Saint Lawrence Justinian
Patriarch of Venice
Appointed 1451
Term ended 1456
Predecessor Post established
Successor Maffio Contarini
Orders
Ordination 1407
Born 1 July 1381[1]
Venice, Republic of Venice
Died January 8, 1456 (aged 74)
Venice, Republic of Venice
Feast day
8 January (Catholic Church)
5 September (General Roman Calendar 1690-1969)
Venerated in Catholic Church
Beatified 1524, Rome, Papal States
by Pope Clement VII
Canonized 16 October 1690, Rome, Papal States
by Pope Alexander VIII
Attributes Episcopal vestments
Patronage Patriarchate of Venice
Shrines Basilica of San Pietro di Castello
Lawrence Justinian (Italian: Lorenzo Giustiniani, 1 July 1381 – 8 January 1456) was a Venetian Catholic priest and bishop who became the first Patriarch of Venice. He is venerated as a saint by the Catholic Church.
Biography
Lawrence Justinian was a member of the well-known Giustiniani family, which includes several saints. The piety of his mother seems to have served as an inspiration for his own spirituality, as he chose of a life of prayer and service. In 1404, after he had been ordained a deacon, at the suggestion of an uncle who was a priest, he joined a community of canons regular following a monastic form of life on the island of San Giorgio in Alga.[2] He was admired by his fellows for his poverty, mortification, and fervency of prayer. Two years after his ordination to the Catholic priesthood in 1407, the community accepted the Rule of St. Augustine. He was chosen to be the first prior of the community.[3]
Lawrence promoted the Constitutions which had been established for the Canons Regular of St. George, which was embraced by other communities of Canons in the region and shortly thereafter he became the Prior General of a Congregation. He was so zealous in spreading it that he was looked upon as if he were the actual founder of the Order.
In 1433, Pope Eugene IV, one of the founders of the Monastery of San Giorgio,[4] named Gustiniani as the Bishop of Castello. He found a diocese in shambles and his administration was marked by considerable growth and reform. In 1451, Pope Nicholas V united the Diocese of Castello with the Patriarchate of Grado, and the seat of the patriarchate was moved to Venice, making Giustiniani the first Patriarch of Venice, a post that he held for over four years.
It was during Lawrence's rule that Constantinople fell to Muslim forces. Due to their centuries of close trading partnerships with Byzantine Empire, the people of Venice were in panic as to their future. He took a leading role in helping the Republic to deal with the crisis, working with the Senate to help chart its future, as well as with the clergy and people to calm them
Blessed Teresa of Calcutta
புனிதர் அன்னை தெரேசா
அர்ப்பணிக்கப்பட்ட மறைப்பணியாளர், கன்னியர்:
பிறப்பு: ஆகஸ்ட் 26, 1910
உஸ்குப், கொசோவோ விலயெட், ஒட்டோமன் பேரரசு
இறப்பு: செப்டம்பர் 5, 1997 (வயது 87)
கொல்கத்தா, மேற்கு வங்காளம், இந்தியா
ஏற்கும் சமயம்:
ரோமன் கத்தோலிக் திருச்சபை
துறவற சபைகள்:
லொரெட்டோ சகோதரிகள் (Sisters of Loreto - 1928–1950)
பிறர் அன்பின் பணியாளர் சபை (Missionaries of Charity - 1950–1997)
அருளாளர் பட்டம்: அக்டோபர் 19, 2003
திருத்தந்தை இரண்டாம் ஜான் பால்
புனிதர் பட்டம்: செப்டம்பர் 4, 2016
திருத்தந்தை ஃபிரான்சிஸ்
முக்கிய திருத்தலம்:
தாய் இல்லம், மிஷினரீஸ் ஆஃப் சேரிட்டி, கல்கத்தா, மேற்கு வங்காளம், இந்தியா
நினைவுத் திருநாள்: செப்டம்பர் 5
பாதுகாவல்:
உலக இளைஞர் தினம்
கருணை இல்லங்கள்
புனிதர் அன்னை தெரேசா, ஒரு அல்பேனியன் – இந்திய (Albanian-Indian) ரோமன் கத்தோலிக்க அருட்சகோதரியும், மறைப்பணியாளருமாவார். அன்னையின் இயற்பெயர், “அன்ஜெஸ் கோன்க்ஸே போஜாக்ஸியு” (Anjezë Gonxhe Bojaxhiu) ஆகும். (கோன்க்ஸே என்பதற்கு அல்பேனிய மொழியில் "ரோஜா அரும்பு" என்று பொருள்).
தற்போதைய “மசெடோனியா குடியரசின்” (Republic of Macedonia) தலைநகரும், அன்றைய ஒட்டோமன் பேரரசின் “கொசோவோ விலயெட்” (Kosovo Vilayet) எனுமிடத்தில் பிறந்த அன்னை, தமது பதினெட்டு வயதுவரை அங்கே வாழ்ந்தார். பின்னர் அயர்லாந்துக்கும், அதன்பின்னர் இந்தியாவுக்கும் சென்றார்.
ஒரு “கொசோவர் அல்பேனியன்” (Kosovar Albanian family) குடும்பத்தில் பிறந்த அன்ஜெஸுக்கு எட்டு வயதானபோது, அவரது தந்தை மரணமடைந்தார். பின்னர், அவரது தாயார் அவரை நல்லதொரு கத்தோலிக்க பெண்ணாக வளர்த்தார். தமது பதினெட்டாம் வயதில் வீட்டை விட்டு வெளியேறி, "லொரேட்டோ சகோதரிகளின்" (Sisters of Loreto) சபையில் மறைப் பணியாளராகத் தம்மை இணைத்துக் கொண்டார். அதற்குப் பிறகு தமது தாயையோ, அல்லது உடன்பிறந்த சகோதரியையோ மீண்டும் சந்திக்கவில்லை.
அன்ஜெஸ், இந்தியாவின் பள்ளிக் குழந்தைகளுக்குக் கல்வி கற்பிக்க லொரேட்டோ சகோதரிகள் பயன்படுத்தும் மொழியான ஆங்கிலத்தைக் கற்பதற்காக, அயர்லாந்தின் “ரத்ஃபர்ன்ஹாமில்” (Rathfarnham) உள்ள லொரேட்டோ கன்னியர் (Sisters of Loreto Abbey) மடத்திற்கு முதலில் சென்றார்.
1929ம் ஆண்டு அவர் இந்தியா வந்தடைந்து இமயமலை அருகே உள்ள டார்ஜீலிங்கில் தமது துறவற புகுநிலையினருக்கான பயிற்சியினை ஆரம்பித்தார். தனது முதல் நிலை துறவற உறுதிமொழியினை அவர் 1931ம் ஆண்டு, மே மாதம், 24ம் நாளன்று, ஏற்றார். அச்சமயம், மறைப்பணியாளரின் பாதுகாவலரான “லிசியே நகரின் புனிதர் தெரேசாவின்” (Thérèse de Lisieux) பெயரைத் தேர்ந்தெடுத்துக் கொண்டார். கிழக்குக் கல்கத்தாவின் லொரேட்டோ கன்னியர் மடப் பள்ளியில் தனது இறுதி துறவற உறுதிமொழியினை 1937ம் ஆண்டு, மே மாதம், 14ம் தேதி ஏற்றார்.
பள்ளிக்கூடத்தில் கற்பிக்கும் பணியை தெரேசா விரும்பினாலும் கல்கத்தாவில் அவரைச் சூழ்ந்துள்ள பகுதிகளின் வறுமை நிலை அவரை அதிகமாய் கலங்கச் செய்தது. 1943ம் ஆண்டின் பஞ்சம், துயரத்தையும் சாவையும் அந்நகரத்துக்குக் கொணர்ந்தது என்றால் 1946ம் ஆண்டின் இந்து - முஸ்லிம் வன்முறை அந்நகரத்தை நம்பிக்கையின்மையிலும் அச்சத்திலும் ஆழ்த்தியது.
பிறர் அன்பின் பணியாளர் சபை:
1946ம் ஆண்டு, செப்டம்பர் மாதம், 10ம் நாளன்று, தியானத்திற்காகக் கல்கத்தாவிலிருந்து, டார்ஜீலிங்கின் லொரேட்டோ கன்னிமடத்திற்கு தெரேசா பயணம் செய்தபொழுது அவருக்கு நேர்ந்த உள்ளுணர்வை அவர் பின்நாட்களில் "அழைப்பினுள் நிகழ்ந்த அழைப்பு" என அழைத்தார். "நான் கன்னியர் மடத்தை விட்டு வெளியேறி, ஏழைகள் மத்தியில் வாழ்ந்து கொண்டே அவர்களுக்கு உதவ வேண்டும். அது ஒரு கட்டளை. அதனைத் தவறுவது (இறை) நம்பிக்கையை மறுதலிப்பதற்கு ஒப்பானது." என்றார் அவர். 1948ம் ஆண்டில் ஏழைகளுடனான தமது சேவையை ஆரம்பித்தார்.
லொரேட்டோ துறவற சபையின் சீருடைகளைக் களைந்து, நீல நிற கரையிட்ட சாதாரண வெண்ணிற பருத்தி புடவையை சீருடையாய் அணிந்தவராய், இந்திய குடியுரிமையினைப் பெற்றுக்கொண்டு குடிசை பகுதிகளுக்குள் சேவை செய்தார். தொடக்கத்தில் மோதிஜில்லில் பள்ளிக்கூடம் ஆரம்பித்த அவர் பின்னர் ஆதரவற்றோர் மற்றும் பசியினால் வாடுவோரின் தேவைகளை நிறைவேற்றத் தொடங்கினார். அவரது முயற்சிகள் விரைவிலேயே பிரதமர் உட்பட இந்தியாவின் உயர் அதிகாரிகளின் கவனத்தை அவர் பக்கம் ஈர்த்து அவர்களது பாராட்டுதல்களைப் பெற்றுத்தந்தன.
தெரேசா தனது நாட்குறிப்பில், தனது முதல் வருடம் துன்பங்கள் நிறைந்ததென்றும், வருமானமில்லாத காரணத்தால் உணவுக்காகவும், ஏனைய பொருட்களுக்காகவும் யாசிக்க நேர்ந்ததென்றும், ஆரம்ப நாட்களில் சந்தேகமும், தனிமையும், கன்னிமடத்தின் வசதிகளுக்குத் திரும்பும் சலனமும் ஏற்பட்டதென்றும் தனது நாட்குறிப்பில் எழுதினார்.
1950ம் ஆண்டு, அக்டோபர் மாதம், 7ம் தேதி, பிறர் அன்பின் பணியாளர் சபையை மறைமாவட்ட அளவில் துவக்க தெரெசாவுக்கு கத்தோலிக்க திருச்சபையில் அனுமதி அளிக்கப்பட்டது. அச்சபையின் குறிக்கோளாக அவர் கூறியது, "உண்ண உணவற்றவர்கள், உடுத்த உடையற்றவர்கள், வீடற்றவர்கள், முடமானவர்கள், குருடர்கள், தொழு நோயாளிகள் போன்றோர்களையும், தங்களை சமூகத்திற்கே தேவையற்றவர்களெனவும், அன்பு செய்யப்படாதவர்களெனவும், கவனிக்கப் படாதவர்களெனவும் எண்ணிக் கொண்டிருப்பவர்களையும், சமூகத்திற்கே பெரும் பாரமென்று எண்ணப்பட்டு அனைவராலும் புறக்கணிக்கப் பட்டவர்களையும் கவனித்தலே ஆகும்."
கொல்கத்தாவில் 13 உறுப்பினர்களைக் கொண்ட சிறியதொரு அமைப்பாக ஆரம்பிக்கப்பட்ட இச்சபை, இன்று 6000க்கும் மேலான அருட்சகோதரிகளால் நடத்தப்படும் அனாதை இல்லங்களையும், எய்ட்ஸ் நல்வாழ்வு மையங்களையும், தொண்டு மையங்களையும் தன்னகத்தே கொண்டு அகதிகள், குருடர், ஊனமுற்றோர், முதியோர், மது அடிமைகள், ஏழை எளியோர், வீடற்றோர், வெள்ளத்தினாலும், தொற்றுநோயாலும் பஞ்சத்தாலும் பாதிக்கப்பட்டவர்கள் போன்றவர்களைக் கவனிக்கும் இடமாகவும் இருக்கிறது.
இவர், சிறந்த சமூக சேவகர் எனவும், ஏழைகளுக்கும் ஆதரவற்றோருக்கும் பரிந்து பேசுபவர் என்றும் உலகம் முழுவதும் புகழப்பட்டார்.
1950ம் ஆண்டு, இந்தியாவின் கொல்கத்தாவில் "பிறர் அன்பின் பணியாளர்" என்ற கத்தோலிக்க துறவற சபையினை நிறுவினார். நாற்பத்தைந்து வருடங்களுக்கும் மேலாக ஏழை எளியோர்களுக்கும், நோய்வாய்ப்பட்டோருக்கும், அனாதைகளுக்கும், இறக்கும் தறுவாயிலிருப்போருக்கும் சேவை செய்து தொண்டாற்றியவர் இவர். முதலில் இந்தியா முழுவதும், பின்னர் வெளிநாடுகளுக்கும் "பிறர் அன்பின் பணியாளர் சபை"யினை நிறுவினார்.
இவர் 1979ல் அமைதிக்கான நோபல் பரிசினையும், 1980ல் இந்தியாவின் சிறந்த குடிமக்கள் விருதான பாரத ரத்னா விருதினையும் பெற்றார்.
அன்னை தெரேசாவின் "பிறர் அன்பின் பணியாளர் சபை", அவர் மறைந்தபோது 123 நாடுகளில் 610 தொண்டு நிறுவனங்களுடன் இயங்கிக்கொண்டிருந்தது. இதில் எய்ட்ஸ், தொழு நோய் மற்றும் காசநோயால் பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கான நல்வாழ்வு மையங்கள், இலவச உணவு வழங்குமிடங்கள், குழந்தைகள் மற்றும் குடும்பத்திற்கான ஆலோசனைத் திட்டங்கள், அனாதை இல்லங்கள், பள்ளிக்கூடங்கள் ஆகியவை அடங்கும்.
அன்னை அவர்களைப் பற்றி எழுதுவதானால், நிறைய எழுதிக் கொண்டே போகலாம். அன்னையின் கடைசி காலம், மிகவும் கடினமானதாக இருந்தது. இதயக் கோளாறுகளால் அவதிப்பட்டார். ஏப்ரல் 1996ல் அன்னை தெரேசா கீழே விழுந்து அவரது காறை எலும்பு முறிந்தது. ஆகஸ்ட் மாதம், மலேரியாவினாலும், இதய கீழறைக் கோளாறினாலும் அவதிப்பட்டார். இதய அறுவை சிகிச்சைக்குட்பட்ட போதிலும் அவரது உடல்நிலை மோசமாகிக் கொண்டிருந்தது. அன்னை 1997ம் ஆண்டு, செப்டம்பர் மாதம், ஐந்தாம் தேதி மரணமடைந்தார்.
செப்டம்பர் 1997ல் இறுதிச்சடங்கிற்கு முன்னதாக ஒரு வார காலம் அன்னை தெரேசாவின் உடல் கொல்கத்தாவின் புனித தோமையார் ஆலயத்தில் பொதுமக்கள் பார்வைக்கு வைக்கப்பட்டிருந்தது. அனைத்து மத ஏழைகளுக்கும் அவர் ஆற்றிய தொண்டுக்குப் பரிகாரமாக, இந்திய அரசின் அரசு மரியாதையுடன் கூடிய இறுதிச்சடங்கு செய்யப்பட்டது.
அவரது செயல்களையும், சாதனைகளையும் பகுத்தாய்ந்த திருத்தந்தை இரண்டாம் அருள் சின்னப்பர், "மானுட சேவையில் தன்னை முழுமையாக ஈடுபடுத்தத் தேவையான பலனும் விடாமுயற்சியும் அன்னை தெரெசாவுக்கு எங்கிருந்து வந்தது? அவர் அதனைப் பிரார்த்தனையிலும் இயேசு கிறிஸ்துவையும் அவரது இறைவார்த்தையையும், அவரின் திருஇருதயதையும் தியானிப்பதிலிருந்து பெற்றுக் கொண்டார்." என்றார். தனிப்பட்ட முறையில் அன்னை தெரேசா தனது மத நம்பிக்கைகளில் அநேக சந்தேகங்களையும் போராட்டங்களையும் கொண்டிருந்தார். இது ஏறத்தாழ ஐம்பது வருடங்கள் அவரது வாழ்க்கையின் முடிவு வரை நீடித்தது.
2003ம் ஆண்டு, அக்டோபர் மாதம், 19ம் தேதி, திருத்தந்தை இரண்டாம் ஜான் பால் அவர்கள், அன்னை தெரேசாவிற்கு அருளாளர் பட்டமளித்தார்.
2016ம் ஆண்டு, செப்டம்பர் மாதம், நான்காம் தேதி, திருத்தந்தை ஃபிரான்சிஸ் அவர்கள் அன்னை தெரெசாவை புனிதராக அருட்பொழிவு செய்வித்தார்.
Also known as
• Mother Teresa
• Agnes Gonxha Bojaxhiu
• Saint of the Gutters
Additional Memorial
19 October (Mother Teresa public holiday in Albania)
Profile
Daughter of an Albanian businessman who died when Agnes was nine years old. Nun, missionary and teacher in Calcutta, India in 1928. In 1948 she left the convent to work alone with the poor, and became an Indian citizen. She founded the Congregation of the Missionaries of Charity in 1950. In 1957 the Missionaries of Charity started their work with lepers and in disaster areas. She received the Pope John XXIII Peace Prize in 1971, the Jawaharlal Nehru Award for International Understanding in 1972, and the Nobel Peace Prize in 1979, and the Missionaries today work in 30 countries.
Born
26 August 1910 in Skopje, Albania (modern Macedonia)
Died
5 September 1997 in Calcutta, West Bengal, India of natural causes
Canonized
• 4 September 2016 by Pope Francis
• the canonization miracle involved the healing of brain abscesses of a comatose 42 year old mechanical engineer in Santos, Brazil in 2008
Blessed Maria Velotti
Also known as
• Maria Luigia of the Blessed Sacrament
• Mariella (childhood nickname)
Profile
Born to Francesco Velotti and Teresa Napoletano, Maria was baptised on the day she was born, but was orphaned before the age of three. She was raised by an aunt named Caterina who was virulently opposed to Maria’s piety and call to religious life. Maria became a Franciscan tertiary, taking the name Maria Luigia of the Blessed Sacrament. With Eletta Albini, she founded the Franciscan Sisters Adorers of the Holy Cross.
Born
16 November 1826 in Soccavo, Naples, Italy
Died
• at 9am on 3 September 1886 at the Franciscan Sisters Adorers of the Holy Cross at Via Nuova Padre Ludovico 28, Casoria, Naples, Italy of natural causes after a long and debilitating illness
• buried in the local cemetery in Casoria
• re-interred in a chapel at the mother-house of the Franciscan Sisters Adorers of the Holy Cross in Casoria on 26 December 1926
Beatified
• 26 September 2020 by Pope Francis
• beatification recognition celebrated in the Cathedral of Santa Maria Assunta, Naples, Italy, with Cardinal Crescenzio Sepe as chief celebrant
Saint Bertin the Great
புனித பெர்டின்
நினைவுத் திருநாள் : செப்டம்பர் 5
பிறப்பு : 615, கோடான்ஸ் (Coutances), பிரான்சு
இறப்பு : 709
பெர்டின் தனது இளம் வயதிலேயே பிரான்சு நாட்டிலுள்ள லக்ஸ்யூல் (Lexeuil) என்ற பெயர் கொண்ட துறவற மடத்திற்குஸ் சென்றார். இச்சபை புனித கெலம்பானூஸ் என்பவர் தயாரித்த சட்டதிட்டங்களை சபையின் ஒழுங்காகக் கொண்டு செயல்பட்டது. பெர்ட்டின் கொலம்பானூசின் உறவினர். 638 ஆம் ஆண்டு மோரினி (Morini) என்றழைக்கப்ட்டவர், இச்சபையின் முதல் துறவியாவர். இச்சபை வளர்வதற்கு, பிரான்சிஸ் ஆயராக இருந்த புனித ஓமர் என்பவர் மிகப்பெரிய அளவில் எல்லாவிதங்களிலும் உதவியானார்.
ஆயர் ஓமர் (Omer) தனது மறைமாவட்டத்திற்கு சொந்தமான, பாழடைந்த ஒரு நிலத்தைக் கொடுத்தார். அந்நிலம் காடு போன்று காணப்பட்டது. விஷப்பூச்சிகளும், கடற்பாசிகளும் நிறைந்திருந்தது. அந்நிலத்தைப் பரிசாகப் பெற்ற அத்துறவற சபையினர் நிலத்தை தூய்மைப்படுத்தி, பல குடும்பங்களை வாழ செய்தனர்.
இச்சபையினர் ஊர் ஊராக சென்று நற்செய்திப் பணியை ஆற்றினர். ஒரு சிறிய குடிசையில் வாழ்ந்த இத்துறவிகள் சில ஆண்டுகள் கழித்து பெரிய துறவற இல்லம் ஒன்றை கட்டினர். இதற்காக பெர்ட்டின் தன்னையே வருத்தி, கடினமாக உழைத்தார். இவரின் உழைப்பால் குறுகிய காலத்தில் 150 துறவிகள் இச்சபைக்கு வந்து சேர்ந்தனர். இவர் கிராமங்களுக்கு சென்று பணியாற்றினார். சிறுவர்களை ஒன்று சேர்த்து கல்வி கற்பித்தார். பல குடும்பங்களில் கல்வியை அறிமுகப்படுத்தினார்.
பெர்ட்டின் ஏழை மக்களின் மத்தியில் சிறப்பான பணியை ஆற்றினார். இவர் வாழும் போதே மக்களால் ஒரு புனிதராக போற்றப்பட்டார். இவர் தன்னுடன் இருந்த மற்ற துறவிகளுக்கும், ஒரு தாயாக இருந்தார். இவர் மட்டுமே தனது சொந்த உழைப்பால், மேலும் இரண்டு துறவற இல்லங்களை கட்டினார். அனைத்து இல்லங்களிலும், குழந்தைகள் கற்க ஏற்பாடு செய்தார்.
ஏழை குடும்பங்களில், வளமான வாழ்வை ஏற்படுத்திக் கொடுத்த இவர், ஒருநாள் குடும்பங்களை சந்திக்க சென்றபோது உடல் நலம் குன்றிபோனது. அன்றிலிருந்து உடல் நலக் குறைவால் அவதிப்பட்டு இறந்தார்.
Also known as
Bertinus
Profile
Educated at the Abbey of Luxeuil, France known for its strict adherence to the Rule of Saint Columban, a Rule known for its austerity. Though he was not a novice, Bertin felt called to follow the Rule with the monks at the abbey; when grown, he took the cowl. In 639, Bertin and two other monks, Mommelinus and Ebertram, joined Saint Omer in evangelizing the people in Pas-de-Calais, a region renowned for idolatry and immorality. The evangelists had no great success, but they built a monastery in honor of Saint Mommolin. Bertin served as its first abbot, a calling that lasted the remaining 60 years of his life. He sent monks to found other monasteries in both France and England, and he travelled constantly to teach and evangelize. His monastery served as an example to the locals, and brought many to the faith; 22 of its monks have been canonized. During a life that spanned nearly a century, Bertin was known for holiness and severe self-imposed austerities. On his death, the monastery was re-dedicated to him.
Born
early 7th century at Constance (in modern Germany)
Died
c.709 of natural causes
Saint Albert of Butrio
Also known as
Alberto di Butrio
Profile
Born to a regionally important family. Hermit in Butrio (modern Palazzuolo) near the Borrione River Valley in the diocese of Tortona, Italy in 1030. When he miraculously mute son of the Marquis of Casaco, the Marquis built a Romanesque church where Albert and his brother hermits could assemble for the Divine Office. Albert became a Benedictine monk, and the church served as the core of the Benedictine Cluniac monastery he formed at Butrio; he served the rest of his life as as its first abbot.
Died
1073 in Tortuna, Liguria, Italy of natural causes
Blessed Florent Dumontet de Cardaillac
Also known as
Fiorenzo Dumontet de Cardaillac
Profile
Priest in the diocese of Castres, France. Imprisoned for his faith on a prison ship during the persecutions of the French Revolution, he ministered to other prisoners and cared for the sick until his own health broke. Martyr.
Born
8 February 1749 in Saint-Médard, Haute-Vienne, France
Died
5 September 1794 aboard the prison ship Deux-Associés, in Rochefort, Charente-Maritime, France
Beatified
1 October 1995 by Pope John Paul II
Saint Giuse Hoàng Luong Canh
Also known as
• Joseph Canh
• Joseph Canh Luang Hoang
Additional Memorial
24 November as one of the Martyrs of Vietnam
Profile
Lifelong layman in the apostolic vicariate of East Tonkin. Physician. Catechist and Dominican tertiary. One of the Martyrs of Vietnam.
Born
c.1763 in Làng Van, Bac Giang, Vietnam
Died
beheaded on 5 September 1838 in Bac Ninh Tai, Vietnam
Canonized
19 June 1988 by Pope John Paul II
Blessed William Browne
Profile
Layman servant in the house of nobleman Thomas Darcy. Known for his love of the Faith and the Church, he refused to acknowledge the king as head of Christianity in England, refused to attend Protestant services, and continued to encourage people to join and support Catholicism. For this he was imprisoned, tortured, prosecuted to treason, and executed. Martyr.
Born
Northampton, Northamptonshire, England
Died
hanged, drawn and quartered on 5 September 1605 at Ripon, North Yorkshire, England
Beatified
15 December 1929 by Pope Pius XI
Blessed Gerbrand of Dokkum
Profile
Premonstratensian monk. Canon of the Premonstratensian monastery in Dokkum, Friesland (in the modern Netherlands. Chosen 4th abbot of the house. Friend of and correspondent with King Louis IX of France. Championed and preached support and participation in the Crusades in Friesland. Died while attending the Premonstratensian general chapter.
Born
early 13th century in area of the modern Netherlands
Died
11 October 1267 at the Premontres mother-house in Laon, France of natural causes
Blessed Gentilis of Toringa
Profile
Born to the Italian nobility. Franciscan Friar Minor. Missionary to the Muslims in Egypt, Persia and Armenia. Martyr.
Born
at Matelica, Italy
Died
• beheaded on 1340 at Toringa (Tauris), Persia
• relics enshrined in the Church of the Frati, Venice, Italy
Beatified
2 February 1795 by Pope Pius VI
Saint Phêrô Nguyen Van Tu
Additional Memorial
24 November as one of the Martyrs of Vietnam
Profile
Dominican priest. Martyr.
Born
c.1796 in Ninh Cuong, Nam Ðinh, Vietnam
Died
5 September 1838 in Bac Ninh Tai, Vietnam
Canonized
19 June 1988 by Pope John Paul II
Saint Anseric of Soissons
Also known as
Ansaricus, Ansericus
Profile
Raised in a pious Christian family. Bishop of Soissons (in modern France) in the mid-7th century. Attended the Council of Rheims. Built the church that houses the relics of Saint Crispin and Saint Crispian.
Born
Espagny, Soissons, Gaul (in modern France)
Died
c.652
Blessed John the Good of Siponto
Profile
12th century monk. Spiritual student of Blessed John of Matera, and of Blessed Jordan of Pulsano. Founded the monastery of San Michele on the island of Mont Gargano at Mljet dálmata, Dalmatia (in modern Croatia), and served as its first abbot.
Born
Siponto, Italy
Blessed Jordan of Pulsano
Profile
Benedictine monk at Pulsano, Italy. Spiritual student of Saint John of Pulsano. Abbot-general of Pulsano from 1139 to 1152.
Died
1152 of natural causes
Saint Romulus of Rome
Profile
Member of the imperial Roman court of Emperor Trajan. During a period of persecution of Christians, Romulus spoke out against the abuse; he was immediately arrested and executed. Martyr.
Died
112 in Rome, Italy
Saint Alvitus of León
Profile
Related to Saint Rudesind. Benedictine monk at Sahagun, Spain. Bishop of León, Spain in 1057. Transferred the relics of Saint Isidore from Seville, Spain to León.
Died
1063
Saint Genebald of Laon
Profile
Relative of Saint Remigius of Rheims. Bishop of Laon, France. For some unnamed fault he committed, he sentenced himself to seven years of continuous penance.
Died
c.555 of natural causes
Saint Victorinus of Amiterme
Profile
Sixth-century bishop of Amiterme, Italy (outskirts of Rome). Martyr.
Died
hanged upside down near Rome, Italy; he lasted three days
Blessed Anselm of Anchin
Profile
Monk. Abbot of the monastery of Anchin.
Died
• c.1088 of natural causes
• miraculous healings reported at his tomb
Saint Victorinus of Como
Profile
Bishop of Como, Italy. Fought Arianism.
Died
644 of natural causes
Saint Obdulia
Profile
Nun. Her story has been lost.
Died
relics venerated at Toledo, Spain
Saint Charbel
Profile
Martyred in the persecutions of Trajan.
Died
107
Martyrs of Armenia
Profile
A group of up to 1,000 Christian soldiers in the 2nd century imperial Roman army of Trajan, stationed in Gaul. Ordered to sacrifice to pagan gods, they refused and were transferred to Armenia. Ordered again to sacrifice to pagan gods, they refused again. Martyrs. We know the names of three of them, but nothing else - Eudoxius, Macarius and Zeno.
Martyrs of Capua
Profile
Three Christians who were martyred together. Long venerated in Capua, Italy. We know their names, but little else - Arcontius, Donatus and Quintius.
Died
Capua, Italy
Martyrs of Nicomedia
Profile
A group of 80 Christians, lay and clergy, martyred together in the persecutions of Valens. We know little more than the names of three of them - Menedemo, Teodoro and Urbano.
Died
locked on a boat which was then set on fire on the shore of Nicomedia, Bithynia (in modern Turkey) c.370
Martyrs of Porto Romano
Profile
A group of Christians martyred together in the persecutions of Marcus Aurelius. We know little more than their names - Aconto, Herculanus, Nonno and Taurino.
Died
c.180 at Porto Romano, Italy
Deceased Friends and Benefactors of the Dominicans
The Dominican Order commemorates the deceased friends and benefactors of the Order on September 5th. This day is a time to pray for the souls of those who have helped the Dominicans in their mission of preaching and teaching the Gospel.
Some of the notable deceased friends and benefactors of the Dominicans include:
- Saint Dominic, the founder of the Order
- Saint Catherine of Siena, a Dominican tertiary who was a powerful advocate for the poor and the Church
- Saint Thomas Aquinas, a Dominican friar who was one of the greatest theologians of the Middle Ages
- Saint Rose of Lima, a Dominican tertiary who was a model of holiness and devotion
- John Henry Newman, an English convert to Catholicism who was a Dominican friar and cardinal
These are just a few of the many deceased friends and benefactors of the Dominicans. We pray for their souls and give thanks for their generosity and support.
On this day, the Dominicans also pray for the souls of all the faithful departed, especially those who have no one to pray for them. We ask God to grant them the light of His mercy and the peace of His eternal home.
If you would like to join the Dominicans in praying for the deceased friends and benefactors of the Order, you can do so by saying the following prayer:
O God, who hast called us to be friends and benefactors of the Order of Preachers, grant that we may always be mindful of those who have gone before us in faith, and that we may continue to support their work by our prayers and our actions. We ask this through Jesus Christ, our Lord. Amen.
