† இன்றைய புனிதர் †
(ஆகஸ்ட் 6)
✠ புனிதர் இரண்டாம் சிக்ஸ்டஸ் ✠
(St. Sixtus II)
24ம் திருத்தந்தை/ மறைசாட்சி:
(24th Pope/ Martyr)
பிறப்பு: தெரியவில்லை
கிரேக்க நாடு
(Greece)
இறப்பு: ஆகஸ்ட் 6, 258
ரோம்; ரோமப் பேரரசு
(Rome, Roman Empire)
ஏற்கும் சமயம்:
ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை
(Roman Catholic Church)
நினைவுத் திருவிழா: ஆகஸ்ட் 6
பாதுகாவல்: நம்பிக்கையுள்ள பெண்களுக்கு, திராட்சை மற்றும் பீன்ஸ் விளைச்சலுக்கு
திருத்தந்தை இரண்டாம் சிக்ஸ்டஸ் (Pope Sixtus II) ரோம் ஆயராகவும், 24ம் திருத்தந்தையாகவும், கி.பி. 257ம் ஆண்டு, ஆகஸ்ட் மாதம் 31ம் நாளிலிருந்து, கி.பி. 258ம் ஆண்டு, ஆகஸ்ட் மாதம் 6ம் நாள் வரை ஆட்சி செய்தார். ரோமப் பேரரசன் “வலேரியனின்” (Emperor Valerian) ஆட்சி காலத்தில், கி.பி. 258ம் ஆண்டு நடந்த கிறிஸ்தவ துன்புருத்தல்களின்போது “புனிதர் லாரன்ஸ்” (Lawrence of Rome) உள்ளிட்ட ஏழு திருத்தொண்டர்களுடன் மறைசாட்சியாக கொல்லப்பட்டார்.
இவருக்கு முன் பதவியிலிருந்தவர் திருத்தந்தை “முதலாம் ஸ்தேவான்” (Pope Stephen I) ஆவார். திருத்தந்தை “டையோனிசியஸ்” (Pope Dionysius) இவருக்குப் பிறகு பதவி வகித்தவர் ஆவார். திருத்தந்தை இரண்டாம் சிக்ஸ்டஸ் கத்தோலிக்க திருச்சபையின் 24ம் திருத்தந்தை ஆவார்.
பணிகள்:
திருத்தந்தை இரண்டாம் சிக்ஸ்டஸ் கிரேக்க நாட்டவர் என்று "திருத்தந்தையர் நூல்" (Liber Pontificalis) என்னும் பண்டைய ஏடு கூறுகிறது.
இரண்டாம் சிக்ஸ்டஸ் தமக்குமுன் பதவியிலிருந்த திருத்தந்தை “முதலாம் ஸ்தேவானின்” (Pope Stephen I) அணுகு முறையிலிருந்து வேறுபட்ட விதத்தில் செயல்பட்டு, திருச்சபைக்கு உள்ளே நிலவிய பூசல்களுக்குத் தீர்வுகள் கண்டார். குறிப்பாக, ரோம மன்னர்கள் கிறிஸ்தவ மறையைத் துன்புறுத்தியபோது தம் உயிரைக் காத்துக் கொள்வதற்காக சில கிறிஸ்தவர்கள் தம் மத நம்பிக்கையைக் கைவிட்டு, ரோம தெய்வங்களுக்குப் பலி செலுத்தியதால் அவர்களை மீண்டும் திருச்சபையில் ஏற்றுக்கொள்வது பற்றி கருத்து வேறுபாடு நிலவியது. அத்தகைய கிறிஸ்தவர்களுக்கு மீண்டும் ஒருமுறை திருமுழுக்கு கொடுக்க வேண்டியதில்லை என்று ரோமத் திருச்சபை கருதியது. ஆனால், வட ஆப்பிரிக்கா, சிறு ஆசியா ஆகிய பகுதிகளின் ஆயர்கள், குறிப்பாக கார்த்தேஜ் நகர் ஆயர் சிப்பிரியான், அக்கருத்தோடு உடன்படவில்லை. இதனால் திருச்சபைக்குள் குழப்பம் நிலவியது.
திருத்தந்தை இரண்டாம் சிக்ஸ்டஸ், புனித சிப்பிரியானோடும் பிற ஆயர்களோடும் தொடர்பு கொண்டு நல்லுறவு ஏற்படுத்தினார். இத்தகைய நல்லுறவு ஏற்படுவதற்கு அலெக்சாந்திரிய நகர் ஆயர் தியோனீசிஸ் (இறப்பு: 264/5) என்பவரும் பெரிதும் துணைநின்றார்.
மறைச்சாட்சியாக உயிர்துறத்தல்:
ரோம மன்னன் வலேரியன் முதலில் கிறிஸ்தவ சமயத்தின்பேரில் சகிப்புத்தன்மை காட்டினார். அதன் பின் அதனை மிகவும் கடுமையாகத் துன்புறுத்தலானார். பல ஆயர்களும் குருக்களும் கொல்லப்பட்டனர். கிறிஸ்தவர்கள் வெளிப்படையாகக் கல்லறைத் தோட்டங்களில் வழிபாடு நிகழ்த்துவது தடைசெய்யப்பட்டது. அரசு ஏற்பாடு செய்த வழிபாடுகளில் பங்கேற்று, ரோம தெய்வங்களுக்குப் பலிசெலுத்த கிறிஸ்தவர்கள் வற்புறுத்தப்பட்டார்கள். வலேரியனின் துன்புறுத்தல்களினால் எண்ணற்ற குருக்களும் ஆயர்களும் திருத்தொண்டர்களும் மறைசாட்சியாக கொல்லப்பட்டனர்.
கி.பி. 258ம் ஆண்டு, ஆகஸ்ட் மாதம், 6ம் நாள், கிறிஸ்தவர்கள் வழிபாடு நடத்தியபோது சிக்ஸ்டஸ் ஓர் இருக்கையில் அமர்ந்து மக்களுக்குப் போதித்துக் கொண்டிருந்தார். அப்போது அரச இராணுவத்தினர் திடீரென அங்கு நுழைந்து, திருத்தந்தை சிக்ஸ்டசையும் அவரோடு நான்கு திருத்தொண்டர்களையும் கழுத்தை வெட்டிக் கொன்றார்கள். ஒருசில நாட்களுக்குப் பின், மற்றும் மூன்று திருத்தொண்டர்கள் கிறிஸ்தவ நம்பிக்கைக்காகக் கொல்லப்பட்டார்கள். “ஜானுவரியஸ்” (Januarius), “வின்சென்ஷியஸ்” (Vincentius), “மேக்னஸ்” (Magnus), “ஸ்டீஃபன்” (Stephanus), “ஃபெலிசிஸ்ஸிமஸ்” (Felicissimus) “அகபிடஸ்” (Agapitus) மற்றும் “லாரன்ஸ்” (Lawrence of Rome) ஆகியோர் மறைசாட்சியாக கொல்லப்பட்ட ஏழு திருத்தொண்டர்கள் ஆவர்.
அடக்கம்:
மறைச்சாட்சியாக உயிர்துறந்த இரண்டாம் சிக்ஸ்டசின் உடல் ரோம் கலிஸ்டஸ் (Catacomb of Callixtus) கல்லறைத் தோட்டத்தில் அடக்கம் செய்யப்பட்டது. அவர் கொல்லப்பட்டபோது அமர்ந்திருந்த, இரத்தம் தோய்ந்த இருக்கை அவருடைய கல்லறையின் பின்புறம் அமைக்கப்பட்ட சிறுகோவிலில் வைக்கப்பட்டது.
ஒரு நூற்றாண்டுக்குப் பின், திருத்தந்தை “முதலாம் டாமசஸ்” (Pope Damasus I) என்பவர் (ஆட்சி: 366-384) இரண்டாம் சிக்ஸ்டசின் கல்லறைமீது ஒரு கல்வெட்டு பதித்தார்.
திருவிழா:
புனிதர் இரண்டாம் சிக்ஸ்டசின் நினைவுத் திருவிழா, ஆகஸ்ட் மாதம், 6ம் நாள் கொண்டாடப்படுகிறது. அவருடைய பெயர் ரோம திருப்பலியின் நற்கருணை மன்றாட்டில் சேர்க்கப்பட்டது.
† Saint of the Day †
(August 6)
✠ St. Sixtus II ✠
24th Pope/ Martyre:
Born: ----
Greece
Died: August 6, 258
Rome, Roman Empire
Venerated in: Roman Catholic Church
Feast Day: August 6
Pope Saint Sixtus II was bishop of Rome from August 30, 257 to August 6, 258. He died a brutal death as a martyr during the persecution of Christians by Emperor Valerian.
According to the Liber Pontificalis, Sixtus was Greek by birth, although this is now disputed since the authors of this work seem to have confused him with the contemporary Xystus who was a Greek student of Pythagoreanism. During Sixtus II's episcopacy, the struggle between the Catholic Church and Novatianism, a schismatic movement that refused to grant absolution to those who had committed idolatry under persecution, continued to rage throughout the Christian churches.
The main accomplishment of Sixtus' papacy was to restore amicable relations with the African and Eastern churches, which had been strained by the policy of his predecessor, Stephen I, over the question of heretical baptism. Sixtus continued to uphold Stephen's policy that baptisms administered by Novatianist clergymen were valid, but he was nevertheless able to end the animosity of Catholic churchmen opposed to Stephen's policy, especially Cyprian of Carthage.
Sixtus carried out his duties despite the initial wave of persecution under Emperor Valerian I. However a new and harsher edict in August 258 resulted in Sixtus becoming one of the persecution's first martyrs. He was beheaded on August 6 with several companions. Ironically, the antipope Novatian also apparently died during the same persecution.
Although the Liber Pontificalis says that Sixtus II was Greek, modern Catholic and secular scholars consider this to be in error, resulting from the fact that the authors of this source thought that he was identical with a contemporary Greek philosopher of the same name, the author of the so-called Sentences of Xystus.
During the episcopacy of his predecessor, Pope Stephen I, a sharp dispute had arisen between Rome and the African and Eastern churches concerning the question of whether Novatianist schismatics needed to be re-baptized if they seek admission to the Catholic Church. The future Saint Cyprian of Carthage had pointedly disagreed with Stephen I on the issue. As if the Novatianist schism itself were not bad enough, the controversy over heretical baptism now threatened a complete rupture between Rome and the churches of Africa and Asia Minor.
Although Sixtus upheld Stephen's position that the Novatianists only required absolution and not re-baptism, he was more conciliatory than Stephen had been and succeeded in restoring friendly relations with Cyprian and his followers. Exactly how he did so is not clear, but Pontius, Cyprian's biographer, calls Sixtus a "good and peaceful priest"—bonus et pacificus sacerdos—indicating that his style, at least, was less offensive than his predecessor's.
Shortly before Sixtus II became a bishop, Emperor Valerian issued his first edict of persecution, which required the Christians to participate in the national cult of the pagan gods and forbade them to assemble in the cemeteries. Those who refused to comply were threatened with exile or death. Nevertheless, during the early part of his reign, Sixtus managed to perform his functions as chief pastor of the Roman Christians without being molested by those who were charged with the execution of the imperial edict.
According to a later legend, one of the deacons appointed by Sixtus II was the famous saint and martyr Lawrence of Rome. Lawrence was placed in charge of the administration of church goods and the care of the poor, and one of the items he had charge of was the famous chalice of Christ known later as the Holy Grail.
However, during the first days of August, 258, the emperor issued a new and far more harsh edict against the Christians. It authorized that bishops, priests, and deacons could be summarily put to death without trial. Cyprian informs us that "the prefects of the city were daily urging the persecution in order that, if any were brought before them, they might be punished and their property confiscated." As a result of intensified efforts by the emperor's agents, Sixtus II was one of the first to fall victim to this imperial policy.
Hoping to escape the vigilance of the Roman officers, he assembled his flock on August 6 at one of the less-known cemeteries, that of Prætextatus, on the left side of the Appian Way, nearly opposite the famous cemetery of Saint Callixtus, where Christians often congregated for worship in the presence of the holy martyrs. While seated on his chair in the act of addressing his flock, he was suddenly apprehended by a band of soldiers. Some sources say he was immediately beheaded, others that he was first brought before a tribunal to receive his sentence and then led back to the cemetery for execution. The inscription which Pope Damasus I (366-384) placed on Sixtus' tomb in the cemetery of Saint Callixtus may be interpreted in either sense. The Liber Pontificalis claims that he was led away from the place in order to induce him to offer sacrifice to the gods.
Four deacons, Januarius, Vincentius, Magnus, and Stephanus, were apprehended with Sixtus and beheaded with him at the same cemetery. Two other deacons, Felicissimus and Agapitus, suffered martyrdom on the same day. The order of Valerian made no distinction between Catholic and Novatianist sects of Christianity, and thus the antipope Novatian seems to have died in the same persecution with his rival.
