இன்றைய புனிதர்கள் பெப்ரவரி 28

 Saint Auguste Chapdelaine

Also known as

• Augustus Chapdelaine

• Father Ma

• Papa Chapdelaine

Addtional Memorial

28 September as one of the Martyrs of China

Profile

Youngest of nine children born to Nicolas Chapdelaine and Madeleine Dodeman. Following grammar school, Auguste dropped out to work on the family farm. He early felt a call to the priesthood, but his family opposed it, needing his help on the farm. However, the sudden death of two of his brothers caused them to re-think forcing him to ignore his life’s vocation, and they finally approved. He entered the minor seminary at Mortain on 1 October 1834, studying with boys half his age. It led to his being nicknamed Papa Chapdelaine, which stuck with him the rest of his life.

Ordained on 10 June 1843 at age 29. Associate pastor from 1844 to 1851. He finally obtained permission from his bishop to enter the foreign missions, and was accepted by French Foreign Missions; he was two years past their age limit, but his zeal for the missions made them approve him anyway. He stayed long enough to say a final Mass, bury his sister, and say good-bye to his family, warning them that he would never see them again. Left Paris, France for the Chinese missions on 30 April 1852, landing in Singapore on 5 September 1852.

Due to being robbed on the road by bandits, Auguste lost everything he had, and had to fall back and regroup before making his way to his missionary assignment. He reached Kwang-si province in 1854, and was arrested in Su-Lik-Hien ten days later. He spent two to three weeks in prison, but was released, and ministered to the locals for two years, converting hundreds. Arrested on 26 February 1856 during a government crackdown, he was returned to Su-Lik-Hien and sentenced to death for his work. Tortured with and died with Saint Lawrence Pe-Man and Saint Agnes Tsau Kouy. One of the Martyrs of China

Born

6 January 1814 at La Rochelle-Normande, France

Died

beheaded on 29 February 1856 in Su-Lik-Hien, Kwang-Si province, China

Canonized

1 October 2000 by Pope John Paul II

Blessed Villana de'Botti

Profile

Daughter of Andrew de'Botti, a merchant. Villana was a pious child, and at age 13 ran away from home to join a convent. She was refused and had to return home. Soon after, her family married her to Rosso di Piero.

The rejection at the convent and the marriage seemed to change Villana. She suddenly became lazy and worldly, concerned only with pleasure. One day as she was getting dressed for some type of entertainment, her reflection in all her mirrors suddenly changed to a demon. Villana understood this to be a reflection of her sin-laden soul. She tore off her clothes, put on something poor and simple, and ran to the Dominican Fathers of Santa Maria Novella for help.

She became a Dominican tertiary, concentrated on her vocation of married life, and spent her free time praying and reading Scripture and the lives of the saints. Her desire to atone for her earlier life sometimes overwhelmed her, and her husband and family had to stop her begging door to door and doing other penances. She was given to religious ecstasies at Mass, but became the object of much ridicule and slander. Her health suffered, but she received visions of Our Lady and the saints, and had the gift of prophecy. Even her fiercest opponents eventually came to see her as a living saint.

Born

1332 in Florence, Italy

Died

• 29 January 1361 of natural causes

• body taken to Santa Maria Novella

• the Fathers were unable to bury her for a month due to the constant crowd of mourners

Prayers

O God, our merciful Father, you called Blessed Villana back from the emptiness of the world and aroused in her a spirit of humility and true penitence. Recreate in our hearts the power of your love and, filled by that same spirit, may we serve you in newness of life. We ask this through our Lord Jesus Christ, your Son, who lives and reigns with you and the Holy Spirit, one God, for ever and ever. - General Calendar of the Order of Preachers

Blessed Daniel Brottier

† இன்றைய புனிதர் †

(ஃபெப்ரவரி 28)

✠ அருளாளர் டேனியல் ப்ரோட்டியர் ✠

(Blessed Daniel Brottier)

ரோமன் கத்தோலிக்க குரு:

(Roman Catholic Priest)

பிறப்பு: செப்டம்பர் 7, 1876

லா-ஃபெர்ட்-செயின்டஸிர், ஃபிரான்ஸ்

(La Ferté-Saint-Cyr, Loir-et-Cher, France)

இறப்பு: ஃபெப்ரவரி 28, 1936 (வயது 59)

பாரிஸ், ஃபிரான்ஸ்

(Paris, France)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(தூய ஆவி சபை)

(Roman Catholic Church)

(Congregation of the Holy Spirit)

முக்திபேறு பட்டம்: நவம்பர் 25, 1984

திருத்தந்தை 2ம் ஜான் பால்

(Pope John Paul II)

நினைவுத் திருநாள்: ஃபெப்ரவரி 28

அருளாளர் டேனியல் ப்ரோட்டியர், “தூய ஆவியானவரின் சபையைச்” (Congregation of the Holy Spirit) சேர்ந்த ஃபிரென்ச் ரோமன் கத்தோலிக்க குரு ஆவார். முதலாம் உலகப் போரின்போது (World War I), ஒரு கத்தோலிக்க குருவாக, இராணுவத்தினருக்கு இவர் ஆற்றிய சேவைகளுக்காக ஃபிரான்ஸ் நாட்டு இராணுவத்தின் மிகவும் உயர்ந்த பதக்கங்களான (Croix de guerre) மற்றும் (Légion d'honneur) ஆகிய பதக்கங்கள் இவருக்கு அளிக்கப்பட்டன.

இவர் மேற்கு ஆபிரிக்க (West Africa) நாடான "செனெகல்" (Senegal) நாட்டில் மறை போதகராக பணியாற்றினார். பாரிஸ் நகரின் புறநகர்ப் பகுதியான "ஒடேயுல்" (Auteuil) எனும் இடத்தில் உள்ள ஒரு அனாதைகள் இல்லத்தையும் நடத்தினார்.

"டேனியல் ஜூலஸ் அலெக்ஸிஸ் ப்ரோட்டியர்" (Daniel Jules Alexis Brottier) எனும் இயற்பெயர் கொண்ட இவர், கி.பி. 1876ம் ஆண்டு, "ஜீன்-பாப்டிஸ்ட் ப்ரோட்டியர்" (Jean-Baptiste Brottier) என்ற தந்தைக்கும் "ஹெர்மினி" (Herminie) என்ற தாயாருக்கும் பிறந்த இரண்டாவது மகனாவார். தமது பத்து வயதில் புது நன்மை (First Communion) பெற்ற இவர், அடுத்த வருடமே இளைஞர்களுக்கான குருத்துவ கல்லூரியில் சேர்ந்தார். தமது இருபது வயதில் "ப்லாயிஸ்" (Blois) நகரில் ஒரு வருட இராணுவ சேவை புரிந்தார். கி.பி. 1899ம் ஆண்டு, அக்டோபர் மாதம், 22ம் நாளன்று, குருத்துவ அருட்பொழிவு பெற்றார். அதன் பின்னர், ஃபிரான்ஸ் நாட்டின் "போன்ட்லேவோய்" (Pontlevoy) எனும் இடத்திலுள்ள பள்ளிக்கூடத்தில் மூன்று வருடங்கள் ஆசிரியராக பணியாற்ற அனுப்பப்பட்டார்.

ஆசிரியர் பணியில் முழுதும் அமைதியடையாத டேனியல், மறை போதக பணியாற்ற முடிவு செய்தார். பின்னர் அவர் கி.பி. 1902ம் ஆண்டு, “ஒர்லி” (Orly) எனுமிடத்திலுள்ள “தூய ஆவியாரின் சபையில்” (Congregation of the Holy Spirit) இணைந்தார். அங்கே துறவறப் புகுநிலையை பூர்த்தி செய்தார். 1903ம் ஆண்டு, அச்சபை அவரை மேற்கு ஆபிரிக்காவின் "செனெகல்" (Senegal) நாட்டில் மறை போதகராக பணியாற்ற அனுப்பியது. எட்டு வருடங்கள் அங்கே பணியாற்றிய அவர், தமது உடல்நிலையில் ஏற்பட்ட தொய்வின் காரணமாக 1911ம் ஆண்டு, ஃபிரான்ஸ் திரும்பினார்.

முதல் உலகப்போர் வெடித்ததும் அவர் ஃபிரான்ஸ் நாட்டின் இராணுவப் படைகளின் தன்னார்வ மறை போதகராக இணைந்தார். நான்கு வருடங்களுக்கும் மேலாக யுத்த பூமியில் இராணுவ வீரர்களிடையே மதப் பணியாற்றிய டேனியல் ஒருபோதும் தமது பணியில் சுணங்கியதேயில்லை. மாறாக, தமது உயிரைப் பணயம் வைத்து மறை போதக பணியாற்றினார். துணிச்சலுக்காக ஆறுமுறை மேற்கோள் காட்டப்பட்ட டேனியலுக்கு, ஃபிரான்ஸ் நாட்டு இராணுவத்தின் மிகவும் உயர்ந்த பதக்கங்களான (Croix de guerre) மற்றும் (Légion d'honneur) ஆகிய பதக்கங்கள் அளிக்கப்பட்டன. யுத்த பணிகளின்போது இவர் ஒரு சிறு காயம் கூட இன்றி தப்பினார் என்பதே பெரும் அதிசயமாக கருதப்படுகின்றது. போர்முனைகளில் தாம் தப்பிப் பிழைத்தற்கெல்லாம் காரணம், புனிதர் தெரசாவின் (St. Thérèse of Lisieux) பரிந்துரையே என்றார்.

புனிதர் தெரசாவின் (St. Thérèse of Lisieux) புனிதர் பட்டமளிப்பின்போது, பாரிஸ் நகரின் புறநகர்ப் பகுதியான “ஒடேய்ல்” (Auteuil) எனும் பகுதியில் அவருக்காக ஒரு சிற்றாலயம் கட்டினார். அதுவே அப்புனிதருக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்ட முதல் ஆலயமாகும்.

போருக்குப் பிறகு, “இராணுவத்தினரின் தேசிய ஒன்றிப்பு” (National Union of Servicemen) எனப்படும், பல்வேறு போர்களில் ஈடுபட்ட முன்னாள் ஃபிரெஞ்ச் இராணுவ தியாகிகளின் அமைப்பை நிறுவினார்.

முதல் உலகப்போரின் பின்னர், பாரிஸ் நகரின் கர்தினால் பேராயரான (Cardinal Archbishop of Paris) “லூயிஸ் எர்னெஸ்ட் டுபோய்ஸ்” (Louis-Ernest Dubois), 1923ம் ஆண்டு, நவம்பர் மாதம், பாரிஸ் நகரின் புறநகர்ப் பகுதியான “ஒடேய்ல்” (Auteuil) எனும் பகுதியில், அனாதைகள் மற்றும் கைவிடப்பட்ட குழந்தைகளுக்கான இல்லம் ஒன்றினை நடத்துமாறு “தூய ஆவியானவரின் சபையை” (Congregation of the Holy Spirit) கேட்டுக்கொண்டார். அருட்தந்தை டேனியலும், அவரது உதவி குருவான “ய்வெஸ் பிசொன்” (Yves Pichon) இருவரும், இல்லத்தின் வசதிகளை விரிவுபடுத்த 13 ஆண்டுகள் பணியாற்றினர். மற்றும், அனாதைகளின் நலனுக்காக வேலை செய்தார்கள். அவர் தனது பணியை இரு நோக்கங்களுக்கு அர்ப்பணித்தார்: ஒன்று, மிகவும் எளிய மற்றும் துரதிர்ஷ்டசாலிகளை பாதுகாப்பது; இரண்டாவதாக, புனிதர் தெரசாவின் (St. Thérèse of Lisieux) பரிந்துரைகளுக்காக அம்முயற்சிகள் மற்றும் உழைப்புகளை அர்ப்பணித்தல் ஆகியனவாகும்.

டேனியலின் உழைப்பின் பலனாக, அவ்வில்லத்தில், கட்டுமானப் பணிகளின் பட்டறைகள், திரையரங்கம், பத்திரிக்கைகள் மற்றும் அச்சகங்கள் உள்ளிட்டவை நிறுவப்பட்டு நடத்தப்பட்டன.

சுமார் 140 அனாதைகளுடன் பணியைத் தொடங்கிய அவர் பதின்மூன்று வருடங்கள் அங்கே பணியாற்றினார். 1936ம் ஆண்டு, ஃபெப்ரவரி மாதம், 28ம் நாளன்று, பாரிஸ் நகரிலுள்ள “தூய ஜோசஃப் மருத்துவமனையில்” (Hospital of St. Joseph) அவர் மரணமடையும்போது, 1400க்கும் மேற்பட்ட அனாதைகள் அங்கே பராமரிக்கப்பட்டனர்.

Profile

Ordained in 1899. Taught at the college of Pontlevoy, France. Entered the Congregation of the Holy Ghost at Orly, France in 1902. Missionary to Saint-Louis, Senegal in 1903. His health suffered, and he returned to France in 1911.

At the request of Bishop Jalabert, he conducted a fund-raising campaign to build a cathedral in Dakar, Senegal; he promoted the structure as a way to honour Africans who had died for France, and French who had died for Africa. The cathedral was consecrated on 2 February 1936, just a few weeks before his death.

Chaplain in the French army in World War I. Cited six times for bravery, awarded the Croix de Guerre and the Legion of Honour; he attributed his survival on the front lines to the intercession of Saint Therese of Lisieux, and built a chapel for her at Auteuil when she was canonized. After the war he administered the Orphan Apprentices of Auteuil. Honoured in his life and today as a man who put the family of God above considerations of nationality or race.

Born

7 September 1876 at La Ferté-Saint-Cyr, Diocese of Blois, France

Died

• 28 February 1936 of natural causes at Paris, France of natural causes

• 15,000 Parisiens turned out to honour him, and Cardinal Verdier preached his funeral homily

Beatified

25 November 1984 by Pope John Paul II in Rome, Italy

Blessed Stanislaw Antoni Trojanowski

Also known as

• Tymoteusz

• Timoteo Trojanowski

• Stanislaw Tymoteusz Trojanowski

• prisoner 25431

Additional Memorial

12 June as one of the 108 Martyrs of World War II

Profile

Born to a poor, rural family, he had limited schooling and had to work from an early age. Joined the Friars Minor Conventual in Niepokalanów, Poland on 5 March 1930, taking the name Tymoteusz and making his solemn profession on 11 February 1935. Worked in the convent infirmary, and the warehouse and shipping departments of the magazine Rycerz Niepokalanej (Knight of the Immaculate) with its founder Saint Maximilian Kolbe. At one point Brother Tymoteusz tried to go to the foreign missions, but gave it up when the Nazis invaded Poland to start World War II. Arrested with six of his brother friars in October 1941 by the Gestapo, and sentenced for forced labour at the Auschwitz death camp for the crime of being Catholic. Ministered to his fellow prisoners in his remaining few months. Martyr.

Born

29 July 1908 in Sadlowo, Mazowieckie, diocese of Plock, Poland

Died

28 February 1942 in the death camp hospital at Oswiecim (Auschwitz), Malopolskie, Nazi-occupied Poland of pneumonia

Beatified

13 June 1999 by Pope John Paul II

Pope Saint Hilary

† இன்றைய புனிதர் †

(ஃபெப்ரவரி 28)

✠ புனிதர் ஹிலாரியஸ் ✠

(St. Hilarius)

46ம் திருத்தந்தை:

(46th Pope)

பிறப்பு: ----

சார்டீனியா, மேற்கத்திய ரோமப் பேரரசு

(Sardinia, Western Roman Empire)

இறப்பு : ஃபெப்ரவரி 29, 468

ரோம், மேற்கத்திய ரோமப் பேரரசு

(Rome, Western Roman Empire)

கல்லறை: புனித லாரன்ஸ் பெருங்கோவில்

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

(Eastern Orthodox Church)

கீழைக் கத்தோலிக்க திருச்சபைகள்

(East Catholic Churches)

நினைவுத் திருவிழா: ஃபெப்ரவரி 28

திருத்தந்தை ஹிலாரியஸ் (Pope Hilarius) கத்தோலிக்க திருச்சபையின் 46ம் திருத்தந்தையாக கி.பி. 461ம் ஆண்டு, நவம்பர் மாதம், 19ம் நாளிலிருந்து, கி.பி. 468ம் ஆண்டு, ஃபெப்ரவரி மாதம், 28ம் நாள்வரை ஆட்சி செய்தார். அவர் ஒரு புனிதராக கத்தோலிக்க திருச்சபையால் வணங்கப்படுகின்றார்.

வரலாறு:

ஹிலாரியஸ், மேற்கத்திய மத்தியதரைக் கடலில் உள்ள “சார்டீனியா” (Sardinia) தீவில் பிறந்தார். அவர் பிறந்த ஆண்டு உறுதியாகத் தெரியவில்லை. திருத்தந்தை “முதலாம் லியோவின்” (Pope Leo I) ஆட்சிக் காலத்தில் ஹிலாரியஸ் அவருக்கு “தலைமைத் திருத்தொண்டராகப்” (Archdeacon) பணிபுரிந்தார். அவர் ரோம திருப்பீடத்தின் உரிமைகளை நிலைநாட்டுவதில் தீவிரமாக உழைத்தார்.

கி.பி. 449ம் ஆண்டில், கூட்டப்பட்ட “இரண்டாம் எஃபேசஸ் பொதுச்சங்கத்திற்காக” (Second Council of Ephesus) ஹிலாரியஸும், “புடேயோலி ஆயரான” (Bishop of Puteoli) “ஜூலியசும்” (Julius) திருத்தந்தை லியோவின் பிரதிநிதிகளாக செயல்பட்டனர். அப்பொதுச் சங்கம் “காண்ஸ்டாண்டிநோபிள்” (Archbishop of Constantinople) பேராயரான “ஃபிளேவியனைக்” (Flavian) கண்டித்ததை ஹிலாரியஸ் வன்மையாக எதிர்த்தார்.

திருத்தந்தை லியோவின் கடிதத் தொகுப்பில் ஹிலாரியஸ், “பைஸான்டைன் பேரரசி” (Empress of the Byzantine Empire) “தூய ஏலியா புல்ச்சேரியா” (St. Aelia Pulcheria) என்பவருக்கு எழுதிய கடிதமும் உள்ளது. அக்கடிதத்தில், அவர் திருத்தந்தையின் கடிதத்தைப் பொதுச்சங்கத்திற்குப் பிறகு பேரரசியிடம் ஒப்படைக்கத் தவறியதற்கு வருத்தம் தெரிவிக்கிறார். ஆனால், எபேசில் நடந்த முறைகேடான சங்கத்தில் நிகழ்ந்தவற்றைப் பற்றிய செய்தியை அவர் திருத்தந்தைக்குக் கொண்டு சேர்ப்பதற்கு முன் பல இன்னல்களைச் சந்திக்க வேண்டியதாயிற்று. அவர் ரோமுக்கோ “காண்ஸ்டாண்டிநோபிளுக்கோ” செல்வதை விரும்பாத “அலெக்சாந்திரியாவின் டயோஸ்குருஸ்” (Dioscurus of Alexandria) என்பவரின் கைகளிலிருந்து தப்பிச் சென்று, திருத்தந்தைக்கு செய்தி அளிக்க பெரும் பாடுபட்டார்.

ஆற்றிய பணிகள்:

ஹிலாரியஸுக்கு முன் திருத்தந்தையாகப் பணியாற்றிய முதலாம் லியோ, ரோம திருச்சபையின் அதிகாரத்தை உறுதியாக நிலைநாட்டி புகழ்பெற்றிருந்தார். ஹிலாரியஸ் திருத்தந்தை லியோவின் அடியொற்றி பணிபுரிந்தார் என்றாலும் லியோவைப் போன்று புகழ் பெறவில்லை. இருப்பினும் அவர் ஆற்றிய பணிகளுள் சில குறிப்பிடத் தக்கவை.

திருச்சபையில் நிகழ்ந்த நீசேயா பொதுச்சங்கம் (ஆண்டு: 325), எபேசு பொதுச்சங்கம் (ஆண்டு: கி.பி. 431), கால்செதோன் பொதுச்சங்கம் (ஆண்டு: கி.பி. 451) திருத்தந்தை லியோ கால்செதோன் பொதுச்சங்கத்திற்கு எழுதிய கடிதம் ஆகியவற்றில் அடங்கியிருந்த போதனைகளை வலியுறுத்தி ஹிலாரியஸ் கீழைத் திருச்சபைத் தலைவர்களுக்கு எழுதியதாகத் தெரிகிறது.

ஹிலாரியஸ் திருச்சபைப் போதனைகளுக்கு எதிராக ஆங்காங்கே எழுந்த திரிபுக் கொள்கைகளைக் கண்டித்தார். ரோம திருப்பீடத்தின் அதிகாரத்தை நிலைநாட்டினார்.

இத்தாலியில் ஹிலாரியஸ் "ஆரியுசுக் கொள்கை" (Arianism) என்று அழைக்கப்பட்ட ஒரு திரிபுரக் கொள்கை பரவாமல் இருக்க முயற்சி மேற்கொண்டார். ஆரியுசுக் கொள்கை, இயேசு கிறிஸ்து பற்றிய ஒரு தவறான கருத்தைப் பரப்பியது. அதாவது, "இயேசு கிறிஸ்து கடவுளின் மகன் அல்ல" என்றும், "கடவுளால் உருவாக்கப்பட்ட அனைத்துப் படைப்புகளுள்ளும் இயேசு ஒரு முதன்மையான படைப்பு மட்டுமே" என்றும் ஆரியசுக் கொள்கை கூறியது.

திருத்தந்தை ஹிலாரியஸ் ரோமின் புதிய பேரரசனாயிருந்த அந்தேமியுஸ் என்பவரை அணுகி, அவர் திரிபுக்கொள்கையினருக்கு ரோமில் இடம் கொடுத்தல் கூடாது என்று கேட்டுக்கொண்டார்.

மேலும் “ஸ்பெயின்” (Spein), “கால்” (Gaul) (இன்றைய ஃபிரான்ஸ் பகுதி) முதலிய பிரதேசங்களில் திருச்சபைச் செயல்பாடுகள் குறித்து வழிமுறைகள் நல்கினார். அங்கு நடந்த திருச்சபை ஆட்சிமுறையில் ஹிலாரியஸ் பல முறை தலையிட்டு தம் அதிகாரத்தை நிலைநாட்டினார்.

ஆயர்கள் நியமனம் பற்றி:

திருத்தந்தை ஹிலாரியஸ் கி.பி. 465ம் ஆண்டில் ரோம் நகரின் புனித மரியா பெருங்கோவிலில் (Basilica of Santa Maria Maggiore) ஒரு சங்கத்தைக் கூட்டினார். இறக்கும் தருவாயில் இருக்கும் ஓர் ஆயர் தமக்குப் பின் யார் ஆவார் என்று யாரையும் குறித்துக் கூறுதல் முறைகேடானது என்று அறிவித்தது.

கட்டடப் பணிகள்:

திருத்தந்தை ரோம் நகரில் பல கோவில் கட்டடங்களை எழுப்பியும், புதுப்பித்து அழகுபடுத்தியும் பணிகள் புரிந்தார். புனித யோவான் பெருங்கோவிலில் மூன்று சிறுகோவில்களைக் கட்ட அவர் ஏற்பாடு செய்தார். அவற்றுள் ஒன்றை அவர் நற்செய்தியாளரான புனித யோவானுக்கு அர்ப்பணித்தார். இது பற்றிய விளக்கம் வருமாறு:

திருத்தந்தை லியோவின் காலத்தில் எபேசு நகரில் முறைகேடாகக் கூட்டப்பட்ட பொதுச்சங்கத்தில் லியோவின் பதிலாளாகச் செயல்பட்ட ஹிலாரியஸ் தம் கருத்தை ஆதரிக்கவில்லை என்று கருதிய சிலர் அவரைப் பிடிக்க திட்டம் தீட்டினார்கள். இதை அறிந்த ஹிலாரியஸ் அவர்களின் கைகளிலிருந்து தப்பியோடி, எபேசு நகருக்கு வெளியே அமைந்திருந்த புனித நற்செய்தி யோவானின் கல்லறைப் பகுதியில் ஒளிந்துகொண்டு உயிர் தப்பினார். இவ்வாறு தாம் உயிர் பிழைத்ததற்கு புனித யோவானின் அருளே காரணம் என்றுணர்ந்த ஹிலாரியஸ் புனித யோவானுக்குத் தம் வணக்கத்தைத் தெரிவிக்கும் பொருட்டு மேற்கூறிய சிறுகோவிலைக் கட்டுவித்தார்.

கி.பி. 455ம் ஆண்டு நிகழ்ந்த வாண்டல் படையெடுப்பின் போது உரோமைக் கோவில்கள் பலவற்றிலிருந்து பொன்னும் பிற செல்வங்களும் கொள்ளையடிக்கப்பட்டிருந்தன. அக்கோவில்கள் மீண்டும் தலைதூக்கி எழும் வண்ணம் ஹிலாரியஸ் பல நன்கொடைகளை வழங்கினார்.

மேலும், திருத்தந்தை ஹிலாரியஸ் புனித லாரன்ஸ் பெருங்கோவிலை அடுத்து ஒரு துறவற இல்லத்தை நிறுவினார்.

இறப்பும் அடக்கமும்:

திருத்தந்தை ஹிலாரியஸ், கி.பி. 468ம் ஆண்டு, ஃபெப்ரவரி மாதம், 29ம் நாள் மரித்தார். அவர் அழகுபடுத்திய “புனித லாரன்ஸ் பேராலயத்தில்” (Basilica of St. Lawrence outside the Walls) அவரது உடல் அடக்கம் செய்யப்பட்டது.

Also known as

Hilarus, Hilarius

Profile

Deacon. Trusted aide to Pope Saint Leo the Great. Papal legate. Sent to “Robber Synod” at Ephesus in 449 to report on the Monophysitism heresies of Eutyches, which denied the humanity of Christ and claimed that He had only a divine nature, a teaching condemned in 451 by the Council of Chalcedon. Eutyches' followers attacked the legate party, and forced them to return to Rome. Arch-deacon c.455. Worked on an updated method of calculating the date of Easter. Chosen 46th pope in 461.

As pope, Hilary confirmed the work of several general councils, rebuilt and remodeled many churches, fought Nestorianism and Arianism, and held several Councils at Rome. Renowned for defending the rights of his bishops while exhorting them to curb their excesses and devote themselves more completely to God. Helped define the Church‘s role in the empire, and affirmed the position of the pope, and not the emperor, as leader in spiritual matters. He continued Leo I‘s vigorous policy, strengthening ecclesiastical government in Gaul and Spain. Erected churches, convents, libraries, and two public baths, and his synod of 465 is the earliest Roman synod whose records are extant.

Born

on Sardinia

Papal Ascension

19 November 461

Died

28 February 468 at Rome, Italy of natural causes

Blessed Carlo Gnocchi

Profile

Youngest of three boys born to Henry and Clementine Gnocchi; his father died when Carlo was 5 years old, and his two brothers died of tuberculosis before he was 13. Priest in the archdiocese of Milan, Italy, ordained in 1925. Teacher and spiritual director of children. Chaplain to alpine troops in World War II. Helped Jews and Allied POWs escape to Switzerland, and was imprisoned for writing against Fascism. Founder of the Fondazione Pro Juventute and worked in the post-War era to care for those orphaned or disabled in the conflict.

Born

25 October 1902 at San Colombano al Lambro, Italy

Died

• 28 February 1956 at Milan, Italy of cancer

• he was an organ donor, and his corneas returned sight to two blind young people

Beatified

• 25 October 2009 by Pope Benedict XVI

• beatification recognition celebrated in the Piazza del Duomo, in Milan, Italy

/

Saint Romanus of Condat

Profile

Born a Gallo-Roman; brother of Saint Lupicinus. Became a monk at Lyon, France at age 35. Hermit in Condat (modern Saint-Claude) in the Jura mountains with his brother and sister; would-be students were attracted to them. Founded abbeys of Condat and Leuconne, and the convent of La Beaume (later named St-Romain-de-la-Roche), among others. Spiritual teacher of Saint Eugendus of Condat. Ordained by Saint Hilary of Arles. Healed two lepers by embracing them.

Born

c.390 at Upper Bugey, France

Died

• c.465 of natural causes

• buried at the abbey of Beaume

Patronage

• against insanity or mental illness

• drowning victims

• mentally ill people

Saint Oswald of Worcester

#புனித_ஆஸ்வால்ட் (-992)

பிப்ரவரி 28

இவர் (#StOswaldOfWorcester) இங்கிலாந்தைச் சேர்ந்தவர். இவர் தன்னுடைய கல்வியைப் பிரான்சிலிருந்த தன்னுடைய மாமாவும், ஆயருமான ஓடோவோடு தங்கிக் கற்றார். 

959 ஆம் ஆண்டு குருவாக அருள்பொழிவு செய்யப்பட்ட இவர், சில காலம் வின்செஸ்டர் என்ற இடத்தில் பணியாற்றினார். 962 ஆம் ஆண்டு வோர்செஸ்டர் நகரின் ஆயராகத் திருப்பொழிவு செய்யப்பட்ட இவர்,  972 ஆம் ஆண்டு யோர்க் நகரின் பேராயராக உயர்த்தப்பட்டார்.

இவர் ஆயராகவும் பேராயராகவும் பணியாற்றிய காலகட்டங்களில் துறவற வாழ்வில் மறுமலர்ச்சியைக் கொண்டு வந்தார். மட்டுமல்லாமல் தனது மறைமாவட்டத்தில் இருந்த குருக்கள் இறையியலில் இன்னும் ஆழம் காண்பதற்கு முறையான பயிற்சிகளைக் கொடுத்தார். 

ராம்சே மற்றும் வின்செஸ்டர் ஆகிய இடங்களில் துறவு மடங்களை நிறுவிய இவர் இறையியல் தொடர்பான பல நூல்களையும் எழுதினார். இவர் ஆற்றிவந்த இந்த அரும்பெரும் பணிகளுக்குப் புனித டன்ஸ்டன் மற்றும் எத்தல்வோல்ட் ஆகியோர் உறுதுணையாக இருந்தார்கள்.

992 ஆம் ஆண்டு இவர் ஏழைகளின் காலடிகளைக்  கழுவும்போது  தன் இன்னுயிரைத் துறந்தார்.

Profile

Oswald’s parents came from Denmark to England before his birth. The boy was educated by his uncle, Saint Odo the Good. Priest in the diocese of Winchester, England. Benedictine monk at Fleury-sur-Loire, France. Bishop of Worcester, England in 962. Worked with Saint Dunstan and Saint Ethelwold to revive monastic and ecclesiastical discipline in England. Founded the abbey at Ramsey, and the monastery at Winchester. Archbishop of York in 972. Wrote theological treatises, and worked for the improved theological training of his clergy. Daily washed the feet of poor people.

Died

29 February 992 of natural causes

Representation

• church

• demon

• dove

• ship

• stone

Blessed Antonia of Florence

Profile

Married and a mother of one. Widowed twice. Franciscan tertiary. Poor Clare nun. Spiritual student of Saint John Capitran. Abbess at Aquila, Italy from 1433 to 1447. Founded a Observant-oriented house of Poor Clares in Aquila. Sick the last 15 years of her life.

Born

1400 at Florence, Italy

Died

29 February 1472 in her convent at Aquila, Italy of natural causes

Beatified

1847 by Pope Blessed Pius IX (cultus confirmed)

Blessed Bosone of Chiaravalle

Also known as

Boson

Profile

Born to the Italian nobility, he was one of the first brought to the monastic life by Saint Bernard of Clairvaux.

Born

early 12th century Italy

Died

• late 12th century of natural causes

• legends say that angels came and sang around his death bed

Saint Caerealis

Also known as

Cerulus, Celerius

Profile

Imperial Roman soldier. Married to Saint Sallustia. Convert to Christianity, instructed in the faith by Pope Saint Cornelius. Martyred in the persecutions of Decius.

Born

Egyptian

Died

251 in Rome, Italy

Saint Marana of Beroea

Profile

Pious woman who lived a life of extreme asceticism walled up in a small house just outside of Beroea, Syria.

Died

c.455 in Beroea, Syria of natural causes

Saint Ruellinus of Treguier

Also known as

Ruellin of Treguier

Profile

Bishop of Tréguier, Brittany, France.

Died

6th century of natural causes

Saint Caerealis of Alexandria

Also known as

Cerulus

Profile

Martyr.

Born

Egyptian

Died

in Alexandria, Egypt, date unknown

Saint Sillan of Bangor

Also known as

Sillian, Silvanus

Profile

Spiritual student of Saint Comgall of Bangor. Abbot of Bangor Abbey.

Died

c.610

Saint Gaius of Alexandria

Also known as

Caius

Profile

Martyr.

Born

Egyptian

Died

in Alexandria, Egypt, date unknown

Saint Serapion of Alexandria

Profile

Martyr.

Born

Egyptian

Died

martyred in Alexandria, Egypt, date unknown

Saint Cyra of Beroea

Profile

Pious woman who lived a life of extreme asceticism walled up in a small house just outside of Beroea, Syria.

Died

c.455

Saint Pupulus of Alexandria

Profile

Martyr.

Born

Egyptian

Died

in Alexandria, Egypt, date unknown

Saint Theophilus the Potter

Profile

Potter. Martyred in the persecutions of Decius.

Died

martyred c.250

Saint Llibio

Also known as

Libio

Profile

No information has survived.

Died

6th century

Patronage

Llanlibio, Wales

Saint Macarius the Potter

Profile

Potter. Martyred in the persecutions of Decius.

Died

martyred c.250

Saint Rufinus the Potter

Profile

Potter. Martyred in the persecutions of Decius.

Died

martyred c.250

Saint Justus the Potter

Profile

Potter. Martyred in the persecutions of Decius.

Died

martyred c.250

Saint Maidoc

Also known as

Madoc

Profile

Sixth-century bishop. Llanmadog, Wales is named in his honour.

Saint Abercius

Profile

Martyr.

Died

stabbed with a sword

Saint Ermine

Also known as

Ermina, Febaria

Profile

Sixth century nun. Honoured in Ireland.

Anonymous Martyrs of Alexandria

Profile

A number of clerics and layman who died as martyrs of charity for ministering to the sick during a plague that ravaged Alexandria, Egypt in 261.

Martyrs of Unzen

Profile

16 lay people martyred together in one of the periodic anti-Christian persecutions in imperial Japan.

• Alexius Sugi Shohachi

• Damianus Ichiyata

• Dionisius Saeki Zenka

• Gaspar Kizaemon

• Gaspar Nagai Sohan

• Ioannes Araki Kanshichi

• Ioannes Heisaku

• Ioannes Kisaki Kyuhachi

• Leo Nakajima Sokan

• Ludovicus Saeki Kizo

• Ludovicus Shinzaburo

• Maria Mine

• Paulus Nakajima

• Paulus Uchibori Sakuemon

• Thomas Kondo Hyoemon

• Thomas Uzumi Shingoro

Died

28 February 1627 in Unzen, Japan

Beatified

24 November 2008 by Pope Benedict XVI

Martyrs of Antwerp

Profile

14 Christians who were martyred together. We know nothing about them but the names Alexander, Anicetus, Cyriacus, Eulalia, Faustus, Genesius, Hirena, Macarius, Mauritius, Modestus, Placidus, Rochus, Symforian and Victorinus.

Died

• in Rome, Italy, date unknown

• relics transferred and enshrined in Antwerp, Belgium

Martyrs of Corinth

Profile

A group of Christians martyred together in Corinth, Greece. The only information we have about them are the names Basilia, Betha, Caius, Claudius, Diodorus, Donatus, Enuclus, Felix, Hermes, Januaria, Januarius, Maccaris, Maninlia, Mansuetus, Nicophorus, Papias, Quinquianus, Rufunia, Serapion, Servilia, Silvana, Stercola, Tella, Veneria, Victor and Victorinus.

இன்றைய புனிதர்கள் பெப்ரவரி 27

 St. Bernard

Feastday: February 27

Mary, Gracia, Paphnutius (real Bishop, Papinianus and Mansuelus. Blacks named originally Achmed, Zoraida, and Laida, martyrs; African Bishops, in Roman Emperor Diocletian's persecutions. Martyrs Besas, Cronian, and Julian, martyrs at Alexandria. (Associate of Julianus).

St. Leander of Seville

Feastday: February 27

Birth: 534

Death: 600

St. Leander of Seville, Bishop (Feast - February 27th) Leander was born at Cartagena, Spain, of Severianus and Theodora, illustrious for their virtue. St. Isidore and Fulgentius, both bishops were his brothers, and his sister, Florentina, is also numbered among the saints. He became a monk at Seville and then the bishop of the See. He was instrumental in converting the two sons Hermenegild and Reccared of the Arian Visigothic King Leovigild. This action earned him the kings's wrath and exile to Constantinople, where he met and became close friends of the Papal Legate, the future Pope Gregory the Great. It was Leander who suggested that Gregory write the famous commentary on the Book of Job called the Moralia. Once back home, under King Reccared, St. Leander began his life work of propagating Christian orthodoxy against the Arians in Spain. The third local Council of Toledo (over which he presided in 589) decreed the consubstantiality of the three Persons of the Trinity and brought about moral reforms. Leander's unerring wisdom and unflagging dedication let the Visigoths and the Suevi back to the true Faith and obtained the gratitude of Gregory the Great. The saintly bishop also composed an influential Rule for nuns and was the first to introduce the Nicene Creed at Mass. Worn out by his many activities in the cause of Christ, Leander died around 600 and was succeeded in the See of Seville by his brother Isidore. The Spanish Church honors Leander as the Doctor of the Faith.

Saint Leander of Seville (Spanish: San Leandro de Sevilla) (Cartagena, c. 534 – Seville, 13 March 600 or 601) was the Catholic Bishop of Seville. He was instrumental in effecting the conversion of the Visigothic kings Hermengild and Reccared to Catholicism. His brother (and successor as bishop) was the encyclopedist St. Isidore of Seville.

Leander and Isidore and their siblings (all sainted) belonged to an elite family of Hispano-Roman stock of Carthago Nova. Their father Severianus is claimed to be a dux or governor of Cartagena, according to their hagiographers, though this seems more of a fanciful interpretation since Isidore simply states that he was a citizen. The family moved to Seville around 554. The children's subsequent public careers reflect their distinguished origin: Leander and Isidore both became bishops of Seville, and their sister Saint Florentina was an abbess who directed forty convents and one thousand nuns. Even the third brother, Fulgentius, appointed Bishop of Écija at the first triumph of Catholicism over Arianism, but of whom little is known, has been canonised as a saint. The family as a matter of course were staunch Catholics, as were the great majority of the Romanized population, from top to bottom; only the Visigothic nobles and the kings were Arians. It should be stated that there was less Visigothic persecution of Catholics than legend and hagiography have painted. From a modern standpoint, the dangers of Catholic Christianity were more political. The Catholic hierarchy were in collusion with the representatives of the Byzantine emperor, who had maintained a considerable territory in the far south of Hispania ever since his predecessor had been invited to the peninsula by the former Visigothic king several decades before. In the north, Liuvigild struggled to maintain his possessions on the far side of the Pyrenees, where his Merovingian cousins and brothers-in-laws cast envious eyes on them.

Illumination in a 12th-century manuscript of a letter of Saint Gregory's to St. Leander (Bibl. Municipale, MS 2, Dijon)

Leander, enjoying an elite position in the secure surroundings of tolerated Catholic culture in Seville, became at first a Benedictine monk, and then in 579 he was appointed bishop of Seville. In the meantime he founded a celebrated school, which soon became a center of Catholic learning. As Bishop he had access to the Catholic Merovingian princess Ingunthis, who had come as a bride for the kingdom's heir, and he worked tirelessly with her to convert her husband St. Hermenegild, the eldest son of Liuvigild, an act of court intrigue that cannot honestly be divorced from a political context. Leander defended the new convert even when he went to war with his father "against his father's cruel reprisals," the Catholic Encyclopedia puts it. "In endeavoring to save his country from Arianism, Leander showed himself an Orthodox Christian and a far-sighted patriot."

Exiled by Liuvigild, as his biographies express it, he withdrew to Byzantium – perhaps quite hastily – when the rebellion failed, from 579 to 582. It is possible, but not proven, that he sought to rouse the Byzantine Emperor Tiberius II Constantine to take up arms against the Arian king; but in any case the attempt was without result. He profited, however, by his stay at Byzantium to compose works against Arianism, and there became acquainted with the future Pope Gregory the Great, at that time legate of Pope Pelagius II at the Byzantine court. A close friendship thenceforth united the two men, and some of their correspondence survives. In 585 Liuvigild put to death his intransigent son Hermenegild, who is a martyr and saint of the Catholic Church. Liuvigild himself died in 589. It is not known exactly when Leander returned from exile, but he had a share in the conversion of Reccared the heir of Liuvigild, and retained an influence over him.

Catholic sources aver that it is not known exactly when Leander returned from exile, but it is extremely unlikely that it was during the old king's lifetime. After the death of Liuvigild, Leander swiftly returned to Hispania to convoke within the very year (589) the Third Council of Toledo, where Visigothic Hispania abjured Arianism. Leander delivered the triumphant closing sermon which his brother Isidore entitled Homilia de triumpho ecclesiae ob conversionem Gothorum ("a homily upon the triumph of the Church and the conversion of the Goths"). On his return from this council, Leander convened a synod in his metropolitan city of Seville (Conc. Hisp., I), and never afterwards ceased his efforts to consolidate the work of extirpating the remains of Arianism, in which his brother and successor St. Isidore was to follow him. Leander received the pallium in August 599.

Works

Only two works remain of this writer: De institutione virginum et contemptu mundi, a monastic rule composed for his sister, and Homilia de triumpho ecclesiæ ob conversionem Gothorum (P.L, LXXII). St. Isidore wrote of his brother: "This man of suave eloquence and eminent talent shone as brightly by his virtues as by his doctrine. By his faith and zeal the Gothic people have been converted from Arianism to the Catholic faith" (De script. eccles., xxviii).

Legacy

The city of San Leandro in the US state of California is named after St. Leander. His feast days are 13 March (Catholic Church)[1] and 27 February (Orthodox Church).

St. Augustus Chapdelaine

Feastday: February 27

Birth: 1814

Death: 1856

Canonized: Pope John Paul II

Martyr of China. Born in 1814, in France, Augustus was ordained to the priesthood in the Paris Society of the Foreign Missions. He was sent to China after a brief period of parish work, going to Kwang-si. There he was taken prisoner during the persecution of the Church and was put to death brutally. He was beatified in 1900.

Auguste Chapdelaine, Chinese name Mǎ Lài (Chinese: 馬賴; 6 February 1814 – 29 February 1856) was a French Christian missionary of the Paris Foreign Missions Society. France used his death as a casus belli for its participation in the Second Opium War.[1]

Biography

Chapdelaine was born on a farm in La Rochelle-Normande, France. By the age of twenty, he had entered the seminary at Coutances. He was ordained a priest in 1843 and in 1851 joined the Institute of Foreign Missions in Paris. He left from Antwerp in April 1852 to join the Catholic mission in the Guangxi province of China.[2] The Taiping Rebellion led to suspicion of Christians and foreigners were forbidden to enter the area.

After a stay in Guangzhou, he moved to Guiyang, capital of the Guizhou province, in the spring of 1854. In December, he went, together with Lu Tingmei, to Yaoshan village, Xilin County of Guangxi, where he met the local Catholic community of around 300 people. He celebrated his first mass there on 8 December 1854. He was arrested and thrown into the Xilin county prison ten days after his arrival, and was released after sixteen or eighteen days of captivity.

Following personal threats, he went back to Guizhou in early 1855, and came back to Guangxi in December of the same year. He was denounced on February 22, 1856, by Bai San, a relative of a new convert, while the local tribunal was on holiday. He was arrested in Yaoshan, together with other Chinese Catholics, by orders of Zhang Mingfeng, the new local mandarin on 25 February 1856. Chapdelaine was accused of stirring up insurrection, and refused to pay a bribe. Condemned to decapitation, he was severely beaten and locked into a small iron cage, which was hung at the gate of the jail.[citation needed] He had already died when he was decapitated. His head was hung from a tree.[1]

Diplomacy

Martyrdom of Auguste Chapdelaine.

His death was reported by the head of the French missions in Hong Kong on 12 July. The chargé d'affaires, de Courcy, in Macao learned of the execution on 17 July, and filed a vigorous protest on 25 July to the Chinese Imperial Viceroy Ye Mingchen. On 30 July, he sent a report to the French foreign office of the execution.

The viceroy responded to de Courcy by pointing out that Chapdelaine had already violated Chinese law by preaching Christianity in the interior (the 1844 treaty signed with France only permitted for the propagation of Christianity in the five treaty ports opened to the French), he also claimed that the priest was in a rebel territory and that many of his converts had already been arrested for acts of treason, and the viceroy further claimed that Chapdelaine's mission had nothing in common with the propagation of religion.[3]

Under French diplomatic pressure, the mandarin who ordered his death was later demoted. When Britain went to war with China in the same year (commencing the Second Opium War (1856–60)), France initially declared its neutrality, but de Courcy made it known that French sympathy was with the British due to the Chapdelaine incident.[3]

In 1857, de Bourboulon, the French plenipotentiary, arrived in Hong Kong and attempted to negotiate reparations for the execution of Chapdelaine and to revise the treaty. He failed to reach an agreement with Yeh.[3]

Talks continued into December of that year. Viceroy Yeh on 14 December stated that he had received a report that the person who was killed was a member of a triad society with a similar Chinese name to Chapdelaine was executed as a rebel in March, and that this was not the same person as Chapdelaine. He also complained that in the past many French citizens had gone into the interior to preach, and he cited the case of six missionaries who had been arrested and were handed over to French custody.[3] The French embassy found Yeh's reply to be evasive, derisory and a formal refusal of French demands. French military action began soon afterwards.[citation needed]

The Second Opium War

Main article: Second Opium War

According to historian Anthony Clark, "there is no doubt Chapdelaine's death was exploited for imperialist gain".[1] The French Empire had many times suffered the death of missionaries for which no military vengeance occurred. The political situation wherein Britain's victory was seen as inevitable and the French desire to make its own imperial gains in China, alongside the fact that the French did not have a policy elsewhere of punitive military expeditions to avenge the death of missionaries, has led many historians to conclude that the death of Chapdelaine was merely an excuse used in order to declare war so that France could build its empire.[4][5][6]

Lord Elgin, the British High Commissioner for China commented on the French ultimatum given prior to France's entry to the war:

Gros [the French ambassador] showed me a projet de note when I called on him some days ago. It is very long and very well written. The fact is, that he has had a much better case of quarrel than we; at least one that lends itself much better to rhetoric.[3]

The Chinese version of Article Six in the Sino-French Peking Convention, signed at the end of the war, gave Christians the right to spread their faith in China and to French missionaries to hold property.

Recognition and controversy

Chapdelaine was beatified in 1900[citation needed]. He was canonized on 1 October 2000, by Pope John Paul II, together with 120 Christian martyrs who had died in China between the 17th and 20th century. On 3 October 2000, the state-run Xinhua News Agency reacted to the canonisation by issuing a press release painting a very negative portrait of Chapdelaine.[7][2] A government museum in Dingan paints him as "a devilish rapist, bandit and spy". When church followers married, he held mass for them and many times he raped the brides, according to archives that quoted local people in Xilin. Anthony Clark maintains that China's version of history is "largely contrived" and completely unsupported, and that notions that Chapdelaine was "a lascivious womanizer" and spy are "unsupportable in any historical records".

Blessed Marie Deluil-Martiny

Also known as

• Sister Marie of Jesus

• Sister Mary of Jesus

• Marie-Caroline-Philomène Deluil-Martiny

Profile

The oldest of five children (she had one brother and three sisters) born to upper middle class parents; she was baptized on the day of her birth. Her father was Paul Deluil-Martiny, a lawyer, and she was the great-niece of Venerable Anne–Madeleine Rémuzat. Marie received a good early education from Visitation Sisters in her home town, and then the Sisters of the Sacred Heart in Lyons, France. She made her First Communion on 22 December 1853, and received Confirmation on 29 January 1854; Saint Eugène de Mazenod assisted at the Confirmation. At age 15, she and some like-minded school friends started a group and called themselves the Oblates of Mary; while it indicated a devotion, their teachers stopped it immediately as there was a risk of them deviating from orthodox Christianity without proper leadership.

Marie began to understand that she had a call to religious life; she starting keeping a spiritual journal, and when she was of age, turned down several marriage proposals. She heard Saint John Marie Vianney preach, and later met with him to discuss her vocation; he encouraged her to follow the call. On 9 March 1864, Marie founded the Guard of Honour of the Sacred Heart, also known as the Association of Presence to the Heart of Jesus, which promoted devotion to the Sacred Heart of Jesus in the Eucharist; it received canonical status on 7 June 1872. In June 1865 as part of her work with the Guard of Honour, she met, befriended and inspired Saint Daniel Comboni in his missionary work; they corresponded for years. In December 1866, while on a spiritual retreat conducted in honour of the beatification of Saint Margaret Mary Alacoque, Marie heard Father Jean Calage preach on the Sacred Heart; she explained her call to religious life to him, and he became her spiritual director.

On 20 June 1873, with the help of Father Calage, Marie founded the Congregation of the Daughters of the Heart of Jesus in Berchem, Antwerp, Belgium with a mission to promote devotion the Sacred Heart, and to pray continuously for priests. Their constitution, based on the teachings of Saint Ignatius of Loyola, was completed in 1875, they received diocesan approval on 2 February 1876 from Cardinal Victor-Auguste-Isidor Deschamps, Marie and the first sisters made their vows on 22 August 1878, and Sister Marie served as the group’s superior the rest of her life. They established the first convent on 24 June 1879, received a papal decree of praise on 25 February 1888, was granted full papal approval of Pope Leo XIII on 2 February 1902, and continue their good work today in Belgium, France, Austria, Italy and Croatia. Marie saw few of these successes as she was murdered by Louis Chave, an angry, lazy, down-and-out anarchist whom Marie had hired as gardener at La Servianne in order to give him a chance at a better life.

Born

28 May 1841 in Marseille, Bouches-du-Rhône, France as Marie-Caroline-Philomène Deluil-Martiny

Died

• shot twice at point-blank range with a revolver, damaging her carotid artery, on Ash Wednesday, 27 February 1884 in La Servianne, Marseille, Bouches-du-Rhône, France

• buried with family in Marseille

• re-interred at the Basilica of the Sacred Heart in Berchem, Antwerp, Belgium in 1899 when the Daughters were expelled from France

• relics exhumed and inspected on 4 March 1989 as part of the canonization investigation

• re-interred at the mother-house of the Daughters of the Heart of Jesus in Rome, Italy on 28 September 2013

Beatified

22 October 1989 by Pope John Paul II

Patronage

Daughters of the Heart of Jesus

Blessed Maria Caridad Brader

Also known as

• Caritas Brader

• Karolina Brader Zahner

• Maria Josefa Carolina Brader

• Mary Charity of the Love of the Holy Spirit

• Mary Josephine Caroline

• María Caridad of the Holy Spirit

• María Charitas of the Holy Spirit

• Mother Caritas

Profile

The only child of Joseph Sebastian Brader and Maria Anna Carolina Zahner. Raised in a pious family, she was known as a highly intelligent child, and received the best education her parents could provide. There were high expectations for the girl's future, but instead of continued study she felt a call to the religious life. Mary Josephine joined the Franciscan convent at Maria Hilf, Alstatten 1 October 1880, taking the name Mary Charity of the Love of the Holy Spirit, and making her final vows on 22 August 1882.

She was initially assigned as a teacher. When it became possible for cloistered nuns to work as missionaries, Sister Caritas volunteered to be one of the first six sisters to work in Chone, Ecuador in 1888. She worked for five years as a teacher and children's catechist. In 1893 she was transferred to Tùquerres, Colombia where conditions were rough but where she taught the faith to the poor and outcast.

To prepare additional missionaries she founded the Congregation of the Franciscan Sisters of Mary Immaculate in Tuquerres, Colombia on 31 March 1893. Initially composes of young Swiss girls with a call to missionary work, they were soon joined by Colombian and other local women. Caritas served as Superior General for the Congregation from 1893 to 1919, and again from 1928 to 1940. The Sisters emphasized good education for themselves and their charges, and deep prayer lives for everyone. They received papal approval in 1933, and today work in Central and South America, Mexico, Switzerland, Mali, Romania and the United States.

Born

14 August 1860 in Kaltbrunn, Switzerland as Maria Josefa Carolina Brader at Kaltbrunn, Saint Gallen, Switzerland

Died

• 27 February 1943 in Pasto, Colombia of natural causes

• her grave immediately became a site for pilgrimage and popular devotion

Beatified

23 March 2003 by Pope John Paul II

Readings

It is His will - Blessed Caritas

The better educated, the greater the skills the educator possesses, the more she will be able to do for our holy religion and the glory of God, especially when virtue is the vanguard of her knowledge. The more intense and visible her external activity, the deeper and more fervent her interior life must be. - Blessed Caritas

See God's will in everything, and to do His will with joy, out of love of Him. - Blessed Caritas

Saint Gabriel of Our Lady of Sorrows

† இன்றைய புனிதர் †

(ஃபெப்ரவரி 27)

✠ வியாகுல அன்னையின் புனிதர் கபிரியேல் ✠

(St. Gabriel of Our Lady of Sorrows)

பிறப்பு: மார்ச் 1, 1838

அசிசி, திருத்தந்தையர் மாநிலம் (தற்போது இத்தாலி)

(Assisi, Papal States (Now Italy)

இறப்பு: ஃபெப்ரவரி 27, 1862 (அகவை 23)

இசோலா டெல் க்ரன் சாஸ்சோ, இத்தாலி அரசு.

(Isola del Gran Sasso, Kingdom of Italy)

முக்திபேறு பட்டம்: மே 31, 1908

திருத்தந்தை பத்தாம் பயஸ்

புனிதர் பட்டம்: மே 13, 1920

திருத்தந்தை பதினைந்தாம் பெனடிக்ட்

ஏற்கும் சமயம்:

புனித கபிரியேல் பேராலயம், அப்ருஸ்ஸ்ஸி

(San Gabriele, Teramo, Abruzzi)

பாதுகாவலர்:

மத குருமார்கள், குருத்துவ மாணவர்கள், இளைஞர்கள், மாணவர்கள் மற்றும் இத்தாலியின் அப்ருஸ்ஸ்ஸி (Abruzzi)

நினைவுத் திருநாள்: ஃபெப்ரவரி 27

ஃபிரான்செஸ்கோ பொஸ்சென்ட்டி (Francesco Possenti) எனும் இயற்பெயர் கொண்ட “வியாகுல அன்னையின் புனிதர் கபிரியேல்” ஒரு இத்தாலிய பாடுகளின் சபையின் (Passionist Clerical Student) குருத்துவ மாணவர் ஆவார். ஒரு தொழில்முறை குடும்பத்தில் பிறந்த இவர், இறைவனின் பாடுகளின் சபையில் சேர்வதற்காக தமது எதிர்கால இலட்சியங்களை விட்டுக்கொடுத்தவர். துறவு சபையின் வாழ்க்கை அசாதாரணமானதாக இல்லாவிடினும், துறவு சபையின் சட்டதிட்டங்களை மதித்து நடந்தார். வியாகுல அன்னையின்பால் இவர் கொண்ட பக்தியின் காரணமாக இவர் பிரபலமாக அறியப்பட்டார்.

ஃபிரான்சிஸ், கி.பி. 1838ம் ஆண்டு, மார்ச் மாதம், முதல் நாளன்று, இத்தாலியின் அசிசி நகரில் பிறந்தார். இவர் தந்தையின் பெயர் "சான்டே" (Sante) ஆகும். அவர், உள்ளூர் அரசு அலுவலகத்தில் உயர் பதவி வகித்தவர். இவருடைய தாயாரின் பெயர் "அக்னேஸ்" (Agnes) ஆகும். இவர், தமது பெற்றோருக்குப் பிறந்த பதின்மூன்று குழந்தைகளில் பதினோறாவது குழந்தை ஆவார். கி.பி. 1841ம் ஆண்டு, "ரோஸா" (Rosa) என்ற இவரது தங்கை மரணமடைந்தார். கி.பி. 1842ம் ஆண்டு, இவருக்கு நான்கு வயதாகையில், இவருடைய ஏழு வயதான "அடேல்" (Adele) என்ற சகோதரியையும், பின்னர் அதே வருடத்தில் தன்னுடைய தாயை இழந்தார்.

ஃபிரான்சிஸ் தமது குழந்தைப் பருவத்திலும், இளமைப் பருவத்திலும் தமது சகாக்களால் பெரிதும் விரும்பப்பட்டார். தமது தொண்டு மற்றும் பக்தியால் புகழ் பெற்றவராயிருந்தார். கடின குணமுள்ள இவர், விரைவில் கோபமடையும் தன்மையுள்ளவராகவும் இருந்தார். தமது ஆரம்ப கல்வியை "கிறிஸ்தவ சகோதரர்களிடம்" (Christian Brothers) கற்ற இவர், பின்னர் இயேசு சபையினரின் (Jesuits) கல்லூரியில் (முக்கியமாக லத்தீன் மொழியில்) பயின்று வெற்றிகரமான மாணவர் என்று பெயரெடுத்தார்.

கி.பி. 1851ம் ஆண்டு, ஒருமுறை தீவிர நோயால் பாதிக்கப்பட்ட ஃபிரான்சிஸ், நோயினின்றும் குணமடைந்தால் மத வாழ்வில் இணைவதாக உறுதிமொழி எடுத்தார். ஆனால், நோய் குணமானது எடுத்த உறுதிமொழி மறந்து போனது. அதேபோல், ஒருமுறை அவர் தமது நண்பர்களுடன் வேட்டையாட சென்றபோது, தவறுதலாகச் சுடப்பட்ட ஒரு துப்பாக்கி ரவையிலிருந்து மயிரிழையில் தப்பினார்.

கி.பி. 1848ம் ஆண்டு, இவரது சகோதரர் "பால்" (Paul) மரணமடைந்தார். கி.பி. 1853ம் ஆண்டு, இவரது சகோதரர் "லாரன்ஸ்" (Lawrence) தற்கொலை செய்துகொண்டார். கி.பி. 1853ம் ஆண்டு, ஃபிரான்சிஸ் மீண்டும் நோயில் வீழ்ந்தார். இம்முறை அவருக்கு தொண்டையில் கட்டி வந்திருந்தது. இம்முறையும் அவர் நோய் குணமானால் மத வாழ்வில் இணைவதாக வேண்டிக்கொண்டார். நோய் குணமானது. இம்முறை அவர் நிஜமாகவே அதற்கான ஏற்பாடுகளைச் செய்தார். அவர் இயேசு சபையில் சேர விண்ணப்பித்தார். ஆனால் ஏதோ காரணங்களுக்காக அது தாமதித்தது. தற்போது மீண்டுமொரு துயர சம்பவம் நடந்தது. அவரது தாயாரின் மரணத்தின் பின்னர் அவரை அன்புடன் கவனித்து வந்த அவரது தமக்கையார் "மேரி லூயிஸா" (Mary Louisa) காலரா நோயினால் பாதிக்கப்பட்டு மரணமடைந்தார்.

"ஸ்போலேடோ" (Spoleto) நகரை பாதித்த காலரா நோயின் தாக்கத்தின் பின்னர், நகரின் மத குருமார்களும் குடிமை அதிகாரிகளும் இணைந்து அன்னை மரியாளின் பண்டைய சொரூபங்களின் ஊர்வலம் ஒன்றிற்கு ஏற்பாடு செய்தனர். ஃபிரான்சிஸும் இந்த ஊர்வலத்தில் கலந்துகொண்டார். அன்னை மரியாளின் ஒரு சொரூபம் இவரைத் தாண்டிச் செல்கையில், "நீ இன்னும் ஏன் இவ்வுலகில் இருக்கிறாய்" என்று ஒரு குரல் அசரீரியாக இவருக்குள்ளேயே கேட்டதாக உணர்ந்தார். இச்சம்பவம் இவர் துறவற வாழ்வில் இணைய தீவிரமாக தூண்டிய முதல் சம்பவமாகும். அவர் "பாடுகளின் சபையில்" இணைய ஒரு மத குருவின் ஆலோசனைகளை வேண்டினார். ஆண்டவரின் திருப்பாடுகளின்பால் ஃபிரான்சிஸ் கொண்ட தனிப்பட்ட பக்தியே இவரை "பாடுகளின் சபையில்" இணைய தூண்டியது.

ஃபிரான்சிஸின் தந்தையார் இவரை துறவறம் செல்ல அனுமதிக்க மறுத்தார். தமது பல்வேறு உறவினர்கள் மூலம் இவரது மனதை மாற்ற முயற்சிகள் பல செய்தார். ஆனால், அவரது அனைத்து முயற்சிகளும் தோல்வியில் முடிந்தன. ஃபிரான்சிஸின் நோக்கங்கள் உணமையானவை என்றும் வெறும் சலனங்களல்ல என்றும் புரிந்து கொண்டார்.

"மொர்ரோவெல்" (Morrovalle) என்ற இடத்திலுள்ள "பாடுகளின் சபையின்" துறவறப்புகுநிலையில் இணைவதற்காக ஃபிரான்சிஸ் தமது சகோதரரும் "டொமினிக்கன் துறவியுமான" (Dominican Friar) "அலோஸியஸுடன்" (Aloysius) புறப்பட்டார். கி.பி. 1856ம் ஆண்டு, செப்டம்பர் மாதம், 19ம் நாளன்று, அவர்கள் அங்கே சென்று சேர்ந்தனர். இரண்டு தினங்களின் பின்னர் அவர் பாடுகளின் சபையினரின் ஆடைகளைப் பெற்றுக்கொண்டார். 'வியாகுல அன்னையின் புனிதர் கபிரியேல்' என்ற பெயரை தமது மதப் பெயராக ஏற்றுக்கொண்டார். ஒரு வருடத்தின் பின்னர் அவர் "பாடுகளின் சபையின்" உறுதிமொழி ஏற்றுக்கொண்டார்.

இவர் "பாடுகளின் சபையின்" தமது மாணவப் பருவத்தில் தாம் ஒரு வெற்றிகரமான மாணவர் என்பதை நிரூபித்தார். துறவற வாழ்வில் இன்னல்களையும் தியாகங்களையும் மனமுவந்து ஏற்றார். பணியில் முன்மாதிரியாக விளங்க பல்வேறு முயற்சிகள் எடுத்தார். குழப்பகாலங்களிலும் போராட்ட சூழல்களிலும் கடவுளின் அன்பு மற்றும் பிறரன்பு எல்லாவித வேறுபாடுகளையும் களைந்துவிடும் என நிருபித்தார். கடுமையான துறவற வாழ்வில் பாதிப்படைந்தார். விரைவிலேயே இவர் எலும்புருக்கி நோயால் பாதிக்கப்பட்டார்.

சிலுவையில் அரையப்பட்ட இயேசுவின் படத்தையும் வியாகுல அன்னையின் படத்தையும் நெஞ்சில் வைத்து வானத்தை நோக்கி கண்களை உயர்த்தி "ஓ என் அன்னையே துரிதமாக வாரும்" என்று சொல்லியபடியே, கி.பி. 1862ம் ஆண்டு, ஃபெப்ரவரி மாதம் 27ம் நாளன்று, தன்னுடைய கனவாகிய குருத்துவத்தை அடைய முடியாமல் உயிர்விட்டார்.

இவர் மாணவராக "பாடுகளின் சபையில்" பயிற்சியில் இருந்த காலத்தில் துறவு சபையின் தலைவராக இருந்த "அருட்தந்தை 'தூய மரியாளின் நார்பெர்ட்" (Father Norbert of Holy Mary) கூறுகையில், "மரண தருவாயில், அன்னை மரியாளை கபிரியேல் நேரில் கண்டார்" என்றார்.

Also known as

• Francesco Possenti

• Francis Possenti

• Gabriel of the Blessed Virgin

• Gabriel of the Sorrowful Mother

• Gabriel Possenti

• Gabriel Marie Possenti

• Gabriele dell'Addolorata

Profile

One of thirteen children. After a youth devoted to the world and society, attending the theatre, chasing women and the hunt, he was led to the Passionist Order by Our Lady, making his profession on 22 September 1857. His life was not marked by great events or controversy, but given to prayer, sacrifice, and a devotion to Our Lady and the contemplation of her sorrows over the suffering of Jesus. Many miracles are attributed to him after his death. Cured Saint Gemma Galgani when she prayed for his intervention. Pope Benedict XV gave him as a pattern for young people.

Born

1 March 1838 at Assisi, Italy

Died

27 February 1862 at Abruzzi, Italy of tuberculosis

Canonized

13 May 1920 by Pope Benedict XV

Patronage

• Catholic Action

• clerics

• students, school children

• young people in general

• Abruzzi, Italy (proclaimed on 1 June 1964 by Pope Paul VI)

Saint Gregory of Narek

Also known as

• Grigor Narekatsi

• Gregorio di Narek

Additional Memorials

• 13 October (Armenian Church)

• Holy Translators Day (Armenian Apostolic Church)

Profile

Grigor, the son of Bishop Khosrov Andzevatsi, was descended from a line of scholars and churchmen, and was educated by his father and Anania Vartabed, abbess of Narek monastery. He and both his brothers became monks as young men. Gregory excelled in music, astronomy, geometry, mathematics, literature and theology. He was ordained a priest in 977 in his mid-20's. He lived most of his life in the Narek monastery, where, for his entire adult life, he taught theology in the monastic school. His writings began with a commentary on the Song of Songs, which was commissioned by an Armenian prince, but continued through his life with letters, poems, hymns, music, and essays. Many of his prayers are included in the Divine Liturgy celebrated each Sunday in Armenian Churches around the world, and his masterpiece is considered to be his Book of Lamentations, which has a theme of man's separation from God, and his quest to reunite with Him; it has been translated into at least 30 languages. He is one of the greatest figures of medieval Armenian religious thought and literature, and has been declared a Doctor of the Universal Church.

Born

c.950 in Andzevatsik, Kingdom of Vaspurakan, Armenia (in modern Turkey)

Died

• c.1005 at the monastery of Narek, on the southern shores of Lake Van, Armenia (in modern Turkey) of natural causes

• buried in the Narek monastery

• a chapel was built on his tomb

• the monastery and chapel were destroyed by Turkish authorities in the mid-20th-century, and a mosque was built over the site

Canonized

equipollent canonization and proclaimed a Doctor of the Universal Church on 12 April 2015 by Pope Francis at Saint Peter's Basilica, Rome, Italy

Saint Anne Line

† இன்றைய புனிதர் †

(ஃபெப்ரவரி 27)

✠ புனிதர் அன்னி லின் ✠

(St. Anne Line)

ஆங்கிலேய ரோமன் கத்தோலிக்க மறைசாட்சி:

(English Roman Catholic Martyr)

பிறப்பு: கி.பி. 1563

எஸ்செக்ஸ், இங்கிலாந்து

(Essex, England)

இறப்பு: ஃபெப்ரவரி 27, 1601

டிபர்ன், இங்கிலாந்து

(Tyburn, England)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

முக்திபேறு பட்டம்: டிசம்பர் 15, 1929

திருத்தந்தை பதினோராம் பயஸ்

(Pope Pius XI)

புனிதர் பட்டம்: அக்டோபர் 25, 1970

அருளாளர் திருத்தந்தை ஆறாம் பவுல்

(Bl. Pope Paul VI)

நினைவுத் திருநாள்: ஃபெப்ரவரி 27

புனிதர் அன்னி லின், ஒரு ஆங்கிலேய ரோமன் கத்தோலிக்க மறைசாட்சியாவார். தமது கணவர் மரித்ததன் பின்னர், ரோமன் கத்தோலிக்க குருமார்களை மறைத்து வைப்பதிலும், அவர்களுக்கு இரகசிய இருப்பிடம் தருவதிலும் மிகவும் தீவிரமாக ஈடுபட்டிருந்தார். அக்காலத்தில், முதலாம் எலிசபெத் மகாராணியின் (Queen Elizabeth I) ஆட்சிகாலத்தில், ரோமன் கத்தோலிக்க குருமார்களை மறைத்து வைப்பதுவும், அவர்களுக்கு இரகசிய இருப்பிடம் தருவதுவும் சட்ட விரோத காரியங்களாகும். இறுதியில், “டிபர்ன்” (Tyburn) நகரில், ஒரு கத்தோலிக்க குருவுக்கு இரகசிய இருப்பிடம் கொடுத்த குற்றத்துக்காக கைது செய்யப்பட்டு, மரண தண்டனை விதிக்கப்பட்டார். ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை அவரை ஒரு மறைசாட்சியாக அறிவித்தது. அருளாளர் திருத்தந்தை ஆறாம் பவுல் (Bl. Pope Paul VI), 1970ம் ஆண்டு, அவருக்கு புனிதர் பட்டம் வழங்கினார்.

“அலைஸ் ஹைகம்” (Alice Higham) எனும் இயற்பெயர் கொண்ட இவர், “பியூரிடன் வில்லியம் ஹைகம்” (Puritan William Higham) என்பவரின் மகளாவார். இங்கிலாந்து மற்றும் அயர்லாந்து நாடுகளின் அரசனான (King of England; Lord/King of Ireland) “மூன்றாம் ஹென்றியின்” (Henry VIII) அரசவையின் பாராளுமன்ற உறுப்பினராக இருந்த “ரோகர் ஹைகம்” (Roger Heigham) வில்லியம் ஹைக’மின் தந்தை ஆவார்.

ஏறத்தாழ கி.பி. 1560ம் ஆண்டுகளின் தொடக்கத்தில் பிறந்த அலைஸ் ஹைகம், தமது சகோதரர் வில்லியமுடனும் (William), கி.பி. 1583ம் ஆண்டு, ஃபெப்ரவரி மாதம் தாம் மணந்துகொண்ட “ரோகர் லின்” (Roger Line) என்பவருடனும், கி.பி. சுமார் 1580ம் ஆண்டுகளின் தொடக்கத்தில் ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபைக்கு மனம் மாறினார். வில்லியம் மற்றும் ரோகர் லின் இருவருமே, கத்தோலிக்கர்களாக மாறிய காரணத்தால், தமக்கு கிடைக்க வேண்டிய சொத்துக்களை இழந்தனர். அலைஸ் ஹைகம், தமது வரதட்சினைகளை இழந்தார். கத்தோலிக்கர்கள் மத்தியில், திருமணமான "அலைஸ்", "அன்னி" என்று அறியப்பட்டது. ஆனால், இவர் ஏற்கனவே தாம் மதம் மாறியபோது அந்த பெயரை ஏற்றுக்கொண்டிருந்தார்.

ரோகர் லின் மற்றும் வில்லியம் ஹகம் இருவரும் திருப்பலியில் கலந்துகொண்டிருக்கும் வேளையில் கைது செய்யப்பட்டு, சிறையிலடைக்கப்பட்டு, அபராதம் விதிக்கப்பட்டனர். வில்லியம் ஹைகம், இங்கிலாந்தில் ஜாமீனில் விடுதலை செய்யப்பட்டபோது, ரோகர் லின், டச்சு மொழி பேசும் பெல்ஜியம் (Belgium) நாட்டின் வடக்கு பிராந்தியமான “ஃபிளான்டர்ஸ்” (Flanders) நாடு கடத்தப்பட்டார். ரோகர் லின், ஸ்பெயின் அரசனிடமிருந்து தமக்கு கிடைத்த சிறு சலுகைத் தொகையில் ஒரு பகுதியை 1594ம் ஆண்டில் தாம் மரிக்கும்வரை தனது மனைவிக்கு தவறாமல் அனுப்பினர்.

கிட்டத்தட்ட அதே காலகட்டத்தில், ஆங்கிலேய இயேசுசபை குருவான (English Jesuit priest) தந்தை ஜான் ஜெரார்ட் (Father John Gerard) என்பவர், மறைந்து வாழும் கத்தோலிக்க குருமாருக்காக ஒரு அகதிகள் இல்லத்தை திறந்தார். அதற்கு நிர்வாகியாக, புதிதாய் கைம்பெண்ணான – உடல் நலம் கெட்டிருந்த அன்னி லின் நியமிக்கப்பட்டார். தந்தை ஜான் ஜெரார்ட் சிறையிலிருந்த மூன்று வருட காலமும் அன்னி லின் அகதிகள் இல்லத்தை திறம்பட நடத்தினார். இறுதியில் தந்தை ஜான் ஜெரார்ட், லண்டன் கோபுரத்திற்கு மாற்றப்பட்டார். அங்கே சித்திரவதை செய்யப்பட்ட அவர், அதிலிருந்து தப்பிச் சென்றார். அவர் தமது சுயசரிதத்தில் பின்வருமாறு எழுதுகிறார்:

“சிறையில் இருந்து நான் தப்பித்த பிறகு, அன்னி லின் அந்த வீட்டை நிர்வகிப்பதை விட்டுவிட்டாள். அப்போதிருந்து அவர் பல மக்களுக்கு அறிமுகமானவர் ஆவார். எனக்காக எந்த வீட்டையும் அவர் ஏற்பாடு செய்வது, எனக்கு அவ்வளவு பாதுகாப்பற்றதாக இருந்தது. அதற்கு பதிலாக, அவள் மற்றொரு கட்டிடத்தில் குடியிருப்புகளை வாடகைக்கு எடுத்து, அங்கே குருக்களை தங்கவைத்தாள். ஆயினும், ஒரு நாள், (இயேசுவை ஆலயத்தில் அர்ப்பணித்த தினத்தன்று) அவள் வழக்கத்திற்கு மாறான எண்ணிக்கையில் கத்தோலிக்கர்களை திருப்பலி காண அனுமதித்தாள். சில அயலார்கள் அன்று கூட்டத்தைக் கவனித்த அதே வேளை, சில காவலர்களும் கூட்டத்தில் இருந்தனர்.”

“அன்னை மரியாளின் சுத்திகரிப்பு விழா” (Purification of Our Blessed Lady) என்றும், “இயேசுவை ஆலயத்தில் அர்ப்பணித்த தின விழா” (Presentation of Jesus at the Temple) என்றும் அழைக்கப்படும் 1601ம் ஆண்டு, ஃபெப்ரவரி மாதம் இரண்டாம் நாளன்று, அன்னி லின் வீடு சோதனை செய்யப்பட்டது. அவர் கைது செய்யப்பட்டார். இந்த நாளில், திருப்பலியின் முன்னர், மெழுகுவர்த்திகள் பாரம்பரியப்படி அர்ச்சிக்கப்படுகின்றன. இந்த சடங்கின் போது, காவலர்கள் திடீரென புகுந்து கைது செய்தனர்.

“அருட்தந்தை பிரான்சிஸ் பேஜ்” (Fr. Francis Page) எனும் குருவானவரால், லின் ஏற்பாடு செய்திருந்த விசேட மறைவிடத்திற்குள் நழுவிப் போக முடிந்தது. பின்னர், அங்கிருந்து தப்பிச் சென்றார். ஆனால், “மார்கரெட் கேஜ்” (Margaret Gage) எனும் இன்னுமொரு பெண்மணியுடன் அன்னி லின் கைது செய்யப்பட்டார். திருமதி மார்கரெட் கேஜ் ஜாமீனில் விடுதலை செய்யப்பட்டார்; பின்னர் அவருக்கு மன்னிப்பு வழங்கப்பட்டது. ஆனால் லின் “நியூகேட்” (Newgate Prison) சிறைச்சாலைக்கு அனுப்பப்பட்டார்.

கி.பி. 1601ம் ஆண்டு, ஃபெப்ரவரி மாதம், 26ம் நாளன்று, “ஓல்ட் பெய்லி லேனில்” (Old Bailey Lane) உள்ள செஷன்ஸ் ஹவுஸில் (Sessions House) அவர் விசாரிக்கப்பட்டார். காய்ச்சலால் பலவீனமாக இருந்த லின், நடக்க இயலாததால் ஒரு நாற்காலியில் வைத்து கொண்டுசெல்லப்பட்டார். ஒரு குருவானவரை மறைத்து வைத்ததற்காகவும், இன்னமும் ஆயிரம் குருவானவர்களை மறைத்து வைக்க இயலவில்லையே என்பதற்காகவும் வருத்தப்படுவதாக கூறினார். “சர் ஜான் போப்ஹாம்” (Sir John Popham) எனும் நீதிபதி, ஒரு செமினரி குருவானவருக்கு உதவிய குற்றத்திற்காக அவருக்கு மரண தண்டனை விதித்தார்.

கி.பி. 1601ம் ஆண்டு, ஃபெப்ரவரி மாதம், 27ம் நாளன்று, “அருளாளர் ரோகர் ஃபில்கோக்” (Blessed Fr. Roger Filcock) மற்றும் “அருளாளர் மார்க் பர்க்வொர்த்” (Blessed Fr. Mark Barkworth) ஆகிய இரண்டு குருவானவர்களின் முன்னிலையில் அன்னி லின் தூக்கிலிடப்பட்டார். அவர்களும் அன்றைய தினமே தூக்கிலிடப்பட்டார்கள். அன்னி லின், விசாரணையின்போது தாம் சொன்னதையே தூக்கு மேடையிலும் பார்வையாளர்களின் முன்னிலையில் சத்தமாக பின்வருமாறு கத்தி கூறினார்:. “ஒரு கத்தோலிக்க பாதிரியாரைத் தற்காத்துக்கொண்டதற்காக எனக்கு மரண தண்டனை விதிக்கப்பட்டுள்ளது. இன்றுவரை நான் செய்ததை என் மனப்பூர்வமாகவே செய்துள்ளேன். ஒரு குருவானவரை மறைத்து வைத்ததற்காக, ஆனால், இன்னமும் ஆயிரம் குருவானவர்களை காக்க இயலாததற்காக நான் உண்மையிலேயே வருந்துகிறேன்”

Also known as

• Anne Higham

• Anne Lyne

Additional Memorial

25 October as one of the Forty Martyrs of England and Wales

Profile

Born the daughter of a wealthy and ardent Calvinist. When she and her brother converted to Catholicism, they were disowned and disinherited. Anne married another convert, Roger Line, who was soon arrested for attending Mass, then exiled to Flanders, Belgium where he died in 1594.

When Father John Gerard established a house of refuge for priests in London, England, Anne was put in charge. Father Gerard was sent to the Tower of London, and then escaped in 1597. The authorities suspected Anne of hiding him, and she moved to another house, which became a rallying point for Catholics. On Candlemas, 1601, Father Francis Page was about to celebrate Mass there, when priest-catchers broke in. Father Page quickly unvested and mingled with the others, but the altar was all the evidence needed to arrest Anne. She was tried, convicted and hanged for harbouring priests. Martyred with Blessed Mark Barkworth, and her friend Blessed Roger Filcock. One of the Forty Martyrs of England and Wales.

Born

c.1565 at Dunmow, Essex, England as Anne Higham

Died

hanged on 27 February 1601 at Tyburn, London, England

Canonized

25 October 1970 by Pope Paul VI

Patronage

• childless people

• converts

• widows

Blessed Mark Barkworth

Also known as

• George Barkworth

• Mark Lambert

Additional Memorials

• 29 October as one of the Martyrs of Douai

• 1 December as one of the Martyrs of Oxford University

Profile

Described as a tall, burly man, always cheerful, even in the sufferings of his later life. Studied at Oxford University. Convert to Catholicism, joining the Church at Douai, France in 1594. Studied at English College, Rome, Italy starting on 16 December 1596, and then at the Royal College of Saint Alban in Valladolid, Spain. While on the road to Spain he had a vision; Saint Benedict of Nursia appeared to him and told he would die a Benedictine and a martyr. Ordained in 1599. Benedictine Oblate. He returned to England with Saint Thomas Garnet to minister to covert Catholics. He was arrested, spent several months in prison, and was finally condemned for the crime of being a priest. Martyred with Blessed Roger Filcock and Saint Anne Line, the first Benedictine to die after the suppression of their monasteries.

Born

c.1572 in Lincolnshire, England

Died

hanged, drawn, and quartered on 27 February 1601 at Tyburn, London, England

Beatified

15 December 1929 by Pope Pius XI

Blessed Francinaina Cirer-Carbonell

Also known as

• Francinaina of the Sorrowful Mother of God

• Saint of Sencelles

Profile

Youngest of six children born to Paulo Cirer and Joan Carbonell, Francinaina grew up in a pious home. She received no formal education, and never learned to read or write. She was Confirmed in 1788 at age 7, made her first Communion in 1791 at age 10. She became a Franciscan Tertiary in 1798 when she was 17. She felt a call to the religious life, but family obligations kept her at home, so she simply helped the poor, taught catechism, visited the sick, and did other works of mercy as a committed lay person. She joined the Brotherhood of the Holy Sacrament in her parish in 1813. People noticed her piety and work, and sought her spiritual advice; she became noted for helping reconcile troubled marriages. On 7 December 1851, with two like-minded local women, she founded the Sisters of Charity of Saint Vincent de Paul of Mallorca, taking the name Francinaina of the Sorrowful Mother of God. Known to receive visions of angels, and was once seen to levitate while in prayer.

Born

1 June 1781 in Sencelles, Mallorca, Islas Baleares, Spain

Died

27 February 1855 in Sencelles, Mallorca, Islas Baleares, Spain of a stroke

Beatified

1 October 1989 by Pope John Paul II at Saint Peter's Basilica, Rome, Italy

Blessed Josep Tous Soler

Also known as

• José Tous Y Soler

• Josep de Igualada

Profile

Joined the Franciscan Capuchins at age 15, and professed his vows on 19 February 1828. Josep was ordained on 24 May 1834 in Barcelona, Spain; two months later, amidst anti-clerical violence in Catalonia, he was exiled from Spain and spent the next nine years ministering in France. He was able to return to Spain in 1843, but the government had outlawed religious orders, and Father Josep spent the rest of his life as a parish priest; he tried always to live his Franciscan ideals. In 1850 he led a group of young women who, on 22 December 1858, would become the Capuchin Sisters of the Mother of the Divine Shepherd, a congregation devoted to pastoral care and teaching young children.

Born

31 March 1811 in Igualada, Barcelona, Spain

Died

27 February 1871 in Barcelona, Spain of natural causes while celebrating Mass

Beatified

• 25 April 2010 by Pope Benedict XVI

• recognition to be celebrated in the Basilica of Santa Maria del Mar, Barcelona, Spain by Cardinal Tarcisio Bertone

Blessed William Richardson

Also known as

William Anderson

Profile

Grew up in the area of Sheffield, Yorkshire, England. Studied at Rheims, France, the English College, Valladolid, Spain and the College of Saint Gregory in Seville, Spain from 1592 through 1594. Ordained in 1594. He returned to England to minister to covert Catholics, often hiding under the name William Anderson. Betrayed to the authorities by a friend, he was arrested and condemned to death for the crime of priesthood. He was the final martyr in the persecutions of Queen Elizabeth I; he prayed for her just before he died.

Born

Wales

Died

hanged, drawn, and quartered on 27 February 1603 at Tyburn, London, England

Beatified

15 December 1929 by Pope Pius XI

Saint Honorina

Also known as

Honorine, Onorina, Ondaine, Ontario

Profile

One of the earliest martyrs in Gaul (modern France). Her cultus in Normandy goes back to the beginning of the Church, but her Acts have been lost, and no details are known.

Died

• in Gaul (modern France)

• relics transferred to Conflans-Sainte-Honorine near Paris, France in the 9th century to protect them from Norse invaders

• relics re-enshrined at the church of Saint Honorina c.1085

• relics accorded formal recognition in 1250

• relics re-enshrined in the chapel of Saint-Honorina at the church of Saint-Maclou in 1801

Patronage

• boatmen

• Conflans-Sainte-Honorine, France

Blessed Roger Filcock

Also known as

Arthur Nayler

Additional Memorials

• 22 November as one of the Martyrs of England, Scotland, and Wales

• 29 October as one of the Martyrs of Douai

Profile

Educated at Rheims, France and Valladolid, Spain. Ordained in Valladolid c.1597. He returned to England in 1598 to minister to covert Catholics. Jesuit. Friend of Saint Anne Line. Arrested and condemned for the crime of priesthood. Died with Saint Anne Line and Blessed Mark Barkworth. Martyr.

Born

c.1570 in Sandwich, Kent, England

Died

hanged, drawn, and quartered on 27 February 1601 at Tyburn, London, England

Beatified

22 November 1987 by Pope John Paul II

Saint John of Gorze

Also known as

• Jean de Gorze

• John of Lorraine

Profile

Born to a wealthy family. Studied at the Benedictine monastery of Saint-Mihiel in Metz, France. Reputed to have a prodigious memory, what today was would call “photographic”. Administrator of landed estates. Pilgrim to Rome, Italy. Spent some time at the Monte Cassino Abbey Benedictine monk at Gorze Abbey in 933. Ambassador for Emperor Otto II to the Caliph Abd-er-Rahman of Cordoba, Spain for two years. Abbot at Gorze in 960. Noted as a wise and gentle reformer.

Born

c.900 at Vandières, Meurthe-et-Moselle, France

Died

7 March 974 of natural causes

Saint Baldomerus of Saint Justus

Also known as

• Baldomerus of Lyons

• Baldimerus, Baldomer, Baldomero, Baudemer, Galmier, Waldimer, Waldimerus

Profile

Blacksmith and locksmith in Lyon, France known for his personal piety, charity and simple living. Late in life he retired to the monastery of Saint Justus. Ordained as a sub-deacon.

Died

c.650 at Lyon, France of natural causes

Patronage

locksmiths

Blessed Luke of Messina

Profile

Twelfth-century monk at a Greek-rite monastery in southern Calabria, Italy. Around 1130 he lead a dozen monks to the new San Salvatore monastery in Messina on Sicily, finished its construction, served as its first abbot, and made it the mother-house of a number of monasteries throughout Sicily and Calabria.

Died

1149

Saint Julian of Alexandria

Profile

Summoned by authorities to answer a charge of Christianity in the persecutions of Decius, Julian was too crippled with gout to walk there. He was carried to court by two Christian servants, one of whom apostacized; the other was Saint Cronion Eunus. Martyred with Saint Cronion and Saint Besas of Alexandria. Their story is recorded by Saint Dionysius of Alexandria.

Died

scourged, dragged throough the city by a camel and burned to death in 249 at Alexandria, Egypt

Blessed Jacques of Valois

Profile

Mercedarian friar, joining in Paris, France. With the support of the French crown, he was sent to Algiers, Algeria to ransom Christians enslaved by the Moors. He freed prisoners, helped the poor, performed miracles and converted many to Christianity.

Died

Paris, France of natural causes

Saint Besas of Alexandria

Also known as

Bessa of Alexandria

Profile

Soldier. He was on duty when Saint Julian of Alexandria and Saint Cronion Eunus were being led to their deaths. When Besas tried to shield the two from spectator abuse, he was seized by the mob, and killed in the street. His story was recorded by Saint Dionysius of Alexandria.

Died

killed by a mob in 250 at Alexandria, Egypt

Saint Thalilaeus

Also known as

• Epiklautos ( = weeping much, as he was known to cry when moved)

• Thalelaeus

Profile

Fifth-century hermit for 60 years, sometimes living with no shelter but a barrel, near a pagan temple outside Gabala (Gala) in modern Syria. He made it a point to speak to the people going to the temple, and converted many of them to Christianity.

Born

Cilicia (modern Turkey)

Saint Basilios of Constantinople

Also known as

• Basilios the Confessor

• Basil

Profile

Opposed the 8th-century iconoclast decrees of Leo the Isaurian, and preserved icons and images in his care. Beaten and imprisoned for this work, he was finally released after Leo's death.

Died

c.825 of natural causes

Saint Cronion Eunus

Also known as

• Cronion of Alexandria

• Chronion

Profile

Servant of and martyred with Saint Julian the Alexandria in the persecutions of Decius.

Died

scourged, dragged throough the city by a camel and burned to death in 249 at Alexandria, Egypt

Saint Procopius of Decapolis

Profile

Opposed the 8th-century iconoclast decrees of Leo the Isaurian, and preserved icons and images in his care. Beaten and imprisoned for this work, he was finally released after Leo's death.

Died

c.825 of natural causes

Saint Alnoth

Also known as

Aelnoth, Alnothus, Alnoto

Profile

Born a serf, he worked as a cow-herd near the monastery of Saint Werburgh at Weedon, Northamptonshire, England. Hermit in the forest near Stowe, England. Martyr.

Died

c.700 near Stowe, England

Saint Emmanuel of Cremona

Profile

Bishop of Cremona, Italy from 1190 to 1195. May have become a Cistercian monk in later life.

Died

1198 at Adwerth, Frisia (modern Netherlands) of natural causes

Saint Hippolytus of Mount Jura

Profile

Monk. Abbot of the monastery on Mount Jura in the Lugdunese region of Gaul (in modern France). Bishop.

Died

c.770

Saint Herefrith of Lindsey

Profile

Bishop of Lindsey, England. Martyred by Danes.

Died

• c.869

• relics venerated in Thorney, Cambridgeshire, England

Saint Comgan

Also known as

Cowan

Profile

Monk. Abbot in Glenthsen, Ireland.

Died

c.565

Saint Fortunatus of Rome

Profile

Martyr.

Died

Rome, Italy

Saint Alexander of Rome

Profile

Martyr.

Saint Antigonus of Rome

Profile

Martyr.

Saint Abundius of Rome

Profile

Martyr.

இன்றைய புனிதர்கள் பெப்ரவரி 26

 St. Isabel of France

† இன்றைய புனிதர் †

(ஃபெப்ரவரி 26)

✠ ஃபிரான்ஸின் புனிதர் இஸபெல் ✠

(St. Isabelle of France)

எளிய கிளாரா துறவுமட நிறுவனர்:

(Founder of Poor Clare Monastery of Longchamp)

பிறப்பு: மார்ச் 1225

பாரிஸ், ஃபிரான்ஸ்

(Paris, France)

இறப்பு: பிப்ரவரி 23, 1270 (வயது 45)

லாங்ச்சம்ப், பேஸ் டி ஃபிரான்ஸ், ஃபிரான்ஸ் இராச்சியம்

(Longchamp, Pays de France, Kingdom of France)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

முக்திப்பேறு பட்டம்: கி.பி. 1521

திருத்தந்தை பத்தாம் லியோ

(Pope Leo X)

புனிதர் பட்டம்: கி.பி. 1696

திருத்தந்தை பன்னிரெண்டாம் இன்னொசண்ட்

(Pope Innocent XII)

நினைவுத் திருநாள்: ஃபெப்ரவரி 26

பாதுகாவல்:

நோயுற்றோரின் பாதுகாவலர்

(Patroness of the Sick)

ஃபிரான்ஸின் புனிதர் இஸபெல், ஃபிரான்ஸ் நாட்டு அரசன் "எட்டாம் லூயிஸ்" (Louis VIII of France) மற்றும் ஃபிரான்சின் அரசி "பிளான்ச்" (Blanche of Castile) ஆகியோரின் மகளாவார். இவர், ஃபிரான்ஸின் அரசன் "ஒன்பதாம் லூயிஸ்" (King Louis IX of France) (புனிதர் லூயிஸ் - Saint Louis) மற்றும் "போய்ட்டியர்ஸ்" பிரபுவான "அல்ஃபோன்ஸோ" (Alfonso, Count of Poitiers) ஆகியோரின் இளைய சகோதரியும், சிசிலியின் அரசன் "முதலாம் சார்லஸின்" (King Charles I of Sicily) தமக்கையுமாவார். இவர், கி.பி. 1256ம் ஆண்டு, தற்போதைய "போய்ஸ் டி போலோன்" (Bois de Boulogne) என்றழைக்கப்படும் "ரோவரே வனப்பகுதியில் (Forest of Rouvray) "எளிய கிளாரா மடாலயத்தை" (Poor Clare monastery) நிறுவினார். இஸபெல், தன் கன்னித்தன்மையையும் தமது வாழ்நாள் முழுவதையும் கடவுளுக்கு மட்டுமே சொந்தமாக அர்ப்பணித்தார். ஃபிரான்சிஸ்கன் சபையினரால் (Franciscan Order) புனிதராக மதிக்கப்படும் இவரது நினைவுத் திருநாள், ஃபெப்ரவரி மாதம் 26ம் நாளாகும்.

இவரது இரண்டு வயதிலேயே இவரது தந்தையார் மரித்துப் போகவே, இவரது கல்வியில் இவரது தாயாரே கவனம் கொண்டார். இலத்தீன் மற்றும் வட்டார மொழியையும் கற்றறிந்த அவர், மேலும் தற்காப்புக் கதைகள் மற்றும் பக்தி நூல்களையும் வாசித்து அனுபவித்தார். எம்பிராய்டரி போன்ற பெண்களுக்கான பாரம்பரிய ஆடைகள் வடிவமைப்பதில் ஆர்வம் கொண்டிருந்த இவர், குருத்துவ ஆடைகளை மேம்படுத்தும் வேலை செய்வதில் சிறப்பு மகிழ்ச்சி அடைந்தார். குழந்தைப் பருவத்திலேயே ஆன்மீக வழிகாட்டுதல்களை வேண்டிய இவர், ஃபிரான்சிஸ்கன் சபையினரின் வழிகாட்டுதல்களின்படி மேலும் கடவுள் பக்தியுள்ளவரானார். திருத்தந்தை நான்காம் இன்னொசன்ட்டின் (Pope Innocent IV) அனுமதியுடன், சில ஃபிரான்சிஸ்கன் குருக்களை தமது சிறப்பு ஒப்புரவாளர்களாகக் கொண்டிருந்தார். தமது அரச சகோதரர்களைவிட ஃபிரான்சிஸ்கன் சபையினரிடம் அதிக அன்பு கொண்டிருந்தார்.

கி.பி. 1227ம் ஆண்டு, மார்ச் மாத வெண்டோம் உடன்படிக்கையின்படி (Treaty of Vendôme), "லூஸிக்னான் அரசனான பத்தாம் ஹக்" (Hugh X of Lusignan) என்பவரின் மூத்த மகனும், வாரிசுமான "ஹக்" (Hugh) என்பவருடன் திருமணம் ஒப்பந்தம் செய்யப்பட்டது. இவர்களது திருமண ஒப்பந்தம் கி.பி. 1230ம் ஆண்டு, கையழுத்தானது. ஆயினும், அவர் இறுதிவரை ஒரு கன்னியாஸ்திரியாக மாறவில்லை எனினும், அவரது நிலையான உறுதியான முடிவு காரணமாக திருமணத்தை மறுத்துவிட்டார். பின்னர், திருத்தந்தை நான்காம் இன்னொசன்ட் (Pope Innocent IV) உள்ளிட்ட பலரது வற்புறுத்தல்கள் இருந்தும், தூய ரோமப் பேரரசர் (Holy Roman Emperor) இரண்டாம் ஃபிரடெரிக்ட்டின் (Frederick II) மகனும், ஜெர்மனியின் அரசனுமான "நான்காம் கோன்ராட்" (Conrad IV of Germany) என்பவரையும் திருமணம் செய்ய தீர்க்கமாக மறுத்துவிட்டார்.

இஸபெல், எளிய கிளாரா மடாலயத்தை (monastery of Poor Clares) நிறுவ ஆர்வம் காட்டியதால், அவரது சகோதரர் அரசன் லூயிஸ் (King Louis) கி.பி. 1255ம் ஆண்டு, தேவையான நிலம் ஆர்ஜிதம் செய்ய தொடங்கினார். கி.பி. 1256ம் ஆண்டு, ஜூன் மாதம், பத்தாம் தேதி, மடாலய தேவாலயத்தின் முதல் கல் நடப்பட்டது. புனித கிளாராவின் சட்டதிட்டங்களை (Rule of St. Clare) அடிப்படையாகக் கொண்ட சட்டதிட்டங்களை இந்த துறவு மடாலயத்துக்காக "ஃபிரான்சிஸ்கன் மேன்சூட்டஸ்" (Franciscan Mansuetus) வடிவமைத்தனர். இதற்கான அங்கீகாரத்தை கி.பி. 1259ம் ஆண்டு, ஃபெப்ரவரி மாதம், 2ம் தேதி, திருத்தந்தை நான்காம் அலெக்ஸ்சாண்டர் (Pope Alexander IV) அளித்தார். பின்னர், 1259ம் ஆண்டு தொடக்கத்தில் அவர்களது மடாலயம் தயாரானது. இந்த மடாலயம், "ஆசிர்வதிக்கப்பட்ட கன்னிமரியாளின் மனத்தாழ்ச்சியின் மடாலயம்" (Monastery of the Humility of the Blessed Virgin) என பெயரிடப்பட்டது.

சட்டதிட்டங்களின்படி, இம்மடாலயத்தின் அருட்சகோதரியர், "மிகவும் ஆசிர்வதிக்கப்பட்ட கன்னி மரியாளின் ஊழியர்களின் எளிய சபை சகோதரிகள்" (Sisters of the humble order of servants of the most Blessed Virgin Mary) என்று அழைக்கப்பட்டனர். இச்சபையின் அருட்கன்னியர், ஃபிரான்சிஸ்கன் சபைக்கு (Friars Minor) உட்பட்டிருந்தனர். முதல் கன்னியாஸ்திரிகளில் சிலர், "ரெய்ம்ஸ்" (Reims) நகரிலுள்ள எளிய கிளாரா மடாலயத்திலிருந்து (Poor Clare monastery) வந்திருந்தனர்.

இஸபெல், ஒருபோதும் இவர்களது சமூகத்தில் இணைந்தது கிடையாது. ஆனால், மடாலயத்திலேயே கன்னியாஸ்திரிகளின் அறைகளிலிருந்து வேறுபட்டிருந்த ஒரு தனி அறையில் தனிமையில் தங்கியிருந்தார். அவருடைய வாழ்க்கையில் அவர் சில வியாதிகளால் பாதிக்கப்பட்டிருந்தார். அதுவே அவரை கன்னியாஸ்திரிகளின் வாழ்க்கை விதிகளை பின்பற்ற தடுத்தது. அவர் மடாதிபதியாக மறுத்துவந்தார். இதன் காரணமாக, தமது செல்வத்தையும் வளங்களையும் தக்கவைத்துக் கொள்ள இது அனுமதித்ததால்,  ஏழைகளுக்கு ஆதரவாகவும் தொடர்ந்து கொடுக்கவும் உதவவும் அவரால் முடிந்தது. தமது பெரும்பாலான நாட்களில், மெளனமாக இருக்கும் ஒரு ஒழுக்கத்தை வைத்திருந்தார்.

கி.பி. 1270ம் ஆண்டு, ஃபெப்ரவரி மாதம், 23ம் நாளன்று, "லோங்க்ச்சம்ப்" (Longchamp) நகரில் இஸபெல் மரித்தார். மடாலயத்தின் ஆலயத்தில் இவர் அடக்கம் செய்யப்பட்டார்.

Feastday: February 26

Sister of St. Louis and daughter of King Louis VIII of France and Blanche of Castile, she refused offers of marriage from several noble suitors to continue her life of virginity consecrated to God. She ministered to the sick and the poor, and after the death of her mother, founded the Franciscan Monastery of the Humility of the Blessed Virgin Mary at Longchamps in Paris. She lived there in austerity but never became a nun and refused to become abbess. She died there on February 23, and her cult was approved in 1521.

For other people named Isabella of France, see Isabella of France (disambiguation).

Isabelle of France (March 1224[1] – 23 February 1270) was a French princess, the daughter of Louis VIII of France and Blanche of Castile. She was a younger sister of King Louis IX of France (Saint Louis) and of Alfonso, Count of Poitiers, and an older sister of King Charles I of Sicily. In 1256, she founded the nunnery of Longchamp in part of the Forest of Rouvray (now called the Bois de Boulogne), west of Paris. Isabelle consecrated her virginity and her entire life to God alone. She is honored as a saint by the Franciscan Order. Her feast day is 26 February.

Early life

Isabelle's father died when she was two years old, and it was her mother, Blanche, who oversaw her education. She could read both Latin[2] and the vernacular, and enjoyed tales of chivalry as well as devotional texts. While pursuing the traditional feminine interests such as embroidery, she took special pleasure in working on priestly vestments. As a child, she requested spiritual direction and became even more devoted to the Lord under the guidance of the Franciscans. By the papal bull of 26 May 1254, Pope Innocent IV allowed her to retain some Franciscan friars as her special confessors. She was even more devoted to the Franciscan Order than to her royal brother.[3]

By virtue of the Treaty of Vendôme in March 1227, Isabelle was betrothed to Hugh, eldest son and heir of Hugh X of Lusignan, with the marriage contract being signed on June 1230; however, she refused to celebrate the formal wedding due to her fixed determination to remain a virgin, although she never became a nun. Later, she refused the hand of Conrad IV of Germany, son of Frederick II, Holy Roman Emperor, although pressed to accept by everyone, even by Innocent IV.[3]

Longchamp Abbey

As Isabelle wished to found a community of Sorores minores (Sisters minor), her brother King Louis began in 1255 to acquire the necessary land in the Forest of Rouvray, not far from the Seine, west of Paris. On 10 June 1256, the first stone of the monastic church was laid. Pope Alexander IV gave his sanction on 2 February 1259 to the new Rule, which was composed especially for this monastery by Isabelle along with a team of Franciscan university masters including St. Bonaventure. The community was allowed to hold property. The monastery was named the Convent of the Humility of the Blessed Virgin. In the Rule the nuns were called the Sisters of the Humble Order of Servants of the Most Blessed Virgin Mary. The nuns were subject to the Friars Minor. Some of the first nuns came from the Poor Clare monastery in Reims.[3] A revised version of the Rule was approved by Pope Urban IV on 27 July 1263, which granted preferred name of Sorores minores inclusae, or Enclosed Sisters minor, for the nuns of Longchamp.

Isabelle never joined the community herself, but did live there in a room separate from the nuns' cells. Isabelle refused to become abbess, which allowed her to retain her wealth and resources, so she could support her abbey and continue to give to the poor. She kept a discipline of silence for most of her day.[2]

Death

Isabelle died at Longchamp on 23 February 1270,[4] and was buried in the abbey church. After nine days her body was exhumed; according to the religious legend, it showed no signs of decay, and many miracles were said to have been wrought at her grave. In 1521 Pope Leo X allowed the abbey to celebrate her feast day with a special Office. On 4 June 1637, a second exhumation took place. On 25 January 1688, the nuns obtained permission to celebrate her feast with an octave, and in 1696 the celebration of the feast on 31 August was permitted to the whole Franciscan Order by Pope Innocent XII.

Longchamp Abbey was suppressed in the French Revolution. In 1794 the empty building was offered for sale, but, as no one wished to purchase it, it was destroyed. In 1857 the remaining walls were pulled down, except for one tower, and the land was incorporated into the Bois de Boulogne.

St. Papias

Feastday: February 26

Death: 250

One of four shepherds, with Conon, Claudian, and Diodorus, executed in Pamphylia, Asia Minor, during the persecutions of Emperor Trajanus Decius. 

St. Alexander

Feastday: February 26

Death: 434

Martyr of Arumentum and a companion of Verulus, Secundius, and others

Saint Victor the Hermit

Also known as

• Victor of Arcis

• Vittre, Vitre

Profile

Born to the nobility and raised in a pious, well-educated family. Priest. Hermit at Arcis-sur-Aube in the Champagne region of France. His life and wisdom caused many conversions. Saint Bernard of Clairvaux composed an Office and several hymns about him.

Born

6th century at Troyes, France

Died

• 6th-century at Saturniac (modern Saint-Vittre), diocese of Troyes, France of natural causes

• buried at the Benedictine monastery at Montiramey

Patronage

Arcis-sur-Aube, France

Saint Paula of Saint Joseph of Calasanz

#புனித_பவுலா (1799-1889)

பிப்ரவரி 26

இவர் (#StPaulaOfStJosephOfCalasanz) ஸ்பெயின் நாட்டிலுள்ள பார்சிலோனாவில் பிறந்தவர். இவரது தந்தை ராமோன், தாய் விசன்டா ஃபோர்னஸ் மோண்டல் என்பவராவர்.

இவரது பெற்றோர் இறைவன்மீது ஆழமான நம்பிக்கை கொண்டிருந்ததால், இவரும் சிறுவயது முதலே இறைவன்மீது ஆழமான நம்பிக்கைகொண்டு வாழ்ந்து வந்தார்.

இவருக்குப் பத்து வயது நடக்கும்போது இவரது தந்தை இறந்தார். அதனால் இவர் துணிகளை நெய்து, தன்னுடைய குடும்பத்திற்கும் தனது பங்கிலிருந்த ஏழைக் குழந்தைகளுக்கும் உதவி வந்தார்.

இவருக்கு முப்பத்து வயது நடக்கும்போது இவர் தன் தோழியான ஐனஸ் பஸ்குட்ஸ் (Ines Busquets) என்பவரோடு இணைந்து, ஜெனோரா என்ற இடத்தில் பள்ளிக்கூடம் ஒன்றை நிறுவினார். அது வெற்றிகரமாகச் செயல்பட 1842 ஆம் ஆண்டு இவர் கல்லூரி ஒன்றையும், 1846 ஆம் ஆண்டு மீண்டுமாக ஒரு பள்ளிக்கூடத்தையும் நிறுவினார்.

இவற்றையெல்லாம் நிர்வகிக்க இவர் 1847ஆம் ஆண்டு மரியாவின் மகள்கள் (Daughters Of Mary) என்றொரு சபையை நிறுவினார். இது திருத்தந்தை ஒன்பதாம் பயஸ் என்பவரால் 1960 ஆம் ஆண்டு அங்கீகரிக்கப்பட்டது. 

தான் நிறுவிய சபையின் தலைவியாக ஒருசில ஆண்டுகள் இருந்த இவர், தன் வாழ்வின் இறுதிவரைக்கும் இறையன்புக்கும் பிறரன்புக்கும் மிகச்சிறந்த எடுத்துக்காட்டாக விளங்கினார்.

இவர் 1889ஆம் ஆண்டு இறையடி சேர்ந்தார். இவருக்கு 2001 ஆம் ஆண்டு திருத்தந்தை புனித இரண்டாம் ஜான்பால் அவர்களால் புனிதர் பட்டம் கொடுக்கப்பட்டது.

Also known as

• Paula Montal Fornes

• Paola...

Profile

Daughter of Ramon and Vicenta Fornes Montal. Raised in a large and pious family in a small seaside village. Her father died when Paula was 10 years old. She worked as a seamstress and lace-maker, and helped raise her siblings, then helped in her parish to care for other children.

At age thirty, still single and devoting herself privately to God, she and her friend Inez Busquets opened a school in Gerona to provide a good education mixed with spiritual guidance. The school was such a success that she was able to found a college in May 1842, and another school in 1846. To staff and manage the schools, she founded the Daughters of Mary (Pious School Sisters; Escolapias) on 2 February 1847, and took the name Paula of Saint Joseph of Calasanz. Paula served as the leader of the congregation, and they received approval from Pope Blessed Pius IX in 1860. These schools have now spread to four continents.

Born

11 October 1799 at Arenys de Mar, near Barcelona, Spain

Died

26 February 1889 at Olesa de Montserrat, Barcelona, Spain of natural causes

Canonized

25 November 2001 by Pope John Paul II

Blessed Robert Drury

Also known as

Robert Drewrie

Additional Memorials

• 22 November as one of the Martyrs of England, Scotland, and Wales

• 29 October as one of the Martyrs of Douai

Profile

Studied at the English College, Rheims, France in 1588, and the English College, Valladolid, Spain in 1590. Ordained at Valladolid in 1593. Returned to England in 1593 to minister to covert Catholics around London, England. One of the signers of the loyal address of 31 January 1603 which acknowledged the queen as lawful sovereign on earth, but maintained their loyalty in religious matters to the Pope. When James I came to the throne, the king required them to sign a new oath which acknowledged his authority over spiritual matters. Robert refused, and was arrested in 1606 for the crime of being a priest. He was offered his freedom if he would sign the oath; he declined. Martyr.

Born

c.1567 at Buckinghamshire, England

Died

hanged, drawn, and quartered on 26 February 1607 at Tyburn, London England

Beatified

22 November 1987 by Pope John Paul II

Blessed Martino Martini

Profile

Convert to Christianity. He joined the Franciscans, though he never made his solemn profession or became a friar. He did the most menial work around the convent of San Francesco in Lisbon, Portugal, going barefoot, living off little but bread and water, and spending all free time in prayer.

Legend says that when he was working as a cook for the house, he got so taken up in prayer that he neglected to cook breakfast for the house. Came later in the day when he needed to get cooking, he was again lost in his prayers; one of the friars came to check on him and found angels doing the cooking for him.

Born

late 12th century

Died

1249 in Lisbon, Portugal of natural causes

Saint Alexander of Alexandria

Also known as

Alessandro di Alessandria

Profile

Known as a pious youth. Bishop of Alexandria, Egypt in 313. Worked against Arianism, and excommunicated Arius when he preached in the area around Alexandria. Key figure in the Council of Nicaea in 325. Patriarch of Alexandria. Doctor of the Church.

Born

3rd century in northern Egypt

Died

February 326 at Alexandria, Egypt

Blessed Piedad de la Cruz Ortiz Real

Also known as

Tomasa Ortiz Real

Profile

Founded the Congregation of Salesian Sisters of the Sacred Heart of Jesus.

Born

12 November 1842 in Bocairente, Valencia, Spain as Tomasa Ortiz Real

Died

26 February 1916 in Alcantrarilla, Murcia, Spain of natural causes

Beatified

21 March 2004 by Pope John Paul II

Saint Porphyrius of Gaza

இன்றைய புனிதர் :

(26-02-2021) 

தூய பொர்பீரியுஸ் ( கி.பி. 420)

தூய பொர்பீரியுஸ் 4ம் நூற்றாண்டின் மத்தியில் ஒரு வசதிமிக்க கிரேக்க குடும்பத்தில் பிறந்தார். 25ம் வயதில் எகிப்திலுள்ள ஒரு துறவு மடத்தில் சேர்த்தார்.சில ஆண்டுகட்டுப் பிறகு புனித இடங்கட்கு திருப்பயணம் மேற்கொண்டார். அதில் அவர் கண்ட இயேசுவின் பாடுகள் அவரை ஒரு சன்னியாச வாழ்வை மேற்கொள்ள தூண்டியது. யோர்தான் ஆற்றின் அருகில் அமையப்பெற்ற ஒரு குகையில் வாழ்ந்ததால் அடிக்கடி இவரால் புனித இடங்களை சந்திக்க முடியவில்லை. அவருடைய செயல்களும் விசுவாசமும் சிறப்பாக பாராட்டப்பட்டு கி.பி. 392ம் ஆண்டில் திருச்சிலுவையின் அருளிக்கங்களை பாதுகாக்கும் பொறுப்பு இவரிடம் ஒப்படைக்கப்பட்டது. 3 ஆண்டுகட்குப் பிறகு அவர் விரும்பபவிடினும் கூட பாலஸ்தினத்திலுள்ள காசா பகுதியின் ஆயராக அருட்பொழிவு செய்யப்பட்டார்.

ஒரு சிறப்பான ஆயர்

ஆயருடைய உயரிய நிலை அவருடை வாழ்வு முறையை மாற்றிவிட வி;ல்லை. எளிய உடைகளை அணிந்தும் எளிமையான வாழ்வு வாழ்ந்தும் சாதாரண மக்களின் வேலையைச் செய்தும் வாழ்ந்து வந்தார். கிறிஸ்தவ விசுவாசத்தைப் பரப்புவதே மிக முதன்மையான பணியாகச் செய்தார்.அச்சமயத்தில் பாலதீனத்தில் கிறிஸ்தவர்கட்கும் பிற மறையைச் சார்ந்தவர்கட்கும் இடையே இருந்த முரண்பாடுகளால் இவருடைய பணி மிகவும் கடினமானதாக இருந்தது. அருடைய அயரா முயற்சியின் விளைவாக அவருடைய பணிக்காலத்தின் முடிவில் அந்நிய மதங்கள் தன்னுடைய மறைமாவட்டத்தில் இல்லை எனுமளவிற்கு அவரால் கூறமுடிந்தது. அவருடைய வாழ்வை பணிக்காலத்தின் முடிவில் அந்நிய மதங்கள் தன்னுடைய மறைமாவட்டத்தில் இல்லை எனுமளவிற்கு அவரால் கூறமுடிந்தது. அவருடைய வாழ்வைப் பற்றி எழுதியவர்கள் பிற மதங்களை சார்ந்த பலரால் இழிவுபடுத்தப்பட்டவர் ஒருமுறை அவர்கள் மக்கள் அனைவரும் எதிர்பார்த்திருக்கும் மழையை வருவித்தல் அவரை நாட்டிற்குள் அனுமதிப்பதாகவும் அவர் இறைவனிடம் வேண்டியதால் மழை பொழிந்தது எனவும் எழுதிவைத்துள்ளனர். அதன் விளைவாக காசா பகுதியைச் சார்ந்த பல மக்கள் கிறிஸ்தவ மறையைத் தழுவினர். அரசனின் தணையோடு புனித பொர்பீரியுஸ் அனைத்து அன்னிய தெய்வங்களில் வழிபாட்டுதலங்களையும் அழித்தார். தப்பறைக்கு எதிராகப் போராடி பல ஆலயங்களைக் கட்டினார். கி.பி. 420ம் ஆண்டு பெப்ரவரி 26 ம் நாள் இறந்தார்.

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

Also known as

Porphyry

Profile

Born to wealth. Hermit in the desert of Skete, Egypt. Hermit in Palestine on the bank of the Jordan River. Ordained as a priest in Jerusalem. Reluctant bishop of Gaza, he took to this assignment with great zeal and devotion. He converted almost all of his diocese, and nearly eliminated paganism in it.

Born

Greek

Died

420

Blessed Adalbert of Tegernsee

Also known as

Adalbert of Warngau

Profile

Brother of Blessed Ottokar of Tegernsee. Count of Warngau (in modern Germany). Helped found the Tegernsee Abbey in Bavaria (in modern Germany), and served as its first abbot.

Died

• 8th century

• interred in the Tegernsee Abbey church of Saint Quirinus

Blessed Ottokar of Tegernsee

Also known as

Otkar, Oatkar

Profile

Brother of Blessed Adalbert of Tegernsee. Count of Tegernsee in Bavaria (in modern Germany). Helped found the Tegernsee Abbey, and entered it as a monk.

Died

• 8th century

• interred in the Tegernsee Abbey church of Saint Quirinus

Blessed Arnold of Stromberg

Also known as

Arnoldus

Profile

A servant of Blessed Walter of Himmerode, the two men joined the Cistercians together and spent their days as prayerful monks at the Heisterbach Abbey near Oberdollendorf, North Rhine-Westphalia, Germany.

Died

buried in a cemetery on the Stromberg mountain in Oberdollendorf, North Rhine-Westphalia, Germany near the site of the Heisterbach Abbey

Blessed Michela Ranzi of Vercelli

Profile

Related to Blessed Demosthenes Ranzi, Blessed Angela Bartolomea dei Ranzi, Blessed Angela Isabella dei Ranzi and Blessed Candido Ranzi. Augustinian nun. Elected prioress of her monastery in Vercelli, Italy in 1485. Greatly admired by all who knew her for her purity, peity and devotion to the Rule of her Order.

Died

1493 of natural causes

Blessed Ulrik of Obermarchtal

Also known as

Ulric, Ulrich

Profile

Premonstratensian canon at the Mönchsrot monastery in Memmingen, Germany. In 1171 he was assigned to the Obermarchtal Premonstratensian house in Swabia, Germany, and in 1179 was chosen its prior.

Born

early 12th century Germany

Died

26 February 1187 in Swabia, Germany of natural causes

Blessed Leo of Saint-Bertin

Profile

Benedictine monk of Anchin Abbey in Pecquencourt, France. Abbot of Lobbes Abbey in Belgium. Abbot of Saint-Bertin Abbey in Saint-Omer, France. From a pilgrimage to Jerusalem, he brought back a vial with the reputed blood of Jesus which is enshrined in the Blasius Chapel in Bruges, Belgium.

Died

1163 of natural causes

Saint Faustinian of Bologna

Also known as

Faustinianus, Faustinus

Additional Memorial

28 September as one of the Holy Bishops of Bologna, Italy

Profile

Fourth century bishop of Bologna, Italy during the period of the persecutions of Diocletian. A great administrator, he re-organized the diocese, and fought Arianism.

Saint Agricola of Nevers

Profile

Bishop of Nevers, France from 570 to 594.

Died

• c.594 of natural causes

• interred in a church that was later re-named for him

• most relics destroyed in the anti-Christian persecutions of the French Revolution

• some relics transferred to Nolay, France

Saint Flavianus of Como

Also known as

Flaviano

Profile

Bishop of Como, Italy from 553 to 566.

Died

• 26 February 565 of natural causes

• interred in the presbytery of the basilica of Sant 'Abbondio in Como, Italy

• tomb re-discovered during remodeling work in 1587

Saint Irene

Profile

Raised a pagan. At about 14 years of age, she witnessed a mob abusing Saint Porphyrius for his faith. The violence sickened her, and she came to his rescue, causing enough trouble that the pagans left him alone. He recovered and brought her to Christianity.

Born

c.470

Died

490 of natural causes

Blessed Mechthild of Sponheim

Also known as

Mathildis, Matilda, Mechtildis

Profile

An anchoress in the German cities of Mainz and Sponheim.

Born

in the area of modern Germany

Died

26 February 1154 in Sponheim, Germany of natural causes

Saint Dionysius of Augsburg

Profile

May have been the uncle of Saint Afra of Augsburg. First bishop of Augsburg, Germany. Both baptized into the faith and later consecrated as bishop by Saint Narcissus of Gerona. Martyred in the persecutions of Diocletian.

Died

c.303

Saint Servulus of Verona

Also known as

Servolo

Memorial Note

in 1961 the martyrology of the diocese of Verona was revised, and this one was incorporated in a feast commemorating all the holy bishops of Verona

Profile

Early bishop of Verona, Italy.

Saint Andrew of Florence

Profile

Bishop of Florence, Italy. So successful at evangelizing his diocese that he eliminated all paganism.

Died

c.407

Saint Fortunatus

Profile

One of a group of 29 Christians martyred together.

Saint Felix

Profile

One of a group of 29 Christians martyred together.

† இன்றைய புனிதர் †

(ஃபெப்ரவரி 26)

✠ புனிதர் மரியா பெர்டில்லா பொஸ்கார்டின் ✠

(St. Maria Bertilla Boscardin)

அருட்சகோதரி மற்றும் செவிலியர்:

(Nun and Nurse)

பிறப்பு: அக்டோபர் 6, 1888

ப்ரேண்டோலா, வெனேட்டோ, இத்தாலி

(Brendola, Veneto, Italy)

இறப்பு: அக்டோபர் 20, 1922 (வயது 34)

ட்ரெவிசியோ, இத்தாலி

(Treviso, Italy)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

முக்திபேறு பட்டம்: ஜூன் 8, 1952

திருத்தந்தை பன்னிரெண்டாம் பயஸ்

(Pope Pius XII)

புனிதர் பட்டம்: மே 11, 1961

திருத்தந்தை இருபத்துமூன்றாம் ஜான்

(Pope John XXIII)

முக்கிய திருத்தலங்கள்:

விசென்ஸா, வெனேட்டோ, இத்தாலி

(Vicenza, Veneto, Italy)

நினைவுத் திருநாள்: ஃபெப்ரவரி 26

"அன்னா ஃபிரான்செஸ்கா பொஸ்கார்டின்" (Anna Francesca Boscardin) என்ற இயற்பெயர் கொண்ட புனிதர் மரியா பெர்டில்லா பொஸ்கார்டின், ஒரு இத்தாலிய அருட்சகோதரியும், நோயுற்ற சிறுவர் மற்றும் குழந்தைகளுக்கும், முதலாம் உலகப் போரில் விமானத் தாக்குதல்களால் பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கும் செய்யும் சேவையில் மிகவும் குறிப்பிடத்தக்கதாக கடமையை பக்தியுடன் செய்து காட்டிய செவிலியருமாவார்.

இத்தாலியின் "ப்ரேண்டோலா" (Brendola) என்னுமிடத்தில் ஒரு விவசாய குடும்பத்தில் பிறந்த இவரது தந்தையின் பெயர், "ஆன்ஜெலோ பொஸ்கார்டின்" (Angelo Boscardin) ஆகும். அன்னா ஃபிரான்செஸ்கா'வின் தந்தை ஒரு குணம்கெட்ட மனிதராக இருந்தார். அடிக்கடி மது அருந்துவது, பிறரில் பொறாமை கொள்வது மற்றும் அடிக்கடி சண்டை சச்சரவுகளில் ஈடுபடுவது போன்ற குணங்கள் கொண்டவராக இருந்தார்.

வீட்டிலும் விவசாய பூமியிலும் உதவிகள் செய்ய வேண்டியிருந்ததால் அன்னா ஃபிரான்செஸ்கா'வால் ஒழுங்காக தொடர்ந்து பள்ளிக்கு செல்ல இயலவில்லை. பள்ளிக்கு போகையில், அருகாமையிலுள்ள ஒரு வீட்டில் வீட்டு வேலைகள் செய்வார். தனிப்பட்ட திறமைகள் எதையும் அவரால் காண்பிக்க இயலவில்லை. மந்தமாக இருக்கும் அவரை புத்திசாலி என்றும் அயலார்கள் கருதவில்லை. ஆகையால் அடிக்கடி கிண்டலும் கேலியும் செய்து அவரை வேதனைப்படுத்தினார்கள்.

மரியா தமது எட்டரை வயதிலேயே "புதிய நற்கருணை" வாங்கினார். அக்காலத்தில் புதிய நற்கருணை வாங்குவதற்கான வயது பதினொன்றாக இருந்தது. மரியா தமது பன்னிரண்டு வயதிலேயே அவர்களது பங்கின் "மரியாளின் குழந்தைகள்" சங்கத்தில் சேர்த்துக்கொள்ளப்பட்டார். அவரது பங்குத்தந்தை அவருக்கு ஒரு சிறிய மத இலக்கணப் (Catechism) புத்தகத்தை பரிசாகத் தந்தார். தமது முப்பத்துநான்கு வயதில் மரியா மரித்தபோது, அவரது சீருடைப் பையில் அந்த மத இலக்கணப் புத்தகம் இருந்தது.

அவரது மந்த நிலை காரணமாக அவரை ஏற்றுக்கொள்ள ஒரு சபை நிராகரித்தது. அதன் பின்னர் அவரை கி.பி. 1904ல் "விகென்ஸா" (Vicenza) என்னுமிடத்திலுள்ள "திருஇருதயத்தின் மகள்கள்" (Daughters of the Sacred Heart) அமைப்பின் "புனித டாரதி ஆசிரியை" (Teachers of Saint Dorothy) உறுப்பினராக சேர்த்துக்கொண்டனர். அவர் தமது பெயரை "மரியா பெர்டில்லா" ("Maria Bertilla") என மாற்றிக்கொண்டார். அங்கே அவர் மூன்று ஆண்டு காலம் சமையலறைப் பணிப்பெண்ணாகவும், ஆடைகள் துவைக்கும் பணிப்பெண்ணாகவும் பணியாற்றினார்.

அதன் பின்னர் அவர், "ட்ரெவிசியோ" (Trevisio) என்னுமிடத்திலுள்ள, அவர்களது சபையின் கீழுள்ள நகராட்சி மருத்துவமனையில் செவிலியர் படிப்புக்காக அனுப்பப்பட்டார். அவரது பயிற்சிக் காலத்தில், ஒருமுறை அவர் அங்குள்ள சமையலறையில் பணிபுரிய அனுப்பப்பட்டார். பின்னர் மருத்துவமனையின் "டிப்தீரியா" (Diphtheria) எனப்படும் தொண்டை அழற்சி நோயால் பாதிக்கப்பட்டுள்ள குழந்தைகள் உள்ள அறையில் பணிபுரிய நியமிக்கப்பட்டார்.

"கபரேட்டோ" (Battle of Caporetto) போரின்போது, வான்படைத் தாக்குதலால் "ட்ரெவிசியோ" (Trevisio) நகரம் பேரழிவைக் கண்டது. மரியா பெர்டில்லா பணியாற்றிய மருத்துவமனை இராணுவத்தின் கட்டுப்பாட்டின் கீழ் கொண்டுவரப்பட்டது. அவர் நோயாளிகளை இடைவிடாது பாதுகாக்கும் தன்மையும், பரிவும், இராணுவ தலைமையால் கவனிக்கப்பட்டது. கடமையின் மீது அவர்கொண்ட பக்தி, உள்ளூரிலுள்ள இராணுவ மருத்துவமனை தலைமையால் கண்காணிக்கப்பட்டது. அவருடைய சேவை பாராட்டப்பெற்றது. ஆனாலும் அவரது துறவு இல்லத்தின் தலைமை சகோதரியர் அவரது தனலமற்ற சேவையை பாராட்ட மறுத்தனர். அவரை, மீண்டும் ஆடைகள் துவைக்கும் பணிக்கு மாற்றினர்.

ஆடைகள் துவைக்கும் பணியிலேயே நான்கு மாதங்கள் வரை இருந்த மரியா பெர்டில்லா, அவர் சார்ந்திருந்த சபையின் தலைமையால் மருத்துவமனையின் தனிமைப்படுத்தப்பட்ட குழந்தைகள் (Children's Isolation Ward) பிரிவுக்கு பொறுப்பாளராக நியமிக்கப்பட்டார். ஏற்கனவே பலவீனமான உடல்நிலை கொண்டிருந்த அவரது உடல்நிலை விரைவிலேயே மேலும் மோசமானது. வெகு காலமாக அவரது உடலிலிருந்த கட்டி ஒன்றினால் அவர் மிகவும் வேதனையடைந்தார். அதனை நீக்குவதற்காக அவருக்கு ஒரு அறுவை சிகிச்சை நடந்தது. ஆனால், அறுவை சிகிச்சையின்போது அவர் பரிதாபமாக மரணமடைந்தார்.

கொண்ட கடமையின்பால் அவர் கொண்டிருந்த அக்கறையும், நோயாளிகளின்பால் அவர் கொண்டிருந்த பரிவும், அவரது தாழ்ச்சியும், பணிவும், அவரை அறிந்திருந்த மக்களின் மனதில் நீங்காத ஆழ்ந்த வடுவை விட்டுச் சென்றது.

Saint of the Day 

Feast: October 26 

✠ St. Maria Bertilla Boscardin ✠ 

Nun and Nurse: 

Born: October 6, 1888

Brendola, Veneto, Italy 

Died: October 20, 1922 (Aged 34)

Treviso, Italy 

Venerated in: Roman Catholic Church 

Beatified: June 8, 1952

Pope Pius XII 

Canonized: May 11, 1961

Pope John XXIII 

Major shrine: Vicenza, Veneto, Italy 

Maria Bertilla Boscardin was an Italian nun and nurse who displayed a pronounced devotion to duty in working with sick children and victims of the air raids of World War I. She was later canonised a saint by the Roman Catholic Church. 

Anna Francesca Boscardin was born in 1888 to a family of peasants in Brendola, Veneto. Her father testified to his abusive behaviour during her beatification process. Everyone considered her slow. A local priest called her a goose. 

She was turned down by the first order she applied to, but the Sisters of St Dorothy admitted her to their convent, "assigning her the religious name Bertilla and sending her to peel potatoes at their large charity hospital in Treviso." 

Sister Bertilla worked in the kitchen, taking time off only to return to the motherhouse to make vows. Back at the hospital, she was operated on for cancer. After recovering, she was assigned to "work with the children. Most of them were suffering from Diptheria, had undergone tracheotomies, and needed constant attention. One of the doctors at Treviso later testified that many of the children, separated from their families for the first time, arrived at the hospital in such a state that it took two or three days to calm them down. . . . Sister Bertilla, he recalled, 'succeeded in rapidly becoming a mother to them all; after two or three hours the child, who was desperate, clung to her, calmly, as to his mother and followed her wherever she went.'" 

"When the war broke out in 1915, Bertilla wrote in her diary: 'Here I am, Lord, to do according to your will, under whatever aspect it presents itself, let it be life, death or terror.'" During the bombing of Treviso, she stayed with "patients who could not be moved, praying and providing marsala wine for those who needed it." 

After the war, she was sent to a sanatorium to care for soldiers with tuberculosis. Next, she was sent to a seminary to care for "survivors of a devastating epidemic." Finally, she was sent back to the hospital at Treviso. Cancer recurred, and she died on October 20, 1922. Some of her former patients, as well as some of her relatives, were in the crowd at her canonization in 1961. 

______

பூக் நகர் துறவி எடிக்னா, Edigna von Puch

பிறப்பு 

11 ஆம் நூற்றாண்டு, 

பிரான்ஸ்

இறப்பு 

26 பிப்ரவரி 1109, 

பூக் Puch, பவேரியா

பாதுகாவல் : திருடர்கள் மற்றும் விஷபூச்சிக்கடியிலிருந்து

இவர் பவேரியாவிலுள்ள உள்ள பியூர்ஸ்டன்பெல்டுபூர்க் Fürstenfeldbruck என்ற ஊரில் எவராலும் வாழ முடியாத ஒரு வாழ்வை வாழ்ந்து வந்தார். இவர் அரசர் முதலாம் ஹென்றி என்பவரின் மகள் என்று கூறப்படுகின்றது. இவர் தனது இளம் பருவ வயதில் பிரான்சு நாட்டிலிருந்து பயணம் ஒன்றை மேற்கொண்டார். எனவும், அப்பயணத்தின் போதுதான் பவேரியா வந்து சேர்ந்தார் என்றும் இவரின் வரலாறு கூறுகின்றது, அப்போது அங்கு இவர் மிக கடினமான ஓர் சூழ்நிலையில் உதவி செய்ய யாருமற்றவராய் வாழ்ந்துள்ளார். அப்போதுதான் கையில் ஒரு பெரிய மணியுடன் கடவுள் உருவத்துடன் ஒளி ஒன்று தென்பட்டதை கண்டுள்ளார். 

அப்போது அம்மணியானது சப்தமாக தானாகவே ஒலிக்கத் தொடங்கியுள்ளது. அத்துடன் எடிக்னாவை எங்கும் நகர்ந்து செல்லாமல் அவ்விடத்திலேயே நிற்கக் கூறியுள்ளது. இவற்றைக் கண்ட எடிக்னா அது கடவுள்தான் என்பது என்பதை முழுமையாக நம்பினார். அன்றிலிருந்து இவர் எளிமையான வாழ்ந்து கடுந்தவ வாழ்வை மேற்கொண்டு தனிமையாகவே வாழ்ந்து வந்துள்ளார். ஏறக்குறைய 35 ஆண்டுகள் மிகச் சிறியதோர் இடத்தில் வாழ்ந்துள்ளார். 

இவர் மேலும் தான் வாழ்ந்த வீட்டின் அருகில் இருந்த வீடுகளுக்கும் ஊர்களுக்கும் சென்று விசுவாசத்தைப் பற்றி போதித்து வந்துள்ளார். பிறகு எழுதவும், படிக்கவும் தெரிந்துக்கொண்டு விலங்குகளை பராமரிப்பது எப்படி? என்பதை பற்றி மற்றவர்களுக்க்கு கற்றுக்கொடுக்கும் கல்வியைக் கற்றுள்ளார்.