இன்றைய புனிதர்கள் மார்ச் 01

St. Herculaflus

Died 549 AD

Kingdom of the Ostrogoths

Venerated in Eastern Orthodox Church

Roman Catholic Church

Canonized Pre-Congregation

Feast November 7; also March 1

Patronage Perugia

Bishop of Perugia, Italy, beheaded by King Totila of the Ostrogoths. He is probably the same Herculanus sent to Perugia from Syria to evangelize the region.

Adrianus

Feastday: March 1

martyred at Africa with Secundilla, and Victorius

Saint David of Wales

புனிதர் டேவிட் 

ஆயர்:

பிறப்பு: கி.பி. சுமார் 500

கேர்ஃபை, பெம்ப்ரோக்ஷைர், வேல்ஸ்

இறப்பு: மார்ச் 1, 589

செயின்ட் டேவிட்'ஸ், பெம்ப்ரோக்ஷைர், வேல்ஸ்

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

ஆங்கிலிக்க ஒன்றியம்

முக்கிய திருத்தலங்கள்:

புனிதர் டேவிட் பேராலயம், பெம்ப்ரோக்ஷைர், வேல்ஸ்

நினைவுத் திருநாள்: மார்ச் 1

பாதுகாவல்:

வேல்ஸ் (Wales)

பெம்ப்ரோக்ஷைர் (Pembrokeshire)

புலால் உண்ணாதவர்கள் (Vegetarians)

கவிஞர்கள் (Poets)

அயர்லாந்திலுள்ள நாஸ் (Naas in Ireland)

புனிதர் டேவிட், ஆறாம் நூற்றாண்டின் "மினிவ்" (Mynyw) மறை மாவட்டத்தின், (தற்போதைய “செயின்ட் டேவிட்ஸ்” (St Davids) ஆயர் ஆவார். இவர் வேல்ஸ் மாநிலத்தின் பாதுகாவலரும் ஆவார்.

மரபுகளின்படி, இவர் பிரிட்டிஷ் நாட்டின் புனிதர்களில் மிகவும் பிரபலமான புனிதர் “நான்” (Saint Non) என்பவரது மகனும், “செரேடிகியோன்” (Ceredigion) நாட்டின் அரசனான “செரேடிக் அப் குநேட்டா” (Ceredig ap Cunedda) என்பவரின் பேரனும் ஆவார்.

மத குருவாக குருத்துவ அருட்பொழிவு பெற்ற இவர், மறை போதனை செய்வதில் வல்லவராக இருந்தார். இவர் துறவற மடங்கள் பலவற்றை நிறுவினார். தமது தலைமை துறவற மடத்தினை 'வேல்ஸ்' மாநிலத்தின் தென்மேற்குப் (Southwestern Wales) பிராந்தியத்தில் நிறுவினார். அவரது அன்றாட வாழ்க்கையின் ஒழுங்கு முறைகள் மிகவும் கடினமானதாயும் தீவிரமானதாகவும் இருந்தன என்பர். அவர் தமது அன்றாட உணவை தினமும் நகருக்குள் சென்று பிச்சை எடுத்தே உண்டார். அதன் பொருட்டு, கைவண்டியை எருதுகளின் அல்லது குதிரைகளின் உதவியின்றி தாமே இழுத்துச் செல்வார். மிகவும் சாதாரணமாக, உப்பு மட்டுமே சேர்க்கப்பட்ட ரொட்டியும் நீரும் மட்டுமே அருந்தினார். புலால் உண்பதை கண்டிப்பாக தவிர்த்தார். மாலை வேளைகளில் செபிப்பதுவும், புத்தகங்களைப் படிக்கவும் எழுதவுமே செய்தார். தமக்காக எந்தவொரு பொருளையும் வைத்துக்கொள்ளவில்லை. "என்னுடைய புத்தகம்" என்று சொல்வதைக்கூட குற்றமாக கருதினார். தமது துறவற மடங்களில் தங்கியிருந்து தம்மைப் பின்பற்றிய துறவியரும் அவரைப்போன்றே கட்டுப்பாடுகளுடன் வாழவேண்டும் என்று எதிர்பார்த்தார்.

டேவிட் ஒருமுறை, "ல்லன்டேவி" (Llanddewi) என்றோர் கிராமத்திலே பெரும் மக்கள் மற்றும் துறவியர் கூட்டத்தினரிடையே மறை போதனை செய்து கொண்டிருந்த போது, அவர் நின்றிருந்த பூமி, ஒரு குன்று போல் உயர்ந்ததாகவும், ஒரு வெண்புறா அவரது தோளில் வந்தமர்ந்ததாகவும் கூறுகிறார்கள். இது, டேவிடின் துறவு வாழ்க்கையில் நடந்த பெரும் அதிசயங்களில் ஒன்று என கூறப்படுகின்றது.

இவர் மரித்தது, ஒரு மார்ச் மாதத்தின் முதல் தேதி, செவ்வாய்க் கிழமை என்று கூறப்படுகிறது. வேல்ஸ் மாநிலத்தின் தென் பிராந்தியத்தில் ஐம்பது தேவாலயங்கள் புனிதர் டேவிட் பெயரில் அர்ப்பணிக்கப்பட்டுள்ளன.

கிறிஸ்து அவரது ஆன்மாவைப் பெற்றுக்கொண்டதன் மூலம், துறவுமடம் சம்மனசுக்களால் நிரம்பப்பட்டதாக கூறப்படுகிறது.

Also known as

• David the Briton

• Degui, Dewi, Dewid, Dewm, Dewn, Dmui

Profile

Born to the Welsh royalty, the son of King Sandde, Prince of Powys, and of Saint Non, the daughter of a chieftain of Menevia (western Wales). Grandson of Ceredig, Prince of Cardigan. Uncle of King Arthur. Priest. Studied under Saint Paul Aurelian. Worked with Saint Columbanus, Saint Gildas the Wise, and Saint Finnigan. Missionary and founder of monasteries.

Following his contribution to the synod of Brevi in Cardiganshire, he was chosen primate of the Cambrian Church. Archbishop of Caerleon on Usk, he moved the see to Menevia. Presided at the Synod of Brefi which condemned the Pelagian heresy. Encouraged and founded monasteries. First to build a chancel to Saint Joseph of Arimathea's wattle church at Glastonbury.

After a vision in his monastery in the Rhos Valley, he set out next day with two monks to Jerusalem to aid the Patriarch. While there his preaching converted anti-Christians. Legend says that once while he was preaching, a dove descended to his shoulder to show he had the blessings of the Spirit, and that the earth rose to lift him high above the people so that he could be heard by them all. Another time when was preaching to a crowd at Llandewi Brefi, people on the outer edges could not hear, so he spread a handkerchief on the ground, stood on it, and the ground beneath rose up in a pillar so all could hear.

Born

c.542 at Menevia (now Saint David's), Wales

Died

• c.601 at Mynyw, Wales of natural causes

• interred in Saint David's Cathedral, Pembrokeshire, Wales

Canonized

1120 by Pope Callistus II

Saint Albinus of Angers

புனித_ஆல்பினுஸ் (470-550)

மார்ச் 01.

இவர் (#StAlbinus) பிரான்ஸ் நாட்டைச் சார்ந்தவர்.

சிறுவயது முதலே இறைவன்மீது ஆழமான பற்றுக் கொண்டிருந்த இவர் சின்சிலாக் என்ற இடத்தில் இருந்த துறவுமடத்தில் சேர்ந்து துறவியானார்.

துறவுமடத்தில் இவரது வாழ்க்கை பலருக்கும் எடுத்துக்காட்டாக இருந்தது. குறிப்பாக இவர் இறைவேண்டலிலும் ஒறுத்தல் முயற்சிகளிலும் சிறந்து விளங்கினார்; கீழ்ப்படிதலோடு வாழ்ந்து வந்தார். இதனால் இவர் தனது 35 ஆவது வயதிலேயே துறவு மடத்தின் தலைவர் ஆனார்.

இதற்குப் பின்னால் ஆங்கர்ஸ் என்ற இடத்தில் ஆயர் இல்லாமலிருந்தது. அங்கிருந்த மக்கள் இவர்தான் தங்களுக்கு ஆயராக வேண்டும் என்று ஒரு மனத்தோடு கேட்டுப் பெற்றுக்கொண்டார்கள். 

இவர் ஆயரான பின்பு ஏழைகள், நோயாளர்கள், கைம்பெண்கள் ஆகியோரை மிகவும் அன்பு செய்தார். அடிமைகளாக இருந்தவர்களை விலை கொடுத்து விடுதலை செய்தார். இவரால் பல வல்ல செயல்கள் நடந்தன. குறிப்பாக இவர் பார்வையற்றவருக்குப் பார்வையை அளித்தார்;  இறந்துபோனவரை உயிர்த்தெழச் செய்தார்.

இப்படி புதுமை வள்ளலாக விளங்கிய இவர் 550 ஆம் ஆண்டு இறையடி சேர்ந்தார்.

Also known as

Aubin of Angers

Profile

Born to a noble family of Brittany. Pious child. Monk from his mid-20's into his 60's at Timcillac, which later renamed itself Saint Aubin's in his honour. Abbot for 25 years, beginning in 504. Bishop of the diocese of Angers, France from c.529. His episcopacy was known for his charity to the poor, widows and orphans, for his ransoming of slaves from their owners, his personal holiness, and the miracles he worked.

Custom of the day permitted consanguinary marriage. Albinus decried this as incest, and fought against it, making enemies in many powerful families who practiced it. He called councils at Orleans in 538 and 541, both of which condemned this and other morals offenses.

Legend says that when he visited Etheria, a woman imprisoned by King Childebert for bad debts, the woman threw herself at Albinus' feet, and pled for help. A guard made a move to strike her, but Albinus breathed in the man's face, and he fell dead. Etheria was soon released.

Another time Augin passed a prison tower in Angers, and heard the cries and moans of badly treated prisoners. He pled with the local magistrate for their release, but was refused. He returned to the tower and prayed in front of it; after several hours, a landslide brought down part of the tower, the prisoners escaped, followed Albinus to the church of Saint Maurichies, reformed their ways, and became model citizens and Christians.

The abbey of Saint Aubin in Angers was erected in his memory.

Born

469 at Vannes, Brittany, France

Died

• 1 March 549 of natural causes

• relics at the Cathedral of Saint Germanus in Paris, France

Saint Leolucas of Corleone

Also known as

• Leo Lukas

• Leo Luke

• Leoluca

• Leone Luca

• Leo Luke of Corleone

• Luke of Sicily

Profile

Born to a wealthy and pious family who raised cattle and sheep. Orphaned at an early age he devoted himself to managing the estate and supervising the herds. In the solitude of the fields he realized he had a call to religious life. He sold his estate, converted his assets to cash, gave the money to the poor, and became a Basilian monk at the San Filippo d' Agira monastery in the province of Enna, Sicily. He moved from Sicily to Calabria, Italy to escape the persecutions of invading Muslims, and joined a monastic community there. Pilgrim to Rome, Italy where he made a special point to visit the tombs of Saint Peter and Saint Paul. Abbot of a Basilian monastery of Corleone, Sicily. Lived 80 years as a monk. Leolucas' intervention is credited with saving the city of Corleone during the plague outbreak of 1575. The apparition of Leolucas and Saint Anthony prevented a Bourbon invasion of Corleone on 27 May 1860.

Born

c.815 to 818 at Corleone, Sicily

Died

• c.915 of natural causes

• miracles reported at his tomb

Patronage

• Corleone, Sicily

• Vibo Valentia, Italy

Saint Rudesind

Also known as

Rosendo, Rudesinde, Rudesindo, Rudesindus

Profile

Born to the Spanish nobility, son of Count Gutierre de Mendenez. Relative of Saint Senorina. Benedictine monk. Reluctant bishop of Mondonedo, Spain at age 18. Reforming bishop of Compostela, Spain replacing his corrupt cousin Sisnand. Led armies against invading Norsemen and Moors. When Sisnand escaped prison, he attacked Rudesind during Christmas Mass, and threatened to murder him. Rather than live as a prisoner himself, Rudesind retired from the bishopric. He founded several monasteries and abbeys, all under strict Benedictine Rule, including Saint John of Caaveiro Abbey and the Monastery of San Salvador de Celanova; he lived as a humble monk at each of these. Abbot of San Salvador de Celanova. Advisor to Church and political leaders. Reported miracle worker.

Legend says that during prayers at the church San Salvador on Mount Coruba, his mother received the knowledge that her son would be a holy man. She insisted that the boy be baptized at the church. It had no font, so one was loaded into a cart and hauled up the mountain. Halfway up the cart broke down - so the font continued up the hill under its own power.

Born

26 November 907 in Galicia, Spain

Died

1 March 977 at Celanova, Spain of natural causes

Canonized

1195 by Pope Celestine III

Saint Swithbert

Also known as

• Apostle of the Bructeri

• Apostle of the Frisians

• Swithbert the Elder

• Suidbert, Suitbert, Suitbertus, Swibert, Swidbert

Profile

Studied in Ireland with Saint Egbert of Rathemigisi. Benedictine monk. Preacher. Spiritual teacher of Saint Willeic. One of a group of twelve English missionaries led by Saint Willibrord of Echternach who worked in Friesland, a group of islands off the coast of the Netherlands, evangelizing the Frisians and Bructeri. Bishop in 693. Worked with Saint Wilfrid of York. Founded a Benedictine monastery at Werth on the Rhine (modern Düsseldorf-Kaiserswerth, Germany) where he lived the rest of his life under the direction of his co-worker missionary, Saint Velleicus who served as the abbot.

Born

c.647

Died

• 1 March 713 near Düsseldorf-Kaiserswerth, Germany of natural causes

• relics at monastery he founded at Werth, Germany

Patronage

• against angina

• against throat ailments

• angina sufferers

• Drevenack, Germany

• Germany

Saint Agnes Cao Guiying

Also known as

• Agnese Cao Kuiying

• Agnes Tsao Kou Ying

• Agnes Kouying Tsao

• Agnes Tsao-kouy

• Inés, Yiani

Additional Memorial

28 September (as one of the Martyrs of China)

Profile

Raised in a Catholic family, Agnes was a teenager when her parents died, and she moved from her home village to Xingyi. Married to a young farmer at age 18. Widowed two years later when her husband was martyred, she devoted herself to teaching catechism. At the request of Saint, Auguste Chapedelaine, she moved to the Guangxi province to help with the missionary work there. Along with teaching the catechism, she taught young women to cook, care for children and manage a home. For her work with the missionaries, she was imprisoned and tortured, then locked in a tiny cage and given a chance to save herself by renouncing her faith; she refused. Martyr.

Born

c.1821 in Wujiazhai, Guizhou, China

Died

1 March 1856 in Xilin, Guangxi, China of abuse, exposure and starvation

Canonized

1 October 2000 by Pope John Paul II

Blessed Christopher of Milan

Additional Memorial

7 March (Franciscans)

Profile

Nothing is known of the early life of Blessed Christopher. He joined the Dominican at San Eustorgio convent, Milan, Italy, and became a travelling preacher throughout Italy. Abbot at Our Lady of Mercy abbey in Taggai, Italy. He had the gift of prophecy, foreseeing plague, flood and invasion by Turks. Wrote four works on sermon preparation; the citations in them indicate extensive study of the early Church Fathers.

Born

1410 in Milan, Italy

Died

1484 at Our Lady of Mercy convent, Taggia, Italy of natural causes

Beatified

1875 by Pope Pius IX (cultus confirmed)

Pope Saint Felix III

Profile

Born to a Roman senatorial family. Great-grandfather of Pope Saint Gregory the Great. Married, father, and widower. Priest. Nothing else is known of his early life. Elected 48th pope.

At the time of his ascension the Eastern Church had been split by the Act of Union of Emperor Zeno, which tried but failed reconcile the Church and Eutychianism. Felix excommunicated the schismatic bishops and paved the way for re-union in 518, during the reign of Justinian. He drew up the conditions for the return of African Christians who had apostatized during the Vandal persecutions.

Born

at Rome, Italy

Papal Ascension

13 March 483

Died

• 1 March 492 at Rome, Italy of natural causes

• buried in Saint Paul's on the Ostian Way

Jared the Patriarch

Also known as

Jered, Yard

Profile

Old Testament patriarch. Member of the fifth generation following Adam and Eve. Father of Enoch. Lived to age 962.

Name Meaning

the descendant; the inheritor (hebrew)

Blessed Roger Lefort

Also known as

• Roger de Beaufort

• Roger de Ternes

• Roger le Fort

• Roger of Bourges

Profile

French noble, the son of Godefroy le Fort, the lord of Ternes, Limousin. Nephew of Cardinal de la Chapelle. Bishop of Orleans, France in 1321 while still a sub-deacon. Bishop of Limoges, France in 1328. Bishop of Bourges, France in 1343. Instituted a feast in honour of Mary‘s Immaculate Conception. His will he left all his property for the education of poor boys.

Born

c.1285 in the castle of Ternes near Guéret, Les Ternes, Creuse, France

Died

• 1367 of natural causes

• buried in the choir of the cathedral of Bourges, France

Blessed Giovanna Maria Bonomo

திருக்காட்சியாளர் யோஹான்னா மரியா போனோமோ

பிறப்பு 

15 ஆகஸ்டு 1606, 

அசியாகோ Asiago, இத்தாலி

இறப்பு 

1 மார்ச் 1670, 

பாசான்னோ Bassano, இத்தாலி

முத்திபேறுபட்டம் : 9 ஜூன் 1783 திருத்தந்தை 6 ஆம் பயஸ்

இவர் கிளரிசியன் சபைச் சகோதரிகளால் வளர்க்கப்பட்டார். 1622 ஆம் ஆண்டு, புனித பெனடிக்டின் சபையில் சேர்ந்து தனது வார்த்தைப்பாடுகளைப் பெற்று துறவியானார். ஏறக்குறைய 50 வருடங்கள் மிகச் சாதாரணத் துறவியாக வாழ்ந்தார். அதன்பிறகு நவத்துறவகத்திற்கு பொறுப்பேற்று, நவத்துறவிகளை கவனித்து பராமரித்து வந்தார். 3 முறை இல்லத்தின் பொறுப்பாளர் துறவியாகவும் இருந்தார். இவர் தனது வாழ்நாளின் இறுதிவரை கடினமான நோயால் தாக்கப்பட்டு, உடல் அளவிலும், உள்ள அளவிலும் வேதனைகளை அனுபவித்தார். பொறுமையுடன் தன் உடல் வலிகளைத் தாங்கி இடைவிடாது செபித்தார். இவர் நோயுற்றிருந்தபோது நோய்களைத் தாங்கும் வல்லமையையும், சக்தியையும் திருக்காட்சியின் வழியாகப் பெற்றார். இவர் தான் கண்ட திருக்காட்சிகளை கைப்பட எழுதினார். இவைகள் அனைத்தும் அச்சிடப்பட்டு, இதன் வழியாக ஆண்டவரின் நற்செய்தி பரவியது என்று கூறப்படுகின்றது.

Also known as

• Jane Mary Bonomo

• Jeanne-Marie Bonomo

Profile

Educated by the Poor Clares of Trent, Italy. Benedictine nun at Bassano, Italy in 1622. She fell into ecstasy for the first time during the ceremony of her profession. Novice mistress. Prioress. Abbess three times. Bitterly persecuted by members of her own community for her dedication and mystical experiences; many thought them either heretical or a play for attention.

Born

15 August 1606 at Asiago, diocese of Vicenza, Italy

Died

1 March 1670 of natural causes

Beatified

9 June 1783 by Pope Pius VI

Blessed Bertrand of Fontaniva

Also known as

• Bertrand d'Orega

• Bertramo, Bertrando

Profile

As a young man, Bertrand gave up his worldly goods and became a pilgrim to the shrines in Rome, Italy. Near Fontaniva, he became overcome with some illness and sat down on the porch of a church. He flagged down a passing boy and had him find a priest. As soon as Bertrand finished making his confession, he died. The locals buried him in Fontaniva, and since they knew he had died in a state of grace, developed a devotion to him.

Born

latter 12th century Pomerania (in modern Germany)

Died

1 March 1220 outside Fontaniva, Italy of natural causes

Patronage

Fontaniva, Italy

Saint Leo of Rouen

Also known as

• Leo of Bayonne

• Leo of Carentan

• Leon, Leone

Profile

Raised in a pious family. Bishop of Rouen, France. Evangelist in Navarre and the Basque regions. Martyred by Saracen pirates. Legend says that a spring of water sprang up where he died, and that his body carried his severed head back to the place of his last sermon before finally collapsing.

Born

c.856 at Carentan, Normandy, France

Died

beheaded c.900 near Bayonne, France

Patronage

Bayonne, France

Saint Simplicius of Bourges

Profile

Married layman father of a large family; his wife was a member of the Roman senatorial Paladii family. His reputation for personal holiness led local bishops, led by Sidonius Apollinaris of Clermont, to choose him as bishop of Bourges, France c.470. Defended the Church against Arian Visigoths and attempts to weaken the Church by lay officials, a confrontation that was raging in the region at the time of his election. After years of his leadership bringing people back to orthodox Christianity, which led to civil authorities exiling Aryan leaders, Aryans captured, imprisoned and executed Simplicius. Martyr.

Died

1 March 477 in Clermont, France

Saint Albaud of Toul

Also known as

Aladius, Albaudius, Albin, Aubin

Profile

Priest. Friend of Saint Aprus of Toul. Bishop of Toul, Gallia Belgica (in modern France) in 507. For centuries, pilgrims to his relics received some of the vintage de Saint Albaud, a wine made at the monastery that received a blessing for its use in healing of pilgrims.

Born

late 5th century Gaul (in modern France)

Died

• c.525 in Toul, France of natural causes

• buried in the Saint-Aper Benedictine abbey church in Toul next to Saint Aprus

• relics enshrined in the mid-9th century

Saint Amandus of Boixe

Also known as

Amantius, Amant, Amand

Profile

Rather than go into business as his family wanted, Amand decided to take up arms against the Saracens. Setting sail for the front lines, his ship was blown back to show, and Amand took this as a sign that he should not be a soldier. He gave away all his possessions, became a hermit, then a monk, and then founder and first abbot of what became Saint Amand-de-Boixe monstery.

Seth the Patriarch

Profile

Old Testament patriarch. Third son of Adam and Eve, and the eldest son at home after the death of Abel by Cain. Lived to age 912.

While nothing else is known about him from Biblical sources, Jewish tradition says that Adam and Eve taught Seth the secret to resisting evil: when temptations began, he immediately went into fervent prayer; if the temptation was great, he would flee to an altar and as for God's support.

Saint Eudocia of Heliopolis

Also known as

Eudokia, Eudoxia

Profile

Courtesan who led a disolute youth. She converted, and led a life of great penance to make up for her early waywardness. Martyred in the persecutions of Trajan.

Born

• at Heliopolis in Coele-Syria

• her family was originally from Samaria

Died

beheaded in the 2nd century

Saint Albinus of Vercelli

Also known as

• Albin of Vercelli

• Albino of Vercelli

Profile

Bishop of Vercelli, Italy in 452, he took over a diocese in turmoil and ruins, and spent the rest of his life working to put it back in working order. Built a new cathedral over the ruins of the old one, and the tomb of Saint Teofrasto.

Patronage

Pella, Italy

Saint Ursus of Toul

Also known as

Orso, Ours, Ursinus

Profile

Bishop of Toul, Gallia Belgica (in modern France) c.490. Assigned Saint Vaast of Arras to bring Clovis I, king of the Salian Franks, to Christianity.

Born

Frankish

Died

• c.500 in Toul, France

• buried in the cemetery of Saint-Mansuy

• relics enshrined in the church of Saint-Mansuy de Fontenoy-le-Château in 1026

Blessed Agapios of Vatopedi

Profile

16th-century monk at the Vatopedi monastery. Hermit on Mount Athos. Captured by Turkish pirates, he was sold into slavery where he was chained and put to hard labour. Finally freed, he resumed his religious life first at Vatopedi, and then as a hermit on Mount Athos.

Saints Constantius and Faustus of Cologne

Profile

Two martyrs who died in Rome, Italy, and whose relics were transferred to and enshrined in Cologne, Germany in 1645. We know nothing else about them.

Saint Domnina of Syria

Profile

Consecrated virgin who lived in a shed, leaving only to attend Mass. She devoted her life to prayer and to caring for travellers. Known for keeping her face covered at all times and refusing to look at the faces of others.

Died

c.460 of natural causes

Blessed Pietro Ernandez

Profile

Mercedarian. Had the gift of tongues, which he used to preach to Saracens and convert many of them to Christianity. Tortured with hot tongs and martyred for his work.

Died

tied to a pole and shot with arrows on the road in Almeria, Spain

Blessed Aurelia of Wirberg

Profile

Born to the nobility. After the death of her father and brothers, Aurelia inherited the family estates and was besieged by offers of marriage. On the advise of her spiritual teacher, Blessed Otto of Cappenberg, she turned the family castle into a Premonstratensian convent from 1134 to 1148.

Born

12th century Germany

Blessed Gonzalo de Ubeda

Also known as

Gonzalo of Granada

Profile

Priest. Auxiliary bishop of Granada, Spain. Mercedarian Commander. Moved his house to Granada c.1500 and build a church and convent there.

Died

1538 in Granada, Spain of natural causes

Saint Lupercus

Also known as

Loubert, Luperc, Lupercio, Lupercius, Luperculus

Profile

Evangelizing second bishop of Eauze, France, converting many. Martyred by Dacian the governor during the pesecutions of Decius. Highly venerated in Tarbes, France; the old cathedral in Eauze was dedicated to him.

Born

probably in Spain

Died

3rd century

Saint Monan

Profile

Monk at Saint Andrew's abbey. Spiritual student of Saint Adrian, bishop of Saint Andrew's. Missionary to the Isle of May in the Firth of Forth area in Scotland. Missionary to Fife, Scotland. Murdered with a group of Christians by Danish raiders.

Died

murdered in 874 in the area of the Firth of Forth, Scotland

Blessed George Biandrate

Profile

Born to the nobility, the family of the counts of San Giorgio Canavese. Noted for his devotion to the Blessed Virgin Mary.

Born

Italy

Died

• 1483 of natural causes

• buried in the parish church of San Giorgio Canavese, Italy

Saint Antonina of Bithynia

Also known as

Antonina of Nicomedia

Profile

Tortured and martyred for refusing to sacrifice to pagan gods.

Died

sewn up in a sack and thrown into a pond to drown c.306 at Nicaea, Bithynia (in modern Turkey)

Saint Abdalong of Marseilles

Profile

Bishop of Marseilles, France in 716. He and his flock suffered from attacks by Saracens who had been brought in by Duke Mauront to combat the forces of Charles Martel.

Died

c.738

Saint Siviard

Also known as

Siviardus

Profile

Monk at Saint-Calais Abbey on the River Anisole in France where his father served as abbot. He served as abbot himself, and wrote a biography of Saint Calais, the founder of the monastery.

Died

c.729

Saint Marnock

Also known as

Marnan, Marnanus, Marnoc

Profile

Spiritual student of Saint Columba an Iona Abbey. Bishop. Kilmarnock, Scotland is named for him.

Born

Ireland

Died

c.625 at Annandale, Scotland

Blessed Bonavita of Lugo

Profile

Layman blacksmith, wheelwright and locksmith. Franciscan tertiary. Known for his deep prayer life and charitable works.

Died

1375 in Lugo, Italy of natural causes

Saint Librén

Profile

No certain information about this man has survived, but he is listed in very early martyrologies.

Born

latter 6th-century Ireland

Died

610 of natural causes

Saint Albin of Embrun

Profile

Bishop of Embrun, Gaul (in modern France) during the 5th to 7th century (records vary). Much of his time was spent fighting Arianism.

Blessed Claudius Gabriel Faber

Profile

Minim monk. Prior of his house. Martyred by heretics.

Died

1575 in Lunel, France

Saint Donatus of Carthage

Profile

Martyr.

Died

430 in Carthage, North Africa (modern Tunis, Tunisia)

Saint Hermes of Numidia

Profile

Martyred in the persecution of Maximian Herculeus.

Died

c.290

Saint Bono of Cagliari

Also known as

Bonus

Profile

Third-century bishop. Martyr.

Saint Adrian of Numidia

Profile

Martyred in the persecution of Maximian Herculeus.

Died

c.290

Abbey of Fontenelle 

Also known as

• Abbey of Saint Wandrille

• Fontenelle Abbey

Founded

657

Article

Benedictine monastery in Normandy (Seine-Inférieure), near Caudebec-en-Caux, founded by Saint Wandrille. The basilica he erected was consecrated in 657, and was subsequently destroyed and rebuilt several times. After its destruction by Danish pirates in 862, the community moved to other centers. Fontenelle was restored in 966.

Fervor and learning characterized the monks, and many privileges were granted to them. The monastery was famed for its library and school, where calligraphy in particular, as well as letters, sciences, and the fine arts, were cultivated. The introduction of commendatory abbots in the 16th century lessened the prosperity of the abbey, but it enjoyed some of its earlier prestige when taken over by the Maurists in 1636.

The abbey was suppressed in 1791, and then sold the following year. From 1893 to 1901 it was held by the French Benedictines. The chapel of Saint Saturnin, also erected by Saint Wandrille, overlooks the abbey. It is one of the oldest ecclesiastical buildings in existence.

The commemoration on 1 March celebrates the founding and history of the abbey, and all the holy monks who have lived there, especially those who have been canonized or beatified.

Profiled Monks of Fontenelle

• Blessed Milo of Fontenelle

• Saint Ansbert of Rouen

• Saint Ansegisus

• Saint Bagne of Terouanne

• Saint Benignus of Flay

• Saint Condedus

• Saint Erembert of Toulouse

• Saint Fulk of Fontenelle

• Saint Genesius of Lyon

• Saint Gennard

• Saint Gerold of Evreux

• Saint Godo of Oye

• Saint Hermenland

• Saint Hugh of Rouen

• Saint Lambert of Lyon

• Saint Walter of Fontenelle

• Saint Wandrille of Fontenelle

Martyrs of Africa

Profile

A group of 13 Christians executed together for their faith in Africa. The only details about them to survive are ten names - Abundantius, Adrastus, Agapius, Charisius, Donatilla, Donatus, Fortunus, Leo, Nicephorus and Polocronius.

Martyrs of Antwerp

Profile

A group of Christians martyred together, buried together, and whose relics were transferred and enshrined together. We know nothing else but their names - Benignus, Donatus, Felician, Fidelis, Filemon, Herculanus, Julius, Justus, Maximus, Pelagius, Pius, Primus, Procopius and Silvius.

Died

• 2nd century Rome, Italy

• buried in the Saint Callistus catacombs in Rome

• relics enshrined in the Jesuit church in Antwerp, Belgium on 28 February 1600

Martyrs of the Salarian Way

Profile

A group of 260 Christians who, for their faith, were condemned to road work on the Salarian Way in Rome, Italy during the persecutions of Claudius II. When they were no longer needed for work, they were publicly murdered in the amphitheatre. Martyrs.

Died

shot with arrows in 269 in Rome, Italy

Martyrs Under Alexander

Profile

A large but unspecified number of Christians martyred in the persecutions of Emperor Alexander Severus and the praefect Ulpian who saw any non-state religion to be a dangerous treason.

Died

219

Martyrs of Eichstätt

Profile

Four Christians martyred and buried together, whose relics were rediscovered and enshrined togther. We know nothing else about them but the names Castus, Leontia, Livonius and Venerius.

Died

• in Rome, Italy

• buried in the Priscilla catacombs on the Via Salaria in Rome

• relics recovered in 1618

• relics enshrined in the Jesuit church in Eichstätt, Bavaria, Germany in 1622

Also celebrated but no entry yet

• Our Lady della Croce

• Anna Thienel

• Jonathann the Patriarch

இன்றைய புனிதர்கள் பெப்ரவரி 28 & 29

 Saint Auguste Chapdelaine

Also known as

• Augustus Chapdelaine

• Father Ma

• Papa Chapdelaine

Addtional Memorial

28 September as one of the Martyrs of China

Profile

Youngest of nine children born to Nicolas Chapdelaine and Madeleine Dodeman. Following grammar school, Auguste dropped out to work on the family farm. He early felt a call to the priesthood, but his family opposed it, needing his help on the farm. However, the sudden death of two of his brothers caused them to re-think forcing him to ignore his life’s vocation, and they finally approved. He entered the minor seminary at Mortain on 1 October 1834, studying with boys half his age. It led to his being nicknamed Papa Chapdelaine, which stuck with him the rest of his life.

Ordained on 10 June 1843 at age 29. Associate pastor from 1844 to 1851. He finally obtained permission from his bishop to enter the foreign missions, and was accepted by French Foreign Missions; he was two years past their age limit, but his zeal for the missions made them approve him anyway. He stayed long enough to say a final Mass, bury his sister, and say good-bye to his family, warning them that he would never see them again. Left Paris, France for the Chinese missions on 30 April 1852, landing in Singapore on 5 September 1852.

Due to being robbed on the road by bandits, Auguste lost everything he had, and had to fall back and regroup before making his way to his missionary assignment. He reached Kwang-si province in 1854, and was arrested in Su-Lik-Hien ten days later. He spent two to three weeks in prison, but was released, and ministered to the locals for two years, converting hundreds. Arrested on 26 February 1856 during a government crackdown, he was returned to Su-Lik-Hien and sentenced to death for his work. Tortured with and died with Saint Lawrence Pe-Man and Saint Agnes Tsau Kouy. One of the Martyrs of China

Born

6 January 1814 at La Rochelle-Normande, France

Died

beheaded on 29 February 1856 in Su-Lik-Hien, Kwang-Si province, China

Canonized

1 October 2000 by Pope John Paul II

Blessed Villana de'Botti

Profile

Daughter of Andrew de'Botti, a merchant. Villana was a pious child, and at age 13 ran away from home to join a convent. She was refused and had to return home. Soon after, her family married her to Rosso di Piero.

The rejection at the convent and the marriage seemed to change Villana. She suddenly became lazy and worldly, concerned only with pleasure. One day as she was getting dressed for some type of entertainment, her reflection in all her mirrors suddenly changed to a demon. Villana understood this to be a reflection of her sin-laden soul. She tore off her clothes, put on something poor and simple, and ran to the Dominican Fathers of Santa Maria Novella for help.

She became a Dominican tertiary, concentrated on her vocation of married life, and spent her free time praying and reading Scripture and the lives of the saints. Her desire to atone for her earlier life sometimes overwhelmed her, and her husband and family had to stop her begging door to door and doing other penances. She was given to religious ecstasies at Mass, but became the object of much ridicule and slander. Her health suffered, but she received visions of Our Lady and the saints, and had the gift of prophecy. Even her fiercest opponents eventually came to see her as a living saint.

Born

1332 in Florence, Italy

Died

• 29 January 1361 of natural causes

• body taken to Santa Maria Novella

• the Fathers were unable to bury her for a month due to the constant crowd of mourners

Prayers

O God, our merciful Father, you called Blessed Villana back from the emptiness of the world and aroused in her a spirit of humility and true penitence. Recreate in our hearts the power of your love and, filled by that same spirit, may we serve you in newness of life. We ask this through our Lord Jesus Christ, your Son, who lives and reigns with you and the Holy Spirit, one God, for ever and ever. - General Calendar of the Order of Preachers

Blessed Daniel Brottier

அருளாளர் டேனியல் ப்ரோட்டியர் 

ரோமன் கத்தோலிக்க குரு:

பிறப்பு: செப்டம்பர் 7, 1876

லா-ஃபெர்ட்-செயின்டஸிர், ஃபிரான்ஸ்

இறப்பு: ஃபெப்ரவரி 28, 1936 (வயது 59)

பாரிஸ், ஃபிரான்ஸ்

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(தூய ஆவி சபை)

முக்திபேறு பட்டம்: நவம்பர் 25, 1984

திருத்தந்தை 2ம் ஜான் பால்

நினைவுத் திருநாள்: ஃபெப்ரவரி 28

அருளாளர் டேனியல் ப்ரோட்டியர், “தூய ஆவியானவரின் சபையைச்” (Congregation of the Holy Spirit) சேர்ந்த ஃபிரென்ச் ரோமன் கத்தோலிக்க குரு ஆவார். முதலாம் உலகப் போரின்போது (World War I), ஒரு கத்தோலிக்க குருவாக, இராணுவத்தினருக்கு இவர் ஆற்றிய சேவைகளுக்காக ஃபிரான்ஸ் நாட்டு இராணுவத்தின் மிகவும் உயர்ந்த பதக்கங்களான (Croix de guerre) மற்றும் (Légion d'honneur) ஆகிய பதக்கங்கள் இவருக்கு அளிக்கப்பட்டன.

இவர் மேற்கு ஆபிரிக்க (West Africa) நாடான "செனெகல்" (Senegal) நாட்டில் மறை போதகராக பணியாற்றினார். பாரிஸ் நகரின் புறநகர்ப் பகுதியான "ஒடேயுல்" (Auteuil) எனும் இடத்தில் உள்ள ஒரு அனாதைகள் இல்லத்தையும் நடத்தினார்.

"டேனியல் ஜூலஸ் அலெக்ஸிஸ் ப்ரோட்டியர்" (Daniel Jules Alexis Brottier) எனும் இயற்பெயர் கொண்ட இவர், கி.பி. 1876ம் ஆண்டு, "ஜீன்-பாப்டிஸ்ட் ப்ரோட்டியர்" (Jean-Baptiste Brottier) என்ற தந்தைக்கும் "ஹெர்மினி" (Herminie) என்ற தாயாருக்கும் பிறந்த இரண்டாவது மகனாவார். தமது பத்து வயதில் புது நன்மை (First Communion) பெற்ற இவர், அடுத்த வருடமே இளைஞர்களுக்கான குருத்துவ கல்லூரியில் சேர்ந்தார். தமது இருபது வயதில் "ப்லாயிஸ்" (Blois) நகரில் ஒரு வருட இராணுவ சேவை புரிந்தார். கி.பி. 1899ம் ஆண்டு, அக்டோபர் மாதம், 22ம் நாளன்று, குருத்துவ அருட்பொழிவு பெற்றார். அதன் பின்னர், ஃபிரான்ஸ் நாட்டின் "போன்ட்லேவோய்" (Pontlevoy) எனும் இடத்திலுள்ள பள்ளிக்கூடத்தில் மூன்று வருடங்கள் ஆசிரியராக பணியாற்ற அனுப்பப்பட்டார்.

ஆசிரியர் பணியில் முழுதும் அமைதியடையாத டேனியல், மறை போதக பணியாற்ற முடிவு செய்தார். பின்னர் அவர் கி.பி. 1902ம் ஆண்டு, “ஒர்லி” (Orly) எனுமிடத்திலுள்ள “தூய ஆவியாரின் சபையில்” (Congregation of the Holy Spirit) இணைந்தார். அங்கே துறவறப் புகுநிலையை பூர்த்தி செய்தார். 1903ம் ஆண்டு, அச்சபை அவரை மேற்கு ஆபிரிக்காவின் "செனெகல்" (Senegal) நாட்டில் மறை போதகராக பணியாற்ற அனுப்பியது. எட்டு வருடங்கள் அங்கே பணியாற்றிய அவர், தமது உடல்நிலையில் ஏற்பட்ட தொய்வின் காரணமாக 1911ம் ஆண்டு, ஃபிரான்ஸ் திரும்பினார்.

முதல் உலகப்போர் வெடித்ததும் அவர் ஃபிரான்ஸ் நாட்டின் இராணுவப் படைகளின் தன்னார்வ மறை போதகராக இணைந்தார். நான்கு வருடங்களுக்கும் மேலாக யுத்த பூமியில் இராணுவ வீரர்களிடையே மதப் பணியாற்றிய டேனியல் ஒருபோதும் தமது பணியில் சுணங்கியதேயில்லை. மாறாக, தமது உயிரைப் பணயம் வைத்து மறை போதக பணியாற்றினார். துணிச்சலுக்காக ஆறுமுறை மேற்கோள் காட்டப்பட்ட டேனியலுக்கு, ஃபிரான்ஸ் நாட்டு இராணுவத்தின் மிகவும் உயர்ந்த பதக்கங்களான (Croix de guerre) மற்றும் (Légion d'honneur) ஆகிய பதக்கங்கள் அளிக்கப்பட்டன. யுத்த பணிகளின்போது இவர் ஒரு சிறு காயம் கூட இன்றி தப்பினார் என்பதே பெரும் அதிசயமாக கருதப்படுகின்றது. போர்முனைகளில் தாம் தப்பிப் பிழைத்தற்கெல்லாம் காரணம், புனிதர் தெரசாவின் (St. Thérèse of Lisieux) பரிந்துரையே என்றார்.

புனிதர் தெரசாவின் (St. Thérèse of Lisieux) புனிதர் பட்டமளிப்பின்போது, பாரிஸ் நகரின் புறநகர்ப் பகுதியான “ஒடேய்ல்” (Auteuil) எனும் பகுதியில் அவருக்காக ஒரு சிற்றாலயம் கட்டினார். அதுவே அப்புனிதருக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்ட முதல் ஆலயமாகும்.

போருக்குப் பிறகு, “இராணுவத்தினரின் தேசிய ஒன்றிப்பு” (National Union of Servicemen) எனப்படும், பல்வேறு போர்களில் ஈடுபட்ட முன்னாள் ஃபிரெஞ்ச் இராணுவ தியாகிகளின் அமைப்பை நிறுவினார்.

முதல் உலகப்போரின் பின்னர், பாரிஸ் நகரின் கர்தினால் பேராயரான (Cardinal Archbishop of Paris) “லூயிஸ் எர்னெஸ்ட் டுபோய்ஸ்” (Louis-Ernest Dubois), 1923ம் ஆண்டு, நவம்பர் மாதம், பாரிஸ் நகரின் புறநகர்ப் பகுதியான “ஒடேய்ல்” (Auteuil) எனும் பகுதியில், அனாதைகள் மற்றும் கைவிடப்பட்ட குழந்தைகளுக்கான இல்லம் ஒன்றினை நடத்துமாறு “தூய ஆவியானவரின் சபையை” (Congregation of the Holy Spirit) கேட்டுக்கொண்டார். அருட்தந்தை டேனியலும், அவரது உதவி குருவான “ய்வெஸ் பிசொன்” (Yves Pichon) இருவரும், இல்லத்தின் வசதிகளை விரிவுபடுத்த 13 ஆண்டுகள் பணியாற்றினர். மற்றும், அனாதைகளின் நலனுக்காக வேலை செய்தார்கள். அவர் தனது பணியை இரு நோக்கங்களுக்கு அர்ப்பணித்தார்: ஒன்று, மிகவும் எளிய மற்றும் துரதிர்ஷ்டசாலிகளை பாதுகாப்பது; இரண்டாவதாக, புனிதர் தெரசாவின் (St. Thérèse of Lisieux) பரிந்துரைகளுக்காக அம்முயற்சிகள் மற்றும் உழைப்புகளை அர்ப்பணித்தல் ஆகியனவாகும்.

டேனியலின் உழைப்பின் பலனாக, அவ்வில்லத்தில், கட்டுமானப் பணிகளின் பட்டறைகள், திரையரங்கம், பத்திரிக்கைகள் மற்றும் அச்சகங்கள் உள்ளிட்டவை நிறுவப்பட்டு நடத்தப்பட்டன.

சுமார் 140 அனாதைகளுடன் பணியைத் தொடங்கிய அவர் பதின்மூன்று வருடங்கள் அங்கே பணியாற்றினார். 1936ம் ஆண்டு, ஃபெப்ரவரி மாதம், 28ம் நாளன்று, பாரிஸ் நகரிலுள்ள “தூய ஜோசஃப் மருத்துவமனையில்” (Hospital of St. Joseph) அவர் மரணமடையும்போது, 1400க்கும் மேற்பட்ட அனாதைகள் அங்கே பராமரிக்கப்பட்டனர்.

Profile

Ordained in 1899. Taught at the college of Pontlevoy, France. Entered the Congregation of the Holy Ghost at Orly, France in 1902. Missionary to Saint-Louis, Senegal in 1903. His health suffered, and he returned to France in 1911.

At the request of Bishop Jalabert, he conducted a fund-raising campaign to build a cathedral in Dakar, Senegal; he promoted the structure as a way to honour Africans who had died for France, and French who had died for Africa. The cathedral was consecrated on 2 February 1936, just a few weeks before his death.

Chaplain in the French army in World War I. Cited six times for bravery, awarded the Croix de Guerre and the Legion of Honour; he attributed his survival on the front lines to the intercession of Saint Therese of Lisieux, and built a chapel for her at Auteuil when she was canonized. After the war he administered the Orphan Apprentices of Auteuil. Honoured in his life and today as a man who put the family of God above considerations of nationality or race.

Born

7 September 1876 at La Ferté-Saint-Cyr, Diocese of Blois, France

Died

• 28 February 1936 of natural causes at Paris, France of natural causes

• 15,000 Parisiens turned out to honour him, and Cardinal Verdier preached his funeral homily

Beatified

25 November 1984 by Pope John Paul II in Rome, Italy

Blessed Stanislaw Antoni Trojanowski

Also known as

• Tymoteusz

• Timoteo Trojanowski

• Stanislaw Tymoteusz Trojanowski

• prisoner 25431

Additional Memorial

12 June as one of the 108 Martyrs of World War II

Profile

Born to a poor, rural family, he had limited schooling and had to work from an early age. Joined the Friars Minor Conventual in Niepokalanów, Poland on 5 March 1930, taking the name Tymoteusz and making his solemn profession on 11 February 1935. Worked in the convent infirmary, and the warehouse and shipping departments of the magazine Rycerz Niepokalanej (Knight of the Immaculate) with its founder Saint Maximilian Kolbe. At one point Brother Tymoteusz tried to go to the foreign missions, but gave it up when the Nazis invaded Poland to start World War II. Arrested with six of his brother friars in October 1941 by the Gestapo, and sentenced for forced labour at the Auschwitz death camp for the crime of being Catholic. Ministered to his fellow prisoners in his remaining few months. Martyr.

Born

29 July 1908 in Sadlowo, Mazowieckie, diocese of Plock, Poland

Died

28 February 1942 in the death camp hospital at Oswiecim (Auschwitz), Malopolskie, Nazi-occupied Poland of pneumonia

Beatified

13 June 1999 by Pope John Paul II

Pope Saint Hilary

புனிதர் ஹிலாரியஸ் 

46ம் திருத்தந்தை:

பிறப்பு: ----

சார்டீனியா, மேற்கத்திய ரோமப் பேரரசு

Feast day 29 February (leap years)[citation needed]

28 February (common years)

இறப்பு : ஃபெப்ரவரி 29, 468

ரோம், மேற்கத்திய ரோமப் பேரரசு

கல்லறை: புனித லாரன்ஸ் பெருங்கோவில்

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

கீழைக் கத்தோலிக்க திருச்சபைகள்

நினைவுத் திருவிழா: ஃபெப்ரவரி 28

திருத்தந்தை ஹிலாரியஸ் (Pope Hilarius) கத்தோலிக்க திருச்சபையின் 46ம் திருத்தந்தையாக கி.பி. 461ம் ஆண்டு, நவம்பர் மாதம், 19ம் நாளிலிருந்து, கி.பி. 468ம் ஆண்டு, ஃபெப்ரவரி மாதம், 28ம் நாள்வரை ஆட்சி செய்தார். அவர் ஒரு புனிதராக கத்தோலிக்க திருச்சபையால் வணங்கப்படுகின்றார்.

வரலாறு:

ஹிலாரியஸ், மேற்கத்திய மத்தியதரைக் கடலில் உள்ள “சார்டீனியா” (Sardinia) தீவில் பிறந்தார். அவர் பிறந்த ஆண்டு உறுதியாகத் தெரியவில்லை. திருத்தந்தை “முதலாம் லியோவின்” (Pope Leo I) ஆட்சிக் காலத்தில் ஹிலாரியஸ் அவருக்கு “தலைமைத் திருத்தொண்டராகப்” (Archdeacon) பணிபுரிந்தார். அவர் ரோம திருப்பீடத்தின் உரிமைகளை நிலைநாட்டுவதில் தீவிரமாக உழைத்தார்.

கி.பி. 449ம் ஆண்டில், கூட்டப்பட்ட “இரண்டாம் எஃபேசஸ் பொதுச்சங்கத்திற்காக” (Second Council of Ephesus) ஹிலாரியஸும், “புடேயோலி ஆயரான” (Bishop of Puteoli) “ஜூலியசும்” (Julius) திருத்தந்தை லியோவின் பிரதிநிதிகளாக செயல்பட்டனர். அப்பொதுச் சங்கம் “காண்ஸ்டாண்டிநோபிள்” (Archbishop of Constantinople) பேராயரான “ஃபிளேவியனைக்” (Flavian) கண்டித்ததை ஹிலாரியஸ் வன்மையாக எதிர்த்தார்.

திருத்தந்தை லியோவின் கடிதத் தொகுப்பில் ஹிலாரியஸ், “பைஸான்டைன் பேரரசி” (Empress of the Byzantine Empire) “தூய ஏலியா புல்ச்சேரியா” (St. Aelia Pulcheria) என்பவருக்கு எழுதிய கடிதமும் உள்ளது. அக்கடிதத்தில், அவர் திருத்தந்தையின் கடிதத்தைப் பொதுச்சங்கத்திற்குப் பிறகு பேரரசியிடம் ஒப்படைக்கத் தவறியதற்கு வருத்தம் தெரிவிக்கிறார். ஆனால், எபேசில் நடந்த முறைகேடான சங்கத்தில் நிகழ்ந்தவற்றைப் பற்றிய செய்தியை அவர் திருத்தந்தைக்குக் கொண்டு சேர்ப்பதற்கு முன் பல இன்னல்களைச் சந்திக்க வேண்டியதாயிற்று. அவர் ரோமுக்கோ “காண்ஸ்டாண்டிநோபிளுக்கோ” செல்வதை விரும்பாத “அலெக்சாந்திரியாவின் டயோஸ்குருஸ்” (Dioscurus of Alexandria) என்பவரின் கைகளிலிருந்து தப்பிச் சென்று, திருத்தந்தைக்கு செய்தி அளிக்க பெரும் பாடுபட்டார்.

ஆற்றிய பணிகள்:

ஹிலாரியஸுக்கு முன் திருத்தந்தையாகப் பணியாற்றிய முதலாம் லியோ, ரோம திருச்சபையின் அதிகாரத்தை உறுதியாக நிலைநாட்டி புகழ்பெற்றிருந்தார். ஹிலாரியஸ் திருத்தந்தை லியோவின் அடியொற்றி பணிபுரிந்தார் என்றாலும் லியோவைப் போன்று புகழ் பெறவில்லை. இருப்பினும் அவர் ஆற்றிய பணிகளுள் சில குறிப்பிடத் தக்கவை.

திருச்சபையில் நிகழ்ந்த நீசேயா பொதுச்சங்கம் (ஆண்டு: 325), எபேசு பொதுச்சங்கம் (ஆண்டு: கி.பி. 431), கால்செதோன் பொதுச்சங்கம் (ஆண்டு: கி.பி. 451) திருத்தந்தை லியோ கால்செதோன் பொதுச்சங்கத்திற்கு எழுதிய கடிதம் ஆகியவற்றில் அடங்கியிருந்த போதனைகளை வலியுறுத்தி ஹிலாரியஸ் கீழைத் திருச்சபைத் தலைவர்களுக்கு எழுதியதாகத் தெரிகிறது.

ஹிலாரியஸ் திருச்சபைப் போதனைகளுக்கு எதிராக ஆங்காங்கே எழுந்த திரிபுக் கொள்கைகளைக் கண்டித்தார். ரோம திருப்பீடத்தின் அதிகாரத்தை நிலைநாட்டினார்.

இத்தாலியில் ஹிலாரியஸ் "ஆரியுசுக் கொள்கை" (Arianism) என்று அழைக்கப்பட்ட ஒரு திரிபுரக் கொள்கை பரவாமல் இருக்க முயற்சி மேற்கொண்டார். ஆரியுசுக் கொள்கை, இயேசு கிறிஸ்து பற்றிய ஒரு தவறான கருத்தைப் பரப்பியது. அதாவது, "இயேசு கிறிஸ்து கடவுளின் மகன் அல்ல" என்றும், "கடவுளால் உருவாக்கப்பட்ட அனைத்துப் படைப்புகளுள்ளும் இயேசு ஒரு முதன்மையான படைப்பு மட்டுமே" என்றும் ஆரியசுக் கொள்கை கூறியது.

திருத்தந்தை ஹிலாரியஸ் ரோமின் புதிய பேரரசனாயிருந்த அந்தேமியுஸ் என்பவரை அணுகி, அவர் திரிபுக்கொள்கையினருக்கு ரோமில் இடம் கொடுத்தல் கூடாது என்று கேட்டுக்கொண்டார்.

மேலும் “ஸ்பெயின்” (Spein), “கால்” (Gaul) (இன்றைய ஃபிரான்ஸ் பகுதி) முதலிய பிரதேசங்களில் திருச்சபைச் செயல்பாடுகள் குறித்து வழிமுறைகள் நல்கினார். அங்கு நடந்த திருச்சபை ஆட்சிமுறையில் ஹிலாரியஸ் பல முறை தலையிட்டு தம் அதிகாரத்தை நிலைநாட்டினார்.

ஆயர்கள் நியமனம் பற்றி:

திருத்தந்தை ஹிலாரியஸ் கி.பி. 465ம் ஆண்டில் ரோம் நகரின் புனித மரியா பெருங்கோவிலில் (Basilica of Santa Maria Maggiore) ஒரு சங்கத்தைக் கூட்டினார். இறக்கும் தருவாயில் இருக்கும் ஓர் ஆயர் தமக்குப் பின் யார் ஆவார் என்று யாரையும் குறித்துக் கூறுதல் முறைகேடானது என்று அறிவித்தது.

கட்டடப் பணிகள்:

திருத்தந்தை ரோம் நகரில் பல கோவில் கட்டடங்களை எழுப்பியும், புதுப்பித்து அழகுபடுத்தியும் பணிகள் புரிந்தார். புனித யோவான் பெருங்கோவிலில் மூன்று சிறுகோவில்களைக் கட்ட அவர் ஏற்பாடு செய்தார். அவற்றுள் ஒன்றை அவர் நற்செய்தியாளரான புனித யோவானுக்கு அர்ப்பணித்தார். இது பற்றிய விளக்கம் வருமாறு:

திருத்தந்தை லியோவின் காலத்தில் எபேசு நகரில் முறைகேடாகக் கூட்டப்பட்ட பொதுச்சங்கத்தில் லியோவின் பதிலாளாகச் செயல்பட்ட ஹிலாரியஸ் தம் கருத்தை ஆதரிக்கவில்லை என்று கருதிய சிலர் அவரைப் பிடிக்க திட்டம் தீட்டினார்கள். இதை அறிந்த ஹிலாரியஸ் அவர்களின் கைகளிலிருந்து தப்பியோடி, எபேசு நகருக்கு வெளியே அமைந்திருந்த புனித நற்செய்தி யோவானின் கல்லறைப் பகுதியில் ஒளிந்துகொண்டு உயிர் தப்பினார். இவ்வாறு தாம் உயிர் பிழைத்ததற்கு புனித யோவானின் அருளே காரணம் என்றுணர்ந்த ஹிலாரியஸ் புனித யோவானுக்குத் தம் வணக்கத்தைத் தெரிவிக்கும் பொருட்டு மேற்கூறிய சிறுகோவிலைக் கட்டுவித்தார்.

கி.பி. 455ம் ஆண்டு நிகழ்ந்த வாண்டல் படையெடுப்பின் போது உரோமைக் கோவில்கள் பலவற்றிலிருந்து பொன்னும் பிற செல்வங்களும் கொள்ளையடிக்கப்பட்டிருந்தன. அக்கோவில்கள் மீண்டும் தலைதூக்கி எழும் வண்ணம் ஹிலாரியஸ் பல நன்கொடைகளை வழங்கினார்.

மேலும், திருத்தந்தை ஹிலாரியஸ் புனித லாரன்ஸ் பெருங்கோவிலை அடுத்து ஒரு துறவற இல்லத்தை நிறுவினார்.

இறப்பும் அடக்கமும்:

திருத்தந்தை ஹிலாரியஸ், கி.பி. 468ம் ஆண்டு, ஃபெப்ரவரி மாதம், 29ம் நாள் மரித்தார். அவர் அழகுபடுத்திய “புனித லாரன்ஸ் பேராலயத்தில்” (Basilica of St. Lawrence outside the Walls) அவரது உடல் அடக்கம் செய்யப்பட்டது.

Also known as

Hilarus, Hilarius

Profile

Deacon. Trusted aide to Pope Saint Leo the Great. Papal legate. Sent to “Robber Synod” at Ephesus in 449 to report on the Monophysitism heresies of Eutyches, which denied the humanity of Christ and claimed that He had only a divine nature, a teaching condemned in 451 by the Council of Chalcedon. Eutyches' followers attacked the legate party, and forced them to return to Rome. Arch-deacon c.455. Worked on an updated method of calculating the date of Easter. Chosen 46th pope in 461.

As pope, Hilary confirmed the work of several general councils, rebuilt and remodeled many churches, fought Nestorianism and Arianism, and held several Councils at Rome. Renowned for defending the rights of his bishops while exhorting them to curb their excesses and devote themselves more completely to God. Helped define the Church‘s role in the empire, and affirmed the position of the pope, and not the emperor, as leader in spiritual matters. He continued Leo I‘s vigorous policy, strengthening ecclesiastical government in Gaul and Spain. Erected churches, convents, libraries, and two public baths, and his synod of 465 is the earliest Roman synod whose records are extant.

Born

on Sardinia

Papal Ascension

19 November 461

Died

28 February 468 at Rome, Italy of natural causes

Blessed Carlo Gnocchi

Profile

Youngest of three boys born to Henry and Clementine Gnocchi; his father died when Carlo was 5 years old, and his two brothers died of tuberculosis before he was 13. Priest in the archdiocese of Milan, Italy, ordained in 1925. Teacher and spiritual director of children. Chaplain to alpine troops in World War II. Helped Jews and Allied POWs escape to Switzerland, and was imprisoned for writing against Fascism. Founder of the Fondazione Pro Juventute and worked in the post-War era to care for those orphaned or disabled in the conflict.

Born

25 October 1902 at San Colombano al Lambro, Italy

Died

• 28 February 1956 at Milan, Italy of cancer

• he was an organ donor, and his corneas returned sight to two blind young people

Beatified

• 25 October 2009 by Pope Benedict XVI

• beatification recognition celebrated in the Piazza del Duomo, in Milan, Italy

Saint Romanus of Condat

Profile

Born a Gallo-Roman; brother of Saint Lupicinus. Became a monk at Lyon, France at age 35. Hermit in Condat (modern Saint-Claude) in the Jura mountains with his brother and sister; would-be students were attracted to them. Founded abbeys of Condat and Leuconne, and the convent of La Beaume (later named St-Romain-de-la-Roche), among others. Spiritual teacher of Saint Eugendus of Condat. Ordained by Saint Hilary of Arles. Healed two lepers by embracing them.

Born

c.390 at Upper Bugey, France

Died

• c.465 of natural causes

• buried at the abbey of Beaume

Patronage

• against insanity or mental illness

• drowning victims

• mentally ill people

Saint Oswald of Worcester

புனித_ஆஸ்வால்ட் (-992)

Feast day 29 February (leap years)[citation needed]

28 February (common years)

19 May (POCSP)

பிப்ரவரி 28

இவர் (#StOswaldOfWorcester) இங்கிலாந்தைச் சேர்ந்தவர். இவர் தன்னுடைய கல்வியைப் பிரான்சிலிருந்த தன்னுடைய மாமாவும், ஆயருமான ஓடோவோடு தங்கிக் கற்றார். 

959 ஆம் ஆண்டு குருவாக அருள்பொழிவு செய்யப்பட்ட இவர், சில காலம் வின்செஸ்டர் என்ற இடத்தில் பணியாற்றினார். 962 ஆம் ஆண்டு வோர்செஸ்டர் நகரின் ஆயராகத் திருப்பொழிவு செய்யப்பட்ட இவர்,  972 ஆம் ஆண்டு யோர்க் நகரின் பேராயராக உயர்த்தப்பட்டார்.

இவர் ஆயராகவும் பேராயராகவும் பணியாற்றிய காலகட்டங்களில் துறவற வாழ்வில் மறுமலர்ச்சியைக் கொண்டு வந்தார். மட்டுமல்லாமல் தனது மறைமாவட்டத்தில் இருந்த குருக்கள் இறையியலில் இன்னும் ஆழம் காண்பதற்கு முறையான பயிற்சிகளைக் கொடுத்தார். 

ராம்சே மற்றும் வின்செஸ்டர் ஆகிய இடங்களில் துறவு மடங்களை நிறுவிய இவர் இறையியல் தொடர்பான பல நூல்களையும் எழுதினார். இவர் ஆற்றிவந்த இந்த அரும்பெரும் பணிகளுக்குப் புனித டன்ஸ்டன் மற்றும் எத்தல்வோல்ட் ஆகியோர் உறுதுணையாக இருந்தார்கள்.

992 ஆம் ஆண்டு இவர் ஏழைகளின் காலடிகளைக்  கழுவும்போது  தன் இன்னுயிரைத் துறந்தார்.

Profile

Oswald’s parents came from Denmark to England before his birth. The boy was educated by his uncle, Saint Odo the Good. Priest in the diocese of Winchester, England. Benedictine monk at Fleury-sur-Loire, France. Bishop of Worcester, England in 962. Worked with Saint Dunstan and Saint Ethelwold to revive monastic and ecclesiastical discipline in England. Founded the abbey at Ramsey, and the monastery at Winchester. Archbishop of York in 972. Wrote theological treatises, and worked for the improved theological training of his clergy. Daily washed the feet of poor people.

Died

29 February 992 of natural causes

Representation

• church

• demon

• dove

• ship

• stone

Blessed Antonia of Florence

Profile

Married and a mother of one. Widowed twice. Franciscan tertiary. Poor Clare nun. Spiritual student of Saint John Capitran. Abbess at Aquila, Italy from 1433 to 1447. Founded a Observant-oriented house of Poor Clares in Aquila. Sick the last 15 years of her life.

Born

1400 at Florence, Italy

Died

29 February 1472 in her convent at Aquila, Italy of natural causes

Feast day 29 February (leap years)[citation needed]

28 February (common years)

Beatified

1847 by Pope Blessed Pius IX (cultus confirmed)

Blessed Bosone of Chiaravalle

Also known as

Boson

Profile

Born to the Italian nobility, he was one of the first brought to the monastic life by Saint Bernard of Clairvaux.

Born

early 12th century Italy

Died

• late 12th century of natural causes

• legends say that angels came and sang around his death bed

Saint Caerealis

Also known as

Cerulus, Celerius

Profile

Imperial Roman soldier. Married to Saint Sallustia. Convert to Christianity, instructed in the faith by Pope Saint Cornelius. Martyred in the persecutions of Decius.

Born

Egyptian

Died

251 in Rome, Italy

Saint Marana of Beroea

Profile

Pious woman who lived a life of extreme asceticism walled up in a small house just outside of Beroea, Syria.

Died

c.455 in Beroea, Syria of natural causes

Saint Ruellinus of Treguier

Also known as

Ruellin of Treguier

Profile

Bishop of Tréguier, Brittany, France.

Died

6th century of natural causes

Saint Caerealis of Alexandria

Also known as

Cerulus

Profile

Martyr.

Born

Egyptian

Died

in Alexandria, Egypt, date unknown

Saint Sillan of Bangor

Also known as

Sillian, Silvanus

Profile

Spiritual student of Saint Comgall of Bangor. Abbot of Bangor Abbey.

Died

c.610

Saint Gaius of Alexandria

Also known as

Caius

Profile

Martyr.

Born

Egyptian

Died

in Alexandria, Egypt, date unknown

Saint Serapion of Alexandria

Profile

Martyr.

Born

Egyptian

Died

martyred in Alexandria, Egypt, date unknown

Saint Cyra of Beroea

Profile

Pious woman who lived a life of extreme asceticism walled up in a small house just outside of Beroea, Syria.

Died

c.455

Saint Pupulus of Alexandria

Profile

Martyr.

Born

Egyptian

Died

in Alexandria, Egypt, date unknown

Saint Theophilus the Potter

Profile

Potter. Martyred in the persecutions of Decius.

Died

martyred c.250

Saint Llibio

Also known as

Libio

Profile

No information has survived.

Died

6th century

Patronage

Llanlibio, Wales

Saint Macarius the Potter

Profile

Potter. Martyred in the persecutions of Decius.

Died

martyred c.250

Saint Rufinus the Potter

Profile

Potter. Martyred in the persecutions of Decius.

Died

martyred c.250

Saint Justus the Potter

Profile

Potter. Martyred in the persecutions of Decius.

Died

martyred c.250

Saint Maidoc

Also known as

Madoc

Profile

Sixth-century bishop. Llanmadog, Wales is named in his honour.

Saint Abercius

Profile

Martyr.

Died

stabbed with a sword

Saint Ermine

Also known as

Ermina, Febaria

Profile

Sixth century nun. Honoured in Ireland.

Anonymous Martyrs of Alexandria

Profile

A number of clerics and layman who died as martyrs of charity for ministering to the sick during a plague that ravaged Alexandria, Egypt in 261.

Martyrs of Unzen

Profile

16 lay people martyred together in one of the periodic anti-Christian persecutions in imperial Japan.

• Alexius Sugi Shohachi

• Damianus Ichiyata

• Dionisius Saeki Zenka

• Gaspar Kizaemon

• Gaspar Nagai Sohan

• Ioannes Araki Kanshichi

• Ioannes Heisaku

• Ioannes Kisaki Kyuhachi

• Leo Nakajima Sokan

• Ludovicus Saeki Kizo

• Ludovicus Shinzaburo

• Maria Mine

• Paulus Nakajima

• Paulus Uchibori Sakuemon

• Thomas Kondo Hyoemon

• Thomas Uzumi Shingoro

Died

28 February 1627 in Unzen, Japan

Beatified

24 November 2008 by Pope Benedict XVI

Martyrs of Antwerp

Profile

14 Christians who were martyred together. We know nothing about them but the names Alexander, Anicetus, Cyriacus, Eulalia, Faustus, Genesius, Hirena, Macarius, Mauritius, Modestus, Placidus, Rochus, Symforian and Victorinus.

Died

• in Rome, Italy, date unknown

• relics transferred and enshrined in Antwerp, Belgium

Martyrs of Corinth

Profile

A group of Christians martyred together in Corinth, Greece. The only information we have about them are the names Basilia, Betha, Caius, Claudius, Diodorus, Donatus, Enuclus, Felix, Hermes, Januaria, Januarius, Maccaris, Maninlia, Mansuetus, Nicophorus, Papias, Quinquianus, Rufunia, Serapion, Servilia, Silvana, Stercola, Tella, Veneria, Victor and Victorinus.

Also celebrated but no entry yet

• Abba the Great of Selevkia-Ktesiphon

• Elisabeth of Pomerania

                                                    

இன்றைய புனிதர்கள் பெப்ரவரி 27

 St. Bernard

Feastday: February 27

Mary, Gracia, Paphnutius (real Bishop, Papinianus and Mansuelus. Blacks named originally Achmed, Zoraida, and Laida, martyrs; African Bishops, in Roman Emperor Diocletian's persecutions. Martyrs Besas, Cronian, and Julian, martyrs at Alexandria. (Associate of Julianus).

St. Augustus Chapdelaine

orn January 6, 1814

Kingdom of France

Died 29 February 1856 (aged 42)

Guangxi, Qing Dynasty

Venerated in Catholic Church

Canonized 1 October 2000 by Pope John Paul II

Feast 27 February

Martyr of China. Born in 1814, in France, Augustus was ordained to the priesthood in the Paris Society of the Foreign Missions. He was sent to China after a brief period of parish work, going to Kwang-si. There he was taken prisoner during the persecution of the Church and was put to death brutally. He was beatified in 1900.

Auguste Chapdelaine, Chinese name Mǎ Lài (Chinese: 馬賴; 6 February 1814 – 29 February 1856) was a French Christian missionary of the Paris Foreign Missions Society. France used his death–– Chapdelaine was executed by Chinese officials–– as a casus belli for its participation in the Second Opium War.[1]

Biography

Chapdelaine was born on a farm in La Rochelle-Normande, France. By the age of twenty, he had entered the seminary at Coutances. He was ordained a priest in 1843 and in 1851 joined the Institute of Foreign Missions in Paris. He left from Antwerp in April 1852 to join the Catholic mission in the Guangxi province of China.[2] The Taiping Rebellion led to suspicion of Christians and foreigners were forbidden to enter the area.

After a stay in Guangzhou, he moved to Guiyang, capital of the Guizhou province, in the spring of 1854. In December, he went, together with Lu Tingmei, to Yaoshan village, Xilin County of Guangxi, where he met the local Catholic community of around 300 people. He celebrated his first mass there on 8 December 1854. He was arrested and thrown into the Xilin county prison ten days after his arrival, and was released after sixteen or eighteen days of captivity.

Following personal threats, he went back to Guizhou in early 1855, and came back to Guangxi in December of the same year. He was denounced on February 22, 1856, by Bai San, a relative of a new convert, while the local tribunal was on holiday. He was arrested in Yaoshan, together with other Chinese Catholics, by orders of Zhang Mingfeng, the new local mandarin on 25 February 1856. Chapdelaine was accused of stirring up insurrection, and refused to pay a bribe. Condemned to decapitation, he was severely beaten and locked into a small iron cage, which was hung at the gate of the jail.[citation needed] He had already died when he was decapitated. His head was hung from a tree.[1]

Diplomacy

His death was reported by the head of the French missions in Hong Kong on 12 July. The chargé d'affaires, de Courcy, in Macau learned of the execution on 17 July, and filed a vigorous protest on 25 July to the Chinese Imperial Viceroy Ye Mingchen. On 30 July, he sent a report to the French foreign office of the execution.

The viceroy responded to de Courcy by pointing out that Chapdelaine had already violated Chinese law by preaching Christianity in the interior (the 1844 treaty signed with France only permitted for the propagation of Christianity in the five treaty ports opened to the French), he also claimed that the priest was in a rebel territory and that many of his converts had already been arrested for acts of treason, and the viceroy further claimed that Chapdelaine's mission had nothing in common with the propagation of religion.[3]

Under French diplomatic pressure, the mandarin who ordered his death was later demoted. When Britain went to war with China in the same year (commencing the Second Opium War (1856–60)), France initially declared its neutrality, but de Courcy made it known that French sympathy was with the British due to the Chapdelaine incident.[3]

In 1857, de Bourboulon, the French plenipotentiary, arrived in Hong Kong and attempted to negotiate reparations for the execution of Chapdelaine and to revise the treaty. He failed to reach an agreement with Yeh.[3]

Talks continued into December of that year. Viceroy Yeh on 14 December stated that he had received a report that the person who was killed was a member of a triad society with a similar Chinese name to Chapdelaine was executed as a rebel in March, and that this was not the same person as Chapdelaine. He also complained that in the past many French citizens had gone into the interior to preach, and he cited the case of six missionaries who had been arrested and were handed over to French custody.[3] The French embassy found Yeh's reply to be evasive, derisory and a formal refusal of French demands. French military action began soon afterwards.[citation needed]

The Second Opium War

According to historian Anthony Clark, "there is no doubt Chapdelaine's death was exploited for imperialist gain".[1] The French Empire had many times suffered the death of missionaries for which no military vengeance occurred. The political situation wherein Britain's victory was seen as inevitable and the French desire to make its own imperial gains in China, alongside the fact that the French did not have a policy elsewhere of punitive military expeditions to avenge the death of missionaries, has led many historians to conclude that the death of Chapdelaine was merely an excuse used in order to declare war so that France could build its empire.[4][5][6]

Lord Elgin, the British High Commissioner for China commented on the French ultimatum given prior to France's entry to the war:

Gros [the French ambassador] showed me a projet de note [draft note] when I called on him some days ago. It is very long and very well written. The fact is, that he has had a much better case of quarrel than we; at least one that lends itself much better to rhetoric.[3]

The Chinese version of Article Six in the Sino-French Peking Convention, signed at the end of the war, gave Christians the right to spread their faith in China and to French missionaries to hold property.

Recognition and controversy

Chapdelaine was beatified in 1900[citation needed]. He was canonized on 1 October 2000, by Pope John Paul II, together with 120 Christian martyrs who had died in China between the 17th and 20th century.

Anthony Clark maintains that China's version of history is "largely contrived" and completely unsupported, and that notions that Chapdelaine was "a lascivious womanizer" and spy are "unsupportable in any historical records".

St. Leander of Seville

Born c. 534

Cartagena, in modern Spain

Died c. 13 March 600/601

Seville, Spain

Venerated in Catholic Church

Eastern Orthodox Church

Feast 13 March (Catholic Church, Eastern Orthodox Church) and 27 February (Eastern Orthodox Church)

Attributes episcopal attire

St. Leander of Seville, Bishop (Feast - February 27th) Leander was born at Cartagena, Spain, of Severianus and Theodora, illustrious for their virtue. St. Isidore and Fulgentius, both bishops were his brothers, and his sister, Florentina, is also numbered among the saints. He became a monk at Seville and then the bishop of the See. He was instrumental in converting the two sons Hermenegild and Reccared of the Arian Visigothic King Leovigild. This action earned him the kings's wrath and exile to Constantinople, where he met and became close friends of the Papal Legate, the future Pope Gregory the Great. It was Leander who suggested that Gregory write the famous commentary on the Book of Job called the Moralia. Once back home, under King Reccared, St. Leander began his life work of propagating Christian orthodoxy against the Arians in Spain. The third local Council of Toledo (over which he presided in 589) decreed the consubstantiality of the three Persons of the Trinity and brought about moral reforms. Leander's unerring wisdom and unflagging dedication let the Visigoths and the Suevi back to the true Faith and obtained the gratitude of Gregory the Great. The saintly bishop also composed an influential Rule for nuns and was the first to introduce the Nicene Creed at Mass. Worn out by his many activities in the cause of Christ, Leander died around 600 and was succeeded in the See of Seville by his brother Isidore. The Spanish Church honors Leander as the Doctor of the Faith.

Leander of Seville (Spanish: San Leandro de Sevilla; Latin: Sanctus Leandrus; c. 534 AD, in Cartagena – 13 March 600 or 601, in Seville) was the Bishop of Seville. He was instrumental in effecting the conversion of the Visigothic kings Hermengild and Reccared to Catholicism. His brother (and successor as bishop) was the encyclopedist St. Isidore of Seville.

Life

Leander, Isidore and their siblings belonged to an elite family of Hispano-Roman stock of Carthago Nova. Their father Severianus is claimed to have been a dux or governor of Cartagena, according to their hagiographers, though this seems more of a fanciful interpretation since Isidore simply states that he was a citizen. The family as a matter of course were staunch Catholics, as were most of the Romanized population; the Visigothic nobles and the kings were Arians.

The family moved to Seville around 554. The children's subsequent public careers reflect their distinguished origin: Leander and Isidore both became bishops of Seville, and their sister Florentina was an abbess who directed forty convents and one thousand nuns. The third brother, Fulgentius, was appointed Bishop of Écija. All four siblings are considered saints of the Roman Catholic Church.[1]

There was less Visigothic persecution of Catholics than legend and hagiography have painted. From a modern standpoint, the dangers of Catholic Christianity were more political. The Catholic hierarchy were in collusion with the representatives of the Eastern Roman or Byzantine emperor, who had maintained a considerable territory in the far south of Hispania ever since his predecessor had been invited to the peninsula by the former Visigothic king several decades before.[citation needed] In the north, Liuvigild struggled to maintain his possessions on the far side of the Pyrenees, where his Merovingian cousins and brothers-in-law cast envious eyes on them.

Leander, enjoying an elite position in the secure surroundings of tolerated Catholic culture in Seville, became, around 576, a Benedictine monk, and then in 579 he was appointed bishop of Seville. In the meantime he founded a celebrated school, which soon became a center of Catholic learning. As bishop he had access to the Catholic Merovingian princess Ingunthis, who had come as a bride for the kingdom's heir, and he assisted her to convert her husband Hermenegild, the eldest son of Liuvigild, an act that cannot honestly be divorced from a political context. Leander defended the new convert even when he went to war with his father "against his father's cruel reprisals". Pierre Suau puts it, "In endeavoring to save his country from Arianism, Leander showed himself an orthodox Christian and a far-sighted patriot."[1]

Exiled by Liuvigild, as his biographies express it, when the rebellion failed, he withdrew to Byzantium – perhaps quite hastily – from 579 to 582. It is possible, but not proven, that he sought to rouse the Byzantine Emperor Tiberius II Constantine to take up arms against the Arian king; but in any case the attempt was without result. He profited, however, by his stay at Byzantium to compose works against Arianism, and there became acquainted with the future Pope Gregory the Great, at that time legate of Pope Pelagius II at the Byzantine court (Later Gregory sent him a copy of Pastoral Care). A close friendship thenceforth united the two men, and some of their correspondence survives.[2] In 585 Liuvigild put to death his intransigent son Hermenegild, who is a martyr and saint of the Catholic Church and also of the Eastern Orthodox Church. Liuvigild himself died in 589.[1] It is not known exactly when Leander returned from exile, but he had a share in the conversion of Reccared the heir of Liuvigild, and retained an influence over him.

Leander introduced the recitation of the Nicene Creed at Mass, as a way to help reinforce the faith of his people against Arianism.[3] In 589, he convoked the Third Council of Toledo, where Visigothic Hispania abjured Arianism. Leander delivered the triumphant closing sermon which his brother Isidore entitled Homilia de triumpho ecclesiae ob conversionem Gothorum ("a homily upon the triumph of the Church and the conversion of the Goths"). On his return from this council, Leander convened a synod in his metropolitan city of Seville (Conc. Hisp., I), and never afterwards ceased his efforts to consolidate the work of extirpating the remains of Arianism, in which his brother and successor St. Isidore was to follow him.

Works

Only two works remain of this writer: De institutione virginum et contemptu mundi (a monastic rule composed for his sister) and Homilia de triumpho ecclesiæ ob conversionem Gothorum (P.L, LXXII). St. Isidore wrote of his brother: "This man of suave eloquence and eminent talent shone as brightly by his virtues as by his doctrine. By his faith and zeal the Gothic people have been converted from Arianism to the Catholic faith" (De script. eccles., xxviii).

Legacy

The city of San Leandro in the US state of California is named after St. Leander. His feast days are 13 March (Catholic Church),[4] and 27 February (Eastern Orthodox Church)

Blessed Marie Deluil-Martiny

Also known as

• Sister Marie of Jesus

• Sister Mary of Jesus

• Marie-Caroline-Philomène Deluil-Martiny

Profile

The oldest of five children (she had one brother and three sisters) born to upper middle class parents; she was baptized on the day of her birth. Her father was Paul Deluil-Martiny, a lawyer, and she was the great-niece of Venerable Anne–Madeleine Rémuzat. Marie received a good early education from Visitation Sisters in her home town, and then the Sisters of the Sacred Heart in Lyons, France. She made her First Communion on 22 December 1853, and received Confirmation on 29 January 1854; Saint Eugène de Mazenod assisted at the Confirmation. At age 15, she and some like-minded school friends started a group and called themselves the Oblates of Mary; while it indicated a devotion, their teachers stopped it immediately as there was a risk of them deviating from orthodox Christianity without proper leadership.

Marie began to understand that she had a call to religious life; she starting keeping a spiritual journal, and when she was of age, turned down several marriage proposals. She heard Saint John Marie Vianney preach, and later met with him to discuss her vocation; he encouraged her to follow the call. On 9 March 1864, Marie founded the Guard of Honour of the Sacred Heart, also known as the Association of Presence to the Heart of Jesus, which promoted devotion to the Sacred Heart of Jesus in the Eucharist; it received canonical status on 7 June 1872. In June 1865 as part of her work with the Guard of Honour, she met, befriended and inspired Saint Daniel Comboni in his missionary work; they corresponded for years. In December 1866, while on a spiritual retreat conducted in honour of the beatification of Saint Margaret Mary Alacoque, Marie heard Father Jean Calage preach on the Sacred Heart; she explained her call to religious life to him, and he became her spiritual director.

On 20 June 1873, with the help of Father Calage, Marie founded the Congregation of the Daughters of the Heart of Jesus in Berchem, Antwerp, Belgium with a mission to promote devotion the Sacred Heart, and to pray continuously for priests. Their constitution, based on the teachings of Saint Ignatius of Loyola, was completed in 1875, they received diocesan approval on 2 February 1876 from Cardinal Victor-Auguste-Isidor Deschamps, Marie and the first sisters made their vows on 22 August 1878, and Sister Marie served as the group’s superior the rest of her life. They established the first convent on 24 June 1879, received a papal decree of praise on 25 February 1888, was granted full papal approval of Pope Leo XIII on 2 February 1902, and continue their good work today in Belgium, France, Austria, Italy and Croatia. Marie saw few of these successes as she was murdered by Louis Chave, an angry, lazy, down-and-out anarchist whom Marie had hired as gardener at La Servianne in order to give him a chance at a better life.

Born

28 May 1841 in Marseille, Bouches-du-Rhône, France as Marie-Caroline-Philomène Deluil-Martiny

Died

• shot twice at point-blank range with a revolver, damaging her carotid artery, on Ash Wednesday, 27 February 1884 in La Servianne, Marseille, Bouches-du-Rhône, France

• buried with family in Marseille

• re-interred at the Basilica of the Sacred Heart in Berchem, Antwerp, Belgium in 1899 when the Daughters were expelled from France

• relics exhumed and inspected on 4 March 1989 as part of the canonization investigation

• re-interred at the mother-house of the Daughters of the Heart of Jesus in Rome, Italy on 28 September 2013

Beatified

22 October 1989 by Pope John Paul II

Patronage

Daughters of the Heart of Jesus

Blessed Maria Caridad Brader

Also known as

• Caritas Brader

• Karolina Brader Zahner

• Maria Josefa Carolina Brader

• Mary Charity of the Love of the Holy Spirit

• Mary Josephine Caroline

• María Caridad of the Holy Spirit

• María Charitas of the Holy Spirit

• Mother Caritas

Profile

The only child of Joseph Sebastian Brader and Maria Anna Carolina Zahner. Raised in a pious family, she was known as a highly intelligent child, and received the best education her parents could provide. There were high expectations for the girl's future, but instead of continued study she felt a call to the religious life. Mary Josephine joined the Franciscan convent at Maria Hilf, Alstatten 1 October 1880, taking the name Mary Charity of the Love of the Holy Spirit, and making her final vows on 22 August 1882.

She was initially assigned as a teacher. When it became possible for cloistered nuns to work as missionaries, Sister Caritas volunteered to be one of the first six sisters to work in Chone, Ecuador in 1888. She worked for five years as a teacher and children's catechist. In 1893 she was transferred to Tùquerres, Colombia where conditions were rough but where she taught the faith to the poor and outcast.

To prepare additional missionaries she founded the Congregation of the Franciscan Sisters of Mary Immaculate in Tuquerres, Colombia on 31 March 1893. Initially composes of young Swiss girls with a call to missionary work, they were soon joined by Colombian and other local women. Caritas served as Superior General for the Congregation from 1893 to 1919, and again from 1928 to 1940. The Sisters emphasized good education for themselves and their charges, and deep prayer lives for everyone. They received papal approval in 1933, and today work in Central and South America, Mexico, Switzerland, Mali, Romania and the United States.

Born

14 August 1860 in Kaltbrunn, Switzerland as Maria Josefa Carolina Brader at Kaltbrunn, Saint Gallen, Switzerland

Died

• 27 February 1943 in Pasto, Colombia of natural causes

• her grave immediately became a site for pilgrimage and popular devotion

Beatified

23 March 2003 by Pope John Paul II

Saint Gabriel of Our Lady of Sorrows

 வியாகுல அன்னையின் புனிதர் கபிரியேல் 

பிறப்பு: மார்ச் 1, 1838

அசிசி, திருத்தந்தையர் மாநிலம் (தற்போது இத்தாலி)

இறப்பு: ஃபெப்ரவரி 27, 1862 (அகவை 23)

இசோலா டெல் க்ரன் சாஸ்சோ, இத்தாலி அரசு.

முக்திபேறு பட்டம்: மே 31, 1908

திருத்தந்தை பத்தாம் பயஸ்

புனிதர் பட்டம்: மே 13, 1920

திருத்தந்தை பதினைந்தாம் பெனடிக்ட்

ஏற்கும் சமயம்:

புனித கபிரியேல் பேராலயம், அப்ருஸ்ஸ்ஸி

பாதுகாவலர்:

மத குருமார்கள், குருத்துவ மாணவர்கள், இளைஞர்கள், மாணவர்கள் மற்றும் இத்தாலியின் அப்ருஸ்ஸ்ஸி (Abruzzi)

நினைவுத் திருநாள்: ஃபெப்ரவரி 27

ஃபிரான்செஸ்கோ பொஸ்சென்ட்டி (Francesco Possenti) எனும் இயற்பெயர் கொண்ட “வியாகுல அன்னையின் புனிதர் கபிரியேல்” ஒரு இத்தாலிய பாடுகளின் சபையின் (Passionist Clerical Student) குருத்துவ மாணவர் ஆவார். ஒரு தொழில்முறை குடும்பத்தில் பிறந்த இவர், இறைவனின் பாடுகளின் சபையில் சேர்வதற்காக தமது எதிர்கால இலட்சியங்களை விட்டுக்கொடுத்தவர். துறவு சபையின் வாழ்க்கை அசாதாரணமானதாக இல்லாவிடினும், துறவு சபையின் சட்டதிட்டங்களை மதித்து நடந்தார். வியாகுல அன்னையின்பால் இவர் கொண்ட பக்தியின் காரணமாக இவர் பிரபலமாக அறியப்பட்டார்.

ஃபிரான்சிஸ், கி.பி. 1838ம் ஆண்டு, மார்ச் மாதம், முதல் நாளன்று, இத்தாலியின் அசிசி நகரில் பிறந்தார். இவர் தந்தையின் பெயர் "சான்டே" (Sante) ஆகும். அவர், உள்ளூர் அரசு அலுவலகத்தில் உயர் பதவி வகித்தவர். இவருடைய தாயாரின் பெயர் "அக்னேஸ்" (Agnes) ஆகும். இவர், தமது பெற்றோருக்குப் பிறந்த பதின்மூன்று குழந்தைகளில் பதினோறாவது குழந்தை ஆவார். கி.பி. 1841ம் ஆண்டு, "ரோஸா" (Rosa) என்ற இவரது தங்கை மரணமடைந்தார். கி.பி. 1842ம் ஆண்டு, இவருக்கு நான்கு வயதாகையில், இவருடைய ஏழு வயதான "அடேல்" (Adele) என்ற சகோதரியையும், பின்னர் அதே வருடத்தில் தன்னுடைய தாயை இழந்தார்.

ஃபிரான்சிஸ் தமது குழந்தைப் பருவத்திலும், இளமைப் பருவத்திலும் தமது சகாக்களால் பெரிதும் விரும்பப்பட்டார். தமது தொண்டு மற்றும் பக்தியால் புகழ் பெற்றவராயிருந்தார். கடின குணமுள்ள இவர், விரைவில் கோபமடையும் தன்மையுள்ளவராகவும் இருந்தார். தமது ஆரம்ப கல்வியை "கிறிஸ்தவ சகோதரர்களிடம்" (Christian Brothers) கற்ற இவர், பின்னர் இயேசு சபையினரின் (Jesuits) கல்லூரியில் (முக்கியமாக லத்தீன் மொழியில்) பயின்று வெற்றிகரமான மாணவர் என்று பெயரெடுத்தார்.

கி.பி. 1851ம் ஆண்டு, ஒருமுறை தீவிர நோயால் பாதிக்கப்பட்ட ஃபிரான்சிஸ், நோயினின்றும் குணமடைந்தால் மத வாழ்வில் இணைவதாக உறுதிமொழி எடுத்தார். ஆனால், நோய் குணமானது எடுத்த உறுதிமொழி மறந்து போனது. அதேபோல், ஒருமுறை அவர் தமது நண்பர்களுடன் வேட்டையாட சென்றபோது, தவறுதலாகச் சுடப்பட்ட ஒரு துப்பாக்கி ரவையிலிருந்து மயிரிழையில் தப்பினார்.

கி.பி. 1848ம் ஆண்டு, இவரது சகோதரர் "பால்" (Paul) மரணமடைந்தார். கி.பி. 1853ம் ஆண்டு, இவரது சகோதரர் "லாரன்ஸ்" (Lawrence) தற்கொலை செய்துகொண்டார். கி.பி. 1853ம் ஆண்டு, ஃபிரான்சிஸ் மீண்டும் நோயில் வீழ்ந்தார். இம்முறை அவருக்கு தொண்டையில் கட்டி வந்திருந்தது. இம்முறையும் அவர் நோய் குணமானால் மத வாழ்வில் இணைவதாக வேண்டிக்கொண்டார். நோய் குணமானது. இம்முறை அவர் நிஜமாகவே அதற்கான ஏற்பாடுகளைச் செய்தார். அவர் இயேசு சபையில் சேர விண்ணப்பித்தார். ஆனால் ஏதோ காரணங்களுக்காக அது தாமதித்தது. தற்போது மீண்டுமொரு துயர சம்பவம் நடந்தது. அவரது தாயாரின் மரணத்தின் பின்னர் அவரை அன்புடன் கவனித்து வந்த அவரது தமக்கையார் "மேரி லூயிஸா" (Mary Louisa) காலரா நோயினால் பாதிக்கப்பட்டு மரணமடைந்தார்.

"ஸ்போலேடோ" (Spoleto) நகரை பாதித்த காலரா நோயின் தாக்கத்தின் பின்னர், நகரின் மத குருமார்களும் குடிமை அதிகாரிகளும் இணைந்து அன்னை மரியாளின் பண்டைய சொரூபங்களின் ஊர்வலம் ஒன்றிற்கு ஏற்பாடு செய்தனர். ஃபிரான்சிஸும் இந்த ஊர்வலத்தில் கலந்துகொண்டார். அன்னை மரியாளின் ஒரு சொரூபம் இவரைத் தாண்டிச் செல்கையில், "நீ இன்னும் ஏன் இவ்வுலகில் இருக்கிறாய்" என்று ஒரு குரல் அசரீரியாக இவருக்குள்ளேயே கேட்டதாக உணர்ந்தார். இச்சம்பவம் இவர் துறவற வாழ்வில் இணைய தீவிரமாக தூண்டிய முதல் சம்பவமாகும். அவர் "பாடுகளின் சபையில்" இணைய ஒரு மத குருவின் ஆலோசனைகளை வேண்டினார். ஆண்டவரின் திருப்பாடுகளின்பால் ஃபிரான்சிஸ் கொண்ட தனிப்பட்ட பக்தியே இவரை "பாடுகளின் சபையில்" இணைய தூண்டியது.

பிரான்சிஸின் தந்தையார் இவரை துறவறம் செல்ல அனுமதிக்க மறுத்தார். தமது பல்வேறு உறவினர்கள் மூலம் இவரது மனதை மாற்ற முயற்சிகள் பல செய்தார். ஆனால், அவரது அனைத்து முயற்சிகளும் தோல்வியில் முடிந்தன. ஃபிரான்சிஸின் நோக்கங்கள் உணமையானவை என்றும் வெறும் சலனங்களல்ல என்றும் புரிந்து கொண்டார்.

"மொர்ரோவெல்" (Morrovalle) என்ற இடத்திலுள்ள "பாடுகளின் சபையின்" துறவறப்புகுநிலையில் இணைவதற்காக ஃபிரான்சிஸ் தமது சகோதரரும் "டொமினிக்கன் துறவியுமான" (Dominican Friar) "அலோஸியஸுடன்" (Aloysius) புறப்பட்டார். கி.பி. 1856ம் ஆண்டு, செப்டம்பர் மாதம், 19ம் நாளன்று, அவர்கள் அங்கே சென்று சேர்ந்தனர். இரண்டு தினங்களின் பின்னர் அவர் பாடுகளின் சபையினரின் ஆடைகளைப் பெற்றுக்கொண்டார். 'வியாகுல அன்னையின் புனிதர் கபிரியேல்' என்ற பெயரை தமது மதப் பெயராக ஏற்றுக்கொண்டார். ஒரு வருடத்தின் பின்னர் அவர் "பாடுகளின் சபையின்" உறுதிமொழி ஏற்றுக்கொண்டார்.

இவர் "பாடுகளின் சபையின்" தமது மாணவப் பருவத்தில் தாம் ஒரு வெற்றிகரமான மாணவர் என்பதை நிரூபித்தார். துறவற வாழ்வில் இன்னல்களையும் தியாகங்களையும் மனமுவந்து ஏற்றார். பணியில் முன்மாதிரியாக விளங்க பல்வேறு முயற்சிகள் எடுத்தார். குழப்பகாலங்களிலும் போராட்ட சூழல்களிலும் கடவுளின் அன்பு மற்றும் பிறரன்பு எல்லாவித வேறுபாடுகளையும் களைந்துவிடும் என நிருபித்தார். கடுமையான துறவற வாழ்வில் பாதிப்படைந்தார். விரைவிலேயே இவர் எலும்புருக்கி நோயால் பாதிக்கப்பட்டார்.

சிலுவையில் அரையப்பட்ட இயேசுவின் படத்தையும் வியாகுல அன்னையின் படத்தையும் நெஞ்சில் வைத்து வானத்தை நோக்கி கண்களை உயர்த்தி "ஓ என் அன்னையே துரிதமாக வாரும்" என்று சொல்லியபடியே, கி.பி. 1862ம் ஆண்டு, ஃபெப்ரவரி மாதம் 27ம் நாளன்று, தன்னுடைய கனவாகிய குருத்துவத்தை அடைய முடியாமல் உயிர்விட்டார்.

இவர் மாணவராக "பாடுகளின் சபையில்" பயிற்சியில் இருந்த காலத்தில் துறவு சபையின் தலைவராக இருந்த "அருட்தந்தை 'தூய மரியாளின் நார்பெர்ட்" (Father Norbert of Holy Mary) கூறுகையில், "மரண தருவாயில், அன்னை மரியாளை கபிரியேல் நேரில் கண்டார்" என்றார்.

Also known as

• Francesco Possenti

• Francis Possenti

• Gabriel of the Blessed Virgin

• Gabriel of the Sorrowful Mother

• Gabriel Possenti

• Gabriel Marie Possenti

• Gabriele dell'Addolorata

Profile

One of thirteen children. After a youth devoted to the world and society, attending the theatre, chasing women and the hunt, he was led to the Passionist Order by Our Lady, making his profession on 22 September 1857. His life was not marked by great events or controversy, but given to prayer, sacrifice, and a devotion to Our Lady and the contemplation of her sorrows over the suffering of Jesus. Many miracles are attributed to him after his death. Cured Saint Gemma Galgani when she prayed for his intervention. Pope Benedict XV gave him as a pattern for young people.

Born

1 March 1838 at Assisi, Italy

Died

27 February 1862 at Abruzzi, Italy of tuberculosis

Canonized

13 May 1920 by Pope Benedict XV

Patronage

• Catholic Action

• clerics

• students, school children

• young people in general

• Abruzzi, Italy (proclaimed on 1 June 1964 by Pope Paul VI)

Saint Gregory of Narek

Also known as

• Grigor Narekatsi

• Gregorio di Narek

Additional Memorials

• 13 October (Armenian Church)

• Holy Translators Day (Armenian Apostolic Church)

Profile

Grigor, the son of Bishop Khosrov Andzevatsi, was descended from a line of scholars and churchmen, and was educated by his father and Anania Vartabed, abbess of Narek monastery. He and both his brothers became monks as young men. Gregory excelled in music, astronomy, geometry, mathematics, literature and theology. He was ordained a priest in 977 in his mid-20's. He lived most of his life in the Narek monastery, where, for his entire adult life, he taught theology in the monastic school. His writings began with a commentary on the Song of Songs, which was commissioned by an Armenian prince, but continued through his life with letters, poems, hymns, music, and essays. Many of his prayers are included in the Divine Liturgy celebrated each Sunday in Armenian Churches around the world, and his masterpiece is considered to be his Book of Lamentations, which has a theme of man's separation from God, and his quest to reunite with Him; it has been translated into at least 30 languages. He is one of the greatest figures of medieval Armenian religious thought and literature, and has been declared a Doctor of the Universal Church.

Born

c.950 in Andzevatsik, Kingdom of Vaspurakan, Armenia (in modern Turkey)

Died

• c.1005 at the monastery of Narek, on the southern shores of Lake Van, Armenia (in modern Turkey) of natural causes

• buried in the Narek monastery

• a chapel was built on his tomb

• the monastery and chapel were destroyed by Turkish authorities in the mid-20th-century, and a mosque was built over the site

Canonized

equipollent canonization and proclaimed a Doctor of the Universal Church on 12 April 2015 by Pope Francis at Saint Peter's Basilica, Rome, Italy

Blessed Mark Barkworth

Also known as

• George Barkworth

• Mark Lambert

Additional Memorials

• 29 October as one of the Martyrs of Douai

• 1 December as one of the Martyrs of Oxford University

Profile

Described as a tall, burly man, always cheerful, even in the sufferings of his later life. Studied at Oxford University. Convert to Catholicism, joining the Church at Douai, France in 1594. Studied at English College, Rome, Italy starting on 16 December 1596, and then at the Royal College of Saint Alban in Valladolid, Spain. While on the road to Spain he had a vision; Saint Benedict of Nursia appeared to him and told he would die a Benedictine and a martyr. Ordained in 1599. Benedictine Oblate. He returned to England with Saint Thomas Garnet to minister to covert Catholics. He was arrested, spent several months in prison, and was finally condemned for the crime of being a priest. Martyred with Blessed Roger Filcock and Saint Anne Line, the first Benedictine to die after the suppression of their monasteries.

Born

c.1572 in Lincolnshire, England

Died

hanged, drawn, and quartered on 27 February 1601 at Tyburn, London, England

Beatified

15 December 1929 by Pope Pius XI

Saint Anne Line

புனிதர் அன்னி லின் 

ஆங்கிலேய ரோமன் கத்தோலிக்க மறைசாட்சி:

பிறப்பு: கி.பி. 1563

எஸ்செக்ஸ், இங்கிலாந்து

இறப்பு: ஃபெப்ரவரி 27, 1601

டிபர்ன், இங்கிலாந்து

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

முக்திபேறு பட்டம்: டிசம்பர் 15, 1929

திருத்தந்தை பதினோராம் பயஸ்

புனிதர் பட்டம்: அக்டோபர் 25, 1970

அருளாளர் திருத்தந்தை ஆறாம் பவுல்

நினைவுத் திருநாள்: ஃபெப்ரவரி 27

புனிதர் அன்னி லின், ஒரு ஆங்கிலேய ரோமன் கத்தோலிக்க மறைசாட்சியாவார். தமது கணவர் மரித்ததன் பின்னர், ரோமன் கத்தோலிக்க குருமார்களை மறைத்து வைப்பதிலும், அவர்களுக்கு இரகசிய இருப்பிடம் தருவதிலும் மிகவும் தீவிரமாக ஈடுபட்டிருந்தார். அக்காலத்தில், முதலாம் எலிசபெத் மகாராணியின் (Queen Elizabeth I) ஆட்சிகாலத்தில், ரோமன் கத்தோலிக்க குருமார்களை மறைத்து வைப்பதுவும், அவர்களுக்கு இரகசிய இருப்பிடம் தருவதுவும் சட்ட விரோத காரியங்களாகும். இறுதியில், “டிபர்ன்” (Tyburn) நகரில், ஒரு கத்தோலிக்க குருவுக்கு இரகசிய இருப்பிடம் கொடுத்த குற்றத்துக்காக கைது செய்யப்பட்டு, மரண தண்டனை விதிக்கப்பட்டார். ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை அவரை ஒரு மறைசாட்சியாக அறிவித்தது. அருளாளர் திருத்தந்தை ஆறாம் பவுல் (Bl. Pope Paul VI), 1970ம் ஆண்டு, அவருக்கு புனிதர் பட்டம் வழங்கினார்.

“அலைஸ் ஹைகம்” (Alice Higham) எனும் இயற்பெயர் கொண்ட இவர், “பியூரிடன் வில்லியம் ஹைகம்” (Puritan William Higham) என்பவரின் மகளாவார். இங்கிலாந்து மற்றும் அயர்லாந்து நாடுகளின் அரசனான (King of England; Lord/King of Ireland) “மூன்றாம் ஹென்றியின்” (Henry VIII) அரசவையின் பாராளுமன்ற உறுப்பினராக இருந்த “ரோகர் ஹைகம்” (Roger Heigham) வில்லியம் ஹைக’மின் தந்தை ஆவார்.

ஏறத்தாழ கி.பி. 1560ம் ஆண்டுகளின் தொடக்கத்தில் பிறந்த அலைஸ் ஹைகம், தமது சகோதரர் வில்லியமுடனும் (William), கி.பி. 1583ம் ஆண்டு, ஃபெப்ரவரி மாதம் தாம் மணந்துகொண்ட “ரோகர் லின்” (Roger Line) என்பவருடனும், கி.பி. சுமார் 1580ம் ஆண்டுகளின் தொடக்கத்தில் ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபைக்கு மனம் மாறினார். வில்லியம் மற்றும் ரோகர் லின் இருவருமே, கத்தோலிக்கர்களாக மாறிய காரணத்தால், தமக்கு கிடைக்க வேண்டிய சொத்துக்களை இழந்தனர். அலைஸ் ஹைகம், தமது வரதட்சினைகளை இழந்தார். கத்தோலிக்கர்கள் மத்தியில், திருமணமான "அலைஸ்", "அன்னி" என்று அறியப்பட்டது. ஆனால், இவர் ஏற்கனவே தாம் மதம் மாறியபோது அந்த பெயரை ஏற்றுக்கொண்டிருந்தார்.

ரோகர் லின் மற்றும் வில்லியம் ஹகம் இருவரும் திருப்பலியில் கலந்துகொண்டிருக்கும் வேளையில் கைது செய்யப்பட்டு, சிறையிலடைக்கப்பட்டு, அபராதம் விதிக்கப்பட்டனர். வில்லியம் ஹைகம், இங்கிலாந்தில் ஜாமீனில் விடுதலை செய்யப்பட்டபோது, ரோகர் லின், டச்சு மொழி பேசும் பெல்ஜியம் (Belgium) நாட்டின் வடக்கு பிராந்தியமான “ஃபிளான்டர்ஸ்” (Flanders) நாடு கடத்தப்பட்டார். ரோகர் லின், ஸ்பெயின் அரசனிடமிருந்து தமக்கு கிடைத்த சிறு சலுகைத் தொகையில் ஒரு பகுதியை 1594ம் ஆண்டில் தாம் மரிக்கும்வரை தனது மனைவிக்கு தவறாமல் அனுப்பினர்.

கிட்டத்தட்ட அதே காலகட்டத்தில், ஆங்கிலேய இயேசுசபை குருவான (English Jesuit priest) தந்தை ஜான் ஜெரார்ட் (Father John Gerard) என்பவர், மறைந்து வாழும் கத்தோலிக்க குருமாருக்காக ஒரு அகதிகள் இல்லத்தை திறந்தார். அதற்கு நிர்வாகியாக, புதிதாய் கைம்பெண்ணான – உடல் நலம் கெட்டிருந்த அன்னி லின் நியமிக்கப்பட்டார். தந்தை ஜான் ஜெரார்ட் சிறையிலிருந்த மூன்று வருட காலமும் அன்னி லின் அகதிகள் இல்லத்தை திறம்பட நடத்தினார். இறுதியில் தந்தை ஜான் ஜெரார்ட், லண்டன் கோபுரத்திற்கு மாற்றப்பட்டார். அங்கே சித்திரவதை செய்யப்பட்ட அவர், அதிலிருந்து தப்பிச் சென்றார். அவர் தமது சுயசரிதத்தில் பின்வருமாறு எழுதுகிறார்:

“சிறையில் இருந்து நான் தப்பித்த பிறகு, அன்னி லின் அந்த வீட்டை நிர்வகிப்பதை விட்டுவிட்டாள். அப்போதிருந்து அவர் பல மக்களுக்கு அறிமுகமானவர் ஆவார். எனக்காக எந்த வீட்டையும் அவர் ஏற்பாடு செய்வது, எனக்கு அவ்வளவு பாதுகாப்பற்றதாக இருந்தது. அதற்கு பதிலாக, அவள் மற்றொரு கட்டிடத்தில் குடியிருப்புகளை வாடகைக்கு எடுத்து, அங்கே குருக்களை தங்கவைத்தாள். ஆயினும், ஒரு நாள், (இயேசுவை ஆலயத்தில் அர்ப்பணித்த தினத்தன்று) அவள் வழக்கத்திற்கு மாறான எண்ணிக்கையில் கத்தோலிக்கர்களை திருப்பலி காண அனுமதித்தாள். சில அயலார்கள் அன்று கூட்டத்தைக் கவனித்த அதே வேளை, சில காவலர்களும் கூட்டத்தில் இருந்தனர்.”

“அன்னை மரியாளின் சுத்திகரிப்பு விழா” (Purification of Our Blessed Lady) என்றும், “இயேசுவை ஆலயத்தில் அர்ப்பணித்த தின விழா” (Presentation of Jesus at the Temple) என்றும் அழைக்கப்படும் 1601ம் ஆண்டு, ஃபெப்ரவரி மாதம் இரண்டாம் நாளன்று, அன்னி லின் வீடு சோதனை செய்யப்பட்டது. அவர் கைது செய்யப்பட்டார். இந்த நாளில், திருப்பலியின் முன்னர், மெழுகுவர்த்திகள் பாரம்பரியப்படி அர்ச்சிக்கப்படுகின்றன. இந்த சடங்கின் போது, காவலர்கள் திடீரென புகுந்து கைது செய்தனர்.

“அருட்தந்தை பிரான்சிஸ் பேஜ்” (Fr. Francis Page) எனும் குருவானவரால், லின் ஏற்பாடு செய்திருந்த விசேட மறைவிடத்திற்குள் நழுவிப் போக முடிந்தது. பின்னர், அங்கிருந்து தப்பிச் சென்றார். ஆனால், “மார்கரெட் கேஜ்” (Margaret Gage) எனும் இன்னுமொரு பெண்மணியுடன் அன்னி லின் கைது செய்யப்பட்டார். திருமதி மார்கரெட் கேஜ் ஜாமீனில் விடுதலை செய்யப்பட்டார்; பின்னர் அவருக்கு மன்னிப்பு வழங்கப்பட்டது. ஆனால் லின் “நியூகேட்” (Newgate Prison) சிறைச்சாலைக்கு அனுப்பப்பட்டார்.

கி.பி. 1601ம் ஆண்டு, ஃபெப்ரவரி மாதம், 26ம் நாளன்று, “ஓல்ட் பெய்லி லேனில்” (Old Bailey Lane) உள்ள செஷன்ஸ் ஹவுஸில் (Sessions House) அவர் விசாரிக்கப்பட்டார். காய்ச்சலால் பலவீனமாக இருந்த லின், நடக்க இயலாததால் ஒரு நாற்காலியில் வைத்து கொண்டுசெல்லப்பட்டார். ஒரு குருவானவரை மறைத்து வைத்ததற்காகவும், இன்னமும் ஆயிரம் குருவானவர்களை மறைத்து வைக்க இயலவில்லையே என்பதற்காகவும் வருத்தப்படுவதாக கூறினார். “சர் ஜான் போப்ஹாம்” (Sir John Popham) எனும் நீதிபதி, ஒரு செமினரி குருவானவருக்கு உதவிய குற்றத்திற்காக அவருக்கு மரண தண்டனை விதித்தார்.

கி.பி. 1601ம் ஆண்டு, ஃபெப்ரவரி மாதம், 27ம் நாளன்று, “அருளாளர் ரோகர் ஃபில்கோக்” (Blessed Fr. Roger Filcock) மற்றும் “அருளாளர் மார்க் பர்க்வொர்த்” (Blessed Fr. Mark Barkworth) ஆகிய இரண்டு குருவானவர்களின் முன்னிலையில் அன்னி லின் தூக்கிலிடப்பட்டார். அவர்களும் அன்றைய தினமே தூக்கிலிடப்பட்டார்கள். அன்னி லின், விசாரணையின்போது தாம் சொன்னதையே தூக்கு மேடையிலும் பார்வையாளர்களின் முன்னிலையில் சத்தமாக பின்வருமாறு கத்தி கூறினார்:. “ஒரு கத்தோலிக்க பாதிரியாரைத் தற்காத்துக்கொண்டதற்காக எனக்கு மரண தண்டனை விதிக்கப்பட்டுள்ளது. இன்றுவரை நான் செய்ததை என் மனப்பூர்வமாகவே செய்துள்ளேன். ஒரு குருவானவரை மறைத்து வைத்ததற்காக, ஆனால், இன்னமும் ஆயிரம் குருவானவர்களை காக்க இயலாததற்காக நான் உண்மையிலேயே வருந்துகிறேன்”

Also known as

• Anne Higham

• Anne Lyne

Additional Memorial

25 October as one of the Forty Martyrs of England and Wales

Profile

Born the daughter of a wealthy and ardent Calvinist. When she and her brother converted to Catholicism, they were disowned and disinherited. Anne married another convert, Roger Line, who was soon arrested for attending Mass, then exiled to Flanders, Belgium where he died in 1594.

When Father John Gerard established a house of refuge for priests in London, England, Anne was put in charge. Father Gerard was sent to the Tower of London, and then escaped in 1597. The authorities suspected Anne of hiding him, and she moved to another house, which became a rallying point for Catholics. On Candlemas, 1601, Father Francis Page was about to celebrate Mass there, when priest-catchers broke in. Father Page quickly unvested and mingled with the others, but the altar was all the evidence needed to arrest Anne. She was tried, convicted and hanged for harbouring priests. Martyred with Blessed Mark Barkworth, and her friend Blessed Roger Filcock.

Born

c.1565 at Dunmow, Essex, England as Anne Higham

Died

hanged on 27 February 1601 at Tyburn, London, England

Canonized

25 October 1970 by Pope Paul VI

Patronage

• childless people

• converts

• widows

Blessed Francinaina Cirer-Carbonell

Also known as

• Francinaina of the Sorrowful Mother of God

• Saint of Sencelles

Profile

Youngest of six children born to Paulo Cirer and Joan Carbonell, Francinaina grew up in a pious home. She received no formal education, and never learned to read or write. She was Confirmed in 1788 at age 7, made her first Communion in 1791 at age 10. She became a Franciscan Tertiary in 1798 when she was 17. She felt a call to the religious life, but family obligations kept her at home, so she simply helped the poor, taught catechism, visited the sick, and did other works of mercy as a committed lay person. She joined the Brotherhood of the Holy Sacrament in her parish in 1813. People noticed her piety and work, and sought her spiritual advice; she became noted for helping reconcile troubled marriages. On 7 December 1851, with two like-minded local women, she founded the Sisters of Charity of Saint Vincent de Paul of Mallorca, taking the name Francinaina of the Sorrowful Mother of God. Known to receive visions of angels, and was once seen to levitate while in prayer.

Born

1 June 1781 in Sencelles, Mallorca, Islas Baleares, Spain

Died

27 February 1855 in Sencelles, Mallorca, Islas Baleares, Spain of a stroke

Beatified

1 October 1989 by Pope John Paul II at Saint Peter's Basilica, Rome, Italy

Blessed Josep Tous Soler

Also known as

• José Tous Y Soler

• Josep de Igualada

Profile

Joined the Franciscan Capuchins at age 15, and professed his vows on 19 February 1828. Josep was ordained on 24 May 1834 in Barcelona, Spain; two months later, amidst anti-clerical violence in Catalonia, he was exiled from Spain and spent the next nine years ministering in France. He was able to return to Spain in 1843, but the government had outlawed religious orders, and Father Josep spent the rest of his life as a parish priest; he tried always to live his Franciscan ideals. In 1850 he led a group of young women who, on 22 December 1858, would become the Capuchin Sisters of the Mother of the Divine Shepherd, a congregation devoted to pastoral care and teaching young children.

Born

31 March 1811 in Igualada, Barcelona, Spain

Died

27 February 1871 in Barcelona, Spain of natural causes while celebrating Mass

Beatified

• 25 April 2010 by Pope Benedict XVI

• recognition to be celebrated in the Basilica of Santa Maria del Mar, Barcelona, Spain by Cardinal Tarcisio Bertone

Blessed William Richardson

Also known as

William Anderson

Profile

Grew up in the area of Sheffield, Yorkshire, England. Studied at Rheims, France, the English College, Valladolid, Spain and the College of Saint Gregory in Seville, Spain from 1592 through 1594. Ordained in 1594. He returned to England to minister to covert Catholics, often hiding under the name William Anderson. Betrayed to the authorities by a friend, he was arrested and condemned to death for the crime of priesthood. He was the final martyr in the persecutions of Queen Elizabeth I; he prayed for her just before he died.

Born

Wales

Died

hanged, drawn, and quartered on 27 February 1603 at Tyburn, London, England

Beatified

15 December 1929 by Pope Pius XI

Blessed Roger Filcock

Also known as

Arthur Nayler

Additional Memorials

• 22 November as one of the Martyrs of England, Scotland, and Wales

• 29 October as one of the Martyrs of Douai

Profile

Educated at Rheims, France and Valladolid, Spain. Ordained in Valladolid c.1597. He returned to England in 1598 to minister to covert Catholics. Jesuit. Friend of Saint Anne Line. Arrested and condemned for the crime of priesthood. Died with Saint Anne Line and Blessed Mark Barkworth. Martyr.

Born

c.1570 in Sandwich, Kent, England

Died

hanged, drawn, and quartered on 27 February 1601 at Tyburn, London, England

Beatified

22 November 1987 by Pope John Paul II

Saint Honorina

Also known as

Honorine, Onorina, Ondaine, Ontario

Profile

One of the earliest martyrs in Gaul (modern France). Her cultus in Normandy goes back to the beginning of the Church, but her Acts have been lost, and no details are known.

Died

• in Gaul (modern France)

• relics transferred to Conflans-Sainte-Honorine near Paris, France in the 9th century to protect them from Norse invaders

• relics re-enshrined at the church of Saint Honorina c.1085

• relics accorded formal recognition in 1250

• relics re-enshrined in the chapel of Saint-Honorina at the church of Saint-Maclou in 1801

Patronage

• boatmen

• Conflans-Sainte-Honorine, France

Saint John of Gorze

Also known as

• Jean de Gorze

• John of Lorraine

Profile

Born to a wealthy family. Studied at the Benedictine monastery of Saint-Mihiel in Metz, France. Reputed to have a prodigious memory, what today was would call “photographic”. Administrator of landed estates. Pilgrim to Rome, Italy. Spent some time at the Monte Cassino Abbey Benedictine monk at Gorze Abbey in 933. Ambassador for Emperor Otto II to the Caliph Abd-er-Rahman of Cordoba, Spain for two years. Abbot at Gorze in 960. Noted as a wise and gentle reformer.

Born

c.900 at Vandières, Meurthe-et-Moselle, France

Died

7 March 974 of natural causes

Saint Baldomerus of Saint Justus

Also known as

• Baldomerus of Lyons

• Baldimerus, Baldomer, Baldomero, Baudemer, Galmier, Waldimer, Waldimerus

Profile

Blacksmith and locksmith in Lyon, France known for his personal piety, charity and simple living. Late in life he retired to the monastery of Saint Justus. Ordained as a sub-deacon.

Died

c.650 at Lyon, France of natural causes

Patronage

locksmiths

Blessed Luke of Messina

Profile

Twelfth-century monk at a Greek-rite monastery in southern Calabria, Italy. Around 1130 he lead a dozen monks to the new San Salvatore monastery in Messina on Sicily, finished its construction, served as its first abbot, and made it the mother-house of a number of monasteries throughout Sicily and Calabria.

Died

1149

Saint Julian of Alexandria

Profile

Summoned by authorities to answer a charge of Christianity in the persecutions of Decius, Julian was too crippled with gout to walk there. He was carried to court by two Christian servants, one of whom apostacized; the other was Saint Cronion Eunus. Martyred with Saint Cronion and Saint Besas of Alexandria. Their story is recorded by Saint Dionysius of Alexandria.

Died

scourged, dragged throough the city by a camel and burned to death in 249 at Alexandria, Egypt

Blessed Jacques of Valois

Profile

Mercedarian friar, joining in Paris, France. With the support of the French crown, he was sent to Algiers, Algeria to ransom Christians enslaved by the Moors. He freed prisoners, helped the poor, performed miracles and converted many to Christianity.

Died

Paris, France of natural causes

Saint Besas of Alexandria

Also known as

Bessa of Alexandria

Profile

Soldier. He was on duty when Saint Julian of Alexandria and Saint Cronion Eunus were being led to their deaths. When Besas tried to shield the two from spectator abuse, he was seized by the mob, and killed in the street. His story was recorded by Saint Dionysius of Alexandria.

Died

killed by a mob in 250 at Alexandria, Egypt

Saint Thalilaeus

Also known as

• Epiklautos ( = weeping much, as he was known to cry when moved)

• Thalelaeus

Profile

Fifth-century hermit for 60 years, sometimes living with no shelter but a barrel, near a pagan temple outside Gabala (Gala) in modern Syria. He made it a point to speak to the people going to the temple, and converted many of them to Christianity.

Born

Cilicia (modern Turkey)

Saint Basilios of Constantinople

Also known as

• Basilios the Confessor

• Basil

Profile

Opposed the 8th-century iconoclast decrees of Leo the Isaurian, and preserved icons and images in his care. Beaten and imprisoned for this work, he was finally released after Leo's death.

Died

c.825 of natural causes

Saint Cronion Eunus

Also known as

• Cronion of Alexandria

• Chronion

Profile

Servant of and martyred with Saint Julian the Alexandria in the persecutions of Decius.

Died

scourged, dragged throough the city by a camel and burned to death in 249 at Alexandria, Egypt

Blessed Archangel of Treviglio

Also known as

Arcangelo

Profile

Franciscan friar and preacher who served over 40 years in the convent of Santa Maria delle Grazie in the area outside Milan, Italy.

Died

27 February 1531 of natural causes

Saint Procopius of Decapolis

Profile

Opposed the 8th-century iconoclast decrees of Leo the Isaurian, and preserved icons and images in his care. Beaten and imprisoned for this work, he was finally released after Leo's death.

Died

c.825 of natural causes

Saint Alnoth

Also known as

Aelnoth, Alnothus, Alnoto

Profile

Born a serf, he worked as a cow-herd near the monastery of Saint Werburgh at Weedon, Northamptonshire, England. Hermit in the forest near Stowe, England. Martyr.

Died

c.700 near Stowe, England

Saint Emmanuel of Cremona

Profile

Bishop of Cremona, Italy from 1190 to 1195. May have become a Cistercian monk in later life.

Died

1198 at Adwerth, Frisia (modern Netherlands) of natural causes

Saint Hippolytus of Mount Jura

Profile

Monk. Abbot of the monastery on Mount Jura in the Lugdunese region of Gaul (in modern France). Bishop.

Died

c.770

Saint Herefrith of Lindsey

Profile

Bishop of Lindsey, England. Martyred by Danes.

Died

• c.869

• relics venerated in Thorney, Cambridgeshire, England

Saint Onesima of Cologne

Profile

Pious nun in the area of Cologne, Germany c.360.

Saint Comgan

Also known as

Cowan

Profile

Monk. Abbot in Glenthsen, Ireland.

Died

c.565

Saint Fortunatus of Rome

Profile

Martyr.

Died

Rome, Italy

Saint Alexander of Rome

Profile

Martyr.

Saint Antigonus of Rome

Profile

Martyr.

Saint Abundius of Rome

Profile

Martyr.

Also celebrated but no entry yet

• Our Lady of Light

• Asclepius of Syria

• Dionysius of Africa and companions

• Elisabeth of Baldrone

• Eucharius II of Tongeren-Maastricht

• Henrik Willebrorts

• Jakob of Syria

• Ladislas Bathory