Bl. Stefan Wincenty Frelichowski
Feastday: February 22
Patron: of Polish Scouts
Birth: 1913
Death: 1945
Beatified: Pope John Paul II
Blessed Stefan Wincenty Frelichowski (b. January 22, 1913 - February 23, 1945 in Dachau) was a Polish priest, scout and is patron of Polish Scouts
Stefan Wincenty Frelichowski (22 January 1913 – 23 February 1945) was a Polish Roman Catholic priest.[1] He was part of the scouts and was affiliated with several other groups during the course of his ecclesial education though maintained strong links to these groups after his ordination to the priesthood. He was arrested not long after World War II began and the Gestapo moved him to several concentration camps before sending him to Dachau where he died from disease.[2][3]
Frelichowski was beatified in Poland in 1998.
Life
Stefan Wincenty Frelichowski was born on 22 January 1913 in Chełmża as the third of seven children to the baker Ludwika Frelichowski and Marta Olszewska.[1] His siblings were: Czesław, Leonard (then himself after), Vincent, Eleanor, Stefania and Marcjanna Marta.
In 1923 he began his high school studies at Pelpin where on 26 May 1927 he was admitted into the Sodality of the Blessed Virgin. He joined the scouts on 21 March 1927 and he later Frelichowski served as its patrol leader and later as the troop leader; on 26 June 1927 he was promoted to a different scout rank. In June 1931 he graduated from high school and then went on to commence his studies to become a priest. He was an active member of the Scout Club while he underwent his ecclesial studies.[1] Furthermore, he was an active member of the Christian Life group in Chełmża. Since he was nine he had been an Altar server. During his education for the priesthood in Pelpin he was active in the temperance movement and collaborated with Caritas.[2][3]
On 14 March 1937 he received his ordination to the priesthood in the Pelpin Cathedral from Bishop Stanisław Wojciech Okoniewski. He first served the bishop as an aide and then served as a priest in Pelpin and in Toruń before continuing his studies at the Lwów college. In Toruń he was responsible for the parish press and from 1 July 1938 was the vicar of the Assumption parish church. In 1938 he became the leader of the Old Scouts and the chaplain of the scout district of Pomerania.[3]
Registration card of Stefan Wincenty Frelichowski as a prisoner at Dachau concentration camp
The Gestapo arrested him on 11 September 1939 along with all parish priests in his area and released most of them save for him on 12 September. On 18 October 1939 and he was imprisoned in the Fort VII camp on a temporary basis before being sent on 8 January 1940 with around 200 prisoners to another camp. On 10 January 1940 he was sent to the concentration camp at Stutthof and then later on 6 April to Grenzdorf and Sachsenhausen before being sent to Dachau as his final destination on 13 December 1940.
Frelichowski contracted typhus while tending to prisoners who had the disease and he also contracted pneumonia. He died on 23 February 1945 and his remains were lined in a white sheet decorated with flowers before he was cremated. But before that the prisoner Stanisław Bieniek made a death mask and a cast of the late priest's right hand.[2]
Beatification
The beatification cause started in a diocesan process spanning from 1964 until closure on 18 February 1995 at which point the Congregation for the Causes of Saints validated it in Rome on 12 May 1995. The formal introduction came on 12 November 1993 and he was title as a Servant of God. The postulation sent the Positio to the C.C.S. in 1998 and theologians approved it later on 15 December 1998 as did the C.C.S. on 16 February 1999. Pope John Paul II approved his beatification on 26 March 1999 after confirming that Frelichowski died "in odium fidei" ("in hatred of the faith") and so beatified him later while in Poland on 7 June 1999.
On 22 March 2002 he was made the patron for Polish scouts after the Congregation for Divine Worship and the Discipline of the Sacraments approved the request that had been lodged in 1999
Chair of Peter
புனித பேதுருவின் தலைமைப் பீடம்
தலைமை திருத்தூதரான பேதுரு, அந்தியோக்கு நகரில் நற்செய்திப் பணியாற்றிக்கொண்டிந்தபோது அந்நகரின் ஆளுநராக இருந்த தியோப்பிலிஸ் என்பவன் பேதுருவைக் கைதுசெய்து சிறையில் அடைத்தான். சிறையில் இருந்த பேதுருவுக்கு அவன் சரியாக தண்ணீர், உணவு கூடக் கொடுக்கவில்லை. இதனால் அவர் மிகவும் கஷ்டப்பட்டார். அப்போது அவர் வானத்தை அண்ணார்ந்து பார்த்து வேண்டினார், “இயேசுவே! என் தலைவரே! எனக்கு எதற்கு இத்தகைய கொடிய தண்டனை?” .அதற்கு ஆண்டவர் இயேசு அவருக்கு இவ்வாறு பதிலுரைத்தார். “பேதுரு! நான் உன்னை ஒருபோதும் கைவிட்டுவிடமாட்டேன் என்று உனக்குத் தெரியாதா?, சிறுது பொறுத்திருந்து பார். எல்லாமே நல்லதாகவே நடக்கும்”.
இந்நேரத்தில் பேதுரு கைது செய்யப்பட்டு சிறையில் அடைக்கப்பட்டிருக்கிறார் என்ற செய்தியைக் கேள்விப்பட்ட பவுல் அந்தியோக்கியா நகர் ஆளுநரைச் சந்தித்து, “நீங்கள் சிறை பிடித்து வைத்திருக்கும் மனிதர் சாதாரண மனிதர் கிடையாது. அவர் இறை மனிதர். அவரால் இறந்துபோன உங்களது மகனை உயிர்த்தெழ வைக்க முடியும்” என்றார். இதைக் கேட்டு ஆச்சரியப்பட்ட ஆளுநன் தியோப்பிலிஸ், “ஒருவேளை நீ சொல்வது உண்மையானால், நான் அவரை விடுதலை செய்து அனுப்புவேன்” என்றான். பின்னர் பவுல் ஆளுநனோடு சிறைகூடத்திற்கு வந்து, பேதுருவை இறந்த ஆளுநனின் மகனை உயிர்பெற்றழச் செய்யும்படி கேட்டுக்கொண்டார். அதற்கு பேதுரு, “அது எப்படி என்னால் முடியும்?” என்று சொல்ல, “இறைவனை வேண்டிவிட்டு காரியத்தில் இறங்கு, எல்லாம் உன்னால் முடியும்” என்றார். பவுல்.
உடனே பேதுரு இறைவனிடம் உருக்கமாக வேண்டிவிட்டு, பதினான்கு ஆண்டுகளுக்கு முன்பாக இறந்துபோன ஆளுநனின் மகனை உயிர்த்தெழச் செய்தார். இதைக் கண்டு பிரமித்துப் போன ஆளுநன், பேதுருவை விடுதலைசெய்ததோடு மட்டுமல்லாமல், அந்தியோக்கு நகரில் இருந்த மக்கள் அனைவரையும் ஆண்டவரில் நம்பிக்கை கொள்ளச் செய்தான். மேலும் நகரின் மையத்தில் ஒரு பெரிய ஆலயம் கட்டி, அதன் நடுவே ஓர் அரியணையை நிறுவி, அதில் பேதுருவை அமரச் செய்தான். இவ்வாறு அந்தியோக்கு நகரில் இருந்த மக்கள் அனைவரும் பேதுரு பேசுவதை கேட்கக்கூடிய அளவில் அந்த அரியணையை நிறுவினான். அங்கே பேதுரு ஏழு ஆண்டுகள் நற்செய்திப் பணியாற்றினார். பின்னர் அவர் உரோமைக்குச் சென்று நற்செய்தி அறிவித்து மறைசாட்சியாக கிறிஸ்துவுக்காக தன்னுடைய இன்னுயிரைத் துறந்தார். ( பேதுருவின் தலைமைப்பீடம் தொடர்பாக சொல்லப்படும் ஒரு தொன்மம்)
வரலாற்றுப் பின்னணி
இன்று நாம் பேதுருவின் தலைமைப் பீட விழாவைக் கொண்டாடுகின்றோம். இந்த நாளில் ஆண்டவர் இயேசு பேதுருவுக்குக் கொடுத்த ஆட்சியுரிமையை, அதிகாரத்தை சிறப்பாக நினைவுகூர்ந்து பார்க்கின்றோம்.
நற்செய்தியில் ஆண்டவர் இயேசு பேதுருவிடம், “உன் பெயர் பேதுரு. இந்தப் பாறையின் மேல் என் திருச்சபையைக் கட்டுவேன். பாதாளத்தின் வாயில்கள் அதன்மேல் வெற்றிகொள்ளா. விண்ணரசின் திறவுகோல்களை நான் உன்னிடம் தருவேன். மண்ணுலகில் நீ தடை செய்வது விண்ணுலகிலும் தடை செய்யப்படும். மண்ணுலகில் நீ அனுமதிப்பது விண்ணுலகிலும் அனுமதிக்கப்படும்” என்கிறார் (மத் 16: 18 -19). இவ்வார்த்தைகளைக் கொண்டு, இயேசு கிறிஸ்து பேதுருவை திருச்சபையின் தலைவராக ஏற்படுத்தி அதனைக் கட்டிக்காக்கின்ற எல்லாப் பொறுப்புகளையும் கொடுத்துவிட்டார் என நாம் புரிந்துகொள்ளலாம்.
நற்செய்தியின் இன்னும் ஒருசில இடங்களிலும் இயேசு, பேதுருவின் தலைமைப் பொறுப்பை வலியுறுத்திக் கூறுகின்றார். “சீமோனே! சீமோனே! நான் உனது நம்பிக்கை தளராதிருக்க உனக்காக மன்றாடினேன். நீ மனந்திரும்பியபின் உன் சகோதரர்களை உறுதிபடுத்து” என்று வார்த்தைகளிலும் (லூக் 22:32), “என் ஆடுகளை பேணி வளர்” என்ற வார்த்தைகளிலும் இது மிகத் தெளிவாக வெளிப்படுகிறது. ஆகவே, பேதுருவை ஆண்டவர் இயேசு திருச்சபையின் தலைவராக ஏற்படுத்தி, அதனை கட்டிகாட்டும் எல்லாப் பொறுப்புகளையும் அவருக்கும் அவர் வழிவரும் திருத்தந்தையர், மற்றும் ஆயர்களுக்கும் கொடுத்திருக்கிறார் என நாம் புரிந்துகொள்ளலாம்.
பேதுரு தனக்குக் கொடுக்கப்பட்ட அதிகாரத்தை சிறப்பாக செயல்படுத்தினார் என்பதையும் நாம் விவிலியத்தின் பல பகுதிகளிலிருந்தும் வாசிக்கின்றோம். மக்கள் அனைவரும் கூடியிருந்தபோது பேதுருதான் எல்லார் சார்பாகவும் பேசுகின்றார் (திப 2). அதேபோன்று பேதுரு ஆண்டவர் இயேசுவிடமிருந்து வல்லமையையும் அதிகாரத்தையும் பெற்றிருக்கிறார் என்பதை அவரால் ஆகும் வல்ல செயல்கள் வழியாகக் காண முடிகின்றது. இயேசு எப்படி இறந்தவர்களை உயிர்பித்தாரோ அது போன்று பேதுருவும் இறந்த தபித்தா என்ற பெண்மணியை உயிர்பிக்கின்றார். இயேசுவின் நிழல்பட்ட நோயாளிகள் எப்படி குணமடைந்தார்களோ அதுபோன்று பேதுருவின் நிழல் பட்ட நோயாளிகள் குணமடைந்தார்கள். இவ்வாறு பேதுரு, தான் ஆண்டவர் இயேசுவிடமிருந்து அதிகாரத்தை வல்லமையைப் பெற்றுகொண்டவர் என்பதை வெளிபடுத்தினார்.
பேதுருவின் தலைமைப்பீடத்திற்குக் அல்லது அவரது அதிகாரத்திற்கு மரியாதை செலுத்தக்கூடிய மரபு தொடக்கக் காலத்திலிருந்தே இருந்திருந்திருக்கிறது என்பதை அந்தியோக்கு நகர இஞ்ஞாசியாரின் எழுத்துக்களிலிருந்து நாம் கண்டுகொள்ளலாம். அவர் பேதுருவுக்கும் அவருக்குப் பின்னால் வந்த திருத்தந்தையர்களுக்கும் தகுந்த மரியாதை செலுத்தினார். அதேபோன்று லியோன்ஸ் நகர எரேனியுசும் இதற்கு தகுந்த மரியாதை செலுத்தினார் என நாம் அறிகின்றோம்.
சுருக்கமாகச் சொல்லவேண்டுமானால் பேதுருவின் தலைமை என்பது குருத்துவத்திற்கும் குருமரபினருக்கும் நாம் எந்தளவுக்கு மரியாதை செலுத்துகிறோம் என்பதைக் குறித்துக் காட்டுவதாக இருக்கின்றது.
Article
The feast of the Chair of Saint Peter in general about the formation of the Church when Christ said, “You are Peter and on this rock I will build my Church.” It has been celebrated at Rome, Italy from the early days of the Christian era on 18 January, in commemoration of the day when Saint Peter held his first service in Rome. The feast of the Chair of Saint Peter at Antioch, commemorating his foundation of the See of Antioch, has also been long celebrated at Rome, on 22 February. At each place a chair (cathedra) was venerated which the Apostle had used while presiding at Mass. One of the chairs is referred to about 600 by an Abbot Johannes who had been commissioned by Pope Gregory the Great to collect in oil from the lamps which burned at the graves of the Roman martyrs. One of these phials, preserved in the cathedral treasury of Monza, Italy, had a label reading, "oleo de sede ubi prius sedit sanctus Petrus" (oils from the chair where Saint Peter first sat). The Mass for both feast days is the same; the Collect is as follows:
"Oh, God, who, together with the power of the keys of the kingdom of heaven, didst bestow on blessed Peter Thy Apostle the pontificate of binding and loosing, grant that by the aid of his intercession we may be released from the yoke of our sins."
The image is a portable chair preserved at the Vatican and believed to be a chair used by Saint Peter, the extant testimony referring to it dating from the 2nd century.
Saint Margaret of Cortona
கார்ட்டோனா நகர் புனிதர் மார்கரெட்
நோயாளிகளின்பால் இரக்கம் கொண்டவர், நிறுவனர்:
பிறப்பு: கி.பி. 1247
டுஸ்கனி, இத்தாலி
இறப்பு: ஃபெப்ரவரி 22, 1297
கொர்டோனா, இத்தாலி
ஏற்கும் சமயம்:
மூன்றாம் நிலை புனித ஃபிரான்சிஸ் சபை, ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை
புனிதர்பட்டம்: மே 16, 1728
திருத்தந்தை 13ம் பெனடிக்ட்
பாதுகாவல்:
மயக்குதலுக்கெதிராக (Against Temptations), பொய்யாக குற்றம் சாட்டப்பட்டவர்கள் (Falsely Accused People), வீடற்றவர்கள் (Homeless People),
பித்துப்பிடித்த நிலை (Insanity), பெற்றோரை இழப்பு (Loss of Parents), மன நோய் (Mental Illness), மன நோயாளிகள் (Mentally Ill People), தாதிகள் (Midwives),
செய்த பிழைக்கு மனம் வருந்தும் பெண்கள் (Penitent Women), தனியாகவுள்ள தாய்மார்கள் (Single Mothers), தமது பக்திக்காக பரிகாசம் செய்யப்பட்டவர்கள் (People Ridiculed for their Piety), திருந்திய விபச்சாரிகள் (Reformed Prostitutes), பாலியல் மயக்குதல் (Sexual Temptation), பொதுநிலைப் பெண்கள் (Single Laywomen), மூன்றாம் குழந்தைகள் (Third Children)
நினைவுத் திருநாள்: ஃபெப்ரவரி 22
புனிதர் மார்கரெட், இத்தாலி நாட்டைச் சேர்ந்த “மூன்றாம் நிலை புனித ஃபிரான்சிஸ் சபையைச்” (Third Order of St. Francis) சேர்ந்த துறவி ஆவார்.
இவர், "ச்சியுசி" (Diocese of Chiusi) மறை மாவட்டத்தின் அருகேயுள்ள "லாவியானோ" (Laviano) என்ற சிறிய நகரிலே விவசாய குடும்பத்தில் பிறந்தவர் ஆவார். இவருக்கு ஏழு வயதாகையில் இவரது தாயார் மரித்துப் போனார். தந்தை மறுமணம் செய்துகொண்டார். வளர்ப்புத் தாயாரின் சிறு அன்பிலே அடங்காத, தன்னிச்சையான, பொறுப்பற்ற பெண்ணாக மார்கரெட் வளர்ந்தார்.
இவருக்கு பதினேழு வயதாகையில், "வாலியானோ" (Valiano) நகரின் பிரபுவான "கூக்ளியேமோ" (Gugliemo di Pecora) என்பவரின் மகனான இளைஞனை சந்தித்தார். அந்த இளைஞனுடன் வீட்டை விட்டு ஓடிப் போனார். விரைவிலேயே தாம் "மான்டேபல்சியானோ" (Montepulciano) என்ற இடத்தினருகேயுள்ள ஒரு கோட்டை அரண்மனையில் குடியிருத்தப்பட்டிருப்பதை உணர்த்த மார்கரெட், தாம் அங்கே அவ்விளைஞனின் மனைவியாக வாழவில்லை என்பதை உணர்ந்தார். பிறர் எவரையும் சந்திக்கவோ பேச அனுமதிக்கப்பட்டிருக்கவில்லை. இருந்தாலும் அவனது மனைவி என்ற நினைப்பே அவரை இதற்காகவெல்லாம் பொறுத்துக்கொள்ள வைத்தது. பல சமயங்களில், விரைவில் அவரை திருமணம் செய்துகொள்வதாக வாக்களித்திருந்தான். ஆனால், அப்படி ஒரு நாள் வரவேயில்லை. இருந்தும், சுமார் பத்து வருடங்கள் இவ்வாறு அவனுடன் வாழ்ந்த மார்கரெட் அவனுக்கு ஒரு ஆண் குழந்தையை ஈன்று கொடுத்தார்.
ஒருநாள், வெளியே சென்றிருந்த மார்கரெட்டின் காதலன் திரும்பி வரவில்லை. அவனுடன் சென்றிருந்த அவனுடைய பிரியமான வேட்டை நாய் மட்டும் அவனில்லாமலேயே திரும்பி வந்தது. எச்சரிக்கை அடைந்த மார்கரெட்டை அவனுடைய வேட்டை நாய் காட்டுக்குள் அழைத்துச் சென்றது. அங்கே, அவனுடைய உயிரற்ற உடலையே காணக் கிடைத்தது.
இந்த அதிர்ச்சி மார்கரெட்டை செப மற்றும் தப வாழ்வில் ஈடுபட வைத்தது. தமது காதலன் தமக்கு தந்திருந்த பரிசுப்பொருட்களை அங்கேயே விட்டு விட்டு, தமது மகனை மட்டும் அழைத்துக்கொண்டு அவர் தமது தந்தையின் இல்லம் சென்றார். ஆனால், அவரது வளர்ப்புத் தாயார் அவரை ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை. மனம் வெறுத்துப்போன மார்கரெட், தமது மகனுடன் "கார்ட்டோனா" (Cortona) எனும் இடத்திலுள்ள ஃபிரான்சிஸ்கன் (Franciscan Friars) துறவு மடம் சென்று தஞ்சமடைந்தார். அங்கே, அவரது மகன் ஒரு துறவியானார். மார்கரெட் புலால் உணவு வகைகளைத் தவிர்த்து, காய்கறி மற்றும் ரொட்டி போன்றவற்றையே உண்டு வாழ்ந்தார்.
மூன்று வருட சோதனை காலத்தின் (Probation) பின்னர், கி.பி. 1277ம் ஆண்டு, புனித ஃபிரான்ஸிசின் மூன்றாம் நிலை துறவு சபையில் (Third Order of Saint Francis) இணைந்தார். புனிதர் ஃபிரான்சிசை முன்மாதிரியாகக் கொண்ட மார்கரெட், அன்றாட உணவுக்கும் வாழ்வாதாரத்துக்கும் பிச்சை எடுத்து உண்டார்.
"கார்ட்டோனா'வில்" (Cortona) செப தப வாழ்க்கையை மேற்கொண்ட மார்கரெட் நோயுற்ற, வீடற்ற மற்றும் ஏழைகளுக்காக அங்கேயே ஒரு மருத்துவமனையை உருவாக்கினார். அம்மருத்துவமனையின் செவிலியர்க்காக "மூன்றாம் நிலை சகோதரிகள் சபை" (Congregation of Tertiary Sisters) என்றொரு அமைப்பினை நிறுவினார். அவர், "இரக்கத்தின் அன்னை" (Our Lady of Mercy) என்றொரு சபையையும் நிறுவினார். அதன் உறுப்பினர்களும் மருத்துவமனையின் நோயாளிகளுக்கு சேவை செய்வதிலேயே ஈடுபடுத்தப்பட்டனர்.
ஒருநாள், செபம் செய்துகொண்டிருந்த மார்கரெட்டின் காதுகளில், "நீ என்ன விரும்புகிறாய் எளிய சிறு பெண்ணே?" (What is your wish, poverella ("little poor one?”) என்றொரு கேள்வி அசரீரியாகக் கேட்டது. அதற்கு பதிலாக, "ஆண்டவர் இயேசுவே, நீரன்றி வேறெதுவும் எனக்கு வேண்டாம்" என்று பதிலளித்தார்.
பல சந்தர்ப்பங்களில், மார்கரெட் பொது விவகாரங்களில் பங்கேற்றார். இரண்டு முறை தெய்வீக கட்டளைகளைப் பின்பற்றி, ஒரு இளவரசனைப் போல சொகுசு வாழ்க்கை வாழ்ந்த “அரேஸோவின் ஆயர்” (Bishop of Arezzo) “குகிலியேமோ உபெர்டினி பஸ்ஸி” (Guglielmo Ubertini Pazzi) என்பவருக்கேதிராக சவால் விட்டார்.
சில காலத்தின் பின்னர் பாழ்பட்டுப்போன அன்றைய "புனித பாசில்" (Church of St Basil) தேவாலயத்திற்குச் (தற்போது – தூய மார்கரிட்டா தேவாலயம் - Santa Margherita) சென்ற மார்கரெட், மீதமுள்ள தமது காலத்தை அங்கேயே செலவிட்டார். பின்னர், கி.பி. 1297ம் ஆண்டு, ஃபெப்ரவரி மாதம், 22ம் நாள், மரணமடைந்தார்.
Profile
Farmer's daughter. Her mother died when Margaret was seven years old, and her step-mother considered the girl a nuisance. Margaret eloped with a young nobleman from Montepulciano, bore him a son, and lived as his mistress for nine years. In 1274 he was murdered by brigands, and his body dumped in a shallow grave.
Margaret saw the incident as a sign from God. She publicly confessed to the affair, and tried to return to her father's house; he would not accept her. She and her son took shelter with the Friars Minor at Cortona. Still young and attractive, Margaret sometimes had trouble resisting temptation, but each incident was followed by periods of deep self-loathing. To make herself unappealing to local young men, she once tried to mutilate herself, but was stopped by a friar named Giunta.
She earned her keep by tending to sick women. She later began caring for the sick poor, living on alms, asking nothing for her services. She became a Franciscan tertiary in 1277. Margaret developed an deep and intense prayer life, and was given to ecstacies during which she received messages from heaven.
In 1286 Margaret received a charter to work with the sick poor. She gathered others of like mind, and formed them into a community of tertiaries. They were later given the status of a congregation, and called the Poverelle (Poor Ones). With them she founded a hospital at Cortona. Margaret preached against vice of all sorts to any who would listen. She developed a great devotion to the Eucharist and Passion, and prophesied the date of her own death.
Though she worked for those in need, and though the poor sought her help and advice, the calumny of her earlier life followed her the rest of her days, and she was forever the target of local gossips.
Born
1247 at Loviano, Tuscany, Italy
Died
22 February 1297 at Cortona, Italy of natural causes
Canonized
16 May 1728 by Pope Benedict XIII
Blessed Richard Henkes
Profile
One of eight children in the family of a stone mason. His mother taught the children religion, and would sprinkle them with holy water each night before bed. Attracted to the idea of mission work, Richard joined the Pallotines in 1919. Spiritual student of the Servant of God Joseph Kentenich. Ordained to the priesthood on 6 June 1925 in the diocese of Limburg, Germany. Teacher in several Pallottine and Schoenstatt schools beginning in 1926. In 1927 he diagnosed with tuburculosis, and collapsed from exhaustion; there was thought to transfer him to South Africa for his health, but he was considered too sick to surive such a trip. By 1928 he was somewhat recovered, and insisted on resuming teaching. In 1931 he was assigned to schools in Upper Silesia.
A skilled and popular preacher and retreat leader, Richard was known for condemning the ideology and actions of the Nazis, especially the murder of disabled people and others considered an unproductive burden on society. He was arrested for this on 7 March 1937 in Roppach, Germany, but was warned and released. Father Richard became an indirect collaborator with the Resistance, and spoke so forcefully and so often against the Nazis that his superiors began to worry that the Nazis would retaliate against the school where Richard taught. He was arrested again on 8 April 1943 in Branitz, Germany for making political statements, and was imprisoned first at Ratibor, Germany, and then in the Dachau concentration camp where he was forced to do manual labour for the SS, and where he would remain the rest of his life. He became friends with fellow prisoner and future Cardinal, Josef Beran, who taught Father Richard the Czech language so he could help minister to imprisoned Czechs. When typhoid broke out in the camp, Father Richard volunteer to minister to the sick until he contracted the illness himself. Martyr.
Born
26 May 1900 in Ruppach, diocese of Limburg, Westerwald, Germany
Died
• 22 February 1945 in cell block 17 of the Dachau concentration camp, Germany of typhoid he had contracted while caring for fellow prisoners
• body cremated
• ashes smuggled out of the camp and given Christian burial in Limburg, Germany on 7 June 1945
• ashes re-interred in Limburg in 1990
Venerated
21 December 2018 by Pope Francis (decree of martyrdom)
Beatified
• 15 September 2019 by Pope Francis
• the beatification recognition was celebrated at the Cathedral of Sankt–Georg in Limburg, Germany with Cardinal Kurt Koch as chief celebrant
Blessed Émilie d'Oultremont d'Hoogvorst
Also known as
• Émilie d'Oultremont van der Linden d'Hooghvorst
• Marie of Jesus
• Mary of Jesus
Profile
Born to the nobility, the daughter of Count d'Emile Oultremont de Wégimont a de Warfusée, a diplomat who represented King Leopold I to the Vatican. From childhood émilie had a great devotion to the Eucharist and the Sacred Heart of Jesus; she later developed a great admiration of Saint Ignatius of Loyola. Married to Victor van der Linden, Baron d'Hooghvorst in 1837. Mother of two boys and two girls. She sought out Jesuits for spiritual guidance. Widowed in 1847. When her sons entered college in France, she decided to move, too.
On 8 December 1854, the day the dogma of Mary's Immaculate Conception was proclaimed, émilie experienced a profound spiritual experience and announced she was going into religious life. With a small group of young women, she founded the Institutum a Maria Reparatrice (Sisters of Mary Reparatrix) on 1 May 1857 in Strasbourg, France. On 2 May 1858 Emilie made her vows, taking the name Mary of Jesus. Soon after her daughters joined the Sisters, which caused even more turmoil in her family; few had supported her entering religious life, and many complained that the girls had followed only for her mother's sake.
In 1859 Mother Marie received a request for help from Jesuit missionaries in Madras, India. The Sisters expanded to India in 1860, England in 1862, Belgium in 1863, Mauritius in 1866, France, Italy, Ireland, Spain, and then Jerusalem in 1888. The mother house was relocated from Strasbourg to Rome, Italy.
Born
11 October 1818 in Wegimont near Liège, Belgium
Died
• 22 February 1878 at the home of her son Adrien in Florence, Italy of natural causes
• buried in the church of Saint Bonaventure in Rome, Italy
Beatified
12 October 1997 by Pope John Paul II
Blessed Isabella of France
ஃபிரான்ஸின் புனிதர் இஸபெல்
எளிய கிளாரா துறவுமட நிறுவனர்:
பிறப்பு: மார்ச் 1225
பாரிஸ் ஃபிரான்ஸ்
இறப்பு: பிப்ரவரி 23, 1270 (வயது 45)
லாங்ச்சம்ப், பேஸ் டி ஃபிரான்ஸ், ஃபிரான்ஸ் இராச்சியம்
ஏற்கும் சமயம்:
ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை
முக்திப்பேறு பட்டம்: கி.பி. 1521
திருத்தந்தை பத்தாம் லியோ
புனிதர் பட்டம்: கி.பி. 1696
திருத்தந்தை பன்னிரெண்டாம் இன்னொசண்ட்
நினைவுத் திருநாள்: ஃபெப்ரவரி 26
பாதுகாவல்:
நோயுற்றோரின் பாதுகாவலர்
ஃபிரான்ஸின் புனிதர் இஸபெல், ஃபிரான்ஸ் நாட்டு அரசன் "எட்டாம் லூயிஸ்" (Louis VIII of France) மற்றும் ஃபிரான்சின் அரசி "பிளான்ச்" (Blanche of Castile) ஆகியோரின் மகளாவார். இவர், ஃபிரான்ஸின் அரசன் "ஒன்பதாம் லூயிஸ்" (King Louis IX of France) (புனிதர் லூயிஸ் - Saint Louis) மற்றும் "போய்ட்டியர்ஸ்" பிரபுவான "அல்ஃபோன்ஸோ" (Alfonso, Count of Poitiers) ஆகியோரின் இளைய சகோதரியும், சிசிலியின் அரசன் "முதலாம் சார்லஸின்" (King Charles I of Sicily) தமக்கையுமாவார். இவர், கி.பி. 1256ம் ஆண்டு, தற்போதைய "போய்ஸ் டி போலோன்" (Bois de Boulogne) என்றழைக்கப்படும் "ரோவரே வனப்பகுதியில் (Forest of Rouvray) "எளிய கிளாரா மடாலயத்தை" (Poor Clare monastery) நிறுவினார். இஸபெல், தன் கன்னித்தன்மையையும் தமது வாழ்நாள் முழுவதையும் கடவுளுக்கு மட்டுமே சொந்தமாக அர்ப்பணித்தார். ஃபிரான்சிஸ்கன் சபையினரால் (Franciscan Order) புனிதராக மதிக்கப்படும் இவரது நினைவுத் திருநாள், ஃபெப்ரவரி மாதம் 26ம் நாளாகும்.
இவரது இரண்டு வயதிலேயே இவரது தந்தையார் மரித்துப் போகவே, இவரது கல்வியில் இவரது தாயாரே கவனம் கொண்டார். இலத்தீன் மற்றும் வட்டார மொழியையும் கற்றறிந்த அவர், மேலும் தற்காப்புக் கதைகள் மற்றும் பக்தி நூல்களையும் வாசித்து அனுபவித்தார். எம்பிராய்டரி போன்ற பெண்களுக்கான பாரம்பரிய ஆடைகள் வடிவமைப்பதில் ஆர்வம் கொண்டிருந்த இவர், குருத்துவ ஆடைகளை மேம்படுத்தும் வேலை செய்வதில் சிறப்பு மகிழ்ச்சி அடைந்தார். குழந்தைப் பருவத்திலேயே ஆன்மீக வழிகாட்டுதல்களை வேண்டிய இவர், ஃபிரான்சிஸ்கன் சபையினரின் வழிகாட்டுதல்களின்படி மேலும் கடவுள் பக்தியுள்ளவரானார். திருத்தந்தை நான்காம் இன்னொசன்ட்டின் (Pope Innocent IV) அனுமதியுடன், சில ஃபிரான்சிஸ்கன் குருக்களை தமது சிறப்பு ஒப்புரவாளர்களாகக் கொண்டிருந்தார். தமது அரச சகோதரர்களைவிட ஃபிரான்சிஸ்கன் சபையினரிடம் அதிக அன்பு கொண்டிருந்தார்.
கி.பி. 1227ம் ஆண்டு, மார்ச் மாத வெண்டோம் உடன்படிக்கையின்படி (Treaty of Vendôme), "லூஸிக்னான் அரசனான பத்தாம் ஹக்" (Hugh X of Lusignan) என்பவரின் மூத்த மகனும், வாரிசுமான "ஹக்" (Hugh) என்பவருடன் திருமணம் ஒப்பந்தம் செய்யப்பட்டது. இவர்களது திருமண ஒப்பந்தம் கி.பி. 1230ம் ஆண்டு, கையழுத்தானது. ஆயினும், அவர் இறுதிவரை ஒரு கன்னியாஸ்திரியாக மாறவில்லை எனினும், அவரது நிலையான உறுதியான முடிவு காரணமாக திருமணத்தை மறுத்துவிட்டார். பின்னர், திருத்தந்தை நான்காம் இன்னொசன்ட் (Pope Innocent IV) உள்ளிட்ட பலரது வற்புறுத்தல்கள் இருந்தும், தூய ரோமப் பேரரசர் (Holy Roman Emperor) இரண்டாம் ஃபிரடெரிக்ட்டின் (Frederick II) மகனும், ஜெர்மனியின் அரசனுமான "நான்காம் கோன்ராட்" (Conrad IV of Germany) என்பவரையும் திருமணம் செய்ய தீர்க்கமாக மறுத்துவிட்டார்.
இஸபெல், எளிய கிளாரா மடாலயத்தை (monastery of Poor Clares) நிறுவ ஆர்வம் காட்டியதால், அவரது சகோதரர் அரசன் லூயிஸ் (King Louis) கி.பி. 1255ம் ஆண்டு, தேவையான நிலம் ஆர்ஜிதம் செய்ய தொடங்கினார். கி.பி. 1256ம் ஆண்டு, ஜூன் மாதம், பத்தாம் தேதி, மடாலய தேவாலயத்தின் முதல் கல் நடப்பட்டது. புனித கிளாராவின் சட்டதிட்டங்களை (Rule of St. Clare) அடிப்படையாகக் கொண்ட சட்டதிட்டங்களை இந்த துறவு மடாலயத்துக்காக "ஃபிரான்சிஸ்கன் மேன்சூட்டஸ்" (Franciscan Mansuetus) வடிவமைத்தனர். இதற்கான அங்கீகாரத்தை கி.பி. 1259ம் ஆண்டு, ஃபெப்ரவரி மாதம், 2ம் தேதி, திருத்தந்தை நான்காம் அலெக்ஸ்சாண்டர் (Pope Alexander IV) அளித்தார். பின்னர், 1259ம் ஆண்டு தொடக்கத்தில் அவர்களது மடாலயம் தயாரானது. இந்த மடாலயம், "ஆசிர்வதிக்கப்பட்ட கன்னிமரியாளின் மனத்தாழ்ச்சியின் மடாலயம்" (Monastery of the Humility of the Blessed Virgin) என பெயரிடப்பட்டது.
சட்டதிட்டங்களின்படி, இம்மடாலயத்தின் அருட்சகோதரியர், "மிகவும் ஆசிர்வதிக்கப்பட்ட கன்னி மரியாளின் ஊழியர்களின் எளிய சபை சகோதரிகள்" (Sisters of the humble order of servants of the most Blessed Virgin Mary) என்று அழைக்கப்பட்டனர். இச்சபையின் அருட்கன்னியர், ஃபிரான்சிஸ்கன் சபைக்கு (Friars Minor) உட்பட்டிருந்தனர். முதல் கன்னியாஸ்திரிகளில் சிலர், "ரெய்ம்ஸ்" (Reims) நகரிலுள்ள எளிய கிளாரா மடாலயத்திலிருந்து (Poor Clare monastery) வந்திருந்தனர்.
இஸபெல், ஒருபோதும் இவர்களது சமூகத்தில் இணைந்தது கிடையாது. ஆனால், மடாலயத்திலேயே கன்னியாஸ்திரிகளின் அறைகளிலிருந்து வேறுபட்டிருந்த ஒரு தனி அறையில் தனிமையில் தங்கியிருந்தார். அவருடைய வாழ்க்கையில் அவர் சில வியாதிகளால் பாதிக்கப்பட்டிருந்தார். அதுவே அவரை கன்னியாஸ்திரிகளின் வாழ்க்கை விதிகளை பின்பற்ற தடுத்தது. அவர் மடாதிபதியாக மறுத்துவந்தார். இதன் காரணமாக, தமது செல்வத்தையும் வளங்களையும் தக்கவைத்துக் கொள்ள இது அனுமதித்ததால், ஏழைகளுக்கு ஆதரவாகவும் தொடர்ந்து கொடுக்கவும் உதவவும் அவரால் முடிந்தது. தமது பெரும்பாலான நாட்களில், மெளனமாக இருக்கும் ஒரு ஒழுக்கத்தை வைத்திருந்தார்.
கி.பி. 1270ம் ஆண்டு, ஃபெப்ரவரி மாதம், 23ம் நாளன்று, "லோங்க்ச்சம்ப்" (Longchamp) நகரில் இஸபெல் மரித்தார். மடாலயத்தின் ஆலயத்தில் இவர் அடக்கம் செய்யப்பட்டார்.
Also known as
Isabel of France
Additional Memorial
• 31 August (Franciscans)
• 8 November as one of the Saints of the Diocese of Evry
Profile
Born a princess, the daughter of King Louis VIII of France and Blanche of Castile; sister of Saint Louis IX; aunt of Saint Louis of Tolouse. Declined a marriage offer from the German emperor in order to found a Poor Clare convent at Longchamps near Paris, France where she lived as a nun, though without taking vows. Circa 1259, Pope Alexander IV approved a Rule Isabella had written for what became the Order of the Humble Handmaidens of the Blessed Virgin Mary.
Born
March 1225
Died
• 22 February 1270 at the abbey of Longchamp, France of natural causes
• buried at the abbey in Longchamp
• exhumed after nine days and found incorrupt
• exhumed in 4 June 1637
Beatified
1521 by Pope Leo X (cultus confirmation)
Saint Maximian of Ravenna
Also known as
Maximianus
Profile
Bishop of Ravenna, Italy in 546 by Pope Vigilius with the support of Emperor Justinian; the choice was initially so unpopular that the Maximian had to live outside the city walls for a while. Built the basilica of Saint Vitalis, and either built or renovated many other churches. Commissioned a number of illuminated manuscripts, and made sure that the text were updated with the most authoritative versions. May have been the first Latin bishop to use the title archbishop.
Born
499 in Pola, Istria (modern Pula, Croatia
Died
556 of natural causes
Saint Limnaeus
Profile
Fifth-century cave hermit near Cyrrhus (in modern Syria). Spiritual student of Saint Thalassius. Spiritual student of Saint Maro. Lived in a small stone hut on a hill top, and talked to would-be students through a small hole; they came so frequently that he built a house on the hill top for them to stay. A noted healer, he built two houses for the blind, and induced any would-be spiritual students to contribute to care for the poor and lame.
Saint John the Saxon
Profile
Monk in France. Invited by King Alfred of England to restore faith and learning to the English abbeys ravaged by the Danes. Abbot of Athelingay. Murdered in a church at night by two French monks who were under his guidance, but rebelled against it. Considered a martyr as his death was caused by working for the Faith.
Born
in Saxony (part of modern Germany)
Died
895
Saint Papias of Hierapolis
Profile
Second century Apostolic Father. Friend of Saint Polycarp of Smyrna. Bishop of Hierapolis, Phrygia (in modern Turkey). Author of lengthy commentaries on the life, teaching, and works of Jesus; they survive only in fragments.
Died
early 2nd century
Saint Athanasius of Nicomedia
Profile
Born wealthy but preferred the life of a poor hermit. Monk and then abbot at the monastery of Saints Peter and Paul near Nicomedia, Bithynia (modern Izmit, Turkey). Flogged, imprisoned and exiled during the iconoclastic persecutions of Emperor Leo V. Supported Saint Theodore Studites.
Born
Constantinople
Died
c.818
Blessed Diego Carvalho
Also known as
Didacus, James
Profile
Jesuit priest. Missionary to Japan. Martyred with 60 companions by being exposed to the cold for days.
Born
c.1578 in Coimbra, Portugal
Died
martyred by exposure on 22 February 1624 at Sendai, Miyagi, Japan
Beatified
7 May 1867 by Pope Blessed Pius IX
Saint Baradates of Cyrrhus
Also known as
Baradatas, Baradatus
Profile
Hermit in a tiny shack in Cyrrhus, Syria; he wore animal skins, lived on whatever came to hand, and spent every possible moment in prayer. Emperor Leo I of Constantinople wrote to Baradates for his thoughts on the Council of Chalcedon in 451.
Died
c.460
Blessed Miguel Facerías Garcés
Profile
Member of the Claretians. Martyred in the Spanish Civil War.
Born
22 February 1861 in Perarrua, Huesca, Spain
Died
22 February 1937 in at Caseta de Alboquers, Barcelona, Spain
Venerated
21 December 2016 by Pope Francis
Blessed Mohammed Abdalla
Profile
Mercedarian friar at the convent of San Lazzaro in Zaragoza, Spain. Known for his personal piety and outlook that saw the hand of God in all things.
Born
African
Blessed Angelus Portasole
Also known as
Angelo Portasole
Profile
Dominican. Bishop of Iglesias, Sardinia, Italy in 1330.
Born
c.1296 in Perugia, Italy
Died
1334 on Ischia, Naples, Italy
Saint Raynerius of Beaulieu
Also known as
Raynier of Beaulieu
Profile
Monk at Beaulieu Abbey near Limoges, France.
Died
c.967
Saint Aristion of SalamisProfile
One of Jesus's 72 disciples. Preached in Cyprus. Martyr.
Died
martyred in the Battle of Salamis in Cyprus
Saint Paschasius of Vienne
Also known as
Paschase
Profile
Bishop of early 4th-century Vienne, France.
Died
312
Saint Gurnin
Also known as
Gurmin, Gurminn
Profile
Irish nun. She is mentioned in the Tallagh and Donegal martyrologies, but no details of her life have survived.
Saint Thalassius
Profile
Fifth-century cave hermit near Cyrrhus (in modern Syria). Spiritual teacher of Saint limnaeus. Known for his personal piety and holiness.
Saint Elwin
Also known as
Allan, Alleyn, Elwyn
Profile
Missionary who worked with Saint Breaca in Cornwall.
Born
Ireland
Saint Abilius of Alexandria
Profile
Third bishop of Alexandria, Egypt c.84.
Died
c.98
Martyrs of Arabia
Profile
A memorial for all the unnamed Christians martyred in the desert and mountainous areas south of the Dead Sea during the persecutions of Emperor Valerius Maximianus Galerius.
