September 4 Saint of the day:Prophet Moses

September 4

 

Saint of the day:

Prophet Moses

 

Prayer:

​

 

Visit:

Mt. Nebo, Jordan

 

The Story of Prophet Moses

 

Moses (/ˈmoʊzɪz, -zɪs/) was a prophet in the Abrahamic religions. According to the Hebrew Bible, he was adopted by an Egyptian princess, and later in life became the leader of the Israelites and lawgiver, to whom the authorship of the Torah, or acquisition of the Torah from Heaven is traditionally attributed. Also called Moshe Rabbenu in Hebrew (מֹשֶׁה רַבֵּנוּ, lit. "Moses our Teacher"), he is the most important prophet in Judaism .He is also an important prophet in Christianity, Islam, the Bahá'í Faith, and a number of other Abrahamic religions.

According to the Book of Exodus, Moses was born in a time when his people, the Israelites, an enslaved minority, were increasing in numbers and the Egyptian Pharaoh was worried that they might ally themselves with Egypt's enemies. Moses' Hebrew mother, Jochebed, secretly hid him when the Pharaoh ordered all newborn Hebrew boys to be killed in order to reduce the population of the Israelites. Through the Pharaoh's daughter (identified as Queen Bithia in the Midrash), the child was adopted as a foundling from the Nile river and grew up with the Egyptian royal family. After killing an Egyptian slave master (because the slave master was smiting a Hebrew), Moses fled across the Red Sea to Midian, where he encountered The Angel of the Lord, speaking to him from within a burning bush on Mount Horeb (which he regarded as the Mountain of God).

God sent Moses back to Egypt to demand the release of the Israelites from slavery. Moses said that he could not speak eloquently, so God allowed Aaron, his brother, to become his spokesperson. After the Ten Plagues, Moses led the Exodus of the Israelites out of Egypt and across the Red Sea, after which they based themselves at Mount Sinai, where Moses received the Ten Commandments. After 40 years of wandering in the desert, Moses died within sight of the Promised Land on Mount Nebo.

Scholarly consensus sees Moses as a legendary figure and not a historical person. Rabbinic Judaism calculated a lifespan of Moses corresponding to 1391–1271 BCE; Jerome gives 1592 BCE, and James Ussher 1571 BCE as his birth year. In Book of Deuteronomy, Moses was mentioned as "the man of God."

September 4 Saint of the day:Saint Hermione​

September 4

 

Saint of the day:

Saint Hermione

​

  Prophetess in the Acts of the Apostles

She was Healer

Saint Hermione's Story

​A little-known heroine of the Christian faith, Hermione was the daughter of one of Christ’s apostles. Although she might have made her way to heaven on the coattails of her father, she not only made it on her own, but became a saint herself. Her father was Philip, who at the time of his calling had four daughters. All four daughters of St. Philip were very beautiful and quite talented, but of the four, only Hermione was to follow in her father’s footsteps.

According to Church records, after her father’s death, Hermione journeyed to Asia Minor to find John, the one remaining apostle of the original twelve. But John, who had been preaching at Ephesus when Hermione left her home, died before she could reach him, the only one of the twelve to die a peaceful death. Hermione then resolved to labor in the vineyard of Christ in the tradition of her father.

In 105 she took up the challenge for Christ by working with a highly-respected clergyman, a missionary named Petronius, whose reputation for pious zeal was already established. It was then that Hermione’s skill as a physician was discovered and, with the help of Petronius, she concentrated on the care of the sick and the handicapped. During this time Hermione also began to display the power of prophecy. Her uncanny predictions consistently proved accurate and thus she acquired renown throughout the Roman Empire as a healer and prophet.

On his way to Ephesus to engage the Persians in combat, the Emperor Trajan, who had heard of Hermione’s gifts and had attributed them to some kind of sorcery, summoned her before him. Thinking her talents might be put to his own useful purpose, he insisted that she accompany him in his quest for world domination. When she adamantly refused, he had her flogged in the public square and left her in disgust.

After the death of Trajan, his successor Hadrian summoned Hermione to his court to pass sentence on her. The smoldering envy which he had for Hermione before assuming the throne flared up and he alleged that she had committed various crimes against the state. Well aware of both her father’s and her own Christian devotion, he prodded her with a barrage of questions about the legitimacy of her faith. Finally he demanded that she denounce Christ or suffer punishment. When she refused, Hadrian had her tortured; when she courageously withstood the cruelty, he had her cast into prison, surrounded by several guards. While Hadrian was considering his next move, Hermione was quietly preaching to her captors. They were on the brink of conversion when the order came to place her in the pagan temple, there to be mocked by the pagan gods and the public. God answered Hermione’s prayer by destroying the temple in a violent earthquake, whereupon the enraged ruler sent Hermione back to her captors while he planned her death.

By then the guards had been completely won over to the Christian faith. In one of the most remarkable turnabouts in Church history they whisked their captive away to the safety of the surrounding hills. So committed were they to her safekeeping that the irate emperor was never able to find any trace of either Hermione or of the guards who defied him and had converted to Christianity.

The escape to Christian freedom was an early example of snatching victory from the jaws of death – with assistance from those who held St. Hermione but were won over by her convincing piety. A daughter of an apostle, she proved herself a daughter of the Christian cause as well as a daughter of all mankind in her devotion to Jesus Christ, a devotion she would have had if she had been born the daughter of a beggar.

Thus, although Hermione had faced a certain agonizing death, she was spared so that she might live out her life in peace. When death did come to Hermione, she was in the company of the faithful Christians whom she had converted. After she departed from this life, they carried on her holy work in her memory as well as that of her father.

​

இன்றைய புனிதர் †(செப்டம்பர் 4)✠ விடெர்போ நகர் புனிதர் ரோஸ் ✠(St. Rose of Viterbo)

† இன்றைய புனிதர் †

(செப்டம்பர் 4)

✠ விடெர்போ நகர் புனிதர் ரோஸ் ✠

(St. Rose of Viterbo)

கன்னியர்/ துறவி:

(Virgin and Recluse)

பிறப்பு: கி.பி. 1233

விடெர்போ, திருத்தந்தையர் மாநிலம்

(Viterbo, Papal States)

இறப்பு: மார்ச் 6, 1251

விடெர்போ, திருத்தந்தையர் மாநிலம்

(Viterbo, Papal States)

ஏற்கும் சமயம்: 

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

புனிதர் பட்டம்: கி.பி. 1457

திருத்தந்தை மூன்றாம் கல்லிஸ்ட்டஸ் 

(Pope Callistus III)

முக்கிய திருத்தலம்:

புனிதர் ரோஸ் ஆலயம், விடேர்போ, இத்தாலி

(Church of St. Rose, Viterbo, Italy)

புனிதர் ரோஸ் டி விடேர்போ கத்தோலிக்க ஆலயம், லோங்வியு, வாஷிங்டன்

(Saint Rose de Viterbo Catholic Church, Longview, Washington)

நினைவுத் திருநாள்: செப்டம்பர் 4

பாதுகாவல்:

நாடுகடத்தப்பட்டவர்கள், சமய சபைகளால் நிராகரிக்கப்பட்ட மக்கள், ஃபிரான்சிஸ்கன் சபை இளைஞர்கள் (Franciscan youth), விடெர்போ (Viterbo), இத்தாலி

விடெர்போ நகர் புனிதர் ரோஸ், ஒரு கத்தோலிக்க புனிதராவார். இத்தாலியின் விடெர்போ நகரில் பிறந்த ஒரு இளம்பெண்ணான இவர், திருத்தந்தையருக்கு ஆதரவாக வெளிப்படையாக பேசி வந்தவர் ஆவார். பின்னாளில் தனிமையான துறவியாக மாறிய இவர், எதிர்காலம் பற்றி தீர்க்கதரிசனம் கூறுமளவுக்கு சக்தி படைத்தவராக இருந்தார்.

இவரது வாழ்க்கை சம்பவங்களின் காலம் நிச்சயமற்றதாக இருந்தது. காரணம், இவரது புனிதர் பட்டத்திற்கான தயாரிப்புகள் உள்ளிட்ட பிற நிகழ்வுகள் எவற்றினதும் காலங்கள் எங்கும் குறிப்பிடப்படவில்லை. பெரும்பாலான அறிஞர்களின் கூற்றுப்படி, இவர் கி.பி. 1233ம் ஆண்டில் பிறந்தவர் என நம்பப்படுகிறது.

தெய்வ பக்தியுள்ள, ஏழைப் பெற்றோருக்கு பிறந்த ரோஸ், சிறு வயதிலேயே செபிப்பதிலும் ஏழைகளுக்கு உதவுவதிலும் பெரும் ஆர்வம் கொண்டிருந்தார். மூன்று வயதிலிருந்து தமது தாய்வழி அத்தையிடம் வளர்ந்ததாக கூறப்படுகிறது. பாவிகளின் மனமாற்றத்திற்காக அதிகம் செபித்த இவர், தம்மை ஆன்மீக வாழ்வில் அர்ப்பணித்துக்கொண்டார். பதினெட்டே ஆண்டுகள் வாழ்ந்திருந்த ரோஸின் வாழ்க்கை புனிதம் பெற்றது. சிறு பெண்ணாயினும், ரோஸ் ஜெப வாழ்விலும் வறியோருக்கு உதவுவதிலும் மகிழ்வு கொண்டிருந்தார்.

பெற்றோரின் வீட்டில் இருந்தபோதே, மிகவும் இளம் வயதிலேயே இவரது தவ வாழ்வு தொடங்கியது. மிகவும் கடின வாழ்க்கை வாழ்ந்த ரோஸ், எழைகளின்பால் தாராள மனம் கொண்டிருந்தார்.

இவருக்கு பத்து வயதாகுமுன்னர், தேவ அன்னை கன்னி மரியாள் இவருக்கு தோன்றி, மூன்றாம் நிலை ஃபிரான்சிஸ்கன் (Third Order of St. Francis) சபையில் இணைந்து, விடேர்போ நகரில் தவ முயற்சிகளை போதிக்குமாறு அறிவுறுத்தியதாக கூறப்படுகிறது. அக்காலத்தில், தூய ரோம பேரரசர் (Holy Roman Emperor) “இரண்டாம் ஃபிரடேரிக்” (Frederick II) ஆட்சியில் இருந்தார்.

விரைவிலேயே ஃபிரான்சிஸ்கன் சபையில் இணைந்த இவர், சபையின் சீறுடையான சாதாரண அங்கியை அணிந்துகொண்டார். தெருக்களிலே நடக்கையில் கைகளில் சிலுவையோன்றினை ஏந்தியபடி செல்லும் இவர், கத்தோலிக்க திருச்சபைக்கு விசுவாசமாக இருக்கும்படி பிறருக்கு அறிவுறுத்தியபடி செல்வார். பாவங்கள் பற்றியும் இயேசுவின் பாடுகள் பற்றியும் போதிக்க தொடங்கினார்.

தமது 15 வயதில், ஒரு துறவற மடம் ஒன்றினை தொடங்க முயற்சித்த இவர், அம்முயற்சி தோல்வியுறவே, தமது தந்தையின் வீட்டுக்கு திரும்பி, அங்கேயே தனிமையில் செப, தவ முயற்சிகளில் ஈடுபட்டார். ஒவ்வொரு முறையும் தமது தனிமையிலிருந்து வெளிவரும்போதும், மக்களை தவம் செய்ய தூண்டினார். அவரது இந்த மறைப்பணி இரண்டு வருடம்வரை நீடித்தது.

கி.பி. 1250ம் ஆண்டு ஜனவரி மாதம், ரோஸின் சொந்த ஊரான விடெர்போ நகரில் திருத்தந்தைக்கு எதிராக கிளர்ச்சி நடந்தபோது, இவர் திருத்தந்தைக்கு ஆதரவாகவும் பேரரசருக்கு எதிராகவும் செயல்பட்டார். இதன் காரணமாக இவரும் இவரது குடும்பத்தினரும் நகரிலிருந்து கடத்தப்பட்டனர். இவர்கள் மத்திய இத்தாலியின் “லாஸியோ” (Lazio) பிராந்தியத்திலுள்ள “சொரியானோ நெல் சிமினோ” (Soriano nel Cimino) எனும் நகரில் தஞ்சம் புகுந்தனர். திருத்தந்தையின் தரப்பு வென்றதன் பிறகு, இவரும் இவரது பெற்றோரும் நகருக்குள் திரும்பி வர அனுமதிக்கப்பட்டனர்.

கி.பி. 1250ம் ஆண்டு, டிசம்பர் மாதம், ஐந்தாம் தேதியன்று, பேரரசர் விரைவிலேயே இறந்துபோவார் என்று ரோஸ் முன்னறிவித்தார். அவரது தீர்க்கதரிசனம் டிசம்பர் 13ம் நாளன்று நிறைவேறியது. பேரரசர் இறந்துபோனார்.

ரோஸ், விடெர்போ நகரிலுள்ள “தூய மரியாளின் எளிய கிளாரா” (Poor Clare Monastery of St. Mary) துறவு மடத்தில் இணைய விரும்பினார். ஆனால், அவரிடம் அதற்காக தரவேண்டிய தட்சினை இல்லாத ஏழ்மை காரணத்தால் அவர் நிராகரிக்கப்பட்டார். அவர்களது நிராகரிப்பை ஏற்றுக்கொண்ட அவர், ஆயினும் அவரது இறப்புக்குப் பிறகு மடாலயத்திற்கு அவள் அனுமதி அளிப்பதாக முன்னறிவித்தார்.

இவரது முயற்சி தோல்வியடையவே, இவர் தமது தந்தையின் வீட்டிலேயே ஜெப, தவ வாழ்வினைத் தொடர்ந்தார். அங்கேயே, தமது பதினெட்டாம் வயதிலே ரோஸ் மரணமடைந்தார்.

† Saint of the Day †

(September 4)

✠ St. Rose of Viterbo ✠

Virgin and Recluse:

Born: 1233 AD

Viterbo, Papal States 

Died: March 6, 1251

Viterbo, Papal States

Venerated in:

Roman Catholic Church 

Canonized: 1457

Pope Callistus III

Major Shrines:

Church of St. Rose, Viterbo, Italy

Saint Rose de Viterbo Catholic Church Longview, Washington

Feast: September 4

Patronage:

People in Exile; People Rejected by Religious Orders; Franciscan Youth, Viterbo, Italy

St. Rose of Viterbo, was a young woman born in Viterbo, then a contested commune of the Papal States. She spent her brief life as a recluse, who was outspoken in her support of the papacy. Otherwise leading an unremarkable life, she later became known for her mystical gifts of prophecy and having miraculous powers. She is honoured as a saint by the Catholic Church.

St. Rose of Viterbo was a prophetic young girl who inspired her homeland to stand with the Vatican in a dispute with an emperor.

Frederick II was emperor of the Holy Roman Empire in the 13th century. He came into conflict with the pope, who excommunicated him. In response, Frederick began attacking the papal states. In 1240, he conquered the region of Viterbo, Italy.

Rose was born in Viterbo and lived there with her poor parents during this conflict. When she was 8 years old, Rose fell ill, and during her sickness, she received a vision from Mary, who told her that she was to give her life to pursuing holiness just as St. Francis did. Mary told the girl that she was to take the habit of the Franciscans, but that she was not to live in a convent—she should stay at home and set an example by her words and deeds.

After she recovered, Rose took on the rough cloak of a penitent and continued to ponder this vision. When she was 12, she began preaching in the streets against Frederick’s occupation, in an effort to incite the city to overthrow the regime. Rumours spread that she worked miracles as she spoke, and soon a crowd began to gather around her house.

The attention made Rose’s father nervous, and he forbade her from leaving the house under threat of a beating. “If Jesus could be beaten for me, I can be beaten for him,” she replied. “I do what he has told me to do, and I must not disobey him.” When their parish priest insisted that she be free to preach, he relented.

For two more years, she continued to speak in public about the occupation. As her popularity grew, authorities called for her execution, but the city’s magistrate sent her and her family into exile instead.

When Frederick died in 1250, the Vatican’s forces won the day and Rose and her parents moved back to Viterbo. Rose sought entrance into the local convent but was denied because she did not have a dowry. “Very well,” she replied with a smile. “You will not have me now, but perhaps you will be more willing when I am dead.”

She continued to live with her parents, leading a life of prayer and service, but she died young, at the age of 17. Six years later, due to her popularity, her body was transferred to the chapel of the convent she once tried to enter. The church burned down in 1357, but her body was preserved and was carried through the city in a procession every year.

That tradition continues today with an annual festival in Viterbo that features dozens of men carrying a giant platform through the city on Sept. 3, the night before her feast day. The platform (pictured here by Amras Carnesîr) stands several stories high and atop it is placed a statue of St. Rose. The video below depicts the festival in Viterbo.

Relics of St. Rose rest in the reliquary chapel in the Basilica.

St. Rose of Viterbo, you were unafraid to call people to love the Church—pray for us!

புனித ரோசலீனா St.Rosalinaநினைவுத்திருநாள் : செப்டம்பர் 4

புனித ரோசலீனா 

St.Rosalina

நினைவுத்திருநாள் : செப்டம்பர் 4

பிறப்பு : 1130, பலேர்மோ (Palermo),இத்தாலி

இறப்பு : 1166, மவுண்ட் பெலேக்ரினோ Pellegrino, இத்தாலி

புனிதர்பட்டம்: 1625 திருத்தந்தை 8 ஆம் ஊர்பான் Pope Urban VIII

பாதுகாவல்: பலேர்மோ நகரின் பாதுகாவலர்

ரோசலீனா சீனிபால்டு(Sinibald) என்பவரின் மகள். இவரின் இதயம் இளம் வயதிலிருந்தே இறைவனை மட்டுமே நாடியது. விவிலிய வார்த்தைகளால் தன் இதயத்தை நிரப்பினார். இறைவன் மட்டுமே தன் வாழ்வின் மையமாக இருக்கவேண்டுமென்று எண்ணினார். இறை இயேசுவின் பாதையில் தன் வாழ்வை அமைத்தார். தன் வீட்டைவிட்டு வெளியேறி, ஒரு குகைக்கு சென்று வாழ்ந்தார். உலக வாழ்விலிருந்து தன்னை மறைத்து வாழ்ந்தார். இதயம் என்னும் அவரின் வீட்டில் கடவுளுக்கு மட்டுமே இடம் கொடுத்து வாழ்ந்தார். பின்னர் அவர் வாழ்ந்த குகையைவிட்டு வெளியேறி பெலேக்ரினோ என்ற மலைக்கு சென்றார். 

அம்மலையில் சிறிய இல்லம் அமைத்து தனது வாழ்வை இறைவனோடு வாழ்ந்தார். அங்கு ஒரு கெபி கட்டினார். அதன் அருகில் குழி ஒன்றை வெட்டி, தான் இறந்ததும் அதில் புதைக்கும்படி இறைவனிடம் வேண்டினார். இவர் செபித்தவாறே இவரின் இறந்த உடல் அக்குழியில் அடக்கம் செய்யப்பட்டிருந்தது. 

இவர் இறந்து பல ஆண்டுகள் கழித்து 1625 ஆம் ஆண்டு உடல் அழியாமல் இருப்பது கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. அவ்வாண்டே இவர் புனிதர் பட்டமும் பெற்றார்.

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

† இன்றைய புனிதர் †

(செப்டம்பர் 4)

✠ பலேர்மோ நகர் புனிதர் ரோசலியா ✠

(St. Rosalia of Palermo)

கன்னியர்:

(Virgin)

பிறப்பு: கி.பி. 1130

பலேர்மோ, சிசிலி அரசு

(Palermo, Kingdom of Sicily)

இறப்பு: கி.பி. 1166

மவுண்ட் பெலேக்ரினோ, சிசிலி அரசு

(Mount Pellegrino, Kingdom of Sicily)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

புனிதர்பட்டம்: ஜூலை 15, 1625 

திருத்தந்தை 8ம் அர்பன் 

(Pope Urban VIII)

பாதுகாவல்: 

பலேர்மோ, மான்ட்டேரி, கலிஃபோர்னியா (Monterey, California) ஆகிய இடங்களைச் சேர்ந்த இத்தாலிய மீனவர்கள்

நினைவுத் திருநாள்: செப்டம்பர் 4

இத்தாலியின் பலெர்மோ நகரைச் சேர்ந்த புனிதர் ரோசலியா, ஒரு கத்தோலிக்க புனிதர் ஆவார்.

“சார்லமக்னேயின்” (Charlemagne) வம்சாவளியைச் சேர்ந்த ஒரு உன்னத நார்மன் (Norman) குடும்பத்தில் ரோசலியா பிறந்தார்.

“சினிபால்ட் (Sinibald) என்பவரின் மகளான இவரின் இதயம் இளம் வயதிலிருந்தே இறைவனை மட்டுமே நாடியது. விவிலிய வார்த்தைகளால் தன் இதயத்தை நிரப்பினார். இறைவன் மட்டுமே தன் வாழ்வின் மையமாக இருக்க வேண்டுமென்று எண்ணினார். இறை இயேசுவின் பாதையில் தன் வாழ்வை அமைத்தார். 

தன் வீட்டைவிட்டு வெளியேறி, “பெல்லேக்ரினோ” (Mount Pellegrino) மலையிலுள்ள ஒரு குகைக்கு சென்று தனிமையில் வாழ்ந்தார். பாரம்பரியப்படி, அவரை இரண்டு சம்மனசுக்கள் வழிநடத்தி குகைக்கு அழைத்துச் சென்றதாக கூறப்படுகிறது. உலக வாழ்விலிருந்து தன்னை மறைத்து வாழ்ந்த இவர், இதயம் என்னும் அவரின் வீட்டில் கடவுளுக்கு மட்டுமே இடம் கொடுத்து வாழ்ந்தார்.

அவர் வசித்த குகையின் சுவர்களில், “சினிபால்டின் மகளான ரோசலியா எனும் நான், என் ஆண்டவரான இயேசு கிறிஸ்துவின் அன்புக்காக வாழ்வதென்று தீர்மானித்துள்ளேன்” என்று எழுதப்பட்டிருந்தது.

ரோசலியா, அந்த குகையிலேயே தனிமையிலே கி.பி. 1166ம் ஆண்டு மரித்தார்.

கி.பி. 1624ம் ஆண்டு, பலெர்மோ நகரில் பிளேக் நோய் பரவியது. இத்துன்ப காலத்தில், ஒரு நோயாளிப்பெண்ணுக்கும், ஒரு வேட்டைக்காரனுக்கும் காட்சியளித்த புனிதர் ரோசலியா, தமது எலும்புகள் கிடக்கும் இடத்தைக் குறிப்பிட்டுச் சொன்னார். தமது எலும்புகளை நகருக்குள் ஊர்வலமாகக் கொண்டுவர கூறினார். மலையேறிச் சென்ற வேட்டைக்காரன், அவர் கூறியது போலவே அங்கே எலும்புகள் கிடக்கக் கண்டான். அவர் கூறியதுபோலவே மும்முறை அவரது எலும்புகளை ஊருக்குள் ஊர்வலமாக கொண்டு சென்றதும் பிளேக் நோய் முற்றிலுமாக நீங்கியது. இச்சம்பவத்தின் பிறகு, புனிதர் ரோசலியா பலெர்மோ நகரின் பாதுகாவலராக அறிவிக்கப்பட்டார். இவரது எலும்புகள் காணப்பட்ட குகையில் இவரது நினைவுச் சரணாலயம் அமைக்கப்பட்டது.

† Saint of the Day †

(September 4)

✠ St. Rosalia of Palermo ✠

Virgin:

Born: 1130 AD

Palermo, Kingdom of Sicily

Died: 1166 AD (Aged 35–36)

Mount Pellegrino, Kingdom of Sicily

Venerated in: Roman Catholic Church

Feast: September 4

Patronage:

Palermo; El Hatillo; Zuata Anzoátegui; Italian Fishermen of Monterey, California

Saint Rosalia, also called La Santuzza or "The Little Saint", and in Sicilian as "Rusulia", is the patron saint of Palermo in Italy, and three towns in Venezuela: El Hatillo, Zuata, and Anzoátegui. She is especially important internationally as a saint invoked in times of plague (disease).

Biography:

Rosalia was born of a Norman noble family that claimed descent from Charlemagne. Devoutly religious, she retired to live as a hermit in a cave on Mount Pellegrino, where she died alone in 1166. Tradition says that she was led to the cave by two angels. On the cave wall, she wrote: "I, Rosalia, daughter of Sinibald, Lord of Roses, and Quisquina, have taken the resolution to live in this cave for the love of my Lord, Jesus Christ."

1624 Plague:

In 1624, a plague beset Palermo. During this hardship, Saint Rosalia appeared first to a sick woman, then to a hunter, to whom she indicated where her remains were to be found. She ordered him to bring her bones to Palermo and have them carried in procession through the city.

The hunter climbed the mountain and found her bones in the cave as described. He did what she had asked in the apparition. After her remains were carried around the city three times, the plague ceased. After this Saint Rosalia was venerated as the patron saint of Palermo, and a sanctuary was built in the cave where her remains were discovered.

Her post-1624 iconography is dominated by the work of the Flemish painter Anthony van Dyck, who was trapped in the city during the 1624-1625 quarantine, during which time he produced five paintings of the saint, now in Madrid, Houston, London, New York and Palermo itself. In 1629 he also produced Saint Rosalia Interceding for the City of Palermo and Coronation of Saint Rosalia to assist Jesuit efforts to spread her cult beyond Sicily.