† இன்றைய புனிதர் †
(ஆகஸ்ட் 13)
✠ புனிதர் ரேட்கண்ட் ✠
(St. Radegund)
இளவரசி/ அரசி/ நிறுவனர்:
(Princess/ Queen/ Foundress)
பிறப்பு: கி.பி. 520
துரிங்கியன் பழங்குடியினர்
(Thuringian tribes)
இறப்பு: ஆகஸ்ட் 13, 587 (வயது 66–67)
தூய திருச்சிலுவை மடம், போய்ட்டேர்ஸ், அகிட்டைன், ஃபிரேங்க்ஸ் அரசு
(Abbey of the Holy Cross, Poitiers, Aquitaine, Kingdom of the Franks)
ஏற்கும் சமயம்:
ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை
(Roman Catholic Church)
கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை
(Eastern Orthodox Church)
நினைவுத் திருவிழா: ஆகஸ்ட் 13
பாதுகாவல்:
இயேசு கல்லூரி (Jesus College), கேம்ப்ரிட்ஜ் பல்கலைகழகம் (Cambridge)
புனிதர் ரேட்கண்ட், ஒரு துரிங்கியன் இளவரசியும் (Thuringian Princess), ஃபிரேங்கிஷ் அரசியும் (Frankish Queen), போய்ட்டேர்ஸ் (Poitiers) நகரிலுள்ள “திருச்சிலுவை துறவு மடத்தை” (Abbey of the Holy Cross) நிறுவியவருமாவார். ஃபிரான்ஸ் (France) மற்றும் இங்கிலாந்து (England) நாடுகளிலுள்ள பல்வேறு ஆலயங்களின் பாதுகாவலரான இவர், கேம்ப்ரிட்ஜ் (Cambridge) பல்கலையின் இயேசு கல்லூரியின் (Jesus College) பாதுகாவலருமாவார்.
ரேட்கண்ட், ஜெர்மன் (German) நாட்டிலுள்ள, துரிங்கியன் (Thuringian) நிலத்தின் மூன்று அரசர்களில் ஒருவரான “பெர்டாச்சார்” (Bertachar) என்பவரது மகளாவார். ரேட்கண்ட்டின் மாமனான “ஹெர்மன்ஃபிரிட்” (Hermanfrid) என்பவர், “பெர்டாச்சாரை” (Bertachar) சண்டையிட்டு கொன்றுவிட்டு, ரெட்கண்ட்டை கைப்பற்றினான். ஃபிரேன்கிஷ் (Frankish King) அரசன் “தியோடெரிக்” (Theuderic) என்பவனுடன் இணைந்த பிறகு, தமது இன்னொரு சகோதரனான “படேரிக்” (Baderic) என்பவனையும் சண்டையிட்டு தோற்கடித்தான். இருப்பினும், அவரது சகோதரர்களை நசுக்கி, துரிங்கியாவின் கட்டுப்பாட்டை கைப்பற்றிய “ஹெர்மன்ஃபிரிட்”, அரசன் “தியோடெரிக்குடன்” (Theuderic) தத்துவார்த்தத்தைப் பகிர்ந்து கொள்வதற்கான உடன்படிக்கைக்கு மறுப்பு தெரிவித்தான்.
கி.பி. 531ம் ஆண்டு, “தியோடெரிக்”, தமது சகோதரன் “முதலாம் க்லோடேய்ர்” (Clotaire I) என்பவருடன் துரிங்கியா திரும்பினார். இருவரும் இணைந்து ஹெர்மன்ஃபிரிட்’டை தோற்கடித்து, அவரது இராச்சியத்தை வெற்றிகொண்டார்கள். ரேட்கண்ட்டை பொறுப்பேற்றுக்கொண்ட “முதலாம் க்லோடேய்ர்,” அவரை அங்கிருந்து திரும்ப “மெரோவிங்கியன் கௌல்” (Merovingian Gaul) அழைத்துச் சென்றார். ரேட்கண்ட், “முதலாம் க்லோடேய்ரின்” ஆறு மனைவியர் (Wives) அல்லது “திருமணமாகாமல் சேர்ந்து வாழும் பெண்களில்” (Concubines) ஒருவராவார். குழந்தைகள் பெற்றுக்கொள்ளாத ரேட்கண்ட்டின் தர்மசிந்தனை குறிப்பிடப்படுவதாகும்.
கி.பி. 550ம் ஆண்டு, துரிங்கியன் அரச குடும்பத்தின் எஞ்சிய கடைசி ஆண் உறுப்பினர், ரேட்கண்ட்டின் சகோதரர் ஆவார். “முதலாம் க்லோடேய்ர்” அவரையும் கொலை செய்தார். தமது இராச்சியத்தை விட்டு ஓடிப்போன ரேட்கண்ட், திருச்சபையின் பாதுகாப்பை கோரினார். “நோயோன்” (Noyon) ஆயரிடம், தம்மை ஒரு திருத்தொண்டராக (Deaconess) நியமிக்க வலியுறுத்தினார். கி.பி. 560ம் ஆண்டு, போய்ட்டேர்ஸ் (Poitiers) நகரில், “செயின்ட் க்ரோய்க்ஸ்” (Monastery of Sainte-Croix) துறவு மடத்தை நிறுவினார். அங்கே, நோயாளிகள்மீது அக்கறை செலுத்தினார். ரேட்கண்ட், பழம், மீன், முட்டை, இறைச்சி ஆகியவனவற்றை தவிர்த்து, அவரையினங்களையும் காய்கறிகளையுமே உண்டார். செபித்தல் மூலம் நோயாளிகளை குணமாக்கும் அற்புத சக்தி கொண்டிருந்தார் என்று பரவலாக நம்பப்பட்டார்.
அவரது துறவு மடம், கிறிஸ்துவின் உண்மையான திருச்சிலுவையின் மிச்சத்திற்கான பெயரிடப்பட்டது. இவர், உண்மையான திருச்சிலுவையின் மிச்சமொன்றினை, “பைசண்டைன் பேரரசர்” (Byzantine Emperor) “இரண்டாம் ஜஸ்டினிடமிருந்து” (Justin II) பெற்றதாக கூறப்படுகிறது. போய்ட்டேர்ஸ் (Poitiers) ஆயரான (Bishop of Poitiers) “மரோவியஸ்” (Maroveus) அதனை துறவு மடத்தில் ஸ்தாபிக்க மறுத்தும், ரேட்கண்ட்டின் வேண்டுகோளின்பேரில், “டூர்ஸ்” ஆயரான “யூஃப்ரோனியஸ்” (Eufronius of Tours) என்பவரை, அரசன் “சிக்பெர்ட்” (Sigebert) அனுப்பி அதனை ஸ்தாபிக்கச் செய்தார்.
ஆறாம் நூற்றாண்டின் கிறிஸ்தவ துறவியான “ஜூனியன்” (Junian of Maire), ரேட்கண்டின் நெருங்கிய நண்பராவார். நண்பர்களான இவர்கள் இருவருமே கி.பி. 587ம் ஆண்டு, ஆகஸ்ட் மாதம், 13ம் தேதி, ஒரே நாளில் மரித்ததாக கூறப்படுகிறது.
† Saint of the Day †
(August 13)
✠ St. Radegund ✠
Princess/ Queen/ Foundress:
Born: 520 AD
Thuringian tribes
Died: August 13, 587 (Aged 66–67)
Abbey of the Holy Cross, Poitiers, Aquitaine, Kingdom of the Franks
Venerated in:
Roman Catholic Church
Eastern Orthodox Church
Major Shrine: Church of St. Radegonde, Poitiers, Vienne, France
Feast: August 13
Patronage: Jesus College, Cambridge
Radegund was a Thuringian princess and Frankish queen, who founded the Abbey of the Holy Cross at Poitiers. She is the patron saint of several churches in France and England and of Jesus College, Cambridge.
The life of Saint Radegund is portrayed by two different writers, both of whom had very different relationships with her. Radegund’s life is seen in different ways but both showing the holy life she leads and her devotion to God. Verantius sought to show her similarities to saints like St. Martin who lived in poverty and sought repentance through violence to their bodies. Baudonivia on the other hand showed Radegund’s life in the monastery, where she used her royal status and clout to encourage others to join the Christian faith.
The author who first wrote a hagiographic of Radegund’s life was Verantius. A poet who developed a friendship with Radegund via letters and poems. He wrote a biography in the year 587. He had a difficult time portraying her as a saint because she was a woman and because she lived her life with piety and dedication to the holy word. He wrote in a way that depicted the female sex as far weaker and less holy than the male sex. Radegund lived in an exceptional holy way, regardless of her sex. “In other words, a woman who dedicated herself to a Christian life of the sort exemplified by Radegund could, like her, transcend the inherent shortcomings of her sex.” This quote portrays the majority of the population's feelings regarding the female race.
Varantius goes on to show how Radegund lived her life in a way of rejecting the flesh and ascetics. Radegund wore hair shirts which were an undergarment worn to discomfort the body in order to seek repentance from God. Along with this type of bodily torture, she also restrained her arms and neck with iron rings which caused her flesh to swell and bleed. By mortifying her flesh she sought to live a life with God. Verantius also wrote a great deal about her union with a man. He wanted to make it clear that she was still a very holy woman even when bound to a man. He says, “People said that the King had yoked himself to a monarch rather than a queen.” This shows that even though she was legally married, her heart was still very much with God. Radegund being a queen also presented an issue for Verantius. He believed Queen Radegund rejected her status and duties as queen in order to live a pious and basic life. When Verantius does mention her queenliness “he notes that she left her clothes and ornaments for the poor or to a church.”
The author of the second hagiography portrays Radegund in a very different light than Verantius. This hagiography was written twenty years after Radegund’s death and was written at the request of the congregation of the monastery that Radegund had founded and lived. The author’s name was Baudonivia. Baudonivia did not feel it necessary for Radegund to overcome her sex, so she does not make a point to show the imperfections of the female sex.
The Radegund that Baudonivia portrays is one that does not cause discomfort to her body and used her royal status to help those in need, contrary to Verantius. “Radegund and her retinue passed near a fane where non-christian Franks worshipped, and she ordered it destroyed.” According to Baudonivia, Radegund continued to use her noble blood even after she retreated to the monastery. Whenever she got wind of a disagreement between kings she wrote letters to them urging them to have peace. Baudonivia believed Radegund knew the good she could do by using her royal status. The miracles that Radegund performs according to Baudonivia are performed on a higher class of people than the hagiography that Verantius portrays. Because of one of her healing miracles a foundation for a basilica of Saint Radegund was formed. This demonstrates the population she was affecting in Baudonivia’s writings.
The audience that each of the hagiographies hoped to adhere to were very different. Verantius was writing for the entire public, specifically men of the church. We know this because of the number of times he refers to the female sex being weaker and how Radegund overcomes the shortcomings of her sex. He wanted to give her the recognition that she deserved for living such a pious and holy life. And at this time in history, men ruled the church and were skeptical of women. Verantius emphasized Radegund as the stereotypical saint by showing her ability to harm her body, her desire to live a minimalist lifestyle, and her rejection of royal status. He also describes her marriage as being less of a secular marriage but a marriage with God. He wanted to portray her as being married but not in a way that would discredit or make her more of a woman.
Baudonivia on the other hand had an audience that was primarily intended for the women of the monastery. In the writings, it is said that the women of the monastery did not necessarily see the Radegund that Verantius portrays, instead, “Their Radegund had shaped not merely the physical but also the spiritual and emotional space in which they lived, through which they moved, and in which they prayed.” Baudonivia portrayed Radegund in the way that the women remembered and rejoiced her. They believed her to be a saint and did not need the affirmation of the church.
I found both analyses’ of Saint Radegund very interesting because they seem to portray two very different women. One that lived a pious and minimal life, the other a life that used the gifts God gave her to create a better and more Christian world. In my opinion, both showed very holy lives, but the intended audiences were clearly different groups. Whether or not one was more accurate is not known but if we look at the authors we can guess that Verantius’ version was either the most accurate of Radegund’s life or at least the way she wanted to be portrayed to the rest of the world. Baudonivia’s version was written nearly two decades after Radegund’s death so we can suppose that she was acquiring information about Radegund’s life from other nuns and friends within the Poitiers community.
The way that Verantius describes her marriage is very interesting because historically very little is known about the marriage and no children were produced causing one to believe that it was a marriage of little passion and love. Verantius describes the lengths that Radegund would go to in order to leave the marital bed and seek comfort in God, through asking to relieve nature and staying throughout the night. Eventually fleeing her husband’s home to go to the monastery. Doing some research on the Frankish kingdoms, all of Radegund’s family fought over land and was killed except for her cousin/husband. What I found even more interesting was that she was one of six wives, which is not a Christian tradition. This could have caused her complete devotion to the Christian church and turn to a life faithful only to God.
Whatever the reason for her pious and devout life, one thing is certain, Radegund was a woman who broke the mold and showed that women could live holy lives just like men. She was a very unique figure in the history of the Christian church because of the way she obtained sainthood. Most women in that time period who had gained sainthood did it through martyrdom, Radegund however, obtained sainthood the way men did, by living a life worthy of God.
