Boris Konstantinovich of Suzdal-Nizhny Novgorod. The monastery, originally called the Spassky, was located high over the Kamenka River and served as a fortress to protect the town from any attackers. The original monastery buildings were made of wood, however, there is no data on their appearances. Monk Yevfimi (Euthymius) became the first archimandrite and lived here until 1404. Upon his death the monastery was renamed after him into the Spaso-Yevfimiev Monastery.[2]

The Great Battle of Suzdal happened right next to the monastery, that ended with defeat or the Russians. Vasily II of Moscow was captured and taken as a prisoner to Ulugh Muhammad sons Makhmud and Jakub. The Mongols sacked Suzdal and moved to Vladimir.

Late Middle Ages

The first wooden Church of the Transfiguration of the Saviour was constructed in 1507—1511 above the Saint Euthymius tomb. In 1594 a cathedral with four internal piers was built around this church. The old historical part was renamed into the St Euthymius aisle. The new Cathedral of the Transfiguration of the Saviour was built of white stone in a traditional Russian style.[3]

The monastery grew in importance in the 16th and 17th centuries after donations by Vasili III, Ivan IV and the Pozharsky family, a noble dynasty of the region. They financed the construction of the strong brick walls around the monastery in 1670—1680s, that replaced the old wooden wall. 11 of 12 wall towers were made in round faceted shape, except the main gate tower. It is 22 m high and decorated in traditional "uzorochye" style. Between the 16-17th centuries the monastery also got the Assumption Church, the bell tower and the seven-domed Cathedral of the Transfiguration of the Saviour. The cathedral was built in the style of the Grand Duchy of Vladimir-Suzdal. Its interior contains restored frescoes by the school of Gury Nikitin of Kostroma, dating from 1689. The tomb of Dmitry Pozharsky lies by the cathedral wall.[3]

St. Flavia October 15

St. Flavia

Feastday: October 15

There is nothing known about Flavia other than she was martyred. The feast kept by the Western Church today is actually of St. Placid, "a monk and disciple of the Blessed Abbot Benedict, together with his brothers Eutychius and Victorinus, their sister, the maiden Flavia, Donatus, Firmatus the deacon, Faustus, and thirty other monks", who, we are told were martyred by pirates at Messina. The feast day is October 15th.

For St. Flavia Domitilla, see Flavia Domitilla (saint).

Saint Flavia is a saint of the Roman Catholic Church. She was martyred at Messina along with her brother, the Benedictine monk Saint Placidus, their brothers Eutychius and Victorinus, Donatus, Firmatus the deacon, Faustus, and thirty other monks. They were killed by pirates. Their feast day is October 15.[1]

St. Fortunatus October 15

 St. Fortunatus

Feastday: October 15

Death: 537

A Roman martyr about whom nothing is known.

St. Leonard Vandoeuvre October 15

 St. Leonard Vandoeuvre

Feastday: October 15

Death: 1572

Abbot-founder of Vandoeuvre, now Saint-Leonard-aux-Bois, near Le Mans, France.

St. Sabinus October 15

 St. Sabinus

Feastday: October 15

Death: 760

Bishop of Catania, Sicily He eventually left his see to spend his remaining days as a hermit.

St. Severus October 15

 St. Severus

Feastday: October 15

Severus was born in Gaul. He worked as a missionary with St. Germanus of Auxerre and Lupus of Troyes and went to England with them in 429 to combat Pelagianism there. He also worked along the lower Moselle river area in Germany and was named Bishop of Treves in Gaul in 446, a position he held until his death. His feast day is October 15.

Bl. Victoria Strata October 15

 Bl. Victoria Strata

Feastday: October 15

Death: 1617

Blessed Victoria Strata, Religious (Feast day - October 15) Victoria was born at Genoa, Italy in 1562. At the age of seventeen she married Angelo Strata, with whom she had six children. When Angelo died in 1587, Victoria wanted to marry again because of the children. However, a vision of Our Lady convinced her to retire to a life of prayer, helping the poor and raising her children. After her maternal obligations were fulfilled, Victoria and ten other women took vows of religion in 1605, and this became the nucleus of the Blue Nuns. Victoria was elected Superior. A second convent was opened in 1612, and many houses were later established in France. Victoria died on December 15, 1617, and was beatified in 1828.

Maria Vittoria De Fornari Strata (1562 – 15 December 1617) was an Italian Roman Catholic nun and the foundress of the Order of the Annunciation - or Blue Nuns.[1] Fornari was married for just under a decade and decided not to find another spouse after having a vision of the Madonna who instructed her to lead a chaste life of motherhood. The widow decided to found an order not long after this based on the Carmelite charism.[2]

Her beatification was held on 21 September 1828.

நாகசாகி_நகர்ப்_புனித_மதலேன் (1610-1634)அக்டோபர் 15

நாகசாகி_நகர்ப்_புனித_மதலேன் (1610-1634)

அக்டோபர் 15

இவர் (#St_Magdelene_Of_Nagasaki) ஜப்பானில் உள்ள நாகசாகியில் பிறந்தவர். இவரது பெற்றோர் இவருக்கு ஒன்பது வயது நடக்கும்பொழுது, 1620 ஆம் ஆண்டு திருமறைக்காகக் கொல்லப்பட்டனர். இதனால் இவர் சிறுவயதிலேயே பெற்றோரை இழந்து அனாதையானார்.

இதன் பிறகு இவர் புனித அகுஸ்தின் துறவற சபையில் சேர்ந்து துறவியானார். அங்கு இவர் ஜப்பானிய மக்கள் நடுவில், கடவுளின் வார்த்தையை எடுத்துரைத்து வந்த அயல்நாட்டு மறைப்பணியாளர்களான பிரான்சிஸ், வின்சென்ட், மார்ட்டின், மெல்கியோர் ஆகியோருக்கு மொழிபெயர்ப்பாளராக இருந்து பெரும் உதவி செய்தார்.

இந்நிலையில் கிறிஸ்துவைப் பற்றிய நற்செய்தியை மேலே சொல்லப்பட்ட நான்கு மறைப்பணியாளும் மக்களுக்கு அறிவித்து வருகின்ற செய்தி ஜப்பானிய அரசுக்குத் தெரிய வர, அரசு அந்த நான்கு மறைப்பணியாளர்களையும்  பிடித்துக் கொலை செய்தது.

இது நடந்து ஒருசில நாள்களிலேயே மதலேன், மறைப்பணியாளர்களுக்கு உதவிய செய்தி ஜப்பானிய அரசாங்கத்திற்குத் தெரிய வந்தது. இதனால் அரசாங்கம் இவரைப் பலவாறாகச் சித்திரவதை செய்து, இறுதியில் எரித்துக் கொன்றது. 

இவரோ சாகும் தருவாயில்கூட கிறிஸ்துவின் மீது கொண்ட நம்பிக்கையில் மிக உறுதியாக இருந்தார்.

புனிதர் ஓரேலியா ✠(St. Aurelia of Strasbourg)கன்னியர்:(Virgin)அக்டோபர் 15

† இன்றைய புனிதர் †

(அக்டோபர் 15)

✠ புனிதர் ஓரேலியா ✠

(St. Aurelia of Strasbourg)

கன்னியர்:

(Virgin)

நினைவுத் திருநாள்: அக்டோபர் 15

புனிதர் ஓரேலியா, கி.பி. நான்காம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்திருந்த புனிதராவார். இவரது கல்லறையானது, ஃபிரான்ஸ் (France) நாட்டின் “கிரேண்ட் எஸ்ட்” (Grand Est region) பிராந்தியத்தின் தலைநகரான “ஸ்ட்ராஸ்பர்க்” (Strasbourg) நகரில் உள்ளது. இது, மத்திய காலத்தில் ஒரு பிரபலமான வழிபாட்டு மையமாக மாறியது.

புராணத்தின்படி, ரோமானிய பிரிட்டனில் (Roman Britain) இருந்து பதினோராயிரம் கன்னிப் பெண்களுடன் மேற்கு ஜெர்மனியின் (Western Germany) “நார்த் ரைன்-வெஸ்ட்பாலியா” (North Rhine-Westphalia) மாநிலத்தின் “கொலோன்” (Cologne) நகர் சென்ற புனிதர் ஊர்சுலாவுடன் (Saint Ursula) இவரும் இணைந்து சென்றார் என்றும், உள்ளூர் ஆயரான “அகுல்லின்” (Aquilin) அவர்களை மதிப்புடன் வரவேற்றார் என்றும் கூறப்படுகின்றனர். அங்கிருந்து அவர்கள், ஸ்விட்சர்லாந்து (Switzerland) நாட்டின் “பாஸல்” (Basel) நகர் நோக்கி பயணித்தனர். “பாஸல்” நகரிலிருந்து, “ஸ்ட்ராஸ்பர்க்” நகர் நோக்கி தமது பயணத்தை தொடங்கினர். அங்கே, தீவிர காய்ச்சல் நோயால் பாதிக்கப்பட்ட புனிதர் ஓரேலியா, சில நாட்களிலேயே மரித்துப் போனார். அவரை கவனித்துக்கொள்ள மூன்று கன்னியரை விட்டுச் சென்றனர். திருச்சபையில், காய்ச்சல் நோய்களுக்கு எதிராக அவரை நோக்கி செபிக்கப்படுகிறது. அவருடைய மூன்று தோழிகளும் பல ஆண்டுகளாக ஒரே இடத்தில் வாழ்ந்து அங்கேயே புதைக்கப்பட்டார்கள்.

சில நூற்றாண்டுகளுக்குப் பின் அவர்களது கல்லறை திறக்கப்பட்டபோது, அவர்களின் பெயர்களைக் கொண்ட தலைப்புகளுடன், அவர்களது உடல்கள் முற்றிலும் கெட்டுப்போகாமல் அப்படியே இருந்தன. “ஸ்ட்ராஸ்பர்க்” மறைமாவட்டத்தின் (Diocese of Strasbourg) தற்போதைய வரலாற்றுப் புத்தகத்தில் இந்த புராணம் மறுபிரசுரம் செய்யப்பட்டுள்ளது.

இந்த புராணங்களின் நம்பகத் தன்மையைக் கேள்வி கேட்கும் “கிரேண்டிடியர்” (Grandidier) என்பவர், ஸ்ட்ராஸ்பர்க்கில் (Strasbourg) ஏற்கனவே புனித ஓரேலியாவின் வழிபாட்டு முறை மிகவும் பிரபலமாக இருந்ததை 9ம் நூற்றாண்டில் கவனித்து வந்திருந்தார்.

ஸ்ட்ராஸ்பர்க்கில் உள்ள தூய ஓரேலியின் தேவாலயம், அவரது கல்லறை அமைந்துள்ள நிலவரை மீது கட்டப்பட்டுள்ளது.

1524ம் ஆண்டு, “மார்ட்டின் பூசர்” (Martin Bucer) எனும் எதிர் திருச்சபையைச் சேர்ந்த சீர்திருத்தவாதி ஒருவர், தாம் போதகராக நியமிக்கப்பட்ட உடனேயே, தோட்டக்காரர்களின் சங்க உறுப்பினர்களை அழைத்து வந்து, கல்லறையை திறந்து எலும்புகளை தரையில் விரிக்க தூண்டினார். கல்லறை விக்கிரக ஆராதனை பொருளாக மாற்றப்பட்டுள்ளது என்றும் நியாயப்படுத்தினார்.

† Saint of the Day †

(October 15)

✠ St. Aurelia of Strasbourg ✠

Virgin:

Born: 4th Century AD

Died: 4th Century AD

Venerated in: Catholic Church

Feast: October 15

Saint Aurelia of Strasbourg was a 4th-century saint, whose tomb in Strasbourg became the centre of a popular cult in the Middle Ages.

Biography:

According to the legend, Aurelia accompanied Saint Ursula and the eleven thousand virgins from Roman Britain to Cologne, where they were favourably received by Aquilina, bishop of the place. From Cologne, they travelled to Basel. From Basel the travellers descended the Rhine to Strasbourg where St Aurelia succumbed to a violent fever, dying after a few days. Three virgins were left to care for her. She was particularly invoked against fevers in the church that bears her name. Her three companions lived for many years in the same place and were buried there. Some centuries later their tomb was opened and their bodies were found completely intact, marked with titles bearing their names. This legend is reproduced in the current breviary of the Diocese of Strasbourg.

Grandidier, who questions the authenticity of the legend, observed that the cult of Saint Aurelia was already very popular in Strasbourg by the 9th century.

The church of Sainte Aurélie in Strasbourg is supposed to have been built over the crypt in which the tomb of Saint Aurelia was situated.

In 1524, Martin Bucer (a Protestant), soon after his appointment as pastor of the church, instigated members of the gardeners' guild to open the tomb and remove the bones, justifying this on the grounds that the tomb had become an object of idolatry.

புனிதர் தெக்லா ✠(St. Thecla of Kitzingen)பெனடிக்டைன் கன்னியாஸ்திரி/ மடாதிபதி:(Benedictine nun/ Abbess)அக்டோபர் 15

† இன்றைய புனிதர் †

(அக்டோபர் 15)

✠ புனிதர் தெக்லா ✠

(St. Thecla of Kitzingen)

பெனடிக்டைன் கன்னியாஸ்திரி/ மடாதிபதி:

(Benedictine nun/ Abbess)

பிறப்பு: ---

இங்கிலாந்து, தென் பிரிட்டன்

(England, Southern Britain)

இறப்பு: கி.பி. 790

ஜெர்மனி (Germany)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

நினைவுத் திருநாள்: அக்டோபர் 15

புனிதர் தெக்லா, ஒரு பெனடிக்டைன் கன்னியாஸ்திரியும், மடாதிபதியும் ஆவார். தென் பிரிட்டனின் இங்கிலாந்து நாட்டில் பிறந்த இவர், புனிதர் போனிஃபேசுக்கு (Saint Boniface), அவரது மிஷனரி உழைப்புகளில் உதவுவதற்காக ஜெர்மனி நாட்டுக்குச் சென்றார்.

பின்னணி:

நார்தும்ப்ரியா அரசனான “அல்ட்ஃபிரித்” (Aldfrith of Northumbria), மரித்த சிறிது காலத்தின் பின்னர், கி.பி. சற்றேறக்குறைய 705ம் ஆண்டு, அவரது மனைவியும், “வெஸ்செக்ஸ்” அரசனான “இனே” (King Ine of Wessex) என்பவரின் சகோதரியுமான “கத்பர்த்” (Cuthburh) என்பவர், தமது சகோதரரின் இராச்சியத்தில், தென்மேற்கு இங்கிலாந்தின் “டோர்ச்செஸ்டர்” (Dorchester) நகரிலுள்ள “விம்போர்ன்” (Wimborne) எனுமிடத்தில் ஒரு இரட்டை துறவு மடம் அமைத்தார். “தூய ரிச்சர்ட்” (St. Richard of Wessex) என்பவர், “வெஸ்ட் சாக்சன்ஸ்” (West Saxons) பேரரசர்களின் கீழேயிருந்த குட்டி அரசர்களுள் ஒருவரும், புனிதர் போனிஃபேசின் (Saint Boniface) சகோதரியான “வின்னா” (Winna) என்பவரை மணமுடித்தவருமாவார். ரிச்சர்ட், தமது இரண்டு மகன்களுடன் புனித பூமிக்கு திருயாத்திரை புறப்படுவதற்கு முன்னர், தனது பதினொரு வயதான மகள் “வல்பூர்காவை” (Walpurga) “விம்போர்ன் மடாதிபதியிடம்” (Abbess of Wimborne) ஒப்படைத்தார்.

“விம்போர்ன்” மடத்தின் அருட்சகோதரியரிடம் கல்வி கற்ற வல்பூர்கா, பின்னாளில் அதே சமூகத்தின் உறுப்பினர் ஆனார். போனிஃபேஸ், விம்போர்ன் சமூகத்துடன் அடிக்கடி தொடர்புகொள்வதை வழக்கமாகக் கொண்டிருந்தார்.

வாழ்க்கை:

தென் பிரிட்டனில் பிறந்த தெக்லா, தூய லியோபாவின் (Saint Lioba) உறவினர் ஆவார். விம்போர்ன் மடத்தில் கல்வி கற்ற தெக்லாவும் லியோபாவும், பின்னாளில் அங்கேயே உள்ள பெனடிக்டைன் சமூகத்தில் (Benedictine community) இணைந்தனர். போனிஃபேஸ், விம்போர்ன் மடத்தின் மடாதிபதி “டெட்டா” (Tetta) என்பவருக்கு கடிதம் எழுதும்போது, ஜெர்மனியில் தமது மிஷனரி பணிகளில் உதவிகள் செய்வதற்கு ஆட்கள் வேண்டுமென கேட்டிருந்தார். ஆகவே, தெக்லாவும் லியோபாவும் அங்கனமே ஜெர்மனிக்கு அனுப்பப்பட்டார்கள். இந்த ஆங்கிலோ-சாக்சன் பெண் துறவியர்களை அவரது உதவியாளர்களாக வரவழைப்பதற்காக பொனிஃபேஸ் மூன்று நோக்கங்களைக் கொண்டிருந்ததாக தெரிகிறது:

பெனடிக்டைன் சட்டதிட்டங்களை முழுமையாக கடைபிடிக்க புதிய அடித்தளங்கள் மூலம் பரவச் செய்தல்.

ஏற்கனவே நிறுவப்பட்ட மடாலயங்களில் இதனை அறிமுகப்படுத்துதல்.

கடைபிடித்தல்களை பிறரில் முன்னிலைப் படுத்துதல்.

இறுதியாக, உள்ளூர் மக்களின் குழந்தைகளுக்கு வழங்கப்பட்ட கல்வி மூலம் தமது சாந்தமான செல்வாக்கினை அவர்களிடையே பரவச் செய்தல்.

கி.பி. 748ம் ஆண்டு, “பிஸ்சோஃப்செய்ம்” (Bischofsheim) நகருக்கு அவர்கள் வந்து சேர்ந்தனர். அங்கே, போனிஃபேஸ் ஒரு பள்ளியை நிறுவினார். அதன் மடாதிபதியாக லியோபா நியமனம் பெற்றார். பின்னர், “ஒச்சென்ஃபர்ட்” (Ochsenfurt) நகரின் மடத்தின் மடாதிபதியாக தெக்லா நியமிக்கப்பட்டார். கி.பி. 750ம் ஆண்டின் பிறகு, “கிட்ஸின்ஜென்” (Kitzingen) நகரின் பிரதான மடத்தின் முதல் மடாதிபதியான “ஹடேலோங்கா” (Hadelonga) என்பவர் மரித்ததும், தெக்லா அந்த மடத்தையும் மேற்பார்வை செய்ய அழைக்கப்பட்டார்.

† Saint of the Day †

(October 15)

✠ St. Thecla of Kitzingen ✠

Benedictine Nun and Abbess:

Born: ---

England, Southern Britain

Died: 790 AD

Germany

Venerated in: Roman Catholic Church

Feast: October 15

Saint Thecla of Kitzingen was a Benedictine nun and abbess. Born in England, she went to Germany to assist Saint Boniface in his missionary labours.

Multiple identities:

There are several attestations of the cult of Thecla in Britain. All of them seem to have some relation with the cult of ancient Thecla protomartyr, Paul's companion, known from the apocryphal Acts of Paul and Thecla. This indicates the acquaintance of the church on the British Isles with Eastern saints in general and the cult of St Thecla in particular.

Whereas St Thecla of Kitzingen is presented well in historical sources, another saint – Theta or Tecla is more obscure. She was venerated in Cornwall as a companion of a 5th-century female saint, Irish nun Breaca in her missionary work in Cornwall. Even more obscure is St Tecla or Tegla Virgin known at a Welsh village Llandegla which means “Parish of Saint Tecla” in Welsh. She is said to be the daughter of a ruler of Gwynedd, North Wales. A church dedication to Thecla can be read also in the town Llandegley, Radnorshire.

The calendar is also problematic. St Thecla of Kitzingen is celebrated either on October 15 or 28, while Tetha's feast day is on October 27, according to one source. Both Welsh places bearing Tegla's names had festivals around 24th September, which is the feast day of Thecla the protomartyr. One of them, Llandegla, had a large fair on October 15th, the day of St Thecla of Kitzingen.

Baring-Gould in the Lives of British Saints is sceptical about the fact that the chapel on an islet rock at the mouth of Wye, near Bristol, was originally dedicated to the Welsh Tecla Virgin. Nevertheless, the story goes that the saint abandoned her father's court in Wales to become an anchoress on the island and suffered a martyrdom from sea pirates there. The island is tiny and rocky and the access to it is restricted by the tidal waters. The ruins of the hermitage chapel date to the 13th century although an older building preceded it.  

Thecla of Wimborne/ Kitzingen:

Thecla of Wimborne/Kitzingen’s choice of name may well reflect a conscious choice to identify with the story of Paul and Thecla and to take upon herself a dedication to the path of virginity and asceticism. Thecla pursued this path, initially at Wimborne abbey in Dorset where for a time she became part of a community of nuns. The community at Wimborne was one of a number with which the 8th-century monk, St Boniface maintained an intimate relationship through exchanges of letters via which he and the monastic communities supported and encouraged one another in their tasks and life of faith. It is this contact with Boniface which led Thecla to pursue the role for which she is best known. For a long time, Boniface had desired to establish a mission to the Germans. The Germans were, at the time, at odds with the beliefs and practices of the rest of the church "liberal in tolerating heathen practices, and ignorant of matters of ritual and creed which were insisted on in the Church of Rome" (Eckenstein). Boniface was “conscious that the mere conversion of people and the provision of churches for them to worship in was insufficient… A succession of teachers of calibre imbued with a strong spirit of stripline, obedient to authority and motivation by the highest spiritual ideals [were needed]” (Sladden). In 716, therefore he set out towards the continent. Such a mission was not, however, a solo project, and Boniface’s relationship with the abbey in Wimborne (and, in particular with another sister, Lioba) here bore fruit. Thecla was one of a number to join Boniface on the continent and to establish monastic communities there. It was a period in the history of the Anglo-Saxon church when double monasteries flourished with monks and nuns helping each other, even though living separately, and this gave women an opportunity to take on leadership and rule over communities that included both males and females. Boniface saw women's leadership as important for his mission. Thecla became abbess of communities at Kitzingen and Ochsenfurt, and it is clear that her life and work there carried a great deal of weight. A later document, the Passion of Boniface describes Thecla as shining like a light in a dark place, whilst a letter from Boniface shows signs of obvious affection, spiritual esteem, and reliance upon Thecla and those around her. 

      To my beloved sisters worthy of all honour and affection, Lioba and Tecla and Cynehilda, and all the dear sisters in Christ who live with you, greetings of undying love. 

      I beseech, nay all but command you, my dear daughters, to implore God with incessant prayers, as I trust that you do now and have done and will do unceasingly, that we may be delivered, in the words of the apostle, “from unreasonable and wicked men: for all men have not faith”

Men and Women:

Thecla’s story, at least according to the documents we have, may seem somewhat overshadowed by that of Boniface. The story we find, however, shows Boniface as a man who derived much of his courage and persistence from the presence of the female communities around him, suggesting that it was their devotion to prayer and their steadfastness in faith, as much as his initial journey, which lay behind the mission. Thecla, as an abbess, was a spiritual leader, not simply a follower, shining not just reflected light from others around her, but giving forth spiritual light from her own reserves of prayer and dedication into the communities and world around her. If we refocus the narrative around here we find the story of a saint to whose community Boniface comes in need, who, within her prayers finds room for his tasks and mission and who, perhaps on the basis of such prayers, sees it right to enact their fulfilment in the world and not simply to stand on the sidelines. 

Monasticism and mission:

It is not hard to see why monasticism was at the heart of the mission to the Germans. Faced with the challenges of the continental situation, it provided a means of remaining strong in the faith and of total devotion to the teachings and ways of the church. Without such dedication it is easy to see the missionary endeavour faltering and fizzling out, lacking the spiritual heart which provided both much of its courage and its ability to embody the gospel. It may well be that the disciplined life of prayer compelled Boniface to go out in the first place while the dedication to this life meant that the missionaries had anything to offer the German people. A monastic community of nuns could easily become a centre of the mission, attracting those around as they followed their chosen path of dedication and interceded to God so that others, too, would be delivered and blessed. One story of Thecla tells of the rise of a storm which so terrifies the people of the village that they urge the nuns to pray for their deliverance. Thecla, turning to the fellow nun, Leoba, urges her to pray that the storm might stop, reminding her that 'all the hopes of these people lie in you'.

அவிலாவின் புனித தெரேசா (கன்னியர், மறைவல்லுநர்)St. TERESA OF AVILA (St. TERESA OF JESUS)

இன்றைய புனிதர்: 

(15-10-2020)

அவிலாவின் புனித தெரேசா 

(கன்னியர், மறைவல்லுநர்)

St. TERESA OF AVILA (St. TERESA OF JESUS)

நினைவுத் திருவிழா : அக்டோபர் 15

பிறப்பு : 28 மார்ச், 1515 கோடரெண்டுரா, அவிலா, எசுப்பானியா

இறப்பு: 4 அக்டோபர், 1582(அகவை 67) அல்பாதே தொர்மஸ்,எசுப்பானியா

 

அருளாளர் பட்டம்: 24 ஏப்ரல்,1614, ரோம்(திருத்தந்தை ஐந்தாம் பவுல்)

புனிதர் பட்டம்: 12 மார்ச் ,1622, ரோம்(திருத்தந்தை பதினைந்தாம் கிரகோரி)

முக்கிய திருத்தலங்கள்: எசுப்பானியா நாட்டில் உள்ள மங்கள வார்த்தை மடம்.

பாதுகாவல் : எசுப்பானியா, உடல் நோய், தலைவலி, துறவிகள்

அவிலாவின் புனித தெரேசா, அல்லது Saint Teresa of Jesus, உரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபையின் மறுமலர்ச்சியில் பெரும் பங்கு வகித்தவர். எசுப்பானியா நாட்டினரான இவர் கார்மேல் சபைத்துறவி ஆவார். இவர் ஒரு மெய்யியலாளரும், இறையியலாளரும் ஆவார். சிலுவையின் புனித யோவானோடு இணைந்து பெண்களுக்கான கார்மேல் சபையை உண்டாக்கினார். இவரின் ஆழ் நிலைத் தியானம் மற்றும் கத்தோலிக்க திருச்சபையின் மறுமலர்ச்சி பற்றியும் பல நூல்கள் எழுதி உள்ளார். இவர் கத்தோலிக்க திருச்சபையின் மறைவல்லுனர்களுள் ஒருவர். இப்பட்டத்தைப் பெற்ற முதல் பெண் எனும் பெருமை இவரை சேரும்.

தெரசா, அல்போன்சோ சான்சேஸ் டீ சேப்பேடா ( Alfonso Sanchez de Cepeda) மற்றும் பெயாட்ரிஸ் டீ அகுமதா (Beatrix de Ahumada) ஆகியோரின் மகளாக பிறந்தார்.

சான் ஜூவான் (San Juan) என்ற ஆலயத்தில் ஞானஸ்நானத்தையும், புதுநன்மையையும்பெற்றார். இவரின் உடன் பிறந்தவர்கள் 11 பேர்கள். இவர்களில் தெரசாவே பெற்றோரின் செல்லப் பிள்ளையாக வளர்ந்தார். இவர் சிறுபிள்ளையாக இருந்தபோதே, திருக்காட்சியின் வழியாக, தான் துன்பப்பட்டுதான் இறப்பேன் என்பதை அறிந்து, அதை மற்றவர்களிடமும்கூறினார்.

இவர் தனது 7ம் வயதிலேயே, தன் பெற்றோருக்குத் தெரியாமல் வீட்டைவிட்டு வெளியேறி கடவுளுக்காக வாழ வேண்டுமென்று முடிவுசெய்தார். பின்னர் அவர் விரும்பியவாறே 1527ல் அவரின் 12ம் வயதில் விட்டு வெளியேறினார். இதையறிந்த அவரின் தந்தை மீண்டும் தெரசாவை கண்டுபிடித்து, இல்லத்திற்கு அழைத்து வந்தார். தெரசாவின் செயலால் கோபம் கொண்ட தந்தை, அவரை வன்மையாக கண்டித்தார். இதனால் அவர் மனமுடைந்து, மிகுந்த வேதனையை அனுபவித்தார். இவைகளை கண்ட அவரின் தந்தை 1531ல் தெரசாவை, அவிலாவில் இருந்த அகுஸ்தீன் சபையில் கொண்டு வந்து சேர்த்தார். பின்னர் 1535ம் ஆண்டில் துறவியாக முடிவு செய்து கார்மேல் துறவற மடத்திற்கு சென்றார்.

அப்போது தெரசா நோய்வாய்பட்டு 4 நாட்கள் சுயநினைவை இழந்து, கோமாவில் இருந்தார். அதன்பிறகு பக்கவாத நோயால் தாக்கப்பட்டார். அச்சமயத்தில் 1539ம் ஆண்டு, இயேசு சிலுவையில் துன்பப்படுவதை திருக்காட்சியாகக் கண்டார். இவைகளை உடனிருந்த அருட்சகோதரிகள் நம்பிக்கை கொள்ளாமல், அவருக்கு எதிராக செயல்பட்டனர். 

அவரை மிகவும் வேதனைக்குள்ளாக்கினர்.

1560ல் தனது 45ம் வயதில் மீண்டும் தான் மிக துன்பப்பட்டு உயிர்விடப்போவதாக மீண்டும் திருக்காட்சியை கண்டார். இதனால் 1562ல் தெரசா அம்மடத்தை விட்டு வெளியேறி, தனியாக மற்றொரு மடத்தில் வாழ அனுமதிக்கப்பட்டார். இவர் அம்மடத்தில் மிக கடுமையான ஒழுங்குகளோடு தன் வாழ்வை வாழ்ந்தார். செபம் ஒன்றையே தன் மூச்சாகக் கொண்டார். இவரின் செப வாழ்வால் 1568ல் மற்றொரு துறவற மடத்தையும் நிறுவினார். பின்னர் 1577ம் ஆண்டில் 17 பெண்கள் துறவற இல்லமும், 15 ஆண்டுகளுக்கான துறவற இல்லமும் காணப்பட்டது. இவ்வில்லங்கள் அனைத்துமே மௌனத்தையும் கடுமையான எளிமையையும், காலணிகள் அணியாமலும், மிக எளிமையான உணவையும் உண்டு, செபவாழ்விற்கு முக்கியத்துவம் கொடுத்தும் வாழ்ந்தனர்.

தெரசா பல முறை திருக்காட்சியைக் கண்டார். இவைகளை 400 க்கும் மேற்பட்ட கடிதங்களில் எழுதினார். இவர் ஸ்பெயின் நாட்டு மக்களால் திருக்காட்சியின் மறைவல்லுநர் என்றழைக்கப்பட்டார். தனது திருக்காட்சிகளின் வழியாக திருச்சபைக்கு பலவிதங்களில் உதவி செய்த தெரசா தனது 65ம் வயதில் உடல்நிலை குன்றி இறைவனடி சேர்ந்தார்.

செபம் :

அனைத்தையும் கடந்து, அருஞ்செயல் ஆற்றும் எம் இறைவா! புனித அவிலாவின் தெரசாவை எம் திருச்சபைக்கு நீர் கொடுமையாக தந்தமைக்காக நன்றி கூறுகின்றோம். அவரின் ஆன்மீக போதனைகளின்படி நாங்கள் வாழ்ந்து, அவரின் உதவியால், உம்மீது பற்றுக்கொண்டு வாழ வரம் அருள, இறைவா உம்மை மன்றாடுகின்றோம் ~ ஆமென்

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

Saint of the Day: (15-10-2020)

St. Teresa of Avila

She was born at Avila in Spain on March 28, 1515 at Avila, Spain and her original name was Teresa deCepeda y Ahumada. Her father was Alonso Sanchez de Cepeda and mother Beatriz. She ran away from home with her brother Rodrigo to get martyrdom among the Moors. But she and her brother were stopped by their uncle, when they were on their way. Again she left her house at the age of 15 years on November 2, 1535, to enter the Carmelite Convent of the Incarnation at Avila. She was a woman of compassion, prayer and discipline. She spent most of her life in the reformation of herself and the Carmelites. She always wrote and fought for reform in the monasteries. She founded more than six monasteries. She died on October 4, 1582 at Salamanca in Spain. She was beatified by Pope Paul-V on April 24, 1614 and canonized by Pope Gregory-XV on March 12, 1622. In 1970 the Church gave her the title of Doctor of the Church.

---JDH---Jesus the Divine Healer---